รายงานสถานการณ์การจมน้ำ(ฉบับภาษาไทย)

รายงานสถานการณ์ การจมน้ำในภูมิภาค เอเชียตะวันออกเฉียงใต ้ กรมควบคุมโรค Department of Disease Control

รายงานสถานการณ์การจมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉยี งใต ้ © องค์การอนามยั โลก 2564 สงวนสิทธ์ิบางส่วน รายงานฉบับน้ี เผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาตให้แลกเปล่ียนงานที่มีลักษณะเป็นงานสร้างสรรค์โดยไม่หวังผลในเชิงพาณิชย์ 3.0 IGO (Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 IGO) (CC BY-NC-SA 3.0 IGO; https://creativecommons.org licenses/ by-nc-sa/3.0/igo) ภายใต้เง่ือนไขของสัญญาอนุญาตน้ี ท่านสามารถนำรายงานนี้ไปทำสำเนา แจกจ่าย และปรับเปล่ียน โดยไม่หวังผลในเชิงพาณิชย์ได้ หากมีการอ้างอิงที่มาของงาน อย่างเหมาะสมตามรูปแบบทรี่ ะบุไว้ดา้ นล่าง ในการนำรายงานนไ้ี ปใช้ ไมค่ วรกล่าวอา้ งถึงองค์การอนามัยโลกวา่ ไดใ้ ห้การสนับสนุนหรอื มีความเก่ียวขอ้ งกบั องคก์ ร ผลิตภณั ฑ์ หรอื บรกิ ารใด ๆ ทัง้ สิ้น และไมอ่ นญุ าตใหน้ ำตราสัญลักษณ์ (logo) ขององค์การอนามัยโลกไปใช้ หากท่านมกี ารดดั แปลงเนอื้ หาในรายงานฉบับน้ี ต้องมกี ารขออนญุ าตตาม ใบอนุญาตให้แลกเปล่ียนงานท่ีมีลักษณะเป็นงานสร้างสรรค์โดยไม่หวังผลในเชิงพาณิชย์ในแบบเดียวกันหรือเทียบเท่า หากมีการทำการแปลรายงานฉบับน้ี ท่านควรอ้างอิง ที่มาของงาน พร้อมทั้งใส่ข้อความปฏิเสธความรับผิดชอบ (disclaimer) ดังต่อไปน้ี: “องค์การอนามัยโลก (WHO) ไม่ได้เป็นผู้ทำการแปลงานนี้ องค์การอนามัยโลกไม่ขอ รบั ผดิ ชอบใด ๆ ตอ่ เน้ือหาหรอื ความถกู ตอ้ งของงานแปลฉบับนี้ ให้ถอื ว่างานท่ีตพี มิ พฉ์ บับภาษาอังกฤษเปน็ เอกสารตน้ ฉบบั เทา่ น้ันทีไ่ ด้รับอนญุ าต” การไกล่เกลี่ยใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับข้อพิพาทท่ีเกิดขึ้นภายใต้สัญญานี้ ให้เป็นไปตามกฎการไกล่เกล่ียข้อพิพาทขององค์การทรัพย์สินทางปัญญาโลก (World Intellectual Property Organization+) (http://www.wipo.int/amc/en/mediation/rules/) คำแนะนำสำหรบั การเขยี นอา้ งองิ Regional Status Report on Drowning in South-East Asia. New Delhi: World Health Organization, Regional Office for South-East Asia; 2021. Licence: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. ข้อมูลบรรณานกุ รมสง่ิ พิมพ์ (Cataloguing-in-Publication (CIP) data) ดขู อ้ มลู บรรณานกุ รมส่งิ พิมพไ์ ดท้ ่ี http://apps.who.int/iris การขาย สิทธิ และการอนุญาต หากต้องการซ้ือเอกสารสิ่งพิมพ์ขององค์การอนามัยโลก สามารถเข้าไปดูได้ที่ http://apps.who.int/bookorders สำหรับการย่ืนคำขอ ใช้งานในเชิงพาณชิ ย์และข้อสอบถามเก่ยี วกับสทิ ธิการขายและการอนญุ าต สามารถเข้าไปดูได้ที่ http://www.who.int/about/licensing การใช้เน้ือหาของบุคคลท่ีสาม หากท่านประสงค์จะนำเน้ือหาซึ่งเป็นผลงานของบุคคลท่ีสามซึ่งปรากฏในรายงานฉบับนี้ซึ่งได้แก่ ตาราง ตัวเลขหรือรูปภาพไปใช้ ท่านต้อง รับผิดชอบในการตัดสินว่าจะต้องขออนุญาตนำข้อมูลน้ันไปใช้หรือไม่ และต้องเป็นผู้ดำเนินการขออนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธ์ิเอง ความเสี่ยงท่ีจะถูกฟ้องร้องว่าละเมิดสิทธ์ิ ของบุคคลทส่ี ามถือเป็นของผู้นำข้อมูลไปใช้แตเ่ พียงผู้เดียว ข้อความปฏิเสธความรับผิดชอบท่ัวไป ช่ือหรือการกล่าวอ้างในการนำเสนอเน้ือหาของเอกสารฉบับน้ี ไม่ถือว่าเป็นการแสดงความคิดเห็นใด ๆ ขององค์การอนามัยโลก เกีย่ วกบั สถานภาพทางกฎหมายของประเทศ อาณาเขต เมอื ง หรอื พืน้ ทีป่ กครองแห่งใดแหง่ หน่งึ หรือการกำหนดขอบเขตอำนาจภายในเขตแดนใด เส้นประหรือเส้นไข่ปลา บนแผนทใ่ี ชเ้ พอ่ื ระบถุ ึงเส้นแบง่ เขตโดยประมาณและอาจยังไม่เป็นอนั ตกลงโดยสมบูรณแ์ ลว้ การกล่าวถึงบริษัทบางแห่งหรือผลิตภัณฑ์ของผู้ผลิตบางรายในที่นี้ มิได้หมายความว่าองค์การอนามัยโลกมีนัยสนับสนุนหรือแนะนำให้ใช้บริษัทหรือผลิตภัณฑ์เหล่าน้ัน มากกวา่ บรษิ ทั หรอื ผลติ ภณั ฑอ์ นื่ ทไ่ี มไ่ ดก้ ลา่ วถงึ ในทน่ี ้ี ชอ่ื ผลติ ภณั ฑท์ ม่ี กี รรมสทิ ธจิ์ ะถกู เนน้ ดว้ ยการใชอ้ กั ษรตวั พมิ พใ์ หญ่ (ภาษาองั กฤษ) ยกเวน้ ในกรณที เี่ กดิ จากความผดิ พลาด หรอื ตกหล่น องค์การอนามัยโลกได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควรเพื่อยืนยันความถูกต้องของข้อมูลที่ปรากฏในสิ่งพิมพ์นี้ อย่างไรก็ตามการเผยแพร่เอกสารตีพิมพ์น้ีไม่อาจรับประกัน ความถกู ตอ้ งได้ ไมว่ า่ โดยชดั แจง้ หรอื โดยนยั แฝง ผอู้ า่ นพงึ รบั ผดิ ชอบในการตคี วามและการนำขอ้ มลู ในเอกสารนไ้ี ปใชเ้ อง องคก์ ารอนามยั โลกไมอ่ าจรบั ผดิ ชอบตอ่ ความเสยี หาย ทเี่ กดิ ขนึ้ จากการใช้เอกสารนี้ไมว่ ่ากรณีใด เรยี บเรียงภาษาไทยโดย กองป้องกันการบาดเจ็บ กรมควบคมุ โรค กระทรวงสาธารณสขุ และ องค์การอนามยั โลกประจำประเทศไทย วางรูปแบบฉบบั แปลภาษาไทยโดย บริษัท รำไทยเพรส จำกัด จัดทำในประเทศไทยโดย กองปอ้ งกันการบาดเจ็บ กรมควบคมุ โรค กระทรวงสาธารณสุข เครดิตภาพ : © Florian Lang, Cover; © RNLI/Poulomi Basu, pp.xi, 6–7; 15, 30; 37, 45; © RNLI/GMB Akash, pp. v, ix, xii, 4, 10, 40, 50–51; © RNLI, pp. 8, 16; 31, 32, 35, 49; © Merit Maker Team, Thailand, pp. 20, 21; © National Programme for Trauma Care India, pp. 25, 27; © CIPRB, p. 29; © CIPRB/ Emdadul Islam Ritu, p. 33; © Badan Nasional Pencarian dan Pertolongan (BASARNAS) Republik Indonesia, pp. 34, 36; © WHO, p. 41; © Syed Naem, p. 46; © WHO Searo, Inside back cover.

สารบัญ คำนำ iv กติ ติกรรมประกาศ vi อักษรยอ่ ท่ใี ช ้ vii บทสรปุ ผ้บู รหิ าร viii บทนำ 1 1. สถานการณแ์ ละผลกระทบ 8 2. การป้องกันการจมน้ำในภมู ภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉยี งใต:้ ความก้าวหนา้ ถึงปจั จบุ ัน 16 กลยุทธใ์ นการสนับสนุนการดำเนนิ งานปอ้ งกนั การจมน้ำ 17 1. การพฒั นาแผนความปลอดภัยทางนำ้ แหง่ ชาต ิ 17 2. สง่ เสริมความรว่ มมอื ระหว่างภาคสว่ นตา่ ง ๆ 19 3. การพัฒนางานปอ้ งกันการจมนำ้ ผ่านการเกบ็ ขอ้ มลู และการศกึ ษา ท่อี อกแบบมาอย่างดี 24 4. สร้างความตระหนักรูข้ องประชาชนเก่ียวกับการจมนำ้ ผ่านการสอ่ื สารเชิงกลยุทธ ์ 27 มาตรการปอ้ งกันการจมน้ำ 28 1. จัดให้มีสถานท่ปี ลอดภัยสำหรับเด็กเลก็ ก่อนวยั เรียนที่มีการดูแลอยา่ งด ี 28 2. ติดต้ังสง่ิ กีดขวางเพ่อื จำกดั การเข้าถึงแหล่งนำ้ 30 3. สอนเด็กวัยเรยี นใหม้ ที ักษะการวา่ ยนำ้ และความปลอดภัยทางนำ้ 30 4. ฝึกผเู้ ห็นเหตกุ ารณใ์ ห้รู้วธิ ีการช่วยเหลอื และการชว่ ยฟ้นื คนื ชพี ท่ีปลอดภยั 33 5. สร้างความเข้มแขง็ ในการรับมือกับภยั พบิ ัติและจดั การความเสย่ี งจากอทุ กภัย 35 6. กำหนดและบังคับใชร้ ะเบยี บข้อบังคบั เกย่ี วกบั ความปลอดภัยในการขนส่งทางน้ำและการเดนิ เรือ 36 3. บทเรยี นและขอ้ เสนอแนะ 40 4. บทสรุป 46 5. ขอ้ มลู ประเทศ 50 ภาคผนวก 1. รายช่ือผ้ปู ระสานงานขอ้ มลู ระดับชาติ 62 ภาคผนวก 2. รายชอ่ื ผตู้ ิดตอ่ หลักของสำนักงานองคก์ ารอนามัยโลกประจำประเทศ 63 เอกสารอา้ งองิ 64

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภูมภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉยี งใต้ คำนำ รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภูมิภาคเอเชียตะวนั ออกเฉียงใต้ การจมน้ำเป็นสาเหตุสำคัญอันดับท่ีสามของการเสียชีวิตจากการบาดเจ็บโดยไม่ตั้งใจ (unintentional injury) ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยในปี พ.ศ. 2562 มีผู้เสียชีวิตจากการจมน้ำมากกว่า 70,000 ราย1 แต่ตัวเลขนี้น่าจะเป็นการประเมิน ที่ต่ำกว่าจำนวนผู้เสียชีวิตจริง ตัวเลขประมาณการของการจมน้ำท่ัวโลกในปัจจุบัน ไม่ได้รวมการเสียชีวิตจากเหตุการณ์สภาพภูมิอากาศรุนแรงหรือภัยพิบัติต่าง ๆ ซึ่งอาจเพ่ิมการเสียชีวิตได้มากขึ้นถึงร้อยละ 50 ในประเทศท่ีมักเกิดเหตุการณ ์ สภาพภูมอิ ากาศรุนแรงในภมู ิภาคน2้ี การเสียชีวิตจากการจมน้ำส่วนใ หญ่สามารถป้องกันได้ อย่างไรก็ตามระหว่างปี พ.ศ. 2557 ถึง พ.ศ. 2561 ปัญหา การจมนำ้ เสยี ชวี ติ ทร่ี ายงานโดย 8 ประเทศจาก 11 ประเทศในภมู ภิ าคนไี้ มไ่ ดล้ ดลงอยา่ งมนี ยั สำคญั โดยในแตล่ ะประเทศ มีความสุ่มเสี่ยงและความสัมพันธ์กับแหล่งน้ำท่ีแตกต่างกัน จึงนำมาซึ่งความท้าทาย รวมถึงโอกาสในการปรับปรุง ด้านความปลอดภยั ทางน้ำในส่วนต่าง ๆ ของภูมิภาค ดังท่ีระบุไว้ในรายงานการป้องกันการจมน้ำทั่วโลกขององค์การอนามัยโลก ปี พ.ศ. 2557 (Global Report on Drowning Prevention, 2014) และคมู่ อื ปฏบิ ตั กิ าร: การปอ้ งกนั การจมนำ้ พ.ศ. 2560 (Preventing Drowning : An Implementation Guide, 2017) องคก์ ารอนามยั โลกยงั คงสง่ เสรมิ การดำเนนิ งานแบบการมสี ว่ นรว่ มของภาคสว่ นตา่ ง ๆ นอกเหนือจากหน่วยงานภาคสาธารณสุข เพ่ือเป็นการใช้ประโยชน์จากองค์ความรู้และการเข้าถึงผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย และองค์กรต่าง ๆ การดำเนินงานจำเป็นที่จะต้องพิจารณาถึงความต้องการและทรัพยากรท่ีมีอยู่ในพื้นท่ี การต่อยอด จากความกา้ วหนา้ ทที่ ำไว้แลว้ และใหค้ วามสำคัญกบั เพศภาวะ ความเท่าเทียม และสทิ ธิมนษุ ยชน รายงานฉบบั น้ีใหข้ อ้ มลู เกีย่ วกบั ปญั หาและบริบทของการจมนำ้ และยกตัวอยา่ งโครงการรเิ ร่มิ ป้องกนั การจมน้ำ ท่มี ปี ระสิทธิภาพทีท่ างองค์การอนามัยโลกจะสนับสนุนประเทศสมาชกิ อยา่ งตอ่ เนอ่ื งใหน้ ำไปปฏิบตั ิโดยการ สง่ เสรมิ ความรว่ มมอื ระหวา่ งภาคสว่ นตา่ ง ๆ การสนบั สนุนความเปน็ ผนู้ ำท่ีเข้มแข็งในการปอ้ งกันการจมน้ำ การพัฒนาแผนระดบั ชาติ และการใชม้ าตรการความปลอดภยั ทางนำ้ ทม่ี ีตน้ ทนุ ต่ำและมหี ลักฐานรองรบั ทุกประเทศในภมู ิภาคจะสามารถป้องกันโศกนาฏกรรมจากการจมนำ้ และสร้างอนาคตทป่ี ลอดภัยและ ดกี ว่าสำหรบั ทกุ คน Dr Poonam Khetrapal Singh ผ้อู ำนวยการองคก์ ารอนามัยโลก ประจำภูมิภาคเอเชียตะวนั ออกเฉียงใต้ 1 ขอ้ มูล GHE 2 รายงานการจมนำ้ ทวั่ โลกขององค์การอนามยั โลก



