Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore 53-03-10-3-2-ประวัติ

53-03-10-3-2-ประวัติ

Published by t.panida.noisri, 2021-06-22 16:21:51

Description: 53-03-10-3-2-ประวัติ

Search

Read the Text Version

ความรู้สกึ ที่มตี อ่ ครูพนดิ า

ความรูส้ กึ ที่มีต่อครูดา ครั้งแรกท่ีพบครูพนิดา ก็ตอน ม. 2 หรือ ม. 3 น่ีแหละจาไม่ได้ ตอนที่ไปสอบ สัมภาษณ์เพื่อสมัครเป็นคนทาความสะอาด ห้องน้าช่วงชั้น 2 ตอนน้ันตื่นเต้นแต่ครู พนดิ ากเ็ ปน็ กันเอง ทาใหห้ ายตนื่ เตน้ พอใกล้ จบ ม. 3 ก็มีข่าวว่าจะเปิดสาย ปวช. ผมก็ ตั้งใจไว้ว่าจะเข้าแน่นอน พอจบ ม. 3 ก็มา สมคั รเขา้ ปวช.

พอเริม่ เรียนแรกๆ กไ็ ม่ค่อยเขา้ ใจ ก็ได้คุณครู พนดิ า ท่ีใหก้ ารสงั่ สอน คอยหากิจกรรมหา ความรู้ต่างๆ มากมายมาใหไ้ ด้เรยี นรู้ บางส่งิ บางอย่างทไ่ี มเ่ คยได้ทาก็ได้ทา ทุกครั้งทไี่ ด้ เขา้ หอ้ งเรยี น ปวช. ร้สู ึกดีใจมากๆ มหี ลายคร้ังท่ีทาผิดแตค่ รดู าก็ใหอ้ ภัยและตกั เตอื น ทาให้ ปรับปรุงตัว ครูดามักมีคาสอนท่ีทาให้เราเกิดความรู้ และมกี าลงั ใจในการใช้ชวี ติ

ในการทากิจกรรมต่างๆ ครูดาก็จะลงมือทา ลง มอื สอนดว้ ยตวั เอง ดแู ลเราเหมอื นลูกแท้ๆ ถ้าเราทาผิดก็ทาโทษและสอนให้แก้ไขในส่ิงท่ีผิดครู ดามักสอนให้เรารู้จักเรียนรู้ด้วยตนเอง คิดด้วย ตนเอง แต่จะคอยแนะนาสิ่งดีๆ ให้อยู่ท่ีเราจะเลือก หรอื ไม่

อีกไม่นานก็ต้องจากครูดา จากโรงเรียนแห่งนี้ จากห้องเรียนท่ีเคยเรียน รู้สึกสลดใจ ไม่อยาก จบ แต่จะทาอย่างไรทุกอย่างเมือ่ ถึงเวลาก็ต้อง ไปไมม่ ีใครที่จะฝืนได้ ในเวลาท่ีเหลืออยู่ก็จะทา ทุกอย่างใหด้ ีท่สี ุด เท่าที่จะทาได้ สาหรับผมเป็นคนท่ีไม่ค่อยจะแสดงออกอะไร แต่ใจจริงก็รักและเคารพในตัวครูดาเป็น ท่ีสุด แต่กเ็ ปน็ คนขีอ้ าย ทาอะไรทดี่ ซู ึ้งไม่เปน็ จะทาได้กแ็ ต่ทาตัวให้ดี ไม่ทาให้ใครว่าได้ ทาเทา่ ที่ทาได้ ไม่ทาใหช้ ือ่ เสยี งของ ปวช. และครดู า เสอ่ื มเสยี 01.20864 01.02468

อยากบอกครูดาว่าในบางคร้ังที่ผมทาผิด บ้างมันเกิดจากความไม่ตั้งใจ เป็นเพียง อารมณ์ชัว่ วูบ อยากขอโทษครดู ามากๆ แต่ก็ ไมร่ ูจ้ ะเริ่มต้นอย่างไร จะให้ทาเหมือนโจ้หรือ คนอื่นก็ทาไม่เป็น เพราะไม่เคยทามาก่อน ผมเชื่อว่าการแสดงความรักความเคารพไม่ จาเป็นต้องบอกเปน็ คาพูด แต่มนั แสดงออก ได้ครับ การกระทา มันจะมั่นคงกว่าการพูด เพราะคาพูดมันทาออกมาได้ง่ายกว่าการ กระทาเปน็ ไหนๆ

นับตั้งแตผ่ มเขา้ เรยี น ปวช. มา สิ่งตา่ งๆ ท่ผี มได้ เรียนรู้ ทาใหผ้ มเปลี่ยนแปลงไปมากจากท่ีเป็นคนที่ ไม่สนใจอะไรจริงจังทาเท่าท่ีทา อยากทาก็ทา ไม่ อยากทากไ็ ม่ทา แต่พอได้เรียนกับครูดา ครูสอนผมให้มีความ ต้ังใจในการทางาน เปน็ คนมคี วามรบั ผดิ ชอบ ครเู ปน็ แบบอย่างให้กับผมได้มีความมุ่งม่ันท่ี จะทาในส่ิงท่ีตนเองฝัน และมีความอดทน ความเพียรกับปญั หาไมใ่ ช่หนปี ญั หา

