สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๔๘

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๒๕ ตอนท่ี ๔๘ ฝ่าย โจโฉครั้นฆ่าม้าเท้งเสียแล้ว ก็คิดอ่านจะยกกองทัพไปรบซุนกวนกับเล่าปี่ พอทหารไป สบื ขา่ วราชการกลบั มาบอกโจโฉวา่ เล่าปจี่ ดั แจงทหารจะยกไปรบเมอื งเสฉวน โจโฉได้ฟังดังน้ันก็ตกใจ จึงว่าแม้เล่าป่ีไปตีได้เมืองเสฉวนแล้ว ก็จะซ่องสุมรี้พลแลสเบียง อาหารไวเ้ ปนอันมาก เราจะยกไปทาการกบั เลา่ ป่เี หน็ จะขดั สน ตันก๋ยุ ทป่ี รึกษาจึงว่าแกโ่ จโฉวา่ ข้อนัน้ มหาอุปราชอย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าจะคิดกลอุบายอย่างหน่ึง ให้ซุนกวนกับเล่าปี่ผิดใจกันมิให้ทาการ ประนอมกัน จะใหเ้ มืองทงั้ สองเปนสทิ ธิ์อยใู่ นท่าน โจโฉได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดีจึงถามว่า ตันก๋ยุ (Chen Qun) ท่านจะคิดทากลอุบายประการใด ตันกุ๋ยจึงว่า ทุกวันนเี้ ลา่ ปก่ี บั ซนุ กวนเปนเกีย่ วดองประนอมใจกัน อยู่ท่านจึงทาการขัดสน บัดน้ีเล่าป่ีจะยกทหารไปตี เมอื งเสฉวนแลว้ ขอใหท้ ่านเกณฑท์ หารไปบัญจบกัน กับเตียวเลี้ยว ณ เมืองหับป๋ายกไปตีเมืองกังต๋ัง ซุนกวนก็จะให้ไปขอกองทัพเล่าปี่มาช่วย ฝ่ายเล่าปี่ จดั แจงทหารจะไปตีเมืองเสฉวนอยู่กจ็ ะไมใ่ ห้กองทัพ มาช่วย เราก็จะได้เมืองกังต๋ังโดยง่าย เม่ือได้เมือง กังตั๋งแล้ว เราจึงยกไปตีเมืองเกงจ๋ิวเมืองเสฉวน ไดแ้ ลว้ แผน่ ดนิ เรากจ็ ะราบคาบเปนสขุ สบื ไป โจโฉเห็นชอบด้วย จึงว่ากลอุบายอันน้ีดีนัก ต้องความคิดเราทุกประการ จึงเกณฑ์ทหาร สิบหม่ืนใหย้ กไปเมืองหับป๋า แล้วสั่งไปว่าใหเ้ ตยี วเลย้ี วซึ่งอยู่รักษาเมอื งจดั แจงสเบยี งอาหารยกบัญจบ กัน ไปตีเมืองกังตั๋ง เราจะเกณฑ์ทหารหนุนไปอีก ทหารทั้งปวงก็ลาโจโฉยกไปถึงเมืองหับป๋าจึงเขา้ ไป หาเตียวเลยี้ ว บอกเนอื้ ความตามโจโฉสั่งทุกประการ เตียวเลี้ยวกจ็ ัดแจงทหารสเบยี งเตรียมพรอ้ มไวจ้ ะ ยกไปตีเมืองกังตง๋ั สามกก๊ วิทยา

๑๐๒๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายมา้ ใช้กเ็ อาเนอ้ื ความไปบอกแก่ซุนกวน ๆ จงึ หาขนุ นางทง้ั ปวงมาปรกึ ษาว่า บดั นีโ้ จโฉให้ เตยี วเลยี้ วเปนแม่ทพั จะยกมาตีเมอื งเรา ท่านทง้ั ปวงจะคิดอ่านป้องกันเปนประการใด เตยี วเจียวจึงว่า ขอทา่ นใหโ้ ลซกแต่งหนังสือไปเมืองเกงจิ๋วขอกองทัพเล่าป่ีมาชว่ ย เลา่ ป่เี ปนนอ้ งเขยท่าน แลว้ โลซกก็มี คณุ ตอ่ เล่าปอี่ ยู่ เห็นเล่าปี่จะไม่ขัด จะยกมาชว่ ยทาการศึก ซุนกวนได้ฟังดังน้นั ก็เห็นด้วย จึงใหท้ หารไป หาโลซก ณ เมืองฉสองกุ๋น ใหโ้ ลซกมหี นงั สือไปถึงเลา่ ปี่ ครัน้ เล่าป่ีแจ้งในหนงั สือ จงึ ใหท้ หารไปเชิญตัว ขงเบง้ ณ เมอื งลากุน๋ มา แล้วเอาหนงั สอื นัน้ มาใหข้ งเบง้ ดู ขงเบ้งจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า ท่านอย่าวิตกเลย ข้าพเจ้าจะคิดกลอุบายอยา่ งหนึ่ง ทหารเมืองเราก็ ไม่ให้ยกไปช่วยซนุ กวน ทหารซนุ กวนกไ็ ม่ตอ้ งใหร้ บโจโฉ เมอื งกังต๋ังกจ็ ะให้อยู่เย็นเปนสขุ มิใหโ้ จโฉลว่ ง ดหู ม่ินเราได้ แล้วขงเบง้ จงึ สง่ั ผู้ถอื หนงั สอื วา่ ท่านกลบั ไปบอกซนุ กวนเถิดว่าอยา่ วิตกเลย ใหซ้ นุ กวนกับ ชาวเมืองกงั ตง๋ั นอนหลับตาให้เปนสุขเถิด แมก้ องทัพโจโฉยกมาถงึ เมืองกงั ตง๋ั เมอ่ื ใด เราจะรับอาสาเปน ธรุ ะเอง ผู้ถือหนังสอื ก็ลาเล่าปี่ขงเบง้ กลบั มาบอกซุนกวน ฝ่ายเล่าป่ีจึงถามขงเบ้งว่า บัดนี้โจโฉเกณฑ์ทหารบัญจบกันท้ังสองหัวเมือง เปนคนถึงห้า สบิ หมนื่ ยกมาจะตีเมืองกังตงั๋ แลทา่ นวา่ ไปแก่ซุนกวนน้นั กลอบุ ายของท่านจะทาประการใด ขงเบ้งจึง ว่า แต่ก่อนมาชาวเมืองฝ่ายเหนือโจโฉเกรงอยู่แต่ทหารเมืองเสเหลียง บัดนี้โจโฉฆ่าม้าเท้งเสียแล้ว ยังแต่ม้าเฉียวผู้บุตรคุมทหารรักษาเมืองเสเหลียง ก็จะมีใจเจ็บแค้นยกไปแก้แค้นโจโฉอยู่ ขอให้ท่านมี หนังสือไปถึงม้าเฉียวให้เร่งยกทหารไปตีเมืองฮูโต๋ กองทัพโจโฉก็จะเลิกกลับไป เล่าปี่เห็นชอบด้วย จงึ แต่งหนังสือตามขงเบ้งวา่ แล้วใหค้ นสนิธถอื รีบไปใหแ้ กม่ ้าเฉยี ว ณ เมอื งเสเหลียง ฝ่ายม้าเฉียวเวลากลางคืนวันน้นั นอนหลบั สนิธ ฝันว่านอนอยกู่ ลางคืนมีเสอื ฝูงหน่ึงเข้ามารมุ กัด ความกลัวจนตัวสั่น ม้าเฉียวตกใจตื่นขึ้น จึงหาที่ปรึกษาท้ังปวงมาทานายฝนั บังเต๊กจึง ว่าอันลักษณะฝันน้ีร้ายนัก บิดาท่านซึ่งยกไป เมืองฮโู ตน๋ น้ั เห็นจะมอี ันตรายเปนม่ันคง วา่ ไม่ ทันขาดคาพอม้าต้ายมาถึงเลา่ เน้ือความให้ฟงั ทุกประการ แล้วว่าถึงตัวข้าพเจ้านี้โจโฉก็จะ ฆ่าเสยี ด้วย หากวา่ ขา้ พเจา้ แปลงตัวเปนลูกค้า รบี มาทั้งกลางวนั กลางคืนจึงพน้ อันตราย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๘ ๑๐๒๗ ม้าเฉียวได้ฟังดังนั้นก็ร้องไห้ล้มสลบลง กับท่ี ทหารทั้งปวงช่วยกันเข้าแก้ฟื้นข้ึน ม้าเฉียว คิดแค้นนักกัดฟันแล้วว่า กูจะแก้แค้นอ้ายโจโฉให้ จงได้ พอทหารเล่าปี่เอาหนังสือเข้ามาให้ม้าเฉียว เปนใจความว่าหนังสือเล่าป่ีอวยพรมาถึงม้าเฉียว ด้ ว ย โ จ โ ฉ เ ป น อุ ป ร า ช อ ยู่ ใ น เ มื อ ง ฮู โ ต๋ คิ ด ท า ก า ร หยาบช้าต่าง ๆ จนพระเจ้าเหี้ยนเต้ได้ความ เดือดร้อน เน้ือความทั้งน้ีเจ้าก็แจ้งอยู่แล้ว อนึ่งเมื่อพระเจ้าเหี้ยนเตท้ รงพระอักษรด้วยพระโลหิตให้ตงั สินน้ัน บิดาเจ้ากับเราก็ได้ลงช่ือรว่ มคิดกันวา่ จะทาการกาจัดโจโฉใหไ้ ด้ บัดน้ีเราแจ้งวา่ บิดาเจ้าทาการ เสียทีแก่โจโฉจนส้ินชีวิตก็มีความน้อยใจนัก ตัวเจ้าก็เปนชาติทหาร เห็นจะมีใจเจ็บแค้นแทนบิดาอยู่ แม้เจ้าจะยกกองทพั ไปตีเมืองฮโู ต๋แกแ้ ค้นเมอ่ื ใด เราจะยกกองทัพเมอื งเกงจิ๋วไปช่วยกันคดิ อา่ นกาจดั โจ โฉเสียให้จงได้ จะได้ทานบุ ารุงแผน่ ดินพระเจา้ เหี้ยนเตใ้ ห้เปนสุข ม้าเฉยี วแจง้ ในหนงั สอื นนั้ แล้ว คดิ แค้นโจโฉนัก ครั้นค่อยคลายโศกแลว้ จึงเขยี นหนังสอื ตอบ ไปให้เล่าป่ี ณ เมืองเกงจิ๋ว มา้ เฉยี วกจ็ ัดแจงกะเกณฑ์ทหารจะยกไปเมืองฮโู ต๋ พอทหารมาบอกวา่ หันซยุ ให้เชิญตัวท่านไป ม้าเฉียวก็ไปหาหันซุยณตึก หันซุยจึงบอกม้าเฉยี วว่า โจโฉให้หนังสือมาถึงเราว่า ให้ จบั เจ้าสองคนพ่นี ้องจาส่งข้ึนไป ณ เมอื งฮูโต๋ โจโฉจะตง้ั เราเปนเจา้ เมอื งเสเหลยี ง ม้าเฉียวได้ฟังดังน้ันคานับกราบลงแล้วจึงว่า ท่านกับบิดาข้าพเจ้าก็เปนสหายรักใคร่กันนัก บัดนีโ้ จโฉกฆ็ ่าบดิ าข้าพเจา้ เสียแลว้ ซ่ึงเกิดเหตทุ ้ังน้ที ่านจงเห็นแก่บิดาขา้ พเจ้าเถดิ หนั ซยุ จึงวา่ บิดาเจ้า กับเราก็รักใคร่กันนัก ซึ่งโจโฉฆ่าบิดาเจ้าเสียน้ันเราก็มีใจเจ็บแค้นอยู่ แม้เจ้าจะยกไปรบเมืองฮูโต๋แก้ แคน้ เมอ่ื ใดเราก็จะไปดว้ ย ม้าเฉียวได้ฟังดังนั้นก็คานับด้วยความยินดี หันซุยก็ให้เอาตัวทหารโจโฉซึ่งถือหนังสือมานั้น ฆา่ เสียตอ่ หน้าม้าเฉยี ว แล้วม้าเฉียวกบั หนั ซุยกจ็ ัดแจงทหาร ใหเ้ ฮาชวนเทียนหงนั ลขิ าเตยี วเหงเลยี งหนิ เซงหงีแปออนเอียวฉิวแปดนายคุมทหารไป กับหันซุยกองหน่ึง ตัวม้าเฉียวกับม้าต้ายบังเต๊กคุมทหาร ยสี่ บิ หมืน่ กองหนึ่ง คร้นั ไดฤ้ กษ์ม้าเฉยี วกบั หนั ซุยกย็ กกองทพั ไปเมอื งฮูโต๋ สามกก๊ วิทยา

