ประเมินผลการด�ำเนินงานส่งเสริมการกระจายอ�ำนาจสู่หน่วยงานระดับภูมิภาคและท้องถ่ิน ขับเคลื่อนแผนและ การปฎิบตั ิงานที่สอดคล้องกับแนวทางการพัฒนาการทอ่ งเทยี่ วชาติ พฒั นากระบวนการการทำ� งานรว่ มกนั ระหว่างภาครฐั เอกชนและประชาชน ส่งเสริมการแลกเปล่ียนข้อมูล องค์ความรู้ จัดสรรงบประมาณและบุคลากรให้สอดคล้อง กับความต้องการของหน่วยงานในทุกระดับ ผลักดันให้เกิดผลสัมฤทธิ์ในการพัฒนาการท่องเที่ยว ส่งเสริมการท่องเที่ยว โดยชมุ ชน (Community Based Tourism: CBT) จดั ใหม้ แี ผนบรหิ ารจดั การความเสย่ี งและแผนบรหิ ารจดั การสภาวะวกิ ฤต ดา้ นการทอ่ งเท่ยี วในทกุ มิติ ๓.๒ ปรบั ปรงุ กฎหมายขอ้ บงั คบั เเละมาตรฐานตา่ งๆ ทเี่ กย่ี วขอ้ งกบั การทอ่ งเทยี่ ว และการบงั คบั ใชก้ ฎหมาย อย่างจริงจัง โดยการทบทวนแก้ไขกฎหมายและกฎระเบียบที่เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาการท่องเท่ียวให้สอดคล้อง กบั สถานการณใ์ นปจั จบุ นั สง่ เสรมิ ความรว่ มมอื ระหวา่ งหนว่ ยงานภาครฐั ในการบงั คบั ใชก้ ฎหมายอยา่ งจรงิ จงั กำ� หนดบทบาท และความรับผิดชอบของหน่วยงานที่เก่ียวข้องอย่างชัดเจน ส่งเสริมการปฎิบัติตามกฎหมายและข้อระเบียบ ด้านการทอ่ งเท่ียวต่างๆ ประชาสัมพันธเ์ สริมสรา้ งความเข้าใจในระเบยี บและกฎหมายด้านการท่องเที่ยว ๓.๓ สนับสนุนการลงทุนจากภาคเอกชนเเละการจัดท�ำศูนย์ข้อมูลสารสนเทศเพื่อการท่องเท่ียว โดยการส่งเสริมความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชนในการลงทุนต่างๆ การจัดตั้งหน่วยบริหารและวิเคราะห์ข้อมูล ด้านการท่องเท่ียวส�ำหรับหน่วยงานที่เก่ียวข้อง ได้แก่ การจัดท�ำ Tourism Intelligence Center และสนับสนุน การแบง่ ปนั ข้อมูลกลางแกท่ กุ ภาคสว่ นทเี่ กยี่ วข้อง เปน็ ตน้ ๓.๔ ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างประเทศเพื่อการพัฒนาการท่องเท่ียว โดยการประสานความร่วมมือ กับนานาประเทศในการส่งเสริมการพัฒนาท่องเท่ียวและการสร้างเครือข่ายเชื่อมโยงภายใต้กรอบความร่วมมือ ระหวา่ งประเทศระดบั ตา่ งๆ ไดแ้ ก่ APEC ASEAN GMS ACMECS IMT - GT พฒั นาเส้นทางการทอ่ งเท่ียวท่มี ีศกั ยภาพสูง เชน่ เสน้ ทางทอ่ งเทยี่ วเชือ่ มโยงภายใน ASEAN และกลุ่มประเทศ CLMV เส้นทางทางนำ้� ใน IMT - GT สนบั สนุนใหต้ ัวแทน ประเทศไทยในองค์กรและหน่วยงานต่างๆ มีบทบาทในเวทีนานาชาติเพื่อส่งเสริมภาพลักษณ์ของประเทศไทย และอ�ำนวยความสะดวกในการเดินทางท่องเท่ียวในระดับภูมิภาค เช่น การลดข้ันตอนการเดินทางเข้าประเทศ การตรวจลงตราและใบขับขี่ที่ครอบคลุมท้ังภูมิภาค เป็นต้น ส่งเสริมความสัมพันธ์ในรูปแบบเมืองพ่ีเมืองน้อง ด้านการท่องเที่ยวกับต่างประเทศ ส่งเสริมความร่วมมือด้านการท่องเท่ียวบนเส้นทางระเบียงเศรษฐกิจอนุภูมิภาค ลมุ่ แม่น�้ำโขง (Greater Mekong Subregion: GMS) เส้นทางระเบยี งเศรษฐกิจแนวตะวนั ออก - ตะวันตก (East-West Economic Corridor: EWEC) เส้นทางระเบียงเศรษฐกจิ เหนอื – ใต้ (North South Economic Corridor: NSEC) และ สง่ เสริมการตลาดการประชาสัมพันธก์ ารท่องเทย่ี วในภาพรวมของกลมุ่ ประเทศตามกรอบความรว่ มมือระหวา่ งประเทศ 36 เเผนพัฒนาการท่องเทยี่ วแห่งชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเทีย่ วแหง่ ชาติ
ส่ว๔นที่ การขบั เคลื่อนแผนพัฒนาการท่องเที่ยวสูก่ ารปฏบิ ัติ การขบั เคล่ือนแผนพัฒนาการทอ่ งเทย่ี วแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) สู่การปฏบิ ัติ ขึ้นอยูก่ ับปัจจยั หลายประการ ทง้ั การมสี ว่ นรว่ มของทกุ ภาคสว่ นในการรว่ มกนั วางแผน กำ� หนดนโยบาย และดำ� เนนิ การตามขอบเขตหนา้ ท่ี ความรบั ผดิ ชอบของตน มคี วามรว่ มมอื ทางดา้ นองคค์ วามรคู้ วามสามารถ ทรพั ยากร และงบประมาณจากภาคสว่ นทเ่ี กยี่ วขอ้ ง การปรับปรุงกฎระเบียบเพื่ออ�ำนวยความสะดวกแก่การพัฒนา และสร้างองคค์ วามรโู้ ดยรวมทท่ี กุ ภาคสว่ นสามารถนำ� ไป ปรบั ใชไ้ ด้ ทง้ั น้ี เพอ่ื ใหแ้ ผนพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วแหง่ ชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) เกิดการพัฒนาขับเคล่ือน อย่างสัมฤทธ์ิผล จึงต้องมีการวางระบบความเชื่อมโยงของแผนพัฒนาที่เก่ียวข้องท้ังแผนยุทธศาสตร์ของหน่วยงาน แผนแม่บทเฉพาะด้านแผนปฏิบัติการ รวมถึงระบบการจัดสรรงบประมาณที่มีประสิทธิภาพตอบสนองต่อการพัฒนา เชงิ บรู ณาการและมีความตอ่ เนอื่ ง การพฒั นาระบบตดิ ตามประเมนิ ผลการดำ� เนินงานของภาครัฐทีส่ อดคลอ้ งกบั เปา้ หมาย และแนวทางการพฒั นาตามยทุ ธศาสตรอ์ ยา่ งแทจ้ รงิ แผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) เป็นแผนที่ได้ก�ำหนดแนวทาง การขบั เคลอื่ นแผนไปสกู่ ารปฎบิ ตั ิ โดยเฉพาะการเชอ่ื มตอ่ ยทุ ธศาสตรท์ ก่ี ำ� หนดในแผนพฒั นาฯ ไปสแู่ ผนพฒั นาการทอ่ งเทย่ี ว ในระดับเขตพัฒนาการท่องเท่ียวกลุ่มจังหวัด จังหวัด และท้องถ่ิน รวมทั้งการใช้กลไกท่ีมีอยู่แล้วท้ังในระดับนโยบาย พื้นที่ และชุมชน เป็นแกนกลางในการประสานแผนสู่การปฏิบัติรวมถึงการติดตามและประเมินผลอย่างเป็นระบบ ผ่านกระบวนการและกลไกดงั กลา่ ว ๑. แนวทางการขบั เคลอ่ื นแผนพฒั นาสู่การปฏบิ ตั ิ การขับเคล่ือนแผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) มีหลักการ วัตถุประสงค์ และแนวทางการขับเคลื่อนแผนไปสู่การปฏิบัติที่สอดรับกับการขับเคลื่อนการพัฒนาประเทศตามกรอบยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ ๒๐ ปี และแผนพัฒนาเศรษฐกจิ และสงั คมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ดงั นี้ ๑.๑ หลกั การ ๑.๑.๑ ขบั เคลอ่ื นการพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วของประเทศ โดยยดึ แผนพัฒนาการทอ่ งเท่ยี วแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) เป็นกรอบทศิ ทางหลักในการด�ำเนินงาน และแปลงสกู่ ารปฏบิ ัตใิ นทุกระดับ ๑.๑.๒ กระจายการพัฒนาลงส่พู น้ื ที่ โดยใหห้ น่วยงานที่เกีย่ วข้องในระดับพ้นื ทมี่ สี ่วนร่วมในการดำ� เนินการ ขับเคล่อื นการพัฒนาการทอ่ งเท่ยี วในทุกระดบั และเปน็ จดุ เช่อื มโยงการพัฒนาระหว่างการบริหารจัดการในระดับท้องถิ่น และระดับนโยบาย ๑.๑.๓ ใช้กลไกและเคร่ืองมือการพัฒนาของภาครัฐ ภาคประชาชน ภาคธุรกิจเอกชนอย่างบูรณาการ เพ่ือให้การขับเคล่ือนเกิดประสิทธิภาพผ่านกระบวนการสร้างเครือข่าย ท่ีสามารถตอบสนองต่อการแก้ไขปัญหาและ การพัฒนาศกั ยภาพของการทอ่ งเทยี่ วในแตล่ ะพ้นื ท่ี เเผนพฒั นาการทอ่ งเที่ยวแห่งชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 37 คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ยี วแห่งชาติ
๑.๑.๔ ระบบการบรหิ ารจดั การแผนสกู่ ารปฏบิ ตั ทิ ม่ี คี วามเชอ่ื มโยงกนั ในระดบั ตา่ งๆ ตง้ั แตร่ ะดบั แผนพฒั นา ระดบั ชาติ แผนพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วแหง่ ชาติ แผนยทุ ธศาสตรข์ องหนว่ ยงานทเี่ กยี่ วขอ้ ง แผนแมบ่ ทเฉพาะดา้ น แผนปฏบิ ตั กิ าร และระบบการจัดสรรงบประมาณที่มีประสิทธิภาพและสามารถตอบสนองการพัฒนาเชิงบูรณาการได้อย่างต่อเนื่อง รวมทั้งระบบการติดตามประเมนิ ผลการดำ� เนนิ งานของภาครัฐทสี่ อดคลอ้ งกบั เปา้ หมายและแนวทางการพัฒนาตามแผน ๑.๑.๕ สร้างความเข้าใจให้กับหน่วยงานภาคีที่เกี่ยวข้องกับการแปลงแผนไปสู่การปฏิบัติ เพ่ือท�ำให้เกิด การบรู ณาการการทำ� งานร่วมกนั ควบคู่กบั การพฒั นาและเสริมสร้างศักยภาพใหก้ บั หนว่ ยงานในระดบั พนื้ ที่ ๑.๒ วตั ถปุ ระสงค์ ๑.๒.๑ เพอื่ ขบั เคลอื่ นยทุ ธศาสตรภ์ ายใตแ้ ผนพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วแหง่ ชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) สกู่ ารปฏิบัตผิ ่านการมสี ่วนร่วมของทกุ ภาคสว่ นท่ีเกีย่ วข้อง ๑.๒.๒ เพื่อบรู ณาการแผนงานจากส่วนกลาง พน้ื ที่ และท้องถ่นิ /ชุมชน ในการขบั เคลือ่ นยทุ ธศาสตรภ์ ายใต้ แผนพฒั นาการทอ่ งเที่ยวแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ส่กู ารปฏบิ ัติ ๑.๒.๓ เพ่ือติดตามและประเมินผลการพัฒนาที่มีความเช่ือมโยงอย่างเป็นระบบต้ังแต่ภาพรวมของประเทศ ลงสภู่ ูมภิ าค พ้นื ที่ และชมุ ชน ๑.๓ แนวทางการขบั เคล่อื น การขับเคลื่อนแผนพัฒนาการท่องเท่ยี วแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ไปสู่การปฏิบัติอย่างมีประสิทธิภาพ และมีความสอดคล้องกันตั้งแต่ระดับนโยบายจนถึงระดับปฏิบัติการควรมีแนวทาง ดำ� เนินการดงั น้ ี ๑.๓.