สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๒๖

๕๓๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายซุนเซ็กเจ้าเมืองกังต๋ังน้ัน เมื่อพระเจ้าเห้ียนเต้เสด็จไปอยู่เมืองฮูโต๋ได้สี่ปีนั้น ซุนเซ็กยก กองทัพไปตีเมืองโลก๋ัง เมืองอิเจี๋ยง ได้แล้ว กวาดผู้คนได้ไว้เปนอันมาก ซุนเซ็กมีใจกาเริบ จึงแต่ง หนังสือให้เตียวเหยี นถือข้ึนไปกราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ หวังจะให้มีชื่อเสียงยศฐาศักดเ์ิ ปนเร่ืองราวว่า ซุนเซ็กได้เปนใหญ่ในเมืองกังต๋ัง ปราบปรามหัวเมืองได้หลายตาบล เตียวเหียนก็เอาหนังสือมาให้แก่ โจโฉ ๆ เห็นหนังสือดังน้ัน จึงทอดใจใหญ่แล้วคิดว่า ธรรมดาชาติลูกเสือแล้วย่อมร้ายกาจ ซ่ึงผู้ใดจะ หมายทาอนั ตรายแก่ลูกเสอื น้ันกไ็ มไ่ ด้ จาจะยกบตุ รหญงิ น้องโจหยนิ ใหเ้ ปนภรรยาซุนของผ้นู ้องซุนเซ็ก จงึ จะไดเ้ ปนเกี่ยวดองกนั กับซนุ เซก็ แล้วโจโฉก็เอาตัวเตยี วเหยี นไว้ทาราชการอยู่ในเมอื งฮูโต๋ ฝา่ ยซนุ เซก็ ครั้นร้ขู า่ ววา่ โจโฉมไิ ด้เอาหนังสือขึ้นกราบทลู แลว้ เอาตัวเตยี วเหยี นไว้ทาราชการ ซนุ เซก็ มคี วามแค้นคิดจะยกกองทัพไปทารา้ ยอยเู่ นืองๆ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๖ ๕๓๗ ฝ่ายเค้าก๋องเจ้าเมืองง่อกุ๋น ซ่ึงขึ้นแก่เมืองกังตั๋ง รู้ว่าซุนเซ็กทาการหยาบช้ากาเริบตา่ งๆ ก็แต่งหนังสือบอก ขึ้นไปถึงโจโฉเปนใจความว่า ซุนเซ็กทาการหยาบช้าแก่ หัวเมืองทั้งปวง ให้ได้ความยากแค้นเดือดร้อนนัก ขอให้ มหาอุปราชคิดอ่านให้มีรับสั่งพระเจ้าเห้ียนเต้ ให้หาตัว ซุนเซ็กขึ้นไปไว้ทาราชการ ณ เมืองหลวง ถ้าละไว้ช้าเห็น ซุนเซ็กจะเปนขบถต่อแผ่นดิน ครั้นแต่งแล้วให้ทหารถือ ขา้ มอ่าวทเลไป เคา้ ก๋อง (Xu Gong) ฝ่ายทหารกองตะเวนเมืองกังต๋ังเห็นประหลาดก็จับเอาตัวไว้ ค้นได้หนังสือ จึงเอาตัวส่งเข้า มาให้ซุนเซ็ก ๆ เห็นหนังสือดังนั้นก็โกรธ จึงให้เอาตัวผู้ถือหนังสือนั้นไปฆ่าเสีย แล้วซุนเซ็กจึงแต่งกล อุบายให้ทหารไปเชิญเค้าก๋องเจ้าเมืองง่อกุ๋นมากินโต๊ะ เค้าก๋องมิได้มีความสงสัยก็มาหาซุนเซ็ก ๆ จึงเอาหนังสือนั้นให้เค้าก๋องดูแล้วร้องตวาดว่า เหตุใดมึงจึงแกล้งแต่งหนังสือว่ากูเปนขบถต่อแผ่นดิน ให้โจโฉคิดอ่านหาตัวกูข้ึนไป ณ เมืองหลวง เค้าก๋องมิได้ตอบประการใด ซุนเซ็กก็ให้มัดเอาไปฆ่าเสีย แลครอบครัวบ่าวไพร่เค้าก๋องรู้ข่าวดังน้ัน ก็พากันแตกตื่นหนีไปจากเมืองง่อกุ๋น แต่ทหารเค้าก๋อง สามคนน้ันมใี จพยาบาทซุนเซ็กคดิ จะแกแ้ ค้นใหจ้ งได้ จึงชวนกันไปเทย่ี วอยใู่ นป่าใกลเ้ มืองกงั ตัง๋ หวังจะ ลอบทาร้ายซุนเซ็ก คร้นั อยูม่ าวันหนงึ่ ซุนเซ็กพาทหารออกไปไล่เนือ้ ในปา่ เหน็ กวางตัวหน่ึง ซนุ เซก็ ถอื เกาทณั ฑ์ ควบม้าตามไปแตผ่ ู้เดียว พอเห็นทหารสามคนน้ันถือเกาทัณฑ์แลทวนยืนแอบต้นไมอ้ ยู่ ซุนเซ็กจึงถาม ว่าตัวเปนบ่าวใครมาแต่ไหน ทหารสามคนจึงอุบายบอกว่า ข้าพเจ้าเปนบ่าวฮันต๋งซ่ึงเปนทหารของ ท่าน ชวนกันออกเทยี่ วยิงเน้อื ในป่า ซุนเซ็กได้ฟังดังน้ันก็หาความสงสยั มไิ ด้ ขบั ม้าจะไปจากท่ี แลทหาร สามคนนน้ั เห็นได้ที คนหน่ึงเอาทวนแทงถูกเทา้ ซ้ายซุนเซก็ คนหน่ึงเอาเกาทัณฑย์ ิงถูกหนา้ ผากซุนเซ็ก ๆ ตกใจชกั เอาลกู เกาทัณฑ์ออกมา แลว้ ยงิ ไปถูกทหารนั้น ตายคนหนึ่ง ทหารท้ังสองคนนั้นก็เอาทวนเข้ารุมแทง ซุนเซ็ก แล้วร้องว่ากูเปนทหารเค้าก๋อง ซึ่งพากันมาทา การท้ังน้ีหวังจะแก้แค้นแทนนายกู ซุนเซ็กมิได้มีอาวุธ สิ่งใด เอาแต่คันเกาทัณฑ์ป้องปัดทวนเปนสามารถ กายน้ันถูกทวนเปนหลายแห่ง สามก๊กวิทยา

