หัวใจรักของทักษกร

๑ ฝากรัก “ต่อแต่น้เี ราอย่าได้เจอกนั ขอให้มนั จงเป็นวนั สุดท้าย เพราะรู้ดีว่าไม่มีความหมายถึงเจ็บเพียงใดฉนั กต็ ้องตัดใจ ก็คนนั้นเขากย็ งั พบเธอ กเ็ หน็ เธอยังไปเดินกับเขา ไม่เคยนกึ เลยว่าจะทำ� กับเรา อุตส่าห์เอาใจเอาความรกั จรงิ มอบให้เธอ ท่แี ท้เปลืองตัว...๑” ขณะท่ีบนเวทีในผับดังย่านทองหล่อ นักร้องหนุ่มหุ่นเซียะก�ำลังร้อง ครำ�่ ครวญเพลงเกา่ ทน่ี ำ� มารอ้ งใหม่ โดยใสอ่ ารมณร์ ว่ มอยา่ งเตม็ ทท่ี งั้ นำ�้ เสยี ง และท่าทาง จนเรยี กให้คนฟังด้านล่างต่างพากนั ร้องตามไปด้วย ๑ เพลง “เจบ็ นิดเดียว” ศลิ ปิน นิตยา บญุ สงู เนนิ

8 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร ทว่า... บนโต๊ะทางด้านขวามือห่างจากเวทีพอสมควร หญงิ สาวสวยเจ้าของ นามหิรัญญิการ์ในชุดกางเกงยีนขาสั้นเหนือเข่าอวดช่วงขาเรียวยาวกับ เสอื้ เชต้ิ แขนสส่ี ว่ นเขา้ รปู สขี าวแบบเก๋ กำ� ลงั สง่ เสยี งตอ่ วา่ ตอ่ ขานใสห่ ญงิ สาว วัยใกล้เคียงกัน ที่นั่งอยู่ด้านข้างด้วยเสียงยานคางจากฤทธิ์สุราท่ีดื่มเข้าไป ไม่น้อย “พพี่ รงิ้ นะพพ่ี รง้ิ พลกู ค็ ดิ วา่ จะมเี ซอรไ์ พรสอ์ ะไร ทแ่ี ทเ้ ปน็ ปารต์ สี ละ โสดหนนี อ้ งไปแตง่ งานนเ่ี อง” พดู พลางดมื่ เหลา้ ในแกว้ ทถ่ี อื อยเู่ ขา้ ไปอกึ ใหญ่ “สญั ญากนั ไวด้ บิ ดวี า่ จะอยบู่ นคานทอง...ฝังเพชรดว้ ยกนั จ่ๆู กม็ าตดั ชอ่ ง- น้อยแต่พอตัวทง้ิ กันไปดอื้ ๆ ซะงั้น อย่างน้กี ไ็ ด้หรือคะ” ณัฐมนท่ีถูกต่อว่าต่อขานยังไม่ได้เอ่ยปากพูดโต้ตอบอะไรออกไป ชานนท์ทน่ี ่ังจ้องนกั ร้องบนเวทตี าหวานเชอื่ มก็หนั มาเถยี งแทนข้นึ ว่า “น.่ี ..นงั พลู พพี่ รง้ิ เคา้ ทำ� ถกู แลว้ ทเ่ี อาตวั รอดหนคี านไปได้ ใครจะมวั มาดักดานเกาะคานปล่อยให้ความสาวความสดร่วงโรยเหยี่ วเฉาไปตามกาล เวลาเหมอื นหล่อนล่ะยะ ยงิ่ สงู ก็ยง่ิ หนาว” ดวงหน้าของคนพูดนน้ั หล่อเหลาจนสาวๆ มองเหลยี วหลัง ถ้าเสียง ทพี่ ดู ไม่ออกอาการกระตุ้งกระตงิ้ ก็ไม่มีใครคาดเดาเพศที่แท้จริงได้เป็นแน่ “นัง...นนน่ี แกอย่ามาทำ� เป็นสู่รู้หน่อยเลย ฉนั ไม่เคยเห่ียวเฉาอย่าง ทแ่ี กพดู ซะหนอ่ ย แลว้ กไ็ มเ่ คยคดิ จะปลอ่ ยใหค้ วามสาวความสดของฉนั มนั ร่วงโรยด้วย ฉันมีความสุขกายสบายใจมากๆ ต่างหาก ย่ิงสูงส�ำหรับฉัน ไม่ใช่ยงิ่ หนาว แต่ย่ิงมองเหน็ อะไรๆ ได้อย่างชัดเจนต่างหากย่ะ” คนชอบอยู่บนท่ีสูงพูดเสียงสะบัดพลางส่งค้อนให้ผู้เป็นเพ่ือนขวับ ใหญ่ แล้วยกแก้วที่มีน้�ำสีเหลืองอ�ำพันเหลืออยู่เกือบครึ่งแก้วขึ้นกระดก ลงคอจนหมด “เฮ้ย...ยายพลู เบาๆ หน่อย ทำ� เป็นด่ืมแบบพวกคอทองแดงไปได้ แกมันคอแป๊บ เดยี๋ วกเ็ มาแย่หรอก”

ฐิ ญ า ด า l 9 ปิยะชาติ ชายหนุ่มผมยาวหน้าเห้ียมท่าทางติสต์แตก แต่ความจริง เจา้ ตวั เปน็ คนเรยี บรอ้ ยสะอาดสะอา้ นจนใครตอ่ ใครคดิ ไมถ่ งึ เอย่ เตอื น เจา้ ตวั ชอบท�ำตวั เป็นพใี่ หญ่ในกลุ่มด้วยอายุทม่ี ากกว่าคนอ่นื ถงึ สองปี “พชี่ าติ ถา้ จะเมากค็ งไมถ่ งึ กบั แยห่ รอกนา่ ไหนๆ พพี่ รง้ิ กอ็ ยากจะไป ลงนรก เอย๊ ขน้ึ สวรรค์ พลกู จ็ ะดมื่ อวยพรใหพ้ บกบั ความสขุ สมหวงั ดงั ตง้ั ใจ ไงคา้ ” คนพดู พดู ยานคางพลางยกขวดเหลา้ เทใสแ่ กว้ ตวั เองเพยี วๆ แลว้ ดม่ื ลงคอทนั ที ท่ามกลางเสยี งร้องของคนทุกคนในโต๊ะ “เฮ้ย!!!” หริ ญั ญกิ ารห์ วั เราะคกิ คกั กบั ทา่ ทางของกล่มุ ผองเพอื่ นก่อนจะยกมอื ขน้ึ โบกไปมา นยั น์ตาคู่สวยฉำ�่ ปรือ “จะรอ้ งกนั ทำ� ไม” แลว้ จงึ หนั ไปทางชานนท์ “นงั นนนี่ แกเปน็ คนบอก ฉันเองไม่ใช่หรือว่า การด่ืมเหล้าให้อร่อยลิ้นและไม่เสียรสชาติต้องไม่ผสม อะไรลงไปเลย แค่เหล้าเพยี วๆ ตามด้วยนำ้� แขง็ เปล่ากอ็ ร่อยแล้ว” พดู จบก็ ยกแก้วน้�ำแข็งเปล่าตรงหน้าดมื่ ตามลงไปทันที “น.ี่ ..นงั พล”ู ชานนทเ์ รยี กเพอ่ื นเสยี งแหลม “คนทที่ �ำอยา่ งทฉ่ี นั พดู ได้ ตอ้ งดม่ื เหลา้ เกง่ ๆ แบบพช่ี าตหิ รอื ฉนั เทา่ นน้ั ไมใ่ ชแ่ กทดี่ ม่ื เหลา้ สองแกว้ แต่ เมาเป็นขวด” พูดพลางก็ยื้อแย่งแก้วเหล้าจากผู้เป็นเพื่อนเอาไปวางจนพ้น มอื แลว้ จงึ หนั ไปทางหญงิ สาวเจา้ ของงานปารต์ สี ละโสด “พพ่ี รงิ้ ชว่ ยหา้ มมนั หน่อยสคิ รบั ” สาวสวยทถี่ กู ขอรอ้ งใหช้ ว่ ยหา้ มซงึ่ เปน็ เจา้ ของงานปารต์ สี ละโสด มอง สาวรุ่นน้องท่ีรู้จักสนิทสนมด้วยเคยท�ำงานด้วยกันที่บริษัท แม้ว่าเจ้าตัวจะ ลาออกไปแลว้ กต็ าม สนทิ จนถงึ ขน้ั เคยสญั ญาวา่ จะอยขู่ นึ้ คานเปน็ เพอ่ื นกนั น่ิงอยู่ครู่หนง่ึ “พีข่ อโทษนะพลทู ีจ่ ู่ๆ กแ็ ต่งงาน และพ.่ี ..กไ็ ม่ได้ท้ิงอย่างทพี่ ลวู ่านะ แต่เป็นเพราะความรกั มนั โบยบินมาหาพจ่ี นต้ังตวั ไม่ติดต่างหากล่ะจ๊ะ” คนทเี่ พงิ่ คน้ พบวา่ การอยบู่ นคานนานๆ บางชว่ งกเ็ หงาไมใ่ ชน่ อ้ ย ครนั้

10 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร มีคนมาสอยจึงไม่รีรอท่ีจะกระโดดลงมาแม้จะรู้ว่าแข้งขาอาจจะหักก็ยอม บอกเหตุผลด้วยสีหน้าและน�้ำเสียงเจือไปด้วยความสุข ค�ำพูดดังกล่าว หิรัญญิการ์ท่ีตอนน้ีสติสัมปชัญญะไม่ค่อยจะสมบูรณ์ครบถ้วนนักฟังแล้ว อดเบ้ปากเล็กน้อยออกมาไม่ได้ “ความรกั โบยบนิ มาหาจนตงั้ ตวั ไมต่ ดิ หรอื คะ เฮอ้ ...ชา่ งเปน็ คำ� นำ�้ เนา่ จรงิ ๆ ทำ� เปน็ ยายสาไปอกี คนแลว้ ยายนนั่ แอบรกั เจา้ นายทบ่ี รษิ ทั รกั เขาขา้ ง เดยี วเหมอื นขา้ วเหนยี วนงึ่ นำ้� ทว่ มไมถ่ งึ กแ็ หง้ เหยี่ วเฉาตาย ทงั้ ทรี่ วู้ า่ เลน่ กบั ไฟแต่ท�ำไมคนเราจงึ โหยหากนั นกั ไอ้ความรกั เนยี่ มนั เป็นแคน่ ามธรรม จบั ต้องก็ไม่ได้” “อา้ ว...ยายพล”ู มารสิ าผถู้ กู พาดพงิ ถงึ สง่ เสยี งโวยวาย “แกวกมาพดู แขวะเรอ่ื งฉนั อกี แลว้ นะ อตุ สา่ หน์ ง่ั ฟงั เพลงเงยี บๆ ถงึ ฉนั จะไดเ้ พยี งแคแ่ อบ รักเขาข้างเดียว แต่กย็ ังโชคดที ี่ได้รู้จกั กบั ความรกั ว่ามนั เป็นยงั ไง ถึงจะไม่ สมหวงั แต่ก็ไม่เสยี ชาตเิ กิด และยงั โชคดที ี่ไม่ได้เป็นอย่างในเพลงท่นี กั ร้อง เพง่ิ ร้องจบนัน่ ” “โชคดตี รงไหน” คนใจอคตกิ บั ความรกั เอย่ ถามเสยี งสงู “การแอบรกั เนย่ี มันเรียกว่าโชคดีด้วยเหรอยายสา โชคร้ายละสไิ ม่ว่า” มาริสาขยบั ปากจะเถียงออกไป แต่ถูกณัฐมนขยบิ ตาส่งสญั ญาณให้ เงียบก่อนจะหันไปพดู กบั หริ ญั ญิการ์ “ฟงั พน่ี ะพลู สกั วนั ถา้ พลเู จอคนทใี่ ชจ่ ะเขา้ ใจ จงจ�ำไวเ้ ถอะ ทกุ อยา่ ง ถ้าไม่เจอกับตัวเองจะไม่รู้ซ้ึงหรอกจ้ะ อยู่บนท่ีสูงมองเห็นอะไรได้ชัดเจน อย่างทีพ่ ลพู ูดกจ็ ริง แต่บางครง้ั มันกเ็ หงานะ” “พลไู ม่เหน็ จะเหงา” หริ ญั ญกิ ารเ์ ถยี งเสยี งดงั “คอยดสู ิ อกี ไมน่ านพ่ี พรงิ้ ก็จะเป็นเหมอื นยายหนงิ ทห่ี ลังแต่งงานแล้วชวนไปไหนก็ไม่ไป เพราะ ตอ้ งรบี กลบั บา้ นไปหาขา้ วปลาไวค้ อยทา่ สามที ไ่ี มร่ วู้ า่ จะกลบั ตอนไหน กลาย เป็นยายเพ้ิงท่ีแม้แต่วันหยุดยังต้องทำ� งานงกๆ สภาพตอนนีด้ ูได้ท่ีไหน” “ยายหนงิ อาจจะมคี วามสขุ ทไ่ี ดท้ �ำแบบนกี้ ไ็ ด้ แกมองในมมุ มองดา้ น

ฐิ ญ า ด า l 11 เดียวของแกเท่าน้ันนังพลู” ชานนท์พูดกับเพื่อนทว่าดวงตานั้นจ้องมองนัก ร้องบนเวทีตาเป็นมนั “แหม...นักร้องบนเวทีเนยี่ น่าสอยไปนอนซบชะมดั ” “อาจจะเป็นอย่างท่ีนนนี่ว่านะพลู” ณัฐมนพยักหน้าเห็นด้วยกับ ชานนท์ “เรามองว่าหนิงดูมชี ีวติ ทีว่ ุ่นวายแต่เจ้าตวั อาจจะมคี วามสุขกบั ชีวิต อย่างน้ันก็ได้ใครจะรู้ และที่พลูว่าสภาพดูไม่ได้น่ะมันข้ึนอยู่กับคนคนนั้น ต่างหาก เพื่อนพี่หลายคนหลังแต่งงานก็ยังใช้ชีวิตเป็นปกติ ทุกอย่างอยู่ที่ การจัดสรรเวลาเท่าน้นั เองจ้ะ” ดวงหน้าสะสวยของหิรัญญิการ์ท่ีตอนน้ีแดงก�่ำเพราะร่�ำสุราเข้าไป หลายแก้วเผยรอยยิ้มหมิน่ ๆ “เอาเถอะ ใครจะมคี วามสขุ กม็ ไี ป แตพ่ ลยู นิ ดที จี่ ะไมเ่ ลอื กมคี วามสขุ แบบนนั้ ขอมีความสขุ ในรปู แบบของตวั เอง” ณัฐมนมองรุ่นน้องสาวแล้วย้ิมกว้าง เพราะเมื่อก่อนตัวเธอก็คิด เช่นนี้เหมอื นกัน แต่อะไรในโลกน้เี ป็นสิ่งไม่แน่นอน ด้วยมกั จะมีสงิ่ ไม่คาด คดิ เกดิ ขึ้นเสมอ อีกฝ่ายยังไม่เจอความรกั เกิดข้นึ จังๆ กบั ตัว ตอนนจี้ ะพูด อะไรกย็ ่อมได้ สกั วันเม่ือถงึ วันนน้ั ...จะหลงลืมว่าเคยพูดอะไรไว้ ขณะเดยี วกนั บนชนั้ ลอยของผบั หรซู งึ่ เปน็ โซนของแขกวไี อพี เจา้ ของ ใบหนา้ หลอ่ เหลาทก่ี �ำลงั เปน็ เทรนดน์ ยิ มอยา่ งฌอนในชดุ กางเกงสแลก็ สเี ขม้ กบั เชต้ิ สชี มพอู อ่ นพบั แขนทงั้ สองขา้ ง นง่ั เอนกายดว้ ยทว่ งทา่ สบายๆ อยบู่ น โซฟาตวั หนานมุ่ ซงึ่ ตง้ั อยรู่ มิ สดุ โดยถอื แกว้ บรรจนุ �้ำสเี หลอื งอำ� พนั อยใู่ นมอื ชายหนุ่มถูกทักษกรผู้เป็นพี่ภรรยาท่ีน่ังอยู่ฝั่งตรงข้ามกัน ชักชวนมานั่งดื่ม เหล้าท่นี ี่ซึง่ เป็นผบั ประจ�ำของอีกฝ่าย เปน็ เพราะหนา้ ตาหลอ่ เหลาชวนมองของชายหนมุ่ ทง้ั คู่ จงึ ไมแ่ ปลกท่ี จะตกเป็นเป้าสายตาของท้ังชายไม่จริงทั้งหญิงสาวแท้ในผับที่ต่างชายตา เมยี งมองทอดไมตรสี ง่ มาให้ แตก่ ด็ เู หมอื นจะไมเ่ กดิ ประโยชนอ์ นั ใด เพราะ

12 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร คนหน่ึงก็ได้แต่นั่งหลับตานิ่งหรือไม่ก็สนใจแต่แก้วเหล้าในมือ ส่วนอีกคน ก�ำลงั ใช้สายตาคมจ้องไปยงั ด้านล่างราวกบั มีอะไรน่าสนใจอยู่ท่ีน่นั “มองอะไรอยู่หรือครับคุณกร” ฌอนถามผเู้ ปน็ พภ่ี รรยาดว้ ยความสงสยั เพราะยามมองไปยงั อกี ฝา่ ย ทีไรก็เห็นสายตาของเจ้าตัวจับจ้องอยู่ด้านล่างทุกคร้ังไป หลังงานแต่งงาน ของเขากับขวัญชีวาผ่านพ้นมาแล้วนานนับเดือน ตอนน้ีความสัมพันธ์ ระหว่างตัวเขากบั อีกฝ่ายก็ค่อยๆ ดีข้ึนเป็นลำ� ดบั จะเรยี กว่าดีกว่าเมือ่ ก่อน จากหน้ามอื เป็นหลงั มอื ก็ย่อมได้ ในจ�ำนวนพ่ีชายทั้งสามของภรรยา ทักษกรเป็นผู้ท่ีออกอาการหวง นอ้ งสาวกบั เขามากทส่ี ดุ จนถงึ ขนั้ เคยไลเ่ ขาออกจากบา้ นในครงั้ แรกทเ่ี หยยี บ ย่างไปท่ีนั่น “เอ้อ...เปล่าหรอก กม็ องไปเรื่อยเปื่อย” หนึ่งในสามเสือแห่งตระกูลอริยะสัตย์บอกน้องเขยนำ�้ เสียงเรียบ มี เพียงนัยน์ตาคมกริบเท่านั้นท่ียังคงมีประกายวูบไหวปรากฏให้เห็น สาเหตุ มาจากการเห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งท่ีโต๊ะข้างล่าง ซ่ึงดึงดูดสายตาของ เขาจนไม่อาจละจากตรงนน้ั ได้ นา่ แปลกนกั ...ทงั้ ทโี่ ตะ๊ ดงั กลา่ วไมไ่ ดอ้ ยใู่ กลก้ บั ตรงทเ่ี ขานงั่ แตเ่ หตใุ ด เขาจงึ เห็นอีกฝ่ายได้อย่างชดั เจนนกั ส่งิ แรกท่สี ายตาของเขาปะทะอย่างจงั คือเรียวขา เจ้าหล่อนขาสวยชะมดั ! ทักษกรรีบดึงสายตากลับมามองน้องเขยที่น่ังอยู่ตรงข้ามในฉับพลัน ไม่บ่อยคร้ังนักที่ตัวเขาจะให้ความสนใจกับเพศตรงข้าม ใช่ว่าจะเบ่ียงเบน แตเ่ ปน็ เพราะผหู้ ญงิ สมยั นนี้ า่ เบอื่ หนา่ ย ทวา่ คงตอ้ งยกเวน้ ขวญั ชวี านอ้ งสาว ของเขาเพียงคนเดยี วเท่าน้นั “ตกลงคุณยังหาเวลาพาหนูวาไปฮันนีมูนไม่ได้หรือ” ชายหนุ่มถาม น้องเขยเพ่ือกลบเกลอื่ นอาการบางอย่างทเี่ กิดขึ้น

