สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๐๙

ตอนท่ี ๙ ๑๗๙ ขณะ เม่ือโจโฉตั้งเกลี้ยกล่อมนั้น ไดท้ ี่ปรึกษาแลทหารเปนอนั มาก โจโฉมคี วาม ยินดีนัก จึงให้ เองเตียวถือหนังสือคุมทหาร ไปรับโจโก๋ซึ่งเปนบิดาซึ่งอยู่ ณ เมืองตันลิว คร้ันเองเตียวไปถึงจึงเอาหนังสือนั้นให้แก่ โจโก๋ ๆ เห็นหนงั สือสาคญั ของโจโฉผ้บู ุตรมไิ ด้ มีความสงสัย จึงจัดแจงทรัพย์สิ่งของ แล้ว ชวนโจเต๊กกับพ่ีน้องครอบครัว แลพรรคพวก ประมาณสองร้อยเศษ เกวยี นบันทุกสิง่ ของนนั้ ร้อยหนึ่ง แล้วก็ยกไปเมืองกุนจ๋วิ ครัน้ มาใกลเ้ มืองชจี ๋ิว ฝ่ายโตเก๋ียมเจ้าเมืองชีจ๋ิวน้นั น้าใจกว้างขวางอารคี ิดอยู่ว่า จะไปเข้าดว้ ยโจโฉ คร้ันรู้ว่าโจโฉ ให้ไปรับโจโก๋ผ้บู ดิ ามาใกลเ้ มอื งนแี้ ล้วกม็ คี วามยนิ ดี จึงออกไปคานับแล้วใหเ้ ชญิ เขา้ มาในเมอื งชีจิว๋ แลว้ ให้แต่งโต๊ะเล้ียงครอบครัวพรรคพวกโจโก๋ ๆ นั้นก็ย้ังอยู่ในเมืองชีจิ๋วสองวัน แล้วโตเก๋ียมจึงให้เตียวคี คุมทหารห้าร้อยให้ไปส่งโจโก๋ ณ เมืองกุนจ๋ิว ครั้นมาถึงตาบลวัดแฮหุย พอเวลาจวนค่าฝนตกห่าใหญ่ โจโก๋ให้หยดุ อาศรัยอยู่ แลว้ ให้เตยี วคีซึง่ คมุ ทหารมาส่งนน้ั ล้อมวงอยู่ภายนอก คร้ันเวลาเที่ยงคืนเตียวคี จึงปรึกษาแก่ทหารทั้งปวงว่า แต่ก่อนน้ันเราเปนโจรโพก ผ้าเหลือง คร้ันมีผู้มาปราบปราม เราจึงหลบหลีกจาใจเข้าอยู่ ด้วยกับโตเก๋ียม ๆ ก็มิได้ให้ส่ิงใดเรา ซ่ึงเราจะทาราชการด้วย สืบไปน้ันเห็นจะไม่ได้ดี บัดน้ีโตเก๋ียมให้เรามาส่งโจโก๋ ๆ น้ันมี ทรัพย์ส่ิงของบันทุกเกวียนมาเปนอันมาก เราจะลอบฆ่าโจโก๋ เสียเราจะเก็บทรัพย์สิ่งของพากันหนีไปอยู่ซอกเขา ทหารท้ัง ปวงเห็นชอบด้วย แลฝนน้ันยังมิสงบเตียวคีก็คุมทหารเข้าไปจะ ฆ่าโจโก๋ ๆ ได้ยินทหารอื้ออึงเข้ามา จะพาภรรยาน้อยหนีไปก็มิ ทัน เตียวคีไล่รุกเข้าไปฆ่าโจโก๋กับพรรคพวกตายเสียเปนหลาย คน แล้วเตียวคีเก็บเอาทรพั ย์สิ่งของ จึงเอาเพลิงเผาวัดเสียแล้ว โตเกย๋ี ม (Tao Qian) พากนั หนีออกไปอยู่ในป่าซอกเขา สามกก๊ วิทยา

๑๘๐ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเองเตียวเห็นโจโก๋ตาย แล้วก็คิดกลัวโจโฉ จึงหนีไปห า อ้วนเสี้ยว ณ เมืองกิจ๋ิว แลทหารโจโฉ ซึ่งเองเตียวคุมมานั้นหนีได้ก็รีบมา บ อ ก โ จ โ ฉ ต า ม เ น้ื อ ค ว า ม ซ่ึ ง มี ม า แต่หลัง แล้วว่าโจโก๋บิดาท่านตายน้ัน ข้ า พ เ จ้ า เ ห็ น ว่ า โ ต เ กี๋ ย ม คิ ด เ ป น ก ล อุบายใหเ้ ตยี วคมี าส่งแลว้ แกลง้ ลอบฆ่า บิดาท่านเสีย เก็บเอาทรัพย์สิ่งของไป ให้โตเกี๋ยม โจโฉคร้นั แจง้ ดงั น้ันกร็ ้องไหร้ ักบดิ าจนลม้ ลงจากเก้าอี้ ทหารท้งั ปวงเข้าอุ้มโจโฉข้ึนบนเก้าอ้ี โจโฉนั้นมีความโกรธจึงว่า ซ่ึงโตเก๋ียมทากลอุบายมาฆา่ บิดาเราเสยี น้นั เราจะยกทหารไปเหยียบเมอื ง ชีจิ๋วให้ราบเปนแผ่นดิน จึงจะหายความแค้น แล้วเกณฑ์ให้ซุนฮกหน่ึง เทียหยกหน่ึง กับคนสามหมื่น อยู่รักษาเมือง แล้วโจโฉจัดแจงทหารทั้งปวง ยกไปใกล้เมืองชีจ๋ิวก็ให้ตั้งค่ายอยู่ จึงให้แฮหัวตุ้นหนึ่ง อิกมิ๋ หน่ึง เตียนอุยหน่งึ ยกทหารเปนกองหนา้ ถ้าตไี ดเ้ มืองชจี ว๋ิ แลว้ ใหฆ้ า่ หญงิ ชายชาวเมอื งเสยี ให้ส้ิน จงึ จะหายความแคน้ เรา ฝ่ายเปียนเหยียงเจ้าเมืองกิวก๋ังนั้นชอบกันกับโตเก๋ียม ครั้นรู้ว่าโจโฉยกมาจะรบเมืองชีจิ๋ว จึงเกณฑ์ทหารห้าพันยกมาจะช่วยโตเก๋ียม ฝ่ายโจโฉรู้จึงให้แฮหัวตุ้นคุมทหารไปสกัดตีเปียนเหยียง แลแฮหัวต้นุ ก็ยกไปฆ่าเปียนเหยยี งแลทหารเสยี ส้นิ ฝ่ายตันก๋งซงึ่ หนีโจโฉครง้ั ก่อนนั้น ไปขอทาราชการอย่ดู ว้ ยเจา้ เมืองตองกุ๋น แลตันก๋งน้ันเปน มิตรกับโตเก๋ียม ครั้นรู้ว่าโจโฉยกทหารมาจะตีเมืองชีจิ๋ว แล้วโจโฉจึงสั่งว่าถ้าได้เมืองแล้ว จงฆ่าหญิง ชายใหญ่น้อยชาวเมืองเสียให้สิ้น จึงข้ึนม้าแต่ผู้ เดียวรีบไปท้ังกลางวันกลางคืน หวังจะห้ามโจโฉมิ ให้ทาร้ายโตเกี๋ยม ครั้นมาถึงหน้าค่ายจึงบอกแก่ ทหารโจโฉว่า เราจะขอเข้าไปหาโจโฉ ทหารทงั้ น้นั จึงเอาเน้ือความเข้าไปบอกแก่โจโฉ ๆ ได้ยินดังนนั้ จึงคดิ แตใ่ นใจวา่ ซง่ึ ตันกง๋ จะมาหาเราน้ี เห็นจะว่า กล่าวด้วยความโตเกี๋ยม คร้ันเราจะมิให้เข้ามา ก็ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๙ ๑๘๑ คดิ ถงึ คณุ เมอื่ ครง้ั เราหนตี ๋งั โตะ๊ ตนั ก๋งจบั ไดแ้ ล้วมไิ ด้สง่ ข้นึ ไปเราจึงรอดชวี ติ อยู่ จึงให้หาตัวตนั กง๋ เขา้ มา โจโฉคานับแลว้ ถามว่า ท่านมาหาเรานี้ดว้ ยเหตสุ ิง่ ใด ตันก๋งจึงตอบว่า ข้าพเจ้ารู้ว่าท่านยกทหารมาจะ รบโตเก๋ียม หวงั จะแกแ้ ค้นซงึ่ บดิ าทา่ นตาย แลโตเกี๋ยมเจา้ เมืองชจี ิ๋วนัน้ เปนคนสัตยซ์ ่อื อารี จงึ ให้เตียวคี คุมทหารไปส่งบิดาท่าน ซ่ึงเกิดเหตุขึ้นทั้งนี้เพราะเตียวคีเปนคนโลภฆ่าบิดาท่านเสีย เก็บเอาทรัพย์ สิ่งของหนีไปอยู่ป่า โตเกี๋ยมน้ันจะได้คบคิดให้ทาหามิได้ ซึ่งท่านสั่งทหารว่า ถ้าได้เมืองชีจิ๋วแล้วจงฆ่า หญงิ ชายชาวเมอื งเสียใหส้ น้ิ นนั้ ขา้ พเจา้ เหน็ วา่ ชาวเมอื งทั้งปวงหาความผิดมไิ ด้ จะให้ฆา่ เสียน้ันไม่ชอบ ซึ่งขา้ พเจ้าว่าทัง้ นี้ขอท่านดารหิ ์ดจู งควรเถิด โจโฉได้ยินดังนั้นก็โกรธ จึงตอบว่าคร้ังเราหนีต๋ังโต๊ะน้ัน ท่านยอมไปด้วยเราแล้ว ท้ิงเราเสยี หนีไปกลางทาง บัดนี้กลับมาหาเรา แลโตเก๋ียมน้ันคิดเปนกลอุบายให้ทหารไปสง่ บิดาเรา แล้วทาร้าย บิดาเรากบั พรรคพวกตายเปนอันมาก เรายกมาหวังจะแก้แค้นโตเกยี๋ ม แลทา่ นมหี น้ามาหา้ มน้นั เราหา ฟังไม่ ตันก๋งเห็นโจโฉโกรธมิรู้ท่ีจะตอบประการใด ก็ลาโจโฉออกมาจากค่าย จึงคิดแต่ในใจว่า กูมา ห้ามโจโฉก็มิสมความคิด ครั้นจะไปหาโตเก๋ียมก็มีความละอายใจเปนอันมาก จึงรีบไปหาเตียวเมา ณ เมอื งตันลวิ ฝ่ายโจโฉก็ยกทหารเข้าไปใกล้เมืองชีจ๋ิว ทหารโจโฉก็ฆ่าฟันหญิงชายซึ่งอยู่นอกเมืองเสีย แลว้ เกบ็ เอาทรพั ย์ส่งิ ของมาไวเ้ ปนอนั มาก สามก๊กวิทยา