๕๓๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) พอเห็นเทียเภาข่ีม้าคุมทหารประมาณเก้าคน สิบคนเดริ เข้ามาใกล้ ซุนเซ็กจงึ รอ้ งเรยี กให้ช่วย เทยี เภา กับทหารเห็นดังนั้น ก็ขับม้าเข้าไล่ฟันทหารท้ังสองคน น้ันย่อยยับทั้งกายจนขาดใจตาย แล้วกลับมาเห็น หน้าผากซุนเซ็กถูกเกาทัณฑ์แห่งหนึ่ง แลกายน้ันแผล ทวนบาดเจ็บเปนหลายแหง่ เทียเภาจึงเอากระบี่ตดั เอา ชายเสื้อออกพันแผลทวนให้ซุนเซ็ก แล้วพากันกลับมา เข้าเมือง ซุนเซ็กจึงให้คนไปหาตัวฮัวโต๋หมอมาจะให้ เทียเภา (Cheng Pu) รกั ษาบาดแผล ขณะน้ันฮัวโต๋ข้ึนไปเที่ยวรักษาอยู่ ณ เมืองหลวง ได้แต่ศิศย์ฮัวโต๋มา หมอนั้นดูแล้วจึงบอก ซุนเซก็ ว่า อนั แผลทวนนขี้ ้าพเจา้ จะรกั ษาให้หายได้อยู่ แต่แผลเกาทณั ฑน์ ้นั เข้าถึงกระดูก แล้วใส่ยาพษิ ด้วย ถ้าจะรักษานั้นให้เชิญท่านไปอยู่ที่สงัดอย่าให้ผู้คนลุมเล้า ท่านจงดับความโกรธเสียด้วย ต่อถึง กาหนดร้อยวันแผลจึงจะหาย แม้รงับความโกรธไม่ได้พิษยาก็จะกาเริบมากไป ซุนเซ็กก็ทาตาม แลหมอรกั ษาไดป้ ระมาณย่ีสิบวัน ซนุ เซ็กนนั้ เปนคนใจเรว็ จะใครห่ ายทนั ใจ พอคนใช้เตียวเหียนซงึ่ ขึ้นไปอยู่เมืองฮูโต๋น้ัน ให้มาบอกเนื้อความ คร้ันซุนเซก็ รู้ก็ให้หาคนใช้ เข้าไปแล้วถามว่า เตยี วเหยี นใช้มาด้วยเหตุอันใด คนใชจ้ ึงบอก ว่า เตียวเหียนให้ข้าพเจ้ามาแจ้งความแก่ท่านว่า เตียวเหียน ข้ึนไปอยู่ ณ เมืองหลวงน้ัน เห็นโจโฉกับที่ปรึกษาแลทหารท้ัง ปวงน้ัน จะพูดจากันสิ่งใดก็ยาเกรงฝีมือท่านอยู่เปนอันมาก แต่กุยแกนั้นจะว่ากล่าวส่ิงใดก็ไม่คิดเกรงขามท่าน ซุนเซ็กจึง ถามว่า ซ่ึงกุยแกดูหม่ินแก่เรานั้นว่ากล่าวประการใดบ้าง คนใช้น้ันนิ่งอยู่มิได้ตอบประการใด ซุนเซ็กเห็นคนใช้น่ิงอยู่ก็ โกรธจึงว่า เตียวเหียนใช้ตัวมาให้บอกเน้ือความเรา ครั้นถาม เหตุใดตัวจึงนิ่งเสีย คนใช้เห็นซุนเซ็กโกรธก็กลัว จึงบอกว่า กุยแกน้ันได้บอกแก่โจโฉว่า เหตุใดจะมาเกรงซุนเซ็ก อันซุนเซ็กหาปัญญามิได้ เปนคนใจเร็ว จะคิดส่ิงใดก็โอหัง เตยี วเหยี น (Zhang Hong) กาเรบิ ต้ังตัวว่าเปนใหญ่ นานไปจะตายดว้ ยฝีมอื ทหารเลว www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๖ ๕๓๙ ซุนเซ็กได้ฟังดังน้ันก็ยิ่งมีความโกรธเปนอันมาก จึงว่ากุยแกนั้นมีสติปัญญาประการใด จึงบังอาจว่ากล่าวหยาบช้าแก่เรานัก จาจะยกไปตีเอาเมืองฮูโต๋ให้จงได้ จะจับเอาตัวกุยแกฆ่าเสีย แล้วจะสับให้ลเอียดมิให้กากลืนแค้น จึงให้หาท่ีปรึกษาทั้งปวงมาส่ังว่า กุยแกว่ากล่าวหยาบช้าแก่เรา เร่งเกณฑท์ หารให้พร้อม เราจะยกกองทพั ไปตเี มอื งฮโู ตจ๋ ับกุยแกฆา่ เสยี ใหท้ ันแค้น เตียวเจียวจงึ ว่าเดมิ หมอมารักษาแผลเกาทัณฑ์นั้น ก็ได้ห้ามท่านอย่าให้มคี วามโกรธถึงรอ้ ยวนั บัดน้ีไดย้ ่สี ิบวันเศษแลทา่ น จะมาบารงุ โทโส จะยกกองทพั ไปดว้ ยคากยุ แกนั้นไมค่ วร ขณะน้ันพอคนใช้เข้ามาบอกซนุ เซก็ วา่ บดั นตี้ ันจน๋ิ ทหารอ้วนเสย้ี วจะเข้ามาหาทา่ น ซนุ เซก็ ก็ ให้รับเข้ามา ตันจ๋ินคานับแล้วก็เอาหนังสือส่งให้ ซุนเซ็กรับเอาหนังสืออ้วนเส้ียวมาอ่านดูเปนใจ ความว่า โจโฉน้ันเปนศัตรูราชสมบัติ ให้ซุนเซ็ก เปนใจเดียวกับเรา ยกกองทัพตีกระหนาบเมือง ฮูโต๋เข้ามาทางทิศใต้ เราจะยกตีลงไปทางฝ่าย เหนือจะได้กาจัดโจโฉเสีย ซุนเซ็กแจ้งในหนังสือ น้ันก็มีความยินดี จึงให้แต่งโต๊ะแล้วเชิญ ตันจิ๋นแลทหารทงั้ ปวงขึ้นไปกินโตะ๊ บนหอรบ ขณะเม่ือเสพย์สุราอยู่น้ัน ซุนเซ็กเห็นทหารทั้งปวงซ่ึงกินโต๊ะพูดจาซุบซิบกัน แล้วจูงมือพา กันลงไปจากหอรบ ซุนเซ็กมีความสงสยั จึงถามคนใช้ว่า เหตุใดขุนนางแลทหารพดู ซบุ ซิบกนั แลว้ ลงไป จากหอรบ คนใช้จึงบอกว่า อิเกียดซ่ึงคนทั้งปวงนบั ถอื ว่ามีความรู้ศักด์ิสิทธิ์น้ัน บัดน้ีเดิรมาทางใต้ถุนหอรบ ทหารท้ังปวงเห็นมีความยินดีจึงชวนกันลงไปคานับ ซนุ เซก็ ได้ฟังดงั น้ันจงึ เยี่ยมออกไปดูตามหนา้ ตา่ งหอรบ เห็นอิเกียดแต่งตัวใส่เสื้องามเหมือนเทวดา มือถือไม้ เทา้ เดริ ไปตามทาง ชาวเมอื งท้ังปวงถอื ดอกไมธ้ ปู เทียน มาคานับอิเกียด ซุนเซ็กโกรธด่าอิเกียดว่ามันทาทั้งน้ี เปนการโกหก แล้วให้ทหารเลวทั้งปวงเร่งไปจับเอา ตวั อิเกยี ดมาฆ่าเสยี อิเกียด (Yu Ji, Gan ji) สามกก๊ วิทยา

