Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore คำสุภาษิตไทย 108 คำ พร้อมความหมาย

คำสุภาษิตไทย 108 คำ พร้อมความหมาย

Description: คำสุภาษิตไทย 108 คำ พร้อมความหมาย.

Search

Read the Text Version

คำสุภำษติ ไทย 108 คำ พร้อมควำมหมำย ท่มี า: tewfree.com อยากรูจ้ กั คาสภุ าษิตใหล้ ะเอียดกว่านี้ เขา้ ไปอ่านไดท้ ่ี tewfree.com >> คาสภุ าษิต หมวด ก. สำนวน สุภำษิตไทย ควำมหมำย กงเกวียนกาเกวียน ทาอะไรกบั ใครไว้ ยอ่ มไดร้ บั ผลกรรมนนั้ กบในกะลาครอบ มีความรูห้ รือประสบการณน์ อ้ ยมกั นึกวา่ ตวั รูม้ าก กรวดนา้ คว่าขนั (คว่ากะลา) ตดั ขาดไมเ่ ก่ียวขอ้ งดว้ ย ชาตินอี้ ย่าไดจ้ อยกนั กระเชอกน้ ร่วั ใชจ้ า่ ยเงินสรุ ุย่ สรุ า่ ย ไม่ประหยดั ไมเ่ ก็บหอมรอมรบิ กระด่ไี ดน้ า้ ดีอกดีใจจนเกินงาม เนือ้ ตวั ส่นั ทาแวด้ ๆ กระต่ายขาเดียว ยนื กรานไม่ยอมรบั ผิด ฉนั ไม่ไดท้ า ฉนั เปลา่ นะ กระตา่ ยตนื่ ตมู ตน่ื ตกใจงา่ ย ยงั ไมท่ นั หาสาเหตใุ หช้ ดั เจนเสยี ก่อนแลว้ โวยวาย กระต่ายหมายจนั ทร์ ผชู้ ายท่หี มายปองหญิงสงู ศกั ดิ์ ฐานะดกี ว่าตวั เอง กระโถนทอ้ งพระโรง บคุ คลท่ถี ูกใคร ๆ รุมใชอ้ ย่คู นเดียว กลบั เนอื้ กลบั ตวั เลิกทาความช่วั แลว้ มาประพฤติตวั เป็นคนดี กลบั หนา้ มือเป็นหลงั มือ เปลี่ยนแปลงจากเดิมไปอย่างตรงกนั ขา้ ม กลา้ นกั มกั บน่ิ กลา้ เกนิ ไปมกั จะเกิดอนั ตรายได้ กว่าถ่วั จะสกุ งาก็ไหม้ ทางาน 2 อยา่ ง แบบลงั เลใจ แกป้ ัญหาไมท่ นั ทว่ งทีตอ้ ง เสียงานไป 1 อย่าง

กอ่ รา่ งสรา้ งตวั ทางานหาเงนิ เป็นกอบเป็นกา ตงั้ เนือ้ ตงั้ ตวั ไดเ้ ป็น หลกั ฐาน กาคาบพรกิ คนผวิ ดาท่ชี อบแตง่ ตวั ดว้ ยเสือ้ ผา้ สีแดง ๆ หรือสแี จน๋ ๆ กาขดี้ ีกว่ากาตด ไดม้ าบา้ งดีกว่าไมไ่ ดอ้ ะไรเลย กาแพงมีหปู ระตมู ีช่อง / กาแพงมีหปู ระตมู ตี า จะพดู อะไรตอ้ งระวงั อาจมีคนรูไ้ ด้ ก่งิ ทองใบหยก ชายหนมุ่ หญิงสาวเหมาะสมกนั ดที ่จี ะแตง่ งาน กนิ ท่ลี บั ไขท่ีแจง้ เอาความลบั หรอื เอาเรือ่ งท่ีทากนั ท่ลี บั มาเปิดเผยใหค้ น เขารู้ กินนา้ ใตศ้ อก เมียนอ้ ยตอ้ งยอมรบั ของเหลือเดนจากเมยี หลวงตกเป็น รองดา้ นศกั ดิศ์ รี กนิ นา้ พรกิ ถว้ ยเก่า อย่กู บั เมยี คนเดิม กินนา้ ไมเ่ ผ่ือแลง้ มเี งนิ มขี องก็ใชถ้ ลงุ เสียจนหมด ไม่ห่วงอนาคตขา้ งหนา้ กนิ นา้ เห็นปลิง ตะขิดตะขวงใจกบั คนช่วั ท่รี ูพ้ ดู หรือคบดว้ ยโดยรูว้ ่าเขา ไม่ดี กินบนเรือนขีบ้ นหลงั คา คนเนรคณุ อาศยั บา้ นเขาหรือเขาใหค้ วามชว่ ยเหลือแต่ กลบั ทาความบดั ซบให้ เก็บเบยี้ ใตถ้ ุนรา้ น เกบ็ เล็กผสมนอ้ ย เก็บสว่ นเล็กสว่ นนอ้ ยจนเป็นรูปเป็น รา่ งเป็นกอบเป็นกา เกลอื จมิ้ เกลอื แกแ้ คน้ ใหส้ าสมกบั ท่ที าไว้ ไม่ยอมเสียเปรียบกนั เกลอื เป็นหนอน คนภายในกลมุ่ ของเรา คิดทรยศไปบอกความลบั ฝ่าย ตรงขา้ ม เก่ียวแฝกมงุ ป่ า ทาอะไรเกนิ กาลงั ความสามารถของตวั

แกว่งเทา้ หาเสีย้ น อย่ดู ไี ม่ว่าดี ไปหาเร่ืองเดอื ดรอ้ นใสต่ วั ไก่แก่แม่ปลาช่อน ไกลปืนเท่ยี ง หญิงมีอายมุ าก มมี ารยามาก เลห่ เ์ หลี่ยมมาก จดั จา้ น ไกเ่ ห็นตนี งู งเู หน็ นมไก่ ไม่คอ่ ยรูค้ วามเป็นไปของโลก เพราะอยหู่ ่างไกลความ เจรญิ ต่างฝ่ายตา่ งรูค้ วามลบั ของกนั และกนั หมวด ข.-จ. สำนวน สุภำษิตไทย ควำมหมำย ขนมผสมนา้ ยา ทงั้ ค่ดู เี ลวพอกนั จะบอกวา่ ใครดีกวา่ ใครไมไ่ ด้ ข่มเขาโคขืนใหก้ ินหญา้ บงั คบั ขืนใจผอู้ ่นื ใหท้ าตามท่ีใจเราปรารถนา ขวา้ งงไู มพ่ น้ คอ ทาอะไรก็ตาม ผลรา้ ยยอ้ นกลบั มาสตู่ วั เอง ขวานฝ่ าซาก พดู จาตรง ๆ ไม่เกรงใจใครเลย ขายผา้ เอาหนา้ รอด ยอมเสยี สละของสาคญั ของตนเพ่อื รกั ษาช่ือเสียงตนเอาไว้ ขิงก็รา ขา่ ก็แรง ตา่ งคนตา่ งอารมณร์ อ้ นพอกนั ต่างคนต่างไม่ยอมกนั ข่ชี า้ งจบั ต๊กั แตน ลงทนุ มาก แต่กลบั ไดผ้ ลนิดหนอ่ ย ขดุ ดว้ ยปาก ถากดว้ ยตา เหยยี ดหยามทงั้ วาจา และสายตามองแบบดถู กู ขดุ บ่อลอ่ ปลา ทากลอบุ ายใหเ้ ขาเช่ือเพ่ือหวงั ผลประโยชน์ เข็นครกขึน้ ภเู ขา ทางานท่ยี ากลาบากตอ้ งใชค้ วามเพยี รพยายามและอดทน มาก