๑๐๒๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) มา้ เฉยี ว (Ma Chao) ขณะเม่ือถึงดา่ นเมอื งเตยี งอ๋นั จงฮิวเจ้าเมืองกใ็ ห้ม้าใช้ถอื หนังสือบอกไปแจง้ ข้อราชการแกโ่ จ โฉ แล้วยกทหารออกตง้ั นอกเมือง ครั้นม้าต้ายคมุ ทหารหา้ พนั เปนกองหนา้ ยกมาถึงเข้า จงฮิวก็ควบม้า เขา้ รบกบั มา้ ตา้ ยได้เพลงหนง่ึ จงฮวิ สู้ม้าตา้ ยไม่ได้กค็ วบม้าพาทหารกลบั หนีเข้าเมอื งแล้วกจ็ ดั แจงทหาร ให้ ขน้ึ รักษาหนา้ ท่ีเชงิ เทินไวเ้ ปนสามารถ มา้ เฉียวหันซยุ ยกมาถงึ ก็ขับทหารเขา้ ลอ้ มเมอื งเตยี งอนั๋ ไว้ถึง สิบวัน ก็มิได้เห็นผใู้ ดยกทหารมารบพุ่ง คร้ันจะยกทหารเข้าโจมตี ก็เห็นจงฮิวให้ทหารรักษาหน้าท่ีเชงิ เทินมั่นคงอยู่ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๘ ๑๐๒๙ บังเต๊กจึงว่าแกม้าเฉียวว่า เมืองเตียงอ๋ันน้ี เปนเมืองใหญ่ ค่ายคูประตูหอรบก็ม่ันคง เปนเมือง พระเจ้าเห้ยี นเต้ตงั้ อยู่ก่อน เราจะมานง่ิ ลอ้ มอยู่ฉนก้ี ็ปว่ ย การไพร่พลนัก อนึ่งแม้โจโฉยกกองทัพมาทัน ตั้งรบ กระหนาบเราเขา้ เราจะมขิ ัดสนเสยี หรอื ข้าพเจ้าจะคิด กลอุบายอย่างหนึ่ง ให้ได้เมืองเตียงอั๋นโดยง่าย ด้วย บัดน้ีไพร่พลในเมืองเตียงอ๋ันก็ขัดสนสเบียงอาหารอยู่ แล้ว ขอให้ท่านถอยกองทัพออกไปซุ่มอยู่ให้ไกลเมือง ให้คนในเมืองออกหาสเบียงอาหาร ข้าพเจ้าจึงจะคิด บังเต๊ก (Pang De) อ่านปลอมเข้าไปในเมืองแล้วจะจุดเพลิงสัญญาขึ้นเปิด ประตู เมืองรับท่าน ม้าเฉียวได้ฟังดังนั้นก็เห็นด้วย ครั้นเวลาค่าก็ให้เอาธงสาคัญไปบอกเลิกทหารท้ัง ปวงใหถ้ อยทัพออกไปต้งั อยู่ ไกลเมอื งตามคาบงั เตก๊ ว่า ฝ่ายทหารแลราษฎรเมืองเตยี งอ๋ันน้ันขัดสนด้วยสเบยี งอาหารน้าแลฟืนนกั เพราะพ้ืนท่เี มือง เตียงอัน๋ นนั้ เปนดนิ แลง้ ถึงจะขดุ บ่อให้ลกึ สักเท่าใดกไ็ ม่ได้นา้ แตห่ ากวา่ ไว้ใจด้วยกองทัพโจโฉจะยกมา ช่วย จึงอุตส่าห์รักษาเมืองน้ันไว้ได้ ครั้นเวลาเช้าเหน็ กองทัพม้าเฉียวเลกิ ไปก็มีความยนิ ดีนกั แต่จงฮิว น้ันคิดสงสยั เกรงวา่ จะเปนกลศึก จึงให้ทหารออกไป สอดแนมดูก็มิได้พบกองทัพ จงฮิวจึงเปิดประตูให้ ชาวเ มืองท้ังปวงอ อก หาส เ บีย งอาห าร ปร ะ ม า ณ ห้าวัน บังเต๊กกับทหารซ่ึงสนิธก็ปลอมเปนคนหาฟนื เข้าไปไดใ้ นเมืองเตียงอัน๋ มา้ เฉียวก็กลบั ยกทหารเข้า ล้อมเมืองไว้ดังเก่า จงฮิวเห็นดังนั้นก็ปิดประตูเมือง ให้ทหารประจารกั ษาหนา้ ท่เี ชงิ เทนิ ไว้ ฝา่ ยบงั เตก๊ คร้นั เวลาสามยามก็เอาเพลิงจุดขึ้นในเมอื งข้างทิศดา้ นตวนั ตก จงจน๋ิ นอ้ งจงฮิวซึ่ง คมุ ทหารรกั ษาประตูดา้ นนั้น คร้นั เห็นเพลงิ ติดโพลงข้ึนก็ตกใจ จงึ ควบม้าลงมาจะดับเพลิง บังเต๊กเห็น ดังนั้นก็ควบม้าสกัดหน้าจงจิ๋นไว้ แล้วร้องว่าเราช่ือบังเตก๊ เข้ามาอยู่ในเมืองน้ีแล้วท่านรู้หรือไม่ จงจ๋ิน ได้ฟงั ดงั นัน้ ไม่ทันจะรบั อาวุธ บงั เต๊กก็เอาดาบฟันจงจน๋ิ ตกมา้ ตาย ทหารซึ่งรักษาหนา้ ท่ีน้นั ก็แตกหนีไป สิน้ บงั เต๊กกฟ็ นั กุญแจเปิดประตอู อกรบั มา้ เฉียวเขา้ ไปในเมือง สามก๊กวิทยา

๑๐๓๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายจงฮิวคุมทหารรักษาเมืองอยู่ ด้านตวันออก เห็นเพลิงติดขึ้นทหารแตกต่ืน กันวุ่นวาย รู้ว่าม้าเฉียวกับหันซุยเข้าเมืองได้ กต็ กใจพาทหารออกจากเมืองหนไี ปตัง้ อยู่ดา่ น ตงก๋วน แล้วให้ทหารรีบเอาเน้ือความไปบอก แก่โจโฉ ฝ่ายม้าเฉียวหันซุยได้เมืองเตียงอั๋น แล้ว ก็ปูนบาเหน็จทหารท้ังปวงตามสมควร แลว้ ก็รีบยกตามจงฮวิ ไป ณ ค่ายตงกว๋ น ฝ่ายโจโฉคิดจะยกไปเมืองกังต๋งั คร้ันรู้ว่าม้าเฉียวยกกองทัพมาตีเมอื งเตียงอั๋นก็จัดแจงทหาร จะยกไปชว่ ย พอทหารมาบอกวา่ มา้ เฉียวหนั ซยุ ได้เมอื งเตียงอน๋ั แล้ว จดั แจงทหารจะยกมาตีเมอื งฮูโต๋ บัดนีจ้ งฮิวเจา้ เมอื งเตียงอ๋ันกห็ นีมาอยู่ ณ ดา่ นตงกว๋ น โจโฉจึงว่า เดิมเราคิดจะยกทัพหลวงไปตีเมืองกังต๋ัง บัดน้ีม้าเฉียวทาบังอาจยกทัพล่วงเข้า มาตีเอาเมืองเรา จาเราจะกาจัดม้าเฉียวเสยี ก่อน แล้วก็ให้หาโจหองผู้นอ้ งกับซหิ ลงมาส่ังว่า เจ้าจงคมุ ทหารหมื่นหนึ่งไปช่วยจงฮิวรักษาด่านตงก๋วนไว้ ถ้ากองทัพม้าเฉียวมาถึงก็ให้รักษาด่านม่ันไว้อย่าให้ เปนอันตรายได้ในสิบวัน แม้ด่านตงก๋วนเสียแก่ม้าเฉียว เราจะเอาตัวเปนโทษ ถ้าพ้นสิบวันแล้วก็ตาม เถดิ โจหองกับซหิ ลงกร็ ับคาลาโจโฉรบี ยกทหารไปณด่านตงกว๋ น โจหยินจึงว่าแก่โจโฉ ว่ า โ จ ห อ ง เ ป น เ ด็ ก ห นุ่ ม ทั้งน้าใจก็ดื้อดึง ไม่มีพิเคราะห์ เ ห ตุ กา ร ณ์ ว่า ห นักแลเบา ซึ่งท่านให้ไปรักษาด่านตงก๋วน น้ันเห็นจะเปนอันตรายเสีย เปนมั่นคง โจโฉเห็นด้วย จึงให้ โจหยินคุมทหารยกตามโจหอง ไป แล้วโจโฉก็ยกทหารตามไป ภายหลงั www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๓๑ ฝ่ายม้าเฉียวยกมาถึงดา่ นตงก๋วนกใ็ ห้ทหารเขา้ ล้อม มา้ เฉยี ว (Ma Chao) ด่านไว้ โจหองกับซิหลงจงฮิวก็เกณฑ์ทหารขึ้นรักษาเชิงเทิน ด่านไว้ มิได้ยกออกรบพุ่ง ม้าเฉียวจึงให้ทหารเข้าไปยืนร้อง ด่าโจโฉเปนคาหยาบช้า ลาเลิกถึงสามชั่วโคตร โจหองได้ยิน ดังนั้นก็โกรธ จะยกทหารออกรบกบั ม้าเฉียว ซิหลงจึงห้ามว่า ซึ่งม้าเฉียวให้ทหารมารอ้ งว่ากล่าวหยาบช้าทั้งนี้หวังจะให้เรา เจ็บแค้น ท่านจงอดเอาเถิด อย่าออกรบพุ่งเลย ยับย้ังอยู่ท่า แต่พอทัพหลวงยกมาถึง มหาอุปราชจะคิดอ่านประการใด เราจึงค่อยทาตาม โจหองกเ็ ห็นชอบด้วย ฝ่ายม้าเฉียวก็เกณฑ์ทหารให้เปล่ียนกันเข้าไปร้องด่าโจโฉท้ังกลางวันกลาง คืนมิได้ขาด ฝ่ายโจหองโกรธนักก็เกณฑ์ทหารจะออกรบ ซิหลงจึงห้ามว่า มหาอุปราชส่ังเรามาว่า ให้รักษาดา่ นม่ัน ไว้ในสิบวันอย่าให้เปนอันตราย บัดน้ีก็ได้เก้าวันแล้ว ท่านจงอดใจเสียอิกวันหน่ึงเถิด โจหองได้ฟังคิด เกรงใจซิหลงก็น่ิงอยู่ ซิหลงก็ไปจัดแจงสเบียงจะแจกทหาร คร้ันซิหลงไปแล้ว โจหองขึ้นดูบนเชิงเทิน เห็นทหารมา้ เฉียวเรยี่ รายกนั บ้างนั่งนอนหาเปนกระบวรทัพไม่ โจหองกค็ ุมทหารสามพนั เปิดประตยู ก ออกจากด่าน ทหารม้าเฉียวซ่ึงเร่ียรายกันอยู่นัน้ ก็วิ่งหนี โจหองควบม้าไลต่ ามไป ซิหลงรู้ดังนั้นก็ตกใจ พาจงฮวิ คุมทหารยกตามโจหองออกไป ครัน้ ทนั เขา้ จึงร้องเรยี กโจหองใหก้ ลับ พอมา้ เฉียวยกทหารต้าน หน้าไว้ โจหองก็ควบม้าหนีจะเข้าด่าน พอพบม้าต้ายยกทหารสกัดรบออกมาข้างหลังเข้าทางขวามือ บงั เต๊กยกสกัดรบออกทางข้างหลัง แลว้ ล้อมโจหองกับซิหลงเข้าไว้ โจหองกับซิหลงเหน็ เหลอื กาลงั นักก็ ท้ิงด่านตงก๋วนเสีย พาทหาร ฟันฝ่าออกจากที่ล้อมหนีไป บังเต๊กก็ควบม้าไล่ตามไปพอ พ้นด่านตงก๋วน พบโจหยินยก ท ห า ร ม า ช่ ว ย โ จ ห อ ง ซิ ห ล ง ม้าเฉียวเห็นดังนั้นก็ยกตามไป พาเอาตัวบังเต๊กกลับมาเข้าอยู่ ในด่านตงก๋วน สามกก๊ วิทยา