ฐิ ญ า ด า l 13 “ตอนนีก้ �ำลังเคลยี ร์งานอยู่ครบั คาดว่าคงจะว่างช่วงเดอื นหน้า” ฌอนตอบแล้วพานอยากรู้นักว่าเม่ือก้ีพี่ชายผู้สุขุมคัมภีรภาพของ ภรรยาเผลอตวั มองอะไรอยจู่ งึ มองไปยงั จดุ หมายทอี่ กี ฝา่ ยมองอกี ครงั้ เปน็ เพราะจุดที่เขาน่ังอยู่สามารถมองเห็นบริเวณด้านล่างของผับได้ค่อนข้าง ชดั เจน แลว้ ฉบั พลนั ดวงตาของชายหนมุ่ ลกู ครงึ่ กเ็ บกิ กวา้ งขน้ึ เมอื่ เหน็ หญงิ สาวรปู รา่ งระหงคนุ้ ตาคนหนง่ึ กำ� ลงั ยกแกว้ ขนึ้ ชนกบั คนรว่ มโตะ๊ แลว้ ยกขนึ้ ด่ืมลงคอรวดเดียวหมดแก้ว ฉบิ หายละ! นัน่ มันพพ่ี ลูพส่ี าวเขาเองนหี่ ว่า หรือว่าเขาตาฝาด ชายหนุ่มรีบยกมือขึ้นขยี้ตาแล้วมองไปที่จุดเดิมอีกคร้ังก็ยังคงเห็น เปน็ ภาพเดมิ มองอยา่ งไรรา่ งทเ่ี หน็ กค็ อื พส่ี าวเขาอยนู่ นั่ เอง แมจ้ ะเหน็ เพยี ง ด้านหลงั ก็ตามแต่เขากจ็ �ำได้ว่าเป็นใคร ดืม่ แบบนั้นเด๋ยี วกเ็ มาแย่หรอก ฌอนคดิ อย่างกลัดกลุ้ม “แล้วคณุ ล่ะอ๋อง มองอะไรอยู่” ทกั ษกรชอบเรยี กนอ้ งเขยผมู้ อี ายเุ ทา่ กนั เปน็ ชอ่ื ภาษาไทยมากกวา่ ชอื่ ภาษาองั กฤษ คนถกู ถามซงึ่ ก�ำลงั ตกอยใู่ นอาการไมป่ กตอิ ดสะดงุ้ โหยงไมไ่ ด้ แต่ยังไม่ทันได้ตอบคนถามก็พูดต่อออกมาอีกว่า “ผู้หญงิ คนนนั้ สวยดีนะ” “ผู้หญิงคนนัน้ ใครหรอื ครับ” ถามออกไปแลว้ ฌอนกอ็ ดสงั หรณใ์ จไมไ่ ดว้ า่ ผหู้ ญงิ คนนนั้ ทที่ กั ษกร พดู ถงึ หวังว่าคงไม่ใช่พ่ีสาวเขาหรอกนะ “คนสวมกางเกงยนี ขาสน้ั กับเส้ือสีขาวน่นั ไง” ฌอนลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ ลางสังหรณ์เขานี่ช่างแม่นเสียจริง หรอื วา่ ...ทอี่ กี ฝา่ ยจอ้ งมองอยเู่ มอื่ กคี้ อื พส่ี าวเขาเอง แบบนคี้ งตรงกบั สำ� นวน ไทยทีว่ ่าจุดไต้ต�ำตอเป็นแน่แท้

14 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร “ผู้หญิงด่ืมเหล้า” คนเป็นน้องเขยแกล้งพูดเปรยขึ้นนำ้� เสียงหม่ินๆ เพอ่ื หยงั่ ท่าที “ดไู ม่ค่อยดเี ท่าไหร่นะครบั ” “ไม่ใช่เรือ่ งแปลกทผ่ี ู้หญิงสมัยน้ีดมื่ เหล้า” ค�ำพูดแสดงอาการไม่ยี่หระของพ่ีภรรยาท�ำเอาคนฟังอดเงยหน้าข้ึน มองคนพูดไม่ได้ “คณุ กรไม่ถอื เรือ่ งแบบนี้หรอื ครับ” “ถ้าอยู่ในขอบเขต ผู้หญิงสมยั นีค้ วรต้องดื่มเหล้าให้เป็นจะได้ไม่ถกู ใครมอมเหล้าได้ง่ายๆ” ทกั ษกรพดู นำ้� เสยี งเรยี บเรอ่ื ย มองไปยงั จดุ เดมิ อกี ครงั้ พลางยกแกว้ เหล้าขึน้ หมนุ เล่นไปมา ราวกับตกอยู่ในอารมณ์สนุ ทรยี ์ “ดูท่าทางคณุ กรจะสนใจผู้หญิงคนน้”ี คนถกู ถามนิ่งไปชัว่ ครู่ “ผมชอบผู้หญิงขาสวย” คนถูกถามตอบไม่ตรงกับที่ถามซ่ึงคำ� ตอบดังกล่าวทำ� เอาคนถามนึก ขบขนั อยใู่ นใจ สนใจผหู้ ญงิ เพราะขาสวยนนี่ ะ! แลว้ ถา้ ขาสวยอยา่ งเดยี วหนา้ ไม่สวยล่ะเจ้าตวั จะชอบไหม “แล้วถ้าขาสวยอย่างเดียวแต่หน้าไม่สวยล่ะครับ” คนเป็นน้องเขย เผลอหลุดพดู ออกไปตามความคดิ “ถา้ บอกวา่ ไมเ่ ปน็ ไรกด็ จู ะใจเรว็ ไปหนอ่ ย รอใหเ้ จอแบบนน้ั กอ่ นคอ่ ย พูดกย็ งั ไม่สาย” ฌอนฟังแล้วยิ้มจางๆ และเกือบจะหลุดปากบอกออกไปแล้วว่า ผู้หญิงท่ีอีกฝ่ายก�ำลังให้ความสนใจและชมว่าขาสวยคือพ่ีสาวเขาเอง แต่ก็ นึกขึ้นได้ว่าหิรัญญิการ์เคยเอ่ยปากออกมาว่า ไม่ค่อยชอบทักษกรนักถ้าจ�ำ ไม่ผิด สาเหตุมาจากเพ่ือนตัวเองคล่ังไคล้ซ่ึงฟังแล้วไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไร และตวั ภรรยาเขากเ็ คยบอกวา่ พช่ี ายเคยตง้ั สเปกเอาไวว้ า่ ผหู้ ญงิ ทจี่ ะมาเปน็ แฟนหรือภรรยาต้องไม่ใช่ผู้หญงิ ท่อี ายุมากกว่า พดู ตรงๆ กค็ ือไม่ชอบคน

ฐิ ญ า ด า l 15 อายมุ ากกว่าน่ันเอง ซง่ึ หริ ญั ญกิ ารอ์ ายมุ ากกวา่ เขาสามปกี ย็ อ่ มมากกวา่ ทกั ษกรสามปดี ว้ ย เช่นกัน เรยี กว่าตกสเปกตงั้ แต่ยงั ไม่ทนั แนะนำ� ให้รู้จักกนั เลยกว็ ่าได้ ด้วยเหตผุ ลทีว่ ่าน้เี ขาก็คิดว่าชีวติ ของทัง้ คู่คงยากทจี่ ะโคจรมาเจอกนั อกี ดงั นน้ั ไมบ่ อกนา่ จะเปน็ สงิ่ ทถ่ี กู ตอ้ งทส่ี ดุ ฌอนจงึ หนั เหหวั ขอ้ สนทนาไป เร่ืองอน่ื ในทนั ควัน “ได้ยินหนูวาบอกว่าคณุ กรจะเปิดบรษิ ัทใหม่หรอื ครบั ” พอพดู ถงึ เรอ่ื งงานทต่ี วั เองกำ� ลงั จดจอ่ อยทู่ กั ษกรกเ็ บนสายตากลบั มา ทนั ที “ใช่ ผมจะเปดิ บรษิ ทั สำ� หรบั รบั รโี นเวต เพราะไหนๆ เรากม็ บี คุ ลากร ดา้ นนที้ ม่ี คี วามสามารถพรอ้ มอยแู่ ลว้ ตอนนบ้ี รษิ ทั ทรี่ บั ท�ำแลว้ มฝี มี อื ดๆี มี อยู่ไม่กแ่ี ห่ง ดังนน้ั เราต้องฉวยโอกาสนไ้ี ว้” “ผมเห็นด้วยครับ ตอนน้ีคนหันมานิยมรีโนเวตกันมากกว่าจะร้ือทิ้ง แล้วสร้างใหม่ ผมเคยเห็นตึกแถวบางแห่งรีโนเวตออกมาจนจ�ำสภาพเดิม ไม่ได้เลยครับ” “ใช่ ผมจะใช้ชั้นท่ีเคยเป็นห้องประชุมเก่าของบริษัทเปิดเป็นบริษัท กำ� ลงั เฟน้ หามณั ฑนากรฝมี อื ดๆี มาตกแตง่ สถานทใ่ี หมอ่ ย”ู่ ทกั ษกรบอกคน เป็นน้องเขย “มณั ฑนากรฝีมอื ดหี รอื ครบั ” ฌอนเผลอหลดุ ปากถามออกไปเพราะ ดันนึกถึงผู้เป็นพี่สาวขึ้นมาในทันใด เนื่องจากเจ้าตัวถือว่าเป็นมัณฑนากร ฝีมอื ดีคนหนงึ่ “ใช่ คุณรู้จกั หรืออ๋อง” คนเป็นน้องเขยรบี ส่ายหน้าเป็นพัลวัน “ปละ...เปล่าหรอกครบั ” พดู ปฏเิ สธไปแลว้ เผลอชำ� เลอื งมองไปยงั โตะ๊ ของผเู้ ปน็ พสี่ าวดา้ นลา่ ง แวบหนง่ึ แต่กไ็ ม่เห็นเจ้าตวั อยู่ทนี่ ั่น หรอื ว่าจะกลบั ไปแล้ว ท�ำให้ชายหนุ่ม

16 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร คอ่ ยหายใจคลอ่ งขนึ้ มาหนอ่ ย แมจ้ ะนกึ เปน็ หว่ งอกี ฝา่ ยไมน่ อ้ ย แตเ่ ขากค็ ดิ ว่าเพ่ือนๆ ร่วมโต๊ะคงไม่ปล่อยให้กลับตามลำ� พงั หรอกน่า “ผมก็นึกว่าคุณพอรู้จักบ้าง” ทักษกรพูดแล้วผุดลุกขึ้นยืนท�ำเอาคน เป็นน้องเขยเอ่ยถามอย่างสงสยั “นัน่ คณุ กรจะไปไหนหรือครับ” คนถูกถามมองไปยงั ด้านล่างแวบหน่ึง “เจอคนรู้จกั น่ะ เดีย๋ วผมขอไปทกั ทายก่อน” ชานนท์ต้องตะโกนถามเสียงดังแข่งกับเสียงนักร้องบนเวทีเม่ือเห็น หริ ญั ญกิ าร์ลุกขน้ึ ยืน “นั่นแกจะไปไหนยายพลู” “ห้องน้�ำ ฉนั ปวดฉี่ หรอื แกจะไปเป็นเพ่ือนฉนั นงั นนนี่” ชานนท์ส่ายหน้าก่อนจะพยักพเยิดไปทางมารสิ า “ให้ยายสาไปเป็นเพ่ือนแกแล้วกัน” คนถกู พยักพเยิดลุกขนึ้ ยืนทันที “ไปสิ ฉนั ก�ำลงั นึกอยากจะไปห้องนำ้� อยู่พอดี” พูดจบมารสิ าก็ทำ� ท่า จะประคองผู้เป็นเพื่อนไปยงั ห้องนำ�้ แต่เจ้าตัวส่ายหน้าไม่ยนิ ยอม “ฉันเดินเองได้น่า” “แค่ลกุ ขน้ึ แกยังเซ อย่าดื้อนกั เลยน่า” พดู จบก็ตรงเข้าประคองทันที ไม่สนใจท่าอิดเอื้อนของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย คร้ันเดินไปได้สักพักคนถูก ประคองกบ็ ่นข้นึ พลางยกมอื ข้นึ กุมศรี ษะ “ฉนั ปวดหัวจงั เลยยายสา” “ก็จะไม่ปวดได้ไงล่ะ ก็เล่นด่ืมเข้าไปเพียวๆ แบบน้ัน แล้วแกน่ะ ไมไ่ ดค้ อแขง็ แบบนนนหี่ รอื พช่ี าตนิ หี่ วา่ จะไดไ้ มร่ สู้ กึ รสู้ าอะไร” มารสิ าพดู แลว้ อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เพราะตามปกติผู้เป็นเพื่อนจะไม่ค่อยได้แตะต้อง พวกแอลกอฮอลน์ กั เรยี กวา่ นานทปี หี นเลยกว็ า่ ได้ “เดยี๋ วลา้ งหนา้ ลา้ งตาให้ สดชน่ื เด๋ยี วกห็ าย หรือถ้าจะให้ดกี ็ล้วงคออ้วกออกมาซะจะได้ดีขึน้ ”

ฐิ ญ า ด า l 17 คนถกู บอกให้ล้วงคออ้วกหวั เราะคกิ “บ้าเหรอ กนิ เข้าไปแล้วจะอ้วกทำ� ไมให้เสยี ดายของล่ะ” ซ่ึงก็เป็นอย่างที่มาริสาว่าจริงๆ หลังจากออกจากห้องนำ้� แล้วจัดการ ล้างหน้าล้างตาจงึ คอ่ ยร้สู กึ สดชนื่ ขนึ้ บา้ ง แม้จะยงั มอี าการปวดศรี ษะหนบึ ๆ อยบู่ า้ ง ครนั้ หนั ไปมองผเู้ ปน็ เพอ่ื นยงั ไมเ่ หน็ อกี ฝา่ ยตามออกมา หริ ญั ญกิ าร์ จงึ ตดั สนิ ใจเดนิ ออกมารอด้านนอก เมอ่ื เหน็ วา่ ตรงใต้รม่ ไมใ้ หญ่รมิ ทางเดนิ ทางด้านซ้ายมือมีเก้าอี้ยาวสีขาวต้ังอยู่ จึงคิดจะเดินไปนั่งตรงน้ันเผื่อลม เย็นๆ จะช่วยให้อาการทเ่ี ป็นอยู่ดขี ึน้ บ้างไม่มากก็น้อย ทว่า... ขณะก�ำลังจะเดินเลี้ยวออกไปยังจุดหมายปลายทาง ก็ปะทะเข้ากับ รา่ งสงู ของผชู้ ายคนหนง่ึ ทกี่ ำ� ลงั เดนิ กดโทรศพั ทอ์ ยอู่ ยา่ งจงั กระทง่ั โทรศพั ท์ ในมอื ของอกี ฝ่ายกระเดน็ ตกลงบนพน้ื พร้อมกับเสียงโวยวายขึน้ มาว่า “เฮ้ย! อะไรกนั วะ” หริ ญั ญกิ าร์ใช่ว่าจะไม่เจบ็ เพราะหน้าผากของเธอกระแทกเข้ากบั ไหล่ ของเจ้าของร่างสูงท่ตี ัวเองชนเต็มแรงจนต้องร้องอุทานออกมา “โอ๊ย!” ครนั้ เงยหน้ามองผู้ท่ตี วั เองเดินชน ตาของหญงิ สาวก็เบกิ โพลงอย่าง ตกใจและคาดไม่ถึง เพราะเจ้าของร่างสูงที่เดินชนน้ันคือ...ทักษกร พี่ชาย ของน้องสะใภ้ คนทเี่ ธอเพงิ่ เอ่ยปากพูดค่อนว่ามาริสาผู้เป็นเพือ่ นไปนั่นเอง ‘อะไรจะบงั เอญิ ขนาดนัน้ นะยายพล’ู แมจ้ ะไมเ่ คยรจู้ กั หรอื เจอกบั อกี ฝา่ ยจงั ๆ มากอ่ น แตม่ ารสิ าทง้ั เอารปู ใหด้ แู ละพดู ถงึ จนแทบลา้ งหฟู งั ความรสู้ กึ ของเธอทม่ี ตี อ่ ผชู้ ายคนนจ้ี งึ อยใู่ น ทางดา้ นลบมากกวา่ บวก และเพราะอาการมนึ ศรี ษะทเี่ ปน็ อยกู่ อ่ นหนา้ นี้ รวม กบั หนา้ ผากของตวั เองกระแทกกบั ไหลห่ นาของอกี ฝา่ ยเขา้ เตม็ แรง ทำ� ใหเ้ กดิ เปน็ ความพะอดื พะอมทก่ี ำ� ลงั พลงุ่ พลา่ นอยใู่ นลำ� คอและตขี นึ้ มาอยา่ งรวดเรว็ ของเหลวจากลำ� คอหรอื พดู งา่ ยๆ กค็ อื อว้ กพงุ่ พรวดใสร่ า่ งสงู ตรงหนา้

18 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร ทันที พรวด! ทักษกรท่ีก�ำลังยืนตะลึงพรึงเพริดอยู่เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงที่เดินชน เขาจะเปน็ คนทตี่ วั เองใหค้ วามสนใจตอนนงั่ อยบู่ นชนั้ ลอยและยงั ไมห่ ายจาก อาการตกตะลงึ กต็ อ้ งอทุ านออกมาดว้ ยความตกใจซ�้ำสองจากของเหลวกลน่ิ คละคลุ้งทพ่ี ุ่งใส่อกเสอ้ื เขา “เฮ้ย...อะไรกันวะ” เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นท�ำเอาอาการเจ็บหน้าผากจากการปะทะ หรือ แมแ้ ตอ่ าการปวดหวั หนบึ ๆ บวกพะอดื พะอมทห่ี ริ ญั ญกิ ารก์ �ำลงั เปน็ อยหู่ าย เปน็ ปลดิ ทง้ิ อาจจะหายตอนทอี่ ว้ กใสอ่ กี ฝา่ ยแลว้ ดว้ ยซำ�้ หญงิ สาวจงึ ตดั สนิ ใจอาศัยช่วงที่อีกฝ่ายยังยืนตกตะลึงก้มลงมองเส้ือตัวเองอยู่วิ่งผละหนีไป ทนั ที ทำ� นองเดยี วกบั ชนแลว้ หนี แตข่ องเธอเปน็ อว้ กแลว้ หนี ตอนนข้ี อไป ต้งั ตวั ก่อนเถอะ หญิงสาวว่ิงลัดเลาะไปยังรถยนต์ของตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูหยิบ ขวดน�้ำมาบ้วนปาก จนกลิน่ ไม่พึงประสงค์ค่อยๆ หายไป แล้วจงึ เข้าไปน่งั สงบสติอารมณ์ภายในรถพลางนกึ ทบทวนเหตกุ ารณ์ท่เี กดิ ขึ้นเมือ่ ก้ี เมอ่ื ก้ี...เธออ้วกใส่ผู้ชายคนน้นั ผู้ชายทีช่ ื่อทกั ษกรนีน่ ะ เวรละยายพลู แถมอ้วกใส่แล้วหนอี ีกต่างหาก ถ้าเกิดเจอเขาอกี ครั้ง เธอจะทำ� หน้าอย่างไรล่ะนี่ แต่...วงจรชีวิตของเธอกับเขาไม่น่าจะมาบรรจบพบกันได้หรอกน่า คดิ ไดด้ งั นน้ั ดวงหนา้ ของคนอว้ กแลว้ หนกี ย็ มิ้ ยอ่ งผอ่ งใส แลว้ ตอ้ งสะดงุ้ เมอ่ื เสียงสมาร์ตโฟนในกระเป๋าใบใหญ่ดงั ข้ึน เมอื่ เห็นชอื่ ของผู้เป็นเพื่อนท่ีหน้า จอกร็ ีบกดรบั ทันที “ว่าไงยายสา” “ฉนั ไม่ว่า แต่จะด่าแกยายพลู ฉนั ออกมาไม่เจอกน็ ึกเป็นห่วง กลัว

