นิทาน เรื่อง มดกับตั๊กแตน

------------------------------------------------------------ กับ

วันหนึ่งในฤดูร้อน ในระหว่างที่ตั๊กแตนร้องเพลง อยู่บนทุ่งหญ้า พวกมดก็เดินผ่านไป “สวัสดีพวกมดที่รัก พวกเธอกำลังทำอะไรอยู่?” “สวัสดีตั๊กแตน เรากำลังลำเลียงอาหาร”

“อืม…ฉันเข้าใจ แต่อย่างที่เห็นแถว ๆ นี้มีอาหารมากมาย ทำไมต้อง ลำเลียงอาหารไปที่บ้านทีละชิ้นด้วยล่ะ ดูอย่างฉันสิ ฉันก็กินของ แถว ๆ นี้เมื่อฉันหิว จะได้มีเวลาร้องเพลงอย่างสนุกสนานหรือทำ อะไรสนุกๆในช่วงเวลาที่เหลือ” “ฟังนะตั๊กแตน ตอนนี้เรามีอาหารมากมายเพราะเป็นฤดูร้อน แต่ เมื่อถึงฤดูหนาว ที่นี่จะไม่มีอาหารให้กิน ควรกักตุนอาหารไว้ใช้ใน ฤดูหนาวจะดีกว่าไม่เช่นนั้นเธออาจเดือดร้อน” เมื่อมดพูดเช่นนั้นตั๊กแตนก็หัวเราะเบา ๆ.....

หลังจากนั้น ตั๊กแตนก็เริ่มกลับมาร้องเพลงอีกครั้ง ตั๊กแตนยังคง มีความสุขกับชีวิตของเขาที่ร้องเพลงอย่างสนุกสนาน ในขณะที่มดทำงานหนักเพื่อลำเลียงอาหารไปที่บ้าน.... ไม่นานฤดูร้อนก็จางหายไปเปลี่ยนเป็นฤดูใบไม้ร่วง ตั๊กแตนกำลังร้องเพลงร่าเริงกว่าเก่า

ในที่สุดฤดูหนาวอันหนาวเหน็บก็มาถึงทุ่งหญ้าหายไปหมด และไม่มีเศษอาหารให้ตั๊กแตนกิน “อ่า…ฉันหิว ดูเหมือนว่าฉันจะมีปัญหาแล้ว ฉันต้องหาอะไรกิน… แต่จะไปไหนดี? คิดก่อนนะ…โอ้นี่ไง ฉันจำได้ว่าพวกมดทำงานหนักเพื่อกักตุนอาหาร ใช่แล้วฉันจะไปหาพวกมดและขออาหาร

ตั๊กแตนรีบวิ่งไปหาพวกมด มดตอบออกมาจากในบ้านว่า “ฉันบอกให้เธอประหยัดอาหารในช่วงฤดูร้อนตอนที่มี อาหารมากมาย อาหารที่ฉันมีเป็นอาหารสำหรับครอบครัว ของฉันเท่านั้น ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่มีแบ่งให้เธอ” เขาพูดกับตั๊กแตนโดยไม่ได้ออกมาจากบ้าน

ตั๊กแตนผิดหวังและตัวสั่นกลางหิมะที่กำลังตกลงมา

คติสอนใจ เรื่อง มดกับตั๊กแตน หากคุณเป็นคนขี้เกียจและใช้ชีวิตแบบง่ายๆ สักวันคุณก็จะเจอเรื่องที่ยากลำบาก