๑ ระดับนโยบาย คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติ เป็นหน่วยงานหลักในการพิจารณา ก�ำหนดนโยบายหรือให้ความเห็น ก�ำกับดูแลนโยบายท่ีเก่ียวข้องกับการพัฒนาการท่องเท่ียว ก่อนน�ำเสนอคณะรัฐมนตรี เพ่ือให้ความเห็นชอบและสั่งการต่อไป โดยกระทรวงการท่องเท่ียวและกีฬาในฐานะเลขานุการคณะกรรมการนโยบาย การท่องเที่ยวแห่งชาติท�ำหน้าท่ีในการน�ำนโยบายและข้อส่ังการในระดับนโยบาย แจ้งประสานไปยังหน่วยงานต่างๆ ทเ่ี กย่ี วขอ้ ง รวมทงั้ ตดิ ตามประเมนิ ผลการดำ� เนนิ งานตามแผนและนำ� เสนอขอ้ คดิ เหน็ และปญั หาอปุ สรรคตอ่ คณะกรรมการ นโยบายการทอ่ งเที่ยวแหง่ ชาติ ทงั้ นี้ สำ� นกั งานปลัดกระทรวงการท่องเท่ียวและกีฬา กรมการท่องเทยี่ ว และการทอ่ งเทีย่ ว ประเทศไทย พิจารณาปรับปรุงนโยบายยุทธศาสตร์ แผนปฏิบัติการ และแผนงาน/โครงการในความรับผิดชอบ ให้สอดรับกบั เจตนารมณ์ของแผนพัฒนาการท่องเทย่ี วแหง่ ชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) หนว่ ยงานรบั ผดิ ชอบการขบั เคลือ่ นการด�ำเนนิ งานในแต่ละยุทธศาสตร์ ประกอบดว้ ย ยุทธศาสตร์ท่ี ๑ การพัฒนาคุณภาพแหล่งท่องเที่ยว สินค้าและบริการด้านการท่องเท่ียวให้เกิดความ สมดุล และย่ังยืน: กระทรวงการท่องเท่ียวและกีฬา เป็นหน่วยงานรับผิดชอบหลัก โดยมีหน่วยงานสนับสนุน ได้แก ่ กระทรวงอุตสาหกรรม กระทรวงสาธารณสุข กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและส่ิงแวดล้อม กระทรวงมหาดไทย กระทรวงวฒั นธรรม กระทรวงพาณชิ ย์ กระทรวงศกึ ษาธกิ าร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ สำ� นกั งานสง่ เสรมิ การจดั ประชมุ และนทิ รรศการ (องคก์ ารมหาชน) และองคก์ ารบรหิ ารการพฒั นาพนื้ ทพี่ เิ ศษเพอ่ื การทอ่ งเทยี่ วอยา่ งยงั่ ยนื (องคก์ ารมหาชน) ยุทธศาสตรท์ ี่ ๒ การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและสงิ่ อำ� นวยความสะดวก เพ่ือรองรับการขยายตัวของ อุตสาหกรรมท่องเที่ยว: กระทรวงคมนาคมและกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา เป็นหน่วยงานรับผิดชอบหลัก โดยม ี หน่วยงานสนับสนุน ได้แก่ กระทรวงมหาดไทย กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม กระทรวงกลาโหม กระทรวงการตา่ งประเทศ กองบงั คับการตำ� รวจท่องเท่ียว และส�ำนกั งานตำ� รวจแห่งชาติ 38 เเผนพัฒนาการทอ่ งเที่ยวแหง่ ชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแหง่ ชาติ
ยุทธศาสตร์ท่ี ๓ การพัฒนาบุคลากรด้านการท่องเท่ียว และสนับสนุนการมีส่วนร่วมของประชาชน ในการพัฒนาการท่องเท่ียว: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา เป็นหน่วยงานรับผิดชอบหลัก โดยมีหน่วยงานสนับสนุน ได้แก่ กระทรวงแรงงาน กระทรวงศึกษาธกิ าร กระทรวงวฒั นธรรม และองค์กรปกครองส่วนทอ้ งถิ่น ยุทธศาสตร์ที่ ๔ การสร้างความสมดุลให้กับการท่องเที่ยวไทยผ่านการตลาดเฉพาะกลุ่มการส่งเสริม วิถีไทยและการสร้างความเช่ือมั่นของนักท่องเที่ยว: กระทรวงการท่องเท่ียวและกีฬา เป็นหน่วยงานรับผิดชอบหลัก โดยมีหน่วยงานสนับสนุน ได้แก่ กระทรวงการต่างประเทศ ส�ำนักงานต�ำรวจแห่งชาติ กองบังคับการต�ำรวจท่องเที่ยว และองคก์ ารบริหารการพัฒนาพ้นื ทพ่ี ิเศษเพ่อื การท่องเที่ยวอย่างย่ังยืน (องคก์ ารมหาชน) ยุทธศาสตร์ที่ ๕ การบูรณาการการบริหารจัดการการท่องเที่ยว และการส่งเสริมความร่วมมือ ระหว่างประเทศ: กระทรวงการท่องเท่ียวและกีฬา เป็นหน่วยงานรับผิดชอบหลัก โดยมีหน่วยงานสนับสนุน ได้แก ่ กระทรวงการต่างประเทศ กระทรวงมหาดไทย กระทรวงคมนาคม กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม และองคก์ รปกครองสว่ นทอ้ งถิ่น ทง้ั นี้ หนว่ ยงานหลกั ในแตล่ ะยทุ ธศาสตรจ์ ะทำ� หนา้ ทปี่ ระสานความรว่ มมอื กบั หนว่ ยงานสนบั สนนุ ตา่ งๆ ในระดบั ปฏิบัติการและเป็นผู้สนับสนุนการพัฒนาในระดับพื้นที่ โดยมีการก�ำหนดบทบาทในการพัฒนาและแนวทางขับเคลื่อน แผนงาน/โครงการตามแผน ได้แก่ การส่งเสริม สนับสนุนและอ�ำนวยความสะดวกการด�ำเนินงานอย่างมีประสิทธิภาพ ตลอดจนการเผยแพรผ่ ลการดำ� เนินงานใหส้ าธารณชนทราบเป็นระยะ นอกจากนี้ นโยบายและแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติจะเป็นแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยว ในแผนพัฒนาจังหวัดและแผนพัฒนากลุ่มจังหวัดแบบบูรณาการ เน่ืองจากแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติเป็นแผนท่ี ก�ำหนดทิศทางการพัฒนาในภาพรวม ที่สามารถวางแนวทางการพัฒนาการท่องเท่ียวในระดับจังหวัดเพ่ือสนับสนุน การเตบิ โตในภาพรวมได้ อกี ทง้ั แผนพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วแห่งชาติเป็นแผนแมบ่ ทส�ำหรบั การพฒั นาการทอ่ งเที่ยวรายสาขา ที่ส�ำคัญ ได้แก่ การท่องเท่ียวเชิงสุขภาพ การท่องเท่ียวทางน�้ำ การท่องเท่ียวเชิงการประชุมและนิทรรศการ เป็นต้น โดยแผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติเป็นการวางแผนการพัฒนาอย่างองค์รวม ซ่ึงจะเป็นพื้นฐานที่มั่นคงเพื่อการพัฒนา การทอ่ งเทย่ี วรายสาขาตอ่ ไป กระทรวงการทอ่ งเทย่ี วและกฬี า ในฐานะเลขานกุ ารคณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเทย่ี วแหง่ ชาติ มีหน้าที่ในการประชาสัมพันธ์ เผยแพร่ และสร้างความเข้าใจในสาระส�ำคัญของแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ แก่หน่วยงานท้ังในส่วนกลางและในระดับพ้ืนที่รายจังหวัดและรายสาขาการท่องเท่ียว รวมท้ังการให้การสนับสนุน ในการพฒั นาตามหนา้ ท่ีและความรับผดิ ชอบ ๑.๓.๒ ระดับพ้ืนที่ ประกอบด้วย คณะกรรมการพัฒนาการท่องเท่ียวประจ�ำเขตพัฒนาการท่องเที่ยว คณะกรรมการประจ�ำกลุ่มจังหวัดและคณะกรรมการบริหารงานจังหวัดแบบบูรณาการ รวมทั้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ท้ังภาครัฐและภาคเอกชนที่มีภารกิจเกี่ยวข้องกับการพัฒนาการท่องเที่ยว เช่น ส�ำนักงานภาครัฐและรัฐวิสาหกิจ ประจ�ำจังหวัดและภูมิภาค สภาอุตสาหกรรมท่องเท่ียวแห่งประเทศไทย สมาคมธุรกิจการท่องเที่ยว สถาบันการศึกษา องค์กรระหว่างประเทศด้านการท่องเที่ยว รวมท้ังองค์กรปกครองส่วนท้องถ่ินทุกระดับ ซึ่งเป็นผู้รับนโยบาย จากคณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติและคณะรัฐมนตรี หรือเป็นผู้รับนโยบายจากคณะกรรมการนโยบาย ท่เี กย่ี วข้องไปปฏิบตั ใิ หส้ อดคลอ้ งและเชือ่ มโยงกบั แผนพัฒนาการท่องเท่ียวแหง่ ชาติ โดยมแี นวทางการปฏบิ ตั ิ ดงั นี้ ๑) ระดับภูมิภาค กระทรวงการท่องเท่ียวและกีฬา พิจารณากระจายภารกิจและความรับผิดชอบ ในการด�ำเนินการตามแผนไปสู่จังหวัด โดยในส่วนราชการระดับจังหวัด/กลุ่มจังหวัดมีส�ำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬา จังหวัดในฐานะบริหารราชการส่วนภูมิภาคเป็นหน่วยงานประสานหลักระหว่างส�ำนักบริหารราชการกลุ่มจังหวัด คณะกรรมการพัฒนาการท่องเท่ียวจังหวัด รวมทั้งจัดท�ำแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยวในพื้นที่จังหวัด/เขตพัฒนา เเผนพฒั นาการท่องเทีย่ วแหง่ ชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 39 คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเท่ียวแห่งชาติ
การท่องเท่ียว ในส่วนการพัฒนาระดับจังหวัด ส�ำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดมีหน้าท่ีสนับสนุนการวางแผน และการด�ำเนินงานของคณะกรรมการบริหารกลุ่มจังหวัด และคณะกรรมการบริหารงานจังหวัดแบบบูรณาการท่ีม ี ความเกี่ยวข้องกับการพัฒนาการท่องเท่ียว อีกท้ังต้องมีการส่งเสริมความร่วมมือจากทุกภาคส่วนเพื่อด�ำเนินการวางแผน และพัฒนาการทอ่ งเทย่ี วในระดบั ภูมภิ าค ๒) ระดับท้องถิ่น กระทรวงการท่องเท่ียวและกีฬาประสานงานกับกระทรวงมหาดไทย เพ่ือให้มี การน�ำหลักการและแนวทางการพัฒนาตามยุทธศาสตร์ภายใต้แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ให้ทุกองค์กรปกครอง ส่วนท้องถ่ินท่ัวทุกภูมิภาครับทราบและน�ำไปก�ำหนดเป็นยุทธศาสตร์หรือแผนปฏิบัติการการพัฒนาการท่องเท่ียวในพื้นท่ี รบั ผิดชอบ ทง้ั น้ี การดำ� เนินการใหเ้ ปน็ ไปตามเจตนารมณ์ของพระราชบัญญตั กิ �ำหนดแผนและขนั้ ตอนการกระจายอ�ำนาจ ให้แก่องคก์ รปกครองส่วนทอ้ งถิน่ พ.ศ. ๒๕๔๒ และระเบยี บตา่ งๆ ของกระทรวงมหาดไทย โดยอาศยั อำ� นาจตามกฎหมาย พร้อมก�ำหนดผ้ปู ระสานทช่ี ดั เจน พรอ้ มปฏบิ ตั งิ าน ๓) การดำ� เนนิ งานของภาคเอกชน ใหภ้ าคเอกชนเขา้ มามสี ว่ นรว่ มในการกำ� หนดนโยบายในทกุ ระดบั เพ่ือให้การด�ำเนินงานด้านการท่องเที่ยวมีความรับผิดชอบต่อสังคม ชุมชน และผู้รับบริการ ผลของการพัฒนา ไม่สง่ ผลกระทบเชงิ ลบตอ่ ทรพั ยากรธรรมชาติ ส่งิ แวดล้อม และศลิ ปวฒั นธรรมของชาติ มีการจัดการท่โี ปร่งใส เป็นธรรม ในการประกอบธุรกิจ และเข้ามามีบทบาทร่วมในการจัดบริการสังคมและกิจกรรมสร้างสรรค์อ่ืนๆ โดยส�ำนักงาน การท่องเท่ียวและกฬี าจงั หวดั มหี น้าท่ใี ห้คำ� ปรกึ ษาและสนบั สนนุ การดำ� เนินงานของภาคเอกชนในพน้ื ท่ี ๑.๓.๓ ระดับชุมชน สนับสนุนให้ภาคประชาชนและชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในการพัฒนาการท่องเที่ยว ของประเทศในบริบทที่เหมาะสม โดยเฉพาะการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและส่ิงอ�ำนวยความสะดวกด้านการท่องเที่ยว ท่ีสอดรับกับวิถีชีวิตของชุมชนท้องถิ่นผ่านกระบวนการจัดท�ำแผนและขับเคลื่อนแผนพัฒนาระดับชุมชน โดยต้องม ี การคำ� นึงถงึ การอนุรักษห์ รือฟืน้ ฟจู ารตี ประเพณี ภมู ปิ ญั ญาทอ้ งถิน่ ศิลปวฒั นธรรมอันดีของท้องถิน่ และของชาติ รวมทั้ง ส่งเสริมสิทธิการมีส่วนร่วมระหว่างภาครัฐและชุมชนในการอนุรักษ์ บ�ำรุงรักษา และส่งเสริมการตระหนักรู้ประโยชน์ จากทรัพยากรธรรมชาติ ส่ิงแวดล้อม รวมท้ังความหลากหลายทางชีวภาพที่มีความสมดุลและยั่งยืน ท้ังน้ี การเข้ามา มสี ว่ นรว่ มของชมุ ชนและเครอื ขา่ ยภาคประชาชนเจา้ ของพน้ื ที่ จะชว่ ยเพม่ิ เอกลกั ษณแ์ ละความเปน็ ไทยใหก้ บั ประสบการณ์ การทอ่ งเทย่ี ว และเป็นการกระจายรายได้จากการท่องเทย่ี วส่ปู ระชาชนอยา่ งแท้จรงิ 40 เเผนพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วแหง่ ชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเทยี่ วแห่งชาติ