๑๐๓๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) โจหอง (Cao Hong) ฝ่ายโจหองซิหลงโจหยินจงฮิวก็พาทหารยกไปทางวันหน่ึงพบกองทัพโจโฉยกมา โจหอง ซิหลงโจหยินเข้าไปหาโจโฉ ๆ จึงว่าแก่โจหองว่า เม่ือเราจะให้ตัวยกทหารมานั้นก็ได้กาชับไว้ว่า ใหต้ ัง้ ม่ันรักษาดา่ นไวอ้ ยา่ ให้เปนอนั ตรายในสบิ วนั เหตุใดตัวจึงทง้ิ ดา่ นตงก๋วนเสียให้ขา้ ศึกได้ใจ โจหอง จึงว่า เม่ือข้าพเจ้าไปอยู่รักษาด่านน้ัน ก็ให้ทหารรักษาหน้าที่เชิงเทินม่ันคงอยู่ จะได้ทาล่วงเกินคา มหาอุปราชน้ันหามิได้ แต่ม้าเฉียวให้ทหารเข้ามาด่าหยาบช้าลาเลิกโคตรตระกูลต่าง ๆ ข้าพเจ้าคิด แค้นนักอดไม่ได้ จึงยกออกรบกับม้าเฉียว ซึ่งข้าพเจ้าดูหมิ่นประมาทให้การเสียไปน้ันโทษข้าพเจา้ ผดิ อยู่แลว้ ตามแตม่ หาอปุ ราชจะโปรด www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๓๓ โจโฉได้ฟังดังน้ันจึงว่า โจหองเปนเด็ก หนุ่มความคิดน้อย เราก็ไม่ไว้ใจ จึงให้ซิหลงเปน ผู้ใหญ่มาด้วย หวังจะให้ช่วยเตือนสติว่ากล่าวดผู ิด แลชอบ ควรหรือน่งิ ให้เสยี การของเราได้ ซิหลงจงึ ว่า เม่ือม้าเฉียวให้ทหารมาว่ากล่าวหยาบช้านั้น โจหองโกรธจะยกทหารออกรบ ข้าพเจ้าได้ห้าม ปรามเปนหลายคร้ัง เมอื่ โจหองออกรบกับมา้ เฉียว น้ัน ข้าพเจ้าสารวลจะแจกเข้าปลาทหารอยู่ คร้ันรู้ก็ตกใจกลัวโจหองจะเสียทีแก่ม้าเฉียว จึงยกทหาร ตามออกไปช่วยจนเสียการทั้งนี้ โจโฉไดฟ้ งั ดงั นัน้ ก็โกรธ สง่ั ให้ทหารเอาตัวโจหองไปฆา่ เสีย ขุนนางแลนายทัพนายกองท้งั ปวง จึงว่า ยังจะทาการศึกกบั มา้ เฉียวครัง้ น้ีเปนการใหญ่จะเอาฤกษ์อยู่ ซ่งึ มหาอปุ ราชจะฆ่าน้องเสยี นนั้ เหน็ ไม่ชอบ ขอให้ยกโทษไว้ครัง้ หนึ่งก่อน โจโฉเห็นชอบดว้ ยก็ให้คาดโทษโจหองไว้ แล้วก็รีบยกทัพไปดา่ น ตงก๋วน ครั้นใกลถ้ ึงด่านทางย่ีสบิ เสน้ โจหยินจึงว่าแก่โจโฉว่า เราจะยกทหารบุกรุกเขา้ ไปบัดน้ี ม้าเฉยี ว จะทากลลอ่ ลวงไวป้ ระการใดก็มไิ ดแ้ จ้ง ขอให้หยดุ กองทพั ต้ังมน่ั ฟงั กาลงั ศกึ ดทู หี น่ึงก่อน แล้วจงึ ยกเขา้ ไปตีด่านตงก๋วนก็จะได้โดยง่าย โจโฉได้ฟังดังน้ันก็เห็นด้วย จึงหยุดทหารตั้งค่ายมั่นอยู่สามค่าย ให้โจหยินอยู่รักษาค่ายขวา ให้แฮหัวเอี๋ยนอยู่ค่ายซ้าย ตัวโจโฉอยู่ค่ายกลาง แล้วเกณฑ์ทหารท่ีมีฝีมอื จะให้ยกเขา้ ตดี ่านตงกว๋ น ฝา่ ยม้าเฉยี วเห็นโจโฉยกมาต้งั คา่ ยดงั น้นั ก็ยกทหารออกจากดา่ น เห็นทหารโจโฉจะยกเข้ามา ม้าเฉียวก็ควบม้าออกยืนอยู่หน้าทหาร โจโฉขึ้นม้าออกมายืนอยู่หน้าค่าย เห็นทหารม้าเฉียวล่าสัน สามารถเข้มแขงเสมอทุกตัวคน แล้วเห็นม้าเฉียวห่มเกราะเงิน ใส่หมวกขาว ขี่ม้าถือทวนออกมายืน หน้าทหารรูปร่างคมสัน ไหล่ผายเอวกลมหน้าขาว ปากแดง สมควรเปนนายทหารเอก แลว้ เหน็ บงั เตก๊ ยืนม้าอยู่ข้างขวา ม้าต้ายอยู่ซ้าย โจโฉจึงคิดว่า ม้า เฉียวนี้ไม่เสียทีเปนชาติทหาร จะเข้าสู่สงครามก็ งามเปนสงา่ คมสนั นกั โจโฉกค็ วบมา้ เข้าไปใกล้แล้ว ร้องว่าแก่ม้าเฉียวว่า ตัวท่านก็เปนเชื้อขุนนางสัตย์ ซื่อตอ่ แผน่ ดินอยู่ เหตุใดจึงคิดขบถยกทัพมาฉะนี้ สามกก๊ วิทยา

๑๐๓๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) มา้ เฉียว (Ma Chao) www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๓๕ ม้าเฉยี วไดฟ้ งั ดังน้ันกโ็ กรธ กัดฟันแล้วรอ้ งดา่ โจโฉว่า อ้ายโจรศตั รรู าชสมบตั ิ มงึ ทาการหยาบ ช้าดูหม่ินพระเจ้าเห้ียนเต้ โทษมึงก็ผิดเปนอันมาก ควรจะสับให้ละเอียดเหมือนสับสุกรทาบะอ๋วนจึง จะชอบ แลว้ มึงฆ่าบดิ ากบั นอ้ งกูเสยี กกู ็มคี วามแค้นนกั จะจบั ตวั มงึ เค้ยี วเนื้อสูบเลือดกินเสียทัง้ เปนให้ จงได้ แล้วก็ควบม้าเข้าไปใกล้จะจับตัวโจโฉ อิก๋ิมเห็นดังนั้นก็ควบม้าเข้ารบกับม้าเฉียวได้ย่ีสิบเพลง อิกิ๋มสิ้นกาลังลงก็ควบม้าหนี ลิกองก็ควบม้าเข้ารบกับม้าเฉียวได้เก้าเพลง ม้าเฉียวเอาทวนแทงถูก ลิกองตกม้าตาย แล้วม้าเฉียวก็เรียกทหารให้ฟันตลุมบอนเข้าไปในกองทัพโจโฉ ทหารโจโฉก็แตก กระจัดกระจายกนั มา้ เฉยี วขบั ใหท้ หารฟนั เขา้ ไป แล้วรอ้ งสง่ั ทหารว่าให้จบั ตวั โจโฉจงได้ ทหารทั้งปวง ก็ส่ังกันต่อไปว่า อ้ายใส่เกราะแดงนั้นโจโฉคนร้ายให้จับเอาตัวมันจงได้ โจโฉได้ยินดังนั้นก็ตกใจ ถอดเกราะทิ้งเสียควบ ม้าหนีปนไปกับทหาร เลว เหล่าทหารม้าเฉียว ร้องว่า อ้ายหนวดยาว น้ันและโจโฉ ให้จับตัว จงได้ โจโฉก็เอากระบี่ ตัดหนวดท้ิงเสีย แล้วได้ ยินทหารม้าเฉียวร้องว่า โจโฉตัดหนวดเสียแล้ว ให้จับตัวอ้ายหนวดสั้น ตัดใหม่น้ันจงได้ โจโฉก็ เอาแพรชายธงห่อคางแล้วควบม้าหนีไป ม้าเฉียวก็ควบม้าไล่ โจโฉเหลียวมาเห็นม้าเฉียวเข้าก็ตกใจ พลดั ตกจากหลังม้าวงิ่ เขา้ ไปแอบต้นไม้ อยู่ ม้าเฉยี วเห็นดังน้นั กค็ วบม้าเข้าไปเอาทวนแทงโจโฉ ๆ หลบ ได้วง่ิ หนเี ข้าป่า ทวนนัน้ ปักตน้ ไมอ้ ยู่ ครนั้ มา้ เฉยี วชกั ทวนออกไดก้ ไ็ ล่ตามโจโฉใกลจ้ ะถึงคา่ ย โจหองเหน็ ดังนั้นก็ควบมา้ เข้ารบกับมา้ เฉียวไดห้ ้าสิบเพลง แฮหัวเอี๋ยนเห็นโจหองอิดโรยกาลงั ลง กลัวจะเสียทีแก่ ม้าเฉียวก็ควบม้าเข้าช่วย ม้าเฉียวไล่เกินทหารไปแต่ผู้เดียวไม่ไว้ใจก็ควบม้ากลับมาด่านตงก๋วน โจโฉก็กลับเข้าค่าย กาชับทหารทั้งปวงให้รักษาค่ายมั่นไว้ มิได้ออกรบม้าเฉียว แล้วก็ยกความชอบ โจหอง ใหบ้ าเหนจ็ รางวัลเปนอันมาก สามกก๊ วิทยา