๕๔๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ทหารท้ังปวงจึงว่า อิเกียดน้ีอยู่ นอกเมืองฝ่ายตวันออก เคยเอาน้ามนตร์ เข้ามาให้ชาวเมืองซ่ึงป่วยไข้รดก็หาย เนืองๆ อยู่ แล้วชาวเมืองทั้งปวงก็นับถือ อยู่ว่า อิเกียดเปนคนใจบุญ เอนดูแก่ ราษฎร ซ่ึงท่านจะใหไ้ ปจบั มาฆา่ เสียนั้นไม่ ควร ซุนเซ็กได้ฟังดังน้ันก็ยิ่งมีความโกรธ เปนอนั มาก จงึ วา่ แก่ทหารทงั้ ปวงใหเ้ ร่งไป จับเอาตัวมาให้จงได้ ถา้ ผใู้ ดขัดขวางไว้ กูจะให้ตดั สีสะเสีย ทหารท้ังปวงกต็ กใจกลัวขัดมไิ ด้ จงึ พากันไป จับเอาตัวอิเกียดขึ้นไปให้ซุนเซ็กบนหอรบ ซุนเซ็กจึงร้องตวาดแล้วถามว่าตัวมาแต่ไหน เหตุใดจึงทา การโกหกให้คนทั้งปวงลุม่ หลงดงั น้นั อิเกียดจึงตอบว่า ข้าพเจ้าอยู่บ้านลงเสีย ครั้งพระเจ้าซุนเต้เสวยราชย์นั้น ข้าพเจ้าไปเที่ยว เก็บยาตาบลเขาขยกหยง ไดต้ าราในถา้ ประมาณร้อยฉบับสาหรับทาการเษกนา้ รักษาไข้ต่างๆ ขา้ พเจา้ ได้ตารานั้นมาก็เที่ยวรักษาไข้คนทั้งปวงมิได้เอาทรัพย์สิง่ สิน ข้าพเจ้าคิดเอาแต่บุญ ซึ่งจะได้ทาความรู้ ฬ่อลวงให้คนท้ังลมุ่ หลงน้ันหามไิ ด้ ซุนเซ็กจึงถามวา่ ตัวมไิ ดเ้ อาสนิ จ้างของผใู้ ด เหตุไฉนตัวจึงได้อาหาร เล้ียงชีวิตแลเครอ่ื งนุ่งห่มแต่งตวั ดงั น้ี ตวั มึงนกี้ ็พวกเดยี วกันกบั เตยี วก๊ก แมไ้ ม่ฆ่ามงึ เสียมงึ จะมีใจกาเรบิ คดิ รา้ ยตอ่ กู แลว้ สัง่ ทหารให้เอาตัวอิเกยี ดไปฆ่าเสยี เตยี วเจียวจึงห้ามว่า ต้ังแตอ่ ิเกียดมาอยู่ในแดนเมอื งกังตง๋ั ชา้ นานกวา่ สามปีแลว้ ยงั ไมป่ รากฎ ว่าอิเกียดทาการฬอ่ ลวงผ้ใู ด ซึ่งทา่ นจะให้ฆ่าเสียนั้นไม่ควร ซนุ เซก็ จงึ วา่ แก่เตยี วเจยี วว่า ท่านจะนบั ถือ ว่าอิเกียดเปนคนใจบุญน้ันผิดไป อิเกียด เปนคนโกหก เหมือนหน่ึงสัตว์เดียรัจฉาน ทหารทั้งปวงจงพาเอาอิเกียดไปฆ่าเสีย ฝ่าย ขุนนางกับตนั จิน๋ เข้าห้าม แล้วขอชีวิตอิเกียด ไว้ ซุนเซ็กจึงเอาอิเกียดไปจาไว้ณคุกแล้วก็ กลบั มาทีอ่ ยู่ แลคนใช้ซนุ เซ็กจงึ เอาเนื้อความ ซึ่งซุนเซ็กทาโทษอิเกียดน้ันไปบอกแก่นาง งอฮหู ยนิ ผเู้ ปนมารดาซนุ เซ็กทุกประการ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๖ ๕๔๑ นางงอฮูหยนิ ได้ฟังดงั นัน้ กใ็ ห้หาซนุ เซก็ เข้ามาแลว้ วา่ อิเกียดน้ันเปนคนใจบุญเอนดูแก่ราษฎร ถ้าคนท้ังปวงป่วยไข้ อิเกียดเอาน้ามนตรม์ าใหร้ ดโรคนั้นกบ็ ันดาลหาย เหตุใดเจา้ จงึ ใหท้ าโทษอเิ กียดดังน้ี ซนุ เซ็กจึงว่าอเิ กียดน้นั เปนคนโกหก แล้ว จะมีใจกาเริบใหญ่หลวงขึ้น ภายหน้าไปภัยก็จะมีแก่ข้าพเจ้า มารดาอย่าเชื่อคาคนซึ่งมาบอกเล่าแลนับถืออิเกียดสืบไปเลย แลว้ ซุนเซก็ กล็ ามารดาออกมา งอฮูหยนิ (Lady Wu) ฝ่ายเตียวเจียวกับขุนนางสิบเอ็ดสิบสองคนคิดเข้าช่ือกัน ทาเรื่องราวมายื่นซุนเซ็กเปนใจ ความวา่ ขอใหป้ ล่อยอเิ กียดเสียเถิด ถ้าสบื ไปภายหน้าอเิ กยี ดมีใจกาเรบิ คดิ รา้ ยตอ่ ท่าน กใ็ หต้ ัดเอาสีสะ ข้าพเจ้าท้ังนเ้ี สยี ซุนเซ็กแจ้งในหนังสอื ดงั น้ัน จึงว่าท่านทั้งปวงไม่รู้หรอื เม่ือคร้ังเตียวก๊กกับพวกเพ่ือน เปนโจรอยู่นั้น ฝ่ายเตียวจิ๋นเจ้าเมืองเกาจ๋ิว นับถือออท้าวลงผีศักดิ์สิทธิ์ ถ้าเตียวจิ๋นจะยกกองทัพไป แห่งใด ก็เอาแพรแดงให้ออท้าวลงเลขยันต์ แล้วให้ทหารทั้งปวงโพกสีสะ ทาการสงครามก็กันอาวุธ ไมไ่ ด้ เตียวจ๋นิ กบั ทหารทั้งปวงทาสงครามก็เปนอันตรายในท่ีรบ แลท่านจะมานับถืออิเกียด ซึ่งเปนคน โกหกนับถือผีนั้นไม่ควร เราจงึ จะให้ฆา่ อิเกยี ดเสยี เมืองเราจะได้มสี ขุ สบื ไป ลีฮวยโหรจึงว่าแก่ซุนเซ็กว่า ข้าพเจ้าได้ยินกิตติศัพท์ว่า อิเกียดมีความรู้เรียกลมแลฝนก็ได้ บัดน้ีเมืองเราฝนแล้ง ราษฎรทานาขัดสน ท่านจะให้อิเกียดเรียกฝนให้ตกลงมาได้แล้ว ท่านจงปล่อย อิเกียดเสีย ซุนเซ็กเห็นชอบ ด้วย ก็ให้ทหารปลูกโรงพิธี ข อ ฝ น สู ง ป ร ะ ม า ณ สิ บ ว า จึงให้ไปเอาตัวอิเกียดออก มาแล้วว่า ตัวมีความรู้ทั้งมี ใจเมตตาคนท้ังปวง บัดน้ี ฝนแล้งอยู่ ราษฎรมิได้ทา นา ตัวจงเรียกฝนให้ตกลง มาได้ เราจะปล่อยตวั เสยี สามกก๊ วิทยา