ระดบั คณะกรรมการนโยบาย คณะรัฐมนตรี คณะอนกุ รรมการรายสาขาทสี่ �ำคญั นโยบาย การบรหิ ารงานจงั หวัดและกลมุ่ อาทิ สุขภาพ กีฬา ฯลฯ คณะกรรมการนโยบาย ระดับ จังหวัดแบบบรู ณาการ การท่องเท่ยี วแห่งชาติ พน้ื ที่ ระดับ กก. (กทท.) อก. สธ. ทส. ย.๑ การพฒั นาคุณภาพแหลง่ ท่องเทยี่ ว แฉผ.น๒ฯ ย.๓ การพัฒนาบคุ ลากรด้านการท่องเทยี่ วและ กก. (กทท.) รง. ศธ. วธ. ชมุ ชน มท. วธ. พณ. ศธ. กษ. สินคา้ และบริการด้านการทอ่ งเทย่ี วให้เกิด สนับสนนุ การมีส่วนร่วมของประชาชนในการ อปท. สสปน. อพท. ความสมดลุ และยงั่ ยืน พฒั นาการท่องเทีย่ ว กก. (กทท. / ททท.) กต. ย.๔ การสรา้ งความสมดลุ ให้กบั การทอ่ งเทยี่ วไทย สตช. บก.ทท. อพท. คค. กก. (กทท.) มท. ย.๒ การพัฒนาโครงสรา้ งพนื้ ฐานและสิ่งอ�ำนวย ดท. กห. กต. บก.ทท. ความสะดวก เพ่ือรองรับการขยายตวั ของ ผา่ นการตลาดเฉพาะกลุ่ม การส่งเสรมิ วิถีไทย กก. (สป.กก.) อปท. และ อตุ สาหกรรมทอ่ งเทยี่ ว และการสรา้ งความเชื่อม่นั ของนกั ทอ่ งเที่ยว ทุกหนว่ ยงานท่ีเก่ยี วขอ้ ง สตช ย.๕ การบรู ณาการการบริหารจดั การการท่องเทยี่ ว และการส่งเสริมความรว่ มมอื ระหวา่ งประเทศ เเผนพัฒนาการท่องเทยี่ วแหง่ ชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการบรหิ ารกล่มุ จงั หวัด คณะกรรมการพฒั นา กระทรวง/ ระดับภูมิภาค คณะกรรมการบริหารงานจังหวัดแบบบูรณาการ การท่องเทยี่ วประจ�ำเขต หนว่ ยงานที่เก่ยี วขอ้ ง ระดบั จังหวดั คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ยี วแห่งชาติ องคก์ รปกครอง สภาทอ่อุตงสเาทหีย่ กวรรม สธมุรากคิจมท/อ่สงมเาทพย่ี นัวธ์ เอกชน/ องคก์ รระหว่างประเทศ สว่ นท้องถ่ิน สถาบนั การศึกษา ดา้ นการท่องเที่ยว เครอื ข่ายภาคประชาชน/ชุมชน กลไกการขับเคลือ่ นแผนพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 41
๒. แนวทางการตดิ ตามประเมินผลการพัฒนา การวัดความส�ำเร็จของแผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติจ�ำเป็นต้องมีการติดตามและประเมินผลโดยใช้ระบบ ท่มี ีมาตรฐาน สามารถวดั ผลการพัฒนาในแต่ละยุทธศาสตรไ์ ดอ้ ยา่ งมปี ระสิทธิภาพ และไดร้ บั การยอมรับจากสว่ นราชการ และหนว่ ยงานท่ีเกีย่ วขอ้ ง ซึง่ ในสว่ นของการประเมนิ แผนพฒั นาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ควรมีการดำ� เนินการดงั น้ี ๒.๑ แตง่ ตั้งคณะอนุกรรมการหรือคณะท�ำงานภายใต้คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเทย่ี วแหง่ ชาติ เพื่อกำ� หนด แนวทางติดตามและประเมินผลการด�ำเนินงานในภาพรวม ภายใต้แผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) โดยประสานความร่วมมือกับสว่ นราชการและหนว่ ยงานหลกั ท่ีรับผดิ ชอบการพัฒนาการทอ่ งเที่ยว ภายใต้แต่ละยุทธศาสตร์ ๒.๒ ส่วนราชการและหน่วยงานหลักที่รับผิดชอบจะต้องท�ำการประเมินผลตามตัวชี้วัดท่ีก�ำหนดตามยุทธศาสตร์ ไม่ต�่ำกว่าปีละ ๑ ครั้ง และรายงานผลต่อคณะอนุกรรมการเพ่ือท�ำการประเมินผลการด�ำเนินงานตามแผนพัฒนา การทอ่ งเท่ยี วแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ตามตัวชว้ี ดั รวม ๒.๓ ส่วนราชการและหน่วยงานหลักท่ีรับผิดชอบจะต้องท�ำการประเมินผลตามแนวทางที่คณะอนุกรรมการ ได้ก�ำหนดไว้ ซ่ึงจะส่งผลต่อการพิจารณาจัดสรรงบประมาณการด�ำเนินงานภายใต้แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาต ิ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ๒.๔ ส่วนราชการและหน่วยงานหลักท่ีรับผิดชอบควรพัฒนาและใช้ประโยชน์จากระบบฐานข้อมูลใน การประเมินผลการดำ� เนินงานภายใต้แผนพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) และควรส่งเสรมิ ความร่วมมอื ในการเชือ่ มโยงฐานขอ้ มลู ๒.๕ คณะอนุกรรมการพิจารณาน�ำเสนอผลการด�ำเนินงานภายใต้แผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) โดยประชาสมั พนั ธต์ ามชว่ งเวลาทเ่ี หมาะสม ผา่ นชอ่ งทางและสอ่ื ตา่ งๆ ของกระทรวงการทอ่ งเทย่ี ว และกีฬา ๓. แนวทางการพัฒนาที่สำ� คญั ในระยะ ๕ ปี (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) การขบั เคลอื่ นแผนพัฒนาการทอ่ งเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ทีม่ ีระยะเวลาด�ำเนินการ ๕ ป ี สามารถแบ่งแนวทางการขับเคลื่อนได้เป็น ๒ ระยะ ได้แก่ ๑) แนวทางระยะส้ัน (Quick-win) ในระยะ ๑ – ๒ ปี ของแผน โดยดำ� เนินการพัฒนาการท่องเทยี่ วในมติ ติ ่างๆ ทสี่ ามารถเริม่ ปฏิบัติไดท้ ันที และคาดว่าสามารถเหน็ ผลได้ภายใน ช่วง ๒ ปแี รก ของระยะแผนฯ (ภายในปี พ.ศ. ๒๕๖๑) ซง่ึ ผลจากการด�ำเนินงานในระยะส้ันจะเปน็ พ้ืนฐานเพื่อการตอ่ ยอด สู่การพัฒนาในระยะถัดไป ๒) แนวทางระยะกลาง (Medium-term) ระยะ ๓ – ๕ ปี เป็นการด�ำเนินการที่สามารถ เร่ิมปฏิบัติได้ในช่วงปีที่ ๒ – ๓ ของระยะแผนฯ เนื่องจากบางแนวทางอาจยังไม่สามารถเร่ิมปฏิบัติได้ในช่วงปีแรกทันที หรือแนวทางน้ันเป็นการต่อยอดจากแนวทางระยะส้ันเพอื่ ขยายกรอบการด�ำเนินการส�ำหรับการพฒั นาการท่องเทย่ี วอยา่ ง ต่อเน่ือง และคาดว่าสามารถเห็นผลได้ภายในกรอบระยะเวลาแผนฯ (ภายในปี พ.ศ. ๒๕๖๔) โดยมีแนวทางการพัฒนา ท่สี ำ� คัญในแตล่ ะชว่ งระยะของแผน (Roadmap) ดงั นี้ 42 เเผนพัฒนาการทอ่ งเท่ยี วแหง่ ชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเที่ยวแห่งชาติ
ตารางสรุปแนวทางการพัฒนาท่สี �ำคัญในระยะ ๕ ปี (พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔) ประเดน็ แนวทางระยะส้ัน พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๑ แนวทางระยะกลาง พ.ศ. ๒๕๖๒ – ๒๕๖๔ ยทุ ธศาสตร์ (Quick-win) (Medium-term) ยทุ ธศาสตรท์ ี่ ๑ การพัฒนาคณุ ภาพ ๑. พัฒนาคุณภาพสินค้าและการให้บริการแบบครบวงจร ๑. ยกระดับขีดความสามารถในรูปแบบการท่องเที่ยว แหลง่ ทอ่ งเทยี่ ว ในกิจกรรมที่มีศักยภาพ เพ่ือรักษาต�ำแหน่งผู้น�ำทาง เชงิ คณุ ภาพ เชน่ การทอ่ งเทย่ี วเชงิ สง่ิ แวดลอ้ มและนเิ วศ สินค้าและบรกิ าร การตลาดในภมู ภิ าค ไดแ้ ก่ การทอ่ งเทยี่ วเชงิ วฒั นธรรม การท่องเท่ียวเชิงสุขภาพ โดยการพัฒนาและบังคับใช้ ดา้ นการท่องเที่ยว การท่องเท่ียวเชิงนิเวศ การท่องเที่ยวทางทะเลและ มาตรฐานที่เกี่ยวข้อง รวมถึงการจัดตั้งเขตพื้นท่ีพิเศษ ให้เกดิ ความสมดลุ ชายหาด การทอ่ งเทย่ี วเชงิ การแพทย์ และการทอ่ งเทย่ี ว หรอื เขตพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ว (ตอ่ เนอื่ ง) และยงั่ ยนื เชิงสุขภาพ ๒. ยกระดับขีดความสามารถเพื่อส่งเสริมให้ประเทศไทย ๒. พัฒนาโครงสร้างพ้ืนฐานเพื่อสนับสนุนการท่องเที่ยว เปน็ แหลง่ ทอ่ งเทยี่ วชน้ั นำ� ระดบั ภมู ภิ าคในการทอ่ งเทยี่ ว ยุทธศาสตร์ที่ ๒ และสนับสนุนภาคเอกชนลงทุนพัฒนากิจกรรม ศกั ยภาพสงู เชน่ การทอ่ งเท่ียวเชิงกีฬา MICE เปน็ ต้น การพัฒนาโครงสรา้ ง ท่องเที่ยวที่มีแนวโน้มเติบโตสูง ได้แก่ การท่องเที่ยว (ตอ่ เนอ่ื ง) พ้ืนฐานและส่งิ กลุ่ม MICE การท่องเท่ียวเชิงกีฬา การท่องเที่ยวเชิง ๓. เพมิ่ ความหลากหลายของเสน้ ทางและสนิ คา้ บรกิ ารใน อำ� นวยความสะดวก อาหาร ชอ้ ปปง้ิ และการทอ่ งเทย่ี วทางนำ�้ และเรอื สำ� ราญ การท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ๆ เช่น การท่องเที่ยวโดย เพ่ือรองรบั การ ๓. กำ� หนดขดี ความสามารถในการรองรบั แหลง่ ทอ่ งเทย่ี วหลกั เรือส�ำราญ เพื่อพัฒนาให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลาง ขยายตัวของ พร้อมก�ำหนดมาตรการควบคุมดุแลก�ำกับให้ชัดเจน ของการทอ่ งเท่ยี วรูปแบบใหม่ในภมู ิภาค (ตอ่ เนือ่ ง) อุตสาหกรรม โดยเฉพาะแหล่งทอ่ งเทย่ี วประเภทเกาะ ๔. พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและปรับปรุงกฎระเบียบท่ี ทอ่ งเที่ยว ๔. อนุรักษ์ ฟื้นฟู แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ และ เก่ียวข้อง เพ่ือเสริมสร้างศักยภาพของการท่องเที่ยว วัฒนธรรมท่ีมีความเปราะบางและเส่ียงต่อความ รูปแบบใหม่ๆ เชน่ การทอ่ งเที่ยวโดยเรือส�ำราญ ฯลฯ เสอื่ มโทรม (ต่อเน่ือง) ๕. สรา้ งการรบั รู้ ความตระหนัก จติ ส�ำนกึ ในการอนุรักษ์ ๕. พัฒนาและบังคับใชม้ าตรฐานและกฎระเบยี บดา้ นการ ทรพั ยากรท่องเท่ยี ว วฒั นธรรมไทย อตั ลักษณท์ อ้ งถ่นิ อนุรักษแ์ ละเชดิ ชวู ัฒนธรรมไทยและอัตลกั ษณ์ท้องถน่ิ เพ่ือการพัฒนาอยา่ งยง่ั ยืน (ตอ่ เน่ือง) ๖. ส่งเสรมิ การพัฒนาการท่องเท่ียวโดยชุมชน ๖. ปรับปรุงกฎระเบียบและจัดต้ังมาตรฐาน/ระบบ ๗. พฒั นาแหลง่ ทอ่ งเทยี่ วในเมอื งรอง เพอ่ื สรา้ งความสมดลุ การดำ� เนนิ งานในการอนรุ กั ษแ์ ละบรหิ ารขดี ความสามารถ เชิงพนื้ ที่ ในการรองรบั เพือ่ ส่งเสรมิ ความยั่งยืนของส่งิ แวดลอ้ ม ๘. สร้างสรรค์กิจกรรมการท่องเที่ยวใหม่ๆ และมีความ (ต่อเน่ือง) หลากหลายของกจิ กรรม เพอ่ื สรา้ งความสมดลุ เชงิ เวลา ๗. ยกระดับศักยภาพจังหวัดรองผ่านการจัดต้ัง/บังคับใช้ และฤดูกาลการท่องเทยี่ ว มาตรฐานและการพัฒนาปจั จยั สนบั สนุน เพอื่ สง่ เสริม ความสมดุลเชิงพน้ื ท่ีในการทอ่ งเที่ยว (ตอ่ เนอ่ื ง) ๑. ขยายเส้นทางการบินจากต่างประเทศสู่จังหวัดรอง ๑. ยกระดับคุณภาพและพัฒนาท่าอากาศยานนานาชาติ ของประเทศ ในประเทศไทยให้เป็นศูนย์กลางการคมนาคมทาง ๒. ปรับปรุงประสิทธิภาพและอ�ำนวยความสะดวกใน อากาศในระดบั ภมู ภิ าค (ต่อเนอื่ ง) ขั้นตอนในการคมนาคมระหว่างประเทศทางบกและ ๒. ปรับปรุงกฎระเบียบ/มาตรฐานและพัฒนาโครงสร้าง ทางนำ�้ พ้ืนฐาน และสิ่งอ�ำนวยความสะดวกเพื่อการคมนาคม ๓. เพ่ิมจุดให้บริการและอ�ำนวยความสะดวกในการ ระหว่างประเทศทางบกและทางน้�ำให้ได้มาตรฐาน คมนาคมทางถนน รวมถงึ บงั คบั ใชม้ าตรฐานการควบคมุ สากลและมีความหลากหลาย (ตอ่ เนื่อง) คุณภาพและมาตรการด้านความปลอดภัยในการ ๓. สง่ เสรมิ การพฒั นาเสน้ ทางการบนิ ระหวา่ งเมอื งภายใน คมนาคมทางถนน ประเทศไทย รวมถงึ ขยายการรองรบั ของทา่ อากาศยาน ภายในประเทศ (ต่อเนื่อง) เเผนพฒั นาการท่องเทีย่ วแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 43 คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเทยี่ วแหง่ ชาติ
ประเดน็ แนวทางระยะส้ัน พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๑ แนวทางระยะกลาง พ.ศ. ๒๕๖๒ – ๒๕๖๔ ยุทธศาสตร์ (Quick-win) (Medium-term) ยทุ ธศาสตรท์ ี่ ๓ การพฒั นาบคุ ลากร ๔. ศึกษาความเป็นไปได้การพัฒนาโครงสร้างทางรางทั้ง ๔. พฒั นาโครงสรา้ งและการเชอ่ื มโยงของโครงขา่ ยเสน้ ทาง ด้านการทอ่ งเทีย่ ว ภายในประเทศและระหว่างประเทศ และด�ำเนินการ คมนาคมทางถนน เพอ่ื การเดนิ ทางเขา้ ระหวา่ งประเทศ และสนับสนุนการมี พฒั นาตามแผนพฒั นาโครงสร้างพื้นฐานด้านคมนาคม และการเดนิ ทางสู่จังหวดั รอง (ต่อเนือ่ ง) สว่ นร่วมของ ขนส่งของไทย ๕. ยกระดับคุณภาพในระบบสนับสนุนและสิ่งอ�ำนวย ประชาชนในการ ๕. ยกระดับคุณภาพของบริการและส่ิงอ�ำนวยความ ความสะดวกในการเดินทางทางราง (ต่อเน่ือง) พัฒนาการท่องเทยี่ ว สะดวกเพ่ือการเดินทางโดยระบบขนส่งสาธารณะ ๖. พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานส�ำหรับการเดินทางภายใน รวมถึงเพ่ิมความเข้มงวดในการบังคับใช้มาตรการ เมอื งเพือ่ สง่ เสรมิ การท่องเทีย่ ว (ตอ่ เนอ่ื ง) และกฎระเบียบทเี่ กี่ยวข้อง ๗. พัฒนาโครงสร้างพื้นฐานส�ำหรับการเข้าถึงและเข้าชม ๖. ปรบั ปรงุ สงิ่ อำ� นวยความสะดวกและปจั จยั สนบั สนนุ ใน สถานท่ีท่องเที่ยวเพ่ือส่งเสริมการท่องเที่ยวส�ำหรับ การเข้าถึงและเข้าชมสถานท่ีท่องเที่ยว เพื่อรองรับ คนทง้ั มวล (Tourism for All) (ต่อเนอ่ื ง) การท่องเทยี่ วส�ำหรับคนท้ังมวล (Tourism for All) ๘. พัฒนาโครงสร้างพ้ืนฐานและสนับสนุนการลงทุนใน ๗. พัฒนา และปรับปรุงแอปพลิเคชันท่ีอ�ำนวยความ เทคโนโลยเี พอื่ พฒั นาระบบและฐานขอ้ มลู เพอื่ สง่ เสรมิ สะดวกใหน้ กั ท่องเที่ยว ความปลอดภยั ด้านการท่องเทยี่ ว (ต่อเนื่อง) ๘. ปรับปรุงความพร้อม ความเพียงพอ มาตรฐาน และ ๙. ยกระดับคุณภาพของท่าอาศยานรองภายในประเทศ บุคลากร เพ่ือดูแลรักษาความปลอดภัย และให้ ใหไ้ ดม้ าตรฐานนานาชาตแิ ละเปน็ ทน่ี ยิ มในหมนู่ กั เดนิ ทาง ความช่วยเหลือนักท่องเที่ยว รวมถึงจัดท�ำแผนและ (ต่อเนอื่ ง) ระบบบริหารความเส่ียง และภัยพิบัติ ส�ำหรับแหล่ง ๑๐. ส่งเสริมการเดินทางท่องเที่ยวโดยเส้นทางทางราง ทอ่ งเท่ียวท่สี �ำคญั ท้ังเส้นทางภายในประเทศ และเส้นทางเชื่อมโยงกับ ๙. ส่งเสริมสุขอนามัยในแหล่งท่องเท่ียวและพัฒนา ประเทศในภมู ภิ าค (ตอ่ เนอื่ ง) มาตรฐานและระบบจดั การขยะและบำ� บดั น�้ำเสยี ๑. ปรับปรุงหลักสูตรการศึกษาชาติเพ่ือพัฒนาศักยภาพ ๑. ส่งเสริมการเข้ารว่ มอบรมและการร่วมพัฒนาหลักสูตร บุคลากรและสร้างจิตส�ำนึกประชาชนเพ่ือสนับสนุน อบรมทักษะพ้ืนฐานของบุคลากรในสายงาน การท่องเที่ยว ด้านการทอ่ งเทย่ี วในภาคเอกชนและชมุ ชน (ตอ่ เนือ่ ง) ๒. พัฒนาหลักสูตรอบรมทักษะพ้ืนฐาน ทักษะเฉพาะ ๒. สง่ เสริมการเขา้ ร่วมอบรมและการร่วมพฒั นาหลกั สูตร กลุ่มการท่องเที่ยว ทักษะด้านการบริหารจัดการ อบรมทักษะเฉพาะกลุ่มการท่องเท่ียวในภาคเอกชน รวมถึงเพ่ิมช่องทางในการฝึกอบรมให้ครอบคลุมและ และชุมชน รวมถึงส่งเสริมการจัดตั้งสถาบันเฉพาะ เหมาะสม (ตอ่ เน่ือง) ๓. ปรับปรุงมาตรฐานทักษะอาชีพของบุคลการในธุรกิจ ๓. ส่งเสริมการเข้าร่วมอบรมและการร่วมพฒั นาหลกั สูตร การท่องเที่ยวให้ครอบคลุมความต้องการของ อบรมทักษะด้านการบริหารจัดการเพ่ือการท่องเท่ียว อุตสาหกรรมและสอดคล้องกบั มาตรฐานสากล ในภาคเอกชนและชุมชน (ต่อเนอื่ ง) ๔. สง่ เสรมิ ความรว่ มมอื กบั ผปู้ ระกอบการในการปรบั ปรงุ ๔. สร้างการรับรู้ในมาตรฐานทักษะอาชีพของบุคลากร คณุ ภาพตำ� แหน่งงานในอตุ สาหกรรมทอ่ งเท่ียว ในธุรกิจการท่องเท่ียวในทุกภาคส่วน รวมถึงส่งเสริม ๕. แก้ไขปัญหาการขาดแคลนในแรงงานอุตสาหกรรม การปฏบิ ัตติ าม (ตอ่ เนื่อง) ท่องเที่ยว โดยกระตุ้นให้คนในท้องถิ่นเข้าสู่ตลาด ๖. สง่ เสรมิ ความรว่ มมอื ระหวา่ งผปู้ ระกอบการและสถาบนั แรงงานภาคการท่องเทย่ี วมากขน้ึ ศกึ ษาในการพฒั นาความรู้ ความเขา้ ใจในอตุ สาหกรรม ๖. ส่งเสริมให้ประชาชนตระหนักถึงคุณค่าและเข้าใจ ท่องเที่ยวเพ่ือกระตุ้นการเข้าร่วมแรงงานในภาค ในอัตลักษณท์ อ้ งถิน่ การทอ่ งเที่ยว (ตอ่ เน่ือง) 44 เเผนพัฒนาการท่องเท่ยี วแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเทย่ี วแหง่ ชาติ
ประเด็น แนวทางระยะสัน้ พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๑ แนวทางระยะกลาง พ.ศ. ๒๕๖๒ – ๒๕๖๔ ยทุ ธศาสตร์ (Quick-win) (Medium-term) ๗. พฒั นาหลกั สตู รอบรมทกั ษะการประกอบธรุ กจิ สำ� หรบั ๗. ส่งเสริมการอบรมทักษะการประกอบธุรกิจส�ำหรับ ชมุ ชน เพื่อส่งเสรมิ การสร้างรายได้ในท้องถ่ิน ชุมชนผ่านช่องทางต่างๆ โดยเฉพาะเทคโนโลยี ๘. ส่งเสริมการให้ความรู้และจัดต้ังท่ีปรึกษาเพื่อธุรกิจ สารสนเทศ (ตอ่ เนอ่ื ง) เกดิ ใหม่ และธรุ กิจรายยอ่ ยในอตุ สาหกรรมท่องเทยี่ ว ๘. สง่ เสรมิ การลงทนุ และพฒั นานวตั กรรมของภาคเอกชน และหน่วยงานท่ีเกี่ยวข้องในการพัฒนาอุตสาหกรรม ท่องเทีย่ ว (ตอ่ เน่ือง) ๙. ปรับปรุงภาพลักษณ์และสร้างความภาคภูมิใจในงาน บริการและงานอ่ืนๆในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวเพ่ือ กระตุ้นการเข้าร่วมแรงงานในภาคการท่องเท่ียว (ต่อเนือ่ ง) ยทุ ธศาสตรท์ ่ี ๔ ๑. สง่ เสรมิ ภาพลกั ษณป์ ระเทศไทยใหเ้ ปน็ แหลง่ ทอ่ งเทย่ี ว ๑. พัฒนามาตรฐานรับรองคุณภาพส�ำหรับผู้ให้บริการ การสร้างความสมดลุ คุณภาพและมมี าตรฐานด้านความปลอดภัย ดา้ นการทอ่ งเทยี่ ว และสนิ คา้ บรกิ ารดา้ นการทอ่ งเทย่ี ว ใหก้ บั การทอ่ งเทย่ี วไทย ๒. สร้างการรับรู้แนวทางปฏิบัติเพ่ือความปลอดภัย (ตอ่ เนอ่ื ง) ผ่านการตลาด ส่งเสริมการบังคับใช้และให้ความรู้เกี่ยวกับกฎหมาย ๒. สร้างการรับรู้แก่นักท่องเที่ยวผ่านช่องทางต่างๆ เฉพาะกลุ่ม ดา้ นความปลอดภัยแกน่ กั ท่องเทย่ี ว ในเร่ืองมาตรการรักษาความปลอดภัยและมาตรการ การส่งเสรมิ วถิ ไี ทย ๓. สรา้ งการรบั รสู้ นิ คา้ บรกิ ารเฉพาะตา่ งๆ ในประเทศไทย ปอ้ งกันของประเทศไทย (ต่อเนอื่ ง) และการสรา้ ง กลุ่มท่ีมีความสนใจพิเศษผ่านช่องทางต่างๆ รวมถึง ๓. ส่งเสริมกิจกรรมทางการตลาดเฉพาะกลุ่ม เพ่ือเข้าถึง ความเช่ือมั่น การสร้างแบรนด์ประเทศไทยให้เป็นแหล่งท่องเท่ียว กลุม่ ตลาดระดบั กลาง - บน ในพื้นที่ตลาดทมี่ ศี กั ยภาพ ของนักท่องเทยี่ ว คณุ ภาพ สำ� หรบั กลุม่ ความสนใจพิเศษ (ต่อเนอ่ื ง) ๔. ส่ือสารเอกลักษณ์ความเป็นไทยให้เป็นที่เข้าใจใน ๔. พัฒนาแพ็กเกจส่งเสริมการขายแบบครบวงจรและ เวทโี ลก และพัฒนาสญั ลักษณ์ Thainess ส่งเสริมกิจกรรมทางการตลาดเฉพาะกลุ่ม เพื่อเข้าถึง ๕. ส่งเสริมเอกลักษณ์ของแต่ละภูมิภาคและจังหวัด ตลาดกล่มุ ความสนใจพิเศษ (ตอ่ เนื่อง) ผา่ นการสรา้ งแบรนด์การเลา่ เรื่อง ช่องทางออนไลน์ ๕. ปรบั ปรงุ ปจั จยั สนบั สนนุ และระบบประชาสมั พนั ธข์ อ้ มลู ๖. ส่งเสริมชุมชนสร้างสรรค์สินค้าและบริการ สะท้อน เพ่ือการเสริมสร้างความนิยมในจังหวัดท่องเที่ยวรอง อัตลักษณช์ ุมชนและแบรนด์จงั หวัด (ตอ่ เนอื่ ง) ๗. สร้างการรับรู้สินค้าและบริการด้านการท่องเท่ียว ๖. สร้างค่านิยมการเดินทางท่องเที่ยวในประเทศส�ำหรับ สำ� หรบั การทอ่ งเท่ียวนอกฤดกู าล คนไทยเพ่ือสง่ เสรมิ ‘ไทยเท่ียวไทย’ (ตอ่ เน่อื ง) ๘. การสรา้ งคา่ นยิ มการเดนิ ทางทอ่ งเทย่ี วในประเทศใหแ้ ก่ ๗. สง่ เสรมิ ความรว่ มมอื กบั ภาคชมุ ชนในการทำ� การตลาด คนไทยทกุ คน ในทุกเพศทุกวัย (ตอ่ เนอื่ ง) ๙. โฆษณาและประชาสัมพันธ์เมืองท่องเที่ยวรองและเขต ๘. เพิ่มประสิทธิภาพในการบริหารและเคราะห์ข้อมูล พฒั นา การทอ่ งเทยี่ วผา่ นสอ่ื และกจิ กรรมตา่ งๆ รวมถงึ ด้านการตลาด รวมถึงส่งเสริมการท�ำงานร่วมกัน พัฒนาแพ็กเกจส่งเสรมิ การขายรวมกับภาคเอกชน ระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้านการตลาดออนไลน์ ๑๐. สนบั สนนุ การใชเ้ ทคโนโลยใี นการทำ� ตลาดผา่ นชอ่ งทาง (ต่อเน่อื ง) สารสนเทศตา่ งๆ เเผนพฒั นาการทอ่ งเทีย่ วแห่งชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 45 คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ยี วแหง่ ชาติ