๑๘๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝา่ ยโตเกย๋ี มเจา้ เมืองชจี ๋วิ รดู้ ังน้ัน ก็มีความเสรา้ หมองร้องไหร้ ักราษฎรท้ังปวงดว้ ยความเอน็ ดู แล้วว่าแกท่ ี่ปรึกษาท้งั น้ันว่า ซ่งึ เกดิ เหตทุ ง้ั น้เี พราะกรรมของเรามาตามทนั ชาวเมืองพลอยลม้ ตายเปน อนั มาก โจป้าจึงว่าท่านหาความผิดมิได้ โจโฉยกมาทาอันตรายท้ังนี้จะน่ิงไว้ข้าศกึ ก็จะกาเริบ จาเรา จะยกออกไปรบพุ่งต้านทานไว้จึงจะได้ โตเก๋ียมเห็นชอบด้วย จึงจัดแจงทหารทั้งปวง คร้ันเวลาเช้าก็ เปดิ ประตเู มอื งยกทหารออกไป เหน็ ทหารโจโฉนนั้ ต้งั อยู่เปนอันมาก ดงั คลื่นในทอ้ งมหาสมทุ ร ฝ่ายโจโฉเห็นโตเก๋ียมยกออกมา จึงขับม้าข้ึน มาแล้วให้ทหารทัง้ ปวงต้ังรับไว้เปนหนา้ กระดาน โตเกย๋ี ม จึงขับมา้ ขึน้ ไปหน้าทหาร ก็ย่อตัวลงคานบั แลว้ วา่ กับโจโฉ ว่า เดิมข้าพเจ้าคิดว่าจะไปทาราชการด้วยท่าน คร้ันรู้ว่า บิดาท่านมาถึงเมืองชีจ๋ิว ข้าพเจ้าได้รับเข้ามาเล้ียงดูแล้ว แต่งให้เตียวคีคุมทหารไปส่งหวังจะทาความชอบไว้ต่อ ท่าน แลเตียวคีนั้นเอาใจออกหากข้าพเจ้า ฆ่าบิดากับ พรรคพวกทา่ นเสยี แลข้าพเจา้ จะได้คดิ อ่านเปนกลอุบาย ใหเ้ ตยี วคีทาร้ายนัน้ หามิได้ ซ่งึ ทา่ นโกรธขา้ พเจา้ ยกมาฆ่า ชาวเมืองซ่ึงหาความผิดมิได้นั้น ข้าพเจ้าเห็นไม่ควร ขอท่านดาริห์ดูจงชอบก่อน โจโฉได้ฟังดังนั้นก็โกรธ ด่า โตเกี๋ยมเปนข้อหยาบช้าแล้วร้องตอบว่า มึงคิดกลอุบาย แกล้งให้ทหารฆ่าบิดาแลพรรคพวกกูเสีย แลเอาความดี เตยี วคี (Zhang Kai) มาแก้ตัว จึงร้องประกาศแก่ทหารท้งั ปวงว่า ผู้ใดจะอาสา ไปจับเอาตวั โตเกี๋ยมมาใหเ้ ราได้ แฮหัวตุ้นรบั อาสาแล้วขับมา้ ราทวนออกไปจะจับเอาตวั โตเก๋ียม โจปา้ เห็นดังน้ันก็ขับม้าเข้ารบด้วยแฮหัวตุ้นได้ห้าเพลง พอเกิดพายุฝนตกห่าใหญ่ ต่างคนต่างยกทหาร กลบั ไป โตเกย๋ี มน้นั กลบั เขา้ มาถงึ เมือง จงึ ว่าแก่ทหารท้งั ปวงวา่ เหน็ เราจะสู้โจโฉมิได้ ซ่ึงจะคดิ รบพุง่ ไป ฉนี้ทหารแลชาวเมืองก็จะพลอยตายเสียส้ิน ท่านทั้งปวงจงเอาตัวเรามัดออกไปส่งให้โจโฉ ทหารแล ชาวเมืองจงึ จะรอดชีวิต www.samkok911.com

ตอนท่ี ๙ ๑๘๓ ฝ่ายบิต๊กชาวเมืองตองไฮ เปนพ่อ ค้ามี ทรัพย์สินเปนอันมาก เมื่อคร้ังพาพวกเพ่ือนไปค้าเมือง ลกเอี๋ยงนั้นขายของเสร็จแล้ว เข็นเกวียนจะกลับมา พบหญิงคนหนง่ึ รูปงามอายุประมาณสบิ หกปี ขอโดยสาร บิต๊กจะมาเมืองตองไฮด้วย บิต๊กเอ็นดูว่าเปนหญิง จึงลง เดิรให้หญิงน้ันนั่งไปบนเกวียน หญิงนั้นจึงว่าข้าพเจ้า เปนคนโดยสานจะน่ังไปบนเกวียน จะให้ท่านเดิรไปนั้น ไม่ควร เชิญท่านข้ึนมานั่งไปบนเกวียนเถิด บิต๊กก็ขึ้น เกวียนขับไป ในขณะเม่ือบิต๊กนั่งมาน้ันชิดกับหญิง แลบิต๊กจะได้แลดูแลคิดผูกพันธ์รักใคร่หญิงนั้นหามิได้ ครั้นถึงเมืองตองไฮ หญิงน้ันจึงว่าแก่บิต๊กว่า เราน้ีมิใช่ บิตก๊ (Mi Zhu) มนษุ ยเ์ ปนนางในเมืองบน เทวดาผู้ใหญใ่ หเ้ ราเอาเพลิงลง มาจุดเผาเรือนท่านเสีย ตัวเราเปนหญิงแกล้งลองใจ โดยสารท่านมาท่านมิได้ทาอันตรายแก่เรานั้น ก็เห็นว่าท่านมีความสัตย์อยู่ม่ันคง ครั้นเราจะไม่เอา เพลิงไปเผาเรือนท่าน ก็ขัดเทวดาผู้ใหญ่มิได้ ท่านจงเร่งไปขนทรัพย์ส่ิงของที่เรือนท่านเสียให้พ้นใน เวลากลางคืนวันนี้ จะเอาเพลิงเผาเรือนท่านเสยี ตามคาเทวดา คร้ันบอกแล้วหญิงน้นั ก็หายไป บิต๊กได้ฟังดงั น้ันเห็นประหลาทใจจึงรบี ไปถึงเรือน แล้วขนทรัพยส์ ่ิงสนิ เข้าของเสยี จากเรือน น้ัน คร้ันเวลากลางคืนก็เกิดเพลิงไหม้เรือนบิต๊กขึ้น แล้วบิต๊กจึงเอาทรัพย์ส่ิงของนั้นให้ทานยาจกท้ัง ปวงเสยี สิ้น แลกติ ตศิ พั ท์ทงั้ น้รี ูไ้ ปถึงโตเกีย๋ ม ๆ จึงให้ไปรับเอาตวั บิตก๊ มาไวเ้ ปนทปี่ รึกษา ขณะเม่ือบิตก๊ ไดฟ้ งั โตเกย๋ี มวา่ ดงั นั้น จึงตอบว่าทา่ นเปนเจ้าเมอื งชีจว๋ิ แลมนี า้ ใจสตั ยซ์ ือ่ โอบออ้ มอารี ราษฎรชาวเมือง มีใจรักใคร่ท่านเปนอันมาก ซ่ึงจะให้เอาตวั ท่านสง่ ไปให้โจโฉน้ันไมค่ วร ราษฎรท้ังปวงก็จะหาท่พี ่ึงมิได้ ท่านจงเกณฑ์ทหารแลชาวเมอื งข้ึนรกั ษาหน้าทเี่ ชงิ เทนิ ใหม้ ่ันคง เห็นโจโฉจะหกั เอาเมอื งโดยง่ายยงั มไิ ด้ ขอให้แต่งหนังสือให้ขา้ พเจ้าถือไป ขอกองทัพขงหยงเจา้ เมืองปกั ไฮมาช่วยรบโจโฉฉบับหนึ่ง ๆ ให้แตง่ ทหารถือไปขอกองทัพเต๊งไก่เจ้าเมืองเซียงจิ๋วมาช่วยทาการรบพุ่งโจโฉ เปนทัพกระหนาบ โจโฉก็จะ แตกไป โตเกี๋ยมเห็นชอบด้วย จึงถามว่าผู้ใดจะอาสาถือหนังสือไปให้เต๊งไก่ได้ ตันเต๋งจึงว่าข้าพเจ้าจะ ขออาสาไป โตเกี๋ยมจึงให้แต่งหนังสือ ให้ตันเต๋งถือไปขอกองทัพเต๊งไก่เจ้าเมืองเซียงจิ๋ว แล้วแต่งอีก ฉบบั หนึ่ง ให้บติ ๊กถือไปถึงขงหยงเจ้าเมอื งปักไฮ จงเหน็ แก่ไมตรเี รง่ ยกกองทัพมาชว่ ยรบโจโฉ สามก๊กวิทยา

๑๘๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายขงหยงเจ้าเมืองปักไฮนั้น มีใจ ขงหยง (Kong Rong) กว้างขวางอารีมักคบเพื่อนฝูงเปนอันมาก ราษฎร ชาวเมืองทั้งปวงมีใจรักใคร่ แลขงหยงน้ันหาทหาร มากินโต๊ะพร้อมกันอยู่ พอบิต๊กเอาหนังสือมาให้ ขงหยงแจ้งในหนังสือแล้วจึงว่า โตเกี๋ยมกับเรา เปนคนรักกนั แลโจโฉมิไดม้ ีความผดิ กบั เรา ถ้าจะให้ หนังสือไปห้ามโจโฉ ก็เห็นว่าจะฟังคาเราอยู่ ถ้าขัด แขงประการใด เราจึงจะยกทัพไปช่วยโตเกี๋ยมรบ โจโฉต่อภายหลัง บิต๊กจึงตอบว่าโจโฉน้ันโกรธว่า โตเกี๋ยมคิดกลอบุ ายฆ่าบดิ าโจโฉเสีย ซ่ึงท่านจะให้มี หนังสือไปห้ามน้ัน ข้าพเจ้าเห็นว่าโจโฉจะมฟิ ัง ก็จะ ป่วยการเสียเปล่า ขงหยงจึงตอบว่า ท่านว่าทั้งนี้ก็ ชอบอยู่ แต่เราจะให้คนถือหนังสือกับกองทัพยกไป ใหพ้ ร้อมกัน ขณะน้นั พอม้าใช้มาบอกขงหยงวา่ กวนไฮคมุ โจรโพกผา้ เหลอื งประมาณสหี่ ม่ืนห้าหมืน่ ยกตี เข้ามาใกล้แดนเมืองเรา ขงหยงได้ยินดังน้ันก็ตกใจ จึงเกณฑ์ทหารแล้วยกออกไปรบด้วยพวกโจร กวนไฮขับม้าขึ้นมาหน้าโจรทั้งปวง แล้วร้องว่าแก่ขงหยงว่า ซึ่งเรายกมาทั้งน้ีปราถนาจะเอาสเบียง ถ้าท่านเอาสเบียงมาใหเ้ ราหมืน่ ถัง เราจะยกกลับไป แม้นท่านมิให้เราก็จะคุมพวกเพ่ือนเข้าตีเอาเมือง ปักไฮน้ใี หไ้ ด้ แล้วจะฆา่ บตุ รภรรยาพ่นี ้องท่านเสยี ขงหยงได้ยินดังน้ันจึงร้องตอบว่า ตัวเราเปนขุนนางรักษาขอบขัณฑเสมาของ พระมหากษัตริย์ แลมึงเปนแต่โจร จะมาทาโอหังเรียกเอาสเบียงแก่กูน้ันกูมิได้ยอมให้ ซ่ึงมึงจะยกเขา้ หกั เอาเมืองใหไ้ ดน้ ัน้ หากลงั มึงไม่ กวนไฮไดย้ นิ ดงั นั้นก็โกรธ ขับมา้ ราง้าวเข้ารบด้วยขงหยง จงโปทหาร ขงหยงก็ขับม้าเข้ารบดว้ ยกวนไฮได้ห้าเพลง กวนไฮเอาง้าวฟันจงโปตกม้าตาย ขงหยงเห็นจะต้านทาน มิได้ ก็พาทหารถอยหนีเข้าเมอื ง กวนไฮจึงยกพวกโจรเข้าล้อมเมืองปักไฮไว้ บิต๊กซ่ึงโตเก๋ียมใหห้ นังสือ มานน้ั ก็เปนทุกขอ์ ยใู่ นเมอื งปักไฮนนั้ ด้วย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๙ ๑๘๕ คร้ันเวลารุ่งเช้าขงหยงจึงข้ึนดูบนเชิงเทิน เห็นพวกโจรล้อมเมืองไว้ จึงเกณฑ์ทหารข้ึนรกั ษา หน้าทอี่ ยู่เปนมั่นคง แล้วขงหยงเห็นทหารคนหน่ึงข่มี า้ รบฝ่าพวกโจรเขา้ มาถงึ ประตูเมอื ง ร้องให้เปดิ รบั ขงหยงมิไดเ้ ปิดประตูรับด้วยไมร่ ูจ้ ัก ขณะนน้ั พวกโจรทั้งปวงตามเข้ามา ทหารคนนน้ั ชกั มา้ กลบั หน้าไป ฆ่าพวกโจรตายเปนอันมาก ขงหยงเห็นดังน้ันก็มีความยินดีจึงให้เปิดประตูรับทหารคนน้ันเข้ามา ขงหยงจึงถามวา่ ทา่ นนี้ช่ือใดมาแตไ่ หน จึงรบฝา่ พวกโจรเข้ามานน้ั ดว้ ยเหตปุ ระการใด ไทสูจู้โจนลงจากม้าเอาทวนวางไว้คานับ ขงหยง แล้วตอบว่าข้าพเจ้าชื่อไทสูจู้อยู่เมืองอุยก๋วน แลมารดาข้าพเจ้าน้ันสรรเสริญถึงคุณท่านว่าได้ให้ เสื้อผ้าเข้าปลาอาหารแก่ มารดาข้าพเจ้ามาแต่ก่อน บัดนี้มารดาข้าพเจ้าแจ้งว่าโจรมาล้อมเมืองจึงให้ ข้าพเจ้ามาช่วยรบ หวังจะแทนคุณท่าน ข้าพเจ้าจึงรบ ฝ่าพวกโจรเข้ามา ได้ฆ่าฟันโจรเสียเปนอันมาก ขงหยง ได้ยินดังนั้นก็ระลึกได้ แล้วตอบว่าเมื่อท่านยังน้อยอยู่ น้ัน เราเห็นว่าท่านจะมีสติปัญญา ควรจะเปนทหารได้ คนหนึ่ง เราจึงเอาของไปให้ทาไมตรีไว้แก่มารดาท่าน ซึ่งทา่ นมาชว่ ยเราครัง้ น้ี เรามคี วามยินดนี ัก แล้วขงหยง ก็เอาเกราะกับเส้ือให้แก่ไทสูจู้เปนบาเหน็จ ไทสูจู้ก็รับ ไทสจู ู้ (Taishi Ci) เอาเกราะกับเสื้อด้วยความยินดี จึงคานับแล้วว่า ขา้ พเจ้าจะขอทหารพันหนง่ึ ยกออกไปตีพวกโจรให้แตก ไปจงได้ ขงหยงจึงห้ามว่าตัวท่านมีฝีมือกล้าหาญก็จริงอยู่ แต่พวกโจรครั้งนี้เข้มแขงนัก เห็นท่านจะ ตา้ นทานมิได้ ไทสจู จู้ ึงตอบว่าทา่ นมีคุณต่อมารดาขา้ พเจ้าเปนอนั มาก ถึงมาทวา่ ข้าพเจา้ จะตายในท่รี บ ก็จะเอาชีวิตสนองคุณท่านซ่ึงมีคุณแก่มารดาข้าพเจ้า แลท่านจะมาห้ามไว้นี้ไม่ควร เหมือนหน่ึงมิให้ ข้าพเจ้าแทนคุณมารดา ข้าพเจ้าจะกลับไปนั้นมารดาก็จะว่ามิไดท้ าตามคา โทษก็จะมีแก่ข้าพเจ้าเปน อันมาก ขงหยงจึงตอบว่าซ่ึงท่านว่าทั้งน้ีก็ชอบอยู่ จะใคร่ได้ท่านไว้เปนที่ปรึกษา เราจึงห้ามเพราะ ทหารในเมืองเราก็น้อย แลเล่าปี่น้ันมีสติปัญญาได้กวนอูเตียวหุยไว้เปนกาลัง ถ้าได้เล่าป่ีมาช่วยรบ เปนทัพกระหนาบพวกโจรก็จะแตกไป แต่หาผู้ใดจะถือหนังสือฝ่าพวกโจรออกไปไม่ ไทสูจู้จึงตอบว่า ถา้ ทา่ นมิใหข้ ้าพเจ้าออกไปรบ จงเรง่ แต่งหนงั สือเถิด ขา้ พเจา้ จะอาสาถือไปให้เล่าป่ี สามกก๊ วิทยา

