สามก๊ก

ÊÒÁ¡¡ สามกก µÍ¹ ¡Ç¹ÍäÙ »ÃºÑ ÃÒª¡ÒáºÑ â¨ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ

รายงานภาษาไทย เรอ่ื ง สามกก2 ตอน กวนอูไปรบั ราชการกบั โจโฉ จัดทำโดย น.ส.ธนัชญา อูBเพชร เลขที่ ๑๑ น.ส.ธนดิ า ศรีบญุ เพง็ เลขท่ี ๑๒ น.ส.นำ้ ฟOา ระตะอาภร เลขท่ี ๑๗ น.ส.วรทั ยา ชุตธิ รรมานันทR เลขที่ ๒๙ น.ส.สริ นิ ดา ทาแกง เลขท่ี ๓๖ ชั้นมัธยมศึกษาปทX ่ี ๖/๗ เสนอ คณุ ครชู มยั พร แก\\วปานกัน โรงเรยี นสงวนหญิง จังหวัดสุพรรณบรุ ี

ก คำนำ รายงานเล,มน้ีเปน1 ส,วนหนงึ่ ของวิชาภาษาไทย ชั้นมัธยมศกึ ษาปทB ี่ ๖ โดยมจี ดุ ประสงคI เพ่ือศกึ ษา เร่อื งราว ประวตั คิ วามเป1นมา คุณคา, ของวรรณคดใี นดOานตา, งๆ ลกั ษณะคำประพนั ธขI องเร่อื ง และมานำเสนอ ใหOกับเพื่อนในชัน้ เรยี นใหไO ดOรบั ความรOู ความเขOาใจในประวัติความเป1นมา และการประพันธIของวรรณคดีเร่ืองนี้ สามกกT เปน1 วรรณกรรมจนี องิ ประวตั ศิ าสตรI เปน1 ท่ีรจูO ักและไดOรบั ความนิยมอยา, งต,อเนอื่ ง จดั เปน1 วรรณกรรมเพชรน้ำเอกของโลก เป1นมรดกทางปUญญาของปราชญIชาวตะวันออกท่ีสุดยอด มกี ารแปล เปน1 ภาษาตา, ง ๆ มากกวา, ๑๐ ภาษา และมีการตพี ิมพIอยา, งแพร,หลายท่วั โลก แตง, ข้นึ ประมาณในช,วง คริสตIศตวรรษที่ ๑๔ ในยคุ สมยั ราชวงศIหมิง บทประพนั ธโI ดย หลวั กOวนจง (Luó Guànzhōng) แปลและเรียบ เรยี งเปน1 ภาษาไทยครงั้ แรกโดย เจOาพระยาพระคลัง (หน) ในสมัยพระบาทสมเดจ็ พระพทุ ธยอดฟา^ จุฬาโลก มหาราช เมื่อปB พ.ศ. ๒๓๔๕ ในรูปแบบสมุดไทย ถอื เป1นวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตรเI ล,มที่ ๒ โดยแปล จากไซฮ, ั่นและเก,าแก,ทสี่ ุดในไทย คณะผูOจดั ทำหวังเป1นอย,างยง่ิ ว,า รายงานเล,มนจ้ี ะเป1นประโยชนIใหOกบั ผอูO า, นที่กำลังศกึ ษาหาขOอมูลเร่อื ง นอี้ ย,ู หากมีขอO ผิดพลาดประการใดผOูจัดทำขอนอO มรับไวOและขออภัยมา ณ ทน่ี ด้ี วO ย คณะผจOู ดั ทำ ๓๑ สิงหาคม ๒๕๖๕

สารบญั ข เรือ่ ง หนาO ทมี่ าของเรือ่ ง ๑ ประวตั ผิ ูOแปล ๒ ลักษณะคำประพนั ธI ๓ สังเขปสามกกT ๓ เนื้อเรอ่ื งเต็ม (เฉพาะตอนเรียน) ๕ คำศัพททI ่ปี รากฏในเร่อื ง ๑๘ คุณคา, ดาO นเนื้อหา ๒๑ คุณคา, ดาO นวรรณศิลปk ๒๔ คณุ ค,าดาO นสงั คม ๒๘ ขอO คดิ ทไี่ ดOจากเรื่อง ๒๙ ภาคผนวก ๓๐ บรรณานุกรม ๔๑

๑ ท่ีมาของเรือ่ ง ตนO เร่อื งของสามกTกฉบับภาษาจีน คือ จดหมายเหตุเร่อื งสามกTกซึ่งเรียกกัน สามกกT เป1นประวัติศาสตรI จีนตอนหนง่ึ ซ่ึงขOาราชการช่อื ตนั ซิว่ เปน1 ผบOู นั ทกึ และเรียบเรยี งขึ้น ในสมัยราชวงศIจิ้น (ประมาณปลายพุทธ ศตวรรษที่ ๙) ตันซวิ่ แบง, เนื้อหาออกเปน1 ๓ เรอื่ ง คือ จดหมายเหตกุ Tกว,ยุ จดหมายเหตุกกT จTก และจดหมายเหตุ กกT งอ, แตเ, นอ่ื งจากตันซ่ิวบันทกึ เรื่องราวไวอO ยา, งยอ, มากในสมยั ต,อมาประมาณปลายพทุ ธศตวรรษท่ี ๑๐ พระ เจาO ซอO งบmุนต่ีจงึ สง่ั ใหOขุนนางช่ือผวยซงจอื เขยี นอรรถาธิบาย จดหมายเหตุที่ตันซิ่วบนั ทึกไวO โดยใหเO พมิ่ เติม เหตุการณบI างตอน และแสดงความคิดเห็น เชงิ วิจารณIตอ, เนือ้ เรอื่ งบางตอนของตนั ซวิ่ ดวO ย ตอ, มาในสมยั ตOน ราชวงศเI หม็ง (ประมาณตOน พทุ ธศตวรรษที่ ๒๑) หลอกวาO นจง (ลอ, กวนตง) ไดนO ำเน้อื หาจากจดหมายเหตสุ าม กTก ของตันซิ่วมาเปน1 แกนดำเนนิ เร่อื ง โดยใชบO ทอรรถาธบิ ายของผวยซงจอื ประกอบ และอาศัย เคOาเรอื่ งจาก ตำนานและนทิ านเก,าๆ ประกอบกบั จินตนาการของตนแต,งเตมิ ใหOเร่ืองสามกกT สนกุ สนานชวนตดิ ตามมากขน้ึ หนังสือสามกกT ฉบบั นม้ี ชี ื่อวา, สามกกT จ่ีทงซกเอ้ยี นหงี ซงึ่ หมายความวา, นทิ านแสดงความหมายของจดหมาย เหตสุ ามกTกสำหรบั สามญั ชน เรยี กสั้นๆ วา, สามกTกเอย้ี นหงี สามกTกเอ้ียนหงีเร่ิมเร่ืองตง้ั แต,เหตุการณใI นรชั กาลพระเจOาเลนเตOไปจนถึงรชั กาล พระเจาO จ้ินเตสO ุมา เอี๋ยน รวมเวลากว,า ๑๐๐ ปB เป1นเร่ืองเลา, ยาวตดิ ต,อกนั อยา, งมเี อกภาพ มิไดแO บง, เป1นภาคๆ และภาคละกTกอย,าง ในสามกTกของตนO ซว่ิ จึงเชือ่ กนั ว,าเจาO พระยาพระคลัง (หน) คงจะแปลและเรยี บเรียงจากฉบับภาษาจีนชอ่ื สาม กกT เอยี้ นหนขี องหลอกวาO นจง มใิ ช, จากสามกTกของตนั ซ่วิ พระบาทสมเดจ็ พระพทุ ธยอดฟา^ จุฬาโลกมหาราช มีพระราชดำรสั สั่งใหแO ปลพงศาวดารจนี เปน1 ภาษาไทย ๒ เร่อื ง คือ ไซฮ, น่ั และสามกกT (พ.ศ. ๒๓๔๕) เดิมเปน1 หนังสอื จำนวน ๙๕ เลม, สมุดไทย เม่ือนำมา พิมพมI จี ำนวน ๔ เล,ม สมดุ ฝรั่ง สาํ นวนทน่ี ำมาพมิ พคI รัง้ แรกทโี่ รงพิมพIหมอบรดั เลยI มชิ ชนั นารอี เมริกัน เปน1 สำนวนทีไ่ ดOสอบ กบั ตนO ฉบับของ สมเด็จเจOาพระยามหาศรสี รุ ยิ วงศI และพมิ พIออกจำหน,ายเป1นครั้งแรกในปB พ.ศ. ๒๔๐๘ ในสมัย รชั กาลที่ ๔

๒ ประวัตผิ 5ูประพนั ธ9 ลวั กวั้นจง ตามสำเนยี งกลาง หรอื ล,อกวนตง ตามสำเนยี งฮกเกีย้ น (จีนตวั ยอ, : 罗贯中; จีนตวั เต็ม: 羅貫中; พินอนิ : Luó Guànzhōng) เปน1 ปราชญแI ละนกั ประพนั ธIชาวจีน มีชวี ิตอย,ใู นชว, งศตวรรษท่ี 14 (ค.ศ. 1330-ค.ศ. 1400) หรือยุคปลายของราชวงศหI ยวน ต,อถงึ ตOนราชวงศIหมิง ลอ, กวนตงเปน1 ผแูO ต,งนิยายองิ ประวัตศิ าสตรIเรอ่ื งสามกTก และไดOชื่อว,าเปน1 ผOปู รบั ปรุงเรื่อง 108 ผกูO ลOาหาญแห,ง เขาเหลยี งซาน ซึง่ นบั เป1น 2 ใน 4 สุดยอดวรรณกรรมจนี (อกี สองเร่ืองคือ ไซอวิ๋ และความฝนU ในหอแดง) ประวตั ผิ ูแ5 ปล เจาO พระยาพระคลัง (หน) เปน1 บตุ รเจาO พระยาบดนิ ทรสI รุ ินทรIชยั (บญุ ม)ี กบั ทา, นผหOู ญงิ เจริญรับ ราชการ มีบรรดาศกั ด์ิเป1นหลวงสรวิชิต นายดา, นเมืองอุทยั ธานี ในสมัยรัชกาลที่ ๑ ไดตO ามเสดจ็ พระราชดำเนนิ ไปในการสงครามตลอด จงึ ไดOเลอ่ื นเป1นพระยาพิพัฒนIโกษาและ เจOาพระยาพระคลงั นอกจากจะเป1นนกั รบทก่ี ลาO หาญแลOว ยังมีความสามารถในการแตง, คำประพนั ธไI ดOดเี ยยี่ ม ทกุ ประเภท ไม,ว,าจะเปน1 รOอยแกวO หรอื รOอยกรอง ถึงแกอ, สัญกรรมในรัชสมยั พระบาทสมเด็จพระพทุ ธยอดฟา^ จุฬาโลกมหาราช เมือ่ พ.ศ. ๒๓๔๘

๓ ลักษณะคำประพนั ธ9 ลกั ษณะคำประพนั ธIประเภทความเรยี งรOอยแกOว แปลจากภาษาจีนมาเป1นภาษาไทย แลวO เรยี บเรยี ง ใหมใ, ชปO ระโยคกะทดั รดั ไม,มศี ัพทยI าก ภาษาไมซ, ับซOอน การพรรณนาเด,นชดั มบี ทอุปมาอุปไมยท่ลี ึกซึง้ คมคาย ตวั อยBางลกั ษณะคำประพนั ธ9ประเภทความเรยี งร5อยแก5ว ฝ|ายมOาใชOรOูว,าโจโฉยกมา จึงรีบไปเมืองชีจวิ๋ บอกเนื้อความแกซ, นุ เขียนวา, บดั น้ี กองทพั โจโฉยก มา ซุนเขยี นแจOงดังนนั้ ก็ไปบอกแกก, วนอู ณ เมอื งแหฝO อ} ตามคำมาO ใชO แลOววา, ใหOจัดแจงทหารไวใO หพO รOอม แลซุน เขยี นก็ไปเมืองเสียวพ,าย บอกเนอ้ื ความแก,เลา, ป~B เลา, ปแB~ จOงดังนนั้ จงึ วา, เราจะใหมO หี นงั สือไปถึงอวO นเส้ยี วอกี ใหO ยกกองทัพมาช,วย จงึ จะ ตาO นทานโจโฉไดO เลา, ปB~กแ็ ต,งหนังสือไปใหOอOวนเสี้ยว ซุนเขียนก็รับเอาหนงั สือไปถึง เมอื งกจิ ๋วิ จงึ เขาO ไปหาเตียนหอO ง เลา, เน้ือความใหOฟงU ทกุ ประการ แลวO ว,าทา, นจงช,วยพา เขาO ไปหาอวO นเสยี้ ว เตียน หOองไดฟO งU ดังนน้ั ก็พาซนุ เขียนเขOาไปถึงอOวนเส้ยี ว ซนุ เขียนคำนบั แลวO ส,งหนงั สอื ใหO อOวนเส้ียวอ,านแจOงแลวO มไิ ดO ตอบประการใด แกลงO ทำเปน1 ทกุ ขI สงั เขปเรอื่ งสามกEก แผ,นดนิ จนี ในปลายสมยั ราชวงศฮI ั่น ในรชั กาลพระเจาO เลนเตO (ประมาณปลายพทุ ธศตวรรษที่ ๔) มีกลุม, โจรโพกผาO เหลืองทีท่ ำใหปO ระชาชนเดอื ดรOอนไปท่ัว ชาวเมือง ๓ คน คอื เลา, ปB~ กวนอู และเตียวหยุ ซึ่ง สาบานเปน1 พีน่ อO งกนั ไดอO าสาปราบโจรโพกผOาเหลือง จนสามารถตีโจรแตกพ,ายไปไดO พระเจOาเลนเตจO งึ ปนู บำเหน็จใหOเล,าปB~ไปครองเมอื งเมืองหน่ึง โดยมกี วนอูและเตยี วหยุ เป1นขุนนางเอก ฝ|ายขนุ พลหน,มุ อกี ผูOหนึง่ ชอื่ โจ โฉก็สามารถปราบ โจรโพกผาO เหลืองแตกพ,ายไดOเชน, กนั และไดOรับปนู บำเหน็จเปน1 ตำแหน,งสูงขึ้น ในแผน, ดินต,อมา เมือ่ พระเจาO เห้ียนเตOขนึ้ ครองราชยI ไดOแต,งต้งั ตัง๋ โตะT เป1นมหาอปุ ราช และลิโป^ บุตรบุญธรรมของต๋ังโตTะเป1นทหารเอก ต๋ังโตะT เปน1 คนอธรรม ทำใหผO OูคนเดือดรOอนไปทัว่ จึงมีผคูO ดิ กำจดั ตงั๋ โตะT โดยทำอบุ ายใหลO ิโปผ^ ิดใจกบั ตั๋งโตะT และฆา, ต้งั โตะT โจโฉเขOามากมุ อำนาจราชการ และยกกองทัพไปปราบปราม หัวเมอื งต,างๆ จนมอี ทิ ธิพลและบารมมี าก ตอ, มาไดเO ป1นเจาO เมืองกนุ จ๋ิว มีอำนาจอยท,ู างตอนเหนือและสOรู บกบั เล,าปB~อย,ูเนือง ๆ เล,าปมB~ ักปราชัยแก,โจโฉทกุ ครง้ั เม่อื ไดขO งเบงO มาเปน1 ท่ีปรกึ ษากลศึก ขงเบOงก็แนะนำ ใหOเปน1 พนั ธมิตรกบั ซุนกวนผูมO อี ำนาจในดินแดนลมุ, น้ำแยงซเี กียงทางใตO ขงเบงO คิดกลศกึ รว, มกับจิวย่ี ขนุ พลของซุน กวน ทำใหOสามารถตที ัพโจโฉพา, ยไปไดO แตต, อ, มาเล,าป~กB ับซนุ กวน แตกพนั ธมิตรกนั ทำใหเO กิดการสรูO บกนั เปน1 ศึก ๓ ดาO น เมอ่ื ส้ินพระเจOาเห้ยี นเตแO ผ,นดนิ จีน กแ็ บง, เปน1 ๓ กTก คอื กกT ฮัน่ (หรือกTกจกT ) ของเลา, ป~B กTกว,ุยของ ทายาทโจโฉ และกกT งอ, ของซุนกวน ท้งั สามกTกรบพุง, กนั มาเป1นเวลานานถึง ๖๐ ปB จงึ รวมกนั เขาO อย,ใู ตกO าร ปกครองของกษัตรยิ อI งคIเดยี วอกี วาระหนง่ึ

๔ เรอื่ งสามกกT ตอนทีก่ ำหนดใหOเรียนเป1นตอนที่ ๒๒ เมื่อกวนอไู ปรับราชการกับโจโฉมคี วาม เป1นมาและเรื่องยอ, ดังนี้ ในสมัยพระเจOาเห้ียนเตO โจโฉตั้งตวั เปน1 มหาอุปราชสำเร็จราชการแผ,นดินคดิ กำจัดเล,าปซ~B ง่ึ ขณะนน้ั ครองเมอื งชีจิ๋วอย,ู เลา, ป~หB นีไปพำนกั ล้ีภยั อยู,ทเี่ มืองกจิ ๋วิ ฝา| ยโจโฉเมอ่ื เขาO ยึดเมอื งชีจ๋ิวของเลา, ป~BไดO ก็ยก ไปตเี มืองแหฝO อ} ของกวนอู โจโฉสง, ทหารไปลอ, ใหกO วนอู ไล,ตามออกมานอกเมืองและลอO มจบั ตวั กวนอูไวO เตยี ว เลย้ี ว (ทหารฝา| ยโจโฉ) ซ่งึ กวนอเู คย ช,วยชีวติ ไวOเปน1 ผOเู ขาO ไปเกลีย้ กล,อมกวนอูใหOไปอยก,ู บั โจโฉ กวนอยู อมจำนนแต,ขอเงือ่ นไข เป1น สัญญา ๓ ขอO จากโจโฉ คอื ขอใหไO ดเO ปน1 ขOาพระเจOาเหีย้ นเตO ขอใหไO ดปO รนนิบัตแิ ละคมุO ครองพสี่ ะใภOทั้งสอง (คือ นางกำฮูหยินและนางบิฮหู ยิน ภรรยาของเลา, ปซB~ ่ึงกวนอูนับถอื เหมือนเป1นพี่สะใภ)O และขอไปหาเล,าป~Bทันทเี ม่ือ รูOวา, อยู,ที่ใด แตแ, รกโจโฉไม,ยอมรับเง่ือนไข ขOอสดุ ทOาย เตยี วเล้ยี วจงึ ยกนทิ านเรือ่ งอเิ ยียงผกOู ตญั Äมู าเลา, เพ่อื ช้ีใหOเห็นวา, กวนอูนัน้ เป1น คนกตัญÄมู าก หากโจโฉเลี้ยงดูอย,างดีอาจผูกใจกวนอไู วOไดO โจโฉจึงยอมรับเงอ่ื นไข ของกวนอู โจโฉพากวนอไู ปถวายตัวเป1นทหารพระเจาO เห้ยี นเตO และใหกO วนอูกับพส่ี ะใภOทงั้ สอง ไดอO ยอู, ยา, ง สุขสบาย แตก, วนอกู ม็ ไิ ดOมีนำ้ ใจตอบสนองโจโฉ กลบั แสดงวา, ยังซอื่ สัตยIและจงรักภักดีต,อเล,าปอ~B ย,างแนบแน,น โจโฉคิดนOอยใจแตก, ็เชอื่ วา, กวนอูเปน1 คนกตัญÄคู งจะ ไมจ, ากตนไปจนกว,าจะไดOตอบแทนบุญคุณกอ, น เร่อื งในตอนทกี่ ำหนดใหเO รยี นจบเพยี งน้ี ต,อจากน้ัน (ในตอนที่ ๒๓-๒๔) เมือ่ กวนอรู ูวO ,าเล,าปอB~ ย,ู กบั อOวนเสยี้ วที่เมอื งกจิ วิ๋ กวนอกู ล็ าโจโฉไปโดยใหOคำมนั่ สญั ญาว,าจะหาโอกาสตอบแทนบญุ คณุ โจโฉใหOไดOและ (ในตอนที่ ๔๒) เมือ่ โจโฉถกู จิวย่ีเผาทัพเรอื จนแตกพ,าย ขณะสูรO บกับฝ|ายเลา, ปBแ~ ละซุนกวน กวนอกู ็ยอมปล,อย ใหโO จโฉหนีไปไดเO พราะคิดถึงบญุ คณุ ของโจโฉ