ฐิ ญ า ด า l 19 ว่าแกแอบไปอ้วกอยู่ทีไ่ หน” ‘ฉนั ไมไ่ ดแ้ อบแตอ่ ว้ กใสโ่ ตง้ ๆ เลยแหละ แถมอว้ กใสค่ นทแี่ กชน่ื ชอบ ดว้ ยแหละยายสาเอย๋ ’ หริ ญั ญกิ ารต์ อบเพอ่ื นอยใู่ นใจแตป่ ากกพ็ ดู ออกไปวา่ “ฉันอยู่ที่รถกำ� ลังจะกลับแล้ว ฝากแกบอกพวกที่โต๊ะด้วยแล้วกันว่า ฉนั ขอตัวกลับก่อน มนึ หัวชะมดั ” “แล้วแกขบั รถกลับคนเดยี วได้เหรอ ให้ฉันน่งั ไปเป็นเพ่ือนไหมล่ะ” “ไมต่ อ้ ง” หริ ญั ญกิ ารพ์ ดู ปฏเิ สธทนั ควนั “แกกลบั ไปนง่ั กบั พวกพพ่ี รงิ้ เถอะ เดย๋ี วฉนั ถึงบ้านแล้วจะโทร. รายงาน” “อืม ถ้าอย่างน้ันแกก็ขับรถดีๆ ระวังตำ� รวจด้วยแล้วกัน”

๒ ฝากไว้ก่อนเถอะ ขณะเดยี วกนั คนถูกอ้วกใส่แล้วหนีซงึ่ ๆ หน้าอย่างทักษกร หลัง จากยืนตะลึงอยู่ครู่ใหญ่ก็รับรู้ได้ถึงกล่ินอันไม่พึงประสงค์จากของเหลวที่ เลอะเทอะอยู่ตรงอกเสอ้ื ชายหนุ่มก้มลงมองนดิ หน่ึงแล้วเบือนหน้าหนโี ดย เร็ว ความรู้สึกที่ตามมาคือความโกรธแต่ไม่นานก็กลายเป็นความขบขัน โชคดที ต่ี อนน้ีปลอดคนไม่มใี ครมาเห็นเข้า ตง้ั แต่เกดิ มากเ็ พิง่ จะถกู ผู้หญิงอ้วกใส่เป็นครั้งแรก มหิ นำ� ซำ้� ยงั อ้วก แล้วหนอี ีกต่างหาก คนอ้วกใส่เขาแล้วหนีก็เป็นผู้หญิงท่ีเขาถูกตาต้องใจเพราะขาสวย ส่วนหน้าตาน้ันเป็นเพียงของแถมท่ีตามมาซึ่งก็ถูกใจเขาอีกเช่นกัน ทำ� ให้ นึกถึงค�ำพูดของน้องเขยทถ่ี ามเขาว่าถ้าขาสวยแต่หน้าไม่สวยขึ้นมาในทนั ที นถ่ี า้ พชี่ ายทง้ั สองหรอื นอ้ งสาวรเู้ รอ่ื งทเ่ี ขาถกู ผหู้ ญงิ อว้ กใสแ่ ลว้ หนเี ขา้ มีหวังคงหัวเราะข�ำเขากนั เป็นแถวแน่ ชายหนุ่มส่ายหน้าพลางเดินเข้าไปในห้องนำ้� ท่ีอยู่ไม่ไกลจากที่ยืนนัก กอ่ นจะใชผ้ า้ เชด็ หนา้ ผนื ใหญช่ บุ นำ้� แลว้ เชด็ คราบอว้ กอยหู่ ลายครง้ั แตก่ ลน่ิ

ฐิ ญ า ด า l 21 ก็ยงั คงอบอวลอยู่จนต้องตัดสนิ ใจถอดเสอ้ื ออกแล้วขยแ้ี รงๆ ทว่า... ขณะกำ� ลังจะสวมเสอื้ ทบ่ี ิดจนหมาด เสียงร้องว้ดี ว้ายกระตู้วู้ก็ดังข้นึ ตรงทางเข้าห้องน้�ำเสยี ก่อน “อยุ๊ ตายแลว้ ฉนั ตาฝาดหรอื วา่ เมาหอื นงั แจด๊ นน่ั คนเปน็ ๆ หรอื เทพ- บตุ รกันล่ะน่นั ล้อหล่อ” คนพดู พดู พลางปาดนำ้� ลายที่ไหลย้อยตรงมุมปาก หน้าตาบ่งบอกว่าร่�ำสุราเข้าไปไม่ใช่น้อย “นัน่ สนิ ังปริม อกขาวๆ นน่ั ก็น่าซบชะมดั ” “นงั แจ๊ด ฉันเหน็ ก่อนหล่อนนะยะ ดงั น้นั พ่อหนุ่มคนน้ีต้องเป็นของ ฉัน” คนส่งเสียงคนแรกพูดอย่างหมายมนั่ ปั้นมือ “เห็นก่อนเห็นหลังไม่สำ� คัญ มันอยู่ท่ีความสามารถย่ะนังปริม” คน เห็นทีหลังพดู อย่างไม่สนใจ “กะเทยควายอย่างแกกล้าจะมาสู้ฉนั หรือนังแจ๊ด” “กะเทยควายไมค่ วายไมส่ ำ� คญั มนั อยทู่ ล่ี ลี าเดด็ หรอื ไมเ่ ดด็ ยะ่ นงั ปรมิ ซ่งึ ฉันมน่ั ใจว่าฉันเดด็ กว่าแกแน่นอน” คนพูดผู้มีรูปร่างเต้ียล่�ำเป็นมะขามข้อเดียว หน้าตาแต่งจนเข้มจัด ชวนขวญั หนดี ฝี อ่ มากกวา่ นา่ มอง รบี เดนิ ยา่ งสามขมุ ตรงรเ่ี ขา้ ไปหาหนมุ่ หลอ่ ทย่ี นื เปลอื ยหนา้ อกอยซู่ ง่ึ ผเู้ ปน็ เพอ่ื นผมู้ รี ปู รา่ งผอมบางราวไมเ้ สยี บผี แมจ้ ะ เสียเปรยี บด้านรูปร่างแต่กไ็ ม่ยอมแพ้รบี เดินตามเข้าไปติดๆ ทักษกรที่จู่ๆ ก็กลายเป็นสินค้าท่ีก�ำลังถูกเลือกรีบสวมเสื้อโดยเร็ว กอ่ นจะปรายตาเขม้ จดั มองไปยงั คนทง้ั คทู่ ต่ี อนนมี้ ายนื อยตู่ รงหนา้ ปกตติ วั เขาไม่ใช่พวกเหยยี ดหรอื รงั เกยี จเพศทีส่ ามแต่อย่างใด เพราะลูกน้องหลาย คนในบริษัทก็เป็น แต่วนั นีข้ อสักหน่อยเถอะน่า แหม...คยุ กนั เปน็ ตเุ ปน็ ตะถามกนั เองตอบกนั เอง ถามเขาสกั คำ� กอ่ น ดไี หม “ใครจะเข้ามาก่อนล่ะ หรอื จะพร้อมๆ กันกไ็ ด้”

22 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร คำ� พดู กำ� กวมชวนใหเ้ ขา้ ใจผดิ ของชายหนมุ่ หนา้ หลอ่ เหลา ทำ� เอาสอง กะเทยยิ้มกร่ิมอย่างถูกใจจนแทบจะอดใจเอาไว้ไม่ไหว “ตรงนเ้ี ลยหรอื คะ” คนชอ่ื ปรมิ ถามพลางเลยี รมิ ฝปี ากแผลบ็ ๆ ไปมา “นน่ั สคิ ะ ตรงนมี้ นั ประเจดิ ประเจ้อ เดยี๋ วจะโดนขอ้ หาอนาจารนะคะ หรอื ถ้าชอบแบบนี้แจ๊ดกจ็ ดั ให้ได้ค่ะ” คนชอื่ แจ๊ดพดู พลางลบู ริมฝีปากแล้ว หันไปทางผู้เป็นเพื่อน “ขอฉันก่อนแล้วกนั แกไปดูต้นทางนังปรมิ ” “ไม่ได้ ฉนั ต้องเป็นคนได้ก่อน แกนั่นแหละนังแจ๊ด ไปดูต้นทาง” ก่อนท่ีคนทง้ั คู่จะเถยี งกนั ต่อทกั ษกรกต็ วาดเสยี งเข้มออกไป “เข้ามาพร้อมๆ กันนน่ั แหละ เมอ่ื กเี้ พิง่ ถูกคนเมาอ้วกใส่กำ� ลงั หาคน เตะระบายอารมณ์อยู่พอดี ไม่ได้เตะกะเทยมานานแล้ว วันน้โี ชคดจี ริงๆ” “อ้าว...” “อ้าว...” ทงั้ สองรอ้ งอา้ วขนึ้ พรอ้ มกนั ดวงหนา้ ระรน่ื ทเ่ี กดิ ขนึ้ กอ่ นหนา้ นเ้ี ปลย่ี น เป็นซดี เผอื ด “ไม่ต้องอ้าว เข้ามาเลย พ่อจะเตะให้หน้าเขยี วเลย” ชายหนุ่มพูดจบก็ยกมือท้ังคู่ข้ึนหักน้ิวดังกร๊อบพลางขยับเท้าขวาไป มาท�ำเอาสองกะเทยถอยหลังกรูดจากท่าทางเอาจริงเอาจังท่ีเห็น ตอนแรก เข้าใจผิดคดิ ว่าคนหล่อชอบแบบสวิงกิง “แกเข้าไปสินังแจ๊ด แกเป็นคนเหน็ ก่อนไม่ใช่เหรอ” คราวนที้ ง้ั คเู่ รมิ่ เกยี่ งกนั ผดิ กบั ตอนแรกทแี่ ยง่ กนั ประหนงึ่ หนา้ มอื เปน็ หลงั เท้า “แกนั่นแหละเข้าไปเถอะ ฉันเสียสละให้” คนพูดพูดจบก็เผ่นแน่บ ออกไปก่อนทันที คนเป็นเพื่อนก็รีบเผ่นตามไปติดๆ เช่นกัน เพราะยังไม่ อยากถกู หนุ่มหล่อเตะ “แกรอฉันด้วยนงั แจ๊ด” ทักษกรมองตามหลังสองกะเทยแล้วส่ายหน้าไปมา นึกถึงหญิงสาว

ฐิ ญ า ด า l 23 ต้นเหตุท่ีนอกจากจะอ้วกใส่เขาจนเหม็นไปท้ังตัวแล้ว ยังเกือบท�ำให้เขาถูก กะเทยปล�้ำพลางคิดในใจอย่างเข่นเข้ียว ฝากไว้ก่อนเถอะ! เม่ือชายหนุ่มกลับไปยังโต๊ะอีกคร้ังและมองไปยังโต๊ะของหญิงสาวท่ี ฝากความเลอะเทอะไวใ้ ห้ เขากไ็ มเ่ หน็ เจา้ ตวั อยทู่ น่ี นั่ แลว้ ซง่ึ ทา่ ทางดงั กลา่ ว ก่อความสงสัยให้เกิดกับฌอนไม่น้อย “คณุ กรหายไปไหนมา แล้วมองหาใครอยู่หรือครับ” “ปละ...เปล่า” คนถูกถามตอบนำ�้ เสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย “แล้วน่นั ทำ� ไมเสอ้ื เปียกล่ะครับ” คนเป็นน้องเขยเอ่ยถามเมื่อเห็นอก เสื้อของอกี ฝ่ายท่ีสวมเสอื้ สีฟ้าอ่อน เม่อื เปียกจงึ เหน็ รอยได้อย่างชดั เจน “ถูกคนอ้วกใส่” ทกั ษกรตอบออกไปตามตรง “ถกู คนอ้วกใส่หรอื ครบั ” ฌอนย้อนถามเสียงดงั “ใช่ ผู้หญงิ ด้วยนะ” ค�ำพูดของทักษกรท�ำให้ฌอนอดท่ีจะนึกถึงผู้เป็นพ่ีสาวขึ้นมาไม่ได้ เขาพยายามเมียงมองไปที่โต๊ะก็ไม่เห็นหรือว่าเจ้าตัวกลับไปแล้ว โทร. หาก็ เปน็ ฝากขอ้ ความ แลว้ ผหู้ ญงิ ทไี่ หนกนั นะถงึ กลา้ อว้ กใสพ่ ภ่ี รรยาเขาได้ แลว้ คนเนยี้ บกรบิ อยา่ งอกี ฝา่ ยไมโ่ กรธแยห่ รอื แตท่ า่ ทางทเี่ หน็ ไมบ่ ง่ บอกวา่ โกรธ เลยน่นี า “แถมอ้วกแล้วหนอี ีกต่างหาก” “อ้วกแล้วหนี!” ทกั ษกรพยกั หนา้ พลางจดุ รอยยมิ้ ทม่ี มุ ปากนดิ หนงึ่ แลว้ พดู พมึ พำ� กบั ตวั เอง “หนยี งั ไงกจ็ ะตามหาให้เจอ” ควิ้ เขม้ ของฌอนขมวดเขา้ หากนั นกึ แปลกใจไมน่ อ้ ยเพราะสหี นา้ ของ ทกั ษกรยามพดู นนั้ ไมไ่ ดฉ้ ายแววโกรธเคอื งแมแ้ ตน่ อ้ ย เหมอื นอยากเจอดว้ ย เหตุผลอย่างอ่ืนมากกว่า

24 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร เรอื นซ่อนกลน่ิ คอฟฟีคาเฟ่ หิรัญญิการ์ก้าวลงจากรถยนต์คันใหญ่คู่ใจ ก่อนจะยืนกอดอกมอง ร้านกาแฟของตัวเองด้วยความช่ืนชม ช่ือของร้าน เรือนซ่อนกลิ่นคอฟฟี คาเฟ่ ซ่ึงหญิงสาวมั่นใจว่าไม่ซ�้ำกับร้านใครอย่างแน่นอนน้ัน นางพุดแก้ว ผเู้ ปน็ ยายเปน็ คนตง้ั ให้ และนอกจากชอ่ื รา้ นจะสะดดุ หแู ลว้ ยงั ตงั้ อยใู่ นทำ� เล ทองอย่างริมถนนเลียบทางด่วนรามอินทรา ซึ่งเป็นจุดที่ใครต่อใครผ่านไป มาต้องสะดดุ ตา จนอดไม่ได้ทีจ่ ะเหลยี วกลับมามองซำ�้ อกี ครั้งจากที่เธอยืน สงั เกตอยู่ สาเหตุท่ีว่าน่าจะมาจากการตกแต่งของร้าน ที่เป็นการผสมผสาน ระหว่างความวิจิตรงดงามแบบไทยสมัยโบราณ กับความทันสมัยสไตล์ โมเดิร์นแบบตะวนั ตกที่เน้นหนกั ไปทางรปู ทรงเรขาคณิต พน้ื ทก่ี วา้ งขวางภายในรา้ นถกู แบง่ เปน็ สองสว่ น ทแี่ มจ้ ะดแู ตกตา่ งกนั อย่างสิ้นเชิง ทว่ามุมเหล่ียมต่างๆ กลับลงตัวกลมกลืนแนบเนียนไม่ขัดตา ทางซ้ายมือถูกจดั วางไว้ด้วยโต๊ะเก้าอี้รูปทรงทนั สมัยอย่างเหมาะเจาะ เบาะ รองนง่ั สสี นั สดใสทว่ี างไวบ้ นเกา้ อ้ี นอกจากจะนง่ั พงิ อยา่ งสบายแลว้ ยงั ทำ� ให้ ร้านดูสว่างไสวข้ึน ตามมุมต่างๆ จัดวางช้ันหนังสือส�ำหรับให้ลูกค้าอ่าน ระหวา่ งดม่ื ดำ่� กบั รสชาตขิ องกาแฟ ชว่ ยท�ำใหบ้ รรยากาศคลา้ ยกบั การนงั่ ดม่ื กาแฟภายในบ้านของตวั เองมากกว่านั่งอยู่ในร้าน เคาน์เตอร์สีด�ำสนิทส�ำหรับวางเคร่ืองชงกาแฟสีน�้ำตาลเข้มถูกส่ังท�ำ เป็นพิเศษไม่ซ�้ำแบบใคร ผนังด้านหลังเป็นภาพเมนูของกาแฟชนิดต่างๆ โดยมชี อ่ื เขยี นไวอ้ ยดู่ า้ นลา่ งของภาพ ดา้ นขวาเปน็ ถว้ ยกาแฟรปู ทรงสวยงาม แปลกตาแขวนเรยี งรายอยู่อย่างมีศลิ ปะ ส่วนที่สองทางด้านขวามือมีการตกแต่งราวกับอยู่ในยุคสมัยโบราณ ไม่ว่าจะเป็นพืน้ กระดานทถ่ี กู ขดั จนมันวับ ตง่ั ไม้สกั สีเหลืองทองประดับมุก ถกู วางไวเ้ ปน็ จดุ ๆ มเี บาะลวดลายไทยไวส้ ำ� หรบั ใหล้ กู คา้ นงั่ พงิ นอกจากนน้ั บนเพดานยงั มภี าพวาดลวดลายไทยออ่ นชอ้ ยงดงาม ตามผนงั มภี าพขนมไทย

ฐิ ญ า ด า l 25 ชาววังนานาชนิดติดอยู่เป็นระยะ มีชื่อประกอบไว้ทุกภาพ สลับกับภาพชา คุณภาพดชี นดิ ต่างๆ รวมทงั้ สรรพคณุ ภายในตู้กระจกโค้งแบบโบราณลวดลายวิจิตร วางเรียงรายไว้ด้วย ขนมไทยชาววังสีสันสวยงาม รวมท้ังหน้าตาน่ากินหลากหลายชนิด บน ภาชนะทมี่ องดกู ร็ ู้ว่าเป็นของเก่าแก่ทรงคุณค่า การตกแต่งร้านและแนวคิดต่างๆ น้ัน หิรัญญิการ์ซ่ึงเคยประกอบ อาชีพมัณฑนากรมาก่อนเป็นผู้สรรค์สร้าง เธอไม่อยากท�ำร้านกาแฟให้ เหมือนใคร ส่วนใหญ่ร้านกาแฟท่ัวไปมักจะคล้ายกันแทบทุกร้าน และท่ี เหมือนจนกลายเป็นของคู่กันก็คือขนมเค้ก หญิงสาวคิดว่าถ้าเปล่ียนจาก ขนมเคก้ แบบฝรงั่ เปน็ ขนมไทยโดยเฉพาะขนมชาววงั ทนี่ างพดุ แกว้ ผเู้ ปน็ ยาย มชี อ่ื เสียงทางด้านนอี้ ยู่แล้วก็น่าจะดไี ม่น้อย ท่ีส�ำคัญหญิงสาวเคยเข้าไปดื่มกาแฟท่ีร้านกาแฟนรสิงห์ในโรง- พยาบาลพระมงกุฎเกล้า ซ่ึงเธอรู้มาว่าร้านดังกล่าวเป็นร้านกาแฟท่ีเกิดขึ้น เป็นแห่งแรกในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ร้าน กาแฟนรสิงห์น้ันข้ึนช่ือทั้งในด้านรสชาติของกาแฟและอาหารชาววังท้ังคาว และหวานต่างๆ ต้ังแต่สมัยก่อนจนกระท่ังบัดนี้ แล้วท�ำไมเธอจะท�ำร้าน กาแฟควบคู่ไปกับขนมไทยบ้างไม่ได้ “อ้าว...คุณพลู เมอื่ คืนไปงานเลีย้ ง แต๋นกน็ ึกว่าจะกลบั มานอนทน่ี ่ี” ทิพวรรณซ่ึงเป็นบาริสตาประจ�ำร้าน และเพ่ิงเดินทางมาถึงท่ีท�ำงาน เอ่ยทักเจ้านายสาวด้วยนำ�้ เสียงแปลกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนกอดอกอยู่หน้า ร้าน ท�ำเอาคนถูกทกั สะดุ้งโหยง “อ๋อ...เม่ือคืนถนนโล่งก็เลยกลับไปนอนท่ีบ้านสวนแล้วก็รีบออกมา แต่เช้านแี่ หละจ้ะ” หริ ญั ญกิ ารต์ อบพลางยมิ้ แหง้ ๆ เมอ่ื คนื หลงั จากสรา้ งวรี กรรมทไี่ มน่ า่ จดจำ� ด้วยการอ้วกใส่ทกั ษกร แล้วยังหนมี าริสาผู้เป็นเพอื่ นกลบั บ้าน ตอน แรกหญิงสาวต้ังใจจะขับรถกลับมานอนท่ีร้านซ่ึงอยู่ไม่ไกลกับสถานที่ท่ีเธอ