๑๘๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขงหยงจงึ แตง่ หนังสือเปนใจความว่า ขงหยงเจ้าเมืองปักไฮ อวยพรมาถึงเล่าป่ีเจ้า เมืองเพงงวนก๋วน ด้วยบัดนีก้ วนไฮคุมพวกโจร ประมาณส่ีหม่ืนห้าหมื่น ล้อมเมืองไว้เปน สามารถ จงมีความเมตตายกมาช่วยรบโจร เปนทัพกระหนาบ ไมตรีจะมีตอ่ กนั สบื ไป ครัน้ แต่งแล้วจึงให้ไทสูจู้ ๆ รับเอาหนังสือแล้วใส่ เกราะถอื ทวนขับม้าออกจากประตูเมือง ไปถงึ หน้าคา่ ยโจร กวนไฮเห็นดงั นน้ั จงึ ขบั ทหารโจรทงั้ ปวงออกไล่จบั ไทสูจู้ ๆ เอาทวนแทงถกู พวกโจรนน้ั ล้ม ตายเปนอันมาก ไทสูจู้รบฝ่าออกไปได้ ครั้นถึงเมืองเพงงวนก๋วนก็เข้าไปคานับเลา่ ปี่ แล้วส่งหนังสือให้ เล่าป่ี ๆ แจ้งในหนังสือดังนั้นยังมิได้ว่าประการใด จึงพิศดูรูปร่างผู้ถือหนังสือเห็นเข้มแขงสมควรเปน ทหาร แล้วถามว่าท่านนชี้ ่อื ใด ไทสจู ู้จึงบอกวา่ ข้าพเจา้ นชี้ ือ่ ไทสจู ู้ จะได้เปนญาติพ่นี ้องแลทหารขงหยง นั้นหามิได้ ซึ่งข้าพเจ้าอาสามาครั้งนี้ เพราะขงหยงมีคุณแก่มารดาข้าพเจ้า เล่าปี่ได้ฟังดังนั้นก็มีความ ยินดี จึงสรรเสริญไทสูจู้ว่ามีกตัญญูต่อมารดา จึงว่าซ่ึงขงหยงนับถือให้มาขอกองทัพเรา ๆ ก็จะยกไป ชว่ ย แลเล่าป่ีนนั้ ให้กวนอูเตียวหยุ จัดทหารได้สามพนั แลว้ กพ็ าไทสูจู้ยกไปใกลเ้ มอื งปกั ไฮ ฝ่ายกวนไฮนายโจรคร้ันเห็นกองทัพยกมา ก็เห็นว่าจะยกมาช่วยขงหยง จึงคุมพวกโจร ออกมาตั้งรับ แลเล่าปี่เห็นดังน้ัน จึงชวนกวนอูเตียวหุยกับไทสูจู้ขับม้าข้ึนไปยืนอยู่หน้าทหารทั้งปวง กวนไฮเห็นทหารซึ่งยกมาน้ันน้อยก็มีใจกาเริบ จึงขับม้าราทวนเข้าไปจะรบด้วยนายทัพ ไทสูจู้เห็น ดังนัน้ ก็ขบั ม้าออกรบ พอเหน็ กวนอขู ับม้าออกไปก่อน ไทสจู กู้ ช็ ักมา้ ย้ังไว้ แลกวนอูน้ันขับม้าไปรบด้วย กวนไฮได้สามสิบเพลง กวนอูเอาง้าวฟันถูกกวนไฮตัวขาดออกสองท่อนตาย แลกวนอูไทสูจกู้ ็ไลฆ่ า่ ฟัน พวกโจร เล่าปเี่ ตียวหยุ กค็ มุ ทหารยกหนนุ ไป ฝ่ายขงหยงได้ยินเสียงอ้ืออึงก็ข้ึนดูบนเชิงเทิน เห็นกองทัพเล่าป่ีไปฆ่าฟันพวกโจร อุปมาดัง เสือไล่ฝูงเนื้อ ขงหยงมีความยินดีจึงเกณฑ์ทหารรีบออกไปรบกระหนาบ พวกโจรนั้นล้มตายเปนอัน มาก ซ่ึงหนีไปได้นั้นก็กลับมาเข้าด้วยเล่าปี่ ขงหยงจึงเชิญให้เล่าป่ีกวนอูเตียวหุยไทสูจู้เข้าไปในเมือง แลว้ แต่งโตะ๊ เลยี้ งดูตัวนายแลทหารทงั้ ปวง www.samkok911.com

ตอนที่ ๙ ๑๘๗ ขณะเมื่อกินโต๊ะอยู่น้ัน ขงหยงให้บิต๊กคานับเล่าป่ี แล้วขงหยงเล่าเนื้อความซึ่งโตเก๋ียมให้ บติ ๊กถือหนังสอื มาขอกองทพั ข้าพเจา้ ไป รบโจโฉ พอกองทพั โจรมาลอ้ มเมอื งไว้ บติ ก๊ จึงคา้ งอยู่ เลา่ ป่จี งึ ตอบว่าโตเก๋ียมเปนคนสัตย์ซื่ออารี แลจะคิดกลอุบายให้เตียวคีฆ่าโจโก๋เสียนั้นเราไม่เห็นด้วย ซ่ึงเกิด เหตุทั้งน้ีก็เพราะกรรมของโตเกี๋ยมทาไว้แต่หลัง ขงหยงจึงว่าบัดน้ีโจโฉหมายใจผูกแค้นโตเกี๋ยมซึ่งหา ความผิดมไิ ด้ เพราะโจโฉมที หารเปนอันมาก จึงยกมาทาการหยาบชา้ ฆา่ ชาวเมอื งชจี ว๋ิ เสียเปนอนั มาก ตัวท่านเปนเช้ือพระเจา้ เหย้ี นเต้ ควรท่ีจะทานุบารุงใหร้ าษฎรทั้งปวงอยู่เย็นเปนสุขสืบไป ขอเชิญท่าน ไปกบั ข้าพเจา้ จะไดช้ ว่ ยโตเกีย๋ มรบโจโฉ เล่าป่ี (Liu Bei) เล่าป่ีได้ฟังดังนั้นจึงตอบว่า ซ่ึงท่าน ว่าท้ังนี้ก็ควรอยู่ แต่เราเกรงว่าทหารเราน้ีมี น้อย ถ้าจะยกไปทาการเห็นจะเสียทีแก่โจโฉ ขงหยงจึงตอบว่า ซ่ึงข้าพเจ้าจะยกไปช่วย โตเกี๋ยมนั้น ใช่จะเห็นแก่ลาภสกั การแลชอบใจ กันนั้นหามิได้ ข้าพเจ้าคิดว่าโตเก๋ียมมีใจสัตย์ ซ่ือต่อแผ่นดนิ ทานบุ ารงุ ราษฎรชาวเมืองใหอ้ ยู่ เย็นเปนสุข แลตัวท่านเปนเชื้อพระวงศ์รู้ว่าผู้มี กตัญญูต่อแผ่นดินเกิดเหตุท้ังน้ีท่านจะ ละเสีย ไม่ควร เลา่ ปจี่ ึงตอบวา่ เราจะไดบ้ ิดพล้ิวมิไปนน้ั หามิได้ ขอท่านยกไปก่อนเถิด เราจะไปยืม ทหารกองซุนจ้านให้ได้สักห้าพัน แล้วจึงจะยก ไปตามต่อภายหลงั ขงหยงจึงว่าแก่เล่าป่ีว่า ซ่ึงท่านจะ ยกไปตามนั้นแล้วอย่าลวงเรา เล่าปี่จึงตอบว่า ท่านได้ยินคาเล่าลือว่าเราล่อลวงผู้ใดบ้าง ถ้าเราไปยืมทหารได้ก็ดี มิได้ก็ดี เราจะยกไปตามท่านใหไ้ ด้ แล้วเล่าปี่ก็ลาขงหยงยกทหารไปหากองซุนจ้าน ณ เมืองปักเป๋ง ฝ่ายขงหยงจึงให้บิต๊กรีบไปบอก โตเกย๋ี มวา่ เราจะยกไปชว่ ยเปนมน่ั คง บิตก๊ รับคาขงหยงแล้วก็ลาไป สามก๊กวิทยา