เขา้ ดา้ ยเขา้ เข็ม กาลงั คบั ขนั เวลากาลงั สาคญั ถา้ พลาดหรอื มีอะไรมา ขดั จงั หวะจะเสียการ เขา้ ตามตรอก ออกตามประตู ทาตามขนบธรรมเนียมประเพณี สว่ นใหญ่หมายถงึ การ เขา้ เถื่อนอยา่ ลืมพรา้ แต่งงาน เขา้ เมืองตาหล่ิว ตอ้ งหลว่ิ ตาตาม ใหร้ อบคอบ อย่าประมาท เขียนเสอื ใหว้ วั กลวั คนในขอ้ งอในกระดกู ทาตวั ใหเ้ หมาะกบั สภาพแวดลอ้ มท่ีคนในสงั คมนนั้ เขาทา คบคนใหด้ หู นา้ ซอื้ ผา้ ใหด้ เู นือ้ กนั คล่ืนกระทบฝ่ัง คลมุ ถงุ ชน หลอก ขู่ ใหฝ้ ่ายตรงขา้ มเสียขวญั หรือเกรงขาม ความรูท้ ่วมหวั เอาตวั ไมร่ อด กมลสนั ดาน เกิดมาก็ชอบคดโกง คอหอยกบั ลกู กระเดือก คางคกขนึ้ วอ จะคบเพ่ือนตอ้ งพิจารณาใหด้ ีเสียก่อน คาหนงั คาเขา โคแกช่ อบกินหญา้ อ่อน เรอื่ งราวเกิดขนึ้ แลว้ กเ็ งียบหายไปในท่สี ดุ ฆอ้ งปากแตก การแต่งงานท่เี จา้ บ่าวเจา้ สาว ต่างไม่ไดร้ กั กนั มาก่อน โดน ฆา่ ควายอยา่ เสยี ดายพรกิ ผใู้ หญ่จบั แตง่ มคี วามรูม้ ากแตไ่ ม่รูจ้ กั ใชค้ วามรูใ้ หเ้ ป็นประโยชน์ เขา้ กนั ไดด้ แี ยกกนั ไมอ่ อกสนิทสนมกนั คนจนพอไดด้ ีขนึ้ มา กล็ มื ตวั จบั ไดใ้ นขณะท่ีกาลงั ทาผิดหรอื พรอ้ มกบั ของกลาง ชายแกช่ อบหญิงเอ๊าะๆ เป็นเมีย เกบ็ ความลบั ไมอ่ ยู่ ชอบนาความลบั ของคนอ่นื ไป โพนทะนา จะทาการใหญ่ ไม่ควรตะหน่ี หรอื เค็มนะจ๊ะ