๑๐๓๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายม้าเฉียวก็จัดแจงทหารยกออกจากด่านจะไปรบเอาค่ายโจโฉ เห็นโจโฉรักษาค่ายม่ันอยู่ มิได้ยกทหารออกสู้รบ ม้าเฉียวจึงเกณฑ์ทหารให้ผลัดกันไปร้องด่าโจโฉตรงหน้าค่ายทุกวันมิได้ขาด ทหารโจโฉได้ยนิ ดงั นน้ั กโ็ กรธ ต่างคนกจ็ ะยกออกรบกับม้าเฉียว โจโฉจึงว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า ซึ่งม้าเฉียวให้มาร้องว่ากล่าวหยาบช้าฉน้ีหวังจะให้เจ็บแค้น ครั้นเราจะยกทหารออกรบพุ่งบัดน้ี ก็เหมือนหน่ึงแพ้กลม้าเฉียว ท่านท้ังปวงจงช่วยกันป้องกันรักษา ค่ายไว้ให้มั่นคงเถิด ซึ่งจะคิดอ่านเอาชัยชนะน้ัน ไว้เปนธุระเราเอง แม้ผู้ใดไม่ฟังเรา ขืนยกออกรบกับ ม้าเฉียวเราจะตดั สีสะเสยี www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๓๗ ทหารท้ังปวงได้ฟังดังน้ันก็ลาโจโฉลุกออกมา จึงพูดกันว่า แต่ก่อนมหาอุปราชจะเข้าสู่ สงครามก็องค์อาจ ออกหน้าทหารมิได้คร่ันคร้ามผ้ใู ด มาบัดน้ีเห็นขยาดกลัวฝีมือม้าเฉียวนักอยู่ จนมา้ เฉียวให้คนมาร้องด่าถึงหน้าค่ายก็น่ิงเสียได้ อยู่สามวันทหารไปสอดแนมข่าวราชการมาบอกโจโฉว่า บัดน้ีทหารม้าเฉียวยกมาอีกสองหมน่ื โจโฉได้ฟังดังน้ันจึงคิดว่า แต่เมืองเสเหลียงจะมาถึงด่านตงกว๋ น ก็เปนทางไกลขัดสนกันดารนัก ม้าเฉียวมีกาลังกล้าหาญเข้มแขงก็จริง แต่เปนเด็กหนุ่มความคิดน้อย ยังหาเคยทาการใหญไ่ ม่ แล้วก็ยังไมช่ านาญท่ีจะผ่อนปรนเอาใจทหารทั้งปวง นานไปสเบียงอาหารขดั สนลง เห็นทหารทั้งปวงจะเอาใจออกหากสิ้น เราก็จะได้ทาการถนัด โจโฉจึงว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า ซ่งึ ทหารม้าเฉียวหนนุ มาอกี สองหมนื่ นั้นเราก็มีความยนิ ดนี กั จะคดิ อ่านเอาชัยชนะให้จงได้ ครั้นรุ่งขึ้นวันหนึ่งทหารมาบอกโจโฉว่า ทหารม้าเฉียวหนุนมาอีกเปนอันมาก โจโฉได้ฟัง ดังนั้นก็หัวเราะว่า การสงครามคร้ังนี้เราหมายชนะถ่ายเดียว แล้วก็แต่งโต๊ะเลี้ยงขุนนางแลนายทัพ นายกองท้งั ปวง ขณะเม่อื เสพยส์ รุ าอยู่น้ัน ทหารทัง้ ปวงคิดถึงการสงครามซ่ึงโจโฉขยาดม้าเฉยี วก็ยิ้มใน ใจ โจโฉแกล้งถามประชดหวังจะลองความคิดทหารท้ังปวงว่า บัดนี้ท่านทั้งปวงหัวเราะเยาะในใจ สาคัญว่าเราจะแพ้ฝีมือม้าเฉียวส้ินความคิดอยู่แล้ว ก็ความคิดท่านท้ังปวงจะทาประการใดท่ีจะได้ชัย ชนะกจ็ งเร่งบอกมาใหเ้ ราแจง้ ซิหลงจึงว่า ซึ่งมหาอุปราชต้ังม่ัน รักษาค่ายนี้ก็ดีอยู่แล้ว บัดน้ีม้าเฉียวต้ังอยู่ใน ด่านตงก๋วนก็มีใจกาเริบ หาคิดอ่านป้องกัน ระวังทางหลังไม่ ขอให้มหาอุปราชแต่งทหาร ยกอ้อมไปตัดทางสเบียงตีกระหนาบหลังลง มา ให้ม้าเฉียวพะวงหลัง แล้วเราจึงยกทหาร เข้าตีเอาด่านตงก๋วนก็จะได้โดยง่าย โจโฉได้ ฟังดังน้ันจึงแกล้งว่าซิหลง หวังจะมิให้คนทั้ง ปวงดูหม่ินว่า ๆ พลอยความคิดเขา ว่าความคดิ ซ่ึงทา่ นว่านี้ตอ้ งกับความคิดเราแตห่ าสลู้ กึ ไม่ เราคิดไว้ ลึกกว่านี้ เราจะใหท้ ่านกับจเู หลงคุมทหารส่พี นั ลอบยกออ้ มไป เหน็ ปา่ แลเขาอนั ใดเปนทางชอบกลก็ให้ ตง้ั ซุ่มอยู่ เราจงึ จะยกออ้ มไปทางทัพเรือเข้าตีเอาดา่ นตงก๋วน ทา่ นจงยกทหารตกี ระหนาบลงมา ซหิ ลง กับจูเหลงก็รับคาลาโจโฉคุมทหารยกไป โจโฉก็ให้โจหยินคุมทหารอยู่ป้องกันรักษาค่าย แล้วก็พา โจหองยกทหารออ้ มไปตั้งต่อเรือรบณแม่นา้ ฮยุ โหขา้ งทศิ ตวนั ออกด่านตงก๋วน สามก๊กวิทยา

๑๐๓๘ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายม้าเฉียวแจ้งดังน้ันจึงว่าแก่หันซุย ทหารท้งั ปวงว่า บดั นีโ้ จโฉไปต้งั ต่อเรือรบหวังจะยก มาตีเราทางเรือ แม้เรายกทหารข้ามฟากไปสกัด ทางสเบียงเสียได้ โจโฉก็จะเสียทีแก่เราเปนมั่นคง หันซุยจึงว่า ซึ่งจะยกทหารไปสกัดทางสเบียงนั้น เห็นไม่ชอบ เพราะเปนหว่างกองทัพโจโฉอยู่ เราคอยให้โจโฉข้ามฟากมาแล้ว เจ้าจงอ้อมไปตี สกัดหลัง เราจะคุมทหารต้านหน้าไว้ โจโฉก็จะระส่าระสาย ม้าเฉียวได้ฟังดังนั้นก็เห็นชอบด้วย จึงให้ ทหารไปคอยสอดแนมกองทพั โจโฉ วา่ จะเขา้ ตเี อาด่านตงกว๋ นเม่อื ใด ฝ่ายโจโฉคร้ันต่อเรือรบสาเร็จแล้ว ก็จัดแจงทหารลงเรือรบเปนสามกองจะยกข้ามฟากไป ทหารสอดแนมก็เอาเนื้อความมาบอกม้าเฉียว ๆ ก็เกณฑ์ทหารออกซุ่มสกัดคอยอยู่ คร้ันกองทัพโจโฉ ถงึ ฝ่ัง โจโฉกับทหารพันหน่ึงขึน้ บกจดั แจงจะตง้ั คา่ ย ม้าเฉียวก็ลงเรือรบอ้อมสกดั หลังเขา้ ไป ทหารโจโฉ ทง้ั ปวงซง่ึ ยงั ไมถ่ ึงฝงั่ กแ็ ตกกระจดั กระจายกันไป ซง่ึ อยู่บนบกก็วง่ิ หนลี งเรือ โจโฉมไิ ดแ้ จ้งวา่ ข้าศึกจะมา ทางเหนือแลทางใต้ประการใด จึงยกกระบ่ีข้ึนห้ามหวังจะเอาใจทหารทั้งปวงว่า อย่าตื่นกันวุ่นวายไป เราอย่นู ่ีแล้วจะกลัวอันใด ฝา่ ยมา้ เฉียวเหน็ โจโฉนั่งดูให้ทหารตัง้ คา่ ยอยู่บนตลิ่ง กแ็ อบเรือเขา้ ขึ้นบกข่ีมา้ ไล่ฟันเข้าไปใน หมู่ทหารโจโฉ ทหารท้ังปวง ก็วิ่งวุ่นวายร้องว่าม้าเฉียว มาแล้ว เคาทูเห็นม้าเฉียวไล่ ฟันทหารเข้ามา ยังอีกห้าสิบ วาจะถึงตัวโจโฉก็ตกใจ โดด เข้าอุ้มเอาโจโฉลงเรือ มือ ซ้ายถือหางเสือ มือขวาค้า เรอื ออกจากฝ่ัง ทหารท้ังปวง ก็ตกใจวิ่งกลุ้มเขา้ ยดุ เรือโจโฉ ไว้แล้วร้องว่า มหาอุปราช ชว่ ยชวี ิตขา้ พเจ้าไว้ด้วย www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๓๙ เคาทูเห็นม้าเฉียวใกล้เข้ามา ก็ชักกระบี่ออกฟันทหารมือขาดสีสะขาด ถอยเรือออกจากฝั่ง ไกลประมาณสามวา พอมา้ เฉียวมาถงึ รมิ ฝ่ัง โจโฉเห็นม้าเฉยี วกต็ กใจตวั สนั่ วิ่งเขา้ แอบเคาทู ๆ ก็รบี แจว เรือไป ม้าเฉียวก็ให้เอาเกาทัณฑ์ระดมยิงไปดังห่าฝน เคาทูเห็นดังน้ันกลัวเกาทัณฑ์จะถูกโจโฉ จึงเอา เบาะม้าคลุมตัวโจโฉไว้ แลว้ เอากระบ่ีคอยปดั ปอ้ งกันตวั ขา้ มฟากลอยลงไปทางเมอื งอุยหลา เตง๋ ฮยุ เจ้า เมืองอุยหลาก็มารบั โจโฉขน้ึ ไป พอม้าเฉยี วลงเรอื รบตามมาถึงเมืองอยุ หลา กย็ กทหารขึน้ บกจะเข้าตชี งิ เอาตัวโจโฉ เต๋งฮุยเจ้าเมืองอุยหลาเห็น ดงั น้นั จงึ คดิ วา่ ทหารม้าเฉยี วยกมาแต่เมือง เสเหลยี งกช็ ้านาน อดสเบียงอาหารสดคาว อยู่ จากูจะคิดกลอุบายให้กองทัพม้าเฉียว ช้าลงโจโฉจึงจะหนีพ้น ก็เปิดประตูต้อนฝูง โคกระบือออกจากเมืองเปนอันมาก ฝ่าย ทหารม้าเฉียวก็ชวนกันจับโคกระบือฆ่ากิน เปนอาหาร มไิ ดย้ กตดิ ตามโจโฉไป ฝา่ ยโจโฉครน้ั ถงึ คา่ ยอุยโห เหน็ เหล็กปลายเกาทัณฑต์ ิดเกราะเคาทูอยู่เปนอันมาก จึงว่าครั้ง นี้แม้เรามิได้เคาทูที่ไหนเราจะมีชีวิตกลับมาถึงค่าย ทหารทั้งปวงได้ยินโจโฉว่าดังนั้น ก็ชวนกันคานับ กราบลงกับตีนโจโฉ ๆ จึงหวั เราะ วา่ เราทาศกึ ครัง้ นี้หาควรทจ่ี ะเสียทแี กอ่ า้ ยโจรลกู เดก็ ไม่ หากว่าเคาทู ช่วยแก้ไขเราจึงได้รอดชีวิตมา เคาทูได้ฟังดังน้ันจึงว่า เมื่อข้าพเจ้ากับท่านข้ึนบกได้น้ัน ม้าเฉียวคุม ทหารตามมา เตง๋ ฮุยทากลอบุ ายปลอ่ ยฝงู โคกระบอื ออกต้านหน้าไว้ ม้าเฉียวจงึ มิได้ยกตามมาทัน ขณะนั้นเต๋งฮุยมาถึง โจโฉจึงว่าแก่เต๋งฮุยว่า ท่านช่วยคิดอ่านแก้ไขเราให้พ้นมือโจรคร้ังน้ี ทา่ นมีความชอบแก่เราเปนอนั มาก แลว้ กต็ ั้งเต๋งฮุยให้เปนเตยี นก๋ยุ เฮาฮยุ แปลภาษาไทยว่าเปนขนุ นาง สนิธสาหรบั ปรึกษาราชการ เต๋งฮุยจึงว่าแก่โจโฉว่า บัดนี้ม้าเฉียวมใี จกาเริบยกกลบั ไปแลว้ เวลาพรุ่งน้ี เหน็ จะยกทหารมาทาการอกี มหาอปุ ราชจงคดิ กลอุบายไว้แก้แค้นมนั เถดิ โจโฉจึงว่า ท่านอย่าวิตกเลย อันการข้อนั้นเราคิดไว้สาเร็จแล้ว โจโฉจึงเกณฑ์ทหารให้ขุดดนิ ตัง้ สนามเพลาะรอบค่าย นอกค่ายนั้นใหข้ ดุ ลกึ สองวา แล้วให้ปกั ขวากในคู บนปากคนู นั้ ใหเ้ อาไม้ตแี ตะ ปู แลว้ ให้เอาดินเกลีย่ กลบมิให้เห็นแตะ หวงั จะลวงให้ทหารมา้ เฉยี วตกลงในคูนน้ั แล้วให้ทหารในค่าย ปกั ธงเตรียมเครื่องศัสตราวธุ ไว้ใหพ้ รอ้ ม สามก๊กวิทยา

