เรื่อง ปริศนาการตาย

ปรศิ นา การตาย อยา่ ไวใ้ จใครแมก้ ระทังคนทีเรารกั #คนใกล้ตัวรา้ ยทีสดุ แต่งโดย: นอสอ

คําอธบิ าย “ปรศิ นาการตาย”เปนนิยายเรอื งสนั เรอื งหนึงที ขา้ พเจ้าเขยี นขนึ การเขยี นนิยายประเภทนี นอกจากจะใชเ้ วลาแสวงหาเรอื งราวต่างๆ แล้วที สาํ คัญก็คือ ประสบการณ์จากทเี ราดหู นังจนมี จินตนาการ เพอื ให้ผอู้ ่านเกิดอารมณ์รว่ มและสนุก ไปกับนิยายเรอื งนี อยา่ งไรก็ดี “ปรศิ นาการตาย” ทขี า้ พเจ้า จินตนาการขนึ โดยอาศยั ประสบการณ์ในการแต่ง นิยายหลายๆเรอื ง ไมว่ า่ จะอารมณ์ตลก โกรธ รกั เศรา้ แค้น ผอู้ ่านจะได้โลดแล่นไปกับโลกนิยายของ ขา้ พเจ้า ผา่ นตัวละครทกุ ตัวในเรอื ง”ปรศิ นาการ ตาย” นางเอกของเรอ่ งทมี คี วามรกั เดียว ยอมทกุ อยา่ งเพอื คนทเี ธอรกั รว่ มล้นุ ไปพรอ้ มๆกัน โดย พลิกไปหน้าถัดไปเลยได้เลยค่า ผจู้ ัดทํา นอสอ

“จูน”เปน หญิงสาวอายุ20ป เธอกําลังเรียนมหาวิทยาลยั จนู เปนคนรา เรงิ มากๆและเปน คนท่ีเขาสังคมไดงา ย จูนมีเพ่ือนเยอะ วันนีก้ เ็ ปน งานวนั เกดิ ของ จูน จูนขอทบ่ี า นวา อยากจัดงานวนั เกิดท่บี าน จูนอยากใหร ูจักเพอื่ นๆของเธอ ทางที่บา นของเธออนญุ าติ จูนจงึ โทรชวนเพอ่ื นๆ มางานวันเกดิ ของเธอ จนู : “ฮลั โหล!! มีนวันนแ้ี กวางไหม ฉันจะชวนแกมางานวนั เกดิ ฉนั ” มนี : “วางสิ วันเกิดแกทง้ั ทีจะไมวางไดยังไง” จนู : ดีใจ>////<“ง้ันฉันฝากชวนเพอื่ นๆดว ยนะ ฉนั ไมค อยมเี วลา โทรชวนทกุ คนเลย เพราะฉันมวั แตจดั งาน และฉันกม็ ีเซอรไพรสพวกเธอและ แฟนฉันดวย งัน้ แคน ีน้ ะ เจอกนั ตอนเยน็ ^^” มนี : “ไดเลย เด๋ียวฉนั บอกให เจอกนั ตอนเยน็ นะ” เพ่ือนๆเร่มิ ทยอยกันมางานวนั เกิดท่บี านของจูน และหอบของขวัญชิ้น เลก็ ๆนอยๆมาใหจนู เธอดีใจมากๆ ไมคิดวาเพือ่ นจะมางานเยอะขนาดนี้

ทุกคนกําลงั สนกุ สนานกบั ปารต้ี และสักพกั แฟนของจนู กม็ าถงึ งาน จนู ไดว่งิ ไปตอนรบั ถงึ ประตแู ละก็พามาใหเ พอ่ื นๆไดรจู กั จนู : “ทกุ คนเงยี บหนอย น่แี ฟนเรา ช่อื “นที” เพือ่ นๆ: “ตบมอื !!” (เสยี งกร๊ีดดงั สนั่น) นทที าํ หนางงๆและคิดในใจวา ทําไมตอ งประกาศซะใหญโ ต และตอบไปอยางมึน นท:ี “ยินดีทีไ่ ดร จู กั นะครบั ทุกคน” จูนไดตะโกนวา “ทุกคนทําตัวตามสบายเลยนะ ไมตอ งเกรงใจ วันน้พี วกเราจะสนกุ ทง้ั คนื ไปเลย!!” จูนไดพานทีไปแนะนําตัวกบั เพ่อื นๆทลี ะกลุม มีแตคนชมวา แฟนของจูน ทัง้ หลอ ท้งั ดู ดี นทีเรม่ิ อดึ อดั ทีจ่ ูนไมยอมปลอยใหน ทีไดท าํ อยางอ่นื บางเลย นทีเลยขอตัวออกมา รับลมขางนอก จนู ทก่ี าํ ลงั จะเดนิ ไปเรยี ก นที จูน เผลอไดย นิ นที คุยโทรศัพท วา นทีกําลัง พยายามทีจ่ ะฆา เธอนั่นเอง จูนตกใจมาก เลยรบี ว่ิงกลับเขา ไปในหองนอนของเธอ นที คุยโทรศพั ทกบั เพอ่ื น นท:ี “มึง..กทู ําไมล งวะ ” เพื่อน: “มึงจะทาํ อะไร” ( บทสนทนาทจี่ นู มาแอบไดย ิน ) นท:ี “วนั นก้ี ูจะพยายามจะฆาจูน” เพอ่ื น : “จริงด?ิ !!!” ( จนู ไดว่ิงหนไี ปแลว ดวยความตกใจ ) นท:ี แตก ูทาํ ไมไ ดวะ กมู าคิดดแู ลวกขู าดเขาไมได กรู ักเขามาก และวันนกี้ จู ะขอจนู แตงงาน