๑๘๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ขณะนัน้ มีคนมาบอกไทสจู ู้วา่ เล่าอ้วิ ใหห้ าไป ไทสูจจู้ ึงเขา้ ไป เลา่ อิว้ (Liu Yao) คานบั ขงหยงแล้ววา่ ซึ่งมารดาข้าพเจ้าใชใ้ หม้ าแทนคณุ ท่านน้ัน การก็ สาเร็จแล้ว บัดน้ีเล่าอ้ิวเจ้าเมืองเอียงจ๋ิวน้ันใช้คนถือหนังสือมาหา ข้าพเจ้าว่าจะ ปรึกษาราชการ คร้ันข้าพเจ้ามิไปก็จะเสียไมตรีซึ่งชอบ กันมา ข้าพเจ้าจะขอลาท่านไป ขงหยงได้ยินดังน้ันก็มีความอาลัย จงึ จัดเงินทองเสอ้ื ผ้าใหแ้ ก่ไทสูจเู้ ปนบาเหน็จ ไทสจู จู้ งึ วา่ ของทั้งน้ีท่าน เอาไว้แจกทหารเถิด แล้วก็ลาขงหยงกลับไปหามารดา แล้วบอก เนื้อความให้มารดาฟังทุกประการ มารดาได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดี จึงว่าซ่ึงเล่าอ้ิวเจา้ เมืองเอียงจ๋ิวใหม้ าหาน้ันจงรีบไปเถิดเจ้า ไทสูจู้ก็ลา มารดาไปหาเลา่ อิ้ว ณ เมอื งเอียงจวิ๋ ฝ่ายเล่าป่ีครัน้ มาถงึ เมืองปักเป๋งจงึ บอกแก่กองซุนจา้ นว่า บัดนี้โจโฉยกมารบโตเกี๋ยมเจ้าเมอื ง ชจี ิ๋ว ขา้ พเจ้าจะขอยมื ทหารท่านสกั ห้าพนั จะยกไปช่วยโตเกย๋ี มรบโจโฉ กองซุนจ้านไดฟ้ งั ดังน้นั จงึ ตอบ ว่า โจโฉน้ันหาความผิดสง่ิ ใดกับท่านมิได้ ท่านจะยกไปช่วยโตเกี๋ยมน้ันเราไม่เห็นด้วย เล่าป่ีจึงตอบวา่ ข้าพเจ้าได้รับคาขงหยงมาแล้ว คร้ันจะมิยกไปขงหยงก็จะว่าเจรจาไม่จริง กองซุนจ้านจึงว่า ท่านได้ รบั คาเขามาแลว้ เราก็จะให้ทหารม้าไปดว้ ยแต่สองพนั เลา่ ปจี่ ึงวา่ ข้าพเจา้ จะขอจลู ง่ ไปดว้ ย กองซุนจ้าน ก็ยอมให้ เล่าปี่มีความยินดีนัก จึงเอาทหารของกองซุนจ้านสองพันน้ันให้จูล่งคุมเปนกองหลัง เล่าปี่ กวนอเู ตียวหุยน้นั คมุ ทหารสามพันเศษก็พากันยกไปเมืองชจี ิ๋ว www.samkok911.com

ตอนที่ ๙ ๑๘๙ ฝ่ายบติ ๊กคร้ันมาถึงเมืองชจี ิว๋ จงึ เอาเนื้อความบอกแก่โตเก๋ียมว่าขงหยงนัน้ ได้ชักชวนเล่าปี่ให้ มาชว่ ยทา่ น แลขงหยงกับเลา่ ปีก่ ็ยกตามมา แลตันเต๋งซ่ึงไปขอกองทัพเต๊งไก๋นั้น ก็กลับมาบอกโตเก๋ียมว่าเต๊งไก๋จะยกมาช่วย โตเกี๋ยมได้ ยนิ ดังนน้ั กค็ ่อยคลายใจ ฝ่ายขงหยงเจ้าเมืองปักไฮ แลเต๊งไก๋เจ้าเมืองเชียงจวิ๋ ก็คุมทหารยกมาถึงเมืองชีจิ๋ว เห็นกองทัพโจโฉต้ังประชิดอยู่ ขงหยงกับเต๊งไกก๋ ็ใหต้ ัง้ ค่ายอยขู่ ้างหลังทัพโจโฉท้ังสองด้านหวัง จะดูทีศึก โจโฉเห็นดังนั้นจึงคิดว่าบัดน้ีมีกองทัพมาต้ังอยู่ข้าง หลังเปนสองดา้ น คร้ันจะยกเข้าหักเอาเมืองชีจิ๋วก็ระวังหลงั อยู่ เกรงจะเปนศึกกระหนาบ จึงให้ทหารทั้งปวงกลับหน้าออกมา ต้งั รับไวท้ ั้งสองดา้ น เตง๊ ไก๋ (Tien Kai) ฝ่ายเล่าปี่ครั้นยกทหารมาถึงเมืองชีจิ๋ว เห็นกองทัพขงหยงเต๊งไก๋ตั้งประชิดทัพโจโฉอยู่เปน สองกอง เล่าปี่ก็เข้าไปหาขงหยง ๆ มีความยนิ ดีจึงว่าแกเ่ ลา่ ปี่ว่า โจโฉคุมทหารมาทาการครั้งนี้เปนอัน มาก แล้วโจโฉก็มีสตปิ ัญญาคิดอ่านชานาญในสงคราม ซึ่งเราจะยกทหารเข้าหกั เอาโดยเร็วนั้นเหน็ จะ เสยี การ จาจะตงั้ ย้งั ไว้ดูทีกอ่ น ถ้าเห็นได้ท่วงทแี ล้วเราจึงจะยกเข้ารบด้วยโจโฉ เล่าปี่ตอบว่าซ่ึงท่านว่าทั้งนี้ก็ชอบอยู่ แต่เราเกรงว่าจะตั้งอยู่ช้าน้ันสเบียงในเมืองชีจิ๋วกน็ ้อย ชาวเมืองจะอดอยาก เราจะให้กวนอูกบั จลู ่งคมุ ทหารส่พี นั ไปต้ังมน่ั อย่กู บั ท่าน แต่เรากบั เตียวหุยจะคมุ ทหารพันเศษ รบฝ่ากองทัพโจโฉเข้าไปใน เมอื งชจี ิว๋ จะได้ปรกึ ษาราชการกบั โตเกย๋ี ม แลว้ จะประมาณดูสเบยี งอาหารในเมอื งซึ่ง มีอยู่น้ันมากน้อยสักเท่าใด จึงจะคิดการ ต่อไป ขงหยงเห็นขอบด้วย เล่าป่ีกับ เตียวหุยก็คุมทหารเข้าไปหน้าถึงค่ายโจโฉ ฝ่ายทหารโจโฉเห็นดังนั้นก็ยกออกต้ัง รบั เปนอันมาก ดังคล่นื ในทอ้ งมหาสมทุ ร สามก๊กวิทยา

๑๙๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) อิก๋ิม (Yu Jin) แลอิกิ๋มนั้นข่ีม้าขับขึ้นไปหน้าทหารท้ังปวง แล้วจึงร้อง ว่าแก่เล่าปี่เตียวหุยว่า มึงมาน่ีจะไปไหน แลทหารซึ่งคุมมา ประมาณพันหนึ่งน้ี ยังจะครั่นฝีมือทหารเราหรือ เตียวหุยได้ยิน ดังน้ันก็โกรธ มิได้ตอบประการใด ก็ขับม้าราทวนเข้าไปรบ ด้วยอิก๋ิมได้สิบเพลง เล่าปี่ถือกระบ่ีขับม้าเข้าไปช่วยเตียวหุยรบ แลอิก๋ิมนั้นกาลงั น้อยเห็นจะสู้เตียวหุยมไิ ด้ กช็ กั ม้าหนเี ตยี วหุย ๆ ขับม้าไล่ฆ่าฟันทหารโจโฉตายเปนอนั มาก เล่าปี่กับเตียวหุยกพ็ า ทหารเขา้ ไปถงึ ประตเู มือง ฝา่ ยโตเกย๋ี มขึน้ ดูบนเชิงเทนิ แลเห็นทหารยกเข้ามาถงึ ประตเู มอื งดูธงแดงสาคญั ก็เหน็ อกั ษร ว่าเล่าป่ีเจ้าเมืองเพงงวนก๋วน โตเก๋ียมมีความยินดีนัก ก็ให้ทหารเปิดประตูรับเล่าปี่เข้าไปในเมือง จึงเชิญให้นง่ั แลว้ แต่งโตะ๊ เลย้ี งเลา่ ปีเ่ ตียวหุยกับทหารทงั้ ปวง เล่าปี่จึงบอกแกโ่ ตเก๋ียมว่าเราเข้ามาบดั น้ี ได้รบพุง่ ฆ่าฟันทหารโจโฉล้มตายเปนอันมาก โตเก๋ียมไดย้ นิ ดังนั้นก็มีความยนิ ดี แล้วดูรูปรา่ งเลา่ ปเี่ ห็น สมเปนเชอื้ พระวงศ์ ทั้งพดู จากอ็ ารเี ห็นน้าใจจะกว้างขวาง โตเก๋ยี มจึงใช้ใหบ้ ิตก๊ เขา้ ไปเอาตราสาหรับท่ี เจ้าเมืองชีจิ๋วน้ันออกมาส่ง ให้เล่าป่ี ๆ เห็นดังนั้นก็ตกใจจึงถามว่า ซึ่งท่านเอาตราสาหรับที่มาให้เราน้ี ด้วยเหตุสิ่งใด โตเก๋ียมจึงตอบว่า ทุกวันน้ีพระเจ้าเหี้ยนเต้ไดค้ รองราชสมบัติ พระชันสาน้ันยังเยาว์อยู่ ขุนนางท่ีมิได้มีใจสัตย์ซื่อนั้นมักทาจลาจลต่าง ๆ แผ่นดินได้ความเดือดร้อนเนือง ๆ มา ข้าพเจ้าก็แก่ ชราแล้ว จะคิดการบารุงแผ่นดินต่อไปน้ันก็ขัดสน ข้าพเจ้าเห็นว่าท่านเปนเชื้อพระวงศ์ แล้วก็มี ส ติ ปั ญ ญ า โ อ บ อ้ อ ม อ า รี ควรท่ีจะทานุบารุงราษฎร ให้เปนสุข ข้าพเจ้าจึงเอา ตราสาหรับที่มาให้ หวังจะ เชิญให้ท่านเปนเจ้าเมือง ชีจิ๋ว จะได้คิดการกาจัด ศัตรูราชสมบัติต่อไป แล้ว ข้าพเจ้าจะแต่งหนังสือข้ึน ไ ป ใ ห้ ก ร า บ ทู ล พ ร ะ เ จ้ า เหีย้ นเต้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๙ ๑๙๑ เล่าป่ีได้ยนิ ดังนั้นจงึ คานบั โตเก๋ียมแลว้ ว่า เรานี้เปนเช้ือพระวงศ์ก็จริง แต่สติปัญญาน้อย ทา ราชการยังหาความชอบข้อใหญ่มิได้ เปนแต่เจ้าเมืองจัตวา เราก็ยังคิดเกรงอยู่ว่าจะไม่ควรกับ สติปัญญา ซ่งึ เรายกมาทัง้ น้เี พราะมีนา้ ใจหวงั จะชว่ ยท่านรบโจโฉ หรอื ท่านแคลงอยวู่ ่า เราจะมาชงิ เอา เมอื งชจี ว๋ิ ถา้ เราคดิ ดงั นั้นกข็ ออยา่ ใหเ้ ทวดารักษาชวี ติ เราเลย โตเกย๋ี มจงึ ตอบวา่ ซ่ึงข้าพเจ้าจะยกเมืองให้ท่านน้ี เปนความสจุ ริตใช่จะคดิ สงสยั ล่อลวงสงิ่ ใด หามิได้ แต่โตเก๋ียมอ้อนวอนมอบเมืองชีจ๋ิวให้เล่าปี่เปนหลายครั้ง เล่าป่ีก็มิได้รับ บิต๊กจึงว่าแก่โตเก๋ยี ม ว่า ทัพโจโฉมาต้ังประชิดเมืองอยู่ เล่าป่ีจะมาช่วยทาการศึก แลท่านจะมาว่ากล่าวมอบเมืองให้ช้าอยู่ ดังนี้ไม่ควร ใหท้ ่านเร่งคดิ กนั ทาการสงครามใหส้ าเรจ็ แลว้ จึงคอ่ ยมอบเมืองใหเ้ ล่าป่ีต่อภายหลัง เล่าปี่จึงว่าแกโ่ ตเกี๋ยมว่า เราจะแต่งหนงั สือไปหา้ มโจโฉใหก้ ลับไป ถา้ โจมฟิ ัง จงึ จะคิดอา่ นยก กองทัพออกช่วยรบต่อภายหลัง โตเก๋ียมเห็นชอบด้วย เล่าป่ีจึงแต่งหนังสือให้ทหารถือออกไปถึงโจ โฉเปนหลายคน แล้วให้ลอบไปบอกขงหยงกบั เตง๊ ไก๋ว่า ให้ต้ังม่ันไว้อยา่ เพ่อยกออกรบพุ่งกอ่ น ทหารก็ เอาหนงั สือไปใหโ้ จโฉ ฝ่ายทหารโจโฉก็พาเอาตัวผู้ถือหนังสือเข้าไปหาโจโฉ แลทหารเล่าป่ีจึงบอกว่าบัดนี้เล่าปี่ใช้ ข้าพเจ้าเอาหนังสอื มาให้ทา่ น โจโฉรบั เอามาอ่านดู ในหนังสือนน้ั ใจความว่า เล่าป่ขี ออวยพรมายังโจโฉ ให้คิดถึงครัง้ เม่ือไปทาการณดา่ นเฮา่ โลก๋วน แล้วต่างคนตา่ งจากกันไปมิได้พบเห็น ข้าพเจ้าก็มีใจคดิ ถึง ท่านอยู่มิได้ขาด ซ่ึงบิดาท่านตายนั้นเพราะเตียวคีทาร้าย แลโตเกี๋ยมนั้นจะได้ร่วมคิดหามิได้ ซ่ึงท่าน โกรธโตเก๋ียมยกกองทัพมาทาให้ราษฎรทั้งปวงได้ความเดือดร้อนนั้นไม่ ควร แลทุกวันนี้ลิฉุยกุยกีได้ เปนขุนนางผู้ใหญ่ในเมืองเตียงฮัน พระเจ้าเหย้ี นเต้แลขุนนางอาณาประชาราษฎรก็ได้ความเดือดรอ้ น เปนอันมาก ฝ่ายหัวเมืองทั้งปวงก็เกิดโจรโพกผ้าเหลือง ทาร้ายแก่ราษฎรอยู่เนือง ๆ ท่านจงคิดถึง แผ่นดินยกทัพไปปราบพวกโจรให้ราบ ราษฎร ท้ังปวงจะไดอ้ ย่เู ย็นเปนสุข เพราะบญุ แลปัญญา ของท่าน ซ่ึงท่านสงสัยว่าโตเกี๋ยมคิดเปนกล อุบายให้ฆ่าบิดาท่านเสียน้ัน ขอท่านจงดาริห์ดู ใหแ้ นก่ อ่ น ถา้ เหน็ วา่ โตเก๋ียมคดิ ร้ายตอ่ ทา่ นจริง แล้ว จึงยกมาตีเอาเมืองชีจ๋ิวเถิด ซ่ึงข้าพเจ้า หา้ มมาทงั้ นขี้ อทา่ นจงเหน็ แกข่ ้าพเจา้ ดว้ ย สามก๊กวิทยา

