หมาป่ากับแพะ

“หมาปา่ หวิ โซเห็นแพะตวั หนงึ่ กาลังเลม็ หญา้ อยู่บนยอดผาชัน” ซง่ึ มันไม่มที างจบั เจ้าแพะได้เลย

\"ตรงน้ันอนั ตรายมากนะทา่ น\" หมาป่าร้องแสรง้ ทาเปน็ หว่ งใย ในความปลอดภยั ของเจ้าแพะเหลือประมาณ

\"ทา่ นอาจจะตกลงมากไ็ ด้ ได้โปรดฟงั ข้าแลว้ ลงมาเสยี เถดิ ! ตรงนที้ ่านจะได้กนิ หญ้าน่มุ ๆ และอร่อยท่สี ดุ ของบ้านเมอื งน้ี จะมาเท่าไรก็ ไดต้ ามท่ีท่านตอ้ งการเลยละ\"

เจา้ แพะมองลงมาจากขอบผา \"ทา่ นช่างห่วงใยตัวข้าเสยี นก่ี ระไร\" แพะตอบ \"และท่านกช็ ่างเอ้ือเฟือ้ เรอ่ื งหญ้าของ ทา่ นเหลือเกิน แต่ขา้ รจู้ กั ทา่ นดี ทา่ นกแ็ ค่คิดถงึ อาหารของท่านเทา่ น้นั แหละ ไมใ่ ชข่ ้าหรอก!\"

:: นทิ านเรอื่ งนส้ี อนใหร้ วู้ า่ :: คาเชญิ จากคนเห็นแก่ตัวยอ่ ม ไมไ่ ด้รบั การตอบรับ

:: พุทธภาษิต :: ทุกโฺ ข พาเลหิ สงคฺ โม. สมาคมกับคนพาล นาทุกข์มาให.้ ขุ . ชา. นวก. ๒๗/ ๒๖๕.