uei เมื่อผสมกบั เสยี งพยญั ชนะเสยี งสระตวั กลางจะหายไป กลายเปน็ ui = เวย iou เม่ือผสมกับเสยี งพยัญชนะเสยี งสระตัวกลางจะหายไป กลายเปน็ iu = โยว สระนาสิก ซ่งึ ประกอบด้วย ɑn en ɑng eng อัง เอิง อัน เอิน in iɑng อนิ อ+ี อัง=เยียง ong iɑn uɑn uen อ+ู อนั =วนั อง อ+ี อนั =เอยี น üɑn อู+เอนิ =เวนิ อวี+อัน=เยวยี น ün ing iong ยวิน อิง อ+ี อง=โยง uɑng ueng er เออร์ อู+อัง=วัง อ+ู เองิ =เวิง uen เม่ือผสมกับเสยี งพยญั ชนะเสียงสระตวั กลางจะหายไป กลายเปน็ un=เวนิ er เวลาออกเสยี งให้ออกเสยี งเปน็ “เออ” แลว้ งอลน้ิ เข้าข้างใน การผสมพยญั ชนะกับสระ พยางคเ์ สียงตวั zhi, chi, shi, ri, zi, ci, si เกิดจากเสยี ง พยญั ชนะ zh, ch, sh, r, z, c, s ผสมกบั เสยี งสระ -i ไมใ่ ช่สระ i เวลาเขียนพยางคเ์ สยี งท่ีเกิดขึ้นจากการผสมของเสียงพยญั ชนะ j, q, x กั บเสียงของ สระ ü, üe, üɑn, ün จุดสองจดุ ท่ีอยขู่ า้ งบน u จะหายไป เชน่ jü กลายเปน็ ju ดงั ตวั อย่างต่อไปน้ี ju qu xu จวี ชวี ซวี jue que xue เจวยี เชวีย เซวีย juɑn quɑn xuɑn เจวยี น เชวยี น เซวียน
jun qun xun จวิน ชวิน ซวิน สว่ นพยางคท์ ่ีเกิดจากการผสมเสียงของพยัญชนะ n l กบั เสียงสระ ü, üe, üɑn, ün จดุ สองจดุ ทอี่ ยขู่ า้ งบน u ยังคงอยู่เหมือนเดมิ เพราะฉะน้ันควรจะ ระมัดระวงั การออกเสยี ง เช่น nü nüe lü lüe การผสมพยัญชนะกับสระ เมอ่ื เสียงสระ i หรือสระผสมที่ขึน้ ต้นด้วย i กลายเปน็ พยางค์เสยี ง ต้องเขยี นในรูป ดงั นี้ 1. ให้เติม y เข้าไปข้างหน้าเสียงสระ i, in, ing ดงั รูปต่อไปน้ี i yi y + in yin ing ying 2. เสยี งสระอื่นท่เี หลอื ใหเ้ ปลี่ยน เปน็ ดงั นี้ iɑ yɑ iɑn yɑn you ie ye iou yɑng iɑo yɑo iɑng เม่ือเสียงสระ u กลายเปน็ พยางคเ์ สียง ใหเ้ ขยี นเป็น wu สว่ นเสยี งสระผสมที่ ข้นึ ตน้ ดว้ ย u กลายเปน็ พยางคเ์ สยี งให้เปล่ียน u เปน็ wu ดังนี้ uɑ wɑ uɑi wɑi uo wo uɑn wɑn uei wei uen wen uɑng wɑng ueng weng
เมือ่ เสียงสระ ü และสระผสมทข่ี ้นึ ตน้ ดว้ ย ü กลายเปน็ พยางคเ์ สียง ให้เขียนดงั น้ี ü yu üe yue üɑn yuɑn ün yun