ประเด็น แนวทางระยะสน้ั พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๑ แนวทางระยะกลาง พ.ศ. ๒๕๖๒ – ๒๕๖๔ ยุทธศาสตร์ (Quick-win) (Medium-term) ยทุ ธศาสตร์ท่ี ๕ การบรู ณาการการ ๑. ส่งเสริมกระบวนการท�ำงานอย่างบูรณการภายใต้ ๑. จัดตั้งกระบวนการการท�ำงานร่วมกันและการแบ่งปัน บริหารจดั การ คณะกรรมการ ททช. ข้อมูลระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน รวมถึง การทอ่ งเที่ยว ๒. ส่งเสริมการกระจายอ�ำนาจสู่หน่วยงานระดับท้องถ่ิน การสนบั สนนุ การจดั ตง้ั พนั ธมติ รทางธรุ กจิ เพอ่ื สง่ เสรมิ และการส่งเสรมิ ทง้ั ในการขบั เคล่ือนแผนและการปฎิบัตกิ าร ความร่วมมอื เชิงทวิภาคี (ตอ่ เนือ่ ง) ความรว่ มมอื ๓. สง่ เสรมิ การทอ่ งเท่ียวโดยชมุ ชน (CBT) ๒. จัดต้ังระบบสนับสนุน/เครือข่ายการพัฒนาการ ระหวา่ งประเทศ ๔. สร้างความเข้าใจในระเบียบและกฎหมายด้าน ท่องเที่ยวในระดับชุมชนและพัฒนาองค์ความรู้ การทอ่ งเทีย่ วผ่านการประชาสัมพันธ์ในชอ่ งทางต่างๆ เพ่ือส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่นในการ ๕. ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างหน่วยงานภาครัฐท่ี พฒั นาและบรหิ ารจัดการแหล่งท่องเท่ียว (ตอ่ เน่อื ง) เกยี่ วข้องในการบงั คบั ใช้กฎหมาย ๓. ปรับปรุง แก้ไข และพัฒนาระเบียบและกฎหมาย ๖. จดั ต้งั ศนู ย์ขอ้ มูลสารสนเทศเพ่อื การท่องเทยี่ ว เพอ่ื การพัฒนาการทอ่ งเท่ยี วในประเด็นต่างๆ ทส่ี �ำคัญ ๗. จัดต้ังหน่วยงานมาตรฐานด้านคุณภาพและความ (ตอ่ เนือ่ ง) ปลอดภัยของนกั ท่องเทย่ี ว ๔. สนับสนุนการบังคับใช้มาตรฐานด้านคุณภาพและ ๘. ปรบั ปรงุ บทบาทของกองทนุ เพอ่ื สง่ เสรมิ การทอ่ งเทยี่ วไทย ความปลอดภัยท่ีก�ำกับดูแลธุรกิจการท่องเท่ียว ใหม้ มี ติ ิทห่ี ลากหลายมากขน้ึ ในทุกภาคสว่ น (ต่อเน่ือง) ๙. ศึกษาความเป็นไปได้ในการพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยว ๕. ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน และสร้างเครือข่ายเชื่อมโยงผ่านกรอบความร่วมมือ ในการลงทนุ เพ่อื การพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ว (ต่อเนอ่ื ง) ระดับตา่ งๆ ๖. ส่งเสริมให้หน่วยงานท่ีเก่ียวข้องมีส่วนร่วมในการ ๑๐. ส่งเสริมการตลาดและการประชาสัมพันธ์ เพื่อ แบ่งปันข้อมูลแก่หน่วยบริหารและวิเคราะห์ข้อมูล การท่องเท่ียว ผ่านกรอบความร่วมมือและข้อตกลง ดา้ นการท่องเท่ยี ว (ต่อเนอื่ ง) ระหว่างประเทศ ๗. เพ่ิมประสิทธิภาพความเชื่อมโยงในการเดินทางผ่าน ๑๑. อ�ำนวยความสะดวกในการเดินทางท่องเที่ยวในระดับ การพฒั นาโครงขา่ ยคมนาคมรว่ มกบั ประเทศในภมู ภิ าค ภมู ภิ าค ๘. ด�ำเนินการประสานความร่วมมือกับประเทศต่างๆใน ๑๒. ส่งเสริมความสัมพันธ์ในรูปแบบเมืองพี่เมืองน้อง การพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวและการสร้างเครือข่าย เมอื งแฝด ดา้ นการท่องเทยี่ วกับต่างประเทศ เช่ือมโยง (ต่อเน่อื ง) ๙. ด�ำเนินการประสานความร่วมมือกับประเทศต่างๆ ในการส่งเสริมการตลาดและการประชาสัมพันธ์เพ่ือ การท่องเทย่ี ว (ตอ่ เนอ่ื ง) ๑๐. พัฒนารูปแบบและโครงสร้างการคมนาคมระหว่าง ประเทศ ในภูมิภาคเพ่ือเพ่ิมประสิทธิภาพในการ เช่อื มโยงของโครงข่ายคมนาคม (ต่อเน่อื ง) 46 เเผนพฒั นาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเทย่ี วแหง่ ชาติ
ภาคผนวก
กภาคผนวก ขอ้ เสนอแนะการพัฒนาตัวชี้วัด เพอื่ วัดผลการพฒั นาในภาพรวมของแผน ล�ำดับ ตัวชี้วัด ประเภท ขอ้ มูล/สถติ ฐิ าน ขอ้ เสนอกระบวนการประเมนิ ผล หนว่ ยงานหลกั ของ ในการจดั เก็บ ขอ้ มูล ขอ้ มูล ๑ จำ� นวนแหลง่ ท่องเท่ยี ว เชงิ แหล่งทอ่ งเท่ยี ว และ กก. ควรประสานความร่วมมือกับ กทท. กทท. และสถานประกอบการ ปรมิ าณ สถานประกอบการ ในการเก็บรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ ดา้ นการทอ่ งเที่ยวท่ไี ดร้ ับ ด้านการท่องเทีย่ วทีไ่ ด้รับ ข้อมูลเพ่ือประเมินผลจากตัวชี้วัดด้าน เคร่ืองหมายรบั รองคณุ ภาพ เครอ่ื งหมายรบั รอง จ�ำนวนแหล่งท่องเท่ียว สถานประกอบการ ของกรมการทอ่ งเท่ยี วเพมิ่ คณุ ภาพตามมาตรฐาน สินค้า และบริการ ด้านการท่องเที่ยวท่ีได้ สงู ขน้ึ อยา่ งนอ้ ยรอ้ ยละ ๕ การท่องเทีย่ วไทยของ รับเครื่องหมายรับรองคุณภาพ รวมถึง ต่อปี ในชว่ ง ๕ ปขี า้ งหนา้ กรมการท่องเที่ยว จัดให้มีการประชาสัมพันธ์ให้หน่วยงานที่ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) (กทท.) เก่ียวข้องและหน่วยงานสนับสนุนรับทราบ ตลอดจนเผยแพร่ข้อมูลให้สาธารณชน ทราบเป็นระยะ ๒ อนั ดบั ขีดความสามารถ เชิง อันดบั ท่ี ๓๕ ของโลก กก. ควรเป็นผู้รับผิดชอบในการติดตาม กก. ทางการแข่งขันดา้ น ปรมิ าณ และอันดบั ท่ี ๑๐ ของ แ ล ะ ดึ ง ข ้ อ มู ล จ า ก ร า ย ง า น ดั ช นี อั น ดั บ การท่องเท่ียวของ และเชิง ภูมิภาคเอเชยี แปซิฟิก ขี ด ค ว า ม ส า ม า ร ถ ท า ง ก า ร แข ่ ง ขั น ด ้ า น ประเทศไทยเป็น ๑ ใน คุณภาพ ตามขอ้ มูลของปี การทอ่ งเท่ียว (TTCI: Travel & Tourism ๓๐ อนั ดบั แรกของโลก พ.ศ. ๒๕๕๘ Competitiveness Index) ของ World หรอื ๑ ใน ๗ อันดับแรก Economic Forum ซึ่งมีการจัดท�ำและ ของภูมิภาคเอเชียแปซฟิ ิก เผยแพร่ทุกๆ ๒ ปี ภายในปี พ.ศ. ๒๕๖๔ ๓ ความเช่ือม่ันในสนิ ค้าและ เชงิ ความเชอื่ มั่นในสินค้าและ กก. ควรเป็นผู้รับผิดชอบในการจัดการ กก. บรกิ ารดา้ นการทอ่ งเทย่ี ว คุณภาพ บริการดา้ นการทอ่ งเทย่ี ว ส� ำ ร ว จ นั ก ท ่ อ ง เ ท่ี ย ว ต ่ า ง ช า ติ แ ล ะ ของไทยท่มี คี ณุ ภาพได้ ของไทย ท่ีมคี ณุ ภาพได้ นักท่องเที่ยวไทย จากฐานสถิติตัวช้ีวัด มาตรฐานมรี อ้ ยละ มาตรฐานในปี ๒๕๕๙ ด้านความเชื่อมั่นในยุทธศาสตร์กระทรวง ความเชอ่ื มนั่ ไมน่ อ้ ยกวา่ มเี ป้าหมาย ความเชื่อมนั่ การท่องเท่ยี วและกีฬา ปี พ.ศ. ๒๕๕๕ – ๙๐ รอ้ ยละ ๘๐ ๒๕๕๙ ตลอดจนเผยแพร่ข้อมูลให้ สาธารณชนทราบเป็นระยะ ๔ รายได้จากนกั ทอ่ งเทีย่ วต่าง เชิง มอี ตั ราการขยายตวั กก. เก็บรวบรวมขอ้ มลู และวเิ คราะหข์ อ้ มลู กก. ชาติมีอัตราการขยายตัว ปริมาณ รอ้ ยละ ๑๖.๘ ในช่วง เพ่ือประเมินผลจากตัวชี้วัดด้านรายได ้ เฉล่ยี ต่อปี (CAGR) ไม่ต�่ำ ปี พ.ศ. ๒๕๕๔ – ๒๕๕๘ จากนักท่องเที่ยวต่างชาติ รวมถึงจัดให้มี กวา่ ร้อยละ ๑๐ ตอ่ ปี ในช่วง ๕ ปี ขา้ งหนา้ การประชาสมั พนั ธใ์ หห้ นว่ ยงานทเี่ กย่ี วขอ้ ง (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) รับทราบ ตลอดจนเผยแพร่ข้อมูลให้ สาธารณชนทราบเปน็ ระยะ เเผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 49 คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแหง่ ชาติ
ลำ� ดบั ตัวชี้วดั ประเภท ขอ้ มูล/สถติ ิฐาน ข้อเสนอกระบวนการประเมนิ ผล หน่วยงานหลกั ของ ในการจดั เกบ็ ข้อมูล ข้อมลู ๕ การเดนิ ทางทอ่ งเทย่ี ว เชงิ ๑๓๘.๘ ล้านคนครัง้ กก. เก็บรวบรวมขอ้ มูลและวเิ คราะห์ขอ้ มูล กก. ในประเทศของ ปริมาณ ตามขอ้ มลู ของปี ๒๕๕๙ เพอื่ ประเมนิ ผลจากตวั ชว้ี ดั ดา้ นการเดนิ ทาง นกั ทอ่ งเที่ยวไทย มีอตั รา และขยายตัวเฉล่ียรอ้ ยละ ท่องเท่ียวในประเทศของนักท่องเท่ียวไทย การขยายตวั เฉล่ยี ต่อปี ๘.๙ ตอ่ ปี ในชว่ งปี รวมถงึ จดั ให้มี การประชาสมั พันธใ์ ห้หน่วย (CAGR) ไมต่ ำ�่ กว่ารอ้ ยละ ๓ ๒๕๕๔-๒๕๕๘ งานท่เี กยี่ วข้องรบั ทราบ ตลอดจนเผยแพร่ ต่อปี ในช่วง ๕ ปขี ้างหน้า ขอ้ มูลใหส้ าธารณชนทราบตามระยะ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ๖ สัดสว่ นการเดนิ ทาง เชิง การเดินทางทอ่ งเที่ยว กก. เกบ็ รวบรวมข้อมลู และวิเคราะหข์ อ้ มูล กก. ท่องเทยี่ วของนกั ทอ่ งเทย่ี ว ปรมิ าณ ในชว่ งเดอื นมถิ นุ ายน เพอื่ ประเมนิ ผลจากตวั ชวี้ ดั ดา้ นการเดนิ ทาง ตา่ งชาติ ในชว่ งเดือน – กนั ยายน คิดเปน็ ท่องเที่ยวของนักท่องเท่ียวต่างชาต ิ มถิ นุ ายน – กันยายน ไม่ต�่ำ ร้อยละ ๓๒ ของการเดนิ รายเดอื น รวมถงึ จดั ใหม้ กี ารประชาสมั พนั ธ์ กว่าหนึง่ ในสามของ ทางทอ่ งเที่ยวตลอดท้งั ปี ให้หนว่ ยงานท่ีเกีย่ วขอ้ งรบั ทราบ การเดนิ ทางตลอดทง้ั ปี ตามข้อมลู ของปี ในชว่ ง ๕ ปี ข้างหนา้ พ.ศ. ๒๕๕๘ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ๗ รายได้จากการทอ่ งเทย่ี ว เชงิ ๕๑ จงั หวัดท่มี ี กก. เกบ็ รวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ขอ้ มลู กก ในจังหวัดรอง (จงั หวดั ปริมาณ จำ� นวนผ้เู ยี่ยมเยอื น เพอื่ ประเมนิ ผลจากตวั ชว้ี ดั ดา้ นรายได้จาก ทมี่ จี ำ� นวนผู้เยีย่ มเยอื น ต�ำ่ กว่า ๑ ล้านคนในปี การทอ่ งเทีย่ วในจังหวดั รอง รวมถงึ จัดให้ม ี ตำ�่ กว่า ๑ ล้านคนในปี พ.ศ. ๒๕๕๕ มีอตั ราการ การประชาสมั พนั ธใ์ หห้ นว่ ยงานทเี่ กย่ี วขอ้ ง พ.ศ. ๒๕๕๙) มอี ัตรา ขยายตัวเฉลีย่ ต่อปี รับทราบ การขยายตวั เฉลี่ย รอ้ ยละ ๑๒.๙ ในช่วง ตอ่ ปี (CAGR) ไม่ต่�ำกวา่ ปี พ.ศ. ๒๕๕๕ – ๒๕๕๘ ร้อยละ ๑๒ ในช่วง ๕ ปี ข้างหนา้ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) ๘ ดัชนีการรับรู้และเขา้ ใจ เชิง ปฐี านขอ้ มูลตอ้ งไดร้ บั กก. ควรเป็นผู้รับผิดชอบในการจัดการ กก. ในเอกลกั ษณค์ วามเป็นไทย คุณภาพ การจดั เกบ็ เม่ือเรมิ่ แผนฯ ส�ำรวจนักท่องเท่ียวต่างชาติและนักท่อง ของนกั ทอ่ งเท่ยี วต่างชาติ เที่ยวไทย ด้านความพึงพอใจต่อแหล่ง และนักท่องเท่ียวไทย ท่องเท่ียวในประเทศไทย โดยควรมี เพม่ิ สงู ข้ึนอย่างตอ่ เนอ่ื ง การจัดท�ำอย่างน้อยในช่วงเริ่มต้นและ ในทกุ ๆ ปี ในช่วง ๕ ปี ส้นิ สดุ ระยะแผนฯ ข้างหน้า (พ.ศ. ๒๕๖๐– ๒๕๖๔) 50 เเผนพฒั นาการท่องเทย่ี วแหง่ ชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแหง่ ชาติ
