สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๓๙

ตอนที่ ๓๙ ๘๐๙ ฝ่ายซุนกวนเข้าไปข้างในมีความ วิ ต ก นั ก มิ ไ ด้ เ ป น กิ น เ ป น น อ น ใ ห้ กระสบั กระสา่ ยอยู่ นางงอกก๊ ไถซ้ ึ่งเปนแม่น้า จึงถามว่า แต่ก่อนมาเรามิได้เห็นที่จะกระวน กระวาย แลบัดน้ีเหตุผลประการใดจึงมิได้ เปนกินเปนนอน ซุนกวนจึงบอกว่า ข้าพเจ้า ทุกข์ร้อนทั้งน้ีเพราะรู้ข่าวว่าโจโฉยกกองทัพ มาต้ังอยู่ชายทเล จะมาทาร้ายแก่เมืองเรา ข้าพเจ้าปรึกษาด้วยคนทง้ั ปวงก็มไิ ด้พร้อมกัน ปรึกษาแกง่ แยง่ กนั อยู่ บ้างจะให้ไปออ่ นนอ้ มแก่โจโฉน้ัน ก็มี ที่จะให้ต่อสู้น้ันก็มี ข้าพเจ้ามิรู้แห่งท่ีจะคิดเลย ครั้นจะต่อสู้โจโฉเล่า ทหารเราก็น้อยเห็นจะสู้มิได้ คร้นั จะออกไปอ่อนนอ้ มกม็ ิไว้ใจ ความสองประการนข้ี า้ พเจ้าคิดมติ ก จึงไม่มีความสบาย งอก๊กไถ้จึงวา่ เมือ่ พี่เจา้ จะถงึ แกค่ วามตายน้ันไดส้ ัง่ ไวว้ า่ การสิ่งใดขา้ งในมิสาเรจ็ ก็ใหป้ รึกษา ไต่ถามเตียวเจียว การสิ่งใดข้างหน้ามิสาเร็จให้ถามจิวย่ี ความข้อน้ีเจ้าลืมแล้วหรอื ซุนกวนได้ฟังนั้นก็ ราลึกข้นึ ไดส้ ว่างหวั อก ดังวา่ นอนหลบั ต่ืนขน้ึ มคี วามยินดีหาทีส่ ุดมิได้ จงึ สัง่ คนใช้ให้ไปหาจวิ ย่ี ณ เมอื ง กวนหยง คนใชย้ ังมทิ ันไป พอจวิ ยี่รวู้ า่ โจโฉยกกองทัพมาต้ังอยู่ชายทเลเมอื งเกงจ๋วิ จะมาตีเมืองกังต๋ัง ก็ รบี มา ฝ่ายโลซกแจ้งว่าจิวยี่มาถึงก็ รีบไปหา แล้วแจ้งเน้ือความซ่ึงซุนกวน ป รึ ก ษ า ห า รื อ คิ ด อ่ า น จ ะ ต่ อ สู้ ด้ ว ย กองทัพโจโฉน้ัน ทุกประการ จิวย่ีจึงว่า การทั้งน้ีท่านอย่าวิตกเลย ไว้เปนธุระ เราจะคิดอ่านกระทาการเอง ท่านจงรีบ ไปหาขงเบ้งมาให้พบเราหน่วยหนึ่งเถิด โลซกกข็ ึ้นมา้ รบี มาหาขงเบ้ง สามก๊กวิทยา

๘๑๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ข ณ ะ น้ั น เ ตี ย ว เ จี ย ว กั บ โ ก ะ ห ย ง เตียวเหียนโปจิดเข้ามาเย่ียมจิวยี่คานับกัน แลว้ เตยี วเจยี วจงึ ถามว่า ทา่ นไปทาการอยู่ ณ เมืองกวนหยงนน้ั ยังร้ขู ่าวกจิ ราชการฉนั ใดบ้าง จิวย่ีบอกว่าไม่รู้ เตียวเจียวจึงว่า บัดน้ีโจโฉยก กองทัพมาตั้งอยู่ชายทเลเมืองเกงจ๋ิว ให้มี หนังสือมาเกล้ียกล่อมซุนกวนนายเราจะให้ ออกไปหาดังหนึ่งจะไม่คิดทาร้าย แต่เห็นว่า จะไม่สุจริต จะกลับทาร้ายเราเปนมั่นคง ข้าพเจ้าทั้งปวงได้ปรึกษาว่า จะให้ซุนกวนออกไปอ่อนน้อม ตามประเพณี บัดน้ีโลซกไปพาขงเบ้งมาว่ากล่าวนายเราจะให้ออกไปต่อสกู้ ับโจโฉ ท้ังโลซกก็เห็นชอบ ไปดว้ ย ข้าพเจ้าทง้ั ปวงมเิ ตม็ ใจ ด้วยเหน็ ว่าขงเบง้ คนนี้ผดิ ใจกันกับโจโฉ คดิ อ่านจะตอบแทนแก้แคน้ กนั อยู่ จะเช่ือถือถ้อยคานั้นมิได้ เน้ือความทั้งน้ีก็ยังมิตกลงกันคอยท่าท่านอยู่ บัดน้ีท่านมาถึงแล้วจงไป ปรกึ ษาให้เหน็ ผิดแลชอบ จิวยี่ได้ฟังดังนัน้ จึงถามว่า ท่านทั้งปวงน้ีปรึกษาที่จะใหอ้ อกไปคานับโจโฉน้ัน เห็นพร้อมกัน แล้วหรอื เตยี วเจยี วจึงว่า ท่ีปรกึ ษาทัง้ ปวงกเ็ หน็ พรอ้ มกนั สน้ิ จิวย่จี งึ ว่า ทจ่ี ะไปคานับโจโฉนัน้ เราก็เหน็ ด้วย แต่ว่าเวลาวันน้ที ่านพากันกลับไปก่อนเถิด เวลาพรุ่งนี้เราจะไปหาซุนกวน จึงจะว่ากล่าวให้ตกลง กนั ทีเดยี ว ทป่ี รึกษาทั้งปวงก็ลาไป เทียเภากบั ฮนั ตง๋ อุยกายฝ่ายทหารทั้งปวงนั้นจึงเข้าไปหาจวิ ยี่คานับ แล้วบอก ว่า บดั นี้ทา่ นรหู้ รือไม่ อนั เมอื งกงั ต๋งั นจี้ ะเปนของผู้อ่นื แลว้ จิวยจ่ี งึ ตอบว่าเราหารไู้ ม่ เทียเภา จงึ บอกว่า ขา้ พเจา้ ทง้ั ปวงนเ้ี ปนขา้ เกา่ ของบดิ าซุนกวน มคี วามภกั ดีอตุ ส่าหต์ ดิ ตามมา สกู้ ระทาการรบ พุ่งร้อยคร้ังมิได้คดิ แก่ชีวิต จนได้มาต้ังตัวอยู่ ณ เมืองกังต๋ัง แลบัดน้ีนายเราเชื่อถอื ถ้อยคาที่ปรึกษาท้ัง ปวง จะเอาเมืองไปยกให้แก่โจโฉ หาความ อายมิได้ ข้าพเจ้าทั้งนี้อดสูแก่ใจนักไม่เห็น ด้วย ตัวท่านมาแล้ว ขอได้ว่ากล่าวแก่ ซุ น ก ว น อ ย่ า ใ ห้ ก ร ะ ท า ต า ม ถ้ อ ย ค า ค น เหล่านั้น จงแข็งเมืองไว้ ถึงมาทว่าโจโฉยก มา ข้าพเจ้าทั้งปวงจะเอาชีวิตเปนหัวหน้า สู้รบไปกวา่ จะตาย www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๙ ๘๑๑ จิวยี่จึงถามว่า ท่านท้ังปวงนเ้ี หน็ พรอ้ มดว้ ยกนั แล้วหรอื อยุ กายได้ยนิ ดงั นน้ั กล็ ุกข้นึ เอามือชก สีสะแล้วว่า ถึงหัวจะขาดออกก็มิขอนบนอบโจโฉเลย ทหารท้ังปวงก็ร้องข้ึนพร้อมกันว่า ข้าพเจ้าท้ัง ปวงกเ็ ปนใจเดยี วกนั สิน้ จวิ ยี่จงึ วา่ ท่านทงั้ ปวงเห็นพร้อมกนั ดงั นน้ั เรากเ็ ห็นดว้ ย แต่เวลาน้ที า่ นกลบั ไป ก่อนเถิด พรงุ่ นี้เราจะเขา้ ไปหาซนุ กวน จงึ จะวา่ ให้ตกลงกัน เทียเภาแลทหารท้ังปวงคานับแลว้ ก็พากัน ออกไป จวิ ย่ี (Zhou Yu) สามก๊กวิทยา

