นิทานเรื่องแม่วานให้หนูไปซื้อ

นิทาน เรือ่ ง แมว่ านให้หนูไปซ้อื ของ BY : เตโชดม จันทร์คลาย รหัส 61181400013 สาขาคณิตศาสตร์

มีครอบครวั อยู่ครอบครัวหนงึ่ อยู่ในหมบู่ ้านทีค่ อ่ นขา้ งห่างไกลตัวเมือง พอสมควร ครอบครวั นป้ี ระกอบไปดว้ ยพ่อ แม่ และลูกชายอกี หน่ึงคน ช่ือ นอ้ งมนั โช่

นอ้ งมนั โช่ เปน็ เด็กดเี ปน็ ที่รกั ของทุกคน ชว่ ยเหลอื พอ่ แม่ และเคารพผ้ใู หญ่

วนั หน่ึงน้องมันโช่ และเพื่อนๆออกมาเล่นตามปกติ ในตอนเยน็ หลังจากเสรจ็ ธรุ ะและ ทาการบา้ นเรียบร้อยแลว้

ขณะท่กี าลังเลน่ อยนู่ น้ั แม่ไดเ้ รียกน้องมันโช่ ให้ไปซอื้ ของ เพ่อื ทากบั ขา้ ว เพราะแม่ลมื ซื้อ เคร่ืองปรุงอาหารอย่างเดียว จึงจาเป็นต้องวาน นอ้ งมันโช่ เพราะพ่อยงั ไมก่ ลบั จากทางาน

ขณะน้นั เวลาก็ 6 โมงเย็นแล้ว ท้องฟา้ สลวั นดิ ๆ นอ้ งมนั โช่ จงึ พูดว่า \"แม่ลืมอะไรเหรอครบั นก่ี ็ใกล้จะมืดแลว้ \" \"วานไปซอ้ื คนอร์ไกใ่ หแ้ ม่หน่อย เมอ่ื เชา้ แม่ลืมซ้ือ แมก่ าลงั ผดั กบั ขา้ วอยู่ เดย๋ี วพ่อกก็ ลับมาแลว้ เราจะไดก้ นิ ของอร่อยๆกันนะจะ๊ \"

นอ้ งมันโชก่ ็เลยรบี ป่ันจกั รยานคู่ชีพ ไปซื้ออย่างรวดเรว็ เพราะกลัวมืด สว่ นร้านค้าอยู่หา่ งออกไป ประมาณ 1500 เมตร ครั้นจะชวนเพอ่ื นกเ็ กรงใจกาลังเล่นกนั อย่างสนกุ

ทางไปจะตอ้ งผ่านสวนรกก่อนจะถงึ รา้ นคา้ ก่อนจะผา่ นสวนกเ็ จอกับเพือ่ นบา้ นคนหน่งึ น้องมันโช่ เลยจอดถามวา่ \"คณุ น้าครับถ้าผมจะผ่านสวนน้ีไปจะมอี ะไรนา่ กลวั ไหมครบั เพราะวา่ ผมไมเ่ คย ผ่านมาก่อนเลย นี่กใ็ กลจ้ ะคา่ แล้วดว้ ย\" ชายคนนั้นจงึ ตอบไปว่า \"ไม่มีอะไรน่ากลวั หรอกเปน็ สวนธรรมดาเท่านน้ั แหละหนู ผา่ นไปเถอะ ก่คี รงั้ ดึกด่ืนแค่ไหน นา้ กเ็ ดนิ ผ่านประจา\"

น้องมนั โช่ ได้ฟงั ดงั น้นั ก็รบี ปนั่ จกั รยาน ไปได้สัก 100 เมตร กเ็ จอเข้ากับชายอกี คนหนึ่ง ชายคนน้ันก็บอกใหน้ อ้ งมายจอดกอ่ น แลว้ พูดวา่ \"หนูจะผา่ นไปทางนน้ั เหรอ อย่าผ่านไปเลยเน๊ียะ น้ายังหอบอยเู่ ลยวง่ิ หนแี ทบตาย โอย ผี มนั ดจุ ังเลย หลอกกันเห็นๆ เลยละ เมอ่ื วานเพ่อื นนา้ กเ็ ล่าให้ฟังว่าเจอมาเหมอื นกัน\"

โดยสว่ นตวั แล้ว น้องมนั โชก่ ็กลวั ผอี ยูเ่ หมือนกันย่ิงเลา่ ให้ฟังแบบน้ี แลว้ จะเช่ือชายคนไหนดี นอ้ ง มันโช่ ยังไมท่ ันใคร่ครวญใหด้ ี ก็กลบั หวั รถจกั รยานปั่นกลับไปหาแม่กอ่ นดกี ว่า

