สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๒๓

ตอนท่ี ๒๓ ๔๗๓ ฝา่ ยเล่าป่อี าศรยั อยใู่ นเมอื งกิจิว๋ คดิ ถึงกวนอูเตยี วหยุ กบั ครอบครัวซ่งึ พลดั ไป มไิ ดร้ วู้ า่ เปนแล ตายประการใด ก็มีความทุกข์ร้อนมิได้ขาด อ้วนเส้ียวเห็นหน้าเล่าป่ีเสร้าหมองจึงถามว่า ท่านมีความ วิตกส่งิ ใด เลา่ ปีจ่ งึ บอกวา่ ตวั ข้าพเจา้ แตกมาได้พ่ึงท่านกพ็ ้นภัยแล้ว แต่คดิ ถึงครอบครวั แลนอ้ งท้ังสอง ซ่ึงพลัดไปนั้น มิได้รู้ว่าตายหรือเปนประการใด ประการหนึ่งได้เกิดมาเปนชายแล้ว คิดจะทานุบารุง แผ่นดินให้อยู่เย็นเปนสุข การท้ังปวงก็ไม่สาเร็จ ป่วยการเกิดมาเสียเปล่า ข้าพเจ้าจึงไม่สบายเพราะ เหตุฉน้ี อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังน้ันจึงว่า โจโฉทาการหยาบช้าต่อแผ่นดิน เรายกกองทัพไปตาบลลิหยง หวังจะกาจัดโจโฉเสยี พอเปนเทศกาลหนาวเราจงึ ให้งันเหลยี งคมุ ทหารตง้ั ค่ายอยู่ปลายแดนเมืองฮโู ต๋ ตัวเรายกกลับมา คร้ังนี้เปนฤดูร้อนแล้วท่านอย่าวิตกเลย เราจะยกทัพไปตีเมืองฮโู ต๋ อันครอบครัวแล นอ้ งท้ังสองนนั้ ถ้าจะเปนแลตายประการใดกจ็ ะรู้ขา่ ว สามก๊กวิทยา

๔๗๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) เตียนห้องได้ยินอว้ นเส้ียวว่าดังนั้นจึงว่า เม่ือโจโฉยกไปตเี มืองชีจว๋ิ นั้น ข้าพเจ้าไดว้ ่ากลา่ วให้ ท่านยกไปตีเมืองฮูโต๋เห็นจะได้โดยง่ายก็ไม่ยกไป บัดน้ีโจโฉได้เมืองชีจิ๋วแล้ว ยกกองทัพกลับไปรักษา เมืองฮูโต๋อยู่ ซ่ึงท่านจะยกไปกาจัดโจโฉคร้ังน้ีข้าพเจ้าเห็นไม่ได้ ด้วยทหารท้ังปวงพร้อมมูลอยู่ ขอให้ ท่านงดไว้ฟังข่าวดู ถ้ารู้ว่าโจโฉยกกองทัพไปกระทาย่ายีเมืองใด จึงค่อยยกทัพไปตีเมืองฮูโต๋เห็นจะได้ โดยง่าย อ้วนเสีย้ วได้ฟังดังนนั้ จึงว่าแก่เลา่ ป่วี า่ คาเตียนห้องทัดทานไว้ท่านจะเหน็ ประการใด เลา่ ปจ่ี ึง ว่า โจโฉทาหยาบช้ามิได้ยาเกรงพระเจ้าเหี้ยนเต้ เมืองฮูโต๋แลหัวเมืองทั้งปวงก็ได้ความเดือดร้อน ทุกวันน้ีบันดาคนท้ังปวงก็แจ้งอยู่ว่า ท่านมีใจสัตย์ซื่อต่อแผ่นดิน แลท่านมาน่ิงอยู่ไม่คิดกาจัดศัตรู ราชสมบัติเสียน้ันไม่ควร ประการหนึ่ง โจโฉจะมีความคิดแก่ข้ึน พระเจ้าเห้ียนเต้จะได้ความทรมาน พระทัยนกั ขอท่านดารหิ ์ดูจงควร อ้วนเส้ียวไดฟ้ งั ดงั น้นั กเ็ ห็นดว้ ย จึงให้เตรียมทหารไวใ้ ห้พร้อมกัน ได้ ฤกษเ์ มอ่ื ใดจะยกไป เตียนห้องจึงหา้ มอ้วนเสยี้ วว่า ครั้งนี้ทา่ นอยา่ เพ่อยกทพั ไป จงฟงั คาขา้ พเจา้ ก่อน อ้วนเส้ียวได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงว่าแก่เตียนห้องว่า เราคิดจะทานุบารุงแผ่นดิน ตัวบังอาจ ห้ามเราท้ังนี้จะให้พระเจ้าเหีย้ นเต้เปนอันตรายหรือ เตียนห้องเห็นอ้วนเสี้ยวโกรธก็ตกใจ จึงคุกเข่าลง คานับแล้วว่า ข้าพเจ้าว่าทั้งน้ีเปนความสุจริต ใช่จะคิดให้เปนอันตรายถึงพระเจ้าเหี้ยนเต้หามิได้ ถ้าทา่ นจะขนื ยกไปเหน็ จะเสียทีแก่โจโฉเปนม่ันคง อว้ นเส้ียวได้ยนิ เตยี นห้องว่าดังนั้น ก็ย่งิ มีความโกรธ เปนอันมาก ชักกระบี่ออกจะฟันเตียนห้องเสีย เล่าปี่จึงห้ามอ้วนเส้ียวว่า ท่านจะยกกองทัพไปทาการ สงคราม จะมาทาอันตรายชีวิตท่ีปฤกษาเสียนั้นไม่ควร อ้วนเส้ียวก็ฟังคาเล่าปี่ จึงให้เอาเตียนห้อง ไปจาคุกไว้ จอสิวเห็นอ้วนเสีย้ วเอาเตยี นห้องไปจาคุกไว้ดงั นั้นก็เสยี ใจ จึงเอาทรัพย์สง่ิ สินทั้งปวงของตวั นั้น แจกแก่บุตรภรรยาญาติพี่น้องแล้วว่า อ้วนเสี้ยวจะยกทัพไปครั้งนี้ ถึงมาทว่ามีชัยมา อันจะให้บาเหนจ็ สงิ่ ใดแก่เรานนั้ หามไิ ด้ ถา้ ไปทา การสงครามเพล่ียงพล้าแก่โจโฉ เห็นชีวิตเราจะ ไม่รอดมา ท่านท้ังปวงจงอยู่เปนสุขเถิด ภรรยา แลญาติพ่ีน้องได้ฟังจอสิวว่าดังน้ัน จึงมีความ สงสารกร็ อ้ งไห้รักจอสิวทกุ คน www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๓ ๔๗๕ อ้วนเส้ียวจึงให้หนังสือไปถึงงันเหลียง ซ่ึงคุม งันเหลยี ง (Yan Liang) ทหารอยู่ตาบลลิหยงนน้ั ให้เปนกองหนา้ ยกล่วงเขา้ ไปถึง เมืองฮูโต๋ จอสิวจึงห้ามอ้วนเส้ียวว่า ซึ่งท่านจะใช้ งันเหลียงคุมทหารเปนกองหนา้ ไปแต่ผู้เดียวนั้น ข้าพเจา้ เหน็ ไม่ควร ดว้ ยงนั เหลยี งเปนคนดือ้ ดึงมไิ ดร้ ูจ้ ักทีเสยี ทไี ด้ อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงว่างันเหลียงเปนทหาร เอกของเรา เหตุใดท่านจึงมาติเตียนดังน้ี จอสิวมิได้ตอบ ประการใด อ้วนเส้ียวก็ให้ม้าใช้เอาหนังสือไปให้แก่ งันเหลยี ง ๆ แจง้ ในหนงั สือแล้ว กย็ กกองทพั ตลี ว่ งเข้าไป ในแดนเมืองฮูโต๋ ถึงตาบลแปะแบ๊ก็ให้ตั้งค่ายม่ันอยู่ อ้วนเสยี้ วน้ันก็พาเล่าปี่ยกกองทัพหนนุ ไป ฝา่ ยเล่าเอียนเจ้าเมอื งตองก๋นุ รู้ว่ากองทัพอ้วนเสย้ี วยกมาถึงตาบลแปะแบ๊ จึงแต่งหนงั สือให้ ม้าใชไ้ ปแจ้งข้อราชการแก่โจโฉ ๆ แจ้งในหนงั สือดังนั้นก็จัดแจงทหารยกไป กวนอูรู้เนือ้ ความดังน้ันจึง เข้าไปหาโจโฉแล้วว่า ครั้งนี้ท่านจะยกไปรบอ้วนเสี้ยว ข้าพเจ้าจะขออาสาไปเปนทัพหน้า โจโฉจึงว่า การศึกแต่เพียงน้ีไม่พอจะรอ้ นถึงทา่ นกอ่ น แม้เราไปทาสงครามแก่อ้วนเส้ียวขดั สนประการใด จึงจะให้ มาเชญิ ทา่ นตอ่ ภายหลงั กวนอไู ด้ฟงั ดังนน้ั ก็ลาโจโฉกลบั มาทีอ่ ยู่ โจโฉจึงจดั ทหารสบิ ห้าหม่นื แยกออกเปนสามกอง แล้วยกออกจากเมอื งฮูโตไ๋ ปถึงกลางทาง พอม้าใช้เอาเน้ือความมาบอกว่า บัดน้ีทัพหน้าอ้วนเสยี้ วยกเข้ามาถงึ ตาบลแปะแบ๊แลว้ โจโฉร้ดู ังนน้ั จงึ สั่งทหารสองกองนั้นว่า ให้ตัดทางรีบลงไปต้านทานทัพอ้วนเส้ียวไว้ เราจะยกไปตาบลแปะแบ๊ แล้ว โจโฉก็คุมทหารห้าหมื่น รีบยกไปถึงตาบล แปะแบ๊ จึงตั้งค่ายโอบเข้าไว้ ใกล้กองทัพ งันเหลียงทางประมาณห้าสิบเส้น โจโฉจึง ข้ึนบนเนินเขา แล้วแลลงไปดูเห็นทหาร งันเหลียงนั้นประมาณสิบหม่ืนเศษ ต้ังค่าย อยู่เปนมั่นคง โจโฉจึงว่าแก่ซงเหียนว่า ท่านอยู่กับลิโป้น้ันเราได้ยินกิตติศัพท์ว่ามี ฝมี อื อยู่ ท่านจงคมุ ทหารไปรบกับงันเหลยี ง สามกก๊ วิทยา

๔๗๖ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ซงเหียนก็รับคาโจโฉแล้วขี่ม้า ถือทวนคมุ ทหารไปถึงหนา้ คา่ ยงนั เหลียง ๆ เห็นก็คุมทหารออกไปรบกับซงเหียน ได้สามเพลง งันเหลียงก็เอาง้าวฟัน ซงเหียนตกม้าตาย โจโฉเห็นดังนั้นก็ ตกใจ แล้วว่าทหารอ้วนเส้ียวคนนี้มีฝีมอื เข้มแข็งนัก งุยซกจึงว่า งันเหลียงฆ่า เพื่อนข้าพเจา้ เสีย ขา้ พเจ้าจะขออาสาไป ฆ่างันเหลียงเสียจึงจะหายแค้น โจโฉมี ความยินดี จึงเกณฑ์ทหารให้งุยซกยกออกไปรบกับงันเหลียงได้ยกหนึ่ง งันเหลียงเอาง้าวฟันงุยซกตัว ขาดออกไปเปนสองท่อน ทหารทั้งปวงก็แตกกลับมาค่าย โจโฉเห็นดังนั้นจึงปรึกษาทหารทั้งปวงว่า งนั เหลยี งคนน้ีมฝี มี ือกล้าหาญนกั ฆา่ ซงเหยี นงยุ ซกตาย ผู้ใดจะอาสาไปจบั งนั เหลียงมาได้ ซิหลงจึงรับว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาไปจับ งนั เหลยี ง (Yan Liang) งันเหลียงมาให้ได้ โจโฉก็เกณฑ์ทหารให้ซิหลงยกไป รบกบั งันเหลียงได้ยี่สิบเพลง ซหิ ลงทานฝมี ืองันเหลยี ง มิได้ก็ถอยกลับมาค่าย ทหารเห็นดังน้ันก็เสียใจ พอเวลาพลบคา่ ต่างคนก็ต่างรักษาค่ายมั่นอยู่ โจโฉจงึ ปรึกษาทหารท้ังปวงว่า ผู้ใดจะต้านทานงันเหลียงได้ ซิหลงจึงว่าข้าพเจา้ เห็นแต่กวนอูผเู้ ดยี ว มีกาลังจะรบ พุ่งด้วยงันเหลียงได้ โจโฉจึงตอบว่า คร้ันเราจะให้ไป หากวนอูออกมาบัดน้ี ถ้ากวนอูรบชนะแล้วก็จะไป จากเรา ซิหลงจึงว่าข้าพเจ้าเห็นว่าเล่าป่ีไปอาศรัย อ้วนเสี้ยวอยู่ แม้กวนอูฆ่าทหารอ้วนเส้ียวคนนี้เสียได้ อว้ นเส้ยี วรกู้ ็จะฆ่าเล่าปีเ่ สีย เมื่อเลา่ ปตี่ ายแลว้ กวนอกู ็ จะเปนสิทธ์ิอยู่แก่ทา่ น โจโฉเหน็ ชอบด้วย จึงใหท้ หาร รีบเข้าไปหากวนอู ทหารจึงเอาเนื้อความไปบอกแก่ กวนอวู ่า บดั นี้มหาอปุ ราชใหเ้ ชญิ ทา่ นออกไป www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๓ ๔๗๗ กวนอูแจ้งดังน้ัน จึงเข้าไปถึงประตูแล้ว บอกกับพ่ีสะใภ้ท้ังสองว่า บัดนี้โจโฉให้มาหาตัว ข้าพเจ้าไปจะให้ทาการศึก พ่ีสะใภ้ทั้งสองจึงว่า เจ้าจะไปก็จงมีชัยแก่ศัตรูเถิด แต่ฟังข่าวเล่าปี่ดู ด้วย กวนอูรับคาแล้วก็ลาพส่ี ะใภม้ าข้นึ ม้าเซ็กเธาว์ ถือง้าว พาทหารประมาณเก้าคนสิบคนรบี ออกไป ถึงค่าย โจโฉเหน็ กวนอูมาก็มคี วามยนิ ดี แล้วว่างนั เหลียงทหารอ้วนเสี้ยวมีฝีมือฆ่าซงเหียนงุยซกเสีย เราจึงให้ไปหาท่านมาหวังจะให้รบด้วยงันเหลียง กวนอูได้ฟังดงั น้ันจึงว่า ข้าพเจ้าจะขอออกไปดูท่วงทีก่อน โจโฉจึงพากวนอูขนึ้ ไปดูบนเนนิ เขา พอเหน็ งันเหลียงคุมทหารมาจะใกล้ถึงหน้าค่าย โจโฉจึงว่าแกก่ วนอูวา่ ท่านดเู ถิด ซ่ึงคนขี่ม้าก้ันร่มระย้าน้ันชอ่ื งันเหลียงเปนนายทหารทัพหน้า กวนอูจึงว่างันเหลียงคนน้ีหรือ ข้าพเจ้าพอจะสู้ได้อยู่ ท่านอย่าวิตก เลย ข้าพเจ้าจะตัดสีสะงันเหลียงมาให้ท่านจงได้ โจโฉจึงว่าแก่กวนอูว่า ท่านอย่าเพ่อประมาทดูหม่ิน งันเหลียงก่อน กวนอูจึงว่าข้าพเจ้าก็มีฝมี ืออยูบ่ ้าง ซึ่งว่าจะขออาสาไปตัดสสี ะงันเหลียงมาให้ท่านเห็น จะไมย่ ากนัก อุปมาเหมอื นเอาตะเกียบหยิบของกนิ ในโต๊ะ สามก๊กวิทยา

๔๗๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) เตียวเล้ียวได้ฟังดังนั้นจึงว่าแก่กวนอูว่า อันธรรมดาการศึกน้ัน ถ้าจะว่าส่ิงใดกับแม่ทัพ แม่กอง จงประมาณการใหแ้ นน่ อนก่อนจึงวา่ กวนอจู ึงว่าท่านอย่าวิตกเลย แลว้ กล็ าโจโฉข้นึ มา้ ควบฝ่า ทหารงนั เหลียงออกไป ฝ่ายทหารงันเหลยี งมิทันรูต้ ัว คร้นั เห็นกวนอคู วบม้าออกมากต็ กใจกลวั ต่างคน ต่างหลบหลกี ไปเปนอันมาก กวนอูนั้นขับม้าควบไปดว้ ยกาลังเร็ว จะใกล้ถึงม้างันเหลียง ๆ เห็นกวนอู นั้นหน้าแดงประหลาทกว่าทหารทัง้ ปวง ก็หมายใจว่าเปนนอ้ งเลา่ ปี่ จะบอกขา่ วเล่าปกี่ ็มิทัน พอกวนอู เอางา้ วฟนั งนั เหลยี งคอขาดตาย ทหารโจโฉเห็นดังนัน้ กพ็ ากันไล่ฆา่ ฟันทหารงันเหลียงตายเปนอนั มาก แล้วเก็บเครื่องศัตราวุธ กวนอูจึงตัดเอาสีสะงันเหลียงเข้ามาให้โจโฉ ณ ค่าย โจโฉเห็นดังน้ันก็มีความ ยินดี สรรเสริญกวนอวู ่า ตัวทา่ นมใิ ชท่ หารมนษุ ย์ อันมฝี มี อื รวดเร็วดงั นส้ี มเปนทหารเทพดา กวนอไู ดย้ นิ โจโฉวา่ ดังน้นั จึงแกลง้ ถอ่ มตัววา่ อนั ฝมี ือขา้ พเจา้ นี้เปนแต่ประมาณ นอ้ งขา้ พเจา้ เตียวหุยน้ัน มีกาลังฝีมือกล้าหาญยิ่งกว่าข้าพเจ้าอีก ถึงทหารสักร้อยหม่ืนป้องกันนายทัพอยู่ก็ดี เตยี วหุยกอ็ าจหกั เข้าไปตัดสีสะมาได้โดยเรว็ อุปมาดังหยิบเอาสม้ ในลัง โจโฉไดฟ้ งั ดงั นั้นก็คิดเกรงฝีมือ เตียวหุย จึงสั่งทหารให้เขียนอักษรไว้กับเส้ือทุกคนว่า ถ้าผู้ใดพบเตียวหุยอย่าเพ่อสู้รบ ให้รอฟังกาลัง ดกู อ่ น www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๓ ๔๗๙ ฝ่ายทหารงันเหลียงแตกกระจัดจายไปถึงกองทัพอ้วนเสี้ยว จึงบอกเน้ือความให้ฟังทุก ประการ อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ แล้วคิดสงสัย ว่าแต่ก่อนมามิได้ปรากฎว่าทหารโจโฉหน้าแดง หนวดยาว มีกาลังเข้มแขงฉนี้ ชีสิวจึงว่าซึ่งทหารคนน้ีหนา้ แดงหนวดยาว ข้าพเจ้าเห็นว่าจะเปนกวนอู นอ้ งเลา่ ปเี่ ปนม่ันคง อนั ผูอ้ ืน่ นนั้ ไมป่ รากฎ อว้ นเสี้ยวได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงว่าแกเ่ ลา่ ปว่ี ่า นอ้ งทา่ นไปเป นทหารโจโฉ แล้วมาฆ่าทหารเอกของเราเสียฉน้ี ก็เห็นว่าท่านเปนพวกโจโฉ แกล้งเข้ามาอยู่เปนไส้ศกึ จะเลีย้ งไวม้ ิได้ อว้ นเส้ียวกส็ งั่ ทหารใหเ้ อาตวั เล่าป่ีไปฆ่าเสีย เลา่ ปไ่ี ด้ฟังดังนนั้ กต็ กใจ จงึ ว่าแก่อว้ นเสีย้ วว่า เหตไุ ฉนทา่ นมาดูเบาฟังความข้างเดียวฉน้ี ขอ ท่านดาริห์ดูให้ควรก่อน ข้าพเจ้าเสียบ้านเมอื งแลครอบครัวสมัคพรรคพวกท้ังปวง จนยังแต่ตัวผู้เดียว มาพึ่งท่าน ก็เพราะโจโฉยกมาทาอันตราย กวนอูเตียวหุยน้องข้าพเจ้าน้ัน จะเปนหรือตายประการใดก็ ยังมิได้แจ้ง ซ่ึงทหารหน้าแดงหนวดยาวนั้น จะมีแต่กวนอูผู้เดียวหรือ ๆ ผู้อ่ืนจะมีอยู่บ้างท่านจง พิเคราะหด์ ใู หแ้ น่ก่อน อ้วนเสี้ยวเปนคนไม่ยงั่ ยืน ครั้นได้ฟังเล่าปี่ว่าดงั นั้นกก็ ลับโกรธชีสิววา่ ตวั เปนคน หาปญั ญาไม่ แกลง้ มาเจรจาจะใหเ้ ราฆ่าเลา่ ป่เี สีย แล้วอ้วนเส้ยี วก็ชวนเล่าปี่กนิ โตะ๊ คิดอ่านจะยกไปแก้ แค้นโจโฉ สามกก๊ วิทยา

๔๘๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) บุนทิวจึงว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า ทหาร โจโฉฆ่างันเหลียงเสียนั้น ข้าพเจ้าจะขออาสาไป รบโจโฉ อ้วนเสี้ยวได้ฟังดังนั้น เห็นว่าบุนทิวมี กาลังมาก สูงหกศอกหน้าดาดุจดังหมี แล้วฝีมือ กล้าหาญพอจะสู้รบกับทหารโจโฉได้ จึงว่าซึ่ง ท่านรับอาสาคร้ังนี้เรามีความยินดีนัก แล้ว อ้วนเส้ียวจึงเกณฑ์ทหารสิบหม่ืน จัดแจงเรือรบ จะให้บุนทิวยกข้ามแม่น้าฮองโหไปรบกับโจโฉ ชีสิวจึงว่าแก่อ้วนเส้ยี วว่า โจโฉเปนคนมีความคิด ได้ชัยชนะก็มีใจกาเริบ ซ่ึงท่านดูเบาให้บุนทิวยก ข้ามแม่น้าไปนั้น เกลือกโจโฉจะเกณฑ์ทหารมา คอยสกัดตีกลางทางก็จะเสยี ทีเปล่า อ้วนเส้ยี วได้ ฟงั ดังนัน้ กโ็ กรธ จึงด่าชีสวิ วา่ อา้ นคนหาปัญญาไม่ มันคิดอ่านแต่จะให้เราเสียการ ชีสิวมิได้ตอบ บนุ ทิว (Wen Chou) ประการใด จึงลุกออกไปภายนอกแล้วทอดใจ ใหญ่ จึงว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า ผู้ซึ่งเปนนายทัพนายกอง แม้คิดการได้ตลอดทหารท้ังปวงก็ไม่เปน อันตราย บัดนอ้ี ้วนเส้ยี วทาการสงครามดูหมน่ิ โจโฉ เราเห็นการจะไมต่ ลอด ชว่ ยว่ากลา่ วตกั เตือนกม็ ไิ ด้ เชื่อฟัง ท่านท้ังปวงจะเอาทรากศพมาทิ้งไว้ตาบลน้ีเปนมั่นคง แต่วันนั้นมาชีสิวก็ทาเปนป่วย มิได้คิด อา่ นปรึกษาดว้ ยอ้วนเสยี้ ว ในขณะน้ันอ้วนเส้ียวก็เรง่ จัดแจงใหบ้ ุนทวิ ยกไป เล่าปี่จึงว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า ข้าพเจ้ามาอยู่กับท่านก็ได้ความสุข ท่านมีคุณแก่ข้าพเจ้าเปน อันมาก ข้าพเจ้าจะขออาสาไปกับบุนทิวจะได้แทนคุณท่าน ประการหนึ่งจะได้สืบดูให้เห็นว่า ทหาร หน้าแดงหนวดยาวนัน้ จะเปนกวนอูหรือ ๆ ผู้ใด อ้วนเส้ียวได้ฟังดงั น้ันก็มีความยินดี จึงว่าแก่บุนทิวว่า เล่าปเี่ ปนคนมสี ติปญั ญา เราจะให้ไปกับทา่ น จะได้ชว่ ยกนั คดิ อ่านทาสงครามกบั โจโฉ บนุ ทิวจึงตอบวา่ เล่าปี่เปนคนมีสติปัญญาก็จริง แต่กลัวฝีมือโจโฉอยู่ ซ่ึงท่านจะให้เล่าปี่ไปกับข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้าจะ แบ่งทหารสามหมนื่ ให้เล่าปี่ยกไปกองหน่ึงต่างหาก อ้วนเส้ียวเห็นชอบด้วยจึงเกณฑ์ทหารสามหมน่ื ให้ เล่าปี่ยกไปเปนกองหลัง ครั้นได้ฤกษ์ดี บุนทิวก็ลาอ้วนเส้ยี วยกทหารเปนกองหน้าข้ามแม่น้าฮองโหไป แต่เล่าปอ่ี อกจากที่ยงั มไิ ด้ข้ามแม่นา้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๓ ๔๘๑ ฝ่ายโจโฉคร้ันได้ชัยชนะก็มีความยินดี จึงแต่งหนังสือเสนอความชอบกวนอู ให้ทหารถือข้ึน ไปกราบทูลพระเจ้าเห้ียนเต้ พระเจ้าเหี้ยนเต้แจ้งดังนั้นก็ดีพระทัย