๘๑๒ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) คร้ันเวลาเย็นโลซกก็พาขงเบ้งมาหาจวิ ยี่ ๆ ให้น่ังโดยสมควร โลซกจึงถามจิวยี่ว่า บัดนี้โจโฉ คิดจะทาร้าย เราจะคานับดีหรือจะทาประการใด ขอท่านว่าให้แจ้ง จิวยี่จึงว่า อันโจโฉทาการทั้งน้ี ถอื เอารับส่งั พระเจ้าเหยี้ นเต้เปนใหญ่ คร้ันจะขดั แขง็ อยู่เล่า ก็เหมือนคดิ คดต่อแผน่ ดนิ อนึ่งทหารโจโฉ ก็มาก ล้วนมีฝีมือเข้มแข็งนัก ฝ่ายเราก็น้อยตัวเห็นจะสู้โจโฉมิได้ ถ้าเราออกไปนบนอบโจโฉน้ันจะมี ความสุข เราเหน็ ฉนี้เปนม่นั คง เวลาพรงุ่ น้ีจะเข้าไปว่าแก่ซนุ กวนให้แต่งคนออกไปคานับตามประเพณี โลซกได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงว่าท่านเจรจาฉน้ีผิดนัก แลแผ่นดินเมืองกังต๋ังได้ว่าราชการสืบกันมาจนถึง สามชวั่ คนแลว้ กม็ ิไดอ้ อ่ น น้อมตอ่ ผใู้ ด คร้ังน้ที ่านจะใหอ้ อกแก่โจโฉนัน้ เหน็ ประการใด เมอื่ ซนุ เซ็กจะถงึ แก่ความตายนั้น ก็ได้ส่ังไว้แก่ท่านใหช้ ่วยทานุบารุงซุนกวนผู้นอ้ ง หวังว่าจะให้เมอื งกงั ต๋ังมั่นคงเหมือน ได้อิงภูเขา เหตุไฉนเมื่อการมาถึงแล้วท่านจะสลัดเสียมิได้ช่วยทานุบารุง จะพลอยตามถ้อยคาคน สอพลอดังน้ี จิวยี่จึงว่า เมืองกังตั๋งน้ีมีหัว เมืองใหญ่ขึ้นถึงหกหัวเมือง ผู้คนทั้งปวงก็ มากพร้อมมูล ถ้าเราจะลงใจให้ต่อสู้โจโฉ บัดน้ี ก็เหมือนหน่ึงทาให้อาณาประชา ราษฎรได้ความเดือดร้อน จะมีความคระหา ติเตยี นแก่เราผเู้ ดียว เหตฉุ น้ีเราจงึ ให้ซุนกวน ออกไปคานับโจโฉ หวังจะให้อาณาประชา ราษฎรมีความสุข ขงเบ้งเห็นจิวย่ีกับโลซกถุ้งเถียงกันมิได้ตกลงก็นั่งยิ้มฟังอยู่ จิวย่ีจึงว่าท่านหัวเราะเยาะ ข้าพเจา้ หรือ ขงเบ้งจึงว่า ซ่งึ ข้าพเจ้าหวั เราะทัง้ นีม้ ไิ ดเ้ ยาะท่านกล้ันยิ้มโลซกมไิ ด้ เพราะมิไดร้ จู้ กั ลกั ษณ ผิดแลชอบ มีแต่ปากก็เถียงท่าน โลซกจึงว่าเหตุไฉนท่านจึงหัวเราะเยาะเราว่ามิได้รู้จักลักษณสิ่งใด ขงเบ้งจึงว่า อันจิวยี่ว่ากล่าวซ่ึงจะไปนบนอบต่อโจโฉนั้นเราเห็นด้วย โลซกจึงว่า เหตุใดท่านจึงมา เจรจาดังน้ีเล่า ขงเบ้งจึงว่า อันโจโฉน้ันมีปัญญาความคิดสุขุมนัก รู้จัดแจงทหารในการสงครามก็ ชานาญกว่าคนทั้งปวง แลอ้วนเสี้ยวอ้วนสุดนั้นมไิ ด้รจู้ ักกาลังสงครามว่าหนักแลเบา องอาจถือว่าตัวดี ตอ่ สโู้ จโฉกถ็ ึงแก่อนั ตราย เล่าปนี่ ายเราน้ันก็ถือทฏิ ฐิมานะขนื ต่อสูโ้ จโฉ กไ็ ดค้ วามเดือดรอ้ นจนพลัดมา อยู่เมืองกังแฮ อันจิวยี่เปนคนมีความคิด จะผ่อนผันให้ไปคานับโจโฉ ประสงค์จะรักษาบุตรภรรยาแล อาณาประชาราษฎรให้เปนสุขน้ันเห็นควรอยู่ โลซกก็โกรธจึงว่า ท่านว่าทั้งนี้เหมือนจูงมือเราไปให้ คกุ เข่าคานับโจโฉอา้ ยศัตรแู ผน่ ดนิ ควร แล้วหรอื www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๙ ๘๑๓ ขงเบ้งจึงว่า ท่านอย่าโกรธเราเลย ซึ่งจะไปคานับโจโฉน้ันเรามิให้ลาบาก จาเพาะแต่ตัวต้อง ข้ามน้าข้ามทเลไปเจียวหรือ ถึงตัวท่านมิไปก็ได้เหมือนกัน ด้วยอุบายอันหน่ึงของเรา จะให้เอาแต่คน สองคนลงเรือลาหน่ึงข้ามไปหาโจโฉ ๆ ก็จะพาทหารร้อยหมื่นเลิกทัพกลับไปดอก จิวยี่จึงถามว่า ซ่ึง ท่านจะให้แต่คนสองคนข้ามไป ก็อาจสามารถจะใหโ้ จโฉเลิกทัพไปน้นั ฉันใดจงว่าใหแ้ จ้งก่อน ขงเบ้งจึง บอกว่า เมื่อเรายังอยู่เขาโงลังกั๋งน้ัน แจ้งว่าโจโฉให้ทาปราสาทไว้แห่งหนึ่งอยู่ริมแม่น้าเตียงโหเปนท่ี สบาย แล้วจัดเอาผู้หญงิ ท่ีรปู งามมาไว้เปนอันมาก ด้วยมีน้าใจกาเรบิ ในมาตุคามอยู่ แล้วรู้ว่านางเตียว กก๊ โล่อยู่ ณ เมอื งกังตั๋ง มบี ตุ รหญิงสองคนรูปรา่ งงามหาหญิงใดเสมอมไิ ด้ โจโฉมีนา้ ใจผกู พนั อยู่ได้ว่าไว้ ว่าถ้ารบเมืองกังตั๋งได้แล้วจะรับเอาหญิงสองคนน้ีไปไว้เปนที่บาเรอของตัว ถึงมาทว่าจะตายไปก็มิได้ พะวักพะวนน้าใจ ซึ่งโจโฉยกทหารมาถึงร้อยหมื่นนี้ก็เพราะปราถนาหญิงสองคนเปนเค้ามูล แม้ท่าน เอาทองร้อยตาลงึ ไปให้นางเตียวก๊กโล่ ซ้ือเอาบุตรสองคนน้ันมาสง่ ให้แก่โจโฉสมเหมอื นความปราถนา แลว้ โจโฉก็จะเลิกทัพกลบั ไปเปนมน่ั คง ขอท่านไดค้ ิดอา่ นปรองดองกนั กระทาตามถ้อยคาข้าพเจ้าว่านี้ เถดิ จิวยจี่ ึงว่า ซึง่ โจโฉมีความผกู พันหญิงสองคนนี้ เหตไุ ฉนจึงจะรแู้ น่ ยงั มีสิ่งใดเปนสาคัญอยบู่ า้ ง สามก๊กวิทยา