๕๔๒ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) อิเกียดก็รับคาซุนเซ็ก แล้วชาระกายให้หมดมลทิน ครั้น เวลาเช้าแดดกล้า อิเกียดจึงขึ้นไป บนโรงพิธี เอาเชือกมัดตัวเข้า หมอบตากแดดบริกรรมขอฝนอยู่ ชาวเมืองทั้งปวงก็พากันมาดูเปน อันมาก อิเกียดจึงร้องบอกแก่ ชาวเมืองทั้งปวงว่า เราจะขอฝน ให้ตงลงมาห่าใหญ่ ให้น้าท่วม แผ่นดินประมาณสองศอกเศษ ราษฎรท้งั ปวงจะไดท้ านาใหบ้ ริบรู ณ์ ถึงมาทวา่ จะทาไดด้ ังปรารถนากด็ ี อนั ชีวิตเราคร้ังน้เี หน็ จะไม่รอด จากความตาย ชาวเมืองท้ังปวงจึงว่า แม้นเรียกฝนตกลงมาได้ซุนเซก็ ก็จะไมเ่ อาโทษทา่ น อิเกียดจึงวา่ อายเุ ราก็ถงึ ท่ีตายในวันนแ้ี ล้ว มาทว่าจะมีผใู้ ดช่วยก็ไมร่ อดชวี ติ ขณะน้ันซนุ เซก็ จงึ ใหท้ หารท้ังปวง ขนเอาฟืนแลฟางมาลาดับไว้ใต้โรงพธิ ี ถา้ พน้ เทีย่ งแลว้ ฝน ไมต่ กก็ให้จุดเพลงิ เผาอเิ กยี ดเสยี ใหถ้ ึงแก่ความตาย ครนั้ เวลาเทยี่ งก็เกดิ ลมพายุใหญ่มดื มัวไปทงั้ อากาศ ซุนเซ็กเห็นฝนไม่ตก จึงว่าอิเกียดเปนคนโกหก รับว่าจะทาได้ บัดนี้ฝนไม่ตก จึงให้ทหารข้ึนไปเอาตัว อิเกียดลงมามัดไว้บนกองฟืน แล้วให้จุดเพลิงเผาอิเกียดขึน้ พอเพลิงชุมขึ้นเสยี งฟ้ารอ้ งสนั่น ฝนตกห่า ใหญ่น้าท่วมแผ่นดินประมาณสอง ศอกเศษ เพลิงน้ันก็ดับไปส้ิน อิเกียดจึงร้องว่าให้ฝนหยุดเถิด ฝน นั้นก็หายทันที ขุนนางแลราษฎร ท้ังปวงเห็นว่าอิเกียดน้ันทาการ ศักดิ์สิทธ์ิ จึงพากันฟูมน้าเข้าไป มิได้รังเกียจด้วยโคลนแลตม แก้ มั ด อิ เ กี ย ด อ อ ก แ ล้ ว อุ้ ม เ อ า ตั ว ออกมา ตา่ งคนต่างคานบั อิเกียด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๖ ๕๔๓ ซุนเซ็กเห็นดังนั้นก็มีใจอิจฉาว่า ขุนนางแลชาวเมืองรักอิเกียดเปนอันมาก ซุนเซ็กจึงร้องว่า ซึ่งฝนตกลงมานั้นเพราะ อานาจเทวดา อิเกียดเปนคนโกหก พลอย ผสมว่าเรียกฝนได้ เหตุใดคนทั้งปวงจึงนับ ถือว่าอิเกียดมีความรูศ้ ักด์ิสิทธิ์ แล้วซุนเซ็ก ก็ชักกระบี่ส่งให้ทหารเร่งให้เอาไปฆ่าเสีย ขุนนางทั้งปวงเห็นดังนั้นก็ตกใจ จึงพากัน เข้าไปขอแกซ่ ุนเซก็ ๆ ไดฟ้ ังดังนั้นกโ็ กรธแล้ววา่ คนท้ังปวงนับถอื จะขอชีวติ อเิ กียดไว้นน้ั หวังจะคบคดิ กันทาร้ายแก่เราหรอื ขุนนางท้ังปวงมไิ ด้ตอบประการใด ฝ่ายทหารซุนเซ็กก็เขา้ จับเอาตัวอิเกยี ดไปฆ่า เสีย ซนุ เซ็กจึงให้เอาศพอเิ กยี ดไปประจานไว้ท่หี นทางสามแพรง่ อยา่ ใหผ้ ใู้ ดดูเยี่ยงอย่างสืบไป คร้ันเวลากลางคืนฝนตกห่าใหญ่ ศพอิเกียดนั้นหายไป ทหารซ่ึงรักษาน้ันก็เข้าไปบอกแก่ ซุนเซ็ก ๆ ได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จะฆ่าทหารนั้นเสีย พอเห็นรูปอิเกียดเดิรกรายแขนเข้ามาตรงหน้า ซนุ เซก็ ยง่ิ มคี วามโกรธ ชกั กระบ่อี อกฟนั รูปอเิ กียดไป ซุนเซ็กก็ล้มสลบอย่กู ับท่ี ทหารทง้ั ปวงเหน็ กต็ กใจ จึงชวนกันอุ้มซุนเซ็กเข้าไปถึงท่ีข้างใน แล้วชวนกันเข้าแก้ไขฟ้ืนข้ึน นางงอฮูหยินผู้เปนมารดารู้ข่าวก็ ออกมาว่ากลา่ วแกซ่ นุ เซก็ ว่า เพราะเจ้าทาอันตรายแก่อเิ กียดจงึ เปนเหตทุ ้ังนี้ ซุนเซ็กได้ฟังดังน้ันก็หัวเราะ แล้วว่าข้าพเจ้าไปทัพกับบิดา ก็ได้ฆ่าฟันผู้คนเสียเปนอันมาก อุปมาเหมือนเมล็ดงาพ้นที่จะนับได้ ข้าพเจ้าก็ไม่มีอันตราย ซ่ึงข้าพเจ้าให้ฆ่าอิเกียดอันเปนคนโกหก กลางเมืองเสยี น้นั หวงั จะบารงุ น้าใจคนให้ตัง้ อย่ใู นความสัตย์ อยา่ ใหน้ ับถอื คนอันเปนอสัตย์สบื ไป เปน ไฉนมารดาจึงมาว่าข้าพเจ้าว่าเปนเหตุ เพราะฆา่ อิเกยี ดเสยี นางงอฮหู ยนิ จึงตอบ ว่า ซึ่งเปนทั้งนี้เพราะเจ้ามิได้นับถือ อเิ กียด เจ้าจงเร่งทาบญุ สง่ ไปให้อิเกยี ดจึง จ ะ บั น เ ท า อั น ต ร า ย ซุ น เ ซ็ ก จึ ง ว่ า ซ่ึงข้าพเจ้าเปนทั้งน้ีเทพดาให้โทษ เหตุใด มารดาจะให้ข้าพเจ้านับถือคนโกหกนั้น ไมค่ วร สามกก๊ วิทยา

