0ea943fa-f495-4c77-ab8f-a73ce71ea7cd

๑๐๑ “พ่จี ะไปศพใครฮะ?” “ศพ...คุณเฟื่ องไงล่ะ ฉันอยากพบแก เพราะเร่ืองน้ีแหละ บ่ายน้ีแกวา่ งไม่ใช่หรือ?” “ว่างฮะ ผมลาตลอดถึงเย็นเลย...เร่ื อง อะไรนะฮะ? ลูกเมียเขาเกิดจะเอาเรื่องข้ึนมาอีก หรือ? เห็นว่าเงียบไปแลว้ ” ไทวซ์ กั อยา่ งใจร้อน ทฬั ห์โบกมือให้นอ้ งชายหยุดซักถาม และพยกั หน้าไ ปทาง เส้ื อกาง เกงชุ ดส ากลสี ขาวอี กชุ ด หน่ึงในไมแ้ ขวนท่ีแขวนอยบู่ นขอ ออกคาํ สัง่ วา่ “วา่ งกแ็ ต่งตวั เขา้ ฉนั จะเอาแกไปดว้ ย” “ฮา้ ผมน่ะหรือฮะ?” ไทวร์ ้อง พร้อมที่จะ คดั คา้ น แต่ทฬั ห์เดินออกจากห้องไปเสียก่อน หลงั จากที่พดู ตดั บทวา่

๑๐๒ “ฉนั จะไปคอยแกที่หอ้ งนงั่ เลน่ ” ไทวก์ า้ วเขา้ ไปในหอ้ งนง่ั เล่น ต้งั ใจจะป้ัน หนา้ ใหบ้ ้ึงเพราะโมโหพี่ชายที่บงั คบั ใหท้ าํ ส่ิงท่ี ไม่พอใจ แต่พอแลเห็นใบหน้าขรึมบอกความ ยุ่งยากใจของพ่ีชายเขา้ ก็ลม้ ความต้งั ใจน้ันเสีย ทฬั ห์น่ังสูบบุหร่ีรอน้องชายอยู่และยิ้มรับเมื่อ เห็นเขากา้ วเขา้ ไปในหอ้ ง ทกั วา่ “ใส่ ได้พอดีน่ี ไทว์ ชุดน้ีฉันใส่ ตึงไป หน่อย ถา้ แกชอบกเ็ อาไปเลยซี ยกให”้ ไทวย์ กมือไหว้ หวั เราะพลางพดู วา่ “ผมเลยต่อว่าไม่ออกเลย เล่นปิ ดปากกนั แบบน้ี” เขาลงนง่ั ที่เกา้ อ้ีตรงขา้ มกบั พี่ชายแลว้

๑๐๓ ถามต่อไปวา่ “พี่จะเอาผมไปดว้ ยทาํ ไมฮะ? โธ่ ผมไม่รู้จกั ใครสกั คน ไดเ้ ปิ่ นตาย” “ฉนั จะพาแกไปดูผูห้ ญิงคนหน่ึง” ทฬั ห์ ตอบหนา้ ตาเฉย ไม่สนใจต่ออาการตกตะลึงพรึง เพริดของนอ้ งชาย เขากล่าวต่อไปว่า “ถา้ แกได้ เห็นตัวเขาแล้วแกจะต้องชอบใจ และถ้าแก สามารถทาํ ใหเ้ ขาตกลงแต่งงานกบั แกได้ ฉนั จะ ออกค่าอะไรๆให้ท้ังหมด ต้ังแต่ของหม้ัน ค่าใชจ้ ่ายในวนั แต่งงานท้งั เรือนหออีกหน่ึงหลงั ดว้ ย ถา้ แกไม่อยากอยทู่ ่ีน่ี” “โอโ้ ฮ ทาํ ไมถึงเร่งร้อนให้ผมแต่งงานนกั เล่าฮะ? โธ่ผมยงั อยากอยเู่ ป็นอิสระต่อไปอีกสัก หน่อยยงั ไม่อยากหาห่วงผกู คอเลยฮะ” ไทวร์ ้อง

