Издание Всерос.эпистоляр.конкурса

Министерство культуры Республики Татарстан ГБУК РТ «Республиканская детская библиотека» Научно-методический отдел «Письмо автору любимой книги» Творческие работы участников Всероссийского эпистолярного конкурса-2021 Казань - 2021

ББК 78. 3 П - 43 Составитель: Гильмутдинова Л.К. - главный библиотекарь научно– методического отдела РДБ РТ. Редактор: Шарипова С.А. - заведующая научно–методическим отделом РДБ РТ. «Письмо автору любимой книги». Творческие работы участников Всероссийского эпистолярного конкурса-2021 / Составитель: Гильмутдинова Л.К.; редактор: Шарипова С. А. - Казань, ГБУК РТ «Республиканская детская библиотека», 2021 г. – 86 стр. 2

Содержание Вступительное слово …………………………………………………………...4 стр. Творческие работы победителей конкурса ………………………………...6 - 16 стр. Творческие работы участников……………………………………………17 – 86 стр. 3

Дорогие друзья! Перед вами сборник «Письмо автору любимой книги», в который вошли работы победителей и участников Всероссийского эпистолярного конкурса-2021. Свои творческие работы, письма - размышления о любимом произведении, о любимых героях, о роли книги в жизни человека на конкурс представили 101 участник в возрасте 12 - 14 лет из регионов России (Нижегородская, Омская, Ростовская, Свердловская области), г. Набережные Челны и 17 муниципальных районов Республики Татарстан: Актанышского, Алексеевского, Апастовского, Арского, Балтасинского, Высокогорского, Дрожжановского, Заинского, Лаишевского, Лениногорского, Менделеевского, Рыбно–Слободского, Сабинского, Сармановского, Спасского, Чистопольского, Ютазинского. После рассмотрения Оргкомитетом конкурса, за несоответствие содержания писем целям и задачам конкурса, 22 работы были исключены из списка конкурсантов. Главная причина в том, что данные письма были адресованы либо зарубежным авторам, либо жившим и творившим в другую эпоху. Например: Ж.Верну, Д.Роулингу, Н.Думбадзе, А.Пушкину, Н.Носову, К.Чуковскому и др. В итоге, на призовые места претендентами стали только 79 работ (44 - на татарском языке, 35 - на русском). Письма подростков адресованы 49 современным авторам. Среди российских авторов - Эдуард Веркин, Эльвира Смелик, Тамара Михеева, Елена Габова, Вадим Селин, Светлана и Николай Пономаревы и др. Среди авторов Татарстана подростки отдали предпочтение книгам Алмаза Гимадиева, Айгуль Ахметгалиевой, Юлдуз Шараповой, Галимьяна Гильманова, Ляли Гимадиевой и др. По решению Оргкомитета победителями и призерами Всероссийского эпистолярного конкурса «Письмо автору любимой книги» признаны 7 участников: 1 место: Сычков Андрей, 14 лет, Нижегородская область, Починковский муниципальный округ, п. Ужовка. Автор: Веркин Эдуард. Книга: «Облачный полк» Зиннатуллина Наркиза, 14 лет, Республика Татарстан, Балтасинский муниципальный район, с. Арбор. Автор: Ахметгалиева Айгуль. Книга: «Мин гашыйк булдым» 2 место: Сабинский Гайнутдинов Данис, 13 лет, Республика Татарстан, муниципальный район, пос.ж\\д разъезда Иштуган. Автор: Баймухаметов Айгиз. Книга: «Калдырма әнкәй» 4

Заикин Данил, 13 лет, Республика Татарстан, Спасский муниципальный район, г.Болгар. Автор: Мухаммадиев Ринат. Книга: «Глаза души» 3 место: Сафиуллина Камиля, 13 лет, Республика Татарстан, Балтасинский муниципальный район, с. Янгулово. Автор: Шарапова Йолдыз. Книга: «Каен алмасы» Казакова Диляра, 13 лет, Республика Татарста, Менделеевский муниципальный район, г.Менделеевск. Автор: Смелик Эльвира. Книга: «Нарисуй её тень» Хасанова Диляра, 12 лет, Республика Татарстан, Чистопольский муниципальный район, с.Тат.Адельшино. Автор: Гыймадиев Алмаз. Книга: «Хуш, Тамчыгөл» Выражаем благодарность коллективам Сабинской районной детской библиотеки МБУ «Сабинская ЦБС» (Районная библиотека имени Абрара Каримуллина) Сабинского муниципального района; Центральной детской библиотеки РМБУК «Балтасинская межпоселенческая Центральная библиотека» и Детской библиотеки МБУК «ЦБС Менделеевского муниципального района РТ» за внимание к нашему конкурсу и активное участие читателей. Спасибо всем участникам и руководителям детского чтения: родителям, библиотекарям, школьным учителям, подготовившим работы подростков к конкурсу! 5

«Письмо автору любимой книги» (письма читателей-детей сгруппированы по регионам, распределены по алфавиту названий районов и городов, откорректированы орфография и пунктуация) Конкурсные работы, занявшие призовые места. 1 место Нижегородская область Починковский муниципальный округ п. Ужовка Сычков Андрей 14 лет Автор: Веркин Эдуард. Книга: «Облачный полк» Здравствуйте, уважаемый Эдуард Николаевич! Решил написать Вам после прочтения повести «Облачный полк», которая не смогла оставить меня равнодушным. Признаюсь честно, обычно я книги о войне не читаю. Возможно, в силу возраста, предпочитаю фантастику и приключения. Книгу порекомендовала мама, которая работает в библиотеке. Сказала, что она заняла первое место на Всероссийском конкурсе на лучшее литературное произведение для детей и юношества «Книгуру». После такой рекламы мне стало интересно, и я открыл книгу. Втянулся сразу, так как речь шла о мальчишках, практически моих ровесниках. Разговоры про рыбалку, которую я тоже обожаю, мечты, воспоминания, байки с мистикой. Все так близко и понятно. Есть тут и приключения, так любимые мной, но это приключения особые, военные, невыдуманные. Эти мальчишки-партизаны воевали наравне со - взрослыми, терпели голод, холод, рисковали жизнью. А им бы ещё учиться, играть, выбирать, кем стать в будущем, но война лишила их всего этого. Особенно поразило, когда я узнал, что у героя книги Саныча есть реальный прототип пионер-герой Лёня Голиков. Короткая, героическая жизнь… Мы привыкли, что книги о Великой Отечественной войне написаны давно, уже ушедшими писателями, которые знали о ней не понаслышке. Удивительно, когда писатель является ровесником моих родителей, а значит, родился спустя несколько десятилетий после той войны. Хочется спросить, как вы смогли прочувствовать и передать ту атмосферу? Эти партизанские будни без прикрас, 6

без пафоса, с максимальной реалистичностью. Я как будто сам там побывал, почувствовал, «на что похожа война по ощущениям». Хочу выразить благодарность Вам, за такое произведение, которое, я думаю, никого не сможет оставить равнодушным. Наше поколение уже очень далеко от той войны, нам трудно представить, как это было. Читая «Облачный полк», я многое понял, представил, мне стало ближе и понятней то время, те люди и события. Конечно, хотелось бы пригласить Вас, уважаемый Эдуард Николаевич, к нам в школу или в библиотеку, ведь встреча с писателем, это очень интересно. Но, понимаю, что это вряд ли возможно, ведь я живу в поселке. Я обязательно прочитаю и другие Ваши книги, наверняка, не менее интересные, чем «Облачный полк». Желаю Вам дальнейших творческих успехов, написать еще много замечательных книг. Всего Вам доброго. До свидания. Республика Татарстан Балтасинский район, с. Арбор Зиннатуллина Наркиза 14 лет Автор: Ахметгалиева Айгуль. Книга: «Мин гашыйк булдым» Исәнмесез, диеп башлыйм әле, Хат башы бит шулай башлана. «Исәнмесез», дигән хатлар килсә, Укыганда күңел шатлана. Исәнмесез, минем яраткан язучым, хөрмәтле Айгөл апа Әхмәтгалиева. Сезгә кайнар сәламнәр юллап, иҗатыгызга гашыйк булган Нәркизә Зиннәтуллина хат яза дип белерсез. Миңа 14 яшь. Балтач районы Арбор авылында яшим. 8 нче сыйныфта укыйм. Биергә, шигырь сөйләргә яратам. Буш вакытларымда әдәби китаплар укыйм. Сез иҗат иткән «Мин гашыйк булдым» китабын аеруча яратып, дулкынланып укыдым. Аеруча хикәяләрегез күңелемә хуш килде. Беркемгә дә сер түгел, без, яшүсмерләр, кыска, җыйнак, аз күләмле әсәрләр укырга яратабыз. Сезнең хикәяләрегез ялыктыргыч озын түгел, ләкин үтемле, тирән мәгънәгә ия. Сезнең иҗатыгыз «Кыскалыкта – осталык» дигән халык әйтеменә туры килеп 7

тора. Мин үзем «Кыргый », «Кичер мине, әти», «Табыш» исемле хикәяләрегезне аеруча яратып укыдым. Һәр хикәягез гыйбрәт алырлык. Кайбер әсәрне укыйсың да онытасың, ә сезнең хикәяләрегез уйландыра, күңелдә төрле сораулар уята, шуларга җавап эзлисең, әсәр геройларын үз яшьтәшләрең белән чагыштырасың хәтта! Миңа бигрәк тә «Кыргый» хикәясе ошады. Бу хикәядә 8 нче сыйныф укучылары турында сүз бара, малайларына нәкъ минем сыйныфташ малайлар кебек, футбол «җене кагылган». Әсәрнең төп герое Рөстәм Кәбировка башта үземнең дә ачуым чыкты, Җебегән, пешмәгән, иптәшләрен санга сукмый бу, дип уйладым. Хикәяне укыган саен, Рөстәм бөтенләй көтелмәгән яктан ачылып китте. Авыру әбисен карый икән бит ул лабаса! Сигезенче каттан аркасына кочтырып, әбисен көн саен саф һавага алып чыга икән. Гаҗәпләнү катыш соклану хисе уятты Рөстәм. Айгөл апа, минем сезгә әсәр герое белән бәйле берничә соравым бар. Сез бу хикәянең сюжетын тормыштан алдыгызмы, әллә үзегез уйлап чыгардыгызмы? Рөстәмнең прототибы бармы? Тормышта шундый олы җанлы, кешелекле, өлкәннәрне хөрмәт итә торган, әбисен шулкадәр ярата торган егетләр чынлап та бар микән ул?! Бардыр, һичшиксез бардыр, дип ышанасы килә. Сыйныфташларының да Рөстәмгә карата фикере үзгәрде бит. Рөстәмгә ярдәм итәргә ничек атлыгып торалар алар. Менә бу чын дуслык ичмасам! Рәхмәт сезгә, Айгөл апа, дуслыкның көчен аңларга өйрәтә торган бу хикәягез өчен. Айгөл апа, «Кичер мине, әти» хикәясе мине бик нык тетрәндерде. Бүгенге көндә актуаль булган эчкечелек проблемасын яктырткансыз. Дамирны кызгандым. Күзләремә яшьләр килде хәтта! Шул каһәр төшкән аракы аркасында бәхетсез бит бу гаилә. Һәр кичләре мәхшәргә әйләнгән. Дамирның күңелендә әтисенә карата никадәр үпкә, рәнҗү... Шунысы аянычлы: малайның нинди шартларда яшәвен укытучысы да, классташлары да белми, Дамир үзе дә сиздермәскә тырыша. Ничек сиздерсен ди, оят бит аңа! Ялгызлыктан бәргәләнә малайның җаны, чарасызлыктан. Хикәяне укыгач, шундый фикергә килдем: сыйныфташларыңа, дусларыңа карата битараф булмаска кирәк. Дәрес хәзерләп килмәгән өчен орышырга гына түгел, ә аның сәбәпләрен ачыкларга тырышырга кирәк икән. Күзгә - күз карап сөйләшергә, аңлашырга... Ә сезне мин, Айгөл апа, бу хикәягез аша оста психолог итеп күрдем. Дамирның күңел кичерешләрен шулкадәр оста итеп тасвирлыйсыз, күңел кылларының һәр тибрәнешен үз йөрәгегез аша үткәргән кебек тоела. Шундый эчкерсез, тормышчан итеп язылган хикәяләрегез өчен рәхмәт! Сезнең әсәрләрегезне укыгач, минем тормышка карашым үзгәрде, моңарчы игътибар итмәгән күп нәрсәләрне аңлый башладым кебек. Минем Сезнең белән очрашасым килә. Әгәр мөмкин булса, безнең Арбор мәктәбенә очрашуга килә алмассыз микән? Без бик шат булыр идек. 8

Хөрмәтле язучым Айгөл апа Әхмәтгалиева, шушының белән хатымны тәмамлыйм. Сездән яңа хикәяләр көтеп калам. Сәламәт булыгыз, иҗат чишмәгез саекмасын. Сезгә ихтирам белән иҗатыгызга гашыйк укучыгыз Нәркизә дип белерсез. Сау булыгыз. 25 нче сентябрь, 2021 нче ел. _____________________________________________________________ 2 место Республика Татарстан Сабинский район, пос.ж\\д разъезда Иштуган, Гайнутдинов Данис 13 лет Автор: Баймухаметов Айгиз. Книга: «Калдырма әнкәй» Исәнмесез, Айгиз абый! Сезне бик хөрмәт итеп хат язучы Саба районы Иштуган бистәсеннән 7 сыйныф укучысы Гайнетдинов Данис Дамир улы. Мин үзебезнең авыл китапханәсендә иң актив укучыларның берсе. Бервакытны китапханәче апа «Томанлы яшьлек таңында» дип исемләнгән чара үткәрде. Әлеге чарада классик язучылар Фазыл Искәндәр, Чынгыз Айтматов, Джек Лондон, Хэмингуэй әсәрләренә күзәтү үткәрелде. Ә яңа китаплар исемлегендә сезнең «Калдырма әнкәй» әсәре бар иде. Дөресен генә әйткәндә, ул көнгә тикле минем татар телендә китаплар укыганым да юк иде. Китапханәче апа шулкадәр йөрәккә үтеп керә торган итеп сөйләде бу китап турында. Шул вакытта минем бу китапны башыннан ахырына кадәр укып чыгу теләге уянды. Һәм шул көнне мин китапны өйгә алып кайтып киттем. Китапны укый башлаганчы сезнең турында тагын да күбрәк белү өчен, интернетта сезнең тормыш һәм иҗат юлыгыз белән таныштым. Сезнең бик күп җирләрдә очрашуларга йөрүегез һәм сезне китап укучыларның нык яратуы турында да белдем. Ә инде әсәрне укый башлагач, мин аннан аерыла да алмадым. Ул кичне дәресләремне дә тиз – тиз генә әзерләдем. Төнге икегә кадәр укыдым мин китапны. Иртәгесен дәреслекләрем янына салып, мәктәпкә дә алып бардым. Тәнәфесләрем дә китап укып үтте. (Сыйныфташларым өчен минем бу халәтем, билгеле инде, бик сәер тоелды). Бу әсәрне тетрәнмичә уку мөмкин түгел. Үземне сезнең герой, Ильяс урынына куеп карадым. Аллам сакласын!!! Директор кешенең берни белми торып, сезнең мәрхүм әти – әниегезне исереп үлгәннәр дип әйтүе генә дә йөрәккә үткен пычак белән кадаган кебек булды. Аллаһыма шөкер минем әтиемдә, әниемдә исән –сау. Без матур гаилә булып үз йортыбызда яшибез. Миннән соң бу әсәрне әнием дә, әтием дә укыдылар. Язучылык осталыгы сезгә тумыштан ук бирелгәндер дип уйлыйм мин. Беренчедән, әлеге әсәрне язганда 9