จึงพระราชทานตราสาหรับท่ีให้ กวนอูเปนห้ันสือแต่งเฮา แปลภาษาไทยว่าเปนขุนนางผู้ใหญ่ในพระเจ้าเห้ียนเต้ ทหารรับเอาตรา สาหรับท่ีแล้ว ถวายบังคมลากลับไปหาโจโฉ ๆ จึงเอาตราน้ันให้กวนอู พอม้าใช้เอาเน้ือความมาบอก โจโฉวา่ บดั นีอ้ ว้ นเส้ยี วให้บนุ ทิวคมุ ทหารประมาณเกา้ หมน่ื สิบหม่ืนยกขา้ มแม่นา้ ฮองโหมา โ จ โ ฉ ไ ด้ ฟั ง ดั ง น้ั น ก็ จั ด แ จ ง เ อ า ท ห า ร ก อ ง ห ลั ง ยกมาเปนกองหน้า เอาทหารกอง หน้ามาเปนกองหลัง แล้วให้คุมเอา เกวียนซึ่งบันทุกสเบียงน้ันไปหน้า ทหารท้ังปวง ลิยอยจึงว่าแกโ่ จโฉว่า เหตุไฉนมหาอุปราชจึงเอาเกวียน ส เ บี ย ง อ า ห า ร ม า ไ ว้ ห น้ า ท ห า ร ท้ังปวง โจโฉจึงตอบว่า เรายกไป ทาสงครามทุกครั้ง เอาสเบียงอาหารไว้ภายหลังมักเปนอันตราย มาครั้งน้ีเราจึงให้คุมสเบียงไปก่อน ลิยอยจึงว่าแม้พบกองทัพอ้วนเสี้ยวกลางทาง ทหารซ่ึงคุมสเบียงไปน้ันไม่ชานาญในการรบ จะมิเสีย สเบียงอาหารเสียหรือ โจโฉจึงว่าท่านอย่าวุ่นวายไปเลย ซ่ึงจะได้จะเสียประการใด นานไปจึงจะเห็น ความคิดเรา แล้วโจโฉก็รีบยกทัพไปถึงกลางทาง ทัพหน้าโจโฉพบทัพบุนทิว ได้รบพุ่งกันเปนสามารถ กองลาเลียงโจโฉซึ่งคมุ สเบียงไปนั้นไมส่ ันทัดในการส้รู บ ก็แตกกระจัดกระจายไปทิ้งสเบียงอาหารเสยี ทหารบุนทิวได้สเบยี งแลอาวธุ เปนอันมาก ฝ่ายกองลาเลียงซึ่งแตกน้ัน จึงเอาเนื้อความมาบอกโจโฉว่า ทหารบุนทิวตีเอาสเบียงไปได้ ครัน้ จะรบี มาบอกทา่ นก็ไมท่ นั ที บัดนี้ทหารบนุ ทวิ กต็ ีรุกลงมา โจโฉได้ฟังดงั น้ันมไิ ดต้ อบประการใด พอ แลเห็นเนินเขาริมทาง จึงพาทหารทง้ั ปวงเข้าไปแอบเนินเขาอยู่ แล้วให้ทหารลงจากม้าถอดเกราะเสยี แต่ทหารท่ีใกล้ตัวโจโฉน้ันให้ถืออาวุธไว้ แลทหารท้ังปวงเห็นกองทัพบุนทิวยกมาใกล้ก็ตกใจ ชวนกัน วุน่ วายว่าจะถอยไปอยู่ ณ ค่ายแปะแบ๊ สามกก๊ วิทยา

๔๘๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ซุนฮิวนั้นรู้อัชฌาสัยโจโฉ คร้ันเห็นทหารระส่าระสายดังนั้น จึงห้ามทหารท้ังปวงว่าอย่าว่นุ วายไป เลย คร้ังน้ีเราได้ทีอยแู่ ล้ว โจโฉไดย้ ิน ซุนฮิวว่าก็ชอบใจ จึงหัวเราะแล้ว พยักหน้าให้ซุนฮิว ฝ่ายทหารบุนทิว ครั้นยกมาเห็นกองทัพโจโฉอยู่ใน เงื้อมเขามิได้ต้ังมั่น แลบุนทิวกับ ทหารทั้งปวงมีใจกาเริบ ก็เข้าตีชิงมา้ อาวุธเร่ียรายไม่เปนกระบวนทัพ ฝ่ายโจโฉได้ทีแล้วก็ให้ทหารออกรบพุ่ง ล้อมบุนทิวกับทหารเลวไว้ บุนทิวนั้นรบพุ่งป้องกันเปนสามารถ เห็นจะต้านทานมิได้ก็ขับม้าฝ่าทหารหนีออกจากท่ีล้อมไปแต่ตัว ผู้เดียว โจโฉอยู่บนเขาเห็นดังนั้นจึงร้องว่า บุนทิวเปนทหารเอกของอ้วนเส้ียวควบม้าหนีไปโน่นแล้ว ผู้ใดอาสาจะจับตัวให้เราได้ เตียวเลี้ยวกับซิหลงไดฟ้ ังโจโฉวา่ ก็รบั บุนทิว (Wen Chou) อาสา แล้วขับม้าไล่ตามบุนทิวเหลียวมาเห็น ทหารทงั้ สองขบั มา้ ตามมา บนุ ทิวกย็ ิงเกาทณั ฑ์ ไปถูกภู่หมวกเตียวเลี้ยวขาด เตียวเลี้ยวเห็น ดังนั้นก็โกรธ จึงขับม้าไล่เข้าไปก่อนม้าซิหลง หวังจะจับบุนทิวให้ได้ บุนทิวซ้ายิงเกาทัณฑ์มา อีกถูกหน้าผากเตียวเลี้ยวล้มลง บนทิวก็ชักม้า กลับมาจะเอาง้าวฟนั เตียวเล้ียว พอซิหลงขบั ม้า มาทันเอาง้าวรับงา้ วบุนทิวไว้ได้ ซหิ ลงกับบุนทิว รบกันอยู่ได้สามสิบเพลง พอทหารบุนทิวท่ีข้าง หลังหนุนมาเปนอันมาก ซิหลงเห็นจะเสียที ก็พาเตียวเลี้ยวถอยกลับมาหาโจโฉ บุนทิวก็คุม ทหารไลไ่ ป www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๓ ๔๘๓ ฝ่ายกวนอูเห็นดังนั้น ก็ถือง้าวพาทหารสิบเอ็ดสิบสองคนออกสกัดหน้าบุนทิวไว้ แล้วร้องว่า อ้ายพวกศัตรูขับม้าหนีจะไปแห่งใด บุนทิวได้ยินดังน้ันก็โกรธ จึงขับม้าเข้ารบได้สามเพลง บุนทิวเห็น จะต้านทานมิได้ก็ชักม้าถอยหนีจะกลับไปหากองทัพเล่าปี่ กวนอูขับม้าเซ็กเธาว์ไล่ไปด้วยฝเี ท้าอนั เร็ว ถึงฝั่งแม่น้าฮองโหทันม้าบุนทิวเข้า กวนอูจึงเอาง้าวฟันบุนทิวตกม้าตาย โจโฉอยู่บนเนินเขาแลเห็น ดังน้ัน ก็ให้ทหารไล่ฆ่าฟันทหารบุนทิวล้มตายเปนอันมาก ทหารซึ่งเหลือนั้นก็แตกกระจัดกระจาย สเบยี งแลอาวุธซงึ่ เสียไปน้ันก็ได้คืนมาสนิ้ สามกก๊ วิทยา