๕ ด5านเน้อื หา สามกกE ตอนกวนอูไปรบั ราชการกับโจโฉ(โจโฉยกทพั ไปปราบเลาB ปPQ) โจโฉจึงออกจากพระราชวังกลับมาบOานแลวO ปรกึ ษาเทยี หยกว,า ตงั สินกับพวกหาO คนซึ่งคดิ รOาย เรานั้น เราก็ฆา, เสยี แลวO ยังแตเ, ลา, ปB~กบั มาO เทงO เราจะคดิ ประการใดจึงจะ ไดOตัวมาฆา, เสยี เทยี หยกจงึ วา, มาO เทงO ไปอยเ,ู มืองเสเหลียงน้นั มีทหารเป1นอันมาก ถาO หากจะยกกองทพั ไปตีเอา บดั น้ีเมืองเราก็เป1นกงั วลอยู, ขอใหทO า, น เรง, แตง, ผOูมสี ตปิ ญU ญาไป เกล้ียกล,อมหาตวั มOาเทOงกลบั เขOามา อย,าใหทO นั มาO เทงO รวOู ,าท,านจบั ตงั สนิ กบั พวกเพ่ือนฆา, เสยี ขOาพเจOาเห็นวา, มOาเทงO ไม,แจงO เนอ้ื ความทงั้ น้กี จ็ ะเขOามา จึงจับฆา, เสยี กจ็ ะไดOโดยงา, ย อันเล,าปน~B ้นั ไปอย,ูเมอื งชี จิว๋ ซอ, งสมุ ทหารจะคอยรบั กองทพั ท,าน บัดนที้ หารอวO นเส้ียวกบั ทหารเรากย็ งั ต้งั รอกันอย,ู ณ ตำบลกัวต,อ เห็น เลา, ปจ~B ะใหมO ีหนังสือไปคดิ กบั อOวนเส้ยี วเปน1 อนั หนง่ึ อนั เดียวกัน ถOาท,านยกกองทัพไปรบเลา, ปB~ ดีราO ยอวO นเสย้ี วจะ ยกมาตเี มืองฮูโตเm ป1นมนั่ คง ผOใู ดซงึ่ จะ ตOานทานอOวนเส้ียวไดOนั้นขดั สน โจโฉจึงตอบว,า เล,าป~นB ้ันเปน1 คนมี สติปUญญา ถาO ละไวชO าO ก็จะมีกำลังมากขึ้น อปุ มาเหมอื นลูกนกอนั ขนปกB ยังไมข, ้นึ พรOอม แมOเราจะนิง่ ไวOใหOอยู,ในรัง ฉะนี้ ถOาขนขึ้นพรOอมแลOวก็จะบินไปทางไกลไดO ซง่ึ จะจับตวั นน้ั เหน็ จะไดOความขัดสน อOวนเส้ียวนน้ั มที หารมากก็ จรงิ แตส, ติปUญญานอO ย ถึงจะคิดประการใดเราก็ไมก, ลัว ขณะน้ันพอกุยแกเขาO มา โจโฉจึงปรึกษาวา, เราจะยกกองทพั ไปรบเลา, ป~B ณ เมืองชจี ิ๋ว ฝา| ยทิศ ตะวนั ออก แตค, ดิ เกรงอย,ูขาO งฝา| ยทิศเหนือ เกลือกอOวนเส้ียวรูจO ะยกกองทพั มาโจมตี เอาเมอื งฮโู ตm ท,านจะ คดิ เห็นประการใด กยุ แกจึงว,า อันความคิดอวO นเสย้ี วน้ัน ถOาจะทำการสง่ิ ใดก็รวดเรว็ จะใชผO ูOใดอOวนเส้ยี วมักคดิ สงสยั มิวางใจ ประการหน่งึ ทหารท้ังปวงกแ็ ก,งแยง, กนั ถึงจะยกมาตีเมืองฮูโตm กเ็ หน็ จะไม,สมความคิด อนั เลา, ป~B นั้นกพ็ ง่ึ ไดOกลับไปอยเู, มืองชจี ๋วิ แลOว ทหารของเราก็ติดไปดวO ย ซึง่ จะคิดการศกึ ไปนนั้ เหน็ ทหารท้งั ปวงยงั ไม, พรอO มเปน1 ใจเดียวกนั ครน้ั จะนง่ิ ไวOทหารกจ็ ะเป1นใจประนอมกันเขาO ขอเรง, ยกกองทพั ไปตีเมืองชีจ๋วิ เสียกอ, น โจ โฉไดฟO งU ดงั น้ันกม็ ีความยินดี จงึ ตอบกุยแกว,า ซึ่งเราถามนี้แกลงO จะดูความคิดทา, น ทา, นวา, มากเ็ หมือนนำ้ ใจเรา คดิ แลOวโจโฉก็เกณฑทI หารไดOประมาณย่สี ิบหม่นื ยกออกจากเมอื งฮโู ตm ฝา| ยมาO ใชOรOวู ,าโจโฉยกมา จึงรบี ไปเมอื งชีจิ๋วบอกเน้อื ความแกซ, นุ เขยี นว,า บัดน้ี กองทัพโจโฉยก มา ซนุ เขยี นแจงO ดังนั้นกไ็ ปบอกแก,กวนอู ณ เมืองแหฝO }อตามคำมาO ใชO แลOววา, ใหจO ัดแจงทหารไวใO หพO รอO ม แลซุน เขยี นก็ไปเมืองเสยี วพ,าย บอกเนือ้ ความแกเ, ล,าป~B เล,าปแ~B จOงดังน้ันจงึ วา, เราจะใหOมหี นงั สอื ไปถึงอOวนเสยี้ วอกี ใหO ยกกองทพั มาชว, ย จงึ จะ ตOานทานโจโฉไดO เลา, ป~Bกแ็ ตง, หนงั สือไปใหOอวO นเสี้ยว ซุนเขยี นกร็ บั เอาหนงั สอื ไปถึง เมอื งกจิ ว๋ิ จงึ เขาO ไปหาเตยี นหอO ง เลา, เนื้อความใหOฟUงทุกประการ แลวO วา, ทา, นจงชว, ยพา เขาO ไปหาอOวนเสีย้ ว เตียน หอO งไดOฟงU ดังนนั้ กพ็ าซนุ เขยี นเขOาไปถึงอOวนเสย้ี ว ซุนเขยี นคำนับแลOวสง, หนงั สือใหO อOวนเส้ยี วอ,านแจOงแลOวมิไดO ตอบประการใด แกลงO ทำเปน1 ทกุ ขI

๖ เตียนหอO งเหน็ หนOาอวO นเส้ียวนั้นเศรOาหมองจงึ ถามว,า วนั น้ขี าO พเจาO เห็นท,าน ไมส, บายน้นั มีวิตก สิง่ ใดหรอื อOวนเสี้ยวจึงบอกว,า เรานี้ใกลจO ะตายอยู,แลวO จึงไม,มีความสบาย เตียนหอO งจึงว,า เหตุใดทา, นเจรจาเปน1 ความอัปมงคล อวO นเสี้ยวจงึ ว,า ชีวติ เราจะตายวันนี้ พรุง, นก้ี ไ็ ม,รูO เราวติ กถงึ บตุ รหาO คน เห็นว,าบตุ รสดุ ทอO งนัน้ มี สติปญU ญาอยู,บาO ง แต,อายุยงั เด็กนัก บดั นก้ี ็ปว| ยหนักอย,ู เราจงึ ไมม, ีความสบายจงึ คดิ การสงิ่ ใดมิไดO เตยี นหอO งจงึ ตอบวา, คน ทั้งปวงก็ลอื ชาปรากฏว,า ท,านเป1นใหญ,อย,ใู นหวั เมืองฝ|ายเหนอื เหตุใดทา, นมาคิดยอ, ทOอ จะมาตีตัว ตายกอ, นไขนO ัน้ ไมค, วร บดั น้ีโจโฉก็ยกกองทพั ไปตีเมอื งชจี ๋วิ เมอื งฮโู ตนm ้ันหามีผOใู ด อย,ูรกั ษาไม, เลา, ปB~ก็ใหOหนังสือ มาขอกองทพั ทา, นไปชว, ย ถาO ทา, นยกกองทัพไปโจมตีเมืองฮูโตm ครัง้ น้ีเห็นจะไดโO ดยง,าย อวO นเส้ยี วจึงตอบว,า เราก็ แจงO อย,วู า, ครง้ั นไ้ี ดทO ่ที ำการศกึ แต,ใจเราน้ัน เป1นหว, งอย,ถู งึ บุตร ถาO บตุ รเป1นอนั ตรายขาO งหลงั ชีวติ เราก็จะตาย ดวO ย ประการหน่งึ มาตรว,า จะยกไปกไ็ ม,มชี ยั ชนะ ดวO ยเหตไุ มส, บาย แลOวสง่ั ซุนเขยี นวา, คร้ังน้ีเราไมย, กไปแลวO จง ไปบอกแก,เล,าปเB~ ถดิ ถOาอบั จนเขาO ก็ใหมO าหาเรา เราจะช,วยทำนุบำรงุ มิใหOขัดสน เตยี นหOองไดOยินอวO นเสยี้ วว,าดงั นน้ั ก็โกรธจงึ วา, เสยี ดายครงั้ น้ีไดทO ี่อยูแ, ลOว ควรหรือ มาคดิ เปน1 หว, งดOวยลูกเลก็ เดก็ นอO ย เตียนหOองทอดใจใหญ,เดินกระทืบเทาO ออกไป ซนุ เขยี น กล็ าอOวนเสยี้ วกลบั ไปเมืองเสียว พา, ยแจงO เน้อื ความแกเ, ล,าปB~ตามคำอOวนเสี้ยววา, เลา, ป~ไB ดOฟUง ดังนนั้ กต็ กใจจงึ ปรกึ ษาซนุ เขยี นวา, โจโฉยกกองทัพ มาครงั้ นี้ เราจะคิดอ,านรบพ,ุงป^องกันประการใด เตียวหุยจึงวา, แกเ, ล,าปวB~ า, อนั ทพั โจโฉยกมาครง้ั น้ี ถOาจะละใหOต้งั ลงไดกO ็จะ กำลังทำการศกึ คดิ ราO ยแกเ, รา บัดน้ีกองทัพโจโฉก็ยกมาใกลOเมืองเราแลวO เวลาค่ำวันนี้ ขOาพเจOาจะอาสาคุมทหารยกออกไปโจมตี กองทพั โจโฉ อยา, ใหOต้งั ม่นั ลงไดO เหน็ ใจโฉจะ เสียทเี่ ปน1 ม่นั คง เล,าปB~ไดฟO งU ดังนัน้ จึงว,า นOองเราแตก, ,อนมาเหน็ วา, ไม,มคี วามคดิ มีแต, ฝมB ือรบพ,งุ กลOาหาญ เราพงึ่ ไดOเห็นความคิดนอO งเราทำกลอุบายจับเล,าตายไดOครั้งหน่งึ มาคร้ัง นีจ้ ะยกออกโจมตีกองทัพโจโฉมิใหOต้ังมน่ั ลงไดOน้ันตอO งใจเรานัก แลOวเลา, ปกB~ ็ใหO เกณฑIทหารเตรยี มไวOสำหรบั เลา, ป~B กองหนึง่ จดั ทหารไวสO ำหรับเตยี วหุยกองหนงึ่ ฝา| ยโจโฉยกกองทพั มาใกลจO ะถึงเมืองเสยี วพา, ย พอเกดิ ลมพายใุ หญ,พัดหนกั ธงชยั ซ่ึงปUกมาบน เกวียนน้ันหักทบลง โจโฉเห็นวิปริตดงั นน้ั ก็ใหหO ยดุ ทหารต้ังคา, ยมน่ั ไวO แลวO ถามทป่ี รึกษาว,า ซงึ่ ลมพายุพัดมาถูก ธงชยั เราหกั ลงทั้งน้ี จะเห็นดีแลราO ยประการใด ซุนฮกจงึ ว,าซึ่งเกดิ พายใุ หญ,พัดธงชยั หักทบลงมาน้ันเป1นลม ตะวนั ออก เวลาคำ่ วนั นดี้ ีราO ย เลา, ป~BจะยกออกมาปลOนคา, ยเราเป1นม่นั คง พอมอกายเขOามาว,าแก,โจโฉวา, ลม ตะวันออกพัด มาถกู ธงชัยหกั น้นั ขOาพเจาO เหน็ ว,ากลางคืนวนั นจ้ี ะมผี Oมู าปลOนค,าย

๗ โจโฉไดฟO Uงซุนฮกกับมอกายว,าตอO งคำกันดงั นน้ั จงึ วา, ซงึ่ เกิดลมมาทั้งนหี้ าก เทพดาสำแดงเหตุใหO รูOเพราะบุญของเรา โจโฉจงึ ใหOแบง, ทหารเป1นสบิ เอ็ดกอง กองหนง่ึ ใหO อย,ูรักษาคา, ย แปดกองนนั้ ใหOนายทหาร เอกคมุ ทหารเลวยกแยกออกไปซ,มุ อย,ูนอกค,ายทั้ง แปดทศิ ถOาเหน็ กองทพั ผูOใดยกมาปลนO คา, ย กใ็ หOทหารทง้ั แปด กองตกี ระหนาบลOอมเขOามา สองกองน้นั ใหแO ยกกนั ไปต้ังสกัดอยปู, ากทางเมืองชีจิว๋ กองหนึ่ง เมอื งแหOฝ}อกองหนึ่ง ครั้นเวลาสองยาม เลา, ปBก~ ับเตยี วหุยกค็ ุมทหารออกมาจากเมอื งเสยี วพ,าย เตียวหยุ น้นั คิด กำเริบวา, ครง้ั กอ, นทำกลอบุ ายจบั เล,าตายไดO คร้งั น้ีเล,าปB~ก็สรรเสรญิ ความคิดเปน1 อนั มาก เตยี วหุยจึงข่มี Oาคุม ทหารเป1นกองหนOา ยกเขาO ไปตีปลนO ค,ายโจโฉ เตยี วหยุ เหน็ คน ในค,ายน้ันนOอย แลวO ไดOยินเสียงทหารภายนอกโห, รอO งออ้ื อึง ท้ังคบเพลิงกส็ ว,างข้ึนเปน1 อนั มาก จึงคิดวา, ดรี าO ยโจโฉจะคิดกลอุบาย กพ็ าทหารกลบั ออกมาหาเล,าปB~ พอพบเตียวเลยี้ ว เคาทู ออิ ่มิ ลเิ ตียน ซิหลง งกั จ้ิน แฮหัวตนOุ แฮหวั เอ๋ียน คมุ ทหารตกี ระหนาบ ลOอมเขOามาทงั้ แปดทศิ ไดรO บพงุ, ฆ,าฟนU กันเปน1 สามารถ แลทหารซ่งึ เตยี วหยุ คุมมาน้ัน เปน1 ทหารเดมิ ของโจโฉก็ แตกเขOาหานายทหารท้งั แปดกองนัน้ ยงั เหลือ ทหารซ่ึงสนทิ อยปู, ระมาณสีส่ บิ เศษ เตียวหุยรบพุ,งปอ^ งกนั เปน1 สามารถ แลวO พาทหารสส่ี ิบเศษนน้ั รบฝา| ออกมาไดO จงึ คิดแตใ, นใจวา, คร้นั จะไปหาเลา, ปแ~B ลไปเมืองชจี ิว๋ เมือง แหO ฝ}อบดั น้กี ไ็ ม,ไดO เหน็ ทหารโจโฉจะไปต้งั สกดั อยป,ู ากทาง จึงพาทหารท้งั ปวงหนีขนึ้ ไปอย,ู บนเขาบองเอ๋ียงสัน (เลBาปQPแตกทพั หนโี จโฉไปอาศยั อยBูกับอว5 นเส้ียว) ฝา| ยเล,าปนB~ น้ั ขม่ี าO คมุ ทหารยกหนนุ เตยี วหุยเขOาไป คร้ันไดOยินเสียงทหารโหร, อO ง ออื้ อึงลOอม ค,ายโจโฉเขาO มา เล,าปจB~ งึ คิดว,าเตียวหุยเขOาไปปลOนคา, ยน้ัน ดรี Oายจะเสยี ทีแก,โจโฉ พอแลเหน็ แฮหวั ตนุO คุมทหาร เขOามาตัดเอาทหารเล,าป~BไปไดปO ระมาณกึง่ หนึง่ เลา, ปเB~ หน็ ดังนน้ั กโ็ กรธ จงึ ขบั มาเขาO รบดวO ยแฮหัวตนOุ พอแฮ หวั เอ๋ียนคมุ ทหารตกี ระหนาบเขาO มา เล,าปก~B ข็ บั มา รบพงุ, ปอ^ งกนั เป1นสามารถ ทหารเลา, ปล~B OมตายบาO ง เขOาหาโจ โฉบาO ง เหลอื ทหารซ่งึ สนิทอยู, ประมาณสามสิบเศษ เลา, ปจB~ งึ พาทหารรบฝ|าออกมาจะกลับไปเมอื งเสยี วพ,าย แล เหน็ แสงเพลิงในเมืองสวา, งขนึ้ เลา, ป~จB ึงคิดวา, ทหารโจโฉเขาO ตเี อาเมืองไดOแลOว จงึ ขับมOาพาทหาร หนไี ปถึงปาก ทางเมอื งชจี ิว๋ แลเมอื งแหฝO อ} เหน็ ทหารโจโฉตั้งสกัดอยทู, ัง้ สองทางเปน1 อนั มาก จึงคดิ ว,าครง้ั นโี้ จโฉยกมาทำการ ใหญห, ลวง เรากบั เตียวหยุ ตา, งคนตา, งแยกไป แลกวนอูซง่ึ อยูร, กั ษาครอบครัวในเมืองแหOฝอ} นนั้ กย็ งั ไม,ไดOรOูเหตุ ว,าดแี ลรOาย ซ่งึ อOวนเสีย้ วส่ังมาแก, ซุนเขียนวา, ขดั สนประการใดก็ใหไO ปหาเถดิ จะชว, ยธรุ ะน้ัน คร้ังนีจ้ ะไปอาศยั อOวนเส้ยี วอยกู, ,อน จงึ จะไดคO ิดการต,อไป แลOวเล,าปB~กพ็ าทหารรีบหนจี ะไปทางเมอื งกิจิว๋ พอพบลิเตยี นคุมทหาร สกัดทางอย,ู เลา, ปBต~ กใจมิไดOคดิ อ,านสOูรบประการใด จึงทง้ิ ทหารสามสิบเศษเสยี ขับมาหนีเอา ตวั รอด ลิเตียนน้ัน จับเอาทหารเล,าปB~ไวไO ดสO นิ้