๑๐๔๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) หนั ซยุ (Han Sui) ฝ่ายม้าเฉียวกลับไปถึงค่ายบอกแก่หันซุยว่า ข้าพเจ้า ไปทาการครั้งนี้มีชัยชนะแทบจะจับตัวโจโฉได้ มีทหารคนหน่ึง รูปร่างล่าสนั สามารถอุ้มลงเรอื หนไี ปได้ หันซุยจึงว่า ทหารโจโฉ มีฝีมืออยู่สองคนแต่เตียนอุยกับเคาทู บัดนี้เตียนอุยก็ตายแล้ว ซึ่งเข้าแก้โจโฉคร้ังนี้เห็นจะเปนเคาทู ๆ คนน้ีมีกาลังแลฝีมือ ดีกว่าทหารทั้งปวง เหมือนหน่ึงเสืออันร้าย เจ้าพบมันเข้าจะรบ พุ่งอย่าประมาทระวังจงดี ม้าเฉียวจึงว่า เคาทูคนนี้ข้าพเจ้าได้ ยินช่ืออยู่นานแล้ว แต่พึ่งไดเ้ หน็ ครัง้ นี้ หันซยุ จงึ ว่า บดั น้ีโจโฉหนีขา้ มฟากไปอยู่ ณ คา่ ยอุยโหแลว้ ขา้ คดิ วา่ จะยกไปรบอยา่ ให้ทนั ต้ัง มั่นลงได้ ถ้าช้าอยู่โจโฉตงั้ ค่ายมั่นลงได้แลว้ เห็นเราจะทาการขัดสน เจ้าอยู่ภายหลงั จงระวงั รกั ษาดา่ น แลทางหลังไว้ให้มั่นคง เกลือกโจโฉจะยกทหารอ้อมมาตัดทางสเบียงเรา ม้าเฉียวได้ฟังดังนั้นเห็นด้วย จึงว่าอันความคิดบิดานช้ี อบนกั จะยกไปก็ตามเถดิ ซ่งึ คา่ ยแลทางหลงั นน้ั ข้าพเจ้าจะรกั ษาป้องกันมิให้ เปนอันตราย แม้โจโฉจะยกข้ามฟากมา ข้าพเจ้าจะยกทหารออกสกัดต้านไว้มิให้ข้ามมาได้ แล้ว มา้ เฉียวกใ็ หบ้ ังเตก๊ คมุ ทหารห้าหม่นื เปนทัพหน้าไปดว้ ยหนั ซยุ ๆ กย็ กทหารขา้ มไปคา่ ยอุยโห ฝ่ายโจโฉรู้ว่ากองทัพมา้ เฉียวยกมาดงั นั้น จึงจัดให้คนแก่ออกรักษาสนามเพลาะอยนู่ อกคา่ ย แล้วส่ังว่า ถ้าแมท้ หารม้าเฉียวบุกรุกเขา้ มา กใ็ หท้ าเปนหนลี อ่ ให้ไล่ถลาขา้ มคูเขา้ มาจงได้ แล้วสั่งทหาร เกาทัณฑเ์ ตรียมตวั อยูใ่ นค่าย ฝ่ายหันซุยครั้นยกไปถึง บังเต๊กเห็นทหารโจโฉรักษาค่ายนั้นเบาบางก็ยกทหารเข้าโจมตี ทหารซ่ึงรักษาสนามเพลาะอยู่นั้นก็ทาล่อหนีให้ไล่ บังเต๊กกับทหารเห็นได้ทีก็ไล่รุกเข้าไปตกลงในคู โจโฉใหโ้ จเอง๋ คุมทหารออกล้อม ไล่ฟันทหารบงั เตก๊ ตายในคปู ระมาณสองร้อยเศษ กบั เตียวหวั เทงหงิน นายทหาร ตัวบังเต๊กนั้นใส่เกราะเหล็กจึงมิได้มี อันตราย โจนข้ึนจากคูได้ เห็นโจเอ๋งข่ีม้าถือทวนอยู่ บังเต๊กว่ิงตรงเข้าไปเอาดาบฟันโจเอ๋งตกม้าตาย แล้วก็ โดดขึ้นหลังม้าพาหันซุยกับทหารทั้งปวงฟันฝ่าออกมา จากที่ล้อมจะกลับไป ค่ายตงก๋วน โจโฉก็ยกทหารไล่ ตามไป www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๘ ๑๐๔๑ ฝ่ายม้าเฉียวคอยหันซุยเห็นช้าพ้น กาหนด กลัวหันซุยจะเสียที ก็ยกทหารข้าม ฟากตามไป พอถึงฝ่ังเห็นโจโฉไล่หันซุยมา ก็ ยกทหารขึ้นแก้พาเอาตัวหันซุยกับบังเต๊กลง เรือข้ามมาด่านตงก๋วน ม้าเฉียวจึงว่ากับหัน ซุยว่า โจโฉมีสติปัญญาลึกซ้ึง คร้ันจะน่ิงไว้ นานไปเห็นจะทาการยาก จาเราจะยกทหาร เร่งรัดไปปล้นค่ายโจโฉเสียให้ได้ในเวลาค่า วันนี้จึงจะชอบ หันซุยได้ฟังดังน้ันเห็นชอบด้วยจึงจัดแจงให้ม้าเฉียวคุมทหารเปนทัพหน้า บังเต๊กกับ ม้าต้ายเปนกองหลัง ตัวหันซุยคุมทหารห้ากองเปนสาระวัดดูผิดแลชอบ รีบยกข้ามฟากไปแต่ในเวลา กลางวัน ครั้นถงึ ฝง่ั ก็ใหท้ หารข้ึนซมุ่ เตรียมตวั พรอ้ มกนั อยู่ในปา่ เวลาคา่ จึงจะยกเข้าปล้นค่ายโจโฉ ฝา่ ยโจโฉไดช้ ยั ชนะหันซยุ ยกกลับเข้าค่ายแลว้ จงึ เรยี กเคาทูมาสงั่ ว่า ม้าเฉยี วมนั มาทาบงั อาจ รบพุ่งเราทั้งนี้ เพราะมันไม่ให้เราตั้งตัวได้ เวลาวันน้ีมันเสียทีเราไปเหน็ จะมใี จเจ็บแค้นยกมาปล้นค่าย เราเปนมนั่ คง ท่านจงจดั แจงทหารออกไปซมุ่ รายกนั ไว้นอกคา่ ย เวลาคา่ วนั นีแ้ ม้มา้ เฉียวยกเขา้ มาปล้น ค่ายเราจะจุดประทัดสญั ญาข้ึน จงให้ทหารที่ซุ่มอยู่น้ันล้อมกระหนาบหลังระดมเข้ามา เห็นเราจะจบั ตวั ม้าเฉียวได้เปนมัน่ คง เคาทูกร็ ับคาไปจัดแจงไว้พรอ้ มตามโจโฉส่ังทุกประการ ฝ่ายมา้ เฉยี วครั้นเวลาคา่ จงึ ให้เซงหงกี บั ทหารสามพันลอบเขา้ ไปสอดแนมดู ณ คา่ ยโจโฉ ว่า ตระเตรยี มการไวเ้ ปนประการใด ม้าเฉียวกบั บังเตก๊ จงึ ยกทหารตามไปภายหลงั เซงหงกี บั ทหารสามพนั ไปถึงค่ายโจโฉเห็นเงียบสงัด มิได้เห็นทหารเตรียมตัวตรวจตะเวนกันก็มีความยินดีนัก จึงพาทหารม้า สามสิบข้ามสนามเพลาะเข้าไป โจโฉเห็นดังน้ันก็จุดประทัดสัญญาข้ึน ทหารซึ่งซุ่มอยู่นอกค่ายน้ันก็ ล้อมเข้ามา แฮหัวเอ๋ียนก็ข้ึนม้าถือทวนออกมาจาก ค่าย พบเซงหงีข่ีม้าเข้ามา แฮหัวเอ๋ียนก็เอาทวนแทง เซงหงีตกม้าตาย แล้วก็ไล่ฆ่าฟนั ทหารเซงหงีแตกต่ืน กันวุ่นวาย ม้าเฉียวกับบังเต๊กซ่ึงตามไปภายหลังรู้ ดังน้ันก็แยกกันเปนสามกอง ฟันฝ่าทหารโจโฉเข้าไป ช่วยกัน แลทหารทั้งสองฝ่ายก็เข้ารบพุ่งกันเปน สามารถ ถอ้ ยทมี ไิ ด้เสยี กนั ต่างคนต่างกถ็ อยเขา้ คา่ ย สามก๊กวิทยา

๑๐๔๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ม้าเฉียวก็แต่งให้ทหารออกปล้น ค่ายโจโฉทกุ วัน โจโฉก็ตรวจตราให้รกั ษาค่าย ซึ่ ง ต้ั ง อ ยู่ ริ ม ต า บ ล แ ม่ น้ า อุ ย โ ห นั้ น เปนกวดขนั จึงให้ทาสะพานเปนสามเสน้ ข้าม แม่น้าไป ให้เดิรตลอดช่วยกันได้กับค่าย โจหยิน ม้าเฉียวแจ้งดังนั้น ก็ส่ังให้ทหารมคี บ เพลิงทุกคน บัญจบด้วยทหารหันซุยยกเข้าตี ค่ายโจโฉแตก ให้เอาเพลิงจุดเผาเสียส้ิน ทหารโจโฉตา้ นทานมิไดก้ ็หนอี อกจากคา่ ยพลดั พรายกนั ไป มา้ เฉียวหันซุยใหท้ หารทง้ั ปวงตัง้ ค่ายม่ันลง ณ ที่ค่ายเก่าโจโฉ ๆ แตกออกมาทางประมาณห้าสบิ เส้น เห็นม้าเฉียวให้ตัง้ ค่ายลงในท่ีค่ายเกา่ ของตัว ดังนั้น ครัน้ จะตั้งคา่ ยรบั กม็ ทิ ัน จงึ ใหท้ หารขุดดนิ ปัน้ กอ้ นข้ึนตัง้ เปนสนามเพลาะเข้ารักษาอยู่ ฝ่ายม้าใช้เห็นดังน้ันก็รีบเอาเนื้อความไปแจ้งแก่ม้าเฉียว ๆ ก็คุมทหารยกมาถึงหน้าสนาม เพลาะโจโฉ ๆ รู้ดังน้ันก็ขึน้ มา้ ออกมายืนอย่หู นา้ ค่ายกับเคาทู จึงรอ้ งวา่ กับทหารม้าเฉยี ววา่ ใหบ้ อกแก่ นายท่านว่าเราออกมาคอยอย่ทู ีน่ แี่ ตผ่ เู้ ดียว ให้มา้ เฉียวออกมาเราจะเจรจาดว้ ย มา้ เฉียวได้ยินโจโฉร้อง มาดงั นนั้ กข็ บั ม้าออกมายืนตรงหนา้ โจโฉ ๆ จึงร้องว่า ท่านเห็นฝมี อื เราหรือไม่ คิดว่าเผาคา่ ยเราเสียได้ แล้วจะไมม่ คี ่ายอยู่หรือ แต่ทาครเู่ ดยี วกไ็ ด้ดงั เทพดามานฤมติ รให้ ซึ่งท่านจะต่อสู้น้ันท่ไี หนจะมีชัยชนะ แก่เรา จงเร่งคานับเสยี เถิด ม้าเฉียวขัดใจก็ขับม้าสอึกเข้าไปจะจับเอาตัวโจโฉ พอเหลือบเห็นเคาทูถือทวนถลึงตาเขม้น อยู่ข้างหลังก็ตกใจชักม้าหยุดไว้ คิดว่า ทหารโจโฉคนหน่ึงชื่อเคาทูลือฝีมือว่า เข้มแขงนกั จะเปนคนน้หี รอื มใิ ช่ จึงถามวา่ ทหารเสือของท่านช่อื ใดอยไู่ หน เคาทไู ดย้ นิ จึงขับม้าขึ้นมาแล้วบอกว่า ตัวเรานี้แล ทหารเสือช่ือเคาทู ท่านจะทาไมเราหรือ ม้าเฉียวแลเหน็ เคาทูรูปร่างทมิฬน่ากลวั ขับ มา้ ออกมาดังน้นั มิได้ว่าประการใด ก็ชกั มา้ รีบกลับเขา้ ค่าย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๘ ๑๐๔๓ โจโฉกลบั เขา้ มาจงึ วา่ แกเ่ คาทูวา่ มา้ เฉียวนก้ี ็รู้ว่าท่านเปนทหารเสอื กลัวฝมี อื ทา่ นอยู่ เคาทูจึง ว่า เวลาพรุ่งน้ีข้าพเจ้าจะขอออกรบด้วยม้าเฉียว จะจับเอาตัวมาให้ได้ โจโฉจึงว่า อันม้าเฉียวนี้เขาก็ เข้มแขง ท่านอย่าประมาท เคาทูจึงว่า แม้ข้าพเจ้าจับตัวม้าเฉียวมิได้ก็จะขอตายเสียในกลางสงคราม เคาทกู ็ใหค้ นถือหนังสอื ไปถึงม้าเฉียวแต่ในเวลากลางคืน ว่ารุ่งเช้าให้ม้าเฉียวออกมารบกับเรา มา้ เฉยี ว เห็นหนังสือก็โกรธ จึงว่าเคาทูน้ีเจรจาโอหังดูหมิ่นเรานัก ฝีมือจะเปนกระไรมา เวลาพรุ่งนี้เราจะยก ทหารออกจบั เอาตัวใหจ้ งได้ คร้ันเวลารุ่งเช้า เคาทูแลม้าเฉียวก็ยกทหารออกจากค่าย เมื่อประทะกันเข้า ม้าเฉียวจึงขับ ม้าออกหน้าทหารท้ังปวงชูทวนข้ึนร้องว่า ผู้ใดเปนทหารเสือน้ันจงออกมาสู้กัน โจโฉยืนม้าอยู่หน้า ทหารจึงวา่ ม้าเฉียวมีกาลังมากนัก กับลโิ ป้ก็เหมือนกัน พอโจโฉว่ายังมิทนั ขาดคา เคาทขู บั ม้าออกต่อสู้ กับม้าเฉียว ๆ กับเคาทูสู้กันได้ร้อยเพลง มิได้เพลี่ยงพล้ากันทั้งสองฝ่าย ม้าก็อ่อนลง ถ้อยทีถ้อยชักม้า กลับเข้ามาในกองทหาร แล้วผลัดม้าเสยี ใหม่ ตา่ งคนตา่ งออกไปรบกันได้อกี รอ้ ยเพลง สามกก๊ วิทยา