๔๘๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๓ ๔๘๕ ฝ่ า ย เ ล่ า ปี่ ย ก ท ห า ร ส า ม ห มื่ น หนุนมา ยังมิทันข้ามแม่น้า ไปพบทหารซึ่ง แตกมาน้ันบอกเน้ือความว่า บัดน้ีมีทหาร หน้าแดงหนวดยาวคนน้ันมาฆ่าบุนทิวเสีย อีก เล่าป่ีรู้ดังน้ันก็ตกใจ จึงขับม้ารีบไปถึง ชายป่า แลไปฟากข้างโน้นเห็นทหาร โจโฉเปนอันมาก มิได้เห็นตัวกวนอู เห็นแต่ ธงแดงเขียนอักษรช่ือวา่ กวนอู เลา่ ปี่มีความ ยินดี จึงคิดแต่ในใจว่า กวนอูน้องเรายังอยู่ ครั้นจะคอยให้เห็นตัวกวนอู พอทหารโจโฉลงเรือข้ามมา เล่าปก่ี ต็ กใจจงึ พาทหารถอยกลบั มา ฝ่ายทหารบุนทิวซ่ึงแตกมาน้ัน ก็เอาเนื้อความมาบอกกัวเต๋ากับสมิ โพยว่าทหารโจโฉซึ่งหนา้ แดงหนวดยาวช่ือกวนอู มาฆ่าบุนทิวเสียอีก กัวเต๋าสิมโพยได้ฟังดังน้ัน ก็เอาเน้ือความไปแจ้งแก่ อว้ นเสีย้ วทุกประการ อว้ นเสย้ี วได้ฟงั ดังน้นั ก็โกรธ จงึ วา่ อ้ายเล่าปีห่ ยู าวมนั แกล้งใหน้ ้องมันมาฆ่าทหาร เอกกเู สียถงึ สองคน พอเหน็ เลา่ ป่เี ดริ เขา้ มา อว้ นเสยี้ วจงึ สัง่ ใหเ้ อาตัวเล่าปไี่ ปฆา่ เสีย เล่าปีจ่ ึงถามว่า โทษขา้ พเจ้ามีผิดสง่ิ ใด ท่านจึงจะเอาข้าพเจา้ ไปฆา่ เสียดงั น้ี อ้วนเสี้ยวจึงตอบ ว่า คร้ังก่อนเราก็ยกโทษเสียทีหน่ึงแล้ว บัดน้ีตัวแกล้งให้น้องของตัวมาฆ่าทหารเอกเราอีกเล่า เหตุใด ตัวจงึ ว่าไมม่ โี ทษ เลา่ ป่ีจงึ ว่าถงึ กระน้นั ก็ดี ขอใหข้ า้ พเจา้ แจง้ เนื้อความแกท่ ่านสักข้อหนง่ึ ก่อน ถงึ จะฆา่ เสียก็ตามเถิด แล้วว่าแต่ก่อนนั้นโจโฉมีใจรังเกียจข้าพเจ้าเปนอันมาก คิดจะฆ่าข้าพเจ้าเสีย บัดน้ีรู้ว่า ข้าพเจ้ามาสานักอาศรัยอยกู่ บั ทา่ น จะเปนกาลังคดิ การสบื ไป จึงแกล้งใช้กวนอูมาใหฆ้ ่าทหารท่านเสีย ถ้าท่านแจ้งก็จะโกรธข้าพเจ้า อุปมาเหมือน โจโฉยืมมือท่านให้ฆ่าข้าพเจ้าเสีย กวนอูเห็น จะไม่รู้ว่าข้าพเจ้ามาอยู่กับท่าน จึงอาสาโจโฉ มาฆ่าทหารทา่ นเสีย ถ้าข้าพเจ้ามหี นังสือไปถึง กวนอูรู้แล้วก็จะมาหาข้าพเจ้า ได้เปนกาลัง ท่านสืบไป ซ่ึงท่านเสยี ทหารสองคนน้ัน อุปมา เหมอื นหนง่ึ เสียเนอ้ื สองตวั ถา้ ท่านไดก้ วนอูมา ไว้เหมอื นหน่ึงเสอื เหน็ จะดีกวา่ เนอื้ สองตัวอีก สามก๊กวิทยา

๔๘๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) อว้ นเสยี้ วได้ฟังดังนน้ั กม็ ีความยินดี จึงวา่ แก่สิมโพยกัวเต๋าว่าตัวทง้ั สองนีค้ ดิ อา่ นยยุ งจะให้เรา ฆา่ เลา่ ป่ี ซง่ึ มสี ติปัญญาสัตย์ซ่ือต่อแผน่ ดินเสีย คนทง้ั ปวงรูไ้ ปก็จะครหานินทาเรา แลว้ ขบั สมิ โพยกัวเตา๋ เสีย จึงเชิญเล่าปี่มาน่ังแล้วว่า ถ้าเราได้กวนอูมาไว้ก็จะดีกว่างันเหลียงบุนทิวสิบส่วนอีก เล่าป่ีจึงแต่ง หนังสือซึ่งจะให้ไปถึงกวนอูแล้วส่งให้อ้วนเสี้ยวดู อ้วนเส้ียวก็รับหนังสือมาอ่านดู แล้วจัดผู้ซึ่งจะถือ หนังสือไปให้กวนอูน้ันยังไม่มีผู้ใดจะรับอาสาก่อน อ้วนเสี้ยวจึงให้ถอยกลับลงมาต้ังอยู่ตาบลบูเอี๋ยง นายกองทหารต้งั ค่ายรายกนั ลงไปทางประมาณห้าร้อยเส้น ให้รกั ษาค่ายม่นั อยูม่ ิได้ยกไปรบพุ่งโจโฉ ฝ่ายโจโฉก็ให้ตั้งค่ายอยู่ ตาบลกัวต่อ ครั้นอ้วนเสี้ยวไม่ยกมา รบพุ่งก็ให้แฮหัวตุ้นคุมทหารอยู่ รักษาค่าย แล้วโจโฉก็พากวนอูยก กองทัพกลบั มาเมอื งฮโู ต๋ แล้วให้แต่ง โต๊ะเลี้ยงกวนอูแลทหารท้ังปวง