สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๐๔

๗๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่าย อ้วนเส้ียวซ่ึงเปนเจ้าเมืองปุดไฮน้ัน อว้ นเสี้ยว ครั้นรู้กิตติศัพท์ว่าตั๋งโต๊ะทาการหยาบช้าฆ่านาง (Yuan Shao) โฮเฮากับหองจูเปียนเสีย จึงแต่งหนังสือลับไปถึง อ้องอุ้นซ่ึงอยู่ในเมืองหลวง ในหนังสือนั้นว่าทุกวันน้ี ต๋ังโต๊ะทาการหยาบช้าขบถต่อแผ่นดินดังน้ี หามีผู้ใด คิดการล้างตั๋งโต๊ะเสียไม่ ซ่ึงเราออกมาอยู่คร้ังนี้ ใช่จะนิ่งนอนใจอยู่หามิได้ อุตส่าห์เกลี้ยกล่อมผู้คน ฝึกหัดให้ชานาญในการสงครามอยูม่ ิได้ขาด เพราะมี กตัญญู เราจะอาสาแผ่นดินกาจัดต๋ังโต๊ะเสียให้จงได้ ถ้าท่านเห็นพร้อมด้วยเราแล้ว จงเร่งคิดการข้างใน เถิด เราจะยกกองทัพไปทาการ คร้ันอ้องอนุ้ ได้ทราบ ในหนังสือนั้นแล้ว ก็คิดวิตกอยู่มิได้ขาด อยู่มาวัน หนึ่งเวลาออกจากเฝ้า อ้องอุ้นจึงค่อยว่ากับขุนนาง เกา่ ๆ ทง้ั ปวงวา่ วนั นเ้ี ราทาการเชิญทา่ นไปกินโต๊ะเล่น ณ บา้ นเรา ครน้ั มาพรอ้ มกันจึงชวนกันกินโต๊ะ เสพย์สุรา แล้วอ้องอุ้นก็ร้องไห้ ขุนนางทั้งปวงเห็นก็ตกใจจึงถามว่า ท่านร้องไห้ด้วยเหตุสิ่งอันใด อ้องอุ้นจึงตอบว่า แต่ตั๋งโต๊ะเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงทาการหยาบช้า แล้วฆ่านางโฮเฮากับหองจูเปียน เสีย เรามีความร้อนใจนัก อุปมาดังนอนในกองเพลิง เราเล็งไปไม่เห็นผู้ใดจะช่วยคิดทานุบารุงให้ แผ่นดนิ เปนสขุ ไดเ้ ราจงึ ร้องไห้ ขนุ นางทง้ั ปวงได้ฟังกม็ คี วามสงสาร ตา่ งคนตา่ งร้องไห้ แต่โจโฉน้นั ลุกขนึ้ ยืนตบมอื หัวเราะแลว้ ว่า เสียแรงเปนขุนนางผ้ใู หญม่ าแต่กอ่ น คิดการเท่านี้ มิตลอดแล้วสิชวนกันมานั่งร้องไห้ อ้องอุ้นโกรธจึงว่าแก่โจโฉว่า ปู่แลบิดาของตัวก็เปนขุนนาง ได้กิน เบี้ยหวัดมาแต่ก่อน ตัวหารู้จักคุณแผ่นดินไม่ เราคิดการจะล้างตั๋งโต๊ะเสีย เหตุดว้ ยทหารตั๋งโต๊ะมีเปน อันมาก เราคิดยงั มิตลอดจงึ รอ้ งไห้ เปนไฉนตวั จงึ มาตบมือหัวเราะเยย้ ดังน้ี โจโฉจงึ ตอบวา่ ท่านทั้งปวง เปนขุนนางมาแต่ก่อน คิดจะทานุบารุงแผ่นดิน แลจะกาจัดต๋ังโต๊ะเสียคร้ังนี้สิมิได้เล่า ชวนกันมานั่ง ร้องไห้ ข้าพเจ้าจึงหัวเราะเล่น ซึ่งปู่แลบิดาข้าพเจ้าเปนข้าราชการมาแต่ก่อนน้ัน ข้าพเจ้าก็คิดกตัญญู ตอ่ แผ่นดนิ อยู่ ทาไมแก่ต๋ังโตะ๊ นจ้ี ะฆ่าเสยี เม่ือใดก็จะได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๔ ๗๑ อ้องอุ้นจึงว่า ท่ีตัวว่านี้เรายังไม่เห็นจริง ซึ่งตัวจะคิดฆ่าต๋ังโต๊ะประการใดนั้นจงว่าให้เรา ประจักษ์ก่อน โจโฉจึงตอบว่า ซ่ึงข้าพเจ้าทาความเพียรไปฝากตัวให้ตั๋งโต๊ะใช้สอยจนสนิธมาทุกวันน้ี ใช่จะเห็นแก่ลาภสักการสิ่งใดหามิได้ เพราะคิดกตัญญูต่อแผ่นดิน จะคิดฆ่าต๋ังโต๊ะเสียให้จงได้ แต่ขัด สนด้วยอาวุธดีไม่มีถือ ข้าพเจ้ารู้ว่ากระบสี่ ั้นอย่างดขี องท่านมีอยู่ ถ้าท่านเปนใจด้วยดงั นี้แล้ว ข้าพเจ้า จะขอยืมกระบี่ส้ันเหน็บซ่อนเข้าไปให้ถึง ตัวตั๋งโต๊ะ แล้วจะฆ่าเสียจึงจะตัดเอา สสี ะมาให้ท่านจงได้ อ้องอุ้นได้ฟงั ดงั นน้ั มี ความยินดีนัก จึงลุกข้ึนคุกเข่าคานับแล้ว รินสุราให้โจโฉ ๆ รับเอาจอกสุรามาแล้ว จึงสาบาลตัวว่า ข้าพเจ้าจะขอฆ่าต๋ังโต๊ะ เสียให้จงได้ อ้องอุ้นมีความยินดี จึงเข้า ไปหยิบเอากระบ่ีสั้นออกมาให้โจโฉ ๆ ก็ลาอ้องอุน้ แลขุนนางทง้ั ปวงไป สามกก๊ วิทยา

๗๒ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ครั้นเวลารงุ่ เชา้ โจโฉจึงเอากระบี่ส้นั เหน็บซ่อนเข้าในเสือ้ แล้วไป ณ บ้านตั๋งโต๊ะ จึงถามนาย ประตูว่า มหาอุปราชอยู่ที่ไหน นายประตูบอกว่า มหาอุปราชอยู่ในตึกที่ดูหนังสือ โจโฉก็ข้ึนไปเห็น ตั๋งโต๊ะดูหนังสอื ลิโป้นั้นคอยรบั ใช้อยู่ ตั๋งโต๊ะแลมาเหน็ โจโฉกถ็ ามวา่ เปนไฉนวนั นจ้ี ึงมาสายไป โจโฉบ อกว่า ม้าซึ่งข้าพเจ้าข่ีน้ันป่วยเท้า จัดหาม้าข่ีก็ยังไม่ได้จึงมาสายไป ต๋ังโต๊ะได้ฟังดังนั้นจึงส่ังลิโป้ว่า ม้าเขาเอามาให้แตเ่ มืองซีหลงตวั หน่ึง จงไปเอาม้ามาใหแ้ ก่โจโฉ ลิโป้ไปแลว้ ต๋ังโต๊ะก็เอนลงผินหนา้ เขา้ ไปดูหนังสือข้างผนังตึก โจโฉเห็นดังน้นั ก็ดใี จว่าลิโป้ก็ไปแล้ว ทีนี้เห็นจะสมความคิดกูเปนมั่นคง จึงชัก กระบ่ีสั้นออกแล้วเดิรเข้าไปจะฆ่าตงั๋ โตะ๊ ๆ แลเห็นเงากระจกซ่ึงแขวนอยู่ท่ีผนงั ตึกนั้นจึงตกใจผนิ หน้า ออกมาถามโจโฉวา่ ถอดกระบี่ถือเขา้ มาจะทาร้ายกหู รือ พอลโิ ปก้ ม็ าถึง ฝ่ายโจโฉก็ตกใจ เห็นจะมิสมคิด จึงคุกเข่า ลงชูกระบ่ีย่ืนด้ามเข้าไป ใ ห้ ตั๋ ง โ ต๊ ะ แ ล้ ว แ ก้ ตั ว ว่ า ซ่ึงข้าพเจ้าจะทาร้ายท่าน หามิได้ ทุกวันน้ีท่านมีคุณ แก่ข้าพเจ้านัก ข้าพเจ้าจะ หาส่ิงใดมาสนองคุณมิได้ มีแต่กระบี่สั้นเล่มนี้มรี าคา มาก เปนของปู่ย่าตายาย ไ ด้ ต่ อ ๆ กั น ม า จ นถึง ข้าพเจ้า ๆ จึงเอามาสนองคุณท่าน ตั๋งโต๊ะก็เช่ือมิได้สงสัยจึงรับเอากระบี่มาดูก็เห็นว่าดีจริง จึงส่งให้ ลิโป้เก็บไว้ แล้วต๋ังโต๊ะจึงพาโจโฉออกมาดูม้า แล้วว่าม้านี้ท่านเอาไปข่ีเถิด โจโฉได้ยินดังนั้นจึงคิดว่า กูคิดมาว่าจะทาร้ายต๋ังโต๊ะก็ไม่สมคิด ซึ่งจะอยู่ในเมืองหลวงต่อไปเกลือกตั๋งโต๊ะรู้ระคายจะฆ่ากูเสีย อย่าเลยกูจะข่ีม้าแล้วจะหนีไปหาบิดา จึงจะได้คิดการต่อไป แล้วโจโฉจึงว่าแก่ตั๋งโต๊ะว่า ซ่ึงท่านให้ม้า ใชข้ า้ พเจ้าดังน้ีพระคุณหาทส่ี ุดไม่ แต่ขา้ พเจา้ จะขอข่ลี องดูฝเี ท้ามา้ ก่อน ตัง๋ โต๊ะจงึ ว่า เครือ่ งก็ผกู พรอ้ ม อยู่ จะข่ลี องดกู ต็ ามเถดิ โจโฉมคี วามยนิ ดีนกั จงึ ข้ึนขม่ี า้ แลว้ ควบไป คร้ันถงึ ประตเู มืองฝ่ายทิศตวนั ออก จึงบอกแก่นายประตวู ่า มหาอุปราชใช้เราไปเปนการเร็ว โจโฉก็ควบมา้ ออกไปนอกเมอื งหลวง www.samkok911.com