๘๑๔ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งจึงว่า อันโจโฉรักหญิงสองคน นี้ได้ผูกเปนโคลงไว้ ข้าพเจ้าจาไดเ้ ปนสาคญั อยู่ ขงเบ้งว่าโคลงน้ันให้จิวย่ีฟังเปนใจความว่า ปารัศว์ซ้ายขวาซ่ึงเราทาไว้ช่ือว่าหยกหลงกับ กิมฮอง ข้าจะกอดนางสองเก้ียวไว้ทั้งซ้ายขวา ให้มีความสุขทุกเวลามใิ หอ้ นาทรเลย จิวยีไ่ ด้ฟงั ออกช่ือนางสองเก้ียวดังน้ันก็โกรธ ดังเอาเพลงิ ไปจุดเข้าในหัวใจ จึงลุกข้ึนช้ีมือไปฝ่ายทิศ เหนือตรงเมืองเกงจิ๋ว ว่าเหม่อ้ายศัตรูแผ่นดินเถ้า มึงโอหังเจรจาประมาทกูเล่น ขงเบ้งเห็นจิวย่ีโกรธ ดังนน้ั จงึ ลกุ ขึน้ ทาเปนหา้ มวา่ เหตุใดแผน่ ดนิ ทา่ นมิรกั จะมารักหญิงสองคนน้ีประโยชน์อันใด จิวย่ีจึงว่า ท่านไม่รู้หรือนางไต้เกี้ยวผู้พ่ีน้ันเปนภรรยาซุนเซ็กนายเรา นางเสียวเกี้ยวผู้น้อง ก็เปนภรรยาของเรา โจโฉเจรจาหยาบช้าทง้ั นี้เราจึงโกรธ ขงเบ้งทาเปนตกใจคานับแล้วว่าขา้ พเจ้าไมร่ ู้ เลย ซึ่งได้ว่ากล่าวทั้งน้ีผดิ นักหนา ขอท่านจงได้อดโทษเถดิ จิวยี่จึงว่า อ้ายศัตรูเถ้าคนนี้ข้ามิขอเหยียบ แผน่ ดินรว่ มเลย นางไตเ้ กย้ี ว (Da Qiao) และ นางเสียวเกยี้ ว (Xiao Qiao) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๙ ๘๑๕ ขงเบง้ จึงวา่ ท่านอยา่ ทาการด้วยโทโส จงคดิ อ่านผอ่ นปรนใหจ้ งดี อนั จะวู่วามตามความโกรธ นั้นภายหลังก็จะเสียการไป จิวยี่จึงว่าท่านว่าทั้งนี้ก็ชอบใจอยู่ อันตัวเราก็ได้รับคาซุนเซ็กไว้แต่ก่อน ที่จะไปอ่อนน้อมโจโฉสู้ตายก็มิได้คานับ เรามาแต่เมืองกวนหยงบัดนี้ก็คิดว่าจะมาจัดแจงการต่อสู้อยู่ แตว่ ่ากาลงั ความคิดเราผเู้ ดียวเหน็ จะมิสดวก ขอทา่ นไดอ้ นเุ คราะหช์ ว่ ยทานบุ ารงุ ด้วย ขงเบง้ จึงว่า ถ้าทา่ นหาความรงั เกยี จมิได้ จะให้ขา้ พเจา้ ช่วยกพ็ อจะได้อยู่ ผิดชอบประการใด ไปภายหนา้ ก็จะช่วยตกั เตอื นตามสติปญั ญา จวิ ยจี่ งึ ว่า ทา่ นวา่ นี้กด็ ีแลว้ ถา้ กระนั้นเวลาพรงุ่ น้ีเราจะเขา้ ไปหาซุนกวนจะว่ากล่าวให้จัดแจงทหารให้พร้อม ยกไปกาจัดโจโฉให้ได้ ขงเบ้งกับโลซกได้ฟังดังนั้น แลว้ กค็ านบั ลามาที่อยู่ คร้ันเวลาเช้าซุนกวนออกว่าราชการ ขุนนางฝ่ายทหารพลเรือนอยู่พร้อมกัน จิวย่ีเข้าไป คานับแล้วจึงว่า บัดนี้ข้าพเจ้าแจ้งว่าโจโฉยกกองทัพมาจะทาอันตรายแก่เมืองเราน้ัน ท่านจะคิด ประการใด ซุนกวนเห็นจิวยี่เข้ามาว่าดังนั้นก็มีความยินดี จึงเอาหนังสือซึ่งโจโฉให้มานั้นส่งให้จิวยี่ดู จิวย่ีคล่ีหนังสือออกอ่านแล้วจึงว่า อ้ายศัตรู แผ่นดินเถ้านี้คิดว่าเมืองกังต๋ังหามีคนดีที่จะ รู้เท่าไม่ หวงั จะเกลยี้ กลอ่ มใหต้ ายใจ ซุนกวนได้ ยินดังน้ันจึงถามว่า เนื้อความท้ังน้ีท่านเห็น ประการใด จิวยี่จิงว่าท่านได้ปรึกษาคนทั้งปวง แลว้ หรอื เขาเหน็ พร้อมกันเปนประการใด สามก๊กวิทยา

๘๑๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ซุนกวนจึงว่าปรึกษายังมิตกลง ท่ีจะ ให้เราไปคานับก็ว่า จะให้ต่อสู้ก็ว่า ความสอง ประการน้ีแก่งแย่งกันอยู่ จึงให้เชิญท่านมา บัดนี้ หวังจะให้ว่าลงให้ขาด จิวยี่จึงว่า ซ่ึงปรึกษาจะให้ไปคานับน้ันผู้ใด ซุนกวนจึง บอกช่ือให้ฟงั จวิ ยีจ่ ึงถามเตียวเจยี ววา่ ซงึ่ ท่าน จะให้ไปคานับนั้นเห็นประการใดจงว่าให้แจ้ง ก่อน เตียวเจียวจึงว่า ข้าพเจ้าเห็นว่าโจโฉมา ปราบปรามบ้านเมืองท้ังนี้ ด้วยถือรับส่ังพระเจ้าเหยี้ นเต้เปนข้อใหญ่ อน่ึงโจโฉก็ได้เมืองเกงจิ๋วซ่องสมุ ผู้คนไว้เปนอนั มาก เห็นมีกาลงั ใหญห่ ลวงนักจะสู้มไิ ด้ จึงจะให้ไปคานับตามประเพณีก่อน ภายหลังจงึ คิดอ่านผอ่ นผนั ไปตามควร จิวย่ีจึงว่า ท่านท้ังปวงมาชวนกันปรึกษาเหน็ ชอบพร้อมกันฉนี้แตล่ ้วนคนที่ ไม่เอาการ แลเมอื งกังต๋ังน้ีมีเจา้ เมืองสบื กนั มาถึงสามชว่ั คนแล้วมไิ ด้ไปคานับแกผ่ ู้ใด เหตไุ ฉนคร้งั นีท้ า่ น จึงมาปรึกษาจะใหล้ ะประเพณีเสียเพื่อประโยชน์อันใด ซุนกวนจึงว่า เมื่อคนท้ังปวงปรึกษาฉนท้ี ่านไม่เหน็ ด้วยน้ันจะให้ทาประการใดเล่า จิวยี่จึงว่า อันโจโฉนี้เปนที่มหาอุปราชนั้น คือเปนศัตรูแผ่นดินของพระเจ้าเหี้ยนเต้อีก แลตัวท่านก็มีปัญญา ความคิดตงั้ อยใู่ นสัตย์สุจรติ แลจะไปอ่อนนอ้ มแก่โจโฉอนั เปนคนมิไดต้ ั้งอยูใ่ นความสัตย์น้ันจะควรหรอื อน่ึงเมืองกังต๋ังก็บรบิ ูรณด์ ้วยเข้าปลาอาหาร ท้ังผู้คนก็พรักพร้อม ชอบแต่จะคิดกาจัดศัตรแู ผ่นดนิ เสยี อีก อนึ่งโจโฉยกกองทัพมาครั้งน้ีก็นานแล้ว ฝ่ายม้าเท้งแลหันซุยนั้นก็เปนอริเห็นจะระวังหลังอยู่ ประการหนงึ่ ทหารโจโฉก็เปนชาวดอนไม่สันทดั ในทางเรือ ถึงจะยกมารบพุง่ ก็หาถนดั ไม่ แลว้ ก็เปนระดู แล้ง หญ้าแลฟางท้งั ปวงก็เห็นไม่พอปาก ม้าท่ีจะกิน อันทหารท้ังปวงเล่าก็เปน ชาวป่า จะกินอยู่ผิดสาแลงก็จะป่วยไข้ เปนอันมาก กาลังก็จะน้อยลงทุกที ถึงจะทาการขับเค่ียวไปก็เสียเปรียบเรา อยู่ อันการศกึ คร้ังนข้ี า้ พเจ้ามไิ ด้วิตกเลย จะขออาสาท่านยกไปตั้งอยู่ปากอ่าว เมอื งกงั แฮกาจดั เสยี ใหไ้ ด้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๙ ๘๑๗ ซุนกวนได้ฟังดังนั้นก็ยินดีจึงว่า ซ่ึงท่านจะคิดสู้โจโฉนั้นก็เหมือนน้าใจของข้า จิวย่ีจึงตอบวา่ อันตัวข้าพเจ้าน้ีถึงมาทว่าจะตายในสงครามกม็ ิได้คิด ปรารมภถ์ งึ ท่านกลัวแต่จะไมแ่ น่นอน