๕๔๔ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) นางงอฮูหยินเห็นว่าซุนเซ็กไม่ฟังคาก็กลับไปบ้าน จึงคิดอ่านจะทาบุญส่งไปให้อิเกียด ครั้นเวลากลางคืนซุนเซ็กนั้นป่วยนอนอยู่บนเตียง พอลมพัดมาเทียนดับไป บัดเดี๋ยวหนึ่งเพลิงก็กลับ ติดข้ึนดังเก่า แล้วแลเห็นรูปอิเกียดมายืนอยู่ตรงหน้า ซุนเซ็กจึงลุกข้ึนร้องตวาด แล้วว่าน้าใจกูนี้ชัง คนโกหกถือผีจึงฆ่ามึงเสีย บัดนี้มึงก็ตายแล้ว เหตุใดยังเปนอสุรกายมาใกล้กู แล้วก็ชักเอากระบี่ขว้าง ออกไป รูปอิเกียดน้ันก็หายไป นางงอฮูหยินได้ยินเสียงซุนเซ็ก ว่าแก่อิเกียดดังน้ัน ก็ยิ่งมีความ ทุกข์เปนอันมาก ซุนเซ็กก็รู้ว่า มารดาไม่สบายจึงไปหา แล้วว่า มารดาอย่าทุกข์ร้อนถึงข้าพเจ้า เลย ข้าพเจ้าหาเปนอันตรายไม่ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๖ ๕๔๕ สามก๊กวิทยา

๕๔๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) นางงอฮูหยินจึงว่า อิเกียด น้ันหาความผิดมิได้ เจ้าฆ่าเขาเสียเขา มีความแค้นจึงเปนรูปอสุรกายมาจะ ทาร้ายแก่เจ้า บัดนี้แม่ให้คนออกไป แต่งการทาบุญอยู่ ณ วัดยกเซียงก๋วน เจา้ จงเร่งออกไปคานบั บูชาอเิ กียดดว้ ย จึงจะไม่มีอันตราย ซุนเซ็กขัดมารดา มิได้ก็กลับมา คร้ันเวลารุ่งเช้าซุนเซ็ก จึ ง อ อ ก ไ ป ณ วั ด ย ก เ ซี ย ง ก๋ ว น แลหลวงจีนในวัดนน้ั ก็วา่ แก่ซุนเซ็กว่า ของท้งั ปวงแต่งแลว้ ทา่ นจงจดุ ธปู เทยี นบชู าเถดิ ซุนเซ็กจงึ จุดธูป เทียนข้ึน แต่มิได้คานับบูชา แล้วเห็นรูปอิเกียดนั่งลอยอยู่บนควันธูป ซุนเซ็กโกรธด่าว่าอิเกียดเปน ข้อหยาบช้า แล้วเดิรกลับออกมาถึงประตูเก๋ง เห็นรูปอิเกียดยืนถลึงตาอยู่ ซุนเซ็กโกรธเปนอันมาก จึงชักกระบ่ีขว้างไปถูกทหารซึ่งฆ่าอิเกียดนั้นล้มลง เลือดจมูกแลปากปะทุออกมาตาย ซุนเซ็กมีความ สงสาร ให้แต่งการศพแล้วเอาไปฝังไว้ ซุนเซ็กก็เดิรออกมาจากประตู เห็นเปนรูปอิเกียดน้ันเดิรผ่าน หนา้ ไปมา ซุนเซก็ จึงสั่งทหารว่า วดั น้ีปศี าจมาสิงอยแู่ ลว้ หลอนร้ายกาจนัก จะเอาไว้มไิ ดใ้ ห้เร่งร้ือวัดเสีย ทหารท้ังปวงก็ทาตาม แลรูปอิเกียดนั้นอยบู่ นหลงั คาเก๋ง เอากระเบ้ืองท้ิงขว้างลงมาถูกทหารเจ็บปวด เปนหลายคน ทหารท้ังปวงไมอ่ าจะเข้าร้อื ได้ ซุนเซ็กจึงสั่งให้หลวงจีนออกมาเสยี จากวัดให้สิน้ แล้วให้ ทหารจุดเพลิงเผาวัดขึ้น เห็น รูปอิเกียดน้ันอยู่ในเปลวเพลิง ซุนเซ็กมีความโกรธจึงกลับมา ท่ีอยู่ เห็นรูปอิเกียดยืนขวาง ประตูตึกไว้ ซุนเซ็กจึงพาทหาร ออกไปตั้งค่ายอยู่นอกเมือง แล้วให้หาที่ปรึกษามาคิดอ่าน กัน จ ะ ย กกองทัพไ ป ช่ ว ย อ้วนเส้ยี วกาจดั โจโฉ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๖ ๕๔๗ ที่ปรึกษาท้ังปวงจึงห้ามว่า ท่านป่วยก็ยังไม่คลาย จะด่วนยก กองทัพไปนั้น แผลเกาทัณฑ์จะ กาเริบข้ึน ขอให้งดไว้ ต่อคลายแล้ว จึงยกไป ซุนเซ็กก็ฟัง แล้วให้หมอมา รักษาตัวอยู่ ครั้นเวลาค่าวนั หนึ่ง ซุน เซ็กเห็นรูปอิเกียดยืนสยายผมอยู่ริม เตียงนอน ซุนเซ็กโกรธลุกขึ้นร้อง ตวาดเปนหลายครั้งจนเวลารุ่งเช้า นางงอฮูหยินจึงให้หาตัวซุนเซ็กเข้ามา เห็นรูปซุนเซก็ นั้นผดิ ประหลาทไปกต็ กใจร้องไห้ แล้วว่าหนา้ ตา เจ้าเสร้าหมองซูบผอมไป ซุนเซ็กได้ฟังมารดาว่าดังน้ันก็เอากระจกส่องดู เห็นรูปนั้นเหมือนดังคา มารดาว่าก็ตกใจ จึงว่ารูปรา่ งข้าพเจ้าเสียไปถึงเพยี งน้ี แล้วแลเหน็ รปู อิเกียดอยูใ่ นกระจก ซุนเซ็กโกรธ ท้ิงกระจกเสีย แล้วร้องด้วยเสียงอันดัง แผลเกาทัณฑ์นั้นก็กาเริบข้ึน โลหิตไหลออกมาล้มลงกับที่ ภรรยาซุนเซ็กกับหญิงท้ังปวงก็ชวนกันเข้าอุ้มไว้แล้วแก้ไขฟ้ืนข้ึน ซุนเซ็กทอดใจใหญ่ แล้วว่าชีวิตของ เราคร้ังนี้เห็นจะไม่รอดจากความตาย จึงให้หาซุนก๋วนผูน้ อ้ งกับเตียวเจียว แลที่ปรึกษาเขา้ มาถึงท่ีขา้ ง ในแลว้ ว่า อนั ตวั เรานเี้ หน็ จะไม่รอดจากความตาย แผน่ ดินกเ็ ปนจลาจลต่างๆ อนั เมอื งกังตง๋ั นีเ้ ปนเมือง ใหญ่อยู่ เตียวเจียวจงช่วยคิดอ่านทานุบารุงซุนก๋วน ให้รักษาเมืองโดยขนบประเวณีสืบไป จึงเอาตรา สาหรับท่ีนั้นมอบให้ซุนก๋วนแล้วส่ังสอนว่า ตัวเจ้าจะเปนใหญ่ในเมืองกังต๋ังน้ี จงคิดตรึกตรองการ สงครามให้ชานาญในทางบกทางเรือเหมือนพี่ แต่ซึ่งการโอบอ้อมอารีเล้ียงทหารน้ัน เจ้ามีสติหนัก หน่วงดีกว่าพี่ พนี่ ห้ี ากใจเร็วนัก อน่ึงเจ้าจะคิดอ่านการส่ิงใด ซึ่งบิดากับพ่ีซ่องสุมจัดแจงไว้ ได้น้ัน ด้วยความลาบากจึงมี บริบูรณ์เพียงนี้ เจ้าจงหม่ัน บารุงรักษาอย่าให้เข้าของเปน อันตรายได้ ซนุ ก๋วนรับตราแลว้ คานบั รับคาพีช่ ายแล้วร้องไห้ สามกก๊ วิทยา