รายงานสถานการณ์การจมน้ำในภมู ิภาคเอเชียตะวันออกเฉยี งใต้ กติ ติกรรมประกาศ รายงานสถานการณป์ อ้ งกนั การจมนำ้ ในภมู ภิ าคฉบบั น้ี ไดร้ บั ความอนเุ คราะหจ์ ากการมสี ว่ นรว่ มของผปู้ ระสานงาน และเจ้าหน้าท่ีขององค์การอนามัยโลกหลายท่าน เราไม่อาจได้มาซ่ึงข้อมูลระดับประเทศหากไม่ได้รับ ความชว่ ยเหลืออนั ประมาณค่ามิไดจ้ ากผปู้ ระสานงานขอ้ มูลระดบั ชาตแิ ละผู้ตอบคำถามทงั้ หมดที่มีสว่ นรว่ มในการ รวบรวมข้อมลู (รายช่อื ทง้ั หมดอยู่ในภาคผนวก 1) เจ้าหน้าทหี่ ลกั ด้านการปอ้ งกนั การบาดเจ็บท่ีสำนักงานประจำ ประเทศขององค์การอนามัยโลกในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีบทบาทสำคัญย่ิงและทำงานใกล้ชิดกับ หน่วยงานภาครัฐเพื่อสนับสนุนการรวบรวมข้อมูล (รายชื่อทั้งหมดอยู่ในภาคผนวก 2) ขอขอบคุณเป็นพิเศษ สำหรบั ผเู้ ขียนกรณศี ึกษาทกุ ทา่ นทห่ี ยบิ ยกเร่อื งราวและประสบการณ์ส่วนตวั มาเปน็ ข้อมูลในรายงานชิ้นน้ี David Meddings, นายแพทย์ทักษพล ธรรมรังสี (Thaksaphon Tamarangsi) และ Patanjali Nayar เป็น ผู้กำหนดทิศทางเชิงกลยุทธ์ของรายงานฉบับน้ี โดยมี Jonathan Passmore เป็นผู้ริเริ่มขับเคล่ือนโครงการ ประสานงานด้านการรวบรวมข้อมูล การตรวจสอบและวิเคราะห์ข้อมูล และการกำกับดูแลการจัดทำรายงาน ในระดบั ภมู ภิ าคนนั้ นำโดย Rania Abdelhamid (สำนกั งานองคก์ ารอนามยั โลกประจำภมู ภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต)้ และ Caroline Lukaszyk (สำนักงานองค์การอนามัยโลกประจำภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตก) ส่วน Shamila Sharma, Shalini Khattar และ Indu Gulhar เป็นผู้ให้การสนับสนุนเพ่ิมเติม องค์การอนามัยโลกขอขอบคุณ ผู้มีสว่ นร่วมอกี หลายท่านทีใ่ ช้ความเชย่ี วชาญทำให้รายงานฉบับนเ้ี กดิ ข้ึนได้ ไดแ้ ก่ Gemma May, Kate Eardley, Tom Mecrow และ Amy Bestman รายงานฉบับนี้ยังได้รับความอนุเคราะห์และการตรวจทานจากอีกหลายท่าน ขอขอบคุณบุคคลเหล่านี้เป็นพิเศษ ได้แก่ Angela Burton ผู้นำการเขียน, Jane Labous ผู้จัดทำกรณีศึกษา, บริษัท Inis Communications ผอู้ อกแบบและจัดทำขอ้ มูลประเทศ และ Alexander Pascual ผู้นำในการจัดวางและการออกแบบรายงาน สดุ ท้ายนี้ องคก์ ารอนามัยโลกขอขอบคณุ Royal National Lifeboat Institution ท่ีให้การสนบั สนุนงบประมาณ ในการจัดทำและตีพมิ พ์รายงานตน้ ฉบับภาษาองั กฤษ

อกั ษรย่อทีใ่ ช ้ BAC ระดับแอลกอฮอลใ์ นเลือด (Blood alcohol concentration) BrAC ระดบั แอลกอฮอล์ในลมหายใจ (Breath alcohol content) BASARNAS หนว่ ยงานค้นหาและก้ภู ัยแห่งชาติ (อินโดนีเซยี ) (National Search and Rescue Agency (Indonesia)) BHIS การสำรวจสขุ ภาพและการบาดเจ็บของบงั กลาเทศ (Bangladesh Health and Injury Survey) BIWTA หนว่ ยงานการขนส่งทางนำ้ ภายในประเทศในบังกลาเทศ (Bangladesh Inland Water Transport Authority) CIPRB ศนู ยป์ อ้ งกนั และวจิ ยั การบาดเจบ็ บงั กลาเทศ (Centre for Injury Prevention and Research, Bangladesh) CPR การชว่ ยฟ้นื คนื ชพี (Cardiopulmonary resuscitation) ICD บญั ชีจำแนกโรคระหวา่ งประเทศและปัญหาสุขภาพที่เกย่ี วข้อง (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems) NGO องค์กรพัฒนาเอกชน (Nongovernmental organization) NIEM สถาบนั การแพทยฉ์ กุ เฉนิ แหง่ ชาติ (ประเทศไทย) (National Institute for Emergency Medicine (Thailand)) NISC ศูนย์เฝา้ ระวงั การบาดเจบ็ สำนักทะเบยี นผู้บาดเจ็บและศูนยส์ รา้ งขีดความสามารถแห่งชาติ (อนิ เดยี ) (National Injury Surveillance, Trauma Registry and Capacity Building Centre (India)) PFD อปุ กรณ์ลอยนำ้ สว่ นบุคคล (Personal flotation device) RNLI สถาบันเรือชชู พี แหง่ ชาติ (Royal National Lifeboat Institution) SDG เปา้ หมายการพัฒนาท่ยี งั่ ยืน (Sustainable Development Goal-SDGs) SOLAS อนสุ ญั ญาระหว่างประเทศว่าด้วยความปลอดภยั แห่งชีวติ ในทะเล (International Convention for the Safety of Life at Sea) UNFCCC กรอบอนสุ ัญญาสหประชาชาตวิ า่ ดว้ ยการเปล่ียนแปลงสภาพภมู อิ ากาศ (United Nations Framework Convention on Climate Change) VIPC คณะกรรมการป้องกนั การบาดเจบ็ ในหมู่บา้ น (บังกลาเทศ) (Village Injury Prevention Committee, Bangladesh) WHO องค์การอนามัยโลก (World Health Organization)

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภมู ิภาคเอเชียตะวนั ออกเฉียงใต ้ บทสรปุ ผู้บริหาร เนอื้ หาสำคญั ในปี พ.ศ. 2562 มีผู้เสียชีวิตจากการจมน้ำ 70,034 รายในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซ่ึงเป็น จำนวนผู้เสียชีวิตสูงสุดเป็นอันดับท่ีสองจากทุกภูมิภาคขององค์การอนามัยโลก (WHO) มากกว่า รอ้ ยละ 33 ของการเสียชวี ิตเหลา่ นเ้ี กิดขึน้ ในเดก็ อายตุ ำ่ กว่า 15 ปี นบั ตั้งแต่การเผยแพรร่ ายงานการจมน้ำระดบั โลก: การป้องกันจากสาเหตนุ ำการเสยี ชวี ิต ขององค์การ อนามัยโลก (WHO’s Global Report on Drowning: Preventing a leading killer) เมื่อปี พ.ศ. 2557 และรายงานฉบับต่อมา คือ คู่มือปฏิบัติการ: การป้องกันการจมน้ำ (Preventing Drowning: An Implementation Guide) เมื่อปี พ.ศ. 2560 ซึ่งองค์การอนามัยโลกได้พยายาม ยกระดับการสนบั สนุนและการดำเนนิ การปอ้ งกนั การจมน้ำในภูมภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉียงใต ้ รายงานฉบับนี้นำเสนอผลการประเมินครั้งแรกในการป้องกันการจมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออก เฉยี งใต้ โดยมสี บิ ประเทศทเ่ี ขา้ รว่ มการประเมินและแบ่งปนั ความรแู้ ละประสบการณ์ และรว่ มกันเป็น ก้าวแรกในการจดั การกับการจมน้ำในภูมภิ าคน้ี ปัญหาการจมนำ้ ในภูมภิ าคเอเชียตะวันออกเฉียงใต ้ ชุมชน การดำเนินงานที่ครอบคลุมต่อการจมน้ำ ระหว่างปี พ.ศ. 2557 ถึง พ.ศ. 2561 มี 8 ประเทศจาก จำเป็นต้องมีการมีส่วนร่วมจากหลายภาคส่วนเพ่ือ 11 ประเทศในภูมิภาคได้รายงานว่า การเสียชีวิตจากการ ช่วยผลักดันงานทางด้านสุขภาพนอกเหนือจาก จมน้ำไม่ได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ภูมิภาคน้ีเป็นภูมิภาค หน่วยงานภาคสาธารณสุข และการดึงเอา กว้างใหญ่ครอบคลุม 11 ประเทศและมีสภาพแวดล้อม องคค์ วามรู้ การเขา้ ถงึ และความสามารถของหนว่ ยงาน ทางสังคมและเศรษฐกิจท่ีหลากหลาย ด้วยเหตุน้ี ในแต่ละ และองค์กรต่าง ๆ มาใช้ประโยชน์ กลยุทธ์และ ประเทศทอ่ี ยู่ในภมู ิภาคนี้ จึงมคี วามเส่ียงและความสัมพันธ์ มาตรการที่มีประสิทธิภาพจะต้องตอบสนองต่อ กับแหล่งน้ำท่ีแตกต่างกัน ทำให้เกิดปัจจัยเส่ียงที่เก่ียวข้อง ความตอ้ งการในพื้นท่ี พิจารณาถงึ ทรพั ยากรทมี่ ีอยู่ กับการจมน้ำแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ ส่ิงนี้นำมาซึ่ง แ ล ะ ต่ อ ย อ ด จ า ก ค ว า ม ก้ า ว ห น้ า ท่ี ท ำ ไ ว้ แ ล้ ว ความท้าทายต่าง ๆ และโอกาสมากมายในการพัฒนาด้าน ความพยายามในการป้องกันการจมน้ำจะต้อง ความปลอดภยั ทางน้ำในพ้ืนทต่ี า่ ง ๆ ของภูมภิ าค คำนึงถึงมุมมองทางเพศภาวะ ความเท่าเทียม การจมน้ำสามารถปอ้ งกนั ได ้ และสิทธิมนุษยชน เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครถูกท้ิง การจมน้ำสามารถป้องกันได้โดยการดำเนินการตาม ไว้เบื้องหลัง ส่ิงสำคัญคือโครงการป้องกันการ แนวทาง/มาตรการทมี่ หี ลกั ฐานเชงิ ประจกั ษแ์ ละมคี วามคมุ้ คา่ จมน้ำและการดำเนินงานจะไม่ส่งผลให้เกิด รายงานเรื่องการจมน้ำระดับโลกขององค์การอนามัยโลก ความไม่เปน็ ธรรมทางสขุ ภาพเพมิ่ ข้ึน (พ.ศ. 2557) ได้สรุปกลยุทธ์ไว้ส่ีด้านและหกมาตรการ การป้องกันการจมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออก สำหรับการป้องกันการจมน้ำโดยกลยุทธ์จะมุ่งเน้นไปที่การ เฉยี งใต:้ ความก้าวหนา้ ถึงปจั จบุ นั พัฒนากลไกระดับชาติท่ีเข้มแข็งเพ่ือให้แน่ใจว่า จะเกิดการ ความพยายามล่าสุดในการดำเนินการป้องกันการ ประสานงานและการดำเนินงานท่ีมีประสิทธิภาพในการ จมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตาม แก้ไขปัญหาการจมน้ำ รวมท้ังส่งเสริมการดำเนินการของ คำแนะนำขององค์การอนามัยโลก ได้แก่ การฝึก

บทสรปุ เนอื้ หา วา่ ยน้ำและทักษะทางน้ำในบังกลาเทศ อนิ เดีย เนปาล และศรีลังกา สถานรับเล้ียงเด็กระหว่างวันในชุมชน (Anchals) ในบังกลาเทศและอินเดีย การเสริมสร้าง ความร่วมมือและธรรมาภิบาลในหลายภาคส่วนใน ศรีลงั กา และการปรบั ปรงุ ระบบขอ้ มูลและการรณรงค์ สรา้ งความตระหนกั ในประเทศไทย อยา่ งไรก็ดี จำเปน็ ต้องมีการดำเนินการที่เพ่ิมมากข้ึนเพ่ือท่ีจะลดจำนวน ผู้เสียชีวิตจากการจมนำ้ ในภูมภิ าคนี้ ขอ้ มูลทน่ี ำเสนอผา่ นรายงานฉบับนเี้ น้นใหเ้ หน็ ว่า แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่สามารถป้องกันได้ แต่การจมน้ำ แทบไม่อยู่ในวาระนโยบายของประเทศต่าง ๆ ใน ภูมิภาคนี้ การขาดข้อมูลการจมน้ำอาจทำให ้ ผมู้ อี ำนาจในการตดั สนิ ใจไมต่ ระหนกั ถงึ ความสำคญั และผลกระทบทแ่ี ทจ้ รงิ และมกั ไมแ่ นใ่ จวา่ ภาคสว่ น หรือหน่วยงานใดควรมีหน้าที่รับผิดชอบในการ ป้องกันการจมน้ำ การขาดความตระหนักร ู้ ซ่ึงทำให้ขาดความมุ่งมั่น อาจนำไปสู่การขาด ทรัพยากรในระดับชาติและความสามารถทาง เทคนคิ ในการสรา้ งแนวทางในการปอ้ งกนั การจมนำ้ รว่ มกัน ในภมู ภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้ ขอ้ มลู การจมนำ้ สามารถหาได้จากแหล่งต่าง ๆ เช่น ทะเบียนชีพ และใบมรณบัตรในประเทศเมียนมาร์และไทย ข้อมลู การคน้ หาและกภู้ ยั (Search and Rescue หรอื SAR) ในอนิ โดนเี ซยี แหลง่ ขอ้ มลู การทอ่ งเทยี่ ว ในประเทศมัลดีฟส์ ข้อมูลผู้ป่วยในประเทศภูฏาน ขอ้ มลู ตำรวจและบรกิ ารดบั เพลงิ ในประเทศศรลี งั กา และตมิ อร-์ เลสเต ตามลำดบั ในประเทศบงั กลาเทศ ไม่มีระบบทะเบียนชีพ ดังนั้นข้อมูลการจมน้ำของ ประเทศจึงมาจากการสำรวจในกลุ่มตัวอย่าง ซึ่งได้มีการตีพิมพ์ไว้ในปี พ.ศ. 2559 ดังน้ัน จึงมีความจำเป็นต้องเสริมสร้างประสิทธิภาพ ให้กับระบบการติดตามและประเมินผลเพ่ือให้เห็น ภาพรวมว่าใครบ้างท่ีจมน้ำ ภายใต้สถานการณ์ใด และโครงการทรี่ เิ รมิ่ หรอื มาตรการใดบา้ งทม่ี อี ยแู่ ละ กำลังดำเนินการอยู่เพ่ือป้องกันการจมน้ำ และ

รายงานสถานการณ์การจมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวนั ออกเฉยี งใต้ มีหลักฐานท่ีแสดงว่าความพยายามเหล่าน้ีประสบ 3. กำหนดกลไกการทำงานกับหลายภาคส่วน ความสำเร็จหรือไม่ ข้อมูลระดับประเทศและภายใน เพ่ือจัดการป้องกันการจมน้ำและความปลอดภัย ประเทศจากแหล่งข้อมูลที่เช่ือมโยงกันสามารถนำไป ทางน้ำผ่านการสร้างความร่วมมือระหว่าง ใช้ในการวางแผนและติดตามการดำเนินงานใน ภาคส่วนต่าง ๆ รวมทั้งการกำหนดบทบาทและ มาตรการตา่ ง ๆ ใหม้ ปี ระสิทธิภาพมากขน้ึ 3 ความรบั ผดิ ชอบทีช่ ดั เจน ข้อเสนอแนะในการลดปัญหาการจมน้ำในภูมิภาคเอเชีย 4. บันทึกและแบ่งปันองค์ความรู้ที่ได้รับจาก ตะวันออกเฉยี งใต ้ ความมงุ่ ม่นั ในการดำเนนิ งานปอ้ งกันการจมนำ้ รายงานฉบบั นเ้ี ปน็ การนำเสนอการประเมนิ ครง้ั แรกเกย่ี วกบั การปอ้ งกันการจมน้ำในระดับภูมภิ าคซึง่ สอดคลอ้ งและเปน็ 5. ดำเนนิ การทบทวนกฎหมายปอ้ งกนั การจมนำ้ ไปตามรายงานการจมน้ำระดับโลกขององค์การอนามัยโลก อย่างครอบคลุมเพ่ือให้แน่ใจว่ามีการพัฒนา (พ.ศ. 2557) และรายงานฉบับต่อมา คือ คู่มือปฏิบัติการ: กฎหมายท่ีมแี นวปฏบิ ัติทดี่ ที ่สี ุด และมที รพั ยากร การปอ้ งกนั การจมนำ้ (พ.ศ. 2560) ขอ้ คน้ พบและขอ้ เสนอแนะ ทเี่ หมาะสมสำหรบั การดำเนนิ การและการบงั คบั ใช ้ ในรายงานฉบับนี้สามารถนำไปใช้กระตุ้นการดำเนินงาน เพื่อให้เกิดการลดการจมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออก 6. วางแผนการประเมินการดำเนินงานป้องกัน เฉยี งใต้ การจมน้ำตั้งแต่ระยะเร่ิมต้นเพ่ือให้แน่ใจว่า มีการวางแผนการประเมินอย่างเหมาะสมและ รายงานฉบับนี้ระบุข้อเสนอแนะท่ีสำคัญเจ็ดประการ มีงบประมาณสนบั สนนุ เพียงพอ ซึ่งสอดคล้องกับขอ้ ค้นพบสำคัญในรายงานน้ี ได้แก่ 7. เพิม่ ประสิทธภิ าพของระบบข้อมูลทใี่ ช้บนั ทกึ 1. กำหนดให้มีหน่วยงานหลัก หรือสนับสนุนให้เกิดการ เหตกุ ารณก์ ารจมนำ้ พรอ้ มทง้ั ปรบั ปรงุ ความพรอ้ ม จัดตั้งหน่วยประสานงานเพื่อขับเคลื่อนการดำเนินการ ในการใช้งานและคุณภาพของการรายงาน ป้องกนั การจมนำ้ ความจำเป็นและโอกาสในการแบ่งปันเร่ืองราว 2. พัฒนาและดำเนินการตามแผนความปลอดภัยทางน้ำ ความสำเร็จและบทเรียนต่าง ๆ จากผู้มีส่วนได้ แห่งชาติที่มีตัวช้ีวัดระดับชาติเก่ียวกับการป้องกันการ ส่วนเสียในกลุ่มประเทศสมาชิกทั่วท้ังภูมิภาค จมนำ้ เป็นสิ่งสำคัญเพราะยังเป็นโอกาสในการขยาย การดำเนนิ งานอกี ด้วย 3 United Nations Economic Commission for Africa; African Union Commission; African Development Bank. Potentials of data linkages from civil registration and vital statistics and other systems in advancing the Sustainable Development Goals: the case of road safety. Fifth Conference of African Ministers Responsible for Civil Registration; Lusaka, Zambia; 14–18 October 2019 (https://repository.uneca.org/ bitstream/handle/10855/43083/b11968400.pdf,accessed 10 July 2021).