“มนี ” เพื่อนของจูนไดส งั เกตวา จนู หายไปนานมาก เปน ชั่วโมงแลว เพอื่ นๆกําลงั เพลิดเพลิน กับเสยี งแสงสภี ายในบานของจนู และมนี ไดเดนิ ออกมาจากงานวนั เกดิ เพราะจนู เพอื่ นของเขา ไดหายตัวไปพรอมกับนที มีนเดินหาจูนรอบบานก็หาไปเจอ จงึ ไดเ ดนิ ข้นึ ไปดา นบนช้ัน2 ของตวั บานมนี เดินไปทีห่ อ งของจูน มีนเคาะประตเู ทา ไหรก็ไมเปด มนี เลยขออนญุ าตเปด ประตเู ขาไป พบ “จูนนอนเสียชีวติ ” มีนตกใจมากจึงรบี วง่ิ ไปบอกเพ่ือนๆทุกคน มนี ตะโกนวา “ทุกคน!! จูนตายแลว !” พอนทีไดย นิ ตกใจมาก นทไี ดวงิ่ ไปหาศพจูนทันที และ ไดโ อบกอดรา งจนู “ผูไ รว ิญญาน” นทีไดพดู กบั ทุกคนวา “มีใครไดโทรหาตํารวจหรอื ยงั ” ทุกคน เงียบ นทีเลยตะโกนใสมีนวา “เรว็ !!” มนี ไดโ ทรศพั ทไปหาตํารวจทนั ที สักพักตาํ รวจไดมาถึง บา น ปด กั้นหองเกดิ เหตุไมใหใ ครเขา และไดสอบปากคําทลี ะคน ตํารวจ: “คณุ เปนอะไรกับผตู าย” มีน: “เปน เพอื่ นสนิทของจูนคะ ” มีนพูดไปรองไหไป ตาํ รวจ: “คุณเปนคนพบศพคนแรกใชไหม” มนี : “ใชคะ” (มือสน่ั ) ตํารวจ: “ใจเยน็ ๆครบั คณุ ชวยเลา เหตกุ ารณ ท้งั หมดใหผมฟง หนอยครบั ” มีน: “ไดค ะ ฉนั เหน็ วา จนู กับนที ไดหายไปจากงานฉนั ก็เลยตามหาจนท่ัว แลว ก็มาเจอจนู นอน.......” (รอ งไห) คนที่โดนสอบถามคนตอ ไปคอื “นท”ี ตาํ รวจ: “คณุ เปนอะไรกบั ผูตายครบั ” นท:ี “ผมเปนแฟนของเธอครบั ” (นง่ั กม หนา) ตํารวจ: “เพอ่ื นของเธอไดบ อกกบั ผมวา คุณไดห ายไปพรอมเธอ คณุ ไดไปดว ยกันไหม” นท:ี “ผมไมไดอ ยูกบั เธอ ผมออกมาอยขู างนอก เพราะเธอบอกผมวา ใหไ ปรอขา งนอก เธอมเี ซอรไ พร ใหรอจนกวา เธอจะมา”