๑๙๒ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) คร้ันโจโฉแจ้งในหนังสือนั้นแล้วก็ โกรธ จึงปรึกษากับกุยแกว่าเล่าปี่นี้ใจใหญ่ บงั อาจให้มีหนังสอื มาหา้ มเรา เม่อื พเิ คราะห์ ดูก็เห็นว่าเล่าป่ีจะคิดล่อลวงเราด้วยกล อุบาย ชอบให้ตัดสีสะผู้ถือหนังสือเสีย แล้ว ให้เร่งยกเข้าตีเอาเมอื งชีจ๋ิวนจ้ี งได้ กุยแกจึง ว่าเล่าปี่เปนคนสัตย์ซ่ือ ซึ่งจะให้ฆ่าผู้ถือ หนังสือน้ันไม่ควร ขอให้ตอบเข้าไปเอาใจ เล่าปี่ไว้ ต่อภายหลังจึงยกเข้าตีเอาเมืองชีจ๋ิวเห็นจะได้โดยง่าย โจโฉเห็นชอบด้วย จึงให้เล้ียงดูผู้ถือ หนังสือ แล้วยังตรึกตรองคิดการท่ีจะแต่งหนังสือตอบเล่าปี่อยู่ ฝ่ายลโิ ป้เมือ่ หนีลิฉยุ กยุ กีออกจากเมืองเตยี งฮนั ไปถึงเมอื งลาหยงจะเขา้ ไปอาศรัยอ้วนสดุ เจา้ เมอื งลาหยง ๆ ไม่เอาไว้ ลโิ ป้จึงเข้าไปอย่กู ับอ้วนเสี้ยวเจ้าเมืองกิจว๋ิ ลิโป้ได้ทาความชอบไว้ตอ่ อ้วนเส้ยี ว คร้ังหน่ึง แล้วลิโป้ทาหยาบช้าแก่ทหารสนิธของอ้วนเสี้ยว ๆ โกรธจะฆ่าเสีย ลิโป้จึงหนีไปอยู่กับ เตียวเอ๋ียนเจ้าเมอื งเซียงต๋ง ขณะเม่ือบังสเี ปนขุนนางอยใู่ นเมืองเตียงฮัน เปนคนชอบใจกนั กบั ลิโป้ จึงลอบเอาพรรคพวก ครอบครัวลิโป้ส่งไปให้ลิโป้ ณ เมืองเซียงต๋ง ลิฉุยกุยกีรู้จึงให้ฆ่าบังสีเสีย แล้วแต่งหนังสือไปถึง เตยี วเอยี๋ นให้จับลิโปฆ้ ่าเสีย ลโิ ปร้ ู้จงึ หนไี ปอยกู่ ับเตยี วเมาเจา้ เมืองตนั ลวิ ฝ่ายตันก๋งซึ่งไปห้ามโจโฉ ๆ มิฟัง ตันก๋งจึงไปหา ลิโป้ (Lu Bu) เตียวเจ๋ียวผู้น้องเตียวเมาเจ้าเมืองตันลิว เตียวเจ๋ียวจึงพา ตนั กง๋ ไปให้เตียวเมาผู้พ่ใี ช้อยู่ ตนั กง๋ จงึ ว่าแก่เตยี วเมาวา่ โจโฉ ได้เปนใหญอ่ ยู่ฝ่ายหวั เมอื งตวันออกมที หารเปนอนั มาก บดั น้ี ท้ิงเมืองกุนจิ๋วเสีย ยกไปตีเมืองชีจิ๋ว ข้าพเจ้าเห็นว่าเมือง กุนจ๋ิวน้ัน หาผู้ใดซึ่งมีฝีมือกล้าหาญอยู่รักษามิได้ ขอท่านให้ ลิโป้ยกทัพไปตเี มืองกุนจ๋ิวเห็นจะได้โดยสดวก แลเมืองตนั ลวิ เปนฝ่ายตวันออกก็จะพ้นอานาจโจโฉ ถึงจะคิดการใหญ่ไป ภายหน้าก็เห็นจะไม่ขัดสน เตียวเมาได้ยินดังนั้นจึงจัดทหาร www.samkok911.com

ตอนท่ี ๙ ๑๙๓ ให้ลิโป้เปนนายทัพ เอาตันก๋งไป ด้วย ลิโป้ก็ยกทหารรีบไปตีเอา เมอื งกุนจิ๋วได้ แล้วก็ยกตหี ัวเมือง รายทางไปถึงเมืองปักเอ้ียง ยัง แต่เมืองเอียงเสียหนึ่ง เมือง ตองไฮหน่ึง เมืองฮวนกวนหน่ึง แ ล ส า ม เ มื องนี้เ ทีย ห ย กกับ ซุนฮกรักษาไว้ได้ แต่โจหยิน ทหารโจโฉซ่ึงอยู่ ณ เมืองกุนจิ๋ว น้ันแตกหนีจะไปหาโจโฉ ฝ่าย ม้าใช้น้ันรีบไปถึงทัพโจโฉก่อน ก็เอาเน้ือความท้ังปวงบอกให้แจ้งทุกประการ โจโฉคร้ันแจ้งดังน้ันก็ ตกใจปรึกษากับทหารท้ังปวงว่า ลิโป้ยกมาตีเมอื งกุนจิ๋วนั้นเหน็ วา่ ครอบครัวเรากระจดั กระจาย จาเรา จะยกทพั กลับไปตอ่ รบด้วยลโิ ป้ กุยแกจึงว่าซึ่งท่านจะยกไปก็ควรอยู่ ซ่ึงเล่าป่ีได้มีหนังสือมาห้ามท่าน ท่านจงมีหนังสือตอบ เล่าปี่ไปให้เปนไมตรีไว้ ว่าเล่าป่ีห้ามนั้นท่านเห็นแก่เล่าปี่ แล้วจึงยกกลับไปเมืองกุนจ๋ิว โจโฉเห็นชอบ ดว้ ย จงึ แตง่ หนังสือตามคากยุ แกว่า แล้วส่งใหท้ หารเลา่ ปี่ โจโฉก็ยกทัพกลับไป ณ เมืองกนุ จวิ๋ ฝ่ายผู้ถือหนังสือน้ัน ครั้นเข้าไปถึงเมืองชีจิ๋ว ก็เอาหนังสือนั้นให้แก่เล่าป่ีต่อหน้าโตเกี๋ยม เล่าปี่กับโตเก๋ียมเห็นหนังสือดังน้ันก็มีความยินดี โตเกี๋ยมจึงให้ออกไปเชิญขงหยงหน่ึง เต๊งไก๋หนึ่ง กวนอูหนึ่ง จูล่งหน่ึง เข้ามา แล้วให้แต่งโต๊ะเลีย้ ง แล้วโตเกี๋ยมจึงเชิญเลา่ ปขี่ ้ึนน่ังบนท่ีสมควร โตเก๋ียม จงึ คานับเล่าป่แี ล้ววา่ ขา้ พเจา้ แก่ชราแล้ว คร้นั จะมอบเมอื งให้บตุ รสองคนก็หาสตปิ ัญญามไิ ด้ ข้าพเจ้า จะขอให้ท่านเปนเจ้าเมืองชีจิ๋ว ข้าพเจ้าจะอยู่นอกราชการช่วยทานุบารุงสืบไป เล่าป่ีได้ฟังโตเก๋ียมว่า ดังน้ัน จึงว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า เดิมขงหยงให้เรามาช่วยโตเกี๋ยม เราเห็นกับไมตรีเราจึงมา บัดน้ี โตเกี๋ยมจะมอบเมืองชีจิ๋วให้แก่เรา แลราษฎรท้ังปวงซึ่งไม่แจ้งก็จะครหานินทาเรา ว่าเปนคนโลภเห็น แกท่ รัพย์ส่ิงสนิ สามก๊กวิทยา

๑๙๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) บิต๊กจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า ทุกวันนี้เกิดจลาจลต่าง ๆ เมืองเตียงฮันจวนจะสูญอยู่แล้ว ซึ่งใครมี สตปิ ญั ญาจงเร่งคดิ ตั้งตวั คร้งั นี้เถดิ แลโตเก๋ยี มยกเมืองใหท้ า่ นเปนไฉนท่านจึงบิดพลิ้วอยู่ แลเมืองชจี ิ๋วนี้ เมอื งขนึ้ กม็ ีเปนอันมาก ถา้ จะประมาณผู้ซง่ึ มีทรัพยส์ ิ่งสนิ นั้นก็ไดถ้ ึงรอ้ ยหมน่ื เศษ จงรบั เอาเถิดจะได้คดิ การสบื ไป เล่าปี่จงึ วา่ ท่านอย่าวา่ เลยเราไม่รับ www.samkok911.com