сезгә бит бары 23 яшь кенә булган бит. Икенчедән, повесть безгә - укучыга ят тормышны ача, шул уңайдан әти-әниләребезне кадерләргә өйрәтә. Тормышка башкача күзлектән карарга мәҗбүр итә. Гади тел белән, йөрәк белән аңлаешлы итеп язгансыз бу әсәрне. Безнең мәктәптә укулар рус телендә алып барыла. Чөнки авылыбызда күп төрле милләт вәкилләре яши. Мин үзем укыганнар белән дусларымны да таныштырырга яратам. Әсәрнең эчтәлеген мин аларга бик кыска һәм кызыксындырырлык итеп кенә сөйләп бирдем. Көннәрдән бер көнне дустым китапның рус теленә тәрҗемә ителгәнен кибеттән сатып алып кайтты. Шулай итеп, «Калдырма, әнкәй» китабын дусларым да кулдан кулга йөртеп укып чыктылар. Шулай ук мин дусларыма «Калдырма, әнкәй» китабыгыз татар, казах, чуваш һәм башка телләргә тәрҗемә ителгәнен, әсәр буенча яшь режиссер Илсур Казакбаев М. Гафури исемендәге Башкорт дәүләт академия драма театрында шул исемдәге спектакль дә сәхнәләштергәне турында да сөйләдем. Мөмкин булса, сезгә бер сорау да бирәсем килә. Айгиз абый, сез үзегез балалар йортында тәрбияләнмәгән булып, берәр кеше соравы буенча гына язган булсагыз бу әсәрне, шушындый ук үтемле итеп яза алган булыр идегезме икән? Айгиз абый, сезнең беренче китабыгыз үк укучыларыгызда теләктәшлек тапкан, сез җәмгыятьнең игътибарын үзенә тарта алгансыз — бу бик сирәк очраучы иҗади бәхет. Сезнең киләчәктә төрле кеше язмышлары турында яңа талантлы әсәрләр иҗат итәчәгегезгә ышанам! Исән сау булыгыз, Сезгә бәхетле киләчәк, иҗади тормыш теләп калам. Кабат сәлам белән Данис. 13 сентябрь, 2021 ел. Республика Татарстан Спасский район, г. Болгар Заикин Данил 13 лет Автор: Мухаммадиев Ринат. Книга: «Глаза души» Уважаемый Ринат Сафиевич! Я прочитал Ваш рассказ «Глаза души». Первое, что мне захотелось сделать после прочтения, познакомиться с Вами поближе. Я перечитал страницы Вашей биографии и очень хочу поделиться с Вами своими мыслями о прочитанном рассказе. Меня потрясло все. Но главное, конечно, судьба главного героя. Вы так смогли рассказать о нем, что у меня возникло чувство гордости за Зуфар абый, а не чувство жалости. 10

В глубине души у меня сразу же возник вопрос: каким же писательским талантом надо обладать, чтоб жизнь слепого описать полной, глубокой, содержательной? И, главное, Ваш герой не просто живет, а живет с большой любовью ко всему и всем. Он чувствует и видит жизнь вокруг себя. Вы утверждаете, что «окружающий мир наполнен для него разнообразным смыслом». Он умело раскладывал сено, делал другую работу и, что самое ценное, каждое дело «выполнял с удовольствием, работал со вкусом, красиво, старательно, так же, как играл на гармони». Выполняя ту или иную работу, он непременно напевал. Но песни у него были грустные. Скажите, Вы специально «заставили» его петь грустные песни, тем самым обращая внимание читателя на его горькую судьбу? Согласитесь, не каждый с таким недугом будет петь, пусть даже и грустные песни. Я думаю, Вы правильно сделали, обозначив его горькую судьбу одним словом «его «тяжело». Ведь это говорит о силе его характера. Благодаря Вам, каждый читатель ясно представляет героя. Конечно, каждый видит по – своему, но, думаю, не заметить любовь и гордость, гармонию с природой, красоту и величие его души, невозможно. Знаете, меня очень затронул разговор с собеседником, где речь шла о жалости. Зуфар абый понимал, что окружающие его люди жалеют его. Ведь он не видит той красоты мира, которую видят все. Вы глубоко описали сцену общения героев, где не только у мальчика, но и у нас возникло желание «дохнуть целительным дыханием». Скажите, уважаемый Ринат Сафиевич, а Вы специально раскрыли нам характер героя, показали его судьбу через общение с подростком? Это так здорово! Ведь каждый из нас, читая, невольно оказывается на месте этого подростка и учится жизни у главного героя. Но больше всего меня потрясли его слова «Я не жалок. Я человек. Я все вижу и все понимаю. Ведь у человека кроме глаз на лбу, есть и глаза души». Вы знаете, мне 13 лет, но я ни разу не слышал, о том, что у души есть глаза… Глаза души… Вы, Ринат Сафиевич, дали нам возможность заглянуть в себя и понять, а что с моей душой? Вы мастерски показали, что творится в душе героя. Даже когда он шутил. Но его жизнь – это яркий пример мужества, человечности, большой любви. Поэтому она вызывает не жалость, а гордость. Свои размышления о герое Вашего рассказа мне хочется закончить цитатой из произведения: «Грусть не признак несчастья, братишка. Если в душе человека печаль, это еще не значит, что он несчастен. Может быть, умение грустить, жить большими чувствами и делают человека человеком, учат любить доброе, красоту. Мне кажется, что человек, в душе которого нет большого чувства, нет грусти, не может говорить о себе, что он живет». 11

Уважаемый Ринат Сафиевич, а у главного героя Вашего рассказа есть прототип или это обобщенный образ? Хотелось бы, чтоб в нашей жизни было как можно больше людей с богатой и красивой душой, чтоб своим примером они воспитывали в нас красоту и нравственность. Если б меня спросили, о чем это произведение, я б, не задумываясь, ответил: о душе. Спасибо Вам за это произведение. Я обязательно прочту и другие Ваши произведения. К сожалению, я мало читал произведений татарской литературы. В основном только те, что в школьной программе. Но Вы и Ваши «Глаза души» затронули до глубины души. Появилось желание быть лучше, чище, красивее. Примите слова благодарности и от моих одноклассников. Я не удержался и познакомил их с Вашим рассказом. Со словами благодарности ученик 7 класса Заикин Данил. __________________________________________________________________ 3 место Республика Татарстан Балтасинский район, с. Янгулово Сафиуллина Камиля 13 лет Автор: Шарапова Йолдыз. Книга: «Каен алмасы» Исәнмесез, Йолдыз апа! Сез мине белмәсәгез дә, мин Сезнең белән кече яшьтән үк таныш. Камилә булам мин, Сафиуллина. Балтач районы Яңгул авылыннан. «Яраткан китабыңның авторына хат язарга теләмисеңме?» – дип сорагач, башта аптырап калдым. Кемгә язарга? Күп укыйм мин. Татар телендә язылган китапларны аеруча яратам. Г. Тукай, М. Җәлил, Р. Миңнуллин шигырьләрен дә күп ятладым. Төрле конкурсларда катнашып призлы урыннар алганым да бар. Үзем дә шигырьләр язгалыйм. Ә шулай да хат язарга мин Сезне сайладым. Чөнки башлангыч сыйныфларда укыганда ук « Әдәби уку» дәреслекләреннән «Охшашлык», «Этем югалды бүген», «Кояшка җавап», «Ялган хакында чын», «Салават күпере», «Ике җаваплы табышмак», «Белмәгәнен белми» шигырьләрегез белән танышкан идем. Шигырьләрегезнең күбесе мәктәп балалары өчен дип язылган, шуңа мин аларны бик яратып укыйм. Шигырьнең яше буламыни? Сезнең яңа чыккан китапларыгызны көтеп алалар безнең гаиләдә. Әнием дә, әбиләрем дә ярата сезнең иҗатны. Шулай булгач, Сез барлык яшьтәге кешеләрнең дә шагыйре 12

буласыз бит. Мин Сезнең ике дистәгә якын китап авторы булуыгызга сокланам. Шуларның уникесен мин укыдым инде. Ә кайберләре безнең китапханәдә юк. Кайбер әсәрләрегезне интернеттан укыдым. Сезнең йөгерек телегез беркемне дә битараф калдырмыйдыр кебек миңа. Шигырьләрегездә юмор да, үгет-нәсихәт тә, гыйбрәт тә бергә үрелеп бара. Сез күңелегез,фикер йөртүегез белән чын балалар шагыйре. Балаларча, безнеңчә уйлый, моңсулана, шатлана беләсез. «Безнең гаилә» дигән шигырегезне укыйм да, үзебез белән чагыштырам. Шундый гади, тәмле итеп язгансыз. Ә без ул гаиләдән зуррак - 7 кеше яшибез. Бик тырыш әби - бабаем, ике сеңелем дә бар минем. Нәкъ сез язганча: Безнең гаилә – бер йодрык. Яши һәрчак гөрләшеп. Сизеп торам: кайберәүләр Куйганнардыр көнләшеп. Сезнең «Үкенү» шигырегездәге кебек мин дә күзлек кия башладым шул. Күп укудан түгел, телефон – дус «ярдәм итте» шикелле. «Матурлык» шигырегезне укыганда сеңелләрем Зилия белән Мәрьямне күз алдына китерәм. Кайдан белеп яздыгыз икән дип уйлыйм. Үзегезнең дә балаларыгыз күп булгач, күзәтүе җайлыдыр шул Сезгә. Ә балаларыгыз китап укырга яратамы соң? Сезнең шигырьләрне яттан беләләрме? Үзләре дә иҗат белән шөгыльләнмиләрме? «Ятимә» шигырен укый башлаганда сүз ятим балалар турындадыр дип уйлаган идем. Ә ул матур бөдрә тунлы бәти кушаматы булып чыкты. Песиләр, сыерчыклар, каргалар, атлар турында да матур итеп язгансыз. Авылларда атлар калмавы турында да борчылгансыз. «Селфи» шигырен укыгач та күп уйланырга була. Мин дә сугышта үлеп калган карт бабамны искә алдым. Әбиемнең сугыштан килгән хатларны кадерләп саклавына да сокланам. Йолдыз апа! Шигырь укырга яратучы балаларга нинди киңәшләр бирер идегез? Яшүсмерләргә кайсы авторларның нинди әсәрләрен укырга тәкъдим итәсез? Үзегез алар өчен нинди әсәрләр язасыз? Бу сорауларга җавап аласым килә минем. Хәзер еш кына китап укымыйлар, китапханәгә йөрмиләр дигән сүзләрне ишетергә туры килә. Мин бу фикер белән килешмим. Без гаиләбез белән укыйбыз. Күбрәк 4 кеше бергә барабыз; әнием һәм без өч кыз. Иң алдан 4 яшьлек сеңелем чаба (ул инде укый белә), аннары икенче сыйныфта укучы Зилия, алар артыннан мин. Һәр атнада шулай. Шуңа күрә Сездән кызыклы китаплар, матур шигырьләр көтеп калабыз. Башка язучыларга да әйтегез. Рәссамнар да китапларны сезнеке кебек матур итеп бизәсеннәр. Мондый китапларны укуы күңеллерәк. 13

Йолдыз апа! Минем әбиләрем сезне бик яхшы белә. Очрашканнары да бар. Безнең гаиләдә Сезнең кулътамгалы китаплар да шактый. Мин дә киләчәктә шундый очрашу кичәсендә булырмын әле дип уйлыйм. Очрашканга кадәр, шагыйрә апам. Сезгә иҗат уңышлары теләп, укучыгыз Камилә. Республика Татарстан Менделеевский район, г. Менделеевск. Казакова Диляра 13 лет Автор: Смелик Эльвира. Книга: «Нарисуй её тень» Здравствуйте, уважаемая Эльвира Владимировна! Пишет Вам ученица 7 класса Диляра Казакова. Живу я в городе Менделеевск Республики Татарстан. На летние каникулы нам всегда давали список литературы для чтения. Но в этом году нам его по каким-то неизвестным мне причинам не дали. А ведь привычка к чтению никуда не делась… Я пришла в детскую библиотеку и попросила для прочтения какую - нибудь интересную, увлекательную книгу. Библиотекарь Ленара Миннехузяевна посоветовала мне несколько книг. Мой взгляд сразу же упал на ярко-розовую книжку. Особенно понравилось название произведения «Нарисуй её тень». По нему я поняла, что это роман, книга о любви. Не сомневаясь, я взяла её почитать. Роман с первых же страниц мне понравился, я не могла от него «оторваться». Я переживала за главных героев – девочку Женю и мальчика Илью. Ведь ситуация, описанная Вами, может случиться в любой семье. В этой книге Вы затрагиваете отношения подростков с родителями. Например, Инна Владимировна не хочет понять своего сына. Она держит его «как птицу в клетке», «за верёвочку». Многие родители не понимают, что рано или поздно дети вырастают и становятся самостоятельными. Меня тоже родители контролируют. Может, в какой - то степени они и правы… Ведь мне всего 13 лет. Я также как и Костя «бунтую», иногда ругаемся. Потом миримся. Я думаю, что взрослые хотят нам только лучшего. Мы это поймём, когда вырастем, и у нас будут свои дети. Вы роман закончили необычно – Женя звонит Косте… Что же происходит дальше, каждый читатель додумывает сам. И этот момент мне очень понравился, ведь все мы разные. И как мы поступим в той или иной ситуации, зависит только от нас самих. 14

Книгу прочитала на одном дыхании. Очень понравилась. Она стала для меня одной из любимых. И, конечно же, у меня есть для Вас несколько вопросов. Сталкивались ли Вы с такой ситуацией, как Костя? Было ли у Вас в семье понимание между детьми и родителями? Какие книги Вы мне посоветуете прочитать? Я знаю, что Вы ездите по городам на встречи писателей с читателями. И я хотела бы Вас пригласить посетить и наш город Менделеевск. Желаю Вам творческих успехов, радовать нас, читателей, новыми книгами. С наилучшими пожеланиями читательница ваших книг Диляра. 14.07.2021 P.S. К сожалению, в детской библиотеке не оказалось больше книг, написанных Вами. Поэтому я с большим нетерпением жду поступления новых книг! Республика Татарстан Чистопольский район, с. Тат. Адельшино Хасанова Диляра 12 лет Автор: Гыймадиев Алмаз. Книга: «Хуш, Тамчыгөл » Исәнмесез, хөрмәтле Алмаз абый. Сезгә хат яза Чистай районы Гаделша авылыннан җиденче сыйныф укучысы Хәсанова Диләрә Илнар кызы. Миңа 12 яшь, без авылда яшибез, бөтен гаиләбез белән китап укырга яратабыз. Авылыбызда ике китапханә эшли: берсе мәктәп, икенчесе авыл китапханәсе. Авыл китапханәсендә китаплар шундый күүүп. Барысын да укып чыгасы килә. Татар һәм рус телләрендә китапларның төрлесен укыйм: хикәяләр, повестьлар, шигырьләр. Алмаз абый! Мин сезнең авыл китапханәсендә булган барлык китапларыгызны да укып чыктым. Сезнең «Хуш, Тамчыгөл» дигән китабыгыз аеруча да ошады. Китапханәче апа тәкъдим иткәч, иң башта аның исеменә игътибар иттем. «Тамчыгөл» – нинди матур кызлар исеме. Безнең авылда андый исем юк. Тизрәк ачып укыйсы килде. Ә китапта - а-а нәкъ безнең кебек кызлар һәм малайлар дөньясы. Мин андагы балалар белән бергә көлдем, уйландым, шатландым. Алмаз абый, сез бик шаян кеше ахры. Сезнең «Ата - аналар җыелышы», «Безнең район», «Бүләк» дигән хикәяләрегезне көлмичә укып та булмый. Бигрәк тә Рәсим белән Әмирнең шәһәргә барып, 8нче март бәйрәменә кызларга бүләккә дезодарант урынына, белмичә тараканнарга сиптерә торган «Карбофос» алып кайтып бүләк итүләрен кызык итеп язгансыз. 15