งมเข็มในมหาสมทุ ร คน้ หาส่งิ ท่ียากจะคน้ หาได้ เงยหนา้ อา้ ปาก / ลืมตาอา้ ปาก มีฐานะดีขนึ้ กวา่ เดมิ จบั งขู า้ งหาง ทาสิง่ ท่ีเสีย่ งต่ออนั ตราย จบั แพะชนแกะ ทาอย่างขอไปที ไมไ่ ดอ้ ย่างนีก้ เ็ อาอยา่ งนนั้ เพ่อื ใหเ้ สรจ็ ๆ ไป จบั เสือมอื เปลา่ หาผลประโยชนโ์ ดยตวั เองไม่ลงทนุ จดุ ไตต้ าตอ พดู หรือทาบงั เอิญไปโดนเจา้ ของเรอ่ื งโดยผพู้ ดู นนั้ ไมร่ ูต้ วั หมวด ช.-ด. ควำมหมำย สำนวน สุภำษติ ไทย พดู หรือขวางใหก้ ารสนทนาออกนอกเร่ือง ชกั ใบใหเ้ รือเสีย พดู จาหว่านลอ้ ม ยกยอคนอ่ืนว่าเขาดีเลศิ เพ่ือเราจะได้ ชกั แมน่ า้ ทงั้ หา้ สมปรารถนา ชกั หนา้ ไม่ถงึ หลงั มีรายไดไ้ ม่พอกบั รายจา่ ย ช่วั ช่างชี ดชี ่างสงฆ์ พระสงฆจ์ ะประพฤติตวั อย่างไรกเ็ รอ่ื งของท่าน ทา่ นก็ ชา้ ๆไดพ้ รา้ สองเลม่ งาม ไดร้ บั ผลกรรมเอง ชา้ งตายทงั้ ตวั เอาใบบวั มาปิด คอ่ ยๆคิด ค่อยๆทา พิจารณาใหด้ ี รอบคอบ เด๋ยี วจะ ผวั หาบ เมียคอน สมั ฤทธิผ์ ลเอง ชนี้ กบนปลายไม้ ความผิดรา้ ยแรงท่ีคนรูท้ ่วั กนั แลว้ จะปิดอย่างไรกไ็ มม่ ิด ช่วยกนั ทามาหากินทงั้ ผวั และเมีย หวงั ในส่งิ ท่ีอย่ไู กลตวั มนั เป็นไปไดย้ าก

ชบุ มือเปิบ ฉวยเอาผลประโยชนข์ องผอู้ ่ืน โดยตวั เองไมไดล้ งทนุ ลง แรง ซ่อื เหมือนแมวนอนหวด ทาเป็นซื่อ ๆ ซือ้ ควายหนา้ นา ซือ้ ผา้ หนา้ ตรุษ (หนา้ หนาว) ซือ้ ของไม่คานงึ ถงึ กาลเวลาย่อมไดข้ องแพง (Demand สงู Supply ต่า) ดีดลกู คิดรางแกว้ คดิ ถึงผลได้ ผลดีอย่างเดยี ว ไดท้ ีข่แี พะไล่ ไปซา้ เตมิ เยาะเยย้ เม่ือคนอ่ืนเพลยี่ งพลา้ หมวด ต. ควำมหมำย สำนวน สุภำษติ ไทย จาเป็นตอ้ งเขา้ ไปเก่ียวขอ้ งกบั เหตกุ ารณท์ ่เี กิดขนึ้ เม่ือไมม่ ี ทางเลยี่ ง ตกกะไดพลอยโจน แนะนาเท่าไร พร่าสอนเท่าไร กไ็ ม่ไดผ้ ล ตกั นา้ รดหวั ตอ ตกั บาตรอย่าถามพระ จะใหอ้ ะไรแกค่ นอ่นื อย่าไปถามเขาวา่ เอาไหม อยากได้ ไหม ตดั หางปลอ่ ยวดั ตาบอดคลาชา้ ง ตดั ขาดไม่เก่ียวขอ้ ง ตาบอดไดแ้ ว่น คนท่รี ูอ้ ะไรดา้ นเดียว แลว้ เขา้ ใจแต่อย่างนนั้ สง่ิ นนั้ ตาลยอดดว้ น คนท่มี สี ิง่ ท่ีตวั เองใชป้ ระโยชนไ์ ม่ได้ มกั ใชค้ กู่ บั หวั ลา้ นได้ หวี คนท่ไี ม่มหี นทางทามาหากินคนไม่มีบตุ รสืบสกลุ

