ชลธิชา

กาลครงั หนึงนานมาแลว้ มลี กู หมสู ามตวั เป็นพีนอ้ งกนั พวกมนั ออกเดนิ ทางเพือจะหาทีสรา้ งบา้ นคนละหลงั และเดินทางมาถงึ ชายป่ าแหง่ หนึง พวกมนั ตดั สินใจจะสรา้ งบา้ น บรเิ วณนีใกล้ ๆ กนั และเดนิ ทางไปตลาดเพือซอื ของสรา้ งบา้ น พใี หญ่ซอื ฟางไปสรา้ งบา้ นจะไดไ้ มเ่ หนือยและไมห่ นกั ดว้ ย พรี องซอื เศษไมไ้ ปสรา้ งบา้ นตอกตะปไู ม่กีทกี เ็ สรจ็ แลว้ นอ้ งเลก็ ซอื อฐิ มาสรา้ งบา้ น พีใหญ่พีรองเห็นหวั เราะและบอกวา่ ทาํ ไมเจา้ โง่อยา่ งนี กวา่ จะแบกไป กวา่ จะสรา้ งบา้ นเสรจ็ ก็ใช้ เวลานาน

แตถ่ า้ เราใชอ้ ิฐสรา้ งบา้ น มนั กจ็ ะแข็งแรงและทนทานกวา่ นะ พใี ชฟ้ างกบั เศษไมจ้ ะไมป่ ลอดภยั นะพี และทงั 3 พนี อ้ งก็แบกของกลบั บา้ น พอถงึ ชายป่ าตา่ งคนกต็ า่ งแยก ยา้ ยมาสรา้ งบา้ นของใครของมนั ลกู หมตู วั ทหี นึงสรา้ งบา้ นดว้ ยฟางใชเ้ วลาไมน่ านนกั ก็เสรจ็ ส่วนลกู หมตู วั ทสี องสรา้ งบา้ นดว้ ยเศษไมใ้ ชเ้ วลาไม่นานกส็ รา้ งบา้ นเสรจ็ และทงั สองไปดนู อ้ งเลก็ สรา้ งบา้ นซงึ ยงั ไมเ่ สรจ็ นอ้ งเล็กตอ้ งคอ่ ย ๆ ก่ออิฐทีละกอ้ นทลี ะอนั กวา่ จะสรา้ งเสรจ็ กอ็ กี หลายวนั

เพราะอยากไดบ้ า้ นทีแขง็ แรงและปลอดภยั นอ้ งเลก็ จึงไม่เชอื พี ๆ ทงั สอง ทบี อกใหเ้ ปลียนมาใชฟ้ างกบั เศษไม้ ลกู หมทู งั สองจงึ ออกไปวิงเลน่ วา่ ยนาํ ส่วนนอ้ งเลก็ กต็ งั หนา้ ตงั ตาสรา้ งบา้ นจนเสรจ็ ตกดึกทงั สามตวั กเ็ ขา้ นอนบา้ นใครบา้ นมนั จนกระทงั คืนหนึงมเี จา้ หมาป่ามาซมุ่ ดู หวงั จะมาจบั ลกู หมทู งั 3 ตวั มาเป็นอาหาร

และไปบา้ นลกู หมทู ีสรา้ งบา้ นดว้ ยฟางก่อน พอมนั มาถึงประตู มนั กพ็ ดู ขึนวา่ ... เจา้ ลกู หมนู อ้ ยออกมาใหข้ า้ กินดกี วา่ นะ ไม่ฉันไมเ่ ปิดประตใู หแ้ กหรอก ไป๊ ไปใหพ้ น้ นะ ไม่เปิดไม่เป็นไร บา้ นฟางแบบนีขา้ เป่ากพ็ งั แลว้ แย่แลว้ บา้ นฟางของฉันพงั หมดแลว้ มามะมาใหพ้ ีหมาป่ากินดีกวา่

เจา้ ลกู หมรู บี วิงไปหานอ้ งรองทสี รา้ งบา้ นดว้ ยเศษไม้ และเจา้ หมาป่ ากม็ าเคาะทีประตแู ลว้ บอกใหเ้ ปิด ลกู หมบู อก ...ไมม่ ที างขา้ ไม่ยอมเปิดประตู ใหห้ มาป่ าใจรา้ ยเดด็ ขาด ...ออ๋ เหรอ บา้ นไมท้ ีไม่แข็งแรงแบบนี แคข่ า้ กระโดดกระแทกประตสู องที มนั กพ็ งั แลว้ ละ่ เอาละ่ นะ 1 2 3 แลว้ เจา้ หมาป่าก็พงั ประตเู ขา้ มาไดเ้ จา้ หมทู งั สอง รบี วิงไปบา้ นอิฐของนอ้ งเลก็ โดยทีมีเจา้ หมาป่าวิงมาตดิ ๆ และเล่าใหน้ อ้ งเลก็ ฟังวา่ บา้ นทงั สองหลงั ถกู หมาป่ าพงั ไปแลว้

เจา้ หมาป่ ากม็ าถึงบา้ นนอ้ งเล็ก และเคาะประตู แลว้ พดู ขึนว่า .... เปิดใหข้ า้ เขา้ ไปกินเดียวนีนะ ไม่เปิดจะพงั บา้ นอกี หลงั นะ นอ้ งเล็กตะโกนบอก กลบั ไปเจา้ หมาป่า เจา้ ไมม่ ที างพงั บา้ นหลงั นีไดห้ รอก เดยี วจะเป่ าใหบ้ า้ นพงั ไปเลย หมาป่ ารวบรวมลมเป่ า แต่บา้ นกไ็ ม่ยอมพงั ไดข้ า้ จะกระโดดกระแทกใหบ้ า้ นพงั ไปเลย 1 2 3 โอย๊ ใครกไ็ ดช้ ว่ ยหมาป่ าดว้ ย เจา้ หมาป่ ากระโดดกระแทกกบั ประตบู า้ นอฐิ อยา่ งแรงแตด่ ว้ ยความ ทีเป็นบา้ นแขง็ แรงมาก มนั จงึ เจบ็ จนเป็นลมสลบไป

ส่วนเจา้ หมทู งั สามตวั ตา่ งกป็ ลอดภยั ในบา้ นอฐิ ของนอ้ งเลก็ หลงั จาก นนั หมาป่าก็ไดส้ าํ นึกและ หนั มากลบั ตวั กลบั ใจเสยี ใหม่คอื เป็นหมา ป่าทีอ่อนโยน และอาศยั อยใู่ นทีของมนั อย่างสงบสขุ ส่วนหมผู เู้ ป็น พี ๆ ทงั สองตวั ก็ตงั ใจจาํ เอานอ้ งหมตู วั สดุ ทอ้ ง เป็นตวั อยา่ ง คอื หนั มาขยนั หมนั เพียรและไมเ่ กยี จครา้ น ขา้ งฝ่ายแมห่ มกู ใ็ หม้ คี วามสขุ และพอใจเป็นอย่างมาก..ทกุ ตวั ไดอ้ าศยั อยอู่ ย่างมคี วามเกียวขอ้ งที ดีต่อกนั และกนั ตลอดมา..

นทิ านเรอื งนีสอนใหร้ ูว้ า่ :การเกียจครา้ นไมไ่ ดท้ าํ ใหส้ บายจรงิ ๆ เลยแตจ่ ะทาํ ใหน้ าํ ทกุ ขภ์ ยั มาสตู่ น ควรทีจะเป็นคนขยนั ดีกว่า