ตอนที่ ๔ ๗๓ ฝ่ายลิโป้จึงว่าแก่ตั๋งโต๊ะว่า ซ่ึงโจโฉเอากระบี่มาน้ันเห็นจะทาร้าย แก่ท่าน หากบุญท่านมีมากท่านจึงรู้ตัว โจโฉจึงแก้ตัวว่าแกล้งเอากระบี่มาให้ ทา่ น ต๋ังโตะ๊ จงึ ว่า ซงึ่ วา่ นเ้ี ราก็เห็นแคลง อยู่ด้วย พอลิยูเข้ามา ตั๋งโต๊ะก็เล่า เนื้อความให้ลิยูฟัง ลิยูจึงว่า ข้าพเจ้าก็ แ ค ล ง อ ยู่ ข อ ใ ห้ ค น ไ ป ดู ที่ บ้ า น โ จ โ ฉ อาศรัยอยู่นั้น ถ้าพบตัวก็จะเห็นความ จริงด้วย แม้ไม่พบก็เห็นว่าโจโฉคิดร้ายต่อท่านแล้วหนีไป ต๋ังโต๊ะเห็นชอบด้วยจึงให้คนไปดูณบ้านที่ โจโฉอยู่ คนใช้กลับมาบอกต๋ังโต๊ะว่า ข้าพเจ้าไม่พบโจโฉ แต่ไปสืบได้ความว่าโจโฉควบม้าออกไปทาง ประตูตวันออก บอกนายประตูว่ามหาอุปราชใช้ไปเปนการเร็ว ลิยูจึงว่าโจโฉคิดร้ายตอ่ ท่านเปนมน่ั คง ครั้นไม่สมคิดแล้วจึงหนีไป ต๋ังโต๊ะได้ยินดังน้ันก็โกรธ จึงว่าโจโฉนี้เราเลี้ยงเปนคนสนิธไว้เนื้อเชื่อใจ ควรหรือกลับมาทาร้ายแก่เรา มันเปนคนหามกี ตญั ญูไม่ ลยิ จู งึ ว่าซง่ึ โจโฉคิดทาการทั้งน้ี ใชจ่ ะคิดแต่ตัว ผเู้ ดียวนนั้ หามิได้ เห็นจะมพี วกเพ่อื นคบคิดกันเปนหลายคน จึงทาการใหญ่ถงึ เพียงน้ี จาจะคิดจบั โจโฉ มาให้ได้ แล้วจะสืบเอาพวกเพ่ือนซ่ึงร่วมคิดกันฆ่าเสียจึงจะส้ินเสี้ยนหนาม ตั๋งโต๊ะเห็นด้วยจึงให้เขียน รูปโจโฉแลว้ แต่งหนังสอื ไปทุกหัวเมอื งว่า ผู้ใดเห็นรูปดังนี้ใหจ้ ับตวั ส่งเข้ามาเราจะปนู บาเหน็จ แล้วจะ ให้เลื่อนที่เปนขุนนางผู้ใหญ่ ถ้าผู้ใดสมรู้ร่วมคิดคบเอาโจโฉซุ่มซ่อนไว้ จะให้ลงโทษทั้งบุตรภรรยาถึง ส้ินชีวติ ฝ่ายโจโฉมาถึงเมืองจงพวน ชาว ด่ า น เ ห็ น รู ป โ จ โ ฉ กั บ รู ป ซึ่ ง เ ขี ย น ม า น้ั น เหมือนกัน จึงจับเอาตัวโจโฉส่งเข้าไปให้ ตันก๋งเจ้าเมืองจงพวน ๆ ถามว่า ตัวชื่อโจโฉ หรือ โจโฉบอกว่า ข้าพเจ้าช่ือฮ่องอู เปนพ่อค้าเท่ียวค้าขายดอก ตันก๋งพิศดูก็จา ได้กระหนักแล้วว่า ตัวช่ือโจโฉเปนไฉนจึงวา่ ชื่อฮ่องอูเล่า ตัวนี้เจรจาไม่จริง วันนี้ค่าแล้ว สามกก๊ วิทยา

๗๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) เอาไปใส่คุกไว้ก่อนเถดิ พรุ่งนจี้ งึ จะบอกส่งขึน้ ไปเมืองหลวง ครัน้ เวลาเที่ยงคืนตันก๋งจึงให้ไปเอาตัวโจโฉ มาณที่สงัด แล้วถามโจโฉว่า เราได้ยินกิตติศัพท์ว่ามหาอุปราชนั้นมีน้าใจรักใคร่ท่านอยู่เปนอันมาก ท่านทาประการใดให้มหาอุปราชขัดเคืองจึงเกิดเหตุหนีมาท้ังนี้ โจโฉจึงตอบว่า ท่านอุปมาดังนกน้อย เปนไฉนจึงจะมาล่วงรู้ความคิดพระยาครุฑ ซึ่งมีหนังสือต๋ังโต๊ะมาน้ัน ท่านจับตัวเราได้แล้วก็ให้เร่งส่ง ขึ้นไปยังเมอื งหลวงเอาความชอบเถดิ อย่าล่วงถามมาถึงความคดิ เราเลย ตนั ก๋งได้ฟงั ดงั นน้ั ก็รูอ้ ัชฌาสัย จึงขับคนทั้งปวงเสยี ส้ินแลว้ ตอบแก่โจโฉว่า ท่านอย่าดูหมน่ิ วา่ เรา ความคิดน้อย ทุกวันนี้ท่ีเรามาเปน หัวเมืองจัตวาอยู่น้ีเพราะเราขัดสน แลใจนั้นจะคิดหาผู้กล้าหาญซ่ึงมีสติปัญญาเปนหลักจะได้เปนท่ี คูค่ ดิ สบื ไป โจโฉไดย้ นิ ดงั นัน้ กต็ อบวา่ แต่ก่อนป่แู ลบิดาเราเปนขนุ นางไดก้ ินเบ้ยี หวัดอยู่ ครัง้ นบ้ี า้ นเมอื ง เปนจลาจลเพราะขันทสี ิบคนแลต๋ังโตะ๊ ทาการหยาบช้า ครั้นเราจะนิง่ อยมู่ ิคิดการก็เหมือนหนึ่งหารูจ้ กั คุณแผ่นดินไม่ อันเราไปอยู่ด้วยต๋ังโต๊ะนี้หวังจะล้างมันเสีย ซ่ึงทาไม่สมคิดท้ังน้ีก็เปนกรรมของเรา แล วิบากของอาณาประชาราษฎรทั้งแผ่นดิน ตันก๋งจึงถามว่า ซึ่งท่านหนีตัง๋ โตะ๊ มาน้ีจะไปคดิ การสิง่ ใด โจ โฉบอกว่า เราจะหนีไปหาบิดาเรา แล้วจะลอบแตง่ เปนหนังสอื รบั สงั่ พระเจา้ เห้ียนเต้ ไปถึงหัวเมืองทงั้ ปวงให้ยกทหารมาบัญจบกัน แล้วจะเข้าไปทาการจับต๋งั โต๊ะซ่ึงเปนศตั รูราชสมบัติฆ่าเสีย ตันก๋งได้ยนิ ดั ง นั้ น จึ ง เ ข้ า ถ อ ด เ ค ร่ื อ ง จ า โจโฉออกเสีย จึงเชิญให้ขึ้นน่ังบนเก้าอี้ ตนั ก๋ง (Chen Gong) แล้วว่า ซึ่งท่านคิดท้ังนี้เรายินดีด้วย ราษฎรท้ังปวงจะได้อยู่เย็นเปนสุขก็ เพราะสติปัญญาท่าน โจโฉจึงถามว่า ท่านน้ีชื่อใด จึงมีความยินดีด้วยเรา ตันก๋งจึงบอกว่าเราช่ือตันก๋งเปนแซ่ตัน เราเห็นท่านน้ีมีความสตั ยซ์ ่อื ต่อแผ่นดิน จึงมีความยินดีดว้ ย ซ่ึงที่ของเราเปนเจ้า เมืองจงพวนอยู่น้ีเราจะท้ิงเสีย จะไปทา การทานุบารุงแผ่นดินด้วยท่าน แล้ว ตันก๋งจึงเข้าไปจัดหาทรัพย์ส่ิงของซึ่งมี ราคากับกระบ่ีใหโ้ จโฉถอื เลม่ หนง่ึ ตวั ถือ เล่มหน่ึง จึงข่ีม้าคนละตัวแล้วพากัน ออกจากเมืองในกลางคืนนนั้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔ ๗๕ โจโฉ (Cao Cao) สามก๊กวิทยา