Ә «Хуш, Тамчыгөл!» дигән повестегызны әти белән әни дә бик яратып укыдылар. Авылдан поселок мәктәбенә укырга килгән Илгизне баштан жәлләдем. Класс малайлары бар да «крутой» , барсының да әллә нинди сәер кушаматлары бар: Шайтан, Кабак, Патрон, Шишок. Җитмәсә Илгизне үзләренең подвалда оешкан урам төркеменә алып кереп китәләр. Югыйсә Тамчыгөл аны кисәтә дә. Тамчыгөл яхшы кыз. Бөтенесенә булыша, дәресләрен күчертә. Илгизне беренче көннән үк ул якын итә. Соңрак алар тагын да дуслашып китәләр, киноларга баралар. Ләкин Тамчыгөлне урам төркеменең командиры Шишок та ошатып йөргән икән. Нинди этлек эшләр икән диеп мин дә кайгырдым. Алмаз абый! Илгиз бик яхшы малай, әйеме? Тамчыгөлнең әнисе, каты авырып хастаханәдә ятканын белгәч, ул әтисеннән аңа ярдәм итүен сорый. Төркем егетләрен дә әтисенә сатмый. Югыйсә Илгизнең үзенә дә яхшы гына эләгә. Бу китапта мәктәптәге укучылар тормышы, укытучылар, кызыклы хәлләр күп, миңа шуның өчен дә ошады,. Безнең белән дә, әлбәттә, андый хәлләр еш була. Дөрес, хәзер мәктәптә балалар гына әз калды шул. Алмаз абый, бу китапның дәвамын языгыз әле. Тамчыгөл бал - маскарадка кайта алдымы икән? Илгиз белән очраштылар микән? Калган малай - кызларның хәлләре ничек? Барысы да яхшы булсын иде. Алмаз абый, сездән тагын шундый өр - яңа, кызыклы хикәяләр көтеп калабыз. Сезгә иҗади уңышлар, саулык телибез. 16

Конкурсные работы участников Республика Татарстан Актанышский муниципальный район Ученица 6 класса Гуманитарной гимназии-интерната для одаренных детей Шакирова Лиана 12 лет Исәнмесез, минем бик күп кенә яраткан китапларымның авторы Айгөл апа Әхмәтгалиева. Сезнең иҗат җимешләрегезне зарыгып көтеп торучы якташыгыз, укучыгыз Лиана яза дип укып узарсыз. Хәлләргез ничек? Безне тагын нинди әсәрләр белән куандырырга җыенасыз? Мине Сезгә хат язарга бик озак уйланырга мәҗбүр иткән «Минем әти кызы» повестегез мәҗбүр итте. Әсәрнең төп герое- минем кебек яшүсмер кыз Гөлнара. Ниндидер сәбәпләр аркасында әти-әнисе аерылышкан да, кыз ял көннәрендә сирәк кенә әтисе белән очраша. Әлеге очрашулар анда бер дә канәгатьлек хисләре тудырмый. Ул әти-әнисенең бергә яшәүләрен, әтисенең аның янында булуын тели. Тик зурлар кызның бу теләген үти алмый. Яшүсмерлек галәмәте булган, әнисенә каршы килү, сүзен тыңламау, әсәрнең башында ук сизелә. Уку барышында мин үземнең дә бик еш кына хаксыз булуымны да аңладым. Әйе, әти- әниләр безгә начарга әйтмиләр шул. Гөлнара Гөлсирин исемле кыз белән дуслаша, чын сердәшчеләргә әйләнәләр. Бер-берләренең кем икәнлекләрен белмәсәләр дә, каннары тартадыр дип уйлыйм. Гөлнара бик иркен тормышта яшәүче Руслан исемле малай белән дә аралаша. Тик аларның дуслыгына егетнең әнисе каршы, чөнки кыз тулы булмаган гаиләдән. Кызның әлеге күрше хатынның сүзләренә ачуы килә. Әти-әниләренең бергә яшәмәүләрендә әнисе гаепле дип саный. Аңа гел шикләнеп карый башлый. Хәтта телефонын алып, хәбәрләрен дә укый. Аның башка әти алып кайтуыннан курка, үзенекен алыштырырга теләми. Мин бу урында яшьтәшемне аңлыйм. Тик менә ул әнисенең телефонын алып, аның шәхси хәбәрләрен укырга тиеш түгел дип саныйм. Кыз кызуланып авылга әби-бабасы янына кайтып китә. Бу гамәле белән мин тагын килешеп бетә алмыйм, чөнки әниләр балалары өчен бик кайгыралар. Әмма байтак еллар күрмәгән оныкларын күргәч, әби-бабай бик сөенәләр, ни уйларга да, ни әйтергә дә белмиләр. 17

Гөлнара альбом арасыннан әтисенең башка кызының фотосын табып ала. Бары тик үзен генә уйлаучы, әти-әнисенең бергә яшәүләрен, әтисенең аныкы гына булуын теләүче кыз өчен бу бик авыр була. Минем үземнең дә бертуган энем һәм сеңелем бар. Әтием белән әнием барыбызны да тигез күреп яраталар. Тик кайвакыт мине күбрәк яратсыннар иде дигән теләк тә туа шул. Минем Сезгә соравым бар иде, Айгөл апа: ник менә әтисен нык яраткан кыз аны башка берәү белән бүлешергә тиеш? Алар дуслашырга, серләрен уртаклашырга өйрәнеп бетсәләр дә, дөреслекне белгәч, киләчәктә туганнарча яши алырлармы? Ниһаять, Гөлнараның әти-әнисе бергә яши башлармы? Айгөл апа, кызыксынулы сорауларым күп булса да, әлеге повесть миңа бик ошады. Укып чыккач та, әле озак кына геройлары белән «бәхәсләшеп» йөрдем. Бу әсәрегез кайбер әйберләргә мөнәсәбәтемне дә үзгәртте дисәм дә артык булмас. Бик зур рәхмәт Сезгә! Иҗатыгызда зурдан-зур уңышлар теләп калам. Сау булыгыз. Укучыгыз Лиана. Март, 2021 Алексеевский район село Средние Тиганы Среднетиганская сельская библиотека Давлетшина Диля 12 лет Яраткан язучыма хат. Исәнмесез безнең яратып укый торган язучыбыз Фоат абый. Минем исемем Дилә. Мин 5 сыйныфта укыйм. Укуым әйбәт. Мин авыл китапханәсенә китаплар алырга йөрим, чөнки мин китап укырга яратам. Мин Сезнең «Аппаккай» исемле китабыгызны укып чыктым. Бу китап миңа бик ошады. Бу китапта бик күп кечкенә хикәяләр тупланган. Миңа бигерәктә «Боз өстендә» дигән хикәягез ошады. Әлеге хикәя бик эчтәлекле һәм файдалы. Китап алыштырырга баргач, китапханәче Равия апа, укып бетергәч авторына хат язарга кушты. Инде менә мин сезгә хат язам. Китапта минем яшьтәге ике малайның шуклыгы турында язылган. Безнең иң кадерле кешеләребез - әниләребез безнең һәр адымыбызны күзәтеп торалар. Дәресебез көйләгәнме, урамга уйнарга чыгаммы мин, минем дусларым кем һәм башкасы. Җәй көнендә әниләр су буена төшсәк, су коенсак бик нык ачуланалар. Ә кыш көнне җылы киен - диеп гел искә төшереп торалар. Кыш көнне балалар бозда шуарга яраталар , ә бозның калынмы, түгелме икәнен тикшереп тормыйлар. Безгә сыйныф җитәкчесе урамда йөрү кагыйдәләре,бозда шуу кагыйдәләрен сөйләде 18

һәм мин аңладым, уйлап эшләрмен, - имза куйдырдылар. Әниләрнең, өлкән кешеләрнең сүзләрен аяк астына салырга ярамый шул. Әлеге хикәядә дә малайлар әниләре сүзен тынламыйча зур елгага шуарга кереп киткәннәр. Ык елгасы әле чынлап торып туңып та бетмәгән була , Илнур боз ярылып биленнән суга чума. Үзе елый, үзе иптәшенә кычкыра «Чыга алмыйм!» - дип. «Юлга чыкканда иптәшең үзеңнән яхшы булсын» - дигән мәкаль дә бар бит. Илнурның дусты Кәрим иптәшенең суга батканын күргәч, бер дә югалып калмый, коткарырга ашыга. Коткарыр өчен дә кагыйдәсен белергә кирәк, зур тырышлык күрсәткәч малайлар икесе дә исән - сау калалар. Кайсы гына хикәяне укысаң да тәртипле, әдәпле, тыңлаучан булырга өйрәтә. Мин укыган хикәям турында сыйныфташларыма да сөйләдем, чөнки тиздән яз җитә, бозга керү тыела башлый. Безне әти-әниләр исән-сау булуыбыз өчен бик борчылып торалар, аларны кайгыга салмасак иде. Фоат абый сезгә шушындый әйбәт китапларыгыз өчен зур рәхмәт. Сез безнең авылга укучылар белән очрашуга килгән идегез, ул 2019 ел иде. Бәлки балалар белән дә очрашырга килерсез, көтеп калабыз. Алексеевский районы Урта Тигәнәле авылы кызы Дилә. Апастовский район п.г.т. Апастово Гатауллина Диляра 12 лет Уважаемые Светлана и Николай Пономарёвы! Я с большим удовольствием прочитала вашу книгу «Просто жить». Просто жить! Мы так часто произносим эти слова, особо не задумываясь над смыслом. Главный герой – Матвей, после предательства любимой девушки просто не захотел жить. Решил прыгнуть с крыши. Но не смог. В любой критической ситуации очень важно, чтобы рядом вовремя оказался человек, способный поддержать, протянуть руку, помочь принять правильное решение. Учитель биологии Олег Сергеевич предложил юноше присоединиться к школьной экологической экспедиции. События, происходящие в повести, касаются не только Матвея и Ирины, но и других участников экспедиции. Непростые взаимоотношения, понимание ценности взаимовыручки и дружеской поддержки - всё это делает Вашу повесть интересной и актуальной для современных подростков. Эта книга на редкость тонкая, светлая и умная, несмотря на несколько мрачное начало. Нет, она не о смерти, она о жизни. Она о том, что даже когда все очень плохо и, кажется, что жизнь кончена, что впереди пустота, нужно вспомнить о тех, кому ты необходим таким, какой ты есть. Книга о тех, кто не 19

сможет без тебя, чью жизнь ты сделаешь радостнее, лучше. Мне кажется, что она очень хороша для легкомысленных подростков, сомневающихся в себе. Никогда не надо впадать в отчаяние! Какое счастье - Просто жить! Я советую всем своим друзьям и сверстникам прочитать эту книгу! Желаю Вам дальнейших творческих успехов! ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- Апастовский район д. Табар - Черки Гиззатуллина Азалия 12 лет Добрый день, дорогая писательница Дина Сабитова! Меня зовут Гиззатуллина Азалия. Мне 12 лет, я живу в деревне, учусь в 6 классе. Когда мы поехали в гости к тете, все вместе зашли в книжный магазин и нам предложили прочитать разные книги, мне понравилась Ваша книга. Хоть я никогда раньше не была в цирке, мне захотелось увидеть его на страницах книги. Теперь мне очень хочется побывать в цирке, посмотреть представление и может даже выступать в нем, боюсь даже себе представить акробатом или наездницей. Знаете, я даже видела сон, где я выступаю на сцене наездницей со своей лошадью. Она была такая красивая, изящная, белая с длинной гривой и пушистым хвостом. Мы будто выступаем и, кажется, что время остановилось, ветер развивает наши с ней волосы и все нам аплодируют. Хоть я и учусь уже в 6 классе, а все равно боюсь выступать на сцене, а во сне я не боялась. Ну, хорошо, хватит обо мне. Хотелось бы Вам сказать большое спасибо за такую замечательную сказку, где все герои - «хорошие». По - моему, это очень добрая, человечная и умная сказка, написанная с большой любовью, с нужной долей волшебства. Ведь настоящее волшебство - это, когда маленькая собачка Китценька совершает подвиг, до остановки сердца боящаяся грозы, бежит за час до закрытия на почту за каким-то непонятным и не нужным ей пакетом (но таким нужным господину директору!)… когда Марик, мальчик, у которого никогда не было мамы, получает возможность поставить под документом подпись «Марк Каруселли». Ведь, именно такими должны быть настоящие друзья. Они всегда поддержат, поймут и помогут. И совсем невозможно не влюбиться в героев сказки - симпатичного Марека, обаятельную дрессировщицу Казимиру, совестливого Директора, умную и смешную лошадь Аделаиду, кокетливую маленькую собачку Китценьку и смелую большую черную собаку Миску. Но, конечно, заразительнее всех героев чудесная Шкатулка, которая собственно и устроила весь этот цирк. 20

Мы с подругами очень любим, читать сказки, и я верю, что на свете вообще не существует ничего невозможного. Мне кажется, что главное и настоящее волшебство может совершиться только тогда, когда мы любим своих близких. И пусть иногда мы можем обидеться, понять неправильно слова друга, всегда есть место волшебству. Всегда можно вспомнить о друзьях, о наших с ними приключения, и это поможет отличить настоящее от всего остального. Выбрать между министерством финансов и маленьким домиком с красной крышей, как это написано в книге. Эту книгу прочитали почти все мои друзья, и она им тоже понравилась, как и мне. Поэтому я не хочу задавать вам вопросы, а просто наслаждаться Вашим талантом написания сказки. Довериться Вам, как самой себе и быть уверенной, что все что ни происходит всегда к лучшему, хоть нас не всегда это устраивает. Хочу сказать только то, что я огорчилась в том, что Марик, в итоге, не нашел свою маму, но я поняла, что зато он обрел настоящих и верных друзей. Ведь друзья – это иногда и есть твоя семья, они всегда будут рядом и не предадут. Спасибо большое за книгу, Вы очень хороший писатель. Я знаю, что эта книга всегда останется в моей памяти и оставит след в моей жизни. И я уверена, что и у Вас очень много надежных друзей. До свидания, дорогая Дина Сабитова! _______________________________________________________________ Апастовский район с. Черемшан Ибрагимова Камиля 14 лет Здравствуйте, уважаемая, Мария Артуровна! Прошло уже несколько дней, как я прочитала Ваши книги «Фотографии на память», «Красные, желтые, синие», но мысли об историях, о которых Вы написали, не оставляют меня. Что же это за мир такой, если дети, подражая взрослым, унижают ровесников из - за другой формы носа и «не той» фамилии? Истории обеих героинь, детство которых пришлось на такое жуткое время, поражают своей правдивостью, а их мир – несправедливостью. Каждой семье приходится спасаться, теряя до невозможности многое. Но что поделать: история ничему людей не учит. Почему человечество раз за разом наступает на одни и те же грабли и ходит по кругу?.. Может, потому, что мы стремимся всё забыть вместо того, чтобы помнить? Эти истории заставили меня испытать страх гонения и боль утрат. Армяно- азербайджанская семья разделилась надвое. Отец и дочь остались в Баку, а мать и младшая дочь уехали к тетке. Если в первой повести мы получали сведения из 21