ซุนกวนจงึ ชักเอากระบ่ีออกแล้วก็ฟันลงท่ีมุมโต๊ะประกาศเปนอาญาสิทธิ์ไว้ว่า ผู้ใดจะมาว่าให้เราไปคานับโจโฉก็ จะตัดสีสะเสีย ทาดังนั้นแล้วก็ย่ืนกระบี่มอบให้แก่จิวยี่เปนแม่กองทัพหลวง ให้เทียเภาเปนปลัด ผู้ใด มิได้อย่ใู นบังคับบัญชาก็ให้ตดั สสี ะเสยี จิวยี่คานับรบั เอากระบ่แี ล้วจึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า บัดน้เี ราได้ อาญาสทิ ธแ์ิ ลว้ ผใู้ ดอยา่ ประมาทต่อหน้าที่ๆจะทาการรบพุ่งโจโฉคร้ังน้ี จงไปพรอ้ มกนั ชายทเล ถา้ ผ้ใู ด ขาดช้าอยู่จะเกณฑ์เอาราชการมทิ นั เราจะเอาโทษแก่ผู้น้ัน ว่าแล้วก็ลาซุนกวนออกมา ครั้นมาถงึ บ้าน จึงให้หาขงเบ้งมาปรึกษาว่า บัดนี้นายเราก็ยอมท่ีจะต่อสู้ด้วยโจโฉแล้ว ขอท่านช่วยคิดอุบายท่ีจะทา การน้ันเถิด สามก๊กวิทยา

๘๑๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งจึงว่า ซ่ึงท่านจะให้เราช่วยคิดการน้ันก็จะเปนไรมี พอจะช่วยคิดตามสตปิ ญั ญาไดบ้ ้าง อยู่ แต่ทว่ายังมิวางใจเลย ด้วยเห็นอารมณ์นายท่านยังรวนเรนัก จิวย่ีจึงว่า ท่านเห็นกระไรจึงว่าดังนี้ ขงเบ้งจึงว่า เราเห็นว่านายท่านรู้ข่าวว่าทหารโจโฉมาก ก็ปรารมภ์อยู่ว่าทหารตัวน้อยกลัวจะสู้มิได้ ขอท่านอย่าเพ่อวุ่นวายก่อน กลับเข้าไปพูดจาเอาเน้ือเอาใจนายท่านอย่าให้สดุ้งสะเทือน ให้มั่นคง แน่นอนแล้วเราจึงจะได้คิดการสดวก จิวย่ีจึงว่า ท่านว่านี้ชอบอยู่ แล้วจิวยี่ก็กลับเข้าไปหาซุนกวน ๆ เห็นจึงถามวา่ เวลาค่ามดื ป่านนี้ทา่ นเข้ามามีธรุ ะสิ่งใดหรอื จิวย่ีจึงว่า ข้าพเจ้าจะกะเกณฑ์ ทหารท้ังปวงนั้น ยังคิดแคลงใจอยู่หน่อย หนึ่ง จึงกลับเข้ามาหาท่านหวังจะใคร่รวู้ า่ ท่านยังมีความวิตกสิ่งใดอยู่หรือว่าหามิได้ แล้ว ซุนกวนจึงว่า ซึ่งท่านกลับมาถามเรา ท้ังนี้ดีอยู่แล้ว เราก็ยังมีความวิตกอยู่ หน่อยหน่ึง ด้วยโจโฉมีทหารมาก ฝ่ายเรา นอ้ ยตัวนกั กลัวจะสมู้ ไิ ด้จะเสยี การไป www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๙ ๘๑๙ จวิ ยี่จึงวา่ น่ีแลขา้ พเจา้ มาบดั น้หี วงั จะช้แี จงให้ท่านเข้าใจ ดว้ ยโจโฉให้มีหนังสือมาว่ามีทหาร ถึงร้อยหม่ืนน้ัน ความข้อนี้หาจริงไม่ เปนกลอุบายฬ่อลวงดอก อันทหารโจโฉน้ันมีอยู่แต่สิบห้าสิบหก หม่ืน ท้ังได้ทหารอ้วนเส้ียวมาเปนชเลยด้วย ถึงว่าจะยกมาทาการก็จะวิตกไปไยแก่ทหารอ้วนเสี้ยว อันเปนคนจาใจ คิดแต่จะออกจากโจโฉอยู่ทุกเช้าค่า แม้จะทาการก็มิเต็มมือ อน่ึงทหารโจโฉก็มา ทางไกลสารพดั จะขัดสน เราอยใู่ กลส้ เบียงอาหารกบ็ รบิ รู ณท์ กุ สิง่ หรอื จะสู้มิได้ ถึงจะมากกเ็ หมือนน้อย ท่านอย่าวิตกเลย ข้าพเจา้ จะขออาสาเอาทหารไปแต่หา้ หมนื่ จะคิดทาการกาจัดโจโฉเสยี ให้ได้ ซนุ กวน ได้ฟังดังน้ันก็ดีใจ ยกมือลูบหลังจิวย่ีแล้วจึงว่า ซ่ึงท่านช้ีแจงให้เราส้นิ สงสัยบญุ คุณนักหนา นี่หากวา่ ได้ ทา่ นชว่ ยอุปถัมภ์ แต่เตยี วเจียวหาเปนท่ีพึ่งได้ไม่ แตน่ ้ไี ปเรามิได้มคี วามวติ กแล้ว ท่านกับเทียเภาโลซก จงเร่งจัดแจงทหารรีบยกไปเถิด ตัวเราจะยกทหารอุดหนุนไป ถ้าขัดสนประการใดจงให้คนรีบมาบอก เรา ตัวเราจะยกเข้าต่อสู้โจโฉเอง จิวย่ีได้ฟังดังนั้นก็คานับแล้วลาออก มา จึงคิดว่าขงเบ้งน้ีพูดจาหลัก แหลมนกั ล่วงร้นู า้ ใจนายเราไปกอ่ น เราอีกเล่า อนึ่งจะคิดการส่ิงใดก็ดู เหมือนจะข้ามสีสะเราเสียได้ ครั้น จะน่ิงไว้บัดนี้นานไปก็จะเปนศัตรู จาจะกาจัดเสียให้ได้ แล้วให้หา โลซกเข้ามาบอกความลับซ่ึงจะคิด ฆา่ ขงเบ้งเสียน้ันให้ฟังทุกประการ โลซกจึงว่า ท่านคิดน้ีมิชอบ ด้วยโจโฉยกมาจะทาร้ายแก่เรายงั กาจดั เสยี มิได้ แลเมื่อท่านฆ่า ขงเบ้งเสียแล้ว การสงครามจะติดพันไปเบ้ืองหน้า แต่ตัวท่านผู้เดียวหามีผู้จะช่วยคิดอ่านไม่จะมหิ นกั อกนักหรือ อันขงเบ้งนี้มีสติปัญญาพอจะช่วยท่านได้ อน่ึงจูกัดกิ๋นพ่ีชายก็อยู่ในเมืองกังตั๋ง ถ้าให้ไปว่า กล่าวชักชวนเอามาไว้ทาราชการด้วยเราจะมิดีหรือ จิวย่ีได้ฟังดังน้ันเห็นชอบด้วย ครั้นเวลาเช้าจึงให้ หาขุนนางเขา้ มาพร้อมกันในที่ปรึกษา ขณะน้ันเทียเภามีความน้อยใจ ว่าตัวเราเปนผใู้ หญ่สงู อายุ จิวยี่ เปนเด็กข้ึนนั่งท่ีสูง จะให้เราเปนผู้ใหญ่น้ีน้อยหน้าไปน่ังปรึกษาราชการด้วยในที่ต่า ก็ให้บุตรมาแทน บอกวา่ ป่วยอยู่ สามกก๊ วิทยา