๗๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) คร้ันมาได้สามวันถึงบ้านแห่งหน่ึง โจโฉ จงึ บอกแกต่ นั ก๋งว่า เวลาก็เยน็ แลว้ บา้ นนี้เกลอของ บิดามีอยู่คนหนึ่งช่ือว่าแปะเฉีย เราจะเข้าไป อาศรัยนอน จะได้ถามเหตุการณ์ท้ังปวงด้วย แล้วโจโฉก็พาตันก๋งเข้าไปหาแปะเฉีย ๆ เห็นโจโฉ จึงบอกว่า บัดน้ีมีหนังสือรับสง่ั มาแตเ่ มืองหลวงว่า ใหจ้ ับตัวท่านส่งขึ้นไป แลโจโก๋บิดาของตัวน้นั กห็ นี ออกไปอยู่เมืองตันลิวแล้ว โจโฉจึงเล่าเนื้อความแต่หลังให้แปะเฉียฟังส้ิน แล้วว่าตันก๋งคนนี้เปนเจ้า เมืองจงพวน ละราชการเสียหนีมาคิดการกับข้าพเจ้า ๆ จึงได้รอดชีวิตเพราะตันก๋ง แปะเฉียได้ฟัง ดังน้ันจึงว่าแก่ตันก๋งว่า ขอบใจท่านมีกตัญญูต่อแผ่นดิน ถ้ามิได้ท่านโจโฉก็ตาย ท่านจงพากันนอนอยู่ ที่นีเ่ ถดิ ตอ่ เวลาพรงุ่ น้เี ชา้ จงึ ค่อยไป แลว้ แปะเฉียก็เข้าไปในเรอื นส่ังแกพ่ ่อครัววา่ ใหท้ าสกุ รแลไก่ แลว้ ก็ กลับออกมาบอกแก่โจโฉว่าสุราที่เรือนน้ไี มม่ ดี ี เราจะไปจดั หาสุราที่ดมี าให้กิน ว่าแลว้ ก็ไป ฝ่ายพ่อครัวจึงถามกันว่า เราจะมัดก่อนหรือ ๆ จะฆ่าทีเดียว โจโฉได้ยินว่าดังนั้นก็กริ่งใจ จึงปรึกษากบั ตนั กง๋ ว่า แปะเฉยี นเี้ ปนแตเ่ กลอของบิดา เหน็ จะไปบอกนายบา้ นใหม้ าจบั เรา จงึ สั่งไวแ้ ก่ คนที่เรือน คนท่ีเรือนจึงว่าจะมัดก่อนหรือจะฆ่าทีเดียว ตันก๋งจึงว่าเราไม่รู้จักน้าใจแปะเฉีย จะประมาณการนั้นไม่ได้ โจโฉจึงว่าเอามันไว้ไม่ได้ ก็ชักกระบ่ีออก แล้วก็เข้าไปฟันผู้คนบุตรภรรยา แปะเฉียตายถึงแปดคน ตันก๋งเหลือบไปเห็นสุกรที่เขามัดไว้ก็ตกใจ จึงว่าเขามัดสุกรไว้เขาจะฆ่า ต่างหาก ท่านมาฆ่าผู้คนบุตรภรรยาแปะเฉียเสียน้ันผิดนัก โจโฉก็กลัวจึงพาตันก๋งหนีออกจากบ้า น ค รั้ น ไ ป ป ร ะ ม า ณ ย่ี สิ บ เ ส้ น พ อ พ บ แปะเฉีย ๆ ถามว่าไม่อยู่กินเข้าจะไป ไหนเล่า โจโฉตอบว่าข้าพเจ้าเปนคน ผิดอยู่ จะรีบไปให้พ้นภัย ก็ขับม้าไป แล้วก็ได้คิด จึงกลับม้ามาเรียก แปะเฉีย ว่าจะส่ังความไว้ แปะเฉียก็ หยุดอยู่ โจโฉมาถึงเอากระบี่ฟัน แปะเฉียตาย ตันก๋งเห็นดังนั้นก็ย่ิง ตกใจเปนอันมาก จึงว่าแก่โจโฉว่า www.samkok911.com

ตอนที่ ๔ ๗๗ เมื่อก้ีฆ่าบุตรรรยาผู้คนเขาเสียแล้ว บัดน้ีซ้า มาฆ่าตัวแปะเฉียอีกเลา่ โจโฉจึงตอบว่าเมอ่ื กี้ เราคิดผิดอยู่แล้ว ครั้นจะละไว้แปะเฉียก็จะ โกรธไปบอกนายบ้าน ๆ ก็จะคุมกันมาตาม จับเราส่งข้ึนไปเมืองหลวง เราจึงซ้าฆ่า แปะเฉียเสียหวังจะให้เน้ือความสญู ไป ตันก๋ง จึงว่าแก่โจโฉวา่ ท่านมีความคิดผิดเม่อื มิทันรู้ ฆ่าบุตรภรรยาผู้คนเขาเสีย คร้ันรู้ตัวว่าผิด แล้ว มาซ้าฆ่าแปะเฉยี เสยี อีกฉน้ี เปนคนอกตญั ญหู าดไี ม่ โจโฉจึงว่าแก่ตนั ก๋งว่า ท่านวา่ ฉนกี้ ็ชอบกลอยู่ แต่ว่าธรรมดาเกิดมาทุกวันนี้ ย่อมจะรักษาตัวมิให้ผู้อ่ืนคิดร้ายได้ เราจึงทาการท้ังนี้ ว่าแล้วโจโฉก็พา ตันก๋งไปถึงที่สานักแห่งหนึ่งจงึ พากันเข้าไปอาศรัยนอนอยู่ คร้ันโจโฉนอนหลับไป ตันก๋งจึงลกุ ขึ้นราพงึ คิดว่า เสียแรงตัวกูสู้สละสมบัติพัสถานเสีย อุตส่าห์ติดตามโจโฉมาคิดว่าจะเปนคนดีมีปัญญาจะได้ อปุ ถมั ภ์กันสบื ไป มริ ู้โจโฉเปนคนหยาบช้าสามานหามคี วามกตัญญตู อ่ ผ้มู คี ุณอปุ การะไม่ ครนั้ กูสมาคม ดว้ ยโจโฉสืบไปน้ันไม่ควร จากจู ะฆา่ เสียอยา่ ใหม้ ภี ัยไปภายหน้า จงึ ถอดกระบ่ีออกจะฟันโจโฉ แล้วถอย หลังคิดว่า เหตทุ ้งั น้เี พราะแรกน้นั เราชอบใจจึงตามมา ครนั้ โจโฉทาผดิ จะฆ่าโจโฉเสียนัน้ ก็หาประโยชน์ ไม่ เมอื่ มิชอบใจแลว้ ก็จะเอาตัวรอดหนดี ีกว่า ตันก๋งก็ขึน้ มา้ หนีไปเมอื งตองกุ๋น สามกก๊ วิทยา