๑๐๔๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) แลเม่ือเคาทูออกไปรบกับม้าเฉียวเปนคารบท่ีสองนั้น มีโทโสเปนกาลัง ถอดเกราะเสีย ออกไปตวั เปลา่ ทหารท้ังปวงเหน็ นายมกี าลงั ก้าก่ึงกันถ้อยทมี ไิ ด้ย่อท้อดังนน้ั กช็ วนกนั โหร่ ้องเอกิ เกริก ทั้งสองฝ่าย แลม้าเฉียวกับเคาทูสู้กันได้อีกสามสิบเพลง เคาทูโกรธเปนกาลัง ฟันด้วยง้าวผ่าลงมา มา้ เฉียวหลบหนา้ ไดป้ ดั ด้วยปลายทวน แลว้ แทงถูกอกเคาทู ๆ ทงิ้ งา้ วเสยี ฉวยยดุ เอาทวนได้ ถอ้ ยทถี ้อย ชงิ กนั ทวนหักสบน้ั ออกไดค้ นละท่อน ตกี นั ตลุมบอนอยู่บนหลงั ม้า โจโฉเห็นดังน้นั กก็ ลวั วา่ เคาทจู ะเสยี ทีเพลี่ยงพล้า จึงให้แฮหวั เอ๋ียนโจหองสองนายขับม้าออกกระหนาบชว่ ยเคาทู ฝ่ายบังเต๊กกับม้าต้ายเห็นดังน้ันก็ขับม้าเข้ามาช่วยม้าเฉียว ทหารทั้งสองข้างก็เข้ารบพุ่งกัน เปนอลหม่าน ทหารมา้ เฉียวยงิ เกาทณั ฑถ์ ูกหลังเคาทูติดอย่สู องดอก ทหารโจโฉเหน็ ดงั นั้นก็แตกหนีเข้า ค่าย ม้าเฉียวไดท้ ีก็ขับทหารไลร่ บพุ่งเข้าไปถึงริมค่าย โจโฉก็ให้ปิดประตคู ่ายเสยี มิให้ออกรบพุ่ง แต่ให้ รักษาม่ันไว้ ม้าเฉียวก็คุมทหารกลับมาค่าย จึงว่าแก่หันซุยว่า แต่ได้ทาการรบพุ่งมานี้ ผู้ใดจะรบพุ่ง มดุ ้วยโทโษหกั หาญเหมือนเคาทูไม่มีเลย ทาอาการดุจเสือเหมือนเขาวา่ กส็ มจริง www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๔๕ ฝ่ายโจโฉเห็นว่าม้าเฉียวเข้มแขงนัก จึงให้ซิหลงกับจูเหลงคุมทหารยกไปต้ังค่ายฟากตวัน ตกเปนทัพกระหนาบม้าเฉียวไว้ แล้วข้ึนยืนอยู่ท่ีสูงแลไปเห็นม้าเฉียวแลทหารมา้ อยูห่ น้าค่ายประมาณ สามร้อย จึงถอดหมวกออกจากสีสะท้ิงลงแล้วว่า ม้าเฉียวน้ีแม้มิตายเพราะมอื เรา นานไปเบ้ืองหน้าก็ จะทาอันตรายแก่เรา ศพเรานี้มิรู้ที่จะกาหนดว่าจะอยู่แห่งใดได้ แฮหัวเอี๋ยนได้ยินโจโฉว่าดังน้ันก็ฉุน โกรธ จงึ ว่าขา้ พเจ้าจะขออาสาไปกาจัดมา้ เฉยี วใหไ้ ด้ โจโฉหา้ มเท่าใดก็มิฟงั ขึ้นม้าคุมทหารออกมาจาก ค่าย โจโฉเห็นแฮหวั เอ๋ียนกาลงั โกรธอยู่ กลวั จะเสียทีแก่ม้าเฉียว ก็ยกทหารตามออกมา ม้าเฉียวเห็นแฮหัวเอ๋ียนยกทหารออกมา ดังน้ัน ก็ขับม้าเข้าไปจะสู้กับแฮหัวเอี๋ยน พอ เหลือบไปเห็นธงทัพหลวงปักมาเปนสาคัญ อยู่ ก็รู้ว่าโจโฉเปนกองหนุนออกมา ม้าเฉียว ก็มิได้เข้ารบด้วยแฮหัวเอ๋ียน แล้วคุมทหาร ขบั ม้าวกเขา้ ไปจะจบั เอาตัวโจโฉ ฝ่ายโจโฉเหน็ ดงั นั้นก็ตกใจกลัวชักม้าหนี ทหารท้ังปวงก็แตกตืน่ เปนอลหมา่ น ม้าเฉียวไดท้ ีก็ ขับทหารไล่ฆ่าฟันเข้าไป พอทหารคนหนึ่งบอกว่าบัดนี้โจโฉให้ทหารยกไปตั้งค่ายกระหนาบอยู่ฟาก ตวันตก มา้ เฉียวแจง้ ดงั นั้นจะไลล่ ว่ งไปมิไดร้ ะวงั หลังก็นึกเกรง จึงคุมทหารกลับมาคา่ ย แลว้ ปรึกษาแก่ หนั ซยุ วา่ บัดนีโ้ จโฉใหท้ หารยกขา้ มฟากไปตั้งค่ายกระหนาบเราไว้ จะรบท้งั สองฝา่ ยเหน็ เหลอื กาลังเรา จะรบมิได้ จะคิดแก้ไขประการใดดี ลิขาทหารหันซุยจึงว่า อันโจโฉทาอาการครั้งน้ีเห็นเข้มแขงนัก ขอให้ท่านคิดเพทุบายเปนไมตรีกันเสีย อย่าทาสงครามด้วยกันเลย ชวนกันเลิกทัพไปก่อน เม่ือพ้น เทศกาลหนาวแล้วจงึ ค่อยคิดทาการสืบไปใหม่ หันซุยจึงว่าแก่ม้าเฉียวว่า อันลิขาคิดอ่าน ท้ังน้ีก็เห็นดีอยู่ ขอท่านได้อนุกูลตามเถิด ม้าเฉียวก็ น่ิงอยู่ เอียวฉิวเฮาชวนทหารหันซุยจึงว่าลิขาว่านี้ ชอบ ขอให้ทาตามเถิด หันซุยจึงแต่งให้เอียวฉิวถือ หนังสือไป ณ ค่ายโจโฉว่า เราท้ังสองจะรบพุ่งกัน น้ันหาต้องการไม่ บัดนี้ก็เปนเทศกาลหนาวแล้ว เรา ท้ังสองฝา่ ยจงเปนไมตรเี สียดว้ ยกันเลิกทพั ไปเถดิ สามก๊กวิทยา

๑๐๔๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) โจโฉแจ้งดังน้ันจึงว่าแก่เอียวฉิวว่า ท่านกลับไปค่ายบอกนายท่านก่อนเถิด ว่า พรุ่งน้ีเราจึงจะให้หนังสือตอบไป เอียวฉิวก็ ลาโจโฉกลับมา ที่ปรึกษาท้ังปวงจึงถามโจโฉ ว่า ซึ่งมหาอุปราชจะให้มีหนังสือตอบไปน้ัน คิดประการใด โจโฉจึงบอกว่า ซ่ึงเราว่าทั้งน้ี เปนอุบายแกล้งรับคาไว้ดอก คร้ันเวลารุ่งขึ้น จึงใช้คนถือหนังสือไป ณ ค่ายหันซุยว่า ซ่ึงท่านกบั เรามิได้ทาสงครามดว้ ยกนั สืบไปนนั้ เรากย็ นิ ดดี ้วย แต่บดั น้ีเราจะรบี เลกิ ทัพกลับไปนั้นยังมไิ ด้ ให้งดอยู่ช้า ๆ ก่อน แล้วให้ทหารเร่งรัดทาสะพานดังหนึ่งจะข้ามพลเลิกทัพไป หวังจะให้ม้าเฉียวกับ หันซยุ ไว้ใจ ฝ่ายมา้ เฉยี วครน้ั แจ้งในหนงั สือดังนั้น จงึ วา่ แกห่ ันซยุ ว่า ซึ่งโจโฉให้มีหนังสือรับคามาฉน้กี จ็ รงิ แต่ทว่าจะไว้ใจมิได้ เกลือกจะลวงเรา ขอท่านได้ตระเตรียมทหารไว้สาหรับรับทัพโจโฉด้านหน้า ข้าพเจ้าก็จะจัดแจงทหารไว้รับทัพกระหนาบด้านหลัง หันซุยเห็นชอบด้วย ก็ตระเตรียมทหารทั้งปวง ตามถ้อยคามา้ เฉยี ว ฝ่ายโจโฉครั้นแจ้งว่า หันซุยรักษาหน้าท่ีขา้ งด้านหนา้ โจโฉ (Cao Cao) โจโฉกม็ คี วามยินดี จึงว่าต้องในอุบายแลว้ การของเราจะสาเร็จ เปนม่ันคง คร้ันเวลาเช้าโจโฉกค็ ุมทหารท้ังปวงออกมานอกค่าย ฝ่ายทหารหันซุยเห็นโจโฉยกออกมาก็คิดว่าโจโฉจะเลิกทัพไป ไม่เคยเห็นโจโฉต่างคนก็ต่างเบียดเสยี ดกนั ออกมานอกค่าย ร้อง บอกกันอึงไปว่า มาดูโจโฉ ๆ ก็ขับม้าข้ึนไปหน้าทหารแล้วร้อง วา่ กูมีจักษุสองข้าง มปี ากอันเดยี วกับจมกู อนั หนง่ึ เหมือนคนท้ัง ปวง ใช่จะมีปากสองข้างแลจักษุส่ีก็หาไม่ แต่ว่าประหลาท หน่อยหนึ่งด้วยมีอานาจมาก คนที่มีปัญญาแลความคิด ผู้ใดจะ มาดูก็มาเถิด ทหารหันซุยได้ฟังดังนั้นก็ตกใจยืนดูตัวแขงอยู่ โจโฉจึงใช้ให้ทหารไปบอกหันซุยว่า บัดน้ีมหาอุปราชให้เชิญ ทา่ นออกไปจะสนทนาดว้ ย www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๔๗ หันซุยได้แจ้งดังน้ันก็ขับม้าออกมานอกค่าย โจโฉเห็นหันซุยออกมาก็ถอดเกราะเสีย ใส่แต่ เส้ือเปนปรกติ ขับม้าเข้าไปเคียงกันกับม้าหันซุยแต่สองต่อสอง ต่างคนต่างคานับกัน โจโฉจึงว่า ตัวท่านกับข้าพเจ้าก็ใช่คนอ่ืน บิดาของท่านเล่าข้าพเจ้าก็ได้คานับว่าเปนอาว์ เราทั้งสองเม่ือหนุ่มน้ัน เปนขุนนางทาราชการอย่ดู ้วยกัน เปนคนชอบอัธยาศยั แลบัดนี้เราจากกนั มาช้านานแล้วพ่ึงได้เหน็ กนั อายทุ า่ นจะได้สกั เท่าใด หันซยุ จึงบอกว่า อายขุ ้าพเจา้ ไดส้ ส่ี บิ แลว้ โจโฉก็ทาเอามือลูบอกเข้าแล้วว่า เราทาราชการอยู่ด้วยกันในเมืองหลวงหลัด ๆ แลจาก กันมาดังหนึ่งมิทันจะเหลียวหลัง อายุล่วงไปถึงเพียงนี้แล้ว เมื่อไรบ้านเมืองจะราบคาบเปนปรกติ เราทง้ั สองจะไดอ้ ยู่เย็นเปนสุขด้วยกนั แลหันซุยกบั โจโฉพูดจาดว้ ยกนั วันนน้ั จะได้กล่าวในการสงคราม หามิได้ ต่างคนตา่ งหัวเราะชนื่ ชมยินดีด้วยกัน จนเวลาบา่ ยโมงหนง่ึ แลว้ ก็คานบั ลาจากกันมา ทหารคน หน่ึงจึงไปบอกม้าเฉียวว่า บัดน้ีหันซุยออกไปเจรจากับโจโฉเปนช้านาน จะว่ากล่าวประการใด ยงั มิไดแ้ จง้ ม้าเฉียวรูด้ งั น้ันจึงมาถามหันซุยว่า ท่านออกไปเจรจากับโจโฉท่ากลางสงครามวันน้ีพดู จาสง่ิ ใดกนั หนั ซยุ จึงบอกวา่ พูดถงึ เนื้อความซึ่งเคยได้ทาราชการมาดว้ ยกันแต่กอ่ น ม้าเฉียวจึงถามวา่ ทา่ น หาได้เจรจาด้วยการสงครามนี้ไม่หรือ หันซุยจึงว่า โจโฉมิได้เจรจา ข้าพเจ้าก็มิได้พูด ม้าเฉียวมีความ สงสยั แต่นิง่ ไวม้ ิไดว้ ่าประการใดก็กลับไป สามกก๊ วิทยา