26 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร ไปงานเลย้ี งนกั แตเ่ ปน็ เพราะความตกใจหรอื อะไรกแ็ ลว้ แต่ ท�ำใหเ้ ธอขบั รถ กลบั บ้านสวนเฉยเลย กต็ งั้ แตเ่ กดิ มาจนอายยุ า่ งเขา้ สามสบิ เพงิ่ จะเคยเมาแลว้ อว้ กใสค่ นอนื่ ก็คราวน้ีแหละ แล้วหญิงสาวก็อดยิ้มออกมาด้วยความขบขันไม่ได้ เมื่อ นึกถึงสีหน้าตกใจของชายหนุ่มท่ีเธออ้วกใส่ ท้ังแอบนึกสมน�้ำหน้าไปด้วย จากความหมนั่ ไสท้ ม่ี อี ยกู่ อ่ นหนา้ น้ี เพราะไดย้ นิ เพอ่ื นสนทิ พดู ชนื่ ชมอกี ฝา่ ย ให้ฟังอยู่บ่อยๆ จนเธอคร้านจะฟัง หวังว่าวงจรชวี ติ ของเขากับเธอคงไม่โคจรไปเจอกนั อีกหรอกนะ อย่าได้เจอกันอกี เป็นดที ี่สุด แต.่ ..คนก�ำลงั นกึ ภาวนาคงลมื ไปวา่ นอ้ งสาวของคนทกี่ �ำลงั นกึ ถงึ อยู่ นน้ั เป็นน้องสะใภ้ตนเอง “เออ้ ...เกอื บลมื บอก เมอ่ื ตอนคำ�่ พอคณุ พลอู อกไปนะคะกม็ ลี กู คา้ เขา้ มาสงั่ ขนมบหุ ลนั ดนั้ เมฆกบั ชอ่ มว่ งอยา่ งละหา้ สบิ กลอ่ งแนะ่ คะ่ บอกวา่ จะเอา ไปเป็นอาหารว่างงานเลีย้ งน�้ำชา” “จริงหรือจ๊ะ ดใี จจงั ” เจา้ ของรา้ นสาวพดู ดว้ ยน�้ำเสยี งดอี กดใี จ เพราะนบั ตงั้ แตเ่ ปดิ รา้ นเมอ่ื หลายเดือนก่อน ส�ำหรับทางด้านกาแฟนั้นได้รับค�ำชมว่ารสชาติดีอร่อย กลมกล่อม เพราะตัวทิพวรรณถูกเธอส่งไปเรียนรู้เทคนิควิธีและเคล็ดลับ การชงกาแฟจากบารสิ ตามอื อาชพี ทเ่ี ปดิ สอนอยใู่ นโรงแรมใหญร่ ะดบั หา้ ดาว อยหู่ ลายวนั และกอ่ นจะทำ� การเปดิ รา้ นอยา่ งเปน็ ทางการ หริ ญั ญกิ ารก์ เ็ กณฑ์ เพอ่ื นฝงู มาเป็นหนทู ดลองกาแฟของจรงิ ท�ำการปรบั ปรงุ รสชาตทิ ง้ั เพม่ิ และ ลดสตู รท่ไี ด้มาจนได้ที่ แตส่ ำ� หรบั ขนมชาววงั ยงั ไมเ่ ปน็ ทนี่ ยิ มนกั อาจเปน็ เพราะคนดม่ื กาแฟ มกั จะนกึ ถงึ เคก้ มากกวา่ กระทง่ั หญงิ สาวตอ้ งมชี าชนดิ ตา่ งๆ บรกิ ารเปน็ ของ แถมใหพ้ รอ้ มขนม หลงั จากนน้ั อาจเปน็ เพราะพดู กนั ปากตอ่ ปาก ลกู คา้ ทเ่ี ขา้ ร้านมาใครชอบด่ืมชากับขนมไทยก็เลือกเดินเข้าทางด้านขวามือ ส่วนใคร

ฐิ ญ า ด า l 27 อยากดืม่ ด�่ำกับรสชาตขิ องกาแฟกแ็ ยกไปทางซ้ายมือ “คณุ พลู...คุณพลู ท�ำไมเงียบไปล่ะคะ” เสียงเรียกพร้อมทั้งแรงสะกิดท่ีแขนท�ำให้คนก�ำลังตกอยู่ในภวังค์ ความคดิ รู้สึกตวั “ฉนั กำ� ลงั คดิ ถงึ วนั ทร่ี า้ นเปดิ ใหมๆ่ นะ่ ตอนนน้ั ประตทู างขวามอื แทบ จะไม่มใี ครเปิดเข้าไปเลยนะ” ทิพวรรณหวั เราะคิกพลางพยกั หน้าเหน็ ด้วย “น่ันสิคะ มีแต่คนเข้ามาด่ืมกาแฟและถามหาแต่เค้ก แต่ไม่มีใคร สนใจขนมไทยๆ เลยสักคน” “ดนี ะทรี่ า้ นไมต่ อ้ งเสยี คา่ เชา่ เหมอื นทอ่ี น่ื ไมง่ นั้ เจง๊ ไมเ่ ปน็ ทา่ แนน่ อน” หิรญั ญิการ์พดู นำ�้ เสียงกล้ัวหัวเราะ เพราะร้านกาแฟท่เี ธอยืนมองอยู่ ในขณะนี้นั้น เมื่อก่อนเป็นทาวน์โฮมของผู้เป็นยายที่ให้ชาวต่างชาติเช่าท�ำ บรษิ ทั แตค่ รนั้ หมดสญั ญาเจา้ ตวั กไ็ มย่ อมใหต้ อ่ หญงิ สาวจงึ เอย่ ปากขอสอง หอ้ งแรกมาทำ� ร้านกาแฟ โดยการรโี นเวตใหเ้ ป็นอย่างทเ่ี หน็ ในปัจจบุ นั สว่ น ท่ีถัดไปจากเรือนไทยที่ยังเหลืออยู่อีกสองห้อง เธอคิดว่าในอนาคตอาจทำ� เปน็ สำ� นกั งานรบั ตกแตง่ ภายในเปน็ จอ๊ บๆ ไป เพราะแมจ้ ะลาออกมาแลว้ แต่ ก็อดเสียดายอาชีพที่ร่�ำเรยี นมาไม่ได้ “นนั่ สิคะ แต๋นบอกคณุ ท่านไปแล้วนะคะเรอื่ งขนมท่ีลกู ค้าสงั่ ” คณุ ทา่ นทพ่ี ดู ถงึ คอื นางพดุ แกว้ นนั่ เอง เพราะตวั ทพิ วรรณนน้ั เปน็ ลกู หลานคนเก่าคนแก่ในบ้านไม่ใช่ใครท่ีไหน ซ�้ำยังเป็นเพ่ือนเล่นกันมาต้ังแต่ เดก็ ความไวเ้ นอ้ื เชอื่ ใจทมี่ จี งึ มอบใหอ้ กี ฝา่ ยอยา่ งเปย่ี มลน้ เพราะเหน็ กนั มา แต่เลก็ แต่น้อย “คุณยายคงดีใจมากทีไ่ ด้มีอะไรทำ� ” “ใช่ค่ะ คุณท่านท�ำขนมอร่อยออกค่ะ ตอนน้ีมีคนส่ังออร์เดอร์ขนม ไทยชาววงั ทกุ วนั แตเ่ มอ่ื วานเยอะทส่ี ดุ ” ทพิ วรรณบอกคนเปน็ เจา้ นายกอ่ น คิ้วจะขมวดเข้าหากัน “ทำ� ไมหน้าตาคุณพลูเหมอื นคนอดนอนเลยล่ะคะ”

28 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร หิรญั ญกิ าร์เผลอยกมือข้ึนลบู หน้าตวั เองไปมา อยากจะบอกออกไป นกั วา่ เมอื่ คนื กวา่ เธอจะขม่ ตาใหห้ ลบั ไดก้ เ็ กอื บสวา่ ง สาเหตมุ าจากภาพทเ่ี ธอ ทำ� เรอื่ งขายหนา้ อว้ กใสท่ กั ษกรนน่ั แหละ แมจ้ ะพยายามมองเรอื่ งทต่ี วั เองท�ำ ไปให้เป็นเรื่องขบขันก่ึงสะอกสะใจก็ตาม แต่ในความเป็นจริงภาพท่ีว่านั่น ตามหลอกหลอนเธอจนนอนแทบไม่หลับ “กเ็ มอ่ื คนื ไปงานเลยี้ งแลว้ ดมื่ เหลา้ เขา้ ไปไงแตน๋ นานๆ กนิ ทเี ลยนอน ไม่ค่อยหลับ” หญิงสาวกล่าวโทษเหล้ากลบเกล่ือน “อ้อ...ถ้าอย่างนนั้ เดีย๋ วแต๋นทำ� มะปี๊ดโซดาให้กินนะคะ” “มะปด๊ี โซดา!” หริ ญั ญกิ ารอ์ ทุ านเสยี งสงู “เคยไดย้ นิ แตม่ ะนาวโซดา” ทิพวรรณหัวเราะคิกก่อนจะเดินน�ำเจ้านายสาวเข้าไปภายในร้านทาง ด้านซ้ายมือ ตรงดง่ิ ไปยงั เคาน์เตอร์เครื่องด่ืม “คอื อย่างนีค้ ่ะ พนักงานใหม่สองคนทแ่ี ต๋นเพ่ิงรบั มาทำ� งาน หนงึ่ ใน น้ันชอ่ื นิดหน่อยมาจากจงั หวัดจนั ทบรุ ”ี หริ ญั ญกิ ารพ์ ยกั หนา้ หญงิ สาวเพงิ่ นกึ ไดว้ า่ เปน็ คนเอย่ ปากใหอ้ กี ฝา่ ย หาคนมาช่วย จากตอนแรกท่ีคิดว่าอยู่กันแค่สองคนคงไม่เหลือบ่ากว่าแรง แต่ด้วยลกู ค้าทีเ่ พิม่ มากข้นึ จากเดิมท�ำให้ต้องหาคนมาเสริม “แลว้ เกยี่ วอะไรกบั มะปด๊ี โซดาทพี่ ดู ถงึ นล่ี ะ่ แตน๋ ” คนถามเดนิ ไปเปดิ แอร์ในร้านเพราะอีกไม่นานก็จะเปิดร้านแล้ว จากน้ันจึงเดินมาทรุดนั่งลง ตรงสตูลหน้าเคาน์เตอร์ “คณุ พลรู จู้ กั สม้ จด๊ี ไหมคะ” ทพิ วรรณไมต่ อบแตย่ อ้ นถามขน้ึ มาแทน “รู้จกั สิ คล้ายส้มแต่ลูกเลก็ กว่ามาก” “นน่ั แหละคะ่ คนกรงุ เทพฯ จะรจู้ กั ชอ่ื สม้ จด๊ี แตถ่ า้ เปน็ คนเมอื งจนั ท์ จะเรยี กวา่ มะปด๊ี คะ่ นดิ หนอ่ ยบอกวา่ ทบ่ี า้ นใชม้ ะปด๊ี ทำ� กบั ขา้ วเชน่ พวกตม้ ยำ� ต้มส้ม จะมีรสชาติอร่อยกว่ามะนาว เพราะมะปี๊ดมีท้ังความเปรี้ยวหวาน ขณะทม่ี ะนาวเปรยี้ วอย่างเดยี ว” พดู พลางท�ำนำ้� มะปด๊ี โซดาใหผ้ ้เู ป็นเจ้านาย ไปด้วยซึ่งใช้เวลาไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยแล้วยื่นส่งให้ “เด๋ียววันนี้แต๋นจะ

ฐิ ญ า ด า l 29 ลองให้ลูกค้าชมิ เป็นของแถมค่ะ” หิรญั ญกิ าร์รบั มาดืม่ อกึ ใหญ่ก่อนจะทำ� ตาโต “อืม...อร่อยจริงอย่างที่แต๋นว่า มีรสชาติเปร้ียวๆ หวานๆ ชอบชื่อ จรงิ ๆ ใชช้ อ่ื วา่ มะปด๊ี โซดาในเมนนู ะ เพราะเหน็ ชอ่ื กบ็ ง่ บอกถงึ ความแซบ่ แลว้ ถ้าอย่างนี้ท�ำน�้ำส้มมะปี๊ดขึ้นมาอีกอย่างสแิ ต๋น ต้องอร่อยแน่ๆ” “ค่ะคุณพลู แต๋นก�ำลังจะบอกอยู่พอดี นิดหน่อยลองท�ำให้กินแล้ว อร่อยอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ” “แล้วเด็กใหม่สองคนน่นั มาทำ� งานวันนห้ี รอื เปล่าจ๊ะแต๋น” “ใชค่ ะ่ เดย๋ี วถา้ คณุ พลเู หน็ รบั รองวา่ ตอ้ งหวั เราะกา๊ กอยา่ งแนน่ อนคะ่ ” เสยี งของสมารต์ โฟนทด่ี งั ขน้ึ ทำ� ใหก้ ารสนทนาทก่ี ำ� ลงั ออกรสออกชาติ ต้องหยุดชะงักลง หิรัญญิการ์หยิบจากในกระเป๋าสะพายใบใหญ่ขึ้นมาดู ครน้ั เหน็ ชอ่ื ของคนโทร. มาหญงิ สาวกย็ ม้ิ อยา่ งดใี จ เพราะเปน็ ฌอนนอ้ งชาย ของเธอนน่ั เอง ก�ำลงั คดิ วา่ เดยี๋ วจะโทร. ไปเลา่ เหตกุ ารณเ์ มอ่ื คนื ใหเ้ จา้ ตวั ฟงั อยู่พอดี “อ๋อง พ่ีกำ� ลังจะโทร. ไปหาอยู่พอดี...” ขวัญชีวามองสหี น้าและท่าทางแปลกๆ ของผู้เป็นสามี หลังจากเสร็จ ส้ินการคุยโทรศัพท์กับพี่สาวอย่างสงสัย เพราะแทบจะไม่ได้ยินอีกฝ่ายพูด อะไรเลยคล้ายเป็นเพยี งผู้ฟังมากกว่า “มีอะไรหรอื คะ แล้วคุยอะไรกับพพ่ี ลู หนฟู ังแป๊บเดยี วก็วางหูแล้ว” “พอดีคุณยายโทร. มาน่ะจ้ะเลยต้องวางก่อน” “แล้วทำ� ไมพี่อ๋องต้องทำ� หน้าแปลกๆ ด้วยล่ะคะ” ฌอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยื่นหน้าไปหอมแก้มคนถามฟอดใหญ่ แล้วนงั่ นง่ิ ไปครู่หนึง่ ก่อนจะวกเข้าเร่ืองสำ� คญั “พอี่ ๋องลมื เล่าเร่อื งเม่อื คืนให้หนูวาฟัง” “เรอื่ งเม่อื คืน? ท่ีพีอ่ ๋องไปด่ืมเหล้าท่ีผับประจำ� ของพ่กี รน่ะหรือคะ”

30 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร “ใช่จ้ะ” “พี่อ๋องพูดยังกับเม่ือคืนมีเรื่องอะไรยังงั้นแหละ” ขวัญชีวาเอ่ยถาม ออกไปโดยไม่คดิ อะไร “เม่ือคืนพช่ี ายหนวู าถกู ผู้หญิงอ้วกใส่” “อะไรนะคะ!” ขวัญชีวาอุทานเสียงดัง ดวงตาคู่โตเบิกกว้าง “พ่ีกร น่ะเหรอคะถูกผู้หญิงอ้วกใส่” “ใช่จ้ะ พีอ่ ๋องจะเอาพชี่ ายหนวู ามาพูดล้อเล่นได้ไงล่ะ” แมจ้ ะไมต่ ดิ ใจอะไรกบั เรอ่ื งเกา่ กอ่ นแลว้ แตบ่ างครงั้ ฌอนกอ็ ดพดู ถงึ พ่เี ขยด้วยน�้ำเสยี งติดรวนนิดๆ ไม่ได้ “แหม...หนวู ากแ็ ค่สงสยั เท่านน้ั เองค่ะ แลว้ พก่ี รถกู ผหู้ ญงิ ทไ่ี หนอว้ ก ใส่ แล้วไม่โกรธแย่หรอื คะ” ขวัญชีวานึกสภาพของพี่ชายคนเล็กผู้หล่อเน้ียบตั้งแต่หัวจดเท้า ไม่ออกจรงิ ๆ ว่าหลังจากถูกสิ่งทถี่ กู เรียกว่าอ้วกราดรดใส่ตัวแล้วจะดูไม่จืด เพยี งไหน นอกเหนือจากนน้ั คือความรู้สึกทต่ี ามออกมา “โกรธเหรอ” ฌอนทวนคำ� พดู พลางนกึ ถงึ เรอื่ งทพี่ สี่ าวโทร. มาเลา่ ใหฟ้ งั สดๆ รอ้ นๆ เม่ือก้ีว่า เม่ือคืนมึนหัวเพราะด่ืมเหล้าเข้าไปเยอะเลยอ้วกใส่ผู้ชายคนหนึ่ง แต่ยังเล่าไม่จบเพราะผู้เป็นยายโทร. เข้ามาเสียก่อน หรอื ว่า... ท�ำไมสองเหตุการณ์ถงึ มาพ้องกนั ได้ แล้วฌอนก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนจะ มีเหตุการณ์ที่ว่าเกิดข้ึน ทักษกรเห็นพี่สาวเขาแล้วเอ่ยชมว่าผู้หญิงคนน้ีขา สวยดี จะเป็นไปได้ไหม! วา่ ผชู้ ายทพ่ี สี่ าวของเขาอว้ กใสค่ อื ทกั ษกร เพราะตอนทอี่ กี ฝา่ ยเลา่ ให้ เขาฟังวา่ ถกู ผหู้ ญงิ อ้วกใส่นนั้ ไมไ่ ด้มที ่าทางโกรธอะไรนกั หนา แถมยงั พดู ว่า อว้ กแลว้ หนอี กี ตา่ งหาก จ�ำไดว้ า่ ตอนนน้ั เขากค็ ดิ ตงดิ ๆ ถงึ ผเู้ ปน็ พสี่ าวขน้ึ มา