๘ ขณะเม่อื เล,าปคB~ วบมาO หนไี ปน้ัน ท้งั กลางวันกลางคนื ไดOทางประมาณพันเสOน ครนั้ ถึง เมืองเซียง จว๋ิ จงึ บอกแก,นายประตูว,า เราจะเขOาไปหาอวO นเจาO เมอื งซง่ึ เป1นบุตรอวO นเส้ียว นายประตูกเ็ อาเนอ้ื ความเขOาไป บอกแก,อOวน อOวนถ้ำมคี วามยนิ ดี จึงออกมาคำนับรับเลา, ปB~ เขOาไป เลา, ปจ~B งึ เล,าเนอื้ ความแตห, ลงั ใหอO วO นฟUงทุก ประการ แลวO วา, เราจะไปอาศยั อยูก, ับ อวO นเส้ยี วผเOู ป1นบิดาทา, น จะไดคO ดิ อ,านกำจัดโจโฉเสยี อOวนถำไดOฟUงดงั นนั้ ก็มคี วามสงสารเป1นอันมาก ก็ใหOแตง, โตะT เล้ียง แลวO จดั แจง ทอ่ี ย,ูใหOเลา, ปB~ อาศัย จงึ แต,งหนงั สือบอกไปถึงบดิ าตามคำเล,าปใ~B หOมาใชOถือไปกอ, น แลวO ใหO ทหารป^องกนั รกั ษาเล,าปB~ไปภายหลงั มาO ใชOมาถงึ เมืองกิจ๋วิ กเ็ อาหนงั สอื นน้ั เขาO ไปใหแO ก,อOวนเสี้ยว อวO นเสี้ยวแจงO เนื้อความกม็ ใี จยนิ ดี จึงพาทหาร ออกมาคอยรับเลา, ป~อB ยน,ู อกเมือง คร้นั เห็น เลา, ปม~B าถึง อวO นเสีย้ วจงึ ไปจูงเอามอื เลา, ป~B ถOอยทีถอO ยคำนับกนั แลOว พาเลา, ป~เB ขาO มาในเมือ อวO นเสีย้ วจงึ ว,าแก,เล,าปว~B า, ท,านใหOซนุ เขยี นมาขอกองทัพน้นั บตุ รเราปว| ยหนกั อยู, จึงมิไดO ยก ไปช,วยท,าน ทา, นอย,านอO ยใจแกเ, ราเลย เรามคี วามวิตกอยมู, ไิ ดOขาด บดั น้ที า, นเสียเมอื งไป แกโ, จโฉ แต,ตัว ทา, นไดมO าเห็นหนาO กนั นี้เรามคี วามยนิ ดีนกั เล,าปจ~B งึ ว,า ครัง้ นข้ี าO พเจาO เปน1 คนอนาถา ซ่ึงทา, นนับถอื นีค้ ณุ หาทีส่ ดุ ไม, แต,ก,อนนั้น ขOาพเจOาก็แจOง อย,ูวา, นำ้ ใจท,านกวาO งขวางอารี เล้ยี งทหารมิไดOอนาทร ขOาพเจาO ก็คิดอยว,ู ,า จะมาพ่งึ อย,ใู หOทา, นใชO จะไดOช,วยกนั กำจดั โจโฉเสีย บดั นีเ้ สยี ทีแกโ, จโฉมาแต,ตัว แตน, อO ง ขOาพเจOาทงั้ สองกบั ครอบครัวยังไม,รูOว,าเปน1 ตายประการใด ซ่ึงขOาพเจOามาหาทา, นแต,ผเOู ดียวน้ี มคี วามอปั ยศแก,คนทง้ั ปวงเปน1 อนั มาก คร้งั นขี้ าO พเจาO จะขอกินน้ำสบถอยู,ทำ การดวO ยทา, น กว,าจะสำเร็จ อวO นเส้ียวไดฟO งU ดังนั้นกม็ คี วามยนิ ดี จงึ จัดแจงเคร่อื งอปุ โภคแลเคร่อื งบริโภค ใหOเป1น อนั มาก ทำนุบำรุงเลา, ป~ไB วOในเมอื งกจิ วิ๋ (เตยี วเล้ยี วอาสาโจโฉไปเกลย้ี กลBอมกวนอู) ฝา| ยโจโฉในเวลากลางคนื น้นั คุมทหารเขOาตีเอาเมอื งเสยี วพ,ายไดO แลยกกองทัพ ไปตีเมอื งชีจ๋ิว แลบติ กT บฮิ อง กันหยง ซ่งึ เล,าป~ใB หOรักษาเมืองจงึ คิดกันว,า ทพั โจโฉ ยกมาคร้ังนใ้ี หญห, ลวงนกั เห็นเราจะ ตOานทานมิไดO กพ็ ากนั หนีออกจากเมอื ง แต,ตันเตงm เห็นจวนตวั จึงเปÇดประตูเมืองออกไปรับโจโฉใหOเปน1 ความชอบไวO โจโฉเหน็ ดังนน้ั กม็ ี ความยินดียกทหารเขOาไป จงึ กำชับทหารมิใหทO ำอันตรายแก,ชาวเมอื ง แลวO ปรึกษาแกท, หาร ทงั้ ปวงวา, เราจะยกกองทพั ไปตีเอาเมืองแหฝO }อ ทา, นท้งั ปวงจะเหน็ เป1นประการใด ซนุ ฮกจงึ วา, ขOาพเจOารกOู ิตตศิ พั ทIวา, เล,าปใ~B หกO วนอูรกั ษาครอบครัวอยูเ, มืองแหOฝอ} ซ่ึงทา, นจะยก กองทพั ไปตนี น้ั ควรนัก ถาO ละไวOอOวนเสย้ี วกจ็ ะยกมาพาเอาครอบครัวเลา, ปไB~ ป โจโฉจึงตอบวา, อันกวนอนู ้ันมฝี มB อื กลOาหาญชำนาญในการสงคราม เราจะใครไ, ดOตวั มาเล้ยี ง เปน1 ทหาร เราจะแต,งคนใหไO ปเกล้ียกล,อมกวนอูจงึ จะ ไดO กยุ แกจงึ วา, อนั น้ำใจกวนอนู ้นั ซ่ือสัตยตI ,อเลา, ป~Bนกั ซึ่งจะใหOคนไปเกล้ยี กลอ, มเหน็ กวนอูจะมลี งใจดวO ย แล ผOใู ดซ่ึงจะไป เกลย้ี กลอ, มนน้ั กวนอูกค็ งจะฆา, เสยี

๙ เตียวเลี้ยวจึงวา, ขาO พเจาO กบั กวนอไู ดรO ูOจกั กนั มา คร้ังนข้ี OาพเจาO จะขออาสาไป เกลยี้ กล,อมกวนอู ใหOไดO เทียหยกจึงวา, ซึ่งเตียวเล้ียวจะรับอาสาไปเกล้ยี กลอ, มกวนอนู ้ัน เห็นกวนอูจะไมม, า ขOาพเจาO จะขออาสา ลอ, ลวงใหOกวนอูออกจากเมอื งแหฝO }อแลOว ถาO เห็น กวนอูส้ินความคดิ ลงเม่ือใด จึงใหเO ตียวเล้ียวไปเกลย้ี กลอ, มเห็น จะไดOโดยงา, ย โจโฉจึงถามเทียหยกวา, ทา, นจะคิดลอ, ลวงประการใด เทยี หยกจึงว,า ทา, นจบั ทหารเลา, ป~BไวไO ดO เป1นอันมาก จงใหOบำเหนจ็ รางวัลใหOถงึ ขนาด แลวO ส่ังใหทO ำตามคำเรา จึงปล,อยเขOาไปในเมอื งใหบO อกว,าหนี กลบั มาไดO ถาO เราจะทำการก็ ใหเO ปน1 ไสOศกึ อย,ูในเมือง แลOวใหOแต,งทหารไปรบลอ, ถาO กวนอูไลอ, อกมานอกเมอื ง แลOว จงึ ใหOทหารซ่ึงซ,ุมอยท,ู งั้ สองขOาง ลOอมไวO จึงแต,งใหผO Oมู สี ติปญU ญาไปเกลยี้ กลอ, มกวนอเู ห็นจะไดโO ดยงา, ย โจโฉ เหน็ ชอบดวO ย จึงใหOเอาทหารเล,าป~Bซ่ึงจับไวOไดปO ระมาณส่ีสบิ คน แลOวใหOบำเหนจ็ รางวัลเป1นอนั มาก จึงสั่ง เนื้อความตามคำเทียหยกว,าทกุ ประการ ทหารทั้งปวงก็เขOาไปหากวนอูในเมืองแหOฝ}อแลวO บอกวา, ขาO พเจOาหนโี จ โฉมาไดO กวนอูไดฟO Uงดังนั้นก็มิไดมO คี วามสงสยั จงึ เอาไวOใชOสอยอยู, ครน้ั เวลาสามยาม โจโฉจึงใหแO ฮหัวตOุนคุมทหารหOาพนั เปน1 กองซุ,ม แลวO สั่งซหิ ลง กบั เคาทวู า, ถาO กวนอูไลแ, ฮหวั ตุนO ออกมากใ็ หOยกทหารต้งั สกดั ไวคO อยรบป^องกันอยา, ใหO กวนอเู ป1นอันตราย นายทหารทัง้ สามคน ก็ยกไปเมอื งแหOฝอ} โจโฉก็คมุ ทหารยกตามไปตัง้ อยู, แตไ, กล แฮหวั ตนุO คมุ ทหารมาตงั้ อย,ูใกลOเชิงกำแพงเมอื งแหO ฝ}อ ฝ|ายกวนอเู หน็ กองทพั มาต้งั ประชิดอย,ดู งั น้ันก็มไิ ดOยกออกรบพ,งุ ใหOทหารข้ึน รักษาหนาO ทไ่ี วO มัน่ คง แฮหัวตุOนมไิ ดOเห็นกวนอูยกออกมารบ จึงใหทO หารเลวรOองต,อลอO ต่ำ กวนอเู ป1นขอO หยาบชาO กวนอูไดOยิน ดงั น้นั ก็โกรธ จงึ คุมทหารสามพนั เปดÇ ประตูเมืองออกมา รบแฮหัวตนุO ไดOสิบเพลง แฮหวั ตนOุ แกลOงชักมาO หนี กวนอู มิไดOรูOกลอบุ ายกข็ ับมาไลไ, ปทางไกล เมอื งประมาณสองรอO ยเสนO กวนอูไดOคดิ ข้นึ มากลัววา, ทหารโจโฉจะยกเขOาทำ รOายเมืองแหฝO อ} จึงพาทหารกลับมา พอไดยO นิ เสยี งประทัด แลวO แลเห็นเคาทูกบั ซหิ ลงคมุ ทหารออกรบสกดั ไวทO ง้ั ซาO ยขวา กวนอกู ข็ ับ มาO เขOารบพง,ุ เป1นสามารถ ซหิ ลง เคาทูกร็ บั รองป^องกนั อยู, กวนอจู ะกลบั เขOาไป ในเมือง พอพบแฮหัวตOนุ คมุ ทหารมารบอOอมสกัดทางไวO ซหิ ลงกบั เคาทกู ร็ บตกี ระหนาบเขาO มา กวนอนู น้ั ปอ^ งกันลกู เกาทณั ฑIไวเO ปน1 สามารถ จะกลบั เขOาเมืองกไ็ ม,ไดO จะหลกี ไปขOางทาง ซาO ยขวาทหารก็หนนุ หนาเขาO มา แต,รบปอ^ งกันอยู,น้นั จนใกลOพลบคำ่ กวนออู ดิ โรยกำลังลง จึงคมุ ทหารหนีไปถึงเนินเขาแห,งหนึ่งกข็ ้ึนหยดุ พกั อย,บู นเขาน้ัน แฮหัวตุOน ชิหลง เคาทู เห็นดงั นน้ั กค็ ุมทหารเขาO ลอO มเชงิ เขาไวO

๑๐ ฝา| ยทหารเล,าปB~ซง่ึ เขาO ไปหากวนอูนั้น ครน้ั เวลาพลบคำ่ มิไดเO หน็ กวนอกู ลับเขาO เมืองกช็ วนกันเปดÇ ประตู ออกมาหวังจะรบั โจโฉมาO ใชเO หน็ ดงั นนั้ ก็เอาเนือ้ ความมาบอกแกโ, จโฉโจโฉมีความยนิ ดีกค็ ุมทหารเขาO เมอื งแหฝO }อ แลOวใหOเอาเพลิงเผาเมอื งขน้ึ หวงั จะใหกO วนอเู สียนำ้ ใจจงึ สัง่ ใหOทหารรกั ษาครอบครวั เลา, ปB~ไวจO งดี แลOวโจโฉก็ กลบั มาเณฑทI หารหนนุ เขOาลอO มกวนอูไวO กวนอเู หน็ แสงเพลิงในเมอื งสว,างขนึ้ ก็ตกใจ คดิ ถงึ ครอบครัวเลา, ปB~ จึง คมุ ทหารลงมาถึงเชงิ เขา ทหารโจโฉรบสกดั ไวOลงมามิไดO แลวO รื้อกลับข้นึ เขาเปน1 หลายครง้ั จนรงุ, ขึน้ กวนอูจงึ ข่ีมOา พาทหารลงไปไกลจO ะถึงเชิงเขา พอเหน็ เตียวเล้ยี วขมี่ Oาถอื งOาวขึน้ มา กวนอูจึงวา, ท,านจะมารบกับเราหรอื เตยี ว เล้ยี วจึงตอบวา, ขOาพเจาO จะมารบกับทา, นหามิไดO ซ่ึงขาO พเจาO ขึน้ มาน้หี วังจะแทนคุณท,าน แลวO เตยี วเลย้ี วกล็ งจาก มOาเอางOาวนัน้ วางไวO เขาO ไปคำนับกวนอู กวนอูเหน็ ดงั น้นั ก็ลงจากมOารับคำนับเตยี วเลยี้ ว แลOวถามเตียวเลย้ี วว,า โจโฉใชOมาเกลยี้ กลอ, มเราหรือ เตียวเลย้ี วจงึ ตอบว,า ทา, นไดมO คี ณุ ช,วยชีวิตขาO พเจาO ไวO บดั นีท้ า, นมคี วามทกุ ขIใหญ, หลวง ขาO พเจาO จงึ อตุ ส,าหIขนึ้ มาหวงั จะแทนคุณท,าน กวนอูจึงถามว,า ทา, นคดิ ถงึ คุณเรานั้นจะข้ึนมาชว, ยเปน1 กำลังเราหรอื เตยี วเล้ียวก็วา, หามไิ ดO กวนอจู ึงวา, ทา, นจะมาเกลย้ี กล,อมแลชว, ยเรากห็ ามไิ ดO ซึ่งทา, นขึ้นมานีด้ วO ยเหตุสิง่ ใดเล,า เตียวเลี้ยวจึงตอบวา, ท,านกับเล,าปB~ เตียวหยุ มคี วามรกั กนั เปน1 อันมาก บัดนีเ้ ลา, ป~Bกบั เดยี วหยุ แตกไป ท,านก็ยงั ไม,รOูเหตุว,าเปน1 แลตาย เวลาคืนนมี้ หา อปุ ราชยกกองทัพเขาO ตีเมอื งแหOฝ}อไดO แลOวสง่ั แกท, หารทง้ั ปวงมใิ หทO ำอันตรายแกอ, าณาประชาราษฎรI อัน ครอบครวั ของเลา, ปน~B นั้ ก็แต,งใหทO หารไปพทิ กั ษรI กั ษามใิ หOผOูใดทำอนั ตรายไดO ขOาพเจาO เห็นวา, มหาอุปราชมใี จ เมตตาผกู ความรักท,านถึงเพยี งนี้ จึงเอาเน้ือความมาแจงO แก,ท,าน กวนอไู ดOฟUงดังนน้ั ก็โกรธ จึงว,าแกเ, ตยี วเลี้ยววา, เดมิ เราถามตัวว,าจะเกลี้ยกลอ, มหรอื ตัวว,าหามไิ ดO แล ตวั มากลา, วดังนี้ จะว,าไมเ, กลย้ี กลอ, มน้นั ตัวจะประสงคสI ง่ิ ใดเลา, แลวO วา, เราอยู,ในทน่ี ้ีกเ็ ป1นทีด่ บั ขนั อย,ู ซงึ่ เราจะ เขาO ดวO ยผใOู ดนอกจากเลา, ปนB~ ัน้ อยา, สงสยั เลยตวั เรากม็ ไิ ดOรกั ชวี ิต อนั ความตายอปุ มาเหมือนนอนหลบั ทา, นเรง, กลบั ไปบอกแก,โจโฉใหตO ระเตรียมทหารไวใO หพO รOอม เราจะยกลงไปรบ เตียวเลี้ยวไดฟO Uงดงั น้นั กห็ วั เราะแลวO ตอบวา, ซึง่ ท,านวา, ทง้ั นี้โทษมีอย,กู บั ตวั ทา, นถงึ สามประการ คนทง้ั ปวงจะล,วงครหานินทาท,านไดO กวนอจู งึ วา, ตัวเราถือความสัตยมI ั่นคงอย,วู ,า ถงึ ตวั ตายกม็ ิไดเO ขาO กับผูใO ด ซึง่ ทา, น ว,ามโี ทษสามประการนน้ั ดวO ยเหตสุ ่ิงใดบOาง เตียวเล้ยี วจงึ ตอบว,า เดมิ ทา, นเลา, ปB~ เตียวหุยไดOสาบานไวตO อ, กันวา, เป1นพน่ี Oองรว, มสขุ แลทกุ ขเI ปน1 ชีวิตอนั เดียวกนั ถาO ผOใู ดตายกจ็ ะตายดวO ยครงั้ นเ้ี ลา, ปB~กับเตยี วหุยแตกไป ท,านกไ็ มร, ูO วา, เป1นหรือตาย แลบดั นีท้ หารก็นอO ยนัก ซึง่ จะยกลงไปรบนัน้ ถาO ทา, นเป1นอนั ตรายถงึ ส้ินชีวติ ฝา| ยเล,าปB~ เตยี วหุย ยังมีชวี ติ อยจ,ู ะเท่ยี วตามหาทา, น หวงั จะชว, ยกนั คดิ การต,อไป เมือ่ ท,านตายเสียแลOว เลา, ป~B เตียวหุยกจ็ ะตายดOวย ซ่ึงท,านสาบานไวOตอ, หนาO กนั กจ็ ะมเิ สียความสัตยIไปหรือ คนท้ังปวงกจ็ ะลว, งนินทาวา, ความคดิ ทา, นนOอย

๑๑ ประการหน่งึ เล,าปก~B ม็ อบครอบครวั ไวOใหทO า, นรกั ษา ถาO ทา, นตายเสยี ภรรยาเลา, ปBท~ ั้งสองนัน้ จะพ่งึ ผูOใด เล,า อันตรายก็จะมตี ,างๆ การซึง่ เล,าป~ปB ลงใจไวOใหทO า, นก็ไมเ, สยี ไปหรือ ขOาพเจOาเห็นไม,ชอบเปน1 สองประการ อีกประการหน่ึงนัน้ ทา, นกม็ ีฝBมือกลาO หาญ แลOวแจงO ใจในขนบธรรมเนยี มโบราณมาเปน1 อันมากเหตุใดทา, น จงึ ไมร, กั ษาชีวติ ไวOคอยทา, เล,าปB~ จะไดชO ว, ยกนั คิด การทำนบุ ำรุงแผน, ดนิ ใหOอย,ูเย็นเป1นสขุ ถึงมาตรวา, ท,านจะไดO ความลำบากกอ็ ุปมาเหมอื นหนึ่งลุยเพลิงอนั ลุกแลขOามพระมหาสมทุ รอนั กวาO งใหญ,กจ็ ะลือชาปรากฏช่ือเสียง ทา, นไปภายหนาO วา, เปน1 ชาตทิ หารมีใจสัตยIซื่อกตัญญต,อแผน, ดิน ซงึ่ ทา, นจะมานะกบั โจโฉ ถาO ชวี ิตทา, นตายเสยี คร้งั น้กี ็จะไมม, ีชือ่ ปรากฎไป ขOาพเจาO เห็นโทษสามประการฉะนี้ ขาO พเจOาจึงว,า (กวนอขู อคำม่ันสญั ญาแลว5 ยอมไปอยกBู ับโจโฉ) กวนอูไดฟO Uงดงั นัน้ ก็นิ่งตรกึ ตรองอยเู, ป1นชOานาน คร้ันเหน็ ชอบดวO ยจึงวา, ท,านวา, ดังนกี้ ค็ วรแลวO แลซึ่งโทษสามประการนัน้ จะใหOเราทำประการใด เตยี วเล้ยี วจึงว,า มหาอปุ ราชใหOทหารลOอมทา, นไวOเปน1 อนั มาก ถOาท,านมิสมัครเขOาดวO ยเหน็ ชวี ติ ท,านจะถึงแก,ความตายหาประโยชนIมไิ ดO ขอใหทO ,านอย,ูกบั มหาอุปราชกอ, นเถิด จะไดมO ปี ระโยชนIสามประการ ประการหน่ึง ซ่ึงทา, นสาบานไวกO ับเลา, ป~B เตียวหยุ วา, จะช,วยกันทำนุบำรงุ แผน, ดนิ ความสตั ยIขอO น้ีจะไดO คงอย,ู ประการหน่ึง ทา, นจะไดOอยูป, ฏิบตั ริ กั ษาพส่ี ะใภทO ้งั สองมใิ หOเปน1 อันตรายส่งิ ใดไดOเปน1 สองประการ อกี ประการหนึง่ นนั้ ตัวทา, นกม็ ฝี Bมอื กลาO หาญมีสติปUญญา จะไดคO ิดการทำนุบำรุงพระเจOาเห้ียนเตOใหO ครองราชยIสมบตั สิ บื ไป ขOาพเจOาเหน็ มีประโยชนสI ามประการฉะนี้ จงึ เตอื นสติท,านใหOดำริดจู งควร กวนอูตอบวา, ซึ่งทา, นวา, มีประโยชนIแกเ, ราสามประการนนั้ กจ็ ริงอย,ู แตเ, ราจะขอสญั ญาไวสO าม ประการบOาง ถOามหาอปุ ราชยอม เราจงึ จะถอดเกราะออกเสยี แลวO จะลงไปหามหาอปุ ราช แมคO วามประการใด ขาดแตข, Oอหนึ่ง เราก็จะสOูตายเสยี ถึงมาตรว,าคนท้งั ปวงจะครหานินทาเรากเ็ ถิด เตยี วเล้ียวจงึ ว,า มหาอุปราชมี นำ้ ใจกวาO งขวางอารนี กั มกั สมาคมดOวยผOมู สี ตปิ ญU ญา ถาO ทา, นจะว,าประการใดมหาอปุ ราชก็คงจะยอมซงึ่ ท,านจะ ขอสัญญาสามประการน้นั คอื ขอO ใดบาO ง