Баку, то в этой мы живем с героями в Ереване. Света с матерью оказываются чужими среди своих в теткином доме, в Ереване вообще. Да и был ли кто-нибудь когда-нибудь рад беженцам у себя? Им остается только выживать, терпеть и ждать вестей от своих из противоположного лагеря. В целом история жуткая, страшная и болезненная. Почему же люди не помнят о трудностях, которые они пережили вместе, почему они учат своих детей нетерпению к другому человеку, как сделать так, чтобы эти ужасные конфликты не повторялись. Думаю такая трагедия, похожая на ту, что Вы описали, затронула каждого из читателей прямо или косвенно. Главное, «если человек помнит о чём- то хорошем, ему обязательно захочется это хорошее сделать снова. А если плохое не забыл, то, значит, никогда его и не повторит». Я рекомендую эту книгу всем: и детям, и взрослым. Книга пробуждает в душе каждого сострадание, сопереживание. Я надеюсь на скорый выход новой Вашей книги. Удачи! С наилучшими пожеланиями Ваша читательница Камиля. Апастовский район село Карамасары Нигматзянова Зарина 14 лет Сәлам, Йолдыз! Минем исемем Зәринә, мин Апас районының Карамасар авылында яшим. Мина 14 яшь. Сезнең иҗатыгыз белән мин әдәбияттан республикакүләм олимпиадага әзерләнгәндә таныштым. Шигырь дөньясы миңа бик якын, мин дә башка бик күп хыялый кызлар кебек үк шигырь язып караганым бар. Тик үземнең шигырьләремнең башкаларныкыннан бөтенләй икенче төрле килеп чыгуын сизә идем. Һәм хәзерге татар шагыйрьләре арасыннан сезнең иҗатка юлыктым – сезнең шигырьләр дә башкаларныкыннан бик нык аерылып тора икән... Сезнең «Күк тирмәсе» дигән шигырь китабыгыз безнең авыл китапханәсендә дә бар. Китапны ачуга ук, сез күп җирдә искә алган «асфальт исе» килеп китә. Үзенә бер төрле сагышлы романтика белән тулган шигъри юлларны укыганда, күз алдыңа каралы-аклы пейзажлар килеп баса. Бу атмосфера миңа бик якын, элегрәк мин дә шәһәрдә яши идем. Хәзер яшәгән авылым якын булса да, шәһәр үзенең серле, кайбер очракта аңлаешсыз, (хәтта куркыныч та), тик искиткеч кызыклы булуы белән нык үзенә тартып тора. Гомумән, сезнең иҗат мина татар әдәбиятына бөтенләй башка яктан карарга мәҗбүр итте. Секунд эчендә булган хисләргә, уйларга нигезләнеп язуыгыз, минем күңел белән тәңгәл. Гадәттә, башка шагыйрьләрнең шигырьләрендә төп фикер инде ачып бирелгән. Әйе, алар матур, бәлки кайбер кешеләрнең күңеленә нәкъ шундый төрдәге иҗат ятадыр. Тик миңа калса, поэзия бу очракта үз мәгънәсен югалта. Минем фикерем буенча, шигырьне укыганнан соң, күңелдә бер хис 22

калырга тиеш. Нинди була ул хис – уңаймы, тискәреме – мөһим түгел, калсын ул. Төп мәгънәне, беркадәр вакыт уйланып йөргәннән соң гына аңлап алу – минем өчен шигырь укуының иң «тәмле» өлеше дип беләм. Бәлки кайбер шигырьләрегезгә сез бөтенләй икенче төрле мәгънә салырга телисездер, тик алардагы фикерләү иркенлеге һәм шәхси ирек хисе аңкып торган чиксезлек, һәр укучыга асылда яткан мәгънәне үзенчә кабул итәргә мөмкинлек бирә. Мин сезнең иҗатыгыз белән таныш булуыма бик шат. Сезнең искиткеч шигырьләрегез өчен һәм татар әдәбиятында булуыгыз өчен бик зур рәхмәт! Арский район село Шека Локманова Зиля 12 лет Исәнмесез. хөрмәтле Алмаз абый Гыймадиев! Сезгә, матур әсәрләр иҗат итүегез өчен, зур рәхмәт хисләре белән хат яза Татарстан Республикасы Арча районы Шекә авылы китапханәсенең иң актив укучысы Зилә Локманова. Мин быел 6 сыйныфта укыйм, китап укырга бик яратам. Сезнең һәр китабыгызны, әсәрегезне яратып укыйм. Бүгенгесе көндә кулымда, Сезнең «Телефонлы кәҗә» китабы. Тышлыгы матур, исеме кызыклы булганга алып укыйсым килде китапны. Иң беренче «Телефонлы кәҗә” хикәясен укып чыктым. Госман исемле малайның кәҗәне эзләп аргач, иске телефонына навигатор куеп, кәҗәгә элеп куюы кызык тоелды миңа. Чыннан да шәп бит, безнең дә сыер көтүдән туры өйгә кайтмый, сыерны эзләп йөреп арып бетәм. Мин бу хикәядәге хәлләрне өйдәгеләргә дә сөйләп күрсәттем. Бергәләшеп без дә, навигаторлы телефонны, сыерга беркетү турында хыялланып көлештек, бер фикергә килеп сыерның мөгезенә кечкенә кыңгырау беркеттек. Хәзер сыерны тиз эзләп табабыз, башы селкенгән саен кыңгырау да шалтырый. Әсәрдәге малайның шаянлыгы, уйлап чыгару осталыгы безгә бик файдага булды. «Үзең булып кал!» повесте һәр бүлегенең кызыклы исемнәр белән бүленеп, кызыклы маҗараларга бай эчтәлекле булуы белән ошады миңа. Бер сулыштан диярлек укып чыктым әсәрне. Без дә яшьтәшләрем белән җыелып уеннар уйныйбыз, җеннәр турында гапләшәбез, бу әсәрдә мин үзебезне күрдем дип әйтә алам. Әсәрне укыгач, минем Сезгә берничә сорау да туды әле. Күп әсәрләр чынбарлыктан алып языла диләр, Сезнең үзегезнең җен күргәнегез булдымы, әллә кеше сөйләүдән генә чыгып яздыгызмы? Мин повестне укыгач бик озак уйланып йөрдем, ничек элек заманда җеннәр булган да, хәзерге вакытта бер генә кеше дә бүген җен күрдем дип сөйләгәне юк? 23

Әсәрдәге кебек хәлләр, безнең һәрберебезгә таныш булганга кызыклы тоелды миңа бу китап. Китап турында иптәшләремә дә сөйләдем, аларга да бу китапны алып укырга тәкъдим иттем. Сез иҗат иткән китапларның исемнәре, укучыны үзенә тарта торган итеп сайлана. «Ниязның рекордлар китабы», «Хуш, Тамчыгөл» китапарын да бик кызыксынып укыган идем. Әле китапханәгә Сезнең «Селфи таягы» китабы кайткан, ул китап та бик мавыктыргыч, заманча исем белән бирелгән, хәзер һәр кешедә – кесә телефоны, смартфон булган заманда , селфи таягы турындагы маҗаралар бик кызык тоела миңа, аны да һичшиксез алып укыячакмын. Сезгә тагын да иҗади уңышлар теләп, яңа әсәрләр көтеп калучы укучыгы Локманова Зилә Рәис кызы ----------------------------------------------------------------------------------------------- Арский район Село Апазы Низамова Алинә 13лет Исәнмесез! Яраткам язучым Рөстәм абый Галиуллин. Сезгә Арча районы Пөшәңгәр авылы кызы Алинәдән кайнар сәлам. Сезнең иҗатыгызны мин бик яратам. Минем хатны укырга ничек тә вакыт табарсыз дип өметләнеп калам. Минем кулымда Сезнең «Васыять» дигән китабыгыз. Мин бу китапны бик яратып укып чыктым. Сезнең үзенчәлекле язу стилегезгә тагын бер кат сокландым, горурландым. Муса Җәлил премиясе лауреаты, «Бәллүр каләм» конкурсы җиңүчесе, «Иделем акчарлагы» конкурсы Гран-при иясе, Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы, филология фәннәре кандидаты, бик куп китаплар авторы, тәрҗемәче ... бер кешедә никадәр сәләт! Әбием бик яратып укый торган «Казан утлары» журналының баш мөхәррире дә - Сез икән. Шуның кадәр көч,энергия кайдан аласыз сез? Сез башкарган эшләрнең берсе генә дә никадәр көч, сабырлык таләп итә. Минем уйлавымча Сез бик максатчан, тырыш кешедер мөгаен. Егерме дүрт яшендә «Идел» журналының баш мөхәррире булып эшләү һәркемнең дә көченнән килмәс. Мин үзем дә шигырьләр, хикәяләр язарга яратам. Сезнең иҗатыгызга сокланам. Сезнең якташыгыз булу миндә горурлык хисләре тудыра. Киләчәктә дә иҗатыгыз саекмасын, каләмегез гел шундый хикәяләр язып торсын, китапларыгыз басылып торсын. Сезгә саулык, бәрәкәтле тормыш теләп калам! --------------------------------------------------------------------------------------------------------- 24

Арский район село Хасаншаих Хисамиева Адиля 12 лет Исәнмесез, хөрмәтле Рабит абый! Сезгә бар кыюлыгын жыеп хат яза Хисамиева Адилә. Мин Арча районы Хәсәншәех авылында яшим, 6 нчы сыйныфта укыйм. Рабит абый, мин китап укырга һәм аудио әсәрләр тыңларга яратам. Сезнең иҗатыгыз миңа бик ошый. Кечкенә вакытта, сезнең әкиятләрне әни бик яратып сөйли торган иде. Мөбәрәк исемле малай турында, идән астындагы тычкан кыз-егетләрнең туе, Тәлти-тиен турында, туган көндә салават күпере төсләрен бүләк итү, биттеңне юмасаң - бака ялый, - дигән әкияттәге сүзләр белән тәрбияләнеп, тыңлап үстек. Әкиятләрегез без аңлый торган гади бала телендә булганга кызыклы да инде. 6 нчы класс әдәбиятында сезнең 3 әсәр кертелгән («Имче», «Көчек », «Чагыр»), мин аларны укып чыгарга да өлгердем инде. Рабит абый, җәен сезнең бер әсәрегез күңелемә бик ошады. Дөрес мин аны башта тыңладым гына, аннары китабын алып укыдым. «Юл буенда зәнгәр чәчәк» дигән. Шушы әсәр турында үз фикеремне язасым килә… Ни өчен әсәр миңа ошады, шул турыда языйм әле. Чөнки әсәрдәге төп герой 9 яшьлек малай аша нәкъ минем күңелем сурәтләнә. Мин дә бит шулай, берәр матурлык күрсәм, бар нәрсәне онытып, шуның эченә кереп китәм: хыялланам, сокланам! Тик читтәгеләргә бу сәер күренә ахыры, шуңа хисләремне сиздермим, ә көндәлегемә язып барам. Яз житүгә, сирень, шомырт, алмагач чәчәк ата башлауга, аларның исләренә, матурлыгына хушым китә, алар ап - ак бит, бик ак! Җанлы кебек! Ә җиләкнең ак, вак чәчәкләре нинди матур, тау башлырын ап - ак итә! Кышын карның ябалак - ябалак булып куп итеп яуганын яратам, алар эченә кереп югаласым, очасым килә, мин алар белән шыпырт кына сөйләшәм. Ә көзен, шаккатмалы бит, сары - кызыл яфраклар ут шикелле, алар миңа никтер елый кебек. Җәй инде минем өчен хыяллану вакыты. Ак ромашкаларга сокланам. Алар һәрберсе җанлы, мин алар белән сөйләшкәндә җавап бирәләр, тик аны мин генә аңлыйм шикелле. Алар тел белән кешеләрчә сөйләшми, икенче төрле: шаулап, селкенеп,. Аны бар кеше дә күрә, аңлый алмый ахыры. Мин чәчәкләрне өзмим, сокланам гына. Табигатьнең хикмәтенә шаккатам мин. Һәрбер үсемлек үзенчә матур бит, күрә белергә генә кирәк: кычыткан, әрем, алабута да. 25

Матурлык дөньясы табигать турында язып бетерә торган түгел. Бары тик бу әсәрдә минем тормыш, минем хыяллыйлыгым сурәтләнә. Мин үземне күрәм анда. Минем күңелемне язгансыз. Тик миңа шунысы сәер һәм кызык! Малайлар да шулай чәчәкләргә соклана, хыяллана, табигать телендә сөйләшә белә микәнни? Төп геройны кыз бала итеп күрәсем килеп китте, минемчә, малайлар андый булмыйдыр,.. Рабит абый, шушы әсәрегез өчен Сезгә зур рәхмәт! Минем Сезне якыннан күрәсе килү, автограф алу теләгем дә бар. Сез авылга, безнең мәктәпкә, кунакка килә алмыйсыз микән? Нинди зур, тарихи вакыйга булыр иде бу! Килегез әле, зинһар! Рабит абый куп яздым ахыры, ләкин куңелемдәгесен, язып, аңлатып бетерә алмадым кебек… Сау булыгыз! Исән-имин булыгыз! Авырмагыз! Мин сезнең иҗатыгызга сокланам! Рәхмәт Сезгә! Ихтирам белән Адилә. Сентябрь, 2021 ел. Балтасинский район село Кугунур Ашрафзянова Дильбар 12 лет Исәнмесез Разил абый. Сезгә кайнар сәламнәрен юллап Татарстанның иң төньяк районнарының берсе Балтач районы Куныр авылыннан 6 сыйныф укучысы Әшрәфҗанова Дилбәр хат яза. Миңа Сезнең иҗатыгыз бик тә ошый, сезнең тормышыгыз турында бик кызыксынып укыдым. Сез гади авыл баласы булып шундый биек үрләрне яулагансыз. Сез киң кырлы, талантлы шәхес. Сезнең иҗатыгыздан мин илһам алам. Балалар өчен дә, олылар өчен дә бик яхшы һәм мәгънәле язасыз. Сезнең шигырьләрегез йөрәкләргә үтеп керә. Мин Сезнең “Гөрләвек” китабын бик яратып укыдым. Миңа ул китаптан “Карга белән кәҗә” мәсәле, “Соңгы кыңгырау”, “Төнге әкият” шигырьләре ошый. Кечкенәрәк чакта “Песи төш күргән” дигән китабыгызны әнием, апам укый иде. Балалар өчен язылган кызыклы һәм аңлаешлы шигырьләрегезне ятлап төрле чараларда бик актив катнашып, җиңүләр яулыйм. Шул шигырь сөйләүләрем минем башлангычым булсын иде. Сезнең шикелле бөек кеше булуымны телим. Сез шигырьләр генә түгел, пьесалар да язасыз икән. Сезнең пьесаларыгыз арасыннан “И машина,машина, җитте минем башыма” дигәнең әнием мәктәп 26

коллективы белән сәхнәдә башкарган иде. Мин үзем дә спектакльләрдә бик теләп катнашам. Миңа күп очракта төп рольләрне бирәләр. Минем Сезнең белән күрешеп якыннан танышасым килә. Разил абый бүләк итегезче миңа шундый очрашу. Мин бик шат булыр идем. Үземнең язган шигырем белән хатымны тәмамлыйм. Язган һәрбер шигыре Мәгънәле вә кызыклы. Шундый агалар булганга Балалар бик бәхетле. Сау булыгыз Разил абый. Без Сезнең белән очрашуны зарыгып көтеп калабыз. Кабат сәламнәр белән Дилбәр Әшрәфҗанова. Балтасинский район пгт. Балтаси Габдуллина Элина 14 лет Исәнмесез, Айгөл апа! Сезгә кайнар сәламнәр белән Балтач урта мәктәбенең 8 нче сыйныф укучысы Элина Габдуллина хат яза. Әлеге хатымны күптән язарга тели идем инде. Узган ел ук. Китабыгызны укыгач ук. «Минем кебек хат язарга теләүче хыялый кызлар болай да күптер. Язучы кешенең балалар хаты укып утырырга вакыты да чикледер», - дип, әлеге уем тормышка ашырылмый калды. Һәм менә, ниһаять, бәхет! Укытучым, яраткан китап авторыгызга хат яза аласыз дип, махсус конкурс та барлыгын әйтте. Язмыйммы соң инде! Бар бит яраткан авторым, бар! Айгөл апа! «Мин гашыйк булдым» китабыгызны укыгач, күпме вакытлар күңелемнән Гөлнара - Гөлсирин белән сөйләшеп йөрдем. Кайбер урыннарда Гөлнара түгел, минем уйларым тезелгәнме әллә бу китап битендә дип тә уйлап куйдым. «Мин үземне җир йөзендә бик озак яшәгән кеше кебек хис итәм. Кичергәннәрем, уйлаганнарым, фаразларым, хыялларым маңгаема буразна- буразна сырлар салгандыр, мин инде дүрәнәемнән дә олырак күренәмдер...» Мин, мин бит бу. Ничек менә нәкъ без уйлый торган уйларны шулай белеп яза аласыз сез? Айгөл апа! Китабыгызны укыгач, ВК битендә сезне эзләп таптым. Фотолардан мөлаем йөзле, матур итеп яулыгын бөркәнгән ханым елмая. Әмма язганнарыгыз минем сыйныфташларымның уйлары кебек. Икенче карыйм, сез безнең укытучыбызны бик якыннан белгән кебек. Әйтерсең лә безнең әдәбият 27