คำนิยามของการจมน้ำ การจมน้ำ “เป็นกระบวนการที่ส่งผลให้มีภาวะบกพร่องของ การหายใจอันเนื่องจากการจมอยู่ใต้น้ำ/จุ่มหรือแช่อยู่ใน ของเหลว”1 การจมน้ำอาจเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตหรือ ไม่ถึงแก่ชีวิตก็ได้ การจมน้ำท่ีไม่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต อาจทำให้สมองเสียหายอย่างรุนแรงซ่ึงอาจส่งผลให้เกิด ความพกิ ารในระยะยาว เชน่ ปญั หาดา้ นความจำ ความบกพรอ่ ง ทางการเรียนรู้และการสูญเสียการทำงานข้ันพื้นฐานของ ร่างกายอย่างถาวร 1Drowning; World Health Organization; https://www.who.int/health-topics/drowning

บทนำ การจมน้ำเป็นสาเหตุนำอันดับที่สามของการเสียชีวิตเน่ืองจากการบาดเจ็บโดยไม่ตั้งใจ (unintentional injury) ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รองจากการบาดเจ็บจากการ จราจรทางถนนและการพลัดตกหกล้ม โดยในปี พ.ศ. 2562 เพียงปีเดียว ในภูมิภาคน ี้ มีผู้เสียชีวิตจากการจมน้ำถึง 70,034 ราย2 อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญท่ีต้องทราบคือ สถิติเหล่านี้น่าจะเป็นการประเมินการเสียชีวิตและผลกระทบที่ต่ำกว่าสิ่งที่เกิดข้ึนจริง ด้วยเหตุผลหลายประการ ซึ่งรวมถึงตัวเลขประมาณการการจมน้ำทั่วโลกขององค์การ อนามัยโลกทีไ่ ม่ได้รวมการเสยี ชีวติ จากเหตุการณส์ ภาพภูมอิ ากาศรนุ แรงหรือภัยพิบตั ติ า่ ง ๆ การประเมินที่ต่ำกว่าความเป็นจริงนี้อาจมากถึงร้อยละ 50 ในประเทศที่มักเกิดเหตุการณ์ สภาพภมู อิ ากาศรนุ แรง3 โดยหลายประเทศตั้งอยูใ่ นภมู ิภาคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้ รายงานการจมนำ้ ทว่ั โลกขององค์การอนามยั โลก (พ.ศ. 2559)4 กลา่ วถึงกลยทุ ธ์สดี่ า้ นและมาตรการหกขอ้ ในการ ปอ้ งกันการจมนำ้ (ภาพท่ี 1) ในระดับประเทศ องค์การอนามัยโลกแนะนำให้ ภาคสว่ นตา่ ง ๆ และกำหนดบทบาทความรบั ผดิ ชอบ แต่ละประเทศ พัฒนาและดำเนินการตามแผน ทชี่ ดั เจน ระบบการเกบ็ รวบรวมขอ้ มลู ทแ่ี ขง็ แรงและ ความปลอดภัยทางน้ำแห่งชาติ ซึ่งระบุถึงหลักการ กลไกการรายงานที่มีคุณภาพเป็นสิ่งสำคัญสำหรับ สำคัญ เป้าหมาย วัตถุประสงค์ กิจกรรมและกลไกการ การทำความเข้าใจปัจจัยเส่ียงต่อการจมน้ำและ ประสานงานเพ่ือลดการจมน้ำ การดำเนินงานที่ การประเมินประสิทธิผลของมาตรการ ควรใช้การ ครอบคลมุ ตอ่ การจมนำ้ จำเปน็ ตอ้ งมกี ลไกการประสานงาน ส่ือสารเชิงกลยุทธ์เพ่ือเสริมสร้างความตระหนักรู้ ร่วมกับหลายภาคส่วนเพ่ือระบุแนวทางปฏิบัติงาน ของประชาชนเกย่ี วกบั การจมน้ำ และเพอ่ื สนบั สนนุ ให้ไปในแนวทางเดียวกันเพ่ือให้สามารถป้องกันการ การดำเนินงานและความสำเร็จของมาตรการ เสียชีวิตจากการจมน้ำ การสร้างความร่วมมือระหว่าง ป้องกันต่าง ๆ 2 Global health estimates: leading causes of death. In: Global Health Observatory [website] (https://www.who.int/data/gho/data/ themes/mortality-and-global-health-estimates/ghe-leading-causes-of-death, accessed 10 July 2021). 3 WHO global report on drowning: preventing a leading killer. Geneva: World Health Organization; 2014 (https://www.who.int/publications/ i/item/global-report-on-drowning-preventing-a-leading-killer, accessed 10 July 2021) 4 Ibid

รายงานสถานการณก์ ารจมน้ำในภูมภิ าคเอเชียตะวนั ออกเฉียงใต ้ ก า ร พั ฒ น า ก า ร ป้ อ ง กั น ก า ร จมน้ำผ่านการเก็บข้อมูลและ ภาพที่ 1 กลยทุ ธส์ ี่ดา้ นและมาตรการหกขอ้ ในการป้องกันการจมน้ำ การวิจัยทีอ่ อกแบบมาอย่างดี กลยุทธ ์ สร้างความตระหนักเก่ียวกับ การจมน้ำให้แก่ประชาชนผ่าน พัฒนาแผนความปลอดภัย การสอื่ สารเชิงกลยทุ ธ์ ทางน้ำแหง่ ชาต ิ สง่ เสริมความร่วมมือ ฝึกอบรมผูเ้ ห็นเหตุการณ์ ระหว่างภาคสว่ นตา่ ง ๆ ให้รวู้ ิธีการช่วยเหลือ และการชว่ ยฟ้ืนคนื ชีพ มาตรการ สร้างความเข้มแข็งและจัดการ ค ว า ม เ สี่ ย ง จ า ก อุ ท ก ภั ย แ ล ะ จัดให้มีสถานท่ีที่ปลอดภัยสำหรับเด็กเล็ก ภัยอันตรายอื่น ๆ ทั้งในระดับ ก่อนวัยเรียน (เช่น สถานรับเลี้ยงเด็ก ท้องถ่นิ และระดับประเทศ ระหวา่ งวัน) ซ่ึงต้องอยหู่ ่างจากแหลง่ น้ำ ก ำหนดและบังคับใชก้ ฎ และมกี ารดูแลเดก็ ได้อย่างดี ข้อบังคับดา้ นการเดนิ เรอื การขนสง่ ทางเรอื และเรอื ขา้ มฟาก ต ิดตัง้ เครอื่ งกดี ขวาง เพือ่ จำกัด การเข้าถึงแหลง่ นำ้ สอนเดก็ วยั เรยี นให้มที กั ษะการ ว่ายนำ้ และความปลอดภยั ทางน้ำ ในระดับชมุ ชน ส่งิ สำคญั คือต้องแน่ใจว่าเดก็ เล็กไดร้ บั การทำงานร่วมกับชุมชนเพ่ือเสริมความเข้มแข็ง การดแู ลอยา่ งเหมาะสมเมอื่ อยใู่ กลแ้ หลง่ นำ้ การตดิ ตง้ั ด้านอุทกภัยและภัยอันตรายอ่ืน ๆ เป็นส่ิงจำเป็น เครื่องกีดขวางจะช่วยจำกดั เดก็ ในการเข้าถงึ แหล่งนำ้ โดยเฉพาะอย่างย่ิงกับความเสี่ยงจากน้ำท่วมโลก ในกรณีที่ไม่มีใครดูแลหรือการดูแลได้ไม่ท่ัวถึง ควรมี ท่ีคาดว่าจะเพิ่มข้ึนเมื่อเวลาผ่านไป5 วิธีการต่าง ๆ การสอนเด็กอายุ 6 ปีขึ้นไปให้มีทักษะการว่ายน้ำ ในการทำให้การเดินทางทางน้ำปลอดภัยยิ่งขึ้น และความปลอดภัยทางน้ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งท่ี ได้แก่ การกำหนดและการบังคับใช้กฎข้อบังคับด้าน โรงเรียน ส่วนการฝึกอบรมด้านการช่วยเหลือและ การเดนิ เรือ การขนส่งทางเรอื และเรือข้ามฟาก การกู้ชพี นน้ั เหมาะกับประชาชนทั่วไป

บทนำ การจมน้ำนั้นเข้ากันได้อย่างย่ิงกับกรอบการทำงาน และโอกาสในการแบ่งปันความรู้เพ่ือให้ทราบถึงการ ระหว่างประเทศและวาระระดับโลกที่มีอยู่ ซึ่งรวมถึง ดำเนินการต่อไปเพื่อลดอัตราการจมน้ำในภูมิภาค เป้าหมายการพัฒนาที่ย่ังยืน (SDGs) และวาระการ เอเชยี ตะวันออกเฉียงใต้ พฒั นาระหว่างประเทศอื่น ๆ เช่น เปา้ หมายหรอื วาระ รายงานน้ีจัดทำข้ึนผ่านกระบวนการปรึกษาหารือ เ พ่ื อ ล ด ผ ล ก ร ะ ท บ ข อ ง ก า ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง ส ภ า พ ระดับชาติร่วมกับประเทศสมาชิกในภูมิภาคเอเชีย ภูมิอากาศและเพ่ือลดความไม่เป็นธรรมทางสังคมและ ตะวันออกเฉียงใต้และภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตกของ เศรษฐกิจ (กล่องขอ้ ความท่ี 1) องคก์ ารอนามยั โลก (ภาพท่ี 2) การเขา้ รว่ มเป็นไปโดย สมัครใจและดำเนินการตามระเบียบวิธีการวิจัย วิธีการจดั ทำรายงานฉบบั น ้ี ที่คล้ายคลึงกันกับรายงานสถานการณ์ระดับโลก ขององค์การอนามัยโลกฉบับต่าง ๆ ก่อนหน้าน ี้ รายงานฉบับนี้เป็นการประเมินระดับภูมิภาคครั้งแรก (เชน่ รายงานสถานะความปลอดภยั บนทอ้ งถนนทว่ั โลก ในการป้องกันการจมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ปี พ.ศ. 2561 (Global Road Safety Status Report เฉียงใต้ ดังน้ันจึงถือเป็นก้าวแรกที่สำคัญในการ (2018)) ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีประเทศ ทำความเข้าใจปัญหาและผลกระทบของการจมน้ำ เข้าร่วมดำเนินการ 10 ประเทศจาก 11 ประเทศ ความก้าวหน้าในการดำเนินการป้องกันในภูมิภาค (ร้อยละ 91) กล่องขอ้ ความท่ี 1 การปอ้ งกนั การจมนำ้ : ปัจจัยผลกั ดนั สคู่ วามมงุ่ มน่ั ระดบั โลก การป้องกันการจมน้ำสามารถช่วยส่งเสริมและ เมอ่ื พจิ ารณาถงึ เปา้ หมาย SDGs มาตรการปอ้ งกนั การจมนำ้ ยกระดับความก้าวหน้าไปสู่ความมุ่งมั่นและวาระ มีศักยภาพที่จะช่วยผลักดันสู่เป้าหมายข้อท่ี 1, 3, 4, 5, ระดับโลกหลายประการรวมท้ังเป้าหมาย SDGs 6, 8, 10, 11 และ 13 ความพยายามต่าง ๆ ในการ ขององค์การสหประชาชาติ ปี พ.ศ. 2573, ป้องกันการจมน้ำสามารถช่วยสนับสนุนความก้าวหน้า กรอบอนสุ ญั ญาสหประชาชาตวิ า่ ดว้ ยการเปลยี่ นแปลง ในเป้าหมายที่เกี่ยวข้องกับเด็กปฐมวัยในด้านการเสียชีวิต สภาพภูมิอากาศ (ความเข้มแข็งของชุมชนต่อการ การศึกษา การสร้างภูมิคุ้มกันและโภชนาการ และ เปล่ียนแปลงภูมิอากาศ), กรอบการดำเนินงานเซนได มีศักยภาพที่จะเป็นมาตรการใหม่ในการช่วยชีวิตเด็ก เพ่ือการลดความเส่ียงจากภัยพิบัติและหลักประกัน ปกป้องการลงทุนในงานด้านการพัฒนาเด็กและวัยรุ่น สขุ ภาพถว้ นหนา้ อกี ด้วย น่เี ปน็ สงิ่ สำคัญอยา่ งย่งิ สำหรบั ประเทศทีก่ ารจมน้ำ เป็นหน่ึงในสาเหตุหลักของการเสยี ชีวิตในเดก็

ถือเป็นร้อยละ 99 ของประชากรในภูมิภาค l สถานะของความร่วมมือในระดับชาติจาก ประเทศเหล่านี้คือ บังกลาเทศ ภูฏาน อินเดีย หลายภาคส่วนท่ีมีอยู่ในการแก้ไขปัญหา อินโดนีเซีย มัลดีฟส์ เมียนมาร์ เนปาล ศรีลังกา การจมนำ้ ไทย และตมิ อร์-เลสเต l ความพรอ้ มของมาตรการปอ้ งกนั การจมนำ้ ในระดับทอ้ งถิ่น และ ในปี พ.ศ. 2561 แบบสอบถามไดร้ บั การพฒั นาขน้ึ l ความช่วยเหลือด้านเทคนิคที่จำเป็นในการ และนำมาให้แต่ละประทศที่เข้าร่วม ได้สร้าง จดั การขอ้ บกพร่องต่าง ๆ ความเขา้ ใจในแต่ละประเดน็ : การทำรายงานระดบั ประเทศนใี้ ช้เวลาเกอื บ 15 เดือน ตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ. 2562 ถึงเดือนมีนาคม l ความสำคัญของปัญหาการจมนำ้ พ.ศ. 2563 ข้อมูลชุดสุดท้ายได้รับการตรวจสอบและ l การพัฒนาและสถานะของแผนปฏิบัติการ รับรองอย่างเป็นทางการจากกระทรวงที่เกี่ยวข้องของ กฎหมายและนโยบายที่ตอบสนองต่อ ประเทศสมาชิกตามลำดับ ความทา้ ทายตา่ ง ๆ ในการปอ้ งกนั การจมนำ้

บทนำ จดุ มุง่ หมายของรายงานฉบบั นี้ ภาพที่ 2 ขั้ น ต อ น ก า ร เ ก็ บ ร ว บ ร ว ม ข้ อ มู ล สำหรับรายงานสถานการณ์ป้องกัน รายงานฉบับน้ีกล่าวถึงความพยายามในการป้องกัน การจมน้ำระดบั ภมู ิภาค การจมนำ้ ในปจั จบุ นั ทว่ั ภมู ภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้ โดยรายงานความก้าวหน้าตามแผนการดำเนินงาน ขั้นตอนการเก็บรวบรวมขอ้ มลู สำหรับ หลัก 10 ประการในการลดการจมน้ำดังที่ระบุไว้ใน รายงานสถานการณป์ อ้ งกนั การจมนำ้ ระดบั ภมู ิภาค รายงานการจมน้ำระดับโลกขององค์การอนามัยโลก: การปอ้ งกนั สาเหตนุ ำการเสยี ชวี ติ (พ.ศ. 2557) และใน องค์การอนามยั โลกเชิญ กระทรวง รายงานฉบับต่อมาคือ คู่มือปฏิบัติการ: การป้องกัน สาธารณสขุ ของประเทศสมาชกิ การจมน้ำ (พ.ศ.2560) (ดูภาพที่ 1) ข้อค้นพบและ แต่ละประเทศเขา้ รว่ มโครงการน ี้ ขอ้ เสนอแนะในรายงานฉบบั นี้ สามารถนำไปใชใ้ นการเรง่ การดำเนนิ งานเพือ่ ลดการจมน้ำในภมู ิภาค รายงานฉบบั นี้สำหรบั ใคร ผปู้ ระสานงานขอ้ มลู ระดับชาต ิ จะไดร้ บั การเสนอช่อื รายงานฉบบั นจี้ ดั ทำขน้ึ สำหรบั ทกุ หนว่ ยงานและทกุ คน ที่เก่ียวข้องกับการป้องกันการจมน้ำ กลุ่มเป้าหมาย โดยประเทศสมาชิกแตล่ ะประเทศ ยงั รวมถงึ ผกู้ ำหนดนโยบายระดบั ชาตไิ ปจนถงึ ผใู้ หบ้ รกิ าร ผปู้ ระสานงานขอ้ มลู ระดบั ชาติ ด้านต่าง ๆ ผู้ดำเนินโครงการ องค์กรพัฒนาเอกชน (NGOs) นักวิจัย และสถาบันระหว่างประเทศและ ระบผุ ตู้ อบแบบสอบถามจากภาคสว่ น ระดบั ภูมิภาค ตา่ ง ๆ เพอื่ กรอกแบบสอบถาม รายงานนีม้ ีเน้ือหาอะไรบ้าง มกี ารจัดการประชุมฉนั ทามติระดับชาติ (National Consensus Meetings) หมวดที่ 1 กล่าวถึงภาระปัญหาการจมน้ำในภูมิภาค กบั ผตู้ อบแบบสอบถามทกุ คนเพอ่ื จัดทำ และแสดงให้เห็นภาพรวมถึงกลุ่มเสี่ยง และสถานที่ แบบสอบถามฉบับสดุ ทา้ ยสำหรบั เสยี่ ง ประเทศสมาชกิ หมวดที่ 2 นำเสนอข้อค้นพบที่ได้จากการปรึกษา หารอื และการสำรวจท่ีดำเนินการในชว่ งปี พ.ศ. 2562- สำนกั งานส่วนภูมิภาคขององค์การ 2563 โดยเน้นกลยุทธ์หลักสี่ด้านและมาตรการหกข้อ อนามยั โลกทำการตรวจสอบข้อมลู สำหรับการป้องกันการจมน้ำดังที่อธิบายไว้ในรายงาน การจมน้ำระดับโลก (ดภู าพที่ 1) ทไ่ี ด้รับจากประเทศสมาชกิ และขอคำช้แี จงตา่ ง ๆ ท่จี ำเป็น มีการสรุปรายงานโดยการระบุถึงความท้าทายและ ข้อมลู ในแบบสอบถามฉบบั สดุ ท้าย โอกาสต่าง ๆ ท่ีเกี่ยวข้องกับการจัดการปัญหาการ จมนำ้ ในภูมิภาคเอเชียตะวนั ออกเฉยี งใต้ จะไดร้ ับการตรวจทาน และแกไ้ ขโดยรัฐบาลของ ประเทศสมาชกิ