ฐิ ญ า ด า l 31 เหตเุ กิดทผี่ บั แห่งเดยี วกัน คงไม่มีใครเมาแล้วอ้วกเหมือนกนั หรอกน่า “ท�ำไมเงยี บไปล่ะพอี่ ๋อง ตกลงพ่กี รไม่โกรธแย่หรือคะ” ฌอนยมิ้ แห้งๆ “ตามทดี่ ูด้วยตาแล้วไม่น่าจะแย่เท่าไหร่นะจ๊ะ” “เออ้ ...แปลกดนี ะคะ แลว้ ยงั ไมต่ อบทห่ี นถู ามเมอ่ื กเ้ี ลยวา่ คยุ อะไรกบั พพ่ี ล”ู ฌอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เมอ่ื คนื พอี่ ๋องเจอพพี่ ลทู ผ่ี บั นน่ั ด้วยนะ...” นอกจากไม่ตอบคำ� ถามฌอนยังพูดเรื่องเม่ือคืนให้ภรรยาฟัง เพราะ เขารู้สึกตงดิ ๆ อย่างไรบอกไม่ถูก “อ้าว...เหรอคะ แล้วพ่ีพลูเหน็ พอี่ ๋องหรือเปล่าคะ” ฌอนส่ายหน้าแล้วจึงเล่าต่อ “ไม่เห็นหรอกจ้ะ พพี่ ลูมากบั เพื่อนๆ ไม่รู้ว่าฉลองอะไรกนั แต่ท่าทาง เมาเอาเรอ่ื ง แลว้ ทพี่ พี่ ลโู ทร. มาเมอื่ กก้ี เ็ ลา่ ใหฟ้ งั วา่ เมอื่ คนื อว้ กใสผ่ ชู้ ายทไี่ หน กไ็ ม่รู้” “อว้ กใสผ่ ชู้ ายทไ่ี หนกไ็ มร่ ู้ เอ...ทำ� ไมถงึ มาพอ้ งกบั เรอ่ื งของพกี่ รละ่ คะ หรือว่าคนทพี่ ีพ่ ลอู ้วกใส่คอื พก่ี ร” “นนั่ แหละทพี่ อี่ ๋องกำ� ลงั คดิ อยถู่ งึ ได้ทำ� หน้าแปลกๆ ไงล่ะจะ๊ คนทจ่ี ะ ให้ค�ำตอบเราได้ก็คือพ่ีพล”ู เสยี งของสมารต์ โฟนทดี่ งั ขน้ึ ทำ� ใหท้ งั้ คพู่ ากนั หนั ไปมองดว้ ยความหวงั แล้วต่างกย็ มิ้ ออกมาเม่อื เหน็ ชอ่ื คนที่โทร. มา ฌอนหยบิ มาแล้วกดรับทันที หลังจากคยุ อยู่พักใหญ่ก็วางหกู ่อนจะฝืนยมิ้ ให้ภรรยา “เป็นอย่างท่ีเราคดิ จริงๆ” “หมายความว่าผู้หญิงที่อ้วกใส่พี่กรคือพี่พลู แต่พ่ีพลูรู้จักพ่ีกรด้วย หรือคะ หนจู �ำได้ว่าท้งั คู่ยงั ไม่เคยเจอกันเลย” ขวัญชีวาพูดด้วยน�้ำเสียงก่ึงสงสัย เพราะตอนงานท�ำบุญที่โรงงาน

32 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร ทักษกรไม่อยู่ไปต่างประเทศ ส่วนตอนงานแต่งงานของเธอกับฌอนนั้น หริ ัญญิการ์ก็ป่วยเป็นอสี กุ อีใส “คืออย่างน.้ี ..” ฌอนเล่าเรือ่ งท่ีเคยได้ยินผู้เป็นพ่สี าวพูดถงึ พชี่ ายของภรรยาให้ฟัง “อ๋อ แสดงว่าพ่พี ลรู ู้จักพ่กี รจากเพ่อื นนี่เอง” ขวญั ชวี าพดู แลว้ ดวงหนา้ สะสวยกป็ รากฏรอยยมิ้ เจา้ เลห่ ข์ น้ึ มา ซง่ึ คน เป็นสามีมองแล้วเสียวสันหลงั วาบ “ยิม้ แบบนหี้ มายความว่าไงจ๊ะหนวู า” “พี่อ๋องคิดว่าเหตุการณ์ของพี่กรกับพี่พลูเป็นเรื่องแปลกไหมล่ะคะ คนสองคนท่ีสมควรจะเจอกันนานแล้วแต่ไม่เจอกัน กลับมาเจอกันใน เหตกุ ารณช์ วนอหิ ลกั อเิ หลอ่ื คลา้ ยๆ กบั ตอนทห่ี นเู จอกบั พอี่ อ๋ งครง้ั แรกเลย นะคะ แต่ของพ่ีพลหู นกั กว่าตรงฝากรกั พก่ี รด้วยอ้วกนี่แหละค่ะ” ฌอนยม้ิ กว้าง ยกนิ้วจิ้มหน้าผากมนของคนพดู อย่างเอน็ ดู “อย่าบอกนะว่าหนูวาจะจบั คู่พช่ี ายตัวเองกบั พี่สาวพอี่ ๋อง” “แนน่ อนคะ่ นา่ จบั คจู่ ะตาย แลว้ พอี่ อ๋ งกบ็ อกวา่ พก่ี รไมไ่ ดม้ ที ที า่ โกรธ อะไรทีถ่ ูกอ้วกใส่ทงั้ ทเ่ี ป็นเรื่องน่าโกรธจะตาย” ฌอนเล่าเร่ืองที่ทักษกรชมขาหิรัญญิการ์ว่าสวยให้ฟังอีกเร่ือง ซึ่ง ขวญั ชวี าฟังแล้วถึงกับย้ิมกว้างอย่างถูกอกถูกใจ “พ่ีกรชอบผู้หญงิ ขาสวย ทกุ คนในบ้านรู้เรอื่ งนีด้ ี แต่ว่า...” ขวญั ชวี า หน้าม่อยลงทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องบางอย่างข้ึนมา “พ่ีกรไม่ชอบผู้หญิงอายุ มากกว่านสี่ คิ ะเป็นปัญหา” “พี่พลกู ด็ ูไม่ชอบหน้าพี่ชายหนวู าทั้งที่ยงั ไม่เคยรู้จกั เหมอื นกันจ้ะ” “โชคดนี ะทพ่ี อี่ อ๋ งไมแ่ นะนำ� พพ่ี ลใู หพ้ ก่ี รรจู้ กั ไมง่ นั้ ลนุ้ ไมข่ น้ึ แนน่ อน” “พูดยังกับตอนน้ีลุ้นขึ้นอย่างน้ันแหละ แล้วพ่ีอ๋องมองว่าวงจรชีวิต ของทัง้ คู่ไม่น่ามาเจอกันได้หรอก” ฌอนพูดตามความคิดของตัวเอง ไม่ได้เห็นดีเห็นงามกับภรรยานัก

ฐิ ญ า ด า l 33 เพราะฟังจากคำ� พูดกร็ ู้ว่าพ่สี าวไม่ปล้ืมทักษกร แล้วตวั ทกั ษกรเองกไ็ ม่ชอบ ผู้หญิงอายุมากกว่าอีกต่างหาก “เรอ่ื งนป้ี ล่อยให้หนูจดั การเอง พ่ีอ๋องเป็นผู้ชมห่างๆ กพ็ อค่ะ”

๓ ผู้ชายคนนชี้ ่อื ทักษกร บริษทั เออาร์ คอนสตรกั ชนั จ�ำกดั (มหาชน) ตึกสูงส่ีสิบช้ันรูปทรงแปลกตาที่ต้ังตระหง่านอยู่ริมถนนรัชดาภิเษก ไมม่ ใี ครในบรเิ วณนน้ั ไมร่ จู้ กั เพราะตกึ ทวี่ า่ เปน็ ทตี่ ง้ั ของบรษิ ทั กอ่ สรา้ งยกั ษ์ ใหญอ่ ยา่ งบรษิ ทั เออาร์ คอนสตรกั ชนั จำ� กดั (มหาชน) หรอื ทคี่ นในวงการ รจู้ กั ในนาม อรยิ ะสตั ย์กรปุ๊ ซงึ่ เปน็ บรษิ ทั ก่อสร้างตดิ อนั ดบั ต้นๆ ของเมอื ง ไทย ทเ่ี น้นหนักก่อสร้างแต่ส่ิงใหญ่ๆ เท่านน้ั ตามสโลแกนทว่ี ่า ‘สรรค์สร้างแต่สิ่งใหญ่ๆ ใส่ใจทกุ สง่ิ ท่สี ร้างสรรค์’ ชอื่ เสยี งของเอกดนยั ผเู้ ปน็ เจา้ ของนน้ั ในวงการกอ่ สรา้ งตา่ งรจู้ กั กนั เป็นอย่างดี เพราะตระกูลอริยะสัตย์ประกอบธุรกิจก่อสร้างมายืนยาวนาน หลายสิบปี ท่ีส�ำคัญยังยืนอยู่บนพ้ืนฐานของความซื่อสัตย์สุจริตท่ีบ่มเพาะ สอนกนั มาจากรนุ่ สรู่ นุ่ และในยคุ ของเอกดนยั ดเู หมอื นจะเจรญิ รงุ่ เรอื งและ โดดเด่นถึงขีดสดุ ทุกสิ่งอย่างท่ีน�ำไปสู่ความส�ำเร็จทั้งด้านฝีมือและชื่อเสียงมาจาก มนั สมองท่เี ฉลยี วฉลาด ความคดิ เฉยี บคม ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง

ฐิ ญ า ด า l 35 อยู่กับท่ี รวมกบั พ้ืนนิสยั ทีไ่ ม่ชอบเอาเปรียบใครและกอ็ ย่าหวงั ว่าจะให้ใคร มาเอาเปรียบได้ กล้าแข็งเมื่อถงึ จุดทต่ี ้องแขง็ และพร้อมจะยดื หยุ่นเมอื่ ถึง เวลาต้องยอม คณุ ลกั ษณะเดน่ ทว่ี า่ ของเอกดนยั ถา่ ยทอดมายงั บตุ รชายทงั้ สามคอื กฤตนยั นราวชิ ญ์ และทกั ษกร จนแทบจะหมดสน้ิ แมแ้ ตบ่ ตุ รสาวคนเดยี ว อยา่ งขวญั ชวี าทไ่ี มไ่ ดช้ ว่ ยงานในบรษิ ทั กย็ งั ไดร้ บั จดุ เดน่ ทวี่ า่ มาจนเตม็ เปย่ี ม เช่นกนั นอกจากน้ันบุตรชายแต่ละคนก็มีความสามารถท่ีแตกต่างกัน บุตร ชายคนโตคือกฤตนัยควบคุมงานทางด้านออกแบบก่อสร้าง ซ่ึงส่ังสม ประสบการณจ์ ากการทำ� งานในบรษิ ทั กอ่ สรา้ งชน้ั นำ� ของประเทศสหรฐั อเมรกิ า ส่วนนราวชิ ญ์ซ่ึงเป็นบุตรชายคนรองรับผดิ ชอบงานด้านวศิ วกรรม ทีเ่ จ้าตัว เรียนจบจากประเทศเยอรมนี ทักษกรบุตรชายคนสุดท้องเรียนจบบริหาร ธุรกิจมาจากประเทศอังกฤษ จึงรับผิดชอบดูแลทางด้านการบริหารจัดการ ทง้ั หมดของบริษัท และท่ีโดดเด่นไม่แพ้เร่ืองงานของบุตรชายคนเล็กอย่างทักษกร คง เปน็ เรอื่ งรปู รา่ งหนา้ ตาทเ่ี หนอื กวา่ พชี่ ายทงั้ สองอยบู่ า้ งบางสว่ นอาจเปน็ เพราะ เจ้าตัวมีหน้าตาละม้ายไปทางขวัญชีวาน้องสาวคนเดียว จึงทำ� ให้มีท้ังความ สวยและความหลอ่ เหลาผสมผสานกนั กลายเปน็ เอกลกั ษณท์ ไ่ี มเ่ หมอื นใคร และไมม่ ใี ครเหมอื น จนเปน็ ทต่ี อ้ งตาตอ้ งใจของทง้ั สตรเี พศและสตรขี า้ มเพศ รวมไปถึงเกย์กบั กะเทย นอกจากบุตรชายแต่ละคนจะมากไปด้วยความสามารถ ตัวบตุ รเขย อยา่ ง ฌอน เผงิ ซง่ึ เปน็ นกั ธรุ กจิ หนมุ่ ดาวรงุ่ อนาคตไกลลกู ครง่ึ ไทย-ไตห้ วนั ทายาทเจ้าของบริษัทผู้ผลิตอิเล็กทรอนิกส์รายใหญ่ของไต้หวันก็มีความ สามารถไมย่ งิ่ หยอ่ นไปกวา่ กนั สง่ ผลทำ� ใหอ้ าณาจกั รเออาร์ กรปุ๊ มศี กั ยภาพ และย่ิงใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม

36 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร เจนจริ ามองหญงิ สาวสวยในชดุ จัมป์สูทสเี ขยี วใบตอง ทีเ่ ดนิ ถือแฟ้ม เอกสารออกมาจากห้องท�ำงานของทักษกรผู้เป็นเจ้านายด้วยใบหน้าหงิกงอ ไม่สบอารมณ์ ท�ำเอาเลขานุการอย่างเธอต้องส่ายหน้าอย่างอ่อนอกอ่อนใจ เพราะนบั ตง้ั แตเ่ ชา้ หญงิ สาวผนู้ นี้ บั เปน็ รายทสี่ แี่ ลว้ ทเ่ี ขา้ ไปในหอ้ งเจา้ นายของ เธอแล้วออกมาด้วยท่าทางแบบท่เี หน็ เจ้านายใหเ้ ธอเฟน้ หาบรษิ ทั ออกแบบตกแตง่ ภายในห้องประชมุ เกา่ ท่ี จะเปดิ เปน็ บรษิ ทั รบั รโี นเวต ซงึ่ ตอนนกี้ ำ� ลงั เปน็ ทนี่ ยิ มอยา่ งสงู ทงั้ ในสว่ นของ ผู้ประกอบการและลูกค้า ตัวแทนของบริษัทท่ีเธอติดต่อเข้ามาคุยงานกับ เจ้านายล้วนแล้วแต่มากด้วยฝีมอื และมชี อ่ื เสยี งแทบท้งั สิ้น แต่...ดูเหมอื นจะไม่ถูกอกถูกใจคนเป็นเจ้านายเลยสักราย “แลว้ เมอ่ื ไหรจ่ ะไดล้ งมอื ทำ� ละ่ เนย่ี ” คนเปน็ เลขาฯ บน่ พมึ พำ� แลว้ สา่ ย หน้าไปมาอีกครัง้ ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อไป เสียงอินเทอร์โฟนบนโต๊ะท�ำงานก็ดังขึ้น พร้อมกับน้�ำเสียงขุ่นๆ ของคนในความคิดราวกับรู้ว่าก�ำลังถูกเธอนินทา อยู่ “เจตน์ เข้ามาหาฉนั หน่อย” คนถกู เรยี กว่าเจตน์แทบจะรอ้ งกรด๊ี ออกมา ทงั้ นกึ ก่นด่าคนเรยี กอยู่ ภายในใจ บอกใหเ้ รยี กวา่ จจี ใ้ี หต้ ดิ ปากจะไดเ้ คยชนิ กไ็ มเ่ คยท�ำตามคำ� ขอรอ้ ง ของเธอเลยสักคร้ัง เรียกเจตน์อยู่ได้ฟังแล้วขนหัวลุกทุกที แม้ในใจจะนึก ก่นด่าแต่ก็คว้าสมุดและแฟ้มงานเดินเข้าไปในห้องของคนเป็นเจ้านายโดย เรว็ เพราะฟังจากเสียงแล้วน่าจะอารมณ์ไม่ดนี กั ครนั้ เขา้ ไปในหอ้ งเจนจริ ากร็ วู้ า่ ความคดิ ของตวั เองนน้ั ถกู ตอ้ งเกนิ รอ้ ย เปอร์เซ็นต์ เมื่อเห็นดวงหน้าที่แม้จะหล่อเหลาของเจ้านายแต่ก็แฝงความ หงุดหงดิ งุ่นง่านเอาไว้จนเตม็ เปี่ยม “ว่าไงคะบอส ไม่คิดจะถกู ใจใครเลยสักคนหรือคะ” “ถูกใจ?” คนเป็นเจ้านายย้อนถามน�้ำเสียงขุ่น “ฉันไม่ได้ให้แกหา

ฐิ ญ า ด า l 37 บริษทั เพื่อเลอื กตัวแทนที่มาเป็นแฟนฉันนะไอ้เจตน์” คนถูกเรียกไอ้เจตน์เม้มปากแน่นแล้วหันไปมองประตู เมื่อแน่ใจว่า ตวั เองไมล่ มื ลอ็ กกเ็ ทา้ เอวแผดเสยี งดงั ลนั่ ใสค่ นเปน็ เจา้ นาย กระทง่ั ลมื แอบ๊ ท่าทางของผู้หญิงที่ท�ำจนเคยชิน ทั้งยังลืมไปว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้านายผู้ให้ เงินเดือนตัวเอง “ไอ้คุณบอส ฉนั บอกแกไม่รู้กคี่ รั้งต่อกีค่ รั้งแล้วว่าอย่าเรยี กเจตน์ให้ เรยี กจีจ้ี ตอนนีฉ้ ันไม่ได้ช่อื สมเจตน์แต่ช่อื เจนจิราแล้วโว้ย เข้าใจไหม” คำ� วา่ ‘ไอค้ ณุ บอส’ ทถ่ี กู เรยี กท�ำใหท้ กั ษกรซงึ่ มอี ารมณห์ งดุ หงดิ ทเ่ี กดิ ข้ึนจากหญิงสาวตัวแทนของบริษัทต่างๆ ท่ีเขาแทบจะไล่ออกไปต้ังแต่เห็น คร้ังแรก ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาอย่างอดขันเพ่ือนสนิทสมัยเรียน มหาวทิ ยาลัยของตวั เองไม่ได้ “ฉนั ไม่ชินและไม่พร้อมจะชนิ กบั ช่อื ของแกไอ้เจตน์” “ไม่ใช่เรือ่ งชนิ หรือไม่พร้อม แต่แกไม่ยอมเรียกเองไอ้กร” จากค�ำว่าไอ้คุณบอสตอนน้ีถูกเปลี่ยนเป็นเรียกช่ือเล่นโดยไม่หว่ันว่า อกี ฝา่ ยจะเปน็ ถงึ เจา้ นายเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย แสดงถงึ ความสนทิ สนมของทง้ั คทู่ ่ี มีต่อกันก่อนเจ้าของร่างระหงจะทรุดลงน่งั ด้วยท่าทกี ระแทกกระท้ัน “ชือ่ สมเจตน์ก็ดอี ยู่แล้ว เดาะเปลี่ยนเป็นเจนจิรา” ทักษกรมองเจนจิราหรือช่ือเดิมว่าสมเจตน์ท่ีอยู่ในชุดสูทหรูคัตติง เนยี้ บ เหมาะสมกบั ตำ� แหนง่ เลขานกุ ารสว่ นตวั ของเขา รวมทง้ั หนา้ ตาสะสวย จนผหู้ ญงิ แทๆ้ อายดว้ ยสายตาขบขนั ตวั เขาและอกี ฝา่ ยเปน็ เพอ่ื นรว่ มคณะ เดียวกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย และที่ส�ำคัญเมื่อก่อนเจ้าตัวไม่ได้มีว่ีแวว หรืออาการบ่งบอกว่าจะเบีย่ งเบนทางเพศเลยสกั นดิ มหิ นำ� ซ�้ำยงั เคยร่วมไล่ เตะเพอื่ นกะเทยทมี่ าเจา๊ ะแจะ๊ เขาอกี ตา่ งหาก ไมน่ กึ วา่ หลงั จากตนเองไปเรยี น อยู่ต่างประเทศไม่กป่ี ี กลบั มาจะเจอเพื่อนสนิทกลายมาเป็นหญงิ สาวสวยที่ ไม่เหลือเค้าเดมิ ให้เหน็ เลยแม้แต่น้อย เมอื่ อกี ฝา่ ยมาหาทบี่ รษิ ทั และบอกวา่ ตวั เองคอื สมเจตน์ ตอนแรกเขา