๑๒ กวนอูจึงวา, เดมิ เราไดสO าบานกันไวกO ับเล,าป~B เตยี วหยุ วา, จะชว, ยกนั ทำนุบำรุงพระเจาO เหย้ี นเตแO ลอาณา ประชาราษฎรใหOอย,เู ยน็ เป1นสุข ซ่ึงเราจะสมคั รเขOาดOวยนัน้ เราจะขอเปน1 ขOาพระเจOาเหี้ยนเตOประการหนง่ึ เราจะ ขอปฏิบัตพิ ี่สะใภเO ราท้ังสอง แลอยา, ใหOผูOใดเขOาออกกล้ำกรายเขาO ถงึ ประตทู อ่ี ยู,ไดO จะขอเอาเบีย้ หวัดของเลา, ป~Bซึ่ง เคยไดรO ับพระราชทานน้ันมาใหแO ก,พ่ีสะใภเO ราท้งั สองประการหนึ่ง อกี ประการหน่งึ ถาO เราเลา, ปB~อยทู, ่ีแห,งใดตำบล ใดถึงมาตรวา, เรามไิ ดลO ามหาอปุ ราช เราก็จะไปหาเล,าปB~ แมOมหาปรุ าชจะหาO มเราก็ไมฟ, งU แลเนื้อความสาม ประการน้ี ทา, นจงเอาไปบอกแกม, หาอปุ ราชเถดิ ถOายอมตามคำเรา เราจะลงไปหาเตยี วเล้ียวกล็ ากวนอแู ลOวขึ้น มOากลับมาแจังเน้อื ความแกโจโวทุกประการ โจโฉไดOฟUงดังนน้ั กห็ วั เราะ แลOวว,าแกเ, ตยี วเลย้ี วว,า ซง่ึ กวนอูไมย, อมดวO ยเรานน้ั เราเป1นถึงมหาอปุ ราช กวนอูจะยอมเป1นขาO พระเจOาเหีย้ นเตOก็หมอื นเป1นบา, วเรา ถาO เราบังคบั บญั ชาราชการประใดกวนอูกจ็ ะขัดไมไ, ดO กบั ซ่ึงกวนอูวา, จะปฏบิ ตั ริ ักษาพส่ี ะใภทO ัง้ สองมิใหผO ใOู ดแปลกปลอมเขOาไปถึงประตูท่ีอยู,นน้ั เราก็จะยอม ทกุ วนั นี้ อย,าวา, แต,ภรรยาเลา, ปเ~B ลย ถงึ ภรรยาผูนO Oอยลงไปเรากม็ ีไดใO หทO ำหยาบชาO ซ่ึงกวนอจู ะขอเอาเบย้ี หวดั เล,าปBใ~ หOแก, พ่ีสะใภนO ้นั เราจะใหทO วขี ึ้นอีก แตข, อO ซงึ่ กวนอรู วOู า, เลา, ปอB ยแ,ู ห,งใด มไิ ดลO าเรากอ, นจะไปหากนั นนั้ โจโฉสน่ั ศีรษะ ไม,ยอม แลวO ว,ากวนอูเอาสัญญาฉะน้ี เราจะเอามาเลีย้ งไวใO หOมีกำลังจะไดปO ระโยชนสI ่งิ ใดเลา, เตียวเลี้ยวจงึ วา, มหาอปุ ราชไม,แจOงหรือ ในนิทานอเิ ยยี งซง่ึ มีมาแตก, ,อนว,าเดมิ อเิ ย่ยี งอย,กู บั ตmงหางซง่ึ เป1นเจOาเมือง ตงm หางเลย้ี งอเิ ยยี งเป1นทนายใชสO อย ครัน้ อยูม, ายังมคี ิเปกÑ เจOาเมอื งหน่ึงน้ันยกกองทพั มารบฆ,าตmง หางตาย คิเปกÑ ไดอO เิ ยียงไปไวO จึงตงั้ อเิ ยียงเป1นขุนนางทป่ี รึกษา อิเยียงมคี วามสุขมาเปน1 ชOานาน แลOวเซยี งจูเจOา เมอื งห้ันกกT ยกทพั มารบฆ,าคิเปกÑ ตาย อิเยี่ยงนน้ั มใี จเจ็บแคนO เปน1 อนั มาก จึงไปยงั เมืองห้นั กกT แลOว เขาO ซอ, นตวั อยู, ในท่ลี บั จะลอบทำรOายเซยี งจใู หOถึงแกค, วามตาย เซียงจจู ับไดOถึงสองครง้ั มิไดOเอาโทษ ใหปO ล,อยอิเยยี งเสีย ครัน้ อยูม, าอิเยยี งลอบเขOาไปซ,อนอยถ,ู งึ ทข่ี าO งในหมายจะฆ,าเซียงจเู สีย เซียงจูก็จบั ไดอO กี จงึ ถามอิเยียงวา, ตวั จะทำ อนั ตรายเรา เราจบั ไดถO ึงสองคร้ังแลวO ก็มไิ ดเO อาโทษ เราใหปO ล,อยตัวเสียตัวก็มไิ ดOหลาบจำ รอ้ื จะมาทำรOายเราอีก เราก็จับตัวไดOแลตวั ผูกใจแคนO เราดวO ยเหตสุ งิ่ ใด อิเยียงจงึ บอกว,า เดมิ ขOาพเจาO อยก,ู บั ตงm หาง ตmงหางเล้ยี งขOาพเจOา เปน1 ทนายใชสO อย คร้นั คิเปกÑ ยกไปฆ,าตงm หางเสีย เอาตัวขOาพเจOาไปตัง้ ใหOเปน1 ขนุ นางทป่ี รึกษา ไดคO วามสขุ เปน1 อัน มาก ครงั้ นีท้ ,านยกไปฆา, คิเปÑก ซง่ึ เปน1 นายมีคุณแกข, าO พเจOาเสียขาO พเจOามีใจเจบ็ แคนO อย,ู คดิ อ,านมาหวงั จะทำ อนั ตรายท,าน หวงั จะแทนคุณคเิ ปÑก ซึ่งทา, นจับขOาพเจOาไดOถงึ สองคร้ังแลOวปล,อยเสียนัน้ ขาO พเจOายังไมห, ายแคOน จงึ ลอบเขOามาจะทำรOายทา, นอีกท,านก็จับไดO แลโทษขาO พเจาO นก้ี ถ็ งึ ตายตามทา, นจะโปรดเถดิ เซยี งจจู งึ ว,า เราจะ ปล,อยเสยี ตัวจะคิดทำราO ยเราอีกหรือไม, อเิ ยยี งจึงวา, ทา, นปล,อยขาO พเจOาเสยี ขาO พเจาO กย็ ังคิดรOายแกท, า, นกวา, จะ ทำสำเรจ็ ขาO พเจาO จงึ จะหายแคOน ถOาทา, นเอน็ ดูขOาพเจOา ขOาพเจาO จะขอเสื้อซ่ึงท,านใส, แมทO ,านโปรดใหO ขOาพเจาO จะ ไดOส้นิ ความพยาบาททา, น เซยี งจไู ดฟO Uงดังน้ันกค็ ดิ วา, อิเยี่ยงนี้มีนำ้ ใจกตัญญ จะใดรไ, ดอO ิเยยี งไวOจงึ ถอดเส้อื ใหOอิ เยยี ง อิเยียงกค็ ำนับรบั เอาเสอ้ื มา จงึ ถอดกระบอี่ อกฟUนเสอ้ื เสียสามที แลวO ว,าแกเ, ซียงจวู า, ขOาพเจาO ไดแO ทนคณุ คเิ ปÑกแลOว อิเยยี งกเ็ อากระบี่เชอื ดคอตาย

๑๓ อนั น้ำใจกวนอูนนั้ ถาO ผูใO ดมีคุณแลOวเห็นจะเป1นเหมือนอเิ ยยี ง อนั เล,าป~Bกับกวนอนู น้ั มิไดOเปน1 พนี่ อO งกนั ซึง่ มคี วามรกั กันนนั้ เพราะไดOสาบานตอ, กัน เล,าปเ~B ปน1 แตผ, นูO Oอย เลย้ี งกวนอูไม,ถงึ ขนาด กวนอูยังมีน้ำใจกตญั Äู ต,อเลา, ป~B จึงคดิ จะตดิ ตามมิไดทO ้ิงเสยี อันมหาอุปราชมวี าสนากวา, เล,าปBเ~ ปน1 อันมาก ถาO ทา, นไดกO วนอูมาไวทO ำนุ บำรงุ ใหถO งึ ขนาด เหน็ กวนอจู ะมกี ตัญÄูต,อท,านย่ิงนกั โจโฉว,าแกเ, ตยี วเล้ียววา, ท,านว,ากล,าวทง้ั นี้ก็ชอบนัก จงเรง, ข้ึนไปบอกแกก, วนอวู า, ซง่ึ สญั ญาสาม ประการน้ันเรายอมแลวO ท,านจงเร,งพากวนอูมาเถิด เตยี วเลีย้ วจงึ ลาโจโฉขน้ึ ไปบอกแกก, วนอู กวนอูจึงว,าถOา อปุ ราชยอมดงั น้ันแลOว ท,านจงลงไปบอกใหOกองทพั ซงึ่ ลOอมเราไวนO ้นั เลิกเสีย เราจะเขOาไปแจOงเน้อื ความแก, พี่สะใภทO ้ังสองคนกอ, น ถาO ไมเ, ปน1 อันตรายแลOว จึงจะไปมหาอปุ ราช เตยี วเลย้ี วก็ลงไปบอกแกโจโฉตามคำกวนอู ว,า โจโฉไดฟO งU ดงั น้ันกใ็ หOมOาใชOไปสัง่ ทหารซึง่ ลอO มกวนอไู วOนนั้ ใหเO ลกิ ทพั ถอยมา ซุนฮกจึงวา, แกโ, จโฉว,า ซึ่งกวนอู ยอมแกท, า, นคร้ังน้เี กลือจะเปน1 กลอบุ าย โจโฉจึงตอบว,า กวนอเู ปน1 คนมคี วามสตั ยเI หน็ จะไม,คดิ อา, นลอ, ลวงเรา ฝา| ยกวนอคู ร้นั เหน็ ทหารโจโฉถอยไป ก็พาทหารเขาO ไปในเมอื งแหฝO อ} เหน็ ราษฎรท้งั ปวงปกตอิ ยจู, งึ เขOา ไปคำนับพ่ีสะใภOท้ังสองแลวO วา, ขOาพเจOาเสยี ทที ำใหOพตี่ กใจไดOความเดือดรOอนนั้นโทษขOาพเจาO ผดิ นัก พ่สี ะใภทO ัง้ สองจึงถามว,า เจาO ยังแจงO วา, เล,าป~Bนัน้ พลดั ไปอยท,ู ่ใี ด กวนอจู ึงบอกวา, ยังไม,แจOง พ่สี ะใภจO งึ ว,าโจโฉก็ไดOเมอื งแหฝO }อ แลวO เจาO จะคดิ อา, นประการใด กวนอจู งึ บอกเน้อื ความใหOทุกประการใด แลOววา, บดั นข้ี OาพเจOาเขาO มาปรึกษาดOวย พท่ี ้งั สองจะเห็นประการใด นางกำฮูหยนิ จงึ ว,าเวลาคืนน้โี จโฉเขOาในเมอื งไดOพีน่ ้เี กรงอยว,ู า, จะเป1นอันตรายต,างๆ เปน1 เดชะบญุ ของเรา โจโฉกำชบั ทหารมใิ หแO ปลกปลอมเขาO มาถึงประตไู ดO ครัง้ นเ้ี จาO กับพ่กี ็อยใ,ู นเง้อื มมอื โจโฉแล เจาO จะยอมเขาO อย,ูดOวยเขานนั้ ดOวยความจำเปน1 กต็ ามเถิด แตพ, เี่ กรงอยูข, อO หนง่ึ วา, ถาO รวูO ,าเลา, ป~อB ยูแ, หง, ใดเราก็จะ พากันไปหาเกลอื กโจโฉจะมิใหOไป กวนอูจงึ ตอบว,า ขOอนพี้ ที่ ้ังสองอยา, วิตกเลย แมOรูOวา, เล,าปBอ~ ยแู, ห,งใดเราจะพากันไปหา ถงึ มาตร วา, โจโฉจะชัดขวางไวO ขาO พเจOาจะคิดอ,านแกไO ขไปใหจO งไดO แลวO กวนอกู ็ลาพีส่ ะใภOทงั้ สอง พาทหารประมาณ สามสบิ คนออกไปถงึ หนาO ค,ายโจโฉ โจโฉเห็นกวนอูมาก็แสดงความยินดี จึงออกไปรับกวนอูเขาO มา กวนอจู ึง คำนับโจโฉแลOวว,า ตวั ขาO พเจาO เป1นเซลยทา, นมิไดฆO ,าเสยี แลOวออกไปรบั ขOาพเจOาถงึ นอกค,ายนน้ั คุณหาท่ีสดุ มิไดO โจโฉไดOฟUงดังนัน้ จึงวา, แกก, วนอวู ,า เราก็แจOงอย,ูวา, ทา, นมีความสัตยIแลกตัญÄู บดั นเี้ รากับท,านไดพO บกัน เราก็มีความยินดี กวนอจู งึ ตอบวา, เตยี วเลีย้ วไปบอกขาO พเจาO ว,า มหาอุปราชรับปฏญิ าณทั้งสามประการแลOว ขาO พเจาO กม็ ีความยินดี เหน็ ว,าถงึ นานไปเมื่อหนOามหาอปุ ราชกจ็ ะไมค, นื คำ โจโฉจงึ วา, ซ่ึงปฏิญาณของทา, นนัน้ เราไดOออกปากรบั แลOว ถงึ จะเปน1 ประการใด

๑๔ เรากม็ ิใหเO สยี วาจา กวนอูไดOฟงU ดงั นัน้ กม็ ีความยนิ ดีจงึ วา, แมขO าO พเจาO รูOว,าเลา, ปB~อยท,ู ใี่ ดถงึ มาตรว,าเปน1 ทางกนั ดารจะตOองขOามพระมหาสมทุ รแลลุยเพลงิ กด็ ี ขOาพเจOาจะไปหาเล,าปใ~B หจO งไดO แมOขOาพเจOายังมิทนั ลามหา อปุ ราชกด็ ี ขอท,านใหอO ภยั แก,ขOาพเจOา อยา, เคอื งดOวยเน้ือความขอO น้เี ลย โจโฉจงึ วา, ซ่ึงท,านรขูO ,าวเลา, ปแ~B ลวO จะไป หาก็ตามเถิด แตใ, หOทา, นตรกึ ตรองดใู หเO ห็นควรกอ, น แลOวโจโฉก็ใหOกวนอกู ินโตะT แลวO วา, พร,งุ นเี้ ชOาเราจะยก กลบั ไปเมอื งฮูโตm กวนอูเขOาไปบอกพีส่ ะใภOแลวO ก็จดั แจงส่ิงของทัง้ ปวงแลOวออกมา ครน้ั เวลาเชOาโจโฉกย็ กทหารไป กวน อจู ึงใหOพส่ี ะใภOท้งั สองขึ้นขร่ี ถตามกองทัพโจโฉไป เวลาคำ่ ถงึ ทป่ี ระทบั ตำบลใด โจโฉจงึ ใหOกวนอูกับภรรยาเล,าป~B ทงั้ สองคนนน้ั อย,ูเรือนเดียวกัน หวังจะใหOกวนอคู ดิ ทำราO ยพ่สี ะไภO นำ้ ใจจะไดแO ตกออกจากเล,าปBจ~ ะไดOเปน1 สทิ ธ์ิ แกต, ัว ฝ|ายกวนอใู หOพ่ีสะใภทO ง้ั สองนอนหอO งขาO งในตวั นน้ั ก็นัง่ จุดเทียนดหู นังสอื รักษาพ่สี ะใภอO ยู,นอกประตูยนั รง,ุ มิไดOประมาทสักเวลาหนงึ่ จนถึงเมอื งฮูโตm โจโฉรูOดังนั้นก็เกรงใจกวนอูวา, มคี วามสตั ยแI ลกตัญÄูตอ, เล,าป~B โจโฉจงึ ใหกO วนอกู ับภรรยาเลา, ปBไ~ ปอยู, ณ ตกึ สองหลงั มชี านกลาง กวนอูจงึ ใหพO สี่ ะใภOทั้งสองคนนน้ั อย,ตู กึ หน่งึ แลOวใหO ทหารท่แี กช, ราอยร,ู กั ษาประมาณสิบคน ตวั นนั้ อยูต, กึ หนึ่งระวังรักษาพสี่ ะใภทO งั้ สอง (โจโฉพยายามผกู ใจกวนอแู ตBไมBสำเรจ็ ) ครน้ั อยู,มาวันหน่งึ โจโฉจงึ พากวนอูเขOาไปเฝ^าพระเจOาเห้ยี นเตแO ลOวทลู ว,า กวนอคู นนมี้ ฝี Bมือพอจะเป1น ทหารไดO พระเจาO เห้ียนเตOกม็ ีความยนิ ดีจึงตั้งกวนอเู ป1นนายทหารโจโฉกบั กวนอกู ล็ ากลับมาบOาน โจโฉจึงใหOเชญิ กวนอูกนิ โตTะ จดั แจงใหกO วนอนู งั่ ทสี่ งู กวา, ขนุ นางทงั้ ปวง แลOวใหเO ครอื่ งเงินเครอื่ งทองแลแพรอยา, งดแี กก, วนอูเป1น อันมาก กวนอูรบั เอาสงิ่ ของนัน้ แลวO กล็ าโจโฉกลับมาท่ีอย,ู จงึ บอกเนอื้ ความทงั้ ปวงแกพ, สี่ ะใภแO ลวO เอาส่ิงของ นน้ั ใหO ฝ|ายโจโฉทำนุบำรงุ กวนอูมิใหOอนาทร สามวันแต,งโตะT ไปใหคO รง้ั หนงึ่ หาO วนั ครง้ั หนงึ่ แลOวจดั หญงิ สาวที่ รูปงามสบิ คนใหไO ปอยปู, ฏิบัตกิ วนอูหวงั จะผกู นำ้ ใจใหกO วนอูหลง กวนอใู หOหญงิ สิบคนไปอย,ทู พ่ี ี่สะใภOใชสO อย ครั้น ถงึ สามวันกวนอูจงึ ไปเยอื นพ่สี ะใภคO ร้งั หนงึ่ น่งั อย,แู ต,นอกประตูแลวO ถามว,า พอ่ี ยู,ปกติอย,ูหรือ หรือปว| ยไขO ประการใดบOาง พี่สะใภจO งึ ตอบวา, ปกติอยู,มไิ ดOป|วยไขป, ระการใด เจOารขูO ,าวเล,าปบB~ Oางหรือไม, กวนอูวา, ไม,แจงO แลOว คำนับพสี่ ะใภOลากลบั มา โจโฉรูกO ติ ตศิ ัพทวI ,ากวนอูปฏิบตั พิ ่ีสะใภOสจุ ริตดงั น้นั ก็สรรเสริญกวนอูว,ามีความสตั ยหI า ผูเO สมอมไิ ดO