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภมู ภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉยี งใต ้ โดยมีการนำเสนอเนื้อหาท่ีคล้ายกัน สำหรับ ประเทศออสเตรเลยี , กมั พูชา, จนี , หมู่เกาะคกุ , รายงานฉบับน้ีมีกรณีศึกษาที่แสดงถึงมาตรการ เขตปกครองพเิ ศษฮอ่ งกง (จนี ), ญปี่ นุ่ , สาธารณรฐั ป้องกันการจมน้ำในสภาพแวดล้อมต่าง ๆ ในภูมิภาค ประชาธปิ ไตยประชาชนลาว, เขตปกครองพเิ ศษ ท่ีแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของความพยายาม มาเก๊า (จีน), มาเลเซีย, หมู่เกาะมาร์แชลล์, ที่กำลังดำเนินการอยู่ กรณีศึกษาเหล่าน้ีมีจุดมุ่งหมาย มองโกเลีย, นิวซีแลนด์, ปาเลา, ปาปัวนิวกินี, เพ่ือกระตุ้นและสนับสนุนให้ประเทศต่าง ๆ เริ่ม ฟลิ ิปปินส์, ซามัว, โซโลมอน, ตองงา, วานูอาต ู ดำเนินการป้องกันการจมน้ำโดยเน้นถึงสิ่งที่ทำโดย และเวียดนาม อาศัยทรัพยากรและความสามารถที่มีอยู่ พร้อมท้ัง ส่งเสรมิ การแลกเปลยี่ นความรู้ท่ัวภูมภิ าคอกี ด้วย รายงานฉบบั นีย้ งั เปน็ พนื้ ฐานที่รัฐบาลตา่ ง ๆ สามารถ ใช้ในการติดตามความก้าวหน้าไปสู่เป้าหมายการ ปอ้ งกันการจมน้ำได้อกี ด้วย และยังทำหนา้ ทเี่ รยี กรอ้ ง ให้มีการดำเนินการให้มากขึ้นในการแก้ไขปัญหาการ เสียชีวิตและการเจ็บป่วยจากการจมน้ำในภูมิภาค นอกจากรายงานฉบับน้ีแล้ว ยังมีการจัดทำรายงาน ฉบับท่ี 2 ขึ้น สำหรับรายงานฉบับท่ี 2 ได้รับการ พัฒนาโดยองค์การอนามัยโลกส่วนภูมิภาคแปซิฟิก ตะวันตก





ความสำคญั และผลกระทบ ทใ่ี ดมีความเสี่ยงมากทส่ี ดุ ? ปี พ.ศ. 2562 มีคนจมน้ำเสียชีวิตกว่า 70,000 คนในภูมิภาคเอเชีย ตะวนั ออกเฉียงใต้ ซ่งึ สงู เป็นอันดับ 2 ของจำนวนผูเ้ สยี ชวี ิตจากการจมน้ำ จากท่วั ทุกภมู ภิ าคขององคก์ ารอนามัยโลก (ภาพท่ี 3) ภาพท่ี 3 จำนวนผู้เสียชวี ติ จากการจมน้ำจำแนกตามภูมภิ าคขององคก์ ารอนามยั โลกปี พ.ศ. 2562* ภมู ภิ าค แปซฟิ ิกตะวันตก ภูมิภาค เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ภูมิภาคแอฟรกิ า ภมู ิภาคยโุ รป ภูมภิ าคอเมริกา ภูมภิ าค เมดเิ ตอรเ์ รเนียนตะวันออก * Global Health Estimates (GHE) data, 2019 อัตราการจมน้ำในประเทศต่าง ๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต ้ มีความแตกต่างกันอย่างมาก ประเทศติมอร์-เลสเตมีอัตราการเสียชีวิต ตอ่ ประชากร 100,000 คน จากการจมน้ำสูงสุด เทา่ กบั 5.8 รองลงมาคอื ประเทศไทย เท่ากับ 5.5 คน ประเทศเนปาล เท่ากับ 5.4 และประเทศ บังกลาเทศ เทา่ กับ 4.6 (ภาพท่ี 4)

ภาพท่ี 4 อตั ราการเสยี ชวี ติ จากการจมนำ้ จำแนกตามเพศ ในภมู ภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้ ปี พ.ศ. 2562 อตั ราการเสียชวี ติ ต่อประชากร 100 000 คน ท้ังหมด ชาย หญงิ บังกลาเทศ ภูฏาน อนิ เดยี อนิ โดนีเซยี มัลดีฟส ์ เมยี นมาร ์ เนปาล ศรีลงั กา ไทย ตมิ อร์-เลสเต แหล่งอา้ งองิ : ข้อมลู การประเมินสุขภาพทั่วโลก ปี พ.ศ. 2562 (Global Health Estimates (GHE) data, 2019)

สถานการณ์และผลกระทบ ใครมีความเส่ยี งมากท่สี ุด? ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพศชายและผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 24 ปีเป็นกลุ่มเสี่ยงสูงสุด ในระดับภูมิภาค เพศชายมีแนวโน้มที่จะจมน้ำมากกว่าเพศหญิงถึงสามเท่า แต่ในประเทศศรีลังกาและประเทศไทย เพศชาย มีแนวโน้มที่จะจมน้ำมากกว่าเพศหญิงถึงสี่เท่า (ภาพที่ 5) มากกว่าครึ่งหน่ึงของการจมน้ำเสียชีวิตเป็นผู้ท่ีมีอายุ ระหวา่ ง 1–24 ป ี ภาพที่ 5 ผเู้ สยี ชวี ติ จากการจมนำ้ จำแนกตามกลมุ่ อายแุ ละเพศในภมู ภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต้ ปี พ.ศ. 2562 ต่ำกว่า 5 ปี 5-14 ป ี 15-29 ป ี 30-49 ปี 50-64 ปี 65+ ป ี แหล่งอ้างอิง: ขอ้ มูลการประเมนิ สขุ ภาพทวั่ โลก ปี พ.ศ. 2562 (Global Health Estimates (GHE) data, 2019) การจมน้ำมักส่งผลกระทบในกลุ่มประชากรที่ยากจนท่ีสุดในชุมชนซ่ึงมีทรัพยากรน้อยท่ีสุดในการปรับตัวต่อ ความเสี่ยงที่ต้องเผชิญได้อย่างปลอดภัย ในพ้ืนท่ีที่อัตราการจมน้ำโดยรวมอยู่ในระดับต่ำ6 พบว่า อัตราการจมน้ำ ยงั สงู โดดในหมปู่ ระชากรชนกลมุ่ นอ้ ย อตั ราการจมนำ้ ในประเทศทม่ี รี ายไดป้ านกลางในระดบั ตำ่ (Lower Middle- Income) ของภูมิภาคน้ันสูงกว่าประเทศที่มีรายได้ปานกลางในระดับสูง (Upper Middle-Income) (ภาพที่ 6) ภาพที่ 6 สัดส่วนการเสียชีวิตจากการจมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จำแนกตามระดับรายได ้ ของประเทศ7 ปี พ.ศ. 2562 45% ปานกลางในระดบั สูง อินโดนีเซยี 55% มลั ดีฟส์ ไทย ปานกลางในระดบั ตำ่ บงั กลาเทศ แหลง่ อา้ งอิง: ขอ้ มลู การประเมนิ สุขภาพท่ัวโลก ปี พ.ศ. 2562 (Global Health Estimates (GHE) data, 2019) ภฏู าน อินเดีย เมยี นมาร ์ เนปาล ศรลี งั กา ติมอร์-เลสเต 6 Ibid 7 การจำแนกประเทศแบง่ โดยใช้ ตารางระดับรายได้ของการจำแนกสถานะประเทศของธนาคารโลก 2563-2564.

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภูมภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉียงใต้ มีความเส่ยี งดา้ นใดบา้ ง? ม ีสถานการณ์หลายอย่างท่ีทำให้ความเสี่ยงต่อการจมน้ำเพ่ิมสูงข้ึน (รูปท่ี 7)8 ความเสี่ยงนั้นจะแตกต่างกันไป ภ ตาามพสทภี่ 7าพสแถวาดนลกอ้ ามรแณละ์ทก่ีทลำมุ่ ใหปค้ระวชาามกเสรใย่ี นงภในมู กิภาารคจ มนำ้ สูงข้ึน การเดนิ ทางทางนำ้ เรือบรรทุกผู้โดยสารที่แออัดและบรรทุกเกินพิกัดท่ีเดินทางระยะไกลในสภาพ ภัยพิบัติด้านอทุ กภัย อากาศที่เป็นอันตรายโดยมีอุปกรณ์ความปลอดภัยเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงการจมน้ำท่ีเพ่ิมขึ้น นอกจากน้ีเรือท่ีดำเนินการโดย บุคคลท่ีไม่ได้รับการฝึกอบรมด้านความปลอดภัยอย่างเหมาะสม และเรือท่ีไม่ได้ รับการตรวจสอบด้านความปลอดภัยอย่างเป็นประจำจะทำให้ความเส่ียงต่อการ จมน้ำเพ่มิ ข้นึ 9 เหตุการณ์สภาพอากาศท่ีเลวร้าย เช่น พายุไซโคลน พายุเฮอริเคน และสึนาม ิ เร่ิมเกิดบ่อยข้ึนและมีความรุนแรงมากข้ึน และบางครั้งเป็นผลมาจากการ เปล่ียนแปลงสภาพภูมิอากาศ10 ในกรณีร้ายแรงอาจเกิดน้ำท่วมฉับพลันที่ส่งผล กระทบต่อชุมชนและนำไปสู่การสูญเสียชีวิตในทันที ในบางคร้ังชุมชนอาจมี น้ำท่วมขังเป็นเวลาหลายสัปดาห์หรือหลายเดือนหลังจากเหตุการณ์พายุคร้ังแรก ส่งผลให้การจมน้ำเพม่ิ สงู ขึ้น11 การพักผ่อนหยอ่ นใจ การจมน้ำน้ันเกิดข้ึนตลอดทั้งปีแต่จะเกิดมากท่ีสุดในช่วงฤดูร้อนท่ีผู้คนมักจะทำ ตามแหล่งนำ้ กิจกรรมทางนำ้ เพื่อพกั ผอ่ นหยอ่ นใจ12 สระว่ายน้ำที่ไม่มีรั้วก้ันประกอบกับไม่มีผู้ใหญ่ดูแลในพื้นที่ส่วนตัวหรือไม่มี เจ้าหน้าท่ีช่วยชีวิตท่ีได้รับการฝึกอบรมมาดูแลในพื้นที่สาธารณะจะทำให ้ ความเส่ยี งของการจมนำ้ ในเดก็ เพม่ิ มากขึน้ 13 นอกจากนี้ นกั ทอ่ งเทยี่ วกม็ คี วามเสย่ี งทจ่ี ะจมนำ้ มากขน้ึ เนอื่ งจากไมใ่ ชน่ กั ทอ่ งเทย่ี ว ทุกคนท่ีมีทักษะด้านความปลอดภัยทางน้ำท่ีเพียงพอ และไม่ใช่พนักงานบริษัท ท่องเท่ียวทุกคนที่ได้รับการฝึกอบรมเพื่อดูแลลูกค้าให้ปลอดภัยขณะว่ายน้ำ พายเรือคายัค ดำน้ำชมปะการังหรือดำน้ำลึก3 การทำกิจกรรมทางน้ำ ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยทำให้ผู้ทำกิจกรรมเส่ียงต่ออันตรายท่ีไม่รู้จัก โดยเฉพาะอย่างย่ิงหากไม่มีป้ายหรือข้อมูลสาธารณะใด ๆ ติดอยู่เพื่อเตือน ถึงความเส่ียงท่ีอาจจะเกิดขึ้นหรือแนะนำถึงการมีทักษะความปลอดภัยทางน้ำ ขน้ั ต่ำทจ่ี ำเป็น 8 Preventing drowning: an implementation guide. Geneva: World Health Organization; 2017 (https://www.who.int/publications- detail-redirect/ preventing-drowning-an-implementation-guide, accessed 10 July 2021). 9 Jagnoor J, Lukaszyk C, Baset K, Ivers R, Easmin S, Rahman A. Context of water transport related drownings in Bangladesh: a qualitative study. BMC Public Health 2019;19(1):1567. 10 Water and Disasters. In: UN Waters [website] (, accessed 10 July 2021). 11 Drowning [fact sheet]. 27 April 2021. In: World Health Organization [website] (https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/ drowning, accessed 10 July 2021). 12 Drowning Facts and Figures. In: International Life Saving Federation [website] (https://www.ilsf.org/drowning-facts-and-figures/, accessed 10 July 2021). 13 Global report on drowning.

สถานการณแ์ ละผลกระทบ การแช่นำ้ ในอ่างอาบน้ำ การแช่น้ำในอ่างอาบน้ำท้ังในท่ีส่วนตัวและในท่ีสาธารณะทำให้ความเสี่ยงต่อการ จมน้ำเพมิ่ ข้นึ โดยเฉพาะอยา่ งยง่ิ ในเด็กเลก็ และผูส้ ูงอายทุ ีไ่ ม่มีใครดแู ล14 การอาศยั อยใู่ กลแ้ หลง่ น้ำ การอาศัยอยู่ใกล้แหล่งน้ำทำให้ความเสี่ยงต่อการจมน้ำเพ่ิมขึ้น3 โดยเฉพาะ อย่างยิ่งสำหรับเด็กเล็กที่ไม่มีใครดูแล ตัวอย่างเช่น บ้านที่สร้างบนริมตลิ่ง ของลำน้ำหรือบนเสาค้ำ บ้านลอยน้ำและบ้านเรือ ซ่ึงเป็นลักษณะบ้านที่พบเห็น ได้ท่ัวไปในหลายประเทศของภูมิภาค แม่น้ำท่ีเอ่อล้นตล่ิงหลังจากฝนตกหนัก ทำให้เกิดน้ำท่วมและเพิ่มความเสี่ยงต่อการจมน้ำสำหรับผู้ที่อาศัยอยู่ในบริเวณ ใกลเ้ คยี ง15 การทำงานในนำ้ หรือใกล้แหล่งน้ำ การตกปลาและการทำประมงเปน็ การสรา้ งอาชพี และแหลง่ อาหารแกช่ มุ ชนตา่ ง ๆ ในภูมิภาค3 ในขณะท่ีตกปลา ความเส่ียงต่อการจมน้ำจะเพ่ิมขึ้นในช่วงท่ีมีสภาพ อากาศเลวร้าย หรือในเวลากลางคืนท่ีมีทัศนวิสัยต่ำและไม่มีอุปกรณ์ด้าน ความปลอดภยั ทเี่ หมาะสม การกกั เกบ็ และการกักตนุ นำ้ การขาดการเข้าถึงแหล่งน้ำสะอาดที่ปลอดภัยท่ีเชื่อถือได้และราคาไม่แพงทำให้ ต้องกักเก็บน้ำฝนไว้ในภาชนะขนาดใหญ่ในครัวเรือน เด็ก ๆ ที่ไม่มีผู้ใหญ่ดูแล อาจตกลงไปและจมน้ำในถังเก็บน้ำหรือท่อส่งน้ำหรือแหล่งน้ำอื่น ๆ ท่ีเข้าถึงได้ เชน่ บ่อน้ำทไี่ มม่ ีฝาปิด16 การบรโิ ภคเครอื่ งด่มื แอลกอฮอล ์ การด่ืมเคร่ืองดื่มแอลกอฮอล์อาจทำให้บุคคลนั้นตกลงไปในน้ำหรือส่งผลต่อ ความสามารถในการขับเรือได้อย่างปลอดภัย แอลกอฮอล์สามารถทำให้เกิด พฤติกรรมท่ีท้าทายเพ่ิมมากขึ้น ในขณะเดียวกันก็ทำให้ความสามารถในการ วา่ ยน้ำของบุคคลถดถอยและลดโอกาสท่จี ะรอดชีวติ ในนำ้ 3,8 14 Lin CY, Wang YF, Lu TH, Kawach I. Unintentional drowning mortality, by age and body of water: an analysis of 60 countries. Inj Prev. 2015;21(e1):e43–50. 15 Floods. In: World Health Organization [website], accessed 10 July 2021). 16 Preventing drowning.