๑๐๔ อุทธรณ์ แต่แลว้ ความเป็นชายหนุ่มทาํ ให้เขาอด ถามต่อไปมิไดว้ า่ “ว่าแต่ผูห้ ญิงคนน้นั เป็นใคร ฮะ? สวยไหม?” “สวยมาก” ทฬั ห์ตอบเสียงหนกั แน่น “ถา้ ส่ ง เ ข้า ปร ะกว ดน าง ส าว ไท ย ก็ค ง ไ ม่ แ ค ล้ว ไ ด้ มงกฎุ ” “โอโ้ ฮ” ไทวอ์ ุทานซ้าํ “ลูกสาวใครฮะ? ช่ือไหร่?” “ช่ือ เฟ่ื องลดา นามสกุล ปัฐยาวตั ก็ลูก คุณเฟ่ื องนี่แหละ เป็ นลูกเมียเก่าที่ตายไปแลว้ ส่วนเมียใหม่เขาก็มีลูกติดมาคนหน่ึงช่ือสร้อย สน”

๑๐๕ “เอ๊ะ ทาํ ไมพ่ีถึงอยากให้ผมแต่งงานกับ หล่อนนะฮะ? มีความจาํ เป็ นอะไรหรือ?”” น้องชายสักอย่างสงสัย ทฬั ห์ดบั บุหรี่ในที่เข่ีย แลว้ ลุกข้ึนยนื กลา่ ววา่ “ไปพดู กนั ในรถดีกวา่ เดี๋ยวจะชา้ ไป” ไทวเ์ ดินตามพ่ีชายไปขา้ งล่าง ตรงไปยงั รถของเขาเอง พลางวา่ “ไปรถผมดีกว่านะฮะ ผมขบั เอง พี่จะได้ พดู ไดส้ บายๆ...เผาวดั ไหนฮะ?” “วดั มงกฎุ ฯ ขบั ชา้ ๆหน่อยนะ ไทว์ แต่ฉัน ขบั ยงั กบั เต่าคลาน ยงั ชนคนเขา้ ได”้ “ผมรับรองฮะ วนั น้ีจะใชน้ ้าํ มนั ตราเต่าสัก วนั ”

๑๐๖ ระหว่างทาง ทฬั ห์ไดเ้ ล่าใหน้ อ้ งชายฟังถึง เรื่องที่เขาไดย้ นิ จากปาก ‘เส่ียนภ’ และสมุนของ เขา รวมท้ังคาํ รับรองที่เขาได้ให้แก่นายเฟื่ อง เก่ียวกบั ธิดาคนเดียวของชายผูเ้ คราะห์ร้ายคน น้นั เม่ือเลา่ จบลงชายหนุ่มไดก้ ล่าวเสริมถึงความ คิดเห็นของเขาวา่ “จากการติดต่อกบั คุณสร้อยทอง เมียคุณ เฟื่ องเพียงคร้ังสองคร้ัง ฉนั กส็ งั เกตเห็นวา่ หล่อน เป็ นคงงกเงินไม่น้อย จึงไดค้ ิดเลยไปถึงว่า ถา้ หากไอเ้ สี่ยน่ันส่งทูตมาขอซ้ือเฟ่ื องลดาจริง ข้ี คร้านยายแม่เล้ียงจะทูนหวั ให้ ทีน้ีผลร้ายกต็ กอยู่ แก่เดก็ ส่วนไอเ้ รากจ็ ะกลายเป็นคนดูดาย ไม่รัก คาํ พูดปล่อยให้เด็กเสียไปโดยไม่คิดช่วยเหลือ ท้งั ๆท่ีพ่อเขาก็ตายเพราะเรา ฉันจึงอยากขอร้อง

๑๐๗ แกวา่ ถา้ แกคิดว่าจะรักหล่อนได้ กใ็ หล้ องติดต่อ กบั หล่อนดู ถา้ ยงั ไงก็ให้แต่งงานกนั เสียก่อนท่ี ไอเ้ สี่ยนน่ั จะกลบั จากฮ่องกง” ไทวน์ ่ิงอ้ึงไปนิดหน่ึง ในที่สุดกพ็ ดู วา่ “ผมก็เห็นควร ท่ีพ่ีคิดจะช่วยเด็กคนน้ัน แต่...เวลาน้ีผมติดต่อกบั ผูห้ ญิงคนหน่ึงอยู่ เธอ เป็นนอ้ งของเพื่อน นนั่ ไม่สาํ คญั หรอกครับ มนั สาํ คญั อยตู่ รงที่เธอเป็นลูกสาวผูก้ าํ กบั ฯเสียดว้ ย ผมไม่อยากทาํ ใหเ้ ธอโกรธ” “แกรักหล่อนหรือเปล่า?” “ก.็ ..ยงั ไม่ไดพ้ ูดเร่ืองรัก แต่เธอสนใจผม มาก เยน็ ๆมกั จะขบั รถมาหาผมเสมอ ท่ีจริงผมก็ ...ยงั ไม่แน่ใจ แต่ถา้ ไม่จาํ เป็นจริงๆผมกไ็ ม่อยาก