๑๐๔๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโจโฉครั้นกลับมาถึง ค่าย จึงถามกาเซ่ียงว่า วันน้ีเรา ออกไปสนทนาดว้ ยหนั ซุยน้ัน ท่านยงั รู้แยบคายเราประการใดบ้างหรือไม่ กาเซี่ยงจึงว่า อันแยบคายท่านซึ่ง ออกไปเจรจาด้วยหันซุยน้ัน ชอบกล ดีอย่แู ล้ว แต่ทว่าม้าเฉียวกบั หันซุยยงั หามีความแคลงกันไม่ ข้าพเจ้าคิดว่า ถ้าทากลอนั หนึ่งใหแ้ หนงกันเห็นจะดี โจโฉจึงว่า ความคิดของท่านจะทาประการใด กาเซี่ยงจึงว่า ข้าพเจ้าคิดจะให้เอากระดาษ เปล่าเข้าผนึกแล้ว สลักหลังผนึกเปนอักษรให้ลบเลือนเสียอย่าให้เห็นตัวถนัด ให้คนถือไปให้หันซุย ทาเปนว่าท่านให้หนังสือลับไป ม้าเฉียวรู้ก็จะมาดู ครั้นฉีกผนึกออกเห็นกระดาษเปล่า ก็จะสงสัยว่า หันซุยซ่อนหนังสือเสีย แกล้งเอาผนึกกระดาษเปล่าให้ ดีร้ายม้าเฉียวกับหันซุยจะขุ่นหมองผิดใจกัน ภายหลังเราจึงจะแต่งคนไปเจรจาเกล้ียกล่อมเอาตัวหันซุยมาไว้เปนพวกเรา เห็นจะกาจัดม้าเฉียวได้ โดยง่าย โจโฉเห็นชอบด้วย จึงให้เอากระดาษมาเข้าผนึกสลักหลังทาตามกาเซี่ยง ให้คนถือไปให้แก่ หันซุย ณ ค่าย ครั้นม้าเฉียวรู้จึงมาถามว่า โจโฉให้หนังสือมาว่าประการใด หันซุยจึงเอาหนังสือนั้นสง่ ให้ดู ม้าเฉียวฉีกผนึกออกมิได้มี อักษร เห็นแต่กระดาษเปล่าจึง ถามว่า เหตุใดจึงมิได้มีอักษร เล่า ท่านเอาหนังสือไปเสียไหน หันซุยจึงบอกว่า หนังสือโจโฉ ให้มาอย่างน้ันเอง เรายังมิทัน ฉีกผนึกก็พอท่านมา ซึ่งมิได้มี อักษรมานี้ ชรอยโจโฉหลงไป มิได้เอาหนังสือใส่ผนึก เอา กระดาษเปลา่ ใสม่ า www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๔๙ ม้าเฉียวจงึ ว่า ท่านว่าน้ีไมเ่ หน็ สม โจโฉเปนคนมสี ติปัญญาม่นั คง อันจะลืมหนังสือเสยี น้ันผิด ไป ชรอยท่านเข้าด้วยโจโฉคิดจะทาร้ายเรา ให้หนังสือลับมาถึงกันจึงมิให้เราเห็น แกล้งเอากระดาษ เปล่าให้เราดู หันซุยจึงว่า เปนความจริงของเรา ถ้าท่านสงสัยแคลงใจอยู่ดังน้ัน เวลาพรุ่งน้ีเราจะ ออกไปพูดกับโจโฉนอกคา่ ย ท่านจงแอบฟังดูในค่าย ถ้าได้ยินเรากับโจโฉพูดจากันเห็นพิรธุ ประการใด ท่านจงเอาทวนแทงเราให้ตกม้าตายเสียเถิด ม้าเฉียวจึงว่า ถ้าท่านสัตย์ซื่อทาได้เหมือนว่าน้ันเราก็จะ ส้ินสงสยั ครน้ั เวลาเชา้ หันซุยจงึ พาเฮาชวนลขิ าเหลียงเหงมา้ อ้วนเอียวฉิวทหารห้าคน ออกมาจากคา่ ย หันซุยให้ทหารไปรอ้ งเรียกโจโฉถึงหนา้ คา่ ย ว่าหนั ซุยใหเ้ ชิญท่านมาเจรจาด้วยกันในทกี่ ลางแปลง โจโฉ รู้ดังน้ันจึงให้โจหองคุมทหารม้าสามสิบม้าออกมาคานับแล้วบอกว่า มหาอุปราชให้มากาชับท่านว่า หนังสือซ่ึงให้ไปนั้นอย่าให้ผู้ใดรู้แพร่งพรายไป จะเสียการเสีย โจหองบอกดังนั้นแล้วกลับมาค่าย ม้าเฉียวได้ยินก็โกรธ จงึ ขับม้าราทวนออกมาจะแทงหันซุย ทหารหันซยุ ชว่ ยป้องกนั ไว้ได้ แล้วพาหนั ซุย หนีเข้าค่าย หันซุยจึงร้องว่าแก่ม้าเฉียวว่า หลานเราอย่าสงสัยเลย อันจะคิดร้ายต่อเจ้านั้นหามิได้ มา้ เฉียวโกรธเปนกาลงั มไิ ดเ้ ชอื่ กข็ ับม้าตรงเขา้ ไปค่าย สามกก๊ วิทยา

๑๐๕๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายหันซุยจึงปรึกษาแก่ทหาร ห้าคนว่า บัดนี้ม้าเฉียวมีความแหนงว่าเรา กลับไปเข้าด้วยโจโฉ เราจะทาประการใด จึงจะสิ้นสงสัย เอียวฉิวจึงว่าม้าเฉียว เปนคนมิไดค้ านบั ผใู้ หญ่ โอหังถือตัวว่าเปน คนมีฝีมือประมาทท่านนัก ถึงจะทาการ สืบไปก็ท่ีไหนจะชนะโจโฉ ต้องการส่ิงใดที่ ท่านจะเฝ้าของ้อเด็ก เราจะกลับไปเข้า เปนพวกโจโฉเสียดีกว่า โจโฉก็จะให้ทานุบารุงให้โดยยศฐาศักดิ์เปนใหญ่ในเบื้องหน้า หันซุยจึงว่า ตัวเรากับม้าเท้งบิดาม้าเฉียวเปนมิตรกันมาแต่ก่อน แลจะทิ้งความสัตย์เสียกลับไปเข้าด้วยโจโฉจะ ทาร้ายม้าเฉียวผู้บุตรมิตรน้ันมิ ควรนัก เราทามิได้ เอียวฉิวจึงว่า ท่านกลัวจะเสียความสัตย์ก็ชอบอยู่ แต่ว่าบดั นกี้ ารจะเกิดจลาจลถงึ ตัวแลว้ จะมิทาก็จาทา หันซุยก็เห็นชอบจงึ ว่า ถ้ากระนั้นผูใ้ ดจะนาเอาเน้ือความไปแจ้งแก่โจโฉไดเ้ ล่า เอียวฉิวจงึ ว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาท่านไปเอง หันซุยก็แต่งหนังสือฉบับหน่ึงว่า ข้าพเจ้าหันซุยขอคานับมาถึง มหาอุปราช ด้วยข้าพเจ้าได้ประมาท ยกทหารมาต่อรบสู้ทา่ นนั้น เพราะเบาความมิได้พิเคราะหผ์ ิดแล ชอบ แลบดั น้ีขา้ พเจา้ เห็นโทษตัวแลว้ มไิ ด้คิดท่จี ะทาร้ายแก่ทา่ นสืบไป จะมาออ่ นนอ้ มคานบั ท่านตาม ประเพณี ขอท่านได้อดโทษแก่ข้าพเจ้าเถิด คร้ัน แต่งหนังสือแล้วก็ให้เอียวฉิวถือไปให้โจโฉ ๆ แจ้ง หนังสอื ดังนนั้ แลว้ ก็มีความยินดี จึงว่าหนั ซุยมีความ ภักดีต่อเรานั้น ถ้าสาเร็จราชการแล้วเราจะตั้งให้ เปนเจา้ เมืองเสเหลยี ง ตวั ท่านจะใหเ้ ปนปลดั ทหาร ท้ังปวงเราจะชุบเลี้ยงตามผู้ใหญ่ผู้น้อย ท่านจง กลับไปบอกแก่หันซุยเถิดว่า เวลาค่าวันน้ีให้จุด เพลิงขึ้นในค่ายม้าเฉียว เราจะคุมทหารยกเขา้ ตีจับ เอาตัวม้าเฉยี วให้จงได้ เอียวฉิวคานับโจโฉแลว้ กล็ า มา บอกเน้ือความแก่หันซุยตามถ้อยคาโจโฉว่าทุก เอียวฉวิ (Yang Qiu) ประการ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๘ ๑๐๕๑ หันซุยได้แจ้งดังนั้นก็มีความยินดี จึงให้ทหารเก็บฟืนมากองไว้หลังค่ายเปนอันมาก แล้วจึง ปรึกษาดว้ ยทหารห้าคนว่า เวลาค่าวันน้ีเราจะแตง่ โตะ๊ เชิญให้ม้าเฉียวมากินโต๊ะ เห็นไดท้ แี ล้วจะจบั ตัว ฆ่าเสีย ขณะเมื่อปรึกษากันอยู่น้ัน พอทหารม้าเฉียวรู้ระคายว่าหันซุยคิดจะทาร้ายจงึ เอาเน้ือความไป บอกม้าเฉียว ๆ รู้ดังน้ันก็รีบมา ให้บังเต๊กม้าต้ายคุมทหารสามสิบป้องกันมาข้างหลัง จึงเดิรเข้าไปใน ค่าย เห็นหันซุยนั่งปรึกษากันอยู่กับทหารห้าคน ได้ยินว่าให้รีบไปทาการจงเร็วจะไว้ช้ามิได้ ม้าเฉียวก็ เดิรสาวตีนเข้าไป ด่าว่าเหม่อ้ายศัตรูจะคิดทาร้ายกู ทหารหันซุยท้ังห้าคนได้ยินดังนั้นก็ตกใจตลึงอยู่ ม้าเฉียวก็ชักกระบี่ออกฟันหันซุย ๆ ยกแขนขึ้นรับถูกแขนขาดตกลง ทหารหันซุยท้ังห้าคนต่างถอด กระบ่ีออกวิ่งเข้าต่อสู้ด้วยม้าเฉียว ๆ ก็ถอยออกไปนอกค่าย ทหารห้าคนก็ไล่ตามฟันออกไป ม้าเฉียว รับด้วยกระบ่ีฟันถูกม้าอ้วนล้มลง แล้วแทงถูกเหลียงเหงด้วยกระบ่ีตายกับท่ี เฮาชวนลิขาเอียวฉิว สามคนเหน็ ดังน้ัน จะต่อส้มู า้ เฉียวมิไดต้ า่ งคนต่างหนี มา้ เฉยี วกก็ ลับไล่เขา้ ไปจะฆ่าหันซุยเสยี พอทหาร พาเอาตัวหนีไปได้แล้วลอบจุดเพลิงขึ้นหลังค่าย ทหารม้าเฉียวแลทหารหันซุยก็เข้าท่ิมแทงฆ่ากัน ตลมุ บอนข้ึนเปนอลหมา่ น สามก๊กวิทยา