๗๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโจโฉครั้นต่ืนข้ึนไม่เห็นตันก๋งแล้วก็คิดว่า ตันก๋งเห็นกูกระทาผดิ จงึ เอาตัวหนี ครั้นจะอยู่ ที่นี่ก็มิได้ภัยจะมี ก็รีบไปในเวลากลางคืน คร้ันถึงเมืองตันลิวจึงบอกแก่โจโก๋ผู้บิดา ตามเนื้อความซ่ึงมี มาแต่หลัง ซึ่งข้าพเจ้าหนีมานี้หวังจะขอเงินทองของบิดาท่ีมีอยู่นั้นจะซ้ือม้าแลอาวุธ แล้วจะเกล้ีย กล่อมผู้คนให้ได้มากแล้วจะทาการสืบไป โจโก๋จึงว่าเงินทองเรามีอยู่บ้างเห็นจะไม่พอการ เราเห็นคน หน่ึงช่ืออุยหอง มีทรัพย์สินเปนอันมาก น้าใจก็กว้างขวางสัตย์ซื่อต่อแผน่ ดิน ถ้าได้ไปบอกเนื้อความท้งั ปวงกเ็ หน็ จะลงใจดว้ ย จะให้เงินทองมาจา่ ยอาวธุ แลม้า จะไดเ้ ปนกาลังสบื ไป โจโฉได้ยินบิดาว่าดังนั้นมีความยินดีนัก จึงให้แต่งโต๊ะแล้วให้ไปเชิญอุยหองมากินโต๊ะ โจโฉ จึงบอกเน้ือความแก่อุยหองว่า ทุกวันน้ีตั๋งโต๊ะทาการหยาบช้าต่อแผ่นดิน ข้าพเจ้าคิดจะทานุบารุง แผ่นดินจะฆ่าตั๋งโต๊ะเสียให้ได้ แต่ว่ากาลังแลทรัพย์สินข้าพเจ้าน้อยนัก ข้าพเจ้าจึงหนีมาจะคิดอ่าน เกลย้ี กล่อมซ่องสมุ ผ้คู นใหไ้ ดม้ าก แล้วจะยกเขา้ ไปทาการลา้ งตั๋งโตะ๊ เสีย บัดนี้ขา้ พเจา้ รู้วา่ ทา่ นมีทรัพย์ เปนอันมาก แลน้าใจสัตย์ซื่อต่อแผ่นดิน ข้าพเจ้าจะขอทรัพย์ท่านไปจัดซ้ืออาวุธแลม้า จะได้ทาการ สืบไป อุยหองได้ฟังดังนั้นมีความยินดีนัก จึงว่าแต่รู้ข่าวว่าเมืองหลวงเปนจลาจล ก็มาคิดอยู่จะทานุ บารงุ แผ่นดนิ แตห่ ามผี ูจ้ ะคดิ เปนหลกั ไม่ อนั ซงึ่ ทา่ นคิดอ่านทั้งน้เี รายนิ ดีด้วย ทรัพยข์ องเราซึง่ มีอยู่น้ัน เราจะให้ทา่ นทาตามปราถนา โจโฉมีความยนิ ดนี กั จงึ ทาธงขาวคนั หนึ่งแล้วเขยี นอักษรลงวา่ ใหค้ นท้ัง ปวงมีน้าใจสัตย์ซอ่ื ต่อแผ่นดิน แล้วปักขึ้นไว้ตรงหน้าบ้าน บันดาชาวเมืองทั้งปวงเห็นดังนั้นกพ็ ากันมา หาโจโฉ ๆ จึงเกลย้ี กล่อมผคู้ นได้เปนอนั มาก www.samkok911.com

ตอนที่ ๔ ๗๙ แฮหวั ตุ้น (Xiahou Dun) แฮหัวเอี๋ยน (Xiahou Yuan) ขณะนั้นแฮหัวตุ้นผู้พี่แฮหัวเอ๋ียนผู้น้อง อยู่ณเมืองไพก๊ก แลแฮหัวตุ้นเมื่ออายุสิบสี่ปีนั้นไป เรียนการทหารในสานักอาจารย์ แลมผี ้หู นึ่งมาดูหม่นิ อาจารย์ แฮหวั ต้นุ โกรธจงึ ฆา่ ผู้น้ันเสยี แล้วหนีไป อย่บู า้ นนอก ครัน้ รูข้ ่าวกเ็ กล้ยี กลอ่ มผูค้ นไดป้ ระมาณพนั เศษ จงึ พาแฮหวั เอีย๋ นผนู้ อ้ งไปเข้าดว้ ยโจโฉ แล้วโจหยินโจหองพ่ีน้องคุมคนได้ประมาณพันเศษ กับงักจิ้นชาวเมืองยงเป๋ง ลิเตียน ชาวเมืองซันหยง ต่างคนก็มาเข้าดว้ ยโจโฉ แลอุยหองนั้นเห็นผู้คนมาเข้าเกล้ยี กล่อมดว้ ยโจโฉกม็ ีความ ยินดีนัก จึงเอาเงินทองมาให้โจโฉซื้อม้าแลอาวุธสาหรับการสงคราม แลชาวเมืองทั้งปวงก็ชวนกันจัด เอาม้าแลอาวุธกับเข้าปลาอาหารมาให้เปนอันมาก ขณะน้ันโจโฉมีความยินดีนัก จึงให้ปลูกโรง สาหรับเปนท่ีชุมนุมขุนนางแลทหารจะได้ปรึกษาการสงคราม คร้ันเวลาเช้าเย็นให้ทหารซ้อมหัดการ อาวุธไวใ้ ห้ชานาญ โจหยนิ (Cao Ren) โจหอง (Cao Hong) งกั จนิ้ (Yue Jin) ลิเตยี น (Li Dian) สามก๊กวิทยา