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต ้ การจมน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉยี งใต้ – ข้อมลู สำคญั ปี พ.ศ. 2562 70,034 เพศชายมโี อกาส จเพมศนห้ำญมาิงกถกึงวส า่ ามเท่า คนที่จมนำ้ เสียชวี ิต ในภูมภิ าค เอเชียตะวันออก เฉยี งใต้ ในปี พ.ศ. 2562 33% 20% ของการเสียชีวติ ของการเสียชวี ติ จากการจมนำ้ จากการจมน้ำ เกดิ ขึ้นในเด็กที่มีอายุ เกดิ ขน้ึ ในคน นอ้ ยกว่า อายุ 60 ป ี 15 ปี ข้นึ ไป อัตราการเสียชวี ิต จากการจมนำ้ ในภูมิภาค อยใู่ นช่วง 1.8 ถงึ 5.8 คนต่อประชากร 100,000 คน แหลง่ อ้างองิ : ขอ้ มลู การประเมินสุขภาพทั่วโลก:สาเหตหุ ลักของการเสียชวี ติ (Global health estimates: leading causes of death.) ใน: ข้อมูลการสงั เกตสขุ ภาพทว่ั โลก (Global Health Observatory) [website] (https://www.who.int/data/gho/data/themes/mortality-and-global-health-estimates/ghe-leading-causes-of-death, accessed 1 May 2021).





การป้องกันการจมนำ้ ในภูมิภาค เอเชียตะวันออกเฉยี งใต้ : ความก้าวหน้าถึงปัจจบุ ัน กลยุทธใ์ นการสนบั สนนุ มาตรการป้องกันการจมน้ำ 1. การพัฒนาแผนความปลอดภยั ทางน้ำแหง่ ชาติ ในจำนวน 10 ประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เข้าร่วมจัดทำรายงานฉบับน้ี มี 4 ประเทศ (ร้อยละ 40) ที่รายงานว่ามียุทธศาสตร์ นโยบาย หรือแผนงานระดับประเทศหรือระดับภายในประเทศ ท่ีต้ังเป้าหมายลดการจมน้ำ (รูปที่ 8)17 ในจำนวน 4 ประเทศน้ี มีเพียงประเทศไทยเท่านั้นท่ีกำหนด เป้าหมายวดั ความกา้ วหนา้ ของยุทธศาสตรน์ ้ัน การบูรณาการงานป้องกันการจมน้ำเข้ากับวาระการดำเนนิ งานเร่อื งอืน่ ๆ ท่ีมคี วามสอดคลอ้ งเป็นการเพ่มิ โอกาสในการดำเนินงานด้านความปลอดภัยทางนำ้ ในระยะยาวข้ึนและครอบคลุมมากข้ึน ศรลี งั การายงาน ว่าได้รวมการป้องกันการจมน้ำเข้าเป็นส่วนหน่ึงของกลยุทธ์การดำเนินงานป้องกันการบาดเจ็บ ในขณะที่ ติมอร์-เลสเตก็มีการดำเนินการป้องกันการจมน้ำผ่านนโยบายทางทะเล สำหรับอินเดีย การป้องกันการ จมน้ำไดร้ บั การกล่าวถงึ เป็นสว่ นใหญ่ในระดับรัฐในส่วนภมู ภิ าคในหลายภาคสว่ น 17 แผนความปลอดภัยทางน้ำแหง่ ชาติ (หรอื การป้องกนั การจมน้ำ) ระบุถงึ หลกั การสำคัญ เปา้ หมาย วตั ถุประสงค์ การดำเนนิ การ และกลไกความร่วมมือในการลด และการป้องกันการเสียชีวิตและบาดเจ็บจากจมน้ำ แผนงานน้ีเป็นเครื่องมือสำคัญเพ่ือให้เกิดแนวทางที่ครอบคลุมและทันเวลาแก้ไขปัญหาการจมน้ำ ซ่ึงยังได้ ระบุถงึ ผ้เู กย่ี วขอ้ งทั้งหมดทต่ี อ้ งรว่ มดำเนินงาน

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภูมิภาคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต ้ ภาพที่ 8 ยุทธศาสตร์ นโยบาย หรือแผนงานท่ีรวมการป้องกันการจมน้ำของประเทศในภูมิภาคเอเชีย ตะวันออกเฉียงใต ้ ยทุ ธศาสตร์ นโยบาย หรอื แผนงานระดบั ชาติที่จัดต้งั ขน้ึ เฉพาะเพอ่ื งานป้องกันการจมนำ้ ประเทศไทย แผนยุทธศาสตร์ชาติด้านสาธารณสุข พ.ศ. 2560-2579 เป็นยุทธศาสตร์ระดับชาติของกระทรวง ที่เกย่ี วข้องกบั การบาดเจบ็ ทง้ั หมดโดยระบถุ งึ การจมน้ำไว้ดว้ ย และแผนจดั การความเสีย่ งจากภยั พิบัติ แหง่ ชาติ พ.ศ. 2558 ได้รวมการป้องกนั การจมนำ้ ไวใ้ นแผนด้วย โดยกลยุทธเ์ หล่านไ้ี ด้กำหนดเปา้ หมาย ทส่ี ามารถวดั ไดเ้ พอื่ ลดจำนวนคนจมนำ้ ซงึ่ ไดแ้ ก่ การลดอตั ราการเสยี ชวี ติ จากการจมนำ้ ในเดก็ อายตุ ำ่ กวา่ 15 ปใี ห้เหลอื 2.5 และการลดอตั ราการเสียชีวิตจากการจมน้ำในทกุ กลุ่มอายลุ งอย่างนอ้ ยรอ้ ยละ 50 ยทุ ธศาสตร์ นโยบาย หรอื แผนงานในระดบั ยอ่ ยทร่ี วมถึงการปอ้ งกนั การจมน้ำ ประเทศอินเดยี มีเพียงบางรัฐในอินเดียที่กำลังดำเนินการป้องกันการจมน้ำในระดับภูมิภาค ตัวอย่างเช่น หน่วยงาน จดั การภยั พบิ ตั แิ หง่ รฐั อสั สมั ไดจ้ ดั ทำเอกสารดา้ นความปลอดภยั เมอ่ื เกดิ อทุ กภยั ขณะทก่ี รมการทอ่ งเทย่ี ว ของรฐั มหาราษฏระไดอ้ อกประกาศการปอ้ งกันการจมนำ้ บนชายหาดในช่วงสภาพอากาศเลวรา้ ย ยุทธศาสตร์ระดบั ชาตอิ ืน่ ๆ ท่ีรวมถงึ การป้องกันการจมน้ำ ประเทศศรลี ังกา ศรีลังกามีนโยบายระดับชาติโดยรวมและกรอบยุทธศาสตร์ด้านการป้องกันและจัดการการบาดเจ็บ ทีร่ วมถงึ การจมน้ำ (พ.ศ. 2559) ในปี พ.ศ. 2562 กองการท่องเทีย่ วภายในประเทศและชมุ ชนสัมพนั ธ์ ของหน่วยงานพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งศรีลังกาได้ดำเนินโครงการป้องกันการจมน้ำและการช่วยชีวิต เพื่อดูแลนักท่องเท่ียว โดยดำเนินการร่วมกับหน่วยยามชายฝ่ังศรีลังกา และหน่วยกู้ภัยสามหน่วยท่ ี เบนโตตา (Bentota) มิริสซา (Mirissa) และฮิคคาดูวา (Hikkaduwa) โดยปรับปรุงหน่วยกู้ภัย ทั้งสามหนว่ ยใหม้ เี จ็ตสกีไว้ใช้งาน ป ระเทศตมิ อร-์ เลสเต ติมอร์-เลสเตได้รวมการป้องกันการจมน้ำไว้ในกลยุทธ์เชิงนโยบายทางทะเลมาตรา 32 ในกฎหมาย กฤษฎกี า 39/2009 โอกาสในการสร้างความเข้มแข็งในการพัฒนาแผนความปลอดภัยทางน้ำระดับชาติ โดย 6 ประเทศท่ีตอบแบบสำรวจ (ร้อยละ 60) ไม่มีกลยุทธ์ด้านความปลอดภัยทางน้ำใด ๆ ท่ีแสดงถึงความสนใจที่จะพัฒนาแผนงานด้านนี้ ทั้งน้ีมีรายงาน วา่ กระทรวงสาธารณสุขมีความสนใจทจี่ ะพฒั นาแผนงานน้ี

การปอ้ งกนั การจมนำ้ ในภูมภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉยี งใต้: ความกา้ วหน้าถึงปัจจุบัน 2. สง่ เสริมความรว่ มมอื ระหวา่ งภาคสว่ นตา่ ง ๆ มีรายงานว่ามีผปู้ ฏิบัติงานจากหลายภาคส่วนที่มีสว่ นร่วมในการป้องกันการจมนำ้ และความปลอดภัยทางนำ้ ทว่ั ทั้ง ภูมิภาค ภาคส่วนและหน่วยงานที่มักมีส่วนเกี่ยวข้องในการป้องกันการจมน้ำและความปลอดภัยทางน้ำในบรรดา ประเทศสมาชิกในภูมิภาคได้แก่ กระทรวงสาธารณสุข กรมตำรวจ กระทรวงคมนาคม หน่วยงานด้านการศึกษา และความปลอดภัยทางทะเล หนว่ ยงานลดความเสย่ี งจากภัยพบิ ตั ิ ยามชายฝงั่ และกรมอุตุนยิ มวทิ ยา (ภาพท่ี 9) ภาพที่ 9 จำนวนประเทศที่รายงานการมีส่วนร่วมของบางภาคส่วนและผู้ปฏิบัติงานบางส่วนในการป้องกัน การจมน้ำ กระทรวงศึกษาธกิ าร ตำรวจ กระทรวงสาธารณสขุ ยามชายฝ่งั /ทหาร หน่วยงานความปลอดภยั ทางทะเล หน่วยงานลดความเส่ยี งจากภัยพิบตั ิ กระทรวงคมนาคม สมาคมเพือ่ ช่วยชวี ติ ทางนำ้ กรมอุตนุ ยิ มวิทยา กระทรวงการทอ่ งเทย่ี ว สภากาชาด กระทรวงการกีฬา/สันทนาการ กระทรวงสิง่ แวดล้อม สำนักสถติ ิ หน่วยดับเพลงิ และฉุกเฉิน การปกครองส่วนทอ้ งถ่นิ กระทรวงสวัสดกิ ารสงั คม มีสองประเทศ (ร้อยละ 20) ที่รายงานว่ามีกลไกท่ีเป็นทางการในการสร้างความร่วมมือของหน่วยงานภาครัฐ18 ในการดำเนนิ การปอ้ งกันการจมน้ำ (ภาพที่ 10) 18 ความร่วมมือของหน่วยงานภาครัฐ หมายถึง การรวมภาคส่วนท่ีจำเป็นท้ังหมดไว้ในยุทธศาสตร์ความร่วมมือ ซึ่งเป็นส่ิงสำคัญสำหรับการสร้างความเป็นผู้นำ การสร้างความเชื่อมั่นต่อการปฏิบัติหน้าท่ี การใช้ประโยชน์จากทรัพยากรและเครือข่ายต่าง ๆ การเข้าถึงความเช่ียวชาญท่ีหลากหลาย การระบุช่องว่างที่มีอยู่ ในระบบ การป้องกนั การทับซ้อนกันและการสรา้ งความเข้มแขง็ ดำเนินงานอย่างต่อเน่อื ง และไดร้ ับการสนบั สนนุ อยา่ งดเี พือ่ แก้ไขปญั หา

รายงานสถานการณ์การจมน้ำในภูมภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉียงใต ้ กรณีศกึ ษาท่ี 1 ประเทศไทย: ผ้กู ่อการด ี ในปี พ.ศ. 2558 กรมควบคุมโรค กระทรวง (สร้างร้ัวหรือติดป้ายคำเตือนและติดตั้งอุปกรณ์ สาธารณสุข ประเทศไทย ได้กำหนดกลยุทธ ์ ชว่ ยคนตกนำ้ ) ศนู ยพ์ ฒั นาเดก็ เลก็ มกี ารดำเนนิ งาน “ผกู้ อ่ การดี ปอ้ งกนั เดก็ จมนำ้ ” (Merit Maker for ป้องกันการจมน้ำ สถานบริการสาธารณสุข Child Drowning Prevention) ซ่ึงเป็นกลยทุ ธท์ ี่ มีการให้ความรู้เรื่องการป้องกันการจมน้ำทุกเดือน ดำเนินงานโดยใช้การมีส่วนร่วมของชุมชนและใช้ มคี รูสอนว่ายน้ำเพ่ือเอาชวี ติ รอดในชุมชน เด็กอายุ ทรัพยากรในพ้นื ที่ร่วมกนั เพือ่ ลดการจมน้ำในเดก็ 6-14 ปีได้เรียนหลักสูตรว่ายน้ำเพ่ือเอาชีวิตรอด ฝึกสอนคนในชุมชนหรือเด็ก ๆ ในการทำ CPR กลยทุ ธ์นป้ี ระกอบด้วย 10 องคป์ ระกอบ คือ ด้าน และมีการสือ่ สารประชาสัมพนั ธใ์ นวงกว้าง นโยบาย การบริหารจัดการ การวิเคราะห์ สถานการณ์และข้อมูล การจัดการแหล่งน้ำเสี่ยง จากการประเมินการดำเนินงานผู้ก่อการดีพบว่า การดำเนนิ การในศนู ยพ์ ฒั นาเดก็ เลก็ การใหค้ วามรู้ ในชุมชนท่ีมีการดำเนินมาตรการต่าง ๆ เช่น การ การฝึกสอนทักษะการว่ายน้ำเพื่อเอาชีวิตรอด ติดตั้งป้ายเตือนหรือคำแนะนำ และการมีอุปกรณ์ การสอนฝึกปฏิบัติการช่วยฟ้ืนคืนชีพ (CPR) ความปลอดภัยทางน้ำไว้ให้ใช้ ร้อยละ 69 ของ การเผยแพร่ประชาสัมพันธ์ และการศกึ ษาวิจัย ประชาชนในพ้ืนตระหนักว่าป้ายเตือนมีประโยชน์ ในการป้องกันการจมน้ำในเด็ก และร้อยละ 87 กลยุทธ์ผู้ก่อการดี (Merit Maker) ช่วยส่งเสริม มคี วามเหน็ วา่ อปุ กรณป์ อ้ งกนั ความปลอดภยั ทางนำ้ การดำเนินงานป้องกันการจมน้ำในระดับท้องถ่ิน มีประโยชน์ในการลดความเสี่ยงจากการจมน้ำ ให้เกิดความย่ังยืน เพราะเมื่อชุมชนตระหนักถึง ตัวเลขทางสถิติเหล่าน้ีแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ปัญหา ชุมชนจะดำเนินการโดยใช้การมีส่วนร่วม เม่ือเปรียบเทียบกับชุมชนท่ีไม่มีอุปกรณ์ดังกล่าว19 ของสหสาขาและทรัพยากรในพ้ืนที่เพื่อให้ชุมชน ประมาณรอ้ ยละ 20 ของเดก็ ทีเ่ รยี นวา่ ยน้ำเพ่อื เอา แกไ้ ขปัญหาเหลา่ นด้ี ว้ ยตนเอง ชีวิตรอดจะมีโอกาสรอดชีวิตจากการจมน้ำหาก ตกลงไปในน้ำ อัตราการจมน้ำลดลงคร่ึงหน่ึงใน ในช่วงปี พ.ศ. 2558-2560 มีทมี ผกู้ ่อการดีเกิดขึน้ พืน้ ท่ที ่มี กี ารดำเนินโครงการผูก้ ่อการด ี จำนวนทั้งสน้ิ 3,484 ทมี ครอบคลุมใน 77 จงั หวัด ท่ัวประเทศ ทีมงานได้ดำเนินการเพื่อให้เกิดความ ปลอดภัยโดยมีมาตรการจัดการแหล่งน้ำเสี่ยง 19 Ekchaloermkiat S, Gerdmongkolgan S. PW 0768 Merit Maker: child drowning prevention program in Thailand. Inj Prev. 2018;24:A150.2–A150 (https://injuryprevention.bmj.com/content/24/Suppl_2/A150.2, accessed 10 July 2021).



รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภมู ิภาคเอเชียตะวันออกเฉยี งใต ้ ภาพที่ 10 กลไกความร่วมมือของหน่วยงานภาครัฐในการดำเนินงานป้องกันการจมน้ำในภูมิภาค เอเชียตะวนั ออกเฉียงใต ้ ประเทศไทย การดำเนนิ งานป้องกันการจมนำ้ ได้รับความรว่ มมือโดยผ่านกลไกต่าง ๆ ได้แก่ คณะกรรมการปอ้ งกันการจมน้ำในเดก็ พ.ศ. 2552 แผนจัดการความเสีย่ งจากภัยพิบตั แิ หง่ ชาติ พ.ศ. 2558 พระราชบญั ญตั ิการรกั ษาผลประโยชน์ของชาตทิ างทะเล ความรว่ มมอื ของหนว่ ยงานในการคน้ หาและชว่ ยเหลอื อากาศยานและเรอื ทปี่ ระสบภยั กฎกระทรวง ปี พ.ศ. 2560 ทอี่ อกโดยสำนกั งานปลัดกระทรวงคมนาคม ประเทศศรีลงั กา ศูนย์บริหารจัดการภัยพิบัติ ซ่ึงเป็นส่วนหนึ่งของกระทรวงการจัดการภัยพิบัติ ปัจจุบันเป็น หน่วยงานท่ีประสานความร่วมมือและดำเนินงานป้องกันการจมน้ำ และมีการจัดต้ัง คณะทำงานป้องกันการจมน้ำท่ีถูกจัดต้ังขึ้นโดยอยู่ภายใต้หน่วยงานโรคไม่ติดต่อของกระทรวง สาธารณสุข ซ่ึงรับผิดชอบการประสานงานโดยรวมของการดำเนินงานป้องกันการจมน้ำ เมื่อไม่นานมานี้ได้มีการกำหนดให้ผู้บัญชาการทหารบกทำหน้าที่เป็นหน่วยประสานงาน ระดับชาตใิ นการปอ้ งกนั การจมนำ้ ภาคส่วนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันการจมน้ำ l สถาบนั การศกึ ษาและวิจยั ในบางประเทศ (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด) ของประเทศ l องค์กร NGO ต่าง ๆ ได้แก่ สภาเส้ียว ในภมู ิภาคน้ี ไดแ้ ก ่ วงเดือนแดง, สภากาชาดเมียนมาร์, l หนว่ ยงานภาครฐั : กระทรวงเยาวชน การขนสง่ ทางเรอื หน่วยงานเพื่อช่วยชีวิตทางน้ำศรีลังกา, การท่องเท่ียว สารสนเทศ กระทรวงมหาดไทย สมาคมเพ่ือช่วยชีวิตทางน้ำประเทศไทย, กระทรวงการคลัง การพัฒนาเด็กและสตรี สภากาชาดตมิ อร-์ เลสเต การพัฒนาเมือง สวัสดิการสังคม กระทรวงเกษตร หนว่ ยงานของรฐั ในระดับท้องถ่ิน มีการระบุกิจกรรมหลัก 9 กิจกรรมที่ช่วยนำ l หนว่ ยงานราชการอนื่ ๆ : หนว่ ยงานการขนสง่ ทางนำ้ ไปสกู่ ารตอบสนองทม่ี ปี ระสทิ ธภิ าพในระดบั ชาติ ภายในประเทศในบังคลาเทศ (BIWTA) โครงการ จากหลายภาคส่วนในการป้องกันการจมน้ำ ไฟฟา้ พลงั นำ้ ในภฏู าน คณะกรรมาธกิ ารนำ้ ในอนิ เดยี (ภาพท่ี 11) การดำเนินกิจกรรมเหล่านี้ (องค์กรหลักด้านเทคนิคท่ีทำงานด้านทรัพยากรน้ำ) ในประเทศตา่ ง ๆ ทวั่ ทง้ั ภมู ภิ าค มผี มู้ สี ว่ นไดส้ ว่ นเสยี สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติในไทย หรือ หรือหน่วยงานหลักท่ีรับผิดชอบแตกต่างกันไป NIEM (ซ่ึงเป็นหน่วยงานที่รับผิดชอบการบริหาร มีรายงานด้วยว่า วาระการวิจัยด้านการป้องกัน จดั การและการประสานงานกบั หนว่ ยงานทเ่ี กยี่ วขอ้ ง การจมน้ำมีการประสานงานน้อยกว่ากิจกรรม ทั้งภาครัฐและเอกชน รวมท้ังส่งเสริมให้หน่วยงาน อ่ืน ๆ ในภูมิภาค หน่วยงานท่ีเป็นผู้นำในการ ราชการส่วนท้องถ่ินเข้ามามีบทบาทในการบริหาร ด ำ เ นิ น กิ จ ก ร ร ม ห ลั ก ทั้ ง เ ก้ า นี้ มั ก จ ะ เ ป็ น จัดการการแพทย์ฉุกเฉินท่ีรวมถึงการป้องกันการ กระทรวงสาธารณสุขและตำรวจ จมนำ้ ) และหนว่ ยปอ้ งกนั ความขดั แยง้ ในตมิ อร-์ เลสเต

การป้องกนั การจมนำ้ ในภูมภิ าคเอเชียตะวันออกเฉียงใต:้ ความก้าวหนา้ ถงึ ปัจจบุ นั ภาพท่ี 11 กจิ กรรมหลกั และหนว่ ยงานหลักในการปอ้ งกนั การจมนำ้ หนว่ ยงานหลักทรี่ ับผดิ ชอบ กิจกรรมหลัก ในการดำเนินงานในภูมภิ าค ความร่วมมอื ของการดำเนินงานป้องกัน การจมนำ้ ของหน่วยงานรัฐในระดับสว่ นกลาง กระทรวงสาธารณสขุ ความรว่ มมือการป้องกันการจมนำ้ ในระดบั ต่าง ๆ กระทรวงสาธารณสุข ของรฐั (เชน่ ระดบั ประเทศ ระดบั ภมู ภิ าค ระดบั ทอ้ งถน่ิ ) และตำรวจ ความรว่ มมอื ในการสร้างความตระหนกั ร ู้ กระทรวงศึกษาธิการ ของประชาชนเกี่ยวกบั การป้องกันจมน้ำ การทบทวนดา้ นกฎระเบยี บ กฎเกณฑ์ และมาตรฐานทเ่ี ก่ยี วขอ้ งกบั การป้องกนั ตำรวจ การจมน้ำตามขอ้ ปฏบิ ตั ิทดี่ ที สี่ ดุ เปน็ ระยะ การพฒั นาและ/หรอื แก้ไขกฎหมาย ทีเ่ กย่ี วข้องกบั การปอ้ งกันการจมนำ้ ตำรวจ การดำเนนิ การตามกฎหมาย ท่เี กยี่ วขอ้ งกบั การจมน้ำ ตำรวจ ความร่วมมือเก่ยี วกบั การกำหนดประเด็น การวจิ ัยด้านการปอ้ งกนั การจมนำ้ กระทรวงสาธารณสุข การจัดต้งั และการดำเนินงานระบบขอ้ มลู เพอ่ื กำกับตดิ ตามผลการดำเนินงานป้องกนั การจมนำ้ กระทรวงสาธารณสุข และตำรวจ การรวบรวมและการเผยแพรส่ ถติ ิ ตำรวจ การจมนำ้ ในระดบั ชาติ

รายงานสถานการณ์การจมน้ำในภูมภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉียงใต้ 3. การพัฒนาการปอ้ งกันการจมนำ้ ผ่านการเก็บข้อมลู และงานวิจยั ทอ่ี อกแบบมาอย่างดี ทุกประเทศรายงานว่ามีระบบบันทึกข้อมูลระดับชาติ และไทยมีระบบเฝ้าระวังการบาดเจ็บที่สามารถเก็บ เกี่ยวกับเหตุการณ์การจมน้ำทั้งการเสียชีวิตและ ข้อมูลผู้เสียชีวิตจากการจมน้ำได้ ประเทศไทยมี ไม่เสยี ชีวิต ระบบเฝา้ ระวงั เหตุการณก์ ารบาดเจบ็ แหล่งข้อมูลหลักเก่ียวกับการจมน้ำเสียชีวิตเป็นข้อมูลท่ี แ ห ล่ ง ข้ อ มู ล ก า ร จ ม น้ ำ ที่ ไ ม่ เ สี ย ชี วิ ต ท่ี ส ำ คั ญ เก็บบันทึกโดยแผนกท่ีรับผู้ป่วยไว้รักษาในโรงพยาบาล สองแหล่ง ได้แก่ ระบบบันทึกการรับเข้ารักษาใน แผนกฉกุ เฉนิ ของโรงพยาบาล และตำรวจ แหลง่ ขอ้ มลู หลกั โรงพยาบาลและบนั ทกึ ของแผนกฉกุ เฉนิ (ภาพท่ี 12) เก่ียวกับการจมน้ำที่ไม่เสียชีวิตเป็นข้อมูลท่ีเก็บ คร่ึงหนึ่งของประเทศที่เข้าร่วมมีการเก็บข้อมูล บันทึกโดยแผนกท่ีรับผู้ป่วยไว้รักษาในโรงพยาบาล การจมน้ำท่ีไม่เสียชีวิตโดยตำรวจ ในประเทศ แผนกฉุกเฉนิ ของโรงพยาบาล และตำรวจ (ดภู าพที่ 9) บังกลาเทศ ภาคการขนส่ง หน่วยยามชายฝั่ง และ ประเทศบังกลาเทศ อินเดีย และอินโดนีเซียได้ทำการ ภาคการทอ่ งเทย่ี วเปน็ ผเู้ กบ็ ขอ้ มลู เกย่ี วกบั การจมนำ้ สำรวจชุมชนที่เป็นการสำรวจระดับชาติซ่ึงเป็นการเก็บ ที่ไม่เสียชีวิต และในศรีลังกา หน่วยยามชายฝั่ง ข้อมูลการเสียชีวิตจากการจมน้ำ ขณะที่อินเดียและ เป็นผู้ให้ข้อมูลเหตุการณ์การจมน้ำท่ีไม่เสียชีวิต มัลดีฟส์เก็บข้อมูลผู้เสียชีวิตจากการจมน้ำจากภาค การเก็บข้อมูลในอินโดนีเซียและไทยจะรวมถึงการ การท่องเที่ยว ประเทศอินเดียยังเก็บรวบรวมข้อมูล ติดตามเฝ้าระวังข่าวจากส่ือ ส่วนศรีลังกาจะเก็บ การเสยี ชวี ติ จากการจมนำ้ จากภาคการขนสง่ ในขณะที่ ข้อมูลความปลอดภัยทางทะเลด้วย ในเมียนมาร ์ ติมอร-์ เลสเต รวบรวมข้อมูลการเสยี ชีวติ จากหน่วยงาน ศรีลังกา และไทยระบบเฝ้าระวังการบาดเจ็บมีไว้ ดบั เพลงิ มกี ารเฝา้ ระวงั การจมนำ้ จากสอื่ ในประเทศไทย เพอ่ื เกบ็ ขอ้ มลู การจมนำ้ ทไ่ี มเ่ สยี ชวี ติ ขณะทบี่ งั คลาเทศ ในขณะท่ีในประเทศอินโดนีเซีย รัฐบาลได้เร่ิมต้นที่จะ เป็นประเทศเดียวท่ีมีการสำรวจข้อมูลการจมน้ำ เก็บรวบรวมข้อมูลจากสื่อและวางแผนที่จะจัดตั้งระบบ ไม่เสียชีวิตในระดับชุมชนโดยใช้การสำรวจสุขภาพ การติดตามข้อมูลจากส่ือ (ซึ่งเป็นผลพวงจากการจัด และการบาดเจบ็ (BHIS) เมอื่ ปี พ.ศ. 2559 เตรียมรายงานฉบับนี้) ประเทศเมียนมาร์ ศรีลังกา ภาพที่ 12 แหล่งขอ้ มลู หลักของการจมนำ้ เสียชีวติ และไม่เสียชวี ติ ในภูมิภาคเอเชียตะวนั ออกเฉยี งใต ้ แห ่ลงที่มา ่ตาง ๆ ของ ้ขอ ูมลการจมน้ำ ขอ้ มลู การเขา้ รับการรักษาในโรงพยาบาล ข้อมลู แผนกฉกุ เฉนิ ขอ้ มลู ตำรวจ ทะเบยี นราษฎร ์ ข้อมลู ความปลอดภยั ทางทะเล ข้อมลู ยามชายฝง่ั การสำรวจในชมุ ชน การชันสูตรพลิกศพด้วยการสัมภาษณ ์ การเฝ้าระวังข่าวจากส่อื ขอ้ มูลภาคการขนสง่ การศึกษา ไม่เสียชวี ติ เสยี ชีวิต

การป้องกนั การจมน้ำในภูมภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉียงใต้: ความกา้ วหนา้ ถึงปัจจุบนั กรณศี กึ ษาที่ 2 ประเทศอินเดยี โปรแกรมการดูแลผู้บาดเจ็บระดับชาติ ภายใต้โปรแกรมการดูแลผู้บาดเจ็บระดับชาติ หน่วยงาน NISC มีเครือข่ายโรงพยาบาล 46 แห่ง ของอนิ เดยี มกี ารจดั ตง้ั ศนู ยเ์ ฝา้ ระวงั การบาดเจบ็ ใน 14 รฐั เพอ่ื เกบ็ รวบรวมขอ้ มลู ทเ่ี กยี่ วขอ้ งกบั การบาดเจบ็ ท ะ เ บี ย น ผู้ บ า ด เจ็ บ แ ล ะ เ ส ริ ม ส ร้ า ง ขี ด โ ป ร แ ก ร ม ก า ร ดู แ ล ผู้ บ า ด เ จ็ บ ร ะ ดั บ ช า ติ ข อ ง ความสามารถแหง่ ชาติ (NISC) เพอ่ื เกบ็ รวบรวม อินเดียได้ผลิตสิ่งพิมพ์และสื่อทั้งภาพและเสียง และวิเคราะห์ข้อมูลที่เก่ียวข้องกับการบาดเจ็บ เพ่ือสร้างความตระหนักรู้ในเรื่อง “การป้องกันและ รวมถึงข้อมูลการจมน้ำ การปฐมพยาบาลการจมน้ำ” ข้อมูลถูกรวบรวมมาจากหลายแหล่ง แต่ข้อมูลส่วนใหญ่จะแบ่งตามอายุและเพศเท่านั้น และไม่มีรายละเอียด เพมิ่ เตมิ อ่นื ๆ เก่ยี วกับกิจกรรม ประเภทของแหล่งนำ้ และรายละเอียดว่าเหตกุ ารณจ์ มน้ำนนั้ เกิดข้นึ โดยตง้ั ใจหรอื ไม่ตั้งใจ (ภาพท่ี 13) ภาพท่ี 13 จำนวนประเทศท่ีรวบรวมรายละเอียดเหตุการณ์การจมน้ำที่เสียชีวิตและไม่เสียชีวิตในภูมิภาค เอเชียตะวนั ออกเฉยี งใต้ อาย ุ เพศ ประเภทของการจมนำ้ ประเภทกิจกรรม ประเภทของแหล่งน้ำ เมอื่ เกดิ เหตุการณ์จมน้ำ เสยี ชวี ิต ไม่เสยี ชีวติ

