นิทานอีสป เรื่อง ห่านกับไข่ทองคำ

นทิ านอีสป เร่อื ง หา่ นกบั ไขท่ องคา

กาลครง้ั หน่งึ นานมาแลว้ มสี องตายายผู้แสนยากจนอาศัยอยทู่ กี่ ระท่อมเกา่ ๆ ในป่ากวา้ งอยา่ งสงบสขุ แตจ่ ู่ ๆ วันหนึง่ ก็เกดิ เร่ืองประหลาดข้ึน เมื่อตาเฒ่าพบว่าห่านทเ่ี ล้ียงไวน้ ้นั ออกไข่มาเป็นสที องอรา่ ม \"ยาย ๆ ดนู ีส่ ิตาเจออะไร ! หา่ นของเราออกไข่มาเป็นทองคาดว้ ยล่ะ\" ตาเฒา่ ร้องเสียงดัง \"จริงหรอื ตาเฒ่า ? จู่ ๆ หา่ นมนั จะออกไขม่ าเป็นทองคาไดย้ งั ไงกัน\" ยายเฒา่ ถามกลับแบบไมเ่ ชอ่ื หู ตวั เอง \"ถา้ ยายไม่เชื่อ เด๋ียวตาเอาไข่ใบนี้ไปใหใ้ นเมอื งดกู อ่ นแล้วกนั จะได้ร้กู นั ไปเลยว่านคี่ ือทองคาจริงหรือปลอม\" พดู จบตาเฒ่ากร็ ีบเดินทางไปยังรา้ นทองในเมืองทันที เมื่อตาเฒา่ มาถงึ รา้ นทองจึงยนื่ ไขห่ า่ นปรศิ นาให้ช่างทองตรวจดูอยา่ งละเอียด เมื่อช่างทองยนื ยนั วา่ น่ีแหละคือ ทองคาของแท้ ตาเฒา่ ก็เสนอขายไข่ทองคาใบนนั้ อยา่ งไม่รอชา้ แล้วมุ่งหน้ากลบั บ้านไปบอกข่าวดีกับยายดว้ ย ความตนื่ เต้น

\"ยาย ๆ ไข่ใบน้ันคือทองคาของจริง ตาไดเ้ งนิ กลับมาตง้ั เยอะแน่ะ ตอ่ ไปนเ้ี ราจะรวยกนั แล้วนะ !\" พูดจบแลว้ ท้งั สองกก็ อดกนั อยา่ งมีความสขุ จากวนั น้นั เป็นตน้ มา สองตายายก็หม่นั เกบ็ ไขท่ องคาไปขายทุกวัน จนกลายเปน็ เศรษฐแี ละมีเงนิ ทองใช้ไม่ ขาดมอื แต่วนั หน่ึงตาเฒา่ กเ็ รมิ่ รู้สกึ ไม่พอใจวา่ ทาไมห่านของเขาถึงออกไข่ได้เพยี งวันละฟองเทา่ นัน้ จงึ เกดิ ความคดิ ข้นึ มาวา่ \"ยายเฒ่า.. วันนเ้ี ราไปผ่าท้องห่านกนั ดกี วา่ จะไดเ้ อาไข่ทองคาท้ังหมดในนน้ั ไปขายทีเดียว มัวแต่เก็บวนั ละฟอง แบบน้ี มันจะไปทันกินอะไร\" ตาเฒา่ เอย่ ชวน \"กด็ เี หมือนกนั นะตา เราจะได้ไม่ตอ้ งเหน่ือยเดินทางเขา้ เมืองทกุ วัน\" ยายเฒา่ เหน็ ดีเห็นงามไปดว้ ย วา่ แล้วกไ็ ม่รอชา้ สองตายายรบี จบั ห่านมาผา่ ทอ้ งทนั ที แตป่ รากฏว่าในท้องของห่านน้ันไม่มไี ข่ทองคาอยู่เลย แมแ้ ต่ฟองเดียว แถมทั้งสองยังต้องสญู เสียห่านของพวกเขาไป โดยไมม่ ีโอกาสเก็บไขท่ องคาไปขายอีกเลย..

นิทานเรื่องนส้ี อนให้รวู้ ่า : เวลาทเ่ี ดก็ ๆ อยากได้อะไร ตอ้ งรูจ้ กั พยายาม รูจ้ กั ขวนขวาย เพราะในโลกของความจรงิ น้ันไมม่ ีห่านที่ ออกไข่ทองคาใหเ้ ราเหมอื นในนิทาน ถา้ อยากมฐี านะรา่ รวยกต็ ้องเรียนร้ทู ่จี ะประหยดั อดออม ไมใ่ ช้ชวี ติ ฟ่มุ เฟือย หรือถ้าอยากได้ของเลน่ ก็ตอ้ งรจู้ ักเกบ็ หอมรอมรบิ หมนั่ หยอดกระปุกทุกวัน และสง่ิ ทส่ี าคญั ท่สี ุด เม่ือ คุณหนู ๆ ไดส้ ง่ิ ของทีต่ อ้ งการแลว้ ก็ควรพอใจในสิง่ ท่ีตัวเองมกี ันด้วยนะคะ ไมอ่ ยา่ งน้ันชวี ติ จะไมเ่ หลอื อะไรเลย เหมือนกับสองตายาย หรอื เปน็ ดงั่ สภุ าษติ ไทยทว่ี า่ \"โลภมาก มกั ลาภหาย\" น่นั เอง