๕๔๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๖ ๕๔๙ ซนุ เซ็กจึงวา่ แกม่ ารดาวา่ ตัวข้าพเจ้าจะถึงแก่ความตาย อันตราสาหรับท่ีนนั้ ข้าพเจ้าไดม้ อบ ให้กับซุนกว๋ นแล้ว มารดาจงช่วยส่ังสอนอย่าใหท้ าหยาบช้าแกท่ หารของบิดา นางงอฮูหยนิ ไดฟ้ งั ดังน้ัน ก็ร้องไห้แล้วว่าซุนก๋วนน้ันเปนใจเด็ก เห็นจะรักษาเมืองกังตั๋งไม่ได้ ซุนเซ็กจึงตอบว่า อันซุนก๋วนน้ี ถงึ เปนเดก็ ก็จรงิ แตส่ ตปิ ญั ญามากกว่าข้าพเจา้ สบิ ส่วนอีก เห็นจะว่าการเมอื งนี้ได้อยู่ อันการข้างในน้ัน ถา้ เหลอื ความคิดกใ็ ห้ปรกึ ษากับเตยี วเจยี ว ซึ่งการสงครามนนั้ ขดั สนประการใดก็ใหค้ ิดอา่ นกบั จิวย่ีเถิด แต่นอ้ ยใจดว้ ยจวิ ย่ไี มอ่ ยู่ มไิ ด้สง่ั ความไว้ต่อปาก แล้วซุนเซ็กให้หาน้องสองคนน้ันออกมาส่ังว่า เกียวฮูหยิน (Da Qiao) เจ้าจงมีใจเจ็บร้อนด้วยซุนก๋วนผู้พี่ ถ้าผู้ใดซึ่ง เปนพรรค พวกแซ่เดียวของเราคิดร้ายต่อซนุ ก๋วน จงช่วยกันคิดอ่าน ปราบปรามเสียให้ราบคาบ อย่าให้ผู้อื่นล่วงนินทาได้ ซุนก๋วนกับน้องท้ังสองรับคาแลว้ ก็รอ้ งไห้ ซุนเซ็กจึงวา่ แก่ นางเกียวฮูหยินผู้เปนภรรยาว่า ตัวพี่หาบุญไม่แล้ว จะตายจากเจ้าไป เจ้าจะอยู่ภายหลังจงช่วยปรนนิบัติ รักษามารดาของพ่ีด้วย เจ้าจงว่าแก่น้องสาวเจ้าซ่ึง เปนภรรยาจิวย่ี ให้ว่ากล่าวเอาใจจิวย่ีไว้ให้ช่วยทานุบารุง ซุนก๋วน อน่ึงให้จิวย่ีมีใจคิดถึงไมตรีของเรา คร้ันสั่ง เนื้อความเสรจ็ แลว้ ซนุ เซ็กกส็ ้ินใจ เมื่อซุนเซ็กตายน้ันอายุได้ย่ีสิบหกปี มารดากับภรรยาแลญาติพ่ีน้องก็ร้องไห้รักกัน แต่ ซุนก๋วนน้ันรอ้ งไห้จนสลบไป หมอแกฟ้ น้ื ขน้ึ เตยี วเจยี วจงึ วา่ หวั เมืองทง้ั ปวงยงั มิได้ปรกติ แลท่านจะมา เสร้าโศกอยู่ดงั น้ไี มค่ วร ขอใหแ้ ตง่ การศพซนุ เซ็ก แล้วจะไดค้ ิดอ่านป้องกันรกั ษาเมอื ง ซุนก๋วนเห็นชอบ ด้วย จึงส่ังซุนแจง้ ผอู้ าวใ์ ห้จัดแจงแต่งการศพใหส้ าเรจ็ แลว้ ซนุ กว๋ นออกวา่ ราชการ ขนุ นางแลทหารท้ัง ปวงเขา้ มาคานับพร้อมกนั แลซุนกว๋ นน้ันรูปงามหน้าผากใหญป่ ากกวา้ ง จกั ษแุ ดง ขณะเมื่อซุนเก๋ียนผู้เปนบิดายังอยู่น้ัน เล่าอวนขุนนางผู้ใหญ่ในพระเจ้าเห้ียนเต้ ลงมาว่า ราชการเมืองกังตั๋ง เห็นบุตรซุนเกี๋ยนทั้งสี่คนรูปงามประกอบด้วยลักษณมีบุญ แต่ซุนก๋วนน้ันจะมีบุญ มากกว่าพี่นอ้ งทงั้ ปวง อายุกจ็ ะยนื นานไปซนุ ก๋วนจะไดเ้ ปนใหญ่ แลครัง้ นก้ี เ็ หมือนคาเลา่ อวนทายไว้ สามก๊กวิทยา

๕๕๐ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายจิวย่ีซ่ึงซุนเซ็กให้คุมทหารไปรักษาด่าน ปาก๋ิวนั้น คร้ันรู้ข่าวว่าซุนเซ็กถูกเกาทัณฑ์ป่วยอยู่ จึงพา ทหารรีบกลับมาถึงเมืองกังตั๋ง รู้ว่าซุนเซ็กตายก็ตกใจ จึง เข้ามากอดศพซุนเซ็กร้องไห้ร่าไรต่างๆ นางงอฮูหยินกับ ซุนกว๋ น จงึ ออกมาบอกจวิ ย่ีตามคาซนุ เซ็กสงั่ ไวท้ กุ ประการ จิวย่ีจึงว่าซุนเซ็กก็ได้มีคุณแก่ข้าพเจ้ามา ข้าพเจ้าจะช่วย ทานุบารุงซุนก๋วนไปตามสติปัญญาโดยสุจริตกว่าจะ สน้ิ ชวี ิต ซนุ ก๋วนจึงวา่ ตวั เรานี้กย็ ังหนมุ่ แก่ความอยู่ ซนุ เซ็ก จวิ ย่ี (Zhou Yu) ผพู้ ่ีมอบตราสาหรบั เมอื งแลการทั้งปวงไว้แก่เราแลตัวท่าน ผู้ทานุบารุงจะใหเ้ รารกั ษาบ้านเมืองประการใดจึงจะมคี วามสขุ สบื ไป จิวย่ีจึงว่า คาโบราณกล่าวไว้แต่ ก่อนว่า ถ้าผู้ใดจะเปนเจ้าบ้านผ่านเมือง ให้เกล้ียกล่อมซ่องสุมผู้คนซึ่งมีสติปัญญาแลทหารท่ีมีฝีมอื