๑๕ ครั้นอย,ูมาวันหนึ่ง โจโฉใหเO ชิญกวนมากนิ โตTะ เหน็ กวนอูหม, เสื้อขาด โจโฉจงึ เอาเสื้ออยา, งดีใหOกวนอู กวนอูรบั เอาเสอ้ื แลOว จึงเอาเสอ้ื ใหมน, นั้ ใส,ชน้ั ใน เอาเส้ือเก,าน้นั ใสช, น้ั นอก โจโฉเหน็ ดังนนั้ ก็หวั เราะแลวO ถามวา, เอาเส้ือใหมใ, ส,ชนั้ ในนั้นกลัวหรอื กวนอูจงึ ว,าเสือ้ เก,านี้ของเลา, ปB~ใหO บดั นีเ้ ลา, ปBจ~ ะไปอย,ทู ใี่ ดมิไดOแจงO ขOาพเจาO จึง เอาเสื้อผนื น้ใี ส,ชัน้ นอก หวังจะดูต,างหนOาเลา, ปB~ คร้ันจะเอาเส้อื ใหมน, ั้นใส,ชน้ั นอกคนทัง้ ปวงจะครหานินทาวา, ไดO ใหม,แลวO ลืมเก,าโจโฉไดยO ินดังน้ันกส็ รรเสริญกวนอวู า, มีกตัญÄนู ักแต,คิดเสียใจอยู, กวนอูก็ลาโจโฉกลบั มาทอี่ ย,ู ครน้ั อย,มู าวันหน่งึ หญงิ คนใชมO าบอกแกก, วนอวู า, บดั นีพ้ ีส่ ะใภทO ง้ั สองรอO งไหรO ักกนั อยู, ดวO ยเหตุสิง่ ใด มิไดOแจOง กวนอูไดOฟUงดังนนั้ กต็ กใจจงึ เขาO ไปถงึ รมิ ประตแู ลOวถามว,าพ่ีทั้งสองรอO งไหOดวO ยเหตุส่งิ ใด นางกำฮูหยนิ จึง ตอบว,า คนื นพี้ ฝี่ นU เหน็ เล,าปต~B กหลมุ ลงครนั้ ตื่นข้นึ มากต็ กใจจึงแกOฝนU นางบิฮหู ยนิ เหน็ พรอO มกันว,าเลา, ปBต~ ายแลวO พ่จี งึ รOองไหรO ักกวนอไู ดOฟUงดังนั้น พเิ คราะหดI ูเหน็ ฝนU ผดิ ประหลาด สำคญั วา, เลา, ป~Bเปน1 อันตรายก็รOองไหดO Oวย แลOวกวนอจู ึงคิดกลอบุ าย วา, แก,พส่ี ะใภOทงั้ สองหวังจะใหคO ลายความทุกขI จงึ วา, ฝUนนัน้ จะสำคัญเอาเป1นแนม, ิไดO ดOวยพ่ที ้ังสองมนี ้ำใจคดิ ถงึ เลา, ปอ~B ย,ู จึงเผอิญใหOฝนU ทั้งนี้ ใชเ, ลา, ปBจ~ ะเปน1 อันตรายอย,างนัน้ หามไิ ดO พีท่ ั้งสองอยา, เศราO โศกเลย พอคนใชโO จโฉมาบอกกวนอวู ,ามหาอปุ ราชใหOเชิญไป กวนอูกล็ าพส่ี ะใภไO ปหาโจโฉ โจโฉเหน็ หนาO กวนอเู ศรOาหมองจงึ ถามว,า วันนเี้ ราเห็นทา, นไมส, บาย มที ุกขสI ิ่งใดหรอื กวนอูบอกวา, พีส่ ะใภขO OาพเจาO ทง้ั สอง คิดถึงเลา, ปB~ ดวO ยมิรOวู ,าเป1นหรือตายแลOวชวนกนั รOองไหO ขาO พเจOากก็ ล้ันนำ้ ตามไิ ดO โจโฉไดฟO Uงดงั น้ันกป็ ลอบโยน กวนอู แลOวก็ชวนกินโตะT หวังจะใหOคลายความทกุ ขI กวนอูเสพสุราเมามิไดOเกรงใจโจโฉ เอามอื จับหนวดของตวั เขาO แลOวจงึ วา, เกดิ มาเปน1 ชายไมไ, ดทO ำนุบำรงุ แผน, ดนิ ทงั้ เลา, ป~BผOูพนี่ นั้ ก็มีคณุ มา ถาO เราจะเอาใจออกหากบัดน้ี ก็หา ผูOใดจะนับถือว,าเป1นชายไม,โจโฉไดOฟUงดงั นน้ั กค็ ิดว,า กวนอูยังมีใจสัตยIซอ่ื ต,อเล,าปB~อย,ู โจโฉทำเป1นไมไ, ดยO ินจงึ แก ลังถามกวนอวู า, หนวดของท,านประมาณสักกเี่ สOน กวนอูจึงตอบว,าหนวดของขOาพเจOาประมาณหลายรOอยเสOน ครน้ั ถงึ เทศกาลหนาวก็หล,นไปบาO ง ขOาพเจOาจงึ ทำถุงใสไ, วO โจโฉไดฟO งU ดังนน้ั จึงเอาแพรขาวอย,างดี ทำถงุ ใหOกวนอู สำหรบั ใส,หนวด กวนอูรบั เอาถงุ นน้ั แลวO ก็ลากลบั มาท่อี ย,ู ครัน้ เวลาเชาO กวนอูเขOาไปเฝา^ พระเจOาเห้ยี นเตOทอดพระเนตรเห็นกวนอูใสถ, ุงหนวดดังน้นั จงึ ตรัสถามว,า ถงุ ใสส, งิ่ ใดแขวนอยู,ทีค่ อนั้น กวนอูจึงทูลวา, ถุงนี้มหาอุปราชใหขO OาพเจOาสำหรบั ใสห, นวดไวO แลOวกวนอกู ็ถอดถวาย ใหOทอดพระเนตร พระเจOาเหยี้ นเตOเห็นหนวดกวนอยู าวถึงอกเสOนละเอยี ดงามเสมอกนั แลวO ตรสั สรรเสรญิ ว,ากวน อูนห้ี นวดงาม จงึ พระราชทานช่อื วา, บีเยยี งกงm แปลภาษาไทยวา, เจOาหนวดงาม แลOวก็เสดจ็ ขึน้ โจโฉกับขนุ นาง ทง้ั ปวงแลกวนอูก็ออกจากที่เฝ^า มาถึงประตูวังกวนอกู ข็ ้นึ มาO ตามโจโฉไป คร้นั ถึงหนOาบOานกวนอกู ล็ าโจโฉจะมา ทอ่ี ย,ู

๑๖ โจโฉเห็นมาO กวนอผู อม จึงถามว,าเหตใุ ดมาO จึงผอมไมส, มตวั ท,าน กวนอจู งึ ตอบวา, มาO ตวั นี้มกี ำลงั นอO ย ทานกำลังขาO พเจOามไิ ดจO งึ ผอม โจโฉไดฟO งU ดังน้ันจงึ ใหOทหารไปเอามOาเซก็ เธาวIมา แลOวถามกวนอวู ,า มOาตวั นี้เปน1 ของผOใู ดทา, นรจูO ักหรือไม, กวนอูจึงวา, มOาตัวนขี้ องลโิ ปข^ าO พเจาO รOจู ักอยู, โจโฉก็ใหจO ดั แจงเครือ่ งมOาพรOอมแลOวกใ็ หO กวนอู กวนอมู คี วามยนิ ดลี งจากมOาคกุ เข,าลงคำนบั แลOววา, ซงึ่ มหาอปุ ราชใหOมาO ตัวน้ีแกข, OาพเจาO น้ันคุณหาทีส่ ุด มไิ ดO โจโฉไดฟO Uงดังน้ันกค็ ิดกร่ิงใจจงึ ถามว,า เราใหเO งินทองส่งิ ของแกท, า, นมาเป1นอนั มากกไ็ มย, ินดี ท,านไมว, ,า ชอบใจแลมีความยนิ ดีเหมือนเราใหมO Oาตัวน้ี เหตไุ ฉนท,านจึงรกั มาO อันเปน1 สตั วIเดยี รจั ฉานมากกว,าทรัพยIสิง่ สินอีก เล,า กวนอูจงึ ตอบวา, ขาO พเจาO แจงO ว,ามOาเซก็ เธาวตI ัวนมี้ กี ำลังมาก เดนิ ทางไดOวันละหม่นื เสOน แมOขOาพเจาO รขูO ,าววา, เลา, ปอB~ ย,ทู ใี่ ด ถึงมาตรวา, ไกลกจ็ ะไปหาไดโO ดยเร็ว เหตุฉะนี้ขOาพเจOาจงึ มคี วามยินดี ขอบคุณมหาอุปราชมากกวา, ใหสO ่งิ ของท้ังปวง โจโฉไดOฟUงดังนนั้ ยิ่งมีความนอO ยใจ แลOวคดิ วา, เราเสยี ทีที่ทำนบุ ำรุงกวนอดู วO ยยศศกั ด์ิศฤงคารบริวาร กวนอกู ค็ ดิ รักเลา, ปBอ~ ยม,ู ิไดขO าด กวนอูกล็ าโจโฉไปทอี่ ยู, โจโฉจึงถามเตยี วเลี้ยวว,า เราเลีย้ งกวนอกู ถ็ ึงขนาดฉะน้ี แลOว กวนอูยังมีน้ำใจผกู พันรกั เลา, ปอB~ ยู,เราจะคดิ อ,านประการใดกวนอจู ึงจะเอาใจออกหากเล,าป~B เตียวเล้ียวจงึ ว,า ขอใหงO ดอย,สู ักเวลาหนงึ่ กอ, น ขOาพเจOาจะไปวา, กล,าวลองความคดิ กวนอูดวู ,าจะมีใจสัตยIซือ่ ตอ, เลา, ปเ~B ท่ยี งแทหO รือ หรือจะคดิ อา, นยกั ยาO ยประการใดบOาง ครั้นเวลาร,ุงเชาO เตยี วเล้ยี วจงึ ไปหากวนอูถOอยทถี Oอยคำนบั กัน เตยี วเลีย้ วจึงว,าแกก, วนอวู า, ต้งั แตม, หา อปุ ราชไดOท,านมาไวกO ็มีความยินดีทำนบุ ำรุงทา, นเป1นอนั มากเพราะมีความเมตตาทา, น กวนอจู งึ วา, ทกุ วันนีม้ หา อปุ ราชชบุ เล้ียงเราจงึ ไดมO คี วามสขุ คุณนนั้ มีเป1นอนั มาก แตจ, ะไดวO ายคิดถงึ เล,าปBน้ันหามไิ ดO เตียวเลี้ยวจึงตอบว,า ธรรมดาเกดิ มาเปน1 ชายใหOรOจู กั ที่หนกั ทเี่ บา ถาO ผใูO ดมิไดรO Oจู กั ทหี่ นักท่ีเบา คนทัง้ ปวงก็จะลว, งตเิ ตียนวา, ผนูO นั้ หา สติปญU ญาไม, อนั มหาอุปราชน้มี ีน้ำใจเมตตาทา, น ทำนบุ ำรงุ ทา, นยงิ่ กว,าเล,าปB~อีก เหตใุ ดทา, นจงึ มใี จคดิ ถงึ เลา, ปB~อย,ู กวนอจู ึงว,า ซ่งึ มหาอุปราชมคี ุณแกเ, รากจ็ ริงอย,ู แต,จะเปรียบเล,าป~นB ัน้ ยังมไิ ดOดOวยเล,าปBน~ น้ั มคี ุณแก,เรา กอ, น ประการหน่ึงก็ไดสO าบานไวOต,อกนั ว,าเปน1 พน่ี Oอง เราจึงไดตO งั้ ใจรกั ษาสตั ยอI ยู, ทกุ วนั นเ้ี ราก็คดิ ถงึ คุณมหา อุปราชอยมู, ไิ ดขO าด ถึงมาตรวา, เราจะไปจากก็จะขอแทนคุณเสียกอ, นใหมO ชี อ่ื ปรากฎไวOเราจึงจะไป เตยี วเล้ียวไดO ฟUงดังน้ันจึงถามกวนอวู า, ถาO เลา, ปถ~B งึ แก,ความตายแลOว ท,านจะอยู,กบั มหาอุปราชหรอื หรือจะคิดประการใด กวน อจู งึ ตอบว,า ตัวเราเกิดมเปน1 ชายรกั ษาสัตยIมิใหOเสยี วาจาถงึ มาตรวา, เล,าปจB~ ะถึงแก,ความตาย เราก็จะตายไปตามความที่ไดOสาบานไวO

๑๗ เตยี วเลีย้ วเห็นกวนอนู ัน้ มีใจสตั ยIซื่อตอ, เล,าปอ~B ย,เู ป1นมัน่ คง ก็ลากลบั มา จงึ เอาเน้อื ความทง้ั ปวงบอก แก,โจโฉทกุ ประการ โจโฉไดฟO Uงดงั นัน้ ก็ทอดใจใหญ, มคี วามวติ ก ซึ่งจะเอากวนอูไวOใหOขาดจากเล,าปB~ กไ็ ม,สมคดิ แลวO สรรเสริญกวนอูวา, มคี วามสตั ยIซอื่ มน่ั คงนักชุนฮกจึงว,าแก,โจโฉวา, อนั ความคิดกวนอูนัน้ จะแทนคุณมหา อปุ ราชเสยี กอ, น แลวO จึงจะไปจาก ถาO มีศกึ มากอ็ ย,าใหOกวนอูออกอาสา แมOกวนอยู ังไม,มีความชอบกจ็ ะอย,ดู วO ย มหาอุปราช โจโฉไดฟO งU ดงั นัน้ กเ็ หน็ ชอบดวO ย

กรงิ่ ใจ ๑๘ กันหยง กำฮูหยนิ คําอธบิ ายศัพทแ9 ละขอ5 ความ กินโตะE คลางแคลงใจ กินน้ำสบถ ทหารของเล,าป~B เมื่อลโิ ป^ขดั แยOงกับเลา, ป~B ซุนเขยี นแนะใหเO ล,าปไ~B ปพง่ึ โจโฉ เล,าปBจ~ งึ ใหกO ันหยง กุยแก ถือหนังสือไปหาโจโฉเพื่อขอใหOโจโฉส,งทัพมาชว, ย (ดู บติ กT ) ภรรยาของเลา, ปB~ มีนอO งสาวชื่อบฮิ ูหยนิ ซง่ึ เปน1 ภรรยาของเล,าป~เB ช,นกนั กวนอรู ักและนบั ถือท้งั เกลือก สองนางเหมอื นพสี่ ะใภO เคาทู กนิ เล้ียงดวO ยอาหารอย,างดโี ดยนงั่ ลอO มวงกนั ท่โี ตะT (ต,อมาลักษณะการรมุ ลOอมนี้ทำใหคO ำวา, กนิ งักจิ้น โตะT มีความหมายโดยปรยิ ายว,า รมุ ทำราO ย) ซหิ ลง ดม่ื นำ้ สาบานซง่ึ อาจเป1นน้ำพทุ ธมนตI นำ้ เทพมนตรI หรือสรุ าผสมเลือดที่ผูOรว, มสาบานกรีดใหO ซนุ เขยี น หยดลงแลOว ดื่มประกอบกบั คำปฏิญาณ เช,น จะไม,ทรยศตอ, กนั เป1นตOน ซุนฮก ที่ปรึกษาคนสำคญั ของโจโฉ เป1นคนฉลาด รูกO ลศึก และมีความคิดรอบคอบ กุยแกมักใหO คำแนะนำเพ่ือ มใิ หโO จโฉดว, นตัดสนิ ใจ โจโฉเชอ่ื ฟงU กยุ แกจึงไดเO ปรียบ ในการศกึ หลายครงั้ เมอ่ื เซก็ เธาว9 กยุ แกตาย โจโฉเสยี ใจมาก ต,อมาเมอ่ื โจโฉหลงกลจิวย่ีถกู เผาทัพพ,ายยับเยนิ โจโฉรอO งไหคO ดิ ถึง กุยแกวา, ถOากุยแกอย,ูกค็ งจะทัดทานไม,ใหO ตนหลงกลขOาศึกเชน, น้ี ตอ5 งใจ หากวา, ตังสิน ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเลย้ี ว) ตนั เตง\\ ทหารของโจโฉ (ดู เตียวเลี้ยว) ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเลี้ยว) ที่ปรึกษาคนสำคัญของเลา, ปB~ เป1นผOนู ำความไปบอกกวนอวู ,าโจโฉยกทพั มาตเี มืองชจี ๋วิ ของเล,า ปB~ แลOวถอื หนงั สอื ของเล,าป~BไปใหOอOวนเส้ียวเพอื่ ขอกำลังทพั ไปชว, ยรบกบั โจโฉ ทป่ี รึกษาคนสำคญั ของโจโฉ เดมิ อย,กู ับอวO นเสยี้ วแต,เม่อื เหน็ ว,าอวO นเส้ยี วเปน1 คนหยาบชาO จึง สมคั รใจไปอย,ูกับโจโฉ โจโฉเชอ่ื ฟงU คำแนะนำของซนุ ฮกเสมอมา เมือ่ โจโฉไดOเป1นมหาอปุ ราชผOู มีอำนาจสงู สุดกไ็ ดแO ต,งตง้ั ซนุ ฮกเปน1 ขุนนางผูใO หญฝ, |ายพลเรอื น เปน1 ชือ่ มาฝเB ทาO ดแี ละมีกำลังมาก เดมิ เปน1 มาO ทล่ี โิ ป^ ไดรO ับจากตัง๋ โตะT เม่อื โจโฉคดิ กำจัดลโิ ป^ไดO สง, คนไปลอบลักมาO เซก็ เธาวIของลโิ ปม^ าเพอ่ื ตดั กำลงั มใิ หลO โิ ปห^ นไี ดO เมือ่ โจโฉเขOาโจมตลี ิโป^จงึ จนมมุ และถูกสงั หาร ในทีส่ ุด มาO เซ็กเธาวIจงึ ตกเป1นของโจโฉศึกครงั้ นัน้ โจโฉช,วยเล,าปร~B บกบั ลิ โป^ กวนอซู ่งึ อย,ูในการศึกดOวย จึงจำมาO เซ็กเธาวไI ดOเมอื่ โจโฉใหมO าO เซก็ เธาวIแก,กวนอถู ูกใจ ถูกใจ ขุนนางผูใO หญ,ของพระเจOาเหีย้ นเตO เป1นผOพู าพระเจOาเหี้ยนเตหO นีภัยจากผOูคดิ ราO ย ตงั สนิ เคย ร,วมมือกับมาO เทงO คิดกำจัดโจโฉ แตถ, ูกโจโฉสงั หารเสียก,อน ทหารเมอื งชจี ๋วิ เม่ือคร้ังเมืองชจี ว๋ิ เป1นของลิโป^ ตนั เตmงเปน1 ไสOศกึ ใหโO จโฉมาตเี มอื งชีจวิ๋ ไดO ต,อมาโจโฉเสียเมอื งนี้ใหOแกเ, ลา, ปB~ เมือ่ โจโฉยกมาตเี มืองชีจ๋ิวคนื จากเลา, ป~B ตันเตmงกเ็ ปÇดประตู เมืองรบั โจโฉเพ่อื เอาความดีความชอบ