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภูมิภาคเอเชยี ตะวนั ออกเฉยี งใต ้ ถึงแม้ว่าประเทศที่ตอบแบบสอบถามท้ังหมดมีการ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มากกว่าครึ่งของ รวบรวมข้อมูลเก่ียวกับการจมน้ำ แต่มีเพียงไม่กี่ประเทศ ประเทศในแถบน้ีใช้รหัส ICD เพื่อรายงานประเภทของ เท่านั้น (ร้อยละ 60) ท่ีรายงานหรือตีพิมพ์ข้อมูลน ้ี การจมนำ้ แตอ่ บุ ตั กิ ารณท์ เ่ี กย่ี วขอ้ งกบั การขนสง่ ทางนำ้ และภัยพิบัติมีการถูกรายงานน้อยกว่า ข้อมูลท่ี บัญชีจำแนกโรคระหว่างประเทศและปัญหาสุขภาพ เก่ียวข้องกับรหัส “การจมน้ำโดยไม่ได้ต้ังใจท่ีมีสาเหตุ ที่เก่ียวข้อง (ICD) เป็นระบบการรายงานโรคและภาวะ มาจาก ‘อุบัติเหตุ’”20 ถูกเก็บรวบรวมบ่อยท่ีสุด สุขภาพระหว่างประเทศซ่ึงมีรหัสท่ีเกี่ยวข้องกับการจมน้ำ (เจ็ดประเทศ) ตามด้วยข้อมูลเก่ียวกับ \"การจมน้ำ อยู่หลายรหัส ระบบน้ีสามารถบอกรายละเอียดเพิ่มเติม อย่างต้ังใจ\"21 (หกประเทศ) มีเพียงไม่ก่ีประเทศที ่ ของเหตุการณก์ ารจมน้ำทีเ่ ป็นมาตรฐาน เก็บข้อมูล “การจมน้ำที่เก่ียวข้องกับการขนส่งทางน้ำ” (ห้าประเทศ) และ “การจมน้ำท่ีเก่ียวข้องกับภัยพิบัติ ทางธรรมชาติ” (ห้าประเทศ) (ภาพท่ี 14) ภาพท่ี 14 จำนวนประเทศทรี่ วบรวมขอ้ มลู การจมนำ้ โดยใช้รหสั เฉพาะ ICD ในภมู ิภาคเอเชยี ตะวันออกเฉยี งใต ้ การจมนำ้ อยา่ งต้งั ใจ การจมนำ้ ท่เี กย่ี วข้องกับภยั พิบัติธรรมชาต ิ การจมนำ้ ทเี่ กี่ยวขอ้ งกับการขนส่งทางนำ้ การจมนำ้ โดยไมไ่ ด้ต้งั ใจ “จมนำ้ จากอุบัตเิ หตุ” การเสียชีวิตจากการจมน้ำท่ีเกิดขึ้นนอกโรงพยาบาล การเสียชีวิตจากการจมน้ำต่ำกว่าความเป็นจริง22 โดยเฉพาะในพื้นท่ีชนบทและพื้นท่ีห่างไกลมักไม่มีการ มีหกประเทศ (รอ้ ยละ 60) ทีร่ ายงานวา่ มีการเกบ็ ข้อมลู ออกใบมรณบตั รหรอื ถกู บนั ทกึ ในระบบจดทะเบยี นการตาย การเสยี ชวี ติ จากการจมนำ้ ทเี่ กดิ ขนึ้ ในชมุ ชน (ตารางที่ 2) อยา่ งเปน็ ทางการ ทงั้ สองปจั จยั น้ี มสี ว่ นทำใหก้ ารรายงาน ตารางท่ี 2 การเกบ็ ข้อมลู การเสียชวี ิตจากการจมน้ำนอกสถานพยาบาลในภูมิภาคเอเชียตะวนั ออกเฉยี งใต้ ประเทศบงั กลาเทศ ระบบข้อมลู ของรัฐบาลทอ้ งถนิ่ ประเทศศรีลังกา รายงานกรณที เ่ี กดิ ขึน้ จากการชันสูตรพลกิ ศพ ประเทศเนปาล รายงานกรณีทเ่ี กดิ ขึ้นจากการชนั สตู รพลกิ ศพ ประเทศไทย ตามกฎหมาย การจมนำ้ ถือว่าเปน็ การตายผดิ ธรรมชาติ ดงั นัน้ ถ้าเกิดเหตกุ ารณจ์ มนำ้ จงึ จำเปน็ ตอ้ งมีการสอบสวน (เช่น แพทย์ หรือตำรวจ) ประเทศตมิ อร-์ เลสเต เก็บขอ้ มูลโดยตำรวจน้ำและหน่วยดับเพลิงตามคำร้องขอของชุมชนเทา่ นน้ั 20 การจมนำ้ โดยไม่ได้ตั้งใจจาก “อุบตั เิ หต”ุ หมายถึง เหตุการณก์ ารจมน้ำใด ๆ ทเี่ กดิ ข้นึ โดยไมไ่ ดว้ างแผน ยกเว้นการจมน้ำท่เี กยี่ วข้องกับภัยธรรมชาติหรอื อบุ ตั เิ หตุ จากการขนส่งทางน้ำ 21 การจมนำ้ อย่างตง้ั ใจ หมายถึง เหตุการณก์ ารจมน้ำซึง่ เปน็ ผลจากการกระทำของมนษุ ย์โดยเจตนาซ่ึงรวมถึงการฆ่าตัวตายและการฆาตกรรม 22 การป้องกนั การจมนำ้

การป้องกนั การจมน้ำในภมู ิภาคเอเชยี ตะวันออกเฉียงใต:้ ความกา้ วหน้าถงึ ปจั จุบนั แอลกอฮอล์เป็นปัจจัยเสี่ยงหลักต่อการจมน้ำ23 ท่ีเกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์ โดยในประเทศไทย แต่มีเพียงประเทศเดียว (ร้อยละ 10) ที่มีการเก็บข้อมูล พบวา่ ร้อยละ 10.86 ของผเู้ สียชีวิตจากการจมน้ำ เก่ียวกับสัดส่วนของการเสียชีวิตจากการจมน้ำ มีความเกย่ี วขอ้ งกบั การดื่มแอลกอฮอล ์ 4. การสร้างความตระหนักเก่ยี วกบั การจมน้ำใหแ้ กป่ ระชาชนผ่านการสือ่ สารเชิงกลยทุ ธ์ มีหกประเทศที่ตอบแบบสอบถาม (ร้อยละ 60) รายงาน ก่อนหรือระหว่างกิจกรรมว่ายน้ำหรือการเดินเรือ ว่ามีการใช้การรณรงค์การส่ือสารท่ีเกี่ยวข้องกับการ นอกจากน้ี มเี จด็ ประเทศ (รอ้ ยละ 70) ทร่ี ายงานวา่ ป้องกันการจมน้ำโดยตรง และมหี ้าประเทศ (รอ้ ยละ 50) มีการริเร่ิมดำเนินงานเพื่อเพ่ิมความตระหนักรู้ ท่ี ร า ย ง า น ว่ า มี ก า ร ริ เริ่ ม ด ำ เ นิ น ง า น เ พื่ อ ส ร้ า ง แ ล ะ เ น้ น ถึ ง ก า ร จ ม น้ ำ ข อ ง เ ด็ ก ซ่ึ ง เ ป็ น ก ลุ่ ม ความตระหนักรู้เก่ียวกับอันตรายของการดื่มแอลกอฮอล์ ที่มีความเส่ียงสูงหรือกลุ่มเปราะบาง 23 ดูเพิ่มเติมในส่วนของเพศภาวะ (Gender) ในรายงานข้อเท็จจริงเรื่องการจมน้ำ (https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/drowning#:~: text=Gender,overall%20mortality%20rate%20of%20females.&text=Studies%20suggest%20that%20the%20higher,before%20swimming %20alone%20and%20boating, accessed 10 July 2021).

รายงานสถานการณ์การจมนำ้ ในภูมภิ าคเอเชยี ตะวนั ออกเฉียงใต้ มาตรการปอ้ งกนั การจมน้ำ 1. จดั ใหม้ ีสถานท่ีปลอดภัยสำหรบั เด็กเลก็ กอ่ นวยั เรียนทม่ี กี ารดูแลเดก็ ได้อย่างดี การมีผู้ใหญ่ดูแลเด็กขณะอยู่ใกล้แหล่งน้ำมีความสำคัญ ท่ีปลอดภัยสำหรับเด็กก่อนวัยเรียนที่มีการดูแลเด็ก ต่อการป้องกันการจมน้ำ มีสามประเทศท่ีตอบ อย่างเหมาะสม (ภาพท่ี 15) แบบสอบถาม (ร้อยละ 30) รายงานว่ามีสถานท่ ี กรณีศึกษาที่ 3 ประเทศบังกลาเทศ สถานรับเล้ียงเด็กในชุมชนช่วยให้เด็กปลอดภัยในช่วง เวลาที่เกิดการจมนำ้ มากท่ีสดุ การเข้าถึงแหล่งน้ำทุกวันเท่ากับมีความเส่ียงที่จะ ในแตล่ ะอญั แชลจะดำเนนิ งานโดยอญั แชลมา (Anchal ทำใหเ้ กดิ การจมนำ้ โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ สำหรบั เดก็ เลก็ Maa แปลว่า ผู้ดูแล) และผู้ช่วยอัญแชล (ผู้ช่วย จากการสำรวจภาวะสุขภาพและการบาดเจ็บ ผู้ดูแล) ท่ีได้รับการอบรมแล้ว โดยจะดูแลเด็ก ของบังกลาเทศประจำปี พ.ศ. 2559 (BHIS) พบว่า 20-25 คนต้ังแต่เวลา 9.00 น. ถึง 13.00 น. เป็น ทกุ ปมี ผี ้เู สยี ชวี ติ จากการจมนำ้ ประมาณ 19,000 คน ระยะเวลาหกวันต่อสัปดาห์ นี่เป็นช่วงเวลาที่เด็ก ในจำนวนนี้เป็นเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปีประมาณ จมน้ำมากที่สุดในบังกลาเทศ เพราะในช่วงเวลาน้ี 14,500 คน เทา่ กบั มเี ดก็ จมนำ้ 40 คนตอ่ วนั ปญั หาน้ี ผู้ปกครองและผู้ดูแลเด็กจะยุ่งอยู่กับการทำงาน เกิดข้ึนมากเป็นพิเศษในพื้นท่ีชนบทท่ีเด็กต้อง และการทำงานบ้าน เข้าถงึ สระนำ้ และแหลง่ นำ้ อน่ื ๆ ทำใหค้ วามเสย่ี งของ การจมน้ำสูงเปน็ สองเท่าของในเขตเมือง โมเดลอัญแชลมีจุดมุ่งหมายเพ่ือป้องกันการจมน้ำ โดยเด็กจะได้ทำกิจกรรมเพื่อส่งเสริมพัฒนาการของ ศูนย์ป้องกันและศึกษาวิจัยการบาดเจ็บท่ีบังกลาเทศ เด็กปฐมวยั ทกี่ ระต้นุ ร่างกาย สตปิ ญั ญา ภาษา สังคม (CIPRB) อยู่ในระดับแนวหน้าของการศึกษาวิจัย และพัฒนาการทางอารมณ์ด้วย ทั้งอัญแชลมาและ ป้องกันการจมน้ำและการดำเนินมาตรการเชิงปฏิบัติ ผู้ช่วยจะได้รับการฝึกอบรมเฉพาะทางเพื่อการทำ โดยทำงานร่วมกับชุมชนเพื่อนำแนวทางแก้ปัญหา บทบาทหน้าท่ีซ่ึงรวมถึงทักษะสำคัญในการ ทที่ ดสอบแลว้ และตน้ ทนุ ตำ่ มาปฏบิ ตั ิ มาตรการสองขอ้ ปฐมพยาบาลและการกู้ชีพ ที่พิสูจน์แล้วในบังกลาเทศว่ามีประสิทธิภาพคือ การดูแลเด็กเลก็ (อายุ 1-5 ปี) โดยใชโ้ มเดลอญั แชล CIPRB ได้ร่วมมือกับองค์กร The Royal National (Anchal Model) และทักษะการว่ายน้ำเพื่อ Lifeboat Institution หรือ RNLI ซ่ึงเป็นองค์กร เอาชวี ติ รอดสำหรบั เดก็ โต (อายุ 6-10 ป)ี ผา่ นโครงการ ก า ร กุ ศ ล จ า ก ป ร ะ เ ท ศ ส ห ร า ช อ า ณ า จั ก ร แ ล ะ ช่อื วา่ SwimSafe (การวา่ ยนำ้ เพ่ือชวี ิต) ไอร์แลนด์ ในการจัดต้ังอัญแชลและดำเนินมาตรการ ป้องกันการจมน้ำอ่ืน ๆ ในชุมชนท่ีอยู่ในเขต “อญั แชล (Anchal) เปน็ คำภาษาบงั กลามคี วามหมาย การปกครองบาริซาล (Barishal) ซ่งึ เปน็ พ้นื ท่ีชนบท ว่า 'แม่ปกป้องลูกของเธอ'” ดร.อมีนูร์ เราะห์มาน ของบังกลาเทศท่มี ีตัวเลขประมาณการของการจมนำ้ (Aminur Rahman) รองผู้อำนวยการบริหาร สูงท่ีสุดในการสำรวจ BHIS เมื่อปี พ.ศ. 2559 ของ CIPRB กล่าวว่า โมเดลอัญแชลเป็นมาตรการ ตลอดระยะเวลาสามปีของโครงการ มีเด็กจำนวน ต้นทุนต่ำสำหรับสถานรับเลี้ยงเด็กในชุมชนซ่ึงช่วย 17,651 คน เข้ารว่ มโครงการอญั แชล ให้มีพ้ืนท่ีปลอดภัยสำหรับเด็กเล็กอายุ 1-5 ป ี

การป้องกันการจมน้ำในภมู ภิ าคเอเชียตะวนั ออกเฉียงใต:้ ความก้าวหน้าถงึ ปจั จบุ นั สามตำบลในเขตการปกครองบาริซาล ผู้หญิง ประสบความสำเรจ็ การประชมุ ผปู้ กครองรายเดอื น หลายพันคนได้เข้ามามีส่วนร่วมในการดูแล ที่อัญแชล มีผู้ปกครองมากกว่าร้อยละ 50 สถานรับเลยี้ งเดก็ เหล่าน ้ี เข้าร่วม อัญแชลมาหลายคนอภิปรายถึงการ แม้ว่าภารกิจหลักของโครงการอัญแชลคือ ป้องกันการบาดเจ็บ การพัฒนาเด็กอย่าง การดูแลเด็กให้ปลอดภัยจากการบาดเจ็บ เดก็ ที่ เท่าเทียมกันท้ังหญิงและชาย การจดทะเบียน เขา้ รว่ มยังได้รับประโยชน์จากกิจกรรมเสริมสร้าง เกดิ และสุขอนามัย และหวั ขอ้ อ่ืน ๆ พัฒนาการของเด็กปฐมวัยอีกด้วย ผลการศึกษา บรรดาผู้ปกครองตอบรับโครงการอัญแชล ที่ดำเนินโดยศูนย์ CIPRB ระบุว่า เด็กที่เข้าร่วม เป็นอย่างดีและตระหนักถึงประโยชน์ท่ีลูก ๆ โครงการอัญแชลมีพัฒนาการของเด็กปฐมวัย ของพวกเขาได้รับ “ในการประชุมผู้ปกครอง เจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญในทุกด้านท่ีวัดได้ รายเดอื น พวกเขาได้บอกเราเกี่ยวกับเหตุการณ์ อย่างเห็นได้ชัด เม่ือเปรียบเทียบกับเด็กท่ีไม่ได้ จมนำ้ ตา่ ง ๆ พวกเขาบอกใหเ้ ราคลุมสระนำ้ ด้วย เขา้ รว่ มโครงการ ตาข่ายหรือกันด้วยร้ัว” ผู้ปกครองคนหนึ่งกล่าว การมสี ว่ นร่วมของชมุ ชนเปน็ องคป์ ระกอบสำคัญ “พวกเขาช่วยให้เราตระหนักถึงปัญหา พวกเรา ในการทำให้การสมัครเข้าร่วมโครงการอัญแชล จึงไดล้ งมอื ทำในส่ิงทที่ ำใหเ้ ดก็ ไมต่ กลงไปในนำ้ ”

รายงานสถานการณ์การจมนำ้ ในภมู ิภาคเอเชยี ตะวันออกเฉียงใต ้ 2. ตดิ ต้ังเคร่อื งกีดขวางเพือ่ จำกัดการเขา้ ถึงแหลง่ น้ำ ประเทศทตี่ อบแบบสอบถามทง้ั 10 ประเทศ (รอ้ ยละ 100) ติดตั้งร้ัวรอบแหล่งน้ำ มีสองประเทศ (ร้อยละ 20) ร า ย ง า น ว่ า มี ก า ร ด ำ เ นิ น ม า ต ร ก า ร เ พื่ อ ส่ ง เ ส ริ ม ท่ีรายงานว่ามีกฎหมายกำหนดให้มีการติดต้ังร้ัว การใช้เคร่ืองกีดขวางเพื่อจำกัดการเข้าถึงแหล่งน้ำ เช่น รอบสระว่ายน้ำเพ่ือป้องกันเด็กที่ไม่มีคนดูแลเข้าถึง การตดิ ตงั้ ประตรู ว้ั การปดิ ปากบอ่ นำ้ และบงั คบั ใหม้ กี าร สระน้ำได ้ 3. สอนเดก็ วยั เรยี นใหม้ ีทักษะการว่ายนำ้ และความปลอดภัยทางน้ำ ทกั ษะการวา่ ยนำ้ และความปลอดภยั ทางนำ้ เปน็ องคป์ ระกอบ และมาตรการน้ีได้พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพ สำคญั ในการปอ้ งกนั การจมนำ้ มเี จด็ ประเทศ (รอ้ ยละ 70) มีเพียงประเทศเดียว (ร้อยละ 10) ท่ีรายงานว่า ที่รายงานว่า มีการสอนทักษะข้ันพ้ืนฐา น เร่ื อ ง มีกฎหมายบังคับให้มีการเรียนการสอนว่ายน้ำและ ความปลอดภัยทางน้ำและการช่วยชีวิตอย่างปลอดภัย ความปลอดภัยทางน้ำในหลักสูตรประถมศึกษา โ ร ง เ รี ย น เ ป็ น จุ ด เ ร่ิ ม ต้ น ที่ ดี ส ำ ห รั บ ก า ร ฝึ ก อ บ ร ม ทกั ษะการวา่ ยนำ้ และความปลอดภยั ทางนำ้ และมาตรการน ี้