๑๐๘ ทาํ ใหเ้ ธอผิดหวงั ” นอ้ งชายตอบเสียงอ่อยๆ และ กล่าวต่อไปวา่ “อีกอย่างหน่ึงฐานะผมตอนน้ียงั แย่ ลาํ พงั ตวั ผมคนเดียวเงินเดือนยงั ไม่ค่อยพอใช้ ตลอดเดือน พี่ก็รู้ดีแลว้ นี่ฮะ ขืนตอ้ งเล้ียงเมียอีก ท้งั คนคงจะยิ่งแย่ใหญ่ ถึงพ่ีจะช่วยผมทุกเดือน ผมกค็ งไม่สบายใจ” “สรุปความว่าแกช่วยพ่ีไม่ได”้ ทฬั ห์ถาม เสียงเรียบๆ ไทว์เหลือบมองหน้าพ่ีชายอย่าง เกรงใจเม่ือไม่แลเห็นอาการโกรธเคืองในสีหนา้ ของเขากก็ ลา่ วต่อไปวา่ “ผมน่ะอยากจะช่วยพี่ที่สุดละฮะ แต่...ผม ไม่รู้จะพดู ยงั ไงถกู ก.็ ..พ่ีทาํ ไมไม่ขอแต่งงานกบั หล่อนเสียเองล่ะฮะ พ่ีก็ไม่มีพนั ธะอยู่กับใคร

๑๐๙ ฐานะของพี่ก็ดี สมควรแต่งงานทุกอย่าง ท้ัง หลานๆกจ็ ะไดค้ นดแู ล” ทัฬห์เงียบไปนิดหน่ึง และตอบเรียบๆ อยา่ งเดิมวา่ “เฟื่ องลดายงั เป็ นเด็กมาก อายุสักสิบเจ็ด สิบแปดเท่าน้นั ฉนั ไม่อยากใหใ้ ครๆติว่า โคแก่ อยากกินหญา้ ออ่ น” “อะไรฮะ พี่น่ะกาํ ลงั เป็นหนุ่มใหญ่เตม็ ตวั รูปก็หล่อ ฐานะก็มนั่ คง ผมว่าถา้ พ่ีไปขอหล่อน คงไม่ปฏิเสธ” นอ้ งชายคา้ น ทฬั ห์จึงยมิ้ คลา้ ยจะ นึกขนั แต่เสียงท่ีตอบมีกงั วานเศร้าแฝงอยู่ “แกเห็นยงั ง้นั หรือ? แต่ฉนั คิดว่าก่อนที่เรา จะตดั สินใจอะไรลงไป ฉันอยากให้แกไดพ้ บ

๑๑๐ กบั เหตุการณ์วนั น้ีเสียก่อนดีกว่า บางทีแกจะได้ รู้วา่ แกคาดอะไรผดิ ๆไปมากทีเดียว” เมื่อถึงวดั บุรุษหนุ่มท้งั สองกพ็ บเฟ่ื องลดา ยนื คอยรับแขกอยรู่ ิมประตูวดั กบั เพื่อนหญิงคน หน่ึง เด็กสาวกาํ พร้าสวมกระโปรงบานติดกบั ตวั เส้ือ ซ่ึงตดั รัดรูปมีแขนยาวเลยศอก คอเส้ือ เ ป็ น รู ป ส่ี เ ห ล่ี ย ม ต้ื น ๆ ห ล่ อ น มิ ไ ด้ส ว ม เครื่องประดบั ใดๆ ผมสีน้าํ ตาลเขม้ ของหล่อน ถักเป็ นเปี ยพนั รอบศีรษะ และเหน็บไวอ้ ย่าง เรียบร้อยท่ีทา้ ยทอย สีดาํ สนิทของเคร่ืองแต่ง กายขบั ผิวขาวผ่องของหล่อนให้ดูผุดผาดยิ่งข้ึน น่องเรียวงามซ่อนอยู่ในถุงเทา้ ไนลอนสีดาํ และ รองเทา้ ส้นสูงที่หล่อนสวมอยกู่ เ็ ป็นรองเทา้ สวม แบบเรียบๆ ไม่มีเครื่องแต่งใหด้ รู ุงรัง