๘๒๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) จิวยี่จึงว่าแก่ขุนนางท้ังปวงว่า กองทัพโจโฉยกมาคร้ังน้ีใหญ่หลวงนัก อันเราจะคิดอ่านทา การนัน้ จะโลเลมไิ ด้ ทา่ นทั้งปวงจะทาการด้วยเรา ใครอย่าเกียจคร้านย่อหยอ่ น ถา้ ผู้ใดมเิ ตม็ ใจเขมน้ ทา การเราก็จะตัดสีสะเสียตามพระอัยการศึก แล้วจิวยี่ก็ต้ังให้อุยกายฮันต๋งเปนกองหน้าคุมทหารลงเรือ รบพร้อมไว้ จึ่งให้เจียวขิมจิวท่ายคุมทหารกองหน่ึง ให้เล่งทองพัวเจ้ียงคุมทหารกองหน่ึง ให้ไทสูจู้ ลิบองคมุ ทหารกองหน่ึง ใหล้ กซนุ ตังสิดคมุ ทหารกองหนง่ึ ตง้ั ลิหองจูตคี มุ ทหารเปนกองสอดแนม คร้นั จิวยจี่ ดั แจงนายทพั นายกองสาเรจ็ แล้วจงึ ส่ังว่า ท่านทง้ั ปวงจงเร่งไปตระเตรียมให้พร้อม มูลกนั ถา้ ไดฤ้ กษแ์ ล้วเราจะยกกองทัพไปปากอา่ วเมืองสาก๋งั นายทัพนายกองทง้ั ปวงกค็ านับลาออกมา จดั แจงทหารตระเตรยี มไว้พรอ้ มตามคาจิวยี่ สัง่ ฝ่ายเทียจู๋บุตรเทียเภา เห็นจิวย่ีจัดแจงทหารทัพ บกทัพเรือดังนั้น ก็เอาเน้ือความมาบอกเทียเภาผู้เปนบิดา ทุกประการ เทียเภาได้แจ้งดังน้ันก็ตกใจเอามือลูบอกเข้า ว่าจิวย่ีนี้กูคิดว่าเปนเด็กมิได้รู้สิ่งใด กลับรู้ดีกว่าผู้ใหญ่อีก เล่า ท้ังมีสติปัญญาสามารถจัดแจงทหารวางกองทัพถูกที่ ตามขบวรศกึ สมควรทจ่ี ะเปนแม่ทัพหลวงได้ แลตวั กมู าคิด ประมาทดังน้ีผิดมิควร เทียเภาก็ไปหาจิวย่ีถึงท่ีอยู่ แล้วจึง ขอขะมาว่าข้าถือทิฏฐิมานะว่าเปนผู้ใหญ่ ประมาทท่าน สาคัญว่าเปนเด็ก มิได้มาปรึกษาราชการคานับท่านน้ันผิด เทยี เภา (Cheng Pu) นักหนา ขอท่านได้อดโทษแกข่ ้าพเจา้ เถิด จิวยี่หัวเราะแล้ว จงึ วา่ ซึง่ ท่านประมาทนัน้ ข้าพเจ้าหาถอื โทษไม่อย่าวิตกเลย เทยี เภาไดโ้ อกาศดงั น้ันแล้วกล็ ามา ครั้นเวลาเช้าจิวย่ใี หห้ าจูกดั ก๋ินเข้ามาแล้วว่า ขงเบ้งน้องท่านเปนคนมสี ติปัญญา เหตุใดจงึ ไป ฝากตัวดว้ ยเล่าป่นี ้ันหาควรไม่ ชอบแต่จะมาอยดู่ ว้ ยซนุ กวนนายเรา ก็จะมยี ศฐาศกั ดเิ์ ปนสขุ อกี ท่านจง ไปวา่ กลา่ วปลอบโยนขงเบ้งนอ้ งทา่ นให้ท้ิงเล่าป่ีเสียเถิด มาอยทู่ าราชการแผ่นดนิ เดียวกันกับเรา ทั้งตวั ท่านก็อยู่ที่นี่ พี่น้องจะได้เห็นหน้ากันเช้าค่าจะมิดีหรือ จูกัดก๋ินจึงว่า ข้าพเจ้ามาอยู่ด้วยซุนกวนน้ีก็ยัง หามีความชอบส่ิงใดไม่ ถา้ กระนั้นข้าพเจา้ จะไปว่ากลา่ วนอ้ งข้าพเจ้าใหม้ าอยู่ด้วยทา่ นเปนความชอบไว้ จูกัดกิน๋ คานับแล้วกข็ ึน้ ม้ารีบมาหาขงเบ้งถงึ ทอ่ี ยู่ ขงเบ้งเหน็ จูกัดก๋นิ ผพู้ ่ีมาดังนน้ั กด็ ใี จออกไปคานับแลว้ พากนั เข้ามาข้างใน ต่างคนต่างก็รอ้ งไหร้ กั กันด้วยจากมาชา้ นาน www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๙ ๘๒๑ จูกัดก๋ินจึงถามขงเบ้งว่า แปะอ้ีซกแจ๋แต่ ก่อนนั้นท่านรู้หรือไม่ ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันก็รู้ว่าจิวยี่ แสร้งใช้ให้มาเกลี้ยกล่อม จึงว่าแปะอ้ีซกแจ๋๑ เปนคนโบราณนนั้ จะเอามาว่าใย จูกัดก๋ินจึงว่า เจ้า ว่าดังน้ีเหมือนหนึ่งหาคิดถึงพ่ีน้องไม่ อันแปะอ้ี ซกแจ๋พี่น้องสองคนนี้เกิดร่วมท้อง กินนมร่วมถัน ถึงจะไปทาราชการกม็ ิได้แยกย้ายกันอยู่ ถึงจะตาย ท่ีไหนก็ตายด้วยกัน เพราะสามารถความรัก อันเจ้ากับพี่เกิดมาด้วยกัน แลทาราชการต่างคนต่างอยู่ มิได้เหน็ หน้ากนั ทุกเชา้ คา่ ไมเ่ หมอื นประเพณีพน่ี อ้ งแตก่ ่อน มิได้ความอปั ยศแกเ่ ขาหรอื ขงเบ้งจึงว่า ซ่ึงพี่ว่าท้ังนี้ข้าพเจา้ ไมเ่ ห็นด้วย ๆ เราพ่ีน้องเกิดในแผน่ ดินพระเจา้ เห้ียนเต้ ควร ทจี่ ะถือความกตัญญตู อ่ แผน่ ดิน ข้าพเจ้าจึงสูไ้ ปอย่ดู ว้ ยเลา่ ป่ี เพราะว่าเปนเช้อื สายของพระเจา้ เหยี้ นเต้ หวังมิให้เสยี ประเพณีโบราณ เหตุใดตวั พจี่ งึ ทงิ้ แผน่ ดนิ พระเจา้ เหย้ี นเตเ้ สยี มาอยู่ในเมอื งกังต๋งั น้ีให้ไกล พ่ีน้องท้ังปวงหาความอาลยั มไิ ด้ ควรพี่จะท้ิงเมืองกังต๋ังเสยี ไปอยทู่ าราชการด้วยข้าพเจา้ จะไดเ้ หน็ หนา้ กันอีก ฝ่ายจูกัดก๋ินได้ฟังดงั น้ันจึงคิดวา่ ตัวเราอาสามาหวังจะเกล้ยี กล่อมขงเบ้ง บัดน้ีขงเบ้งกลับเกล้ยี กลอ่ มเราอกี เล่า จนใจไมร่ ้ทู จ่ี ะวา่ กลา่ วประการใด จึงกลับมาบอกจิวย่ีตามขงเบ้งว่าทกุ ประการ จิวย่ีแจ้งดังน้ันก็มิได้ว่าประการใด จึงไปลาซุนกวนว่า ข้าพเจ้าจะขออาสายกกองทัพไปรบ ดว้ ยโจโฉ ซนุ กวนจงึ ว่าทา่ นเร่งยกไปจดั แจงไว้ใหพ้ ร้อมเถิด เราจะยกกองทพั หนนุ ไปเมอื่ ภายหลงั จิวย่ี ก็คานับลาซุนกวนออกมาจัดแจงทหารแลว้ ชวนขงเบ้งว่า ทัพโจโฉยกมาคร้ังน้ีใหญ่หลวง น้าใจเราน้จี ะ ใคร่ชวนท่านไปด้วย ขงเบ้งแจ้งดังนั้นก็มีความยนิ ดี จึงรับว่าข้าพเจ้าจะไปด้วยท่าน จิวยี่ก็พาขงเบง้ ลง เรือรบลาเดียวกันไป อันเทียเภาโลซกนั้นเปนปลัดกองคุม ทหารเปนอันมาก แล้วยกกองทัพข้ามอ่าวไปถึงปากน้าเมือง กังแฮ ทางไกลปากน้าสากั๋งหกร้อยเส้น จิวย่ีจึงให้หยุด กองทัพเรือทอดไว้ แล้วให้ทหารขึ้นบกตั้งค่ายรายกันไปตาม ทางตวันตก ขงเบ้งนน้ั จึงลงเรอื นอ้ ยทอดอยใู่ กลเ้ รือรบแม่ทัพ ๑ อยู่ในเรื่องหอ้ งสิน สามก๊กวิทยา