๑๙ ตีตัวตายกBอนไข5 ตีตนก,อนไขO กังวล ทุกขIรOอนหรอื หวาดกลัวในเรอื่ งทีย่ งั ไมเ, กดิ ข้นึ เตียนหอ5 ง ที่ปรกึ ษาคนสำคญั ของอOวนเส้ยี ว เมื่อโจโฉตเี มืองชีจ๋ิวของเล,าปB~ เล,าปB~ส,งคนไปขอความ ชว, ยเหลอื จากอOวนเส้ยี ว เตยี นหOองแนะนำใหOอวO นเสีย้ วชว, ยเล,าปB~สูOรบ แต,อOวนเส้ียวเปน1 ห,วง บตุ รของตนจึงไม,คิดจะยกทพั ไปชว, ยเลา, ปB~ ทำใหเO ตียนหOองขดั ใจ ตอ, มาเมอื่ อวO นเส้ยี วจะยกทัพ ไปปราบโจโฉ เตียนหอO งคัดคาO น อวO นเสยี้ วไมพ, อใจ จงึ ใหเO อาตวั เตียนหOองไปจำคกุ เตยี วเล้ียว เคยเป1นทหารฝ|ายลิโปใ^ นศกึ ครงั้ เดียวกันน้ีเตียวเลย้ี วถูกจบั เป1นเชลย โจโฉจะฆ,าเสียแต,กวนอู ขอรOองไววO า, เตยี วเลย้ี วเป1นคนซือ่ สตั ยIควรเลย้ี งไวเO ตียวเลีย้ วจงึ มาอย,ูกับโจโฉและอาสาเป1นผูO เกลี้ยกล,อมกวนอเู พราะเคย รจOู ักกันมาเม่อื คร้งั โจโฉยกทัพไปทำศึกกบั เลา, ปBท~ ่ีเมือง เสยี วพ,าย โจโฉแบง, ทหารเปน1 ๑๑ กอง ใหOอยูร, กั ษา คา, ยกองหนึง่ ใหไO ปสกัดอย,ูปากทาง ๒ กอง และใหO ซ,มุ อยู,นอกคา, ยคอยตีกระหนาบ ๘ กอง แม,ทัพ ๘ กองนไี้ ดแO ก, เตียวเลย้ี ว เคาทู อกิ ๋ิม ลเิ ตยี น ซิหลง งักจิ้น แฮหัวตุนO และแฮหวั เอย๋ี น ทำใหกO องทัพของ เตยี วหุยซึง่ ชว, ยเล,าปBร~ บนั้นแตก พา, ย แตBงโตะE เลีย้ ง จดั อาหารเล้ียง ทอดใจใหญ, ถอนใจดวO ยความสิน้ หวัง เทยี หยก ที่ปรึกษาของโจโฉ เปน1 ผทOู ่สี ามารถอา, นสถานการณI และอ,านใจคนไดOดี เม่อื เลา, ป~Bมาพง่ึ โจโฉ เทียหยก แนะนำใหOโจโฉจบั เล,าปฆ~B า, เสยี เพราะเล,าปม~B กั ใหญใ, ฝ|สูงอาจเป1นภัยในภายหนาO แต,โจ โฉไม,ทำตามคำของเทียหยก เมือ่ โจโฉอยากไดOกวนอูมาอยกู, ับตน เทียหยกคิดกลใหO กวนอูจน มมุ แลวO เตียวเลีย้ วซึง่ ชอบพอกับกวนอูกเ็ ขาO ไป เกลีย้ กลอ, มกวนอไู ดสO ำเร็จ ครัน้ กวนอูหนีโจโฉ ไป เทยี หยก ก็แนะนำใหโO จโฉรบี กำจดั กวนอู แต,โจโฉไมท, ำตามคำ ของเทียหยก เม่ือโจโฉแตก ทัพเรือหนีไปพบกวนอู สกดั ทพั อย,ู เทียหยกอ,านใจกวนออู อกจึงแนะนำใหO โจโฉเจรจาขอทาง จนกวนอูใจอ,อนยอมปล,อยโจโฉไป บติ กE ท่ีปรกึ ษาของเลา, ปB~ เป1นพีช่ ายของบฮิ ูหยนิ ภรรย ๒ ของเลา, ปB~ เมอื่ เลา, ปB~หนีออกจากเมืองชีจว๋ิ ไ บติ Tกกบั บฮิ องและกนั หยงรักษาเมืองไวO แตท, ั้งสามเกรงกำลังทพั ของโจโฉจงึ พากันหนีออกจาก เมือง เม่อื จูลง, ฝ|าทัพโจโฉไปชว, ยอาเตTา (บตุ รเลา, ป~B) ไดOชว, ยบิฮหู ยินกับบิตTกออกมาดOวย บิฮอง นอO งชายของบติ Tก (ดู บติ กTุ ) บฮิ หู ยนิ ภรรยาของเล,าปB~ (ดู กำฮหู ยิน) ปลงใจ ไวOวางใจ เปน] ใจประนอมกันเขา5 คเิ ห็นตรงกัน ผูกความรัก มีใจผกู พนั ดOวยความรัก มหาอปุ ราช ในทนี่ ห้ี มายถงึ โจโฉ มอกาย ท่ปี รกึ ษาของโจโฉ เปน1 ผฝูO กÜ ทหารของโจโฉ ม5าใช5 คนทมี่ ีหนาO ท่สี ,งสารโดยขม่ี าO ไปอย,างรวดเร็วเจาO เมืองเสเหลียง เคยรว, มมือกบั ตงั สินคดิ กำจัดโจ โฉ

๒๐ ตังสนิ ถูกโจโฉสงั หารเสียก,อน ส,วนมาO เทงO รอดตาย ในครง้ั นั้น แตภ, ายหลังมOาเทงO กถ็ กู โจโฉลวง ไปสังหาร เม่ือหน5า ตอ, ไปภายหนOา ยังไมแ5 จง5 ยงั ไม,รOูแน,ชดั ลงใจด5วย ยอมปลงใจ ยอมเขาO ขาO ง ลเิ ตียน ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเลี้ยว) เลBาต5าย แม,ทพั ของโจโฉ คร้ังหนง่ึ ไปรบกบั เล,าปแB~ ลวO แพOถูกจบั ไดO เลา, ปใB~ หปO ล,อยตัวกลับไป โจโฉโกรธ จะประหารเลา, ตOาย แตท, ี่ปรึกษาทัดทานไวO โจโฉจึงปลดเลา, ตาO ยลงเปน1 ไพร, เสน5 มาตราวดั ความยาวแบบโบราณ ๑ เสOน = ๒๐ วา เหี้ยนเต5 พระเจOาเหีย้ นเตOเปน1 โอรสพระเจOาเลนเตO ครองราชยตI ,อจากพระบดิ า แตอ, ำนาจตกอยู,แก,ต๋งั โตะT ขุนนางอธรรม หลังจากตง๋ั โตTะถกู ลิโป^สงั หารแลวO สมุนของต๋ังโตะT ซ่งึ กมุ อำนาจอยู,ก็ยงั บบี คน้ั พระเจOาเหี้ยนเตอO ยู,เสมอ พระเจาO เหย้ี นเตจO งึ ใหOเรียกโจโฉมาปราบ แตเ, มือ่ โจโฉไดOครอง อำนาจกก็ ลบั ข,มขูพ, ระเจาO เห้ยี นเตOอีกต,อมาโจผี บตุ รโจโฉไดOอำนาจสืบต,อจากบิดากช็ งิ ราช สมบตั ิ แลวO ปลดพระเจOาเหย้ี นเตOใหOมีหนOาท่เี พียงเก็บส,วยยงั ชพี ไปตลอดชีวติ อ5วนถำ เจOาเมอื งเซียงจว๋ิ เปน1 บตุ รของอวO นเสยี้ ว เมื่อเล,าปBห~ นีศึกโจโฉจะไปขอพึง่ อOวนเสีย้ วไดพO บ อOวนถำกอ, นอวO นถำ ตOอนรับเล,าปอB~ ย,างดี แลOวส,งสารไปแจOงบดิ า และใหทO หารคุมO กันพาเล,าปB~ ไปยังเมือง กจิ ๋วิ ของบิดา อว5 นเสยี้ ว เคยเปน1 นายทหารผOใู หญ, เมือ่ ตง๋ั โตTะเขOากุมอำนาจใน เมืองหลวง อวO นเส้ียวกห็ นไี ปอยเู, มอื งกิ จิว๋ ครน้ั ไดOข,าว วา, โจโฉรวมพลเพื่อกำจัดตัง้ โตะT อOวนเสยี้ วยกทพั ไป ร,วมดวO ย เม่อื โจโฉยกทัพ ไปรบกบั เล,าปท~B ีเ่ มืองชจี ิ๋ว เล,าปสB~ ,งสารไปขอใหOอวO นเส้ียวยกทพั ไปชว, ยแต,อวO นเสยี้ วเกรงจะรบ ไมช, นะจงึ ปฏิเสธไป แต,บอกไปวา, ถOาเลา, ปBอ~ ับจนกใ็ หไO ปหาตนจะชว, ยเหลือเมอื่ เล,าปพ~B ,ายศึกโจ โฉไดหO นไี ปพ่งึ อOวนเสย้ี ว อกิ ม๋ิ ทหารของโจโฉ (ดู เตียวเลย้ี ว) เอาใจออกหาก หา, งเหนิ ไป ไมร, ,วมมือร,วมใจเหมอื นเดมิ ออกหาก คอื ออกมาตา, งหาก สำนวนนีป้ Uจจบุ นั มักใชO กันวา, เอาใจออกห,าง แฮหัวตุ5น ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเล้ียว) แฮหวั เอี๋ยน ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเล้ียว)

๒๑ คณุ คาB ด5านเนอื้ หา ๑) รูปแบบ สามกTกเป1นยอดวรรณคดีความเรยี วนทิ าน เป1นวรรณคดรี OอยแกOวแปลจากภาษาจีนมาเป1นภาษาไทย แลวO เรยี บเรียงใหมด, OวยถอO ยคำท่ีสละสลวย กะทดั รัด เขาO ใจง,าย มีสำนวนโวหารเปรยี บเทียบลึกซึง้ คม คายและมีคตธิ รรม ๒) องค9ประกอบของเร่อื ง จำแนกหัวขอO ตา, งๆไดดO ังนี้ ๒.๑ สาระ เรอ่ื งสามกTกตอนกวนอูไปรบั ราชการโจโฉ กลา, วถงึ โจโฉต้ังตัวเป1นมหาอปุ ราชในสมัยพระเจาO เหย้ี นเตO ตOองการกำจดั เลา, ปซ~B งึ่ ครองเมอื งซจี ิ๋ว และเขาO ยึดเมอื งไดสO ำเร็จ เล,าปB~หนไี ปเมอื งกจิ ว๋ิ จากนัน้ โจโฉกย็ กกองทัพ ไปตีเมืองแหฝO อ} ของกวนอู เม่อื โจโฉจบั กวนอไู ดOและใหเO ตียวเลีย้ วเกล้ยี กลอ, มกวนอูใหมO าอยดู, Oวย กวนอูยอม จำนวนขอสญั ญาสามขOอ โจโฉยอมรับเงอ่ื นไขของกวนอู โจโฉทำตามสัญญาของกวนอทู งั้ ๓ ขอO เอาใจกวนอู และพสี่ ะใภOของกวนอูอยา, งดี แตก, วนอูก็ไม,ไดOมีนำ้ ใจตอบโจโฉ ยังคงซ่ือสตั ยIและจงรักภกั ดตี อ, เล,าป~อB ยา, งแนบ แนน, โจโฉคิดนOอยใจแตก, เ็ ช่อื ในความกตญั Äขู องกวนอู วา, คงจะไมห, นีไปจนกว,าจะไดตO อบแทนบญุ คณุ ความ ซอ่ื สัตยกI ตัญÄแู ละการใชกO ลอบุ ายเจรจาโนOมนาO วใจเป1นสิ่งสำคญั ของเรอ่ื งในตอนน้ี ๒.๒ โครงเร่อื ง การลำดบั เหตุการณIตา, งๆ แต,ละขน้ั ตอนในเรอ่ื งสอดคลOองสมั พนั ธIกนั จนแสดงใหOเห็นถึงแนวคิดทก่ี วี ตอO งการสอ่ื ออกมาอยา, งชัดเจน ในเร่ืองความซอื่ สัตยขI องกวนอู สามกกT ตอนท่เี รยี นเปน1 การทำสงครามของโจโฉ กับเลา, ปแ~B ละกวนอู โจโฉมีทหารเอกคอยใหคO ำปรกึ ษาและวางกลอุบายในการศึก จนสามารถเอาชนะเล,าปB~และเกลย้ี กล,อมใหOกวนอู เขาO มาอยฝ,ู |ายตน แต,ในที่สุดโจโฉกไ็ ม,สามารถชนะใจกวนอูผมูO ีความซ่อื สตั ยจI งรกั ภักดตี ,อเลา, ป~ไB ดO ๒.๓ ฉากและบรรยากาศ เรอ่ื งสามกกT สมยั พระเจOาเหี้ยนเตOเกดิ ความแตกแยกแยง, ชิงอำนาจกนั ตอน กวนอูไปรับราชการกับโจ โฉ เป1นช,วงท่ีโจโฉมีอำนาจต้ังตัวเป1นมหาอุปราชและเป1นผOูสำเร็จราชการแทนพระเจาO แผ,นดิน โจโฉขยาย อทิ ธพิ ลยกทพั ไปปราบหวั เมอื งต,างๆ ๒.๔ ตัวละคร ในเรอ่ื งสามกTก ตอน กวนอูไปรับราชการกับโจโฉมตี วั ละครทมี่ บี ทบาทสำคญั ดังนี้ ๑) กวนอู เปน1 ชาวเมอื งฮอต้ังไก,เหลียง เป1นพน่ี Oองร,วมสาบานกับเลา, ปB~และเตยี วหุย มีงOาวยาวสบิ เอด็ ศอก หนัก แปดสิบสองช่งั เปน1 อาวุธประจำกาย เป1นบรุ ษุ ผมูO หี นวดงามและรูปงาม ลกั ษณะนิสัยและพฤติกรรมท่ี เด,นชดั ของกวนอูท่ปี รากฏในเนื้อเร่ืองตอนนี้ ดงั น้ี

๒๒ • เป1นผมOู ีความซอ่ื สตั ยIและกตัญÄตู ,อผูOมีบญุ คุณทุกคนดังปรากฏตอนท่เี ตยี วเลยี้ วลองถามความคิดของ กวนอูที่มตี ,อโจโฉ กวนอตู อบวา, ตวั อยา, ง “ซง่ึ มหาอุปราชมีคณุ แก,เราก็จริงอย,ู แต,เปรยี บเลา, ปนB~ ั้นยงั มิไดO ดOวยเลา, ปBน~ ้ันมีคุณแก,เราก,อน ประการหน่งึ ก็ ไดOสาบานไวตO อ, กนั วา, เปน1 พนี่ อO ง เราจึงไดOตั้งใจรกั ษาสัตยอI ย,ู ทุกวนั นเ้ี ราก็คิดถึงมหาอปุ ราชอยมู, ไิ ดOขาด ถงึ มาตรว,าเราจะไปจากก็จะขอแทนคุณเสยี กอ, นใหOมชี อ่ื ปรากฏไวOเราจงึ จะไป ” ทั้งนี้ตลอดระยะเวลาที่เล,าป~Bไมอ, ยู, กวนอกู ็ปฏบิ ตั ติ นตอ, ภรรยาทั้งสองของเลา, ปB~อยา, งสจุ รติ ใจและใหOเกยี รติอย,าง สม่ำเสมอมใิ หOเป1นทคี่ รหา จนโจโฉสรรเสริญในความซ่ือสัตยIของกวนอู ดังความวา, “ครน้ั ถงึ สามวันกวนอจู งึ ไปเยือนพี่สะใภคO รั้งหน่ึง นง่ั อยแ,ู ต,นอกประตแู ลOวถามวา, พ่ีอยู,ปกติอย,ูหรอื หรอื ป|วย ไขปO ระการใดบOาง พีส่ ะใภจO งึ ตอบวา, ปกตอิ ยู,มไิ ดOป|วยไขOประการใด เจาO รขูO า, งเลา, ปข~B Oางหรือไม, กวนอวู า, ไม, แจOง แลวO คำนับพ่ีสะใภOลากลับมา โจโฉรูOกติ ตศิ ัพทIวา, กวนอปู ฏบิ ัติพสี่ ะใภOสุจรติ ดงั นน้ั กส็ รรเสริญกวนอวู า, มี ความสตั ยIหาผูเO สมอมไิ ดO” • เปน1 ผมOู ีความชำนาญในการรบ กวนอูเป1นผูOทมี่ ีความกลOาหาญ เด็ดเดีย่ ว มีความชำนาญในการสรOู บ และมีความเช่อื ม่นั ในฝมB ือการรบของตนเอง ดงั จะเหน็ ไดOจาดตอนทีโ่ จโฉกล,าวชน่ื ชมฝมB ือการรบของ กวนอใู หOเหล,าทหารฟงU และตอO งการกวนอมู าร,วมกองทัพดOวย ตวั อย,าง “ซุนฮกจึงว,า ขาO พเจาO รูOกติ ติศพั ทIวา, เล,าปBใ~ หOกวนอูรักษาครอบครวั อยเ,ู มืองแหOฝ}อ ซ่ึงท,านจะยกทัพไปตนี ้นั ควรนัก ถOาละไวอO วO นเสย้ี วกจ็ ะยกมาพาเอาครอบครัวเล,าปBไ~ ป โจโฉจึงตอบว,า อนั กวนอูนั้นมีฝมB ือกลOาหาญ ชำนาญในการสงคราม เราจะใครไ, ดตO วั มาเลย้ี งเปน1 ทหาร เราจะแตง, คนใหไO ปเกลี้ยกล,อมจงึ จะได”O เตยี วเลย้ี วเกล้ยี กลอ, มกวนอูใหOมารับราชการกบั โจโฉ โดยกลา, วถงึ ความสามารถของกวนอูในการสูOรบวา, “อกี ประการหน่งึ นั้น ทา, นก็มีฝมB อื กลาO หาญ แลOวแจOวใจในขนบธรรมเนียมโบราณมาเปน1 อันมาก เหตุใดท,าน จงึ ไมร, กั ษาชีวติ ไวOคอยทา, เลา, ปB~ จะไดชO ,วยกันคิด การทำนุบำรงุ แผ,นดินใหอO ย,เู ย็นเป1นสุข” ๒) โจโฉ เปน1 ชาวเมอื งตนั สวิ และอย,ูในตระกลู ขุนนางมาก,อน โจโฉเปน1 ผOูมสี ตปิ ญU ญาเฉลยี วฉลาดและมคี วาม เป1นผOนู ำ แตใ, นขณะเดียวกันกเ็ ป1นผOูทีม่ ีเลห, Iเหลยี่ มกลอบุ ายโดย ตอนกวนอูไปรบั ราชการกบั โจโฉ ไดO แสดงลกั ษณะนสิ ัยและพฤตกิ รรมของโจโฉทเี่ ด,นชดั ดังน้ี • เป1นผทOู ่ชี ำนาญในการวางกลอุบายศึก โจโฉสามารถวเิ คราะหกI ารศึกและวางกลอุบายการศึกท่ี ซับซอO นจนฝ|ายขาO ศกึ คิดไมถ, ึง กว,าขาO ศกึ จะรูตO ัวก็ตกหลุมพราง เสียเปรยี บโจโฉเสยี แลOว ดังจะเห็นไดO จากตอนทีโ่ จโฉจะยกทพั ไปโจมตเี มอื งซจี ๋วิ ของเลา, ปB~