พอสอบปากคําครบทกุ คนแลว ตํารวจมีความเหน็ วา จูนเสียชวี ิตเพราะ “ฆา ตัวตาย” แตม เี กสร ดอกไมกบั มีดตกอยใู นหองของจูน เพ่ือนๆ ตกใจและใหก ารวา จนู ไดแพเกสรดอกไม มนี ไดบ อก ตาํ รวจวา นที บานเขาขายดอกไม นทีเรม่ิ รอ นตัว ตํารวจเริ่มสงสัย จงึ ไปเปดกลอ งวงจรปดที่ บานของจนู ตํารวจก็ไมเ จออะไรเพราะกลอ งวงจรปด เหมือนมคี นมาลบขอมลู กอนหนา น้ีแลว ใน สว นของมนี ก็ทําตัวไมถูก ตอบไมต รงคาํ ถามเพราะความกลัว นทเี ลยทําถาทวี า ใหมีน ตกเปน ผู ตอ งหาแทนเธอ นทเี ลยพดู ออกมาวา .... นท:ี “มนี เธอเปนคนพบศพคนแรก เธอไปทําอะไรในหองจูน” ตาํ รวจเลยสงสยั มีนขึน้ มา แตแ ลวมีน มีหลกั ฐานของคนท่อี ยกู บั มีนตอนจนู ตาย ในการที่ นที พูดทกุ อยา งเหมือนกบั วา ตวั เองกําลงั รอนตัว แตทกุ คนก็ไมเ ช่ือนที สักพกั มนี ไดเ หน็ เกสร ดอกไมที่ขากางเกงของนที และเลือดท่ีกระเดน็ ใสก างเกงจดุ เล็กๆ มีนเลยเดนิ ไปบอกคณุ ตํารวจ นทตี กใจมาก เพราะคดิ วา ตัวเองเก็บหลักฐานเกล้ยี งหมดแลว นทีทําทีนาวา จะหนี แตโดนตาํ รวจจับไวไดทัน พอตาํ รวจกาํ ลังจะจบั นทีไป......... ตาํ รวจอกี คนไดเดินมาอยา งเร็ว รีบเอาของบางอยา งมาใหด ู ซง่ึ เปนหลักฐาน สําคัญในคดีนี้ เปนจดหมายลาตายของ“จูน” จดหมาย ถึง นที.... ถา คณุ ไดอา นจดหมายฉบบั นี้แลว แสดงวา ฉันคงไมไ ดอยู ในโลกใบนแี้ ลว ขอบคุณ ที่คณุ รกั ฉันมาโดยตลอด ฉนั อยากได อะไรคุณก็หามาให ทําทุกอยางใหฉนั แมว า ในใจคณุ จะรําคาญฉัน แตคณุ ก็ยงั ทาํ ขอบคณุ ทีค่ อยดแู ลฉัน ตอนน้คี ณุ เปน อสิ ระแลว นะ คะ ฉนั ขอใหคุณใชช ีวติ ทเี่ หลือใหม ีความสขุ เริ่มตน กับรักคร้งั ใหม และลมื ฉนั คิดซะวาคณุ ไมเคยรูจักกับคนชอ่ื จนู รกั นที จาก จูน

สวนมนี ก็ยังไมป ก ใจเชอ่ื เพราะหลักฐานมัดตวั นที แฟน หนมุ ของเธออยา งดิน้ ไมห ลดุ ตาํ รวจเลยถามนทีวา ตํารวจ: “ทําไมคณุ ถงึ มีเลือดตดิ ” นทีเลิก่ ล่ัก แลวทาํ ทา ทีวา จะหนีดว ยท้งั ทตี่ ัวเองกไ็ มไดเ ปน คนทาํ นที ไดรองไหอ อกมาและไดส ารภาพวา.. นท:ี “ผมคิดทจ่ี ะฆาจนู จรงิ แตก ท็ าํ ไมลง เพราะ จูนเปน คนดแี ละผมก็รักเขามาก และ วนั นี้ผมจะขอเธอแตง งาน” (รอ งไห) ตอนนั้น นทไี ดเ ดนิ ไปหาจนู ทหี่ อ งเพราะเห็นวา จนู หายไปนาน พอไปถงึ นที ก็เห็นจนู นอนตายอยูบนเตียงนอนของเธอ นทพี ยายามอุมจูนเพอื่ จะชวย แตน ทีไดย นิ เสยี งคนเดินมาจงึ รบี วงิ่ ออกมา เพราะกลัว พอนที\" ไดส ารภาพ หมด และแลว \"นที\" กไ็ ดถูกดําเนนิ คดีตามกฏหมายตอไป

บทสรุป นทีไดสารภาพทกุ อยา งใหตาํ รวจไดร ู เพือ่ ถา ยโทษใหกับผหู ญงิ ท่ี เขารักมากท่สี ดุ นทถี ูกจําคกุ 5 ป และ ออกมาใชชีวติ เร่มิ ตนใหมกับ ชีวิตทไ่ี มสามารถลมื ผหู ญิงคนนไี้ ดเลย



่ นที…ถ้าชวี ิตนีจนู ไม่มีนทอี ย่ใู นชวี ิต กค็ งเปนเพราะวา่ จนู ไมเ่ คยมตี วั ตนอยู่บนโลกนมี าก่อน โรงเรียนสาธติ พิบูลบําเพญ็ มหาวทิ ยาลยั บูรพา 73 ถ.บางแสนลาง ต.แสนสขุ อ.เมอื ง จ.ชลบรุ ี 20131