ใบความรทู้ ี่ 3 เร่ือง ระบบเสยี งวรรณยกุ ตแ์ ละกฎในการออกเสียงวรรณยุกต์ในภาษาจีน วรรณยุกต์ (声调 shēng diào เซงิ เต้ยี ว) วรรณยกุ ตภ์ าษาจีนมที ้ังหมด 4 เสยี ง เสียงท่ี 1 เสยี งท่ี 2 เสยี งท่ี 3 เสียงท่ี 4 () () () () yīn yáng shàng qù 阴 阳 上 去 สามญั โท จตั วา เอก กฎในการออกเสียงวรรณยุกต์ 声调的规律 shēngdiào de guīlǜ 1. เสียงเบา 轻声 qīngshēn ในภาษาจีนมีเสยี งอา่ นท่ีเรียกว่าเสยี งเบาจะไม่มีการเตมิ เครื่องหมายวรรณยุกต์บนสระ เชน่ māmɑ bàbɑ xièxie 2. การวางตาแหน่งของเคร่ืองหมายวรรณยุกต์ จะวางอยูบ่ นเสียงสระหลักดงั ตาราง ตาแหน่งของเคร่ืองหมายวรรณยกุ ต์ สระเดี่ยวและสระนาสิก สระประสมและสระนาสิก วางอย่บู น ɑ ā āi āo -iā - ān iāo āng -uā -uāi -iān -uān - วางอยู่บน o o üān* -ong -iāng -uāng ōu -uō วางอยู่บน i** -iōng -ī -uī -īn -īng วางอย่บู น u -ū -īu -ūn
วางอยู่บน ü -ǖ* -ǖn* *-ü, üe, üɑn, ün เม่ือตามหลัง j, q, x, y จดุ สองจดุ บน ü จะไมม่ ีเขียนแตถ่ า้ ตามหลัง n, l จะคงไว้ เช่น nǚ xué **ถ้ามกี ารเขยี นวรรณยุกตล์ งบน -i จุดบน i จะไม่เขียน เช่น -īn qīn กฏการเปลยี่ นเสียงวรรณยุกต์ โดยปกตแิ ล้วเสยี งทส่ี ามในภาษาจนี ถ้าผสมกบั เสียงวรรณยกุ ต์อ่ืนๆ จะออกเสยี งแค่เสยี งครึ่ง หน้าที่ลงเสียงต่า ซงึ่ เปรียบได้กบั เสยี งเอกในภาษาไทย ถ้าหากวา่ มวี รรณยกุ ตเ์ สียงทส่ี ามตดิ กันตัง้ แต่ สองพยางค์ข้นึ ไป เสยี งแรกจะอา่ นเปน็ เสียงวรรณยกุ ต์ที่สอง สว่ นเสยี งตวั หลังจะอา่ นเป็นเสียง วรรณยกุ ตท์ ี่สาม แต่พินอนิ ยังคงเขยี นเปน็ สัญลักษณ์แทนเสยี งสาม ในภาษาจีนนนั้ เสยี งท่ีพบว่ามีปัญหามากทสี่ ดุ คือเสยี ง 3 ( ) เชน่ ในเสียงกรณีท่ีเสยี ง 3 ( ) กับเสยี ง 3 ( ) เจอกันเสียงสามตวั แรกต้องเปล่ียนเป็นเสยี ง 2 ( ) ดงั ตัวอยา่ ง
1. ˇ + ˇ = ´ + ˇ เชน่ nǐ hǎo = ní hǎo 2. ˇ + ˇ + ˇ = ˇ + ´ + ˇ เชน่ wǒ hěn hǎo = wǒ hén hǎo หมายเหตุ ตวั อย่างในข้อที่ 1 เม่ือเสียง 3 เจอ เสียง 3 แลว้ เสียงสามตัวแรกจะต้องเปลยี่ นเป็นเสียงท่ี 2 ตวั อยา่ งในข้อที่ 2 เม่ือเสยี ง 3 สามตัวเจอกนั แล้ว เสยี งสามตัวแรกยงั คงเดิมอยู่ แต่เสียงสามตัวท่ี 2 จะตอ้ งเปลี่ยนเปน็ เสียง 2 เสียงสามตวั ท่ี 3ยังคงเดิม
Search