๑๑๑ แวบแรกท่ีเห็น ไทวก์ ต็ ามพี่ชายเบาๆวา่ “คนใส่ถุงเทา้ นั่นใช่ไหมฮะ? เฟ่ื องลดา สวยจงั เลย” “นน่ั ละ วา่ ไง แกจะกลบั ใจไหมล่ะ?” ไทว์หัวเราะอายุๆแล้วท้ังสองคนก็เดิน ตรงเขา้ ไปหาเด็กสาว เฟ่ื องลดาซ่ึงกาํ ลงั พูดกบั กานดา หยดุ พดู ทนั ทีเม่ือแลเห็นทฬั ห์ หล่อนหุบ ปากสนิทน้าํ ตาซึมออกมาคลอตา สายตาจบั อยทู่ ่ี ชายหนุ่มเขม็ง ไม่ยอมพนมมือไหว้ ทฬั ห์ยิม้ กบั เดก็ สาวอยา่ งกนั เอง ทกั วา่ “คุณแม่อยขู่ า้ งในหรือ คุณเฟื่ อง” “ดิฉันชื่อเฟื่ องลดา เฟื่ องเป็ นช่ือคุณพ่อ ของดิฉัน” เฟื่ องลดาตอบเสียงห้วน โดยไม่

๑๑๒ สนใจกบั การสะกิดเตือนของเพื่อน “และคุณแม่ ของดิฉนั กเ็ สีย เสียนานแลว้ ดว้ ย” ไ ท ว์ เ ลิ ก คิ้ ว อ ย่ า ง แ ป ล ก ใ จ แ ก ม ข บ ขัน แต่ทฬั ห์มีสีหนา้ ปกติ เขาไม่เปลี่ยนเสียงพดู เมื่อ กล่าววา่ “ฉนั หมายถึงคุณสร้อยทองน่ะ เฟื่ องลดา” “คุณอาอย่ขู า้ งในค่ะ รับแขกอยขู่ า้ งในกบั พี่สน” กานดารีบตอบแทน ทฬั ห์จึงกล่าวคาํ ขอบใจและชวนนอ้ งชายเดินเขา้ ไปขา้ งใน เฟื่ อง ลดายงั มองตามไป เดก็ สาวแลเห็นชายหนุ่มท่ีมา กบั ทฬั ห์ เหลียวกลบั มามองหล่อนอีกคร้ังหน่ึง ส่วนทฬั ห์น้ันเดินตวั ตรงมิไดเ้ หลียวซ้ายแลขวา จนลบั ตาหลอ่ นไป

๑๑๓ “แก่นจงั ลดา ทาํ ไมไปตอบเขายงั ง้นั ล่ะ? เขาทกั เราด๊ีดี รู้สึกเขาเอน็ ดูเธอออก” กานดาดุ “สะกิดเท่าไรกไ็ ม่ฟังเสียดว้ ย” “ยงั น้อยไปเสียอีกนะ นี่ถา้ ไม่กลวั เสียช่ือ คุณพ่อ เสียช่ือโรงเรียน ฉันคงแถมเข้าให้สัก ป๊ าบหน่ึงแลว้ ละ” เฟื่ องลดากดั ฟันตอบ สายตา เคียดแคน้ ของหล่อนมองปราดไปยงั รถโอเปิ ลสี น้ําเงิน ซ่ึงจอดอย่างทา้ ทายอยู่ข้างๆประตูวดั ความคิดหน่ึงเกิดข้ึนในสมอง แต่ไม่ปริปากของ เพื่อนเพราะไม่แน่ใจเสียแลว้ ว่าจะไดร้ ับความ ร่วมมือหรือไม่ กานดาแลเห็นสายตาของเพื่อน หญิงกถ็ ามวา่