๘๐ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายอ้วนเส้ียวซึ่งต๋ังโต๊ะเกล้ียกลอ่มเอาใจต้ังไว้เปนเจ้าเมืองปุดไฮรู้ ข่าวดังนั้น ก็ปรึกษาแก่ กรมการทั้งปวงว่า เราจะยกไปเข้าด้วยโจโฉ กรมการทั้งปวงเห็นชอบด้วย อ้วนเสี้ยวก็คุมทหารยกไป เข้าด้วยโจโฉประมาณสามหมื่นเศษ ฝ่ายโจโฉเห็นอ้วนเส้ียวมาเข้าด้วยก็มีความยินดี จึงปรึกษากับ อ้วนเสี้ยวว่า บัดน้ีเราสิจะทาการใหญ่ จาจะแต่งเปนหนังสือรับสั่งลอบไปเกล้ียกล่อมหัวเมืองท้ังปวง อ้วนเส้ียวเหน็ ดว้ ย จงึ แตง่ หนังสือวา่ มีหนงั สือรบั สง่ั พระเจ้าเหย้ี นเตใ้ ห้โจโฉลอบออกมาประกาศแก่หัว เมืองทั้งปวง ว่า ทุกวันนี้ขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อย แลอาณาประชาราษฎรได้รับความเดือดร้อน เพราะ ต๋ังโต๊ะเปนขบถฆ่านางโฮเฮากับหองจูเปียนเสีย ยกเราให้เปนเจ้าแผ่นดินเหมือนเจว็ด ตั้งตัวมันเปน มหาอปุ ราช ราชการเมืองทงั้ ปวงสทิ ธอิ ยู่แกต่ ๋ังโต๊ะสน้ิ แลโจโฉมีกตญั ญตู อ่ แผน่ ดิน สาบาลตัวตอ่ หน้าที่ นั่งวา่ จะอาสาล้างต๋งั โต๊ะเสยี ให้ได้ เราจึงใหโ้ จโฉออกไปประกาศหวั เมืองท้ังปวง ถา้ ผู้ใดมใี จสตั ยซ์ ื่อต่อ แผน่ ดินกใ็ ห้เข้าคิดอา่ นกบั โจโฉ แล้วยกเข้ามาลา้ งตั๋งโตะ๊ ซึ่งเปนศตั รรู าชสมบตั เิ สยี จงได้ คร้ันหัวเมืองท้ังหา้ สิบเมืองใหญน่ ้ัน คืออ้วนสุดเจ้าเมืองลาหยงหนึ่ง ฮันฮกเจ้าเมืองกิจ๋วิ หนงึ่ ขงมอเจ้าเมอื งเซียงจ๋ิวหน่ึง เลา่ ตา้ ยเจ้าเมอื งอิวจว๋ิ หนง่ึ อองของเจ้าเมอื งโห้ลายหน่ึง เตียวเมาเจา้ เมือง ตันลิวหน่ึง เตียวโป้เจ้าเมืองตองก๋นุ หนึ่ง อว้ นอุย๋ เจา้ เมืองซนุ หยงหนงึ่ เปาสนิ้ เจา้ เมอื งเจปักหนึ่ง ขงเล่ง เจา้ เมืองปกั ไฮหนงึ่ เตียวเถียวเจา้ เมอื งกอ่ งเล่งหน่ึง โตเกี๋ยมเจ้าเมืองชีจิ๋วหน่ึง มาเทง้ เจา้ เมืองเสเหลียง หน่ึง เตียนเอ๋ียงเจ้าเมืองเสียงต๋งหน่ึง ซุนเก๋ียนเจ้าเมืองเตียงสาหนึ่ง รู้ในหนังสือรับส่ังก็มีความยินดี จึงคุมทหารเมืองละหมืน่ หนึ่งบ้างสองหมื่นบ้างสามหม่ืนบ้างยกไปเข้าดว้ ยโจโฉ เปนสิบหกหัวเมืองทงั้ อว้ นเสีย้ ว โจโฉจึงยกกองทัพทงั้ ปวงไป ณ แดนเมืองลกเอีย๋ ง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔ ๘๑ ฝ่ายกองซุนจ้านเจ้าเมืองปัก เป๋ง ครั้นรู้รับส่ังดังนั้นก็จัดทหารได้ ประมาณหมื่นห้าพัน ยกมาถึงเมือง เพงงวนก้วนซึ่งเล่าป่รี ักษาอยู่ ฝ่ายเล่าปรี่ ้วู ่ากองซนุ จ้านยกมา ก็พากวนอูกับเตียวหุยออกไปหาถึงนอก เมือง กองซุนจ้านเห็นเล่าปี่มาก็ดีใจจึง ถามว่า ซึ่งตามมาด้วยสองคนนั้นชื่อใด แลมาน่ีจะไปไหน เล่าปี่บอกว่าน้ันช่ือ กวนอูเตียวหุย เปนทหารม้าถือเกาทัณฑ์ แลน้องขา้ พเจา้ สองคนนกี้ ลา้ หาญไดเ้ ปน กาลังข้าพเจ้ามา แลท่านได้มีคุณแก่ ข้าพเจ้าแต่ก่อน ข้าพเจ้ารู้ว่าท่านยกมา ทางนี้จึงออกมารับ หวังจะเชิญท่านเข้า ไ ป พั ก ท ห า ร อ ยู่ ใ น เ มื อ ง สั ก เ ว ล า ห นึ่ ง กองซุนจ้าน (Gongsun Zan) กองซุนจ้านได้ฟังก็ระลึกได้ว่ากวนอู เตียวหุย แล้วก็เข้าไปในเมือง จึงว่าแก่ เล่าป่ีว่า กวนอูเตียวหุยนี้ก็ได้ไปช่วยทา การรบโจรโพกผ้าเหลือง หาผู้ใดว่ากล่าวความชอบไม่ จึงเปนทหารเลวอยู่ฉน้ี กองซุนจ้างจึงเล่าใน หนงั สือรับสง่ั ซึง่ ใหโ้ จโฉออกมาประกาศแก่หวั เมอื งท้ัง ปวงน้นั ให้เลา่ ปี่ฟงั สิ้น แลว้ ชวนเล่าป่วี ่า ทกุ วนั นี้ ท่านได้เปนเจ้าเมืองก็เปนแต่เมืองน้อย คร้ังนี้จงไปกับเราเถิด ถ้าสาเร็จราชการตวั ท่านแลน้องทั้งสอง คนนั้น ก็จะได้เปนเจ้าเมืองเอกขึ้น เล่าปี่มีความยินดีก็รับคากองซุนจ้าน เตียวหุยจึงว่าครั้งไปรบโจร โพกผา้ เหลอื งนั้น ข้าเห็นว่าตัง๋ โตะ๊ หยาบชา้ มิร้จู กั คณุ คน ข้าจะฆา่ เสียพี่ห้ามไว้ ถ้าพ่มี หิ า้ มข้าจะเกิดเหตุ ใหญถ่ ึงเพยี งน้หี รือ กวนอจู ึงหา้ มเตยี วหุยว่าอย่าวา่ เลย ซ่งึ จะไปกับกองซุนจ้านนั้นข้าก็มีความยนิ ดดี ว้ ย เล่าป่ีจึงให้จัดแจงทหาร ซึ่งเปนคนสนิธพร้อมแล้ว กองซุนจ้านเล่าปี่กวนอูเตียวหุยก็ยกทหารไปถึงท่ี ซง่ึ โจโฉตง้ั ทพั อยู่ ณ แดน เมืองหลวง สามกก๊ วิทยา

๘๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝา่ ยโจโฉกับหวั เมอื งทั้งปวงจึงให้ต้งั ค่ายเรียงกันไป ทางไกลประมาณสองร้อยเสน้ แลโจโฉจึง ให้แต่งโต๊ะแล้วเชิญหัวเมืองทั้งปวงมากินโตะ๊ พร้อมกัน แล้วจะให้ยกเข้าตีเมืองลกเอ๋ียง อองของจึงว่า บัดนี้เราท้ังปวงมีกตัญญูต่อแผน่ ดิน ซึ่งมาทาการใหญ่หลวงถึงเพียงน้ีไมม่ ีผใู้ ดถืออาญาสิทธ์ิเปนผู้ใหญ่ บังคับ บัญชานายทัพนายกองทั้งปวง ซึ่งจะยกเข้าตีนั้นเรายังไม่เห็นด้วย โจโฉฟังดังน้ันก็เห็นชอบ จึงว่าอ้วนเส้ียวนี้เปนคนมีสะกูลเช้ือขุนนางมาถึงส่ีชั่วห้าช่ัวคนแล้ว ควรจะให้เปนนายทัพใหญ่ ถอื อาญาสทิ ธิ์บังคับบัญชานายทัพนายกอง อว้ นเสย้ี วไมย่ อม หวั เมืองทงั้ ปวงจึงว่า ถ้าอ้วนเส้ียวไม่ยอม เปนนายทัพใหญ่แลว้ ซง่ึ จะจัดหาผ้ใู ดนอกน้นั เห็นขัดสน อ้วนเสย้ี วเห็นหวั เมอื งจะแก่งแย่งกันกร็ ับเปน แม่ทัพใหญ่ โจโฉจึงให้ปลกู โรงใหญ่สาหรบั อ้วนเสีย้ วออกว่าราชการในค่าย ครั้นถึงวันฤกษ์ดจี ึงเชญิ ให้ อ้วนเสี้ยวขึ้นนั่งท่ีสมควร แล้วโจโฉกับสิบเจ็ดหัวเมืองก็เอากระบี่แลตราสาหรับนายทัพใหญ่มอบให้ อว้ น เสีย้ ว แล้วโจโฉกับสบิ เจด็ หัวเมืองจึงจุดธปู เทียนขึ้นทาสกั การบูชาบวงสรวงเทพารักษ์ แล้วถือน้า พิพัฒนส์ ัจจาว่าจะสตั ย์ซอื่ ตอ่ แผน่ ดนิ สบื ไป โจโฉจึงรินสรุ าคานับใหห้ ัวเมืองท้งั ปวงกิน แลว้ วา่ เราจะทา สงครามใหญ่ครั้งน้ี อย่าได้คิดแก่งแย่งกันให้เสียราชการ จงมีใจประนอมกัน การทั้งปวงจึงจะสาเร็จ อ้วนเส้ียวจึงว่า สติปัญญาเราก็เปนประมาณ ซึ่งท่านทั้งปวงปรึกษาให้เราเปนนายทัพใหญ่ถืออาญา สิทธ์ิ เราก็จะทาไปตามสติปญั ญา อันอย่างธรรมเนียมกฎพิชัยสงครามน้นั ถ้าผู้ใดมีความชอบก็จะปูน บาเหน็จตามสมควร ถ้าผู้ใดผิดเราจะใหล้ งโทษโดยพระอยั การศึก ท่านทั้งปวงอย่าได้น้อยใจเรา โจโฉ กับสิบเจ็ดหัวเมืองก็รับว่าข้าพเจ้าจะทาตาม อ้วนเส้ียวจึงให้อ้วนสุดผู้น้องเปนทัพลาเลียง สาหรับส่ง สเบียงนายทัพนายกองทั้งปวงอย่าให้ขาดได้ แล้วให้ซุนเกี๋ยนเปนกองทัพหน้า คุมทหารยกไปตีด่าน กสิ ยุ กว๋ น ซุนเก๋ียนก็ยกไปต้ังค่ายประชิดดา่ น www.samkok911.com