๑๐๕๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) มา้ ตา้ ย (Ma Dai) พอบังเต๊กม้าต้ายคุมทหารตามมาทันม้าเฉียว ก็ช่วยกันตีหักออกมาจากค่าย ปะทหารโจโฉยกมาบัญจบเขา้ ก็เข้ารบพุ่งกันเปนสี่ด้านอุตลุดวุ่นวาย มิได้รู้จักพวกตัวพวก เขา บงั เตก๊ กบั มา้ ต้ายก็พลัดกันกับมา้ เฉยี ว ๆ เหน็ เหลือกาลงั ก็ ขึ้นม้าคุมทหารร้อยหน่ึง ตีบากหนีข้ามมาถึงกลางสะพาน พอเวลารุ่งสว่างขึ้น เห็นลิขาคุมทหารไล่ตามมา ม้าเฉียวก็ขับ มา้ ราทวนเข้ามาต่อสดู้ ้วยลขิ า ๆ เหน็ จะสู้มิไดก้ ช็ ักม้าพาทหาร หนี ม้าเฉยี วขบั ม้าไลต่ ามไป ฝ่ายอิก๋ิมคุมทหารตลบไล่ตามม้าเฉียวมาข้างหลังยิงเกาทัณฑ์ไป ม้าเฉียวได้ยินเสียงลมลูก เกาทัณฑ์วมู่ าขา้ งหลงั กห็ มอบตัวหลบลง ลูกเกาทณั ฑ์เลยไปถกู ลิขาตกมา้ ตาย ม้าเฉยี วเหน็ ดงั นน้ั กช็ ัก มา้ กลับจะเข้าตอ่ สดู้ ว้ ยอกิ ม๋ิ ๆ กช็ กั มา้ หนีไป มา้ เฉยี วคมุ ทหารกลบั มายนื อย่กู ลางสะพาน ทหารโจโฉก็ ยกสกัดต้นสะพานปลายสะพานไว้ ยิงเกาทัณฑ์ระดมมาดังห่าฝน ม้าเฉียวเอาทวนปัดลูกเกาทัณฑ์ ตกน้าส้ิน มิได้ถูกตัวแต่สักเล่มหน่ึง ก็ให้ทหารเข้าตีทหารโจโฉจะให้เลิกจากต้นสะพาน ทหารน้อยตัว นักตีหักออกมิได้เหลือกาลังก็กลับมา ม้าเฉียวโกรธเปนกาลังตวาดด้วยเสียงอันดังขับม้าควบตีหัก ออกมาแตผ่ ู้เดียว ทหารโจโฉกแ็ หวกช่องให้ ม้าเฉยี วก็ถลาเข้าไปในกลางทหาร ๆ ก็รดม ยิงด้วยเกาทัณฑ์ถูกม้าเฉียวล้มลง ทหาร โจโฉกรูกันเข้ามาจะจับเอาตัว พอบังเต๊ก มา้ ต้ายคมุ ทหารตีเข้ามาทันก็ช่วยรบพุ่งเปน สามารถ กนั เอาม้าเฉยี วไวไ้ ด้ ทหารคนหนึ่ง ก็ลงเสียจากม้าแล้วให้ม้าเฉียวข้ึนขี่ช่วยกัน รบหกั ออกมาได้ ฝ่ายโจโฉรู้ว่าม้าเฉียวหนีได้ดังน้ัน ก็ให้ประกาศแก่ทหารทั้งปวงให้รีบติดตามท้ังกลางวัน กลางคืน ว่าถ้าผู้ใดได้สสี ะม้าเฉยี วมาใหเ้ รา ๆ จะปูนบาเหน็จทองพันหน่ึงเงินพันหนึ่ง ถ้าจับเปนไดจ้ ะ ต้ังให้เปนขุนนางผู้ใหญ่ ทหารท้ังปวงต่างคนจะใคร่เอาความชอบก็ตรูกันเรง่ รีบติดตามไป ม้าเฉียวหนี มาครั้งน้ันน้อยตัวนัก มีแต่บังเต๊กแลม้าต้ายกับทหารประมาณสามสิบคน จะร้ังรอต่อสู้ทหารโจโฉนัน้ มิได้ ก็รีบหนีไปขา้ งทศิ ใต้เมอื งเสเหลียง www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๘ ๑๐๕๓ โจโฉยกหนุนตามมาข้าง หลัง รู้ว่าม้าเฉียวหนีไปพ้นตามมิ ทันแล้วก็ให้ยกทหารกลับมา ณ เมืองเตียงอ๋ัน พักทหารอยู่รักษา แขนหันซุยให้หายแผลแล้ว โจโฉ เห็นว่าเปนคนพิการจะทาสงคราม ต่อไปมิได้ ก็ต้ังให้เปนเจ้าเมือง เสเหลียง ให้เฮาชวนกับเอียวฉิว เปนปลัด สาหรับได้คุมทหารไป ตะเวนตามลาน้าอุยโห เพ่ือปอ้ งกนั กองทัพม้าเฉียว แลทหารทัง้ ปวงนัน้ ก็ต้ังใหเ้ ปนขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อย โดยความชอบ ขณะน้ันเอียวหูทหารรองเอียวฉิวจึงว่า มหาอุปราชจะเลิกทัพไปบัดน้ี เมืองเตียงอ๋ันหาผู้ใด จะเปนผใู้ หญ่รักษาไม่ ข้าพเจ้าเห็นวา่ มา้ เฉียวแตกครง้ั นี้มีความพยาบาทอยู่ จะคิดตอบแทนเปนมน่ั คง เกลอื กม้าเฉยี วจะซ่องสมุ ผู้คนได้มากแล้วจะยกมาทาอนั ตรายภายหลังกจ็ ะเสยี ทว่ ง ที ขอให้แตง่ ผู้ใดท่ี แน่นอนไว้ใจได้อยู่รักษาเมืองเตียงอั๋นป้องกันม้าเฉียว ก่อน ถ้าม้าเฉียวยกมาจะไดช้ ่วยกันรบพุ่ง โจโฉ จึงว่าทา่ นอยา่ วติ กเลย เราจดั แจงเสรจ็ อยแู่ ลว้ เอยี วหไู ด้ฟงั ดังน้ันก็คานับลาไปเมอื งเสเหลยี งกับหันซยุ แลเมื่อหันซุยยกไปแล้ว ทหารทั้งปวงจึงถามโจโฉว่า ข้าพเจ้ามีความสงสัยนัก ด้วยเม่ือแรก ม้าเฉียวยกมาตีดา่ นตงก๋วนนั้น เปนไฉนมหาอุปราชจึงมิให้ยกไปตั้งโอบหลังหนั ซุยไวเ้ ลา่ ถ้ายกไปโอบ หลังเข้าจะมิได้ชัยชนะเร็วหรอื มหาอุปราชมาต้ังรบั ม้าเฉียวอยู่ท่ีด่านตงกว๋ นน้ีหนักหน่วงอยู่ช้าจนเสยี ท่วง ที แล้วจงึ ให้ยกไปต้ังกระหนาบฟากตวนั ออกนัน้ ด้วยเหตุอนั ใด โจโฉจึงวา่ กลอันน้ีชอื่ ฟา้ รอ้ งมทิ ันเอามือปดิ หู ท่านท้งั ปวงหารู้ไม่ ขณะเมอ่ื ม้าเฉียวยกมานั้น เรามิได้ให้ยกไปตั้งโอบหลังไว้ เพราะเราเห็นทหารม้าเฉียวยกมา ๆ ยังไม่สิ้นเชิง ครั้นจะด่วนให้รีบไป ตั้งโอบหลังสกัดไว้ ทหารม้าเฉียวยกมาภายหลังก็จะคั่งอยู่ จะต้องรบพุ่งกันเปนสองหน้า เห็นจะพว้า พะวังนักเอาชัยชนะยาก เราจึงแกล้งตั้งรับอยใู่ ห้ช้า หวังจะให้ทหารยกมาให้ส้ินเชิง ภายหลังเราจึงให้ ซิหลงกับจูเหลงคุมทหารยกข้ามฟากไปตั้งกระหนาบไว้ก็ต้องด้วย กลอุบาย ได้ทาการรบพุ่งแต่หน้า เดียว มิได้เปนธุระทจี่ ะระวังทพั อื่น กไ็ ด้ชยั ชนะด้วยกาลังแลฝีมอื ทหารท้งั ปวงโดยสดวก สามกก๊ วิทยา

๑๐๕๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ทหารทัง้ ปวงได้ฟังดังนน้ั กเ็ หน็ ด้วยจึงถามวา่ เม่อื ทา่ นตง้ั อยู่น้นั มีคนเอาเนอ้ื ความมาบอกว่า ทหารมา้ เฉยี วยกมาอกี สองพันสามพัน มหาอปุ ราชมคี วามยนิ ดกี ลับหวั เราะน้นั ด้วยเหตอุ ันใดเล่า โจโฉ จึงบอกว่า เมืองเสเหลียงน้ันมีหัวเมืองขึ้นเรี่ยรายอยู่เปนอันมาก ครั้นทหารยกเติมมาเราก็แจ้งว่า กองทัพหัวเมืองยกมาสิ้นเชิงแล้วจึงมีความ ยินดี เพราะเห็นว่าทหารท้ังปวงต่างเมืองกัน มิได้ พรักพร้อมเปนน้าหนึ่งใจเดียว ถึงจะมามากก็เหมอื นนอ้ ย เห็นจะแพ้แก่ฝีมือทหารเราเปนมัน่ คงเราจึง หวั เราะ ถ้าผมู้ ีสติปัญญานอ้ ย จะทาสงครามกบั มา้ เฉยี วเพยี งขวบปีหนง่ึ ทจี่ ะไดช้ ยั ชนะแก่ทหารทกุ หัว เมอื งเหมอื นเราน้ีก็เปนอันยาก ทหารท้ังปวงได้ฟังดังน้ันก็ชวนกันคานับแล้วสรรเสริญว่า มหาอุปราชน้ีมีสติปัญญาอันสขุ ุม ประกอบไปด้วยอานุภาพประดุจหน่ึงเทพดา โจโฉจึงว่า เรามีชัยชนะครั้งน้ีก็อาศรัยท่านทั้งปวง แล้ว ปูนบาเหนจ็ ทหารผ้ใู หญ่ผ้นู ้อยโดยความชอบ จึงมอบทหารของมา้ เฉียวซง่ึ จบั ไดม้ าเปนชะเลยนัน้ ให้แก่ แฮหัวเอ๋ียนคุมอยู่ รักษาเมืองเตียงอั๋น ให้เตียวก๋ีเจ้าเมืองเกงเตียวอยู่ช่วยราชการด้วย โจโฉจัดแจง ทหารบา้ นเมืองเสรจ็ แล้ว กใ็ หย้ กกองทัพกลับมาเมอื งหลวง www.samkok911.com