дәресендә сез дә сыйныфыбызда утыргансыз. «Без ачасы серләр бар» хикәясендәге Фирая Кирамовнаның Сөембикә - ханбикә турында сөйләгәннәре безнең укытучыбыз әйткәннәр белән сүзе - үзгә туры килә. Иҗади эшне дә Фирая Кирамовна кебек интернет, китапханәләрдән эзләп табып язарга куша безнең укытучы да. Сез укытучы булып эшләгәнсездер, югыйсә, безнең укытучыларның бетмәс-төкәнмәс эшләрен каян белер идегез? Электрон журналларны тутыру, бөтен кәгазьләрне тәртипкә китерү - болар барысы да мәктәпкә гел килеп торган тикшерү турында бит. Андый вакытларда безнең сыйныф җитәкчесе дә бик арый- алҗый, кәефе тиз үзгәрә. Әгәр бу хатыма җавап язарга уйласагыз, чыннан да язарсыз әле, әллә чынлап та мәктәптә эшлисезме сез? Сезнең хикәяләр - безнең тормыш. Әнә кыргый Рөстәм, сөйкемле гашыйк Ильяс, сабыр Дамир. Әнә нәкъ безнең авылдагы күрше егете Данияр... Минем дә «Ул бит берәү генә» хикәясендәге кыз кебек уйларымны, матур сүзләрне язып бара торган көндәлегем бар. Шунда язган бу сүзләрне әйләнә - тирәмдәге дуслар, сыйныфташларыма җиткерер идем: «Җирдә яшәү... Ул шулкадәр кыска бер аралык икән... » Шуңа күрә бу тормышта яшәгәндә әйләнә- тирәдәгеләрегезгә, якыннарыгызга күңел җылыгызны жәлләмәгез, тормышны яратыгыз, һәр көнгә куанып яшәгез, диясем килә. Һәр кеше бит яшәүгә, хөрмәткә, бәхеткә лаек! «...Мин үзем дә берәү генә... Шушы гади генә хакыйкатькә төшенүдән күңелемә ярату дигән хис тула, мин әйләнә-тирәдә бары матурлык кына күрәм, мин сабыйлык иленнән өр-яңа дөньяга аяк басам. Бер һәм бердәнбер булган Аллаһы Тәгалә бүләк итеп биргән гомер юлымнан шушы матурлык, шушы аклыкны кулларымда күтәреп атлыйсым килә. Чөнки гомер үзе берәү генә...» Айгөл апа, чыннан да гомер бер генә бит. Очрашасы иде Сезнең белән. Чынлап- торып сезне якыннан күреп, үзегез белән гәпләшәсе иде. Килерсез әле бер, ямегез, очрашырбыз, аллабирсә. Ә хәзергә мин Сезнең белән саубуллашам. Эшегездә уңышлар, сәламәтлек телим. Сездән сагынып хат көтеп калам. Сезне яратып: укучыгыз Элина. Балтасинский район деревня Бурнак Гилязутдинов Райнур 12 лет Хат башы! Исәнмесез Ләбиб абый! Сезгә Татарстан Республикасы Балтач районы Борнак авылында яшәүче 6 нчы сыйныф укучысы Гыйләҗетдинов Райнур хат яза. 28

Ничек хәлләрегез? Ничек яшәп ятасыз? Иҗат эшегез барамы? Җәйге каникул вакытында авыл китапханәсеннән мин Сезнең «Кояшны кочкан малай» исемле китабыгызны алып, бик кызыксынып, яратып укыдым. Сезнең балалар өчен язган әсәрләрегез миңа бик ошады. Бигрәк тә «Татар баласы», «Татар теле дәресендә», «Сабан туе, Сабан туе» миңа нык тәэсир итте. Ни өчен дип сорарсыз? Ә мин Сезгә аны болай аңлатам. Мин татар баласы. Үземнең туган телемне, халкымны, милли йолаларыбызны, җырларыбызны бик яратам. Мәктәптә татар теле дәресен һәм Сабан туе җиткәнен зур түземсезлек белән көтеп алам,чөнки безнең телебез матур, яңгырашлы,сүзлек запасы бай, ә инде милли бәйрәмебез бөтен җир шарының төрле төбәкләрендә зурлап бәйрәм ителә. Сезнең дә әлеге шигырьләрегездә туган телгә карата булган ярату хисе, аңа соклану, шулай ук ихтирамыгыз ачык күренә. Ләбиб абый, бу шигырьләрне укыгач, минем Сезгә бирәсе сорауларым туды. “Татар баласы” шигырендә Сез татар баласы ничек булырга тиеш икәнен тәфсир иткәнсез. Ә татар ире, татар хатын-кызы, Сезнеңчә ничек булырга тиеш? Сез, балалар өчен матур - матур шигырьләр, хикәяләр язып, татар халкының киләчәге өчен зур өлеш кертәсез? Ә иҗаттан тыш милләтебезне, телебезне алга җибәрер өчен үзегездән тагын нинди өлеш кертер идегез? Шулай ук Сабан туй бәйрәмендә миллилек югала бару күренеше Сезне борчыймы? Әлеге сорауларга минем Сездән җавап ишетәсем килә. Ләбиб абый, Сезне якынлашып килүче Туган көнегез, олы бәйрәмегез белән котлыйм. Мин Сезгә сәламәтлек, эшегездә зур уңышлар, гаиләгездә тынычлык, озын гомер телим. Ә иҗатыгызда яңа әсәрләр туып торсын, безне балаларны сөендереп яшәгез. Сез минем яраткан язучым. Сезне ихтирам һәм хөрмәт итәм. Әлеге хатыма Сездән җавап көтеп калам. 9.09.2021 _____________________________________________________________ Балтасинский район Ученица 9 класса МБОУ “Шубанская ООШ” Закирова Зубарзят 14 лет Исәнмесез, Разил абый! Сезгә Балтач районы Шубан төп гомуми белем мәктәбенең 9 нчы сыйныф укучысы Закирова Зөбәрҗәт хат яза. Мин белмәгән ниндидер бер кыз “Абый!”- дип эндәшә, дип ачулана күрмәгез, яме. Сезнең эш- гамәлләрегезгә, иҗатыгызга сокланып, үз итеп эндәшү ул. Зәңгәр экраннар аша ясаган үтемле чыгышларыгыз, җаваплы постлар биләвегез өчен, без чын күңелдән шатланабыз. Үз милләтенә тугрылыклы хезмәт иткән Сезнең кебек шәхесләр барда - без әле югалмабыз. Егетләрчә өлгерлегегез, киң җәмәгатьчелек алдында ясаган чыгышларыгыз безне таң калдыра. Әйе, бүгенге көндә Разил Вәлиевне белмәгән, шигырен укымаган, җырын җырламаган - ишетмәгән, телевидениедән күрмәгән кеше сирәктер. 29

Татарстан һәм Россиянең атказанган мәдәният хезмәткәре, Россия гуманитар фәннәр академиясенең шәрәфле академигы. Бөтендөнья татар конгрессы башкарма комитеты рәисенең беренче урынбасары, Халыкара ПЕН- клубының Татар ПЕН - үзәк президенты, Татарстан Мәдәният министрлыгы коллегия әгъзасы һ.б. Разил абый ничек барысына да өлгерә, йокларга вакыты кала микән, дип уйлыйм кайчакта. Менә шундый бөек шагыйрьләр ничек туа? Минемчә, шагыйрь булып туарга, шундый мәгънәле шигырьләр язу өчен матур табигатьле Түбән Кама районы Ташлык авылында туып үсәргә кирәктер. Әйе, күңелгә килгән уйларның һәммәсен Разил абый Сез язган китаплардан, Сезнең шигырьләрнең сүзләренә язылган җырлардан табарга мөмкин. Хаксызлыкны күреп ярсыйм, шашам, Матурлыкны күреп тезләнәм. Йә дөньяны үзгәртәм мин бүген. Йә булмаса. Үзем үзгәрәм. Разил Вәлиев Әйе, халкыбызның шундый фидакарь улларының берсе - Сез ул Рәзил абый! Татар җырын үз итүче һәркем Сезне таный, Сезнең белән горурлана! Өстәлемдә Сез иҗат иткән китаплар. “Зәңгәр кабырчыклар”, “Хыялый Мияубикә”, “Без- кояш балалары”, Кайтаваз кайда яши?”, “Яшен тамыры”, “Ядкарь”, “Бер алманы бишкә бүләек”, “Кышкы учак”, “Сүзләрдән дисбе” ... Алар - һәркемнең өстәл китабы булырлык, бер сулыш белән танышырлык тәлгәшләр. Мин аларны алма агачында кызарып, һәркемнең авыз суларын китерә торган алмаларга тиңлим. Һәркайсы: “Мине өз, мине”- дип, әйтәләрдер сыман. Менә кулыма лирик шигырьләрегез һәм җырларыгыз тупланган “Яшен тамыры”, “Ядкарь”, “Бер алманы бишкә бүләек” китапларын алам. Шигырьләренең тылсымлы көче шулкадәр илһамландыралар, мин аны үз-үземә ачыш ясаган кебек, тәэсирләнеп укып чыгам. Әйе, бик күпләргә рухи азык биргән җырлар шушы китапларда тупланган бит! Шигырь укуның тәмен, ләззәтен тою өчен, әлбәттә, Разил Вәлиевның иҗатын мин һәркемгә тәкъдим итәм. Мин ышанам: әле бик күп буыннар шигырьләрегез аша дөнья матурлыгын тоярга, тормышны танып–белергә өйрәнерләр. Сезнең шигырьләрегез бик күп темаларны колачлаган. Иҗатыгызда туган җир, аның күрке булган табигать, халык- милләт язмышы турында борчылулы фикер-тойгылар һәм башка кешелек дөньясының бар тарафларын да тулысынча яктырттыгыз. Шулай ук авыл һәм шәһәр балалары тормышы, табигатьне саклау, әдәп-әхлак һ.б. мәсьәләләр дә Сезнең үзенчәлекле үткен каләмегез аша бик тулы тасвирланды. Шигырьләрегезнең төзелеше гади, аңлаешлы, һәркемгә үз, якын. Сез чын психолог, балаларның күңелләре кушканча, оста һәм кызыклы итеп яза беләсез! Балаларны чын күңелдән яратуыгызны, җан җылысын һәр шигырегездән тоярга була. 30

Әйе, Разил Вәлиев һәр татар кешесенең якын дусты, киңәшчесе, белем- тәрбия бирүче укытучысы, олы юлгы хәер - фатиха бирүче остазы да! Тукайларыбыз, Җәлилләребез кебек безнең милләтебезне дөнья киңлекләренә таныта алган илче булганы өчен, Разил Исмәгыйль улына чиксез рәхмәтлебез. Сез һәр җирдә көтеп алган кунак, җанлы әңгәмәдәш. Сезгә армый-талмый эшләргә, миләтебез өчен янып-көеп, бик күп изге гамәлләр башкарырга Ходай ныклы сәламәтлек, озын, бәрәкәтле гомерләр насыйп итсен! Эшегездә зур уңышларга ирешүгезне теләп, Сезне хөрмәтләп, иҗатыгызга сокланучы, аны яратып укучы Зөбрҗәт дип белерсез. Балтач районы Шубан төп гомуми белем мәктәбенең 9 нчы сыйныф укучысы Закирова Зөбәрҗәт Илфат кызы. ______________________________________________________________________ Балтасинский район село Старый Кушкет Исаев Константин 12 лет. Уважаемая Елена Габова! Пишет Вам ученик 7 класса Исаев Константин. С рассказа «Не пускайте Рыжую на озеро» началось моё знакомство с Вами. Летом я прочитал этот рассказ и хочу поделиться своими впечатлениями. Повествование ведется от лица одноклассника главной героини. В этом рассказе мне понравились герои и сам сюжет. «Не пускайте Рыжую на озеро» - это рассказ о Свете Сергеевой - девочке, не похожей на других. У нее были рыжие волосы, толстая коса, словно канат, веснушки на лице, зеленые глаза и высокий голос. Её недолюбливали одноклассники. Девочку не любили за рыжие волосы и за высокий и звонкий голос, который всех раздражал, презирали Светку за то, что она из бедной семьи, что у нее единственные потертые джинсы. Они издевались над ней, делали ей разного рода гадости и не принимали в свою компанию. Например, во время ловли рыбы одноклассниками, Света одна плавала в озере и пела трогательные песни, но мальчики отреагировали на её песни негативно и грубо, сказав, что она «воет» и распугивает им всю рыбу. Но песня Рыжухи трогала рассказчика за душу, но он не защищал одноклассницу даже от своего товарища. А одноклассник Женька сделал всё, чтобы Светка не поехала после окончания 9 класса на теплоходе в поход на озеро. Он неожиданно перебросил сумку на причал, так что добился своего. А у рассказчика на душе неспокойно: «На вечерней зорьке я о ней вспомнил, и в сердце ворохнулось что-то неприятное». И он уже не мог радоваться. 31

Но Светка не обижалась на них, научилась сдерживать слёзы, улыбалась « через силу», умела прощать. Финал рассказа потрясающий - Светка Сергеева, Рыжуха, молодая женщина, восходящая звезда оперы Мариинского театра. Мне было немножко жаль, что она оказалась из бедной семьи и без отца. Но я не мог ожидать, что она станет певицей, красавицей, да ещё и популярной. Ещё мне понравилась природа и озеро Озёл. Мне самому хочется полюбоваться красотами природы и видами озера. Как вы сами описали – «длинное и не очень широкое. По одному берегу сосновый бор, по другому – луга». Когда читал, я представлял эти прекрасные сосновые боры и просторные луга с цветами. Вы пишете, что это рыбное озеро. Мне аж захотелось поехать на это озеро и самому наловить рыбы, полюбоваться лугами. Я очень хочу узнать, существует ли на самом деле эта героиня или это только выдуманный образ? Если да, общаетесь ли вы с ней? Как там одноклассники Светы, где живут, кем работают? Собираетесь ли Вы писать новые рассказы, про что будут они? А также мне интересно, как Вы проводите своё свободное время. Так я ничего про Вас не знаю. Но собираюсь это исправить, прочитать про Вас. Рассказ мне очень понравился, увлекает и завораживает. Он научил меня идти к своей цели, несмотря ни на что. Очень понравилось, что главная героиня не закрылась в себе, а, назло всем, смогла развить свой талант. Этот рассказ могу посоветовать своим друзьям. Ведь он учит, прежде всего, принимать человека таким, каков он есть на самом деле. Не надо встречать человека по одежке, нужно быть добрее и милосерднее, постараться не совершать поступки, за которые потом будет стыдно, как и нашему рассказчику. В заключение я желаю Вам здоровья, радостных дней и побольше интересных и увлекательных рассказов. Спасибо за прекрасное произведение! С уважением Константин. 24.09.2021 ___________________________________________________________________ Балтасинский район С.Килеево Кабирова Гузель 12 лет «Тэтчер маҗаралары» повесте авторы Рәйсә Юсуповага хат. Хатлар яздым утырып… Шулай дип башлана иде элек хатлар. Мин дә сезгә яза торган хатымны шулай дип башладым әле, Рәйсә апа. Алдымда – сезнең «“Тэтчер маҗаралары» китабы. Әлеге китап Тэтчер кушаматлы маэмай турында. Бик яратам шул мин дүрт аяклы юеш борыннарны. Әнә шуңа да сезнең повестегызны, ахыры ни белән бетәр икән, дип, йотлыгып укып чыктым. Бигрәк 32