ลำ� ดบั ตัวชีว้ ดั ประเภท ข้อมลู /สถติ ิฐาน ขอ้ เสนอกระบวนการประเมินผล หน่วยงานหลัก ของ ในการจัดเก็บ ขอ้ มลู ขอ้ มลู ๙ อนั ดับขดี ความสามารถ เชิง อนั ดับที่ ๑๔ จาก กก. ควรเป็นผู้รับผิดชอบในการติดตาม กก. ทางการแขง่ ขันดา้ น ปริมาณ ๑๔๑ ประเทศทว่ั โลก และดึงข้อมูลจากรายงานดัชนีอันดับ การทอ่ งเท่ียว (TTCI) ของ และเชิง ตามขอ้ มูลของปี พ.ศ. ขีดความสามารถทางการแข่งขันด้าน ประเทศไทย ด้านความ คุณภาพ ๒๕๕๘ การท่องเท่ียว (TTCI: Travel & Tourism เด่นชัดของวฒั นธรรมและ Competitiveness Index) ของ World นันทนาการจากการสบื คน้ Economic Forum หัวข้อย่อยที่ ๑๔.๐๕ : ออนไลนด์ า้ นการทอ่ งเทยี่ ว Cultural & Entertainment Tourism ของประเทศไทย เป็น ๑ ใน Digital Demand ซึ่งมีการจัดท�ำและ ๑๐ อนั ดับแรกของโลก เผยแพร่ทุกๆ ๒ ป ี ภายในปี พ.ศ. ๒๕๖๔ ๑๐ ดชั นีดา้ นความย่งั ยืน เชงิ ตามขอ้ มูลของปี กก. ควรเป็นผู้รับผิดชอบในการติดตาม กก. ของสง่ิ แวดลอ้ มและ ปริมาณ พ.ศ. ๒๕๕๘ จาก ๑๔๑ และดึงข้อมูลจากรายงานดัชนีอันดับ ทรพั ยากรธรรมชาติ และเชงิ ประเทศทว่ั โลก ขี ด ค ว า ม ส า ม า ร ถ ท า ง ก า ร แข ่ ง ขั น ด ้ า น ของประเทศไทยใน ๖ มติ ิ คุณภาพ - อนั ดบั ท่ี ๑๐๓ ด้าน การท่องเทย่ี ว (TTCI: Travel & Tourism ทส่ี ำ� คญั พฒั นาขน้ึ อยา่ งนอ้ ย ความเขม้ งวดของกฎ Competitiveness Index) ของ World ๑๐ อันดับในแตล่ ะมิติ ระเบยี บฯ Economic Forum ใน ๖ หวั ขอ้ ทเ่ี กยี่ วขอ้ ง ภายในปี พ.ศ. ๒๕๖๔ - อนั ดบั ที่ ๙๒ ดา้ น ไดแ้ ก่ การบงั คับใช้กฎระเบียบฯ - ๙.๐๑ (Stringency of environmental - อนั ดบั ท่ี ๖๑ ดา้ นความ regulations: ความเขม้ งวดของกฎระเบยี บ ยัง่ ยนื ของการพฒั นา ดา้ นสงิ่ แวดล้อม) อุตสาหกรรมทอ่ งเท่ยี ว - ๙.๐๒ (Enforcement of environmental - อนั ดบั ท่ี ๖๓ ดา้ น regulations: การบังคับใช้กฎระเบียบ การบริหารจัดการนำ้� เสีย ดา้ นส่ิงแวดลอ้ ม) - อนั ดับท่ี ๕๓ ดา้ นพื้นที่ - ๙.๐๓ (Sustainability of T&T ทไี่ ดร้ บั การอนุรักษ์ development: ความยั่งยืนของ - อันดบั ที่ ๙๘ ด้าน การพัฒนาอุตสาหกรรมการเดินทางและ คุณภาพของสภาพ การทอ่ งเท่ยี ว) แวดล้อมทางธรรมชาติ - ๙.๐๙ (Wastewater treatment: การบริหารจัดการน�ำ้ เสยี ) - ๑๓.๐๓ (Total protected areas: พ้นื ท่ีท่ีได้รบั การอนุรกั ษ์) - ๑๓.๐๕ (Quality of the natural environment: คุณภาพของสภาพ แวดลอ้ มทางธรรมชาต)ิ หมายเหตุ : กระทรวงการท่องเทย่ี วและกีฬา (กก.) กรมการทอ่ งเทีย่ ว (กทท.) เเผนพฒั นาการทอ่ งเท่ียวแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 51 คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเท่ียวแห่งชาติ
ขภาคผนวก ค�ำอธิบายตัวชว้ี ัดเพม่ิ เตมิ ๑. เคร่ืองหมายรับรองมาตรฐานการท่องเที่ยวไทย คือ เคร่ืองหมายมาตรฐานจากการตรวจประเมินและ ให้การรับรองตามมาตรฐานด้านการท่องเท่ียวโดยกรมการท่องเที่ยว เป็นระบบการตรวจประเมินโดยบุคคลท่ี ๓ ซ่ึงเป็นระบบที่เทียบเคียงได้กับระดับสากล โดยในปี พ.ศ. ๒๕๕๘ มีสถานประกอบการท่ีผ่านการตรวจประเมินและ ได้รับเคร่ืองหมายรบั รองมาตรฐานการทอ่ งเทย่ี ว จ�ำนวน ๑,๒๖๙ ราย ๒. รายได้จากนักท่องเที่ยวต่างชาติ คือ รายได้ที่เกิดแก่ประเทศไทยจากการเข้ามาท่องเท่ียวของนักท่องเท่ียว ตา่ งชาติ ในปี พ.ศ. ๒๕๕๕ – ๒๕๕๙ รายไดจ้ ากนักทอ่ งเที่ยวตา่ งชาตอิ ยทู่ ีป่ ระมาณ ๑.๔๔ ลา้ นลา้ นบาท และมกี ารเติบโต อยู่ท่ีกว่าร้อยละ ๑๖.๘ ต่อปี จากการคาดการณ์ของ UNWTO นักท่องเที่ยวท่ัวโลกจะมีการเดินทางมาในภูมิภาคเอเชีย แปซิฟิกมากข้ึน และค่าใช้จ่ายต่อการท่องเท่ียวคาดการณ์ว่าจะสูงขึ้นจากแนวโน้มการเพิ่มข้ึนของชนช้ันกลางทั่วโลก ซึ่งจะเป็นตัวแปรช่วยส่งเสริมการเติบโตของรายได้จากนักท่องเท่ียวต่างชาติของไทย อย่างไรก็ตามจากการประเมิน การเติบโตของนักท่องเท่ียว ในอดีตและสภาวการณ์การถดถอยของนักท่องเท่ียวกระแสหลัก อาทิ จีน อินเดีย และ สหราชอาณาจักร พบว่าการเติบโตของจ�ำนวนนักท่องเท่ียวดังท่ีผ่านมาอาจเป็นไปได้ยาก ดังน้ัน จึงได้มีการประเมิน และวิเคราะห์ความเหมาะสมของเป้าประสงค์รายได้จากนักท่องเท่ียวต่างชาติในอีก ๕ ปีข้างหน้าให้ตอบสนองต่อปัจจัย ด้านบวกและด้านลบ และสามารถรักษาศักยภาพการเติบโตอย่างสมดุลกับการรักษาความยั่งยืนของอุปทานท่องเท่ียว ไวไ้ ดท้ ่รี อ้ ยละ ๑๐ ต่อปี +๒.๗% p.a. ๑๐๗ ๑๑๐ ๑๐๑ ๑๐๔ +๖.๗% p.a. +๔.๗% p.a. ๙๖ ๙๙ ๗๖ ๘๐ ๘๓ ๘๗ ๙๒ ๗๑ +๗.๖% p.a. +๑๒.๑% p.a. ๖๖ ๖๑ ๕๓ ๕๗ ๔๗ ๓๗ ๔๑ ๓๐ ๓๓ ๑๕ ๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐ ๒๑ ๒๒ ๒๓ ๒๔ ๒๕ ๒๖ ๒๗ ๒๘ ๒๙ ๓๐ ๓๑ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕ แผนภมู แิ สดงการเติบโตของนักทอ่ งเทย่ี วตา่ งชาติในประเทศไทยสูป่ ี ค.ศ. ๒๐๓๐ (หนว่ ยลา้ นคน) 52 เเผนพฒั นาการท่องเท่ียวแหง่ ชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแหง่ ชาติ
+๓.๓% p.a. +๑.๘% p.a. ๙๐ ๙๑ +๒.๙% p.a. ๘๔ ๘๕ ๘๗ ๘๘ ๗๐ ๗๒ ๗๔ ๗๗ ๗๙ ๘๑ +๔.๖% p.a. ๕๗ ๖๐ +๓.๘% p.a. ๕๐ ๕๒ ๕๕ ๖๒ ๖๕ ๖๗ ๔๘ ๑๕ ๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐ ๒๑ ๒๒ ๒๓ ๒๔ ๒๕ ๒๖ ๒๗ ๒๘ ๒๙ ๓๐ ๓๑ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕ แผนภูมิแสดงการเติบโตคา่ ใชจ้ ่ายต่อการทอ่ งเที่ยวต่อวันของนกั ท่องเที่ยวตา่ งชาตใิ นประเทศไทย สู่ปี ค.ศ. ๒๐๓๐ (หน่วยพนั บาท) ๓. การเดินทางท่องเท่ียวในประเทศของนักท่องเท่ียวไทย คือ จ�ำนวนครั้งท่ีนักท่องเที่ยวไทยทุกคนท่องเท่ียว ตลอดทั้งปี ซึ่งในปี พ.ศ. ๒๕๕๙ คาดการณ์วา่ จำ� นวนการท่องเท่ยี วของนกั ทอ่ งเทีย่ วไทยอยู่ท่ี ๑๓๘.๘ ลา้ นคนครง้ั ๔. จังหวัดท่องเท่ียวรอง คือ จังหวัดท่ีมีจ�ำนวนผู้เย่ียมเยือนน้อยกว่า ๑ ล้านคนต่อปี ซ่ึงในปี พ.ศ. ๒๕๕๕ มจี �ำนวนท้ังหมด ๕๑ จังหวัด และลดลงมาเปน็ ๔๘ จังหวดั ในปี พ.ศ. ๒๕๕๘ การเตบิ โตของรายไดใ้ นจังหวดั ทอ่ งเทยี่ วรอง ใน ๕ ปีที่ผ่านมาอยู่ท่ีร้อยละ ๑๒.๙ ทั้งน้ี จากการประเมินการเติบโตของรายได้การท่องเที่ยวและการพัฒนาของ จังหวัดท่องเที่ยวรอง จึงได้ตั้งเป้าหมายการเติบโตของจังหวัดท่องเท่ียวรอง (บนปีฐาน พ.ศ. ๒๕๕๙) ท่ีอย่างน้อย ร้อยละ ๑๒ ต่อปี เเผนพฒั นาการท่องเที่ยวแหง่ ชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 53 คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเทย่ี วแห่งชาติ
คภาคผนวก ขดี ความสามารถทางการแขง่ ขันด้านการทอ่ งเท่ยี ว ภาคผนวก ค - ๑ การจัดอนั ดบั ขีดความสามารถทางการแข่งขนั ดา้ นการท่องเทย่ี วทวั่ โลก (Travel & Tourism Competitiveness Index: Global Ranking) ปี ๒๐๑๑ และ ๒๐๑๕ Country ๒๐๑๕/๑๔๑ ๒๐๑๑/๑๓๙ Country ๒๐๑๕/๑๔๑ ๒๐๑๑/๑๓๙ Spain ๑ ๘ Panama ๓๔ ๕๖ Thailand ๓๕ ๔๑ France ๒๓ Cyprus ๓๖ ๒๔ Czech Republic ๓๗ ๓๑ Germany ๓๒ Estonia ๓๘ ๒๕ Slovenia ๓๙ ๓๓ United States ๔ ๖ Malta ๔๐ ๒๖ Hungary ๔๑ ๓๘ United Kingdom ๕ ๗ Costa Rica ๔๒ ๔๔ Qatar ๔๓ ๔๒ Switzerland ๖ ๑ Turkey ๔๔ ๕๐ Russian Federation ๔๕ ๕๙ Australia ๗ ๑๓ Barbados ๔๖ ๒๘ Poland ๔๗ ๔๙ Italy ๘ ๒๗ South Africa ๔๘ ๖๖ Bulgaria ๔๙ ๔๘ Japan ๙ ๒๒ Indonesia ๕๐ ๗๔ Chile ๕๑ ๕๗ Canada ๑๐ ๙ India ๕๒ ๖๘ Latvia ๕๓ ๕๑ Singapore ๑๑ ๑๐ Seychelles ๕๔ N/A Puerto Rico ๕๕ ๔๕ Austria ๑๒ ๔ Mauritius ๕๖ ๕๓ Argentina ๕๗ ๖๐ Hong Kong SAR ๑๓ ๑๒ Peru ๕๘ ๖๙ Lithuania ๕๙ ๕๕ Netherlands ๑๔ ๑๔ Bahrain ๖๐ ๔๐ Slovak Republic ๖๑ ๕๔ Portugal ๑๕ ๑๘ Morocco ๖๒ ๗๘ Sri Lanka ๖๓ ๘๑ New Zealand ๑๖ ๑๙ Saudi Arabia ๖๔ ๖๒ Oman ๖๕ ๖๑ China ๑๗ ๓๙ Romania ๖๖ ๖๓ Iceland ๑๘ ๑๑ Ireland ๑๙ ๒๑ Norway ๒๐ ๒๐ Belgium ๒๑ ๒๓ Finland ๒๒ ๑๗ Sweden ๒๓ ๕ United Arab Emirates ๒๔ ๓๐ Malaysia ๒๕ ๓๕ Luxembourg ๒๖ ๑๕ Denmark ๒๗ ๑๖ Brazil ๒๘ ๕๒ Korea Rep ๒๙ ๓๒ Mexico ๓๐ ๔๓ Greece ๓๑ ๒๙ Taiwan, China ๓๒ ๓๗ Croatia ๓๓ ๓๔ 54 เเผนพัฒนาการท่องเทย่ี วแหง่ ชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเท่ียวแหง่ ชาติ