การปอ้ งกนั การจมนำ้ ในภมู ภิ าคเอเชียตะวนั ออกเฉียงใต:้ ความกา้ วหนา้ ถึงปจั จบุ นั กรณศี ึกษาท่ี 4 ประเทศบังกลาเทศ: การสอนวา่ ยนำ้ เพื่อเอาชีวิตรอดสำหรบั เด็ก ชว่ ยปอ้ งกนั การจมน้ำได ้ SwimSafe หรือว่ายน้ำเพื่อชีวิต เป็นโครงการ ครูผู้สอนจะได้รับการฝึกอบรมในการสอนว่ายน้ำ ริเริ่มเพื่อสอนทักษะการว่ายน้ำเพ่ือเอาชีวิตรอด เพื่อเอาชีวิตรอดและความปลอดภัยทางน้ำ แต่ละ ให้กับเด็กอายุ 6-10 ปี พัฒนาโดยศูนย์ป้องกัน หอ้ งเรยี นมเี ดก็ 15-25 คน โดยมอี ตั ราสว่ นการสอน การบาดเจ็บบังกลาเทศ (CIRPB) การศึกษาวิจัย อยู่ท่ีเด็กห้าคนต่อครูผู้สอนหน่ึงคนเพื่อให้ม่ันใจ แสดงใหเ้ หน็ วา่ วธิ กี ารนเี้ ปน็ แนวทางทม่ี ปี ระสทิ ธภิ าพ ในความปลอดภัย ใ น ก า ร ป้ อ ง กั น ก า ร จ ม น้ ำ ใ น เ ด็ ก ก ลุ่ ม อ า ยุ น ้ี “ในการทจ่ี ะเป็นผ้สู ำเร็จหลักสูตร SwimSafe เดก็ ในบังกลาเทศ จะต้องเรียนครบทั้ง 21 ขั้นในหลักสูตรและ “หลักสูตรนี้สอนให้เด็ก ๆ ว่ายน้ำ ลอยน้ำและ มีทักษะที่สำคัญต่าง ๆ เช่น ว่ายน้ำได้ 25 เมตร ปฏิบัติการช่วยชีวิตจากบนบก โดยปรับเปล่ียน ลอยตัวได้ 30 วินาที และสามารถปฏิบัติการ ให้เข้ากับบริบทในท้องถิ่น เช่น การใช้สระน้ำ ชว่ ยชวี ติ ดว้ ยวธิ กี ารยน่ื และโยน (reach-and-throw ดัดแปลงภายในหมู่บ้านหรือสระว่ายน้ำเคลื่อนท่ี” rescue) จากบนบกได้” ดร.เราะห์แมนกล่าว ดร.อมีนูร์ เราะห์มาน ผู้อำนวยการ CIPRB กล่าว “จะมกี ารจดั พธิ สี ำหรบั ผสู้ ำเรจ็ หลกั สตู ร SwimSafe มาตรการนี้นำโดยคณะกรรมการป้องกันการ เพอ่ื ฉลองความสำเร็จของพวกเขา” บาดเจ็บในหมู่บ้าน (Village Injury Prevention โครงการ SwimSafe ได้รับการตอบรบั อยา่ งดจี าก Committee หรืด VIPC) ซึ่งเป็นกลุ่มในชุมชน บรรดาผู้ปกครองโดยกล่าวว่าพวกเขารู้สึกว่าลูก ๆ และมีส่วนร่วมโดยการระบุและเลือกบ่อน้ำหรือ ของพวกเขาปลอดภัยมากข้ึนเมื่อต้องเข้าใกล้ สถานที่ท่ีจะใช้ รวมท้ังการสรรหาครูสอนว่ายน้ำ แหล่งน้ำระหวา่ งทางไปและกลับจากโรงเรยี น สำหรับชุมชน (CSIs) การรับสมัครเด็กและการ ส่งเสริมการมสี ่วนร่วมในโครงการ”

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภมู ิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต ้ สมาชิกในชุมชนหลายคนเช่ือว่าทักษะเหล่าน้ี National Lifeboat Institution หรือ RNLI สามารถชว่ ยให้เดก็ ๆ รอดชีวิตในช่วงที่เกิดภยั พิบตั ิ โดยภาพรวมแล้ว ร้อยละ 84.7 ของเด็กท่ีสมัคร เช่น นำ้ ทว่ มหรือพายุไซโคลน เข้าร่วมในช่วงเวลาน้ีสำเร็จหลักสูตร SwimSafe, ร้อยละ 3.6 ของเด็กที่เรียนไม่ผ่านหลักสูตร และ “เราชอบการฝึกสอนว่ายน้ำและเทคนิคต่าง ๆ มีร้อยละ 11.7 ท่ีเลิกเรียนกลางคันหรือขาดเรียน ที่พวกเขาสอนเรา” ผู้ปกครองของเด็กคนหน่ึงที่ลง ในวันประเมนิ ผล เรียนหลักสูตรกล่าว “และการที่พวกคุณเร่ิมทำ โครงการ SwimSafe ขึ้นมา ทำใหพ้ วกเราไดเ้ รียนรู้ โดยรวมแล้ว มีจำนวนเด็กผู้ชาย (ร้อยละ 58.3) หลายอย่างจากโครงการนี้ ลูกๆ ของเรากำลัง มากกวา่ เด็กผ้หู ญงิ (ร้อยละ 41.7) เล็กน้อยที่สมัคร เรียนรู้หลายส่ิงหลายอย่าง เช่น การว่ายน้ำ เข้าร่วมโครงการ SwimSafe ของโครงการบาซา การลอยนำ้ การช่วยเหลือผ้อู ืน่ อยา่ งปลอดภยั ” (Bhasa) แมข่ องเด็กผู้หญิงทโี่ ตกว่าไมเ่ ต็มใจทจี่ ะส่ง ลูกไปเรียนกับอาจารย์ผู้ชายและตัวเด็กผู้หญิงเอง เด็ก ๆ ท่ีเข้าร่วมโครงการ SwimSafe กล่าวว่า กล็ งั เลทจ่ี ะเรยี นวา่ ยนำ้ ในสระนำ้ แบบเปดิ ทตี่ ดิ ถนน พวกเขารู้สึกม่ันใจมากพอที่จะว่ายน้ำ หลังจาก เน่ืองจากโครงการนี้เป็นมาตรการใหม่ในหลาย เรียนจบหลักสูตรว่ายน้ำนี้พวกเขายังบอกอีกว่ารู้สึก ชุมชน จึงมีผู้คนมาสังเกตการสอนว่ายน้ำซึ่งทำให ้ สนุกกบั การเรยี นว่ายนำ้ กบั เพื่อน ๆ ผู้เรียนที่เป็นเด็กผู้หญิงรู้สึกอึดอัด ทางโครงการได้ คดั เลอื กครผู สู้ อนวา่ ยนำ้ หญงิ เพม่ิ ขน้ึ เพอื่ แกป้ ญั หาน้ี CIPRB ได้ดำเนินโครงการบาซา (Bhasa) ในเขต และเมื่อส้ินสุดโครงการพบว่าร้อยละ 85 ของ การปกครองบาริซาลของบังกลาเทศและได้รับ ครสู อนว่ายนำ้ สำหรับชุมชน (CSIs) เปน็ ผู้หญิง สมัครเด็กกว่า 35,000 คนเข้าร่วมโครงการ SwimSafe ระหวา่ งปี พ.ศ. 2560 ถงึ 2563 โดย ได้รับการสนับสนุนจากสถาบัน Tthe Royal

การป้องกันการจมน้ำในภมู ภิ าคเอเชยี ตะวันออกเฉยี งใต้: ความก้าวหนา้ ถึงปจั จบุ นั 4. ฝึกผเู้ ห็นเหตกุ ารณ์ให้ร้จู กั วธิ กี ารช่วยเหลือและการช่วยชีวติ ท่ีปลอดภัย การช่วยชีวิตให้ปลอดภัยอย่างทันท่วงทีตามด้วยการกู้ชีพ ในการป้องกันการจมน้ำ มีแปดประเทศที่ตอบ ท่ีถูกต้องมีความสำคัญต่อการรอดชีวิตของผู้ประสบภัย แบบสอบถาม (ร้อยละ 80) รายงานว่ามีโครงการ จากการจมน้ำและโอกาสท่ีจะไม่เกิดภาวะทุพพลภาพ ต่าง ๆ ท่ีฝึกอบรมผู้เห็นเหตุการณ์ในการช่วยเหลือ การเพมิ่ จำนวนคนทส่ี ามารถรบั มอื กบั สถานการณก์ ารจมนำ้ และการช่วยชีวิตอย่างปลอดภัยโดยมุ่งเน้นท ี่ ได้อย่างเหมาะสมและปลอดภัยเป็นส่ิงสำคัญอันดับแรก ๆ ความแตกต่างกนั ของจมน้ำในแตล่ ะระยะ กรณศี กึ ษาที่ 5 ประเทศอนิ โดนเี ซยี “การคน้ หาและช่วยชวี ิตท่โี รงเรียน” อินโดนีเซียเป็นประเทศท่ีเป็นเกาะท่ีใหญ่ท่ีสุดในโลก จากการสุ่มสำรวจทะเบียนในประเทศอินโดนีเซีย ประกอบด้วย 17,508 เกาะ มีความยาวเป็นระยะทาง การจมน้ำโดยอุบัติเหตุเป็นหน่ึงในสาเหต ุ 5,150 กิโลเมตรต้ังอยู่ระหว่างแผ่นดินใหญ่ของทวีป การเสยี ชวี ติ อนั ดบั ตน้ ๆ ในปี พ.ศ. 2557 จากขอ้ มลู ออสเตรเลียและทวปี เอเชีย และแบ่งมหาสมุทรออกเป็น พบว่าการเสียชีวิตจากการจมน้ำพบมากท่ีสุด แปซิฟิกและอินเดียท่ีบริเวณเส้นศูนย์สูตร ด้วยลักษณะ ในกลุ่มเดก็ อายุ 5-14 ปี ทางภูมิศาสตร์เหล่านี้ ประชากรของอินโดนีเซีย มีความเส่ยี งทจี่ ะจมน้ำสูงมาก

รายงานสถานการณก์ ารจมน้ำในภมู ิภาคเอเชียตะวนั ออกเฉยี งใต้ “การค้นหาและช่วยชีวิตท่ีโรงเรียน” เป็นโครงการ ในสถานการณฉ์ กุ เฉนิ ตา่ ง ๆ เชน่ นำ้ ทว่ ม ภยั ธรรมชาติ ระดับชาติท่ีดำเนินการในปี พ.ศ. 2561 โดย แผน่ ดนิ ไหว และเหตกุ ารณอ์ นั ตรายอน่ื ๆ ท่ีเกี่ยวข้อง หน่วยงานค้นหาและกู้ภัยแห่งชาติของอินโดนีเซีย กับความเสี่ยงต่อการจมน้ำ ในตอนท้ายของการ (BASARNAS) มีวัตถุประสงค์เพ่ือให้การศึกษาและ ฝึกอบรม ผู้เข้าร่วมสามารถตอบสนองต่เหตุการณ ์ สร้างความตระหนักรู้ในการป้องกันการจมน้ำและ ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกะทันหันได้ ไม่ว่าจะเป็นการ กิจกรรมการค้นหาและช่วยชีวิตในโรงเรียนตั้งแต่ ชว่ ยเหลือตนเองหรอื ให้ความชว่ ยเหลือผูอ้ นื่ เนิ่น ๆ โครงการน้ียังให้ความรู้และความสามารถ ด้ า น ทั ก ษ ะ ก า ร ช่ ว ย เ ห ลื อ ต น เ อ ง ขั้ น พ้ื น ฐ า น

การปอ้ งกันการจมน้ำในภมู ิภาคเอเชียตะวันออกเฉยี งใต:้ ความก้าวหนา้ ถึงปัจจบุ นั 5. สร้างความเข้มแข็งในการรับมือกบั ภยั พิบัตแิ ละจัดการความเส่ยี งจากอทุ กภยั ความเส่ียงในการจมน้ำจะเพิ่มข้ึนจากเหตุการณ์น้ำท่วม สภาพอากาศรุนแรงเพื่อลดความเสี่ยงจากภัยพิบัต ิ สึนามิ และฝนตกหนกั ในช่วงพายุไต้ฝุน่ และพายไุ ซโคลน มีเก้าประเทศ (ร้อยละ 90) ที่รายงานว่ามีการสร้าง ซ่ึงมักจะเกิดขึ้นในภูมิภาคน้ี ความถ่ีและความรุนแรง ความเข้มแข็งและจัดการความเส่ียงจากอุทกภัยและ ของเหตุการณ์และภัยธรรมชาติดังกล่าวได้เพ่ิมขึ้นจาก และภัยพิบัติอื่น ๆ ทั้งในระดับท้องถิ่นและระดับ การเปล่ียนแปลงสภาพภูมิอากาศ เกือบทุกประเทศ ประเทศ โดยมีมาตรการต่าง ๆ รวมถึงการให้ข้อมูล รายงานวา่ มรี ะบบเตอื นภยั พบิ ตั แิ หง่ ชาติ เชน่ การแจง้ เตอื น ท่ีจำเป็นและคำแนะนำด้านความปลอดภัยแก่ พายุไซโคลนล่วงหน้า การแจ้งเตือนน้ำท่วม และ สาธารณชนท่ีเช่ือถือได้ในเวลาที่เหมาะสม ทั้งในช่วง การแจ้งเตือนสึนามิ และมีสี่ประเทศ (ร้อยละ 40) ท่ีมี เกิดเหตุและหลังการเกิดภัยพิบัติผ่านสถานีวิทยุ กฎหมายอนุญาตให้หน่วยงานของรัฐใช้ช่องทางการ ดาวเทียม ผู้ให้บริการสัญญาณดาวเทียม ระบบ สื่อสารส่วนบุคคลในการส่งคำเตือนหรือข้อความต่าง ๆ เคเบิลทีวี และระบบเคเบิลไร้สาย เกือบทุกประเทศ ล่วงหน้าและระหว่างที่เกิดภัยธรรมชาติหรือเหตุการณ์ มหี นว่ ยค้นหาและชว่ ยชวี ิตผปู้ ระสบภัยโดยเฉพาะ

รายงานสถานการณก์ ารจมนำ้ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 6. กำหนดและใชก้ ฎข้อบังคบั ดา้ นความปลอดภยั ในการขนสง่ ทางเรอื และการเดนิ เรอื กฎข้อบังคับด้านการขนส่งทางเรือและการเดินเรือท่ัวทั้ง นอกจากน้ีในประเทศศรีลังกาและไทยยังม ี ภูมิภาคมีความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างประเทศ การประเมินมาตรการเหล่าน้ ี ตา่ ง ๆ และภายในประเทศทีม่ ีกฎขอ้ บงั คบั ในระดบั ยอ่ ย อยดู่ ว้ ยเชน่ กนั กฎหมายและกฎระเบยี บทแ่ี ตกตา่ งกนั นน้ั ท้ังนี้เพ่ือป้องกันการซื้อขายเส้ือชูชีพที่ไม่ได้มาตรฐาน เนื่องมาจากประเภทของเรือที่แตกต่างกันโดยขึ้นอยู่กับ การมีมาตรฐานทำให้ม่ันใจได้ว่าผู้ใช้จะได้เสื้อชูชีพ ขนาดของเรือ ประเภทของเรือ และพน้ื ที่การใชง้ าน คุณภาพสูงที่จะช่วยให้ลอยตัวในน้ำได้อย่างแน่นอน เส้ือชูชีพจะมีประสิทธิภาพสูงสุดเมื่อปรับสายรัด ผู้คนจำนวนมากเดินทางทางน้ำทุกวันโดยการใช้เรือ อย่างถูกต้องและสวมใส่ตลอดเวลาขณะอยู่บนเรือ ในรูปแบบที่แตกต่างหลากหลายในประเทศต่าง ๆ กฎหมายวา่ ดว้ ยเสอื้ ชชู พี ในแปดประเทศ (รอ้ ยละ 80) ในภมู ภิ าคน้ี การเดนิ ทางทางนำ้ ทกุ รปู แบบลว้ นมคี วามเสยี่ ง กำหนดมาตรฐานที่ต้องปฏิบัติตาม ซึ่งส่วนใหญ ่ ต่อการจมน้ำ การมีกฎข้อบังคับและการบังคับใช ้ จะสอดคลอ้ งกบั ขอ้ กำหนดเรือ่ งเส้อื ชชู ีพของ SOLAS ข้อบังคับเหล่าน้ันเพื่อความปลอดภัยสำหรับการใช้เรือ ตามอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยความปลอดภัย เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกประเทศในการลดการเสียชีวิต แห่งชวี ติ ในทะเล จากการจมน้ำ มีเจ็ดประเทศที่รายงานว่ามีมาตรการ ด้านกฎข้อบังคับทางทะเล และมีห้าประเทศจาก มีเจ็ดประเทศจากสิบประเทศท่ีตอบแบบสอบถาม ประเทศเหล่านี้ท่ีมีการดำเนินงานครอบคลุมมากกว่า ว่า มีกระบวนการทางกฎหมายในการควบคุม ร้อยละ 75 ของประชากร การจดทะเบียนและการออกใบอนญุ าตใชเ้ รือ