38 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร ยังไม่เชื่อจนกระทั่งต้องมีหลักฐานยืนยัน และนับจากวันนั้นเจ้าตัวก็กลาย มาเปน็ เลขาฯ ของเขา ทมี่ คี วามสามารถหลากหลาย ทำ� งานไดท้ ง้ั ฝา่ ยบนุ๋ และ บู๊ และมีไม่กีค่ นเท่าน้นั ท่รี ู้ว่าเจนจริ าเป็นอดีตผู้ชายมาก่อน “คณุ บอสขา นัง่ เงียบแบบน้คี ิดอะไรกบั จจี อ้ี ยู่หรือเปล่าคะ” เจนจิรา หรือช่ือด้ังเดิมว่าสมเจตน์พูดลากเสียงยาวอย่างหยอกเย้า แกล้งช้อน ตาหวานมองเพอื่ นสนิททีต่ อนน้เี ปลย่ี นสถานะมาเป็นเจ้านาย “แล้วคนสวย ตง้ั แต่ศีรษะจดเท้าแบบเด๊ียนจะให้ชอ่ื สมเจตน์ คุณบอสคิดว่ามันเหมาะสม แล้วหรือค้า” “แกไม่ต้องมาท�ำเสียงกระแดะและมองฉันด้วยสายตาแบบนี้เลยนะ เจตน์ เดี๋ยวเกิดหมั่นไส้ข้ึนมาจะเตะโด่งแกออกไปนอกห้องไม่ทัน แกก็รู้ นน่ี าว่าฉนั เตะคนแบบแกมาไม่รู้กค่ี รง้ั ต่อกีค่ รง้ั แล้ว หรอื อยากจะลอง” คนเปน็ เจา้ นายพดู นำ้� เสยี งเหยี้ ม ไมไ่ ดม้ องวา่ คสู่ นทนาของตวั เองเปน็ หญงิ สาวทสี่ วยตง้ั แตศ่ รี ษะจดเทา้ อยา่ งทเ่ี จา้ ตวั พดู ออกมาปาวๆ แตอ่ ยา่ งใด ทงั้ ไมเ่ คยมองอกี ฝา่ ยเปน็ สตรเี พศเลยสกั ครงั้ เพราะไมส่ ามารถลบภาพเกา่ ๆ สมัยตอนเป็นบุรุษเพศได้ ตัวคนแกล้งพูดย่ัวก็รู้จุดเดือดจุดน้ีของคนเป็น เจา้ นายกงึ่ เพอื่ นดจี งึ ลดทา่ ทลี ง แตก่ ย็ งั อดไมไ่ ดท้ จ่ี ะพดู หยอกเยา้ ออกไปอกี นิดหนงึ่ ว่า “แหม บอสจะใจร้ายเตะโด่งคนสวยอย่างจจี ไี้ ด้เชยี วหรอื คะ” ตาดวุ าบทีส่ ่งมาจากดวงหน้าหล่อเหลา ทำ� ให้เลขาฯ ข้แี กล้งเลกิ เล่น แล้วเปล่ยี นท่าทีเป็นจริงจงั “แหม...ไอ้กร ฉันเห็นแกหน้าเครียดๆ เลยพูดหยอกเล่น แค่น้ีก็ ทำ� เป็นโมโหไปได้” ค�ำพูดท่ีเปล่ียนกลับมาเป็นสถานะเพ่ือนเหมือนเดิมทำ� ให้สีหน้าของ ทกั ษกรค่อยคลายลง “คราวหน้าหยอกก็หัดมองทิศทางลมด้วย” เจนจิรามองหน้าเจ้านายพลางคิดในใจอย่างสงสยั หญิงสาวทเ่ี ข้ามา

ฐิ ญ า ด า l 39 พรีเซนต์งานกล็ ้วนแล้วแต่หน้าตาสวยๆ ท้ังนนั้ เหตุไฉนเจ้านายของเธอถึง อารมณ์ไม่ดีอกี “ตกลงว่าบอสไม่ถกู ใจใครเลยสักคนหรือคะ” แม้จะอยู่กนั ตามลำ� พัง แต่เจนจิรามักจะใช้คำ� พูดกบั เพ่ือนสนทิ ด้วย ถอ้ ยคำ� ใหเ้ กยี รตแิ ละเปน็ งานเปน็ การทกุ ครง้ั ยกเวน้ เวลาอยากจะพดู กระเซา้ เย้าแหย่ยามอยู่กันตามล�ำพงั อย่างเม่ือกี้เท่านั้น “ถูกใจอะไรเล่า ฉันอยากรู้นักว่าแต่ละคนจะมาพรีเซนต์งานหรือจะ มาพรีเซนต์ตวั เองกันแน่ แต่งตัวกนั ยงั กับอยู่ในงานมอเตอร์โชว์ก็ไม่ปาน” คนเป็นเลขาฯ หวั เราะคกิ ไมแ่ ปลกใจกบั ปากของคนเปน็ เจา้ นายนกั “แหม...ปากจดั นะคะ เดี๋ยวน้ีไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็แล้วแต่ หน้าตา หรือการแต่งตัวก็เป็นส่ิงส�ำคัญ ดังน้ันการพรีเซนต์ตัวเองก่อนเรื่องงานก็ ไม่ใช่เรอื่ งแปลกนักหรอกค่ะ” ทักษกรนึกถึงหญิงสาวจากบริษัทรับตกแต่งภายในช่ือดังเมื่อครู่น้ี ท่ีเขาแทบจะไล่ตะเพิดออกไปต้ังแต่เข้ามา เพราะแม่เจ้าประคุณนุ่งสั้นมาก ซึ่งถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นอาจนึกไปถึงไหนต่อไหน แม้ตวั เขาจะชอบผู้หญงิ ขาสวยแต่ท่เี ห็นก็ไม่ใช่สเปก อะไรที่เกนิ งาม มากไปก็มักไม่น่ามอง เมื่อนึกถึงเรื่องขาสวยข้ึนมา ภาพของหญิงสาวในผับเม่ือหลายคืน ก่อนก็ปรากฏข้ึนในมโนภาพทันทีทันใด เพราะนอกจากขาจะสวยไม่แพ้ หน้าตา ยงั ฝากอว้ กเหมน็ ๆ ไว้ทตี่ วั เขาแลว้ เผ่นหนี นอกจากนน้ั ยงั ทำ� ใหเ้ ขา เกือบถกู กะเทยห่นื ปลุกปลำ�้ ในห้องนำ�้ อีก ทุกอย่างต้องโทษผู้หญิงคนนน้ั เพียงคนเดียว! โลกคงไมก่ วา้ งเกนิ ไปสำ� หรบั เขาหรอกนา่ ชายหนมุ่ มน่ั ใจวา่ สกั วนั ตอ้ ง เจอผู้หญงิ คนน้นั อกี แน่ จะช้าหรอื เร็วเท่านัน้ แหละ “อ้าว...ท�ำไมเงยี บไปล่ะคะบอส” คำ� ถามของเลขาฯ สว่ นตวั ทำ� เอาทกั ษกรทกี่ ำ� ลงั ไพลไ่ ปคดิ ถงึ เรอื่ งของ

40 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร ผหู้ ญงิ ทอี่ ว้ กใสเ่ ขา ตอ้ งรบี ไลภ่ าพทว่ี า่ นน่ั ออกไปในทนั ทแี ลว้ กลบั มาพดู เรอื่ ง งานท่ีคัง่ ค้างกนั อยู่ “ต่อไปนี้แกไม่ต้องนัดพวกบริษัทรับตกแต่งภายในมาให้ฉันแล้วนะ เจตน์” ค�ำเรียกว่าเจตน์ของเจ้านายท�ำเอาเจ้าของชื่อพ่นลมหายใจออกจาก ปากอย่างอ่อนอกอ่อนใจ แต่คงท�ำอะไรไม่ได้มากกว่านอี้ กี แล้ว เพราะบอก แลว้ บอกเลา่ ไมร่ กู้ คี่ รง้ั ตอ่ กคี่ รง้ั แตก่ ไ็ มเ่ หน็ ไดผ้ ล เอาวะ อยากเรยี กกเ็ รยี กไป เอาตามทสี่ บายใจเลยนะบอส “ไม่นัด แล้วจะท�ำยงั ไงล่ะคะ” คนเปน็ เจา้ นายนงั่ นงิ่ ไปชวั่ ครรู่ าวกบั กำ� ลงั ใชค้ วามคดิ แลว้ นกึ อะไรขน้ึ มาได้ “แกจ�ำล็อบบีของโรงแรมแถวๆ สีลมที่เราไปประชุมกับลูกค้าเม่ือ เดอื นก่อนได้ไหม” เจนจิรานง่ั นกึ อยู่ครู่หนึ่งกค็ ลี่ยิม้ ออกมา “จ�ำได้ค่ะ ท่ีบอสบอกว่าล็อบบีโรงแรมน้ีตกแต่งไม่เหมือนโรงแรม ทวั่ ไป นง่ั แลว้ เหมอื นอยใู่ นบา้ นตวั เอง อยา่ บอกนะคะวา่ จะแตง่ บรษิ ทั ใหเ้ ปน็ บรรยากาศแบบนั้น” “แกว่าไม่ดีหรือไง สร้างบรรยากาศให้พนักงานเกิดความเป็นกันเอง จะได้ท�ำงานกันอย่างไม่เคร่งเครียด อย่าลืมนะเจตน์ว่างานรีโนเวตน่ะยาก กว่าก่อสร้างใหม่อีก แต่มนั เป็นงานท่ที ้าทายความสามารถ อรยิ ะสัตย์กรุ๊ป รบั แตง่ านกอ่ สรา้ งสง่ิ ใหญๆ่ ทง้ั นนั้ ฉนั เลยอยากท�ำของเลก็ ๆ อยา่ งบา้ นบา้ ง” ทกั ษกรพดู ยม้ิ ๆ ความจรงิ เรอ่ื งตกแตง่ ภายในนนั้ หาคนมาทำ� ไมย่ าก เพราะบริษัทเขาเป็นบรษิ ทั ก่อสร้างอยู่แล้ว เพียงแต่เขาต้องการงานตกแต่ง ทเ่ี ป็นเอกลกั ษณ์ซึ่งไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมอื นเท่านนั้ “ค่ะ เดย๋ี วจีจ้ีจะสบื เสาะว่าบรษิ ัทไหนตกแต่งล็อบบโี รงแรมนน้ั ให้ค่ะ ไม่เกนิ สองวนั ค่ะ”

ฐิ ญ า ด า l 41 หิรัญญิการ์มองลูกค้าภายในร้านท่ีเข้ามาใช้บริการกันอย่างไม่ขาด ระยะด้วยความปลาบปลื้มใจ โดยเฉพาะด้านที่เป็นเฉพาะมุมน้�ำชากับขนม หวานที่ล้วนแต่เป็นขนมชาววังที่หากินได้ยาก เพราะใช่ว่าใครๆ จะท�ำได้ นอกจากจะสสี ันสวยงามแล้วรสชาติยังต้องอร่อยกลมกล่อมอกี ด้วย ชาท่ีหญิงสาวเสาะหามาไว้ในร้านก็ล้วนแล้วแต่เป็นชารสชาติดีทั้งส้ิน ราคาจงึ คอ่ นขา้ งแพงพอสมควร แตเ่ ธอยอมลงทนุ เพอ่ื ตอ้ งการใหล้ กู คา้ ทเ่ี ขา้ มาได้ดมื่ ด่�ำกบั รสชาตแิ ละมีความสขุ กับการดม่ื “คณุ พลูคะ” เสยี งเรยี กของนดิ หนอ่ ยพนกั งานคนใหม่ทำ� ให้เจ้าของร้านสาวทวี่ นั นี้ อยู่ในชุดกางเกงยนี สีเข้มกับเสอื้ แขนยาวสีขาวชะงักความคดิ ต่างๆ ที่วิง่ วน ในหัวสมอง พลางยกมือข้ึนขยับหน้ากากอนามัยท่ีปิดหน้าไว้จนเกือบถึง ดวงตา สาเหตุมาจากการเป็นหวดั งอมแงม ซ่ึงน่าจะเป็นผลพวงมาจากการ ด่มื เหล้าในผบั คนื นั้นเป็นแน่ เมื่อนึกถึงคืนน้ันขึ้นมา ภาพเหตุการณ์ท่ีเธออ้วกใส่พ่ีชายของน้อง สะใภ้ก็ผุดวาบขึ้นมาในความทรงจ�ำทันทีโดยไม่ต้องร้องขอ สีหน้าเหลอๆ ปนตกใจของผู้ชายคนนัน้ ท�ำเอาหิรญั ญิการ์อดหวั เราะออกมาไม่ได้ “คุณพลูหวั เราะอะไรหรอื คะ” คนก�ำลังอยู่ในอารมณ์ขบขันหันไปมองพนักงานคนใหม่เจ้าของนาม วา่ นดิ หนอ่ ย แตร่ ปู รา่ งนน้ั สงู ใหญผ่ ดิ กบั ชอ่ื ราวกลบั หนา้ มอื เปน็ หลงั มอื สว่ น เพอื่ นคหู่ ทู ช่ี อื่ ปยุ้ นน้ั ชอื่ กบั ตวั กต็ รงกนั ขา้ มเชน่ กนั เพราะผอมบางราวกบั จะ ปลวิ ลมแต่กแ็ ขง็ แรงอย่างไม่น่าเช่ือ “อ๋อ เปล่าหรอกจ้ะ” ปฏเิ สธตามความเคยชนิ ท่ตี ้องพูดเปล่าไว้ก่อน นริ มลมองหนา้ เจ้านายสาวแลว้ นกึ สงสยั อยใู่ นใจ เมอื่ กยี้ งั เหน็ เจ้าตวั หวั เราะคกิ อยู่เลยแล้วบอกว่าเปล่า แต่เร่อื งนชี้ ่างมนั เถดิ เพราะตอนน้ีมีเรอื่ ง ทจ่ี ะต้องแก้ปัญหารออยู่ “แล้วมอี ะไรหรอื เปล่าจ๊ะ”

42 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร “คือลูกค้าโต๊ะนั้นค่ะคุณพลู” พนักงานสาวบุ้ยใบ้ไปทางอีกด้านหน่ึง ของรา้ น “นดิ เอากาแฟไปเสริ ฟ์ กบ็ อกวา่ กาแฟหวานไปแตอ่ กี คนทมี่ าดว้ ยกนั กลบั บอกวา่ จดื จะพดู อธบิ ายอะไรกไ็ มย่ อมฟงั บอกแตว่ า่ ถา้ จะคยุ ขอคยุ กบั เจา้ ของรา้ นอยา่ งเดยี ว แตห่ นมู นั่ ใจวา่ กาแฟทช่ี งไปไมไ่ ดเ้ ปน็ อยา่ งทถ่ี กู ต�ำหนิ มาเลยคะ่ เพราะหนทู ำ� ตามทพ่ี แ่ี ตน๋ บอกทกุ อยา่ ง และลกู คา้ ทเี่ ขา้ มาดม่ื กอ่ น หน้าน้กี ็ไม่มใี ครเอ่ยปากบ่นเลยสกั คน” ค�ำบอกเล่าของพนักงานคนใหม่ท�ำเอาเจ้าของร้านสาวท่ีก�ำลังอยู่ใน อารมณข์ บขนั ตอ้ งปดั ความรสู้ กึ ทวี่ า่ ทง้ิ ไปในฉบั พลนั วนั นที้ พิ วรรณขอลาไป ทำ� ธุระส่วนตัว นริ มลทถ่ี ูกฝึกให้เป็นมอื รองจึงต้องรับศกึ หนกั แต่ก็ทำ� ได้ดี มาต้ังแต่เปิดร้าน เพิง่ จะเจอปัญหากต็ อนน้ีแหละ หิรญั ญกิ าร์ฟังแล้วคิดว่า ปญั หาไมน่ า่ จะแกย้ าก ตอนสมยั ท�ำงานตวั เธอเจอลกู คา้ ทงั้ งเ่ี งา่ เจา้ ปญั หา แต่ กแ็ ก้ไขคลคี่ ลายมาได้ด้วยดี แค่นี้ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงหรอกน่า หญิงสาวนิ่งไปครู่ราวกับคิด ใคร่ครวญก่อนจะบอกกบั ลูกน้อง “นิดกลับไปดลู กู ค้าท่ีโต๊ะนั้นตามปกตเิ ถอะจ้ะ” “แลว้ จะใหน้ ดิ ชงไปใหใ้ หมไ่ หมคะคณุ พล”ู ลกู นอ้ งสาวเอย่ ถามสหี นา้ ติดกงั วล “ไม่ต้อง” หริ ญั ญิการ์ส่ายหน้าพลางย้ิมเลก็ น้อย “เด๋ียวพ่จี ดั การเอง จ�ำไว้นะนิด การชงให้ลูกค้าใหม่ไม่ใช่การแก้ปัญหาท่ดี ี” คำ� พดู ของเจ้านายสาวท�ำเอาคนฟังคดิ ตามก่อนยม้ิ แหยๆ “ค่ะคุณพลู” ครน้ั เดนิ ออกไปยงั โตะ๊ ทเ่ี กดิ ปญั หา หริ ญั ญกิ ารเ์ หน็ หญงิ วยั กลางคน รปู รา่ งคอ่ นขา้ งทว้ มแต่งกายงดงามสมวยั สองคน ดวู ยั แล้วน่าจะอายรุ นุ่ ราว คราวเดยี วกับมารดาของเธอ น่ังด่ืมกาแฟด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์นัก “สวสั ดคี ่ะ เหน็ เด็กบอกว่ากาแฟของที่น่ีไม่ถูกปากหรอื คะ” คำ� ทกั ทายดว้ ยทา่ ทปี กตธิ รรมดาไมไ่ ดเ้ อาอกเอาใจอยา่ งทคี่ วรจะเปน็