ตาขา้ วสารกรอกหมอ้ ทาพอใหเ้ สรจ็ ไปแค่ครง้ั หน่ึง ๆ พอพรุง่ นีจ้ ะเอา ค่อยทา ใหม่ ตานา้ พริกละลายแม่นา้ ติเรือทงั้ โกลน เสยี ทรพั ยโ์ ดยไมไ่ ดร้ บั ประโยชนอ์ ะไร ตงี ใู หก้ ากิน ติพลอ่ ย ๆ ตาหนิในสงิ่ ท่ีเขายงั ทาไมเ่ สรจ็ ตงี ใู หห้ ลงั หกั ทาส่งิ ท่ีตนควรจะไดร้ บั ประโยชน์ แต่กลบั ไมไ่ ด้ ตกอย่กู บั ตีตนก่อนไข้ ผอู้ ่นื ซะเน่ยี ตนี ถีบปากกดั / ปากกดั ตีนถีบ ทาสิง่ ใดแก่ศตั รูไม่เดด็ ขาดจริงจงั ย่อมไดร้ บั ผลรา้ ย ตปี ลาหนา้ ไซ ภายหลงั ตีววั กระทบคราด กงั วลทกุ ขร์ อ้ นก่อนในเร่ืองท่ียงั ไม่เกดิ ขนึ้ ตน่ื แต่ดกึ สกึ แต่หน่มุ มานะพยายามทางานทกุ อย่างเพ่อื ปากทอ้ ง โดยไม่หว่ ง เตยี้ อมุ้ คอ่ ม คานงึ ถงึ ความลาบาก พดู หรือทาใหก้ จิ การของผอู้ ่นื ซ่งึ กาลงั ดาเนินไปดว้ ยดีกลบั เสยี โกรธคนหนงึ่ แต่ทาอะไรเขาไม่ไดก้ เ็ ลยรงั ควานอีกคนท่ี ตนเองสามารถทาได้ เรง่ รดั เกนิ ไปในเวลาท่ยี งั ไม่เหมาะสม คนจนแตร่ บั เลีย้ งดคู นท่ีต่าตอ้ ยจนเหมือนกนั

หมวด ถ.-ป. ควำมหมำย สำนวน สุภำษิตไทย เลกิ แสดงฤทธิเ์ ดชอานาจอีก หวนกลบั ไปหาแบบเดิม ๆ ลา้ สมยั ถอดเขยี้ ว ถอดเลบ็ ดเู หมือนจะรอบคอบถ่ีถว้ น แต่รอบคอบไมจ่ รงิ ถอยหลงั เขา้ คลอง ทาการสิ่งใด ถา้ กลวั หมดเปลืองยอ่ มไมไ่ ดผ้ ล ถ่ีลอดตาชา้ ง ห่างลอดตาเล็น ทาตวั เขา้ กบั ทงั้ 2 ฝ่ายท่เี ขาไมถ่ กู กนั โดยหวงั ประโยชน์ ทานาออมกลา้ ทาปลาออมเกลือ เพ่อื ตน นกสองหวั พลอยพดู ผสมโรงติเตียนผอู้ ่ืนตามเจา้ นาย มีโอกาสดกี ็ควรรีบทา นายวา่ ขีข้ า้ พลอย รายไดม้ าเร่ือย ๆ นา้ ขนึ้ ใหร้ ีบตกั พดู มากไดส้ าระนอ้ ย นา้ ซมึ บอ่ ทราย พดู ไม่ได้ เกรงจะมภี ยั แก่ตนหรือผอู้ ่ืน นา้ ทว่ มทงุ่ ผกั บงุ้ โหรงเหรง เม่อื หมดอานาจ ความช่วั ท่ที าไวก้ ็ปรากฎ นา้ ทว่ มปาก ขอรอ้ งใหเ้ ทวดาผสี างนางไมช้ ่วยโดยการบน นา้ ลดตอผดุ สอนสิ่งท่เี ขารูด้ อี ย่แู ลว้ บนขา้ วผี ตขี า้ วพระ เงินท่ตี อ้ งใชจ้ ่าย หรือเสี่ยไปเรือ่ ย ๆ ในขณะทาธุรกิจให้ บอกหนงั สือสงั ฆราช สาเรจ็ เบยี้ บา้ ยรายทาง คนท่พี ลอยรบั เคราะหก์ รรมกบั คนอ่นื ทงั้ ๆ ท่ไี มไ่ ดม้ สี ว่ น พวั พนั ปลาติดรา่ งแห (ติดหลงั แห)