ตอนที่ ๙ ๑๙๕ ตันเต๋งจึงว่าแก่เล่าปี่ว่า โตเก๋ียมนั้นเปนคนชรา โรคก็มี ท่านจงเอ็นดูแก่ราษฎรท้ังปวง รับเปนเจ้าเมือง ชีจิ๋วเถิด เล่าปี่จึงตอบว่าอ้วนเส้ียวเจ้าเมืองกิจิ๋วนั้น เปนเชื้อขุนนางมาถึงส่ีช่ัวคนแล้ว ๆ ก็มีเมืองขึ้นเปนอัน มาก เปนไฉนท่านมมิ อบเมอื งให้ ตนั เตง๋ (Chen Deng) ขงหยงจึงตอบว่า อ้วนเสี้ยวนั้นอุปมาดังศพอยู่ ในหลุมนับวันก็จะเป่ือยโทรมไป ท้ังสติปัญญาก็ไม่มี จะนับถือให้เปนผู้ใหญ่สืบไปนั้นไม่ได้ แลบุญมาถึงแล้ว ท่านจะมิรับไว้ภายหน้าไปท่านก็จะได้คิด เล่าป่ีก็มิยอม โตเกี๋ยมได้ยินดังน้ันก็ร้องไห้ว่า ท่านมิรับเปนเจ้าเมืองนี้ เหมือนหนึ่งท่านหาเมตตาข้าพเจ้าไม่ เมื่อข้าพเจ้าจะตาย น้ันเห็นจะไม่ปรกติเพราะมีกงั วลอยู่ กวนอูเตียวหุยจึงว่าแก่เล่าป่ีว่า โตเก๋ียมมอบเมืองให้ท่านโดยสุจริตจนทุกข์ร้อนถึงเพียงน้ี เปนไฉนท่านจึงมิรบั เล่าป่ีก็มิได้รบั โตเก๋ียมจงึ ว่าท่านมิยอมเปนเจ้าเมืองน้แี ลว้ จงเอ็นดูข้าพเจ้าไปอยู่ รักษาเมืองเสียวพ่าย เมอื งนั้นก็ขึน้ แก่เมืองชจี วิ๋ ถา้ ขา้ พเจา้ มีทุกข์ร้อนสิ่งใดจะได้อาศรยั ทา่ น แลคนท้ัง ปวงนั้นก็ช่วยกันว่ากล่าวอ้อนวอนให้เล่าป่ีรับไปอยู่เมืองเสียวพ่าย ตามคาโตเก๋ียมว่าเถิด เล่าป่ีได้ฟัง ดังน้ันก็รับเอา โตเกี๋ยมมีความยินดีนักจึงเอาเงินทองเส้ือผ้ามาแจกทหารเล่าป่ีขงหยงเต๊งไก๋ เปนอัน มาก ใ น ข ณ ะ นั้ น จู ล่ ง จึ ง ว่ า แ ก่ เล่าป่ีว่า ท่านมาช่วยการโตเก๋ียมก็ เสร็จแล้วข้าพเจ้าจะของลาไปหา กองซนุ จ้าน เล่าป่ไี ด้ยนิ ดังนัน้ ก็ยุดมือ จูล่งไว้ แล้วก็ร้องไห้สั่งความกันเปน อันมาก แล้วจูล่งก็ลาเล่าป่ียกทหาร สองพันกลบั ไปยังเมอื งปักเปง๋ สามกก๊ วิทยา

๑๙๖ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) แลขงหยงเต๊งไก๋ก็ลาเล่าป่ีโตเกี๋ยมกลับไปเมือง โตเก๋ียมจึงแต่งหนังสือแล้วให้ทหารไปส่ง เลา่ ปีไ่ ปอย่เู มอื งเสยี วพ่าย ราษฎรทั้งปวงกม็ ีใจรกั เลา่ ปีเ่ ปนอนั มาก ฝ่ายโจโฉมาถึงกลางทางพบโจหยนิ ๆ จึงบอกว่า ลโิ ปซ้ ึ่งเปนนายทพั ยกมานัน้ รปู รา่ งโตใหญ่ มีกาลังกล้าหาญ ได้ตันก๋งมาเปนท่ีปรึกษา คร้ันตีได้เมืองกุนจ๋ิวแล้ว ยกล่วงตีเมืองรายทางไปถึงเมือง ปักเอย้ี ง แลเทยี หยกซุนฮกนนั้ รกั ษาเมืองไว้ไดส้ ามเมอื ง โจโฉไดฟ้ ังดงั นน้ั จึงตอบวา่ ลิโป้น้นั มีฝมี ือกล้า หาญก็จริง แต่หาความคิดมิได้ ท่านอยา่ เปนทกุ ข์เลย จงึ ให้ยกทหารรบี ไปถึงเมืองเต๊งกวน แลว้ ให้หยดุ ตง้ั ค่ายม่นั ไว้ ฝ่ายลิโป้คร้ันรู้กิตติศัพท์ว่า โจโฉยกมาตั้งค่ายอยู่ ณ เมืองเต๊งกวน จึงให้ลิฮองกับซิหลันคุม ทหารหมืน่ หน่ึงไปอยู่รักษาเมอื งกนุ จิว๋ ตนั กง๋ ไดย้ ินดังน้นั จงึ ถามว่า เมืองกนุ จว๋ิ นนั้ เปนท่สี าคญั ท่านจะใหล้ ฮิ องซิหลันไปอยรู่ กั ษานนั้ ตัวท่านจะไปข้างไหน ลโิ ป้จงึ ตอบว่า เราจะยกไปตง้ั รับทพั โจโฉทเ่ี มอื งปักเอย้ี ง จะได้ป้องกันเมืองไว้ให้ กว้างขวาง ตันก๋งจึงว่าท่านจะไว้ใจให้ลิฮองซิหลันอยู่รักษาเมืองกุนจ๋ิวนั้น ข้าพเจ้าเห็นจะเสียแก่โจโฉ ฝ่ายเดียว แลเขาไทสันน้ันอยู่ข้างทิศใต้เมืองกุนจิ๋ว ทางใกล้กันประมาณแปดร้อยเส้น มีที่จาเพาะเดิร ตามซอกเขาแต่เปนทางลัดเร็ว เห็นโจโฉจะรีบยกมาทางนั้น ขอให้ท่านแต่งทหารหมื่นหนึ่ง ไปซุ่มอยู่ สองข้างทางซอกเขา ถ้ากองทัพหน้าโจโฉยกมาก็ให้สงบไว้ ต่อโจโฉมาถึงจึงให้รบกระหนาบ กองหน้า จะกลบั ไปช่วยทัพหลวงมิทนั ที เห็นจะจบั โจโฉได้โดยง่าย ลิโป้ได้ฟังดังนั้นจึงตอบ วา่ ซ่ึงเราจะตง้ั รบั โจโฉอยู่ ณ เมอื ง ปักเอ้ียงน้ัน ความคิดของเราเห็น ว่า จะแก้ไขรบพุ่งได้เปนหลายฝ่าย ซ่ึงจะแต่งทหารไปซุ่มอยู่นั้นเห็น จะป่วยการเปล่า แล้วลิโป้จึงให้ ลิฮองกับซิหลันคุมทหารไปรักษา เมอื งกนุ จ๋ิว ลโิ ป้จึงจัดแจงทหารต้ัง รับอยู่ ณ เมืองปกั เอี้ยง www.samkok911.com

ตอนที่ ๙ ๑๙๗ ฝ่ายโจโฉรู้ข่าวดังนั้นก็ยกทหารรีบมาถึงเขาไทสัน กุยแกจึงห้ามโจโฉว่า ที่เขาไทสันน้ีมีทาง จาเพาะเดิร เกลอื กลโิ ป้จะแตง่ ทหารมาซมุ่ อยู่ ขอใหท้ ่านหยดุ ทัพไว้กอ่ น แล้วแตง่ มา้ ใชใ้ หไ้ ปสอดแนมดู จึงจะได้คิดการสืบไป โจโฉได้ยนิ ดังนั้นก็หวั เราะ แล้วตอบว่า ลิโป้นั้นเปนคนหาความคิดมไิ ด้ ซ่ึงจะให้ ทหารมาซุ่มอย่นู ั้นเห็นเหลือความคิดลิโป้ บัดน้ีลิโป้ให้ลิฮองกับซิหลนั คุมทหารไปรกั ษาเมืองกุนจิ๋ว ตัว น้ันตั้งรบั อยู่ ณ เมอื งปักเอ้ยี ง แลว้ โจโฉใหโ้ จหยินคมุ ทหารเปนอันมาก ยกไปลอ้ มเมืองกุนจวิ๋ ไว้ โจโฉก็ ยกทหารไปจากเขาไทสัน ฝ่ายตันก๋งรู้ดังน้ันจึงว่าแก่ลิโป้ว่า โจโฉรีบ ยกมาด้วยกาลังโกรธ เห็นทหารทั้งปวงจะอิดโรย ขอท่านเร่งยกทหารออกรบเห็นจะมีชัยชนะแก่โจ โฉเปนมั่นคง ถา้ ละไวช้ า้ ทหารจะมีกาลงั ขึน้ จะเอาชัย ชนะยาก ลิโป้จึงตอบว่าเดิมเราต้ังตัวมาก็แต่ตัว ผู้เดียวกับม้า คิดทาการเที่ยวรบพุ่งมาจนได้ทหาร มากข้ึนถงึ เพียงนี้แล้ว เราจะคิดย่อท้อโจโฉน้ันหามไิ ด้ ให้โจโฉตงั้ คา่ ยม่ันลงแล้ว เราจะหกั เอาใหไ้ ด้ ฝ่ายโจโฉครั้นยกมาถึง ณ เมืองปักเอี้ยงก็ ให้ต้ังค่ายมน่ั ลงไว้ ครนั้ เวลารงุ่ เชา้ จงึ ยกทหารออกไป ตั้งอยู่นอกค่าย โจโฉจึงขับม้าข้ึนไปยืนอยู่หน้าทหาร เห็นลิโป้กับทหารเอกแปดนายยืนอยู่สองฝ่ายซ้าย เตียวเล้ยี ว (Zhang Liao) ขวา ซื่อเตียวเลี้ยวหน่ึง จงป้าหนึ่ง หลันเป้งหนึ่ง โซซนหนง่ึ เซ้งเหลียมหน่ึง บุยซกหน่ึง ซงเหียนหน่งึ โฮเสงหนง่ึ กับทหารเลวเปนอันมาก โห่ร้องอ้ือองึ มา โจโฉจึงเอาแซม่ า้ ช้หี นา้ ลิโป้แลว้ วา่ ตัวกับเราจะได้มีความผดิ กันสงิ่ ใดหามไิ ด้ เปนไฉนตวั จึงยกทหาร มาตเี อาเมอื งของเรา ลิโป้จึงตอบว่าเมืองเหล่านี้เปนของพระเจ้าเห้ียนเต้ ก็เหมือนหนึ่งของคนท้ังปวงซึ่งอยู่ใน แผ่นดิน ถ้าผู้ใดมีบุญแลเข้มแขงก็จะครอบครองเมืองได้เหมือนกัน เหตุใดท่านจึงว่าบ้านเมืองทั้งน้ี เปนของท่าน หามคี วามลอายไม่ แลว้ ลโิ ปจ้ ึงใหจ้ งป้าออกไปจับเอาตัวโจโฉ ๆ จงึ ให้งักจิ้นขับม้าออกรับ ด้วยจงปา้ ๆ กับงักจ้ินรบกนั ไดส้ ามสิบเพลง แฮหัวตนุ้ จงึ ขบั ม้าออกไปช่วยงักจิ้น เตยี วเล้ยี วเห็นดังนน้ั ก็ สามกก๊ วิทยา