โจโฉจึงว่าแก่ลิยอยว่า ซ่ึงเราให้กอง ล า เ ลี ย ง ขึ้ น ไ ป เ ป น ก อ ง ห น้ า น้ั น ท่านมิได้ล่วงรู้เราคิดกลศึก จึงว่า กล่าวทัดทานเรา แต่ซุนฮิวน้ันรู้ความคิดเราผ้เู ดียว ทหารท้ังปวงซ่ึงกินโต๊ะอยู่ได้ฟังดังนั้น ก็สรรเสรญิ โจโฉว่ามสี ติปัญญาคดิ กลศึกหาผเู้ สมอมิได้ ขณะนั้นพอม้าใช้ถือหนังสือบอกมาแจ้งข้อราชการแก่โจโฉว่า โจหองซ่ึงให้รักษาเมอื งยีหลา บอกมาว่า มีนายโจรสองคนชื่อเล่าเพ็กหนึ่ง ก๋งเต๋าหนึ่ง คุมพวกเพ่ือนมาเปนอันมาก เที่ยวทาร้ายแก่ ราษฎรในหัวเมอื งยหี ลา โจหองคุมทหารไปรบเปนหลายครัง้ เห็นเหลอื กาลงั นักจงึ บอกขอกองทัพเข้า มาให้ยกไปช่วย กวนอูรู้เหตุดงั นั้น จึงว่าแก่โจโฉว่า ซึ่งพวกโจรทาหยาบช้าดังนี้ ข้าพเจ้าจะขออาสาไป ปราบปรามให้ราบคาบจงได้ โจโฉจึงว่าท่านไปทาสงครามมีความชอบ เหน่ือยมายังมิได้ปูนบาเหน็จ ซึง่ ท่านจะอาสาไปปราบโจรนั้นยงั ไม่ควร กวนอูจงึ ตอบวา่ ขา้ พเจ้านี้ถ้างดอย่มู ไิ ด้ทาการศึกกม็ ักให้ป่วย เจ็บ มหาอุปราชจงเมตตาปล่อยให้ข้าพเจ้าไปทาการศึกเถิดจงึ จะมคี วามสบาย โจโฉได้ฟังดังน้ันจงึ วา่ ท่านจะไปทาการศึกก็ตามใจ ซึ่งเราว่าน้เี พราะมคี วามปรานี แลว้ โจโฉกเ็ กณฑ์ทหารห้าหมืน่ ให้อิกิ๋มกบั งกั จ้ินไปดว้ ย กวนอูอิกิ๋มงกั จิ้นกล็ าโจโฉคุมทหารยกออกจากเมืองฮูโต๋ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๒๓ ๔๘๗ ซนุ ฮกจึงเขา้ ไปว่าแก่โจโฉวา่ ซึ่งทา่ นใช้ให้กวนอไู ปทัพครั้งน้ีข้าพเจ้าเหน็ ว่ากวนอจู ะสืบเสาะ ฟังข่าวเล่าป่ี ถ้ารู้ว่าเล่าปี่อยแู่ ห่งใดกวนอูก็จะไปหา โจโฉจึงตอบวา่ เมื่อเราไดใ้ ห้ไปแลว้ ครั้นจะคืนคา ให้หากลับมากไ็ ม่ควร สืบไปเรามิใหก้ วนอูไปทัพอกี ฝ่ายกวนอูยกกองทัพไปถึงแดนเมืองยีหลาก็ให้ตั้งค่ายมั่นอยู่ คร้ันเวลากลางคืนกองตะเวน จับได้เชลยสองคน คุมเอาตัวมาให้แก่กวนอู ๆ เห็นซุนเขียนจึงคิดแต่ในใจว่า ซุนเขียนอยู่ที่ไหนเขาจงึ จับตัวมาได้ กวนอูจึงขับคนท้ังปวงให้ออกไปอยู่ข้างนอก แล้วถามซุนเขียนว่า ต้ังแต่เราแตกโจโฉครั้ง น้ันตา่ งคนต่างพลัดกันไป บัดนที้ ่านมาอย่แู หง่ ใดเขาจงึ จับมาได้ ซุนเขียนจึงบอกว่า เมื่อข้าพเจ้าแตกมานั้นพลัดกันกับ เล่าป่ี ข้าพเจ้ามาอาศรัยอยู่ด้วยเล่าเพ็ก ณ เมืองยีหลา แล้ว ซุนเขียนจึงถามกวนอูว่า เหตุใดท่านจึงไปอยู่กับโจโฉ แลพี่สะใภ้ ของทา่ นทัง้ สองน้นั ยังปรกติอยหู่ รือ กวนอจู ึงเอาเน้ือความแต่หลัง เล่าให้ซุนเขียนฟังทุกประการ ซุนเขียนจึงบอกแก่กวนอูว่า ข้าพเจ้าได้ยินกิตติศัพท์ว่า เล่าปี่ไปอยู่ด้วยอ้วนเส้ียวเจ้าเมืองกิจ๋ิว ซึ่งข้าพเจ้ามาอยู่กับเล่าเพ็กนี้ ข้าพเจ้าก็ได้ว่ากล่าวเกล้ียกล่อม เล่าเพ็งก๋งเต๋าก็ยอมจะเข้าอยู่กับเล่าปี่ จะช่วยคิดการกาจัดโจโฉ เสียให้จงได้ บัดนี้เล่าเพ็กรู้ข่าวว่าท่านยกทัพมา จึงให้ทหารคนนี้ นาทางมาหวังจะให้ข้าพเจ้าแจ้งเนื้อความแก่ท่านว่า เวลาพรุ่งน้ี ซุนเขยี น (Sun Qian) เล่าเพ็กกับก๋งเต๋าจะยกมารบ แล้วจะทาเปนเสยี ทีถอยไป ให้ท่าน มีความชอบไว้แกโ่ จโฉ แล้วจะใหพ้ าพี่สะใภ้ทงั้ สองไปหาเลา่ ปี่ ณ เมืองกจิ ว๋ิ กวนอูได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงว่าบัดนี้เรารู้ข่าวเล่าป่ีแล้ว ก็จะพาพ่ีสะใภ้ท้ังสองไปหา เล่าป่ี ถึงอ้วนเสยี้ วรู้ว่าเราฆ่าทหารท้ังสองเสยี จะฆ่าชีวติ เราเสยี กต็ ามเถิด ขอแต่ให้เห็นหน้าพี่เราก่อน เม่ือเรามีชัยชนะแก่เล่าเพ็กแล้ว เราจะกลับเข้าไปเมืองฮูโต๋ จะลาโจโฉแล้วจึงจะพาพ่ีสะใภ้เราไปหา เล่าปี่ ซนุ เขยี นจึงวา่ ข้าพเจ้าจะไปหาเล่าป่กี อ่ น ฟงั กิตติศัพท์ดูวา่ อ้วนเสี้ยวจะโกรธท่านหรือประการใด ถา้ ได้ข่าวดแี ลรา้ ยแล้ว ขา้ พเจา้ จะรีบกลบั มาบอกท่าน กวนอไู ด้ฟังกม็ ีความยนิ ดนี ัก เวลาประมาณสาม ยามจึงให้ทหารท่ีสนิธน้ัน ลอบส่งซุนเขียนกับทหารคนหนึ่งน้ันออกไปจากค่าย ครั้นเวลารุ่งเช้ากวนอู จงึ จดั แจงทหารยกไปจะรบกับพวกโจร สามกก๊ วิทยา