ไว้ จงมาก บ้านเมืองจึงจะปรกติสืบไป ถ้าผู้ใดท้ิงคาโบราณดังนี้เสีย เมืองน้ันก็จะเกิดอันตราย ซ่ึงท่านได้ เปนเจา้ เมอื งครงั้ นี้ จงคิดอ่านทาตามคาโบราณ บา้ นเมอื งจึงจะอยู่เปนสุข ซุนก๋วนจึงว่าพ่เี ราไดส้ ง่ั ไวว้ ่า การข้างในฝา่ ยพลเรอื นนนั้ ให้ปรึกษากบั เตยี วเจยี ว แลการฝา่ ยทหารน้ันใหค้ ิดอา่ นดว้ ยทา่ น จิวยี่จึงแกล้งถ่อมตัวว่า เตียวเจียวน้ันมีสติปัญญามาก ควรตรกึ ตรองการพลเรอื น ซงึ่ ซุนเซ็กส่ังใหข้ ้าพเจ้าชว่ ยทานุบารุง การฝา่ ยทหารนนั้ ขา้ พเจ้ากจ็ ะต้งั ใจทาสนองคุณไปตามรู้ตามเหน็ แต่เกรงอยู่ว่าซึ่งสติปัญญาข้าพเจ้าคิดไปไม่ถึง การท้ังปวงก็จะ บกพร่องไป ข้าพเจ้าเห็นว่าโลซกชาวเมืองตังฉวนนั้นมีสตปิ ัญญา เปนอนั มาก ทรัพย์สง่ิ สนิ กบ็ รบิ ูรณท้งั มีกตัญญู เมอื่ บดิ าโลซกตาย น้ัน โลซกปรนนบิ ัตริ กั ษามารดาบิดา แลว้ เอาทรัพย์ใหท้ านแก่คน ยากไร้เนืองๆ แลเมื่อข้าพเจ้าคุมพรรคพวกประมาณสามร้อยอยู่ เตียวเจยี ว (Zhang Zhao) ตาบลเจาเตยี๋ งนนั้ พอเข้าแพง ข้าพเจา้ รวู้ ่าโลซกมีเข้าอย่สู องยงุ้ ๆ ละสามพันถัง ขา้ พเจ้าจึงพากนั ไปขอ อาหารโลซก ๆ ก็มีความยินดี ให้อาหารข้าพเจ้ายุ้งหน่ึง คร้ันอยู่มาโลซกพามารดาแลครอบครัวไปอยู่ ตาบลขยกโอ๋มารดาโลซกถึงแก่ความตาย โลซกนั้นมีเพ่ือนคนหนึ่งชื่อเล่าจูเจ๋ียง บัดน้ีเล่าจูเจี๋ยง ชักชวนโลซกจะไปอยู่ดว้ ยเตงโป้เจา้ เมืองเจาอ๋อ โลซกน้ันยังไมไ่ ป ขอให้ท่านแต่งผู้มสี ตปิ ัญญาไปเกล้ยี กล่อม เชิญโลซกมาไว้จะไดช้ ่วยคดิ การตอ่ ไป www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๖ ๕๕๑ ซุนก๋วนได้ฟังดังน้ันมคี วามยินดี จึงว่าแก่จิวยี่ ซึ่งจะหาผู้ใดไปน้ันจะไม่เหมือนท่าน แล้วซุนก๋วนก็ จัดแจงสิ่งของให้จิวย่ีเอาไปให้โลซกเปนอันมาก จิวย่ีก็ รับเอาของท้ังน้ัน แล้วพาบ่าวไพร่ไปยังขยกโอ๋ จึงเอา ของทั้งปวงให้โลซกแล้วว่า ซนุ กว๋ นรู้วา่ ท่านมีสติปัญญา ทั้งน้าใจก็โอบอ้อมอารี จึงให้เรามาเชิญท่านไป หวังจะ ใหช้ ่วยคิดการบารุงบ้านเมืองให้อย่เู ย็นเปนสุข โลซกจึง ตอบว่า เราได้รบั คาเลา่ จูเจี๋ยงไว้ ว่าจะไปอยู่ด้วยเตงโป้ เมอื งเจาออ๋ โลซก (Lu Su) จิวยี่จึงว่า เมื่อครั้งอองมังเปนขบถได้ราชสมบัตินน้ั บ้านเมืองก็เปนจลาจลอยู่ ม้าอ้วนทหาร น้ันจึงว่าแก่ฮ่ันกองบู๊ว่า อันบ้านเมืองเปนจลาจลอยู่ฉน้ี ผู้ใดซึ่งมีฝีมือแลสติปัญญานั้นไม่ควรจะนิ่งอยู่ ให้ท่านผู้ใหญ่มาหา ให้พิเคราะห์ตรึกตรองดูว่า ท่านผู้ใดซึ่งมีน้าใจกว้างขวางโอบอ้อมอารีควรจะเปน เจ้านายได้ ก็ให้เร่งคิดอ่านเข้าอยู่ด้วย จะได้เปนที่พ่ึงสืบไป บัดน้ีท่านแจ้งอยู่ว่าซุนก๋วนนายของเราน้ี มีน้าใจกว้างขวางอารีรักทหารซึ่งมีฝีมือ ทั้งผู้มีสติปัญญาเปนอันมาก ประการหนึ่งถ้าผู้มีสติปัญญาจะ ว่ากล่าวทัดทานสิ่งใดซุนก๋วนก็เห็นด้วย แลน้าใจเราน้ีเห็นอยู่ว่า ท่านอยู่กับซุนก๋วนน้ันดีกว่าอยู่ท่ีอ่ืน ซง่ึ เราวา่ ทง้ั นีท้ ่านดารหิ ์ดจู งควร โลซกได้ฟังดังนั้นเห็นชอบด้วย จึงรับว่าเราจะไป จิวย่ีก็พาโลซกมา ณ เมืองกังต๋ัง ซุนก๋วน เห็นโลซกมากม็ คี วามยนิ ดี ออกมารบั เข้าไปพูดจาปราไสยไ์ ตถ่ ามการสงครามแตเ่ ชา้ จนเท่ียง โลซกกว็ า่ กล่าวบรรยายออกไปให้แจ้งได้ ซุนก๋วนมีความยินดีเปนอันมาก แล้วให้แต่งโต๊ะเลี้ยงดโู ลซก ครั้นเวลา ค่าซนุ กว๋ นกน็ อนพดู จากับโลซกเตียวเดียวกนั ซนุ ก๋วนมีความรักจงึ เอาขากา่ ยโลซกแลว้ ว่า ทกุ วนั นี้พระ เจ้าเหี้ยนเต้เสวยราชสมบัติ แผ่นดินก็เปนจลาจลต่างๆ เราเห็นว่าบ้านเมืองจะร่วงโรยสาบสูญอยแู่ ลว้ ซ่ึงเราได้รักษาเมอื งแทนซุนเซ็กผู้พ่ี เราคิดจะใครท่ าการให้กว้างขวางใหญห่ ลวงออกไป ให้เหมือนคร้ัง พระเจ้าจิ๋นบุนก๋งเสวยราชสมบัติ แลหัวเมืองทั้งปวงกล้าแขงทาการหยาบช้าต่างๆ ฝ่ายจ๋ินบุนก๋งกับ เจ๋ฮวนก๋งเปนมหาอุปราช คิดอ่านปราบปรามหัวเมืองราบคาบอ่อนน้อมอยู่ในอานาจสิ้น บ้านเมือง จงึ เปนสขุ สืบมา ซึง่ เราคดิ ทงั้ นี้ท่านจะเหน็ ประการใด สามก๊กวิทยา