เพราะการหนีปัญหาไม่ใช่ทางออกท่ีดี เมื่อมีปัญหา เรากต็ ้องแกไ้ ข อกี เร่อื งที่ครสู อนทผี่ มจาได้ดี ครูสอนให้ผมรจู้ ักยอมรับในส่ิงผิด เม่ือทาผดิ ก็ตอ้ งยอมรับผิดไม่ควรอ้างโนน่ อา้ งน้ี เมอื่ รูว้ า่ ตัวเองผิดก็รีบแก้ไข อย่า ปล่อยให้มันค้างคาอยู่ แต่ปัญหาถ้าไม่มีได้ก็ย่ิงดี เพราะเมื่อผิดแล้วแก้ไขไม่ได้ เหมือนแก้วแตกซ่อมให้ดอี ยา่ งใดก็ยอ่ มยังเหลือรอยร้าวอยู่

ความรสู้ กึ ความประทบั ใจท่ีมตี ่อครูดา ความรูส้ กึ ประทับใจน้นั มีอยู่มากมายจะใหเ้ ขยี นมา ผมจะไม่มีวันลืมครูท่ีช่ือ ครูพนิดา น้อยศรี เปน็ ตัวหนงั สือก็กลัววา่ มนั อาจอา่ นไมร่ ู้เรื่องเพราะ หรือ ครดู า ครูของพวกเรานกั เรียน ปวช. รุ่น 3 ผมเรียบเรยี งไม่ถกู โรงเรยี นราชประชานุเคราะห์ ๓๓ แห่งนี้ แต่อยากบอกครูวา่ ขอให้คุณครูมสี ุขภาพท่แี ข็งแรงอย่สู อนรุน่ น้อง ตอ่ ๆ ไป ใหม้ ีความรูค้ วามสามารถและเป็นคนดี ผมรักและนับถือครมู ากเท่ากับพ่อแม่ผมคน เปน็ อนาคตท่ีดีของชาติต่อไป รักษาสขุ ภาพดว้ ย หน่งึ ครเู ปน็ ผเู้ ปิดโอกาสดีๆ ใหก้ ับผม นะครับคณุ ครู

คาสอนของครูดา ท่ีประทบั ใจ ผมประทับใจทกุ ๆ สิง่ ท่ีครูไดใ้ ห้ความรมู้ าทัง้ ใน ดา้ นการดาเนินชีวติ การแกไ้ ขปัญหา การอยูร่ ว่ มกับ คนอื่น การกนิ มารยาทตา่ งๆ สอนผมทาให้ผมได้ ขอ้ คิดมากมายจากคาสอนเหลา่ นนั้ อยา่ งเชน่ เรอ่ื ง “กาแฟ กับ ชวี ิต“ เรื่องนค้ี รไู ดใ้ หพ้ วกเราออกมาชงกาแฟกันเอง ใส่อะไรลงไปก็ได้ เท่าไหร่ก็ได้ ใส่ตามใจชอบ ข้อคิดที่ได้จากเรื่องน้ีก็คือ นักเรียนเหมือนเปรียบเหมือนกาแฟที่ไม่ได้ปรุงครูมีหน้าที่นา เครื่องปรุงท่ีจะใส่ลงในกาแฟ ซึ่งได้แก่การให้ความรู้ แนะนา คาตาหนิ ประสบการณ์ ทัศนคติ ค่านิยม ความเชื่อ ความศรัทธา ความรัก ความอบอุ่น ความห่วงใย เพ่ือที่ นกั เรยี นจะได้นามาปรุงแต่ง กาแฟชวี ิตของตนเองตามรสชาติท่ชี อบ เหมอื นทคี่ รใู หอ้ อกไปชง กาแฟตามทตี่ นเองชอบนั่นเอง

เรื่อง ลวดเสยี บกระดาษ เร่ืองนี้คุณครูให้ลวดเสียบกระดาษคนละอัน แล้วดัดให้เป็นเส้นตรง พอเสร็จลองทาให้กลับเป็น เหมือนเดิมแน่นอนมันทาไม่ได้เหมือนเดิมเร่ืองนี้สอนในเรอื่ งของความผกู พนั ว่า ความรู้สึกของคน ตอนท่ยี งั ดกี นั อย่กู เ็ หมอื นลวดเสยี บกระดาษท่ยี งั คงสภาพดอี ยู่ ถ้าเราเกดิ ผดิ ใจกนั มันก็เหมือนกับ การทเี่ ราทาให้ลวดหนีบกระดาษดัดให้ตรงนั่นเอง พอเรากลับมาคืนดีกันแน่นอนความรู้สึกต่างๆ ยอ่ มไม่เหมือนเดมิ แน่นอน เพราะฉะน้ันเราอย่าได้ทาให้เกิดความแตกร้าวในความผูกพันของเรา จง หม่ันรกั ษามันไว้ ถ้าไม่จาเป็นเราก็ต้องรู้จักยอมกันบ้างในบางสิ่งบางอย่าง เพ่อื ความสามัคคขี องเรานั้น เพราะโลกนี้ไม่มอี ะไรที่จะได้อย่างที่เราต้องการ เสมอ

Thank you


Like this book? You can publish your book online for free in a few minutes!
Create your own flipbook