๒๓ ตวั อยา, ง “โจโฉจงึ ใหOแบง, ทหารเปน1 สิบเอ็ดกอง กองหนึง่ ใหOอยรู, ักษาคา, ย แปดกองน้ันใหOนายทหารเอก คมุ ทหารเลวยก แยกออกไปซมุ, อยู,นอกค,ายท้ังแปดทิศ ถาO เห็นกองทัพผูใO ดยกมาปลนO คา, ย ก็ใหOทหารทัง้ แปดกองตกี ระหนาบ ลOอมเขาO มา สองกองนนั้ ใหOแยกกนั ไปต้งั สกัดอย,ูปากทางเมอื งชจี ิว๋ กองหนึ่ง เมอื งแหOฝอ} กองหน่งึ ” • เป1นผูOท่ีมีวาจาสัตยI เม่อื โจโฉรับปากเรอ่ื งใดแลวO กม็ ไิ ดคO นื คำดงั ที่โจโฉรบั สญั ญา ๓ ขอO เพ่อื ใหกO วนอู ยินยอมรับราชการอยู,กบั โจโฉ โจโฉกไO ดกO ระทำตามสัญญาที่รบั ปากไวO เมื่อกวนอขู อคำม่ันในสัญญา จากโจโฉ โจโฉจึงกล,าวยำ้ ตวั อย,าง “ โจโฉจึงว,าซ่ึงปฏญิ าณของท,านนน้ั เราไดสO ัญญาเขาไวOแลวO ครั้นจะใหไO ปตดิ ตามเอาตวั มาบดั น้ีกจ็ ะเสยี วาจา ไป” • เปน1 ผทOู ่ีชน่ื ชอบผทOู ่ีมคี วามซอ่ื สัตยI นบั เป1นลักษณะนิสยั ท่ีเด,นมากในตอนนี้ โจโฉมคี วามปรารถนาท่จี ะ ไดกO วนอูมารบั ราชการเพือ่ เป1นกำลงั แก,ตนเองสบื ไป จึงพยายามทำทุกอย,างเพือ่ ผกู ใจกวนอู และ แมOวา, โจโฉจะไมส, ามารถเหน่ียวรัง้ กวนอูไวOไดO โจโฉกย็ งั สรรเสรญิ ในความซ่อื สัตยIและกตญั Äูทก่ี วนอูมี ต,อเลา, ป~Bเสมอ ตัวอย,าง ตอนทโี่ จโฉชวนกวนอูมากนิ โตะT โจโฉเหน็ เสอ้ื กวนอูขาด จึงใหOเสอ้ื ตัวใหม,แกก, วนอู แตก, วนอกู ลับสวมเสอื้ ตวั เก,า ทบั เสอื้ ตัวใหม,ไวO โดยใหOเหตุผลที่สะเทือนใจโจโฉ แต,โจโฉกย็ ังไมว, ายสรรเสรญิ ในความซ่ือสัตยIและกตญั Äทู ี่กวน อมู ตี อ, เล,าป~B ดังความว,า “กวนอจู งึ ว,าเสอื้ เกา, นี้ของเล,าปB~ใหO บัดนี้จะไปอยทู, ่ใี ดมไิ ดแO จOง ขOาพเจาO จงึ เอาเส้ือผนื น้ี ใสช, ้นั นอก หวงั จะดูตา, งหนOาเล,าป~B ครนั้ จะเอาเส้ือใหม,ใสช, ้ันนอก คนท้ังปวงจะครหานนิ ทาว,าไดOใหม,แลOวลืม เก,า โจโฉไดยO นิ ดังนั้นก็สรรเสรญิ กวนอวู ,ามกี ตญั Äูนัก แตค, ิดเสียใจอย,ู กวนอูก็ลาโจโฉกลับมาทีอ่ ย”,ู ๒.๕ กลวิธกี ารแต,ง กวใี ชOกลวิธีบรรยายเลา, เรือ่ งอยา, งละเอยี ด บางตอนใหตO ัวละครเป1นผOูเลา, ดวO ยการใชบO ทสนทนา นำ ซ่งึ จากบทสนทนานที้ ำใหOผอOู ,านไดทO ราบเรอ่ื งราวความเป1นมาของเรื่อง ตลอดจนทราบลกั ษณะ นสิ ัยใจคอและอารมณIของตวั ละครไดO

๒๔ คณุ คาB ดา5 นวรรณศิลป` ๑.การใชถO Oอยคํา • การเลอื กใชคO ำไดเO หมาะแกล, กั ษณะคำประพันธI กวใี ชภO าษาความเรียงนทิ านประเภทรOอยแกวO การใชถO OอยคำและเรียงความเรียบรOอยสมำ่ เสมอ อา, นเขาO ใจง,าย ไมม, ีศัพทยI ากภาษาไมซ, ับซOอน ตัวอย,าง “ฝ|ายทหารเลา, ปB~ซงึ่ เขาO ไปหากวนอูนั้น ครัน้ เวลาพลบค่ำมไิ ดเO ห็นกวนอูกลบั เขาO เมืองกช็ วนกันเปÇดประตู ออกมาหวังจะรับโจโฉ มาO ใชOเห็นดังนน้ั ก็เอาเนือ้ ความมาบอกโจโฉ โจโฉมีความยินดกี ค็ มุ ทหารเขOาเมอื งแหO ฝ}อ แลวO ใหOเอาเพลงิ เผาเมอื งขน้ึ หวังจะใหOกวนอเู สียนำ้ ใจ ” • สามกกT เป1นวรรณคดโี บราณ ถOอยคำท่ใี ชOไม,ใชศ, พั ทIยาก มีบางถOอยคำที่เป1นคำสำนวนโบราณซึ่ง ใชOตา, งไปจากปจU จุบนั ตัวอยา, ง “ แฮหวั ตุนO มิไดเO หน็ กวนอยู กออกมารบ จงึ ใหOทหารเลวรOองตอ, ลOอดา, กวนอเู ปน1 ขอO หยาบชOา” ทหารเลว ไม,ไดO แปลวา, ทหารไม,ดี แตใ, นทน่ี หี้ มายถึง พลทหาร • มกี ารเลือกใชOคำไดถO ูกตOองตรงตามความหมายที่ตOองการ กวใี ชOคำไดOตรงความหมายและถอO ยคำ ทีใ่ ชOกไ็ มใ, ชศ, พั ทยI าก อา, นแลOวจะเขาO ใจสถานการณไI ดOทนั ที มีความไพเราะ สละสลวยเรยี บงา, ย ตวั อย,าง “กวนอูไดOฟงU ดังนั้นกโ็ กรธ จงึ ว,าแก,เตียวเลี้ยวว,า เดิมเราถามตวั ว,าจะเกลยี้ กล,อมหรือ ตวั วา, หามิไดO แลตวั มากล,าวดงั น้ี จะวา, ไมเ, กลยี้ กล,อมน้ันตัวจะประสงคIส่ิงใดเล,า แลOวว,าเราอยู,ในที่นี้ก็เป1นท่คี บั ขนั อยู, ซง่ึ เราจะ เขOาดวO ยผใOู ดนอกจากเลา, ปB~นนั้ อยา, สงสัยเลย” • เลอื กใชOคำท่ีเหมาะแกเ, นอ้ื เรื่องและฐานะของบุคคลในเรือ่ ง กวเี ลอื กใชOคำราชาศัพทIไดOถกู ตOอง เหมาะสมแกเ, นื้อเรอื่ งและฐานะของบคุ คลในเร่ือง ตวั อย,าง “ครัน้ เวลาเชOากวนอเู ขาO ไปเฝา^ พระเจาO เหี้ยนเตทO อดพระเนตรเหน็ กวนอูใสถุงหนวดดงั นัน้ จงึ ตรัสถามวา, ถุงใส, สงิ่ ใดแขวนอยท,ู คี่ อนั้น กวนอูจงึ ทลู ว,า ถงุ น้ีมหาอุปราชใหขO าO พเจาO สำหรบั ใส,หนวดไวO แลOวกวนอูก็ถอดถวาย ใหOทอดพระเนตร พระเจาO เหี้ยนเตเO ห็นหนวดกวนอยู าวถึงอกเสOนละเอยี ดงามเสมอกัน แลวO ตรัสสรรเสรญิ วา, กวนอูนี้หนวดงามจงึ พระราชทานช่อื วา, บีเยียงกmง

๒๕ • นอกจากนย้ี งั มถี อO ยคำสำนวนโบราณที่แปลกไปจากปUจจุบนั แต,ก็สามารถแปลความไดเO มื่ออา, น ทั้งบริบท ตัวอยา, ง “ ถาO รวOู ,าเล,าปอB~ ย,แู หง, ใดเรากจ็ ะพากนั ไปหา เกลอื กโจโฉจะมิใหOไป ” เกลือก คำนีม้ คี วามหมายเดยี วกบั คำว,า ถOาหาก ท่ีใชOในปจU จบุ ัน “กวนอูไดOฟงU ดงั น้นั พเิ คราะหIดเู ห็นฝนU ผิดประหลาด” ผดิ ประหลาด คำนม้ี คี วามหมายเดยี วกบั คำวา, แปลก ประหลาด ที่ใชOในปUจจุบัน ๒.การใชส5 ำนวนโวหาร ๒.๑ สามกกT มีการเล,าเรือ่ งดวO ยบรรยายโวหาร ตวั อย,าง ฝา| ยเลา, ปน~B ้นั ข่มี าO คุมทหารยกหนนุ เตยี วหุยเขาO ไป คร้ันไดยO ินเสยี งทหารโห,รอO ง อือ้ อึงลOอมคา, ยโจโฉเขาO มา เล,าป~B จึงคดิ วา, เตียวหุยเขาO ไปปลOนค,ายนนั้ ดรี Oายจะเสยี ทีแก,โจโฉ พอแลเห็นแฮหัวตุนO คมุ ทหารเขOามาตัดเอาทหารเลา, ปB~ไปไดปO ระมาณกึง่ หนง่ึ เลา, ปเ~B ห็นดงั นน้ั กโ็ กรธ จึงขับมาเขOารบดวO ยแฮหัวตนO พอแฮหัวเอยี้ นคมุ ทหารตี กระหนาบเขOามาเลา, ปก~B ็ขบั มาO รบพุง, ปอ^ งกันเปน1 สามารถ ทหารเล,าปB~ลมO ตายบOาง เขาO หาโจโฉบาO ง เหลือทหารซง่ึ สนิทอย,ู ประมาณสามสิบเศษ เลา, ปBจ~ งึ พาทหารรบฝา| ออกมาจะกลบั ไปเมืองเสียวพา, ย แลเหน็ แสงเพลิงในเมือง สวา, งขน้ึ เล,าป~จB งึ คิดวา, ทหารโจโฉเขาO ตีเอาเมืองไดOแลOว จงึ ขับมOาพาทหาร หนไี ปถึงปากทางเมอื งชีจว๋ิ แลเมืองแหO ฝ}อ เห็นทหารโจโฉตง้ั สกัดอยูท, งั้ สองทางเปน1 อนั มาก จึงคดิ วา, ครงั้ นีโ้ จโฉยกมาทำการใหญ,หลวง ๒.๒ มีการใชอO ปุ มาโวหารเปน1 สำนวนในการเปรียบเทยี บ ตัวอย,าง “อนั ความตายอุปมาเหมอื นนอนหลับ” “เล,าปBน~ ั้นเป1นคนมสี ตปิ ญU ญา ถาO ละไวOชาO กจ็ ะมกี ำลงั มากขึน้ อุปมาเหมอื นลกู นกอันขนปกB ยังไม,ขึ้นพรอO มแมO เราจะน่งิ ไวOใหOอยใ,ู นรงั ฉะน้ี ถาO ขนขนึ้ พรอO มแลวO กจ็ ะบนิ ไปทางไกลไดO ซงึ่ จะจบั ตวั น้นั จะไดคO วามขัดสน” ๒.๓ มกี ารใชสO าธกโวหาร โดยกลา, วตัวอย,างเรอ่ื งราวทเ่ี กิดขน้ึ ตัวอยา, ง \"มหาอปุ ราชไม,แจงO หรือ ในนิทานอิเยียงซ่ึงมมี าแตก, ,อนว,า เดิมอเิ ยยี งอย,ูกบั ตmงหางซึ่งเป1นเจาO เมือง ตงm หางเลี้ยงอิ เยียงเป1นทนายใชOสอยครน้ั อย,มู ายังมีคิเปกÑ เจOาเมืองหนงึ่ น้นั ยกกองทพั มารบฆา, ตmงหางตาย คิเปÑกไดอO ิเยียงไปไวO จึงตัง้ อเิ ยยี งเป1นขนุ นางทีป่ รึกษา อเิ ยยี งมคี วามสขุ มาเป1นชOานาน แลวO เซียงจเู จOาเมืองห้ันกTกยกทัพมารบฆ,าคิ เปÑกตาย อเิ ยยี งนัน้ มใี จเจ็บแคOนเป1นอนั มาก จงึ ไปยังเมอื งห้นั กกT แลวO เขาO ซ,อนตัวอยู,ในที่ลับ จะลอบทำรOายเซยี งจู ใหถO ึงแก,ความตาย เซียงจูจับไดOถึงสองคร้ัง มไิ ดเO อาโทษ ใหOปล,อยอิเยยี งเสีย ครัน้ อยู,มาอิเยยี งลอบเขOาไปซ,อนอยู, ถงึ ทีข่ าO งในหมายจะฆ,าเซียงจูเสยี เซยี งจูก็จบั ไดOอกี จงึ ถามอิเยยี งว,า ตัวจะทำอนั ตรายเรา เราจับไดถO งึ สองครั้ง

๒๖ แลวO ก็มไิ ดOเอาโทษ เราใหปO ล,อยตวั เสยี ตวั ก็มไิ ดหO ลาบจำ ร้อื จะมาทำราO ยเราอีกเรากจ็ ับตวั ไดO แลตัวผกู ใจแคนO เรา นั้นดOวยเหตุสง่ิ ใด อิเยยี งจึงบอกวา, เดิมขาO พเจOาอยูก, ับตmงหาง ตmงหางเลยี้ งขาO พเจาO เป1นทนายใชOสอย คร้ันคเิ ปÑก ยกไปฆ,าตmงหางเสยี เอาตวั ขาO พเจาO ไปต้ังใหOเป1นขนุ นางที่ปรกึ ษา ไดOความสขุ เปน1 อนั มาก คร้ันน้ที ,านยกไปฆา, คิ เปกÑ ซ่ึงเปน1 นายมคี ุณแกข, าO พเจOาเสยี ขOาพเจาO มใี จเจบ็ แคOนอยู, คดิ อา, นมาหวังจะทำอนั ตรายท,าน หวงั จะแทน คณุ คิเปกÑ ซ่งึ ทา, นจบั ขาO พเจาO ไดOถึงสองคร้งั แลวO ปลอ, ยเสยี น้ัน ขOาพเจาO ยงั ไมห, ายแคOน จึงลอบเขาO มาจะทำรOาย ทา, นอกี ท,านก็จับไดO แลโทษขOาพเจาO นี้กถ็ ึงตายตามท,านจะโปรดเถิด เซียงจูจึงวา, เราจะปลอ, ยเสยี ตวั จะคดิ ทำ รOายเราอีกหรือไม, อเิ ยียงจึงว,า ท,านปลอ, ยขOาพเจาO เสีย ขOาพเจOากย็ งั จะคิดราO ยแกท, ,านกวา, จะสำเร็จ ขOาพเจาO จึง จะหายแคOน ถOาทา, นเอน็ ดูขาO พเจาO ขOาพเจOาจะขอเสื้อซงึ่ ทา, นใส, แมOทา, นโปรดใหO ขOาพเจOาจะไดOสน้ิ ความพยาบาท ทา, น เซยี งจูไดฟO Uงดงั นน้ั กค็ ดิ ว,าอิเยยี งนีม้ นี ำ้ ใจกตัญÄู จะใคร,ไดอO เิ ยยี งไวจO ึงถอดเสอ้ื ใหOอิเยยี ง อเิ ยยี งก็คำนับรับ เอาเสื้อมา จงึ ถอดกระบอ่ี อกฟนU เสือ้ เสียสามที แลวO วา, แกเ, ซยี งจวู ,า ขาO พเจOาไดแO ทนคุณคเิ ปกÑ แลOว อเิ ยยี งก็เอา กระบี่เชือดคอตาย ” เตียวเลี้ยวพูดโดยการยกตวั อยา, งนทิ านอเิ ยยี งใหOโจโฉฟงU เพราะนิทานเร่อื งนีม้ ีเนือ้ หาเกย่ี วกับบุคคลทซี่ ื่อสัตยI และกตญั Äูต,อผมูO ีพระคุณ เตยี วเล้ยี วต้ังใจตอO งการบอกใหโO จโฉรOวู ,า กวนอนู นั้ มจี ติ ใจไมต, ,างกบั อเิ ยยี ง • มกี ารใชสO ำนวนต,างๆ ตัวอยา, ง “กวนอูจึงว,าเส้อื เกา, น้ีของเล,าปBใ~ หO บดั นจ้ี ะไปอยท,ู ี่ใดมไิ ดOแจOง ขาO พเจOาจงึ เอาเสื้อผนื นใี้ ส,ช้ันนอก หวังจะดตู า, ง หนOาเล,าป~B ครน้ั จะเอาเสือ้ ใหม,ใสช, ั้นนอก คนทง้ั ปวงจะครหานนิ ทาวา, ไดใO หม,แลวO ลมื เก,า ” “คนท้งั ปวงกล็ ือชาปรากฏวา, ท,านเปน1 ใหญ,อยใู, นหัวเมืองฝา| ยเหนือ เหตุใดท,านมาคดิ ยอ, ทอO จะมาตีตวั ตาย กอ, นไขOน้นั ไม,ควร” ๓.การใช5ภาพพจน9 ๓.๑ มกี ารใชOอตพิ จนI กลา, วเกนิ จรงิ ตวั อย,าง “ความลำบากก็อปุ มาเหมือนหน่งึ ลุยเพลงิ อนั ลุกแลขาO มพระมหาสมทุ รอันกวาO งใหญ”, หมายความวา, ความลำบากเหมอื นกบั ตOองไปลุยขาO มนำ้ มหาสมทุ ร ๓.๒ มกี ารใชนO ามนัย ตัวอย,าง “อันมหาอปุ ราช นีม้ ีน้ำใจเมตตาท,าน ทำนุบำรงุ ทา, นยิ่งกวา, เล,าป~อB กี เหจใุ ดท,านจึงมีใจคิดถงึ เล,าปB~อย”,ู คำพดู นเ้ี ปน1 คำพูดของเตยี วเล้ยี ว ตอนเกลี้ยกล,อมกวนอหู ากผูอO า, นไดอO ,านเน้ือเร่อื งของสามกTกตอนกวนอูไปรบั ราชการกบั โจโฉมากอ, น จะสามารถทำใหเO ขาO ใจว,า คำว,า มหาอปุ ราชนัน้ ผูOเขยี นหมายถงึ โจโฉ ซง่ึ การใชคO ำว,า มหาอปุ ราชแทนโจโฉ ดงี นน้ั เป1นการใชOนามนัย เพราะคำว,ามหาอุปราชสามารถแสดงใหOเหน็ ถงึ ลักษณะซ่งึ ก็คือ ยศและตำแหนง, ของโจโฉในเรอื่ ง

๒๗ ๔.รสทางวรรณคดี ๔.๑ สลั ลาปงU คพสิ ัย ตวั อยา, ง “โจโฉเห็นหนาO กวนอเู ศราO หมองจงึ ถามวา, วนั นีเราเห็นท,านไม,สบาย มีทุกขIสงิ่ ใดหรือ กวนอูวา, พี่สะใภOขOาพเจาO ทงั้ สองคิดถงึ เล,าปB~ ดวO ยมิรวOู า, เป1นหรอื ตายแลOวชวนกนั รOองไหO ขOาพเจาO กกO ล้นั นำ้ ตามไิ ดO” ๔.๒ พโิ รธวาทงั ตัวอย,าง “กวนอไู ดOฟUงดังนน้ั ก็โกรธ จงึ วา, แก,เตียวเลย้ี วว,า เดิมเราถามตวั วา, จะเกลี้ยกลอ, มหรือ ตวั ว,าหามิไดO แลตัวมา กล,าวดังน้ี จะว,าไม,เกลย้ี กล,อมน้นั ตวั จะประสงคIสงิ่ ใดเล,า แลวO วา, เราอย,ูในท่ีน้กี เ็ ป1นที่คบั ขันอย,ู ซ่งึ เราจะเขาO ดOวยผใูO ดนอกจากเล,าป~นB ้ันอย,าสงสัยเลย” “แฮหวั ตนุO มิไดOเหน็ กวนอูยกออกมารบ จึงใหOทหารเลวรOองตอ, ลOอด,ากวนอูเป1นขOอหยาบชาO กวนอไู ดยO นิ ดังนนั้ ก็ โกรธ จงึ คมุ ทหารสามพันเปÇดประตูเมอื งออกมารบแฮหวั ตนOุ ไดOสบิ เพลง”