๑๙๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ออกมารบด้วยแฮหัวตุ้น แลทหารส่ีนายรบกันเปนสามารถ ก็ มิได้แพ้ชนะกัน ลิโป้เห็นดังน้ันก็โกรธจึงขับม้าราทวนออกไป รบกับแฮหัวตุ้นงักจิ้น แลแฮหัวตุ้นงักจ้ินสู้ลิโป้มิได้ก็ขับม้าหนี ลิโป้น้ันขับม้าไล่ฟันเข้าไป ทหารโจโฉก็แตกพ่ายไป ลิโป้ก็ชัก ม้ากลับมา โจโฉเสียทีแก่ลิโป้ ก็คุมทหารกลับเข้าค่าย แล้ว ปรึกษากับทหารทั้งปวงว่า ลิโป้มีกาลงั กลา้ หาญ ผู้ใดจะคิดรบ พุ่งด้วยลิโป้ได้ อิก๋ิมจึงว่าข้าพเจ้าขึ้นไปดูบนเขา เห็นค่ายลิโป้ แฮหวั ต้นุ (Xiahou Dun) ฝ่ายทิศตวันตกนั้นผู้คนเบาบาง แลลิโป้รบชนะเข้าไปคร้ังน้ี เห็นจะมีใจกาเริบ ทหารก็จะประมาทมิได้รักษาค่าย เวลา กลางคืนวันนี้ขอใหย้ กทหารเข้าปลน้ เอาค่ายลโิ ป้เห็นจะได้โดยง่าย โจโฉเห็นชอบดว้ ย จึงเกณฑโ์ จหอง หนึ่ง ลเิ ตียนหน่งึ ลิยอยหนึง่ อิก๋มิ หน่ึง เตียนอยุ หนึ่ง กบั ทหารเลวประมาณสองหม่นื เตรยี มไว้ ฝา่ ยลโิ ป้ เม่ือกบั มาถึงคา่ ย จงึ ให้เลีย้ งดูแลว้ ปูนบาเหนจ็ ทหารทัง้ ปวงตามสมควร ตันก๋งจึงว่า ซึ่งโจโฉแตกไปเห็นจะมีความคิดกลับมาทาการ ข้าพเจ้าเห็นว่าค่ายตวันตกน้ัน ผู้คนเบาบาง ขอให้เกณฑ์ทหารเตมิ ไปรักษาไว้ให้ม่นั คง ลิโป้จึงตอบว่า โจโฉแตกไปเพราะเสียทแี กเ่ รา เห็นจะไม่คิดกลับมาทาการปล้นค่าย ตันก๋งจึงว่าท่านอย่าไว้ใจ อันโจโฉน้ันมีสติปัญญาชานาญในการ สงคราม ข้าพเจ้าเหน็ ว่าจะยกกลบั มาปล้นค่ายเปนมัน่ คง ลโิ ปเ้ ห็นชอบด้วย จงึ ให้โกซุ่นหนงึ่ งุยซกหนง่ึ โฮเสงหน่งึ คุมทหารเปนอันมาก ไปรกั ษาค่ายฝา่ ยตวนั ตกไวใ้ ห้มัน่ คง คร้ันเวลากลางคืนประมาณสองยามเศษ โจโฉจึงคุม โกซุน่ (Gao Shun) ทหารซ่ึงจัดไว้นั้น ยกอ้อมทางไปข้างทิศใต้ คร้ันถึงค่ายซึ่งต้ังอยู่ นั้น ก็ให้เข้าล้อมรอบไว้ แล้วโห่เข้าปลน้ หักเอาคา่ ยน้ันได้ ทหาร ซ่ึงอยู่ในนั้นก็แตกต่ืนหนีออกไปได้ งุยซกหนึ่ง โฮเสงหนึ่ง แลโกซุ่นหนง่ึ ซ่ึงลโิ ปใ้ ห้คุมทหารไปอยู่รักษาคา่ ยน้ัน ครน้ั มาใกล้ ค่ายเวลาสามยามเศษ เห็นทหารโจโฉปลน้ เอาค่ายได้ ก็คิดกลัว ลิโป้จึงคุมทหารออกรบจะเอาค่ายคืน โจโฉเห็นดังน้ันจึงคุม ทหารออกรบนอกค่าย เสียงทหารทั้งสองฝ่ายโห่ร้องอื้ออึงจน เวลาร่งุ ข้ึน www.samkok911.com

ตอนท่ี ๙ ๑๙๙ ฝ่ายลิโป้รู้จึงคุมทหารรีบมาค่ายทิศใต้ ม้าใช้เห็นจึงบอกแก่โจโฉว่าทัพลิโป้ยกทหารมา ใกล้จะถึงอยู่แล้ว โจโฉได้ฟังดังน้นั ก็ตกใจ จึงยก ทหารบ่ายหน้าจะหนีกลับไป โกซนุ่ งยุ ซก โอเสง เห็นโจโฉยกบ่ายหนีก็คุมทหารรบตามหลังมา พอพบทัพลโิ ปท้ ป่ี ากทาง จงึ ให้อกิ ิ๋มกบั งกั จ้นิ เข้า รบด้วยลิโป้เปนสามารถ อิกิ๋มงักจิ้นกาลังน้อย เห็นจะสู้ลิโปไ้ ม่ได้ ก็ชักม้ากลับมา พาโจโฉหนไี ป ข้างทิศเหนือ ลิโป้กับทหารทั้งปวงไล่ฆ่าฟันทหารโจโฉล้มตายเปนอันมาก แลโจโฉกับอิก๋ิมงักจิ้นคุม ทหารหนีมาถึงเนินเขาแห่งหน่ึง พอพบเตียวเลี้ยวกับโจป้าคุมทหารเปนสองกองต้ังรบกระหนาบไว้ โจโฉจึงให้โจหองกับลิยอยเข้ารบด้วยเตียวเล้ียวโจป้าเปนสามารถ โจหองลิยอยสู้มิได้ก็ชักม้ากลับมา พาโจโฉกับทหารหนีวกหลังไปทางทิศใต้ พอพบหลันเป้ง โจเสง เซ้งเหลียม ซงเหียน ส่ีคนคุมทหาร เปนสองกองต้ังรบกระหนาบไว้ ฝ่ายทหารโจโฉก็ชวนกันเข้ารบพุ่งหักหาญป้องกนั อยู่ แลโจโฉนั้นเห็นจวนตวั นัก ก็ขับม้ากบั ทหารห้าคน รบฝ่าหนีไปถึงเนินเขา ได้ยินเสียงประทัด แล้วเห็นทหารยิงเกาทัณฑ์ลงมาดังห่าฝน โจโฉ ชกั มา้ จะกลับมา ทหารท้งั ปวงเข้าลอ้ มรบสกัดได้ โจโฉตกใจจงึ ร้องวา่ ผู้ใดมีกาลังจงชว่ ยชีวิตเราครัง้ น้ี เตียนอุยไดย้ นิ โจโฉร้องดงั น้ัน จงึ วา่ ขา้ พเจา้ กาลัง เตยี นอยุ (Dian Wei) ตามมาท่านอย่าทุกข์เลย แล้วเตียนอุยก็ลงจากม้า จึงเอา ทวนสองเล่มหนีบลักแร้ไว้ แล้วชักเอาหอกซัดถือไว้ ประมาณสิบห้าเล่ม จึงสั่งทหารห้าคนซ่ึงมาด้วยกันว่า ถ้า เห็นพวกศัตรูตามมาใกล้ประมาณห้าวาก็ให้บอกเราด้วย แล้วก็นาหน้าม้าโจโฉฝ่าเกาทัณฑ์เข้าไป แลทหารลิโป้ตาม รบมาประมาณยสี่ บิ คน พวกโจโฉจงึ รอ้ งบอกแกเ่ ตียนอยุ วา่ ศัตรูตามมาใกล้ได้ห้าวาแล้ว เตียนอุยได้ยินก็หยุดอยู่ แล้ว เอาหอกซัดพุ่งไปเล่มไรก็ถูกทหารตกม้าตายเล่มนั้น จนส้นิ หอกซัดท่ีมือ ทหารซึ่งตามมาเหลือกลับไปแต่สี่คนห้าคน แลว้ เตียนอยุ กข็ ึ้นม้าพาโจโฉรีบหนีจะกลบั ไปค่าย สามก๊กวิทยา

๒๐๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ครั้นมาถงึ กลางทางพอเวลาเย็น ไดย้ ินทหารโหร่ ้องตามมาเปนอันมาก โจโฉจงึ เหลียวหลังไป เห็นลิโป้ขับม้ามาหน้าทหารทั้งปวง โจโฉก็ตกใจ แลทหารซึ่งตามมาห้าคนน้ันหิวโหยหากาลังมิได้ ม้านั้นก็ส้ินแรง ต่างคนก็ต่างหนีเอาตัวรอด แต่เตียนอุยน้ันตามโจโฉไป พอเห็นแฮหัวตุ้นคุมทหารลัด ทางออกมาข้างหลังโจโฉ แฮหัวตุ้นเข้ารบสกัดหน้าลิโป้ไว้จนเวลาพลบค่า พอฝนตกห่าใหญ่ลิโป้ก็ยก ทหารกลับไป ฝ่ายโจโฉก็พาแฮหัวตุ้นกับเตียนอุยกลับมา ณ ค่าย แล้วเอาเงินทองปูนบาเหน็จให้แก่ เตียนอยุ เปนอนั มาก ครั้นเวลารุ่งเช้าตันก๋งจึงว่าแก่ลิโป้ว่า เจ้าเมืองปักเอี้ยงน้ันหนีไป แลในเมืองน้ันมีเศรษฐีคน หนึ่งชื่อเตียนซี มีใจสัตย์ซ่ือเปนท่ีนับถือแก่ชาวเมืองทั้งปวง ถ้าเตียนซีจะว่าประการใดชาวเมืองก็ทา ตาม ขอให้หาเตยี นซอี อกมาว่ากลา่ ว ให้มีหนังสือไปถึงโจโฉว่า ท่านมีชัยแก่โจโฉแลว้ บัดน้ีให้โกซุ่นอยู่ รกั ษาเมอื งปักเอี้ยง ท่านยกทหารไปตเี อาเมอื งลหิ ยง ให้โจโฉยกทหารเข้าปล้นเอาเมอื งปักเอ้ยี ง เตียนซี จะคุมชาวเมืองรบกระหนาบ เราจึงลอบยกทหารเข้าไปอยู่ในเมืองปักเอี้ยงแล้วจะเอาฟืนมากองตรง ประตูท้ัง สี่ด้าน ถ้าโจโฉเข้ามาแล้วเราจึงจุดเพลิงเผาเมืองแลกองฟืนท้ังส่ีประตูข้ึน ถึงโจโฉจะมี ความคิดแก้ไขประการใดก็เห็นจะไม่พ้นมือเรา ลิโป้เห็นชอบด้วย จึงให้หาเตียนซีออกมา แล้วพูดจา ปลอบโยนเอาใจตามตันกง๋ ว่า เตียนซีกย็ อมทาตาม ลโิ ป้กับเตยี นซีก็พากนั กลบั เขา้ ไปในเมือง แล้วแต่ง หนังสือใหค้ นสนธิ ถือไปใหโ้ จโฉ ณ ค่าย โจโฉรบั เอาหนังสอื มาอ่านดู ในหนังสือนั้นว่าข้าพเจ้าเตียนซีคานบั มาถึงโจโฉ ซึ่งลิโป้เปนคน หยาบชา้ ยกทหารมาตีเมอื งปักเอ้ียงทาอันตรายแก่ราษฎรชาวเมอื ง ใหไ้ ด้ความเดือดร้อนน้นั บัดน้ีลโิ ป้ มีความกาเริบยกทหารไปตีเมืองลิหยง โกซุ่นโฮเสงอยู่รักษาเมือง ขอให้ท่านยกทหารเข้าไปปล้น ขา้ พเจ้าจะปักธงขาวไวเ้ ปนสาคญั แล้วจะคุมชาวเมอื งตีกระหนาบ เหน็ จะได้เมอื งคนื โดยงา่ ย ครน้ั แจง้ ในหนังสือดังนั้น โจโฉมีความยินดีหาสงสัยมิได้ จึงเอา เสอ้ื ผ้าใหแ้ กผ่ ู้ถอื หนงั สือมาเปนบาเหนจ็ แลว้ ให้ไปบอก แก่เตียนซีว่าเราจะทาตาม โจโฉจึงว่าเราเสียทหารครงั้ นกี้ ็จนความคิดอยู่แลว้ แลเตยี นซใี ห้หนังสอื มาว่าแก่เรา ดังน้ี อุปมาเหมือนจักษุมืดมีผู้มาช่วยนาทางให้ แล้วก็ ใหจ้ ดั แจงทหารเตรยี มไว้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๙ ๒๐๑ เล่าหัวจึงว่าลิโป้นั้นหาความคิดมิได้ก็จริง แต่ได้ เลา่ หวั (Liu Ye) เปนแม่ทัพใหญ่มีที่ปรึกษาเปนอันมาก ทั้งตันก๋งก็มี สติปัญญา ซึ่งท่านจะเช่ือเตียนซีจะยกทหารไปทาการน้ันก็ ตามเถิด แต่ให้มีดาริห์ยกเปนสามกอง ให้ตั้งกระหนาบไว้ นอกเมืองสองกอง ๆ หน่ึงให้ยกเข้าไปทาการ ฟังดูดีแลร้าย ในเมืองก่อน ถ้าเห็นไม่จริงต่อท่าน จึงให้ถอยทหารกองนั้น ออกมา โจโฉเห็นชอบด้วย จึงจัดทหารออกเปนสามกอง แล้วยกไปถึงเมืองปักเอี้ยง เห็นธงขาวปักอยู่ฝ่ายประตู ตวันตกเปนสาคัญตามคาเตียนซีว่า คร้ันเวลาเท่ียงคืนโฮเสงคุมทหารออกเปนกองหน้า โกซุ่นเปนกองหลังเปิดประตูด้าน ตวันออก ๆ มารบด้วยโจโฉ ๆ จึงใหเ้ ตียนอุยออกมารบด้วยโฮเสงเปนสามารถ โฮเสงแตกไป ทัพโกซุ่น กพ็ ากนั ถอยกลบั เขา้ เมือง เตียนอุยขบั ม้าไลต่ ามไปถงึ เชิงกาแพง พอคนใชเ้ ตยี นซถี อื หนังสือออกมาข้าง ประตูทิศตวันตกเอาหนังสือส่งให้โจโฉ ๆ อ่านดูเปนใจความว่า เวลากลางคืนวันนี้ข้าพเจ้าเตียนซีจะ เปิดประตูทศิ ตวนั ตกออกรับ ถ้าไดย้ นิ เสียงมา้ ฬอ่ แลว้ ก็ใหเ้ ร่งยกทหารตเี ข้าไปเถิด โจโฉมีความยนิ ดี จงึ สั่งให้แฮหวั ตุ้นคุมทหารป้องกนั ฝ่ายซ้าย ให้โจหองคมุ ทหารเปนฝา่ ยขวา โจกบั แฮหัวเอีย๋ น ลิเตยี น งกั จน้ิ เตยี นอุยคมุ ทหารเปนกองกลาง คร้นั เวลากลางคืนเปนเดอื นมดื ไดย้ ิน เสียงม้าฬ่อเห็นประตูฝ่ายตวันตกก็เปิด โจโฉจะให้ยกทหารเข้าไป ลิเตียนจึงห้ามโจโฉว่า ตัวท่านเปน แม่ทัพจะด่วนยกเข้าไปนั้นไม่ควร ข้าพเจ้าจะขออาสาเข้าไปก่อน ถ้าเห็นสุจริตต่อท่านแล้วจึงค่อยยก เข้าไป โจโฉจึงตอบว่าซ่ึงเรามิเข้าไปด้วยนั้นเห็นว่าทหารท้ังปวงจะมิพร้อมใจกันทา การ แล้วโจโฉก็ข่ี ม้ารีบขับไปหนา้ ทหารทั้งปวงถึงกลางเมอื ง มิไดเ้ หน็ ผคู้ นเดริ ไปเดิรมา โจโฉกค็ ดิ สด้งุ ใจ เห็นจะเปนกลอุบาย จึงร้องส่ังทหารทั้ง ปวงให้รีบกลับออกจากเมือง พอได้ยิน เสียงประทัดแลม้าฬ่อทหารโห่ร้องอื้อ อึงเปนอันมาก เห็นแสงเพลิงโพลงขึ้นท้ังส่ี ทิศ ติดลามไหมเ้ รือนราษฎรทัง้ เมือง สามกก๊ วิทยา