ตอนที่ ๔ ๘๓ ฝ่ายนายดา่ นเหน็ ดังนั้น จงึ แต่งหนงั สอื ให้มา้ ใชถ้ อื ไปแจ้งขอ้ ราชการณเมืองลกเอีย๋ ง ลิยคู รั้นรู้ หนังสือน้ันแล้วก็เอาไปแจ้งแก่ตั๋งโต๊ะ ตั๋งโต๊ะตกใจจึงปรึกษาลิยูว่า คร้ังน้ีจะได้ใครอาสาออกไปจับ ซุนเก๋ียนมาฆ่าเสียได้ ลิโป้จึงว่าซ่ึงหัวเมืองยกมาทั้งนี้เปรียบเหมือนแมลงเม่า ข้าพเจ้าขออาสายก กองทัพออกไปฆ่าเสีย อยา่ ใหท้ า่ นวิตกเลย ตง๋ั โตะ๊ ไดฟ้ งั ดงั นัน้ กค็ ่อยคลายใจขึน้ จงึ วา่ ทุกวนั นี้เราไดล้ ิโป้ ไว้เปนบตุ ร ถึงมาทว่าจะไดท้ หารอื่นมาไวส้ บิ หมืน่ กไ็ มเ่ ทา่ ลโิ ป้ ฮวั หยง (Hua Xiong) ขณะน้ันทหารคนหน่ึงชื่อฮัวหยง กิริยาดังเสือ สูงหกศอกเศษ คร้ันได้ยินลิโป้ว่าจะอาสาดังนั้น จึงคุกเขา่ ลงคานบั ต๋ังโต๊ะแล้ววา่ ซ่งึ จะฆ่าไกแ่ ลจะเอามีด ฆ่าโคมาฆ่าน้ันไม่ควร ซ่ึงการทั้งน้ีเปนแตห่ ัวเมอื งท้ังปวง ยกมา อันลิโป้ผู้บุตรท่านจะยกออกไปรบด้วยข้าศึกน้ัน เหน็ ไมส่ มควร ขา้ พเจา้ จะขออาสาไปตดั เอาสสี ะหัวเมอื ง ท้ังปวงมาให้จงได้ ต๋ังโต๊ะได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดีนัก จึงให้ฮัวหยงเลอ่ื นที่เปนนายทหารใหญ่ แล้วจัดทหารให้ ห้าหมื่น กับลิซกหนึ่ง โฮจิ้นหนึ่ง เตียวหงิมหนึ่ง เปนสี่ นายทง้ั ฮัวหยงให้ยกออกไป ฝา่ ยฮวั หยงกับทหารสามคน คุมพลห้าหม่ืน รีบยกออกไปตั้งรบั อยณู่ ดา่ นกิสยุ กว๋ น สามกก๊ วิทยา

๘๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขณะน้ันเปาส้ินซึ่งอยู่ในกองทัพอ้วนเส้ียว จึงคิดว่าซุนเก๋ียนเปนกองหน้ายกไปตีด่านเมือง หลวงน้ัน ถ้าได้ทีก็มีความชอบแตต่ ัวซุนเกี๋ยน จึงแต่งให้เปาต๋งผู้นอ้ งคุมทหารยกไปทางหนึ่ง ให้เร่งคิด เอาด่านเมืองหลวงให้ได้ก่อน ความชอบจึงจะมีแกเ่ รา เปาต๋งกร็ บี ยกทัพไป ครั้นถึงด่านแลว้ ก็ใหท้ หาร เข้าตีกอ่ นทพั ซุนเกี๋ยน ฝ่ายฮัวหยงเห็นดังน้ัน ก็คุมทหารห้าร้อย เปิดประตูด่านออกไปจึงร้องว่า เปาต๋งน้ีเปนพวก โจรมารบกูหรือ เปาต๋งได้ยินดังน้ันก็แลไปดู เห็น ฮัวหยงก็ตกใจกลัว ชักม้าบ่ายหน้ากลับไป ฮัวหยง ขับม้าไล่ตาม แล้วเอาง้าวฟันถูกเปาต๋งตกม้าตาย จับได้ทหารเปนอันมากแล้วให้ตัดเอาสีสะเปาต๋งใส่ ถัง บอกหนังสือส่งขึ้นไปให้ตั๋งโต๊ะ ๆ มีความยินดี จงึ แต่งหนงั สอื ลงมาปูนบาเหนจ็ ให้ฮวั หยงเปนทข่ี นุ นางผู้ใหญ่ ฝ่ายซุนเกี๋ยนนั้นมีทหารเอกไปด้วยสี่คน ช่ือเทียเภาถือทวนหน่ึง อุยกายถือกระบองเหล็ก สี่เหล่ียมหน่ึง ฮันต๋งถือง้าวหน่ึง โจเมาถือกระบ่ีสองมือหนึ่ง ซุนเก๋ียนแต่งตัวใส่เกราะแล้วถือง้าวใหญ่ พาพวกทหารออกมาหน้าด่านแลว้ รอ้ งว่า อ้ายพวกขบถมึงเรง่ เปิดประตอู อกมาเข้าเกล้ียกลอ่ มกจู งเร็ว ถ้าช้าอยกู่ จู ะหักเข้าไปตดั สสี ะเสยี ให้สน้ิ โฮจิ้นไดย้ ินดงั นั้นจึงว่าแกฮ่ วั หยงวา่ ข้าพเจา้ จะขอทหารห้าพัน จะอาสาออกไปตี ฮวั หยงเห็นชอบดว้ ยก็จดั ทหารให้โฮจิน้ ๆ ก็ยกทหารเปดิ ประตูออกไป ฝ่ายเทียเภาเหน็ โฮจน้ิ ออกมา จึงขับม้าราเพลงทวนออกไปรบดว้ ยโฮจนิ้ ไดเ้ จ็ดเพลง เทียเภา เอาทวนแทงถูกคอโฮจิน้ ตกมา้ ตาย ทหารทัง้ ปวงก็ไล่ฟันทหารโฮจนิ้ เขา้ ไปจนถึงเชิงกาแพง ฝ่ายฮัวหยงเห็นดังนั้น ก็ให้ทหารบนหน้าที่ เชิงเทนิ ยงิ เกาทณั ฑท์ ้ิงก้อนศลิ าลงไปดังห่าฝน ซุนเก๋ยี น เห็นจะเข้าหักเอายังมิได้ ก็ให้ถอยทหารมาต้ังค่ายอยู่ ตาบลเลียงต๋ง จึงให้แต่งหนังสือตามซึ่งได้รบพุ่งน้ันไป ใหอ้ ว้ นเสีย้ วแจง้ แลว้ บอกไปถึงอว้ นสุดวา่ ในกองทัพน้ี ขาดสเบียงให้อ้วนสุดเรง่ สง่ ลาเลียงมาใหจ้ งได้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔ ๘๕ อว้ นสดุ (Yuan Shu) ขณะเมื่อหนังสือมาน้ัน ทหารอ้วนสุดคน หน่ึงจึงว่าแก่อ้วนสุดว่า ซุนเก๋ียนคนนี้เมื่ออยู่ในเมือง กงั ตัง๋ นน้ั อปุ มาดังเสือตัวหน่ึง แลตงั๋ โตะ๊ นนั้ อุปมาดัง หมี คร้ังน้ีซุนเกี๋ยนยกไปทาการเปนกองหน้า ถ้าตไี ด้ เมอื งหลวงก็จะจับตง๋ั โตะ๊ ฆ่าเสยี ซุนเก๋ียนกจ็ ะกาเริบ ขึ้น ซึ่งจะฆ่าหมีเสียตัวหน่ึง เสือจะร้ายขึ้นน้ันจะ เห็นชอบข้างไหน ข้าพเจ้าคิดว่าน่ิงเสยี อย่าส่งสเบยี ง เ ล ย ทห า ร ในกองทั พซุ น เ กี๋ย นก็จ ะ อิ ด โ ร ย ระส่าระสายลงเหมือนเสือหากาลังมิได้ อ้วนสุด เห็นชอบด้วยก็มไิ ด้สง่ สเบียง แลในกองทพั ซนุ เกีย๋ นก็ อดเขา้ ปลาอาหาร ทหารทงั้ ปวงก็อิดโรยไป ฝ่ายคนสอดแนมคร้ันรู้ดังน้ัน ก็เอาเนื้อความเข้าไปแจ้งแก่ลิซก ๆ จึงไปบอกแก่ฮัวหยงว่า บัดน้ีในกองทัพซุนเกี๋ยนนั้น ทหารท้ังปวงอดเข้าปลาอาหารอิดโรยอยแู่ ล้ว เวลาค่าวันนี้ข้าพเจ้าจะคุม ทหารอ้อมไปเข้าข้างหลังค่ายซุนเกี๋ยน ขอให้ท่านยกเข้าข้างหน้าค่าย จะตีกระหนาบเข้าไปปล้นเอา ค่ายเห็นจะจับตัวซนุ เก๋ียนไดโ้ ดยง่าย ฮัวหยงเหน็ ชอบดว้ ย จึงจัดแจงทหารเตรยี มไว้เปนสองกอง คร้ัน เวลาค่าจึงเปิดประตูยกทหารออกไปเปนสองกองตามซ่ึงคิดไว้น้ัน ขณะเม่ือยกไปถึงค่ายซุนเก๋ียนน้ัน เปนเวลาสองยามเศษ ฮัวหยงจึงใหท้ หารตีกลองโหร่ อ้ งเข้าปลน้ เอาคา่ ย ฝ่ายซุนเกี๋ยนตกใจก็แต่งตัวใส่เกราะ แล้วขึ้นม้าถือง้าวออกมารบกับฮัวหยงได้แปดเพลง แล้วซุนเกี๋ยนแลไปเห็นแสงเพลิงข้างหลังค่ายนั้นสว่างข้ึน แลทหารในค่ายแตกต่ืนล้มตายเปนอันมาก แตโ่ จเมานนั้ ข่มี า้ ตามซนุ เกย๋ี นอยู่ ฝ่ า ย ท ห า ร ฮั ว ห ย ง เ ข้ า ล้ อ ม ไ ว้ ซุนเกี๋ยนกับโจเมาจึงฝ่าฟันทหารออกไปได้ ฮัวหยงควบมา้ ตาม ซุนเกีย๋ นยงิ เกาทัณฑ์มา ฮั ว ห ย ง รั บ ลู ก เ ก า ทั ณ ฑ์ ไ ด้ ทั้ ง ส อ ง ด อ ก แ ล้ ว ซุ น เ ก๋ี ย น ขึ้ น เ ก า ทั ณ ฑ์ จ ะ ยิ งซ้ า คนั เกาทัณฑห์ ัก ซนุ เก๋ยี นกับโจเมาก็ควบม้า สามก๊กวิทยา