เม่อื เล่าทุกอย่างใหแ้ มฟ่ งั หมดแล้ว แมก่ ต็ อบไปวา่ \"ผมี จี ริง หรอื ไมม่ จี ริง ลกู ใคร่ครวญถี่ถว้ น ดแี ล้วหรอื ยงั \" น้องมนั โชส่ า่ ยหัวดว้ ยความละอาย

แม่พูดกบั น้องมนั โชด่ ้วยความรักความเอ็นดูว่า\"ลูกต้องเป็นคนรอบคอบละเอยี ด และสงั เกตอยา่ งผชู้ ายคนแรก ลูกบอกวา่ เขาดรู า่ งใหญห่ นุม่ แน่นไมว่ อกแวก่ แสดงวา่ เขาเป็นคนสขุ ุม นา่ เชื่อถอื แตช่ ายคนทสี่ อง ผอมแห้งตัวเล็กดู ลุกล้ลี ุกลน เขาอาจจะเป็นคนขก้ี ลวั ผอี ยแู่ ลว้ ก็ได้ เหน็ ต้นไมไ้ หวๆ ก็ทกึ ทกั วา่ ผี เขาอาจจะไปฟงั ใครเขาเล่ามากเ็ ลยฝงั ใจ เห็นอะไรก็คิดว่าเป็นผีไว้กอ่ นขาดการไตรต่ รอง ใคร่ครวญใหด้ เี สียก่อน พวกเขาอาจะพูดไปตามความคดิ ของตัวเอง แล้วลกู ละมเี หตผุ ลยังไง ลองเทียบๆ ดู\" น้องมนั โชเ่ ขา้ ใจส่งิ ท่ีแม่พดู หันหลังปน่ั จักรยานออกไปทนั ที

เมื่อน้องมันโชม่ าถึงทางผา่ นสวนก็ได้เจอผชู้ ายคนแรกและ คนที่สองกาลงั พดู ถงึ สิง่ ท่ีเห็นตามความคดิ ของตวั เอง ซึ่งยังไมม่ ใี ครยอมใคร

คราวนี้นอ้ งมันโช่ ได้แงค่ ดิ มาจากแม่ แลว้ ลองพนิ จิ ตามท่แี มบ่ อกจงึ พูดว่า \"หนจู ะลองผา่ นไปดู\"

ปรากฏว่า นอ้ งมันโช่ ผ่านไปได้อย่างราบรน่ื ไมเ่ หน็ น่ากลัวเหมอื นชายคนทีส่ องกล่าว อาจจะมบี า้ งก็แต่ลมพัดมามเี งาของต้นไม้วบู วาบ ชายคนที่สองเลยทกึ ทักว่าเปน็ ผปี ระกอบกับท่ีได้ฟงั เขาเล่ามา สว่ นชายคนแรกเขาสุขุมไมต่ น่ื ตระหนกจนเกินไป มีเหตผุ ลกอ่ นแล้วคอ่ ยคิดคอ่ ยทาอะไรไป

เมื่อนอ้ งมันโช่ ซ้อื ของได้แลว้ กลับมาแม่ก็ชมว่า \"ทลี่ ูกทาไปนะถูกต้องแลว้ คนเราตอ้ งใครค่ รวญ ใหด้ เี สียกอ่ น อย่างเชน่ วันนีท้ ีล่ กู เจอมา แมเ่ ห็นว่าระหว่างผีกบั คน เป็นไปไดว้ ่าน่าจะกลวั คนมากกวา่ ผซี ะอีก เพราะคนนน้ั เดาใจกันไม่ถูก มองภายนอกกันไมไ่ ด้ ท่ผี ีดุร้ายทาร้ายร่างกายเชน่ มาหักคอ บีบคอ คงมแี ต่ในการ์ตนู เทา่ นั้น แตถ่ ึงเราจะไมเ่ ชือ่ อะไรก็อย่าลบหลนู่ ะจะ๊ \"

ตั้งแต่น้นั มาเมื่อน้องมนั โช่ประสบกบั เรือ่ งท่ไี มค่ ุ้นเคย กม็ ักจะถามๆ ผูอ้ นื่ ดูก่อนเสรจ็ แล้วกใ็ คร่ครวญ ปัญหานนั้ เม่อื ใครค่ รวญดีแลว้ จึงจะลองๆ ทาดู นอ้ งมันโช่ทาอย่างนี้ จึงค่อยๆ เปน็ คนมีเหตุผลมากขนึ้ และเกง่ ข้นึ ทุกวนั