๘๒๒ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) จิวย่ีจึงให้หาขงเบ้งขึ้นมาบนเรือรบ แล้ว แกล้งปรึกษาหวังจะให้ขงเบ้งไปให้โจโฉจับ ฆ่าเสีย จึงว่าเม่ือครั้งโจโฉรบกับอ้วนเส้ียวน้ัน โจโฉมีทหารน้อยกว่าอ้วนเสี้ยวเปนอันมาก แลโจโฉทาการสงครามชนะอว้ นเส้ยี วนัน้ เพราะ เหตุด้วยฟังคาเขาฮิวบอกให้ไปตีสเ บียง ตาบลอัวเจ๋าได้ คร้ังนี้โจโฉยกมาทหารมากถึง ร้อยหม่ืนเศษ อันทหารเรายกมาบัดนี้ห้าหมื่น เศษ เหน็ จะรบเอาชยั ชนะโจโฉนน้ั ขัดสน จาจะคดิ อ่านใหท้ หารไปตัดสเบียงโจโฉเสยี ใหไ้ ด้ก่อนจงึ จะทา การรบพุ่งโจโฉได้ บัดนี้โจโฉซ่องสุมสเบียงไว้ ณ เขากีสานแดนเมืองซงหยง อันตัวท่านน้ีก็อยู่ในแดน เมืองซงหยง แล้วชานาญทางป่าเขาทุกตาบล อันการสงครามครง้ั น้ีเล่าไซ้ จะเปนการซุนกวนนายเรา ฝ่ายเดียวหามิได้ ก็เปนการของเล่าปี่ผู้นายท่านด้วย เราจะเกณฑ์ทหารให้ท่านพันหน่ึงเร่งยกทัพ กลับไปบอกแก่เล่าป่ี ของเอากวนอูเตียวหุยจูล่งรีบยกไปตัดเอาสเบียงโจโฉเสียให้ได้ เราจะได้คิดการ รบพุง่ สดวก ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นจงึ คิดว่า ซ่ึงจิวยี่ให้มาเกล้ียกล่อมเราไม่สมความคิดแล้ว จะแกล้งใหเ้ ราไป นี้หวังจะให้โจโฉจับเราฆ่าเสีย คร้ันเราบิดพลิ้วอยู่ไม่ไปบัดนี้จิวยกี่ ็จะติเตียนว่ากลวั โจโฉ คร้ันเราจะไป เล่าจิวย่ีก็จะหัวเราะเยาะว่ารู้ไม่เท่า แต่จาเราจะรับไว้ก่อนจึงจะค่อยคิดกลอุบายแก้ตัวให้ได้ แล้วก็ รบั คาลากลับมาเรือน้อย โลซกจึงถามจิวย่ีว่า ซึ่งท่านจะให้ขงเบ้งไปตีสเบียงโจโฉน้ัน ท่านคิดเห็นจะได้การอย่างไร จิวยี่จึงตอบว่า เราคิดจะฆ่าขงเบ้งเสียก็กลัวความคระหานินทา จึงแกล้งใช้ขงเบ้งไปตีสเบียงหวังจะ ยมื อาวุธโจโฉใหฆ้ า่ ขงเบ้งเสีย สืบไปภายหน้าเราจงึ จะไมม่ ภี ยั แล้วคนทง้ั ปวงก็จะไม่ติเตยี นเราได้ โลซก จึงว่า ข้าพเจ้าจะขอไปดูท่วงทีกิริยาขงเบ้งว่าจะ รู้ตัวหรือไม่ แล้วก็ลาจิวย่ีไปเรือขงเบ้ง เห็น หน้าตาขงเบ้งไม่มีความทุกข์ร้อน จัดแจงผู้คนซง่ึ จะไปน้ันเปนปรกติอยู่ โลซกมีความสงสารขงเบ้ง จึงถามว่า ซ่ึงจิวยี่จะให้ท่านไปตีสเบียงโจโฉน้ัน ท่านเหน็ จะได้การอย่หู รือ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๙ ๘๒๓ ขงเบง้ ได้ฟังดังนนั้ กห็ วั เราะแล้วตอบว่า อันตวั เราน้ชี านาญการสงครามทั้งทางบกทางเรือแล กระบวรมา้ กระบวรรถทัง้ ส่ี อยา่ งน้สี นั ทดั สิน้ อันในเมืองกังต๋งั นห้ี าคนชานาญรบบกนอ้ ยตัวนกั ชานาญ การสงครามแต่ข้างเรือรบ ถึงตัวจิวย่ีก็เหมือนกัน โลซกจึงว่าเหตุใดท่านจึงว่าจิวยี่ชานาญแต่การเรือ ขงเบ้งจึงตอบว่า เราได้ยินเด็กๆ ในเมืองกังต๋ังทาเพลงว่า ตัวท่านชานาญการสงครามฝ่ายบก อันจิวย่ี น้ันได้แต่ฝ่ายเรือท่าเดียว เราจึงคิดว่าธรรมดาเปนชาติทหาร จาเรียนไว้ให้ครบทุกอย่างจึงจะควร โลซกจงึ เอาคาขงเบง้ นั้นมาบอกแก่จิวยท่ี กุ ประการ จวิ ย่แี จง้ ดงั น้ันก็โกรธจึงวา่ ขงเบ้งน้ีพูดจาดูหม่นิ เรา ว่าไม่ชานาญการบก ครั้นเรามิไปบัดน้ีขงเบ้งก็จะซ้าติเตียน เราอย่าให้ขงเบ้งไปเลย เราจะคุมทหาร หมื่นหนง่ึ ยกไปตัดสเบยี งโจโฉเสยี เอง โลซกได้ฟังดงั นั้นกก็ ลับมาบอกขงเบง้ ตามคาจิวยี่วา่ ทกุ ประการ ขงเบ้งก็หัวเราะ แล้วว่า อันความคิดจิวยี่ น้ันใช่จะใช้เราโดยสุจริต หามิได้ แกล้งจะให้เราไป ต า ย ด้ ว ย ฝี มื อ แ ล ความคิดโจโฉ ซ่ึงเราว่า จิวยี่ไม่สันทัดการบกนั้น เพราะจะแกล้งยั่วใจจิวย่ี หวังจะให้แจ้งว่าเรารู้เท่า อยู่ คร้ังนี้เราคิดจะให้ ซุนกวนกับเล่าป่ีคิดการ เปนใจเดียวกันอีก เราท้ังปวงผู้เปนบ่าวจะตั้งใจประนอมช่วยคิดการจึงจะสาเร็จ เหตุใดจิวย่ีจึงมา คิดร้ายต่อเราฉน้ี การของนายเราจะมิเสียไปหรือ ประการหนึ่ง อันความคิดโจโฉนั้นชานาญการ สงครามนกั มกั ทากลศึกตา่ งๆ มตี ัดสเบียงอาหารเปนตน้ ซง่ึ โจโฉยกมาครง้ั นี้ก็จะคิดอ่านป้องกันสเบยี ง อาหารเปนสามารถ ถา้ จิวย่ีจะยกไปเห็นจะเสยี ทแี ก่โจโฉ ทา่ นจงไปวา่ กลา่ วแกจ่ ิวย่ีให้คิดรบพ่งุ ป้องกัน แต่ฝ่ายเรอื ด้วยทหารโจโฉนนั้ ชานาญแตก่ ารบก ไมส่ ันทัดการเรอื แมก้ องทพั เราตา้ นทานรบพุ่งอยู่ขา้ ง เรือให้ทหารโจโฉบอบช้าแล้ว จึงคิดกลอุบายให้โจโฉเสียทีแก่เราจงได้ โลซกได้ฟังดังน้ันก็สรรเสริญ ขงเบ้งวา่ รู้การลกึ ซึ้งหาผใู้ ดเสมอมไิ ด้ สามกก๊ วิทยา