ปากปราศยั ใจเชือดคอ พดู ดีแตใ่ จคิดรา้ ย ปากว่าตาขยิบ พดู อยา่ งหน่ึงแตท่ าอกี อย่างหนงึ่ ปากกบั ใจไมต่ รงกนั ปากหวานกน้ เปรยี้ ว พดู จาอ่อนหวาน แตไ่ ม่จรงิ ใจ ปิดทองหลงั พระ ทาดีแตไ่ ม่มใี ครยกย่อง เพราะมองไมเ่ ห็นคณุ คา่ ไปไหนมา สามวาสองศอก ถามอย่างหน่ึง ตอบไปอีกอย่างหนึ่ง หมวด ผ.-ย. ควำมหมำย สำนวน สุภำษติ ไทย ทาความดีเพยี งผิวเผิน ถกู ซา้ เตมิ เม่ือพลาดพลงั้ หรือเม่อื คราวเคราะหร์ า้ ย ผกั ชีโรยหนา้ ตอ้ งยอมทา เพราะจาใจหรอื ไม่มีทางเลอื ก ผซี า้ ดา้ พลอย ใหห้ รอื แจกจา่ ยอะไรไมท่ ่วั ถึงกนั ผถี งึ ป่าชา้ เพียรพยายามสดุ ความสามารถจนสาเร็จ ฝนตกไมท่ ่วั ฟ้า พบหญิงสาวท่ถี ูกใจ เม่ือแก่แลว้ ฝนท่งั ใหเ้ ป็นเขม็ รูท้ นั กนั ไมม่ ีทางจะโกหก หลอกกนั ได้ พบไมง้ ามเม่อื ขวานบ่ิน พดู ฉอด ๆ ไม่หยุดปาก เมา้ ทเ์ กง่ พออา้ ปากก็เหน็ ลนิ้ ไก่ พดู ไปไมม่ ีประโยชน์ น่งิ เสยี ดีกว่า สงบสยบความ พดู เป็นตอ่ ยหอย เคล่ือนไหว พดู ไปสองไพเบยี้ น่งิ เสียตาลงึ ทอง พดู หว้ น ๆ มะนาวไม่มนี า้

มะกอกสามตะกรา้ ปาไม่ถกู พดู จาตลบตะแลงพลกิ แพลงไปมาจนจบั คาพดู ไมท่ นั มากหมอมากความ มากคนกม็ ากเร่ือง ว่นุ วาย ต่างคนต่างกถ็ ือความคิด ตวั เอง มอื ถือสาก ปากถือศลี ชอบแสดงตวั ตนว่าเป็นคนมีศีล มธี รรม แตท่ าความ เลวเป็นนิจ มอื ห่าง ตนี หา่ ง สรุ ุย่ สรุ า่ ย เลินเลอ่ สะเพรา่ ไม่ระมดั ระวงั ไมด่ ตู ามา้ ตาเรือ ไมพ่ จิ ารณารอบคอบดใู หด้ ี ไมร่ ูจ้ กั หวั นอนปลายตนี ไม่รูว้ า่ บา้ นช่องอยไู่ หน เป็นลกู หลานใคร ไมร่ ูจ้ กั พนื้ เพ ไมเ่ หน็ นา้ ตดั กระบอก ไมเ่ หน็ กระรอกกง่ หนา้ ไม้ ดว่ นตดั สนิ ใจทาอะไรเลยไป ทงั้ ๆ ท่ยี งั ไมถ่ ึงเวลาอนั ควร ไมใ้ กลฝ้ ่ัง แกม่ าก อายขุ ยั ใกลต้ าย ไมห่ ลกั ปักไมเ้ ลน โลเล ไม่แนน่ อน ยกตนขม่ ท่าน พดู ทบั ถมผอู้ ่นื แสดงใหเ้ ห็นว่าตวั เหนือกว่า ยกภเู ขาออกจากอก โลง่ อก หมดวิตกกงั วล ย่นื แกว้ ใหว้ านร เอาของมีคา่ ใหค้ นท่ไี มร่ ูจ้ กั ค่าของสง่ิ นนั้ หมวด ร.-ส. ควำมหมำย สำนวน สุภำษติ ไทย รกั จะคบกนั นาน ๆ ใหต้ ดั ความคดิ อาฆาตพยาบาท ออกไป รกั จะอย่สู น้ั ๆ ใหค้ ดิ อาฆาต รกั ยาวใหบ้ ่นั รกั สน้ั ใหต้ ่อ บงั คบั เอากบั ผยู้ ากจนท่ไี มม่ ีจะให้ รดี เลอื ดกบั ปู