๕๕๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) โลซกจึงตอบว่า ท่านคิดทั้งนี้ก็ชอบอยู่ แต่จะด่วนทาการใหญ่หลวงกว้างขวางให้เหมือน จ๋ินบุนก๋งกับเจ๋ฮวนก๋งนั้นยังไม่ ได้ ซึ่งแผ่นดินทุกวันน้ีเปนจลาจลอยู่ เห็นพระเจ้าเหี้ยนเต้จะไม่ ครองราชสมบัติไปได้โดยปรกติน้ันก็จริง แต่บัดนี้โจโฉได้เปนมหาอุปราช มีสติปัญญาอยู่ ท้ังทหารก็มี ฝมี ือเปนอนั มาก แลทา่ นจะคดิ หักหาญเอาโดยเรว็ นนั้ ไม่ได้ แลอ้วนเสี้ยวกท็ าศึกขบั เคย่ี วกนั อยกู่ บั โจโฉ อันเล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจ๋ิวกับอุยจอเจ้าเมืองกังแฮนั้น เปนเส้ียนหนามอยู่ใกล้เมืองเรา ขอให้ท่านคิด อ่านกาจัดเล่าเปียวกับอุยจอเสียก่อน แล้วจึงค่อยคิดการใหญ่ต่อไป ซุนก๋วน ได้ฟังดังนั้นก็ลุกขึ้นคานับโลซกโดย ความยินดี คร้ันเวลารุ่งเช้าซุนก๋วนก็ จั ด แ จ ง เ งิ น ท อ ง เ สื้ อ ผ้ า อ ย่ า ง ดี ใ ห้ โลซกเปนอันมาก แล้วก็จัดแจงท่ีอยู่ ให้โลซก ๆ รับสิ่งของท้ังปวงแล้วลา ซนุ กว๋ นมาท่อี ยู่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๖ ๕๕๓ ฝา่ ยจกู ัดกน๋ิ ซง่ึ เปนพ่ชี ายขงเบ้งน้นั อยู่ ณ แดนเมืองเกงจ๋ิว มีสติปัญญาเปนเพ่ือนรักกัน กับโลซก คร้ันรู้ข่าวว่าโลซกไปอยู่เมืองกังต๋ัง จกู ัดกิน๋ กไ็ ปเยือนโลซก ๆ มีความยนิ ดีจงึ ชักชวน จูกัดกิ๋นให้เข้าอยู่ด้วยซุนก๋วน จูกัดกิ๋นก็ยอม โลซกจึงพาเข้าไปหาซนุ ก๋วน แลว้ บอกวา่ จูกัดก๋ิน นี้เปนเพอ่ื นของข้าพเจา้ มาแต่ก่อน บัดนีย้ อมเขา้ มาทาราชการอยู่ด้วยท่าน ซุนก๋วนได้ฟังดังน้ันก็ มีความยินดี จึงเอาจูกัดกิ๋นไว้เปนที่ปรึกษา แล้ว ซนุ ก๋วนจึงหาฦๅกับทป่ี รึกษาทั้งปวงว่า อ้วนเสย้ี ว ให้หนังสือมาถึงพ่ีเรา ให้ยกกองทัพไปช่วย กาจัดโจโฉเสียนั้น บัดน้ีพ่ีเราก็ตาย ท่านท้ังปวง จะใหเ้ ราเข้าดว้ ยอ้วนเส้ยี วดีหรือ ๆ จะให้เราเข้า ด้วยโจโฉดี จกู ัดกนิ๋ จงึ ว่า ซึง่ จะเข้าดว้ ยอ้วนเส้ยี ว นั้นไม่ควร ขอให้เข้าด้วยโจโฉ ถ้าเห็นได้ท่วงที จูกัดกนิ๋ (Zhuge Jin) แล้วจะได้คิดการใหญ่ต่อไป ซุนก๋วนเห็นชอบ ดว้ ย จงึ แต่งหนังสือตดั ทางไมตรี ใหต้ นั จน๋ิ ถอื กลับเอาไปให้อ้วนเส้ียว ฝ่ายโจโฉคร้ันรู้กิตติศัพท์ว่าซุนเซ็กตายแล้ว จึงปรึกษาด้วยทหารทั้งปวงว่า ซุนเซ็กตายแล้ว บดั นซี้ ุนก๋วนผู้น้องไดเ้ ปนใหญอ่ ยู่รักษาเมืองแทนพ่ี เราจะยกกองทพั ไปตเี อาเมอื งกังต๋ัง ท่านท้ังปวงจะ เห็นประการใด เตียวเหียนจึงแกล้ง อุบายว่า ซุนเซ็กตายแล้ว ซุนก๋วนกับ ญาติพ่ีน้องท้ังปวงก็ยังแต่งการศพ ซุนเซ็กอยู่ ซึ่งท่านจะยกกองทัพไปรบ เอาเมืองกังต๋ังในขณะนี้ คนท้ังปวงก็ จะคระหานินทาได้ ประการหนึ่งถ้า ท่านไปทาสงครามเสียท่วงที ก็จะ อัปยศเปนอันมาก ท่านจงคิดอ่าน สามกก๊ วิทยา

๕๕๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) โกะหยง (Gu Yong) เอาใจซุนกว๋ นไว้ดีกว่า โจโฉเห็นชอบดว้ ย จงึ เขา้ ไป กราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ ให้ต้ังซุนก๋วนเปน เจ้าเมืองกังต๋ัง เตียวเหียนนั้นเปนปลัด พระเจ้า เห้ียนเต้ก็ยอม แล้วโจโฉแต่งตราต้ังให้เตียวเหียน ถือกลับไปให้ซุนก๋วน ซุนก๋วนแจ้งดังน้ันก็มีความ ยินดี ทั้งได้เตียวเหียนกลับมา แล้วให้เตียวเจียว กับเตียวเหียนเปนขุนนางผู้ใหญ่สาหรับจัดแจง บ้านเมือง คร้ันอยู่มาวันหนึ่ง เตียวเหียนพา โกะหยงเข้าไปหาซุนก๋วนแล้วบอกว่า โกะหยงนี้ เปนคนมีสติปัญญาสัตย์ซ่ือยั่งยืน ไม่รู้เสพย์สุรา ยาเมา สมคั จะมาอย่ดู ว้ ยทา่ น ซนุ กว๋ นมีความยินดี จึงต้ังโกะหยงเปนขุนนางสาหรับตัดสินเนื้อความ อาณาประชาราษฎร แลซุนก๋วนนั้นบารุงทหาร เล้ียงดูไพร่บ้านพลเมืองโดยขนบธรรมเนียมให้ อยู่เย็น เปนสุข บรรดาราษฎรท้ังปวงแลเมืองขึ้น นัน้ กม็ ใี จยินดตี ่อซนุ ก๋วนเปนอันมาก www.samkok911.com