๘๒๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ครั้นเวลาค่าโลซกจึงเอาเน้ือความไปบอกจิวยี่ทุกประการ จิวย่ีแจ้งดังน้ันก็ส่ันสีสะแล้วว่า อนั ความคิดขงเบง้ นั้นลกึ ซ้งึ หลกั แหลมยิ่งกว่าเราสิบสว่ น แมเ้ ราไม่คดิ อา่ นกาจัดเสียใหไ้ ด้ ภายหนา้ ไปก็ จะเปนศัตรูแก่เราใหญ่หลวง โลซกจึงพูดเอาใจว่า บัดนี้การสงครามก็มีอยู่ ท่านจะมาทาดังนี้ไม่ควร แม้ขงเบ้งวุ่นวายไป ความคิดแลกาลังเราก็จะน้อยลง เห็นเมืองกังตั๋งจะเปนอันตราย จงคิดอ่านรบพงุ่ ให้ไดช้ ยั ชนะโจโฉแล้ว ภายหลังถึงจะทาการประการใดก็จะไดโ้ ดยงา่ ย จวิ ยเ่ี ห็นชอบดว้ ยกใ็ ห้ต้ังทพั เรือ มัน่ อยู่ ฝ่ายเรือกองตะเวนเมืองกังแฮจึงเอาเน้ือความไปบอกแก่เล่าปี่ให้แจ้ง เล่าปี่ได้ฟังดังน้ันก็คิด ว่ากองทัพเมืองกังตั๋งยกมาจะทาสงครามด้วยโจโฉ เล่าปี่จึงจัดแจงทหารในเมืองกังแฮนั้นให้ส้ินเชิง แล้วยกออกจากเมืองกังแฮไปต้ังอยู่ตาบลแฮเค้า ปรึกษากับทหารทั้งปวงว่า ขงเบ้งไปเมืองกังตั๋งเราก็ ยังไม่รู้ข่าวว่าดีแลร้ายประการใด บัดนี้กองทัพเรือเมืองกังต๋ังยกมาทอดอยู่ ณ ปากน้าเมืองนี้ ผู้ใดจะ อาจสามารถไปฟังขา่ วขงเบ้งดใู หร้ ้ดู ีแลรา้ ยได้ บิต๊กจงึ วา่ ขา้ พเจา้ จะขออาสาไป เลา่ ป่ีจึงจดั แจงเข้าของ ไปคานบั จวิ ยหี่ วังจะไดฟ้ ังขา่ วขงเบ้งด้วย บิต๊กก็รับของทง้ั ปวงแล้วลงเรอื ล่องไปถึงกองทัพเรอื จึงข้ึนไป หาจิวยี่แล้ว บอกว่า ของทั้งนี้เล่าป่ีให้มาแก่ท่านให้แจกทหาร จิวย่ีมีความยินดีให้รับของท้ังปวงน้นั ไว้ บิต๊กจึงว่าบัดน้ีเล่าป่ีสั่งมาว่า ขงเบ้งมาอยู่น่ีก็นานแล้วจะให้รับกลับไป จิวยี่จึงตอบว่าการสงครามก็มี อยู่ อนั ขงเบง้ มาอยู่ท่นี ี่ด้วยจะได้ช่วยคิดการศึกรบพุ่งโจโฉ ซึ่งเลา่ ปี่จะให้ขงเบ้งกลบั ไปนั้นยังไมไ่ ด้ก่อน อันตัวเราน้ีก็มีใจราลึกถึงเล่าปี่อยู่ คร้ันเราจะไปหาเล่าตัวเราก็เปนแม่ทัพ จะป่วยการบังคับบัญชา ทหาร ท่านจงรบี กลบั ไปบอกเล่าปเ่ี ชญิ ให้มาหาเราจะได้ปรกึ ษาการสงครามดว้ ย บิตก๊ รบั คานบั แล้วลา กลบั ไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๙ ๘๒๕ โ ล ซ ก จึ ง ถ า ม จิ ว ยี่ ว่ า ท่ า น จ ะ ใ ห้ เ ล่ า ปี่ ม า ห า น้ั น จ ะ ประสงค์ส่ิงใด จิวยี่ตอบว่า อัน นา้ ใจเล่าปีน่ ั้นมไิ ดร้ ้คู ณุ คน แมจ้ ะ สมัคสมานดว้ ยเลา่ ป่ี นานไปก็จะ ทารา้ ยแก่เรา จาจะคดิ อ่านกาจดั เสียแต่กาลังยังน้อยอยู่ดีกว่า เหมือนหน่ึงเราฆ่าโจรเสียคน หน่ึง ทรัพย์เราจึงจะคงอยู่ แล้ว จิวย่ีกข็ ึ้นไปอย่ใู นคา่ ย จึงลอบจัด ทหารซ่ึงมีฝีมือห้าสิบคนถืออาวุธซ่อนอยู่ในฉากแล้วส่ังว่า เม่ือเล่าปี่จะมากินโต๊ะด้วยเรา แม้ท่านทั้ง ปวงได้ยินเสียงเราทิ้งจอกสุราลงเมื่อใดก็ให้ตรกู ันออกมาจับเล่า ปี่ฆ่าเสีย ฝ่ายบิต๊กมาถึงเล่าปี่จึงบอก เน้ือความท้ังปวงแล้วว่า บัดน้ีจิวยี่ให้เชิญท่านไปหา เล่าปี่ได้ฟังดังน้ันก็จัดแจงลงเรือจะไปหาจิวย่ี กวนอูจึงว่าแกเ่ ลา่ ปว่ี ่าซงึ่ ท่านจะไปหาจิวยี่นั้นไม่ชอบ ดว้ ยจิวยเ่ี ปนคนเจ้าความคิดเกลือกจะทาร้ายแก่ ท่าน อนึ่งขงเบง้ ก็ยังมิได้มหี นังสือบอกมาว่าดแี ลร้าย ขอทา่ นจงยบั ยัง้ ฟังดกู อ่ น เล่าปี่จึงว่า เรากับซุนกวนจะเปนน้าหนึ่งใจเดียวกันคิดอ่านกาจัดโจโฉเสีย บัดน้ีจิวยี่เปน แมท่ ัพให้มาเชิญเราไปจะปรึกษาราชการด้วย ซึง่ จะมิไปนนั้ ซุนกวนกบั เราก็จะแคลงใจกัน การน้ันกจ็ ะ เสียไป กวนอูจึงว่า แม้ท่านไม่ฟังจะไปให้ได้ข้าพเจ้าจะขอไปด้วยจะได้ป้องกันอันตราย เล่าป่ีจึงส่ังให้ เตียวหุยกับจูล่งอยู่รักษาค่าย แล้วพากวนอูกับทหารสิบเอ็ดสิบสองคนลงเรือไปถึงกองทัพจิวย่ี เล่าป่ี เหน็ เรอื รบแลคา่ ยตัง้ เปนขบวรเขม้ ขนั อยู่กม็ ีความยนิ ดี ทหารเอาเน้อื ความไปบอกวา่ เลา่ ป่ีมาแล้ว จิวยี่ จึงถามวา่ เลา่ ปม่ี านน้ั มีทหารมากน้อยเท่าใด ทหารนัน้ จงึ บอกวา่ เล่าปีล่ งเรือน้อยมากบั ทหารประมาณ ย่ีสิบคน จิวยี่ได้ฟังดังน้ันก็หัวเราะแล้วคิดว่า เล่าปี่จะถึงแก่ความตายเพราะความคิดเราในวันน้ี จึงให้ จัดแจงทหารซึ่งส่ังไว้น้ันพร้อมแล้วก็ออกมารับเล่าป่ีถึงนอกค่าย คานับกันตามธรรมเนียมแล้ว จิวยี่ก็ พาเล่าปี่กวนอูกับทหารนน้ั เข้าไปในค่าย แล้วเชิญให้เล่าปก่ี ินโต๊ะ เล่าป่ีจึงว่าแก่จิวย่ีว่า ตัวท่านนั้นคน ท้ังปวงลือชาปรากฎว่ามีความคดิ แลฝมี อื เปนอันมากทงั้ เปนแม่ทพั ดว้ ย จะมานบั ถอื ข้าพเจา้ ซง่ึ เปนคน บญุ น้อยนีไ้ ม่ควร สามก๊กวิทยา

๘๒๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขณะน้ันขงเบ้งพอเดินขึ้นมาถึงริม ค่าย รู้ว่าเล่าปี่มาหาจิวยี่กาลังกินโต๊ะอยู่ ด้วยกันในค่ายดังน้ันก็ตกใจ ขงเบ้งจึงเข้าไป ลอบดูเห็นหน้าจิวย่ีนั้นตึงโกรธอยู่ แล้วเห็น ทหารในฉากนัน้ ซุบซิบกันอยกู่ ็ยิ่งตกใจเปนอัน มาก แต่เห็นกิริยาเล่าปีน่ ้ันพูดจารื่นเริงอยู่ ท้ัง กวนอูก็ยืนถือกระบ่ีอยู่ข้างหลัง ขงเบ้งก็ค่อย คลายใจคิดเห็นว่าเล่าปี่จะไม่เปนอันตราย แล้วกก็ ลบั มาคอยเลา่ ปีอ่ ยู่ริมน้า ขณะเมื่อจิวยี่เสพย์สุรากับเล่าปี่น้ัน เห็นกวนอูยืนถือกระบี่อยู่ข้างหลังเล่าปี่ จิวย่ีจึงถามว่า ทหารคนน้ีช่ือใด เล่าปี่จึงบอกว่ากวนอูเปนน้องข้าพเจ้า จิวย่ีจึงถามว่า คนนี้หรือซึ่งไปอยู่ด้วยโจโฉได้ อาสาฆ่างนั เหลยี งบุนทวิ ทหารอว้ นเส้ียวเสยี เลา่ ปี่ก็รบั คาวา่ คนนแ้ี หละ จวิ ยี่ได้ฟังดงั นนั้ กต็ กใจเหื่อไหล ซิกๆ ออกมาทัง้ กาย จึงรินสรุ าย่ืนให้กวนอูกิน พอโลซกเข้ามา เล่าปจ่ี งึ ถามว่าขงเบ้งอยู่แห่งใด ทา่ นจง ช่วยบอกมาใหพ้ บเราจะได้สนทนากนั www.samkok911.com