ฐิ ญ า ด า l 43 ทำ� เอาลกู คา้ ทง้ั คทู่ กี่ ำ� ลงั อยใู่ นอารมณไ์ มส่ นุ ทรยี ห์ นั ไปมองสบตากนั แวบหนงึ่ ซง่ึ ปฏกิ ริ ยิ าของทง้ั คกู่ ไ็ มไ่ ดพ้ น้ สายตาทล่ี อบมองของหริ ญั ญกิ ารไ์ ปได้ หญงิ สาวนึกขนั อยู่ในใจเพราะพอจะเดาอะไรได้เลาๆ “ใช่ เราสองคนมาที่นี่เป็นครั้งท่ีสองแล้วเพราะติดใจในรสชาติ แต่ ท�ำไมครง้ั นี้ถึงไม่อร่อยเท่าคร้ังก่อน” “ไมอ่ รอ่ ยเทา่ ครง้ั กอ่ นแสดงวา่ ยงั อรอ่ ยอยบู่ า้ ง ไมถ่ งึ กบั ไมอ่ รอ่ ยเลย ใช่ไหมคะคณุ พ่”ี หญิงสาวเอ่ยถามย้ิมๆ พลางช�ำเลืองมองไปยังกาแฟทั้งสองแก้วท่ี พร่องไปเกนิ ครงึ่ ถ้าไม่อร่อยกไ็ ม่น่าจะพร่องถงึ เพยี งนี้ “เอ้อ...ค่ะ” คนถูกย้อนถามอ้อมแอ้มตอบแต่สีหน้าดูดีขึ้นจากสรรพนามคุณพ่ีที่ ถูกเรียก ซ่ึงเป็นธรรมดาของคนทุกคน แม้ว่าอายุของตัวเองน่าจะใช้ค�ำน�ำ หน้าว่าคณุ ป้ามากกว่าก็ตาม “แล้วกาแฟของคุณพ่ีหวานหรือจืดไปคะ” “ของพ่หี วานค่ะ” “ของพีจ่ ืดไปค่ะ” เจ้าของร้านสาวสวยคลี่ยม้ิ จนเตม็ หน้า “ถา้ คณุ พบ่ี อกวา่ กาแฟของทนี่ ร่ี สชาตไิ มเ่ ปน็ สบั ปะรดหรอื แยม่ าก ทาง รา้ นกจ็ ะชงใหใ้ หมโ่ ดยทขี่ องเกา่ เรากไ็ มค่ ดิ เงนิ ดว้ ยนะคะ แตถ่ า้ บอกวา่ หวาน ไปหรือจดื ไปเรียกว่าเป็นรสนิยมของผู้ดมื่ มากกว่า” “เอ้อ...” หน่ึงในลูกค้าเริ่มเกิดอาการอึกอักด้วยผิดแผน เพราะเคยใช้แผนน้ี กับร้านอ่ืนมาแล้วและก็ได้ด่ืมกาแฟฟรี และยังได้เค้กอร่อยแถมมาเป็นสิ่ง ปลอบใจ แลกกบั การไมเ่ สยี ชอ่ื เสยี งถา้ มกี ารเอาไปพดู โพนทะนา ทำ� ใหไ้ ดใ้ จ เลยลองเอามาใช้กับที่นดี่ บู ้าง แต่...ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเพราะถูกเจ้าของร้านพูดดักคอไว้หมด

44 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร จะบอกแต่แรกว่ากาแฟไม่อร่อยก็พูดได้ไม่เต็มปากเต็มค�ำ เพราะเป็นสิ่งที่ ตรงกันข้ามกับความเป็นจริง “กาแฟของทางรา้ นเราไมไ่ ดท้ ำ� ตามสตู รเปะ๊ อยา่ งทว่ั ๆ ไปคะ่ เราจะใช้ รสชาติเป็นกลางท่ีคนไม่ชอบหวานหรือจืดเกินไปก็รับได้ เพราะเราคงไม่ สามารถจดจำ� รสนยิ มของลกู ค้าทเ่ี ขา้ มาไดห้ มดทกุ คน แตร่ บั รองว่าของคณุ พี่สองคนเราจะจำ� ไว้เป็นพิเศษเลยค่ะ” คนพูดยังคงยิ้มกว้างอยู่เช่นเดิมแต่ ประโยคสุดท้ายนน้ั คิดได้สองแง่สองมมุ “อ๋อค่ะ ถ้าอย่างน้นั พ่สี องคนคงต้องขอตัวก่อน” พดู จบลกู คา้ ทงั้ คกู่ พ็ ากนั ลกุ ขน้ึ แลว้ วางเงนิ คา่ กาแฟลงบนโตะ๊ แตไ่ ม่ ลมื ทจ่ี ะหยบิ แกว้ กาแฟตดิ มอื ไปดว้ ย โดยมหี ริ ญั ญกิ ารม์ องตามไปจนลบั ตา ก่อนจะชำ� เลอื งมองเงนิ บนโต๊ะท่จี ่ายไว้เกนิ ราคาค่ากาแฟอย่างขำ� ๆ “คณุ พลูเก่งจังเลยค่ะ” นริ มลพูดชมหลังเห็นลกู ค้าเจ้าปัญหาท้ังคู่ออกจากร้านไปแล้ว “ไม่ได้เก่งหรอกก็แค่พูดความจริง ลูกค้าน่ะมีหลายประเภท อย่าง เมอ่ื กค้ี งคดิ อยากดมื่ กาแฟฟรี ซง่ึ อาจจะเคยใชล้ กู ไมน้ ม้ี าแลว้ เลยตดิ ใจ พอ มาเจอพูดดักคอเข้าเลยไปไหนไม่ถกู ” “ไม่อยากเชื่อเลยนะคะ แต่งตวั กด็ ี ดูภมู ฐิ าน” “เดย๋ี วนหี้ นา้ ตาหรอื การแตง่ ตวั ใชว้ ดั อะไรไมค่ อ่ ยไดห้ รอกจะ้ แลว้ จำ� ที่พี่บอกไว้นะว่าถ้าเกิดปัญหาอย่างเมื่อก้ี เราจะแก้โดยการชงให้ลูกค้าใหม่ ไมใ่ ชเ่ ปน็ เรอ่ื งถกู ตอ้ ง เพราะเราตอ้ งมน่ั ใจในฝมี อื ของตวั เอง ตวั ลกู คา้ ยงั ไม่ กล้าจะใช้ค�ำว่ารสชาติไม่อร่อยแต่บอกว่าหวานไปหรือจืดไป ซ่ึงน่ันไม่ใช่ ความผดิ ของเรา อยา่ งทพ่ี บี่ อกไวไ้ งวา่ เราจะชงตามสตู รเปะ๊ ๆ ไมไ่ ดต้ อ้ งปรบั ตามความสมดุล ยง่ิ ถ้าจำ� หน้าลกู ค้าได้จะยิง่ เป็นผลดีต่อตัวเรา” “ค่ะคณุ พลู” นิรมลพดู เสียงอ่อยพลางมองเจ้านายสาวด้วยสายตาชืน่ ชม “นิดช่วย...”

ฐิ ญ า ด า l 45 หริ ญั ญกิ ารย์ งั พดู ไมท่ นั จบประโยคดี พนดิ าพนกั งานใหมอ่ กี คนทเี่ ธอ ให้ดูแลร้านอกี ด้านก็เดินหน้าตาต่นื ตกใจเข้ามา “คณุ พลูคะ เกดิ เรือ่ งแล้วค่ะ” เจา้ ของรา้ นสาวมองหนา้ ตาตนื่ ๆ ของหนง่ึ ในลกู นอ้ งสาวคนใหมพ่ ลาง คดิ ในใจ วนั นม้ี นั เปน็ วนั อะไรกนั ท�ำไมถงึ มแี ตเ่ รอ่ื งทงั้ ทกี่ อ่ นหนา้ นย้ี งั มคี วาม รู้สึกชนื่ ชมยินดอี ยู่เลย “เรือ่ งอะไรหรอื จ๊ะปุ้ย” “มีลูกค้าเข้ามาจะสั่งขนมถ้วยตะไลกับเล็บมือนางค่ะ พอปุ้ยบอกว่า ไม่มเี ลยโวยวายใหญ่เลยค่ะ” หิรัญญิการ์ฟังสาเหตุแล้วเลิกค้ิวเรยี วจดหางตาข้ึนสูงก่อนจะเหยียด ย้ิมออกมา “ปุ้ยกลับไปดูแลลูกค้าก่อนแล้วกัน และบอกไปว่าไม่เกินสองนาที เดีย๋ วเจ้าของร้านจะไปเคลยี ร์เอง” พนดิ ามองหนา้ เจา้ นายสาวอยา่ งงงๆ เพราะอกี ฝา่ ยไมไ่ ดม้ ที ที า่ ตน่ื เตน้ ตกใจแต่อย่างใด ถ้าเป็นตวั เองแค่ได้ยนิ เสยี งคนโวยวายก็คงขวญั หนีดฝี ่อ ไปแล้ว “ค่ะคุณพล”ู

๔ โลกแคบหรือพระพรหมแกล้ง เจ้าของร้านสาวเดินตรงร่ีไปยังโซนท่ีจัดไว้สำ� หรับบริการน�้ำชากับ ขนมชาววัง แล้วหันไปมองรอบกายซึ่งตอนน้ีมีเพียงโต๊ะเดียวท่ีลูกค้าก�ำลัง สง่ เสยี งเอะอะโวยวาย กอ่ นจะเดนิ หนา้ ถมงึ ทงึ ตรงไปยงั โตะ๊ ทว่ี า่ แลว้ เอย่ ถาม เสียงดงั “คนไหนคะทอี่ ยากกนิ ขนมถ้วยตะไลกบั เลบ็ มือนาง ขนมถ้วยตะไล นะ่ ไมม่ หี รอกคะ่ แตเ่ ลบ็ มอื นางนะ่ มแี ตเ่ ลบ็ เจา้ ของรา้ น สนใจเอาไปกนิ กอ่ น ไหมคะ” ทุกคนในโต๊ะเงียบกริบ พนิดาที่ยืนอยู่ถึงกับอ้าปากค้างมองคนเป็น เจ้านายอย่างไม่เช่ือสายตา ด้วยมักจะได้ยินพี่แต๋นพูดเตือนเสมอว่าลูกค้า คอื พระเจ้า แล้วคุณพลพู ดู กบั ลูกค้าแบบนก้ี ็ได้หรือ “เจา้ ของรา้ นนดี้ จุ งั เลยวะ่ ” ชายหนมุ่ ผมยาวหนา้ เหยี้ มจากเรยี วหนวด เหนอื ริมฝีปาก ซง่ึ น่ังอยู่ทางขวาพูดพลางส่งย้ิมแหยๆ ให้ “นน่ั สิ แลว้ ใครจะกลา้ เขา้ รา้ นวะน”ี่ หญงิ สาวผวิ คลำ�้ ตาคมทน่ี ง่ั ใกลๆ้ กนั พยกั หน้าเหน็ ด้วย “ไหนใครบอกว่าลูกค้าคอื พระเจ้าไม่ใช่เหรอ”

ฐิ ญ า ด า l 47 “เจอเจ้าของร้านแบบนร้ี ับรองว่ามีแต่เจ๊งกบั เจ๊งเท่าน้นั ” ชายหนุ่มผวิ ขาวจดั หนา้ ตาดพี ดู เสยี งแหลม ทา่ ทางกระตงุ้ กระตงิ้ ทบ่ี ง่ บอกวา่ เปน็ เพศไหน เจ้าของร้านสาวเท้าเอวฉับ ยกมือชี้กราดแล้วส่งเสยี งลอดไรฟันออก ไป “จะเจ๊งหรือไม่เจ๊งมันก็เรื่องของ...ฉัน แล้วพวกแกเล่นสนุกกันพอ หรอื ยงั มันน่านัก พช่ี าตนิ ะพช่ี าติกเ็ ป็นไปกับเขาด้วย” หิรัญญกิ าร์เอ่ยถาม เสยี งดงั ดวงตาคู่สวยวาววับด้วยความโกรธจัด เพราะลูกค้าโต๊ะนค้ี อื กลุ่ม เพื่อนสนิทของตัวเองไม่ใช่ใครทไี่ หน ท้ังสามคนหันไปมองหน้ากัน ก่อนชายหนุ่มผมยาวหน้าเหี้ยมจะ เปลยี่ นจากย้มิ แหยๆ เป็นเจ่ือนๆ “เฮ้ย...โกรธจริงหรือวะพลู ก็แค่อยากหยอกเด็กใหม่ร้านแกเล่น เท่าน้ันเองน่ะ” “นน่ั สิ ทุกอย่างเกิดจากความคิดของนงั นนน่คี นเดียว ฉันกบั พีช่ าติ เป็นเพยี งผู้ร่วมแสดงด้วยเท่านัน้ ” คนถูกโบ้ยใส่หนั ไปส่งค้อนให้เพ่อื นทง้ั สอง “แหม ทีอย่างน้มี าโทษฉันคนเดียวเลยนะนงั สา แกกับพ่ชี าตกิ เ็ ห็นดี เห็นงามไปด้วยตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือไง” คร้ันเห็นสีหน้าถมึงทึงของเจ้าของ รา้ นสาว ทมี่ องดกู ร็ วู้ า่ กำ� ลงั โกรธจดั กใ็ หน้ กึ ครนั่ ครา้ มอยใู่ นใจ เพราะไมเ่ คย เหน็ อีกฝ่ายโกรธถึงเพยี งนี้ “แกโกรธจรงิ ๆ หรอื พล”ู “จรงิ ” หริ ญั ญกิ ารต์ อบน้�ำเสยี งเขม้ “พวกแกหยอกเลน่ กนั สนกุ สนาน แตเ่ ดก็ ของฉนั ไมไ่ ดค้ ดิ แบบนนั้ ดว้ ย เลน่ อะไรกนั บา้ ๆ แลว้ ปยุ้ เพง่ิ มาอยใู่ หม่ ได้ไม่ก่ีวัน แกเล่นแบบนีไ้ ด้ยงั ไงหา...” หลังจากด่ากลุ่มเพ่อื นสนทิ ท่ีเข้ามาแกล้งป่วนจนหนำ� ใจ หริ ัญญิการ์ จงึ ทรดุ น่งั ลง “ฉันขอโทษนะพลูที่เล่นอะไรบ้าๆ ออกไป” คนต้นคิดอย่างชานนท์ พูดขอโทษเสียงอ่อย

48 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร “พก่ี เ็ หมือนกัน ไม่น่าเล่นตามนนนม่ี ันเลย” ปิยะชาตพิ ดู เสียงอ่อยไม่แพ้กัน ตามด้วยมาริสา “ฉันก็ขอโทษนะพลู ลืมไปว่าน่เี ป็นร้านกาแฟไม่ใช่สถานทส่ี ่วนตัว” “ไม่ต้องมาขอโทษฉัน คนท่พี วกแกควรต้องขอโทษคอื พนกั งานของ ฉัน ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกแกสองคนคือมัณฑนากรฝีมือดีของไอดีโอ้ ดีไซน์” เจ้าของร้านสาวยงั ด่าเพอ่ื นคือชานนท์กบั ปิยะชาตไิ ม่เลกิ “ก�ำลังจะเป็นอดีตไปแล้วโว้ย เพราะฉันกับพี่ชาติยื่นใบลาออกตาม แกออกมาไง” ชานนท์พูดเสียงแหลมก่อนจะหันไปทางพนิดาท่ียังคงยืนหน้าเหลอ อยู่ แม้จะจบั ต้นชนปลายของเรอ่ื งราวได้แล้วกต็ าม “พวกพต่ี อ้ งขอโทษดว้ ยนะ พกี่ บั ไอพ้ วกนเี้ ปน็ เพอื่ นสนทิ ของเจา้ นาย นอ้ งนะ่ พกี่ บั เพอื่ นๆ แคอ่ ยากเยา้ หยอกเลน่ เฉยๆ แตก่ ผ็ ลดสี ำ� หรบั ตวั นอ้ ง นะว่าเวลาเจอกับสถานการณ์เช่นน้ีจะแก้ปัญหาเฉพาะหน้ายังไง แต่แหม... เล่นได้แค่แป๊บเดยี วดันไปตามเจ้าของร้านมาเลย” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ปุ้ยเองยงั ใหม่อยู่ เจอแบบน้เี ลยทำ� อะไรไม่ถกู ” จากทตี่ อนแรกรู้สกึ ฉุนกกึ ท่พี วกเพื่อนๆ ของเจ้านายสาวเล่นกนั แรง ท�ำเอาเธอตกอกตกใจ แต่เมื่อคิดดูแล้วก็เป็นผลดีกับตัวเองเพราะจะได้จ�ำ ไว้เป็นประสบการณ์ “ปุ้ยไปดูลูกค้าอ่ืนเถอะจ้ะ เดี๋ยวพ่ีดูแลพวกน้ีเอง บอกนิดด้วยว่าพ่ี ขอมะปี๊ดโซดาสามแก้ว ส่วนพี่ขอน้�ำมะปี๊ด” “ค่ะคุณพลู” หลังร่างของพนักงานรูปร่างผอมบางราวกับจะปลิวลมลับสายตาไป แล้ว ชานนท์กห็ นั ไปทางเจ้าของร้านสาว “เดี๋ยวนท้ี �ำไมแกปากจัดนกั วะยายพลู ด่าฉอดๆ จนกะเทยอย่างฉัน กลัวปากแกเลยว่ะ” คนถกู หาวา่ ปากจดั ถอนหายใจเฮอื กใหญก่ อ่ นจะสาธยายถงึ สาเหตใุ ห้

ฐิ ญ า ด า l 49 เพ่อื นๆ ฟัง “เมอ่ื กฉ้ี นั เพงิ่ รบั มอื ลกู คา้ ทใี่ ชล้ กู ไมอ้ ยากกนิ ของฟรมี าหยกๆ อารมณ์ ยังเสยี ไม่หายมาเจอพวกแกเล่นแบบนจี้ ะไม่ให้ฉนั โกรธได้ยังไง” พูดแล้วก็ เล่าถงึ พฤตกิ รรมของลกู ค้าท่เี พิ่งเจอมาให้ฟัง “ลกู ค้าทห่ี วงั กนิ ฟรแี บบนม้ี เี ยอะแตแ่ กกร็ บั มอื ไดด้ นี หี่ วา่ สมกบั เป็น แกจริงๆ” สมยั ทำ� งานในบรษิ ทั ไอดโี อด้ ไี ซน์ คนทหี่ วั ดแี ละแกไ้ ขปญั หาไดด้ ที สี่ ดุ ในกลุ่มคือหิรัญญิการ์ ซึ่งส่วนใหญ่ลูกค้ามักจะเจาะจงเลือกอีกฝ่ายทำ� งาน ให้เพราะรู้ในฝีมือ ตอนยื่นใบลาออกเจ้าของบริษัทย้ือไว้สุดก�ำลังแต่ก็ต้อง ยอมแพ้ “ฉนั ก็ไม่ค่อยเจอนะ ส่วนใหญ่เจอแต่ลกู ค้าดีๆ ทัง้ นั้น” ปยิ ะชาตเิ หลยี วมองไปรอบๆ รา้ นของเพอื่ นแลว้ เปรยขน้ึ วา่ “รา้ นของ แกแปลกดีไม่ซ้�ำแบบใคร ความคดิ แหวกแนวดนี ะพล”ู “ใช่ ฉันชอบเพดานร้านแกจัง ฉันอยากหายไปในนั้นแล้วเจอท่าน เจ้าคุณแบบในละครเร่ืองท่ีนางเอกหายไปในกระจกน่ะ ถ้าฉันเจอผู้ชาย หล่อๆ แบบน้ันนะ ฉนั จะไม่กลบั มาอีกเลย” “ฉนั วา่ ถา้ แกหายไปในเพดานกค็ งเจอแตต่ กุ๊ แกแหละวะ่ คงไมไ่ ดเ้ จอ เจ้าคณุ อย่างท่ีแกคดิ หวงั หรอก” ปิยะชาติว่าเข้าให้น้�ำเสียงกลว้ั หวั เราะ “แหม...ไอ้พี่ชาติ ไอ้ปากสร้างสรรค์แต่ส่ิงชั่วร้าย” ชานนท์ด่าเสียง แหลมกอ่ นพดู ดว้ ยทา่ ทหี วาดๆ “แตฉ่ นั ขอตติ งิ ชอ่ื รา้ นแกหนอ่ ยนะนงั พลู ตงั้ มาได้ว่าเรือนซ่อนกลิน่ ฟังแล้วมันหลอนๆ พกิ ล ชอ่ื เหมอื นบ้านผีสิงยังไง ยังงน้ั ” “อ้าว เม่ือกเี้ พงิ่ ชมว่าชอบเพดานออกไปหยกๆ” มาริสาพดู ขัดคอข้นึ ยิ้มๆ “ไม่เก่ยี วกัน หรอื แกคดิ ว่าเรอื นซ่อนกลิ่นชือ่ ไม่หลอนนังสา” “แหม...ฉันก็แซวแกเล่นและก็เห็นด้วยเรื่องชื่อ” มาริสาพูดกล้ัว

