ภาษาเขมร

หนงั สอื รวมศพั ทภ์ าษาเขมรถิ่นไทยเล่มนี้จัดทาข้ึนเพ่ือให้ผู้ที่สนใจในภาษาเขมร ถิ่นไทยได้เรียนรู้เก่ียวกับภาษาเขมรถ่ินไทยเพิ่มขึ้นไม่มากก็น้อย โดยในเนื้อหาจะ ประกอบไปด้วยหมวดต่างๆ ได้แก่ หมวดสัตว์ หมวดผักและผลไม้ หมวดส่ิงของ เคร่ืองใช้ หมวดเครือญาติและหมวดคากริยา รวมไปถึงประโยคท่ีใช้ในชีวิตประจาวัน ผจู้ ดั ทาหวังว่าหนงั สอื รวมศพั ท์ภาษาเขมรถน่ิ ไทยเล่มนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้ศึกษาและผู้ ทีส่ นใจในภาษาเขมรถนิ่ ไทย หากมีข้อผิดพลาดประการใดตอ้ งขออภยั ไว้ ณ ทน่ี ้ีดว้ ย คณะผจู้ ดั ทา







ภาษาเขมรถิ่นไทย ภาษาเขมรเป็นภาษาหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนในประเทศ ไทยน้ัน ภาษาเขมรเป็นภาษาพ้ืนบ้านที่พูดกันในหลายจังหวัดทางภาค ตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก กล่าวคือ ประชาชนส่วนใหญ่ใน จังหวัดสุรินทร์ บุรีรัมย์ ศรีสะเกษ และบางส่วนในจังหวัดอุบลราชธานี ร้อยเอ็ด มหาสารคาม นครราชสมี า สระแกว้ ปราจนี บรุ ี ฉะชิงเทรา ตราด จันทบุรี พูดภาษาเขมรในชีวิตประจาวันและมีวัฒนธรรมเฉพาะของตนเองท่ีถือ ปฏิบัติอยู่ จากการสารวจพบว่าประชากรท่ีพูดภาษาเขมรเป็นภาษาพ้ืนบ้านมี จานวนกว่าหนง่ึ ลา้ นสแี่ สนคน





กระตา่ ย อนั ซาย /ʔansaaj/

คางคก ตญิ กัวะ /tiɲkuəʔ/

จกั จั่น รยึ /rɤj/

จ้งิ จก ตญิ เจาะ /tiɲcɒʔ/

ชา้ ง ตันแร็ย /tanrɛj/

เต่า เนกิ /nʌʌk/

เปด็ เตีย /tiiə/

ผีเสื้อ ปิญประหลาด /pɪɲplaat/

ม้า แซ็ฮ /sɛh/

แมลงปอ กันตุมรุย /kantumruj/

แมว มวี /mɪɪw/

ยงุ มฮุ /muh/

ลิง ซวา /sawaa/

ววั กู /kʊʊ/

หมู จรูก /cruuk/



กระเทยี ม กระติม /kratim/

กล้วย เจจ /ceec/

ขนุน คนอ็ ร /kʰ anɒr/

แตงกวา ตระเซาฺ ะ /trasɒʔ/

แตงโม อเลอฺะ /ʔalʌʔ/

นอ้ ยหน่า ตีบ /tɪɪp/

ฝรง่ั ลปูด /lapʊʊt/

พรกิ มติฮ /matɪh/

มะพร้าว โดง /dooŋ/

มะเฟือง ซปอื /spɨɨ/

มะม่วง ซวาย /swaaj/

มะละกอ ลฮอ็ ง /lahɒŋ/

สม้ กโรจ /krooc/

อ้อย อาเปวิ ็ /ʔampəw/



กระด้ง กเรยี ง /kakriiəŋ/

กระดุม เลว /leew/

กางเกง คอ /kʰɔɔ/

แคร่ กเร /karee/

ตู้เย็น ตูเย็น /tuujen/

ถุง ท็อง /tʰɒŋ/

ประตู ทเวยี ร /tʰwiiər/

ปนื กาพลืง /kampʰlɤɤŋ/

ไฟฉาย ไฟฟา /fajfaa/

รองเท้า เกือก /kɨɨək/