акыллы маэмай турында язгансыз. Минем әби әйткәндәй, адәм акыллары бар! Автобус тукталышында 4-5 сәгать буе хуҗасын көтеп утыруын күр әле син аның! Кайвакыт, китаптагы рәсеменә карап та, кулларыма алып иркәлисем килеп китте. Хуҗалары Тәлгать абый белән Рәйсә апа да бик хөрмәт итәрлек кешеләр. Шулай булмыйча, үз гаиләләренә кабул итеп, балалары кебек тәрбияли бит алар аны. Ә шул ук вакытта, әсәрегез геройлары арасында усал ниятлеләре дә очрый. Күрегез әле сез, “Монда эт комачаулый гына, үзегез юлда адаштырырсыз, йә берәрсенә биреп җибәрерсез,”- дигән Рәмзия апаны, поезд тәрәзәсеннән Тэтчерны тышка томырган явыз Сергейны, аннан каты бәгырьле эт ясыйм дип, каеш белән кыйнаган милиционер Фәритне! Кешеләрнең шундый явыз булуларына исем- акылым китте. Кушаматы гына да ни тора бит аның – Тэтчер! Башта бераз борчылып та алган идем үзе, нишләп үзебезчә –татарча Акбай, Йомшаккай, Каракүз дип кушмадылар икән дип, кәнәфигә үрмәләве турында укыгач, нәкъ министрларча икән шул дип, ризалаштым тагын. Хикәягезнең ахырына кадәр түземлегем көчкә җитте. Башымда тик ике сорау: кайтканмы Тэтчер өенә, юкмы? Соңгы битен ачып укудан чүт - чүт кенә тыелып калдым. Тукта, мин әйтәм, түз, сабырсызланма, аннары кызыгы калмый бит, дим. “Кайту” дигән бүлеккә күзем төшкәч, җиңел сулап куйды. Кайткандыр... Кайткан шул... Билләһи, адәм акыллары бар икән маэмайда! Могҗизалар булмый диләр тагын, була икән шул! Озын сүзнең кыскасы, хөрмәтле Рәйсә апа, әлеге әсәрегез өчен сезгә ихлас күңелдән рәхмәт! Китабыгызны сыйныфташларыма да укырга тәкъдим иттем әле. Сездән тагын шундый мавыктыргыч әсәрләр көтеп калабыз. Иҗат уңышлары теләп: Балтач районы Кили авылыннан Кәбирова Гүзәл. ______________________________________________________________ Балтасинский район село Смаиль Мухаммадиев Фагим 14лет Яратып укыган «Ут хәйләсе» китабының авторы Солтан Шәмсигә хат. Исәнмесез Солтан Сәляхович. Сезгә хат яза Балтач районының иң борынгы дүрт авылының берсе булган Смәел авылы егете Фәһим Мөхәммәдиев. Сезгә Балтач якларыннан кайнар сәламнәр җибәреп калам. Сүземне сезнең китап белән танышу тарихыннан башлыйм әле.Сез иҗат иткән, искиткеч эчтәлекле “Ут хәйләсе “китабы минем кулга беренче мәртәбә 2015нче елда килеп эләкте. Ул елны, хәтерләвемчә, мәктәптән безгә пожар куркынычсызлыгы темасына рәсемнәр ясарга куштылар. Мин өйгә кайтышлый авылыбыздагы балалар әдәби китапларына бик бай булган китапханәгә кереп чыгырга булдым. Пожар куркынычсызлыгы темасына бәйле берәр идея табу иде 33

уем. Ни эзләвемне китапханәчебезгә әйтүгә ул миңа яңа кайткан ,ялтырап торган сезнең китапны тәкъдим итте. Конкурс эше өчен дә,буш вакытымны файдалы уздыру өчен дә бик әйбәт булды сезнең китап ул чакта. Конкурс нәтиҗәләре буенча минем эш икенче урынга лаек дип табылды һәм менә хикмәт - бүләк итеп сезнең нәкъ шул китапны бирделәр бит. Шул көннән алып “Ут хәйләсе” минем ярдәмлегемә һәм өстәл китабыма әйләнде. Солтан Сәляхович, әлеге китабыгыз минем өчен чын табылдыкка әйләнде. Аның һәр бите саен хикмәт бит. Мәсәлән,татар теленнән табигать күренешләре турында инша язасы булса, китаптагы су, җир, урман, шаян һава турында язган җөмләләр ярдәмгә килә. Дуслык, бердәмлек, ярдәмләшү темалары хакында да күпме мәгълүмат анда. Шул ук вакытта әти-әни тәрбиясен хөрмәт итергә дә, алдамаска һәм алданмаска да,ут белән сак булырга да өйрәтә сезнең әкият. Татар теле укытучыбыз Гөлназ Харисовна миңа еш кына: “Син кайдан мондый матур фикерләр аласың соң иҗади эшләреңне башкарганда?”, дип еш сорый башлагач мин дәрескә сезнең китапны алып килдем һәм классташларыма кычкырып укыдым. Сезнең китапны укытучыбыз да,сыйныфташларым да бик ошаттылар. Театр атналыгында сезнең әкият буенча инценировка әзерләп бик матур чыгыш ясадык без. Тарих дәресендә “Идел болгарстаны” китабыгызны күргәч мин сезнең күпкырлы кеше икәнегезне аңладым.Әлеге китаптагы хикәяләрегез шулкадәр чын, реаль итеп язылган ки, мин үземне шул чорга вакыт машинасында очкан кебек итеп хис иттем. Бик эчтәлекле,тәрбияви,файдалы әкият язганыгыз өчен зур рәхмәт сезгә Солтан Сәляхович. Әле мин 8нче сыйныфта гына белем алам, мәктәпне тәмамлаганчы да, аннан соң да сезнең китаплар күп ярдәм итәчәк әле миңа. Җиңел итеп, балалар өчен дип тырышып иҗат иткән әсәрләрегез миндә сезгә карата зур хөрмәт уятты Солтан Сәляхович.Иҗатыгызны дәвам итүегезне, бездән соң да үсеп килгән кыз һәм малайларны сөендерүегезне теләп калам Сезгә! _____________________________________________________________- Балтасинский район село Карек – Серма Никитин Никита 12 лет Здравствуйте, дорогой Борис Григорьевич! 34

Я этим летом прочитал Вашу книгу «Нинзя из Самураевки». Книга очень понравилась, потому что в ней сказки про животных и рассказы. Люблю короткие рассказы и сказки. Я читаю, а сестрёнка и дедушка слушают и улыбаются. Сестрёнка пока читать не умеет. «Я тоже хочу читать», - говорит она. Научится читать – прочитает все Ваши книги и будет радоваться, горевать вместе с героями из Вашей книги. Я как прочитаю интересный смешной рассказ или сказку, бегу рассказать бабушке. Вместе смеёмся. Но у неё работы много, мешать нельзя. Ваши рассказы и сказки учат нас жить дружно, нельзя бояться от всего, любить природу, нельзя постоянно жаловаться. Нельзя жадничать. Жадный, значит – трус. Вот в сказке «Мамонт». Кузнечик, Жук, Пчела – они друзья. Оказалось, что Мамонт не так страшен, хоть и большой. А вот Гусеницу другом не назовёшь, хотя она маленькая, медленная. По виду не узнаешь никого. Вот пчела и оса. Они похожи. Пчела себя мёдом кормит, людям даёт, а оса – ворует. В сказке «Затмение» тоже о дружбе и помощи. Мой дед говорит: «Будет дружба – будет солнце, вода, хлеб». Я сам удмурт, не все слова понимаю. А дедушка мне объясняет. Иногда и он не знает, смотрим объяснение в словаре. В некоторых словах есть ошибки: шагат вместо шагает, порыбалить вместо порыбачить. Но ничего страшного. Это понятно. Наверное, от невнимательности? Я познакомился и Вашей биографией, и понял, почему Самураевка. От слова самурай. Япония. И имена героев как японские. Вы родились на острове Итуруп –это один из Курильских островов. Он самый длинный, я посмотрел на карте. Так далеко Вы родились. А сейчас живёте в Казани. А Вы бываете на малой родине? Приезжайте в нашу школу в гости. Вас все полюбят, полюбят Ваши книги. Я не видел до сих пор ни одного живого писателя. Какие они? А у Вас есть внуки, маленькие как мы? Вы запрещаете внукам есть чипсы, поп-корн, чупа-чупс и другие? Напишите рассказы об этих сладостях, чтобы мы знали, можно их есть или нельзя. До свидания, наш дорогой Борис Григорьевич! Мы будем ждать новых Ваших книг о детях. Здоровья, счастья всей Вашей семье! С глубоким уважением к Вам Никита Никитин! __________________________________________________________________ Балтасинский район село Шуда Файзрахманова Алина 12лет Исәнмесез, хөрмәтле Айгөл Габдулла кызы! 35

Сезгә Балтач районы, Шода авылы 6 нчы сыйныф укучысы Фәйзрахманова Алинә Радик кызы хат яза. Сезгә сәламәтлек, матур көннәр теләп, алда язылачак сүзләргә күчәм. Мин Сезнең “Мин гашыйк булдым” дигән китабыгызны укып чыктым. Китапка кертелгән “Минем әтинең кызы” повестен һәм хикәяләрне бер сулышта, бирелеп, кызыксынып укыдым. Әсәрләр матур әдәби телдә, хис белән өртелеп иҗат ителгән. Мавыктыргыч сюжетка корылган әсәрләрне уку күңелгә рәхәтлек бирде. Әсәрләрдәге персонажларның уй – кичерешләре белән янып, аларга теләктәшлек белдереп китапны бер кичтә укып чыктым. Киләчәктә сезнең иҗат белән тирәнрәк танышып, башка әсәрләрегезне дә уку теләге туды. Шуны истә тотып, Сезне үзем укый торган Куныр авылы урта мәктәбенә очрашуга чакырасым килә. Кунакка килеп, безнең якның матур табигатен, эшчән халкын күреп, сокланып, тагын да матуррак әсәрләр иҗат итәрсез дип ышанып калам. Минем кечкенә генә туган авылымда да китапханә бар, китапханәче Гөлфара апа белән авыл клубы җитәкчесе вазифасындагы әнием Венера бергәләп авыл халкына мәдәният нурын җиткерәләр, матур кичәләр, очрашулар үткәрәләр. Күптән түгел спектакль – конкурс кысаларында Сезнең “Баш куям тезләреңә” исемле драмага үзешчәннәр тарафыннан Шода авыл клубында спекталь куелды. Халык бу спектальне бик җылы кабул итте. Киләчәктә дә Сездән шундый матур эчтәлекле әсәрләр көтеп калабыз. Туган җирем Шода авылына кунакка рәхим итегез! Шода авылы атаклы шәхес, драматург Мирхәйдәр Фәйзи музее белән дә данлыклы! Хөрмәтле, Айгөл Габдулловна! Мин Сезгә җиткерәсе фикерләремне тәмам итеп, Сезнең белән саубуллашам. Сезгә яңа иҗат уңышлары, тынычлык, имин күк йөзе телим. Очрашулар көтеп калам! Балтасинский район с. Верхний Субаш Хадеева Диля 12 лет Исәнмесез Йолдыз апа Шәрәпова. Мин ,Субаш авыл китапханәсенең иң күп китап укучысы , сезгә хат язарга булдым. Безнең авыл китапханәсе балалар өчен иҗат ителгән китапларга бик бай. Мин сезнең анда булган барлык китапларыгызны да укып чыктым. Шул укыган китаплардан чыгып, мин сезне ачык йөзле, искиткеч хыялый һәм киң күңелле чын татар хатыны, биш бала анасы булуыгызны белдем. Сезгә хат язарга уйлагач, мин интернетка кереп сезнең турыда бик күп яңалык укыдым, иҗатыгыз белән 36

таныштым. Сезнең эшегездә иң зур ярдәм итүчегез, таянычыгыз - гаиләгез икәнен белдем. Балаларыгызның шуклыклары, шаярулары аша яңа әсәрләр тууын аңладым. Сезнең шигырьләрегезне укыгач, иҗатыгыз аша бары тик тәрбия алырга тырышасың, курыкмаска, алдамаска өйрәнәсен. Кайсы гына китабыгызны укысаң да, балаларны уйландыра, гаҗәпләндерә, могҗизага ышандыра алар. Йолдыз апа, сез тирән эчтәлекле, һәм җанлы язмаларыгыз белән балалар журналистикасында үз йөзен булдыра алган кеше, балаларның яраткан шагыйрәсе дип саныйм мин. Сез «Антенналы бәрәңге», «Зоопарк - әлифба», «Шигырьле чәй», «Колаклы коймаклар», «Җавапсыз сорау», «Ярый әле», «Каен алмасы», «Колакчын кигән кояш», «Ялкау тел», «Күңел кыңгыраулары», «Сәяхәтче чемодан» шигырь җыентыкларының авторы. Мин сезнең китапларыгызның китапханәдә булмаганнарын , кайберләрен компьютер аша да укыдым. Без китапханәгә килгәч, сезнең яңа кайткан ”Аппак белән шапшак” , “Китаплы кич” дигән балалар өчен шигырьләр һәм әкиятләр китабы белән таныштык. Миңа иң охшаганы “Колаклы коймаклар”, “ Миләшләр” , “Авыл җәе”, “Гаҗәеп кич” дигән шигырьләр булды. Йолдыз апа, сезнең язмаларыгыз чыннан да, балаларга сиздерми генә, аларны тәрбияли, сабыйлар күңеленә әхлаклылык, битараф булмау, шәфкатьлелек орлыклары сала. Балаларның искиткеч фантазиясен, иҗади фикерли белүләрен куллану исә журналистка әдәби могҗиза тудырырга ярдәм итә. Сез моңа балалар дөньясын бөтен нечкәлеге белән тирәнтен белүегез һәм, ниһаять, үзегезнең һаман да бала күңелле булып калуыгыз аша ирешәсездер дип уйлыйм мин.Сезнең язмаларыгыз ихласлылык, туган җиргә, ата-анага мәхәббәт хисләре белән сугарылган. Алар балаларга халкыбызның гореф-гадәтләрен, йолаларын кечкенәдән өйрәнергә ярдәм итә. Сезнең турыда Татарстанның халык шагыйре Роберт Миңнуллин: «Йолдыз — күңеле белән, фикер йөртүе белән чын балалар шагыйре. Аңа балаларча уйлый белү, моңсулана белү хас. Шуңа күрә дә шигырьләре табигый, балаларның үзләренчә килеп чыга. Ул балалар арасына бик тиз керә белә. Шигырьләрендә балалар тормышына гына хас вакыйгалар, сөйләшүләр, бәхәсләр тудыра. Аның нәни геройлары тапкыр да, шаян да, шул ук вакытта моңсу да. Алар бернинди ситуациядә дә югалып калмый торган, һәр сорауга җавап таба торган малайлар, кызлар. Алар — гаҗәпләнә, соклана, эзләнә, таба торган тиктормаслар. Аларның әле чын мәгънәсендә беркатлы сабый чаклары», — дип язган . Сез , Йолдыз апа, әдәби иҗатыгызны тулысынча балалар шигъриятенә багышлаган каләм иясе. 1994 елда сезнең «Антенналы бәрәңге» дигән беренче шигъри җыентыгыгыз дөнья күрә һәм китап укучылар арасында үткәрелгән «1994 ел китабы» конкурсында икенче урынны яулый. Хәзер исә, сез - балалар күңеленә хуш килгән унбиш китап авторы. «Сабантуй» газетасы аша җанга якын ихлас 37