50 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร หัวเราะแล้วจงึ หันไปทางเจ้าของร้าน “ฉนั จะถามแกต้งั หลายหนแล้วว่าทีแ่ ก ตงั้ แบบนี้มคี วามหมายอะไรซับซ้อนหรือเปล่าพล”ู “ชอื่ รา้ นคณุ ยายเป็นคนตง้ั ซอ่ นกลน่ิ หมายถงึ การซ่อนกลนิ่ หอมของ เครื่องด่ืมในร้านให้คนเข้ามาค้นหาไง ความหมายง่ายไม่ได้ซับซ้อนอย่างที่ แกคดิ หรอก” คราวนคี้ นฟงั ทง้ั สามทคี่ อยเงย่ี หฟู งั พากนั ถอนหายใจพรอ้ มกนั ราวกบั นัด “แค่นี้! ฉันก็นึกว่ามีอะไรลึกลับหรือลับลมคมในอะไร” ชานนท์บ่น อุบ อาการหวาดๆ หายไปในฉับพลันซ่ึงก็ได้รับการพยักหน้าเห็นด้วยจาก มาริสา “น่ันสิ ชื่อแปลง่ายๆ แต่ดนั ไปคิดซะไกล” “นแี่ หละที่เขาบอกว่าภาษาดิน้ ได้ไง” ปิยะชาติพูดย้มิ ๆ ทำ� ให้ใบหน้า น่ากลวั ค่อยน่ามองข้นึ “น่ีนังพลู” ชานนท์ท่ีคิดถึงเรื่องบางเรื่องขึ้นมาได้ยกมือช้ีหน้าผู้เป็น เพือ่ น “ฉนั ยงั ไม่ได้ช�ำระความเลยนะที่แกหนกี ลับก่อนคืนนั้นน่ะ” เม่ือได้ยินผู้เป็นเพื่อนพูดถึงคืนน้ันข้ึนมา คนที่ท�ำเหตุการณ์อับอาย ขายหน้าก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “วา่ แลว้ ยงั จะมาหวั เราะอกี ไมส่ ลดเลยนะแก และกห็ ายหวั ไปเลย ถา้ ฉันไม่มาทีน่ ่ีกไ็ ม่คิดจะโทร. หากันเลยนะนังพล”ู คนถูกหาว่าไม่สลดหัวเราะคิกออกมา เรื่องท่ีผู้เป็นเพ่ือนต่อว่าเป็น เรอ่ื งจริง เพราะนบั จากวนั นน้ั กเ็ พงิ่ เจอกลุ่มเพอื่ นวันน้ีน่แี หละ “ฉันกฝ็ ากยายสาไปบอกแล้วน่ีหว่า...” หิรัญญิการ์บอกแล้วน่ิงไปช่ัวครู่ราวกับก�ำลังไตร่ตรองว่า ควรเล่า เหตุการณ์คืนนน้ั ให้เพ่ือนๆ ฟังดีหรือไม่เล่าดี แต่แล้วก็ตัดสนิ ใจว่าควรเล่า นา่ จะเปน็ การดกี วา่ เพราะไมอ่ ยา่ งนนั้ เรอื่ งทว่ี า่ กจ็ ะยงั คงวนเวยี นอยใู่ นสมอง ให้เธอรู้สกึ ขายหน้าอยู่ร�่ำไป เล่าแล้วจะได้ปลดปล่อยออกไปเสียที

ฐิ ญ า ด า l 51 แตจ่ ะวา่ ไปแลว้ เรอื่ งทวี่ า่ แมจ้ ะทำ� ใหต้ วั เองรสู้ กึ อบั อายขายหนา้ กต็ าม แต่ก็ท�ำให้เธอรู้สึกขบขนั ไปด้วยทุกคร้งั ทน่ี กึ ถึง “คืนนั้นฉันมีเร่ือง...นิดหน่อย จะเล่าให้พวกแกกับพ่ีชาติฟังด้วย แหละ” “เรอ่ื งอะไร” เสยี งทุกคนถามโพล่งออกมาพร้อมกัน “คอื อย่างน.้ี ..” เมือ่ เล่าถงึ สิง่ ที่คั่งค้างในใจให้กลุ่มเพื่อนๆ ฟัง ทุกคนทีฟ่ ังพากนั นง่ิ ไปชวั่ ขณะ ก่อนชานนท์จะอุทานขึน้ เป็นคนแรก “นหี่ รือเรอ่ื งนิดหน่อยทีแ่ กว่า แกเมาจนอ้วกใส่ผู้ชายทเี่ ดนิ สวนกันนี่ นะ” “น่นั สิ” มาริสาพูดพลางส่ายหน้าไปมา “ตายแล้วยายพลู” “ไม่ถงึ ตายหรอกน่า” เจ้าของเร่ืองนิดหน่อยรีบบอกพลางยม้ิ แหยๆ ซึ่งเป็นกริ ิยาทเ่ี พื่อนๆ ไม่ค่อยเห็นจากสาวม่นั อย่างหิรัญญิการ์นกั “คืนนั้นฉันเห็นสภาพแกก็รู้ว่าเมา” มาริสาพูดพลางส่ายหน้าไปมา “แสดงว่าเหตุการณ์ท่ีว่านน่ั เกิดก่อนทฉ่ี นั จะโทร. หาแกใช่ไหม” “อืม” “แล้วคนทถ่ี กู แกอ้วกใส่ไม่โวยวายแย่เหรอ” คนเมาแล้วอ้วกนิ่งไปช่ัวอึดใจพลางนึกถึงสีหน้าท่าทางของคนที่เธอ อ้วกใส่ แล้วอดหัวเราะคกิ ออกมาเพราะความขบขนั ไม่ได้ “ไม่รู้ว่าโกรธหรือเปล่า แต่ฉันเห็นเขา...เอ้อ...ก�ำลังยืนอ้ึงก็เลยฉวย โอกาสวง่ิ หนีไปเลย” “วิ่งหนี” ปิยะชาติท่ีน่ังฟังเงียบพูดน�้ำเสียงเหวอๆ “อ้วกแล้วหนีเลย หรอื ” “กใ็ ครจะอยู่ให้โง่ล่ะพ่ีชาต”ิ

52 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร มาริสาหลุดหัวเราะพรืดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่พลางมองเพือ่ นสนทิ อย่างคดิ ไม่ถงึ “แกนนี่ อกจากจะเมาแลว้ อว้ ก ยงั อว้ กแลว้ หนอี กี ตา่ งหาก เหมอื นคน ขับรถชนแล้วหนีไม่มีผิด ฉันอยากจะรู้นักว่าคนที่ถูกแกอ้วกใส่จะรู้สึก อย่างไร คงไมไ่ ดอ้ ง้ึ อย่างทแ่ี กว่าหรอกน่า อาจกำ� ลงั ตกใจมากกวา่ อ้วกของ คนกินเหล้าน่ะกลนิ่ เหม็นสดุ จะทานทน ใครหนอช่างโชคร้ายเสยี จริง” หริ ญั ญกิ ารย์ ม้ิ แหง้ ๆ เพราะเธอแคเ่ ลา่ แตย่ งั ไมไ่ ดบ้ อกวา่ คนทเี่ ธออว้ ก ใส่เป็นใคร ถ้าเอ่ยชื่อออกไปคนที่ต้องตกใจคนแรกคงไม่พ้นมารสิ าเป็นแน่ ก็เจ้าตัวคล่ังไคล้ช่ืนชมในตัวทักษกรนักหนาแม้จะลาออกมาจากบริษัทน้ัน แล้วกต็ าม “เพิ่งจะเจอคนอ้วกแล้วหนี เคยได้ยินแต่ชนแล้วหนี เฮ้อ...เจริญ จรงิ ๆ เลยแก” ชานนทพ์ ดู นำ�้ เสยี งกลว้ั หวั เราะ “แกนท่ี ำ� ความผดิ มหนั ตเ์ ลย นะ ฉันละนึกสภาพคนท่ีแกอ้วกใส่ไม่ออกจริงๆ ว่าแต่แกเป็นหวัดหรือไง ถึงได้สวมมาสก์ปิดหน้าจนเกือบถงึ ลูกตาแบบนี”้ หริ ญั ญกิ ารย์ กมอื ขน้ึ ลบู หนา้ เธอเกอื บลมื ไปแลว้ วา่ ตวั เองสวมมาสก์ อยู่ อาจเป็นเพราะสวมมาหลายวันจนชนิ แล้วกเ็ ป็นได้ “อ๋อ...เป็นหวดั น่ะ สาเหตนุ ่าจะมาจากคืนนนั้ แหละ” “ก็สมควร ดันอุตริกินเข้าไปเพียวๆ แบบนั้น ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือ สมนำ�้ หน้าดี แต่ถ้าจะสงสารฉันว่าคนทีแ่ กอ้วกใส่น่าสงสารกว่า” ชานนท์วก กลบั มาเรอื่ งเดมิ อกี ทำ� เอาหริ ญั ญกิ ารใ์ จเตน้ ตมุ๊ ๆ ตอ้ มๆ เพอ่ื นของเธอคนนี้ เป็นคนช่างจดจำ� รวมทงั้ ช่างสังเกตเสยี ด้วยสิ “แล้วท่าทางตอนท่เี ล่าเหมือน รจู้ กั คนทแี่ กอว้ กใสเ่ ลยนะนงั พลู ดทู า่ ทางอ้�ำอง้ึ ๆ พกิ ล ผดิ วสิ ยั คนอยา่ งแก” “...” คนก�ำลงั นึกถึงเรื่องนอ้ี ยู่พอดีถงึ กับสะดุ้งโหยง “อ้าว...แกเป็นอะไรไป จู่ๆ กส็ ะดุ้ง ดูท่าทางมพี ิรุธนะ” ชานนท์จ้อง หน้าเพอื่ นเขมง็ “แสดงว่าแกรู้จกั จรงิ ๆ ใช่ไหม”

ฐิ ญ า ด า l 53 ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อพนิดาก็ถือถาดเคร่ืองดื่มมาวางบนโต๊ะให้ เสียก่อน ท�ำให้เรือ่ งที่คยุ ค้างอยู่หยดุ ชะงกั ลงทนั ที คนตกเป็นจำ� เลยถึงกบั ลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก “นำ้� อะไรของแกยายพลู สแี ปลกๆ” ชานนทถ์ ามพลางมองแกว้ น�้ำตรง หน้าอย่างสงสัยซึ่งก็ไม่ต่างกับมาริสา “ฉันจะถามต้ังแต่ได้ยินแกส่ังเด็กไป แล้ว ชอ่ื แปลกๆ” ปิยะชาติลองจิบเป็นคนแรก “อร่อยดนี ะ รสหวานอมเปรีย้ วแต่ชนื่ ใจชะมัด” “อมื เหน็ ด้วย อร่อยดนี ะพลู มันน�้ำอะไรหรือยะ” ชานนท์ถามพลาง ดม่ื เข้าไปอกี อกึ ใหญ่ “มะปี๊ด” หริ ัญญิการ์ตอบเพื่อนและอธิบายให้ฟังต่อ เพราะรู้ว่าเด๋ยี ว ก็ต้องถูกถามอย่างแน่นอน “ลูกคล้ายส้มแต่เล็กกว่ามาก ที่คนกรุงเทพฯ เรยี กว่าส้มจดี๊ ยังไงล่ะ” บอกพลางยกแก้วนำ�้ มะปี๊ดของตวั เองขึ้นดม่ื เช่นกัน “ออ๋ ฉนั เคยเหน็ แลว้ ไมน่ กึ วา่ จะกนิ อรอ่ ยโดยเฉพาะกบั โซดา” มารสิ า พูดพลางยกดมื่ รวดเดียวจนหมดแก้ว “รู้ไหมว่าตอนนี้กลายเป็นเครื่องดมื่ ยอดนยิ มไปเลยนะ” เจ้าของร้าน สาวพูดย้ิมๆ “อย่าบอกนะว่าที่แก้วทแ่ี กด่มื น่ันกค็ ือนำ�้ มะปี๊ด” “ใช่แล้ว น้�ำมะปี๊ด อีกหนงึ่ เมนูใหม่ของทร่ี ้าน แกลองชมิ สสิ า อร่อย นะ” หริ ัญญกิ าร์บอกแล้วส่งแก้วให้มาริสาลองชมิ “อืม...อร่อยอย่างที่แกบอก เปร้ยี วๆ หวานๆ ตดิ เคม็ นดิ ๆ” “ฉันเองก็ไม่คิดเหมอื นกันว่าจะอร่อย ไม่ลองกไ็ ม่รู้ แล้วทมี่ านี่มีธรุ ะ อะไรหรอื เปล่า คงไม่ใช่แค่มาป่วนเดก็ อย่างเดียวหรอกใช่ไหม” “อมื ” ปยิ ะชาตพิ ยกั หนา้ “พก่ี บั ไอพ้ วกนป้ี รกึ ษากนั วา่ จะเปดิ บรษิ ทั รบั ตกแต่งภายในน่ะ ท่ีออกจากไอดีโอ้ก็เพราะอยากโต ไม่อยากเป็นลูกน้อง

54 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร ใครตลอดชวี ติ ” ชานนท์พดู เสรมิ ขน้ึ มาว่า “และจะมาชวนแกเข้าหุ้นด้วยเพราะฉันไม่ อยากได้คนอน่ื ท้ังทมี่ คี นอยากจะมาเข้าหุ้นด้วยหลายคนนะโว้ย” หริ ญั ญิการ์ ชานนท์ และปิยะชาตนิ ั้นร่วมงานกนั ตัง้ แต่ไอดโี อ้ดีไซน์ ยงั เป็นเพียงบรษิ ัทรบั ตกแต่งภายในเล็กๆ จนกระท่งั โด่งดังมีชอื่ เสยี งอย่าง ในปัจจุบันจึงรักใคร่สนิทสนมกันมาก ส่วนมาริสาเป็นเพ่ือนเก่าสมัยเรียน มัธยมของหริ ัญญกิ าร์จึงพลอยสนิทสนมกับท้ังคู่ไปด้วย “ฉนั อตุ สา่ หล์ าออกจากบรษิ ทั เพอื่ มารว่ มเปน็ หนุ้ สว่ นดว้ ยเลยนะพล”ู มาริสาพูดข้ึนยม้ิ ๆ ทำ� เอาหิรญั ญกิ าร์มองหน้าผู้เป็นเพ่ือนแล้วเอ่ยถามอย่าง สงสยั “แกไมเ่ สยี ดายงานดๆี เงนิ งามๆ ทบี่ รษิ ทั เกา่ หรอื สา เหน็ แกชอบพดู ละเมอเพอ้ พกถงึ เจา้ นายใหฟ้ งั จนฉนั ครา้ นจะฟงั ” คนถามหลกี เลยี่ งใชค้ �ำวา่ บรษิ ทั ของทกั ษกรโดยใช้คำ� ว่าบรษิ ัทเก่าแทน ด้วยไม่อยากเอ่ยถึงชือ่ “เสียดายสิ แม้จะงานหนักแต่กเ็ งินเดอื นงาม และทแี่ กว่าฉันละเมอ เพอ้ พกถงึ เจา้ นายนนั่ กท็ ำ� ไปอยา่ งนน้ั เอง จะวา่ ไปแลว้ คณุ ทกั ษกรเขากไ็ มใ่ ช่ เจ้านายฉันโดยตรง คณุ กฤตนัยพ่ีชายเขาต่างหากที่เป็นเจ้านายของฉนั ” “นขี่ นาดไม่ใช่เจ้านายโดยตรงแกยงั ช่ืนชมเขาขนาดน”้ี แม้หิรัญญิการ์จะพยายามบอกตัวเองว่าให้เลิกพูดถึงทักษกร แต่ก็ ห้ามความคดิ ตัวเองไม่ได้เสียอย่างนน้ั “ฉันก็ได้แต่ชื่นชมเฝ้ามองเขาอย่างห่างๆ เท่าน้ันแหละพลู คงไม่ แตกตา่ งจากแฟนคลบั ดาราทไ่ี ดแ้ คม่ องแตจ่ บั ตอ้ งไมไ่ ด”้ มารสิ าพดู น้�ำเสยี ง เจอื แววเศร้านิดๆ จนชานนท์ท่ฟี ังอยู่ต้องพดู โพล่งขดั จังหวะขึ้นมา “เฮ้ย! นอกเรื่องกันไปใหญ่แล้ว ตกลงว่าแกจะว่าไงเร่ืองเข้าหุ้นท�ำ บรษิ ัท” คนถูกชวนเข้าหุ้นนิ่งไปชั่วครู่อย่างใช้ความคิด ก็ดีเหมือนกันเพราะ เธอเองก็กะจะใช้ตึกแถวท่ีว่างอีกสองห้องเพ่ือเปิดบริษัทอยู่แล้ว มีคนช่วย

ฐิ ญ า ด า l 55 หารค่าใช้จ่ายอีกสามคนก็ไม่เลวนัก แถมยังเป็นเพ่ือนสนิทกันอีกต่างหาก ส�ำนักงานอยู่ใกล้กับร้านกาแฟ เวลานัดลูกค้าก็จะได้นัดท่ีร้านของเธอเสีย เลย เงนิ ทองไมร่ ว่ั ไหล หญงิ สาวคดิ การณไ์ กลและตดั สนิ ใจตอบตกลงออก ไปทนั ที “โอเค เพราะฉนั คดิ ไว้เหมือนกันว่าจะเปิดบริษัทรับงานเป็นจ๊อบๆ” “แสดงว่าแกมีสถานที่ในใจแล้วสินังพลู” ชานนท์เอ่ยถามนำ้� เสียง ต่ืนเต้น “ก็ตึกแถวสองห้องท่ีถัดจากร้านกาแฟนั่นไงล่ะเป็นของคุณยายฉัน เคยมคี นมาเชา่ เปดิ สำ� นกั งานอยู่ แตพ่ อหมดสญั ญาคณุ ยายไมใ่ หต้ อ่ ฉนั เลย ขอเอาไว้” หิรญั ญกิ าร์บอกพลางชีไ้ ปยงั ตึกแถวท่ีว่าให้ผองเพ่ือนดู “อมื ตรงนที้ �ำเลดีจรงิ ๆ” ปิยะชาตพิ ยกั หน้าด้วยสีหน้าพงึ พอใจ “ฉันก็เห็นด้วย ถ้าอย่างน้ันก็เป็นอันตกลง บอกคุณยายแกด้วยว่า อยา่ คดิ คา่ เชา่ แพงนกั แลว้ กนั ” ชานนทบ์ อกดว้ ยสหี นา้ เบกิ บานใจกอ่ นจะนกึ อะไรข้ึนมาได้ “แล้วเม่ือก้ีที่ฉันถามแกยังไม่ตอบฉันเลยนะว่าคนท่ีอ้วกใส่ เป็นใคร” หริ ัญญิการ์น่ิงไปชัว่ อดึ ใจก่อนจะยอมจ�ำนน อุตส่าห์เปล่ียนเรอ่ื งพูด แลว้ ยงั จะวกมาเรอื่ งเดมิ อกี เอาวะ ไหนๆ เมอื่ กกี้ พ็ ดู ถงึ ตานนั่ มาแลว้ จะพดู เพม่ิ อีกสกั หน่อยจะเป็นไรเชยี ว “คนทฉ่ี ันอ้วกใส่เป็นพช่ี ายของน้องสะใภ้ฉนั น่ะนนน่”ี “ใครวะพ่ีชายของน้องสะใภ้แก” มาริสานิ่งอย่างใช้ความคิด ก่อน ดวงตาทง้ั คู่จะเบิกกว้างข้นึ อย่างตกใจ “แกหมายถงึ คุณทักษกรน่ะหรือยาย พล”ู คนถูกซักไซ้พยักหน้าพลางยิม้ แห้งๆ “หัวไวดนี ะแก” “ตกลงว่าเป็นคณุ ทักษกร!” คนถามยงั คงเอ่ยถามด้วยนำ�้ เสียงแสดง อาการตกใจอยู่เช่นเดมิ