๘๖ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) หนไี ป ฮัวหยงก็ขบั ม้าตาม โจเมาจึงว่ากบั ซุนเก๋ียนวา่ หมวกซึง่ ทา่ นใสน่ ั้นฝ่ายศตั รจู าได้ถนดั จงถอดมา เปลย่ี นให้ข้าพเจ้าเสยี เถิด ซนุ เกย๋ี นกถ็ อดหมวกออกมาเปล่ียนกนั ใสแ่ ล้วควบมา้ แยกทางกันไป ฝ่ายฮัวหยงกับทหารทั้งปวง ควบมา้ ตามไป มิได้รวู้ า่ ซุนเกยี๋ นไปแหง่ ใด จาสาคัญได้แต่หมวก ฮัวหยงคิดว่า ซุ น เ ก๋ี ย น ก็ รี บ ค ว บ ม้ า ไ ล่ โ จ เ ม า ไ ป ฝ่ายโจเมาเห็นจวนตัวเข้า จึงถอด หมวกสวมตอไม้ไว้แล้วรีบควบม้าหนี เข้าป่า ขณะเม่ือฮัวหยงไล่ไปนั้นเปน เ ว ล า ก ล า ง คื น มิ ไ ด้ รู้ ก ล โ จ เ ม า เห็นสาคัญแต่หมวก จึงให้ทหารเข้า ลอ้ มตอไม้น้นั ไว้ แลทหารท้งั ปวงก็เอาเกาทณั ฑ์ยิงตอไม้อยเู่ ปนช้านาน ครน้ั เหน็ ไมไ่ หวตงิ ฮวั หยงจึงพา ทหารเข้าไปดู ก็เห็นหมวกสวมตอไมอ้ ยู่ ฝ่ายโจเมาคร้ันหนีเข้าอยู่ในป่าหยุดม้าดู เห็นฮัวหยงกับทหารหลงล้อมตอไม้ไว้ โจเมาจึงชัก มา้ กลับหลังจะฟนั ฮวั หยง ๆ เหลอื บเห็นจงึ ชกั มา้ กลับหนา้ มารอ้ งตวาด แลว้ เอาง้าวฟนั ถูกโจเมาตวั ขาด ออกสองทอ่ นตาย ครั้นเวลาร่งุ เช้าฮวั หยงกค็ ุมทหารกลับเข้าไปด่านเมอื งหลวง ฝ่ายเทียเภา อุยกาย ฮันต๋ง กับทหารทั้งปวงซึ่งเหลือแตกไปน้ันพบซุนเก๋ียน ๆ จึงพา กลับมาณค่ายเลียงต๋ง แล้วบอกหนังสือไป ถึงอ้วนเส้ียวตามซึ่งได้รบพุ่ง อ้วนเส้ียวแจ้ง ในหนังสือนั้นมีความเสร้าหมองนัก จึงหา หัวเมืองมาปรึกษาว่า ซุนเก๋ียนน้ีเปนทหาร กล้าแขง ซึ่งเสียทีแก่ฮัวหยงดังน้ีจะคิด ประการใด อนึ่งเปาสิ้นลอบใช้เปาต๋งไปชิง รบจนตัวตาย แลเสียทหารไปเปนอันมาก นายทัพนายกองท้งั ปวงยังมไิ ด้วา่ ประการใด www.samkok911.com