๔๘๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ก๋งเต๋า (Gong Du) ฝ่ายก๋งเต๋าครั้นรู้ว่ากวนอูยกมาก็คุมทหารยก ออกไป กวนอูเห็นดังน้ันก็ขับม้าข้ึนไปหน้าทหารทั้งปวง แล้ว แกล้งร้องว่าแก่ก๋งเต๋าว่า เหตุใดตัวจึงคบพวกเพ่ือนเปนโจร คิดการขบถต่อแผ่นดิน ก๋งเต๋าจึงตอบว่าเราจะได้เปนขบถต่อ แผ่นดินน้ันหามิได้ ตัวท่านอีกเปนคนไม่รู้จักคุณนาย บัดนี้ เล่าปีน่ ายของตัวไปอยูก่ ับอว้ นเส้ยี ว เหตุใดตัวจงึ มาทาราชการ เข้าด้วยโจโฉ ตัวจะเปนขบถต่อเล่าป่ีหรือ กวนอูมิได้ตอบ ประการใด ก็ขบั มา้ เข้ารบกับก๋งเตา๋ ไดห้ ้าเพลง ก๋งเต๋าทาชกั มา้ หนี กวนอูขับมา้ ไล่ไป ก๋งเตา๋ เหน็ กวนอไู ลเ่ กินทหารท้ังปวงเข้า มาจึงรอม้าไว้ แล้วเหลียวมาว่าแก่กวนอูว่า เมืองยีหลาซ่ึงอยู่ ในเงอ้ื มมอื เราน้เี ราจะยกให้แกท่ ่าน แตท่ ่านอยา่ ลืมคณุ เล่าปี่ กวนอูได้ยินก๋งเต๋าว่าต้องคากนั กับซนุ เขียน จึงแกล้งควบม้าไล่เข้าไปในหมู่ทหารก๋งเตา๋ ๆ ก็ พาเล่าเพ็กแลทหารท้ังปวงหนีไป แลหัวเมืองท้ังปวงบันดาข้ึนแก่เมืองยีหลา ซึ่งเล่าเพ็กกับก๋งเต๋าตีได้ น้ัน กวนอูก็ปราบปรามให้ราบคาบเหมือนแต่ก่อน แล้วกวนอูยกกลับไปแจ้งเนื้อความแก่โจโฉว่า ปราบปรามโจรแลว้ โจโฉมคี วามยินดชี วนให้กวนอกู นิ โต๊ะ แลว้ ก็เลยี้ งดปู นู บาเหนจ็ ทหารตามสมควร กวนอูก็ลาโจโฉมาที่อยู่ จึงเข้าไปคานับพ่ีสะใภ้ถึงริมประตู แล้วบอกเนื้อความทุกประการ นางกาฮูหยินจึงถามว่า เจ้าไปทาศกึ ถงึ สองคร้งั ยังรขู้ ่าวเล่าปี่บ้างหรอื ไม่ กวนอูได้ยินพี่สะใภ้ถามดงั น้นั ครั้นจะบอกโดยจริงเกรงเน้ือความ จะฟุง้ ซา่ นไป จงึ ตอบว่าข้าพเจ้าเอา ใจใส่ฟังกิตติศัพท์อยู่ แต่ยังไม่แจ้ง ว่าเล่าปี่อยู่แห่งใด แล้วกวนอูก็ลา พ่ีสะใภ้กลับมา นางกาฮูหยินนาง บีฮูหยินได้ฟังกวนอูว่าดังนั้นก็คิด สงสัย จึงปรึกษากันว่า ชะรอย เล่าปี่ตายแล้ว กวนอูกลัวเราจะ เสร้าโศกจงึ แกล้งพรางเสยี มไิ ด้บอก ความจรงิ แล้วก็กอดคอกนั รอ้ งไห้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๒๓ ๔๘๙ ขณะน้ันทหารเก่าของเล่าปี่ซึ่งไปทัพกับกวนอู ได้ยินภรรยาเล่าป่ีร้องไห้ดังนั้น จึงเข้าไปริม ประตูแล้วบอกว่า ท่านทั้งสองอย่าทุกข์ร้อนเลย เล่าป่ีนายข้าพเจ้านั้นหาอันตรายมิได้ บัดนี้ไปอยู่กับ อ้วนเสี้ยวเจ้าเมืองกิจิ๋ว นางกาฮูหยินนางบีฮูหยินได้ยินดังนั้นก็ค่อยคลายใจจึงถามว่า เหตุใดตัวจึงรู้ เนื้อความท้ังนี้ ทหารคนนั้นจึงบอกวา่ ขา้ พเจา้ ไปทัพกับกวนอู มผี ้มู าบอกวา่ เล่าปไี่ ปอย่กู ับอ้วนเส้ียว นางกาฮูหยินจึงให้หากวนอูมาแล้วว่า ท่านอยู่กับเล่าปี่ ๆ ก็มิได้ทาสิ่งใดให้ท่าน ขัดเคือง บัดนี้ท่านมาอยู่กับโจโฉ ๆ เลี้ยงดูท่าน ถึงขนาด ท่านมคี วามสขุ แล้วหรือจงึ ลืมเล่าป่ีเสีย จึงไม่เอาเน้ือความมาบอกแก่เราโดยจรงิ กวนอู ตกใจจึงคุกเข่าลงคานับแล้วตอบว่า ข้าพเจ้าจะ ไ ด้ คิ ด ป ร ะ ทุษฐร้ า ย ต่ อเ ล่ า ป่ี น้ันห า มิ ไ ด้ คร้ันข้าพเจ้าจะบอกเนื้อความโดยจริงน้ันเกรง คนท้ังปวงจะรู้ แล้วจะแจ้งไปถึงโจโฉ ๆ ก็จะคิด อา่ นปอ้ งกนั ไว้มิให้ไปหาเลา่ ป่ีโดยสดวก ขา้ พเจา้ นางกาฮหู ยนิ (Lady Gan) จึงยังมิได้บอก นางกาฮูหยินจึงว่า ถ้าเจ้าคิดถึง เล่าปี่อยู่ก็ให้เจ้ามีชัยชนะแก่ศัตรูทุกทิศเถิด บัดนีร้ ขู้ ่าวแล้วจงเร่งคดิ อ่านการซึง่ จะไปหาเล่าปี่จงเร็ว กวนอกู ็ลาพ่ีสะใภ้มา ตงั้ แตค่ ิดอา่ นมิไดเ้ ปนกิน เปนนอน สามกก๊ วิทยา