ละเลงขนมเบอื้ งดว้ ยปาก ดีแตพ่ ดู เมา้ ท์ แตท่ าจรงิ ๆ ทาไม่ได้ ลางเนอื้ ชอบลางยา ของบางสิ่งอาจถกู เขา้ กนั ไดด้ ี เหมาะกบั คนหนึง่ แต่อาจ ไม่เหมาะกบั อกี คน ลกู ขนุ พลอยพยกั พวกประจบสอพลอ ผทู้ ่คี อยวา่ ตามผใู้ หญ่ เจา้ นาย ลกู ผีลกู คน จะเอาแน่นอนไม่ได้ มกั ใชใ้ นกรณีสาคญั ๆ ลบู หนา้ ปะจมกู จะทาอะไรเด็ดขาดจรงิ จงั ลงไปไมไ่ ด้ เพราะเกรงจะไป กระทบพวกพอ้ งตวั เอง เลน่ เอาเถิดเจา้ ลอ่ อาการหลบไปมาเพ่อื ไม่ใหพ้ บ เลือดขน้ กว่านา้ ญาตพิ ่นี อ้ งย่อมดีกว่าคนอ่นื ววั ใครเขา้ คอกคนนนั้ กรรมท่ใี ครสรา้ งไว้ ย่อสง่ ผลใหแ้ กผ่ นู้ นั้ ว่ายนา้ หาจระเข้ เส่ยี งเขา้ พบทงั้ ๆ ท่ีรูว้ า่ เป็นอนั ตราย ศรศิลป์ ไมก่ นิ กนั ไม่ถกู กนั ไม่ลงรอยกนั ไมช่ อบหนา้ กนั สรา้ งวมิ านในอากาศ คิดคาดหวงั จะมีจะเป็นอะไรอยา่ งเลิศลอย สวรรคอ์ ย่ใู นอก นรกอย่ใู นใจ ความสขุ ท่เี กิดจาการทาดี ทาช่วั อย่ทู ่ใี จทงั้ นนั้ สองฝักสองฝ่ าย ทาตวั เขา้ กบั 2 ฝ่ายท่ไี ม่ถูกกนั โดยหวงั ประโยชนเ์ พ่ือตน สอนจระเขใ้ หว้ ่ายนา้ สอนสง่ิ ท่เี ขารูด้ ีหรือถนดั อยแู่ ลว้ สาวไสใ้ หก้ ากิน เอาความลบั ของตน หรือพวกตนไปเผยใหค้ นอ่นื รูเ้ ป็นการ ประจานตน สนิ้ ไรไ้ มต้ อก ยากไร้ ขดั สนถงึ ท่ีสดุ ไม่มีทรพั ยส์ มบตั ิตดิ ตวั สิบเบยี้ ใกลม้ อื ของหรอื ประโยชนท์ ่คี วรไดก้ ็เอาไวก้ ่อน สกุ เอาเผากนิ ทาลวก ๆ ทาพอเสรจ็ ไปครง้ั ๆ หนง่ึ