ตอนที่ ๓๙ ๘๒๗ จิวยี่ได้ฟังดังนั้นก็ว่าจะสิ้นวันไปแล้ว หรือ เม่ือสาเร็จการสงครามแล้วจึงค่อยพบกัน เถิด เล่าปี่มิได้ตอบประการใด กวนอูได้ยินดังน้ัน ก็ชายตาให้แก่เล่าป่ี ๆ แลไปสบตากวนอูก็รู้ทีกัน จึงลุกขึ้นคานับจิวย่ีแล้วว่าข้าพเจ้าจะลาไปก่อน แม้สาเร็จการสงครามเมือ่ ใดจึงจะมาสนทนาดว้ ย ท่าน แล้วพากวนอูแลทหารออกมาจากค่าย ครั้นถึงเรอื ก็เหน็ ขงเบง้ เขา้ ไปนัง่ อยูใ่ นเรือ ขงเบ้งเห็นเล่าปี่กลับออกมาก็มีความยินดีจึงว่า ซ่ึงท่านมาหาจิวยี่วันนี้ หากได้กวนอูมาด้วย จิวย่ีจึงคิดเกรงอยู่ หาไม่ท่านจะถึงแก่ความตาย เล่าปี่จึงว่าจิวย่ีจะคิดประการใดเราไม่แจ้ง ซ่ึงเรามา บัดนีห้ วงั จะรับทา่ นไปไว้ ณ ค่ายแฮเค้าดว้ ยกัน ขงเบง้ จงึ ตอบว่าท่านอยา่ วิตกถึงข้าพเจ้าเลย ถึงมาทวา่ ข้าพเจ้ามาอยู่ในปากเสือปากหมีก็ดี ก็มีความสบายยิ่งกว่าอยู่ในถ้าอีก ท่านจงเร่งไปจัดแจงทหารเรือ รบไว้ให้พร้อมจะได้ทาการสดวก ต่อถึงเดือนอ้ายแรมหา้ ค่าจงึ ให้จูล่งเอาเรือน้อยมาคอบรับข้าพเจา้ ท่ี ฟากแม่ น้าข้างทิศทักษิณ เล่าป่ีจึงถามว่า ความคิดท่านเห็นประการใดจึงสั่งไว้ดังน้ี ขงเบ้งจึงบอกว่า ทา่ นคอยดเู ถดิ ถ้าเหน็ ลมพัดมาแต่ทศิ อาคเณย์เมอื่ ใดข้าพเจ้าจะไปหาท่านเมอ่ื นน้ั แลว้ ขงเบง้ ก็ลาเลา่ ป่ี ไปอยู่เรือนอ้ ย เล่าป่ีน้นั กก็ ลับมา พบเตยี วหุยคุมเรอื รบห้าสิบลาตามมา ก็พากันไป ณ ค่ายแฮเคา้ ฝ่ายโลซกครั้นเล่าปไ่ี ปแลว้ จึงเข้าไปถามจิวยี่ว่า ท่าน ให้หาเล่าปี่มาแล้วเหตุใดจึงปล่อยไปเสียไม่ลงมือ จิวย่ีจึงตอบ ว่าเราได้ยินเขาเล่ืองลือว่ากวนอูนั้นมีฝีมือกล้าแขง เหมือน ทหารเสือมาด้วยเล่าป่ี คร้ันเราจะลงมอื ทาร้ายเล่าปี่ กวนอูน้ัน อยู่ใกล้ก็จะทาร้ายเรา โลซกเห็นชอบด้วย ขณะนั้นพอคนใช้ โจโฉเอาหนังสือมาให้จิวยี่ ๆ รับเอาหนังสือมาเห็นหนังสือซ่ึง สลักหลังผนึกน้ันว่า มหาอุปราชพระเจา้ เห้ียนเต้ให้มาถึงจิวย่ีผู้ เปนแม่ทัพ จิวย่ีเห็นดังนั้นก็โกรธจึงฉีกหนังสือขย้ีท้ิงเสีย ส่ังให้ เอาผู้ถอื หนังสอื ไปฆา่ เสยี ดว้ ย โลซก (Lu Su) สามก๊กวิทยา

๘๒๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) โลซกจึงว่าคาโบราณกล่าวไว้ว่า แม้ เมืองใดเปนศึกกันก็ดี อย่าให้ทาอันตรายแก่ผู้ ถื อ ห นั ง สื อ แ ล ผู้ ค น ไ ป ม า น อ ก จ า ก ค น แปลกปลอมเปนอันขาดทีเดยี ว เหตุใดท่านจงึ มาฆ่าผู้ถือหนังสือเสียดังน้ี จิวย่ีจึงตอบว่า ซ่ึง เราฆ่าผถู้ ือหนังสือเสียนั้น เพราะเหตวุ า่ จะให้รู้ ถึงโจโฉว่าเรามิได้ย่อท้อ แม้ว่าไม่ฆ่าเสียน้ัน เพราะคิดกลัวคนท้ังปวงจะกลับว่าให้นายเรา ไปขอออกแก่ขา้ ศึก บัดน้ีตัวเราตงั้ ใจทาราชการจะกาจัดโจโฉเสียให้จงได้ เราจึงให้ตดั สีสะผู้ถือหนังสือ ส่งให้คนซึ่งมาด้วยเอากลับไปให้แก่โจโฉ แล้วจิวย่ีให้จัดแจงทัพเรือ ให้กาเหลงเปนกองหน้า ฮันต๋ง เปนปกี ขวา เจียวขมิ เปนปกี ซา้ ย ตวั จิวย่เี ปนทพั หลวง ครั้นเวลารุ่งเช้ากย็ กไปจะตีทพั โจโฉ ฝา่ ยคนใช้ก็เอาสสี ะผถู้ อื หนงั สือมาให้แก่โจโฉ แลว้ บอกเนื้อความแก่โจโฉทุกประการ โจโฉได้ ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงให้ชัวมอกับเตียวอุ๋นคุมทหารเมืองเกงจ๋ิวเมืองเชียงจ๋ิวยกทัพเรือเปนกองหน้า โจโฉเปนทัพหลวงยกไปถึงตาบลสาก๋ัง เห็นกาเหลงเปนกองหน้ายกทัพเรือมาเปนอันมาก กาเหลงจึง ร้องถามว่าทัพผู้ใดอาจยกมาสู้ด้วยเรา ชัวมอกับเตียวอุ๋นก็บอกว่า เราช่ือชัวมอเตียวอุ้นเปนกองหน้า มหาอุปราช ยกมาจะทาสงครามด้วยท่าน แล้วชัวมอจึงให้ชัวหนุ ผนู้ ้องมานงั่ หนา้ เรือขบั ทหารแจวเรือ รบเข้าไป กาเหลงจงึ เอาเกาทัณฑย์ ิงถกู ชวั หนุ ตาย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๓๙ ๘๒๙ ในขณะนั้นทหารกองหน้าแลปีกซ้ายปีกขวาของกาเหลงก็เร่งเรือรบเข้าไป แล้วระดมยิง เกาทัณฑไ์ ปดังห่าฝน กองทพั ชวั มอเตยี วอ๋นุ ก็แตกพา่ ยไปปะทะทัพโจโฉ กาเหลงกบั ฮนั ตง๋ เจียวขิมกเ็ รง่ เรือรบไล่ไปฆา่ ฟนั ทหารโจโฉล้มตายเปนอันมากจน เวลาเทย่ี ง จิวย่ีเห็นดังนั้นก็ตีม้าฬอ่ ให้ทหารกลับมา กาเหลงจึงถามจวิ ย่วี ่า ทัพโจโฉแตกทหารเราได้ท่วงทีตดิ ตามไป เหตุใดท่านจึงตมี า้ ฬ่อให้กลบั มา จิวย่ี จึงตอบว่าทหารเราน้อยกว่าโจโฉ คร้ันจะละให้ทหารตามไปเกรงโจโฉจะซุ่มเรือไว้ที่ต้นแหลมเรากจ็ ะ เสยี ที จึงตีมา้ ฬอ่ ให้กลบั มาหวงั จะเอาฤกษช์ นะไว้ แล้วก็ให้เรอื รบทั้งปวงทอดอยู่ตามกระบวร สามก๊กวิทยา