๒๘ คุณคBาด5านสงั คม ๑.สะทอ5 นแนวคิดเก่ยี วกบั การทำสงครามของคนจีน • การทำสงครามน้นั มใิ ชใ, ชOกำลงั ทหารเพียงอยา, งเดยี ว เหน็ ไดจO ากสงครามแมOจะมภี าพลักษณIของการเสียเลือดเนอื้ และใชOกำลงั แตใ, นเรื่องกลับมีการใชกO ลยุทธกI าร วางแผน ไมว, ,าจะเปน1 การแบง, ทหารเปน1 11 กองของโจโฉ การใชผO ูOที่มคี ณุ สมบัตินักการทตู อย,างเตยี วเลยี้ วเพื่อ เจรจาใหOกวนอูมาเป1นพวก มากกวา, จะใชวO ิธกี ารสูรO บ หรอื การใชOกลยทุ ธไI สOศึกและทหารเพ่ือหลอกใหกO วนอู ออกมารบ • บุคลกิ ภาพของผูOนำ เช,น โจโฉจงึ ถามเทียนหยกว,า “ ทา, นจะคดิ ล,อลวงประการใด ” เทียนหยกจงึ วา, “ ทา, นจบั ทหารเลา, ปไB~ วไO ดเO ป1น อนั มากจงใหOบำเหนจ็ รางวัลใหOถึงขนาดแลวO สัง่ ใหทO ำตามคำเราจรงิ ปล,อยเขOาไปในเมืองใหบO อกวา, หนีกลับมาไดO ถOาเราจะทำการกใ็ หOเปน1 ไสOศกึ อยใู, นเมอื ง แลOวใหOแตง, ทหารไปรบล,อ ถาO กวนอไู ลอ, อกมานอกเมืองแลวO จึงใหO ทหารซ่ึงซมุ, อย,ทู ้ังสองขาO งลอO มไวO จงึ แตง, ใหผO มูO สี ติปญU ญาไปเกล้ียกลอ, มกวนอูเห็นจะไดOโดยง,าย ” • ความสำคัญของนักการทูต เชน, เตียวเสย้ี วจึงตอบไปว,า “ เดมิ ทา, นกบั เลา, ปB~ เคยี วเตย้ี วไดOสาบานตอ, กันว,าเป1นพ่ีนอO งร,วมสุขและทุกขเI ป1น ชีวติ อนั เดยี วกนั เม่ือท,านตายเสียแลOว เลา, ปBเ~ ตียวหยุ กจ็ ะตายดOวย ซงึ่ ทางสาบานไวตO อ, หนOากนั ก็จะมเี สียความ ซื่อสตั ยไI ปหรอื คนทั้งปวงกจ็ ะลว, งนนิ ทาว,าความทา, นนอO ย ” เตียวเสี้ยวจงึ วา, “ มหาอปุ ราชใหOทหารลOอมท,าน ไวOเป1นอันมากถาO ทา, นมสิ มัครเขOาดวO ยเหน็ ชวี ิตทา, นจะถึงแก,ความตาย หาประโยชนIมไิ ดขO อใหทO ,านอย,ูกับ มหาอุปรากรเถดิ จะไดมO ีประโยชนIสามประการ ” • พลงั ของความสามคั คชี ว, ยใหOบาO นเมอื งอยู,รอดปลอดภยั จากขาO ศึกศตั รู เช,น ในการทำสงครามถOามีความเป1นหนง่ึ ใจเดยี วกนั ยอ, มเกิดพลังในการต,อสOขู าO ศึกแต,หากขาดซ่ึงความสามัคคี แลOว ย,อมเสียทแี กข, าO ศึกโดยงา, ย ๒.สะท5อนคBานิยมในการพฤตปิ ฏิบตั ิของคนในสงั คม • ค,านิยมเรื่องความซอื่ สัตยI เช,น โจโฉรูดO ังน้นั กเ็ กรงใจกวนอูวา, มีความซอื่ สัตยแI ละกตญั Äูตอ, เลา, ป~B โจโฉจึงใหOกวนอูกับภรรยาเลา, ปไB~ ปอย,ู ณ ตกี ลองหลังมีขานกลองกวนอูจึงใหพO ี่สะใภOท้ังสองนน้ั อยต,ู กึ หน่ึง แลวO ใหOทหารทแี่ ก,ชราอยร,ู ักษาประมาณสบิ คน ตัวนน้ั อยต,ู ึกหนึง่ ระวงั รกั ษาพ่ีสะใภทO ัง้ สอง • ค,านยิ มความจงรกั ภกั ดตี ,อพระมหากษตั รยิ I เช,น กวนอกู วนอูจงึ วา, “ เดมิ เราไดOสาบานกันไวOกับเล,าปB~ เตียวหุยวา, จะช,วยการทำนบุ ำรงุ พระเจาO เหี้ยนเตแO ล อาณาประชาราษฎรใI หO อยเู, ยน็ เป1นสขุ ซึ่งเราจะสามัคคีเขาO ดวO ยน้ัน เราจะขอเปน1 ขาO พระเจOาเห้ยี นเตOประการ หน่งึ ”

๒๙ • ค,านยิ มความกตัญÄูรูคO ณุ เช,น เหน็ ไดOจากตัวละครในเรอื่ งท่ียกย,องการกระทำของอิเยยี งท่ภี ักดจี นยอมแกแO คOนพรอO มสละชวี ิตเพือ่ คเิ ปÑก รวมท้งั การยกยอ, งกวนอูผูOภกั ดตี อ, เล,าป~B อันนำ้ ใจกวนอูนัน้ ถOาผใOู ดมคี ณุ แลOวจะเห็นเปน1 เหมือนอิเหยยี ง อนั เลา, ป~B กับกวนอูนน้ั มิไดเO ป1นพนี่ อO งกันซึง่ มคี วามรกั กนั นั้น เพราะไดOสาบานต,อกัน เลา, ปBเ~ ปน1 แต,ผูOนอO ย เลี้ยงกวนอูไม,ถงึ ขนาด กวนอูยังมีน้ำใจกตญั Äตู ,อเล,าป~จB ึงคดิ จะติดตามไม,ไดทO ิ้งเสยี ๓.เรอ่ื งความเช่อื ของคนในสังคม • ความเช่ือในโชคลาง เชน, แมOโจโฉจะเปน1 แม,ทัพทม่ี คี วามสามารถในการรบเมอ่ื ยกทัพมาเกดิ ลมพายุพดั ธงชัยหกั กต็ อO งพ่งึ คำทำนาย ทายทัก จะเหน็ ไดวO า, เปน1 เรื่องสำคญั ของการรบแบบโบราณที่ตOองถอื ฤกษIยามและโชคลาง • ความเชือ่ ในเร่อื งความฝUน เช,น เมอ่ื นางบิฮูหยินและกำฮูหยนิ เลา, ความฝUนของนางทเี่ กี่ยวกบั เล,าปใB~ หกO วนอฟู Uง กวนอูกว็ ิตก • ความเชอ่ื เรอ่ื งบญุ กรรมทต่ี นไดOกระทำไวO เช,น สามกTก ตอน กวนอไู ปรบั ราชการกับโจโฉ แสดงใหเO หน็ ความเชอื่ เรื่องบุญกรรมท่ไี ดOทำมา ๔.เก่ียวกบั ขนบธรรมเนียมประเพณตี าB ง ๆ ของสังคมจีน • การจดั เลย้ี ง การจัดเลี้ยงเป1นเอกลกั ษณIของคนจนี ในสงั คมจนี ไม,วา, จะในโอกาสแสดงความยินดี ตOอนรบั หรือขอบคณุ มักจะจดั อาหารเลี้ยงกันเปน1 ประจำจนกลายเป1นประเพณีไปโดยปรยิ าย • การใหOของกำนลั การใหOของกำนลั เปน1 สิง่ ท่ีชาวจีนทำกนั ในเกือบทุกโอกาสจากเรื่องจะเหน็ ไดวO ,า โจโฉใหOเครื่องเงิน เครื่องทอง เสือ้ ผาO ดี ๆ และใหผO าO แพรขาวอยา, งดแี ก,กวนอูเพ่ือทำถุงใสห, นวด การใหOของ กำนลั เช,นนเี้ ปน1 กลวิธีหนงึ่ ท่ีชาวจนี นยิ มกระทำเพ่อื เปน1 เคร่อื งผกู ใจ ขอ5 คิดท่ไี ด5รบั จากเร่อื งสามกกE ๑. การมคี วามซ่อื ตรงและการรักษาสตั ยIเปน1 คณุ สมบตั ขิ องนกั รบทีจ่ ะนำมาซึ่งเกียรตยิ ศชื่อเสยี ง ๒. การใหOความสำคญั กับทหารหรือผรOู ,วมงาน ถอื เปน1 คณุ สมบตั ิทส่ี ำคัญของแมท, พั และหวั หนOา ๓. การเสยี สละของคนชนชนั้ หวั หนOา ย,อมเปน1 แนวทางใหผO ูนO OอยไดOเหน็ น้ำใจ มกี ำลังทจ่ี ะเสยี สละมากยงิ่ ขึ้น

๓๐ ภาคผนวก

๓๑ ตัวละครสำคัญ ๑. โจโฉ บุรษุ ผยูO อมทรยศคนทง้ั โลก แต,ไมย, อมใหโO ลกทรยศตน ตำแหนง, สงู สดุ คือ มหาอุปราช เป1นผOกู ุมอำนาจทัง้ ปวง อยูเ, หนอื ฮ,องเตO เดิมทำราชการอยภ,ู ายในราชสำนกั คนท้งั ปวงยำเกรง ถกู แต,งต้งั ใหOไปสกัดการโจมตขี องขบถ โจรโพกผOาเหลือง สดุ ทOายแยกตวั หนอี อกมาหลงั จาก ลอบฆา, ต๋งั โตะT ไม,สำเร็จ รวบรวมเจาO เมืองต,างๆ เขาO โจมตี ตงั๋ โตะT แต,ไมส, ำเร็จ จงึ แยกตวั ออกมา ตา, งหาก สะสมกำลังพลและแสนยานภุ าพ ครอบครองหวั เมืองฝ|ายเหนือ จนถูกเชญิ มาเปน1 มหาอปุ ราช ไดOใชOความสามารถ การรูOจกั ใชคO น และเล,หIเหล่ยี มกลยทุ ธI ทเ่ี ป1นที่เลื่องลอื จน สามารถครอบครองสว, นของแผน, ดนิ จีนไวOมากท่สี ุด ที่ไดOช่อื ว,า วยุ กกT ๒. เล,าปB~ ผอูO Oางวา, สบื เช้ือสายราชวงศฮI ่นั เดมิ เปน1 คนยากจน ทอเส่อื ขาย ไดOรว, มสาบานเป1นพน่ี Oอง กบั กวนอู เตียวหยุ ปราบปรามขบถโจรโพกผOาเหลอื ง นิสัยโอบออO มอารี เป1นที่รกั ใครแ, กค, นทว่ั ไป ไดOเป1นเจาO เมอื งชจี ๋วิ ภายหลัง ตอO งระหกระเหเรร, อ, นไปอาศยั เจาO เมืองต,างๆอยู, จนไดOขงเบOงเป1น ทป่ี รึกษา จึงไดOฟนå} ตัวและสามารถครอบครอง ดินแดนเสฉวนไดOในชือ่ วา, จกT กกT

๓๒ ๓. ซนุ กวน ผเOู ปน1 บุตรของซุนเกี๋ยน และนOองของซนุ เซก็ ครอบครองดินแดนฝ~งU กังตง๋ั อายุนอO ยกวา, โจโฉ กับ เลา, ปม~B าก อาศยั ความรุง, เรอื งของการคOาขายตดิ แมน, ำ้ สราO งความแขง็ แกร,ง ใหกO ับกTกตวั เอง ไดOใชชO อ่ื ว,า ง,อกTก ๔. กวนอู นอO ง รว, มสาบานของเลา, ป~B หลงั จากตายไปไดถO ูกยกย,องวา, เป1นเทพเจาO แห,งความซอื่ สตั ยI หนOาแดงหนาO แดง จกั ษุ ยาว หนวดเครางาม มงี Oาวค,กู าย ภายหลังอยร,ู ว, มกบั กวนเปงç ผูOบตุ รบุญธรรม กับจิวฉอง เปน1 เจาO เมอื งเกงจวิ๋ ถกู แผนกลยทุ ธขI องลกซุน และลิบองฆ,าตาย

๓๓ ๕. เตยี วหยุ นอO ง รว, มสาบานของ เลา, ป~แB ละเตียวหยุ นิสัยว,วู ามอารมณIรอO น ชอบเหลาO สุรา ศรีษะเหมอื นเสือ จกั ษโุ ตกลม เสยี งดัง มีกำลังมาก ติดตามเลา, ป~มB าตลอด ตายเพราะถูกลอบฆ,า และนสิ ยั วว,ู ามของตนเอง ๖. ขงเบOง ผูOถกู ยกยอ, งว,า หยั่งรOูดินฟ^า มหาสมทุ ร จากคำแนะนำของชีซที ำใหเO ลา, ป~BตอO งมาเชิญดOวยตวั เอง ถงึ สามคร้งั สาม ครา มคี วามรเูO ปน1 เลิศ รบั ใชรO าชวงศIเล,าถงึ 2 ชว่ั อายคุ น ภายหลงั เลา, ป~Bตาย ไดOฝากฝงU เลา, เสีย้ น ใหOดูแลแต,ไม, อาจสำเร็จไดO เพราะพระเจาO เล,าเส้ยี นหเู บา เชื่อแต,คำยุยง ของขนั ที ฮุยโฮ ยกทพั ไปปราบปรามชาวมา, น และ ไดOสOูรบกับวยุ กTกหลายคร้งั มีคู,ปรับคือ สุมาอ้ี

๓๔ ๗. สมุ าอี เรมิ่ จากรบั ขOาราชการเลก็ ๆ ในกTกโจโฉ เรมิ่ ไววO างใจในสมัย พระเจOาโจยอย ออกสรOู บ กบั ขงเบOงหลายครง้ั อยา, งค,คู ีส่ สู ี เป1นคป,ู รับตัวฉกาจของขงเบงO มบี ตุ รชื่อสุมาสู สุมาเจยี ว ไดถO อดพระเจาO โจฮองออกจากราชสมบัติ สะสมอำนาจเหนอื ตระกูลโจ ภายหลัง สุมาเอย๋ี น ผOูบุตรสุมาเจียว ถอดพระเจาO โจฮวนออก แต,งตง้ั ตัวเองเป1น ฮ,องเตO รวบรวมแผน, ดินจีน เป1นหนง่ึ เดียว สถาปนาราชวงศIจ้ิน ๘. จูลง, วีรบรุ ษุ ผเูO กง, กาจติดตามเล,าปB~ และขงเบOง เปน1 1 ใน 5 ทหารเสอื ทีเ่ ลา, ปแB~ ตง, ต้งั ข้ึน ประกอบดวO ย จลู ,ง กวนอู เตียวหุย มOาเฉียว ฮองตง สรOางวีรกรรมสำคัญคือ จูลง, ฝา| ทัพรับ อาเตTา โดยท่ตี วั คนเดียวฝา| ช,วยชีวติ ทา, มกลาง ทหารและองครักษIมากมายของโจโฉท่ียกทัพ ลงใตO หวังครอบครองแผน, ดิน ฝา| ออกมาคืนแก,เล,าปB~อย,างแสน สาหัส ฆา, ทหารเอกและทหารเลว ของโจโฉอยา, งดาษด่ืน เป1นบคุ คลที่ตายดที สี่ ดุ ในสามกTก เพราะตายอย,างสงบ สุภาพเรียบรอO ย นิสยั ซ่อื สัตยI กลOาหาญในหนOาที่

๓๕ ๙. ตั๋งโตะT ทรราช ทอี่ Oางตัวมาชบุ เล้ยี งพระเจาO เห้ยี นเตO แต,ไม,อยูใ, นจริยธรรม ฆา, คนอย,างสนกุ สนาน แผ,นดินเดือดรOอนไป ทกุ หยอ, มหญาO มที หารเอกคใู, จ คือ ลโิ ป^ ไม,มใี ครกลOาตอ, กรดวO ย ภายหลังตายเพราะผูOหญงิ โดยเปน1 แผนของ อองอนุO ใชกO ลยุทธทI เี่ ล่ืองลือ โดยมแี ม,นางเตียวเสี้ยน หวา, นลOอมเสน,หIใหOพ,อลูก ต๋ังโตTะ กับลิโป^ ผดิ ใจกัน ๑๐.ลโิ ป^ บุตร บญุ ธรรมของ ตง๋ั โตTะ ถกู ชุบเลย้ี งมาเป1นองครักษขI Oางกาย มฝี Bมือเป1นหนึง่ ในแผ,นดนิ จีน ยอมฆา, พ,อบุญ ธรรมคนเดิมเตTงหงวน เพราะเห็นแกล, าภยศ มัวเมาล,ุมหลงอิสตรีไดOขึน้ ช่ือเป1น ลูกทรพี 3 พอ, ถูกกลยุทธIแมน, าง เตยี วเส้ียน ลม,ุ หลงจนฆา, ตั๋งโตะT ดวO ยมือตนเอง หลบหนี ไปพึง่ ใบบญุ เล,าปB~ แลOวทรยศซ้ำ ภายหลงั ถกู โจโฉไลต, าม ตี จนมุมทีเ่ มอื งแหOฝอ} ถูกฆ,า ประหารชวี ติ ตัดศรีษะไปเสียบประจาน จบยคุ ของผมOู ีฝBมือเก,งกาจทสี่ ดุ ในแผ,นดิน

๓๖ ๑๑. จิวย่ี ผOู ไดOรบั ฉายาว,าเปน1 ผถOู ,มนำลายรดฟ^า ไดอO ยร,ู บั ใชใO นสมยั ซนุ เซก็ และซนุ กวน เป1นเพื่อนสนทิ ของซุนเซ็ก ไดถO กู ชวนมารว, มบรหิ ารบาO นเมอื ง ครน้ั ซุนเซ็กตาย จงึ อยมู, าสมยั ซนุ กวน วางแผนออกรบ ร,วมกับขงเบงO ปราบปราม ต,อตOานโจโฉท่ยี กทัพมาทำสงครามกบั กงั ต๋ัง ไดOขน้ึ ช่อื ว,าศกึ เซ็กเพ็ก สงครามไฟประวตั ิศาสตรจI ารึก ทเ่ี ผาผลาญ ทหารโจโฉรว, มลOานคน ภายหลงั ถูกขงเบงO หกั หลัง แยง, ชงิ เมอื งท้ังหลายทร่ี บไดOไป จงึ คดิ แคนO ใจและถกู พิษธนู กลOุม ขาดใจตาย กอ, นตายไดOตะโกน ว,า ฟ^าใหOยมี่ าเกิด ไฉนจงึ ใหOเหลียงมาเกิดดวO ย ผงั ความสมั พันธข9 องตวั ละคร

๓๗

๓๘

๓๙

๔๐

๔๑ บรรณานุกรม สามกกT วทิ ยา.ตวั ละครหลกั ในเรื่องสามกกT : ลักษณะ นสิ ัย ตัวละครสามกกT เขOาถงึ ไดจO าก : https://www.samkok911.com/p/the-three-kingdoms.html ( วันที่สบื คOน : ๒๖ สงิ หาคม ๒๕๖๕ ) บOานจอมยุทธ.I สามกTก เขOาถึงไดจO าก : https://www.baanjomyut.com/library_3/thekingdoms ( วันท่ีสืบคOน : ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๕ ) สามกกT วกิ .ิ แผนผงั สามกTก เขOาถงึ ไดจO าก : http://www.samkokwiki.com/แผนผงั สามกTก.html ( วนั ที่สบื คOน : ๒๖ สงิ หาคม ๒๕๖๕ ) วิกพิ ีเดยี .สามกกT วรรณกรรมจนี องิ ประวตั ศิ าสตรI เขาO ถงึ ไดจO าก : https://th.m.wikipedia.org/wiki/สามกTก ( วนั ทส่ี ืบคนO : ๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๕ ) กระทรวงศกึ ษาธกิ าร. ๒๔๖๔ . หนงั สือเรยี นรายวชิ าพ้ืนฐานภาษาไทยวรรณคดวี ิจักษชI ั้นมธั ยมศกึ ษาปทB ี่ ๖ พิมพIคร้ังที่ ๑๕.ลาดพราO ว :โรงพิมพI สกสค.