เสน้ ผมบงั ภเู ขา เรอ่ื งง่าย ๆ แต่คดิ ไม่ออก เหมอื นมีอะไรมาบงั อยู่ หมวด ห.-อ. ควำมหมำย สำนวน สุภำษติ ไทย บคุ ลกิ ลกั ษณะเรยี บรอ้ ย แต่ความจรงิ ฉลาด เลอื กเอาดี ๆ ไปได้ หงิมๆ หยบิ ชนิ้ ปลามนั สะดวก ง่าย ไม่มอี ะไรย่งุ ยาก หญา้ ปากคอก หนงั หนา้ ไฟ ผทู้ ่คี อยรบั หนา้ รบั ความเดือดรอ้ นกอ่ นผอู้ ่นื หนา้ เนอื้ ใจเสือ หนามยอกเอาหนามบง่ หนา้ ตาแสดงความเมตตา แตใ่ จโหดเหยี้ ม หนา้ ส่ิวหนา้ ขวาน หมาในรางหญา้ ตอบโตห้ รือแกด้ ว้ ยวิธีการทานองเดียวกนั หมาสองราง อยใู่ นระยะอนั ตราย เพราะอีกฝ่ายหนง่ึ กาลงั โกรธ หยิกเล็บเจ็บเนอื้ คนท่หี วงแหนส่ิงท่ีตนเองกินหรือใชไ้ มไ่ ด้ แตไ่ ม่ยอมใหค้ น อ่นื กินหรือใช้ หอกขา้ งแคร่ หกั ดา้ มพรา้ ดว้ ยเข่า คนท่ที าตวั เขา้ ทงั้ 2 ฝ่ายท่เี ป็นศตั รูกนั โดยหวงั ประโยชน์ หวั แกว้ หวั แหวน เพ่อื ตน เม่อื ทาความเดือดรอ้ นใหแ้ ก่คนใกลช้ ิด กจ็ ะมีผลกระทบ ถงึ ตวั ผทู้ าหรือพวกพอ้ ง คนใกลช้ ิดท่จี ะคอยทารา้ ยเม่ือใดกไ็ ด้ หกั โหมเอาดว้ ยกาลงั ใชอ้ านาจบงั คบั เขา เป็นท่รี กั ใครเ่ อน็ ดมู าก

หวั มงั กุ ทา้ ยมงั กร ไมเ่ ขา้ กนั ไมก่ ลมกลนื กนั หวั หลกั หวั ตอ บคุ คลท่ีนอ้ ยใจ เพราะคนอ่นื มองขา้ มความสาคญั ไม่ ยอมมาปรกึ ษา เหยียบเรือสองแคม ทาทีเขา้ ดว้ ยทงั้ 2 ฝ่าย หผู ีจมกู มด ไหวตวั ทนั เหตกุ ารณต์ ลอด หาเหาใสห่ วั รนหาเรอ่ื งเดอื ดรอ้ น ราคาญใสต่ น เอามะพรา้ วหา้ วไปขายสวน แสดงความรูห้ รืออวดรูก้ บั ผทู้ ่ีรูเ้ ร่ืองดกี ว่า เอาเนอื้ หนไู ปปะเนือ้ ชา้ ง เอาทรพั ยห์ รือสง่ิ ของจากคนท่มี นี อ้ ยไปใหผ้ ทู้ ่มี ีมากกวา่ เอามอื ซุกหบี หาเรอ่ื งเดือดรอ้ นหรือความลาบากใสต่ วั โดยใชท่ ่ี เอาไมซ้ กี ไปงดั ไมซ้ ุง คดั คา้ นผมู้ ีอานาจ ฐานะสงู กว่า หรือผใู้ หญ่กวา่ มกั จะ ลม้ เหลว เอาหไู ปนา เอาตาไปไร่ แสรง้ ทาเป็นไม่รูไ้ มเ่ ห็น ไมส่ นใจ ----- END -----