Country ๒๐๑๕/๑๔๑ ๒๐๑๑/๑๓๙ Country ๒๐๑๕/๑๔๑ ๒๐๑๑/๑๓๙ Montenegro ๖๗ ๓๖ Cambodia ๑๐๕ ๑๐๙ Albania ๑๐๖ ๗๑ Colombia ๖๘ ๗๗ Zambia ๑๐๗ ๑๑๑ Swaziland ๑๐๘ ๑๑๖ Trinidad and Tobago ๖๙ ๗๙ Gambia ๑๐๙ ๙๒ Venezuela ๑๑๐ ๑๐๖ Namibia ๗๐ ๘๔ Moldova ๑๑๑ ๙๙ Senegal ๑๑๒ ๑๐๔ Georgia ๗๑ ๗๓ Paraguay ๑๑๓ ๑๒๓ Uganda ๑๑๔ ๑๑๕ Israel ๗๒ ๔๖ Zimbabwe ๑๑๕ ๑๑๙ Kyrgyz Republic ๑๑๖ ๑๐๗ Uruguay ๗๓ ๕๘ Côte d'lvoire ๑๑๗ ๑๓๑ Ethiopia ๑๑๘ ๑๒๒ Philippines ๗๔ ๙๔ Tajikistan ๑๑๙ ๑๑๘ Ghana ๑๒๐ ๑๐๘ Vietnam ๗๕ ๘๐ Madagascar ๑๒๑ ๑๒๗ Cameroon ๑๒๒ ๑๒๖ Jamaica ๗๖ ๖๕ Algeria ๑๒๓ ๑๑๓ Gabon ๑๒๔ N/A Jordan ๗๗ ๖๔ Pakistan ๑๒๕ ๑๒๕ Malawi ๑๒๖ ๑๒๑ Kenya ๗๘ ๑๐๓ Bangladesh ๑๒๗ ๑๒๙ Mali ๑๒๘ ๑๓๓ Tunisia ๗๙ ๔๗ Lesotho ๑๒๙ ๑๓๕ Mozambique ๑๓๐ ๑๒๘ Guatemala ๘๐ ๘๖ Nigeria ๑๓๑ ๑๓๐ Sierre Leone ๑๓๒ N/A Dominican Republic ๘๑ ๗๒ Haiti ๑๓๓ N/A Myanmar ๑๓๔ N/A Macedonia, FYR ๘๒ ๗๖ Burundi ๑๓๕ ๑๓๗ Burkina Faso ๑๓๖ ๑๓๒ Egypt ๘๓ ๗๕ Mauritania ๑๓๗ ๑๓๖ Yemen ๑๓๘ N/A Azerbaijan ๘๔ ๘๓ Angola ๑๓๙ ๑๓๘ Guinea ๑๔๐ N/A Kazakhstan ๘๕ ๙๓ Chad ๑๔๑ ๑๓๙ Cape Verde ๘๖ ๘๙ Bhutan ๘๗ N/A Botswana ๘๘ ๙๑ Armenia ๘๙ ๙๐ Honduras ๙๐ ๘๘ El Salvador ๙๑ ๙๖ Nicaragua ๙๒ ๑๐๐ Tanzania ๙๓ ๑๑๐ Lebanon ๙๔ ๗๐ Serbia ๙๕ ๘๒ Lao PDR ๙๖ N/A Iran, Islamic Rep. ๙๗ ๑๑๔ Rwanda ๙๘ ๑๐๒ Mongolia ๙๙ ๑๐๑ Bolivia ๑๐๐ ๑๑๗ Suriname ๑๐๑ N/A Nepal ๑๐๒ ๑๑๒ Kuwait ๑๐๓ ๙๕ Guyana ๑๐๔ ๙๘ ท่ีมา : World Economic Forum เเผนพัฒนาการทอ่ งเทยี่ วแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 55 คณะกรรมการนโยบายการท่องเทยี่ วแหง่ ชาติ
ภาคผนวก ค - ๒ การจัดอนั ดับขีดความสามารถทางการแข่งขันด้านการท่องเท่ียวในภูมภิ าคเอเชียแปซฟิ ิก (Travel & Tourism Competitiveness Index: Asia-Pacific Ranking) ปี ๒๐๑๕ No. Country TTCI ๒๐๑๕ Global ranking (out of ๑๔๑) Regional ranking (out of ๒๓) Regional/๒๓ Global/๑๔๑ Enabling Environment T&T policy and Enabling conditions Infrastructure Natural and Cultural Resources Enabling Environment T&T policy and Enabling conditions Infrastructure Natural and Cultural Resources Easterm Asia and Oceania ๑ Australia ๑ ๗ ๒๒ ๗๐ ๒๐ ๗ ๖ ๑๒ ๓ ๒ ๒ Japan ๒ ๙ ๑๓ ๒๖ ๓๑ ๑๑ ๓ ๖ ๕ ๓ ๓ Hong Kong SAR ๔ ๑๓ ๒ ๕๖ ๑๐ ๓๘ ๑ ๙ ๒ ๑๒ ๔ New Zealand ๕ ๑๖ ๑๔ ๓ ๒๑ ๓๒ ๔ ๒ ๔ ๙ ๕ China ๖ ๑๗ ๖๐ ๑๐๒ ๖๐ ๑ ๙ ๑๘ ๑๐ ๑ ๖ Korea, Rep. ๘ ๒๙ ๒๘ ๘๒ ๔๐ ๒๒ ๗ ๑๕ ๗ ๗ ๗ Taiwan, China ๙ ๓๒ ๑๙ ๒๙ ๔๕ ๓๗ ๕ ๗ ๙ ๑๑ ๘ Mongolia ๑๘ ๙๙ ๖๕ ๑๐๔ ๑๑๒ ๘๓ ๑๐ ๑๙ ๑๙ ๑๙ South-East and Southern Asia ๙ Singapore ๓ ๑๑ ๕ ๑ ๕ ๔๐ ๒ ๑ ๑ ๑๓ ๑๐ Malaysia ๗ ๒๕ ๔๐ ๒๔ ๔๑ ๒๔ ๘ ๕ ๘ ๘ ๑๑ Thailand ๑๐ ๓๕ ๗๔ ๔๙ ๓๗ ๒๑ ๑๔ ๘ ๖ ๖ ๑๒ Indonesia ๑๑ ๕๐ ๘๐ ๙ ๗๕ ๑๗ ๑๕ ๓ ๑๓ ๕ ๑๓ India ๑๒ ๕๒ ๑๑๕ ๙๒ ๖๗ ๑๒ ๒๑ ๑๗ ๑๒ ๔ ๑๔ Sri Lanka ๑๓ ๖๓ ๗๐ ๖๕ ๖๔ ๕๐ ๑๑ ๑๑ ๑๑ ๑๔ ๑๕ Phillippines ๑๔ ๗๔ ๙๐ ๑๗ ๘๒ ๕๖ ๑๗ ๔ ๑๔ ๑๖ ๑๖ Vietnam ๑๕ ๗๕ ๗๓ ๑๑๒ ๙๔ ๓๓ ๑๓ ๒๐ ๑๕ ๑๐ ๑๗ Bhutan ๑๖ ๘๗ ๗๒ ๗๗ ๙๖ ๘๑ ๑๒ ๑๓ ๑๖ ๑๗ ๑๘ Lao PDR ๑๗ ๙๖ ๘๔ ๘๐ ๑๐๐ ๙๔ ๑๖ ๑๔ ๑๗ ๒๑ ๑๒ Nepal ๑๙ ๑๐๒ ๑๐๙ ๘๖ ๑๑๘ ๕๑ ๑๙ ๑๖ ๒๒ ๑๕ ๒๐ Cambodia ๒๐ ๑๐๕ ๑๐๕ ๖๔ ๑๑๓ ๘๒ ๑๘ ๑๐ ๒๐ ๑๘ ๒๑ Pakistan ๒๑ ๑๒๕ ๑๓๐ ๑๒๓ ๑๐๗ ๙๗ ๒๒ ๒๑ ๑๘ ๒๒ ๒๒ Bangladesh ๒๒ ๑๒๗ ๑๑๓ ๑๓๗ ๑๑๔ ๑๐๔ ๒๐ ๒๓ ๒๑ ๒๓ ๒๓ Myanmar ๒๓ ๑๓๔ ๑๓๑ ๑๓๖ ๑๓๗ ๘๗ ๒๓ ๒๒ ๒๓ ๒๐ ทม่ี า : World Economic Forum 56 เเผนพัฒนาการท่องเทย่ี วแหง่ ชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเทีย่ วแหง่ ชาติ
ภาคผนวก ค - ๓ ขีดความสามารถทางการแขง่ ขนั ดา้ นการท่องเที่ยวของประเทศไทย ปี ๒๐๑๕ จำ� แนกตามตวั ช้วี ดั Indicator Value Rank/๑๔๑ Indicator Value Rank/๑๔๑ Business Environment ๔.๘ ๓๘ ๓.๐๒ Access to improved sanitation (% ๙๓.๐ ๕๙ pop.) ๑.๐๑ Property rights ๔.๑ ๗๒ ๓.๐๓ Access to improved drinking wa- ๙๖.๐ ๖๙ ๑.๐๒ Impact of rules on FDI ๕.๑ ๒๒ ter (% pop.) ๑.๐๓ Efficiency of legal framework ๓.๘ ๖๒ ๓.๐๔ Hospital beds per ๑๐,๐๐๐ pop. ๒๑.๐ ๗๔ settling disputes ๓.๐๕ HIV prevalence (% pop.) ๑.๑ ๑๐๘ ๑.๐๔ Efficiency of legal framework ๓.๓ ๗๒ challenging regs ๓.๐๖ Malaria incidence per ๑๐๐,๐๐๐ ๒๐๙.๖ ๓๙ pop. ๑.๐๕ No. of days to deal with construc- ๑๑๓ ๔๕ tion permits Human Resources and Labour Market ๕.๐ ๒๙ ๑.๐๖ Construction permits cost (%) ๐.๑ ๓ Qualification of the labour force ๕.๗ ๓๐ ๑.๐๗ Extent of market dominance ๓.๘ ๖๗ ๔.๐๑ Primary education enrolment rate ๙๕.๖ ๕๘ (%) ๑.๐๘ No. of days to start a business ๒๘ ๑๐๙ ๔.๐๒ Secondary education enrolment ๘๗.๐ ๗๗ ๑.๐๙ Cost to start a business (% GNI/ ๖.๖ ๖๔ rate (%) capita) ๔.๐๓ Extent of staff training ๔.๔ ๓๗ ๑.๑๐ Effect of taxation on incentives ๓.๘ ๕๘ to work ๔.๐๔ Treatment of customers ๕.๔ ๑๗ ๑.๑๑ Effect of taxation on incentives ๓.๙ ๕๓ Labour market ๔.๓ ๔๔ to invest ๔.๐๕ Hiring and firing practices ๔.๔ ๒๓ ๑.๑๒ Total tax rate (% profit) ๒๖.๙ ๒๗ ๔.๐๖ Ease of finding skilled employees ๓.๘ ๗๗ ๑.๑๒a Labour and contributions tax ๔.๓ ๒๐ ๔.๐๗ Ease of hiring foreign labour ๔.๑ ๗๑ rate (% profit) ๔.๐๘ Pay and productivity ๔.๒ ๔๙ ๑.๑๒b Profit tax rate (% profit) ๑๙.๙ ๘๘ ๔.๐๙ Female labour force participation ๐.๘ ๖๖ ๑.๑๒c Other taxes rate (% profit) ๒.๗ ๘๔ (% to men) Safety and Security ๓.๘ ๑๓๒ ICT Readiness ๔.๓ ๖๐ ๒.๐๑ Business costs of crime and vio- ๔.๒ ๘๔ ๕.๐๑ ICT use for B๒B transactions ๔.๙ ๕๙ lence ๕.๐๒ Internet use for B๒C transactions ๔.๙ ๔๘ ๒.๐๒ Reliability of police services ๓.๒ ๑๑๒ ๕.๐๓ Individuals using internet (%) ๒๘.๙ ๙๕ ๒.๐๓ Business costs of terrorism ๔.๑ ๑๑๙ ๕.๐๔ Broadband internet subs. ๗.๔ ๗๒ ๒.๐๔ Index of terrorism incidence ๑.๐ ๑๓๖ per ๑๐๐ pop. ๒.๐๕ Homicide rate ๕ ๗๖ ๕.๐๕ Mobile telephone subs. ๑๔๐.๑ ๓๔ per ๑๐๐ pop. Health and Hygiene ๔.๙ ๘๙ ๕.๐๖ Mobile broadband subs. ๕๒.๓ ๔๒ ๓.๐๑ Physician density per ๑,๐๐๐ pop. ๐.๔ ๑๐๐ per ๑๐๐ pop. เเผนพัฒนาการทอ่ งเทยี่ วแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 57 คณะกรรมการนโยบายการท่องเทย่ี วแหง่ ชาติ
Indicator Value Rank/๑๔๑ Indicator Value Rank/๑๔๑ ๕.๐๗ Mobile network coverage (% pop.) ๑๐๐.๐ ๑ ๙.๐๕ No. of envtl. treaty ratifications ๑๗ ๑๐๔ (๐–๒๗ best) ๕.๐๘ Quality of electricity supply ๕.๑ ๕๘ ๙.๐๖ Baseline water stress (๐–๕ worst) ๑.๗ ๗๐ Prioritization of Travel & Tourism ๔.๙ ๔๐ ๙.๐๗ Threatened species (% total spe- ๗.๙ ๑๐๙ ๖.๐๑ Government prioritization of T&T ๖.๑ ๒๔ cies) industry ๙.๐๘ Forest cover change (% average -๒.๕ ๖๑ ๖.๐๒ T&T gov’t expenditure (% gov’t ๒.๘ ๘๖ per year) budget) ๙.๐๙ Wastewater treatment (%) ๑๖.๐ ๖๓ ๖.๐๓ Effectiveness of marketing to at- ๕.๔ ๒๓ tract tourists ๙.๑๐ Coastal shelf fishing pressure ๐.๘ ๙๓ (tonnes per km๒) ๖.๐๔ Comprehensiveness of T&T data ๘๐.๐ ๔๐ (๐–๑๒๐ best) Air Transport Infrastructure ๔.๖ ๑๗ ๖.๐๕ Timeliness of T&T data (๐–๒๑ ๒๐.๐ ๓ ๑๐.๐๑ Quality of air transport ๕.๓ ๓๗ best) infrastructure ๖.๐๖ Country Brand Strategy rating ๖๔.๙ ๘๓ ๑๐.๐๒ Airline dom. seat kms per week ๓๖๖.๘ ๑๕ (๑–๑๐ best) (millions) International Openness ๓.๗ ๔๙ ๑๐.๐๓ Airline int’l. seat kms per week ๒,๒๐๕.๘ ๑๓ (millions) ๗.๐๑ Visa requirements (๐–๑๐๐ best) ๕๙.๐ ๒๕ ๑๐.๐๔ Departures per ๑,๐๐๐ pop. ๔.๓ ๕๙ ๗.๐๒ Openness of bilateral ASA (๐–๓๘) ๙.๘ ๘๔ ๑๐.๐๕ Airport density per million urban ๑.๐ ๗๔ ๗.๐๓ No. of regional trade agreements ๑๗.๐ ๔๗ pop. in force ๑๐.๐๖ No. of operating airlines ๑๓๑.๐ ๙ Price Competitiveness ๕.๑ ๓๖ Ground and Port Infrastructure ๓.๔ ๗๑ ๘.๐๑ Ticket taxes, airport charges ๘๗.๐ ๓๑ (๐–๑๐๐ best) ๑๑.๐๑ Quality of roads ๔.๕ ๕๐ ๘.๐๒ Hotel price index (US$) ๑๑๑.๐ ๒๘ ๑๑.๐๒ Quality of railroad infrastructure ๒.๔ ๗๓ ๘.๐๓ Purchasing power parity ๐.๔ ๒๓ ๑๑.๐๓ Quality of port infrastructure ๔.๕ ๕๔ ๘.๐๔ Fuel price levels (US$ cents/litre) ๑๕๖.๐ ๘๖ ๑๑.๐๔ Quality of ground transport ๓.๙ ๙๔ network Environmental Sustainability ๓.๕ ๑๑๖ ๑๑.๐๕ Railroad density (km/surface ๑.๐ ๕๑ ๙.๐๑ Stringency of environmental ๓.๖ ๑๐๓ area) regulations ๑๑.๐๖ Road density (km/surface area) - ๖๓ ๙.๐๒ Enforcement of environmental ๓.๕ ๙๒ regulations ๑๑.๐๗ Paved road density (km/surface - ๔๔ area) ๙.๐๓ Sustainability of T&T ๔.๕ ๖๑ development Tourist Service Infrastructure ๕.๗ ๒๑ ๙.๐๔ Particulate matter (๒.๕) ๑๔.๖ ๑๒๓ ๑๒.๐๑ Hotel rooms per ๑๐๐ pop. ๐.๘ ๔๑ concentration (μg/m๓) 58 เเผนพัฒนาการท่องเทย่ี วแห่งชาติ ฉบบั ที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเทีย่ วแห่งชาติ