ตอนที่ ๔ ๘๗ สามก๊กวิทยา

๘๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขณะน้ันอ้วนเสี้ยวเห็นเล่าป่ีกวนอูเตียวหุย ยืนอยู่ข้างหลังกองซุนจ้าน ท้ังสามคนน้ีรูปร่าง ใหญ่โตเห็นกิรยิ าดงั ยมิ้ เยาะ จึงถามกองซุนจา้ นว่าสามคนซึ่งยืนอยขู่ ้างหลงั น้ันช่ือใด กองซุนจ้านจึงจงู มือเล่าป่ีออกไปยืนข้างหน้า แล้วบอกว่าคนน้ีชื่อเล่าปี่ เปนเพื่อนศิษย์เรียนหนังสือกับข้าพเจ้ามาแต่ กอ่ น บัดน้ีได้เปนเจ้าเมอื งเพงงวนก้วน โจโฉจึงว่าเล่าป่ีคนน้ี ครั้งโจรโพกผ้าเหลืองนั้นก็ได้ไปช่วยรบ กองซุนจ้านจึงว่า อันเล่าปี่นี้ เปนเชื้อพระวงศ์พระเจ้าเหี้ยนเต้ มีความชอบต่อแผ่นดินมาหลายครั้ง แล้วกองซุนจ้านให้เล่าป่ีคานับ อ้วนเสยี้ ว อว้ นเสย้ี วเชญิ ใหเ้ ลา่ ปีม่ านั่งท่สี มควร แลกวนอกู บั เตยี วหุยกเ็ ข้าไปยนื อยู่หลงั เลา่ ปี่ ฝ่ายฮัวหยงน้ันคุมทหารออกไปถึงหน้าค่ายอ้วนเส้ียว จึงให้ทหารเอาไม้ยาวเสียบหมวก ซุนเกี๋ยนแกว่งขึน้ ร้องประกาศว่า อ้ายเหล่าหัวเมืองซ่ึงเปนขบถ แต่งให้ซุนเกย๋ี นยกไปรบนั้น กูก็ตีแตก ฆ่าทหารเสียเปนอันมากแล้ว บัดนี้ใครซึ่งเปนตัวนายเร่งยกออกมารบกัน ม้าใช้ได้ยินดังนั้นก็เอา เน้ือความไปแจ้งแก่อ้วนเส้ียว ๆ จึงปรึกษาแก่นายทัพนายกองว่า ฮัวหยงยกออกมาทาดังนี้ผู้ใดจะ อาสาไปด้วยได้ ยูสิดทหารอ้วนสุดจึงรับว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาออกไปรบด้วยฮัวหยง อ้วนเส้ียวไดย้ ิน ดังนัน้ กเ็ กณฑ์ทหารใหย้ สู ิด ๆ ยกทหารออกไปรบดว้ ยฮวั หยงไดส้ ามเพลง ฮัวหยงเอางา้ วฟนั ยูสิดตกมา้ ตาย ม้าใชจ้ งึ เอาเนื้อความไปแจ้งแกอ่ ว้ นเสีย้ ว ๆ กบั หัวเมืองทงั้ ปวงจึงปรกึ ษากนั ว่า ครงั้ น้ีใครจะอาสา ออกไปรบดว้ ยฮัวหยงได้ ฝ่ายฮันฮกเจ้าเมืองกิจิ๋วจึงว่า ข้าพเจ้ามีทหารเอกคนหนึ่งชื่อพัวหอง จะขออาสาไปตัดเอา สีสะฮัวหยงมาให้จงได้ อ้วนเสี้ยวมีความยินดีจึงเกณฑ์ทหารให้ พัวหองแต่งตัวใส่เกราะแล้วข่ีม้าถือ ขวานใหญ่เปนอาวุธ ยกทหารออกไป รบด้วยฮัวหยงสามเพลง ฮัวหยงเอา ง้าวฟันถูกพัวหองตกม้าตาย ม้าใช้ก็รีบ เอาเน้ือความเข้าไปแจ้งแก่อ้วนเส้ียว แลนายทัพนายกองทั้งปวงรู้ดังน้ันก็ ตกใจ อ้วนเสี้ยวจึงว่าทหารเอกของเรา สองคนช่ืองันเหลียงบุนทิวก็ยังไม่เห็น มา ถ้ามาแล้วก็จะกลัวอะไรกับฮัวหยง ครงั้ นจ้ี ะไดใ้ ครอาสาออกไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๔ ๘๙ ขณะนั้นกวนอูจึงว่าแก่อ้วนเส้ียวว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาไปตัดเอาสีสะฮัวหยงมาให้ท่าน อ้วนเสี้ยวได้ยนิ ดังนั้นจึงถามว่า ซึ่งรับอาสานั้นเปนทหารท่ีตาแหน่งใด กองซุนจ้านจึงบอกว่า คนน้ีช่ือ กวนอผู ู้น้องเลา่ ปี่ เปนทหารมา้ ถอื เกาทัณฑ์ กวนอู (Guan Yu) ฝ่ายอว้ นเสีย้ วไดย้ ินกองซนุ จ้านว่าดงั นัน้ กโ็ กรธ จงึ ร้องตวาดว่ากวนอูเปนแตท่ หารมา้ เลว มา ดหู ม่นิ นายทัพนายกองหัวเมืองทงั้ ปวง บังอาจเขา้ รบั อาสา แลทหารหัวเมืองทง้ั ปวงยังมีอยู่เปนอันมาก พอจะทาการศกึ สบื ไป จึงให้ทหารขบั กวนอูออกไปเสยี สามกก๊ วิทยา

๙๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) โจโฉจึงห้ามอ้วนเสี้ยวว่า ท่านอย่าเพ่อโกรธก่อน ท่วงทีกวนอูน้ีจะมีฝีมือกล้าหาญอยู่จึงขัน อาสา ถ้าไม่สมดงั ปากว่าจึงจะเอาโทษถึงตาย อ้วนเสยี้ วจึงวา่ กวนอูเปนทหารเลว ครั้นจะให้ออกไปรบ กับฮัวหยง ๆ ก็จะหัวเราะเย้ยเล่น ว่าในกองทัพเรานี้ไม่มีทหารเอกแล้ว โจโฉจึงว่าข้าพเจ้าเห็นรูปรา่ ง กวนอูนโี้ ตใหญค่ มสนั อยู่ เห็นสมเปนทหารเอก ฮัวหยงจะไม่ร้วู า่ ทหารเลว กวนอจู ึงว่าข้าพเจา้ จะอาสา ออกไปครง้ั นี้ ถา้ ไม่ได้ตัดสีสะฮัวหยงเข้ามาขอท่านจงเอาสีสะข้าพเจ้าไว้แทนเถิด อว้ นเส้ยี วไดย้ ินดังน้นั ก็มีความยนิ ดี จึงเกณฑท์ หารให้กวนอู โจโฉจึงให้อุ่นสรุ าแล้วจึงรินใส่จอกยื่นให้กวนอู ๆ คานับแล้ววา่ ข้าพเจ้าเปนแต่ทหารเลว ซึ่งท่านจะให้สุรากินน้ันขอให้ท่านงดไว้ก่อน เม่ือใดข้าพเจ้าออกไปได้ สีสะฮัวหยงมาแลว้ ข้าพเจ้าจึงจะรบั เอาสุราของทา่ นกนิ แล้วกวนอูข่ีมา้ ถือง้าวออกไปรบดว้ ยฮวั หยง www.samkok911.com

ตอนที่ ๔ ๙๑ ฝ่ายหัวเมืองท้ังปวงซ่ึงอยู่ในค่ายน้ัน ได้ยินเสียงกลองแลม้าฬ่ออื้ออึง ก็ชวนกัน ออกไปดูกวนอูจะรบกับฮัวหยง คร้ันออกไปถึง ประตูค่ายก็เห็นกวนอูห้ิวสีสะฮัวหยงกลับเข้า มาทงิ้ ไวต้ รงหน้า ค่าย นายทพั นายกองท้ังปวง เห็นกด็ ีใจ จึงพากวนอูเขา้ ไปในคา่ ย โจโฉจึงเอา จอกสุรานั้นมาคานับ แล้วส่งให้กวนอู กวนอู คานับตอบ แล้วรับเอาจอกสุราน้ันมากิน สุรา น้ันยังอนุ่ อยู่ ขณะนั้นเตียวหุยจึงว่าแก่นายทัพ นายกองท้ังปวงว่า กวนอูพ่ีข้าพเจ้าได้อาสาตัด เอาสีสะฮัวหยง มาให้แล้ว ข้าพเจ้าผู้น้องจะขอ อาสาตีเข้าไปในเมืองหลวง แล้วจะจับเอาตัว ต๋ังโต๊ะมาให้ท่าน อ้วนเส้ียวได้ยินดังน้ันก็โกรธ จึงร้องตวาดแล้วว่า บันดานายทัพนายกองทั้ง ปวงมิได้ปรึกษาว่ากล่าวประการใด ตัวนี้ เปนแต่ทหารเลวองค์อาจเข้ามาจะอาสาหัก หน้าผู้ใหญ่ท้ังนี้ เห็นเปนคนหยาบช้านัก ให้ขับ ออกไปเสยี นอกทชี่ มุ นุมขนุ นาง โจโฉจงึ ว่าอนั อยา่ งธรรมเนยี มศกึ นนั้ ถ้าผูใ้ ดมีความชอบในการสงคราม ก็จะปูนบาเหนจ็ ตาม สมควร ถ้าผู้ใดกระทาความผิดก็จะลงโทษ ซ่ึงจะมาถืออิศริยยศในท่ามกลางศึกดังน้ีไม่สมควร อ้วนเสี้ยวจึงตอบว่า ถ้าจะนับถือทหารเลวเปนเอกฉนี้ไซ้ เราไม่ทาการสืบไปแล้ว จะยกทหารกลับไป เมอื ง โจโฉจึงว่าขดั ข้องกนั แต่เนือ้ ความเพียงนีจ้ ะละการใหญเ่ สยี นน้ั ไมค่ วร แล้วให้กองซุนจา้ นพาเล่าป่ี กวนอูเตียวหยุ กลับไปณค่ายทีอ่ ยู่ โจโฉจงึ ใหเ้ อาสกุ รเป็ดไกไ่ ปลอบใหก้ านลั เลา่ ป่กี วนอูเตยี วหยุ สามก๊กวิทยา