๒๐๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโจปา้ ขับม้าไลท่ หารโจโฉมาขา้ งทศิ ตวนั ออก เตียวเลย้ี วน้ันขับมา้ ไล่ทหารโจโฉกระหนาบ มาข้างทศิ ตวนั ตก โจโฉเห็นดงั นั้นกต็ กใจจงึ ขับมา้ หนีไปจะออกประตูทศิ เหนือ พบหลนั เป้งโจเสงขบั มา้ คุมทหารรบต้านหน้าไว้ โจโฉก็กลับม้าหนีไปจะออกประตูทิศใต้ พบโกซุ่นโฮเสงรบสกัดไว้ เตียนอุย ตามโจโฉไปเห็นดังนั้นก็ขับม้ารบฟันฝ่าทหารโกซุ่นโฮเสงออกไปนอกเมือง ได้ ครั้นเหลียวหลังมาไม่ เห็นโจโฉ เตียนอุยก็ตกใจ จึงรื้อกลับเข้าไปถึงประตูเมือง พอพบลิเตียนจึงถามว่าท่านพบโจโฉบ้าง หรือไม่ ลเิ ตยี นบอกวา่ เราก็เท่ยี วหาไมร่ ้วู า่ ไปแหง่ ใด เตยี นอุยจงึ ว่า ทา่ นรบี ออกไปซอ่ งสุมทหารของเรา ซ่ึงหนีออกไปได้น้ันอย่าให้แตกต่ืนไป เราจะกลับเข้าไปเที่ยวหาโจโฉ แล้วเตียนอุยรื้อรบฝ่าทหารลิโป้ เข้าไปเที่ยวหาโจโฉในเมือง คร้ันไม่พบก็ฟันฝ่าทหารออกมาถึงคูเมืองพบงักจ้ิน ๆ ถามเตียนอุยว่าพบ โจโฉหรือไม่ เตียนอุยบอกว่าเราเที่ยวหาถึงสองกลับสามกลับกม็ ิได้พบ งักจิ้นจึงชวนเตียนอุยกลับเขา้ ไปถึงประตูเมือง ทหารลิโป้ซึ่งอยู่บนเชิงเทินจึงเอาเพลิงพเนียงจุดชนวนโยนลงมา งักจิ้นตกใจขับม้า ถอยออกมา แต่เตียนอุยนัน้ ขบั ม้าฝ่าเพลิงพเนยี งเข้าไปได้ เทย่ี วหาโจโฉในเมอื ง ฝ่ายโจโฉเม่ือพลัดกับเตียนอุยนั้น ขับม้าฝ่าเพลิงหนีไปทางประตูทิศเหนือ พอ พบลิโป้ถือทวนขับม้ามา โจโฉกลัวจึงเอามือ ขวาข้ึนบังหน้าไว้ มือซ้ายขับม้าฝ่าเล่ียงเข้า ไปถึงหน้าลิโป้ ๆ ไม่ทันสังเกตคิดว่าทหาร ของตัว ก็เอาทวนเคาะสีสะลงแลว้ จึงถามวา่ เห็นโจโฉไปข้างไหน โจโฉไดย้ นิ ดังน้นั ก็เบอื น หน้าเสีย แล้วเอามือช้ีบอกว่า โจโฉขี่ม้า เหลอื งหนไี ปทางโน้น ลโิ ปม้ ไิ ดส้ งสัยคิดวา่ จริงกข็ บั มา้ กลับไปข้างหลัง โจโฉกร็ ับขับม้าจะหนอี อกไปทาง ประตตู วนั ออก พอพบเตยี นอยุ ๆ มีใจยินดีจงึ พาโจโฉรบฝา่ ทหารออกไปถงึ ประตูเมือง เหน็ กองฟืนซ่ึง เพลิงไหม้น้ันขวางทางอยู่ แลประตหู อรบก็ไหม้ด้วย เตียนอุยจึงเอาทวนเขี่ยเพลิงซึง่ ไหมก้ องฟืนใหพ้ น้ ทาง เตยี นอุยกน็ าออกไปถงึ ประตูเมอื ง แต่โจโฉน้ันออกมาพอถึงตรงประตู พอเพลิงไหมข้ อ่ื หอรบพลัด ลงมา ถูกท้ายม้าซึ่งโจโฉขลี่ ้มลงกบั กองเพลิงตาย แตโ่ จโฉนัน้ ดนิ้ ออกจากกองเพลิงได้ แตเ่ สือ้ แลผมกับ หนวดนั้นไหม้ โจโฉฉีกเส้ือท้ิงเสีย แล้วเอามือซ้ายขวาลูบดับเพลิงซึ่งไหม้หนวดแลผมนั้นดับแล้ว ก็ ออกมาจากประตูเมืองได้ เตีย นอุยเหลียวหลังมาเห็นดังน้ันก็โจนลงจากหลังม้า พอ แฮหวั เอี๋ยนมาทนั ก็ชว่ ยกันเข้าประคองโจโฉมาใหข้ น้ึ ม้าแฮหวั เอ๋ียน www.samkok911.com

ตอนที่ ๙ ๒๐๓ ฝ่ายทหารลิโป้ตามออกมาเปนอันมาก เตียนอุยกับแฮหัวเอี๋ยนก็รบป้องกันไปถึงค่าย พอรุ่ง ขึ้นแลเหน็ ทหารใหญน่ ้อยแตกหนีมาได้ ก็ชวนกันมาเยยี นโจโฉ ๆ หวั เราะแล้ววา่ ครงั้ น้ีเราเสยี รู้ จงึ เสีย ทหารเปนอนั มาก ตวั เรายังไมต่ ายก็จะคิดแก้แคน้ ลิโป้ให้จงได้ กยุ แกจงึ ว่าท่านจะคดิ แก้แคน้ ลโิ ป้ กเ็ รง่ คิดให้ทันที โจโฉจึงว่าท่านซ่ึงเตือนเราท้ังนี้ก็สมควร แลเขาม้าเล้งนั้นเปนทางจาเพาะเดิร เราจะยก ทหารไปซุ่มอยู่ข้างซอกเขา แล้วจะให้ทหารท้ังปวงซึ่งอยู่ในค่ายนั้นนุ่งขาวห่มขาวทาเปนร้องไห้รกั เรา ว่า เพลิงไหม้ลาบากมาถึงค่ายจึงตาย กิตติศัพท์ท้ังนี้รู้ถึงลิโป้ ๆ ก็จะกาเริบยกทหารมาตีค่ายเราทาง เขาม้าเล้ง เราจะน่ิงสงบไว้ เห็นทัพหน้าล่วงข้ึนมาถึงปากทาง เราจึงจะยกทหารออกตีตัดกองทัพลิโป้ ก็เห็นจะจับตัวลโิ ป้ได้โดยสดวก กุยแกจึงว่าซึ่งท่านคิดทั้งน้ีดีหาผเู้ สมอมิได้ โจโฉจึงส่ังแก่ทหารทั้งปวง ให้นุง่ ขาวห่มขาว แลว้ ทาร้องไห้รักเราว่าเพลิงไหมล้ าบากมาถงึ คา่ ยอยู่เวลาคา่ จงึ ตาย ให้กติ ตศิ พั ท์ทัง้ น้ี รูไ้ ปถึงทหารลิโป้จงได้ ทหารทงั้ ปวงก็ทาตาม โจโฉจึงจดั แจงทหารแล้วยกไปตงั้ ซ่มุ อยู่ ณ เขาม้าเลง้ ฝ่ายทหารลโิ ปร้ กู้ ติ ตศิ พั ท์วา่ โจโฉตายจึงเอาเน้อื ความบอกแกล่ โิ ป้ ลิโป้ไดฟ้ ังดงั นนั้ หมายใจว่า จรงิ จงึ ว่าคร้งั นจี้ ะสมความคดิ เราแลว้ เราจะยกไปตที หารโจโฉไว้เปนกาลัง แลว้ ก็จัดแจงทหารท้ังปวง ยกไปถึงเขาม้าเลง้ ทหารกองหน้าน้นั ยกล่วงออกไปถึงปากทางจะใกลถ้ ึงคา่ ยโจโฉ แลโจโฉนั้นเห็นได้ที จงึ ให้จุดประทัดสญั ญาข้ึน จึงยกทหารเขา้ ตตี ดั กลางทพั ลโิ ปแ้ ลว้ ใหท้ หารลอ้ มไว้ ลิโปน้ ั้นรบพ่งุ ต้านทาน เปนสามารถเสียทหารเปนอันมาก จึงพาทหารท่ีเหลือน้ันรบฝ่ากลับหลังมาเมืองปักเอ้ียง แล้วเกณฑ์ ทหารทัง้ ปวงข้ึนรักษาหนา้ ท่ีเชงิ เทนิ ไวม้ ั่นคง ฝา่ ยโจโฉกย็ กทหารกลับไปค่าย สามก๊กวิทยา

๒๐๔ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ขณะนั้นฝ่ายหัวเมืองตวันออกบังเกิดหนอนเปนอันมาก บ่อนเข้าในนาแลยุ้งฉางเสียทั่วท้ัง แผ่นดิน เข้าเปนราคาถังละห้าเหรียญ บันดาคนทั้งนั้นอดอยากล้มตาย บ้างก็ฆ่าฟันกันเอาเน้ือมากิน แลทหารในกองทพั โจโฉนน้ั กอ็ ดเขา้ ปลาอาหาร โจโฉจึงยกไปตัง้ อยู่ ณ เมืองเอียนเสีย ลโิ ปเ้ หน็ ดงั นั้น ก็ เกณฑท์ หารออกไปรกั ษาด่านเขตเมืองปักเอยี้ งไวท้ ุกตาบล www.samkok911.com