๑๑๔ “รถคนั น้ีน่ะหรือที่...เออ้ ขอโทษเถอะจะ้ ลดา ฉนั ไม่ควรพดู ถึงเร่ืองน้นั อีก” “ไม่ใช่คนั น้ีหรอก” เฟื่ องลดาตอบ “คนั ท่ี ชนคุณพ่อเป็ นคาดิแล็คสีเขียว อาสร้อยบอกว่า วนั เกิดเหตุ เขายงั พาอาสร้ายกลบั มาส่งบา้ นดว้ ย รถคนั น้นั ...เอา แต่วนั น้ีทาํ ไมมาคนั น้ีล่ะ? หรือ จะรถของผูช้ ายคนที่มาดว้ ยกนั ? หนา้ ตาเม้ือน เหมือนกนั คงเป็นนอ้ งชายกระมงั ” “ฮื่อ ฉันก็ว่าเหมือน คงเป็ นน้องแน่ๆ” กานดารับ เฟื่ องลดาจึงพดู เปรยๆวา่ “สมมติวา่ เป็นรถของนอ้ งชายเขาล่ะ...เออ รถของน้องกบั ของพี่ก็เหมือนกนั แหละนะกาน นะ” กานดารู้สึกผดิ หูกถ็ ามวา่

๑๑๕ “เหมือนกนั น่ะหมายความว่ายงั ไง? ในแง่ ไหน?” แทนที่เฟื่ องลดจะตอบคาํ ถามน้นั หล่อน กลบั พดู วา่ “เออ เม่ือก้ีพี่ภีถามหาเธออยู่แน่ะกาน ว่า จะบอกแลว้ เลยลืมไปได”้ “เหรอ แล้วใครจะยืนเป็ นเพื่อนเธอล่ะ ลดา เขา้ ไปดว้ ยกนั เอาไหม?” กานดาถามอยา่ ง พาซื่อ เฟ่ื องลดาเมม้ ปากแน่น กะพริบตาทีหน่ึง เพ่อื ซ่อนพริ ุธ ตอบวา่ “ไม่เป็นไรหรอก กาน เด๋ียวฉนั จะตามเขา้ ไป ตอนน้ีจวนไดเ้ วลาแลว้ ละ เธอเขา้ ไปก่อน ดีกวา่ ”

๑๑๖ เม่ือกานดาเดินจากไปแล้ว เฟื่ องลดา เหลียวหลงั อย่คู รู่หน่ึง พบเดก็ ชายอายุประมาณ สิบสองสิบสามปี คนหน่ึง นุ่งกางเกงไม่สวมเส้ือ นง่ั ดูดไอศกรีมแท่งหน่ึงอยทู่ ี่ริมทางเดินตรงเขา้ ไปหา ซกั ไซไ้ ล่เลียงอะไรสองสามคาํ เมื่อเป็นท่ี พอใจหล่อนก็กระซิบท่ีหูของเขาเบาๆ เด็กคน น้ันพยกั หน้ารับอย่างตื่นเตน้ เฟื่ องลดายิ้มแลว้ ส่งธนบตั รฉบบั หน่ึงให้ แลว้ กเ็ ดินจากมา หล่อน เดินเรื่อยเขา้ มายงั ศาลาท่ีพกั แขก ขณะน้ีท้งั บุรุษ และสตรีท่ีมาร่วมงานน่ังกนั อยู่เต็มเพราะใกล้ เวลาเผา พระสงฆ์สี่รูปข้ึนนั่งบนอาสนเตรียม สวด เฟื่ องลดาเล่ียงเขา้ ไปทางดา้ นหลงั ตรงเขา้ หากลุ่มเพื่อนๆ ซ่ึงนัง่ รอหล่อนอยู่ เสียงกานดา ต่อวา่ ข้ึนวา่

๑๑๗ “พ่ี ภี บ อ ก ว่ า ไ ม่ ไ ด้ถ า ม ห า ฉั น สั ก ห น่ อ ย ลดาป้ํ าเป๋ อจงั ” “เหรอ ตายจริง ไดย้ นิ ใครกไ็ ม่รู้ถามถึงเธอ แลว้ นึกวา่ เป็นพีภ่ ี ขอโทษนะจ๊ะ กาน” เฟื่ องลดา พูดอย่างเสี ยใจ แต่ในดวงตาของหล่อนมี ประกายวาวเหมือนกบั กาํ ลงั หวั เราะ! ++++++++++++++++++++