Indicator Value Rank/๑๔๑ ๑๒.๐๒ Extension of business trips ๖.๐ ๒๑ recommended ๑๒.๐๓ Presence of major car rental ๖ ๓๕ companies ๑๒.๐๔ ATMs accepting Visa cards per ๑,๖๔๗.๗ ๗ million pop. Natural Resources ๔.๕ ๑๖ ๑๓.๐๑ No. of World Heritage natural ๒ ๒๙ sites ๑๓.๐๒ Total known species ๑,๓๗๘ ๑๕ ๑๓.๐๓ Total protected areas (% total ๑๖.๔ ๕๓ territorial area) ๑๓.๐๔ Natural tourism digital demand ๙๔ ๓ (๐–๑๐๐ best) ๑๓.๐๕ Quality of the natural ๔.๐ ๙๘ environment Cultural Resources and Business ๒.๘ ๓๔ Travel ๑๔.๐๑ No. of World Heritage cultural ๓ ๕๘ sites ๑๔.๐๒ No. of oral and intangible ๐ ๘๙ cultural expressions ๑๔.๐๓ No. of large sports stadiums ๑๐.๐ ๔๒ ๑๔.๐๔ No. of international association ๑๓๘.๓ ๓๑ meetings ๑๔.๐๕ Cult./entert. tourism digital ๔๐ ๑๔ demand (๐–๑๐๐ best) ที่มา : World Economic Forum เเผนพัฒนาการทอ่ งเที่ยวแห่งชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 59 คณะกรรมการนโยบายการท่องเทย่ี วแหง่ ชาติ
คภาคผนวก แผนทแ่ี สดงเขตพฒั นาการทอ่ งเท่ียว เมืองตอ้ งหา้ ม...พลาด และเมืองชายแดน 60 เเผนพฒั นาการทอ่ งเที่ยวแห่งชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเทยี่ วแหง่ ชาติ
จภาคผนวก รายชอ่ื จงั หวดั ในเขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ว ๘ เขต ล�ำดบั เขตพัฒนาการท่องเท่ียว จังหวัด ๑ อารยธรรมลา้ นนา เชยี งใหม่ เชยี งราย ล�ำพูน ล�ำปาง พะเยา ๒ ฝ่ังทะเลตะวันตก เพชรบุรี ประจวบคีรขี ันธ์ ชุมพร ระนอง ๓ ฝั่งทะเลตะวันออก ชลบรุ ี ระยอง จันทบุรี ตราด ๔ อนั ดามัน ภเู ก็ต พังงา กระบ่ี ตรงั สตลู ๕ อารยธรรมอีสานใต้ นครราชสีมา บรุ ีรัมย์ สรุ นิ ทร์ ศรสี ะเกษ อุบลราชธานี ๖ วถิ ชี วี ิตลมุ่ แมน่ �้ำเจ้าพระยาตอนกลาง พระนครศรอี ยธุ ยา สงิ หบ์ รุ ี อา่ งทอง ปทมุ ธานี นนทบรุ ี ๗ วถิ ชี วี ติ ลมุ่ แม่น้ำ� โขง หนองคาย เลย บงึ กาฬ นครพนม มุกดาหาร ๘ มรดกโลกด้านวฒั นธรรม สุโขทยั ตาก กำ� แพงเพชร พิษณุโลก หมายเหตุ : จังหวัดในลำ� ดบั แรกเปน็ ศนู ย์ปฏิบัติการของเขตพฒั นาการท่องเท่ยี ว ท่มี า : กระทรวงการทอ่ งเท่ยี วและกฬี า เเผนพฒั นาการทอ่ งเทีย่ วแห่งชาติ ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 61 คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเทย่ี วแหง่ ชาติ
ฉภาคผนวก รายชอื่ จังหวัด ๑๒ เมืองต้องหา้ ม…พลาด และ ๑๒ เมอื งต้องห้าม...พลาด PLUS ล�ำดับ ๑๒ เมืองต้องห้าม…พลาด ๑๒ เมอื งตอ้ งหา้ ม…พลาด PLUS ๑ ล�ำปาง ล�ำพนู ๒ นา่ น แพร่ ๓ เพชรบูรณ์ พษิ ณโุ ลก ๔ เลย ชัยภมู ิ ๕ บรุ รี มั ย์ สุรนิ ทร์ ๖ ราชบรุ ี ๗ สมทุ รสงคราม สพุ รรณบุรี ๘ จันทบุรี นครปฐม ๙ ตราด สระแก้ว ๑๐ ชุมพร ระยอง ๑๑ ตรงั ระนอง ๑๒ นครศรธี รรมราช สตลู ท่มี า : การท่องเทีย่ วแหง่ ประเทศไทย พทั ลุง 62 เเผนพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วแห่งชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเที่ยวแห่งชาติ
ชภาคผนวก องค์ประกอบและอ�ำนาจหนา้ ที่ ของคณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเท่ียวแหง่ ชาติ (ท.ท.ช.) มาตรา ๕ และมาตรา ๑๐ แห่งพระราชบัญญัตินโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๕๑ ได้ก�ำหนดให้มี คณะกรรมการนโยบายการทอ่ งเท่ียวแหง่ ชาติ หรอื ททช. โดยให้มีองค์ประกอบและอำ� นาจหนา้ ที่ ดังต่อไปนี้ องค์ประกอบ ๑. นายกรฐั มนตร ี ประธานกรรมการ ๒. รัฐมนตรวี า่ การกระทรวงการทอ่ งเท่ียวและกฬี า รองประธานกรรมการ ๓. รฐั มนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย กรรมการ ๔. รัฐมนตรวี ่าการกระทรวงวัฒนธรรม กรรมการ ๕. รฐั มนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดลอ้ ม กรรมการ ๖. ปลัดกระทรวงคมนาคม กรรมการ ๗. ปลดั กระทรวงพาณชิ ย ์ กรรมการ ๘. ปลัดกระทรวงศกึ ษาธกิ าร กรรมการ ๙. เลขาธกิ ารคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสงั คมแหง่ ชาติ กรรมการ ๑๐. ปลัดกระทรวงสาธารณสขุ กรรมการ ๑๑. ปลดั กระทรวงกลาโหม กรรมการ ๑๒. ปลัดกระทรวงการต่างประเทศ กรรมการ ๑๓. ปลดั กระทรวงแรงงาน กรรมการ ๑๔. ผู้บัญชาการตำ� รวจแห่งชาติ กรรมการ ๑๕. ผู้อำ� นวยการส�ำนักงบประมาณ กรรมการ ๑๖. นายกสมาคมองคก์ ารบรหิ ารสว่ นจังหวัดแหง่ ประเทศไทย กรรมการ ๑๗. นายกสมาคมสนั นบิ าตเทศบาลแหง่ ประเทศไทย กรรมการ ๑๘. นายกสมาคมองค์การบริหารสว่ นตำ� บลแหง่ ประเทศไทย กรรมการ ๑๙. ประธานสภาอตุ สาหกรรมท่องเท่ียวแห่งประเทศไทย กรรมการ ๒๐. นายภราเดช พยัฆวิเชียร ผูท้ รงคุณวุฒิ ๒๑. นายธวชั ชัย อรญั ญกิ ผูท้ รงคุณวฒุ ิ ๒๒. นางปยิ ะมาน เตชะไพบูลย์ ผ้ทู รงคุณวฒุ ิ ๒๓. นายประกจิ ชนิ อมรพงษ์ ผทู้ รงคณุ วุฒิ ๒๔. นายบณั ฑรู ล่ำ� ซำ� ผู้ทรงคณุ วุฒิ ๒๕. นายปรีชา เถาทอง ผูท้ รงคณุ วฒุ ิ เเผนพฒั นาการทอ่ งเท่ยี วแห่งชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 63 คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ยี วแหง่ ชาติ
๒๖. นายธรณ์ ธำ� รงนาวาสวัสดิ ์ ผทู้ รงคณุ วฒุ ิ ๒๗. นางพรทพิ ย์ หิรญั เกตุ ผทู้ รงคุณวฒุ ิ ๒๘. นายชยั รัตน์ ไตรรตั นจรสั พร ผทู้ รงคณุ วฒุ ิ ๒๙. ปลดั กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา กรรมการและเลขานกุ าร ๓๐. ผู้วา่ การการท่องเทีย่ วแหง่ ประเทศไทย กรรมการและผูช้ ว่ ยเลขานุการ ๓๑. อธบิ ดกี รมการทอ่ งเที่ยว กรรมการและผูช้ ว่ ยเลขานุการ อ�ำนาจหน้าท่ี ๑. จัดท�ำและเสนอนโยบาย ยุทธศาสตร์ หรือมาตรการเพ่ือส่งเสริมการบริหารและพัฒนาการท่องเท่ียว ต่อคณะรฐั มนตรเี พือ่ พิจารณาอนมุ ตั ิ ๒. จัดทำ� แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาตเิ สนอตอ่ รฐั มนตรเี พื่อพจิ ารณาอนมุ ตั ิ ๓. เสนอนโยบายและแนวทางการจดั ทำ� ความรว่ มมอื ระหวา่ งประเทศเกยี่ วกบั การทอ่ งเทย่ี วเสนอตอ่ คณะรฐั มนตรี ๔. ด�ำเนินการเพอ่ื ใหม้ ีการก�ำหนดเขตพฒั นาการทอ่ งเท่ียว ๕. พิจารณาให้ความเห็นชอบและก�ำกับดูแลการด�ำเนินการตามแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียวภายในเขต พัฒนาการท่องเทยี่ ว ๖. กำ� หนดและจดั ใหม้ กี ารรบั รองมาตรฐานเกี่ยวกับแหล่งทอ่ งเท่ียวหรอื อตุ สาหกรรมท่องเท่ยี ว ๗. อ�ำนวยการ ตดิ ตาม ประเมินผล และตรวจสอบการด�ำเนนิ งานของหนว่ ยงานของรฐั ให้เป็นไปตามแผนพัฒนา การทอ่ งเที่ยวแห่งชาติ และนโยบายหรือมาตรการเพอ่ื การส่งเสรมิ การบริหารและพฒั นาการท่องเท่ยี ว ๘. ก�ำกับการจัดการและบรหิ ารกองทุน ๙. ปฏบิ ตั กิ ารอน่ื ตามทกี่ ฎหมายกำ� หนดใหเ้ ปน็ อำ� นาจหนา้ ทขี่ องคณะกรรมการ หรอื ตามทคี่ ณะรฐั มนตรมี อบหมาย 64 เเผนพัฒนาการทอ่ งเทย่ี วแหง่ ชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ยี วแหง่ ชาติ
ซภาคผนวก หนงั สือการประกาศในราชกจิ จานุเบกษา เเผนพฒั นาการทอ่ งเท่ียวแหง่ ชาติ ฉบับท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) 65 คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแหง่ ชาติ
คณะผูจ้ ัดทำ� ทีป่ รึกษา วัฒนวรางกรู รฐั มนตรวี า่ การกระทรวงการท่องเทยี่ วและกีฬา นางกอบกาญจน์ เศวตรุนทร์ ปลดั กระทรวงการท่องเทีย่ วและกฬี า นายพงษภ์ าณุ ชวนะเกรยี งไกร รองปลัดกระทรวงการท่องเทยี่ วและกีฬา นายอาณตั ิ วงศเ์ บญจรัตน์ รองปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกฬี า นายอนนั ต์ โมรากุล อธบิ ดีกรมการทอ่ งเที่ยว นางสาววรรณสริ ิ สุภสร ผวู้ า่ การการทอ่ งเที่ยวแหง่ ประเทศไทย นายยุทธศกั ด์ิ บญุ ชัย ผู้อ�ำนวยการกองยุทธศาสตรแ์ ละแผนงาน กองบรรณาธกิ าร แก้วประทุมรัสมี นักวเิ คราะหน์ โยบายและแผนช�ำนาญการพเิ ศษ นายอารัญ ววิ ัฒนสิเนศวร นกั วิเคราะห์นโยบายและแผนชำ� นาญการ นางสาวแสงจนั ทร์ สุขสมจนิ ตน์ นกั วิเคราะห์นโยบายและแผนชำ� นาญการ นางปองทพิ ย์ สนิ ธุศิริ นกั วิเคราะหน์ โยบายและแผนปฏิบตั กิ าร นางสาววรางคณา ไตรบัญญตั กิ ุล นกั วเิ คราะหน์ โยบายและแผน นางสาวณนนั ท์ แก้วมณี นักวิเคราะห์นโยบายและแผน นางสาวศิรานุช รักษาศรี นกั วเิ คราะห์นโยบายและแผน นางสาวโรสลา แนวเนือ่ ง นักวเิ คราะหน์ โยบายและแผน นายบญุ ผล นายธวุ วิซ 66 เเผนพฒั นาการทอ่ งเท่ยี วแห่งชาติ ฉบบั ท่ี ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔) คณะกรรมการนโยบายการท่องเทยี่ วแหง่ ชาติ
กระทรวงการทอ่ งเท่ยี วและกฬี า Ministry of Tourism and Sports ๔ ถนนราชดำ� เนินนอก แขวงวัดโสมนัส เขตป้อมปราบฯ กรุงเทพ ๑๐๑๐๐ โทร. ๐ ๒๒๘๓ ๑๕๔๖ โทรสาร ๐ ๒๓๕๖ ๐๗๐๔ www.mots.go.th
Search
