ภาษาไทยอะไรเอ่ย

ภาษาไทยอะไรเอ่ย?

คำที่ประวิสรรชนีย์ คือ คำที่ออกเสียงสระอะ และมีรูปสระ_ะ กำกับ เวลา อ่านออกเสียงครึ่งเสียง หากรูปส​ ระ_ะ อยู่ที่พยางค์หน้า แต่ออกเสียงเต็มเสียง เมื่ออยู่ที่พยางค์หลัง คำที่ประวิสรรชนีย์ที่พยางค์หน้า ได้แก่ เช่น คำที่ขึ้นต้นด้วย กระ ได้แก่ กระเป๋า กระจก กะ ได้แก่ กะทัดรัด กะทิ คะ ได้แก่ คะน้า คะแนน ตะ ได้แก่ ตะปู ตะกร้า ทะ ได้แก่ ทะลุ ทะเล ปะ ได้แก่ ปะทะ ปะการัง ประ ได้แก่ ประตู ประมง มะ ได้แก่ มะระ มะขาม ระ ได้แก่ ระเบียง ระฆัง สะ ได้แก่ สะอาด สะดุด

คำที่ไม่ประวิสรรชนีย์ คือ คำที่ประสมสระ อะ เวลาอ่านออกเสียงคำที่ไม่ประวิสรรชนีย์จะอ่าน ออกเสียง อะ กึงเสียง เช่น ขนุน ฉลาม ถลำ เมล็ด สารพัด สมัย ถนน ตลก ตลิง ทนาย ทยอย สกัด สงบ สไบ ขโมย คำที่ไม่ประวิสรรชนีย์ ข้อสังเกตในการใช้มีดังนี้ 1. คำไทยที่ยกเว้นไม่ประวิสรรชนีย์ เช่น ธ ณ ธชี ทแกล้ว ทนาย อนึ่ง ฯพณฯ 2. พยางค์กลางของคำสมาส แม้จะออกเสียง อะ ก็ไม่ประวิสรรชนีย์ เช่น ศิลปกรรม ธนบัตร จุลสาร รัฐศาสตร์ พุทธพจน์ 3. พยางค์หน้าของคำสองพยางค์ที่ออกเสียงแบบอักษรนำ แม้จะออก เสียง อะ ก็ไม่ประวิสรรชนีย์ เช่น กนก ขนาน จรัส ฉลาด ตลับ เสมอ สลวย สวิง เฉลย 4. คำที่มาจากภาษาเขมรที่มีพยัญชนะต้นสองตัวซ้อนกัน จะต้อง อ่านคำหน้าเป็น อะ ไม่ต้องประวิสรรชนีย์ เช่น ขมา ขโมย ผจญ ผทม สบง เผดียง สลา จรูญ ถนน