шигырьләрегез , балаларча самими, җылы язмаларыгыз өчен балалар бик ярата үзегезне. Минем белүемчә , Йолдыз апа ,сез язучыларның Абдулла Алиш исемендәге премиясе лауреаты, 2002 елда республика журналистларының «Бәллүр каләм»енә ия булгансыз. Татарстанның Язучылар берлеге әгъзасы. 2012 нче елда исә Татарстанның атказанган сәнгать эшлеклесе дигән исем биргәннәр. Тыйнак хезмәтегезне шулай зур бәяләгәннәр икән, димәк, гомерегез заяга узмаган, бары тик балаларга тәрбия бирергә юнәлтелгән. Сез биш бала анасы буларак, балаларның эчке дөньясын яхшы беләсез, алар кебек үк шатланасыз, шаярасыз, дулкынланасыз, уйланасыз. Сезнең геройларыгыз – дөньяның матурлыгын күрә белүче, тапкыр, шаян малайлар һәм кызлар. Сез иҗат иткәндә нәниләрнең күңел битләрен чиста, киптергеч кебек барысын да үзенә сеңдерә алучы итеп тасфирлыйсыз. Димәк , сез балалар психологиясен яхшы беләсез. Сезнең иҗатыгызның төп темалары булып туган җир, аның табигате, анда яшәүче гаилә, әхлак мәсьәләләре тора. Көнкүрештәге гади - гадәти хәлләр дә, Йолдыз апа, сезнең каләмегез астында җанланып, күз алдына килеп басарлык күренеш - манзара тудыра. Шуңа күрә мин сезнең иҗатыгызга гашыйк һәм сезнең иҗат җимешләрегезне бик яратып укыйм. Сезгә алдагы тормышыгызда бары тик уңышлар гына, тазалык, тынычлык телим. Яңадан да матур- матур китаплар чыгарырга насыйп булсын сезгә. Сезгә иң матур теләкләр белән, Сезнең яратып укучыгыз, Дилә дип белерсез. Балтасинский район село Кугунур Юнусов Фаяз 12 лет Хөрмәтле Рабит абый! Исәнмесез, хәлләрегез ничек? Мин Балтач районы Куныр урта мәктәбенең 6 нчы сыйныф укучысы Юнысов Фаяз булам. Мин татар малае, чын татар авылында яшим. Татарча шигырьләр ятлап конкурсларда катнашам. Кеченә чакта без сезнең “Аю баласы Әппәс”, “Колакчын Тафи” китапларын әни белән китапханәдән алып кайтып укыдык. Мәктәптә Сезнең иҗатыгыз белән күбрәк таныша башладык. Иң беренче булып , Сезнең “Курай уйный бер бала” әкиятен укыдык. Әлеге әкиятне укып, без сәләтлеләр юлы җиңел булмаганын аңладык. Сезнең әкиятләрне укып яхшы белән начарны аера башладык. 38

Рабит абый! Сез, башка язучылардан гаять кызыксынучан, тиктормас - тынгысыз характерыгыз белән аерылып торасыз. Бер үк вакытта сез балалар язучысы, хикәятче, романчы һәм драмматург булып, татар әдәбиятының төрле жанрларында иҗат итәсез. Актёр, режиссер һәм укытучы һөнәрендә дә сез бик оста. Киләчәктә дә безне матур әсәрләрегез белән куандырырсыз дип өметләнеп калам. Сезне ихтирам итеп Фаяз. Балтасинский район село Бурбашево Заббарова Камиля Исәнмесез, хөрмәтле яраткан шагыйрем Ләбиб ага Лерон?! Сезгә үзенең җылы рәхмәт хисләрен белдереп хат яза Бөрбаш авылы кызы Яббарова Камилә Алмаз кызы. Сезгә, Сезнең иҗатыгызга карата кызыксыну хисе миндә 2 нче сыйныфта укыганда туды. Минем укытучым әдәби уку дәресендә Сезнең безгә яздырып җибәргән видео мөрәҗәгатегезне күрсәтте. Сез ул вакытта кулыгызга “Кояшны кочкан малай” китабын алып үзегезнең бик матур бер шигырегезне укыган идегез. Сезнең нурлы йөзегез, йомшак тавышыгыз, сәнгатьле сөйләмегез миндә Сезгә, сезнең иҗатыгызга карата соклану хисе уятты. Шул көннән башлап мин Сезнең иҗатыгыз белән якыннанрак таныша башладым. Мин Сезнең “Транзистор үч ала”, “Яңгырның ял көне”, “Тәгәрмәчле чана”, “Җил көймәсе”, “Борчак шыттырам” , “Әкиятче малай”, “Кояшны кочкан малай” дигән җыентыкларыгызны укып, андагы әсәрләр белән танышып чыктым. Бу әсәрләрне укып мин сезнең юмор остасы булуыгызны, безне уйланырга этәрүче әсәрләр язуыгызны аңладым. Сез шигырь һәм әкиятләрегездә ярдәмчел, табигатьне яратучы, кешелекле, дус булырга чакырасыз. Шундый эчтәлекле, матур, тәрбияви әсәрләр иҗат итүегезгә мин бик рәхмәтле. Киләчәктә Сезгә тагын да зур уңышлар, яңа иҗат үрләрен яулавыгызны теләп, Сезнең белән очрашуны көтеп калам. Кабат сәламнәр белән, хөрмәт итеп Камилә. ______________________________________________________________________ 39

Высокогорский район село Олуяз Абдрахманов Зульфат 12 лет Здравствуйте, Салават Ильдарович! Летом я взял в библиотеке и прочитал Вашу книгу «Не перебивай мертвых». Книга очень интересная и своеобразная. В ней рассказывается про жизнь эмигранта - ученого и философа, судьба которого очень тесно связана с историческими событиями. Он был свидетелем и пережил несколько революций в истории страны, «прошел путь», начиная с того момента, когда татарский народ был кочевым и заканчивая сегодняшним днем. Все исторические факты представлены в виде зафиксированных на пленке воспоминаний главного героя. В книге все описанные истории как бы вырастают одна из другой, но в то же время у каждой свое особенное содержание. В этих историях документально – исторические факты переплетаются с авторским вымыслом, реальная жизнь и мифы. Когда я начал читать книгу, то подумал, что зря взялся за чтение. Но потом чтение меня так увлекло, что я уже не смог остановиться, прочитал ее на одном дыхании. Главный герой романа - профессор, который был связан и с мертвыми, и с живыми. Сарман Биги прожил очень долгую и интересную жизнь. Детство его прошло в деревне Луна рядом со своими друзьями, среди которых был Минлебай Атнагулов. Минлебай среди остальных мальчишек выделялся неискренностью и жестокостью, за что его не любили. В своей взрослой жизни он совершил много преступлений, убивал своих односельчан, устраивая публичные казни. От его рук погибали не только мужчины, но и женщины. Не щадил он и детей. Все казни Минлебай проводил сам под музыку великих композиторов, таких как Бетховен. Из дома Сакаевых выкатили рояль, на нем играл немец Вернер, сопровождая казни. После революции Минлебай уехал за границу. Где бы он ни оказывался и кем бы ни становился: красным комиссаром, карателем в армии СС, хозяином ранчо на земле индейцев кечуа - за ним следом идет главный герой, который произнес клятву вместе со своими товарищами – воинами. Профессор один остался в живых (хотя его тоже чуть не убил Минлебай, как и остальных) и ему нужно было исполнить клятву во чтобы то ни стало. И Минлебая настигла месть воинов, нисходящих с коней, в лице Сармана Биги далеко от дома, в Латиноамериканской республике через полвека. Сама книга какая – то магическая и в тоже время и реалистическая. В ней говорится о том, что нужно прислушиваться к голосам мертвых из «Поляны 40

мертвых», советоваться с ними, «не перебивать мертвых». Мы очень прочно связаны с нашими предками. Она произвела на меня сильное впечатление. Обязательно порекомендую ее прочитать своим друзьям. Спасибо за то, что смогли в такой необычной форме рассказать историю нашего народа. Желаю Вам дальнейших творческих успехов! Искренне Ваш читатель Абдрахманов Зульфат. Высокогорский район Пос. жд.станция Высокая гора Ученица 6 класса Высокогорской средней школа №1 Сафиуллина Ясмина 12 лет Здравствуйте, Светлана! Меня зовут Ясмина. Я учусь в Высокогорской средней школе № 1. Перешла в 6 класс. В свободное от учебы время я люблю читать книги. И вот придя в детскую библиотеку, мне библиотекарь посоветовала прочитать Вашу книгу «Кошки, собаки и …. другие люди». Меня эта книга потрясла. Ведь я тоже, как и Вы очень люблю животных. Ваша книга начинается со слов: «В детстве у меня не было животных – родители не разрешали». Я живу с мамой в девятиэтажном доме на 9 этаже. В квартире у нас нет животных. Но в деревне у бабушки, куда я езжу каждые выходные, есть две кошки и собака. Я их обожаю. Мне очень понравилась Ваша книга. Взяв ее в руки и начав читать, я не могла оторваться от нее. Вы в ней написали такие потрясающие истории взаимоотношения людей и животных. Прочитав ее, я поняла, что на свете много очень хороших, неравнодушных людей. Особенно мне понравился рассказ о Звездном коте. Она почти сказочная. Как - будто черный кот пришел с неба. Так интересно было читать, как Катя наблюдает за звездным небом и видит там большого кота. И вдруг на пороге ее дома появляется черный кот. Вы так правдиво описали, как Катя беседует с котом. Хоть он и не разговаривает на человеческом языке, она его прекрасно понимает. Когда в очередной раз кот приходит к Кате. Он оказывается ранен. Кто-то стрелял в него. Она обратилась к подруге Свете, ветеринару. Она вытащила пулю и спросила, как она его назовет. «Звездный, он пришел ко мне по небу» - ответила Катя, рассказала про то, как она увидела на небе звездного кота. И после этого на ее пороге появился этот черный кот. В этом рассказе я прочитала, что в нашей жизни происходит очень много таинственного и фантастического. Ведь это действительно так. 41

В книге Вы рассказываете не только про собак и кошек. В рассказе «Долгая дорога домой» речь идет о вороне Кларе. Оказывается, что они тоже могут очень привязаться к людям и умеют любить и скучать. И вообще все рассказы интересные. Они правдивые и взяты из жизни. И я бы хотела прочитать продолжение этой книги. Светлана, вы не просто автор этой книги, но и еще заместитель директора фонда «Дарящие надежду». Вы помогаете бездомным животным найти хозяев и дом. Спасибо Вам за это. До свидания, Светлана. Я буду с нетерпением ждать продолжения историй о животных. ______________________________________________________________________ Дрожжановский район село Старое Дрожжаное Колпакова Валерия 13 лет Здравствуйте, Анна Александровна! Меня зовут Валерия, мне 13 лет. Пишу вам с большой благодарностью за созданные шедевры. Их у вас не так много, но я уже успела прочесть половину ваших книг. Впервые я познакомилась вашей биографией два года назад, вас мне порекомендовала моя одноклассница. Я так ей за это благодарна. Ведь вы стали одной из любимых моих писательниц. Самая любимая книга, написанная вами — это «Школа в Кармартене». Замечательный роман о магической «школе Мерлина», куда принимают шестнадцатилетних учеников. Всё, что происходит в школе, описывают несколько первокурсников, а также их учителя. Студенты школы Мерлина настолько позитивные и активные, с таким удовольствием всё изучают, что могут заразить своей тягой к знаниям кого угодно. Это произведение мне понравилось тем, что оно помогает нам полюбить учиться, мотивирует и дает понять, насколько веселыми и не скучными бывают учебные дни. Из героев мне больше понравился, Фингалл сын Энгуса. Первокурсник. Из клана МакКольмов. Он опоздал к началу учебного года почти на полтора месяца, потому что пришел пешком из Шотландии, из горной местности. Волевой. При первой же встрече сделал предложение Гвенллиан. Не отличается живым воображением. Очень выделяется среди тихих валлийцев. Ходил в юбке в зеленой с синим клетку, с рваной бахромой понизу, закалывал свой тартан булавкой от сглаза, и ему было на все наплевать. Следующая книга, о которой я хочу высказать свое мнение – «Цветы корицы, аромат сливы». Перед нами роман о дружбе народов. Есть такое 42

старинное литературное выражение — «цветы корицы, аромат сливы» Достаточно редкое. Оно обозначает человека, который выдает себя не за того, кем является, или просто любой обман. Это выражение очень точно характеризует и сам роман, который на первый взгляд кажется простым приключением китайца в России. Здесь говорится о том, как Китайский студент - филолог Вэй Сюэли по ошибке был отправлен в Москву, изучать кристаллографию. Беспокоясь о чести своей страны, Сюэли решает выучить русский язык и окончить Московский институт. К тому же он узнает, что его дедушка в тысяча девятьсот сорок четвертом году перешел советско - китайскую границу и пропал на территории СССР. Теперь вместе с учебой Сюэли ищет еще и следы своего дедушки. Книга – маленькая, но насыщенная капелькой о Китае: мифы, иероглифы, значение имён. В итоге очень умная, удивительно добрая и мудрая книга без особого пафоса, с замечательными и яркими персонажами, написанная с юмором и лёгкой грустью. Трогательная, увлекательная, интересная. Анна Александровна, я восхищаюсь Вами как писательницей. Кажется, Ваша фантазия не имеет границ. Продуманный вами сюжет в Ваших книгах поражают, персонажи заставляют их любить и ненавидеть одновременно. Я обязательно продолжу следить за Вашим творческим путем. С глубоким уважением и восхищением, искренне Ваш преданный читатель. Дрожжановский район село Чувашское Дрожжаное Хрисанова Вероника 12 лет Сколько существует разных произведений! Литература средних веков прекрасна, в те времена жили по - настоящему «золотые» поэты. Я люблю читать, написанные в те времена, произведения, но и не меньше люблю читать современную прозу. Мои любимые писатели - это Братья Гримм. Их произведения веют некой таинственностью. И я искала какого-либо современника с такими же загадочными произведениями. И вот я наткнулась на Вас, Елена Долгопят, Ваши работы это нечто. Первая написанная Вами работа, которую я прочитала, было произведение «Красная Ривьера». Мне она безумно понравилась. Начав читать, я узнала о первом герое произведения - Валентине Федоровне. В ней я, отчасти, узнала себя. Я также очень внимательно читаю книги, пытаюсь представить прочитанные строчки и никуда не тороплюсь. Хоть некоторым и могла, не понравится комната Валентины, обычной обстановки, мне она показалась очень даже уютной. Ранее Вы упоминали о том, 43

что она читает книги XIX века, и поэтому я тотчас представила, что ее квартира могла бы пахнуть запахом старинных книг. И вот Валентина Федоровна начала рассказывать о ее прошлом. Мне стало так интригующе. Когда она упомянула санаторий «Красная Ривьера», я задумалась, почему он называется так. Я подумала, что такой санаторий и впрямь существует, но, сколько бы ни искала, не нашла ничего о нем. Мне было бы интересно узнать, почему вы назвали санаторий именно так? Сосед Валентины Федоровны был для меня очень таинственным персонажем. Моим удивлением стал человек, одевающийся в одежду темных оттенков, любящий читать детективы, криминальную литературу и другие схожие жанры. Мне бы очень хотелось узнать об этом персонажу больше Момент со штормом - мой любимый. Вы так четко описали этот момент, у меня застыло сердце и мурашки пробежались по телу. Конец был для меня непредсказуемым, я долго думала, за что соседа взяли под арест? Было очень печально, так как я надеялась узнать об этом персонаже хоть чуточку больше. То, что я столкнулась с таким писателем, как Вы, было очень приятно, помимо «Красной Ривьеры» мне так же безумно понравилось ваше произведение «Часы». Огромное Вам спасибо, Елена Долгопят, за то, что Вы написали такое чудесное произведение! От чистого сердца желаю Вам успехов, с нетерпением буду ждать Ваши следующие произведения! С уважением, Вероника Хрисанова, 12 лет Заинский район село Бухарай Миронова Дарья 14 лет Здравствуйте Нина Сергеевна. Меня зовут Дарья, мне 14 лет, учусь в 8 классе в селе Бухарай Республики Татарстан. Как и большинство подростков в моем возрасте, я не очень люблю читать. Как то мне на глаза попалась книга «День числа π », я ее раскрыла и увидела Ваш автограф с пожеланиями. Я спросила у мамы (моя мама работает в библиотеке), откуда автограф. Мама рассказала, что Вы с Виктором Луниным приезжали на фестиваль книги в г.Альметьевск. Маме посчастливилось познакомиться с Вами и получить книгу с пожеланиями. И я решила ее прочитать. И тут как раз в библиотеку пришло положение Всероссийского эпистолярного конкурса «Письмо автору любимой книги». Мама предложила, я согласилась. 44

С первых страниц, конечно, на меня обрушились музыкальные термины. Чтобы в дальнейшем понять суть книги, я спрашивала в интернете. А Шенберга, даже пришлось слушать. Музыка действительно странная. Но если разобраться, то книга очень прикольная, читается на одном дыхании. И сразу возникли вопросы к Вам. А Вы встречали таких людей, как Лева или Эппл…? Я нет. И интересно узнать, как это слышать музыку цветами… Очень интересно. И еще одна мысль возникла, про праздник числа π. Надо маме предложить, может сделает мероприятие на эту тему. Я просто уверена, что в нашей школе даже не задумывались об этом. Нина Сергеевна, спасибо Вам за Ваши книги, за Ваше творчество, за интересные истории. Приезжайте к нам в центральную библиотеку в г.Заинск. Думаю после встречи с живым интересным автором, поклонников Вашего творчества прибавится. P.S. Во время написания письма, мама принесла еще одну Вашу книгу «Я не тормоз». Начинаю читать… Даша, 14 лет __________________________________________________________________ Заинский район Рахимов Ислам 14 лет Исәнмесез Батулла абый. Мин Рахимов Ислам Марат улы сезгә хат язарга ният кылдым.Сезнең белән очрашкач безнең күңелләрдә дә язучы хисе уянды. Бәләкәйрәк чакта сезнен әкиятләрегезне укыдык. Ә хәзер инде сезнең саллы гына китапларыгызны укыйбыз. Без бит Батулла абый бер елга суында коенып шул елга балыгын ашаган кешеләр. Ул елганың таш башлары белән эртлие генә дә ни тора! Әле без малайлар арасында шундый әйтем дә бар. - Әйдәгез әле, малайлар, Батулла абый йөзгән суга чумыйк әле дибез. Без бит ул сүзне горурланып әйтәбез. Мин үзем велосипед белән Дүрт-мунча авылына кунакка барам. Бер - ике үзем кебек дуслар белән Шыкмай авылы кырыннан үткәндә сәлам Батулла абый авылы дип кычкырып үтәбез. Әле без беребездән беребез катырак кычкырырга тырышабыз. Аннан әй синең тавышың әллә ни чыкмады, сине Батулла абый ишетмәде, менә мине ишетте ул дигән булабыз. Батулла абый рәхмәт безнең белән очрашуларга килгәнегез өчен. Ул очрашу безнең күңелләрдә бик озак еллар сакланачак. Без сезне тагын да үзебезнең якларда кунакка көтеп калабыз. Рахимов Ислам Лениногорский район 45

г. Лениногорск Арина Коршина 13 лет Здравствуйте, уважаемый Артур Александрович! Пишет Вам Арина. Я учусь в 7 классе. За свои 13 лет я уже успела познакомиться со многими Вашими книгами. Вы мой любимый писатель и поэтому я решила написать Вам письмо. Я прочитала много Ваших интересных рассказов. Такие как: «Садитесь», «Светофор», «НЛО», «Паспорт», «Вместо доски» и другие. Мне они очень понравились, так как наполнены жизнью, эмоциями и радостью. Читая их моё дыхание замирает и я погружаюсь в те чувства, которые Вы сами испытывали при написании своих произведений. Из них я узнала много интересного и необычного о жизни. Очень интересные сюжеты. Хотелось бы спросить у Вас, эти истории из Вашей жизни или выдумка? Мне сложно выразить, почему я полюбила Ваши книги, но это так. Я чувствую, что многое из того, о чем Вы пишете, очень близко тому поколению, к которому я принадлежу. Знали бы Вы, как много нам задают. Нет, я люблю литературу, но приходится просто выкрадывать время, чтобы почитать отвлеченную от занятий литературу. Я думаю, что Вам приятно было бы узнать, что я нахожу время и трачу его на чтение. Я не раз ходила в библиотеку, чтобы взять почитать Ваши книги. Я так счастлива, что могу поблагодарить Вас за ваш труд. Спасибо Вам большое, за Ваше творчество! С уважением Ваш читатель Арина. Лениногорский район г. Лениногорск Мустафина Алия 12 лет Здравствуйте, уважаемая Тамара Витальевна! Меня зовут Алия. Я учусь в 7 классе. За свои 12 лет я познакомилась с Вашими многими книгами. Я думаю, многие дети и даже взрослые с удовольствием читают Ваши книги: «Дети дельфинов», «Лёгкие горы», «Не передавай меня», «Друг с далёкой планеты» и другие рассказы. Но самое мне полюбившееся произведение это «Асино лето». 46

Мне бы очень хотелось познакомиться с Вами и с героем повести Асей. Хотела бы поговорить с Вами и задать возникшие вопросы. Очень хочется узнать, как сложилась дальнейшая жизнь Аси? Встретилась ли она еще раз со своими друзьями - гномами? Случались ли ещё приключения в жизни Аси? Мне кажется у нас с ней много общего. Я тоже люблю лето и верю, что где-то рядом с нами живут сказочные существа. Но, самое главное, мне нравится в Асе - это её доброта, милосердие и отзывчивость. Приехав в летний лагерь в первый раз, она никак не вписывается в коллектив, но все равно не унывает. Она знакомится с волшебными гномами и феями. И в итоге её приключения научат всех любить и уважать друг друга. Эта история заставила меня задуматься над тем как порой мы бываем, жестоки друг к другу. Хотелось бы, чтоб все были добрыми, понимали и уважали окружающих. В школе мы часто с нашей учительницей говорим о дружбе, о преданности, доброте. Что нужно быть честными, спешить на помощь, если понадобится, радоваться успеху ближнего. И я задумалась, много ли у меня друзей? Я дружу со всеми ребятами из нашего класса. Но все ли они верные друзья? А какая же она настоящая дружба? Тамара Витальевна, я уверена, Вы лучше всех поймёте мои чувства. Мне нравятся ваши произведения именно тем, что они наполнены добротой. Понять, что такое дружба мне помогает моя семья. Мы заботимся друг о друге, поддерживаем и радуемся за них. Уверена, что они всегда помогут мне, никогда не предадут. Дорогая моя любимая писательница, спасибо Вам за Ваше творчество. С уважением Ваш читатель Алия. Менделеевский район г. Менделеевск Гайфуллина Камилла 13 лет Сәлам Менделеевск шәһәреннән. Исәнмесез, Зифа апа. Сезгә Менделеевскидан 7нче сыйныф укучысы Камилла хат яза. Без татар әдәбиятыннан сыйныфтан тыш сезнең бер бик матур «Сагынырсың -мин булмам» исемле әсәрегез - белән таныштык. Бу әсәр миңа бик ошады. Аеруча мин Сөмбел героинясын аерып күрсәтергә теләр идем. Шундый авыр хәлгә эләккәч, аның бөтен тормышы асты - өскә килде. Ничек кенә авыр булса да, ул беркайчан да үз моңын күрсәтмәде. Бернигә дә карамастан, ул беркайчан да бирешмәде һәм әйләнә-тирәдәгеләргә җылы һәм наз бүләк итте. Бу 47

китапны укыганда вакыйгалар эченә чумып китәсең, алга таба ни буласын беләсе килеп тора. Китапта кешенең тормышындагы авыр минутлар турында язылса да, ул күңелгә авыр утырмый. Бу әсәр бик гыйбрәтле һәм кызыклы. Мин бу әсәрне һәрбер кешегә укырга киңәш итәр идем. Шуның белән хатымны тәмамлыйм. Зифа апа, “Сагынырсың – мин булмам” өчен рәхмәт Сезгә. Алдагы эшегездә уңышлар теләп яңадан шундый матур әсәрләр көтеп калабыз. Зур сәламнәр һәм хөрмәт белән Камилла. 21нче сентябрь __________________________________________________________________ Менделеевский район г. Менделеевск Зиганшина Лилия 12 лет. Хәерле көн!!! Исәнмесез, Йолдыз апа. Сезгә элеккеге Бондюг районы, хәзерге Менделеев каласыннан Зиганшина Лилия исемле кыз яза. Сезнең хәлләрегез ничек? Соңгы вакытта нинди китаплар чыгардыгыз? Мин сезнең “Китаплы кич” дигән китабыгыздагы шигырьләрне укыйм. Барлык китапларыгызны да укыйм, шигырьләрегезне ятлыйм. Рәхмәт сезгә барысы өчен дә. Алар безгә туган якны яратырга, әти-әнигә итәгатле булырга, гомумән нинди яхшы сыйфатлар кирәк безгә – барсына да өйрәтәләр. Сезгә корычтай сәламәтлек, кояштай озын гомер, гаилә бәхете, балалар куанычы, һәрвакыт йолдыз булып януыгызны телим. Укучыгыз Лилия Зиганшина Менделеевский район г. Менделеевск Килеев Кирилл 13 лет Привет из Менделеевска. Здравствуйте Зифа апа. Вам пишет письмо Кирилл из Менделеевска. Недавно по внеклассному чтению на уроке татарской литературы мы ознакомились с вашим произведением которое называлось “Сагынырсың – мин булмам”. Мне очень понравилось это произведение. Особенно понравилась Сюмбель. Потому что она оказалась такой сильной. Ещё она добрая и красивая с большим и добрым сердцем, в которой есть место для всего белого света. Не 48

смотря на то что Булат предал, она осталась такой же доброй и жизнерадостной. Сюмбель она как моя мама. Мы у мамы с папой три пацана и наша мама тоже молодая, но сильная и очень красивая. Я бы тоже хотел встретить в жизни девушку как моя мама и Сюмбель. Мне так же нравится Барлас, который оказался умнее своего брата Булата. Барлас очень терпеливый, целеустремленный, добрый и сильный. Он умеет ждать. Я тоже занимаюсь спортом, хожу на бокс. Хотел бы быть похожим на Барласа. Зифа апа, на этом я завершаю своё письмо. Спасибо Вам за прекрасное произведение. Желаю Вам дальнейших успехов в творчестве. До свидания. 22 сентября. Менделеевский район деревня Тойгузино Кузьмин Владислав 14 лет Здравствуйте, уважаемый Борис Дорианович! Пишет вам мальчик из деревни Тойгузино Менделеевского района Республики Татарстан. Меня зовут Владик, учусь в восьмом классе. Я познакомился с Вами, прочитав вашу книгу «Детство Лёвы», где рассказывается о жизни мальчика, живущего в городе Москве в 60 – 70 – годах прошлого столетия. Я родился и живу в другом столетии - в 21 веке и место проживания у меня не город, а маленькая деревушка. Но прочитав произведение, я понял, что многие интересы мальчиков совпадают, хоть в каком бы столетии и в какой бы местности они не жили. Во - первых, с первых же глав, я узнал что у него счастливое детство, есть любимые игрушки, любимые занятия, живы обо родителя и о нем заботятся, особенно мама. Он тоже их очень любит. Правда, у него бывают такие случаи, когда он слушается не всех советов мамы, иногда и упрямится, делает не так, как мама хочет. Вот, например, в рассказе «Стакан воды», когда мама посадила его на домашний арест, он чуть ли не затопил свою квартиру и квартиру соседей. Еще я сравнивал жизнь и быт мальчиков того поколения и нашего поколения. Для них были новостью телевизоры, магнитофоны. Вот как пишет об этом в рассказе «Эра телевидения»: «Телевизор назывался «Старт». Папа и мама купили его, когда мы переехали на новую квартиру. Наверное, он появился не сразу, потому что я помню, как мы ходили кому – то в гости, смотрели передачу на экране с водяной линзой. Изображение было слегка выпуклым, как в аквариуме, а звук шел из 49

черного матерчатого динамика с пластмассовыми перегородками». Для нас такие телевизоры показались бы смешными. Они не знали о сотовой связи, не было у них компьютеров, телефонов и смартфонов. Поэтому я думаю, они больше играли на свежем воздухе, у себя во дворе. А двор для Левы был самым дорогим, любимым местом, где он играл со своими друзьями. Точно так же я играю со своими друзьями и у нас тоже есть любимое место для игры, любимые игры. Хотя Лёва жил в городе, у них тоже не было всех условий для занятий спортом, например, играть в футбол. Они играли на пятачке, вместо ворот ставили два кирпича, попадали мячом в окна, в грядки, где посажены петрушки и укроп. Мне запомнился разговор Лёвы с его дядей Юзей о необходимости спортивной площадки. «Какой ужас! – схватился за голову дядя Юзя. – Но ведь с тех пор, как кончилась война, прошло уже много лет, десятки лет! За это время наша сборная успела стать чемпионом Европы, выиграть Олимпиаду в Мельбурне… Лев Яшин стал лучшим вратарем всех времен и народов! Как же так? Не добьётесь строительства в вашем дворе современной оборудованной спортплощадки». Но, несмотря на то, что здесь нет условий играть в футбол Лёва никогда не ходил в другой двор, в другой стадион. А когда его друг Сурен сходил в другой стадион, он сказал ему: «Ты не будешь ходить на тот стадион и играть в тот футбол! Понятно? Потому что стадион мы будем строить здесь, в нашем дворе». Я думаю, что этот стадион там все – таки построили. В нашей деревне тоже нет спортивной оборудованной площадки, спортивного зала, в летнее время сами соорудили футбольное поле, волейбольную площадку и играем на свежем воздухе, а зимой катаемся на лыжах, катаемся с горки на санках, салазках. Но у нас есть детская площадка с некоторым спортивным инвентарем и надеемся, что в будущем и в нашей деревне тоже будет спортивная площадка. Мне ещё понравились слова дяди Юзи «Человек – сам кузнец своего счастья». И поэтому, я думаю надо хорошо учиться, научиться ставить цели на будущее и добиваться их, вложив старания. Когда прочитал рассказы «Земля», «Плохой солдат или военная тайна» больше узнал об отношениях Лёвы с друзьями и подумал, что такой лидер как Колупаев бывает, наверное, среди всех мальчиков. Мне ещё понравилось то, что хоть его иногда и обижают, заставляют, например, есть землю, стоять на коленях выкручивают кисти, хлопают по ушам ладонями, он все это переносил молча, никак не отделялся от них и никогда не жаловался об этом своим родителям. Так, наверное, мальчики в играх учатся быть выносливыми и сильными. Мне так же понравились в Лёве такие качества как любознательность, наблюдательность. А также, по - моему, он настоящий патриот своей Родины, 50