สิงโตล่าศัตรูของอัลลอฮฺ

เร่ืองราวเก่ยี วกบั นบสี าหรับเดก็ ๆ สิงโตล่าศตั รขู องอลั ลอฮฺ เรียบเรียงโดย : มหุ มั มดั ศดิ ดีก อลั มนิ ชาวีย์

เรอื่ งราวเกีย่ วกบั นบี สาหรบั เดก็ ๆ “สิงโตล่าศตั รขู องอลั ลอฮฺ” เรียบเรียง มุหมั มดั ศิดดกี อลั มินชาวยี ์ วาดรปู อาฎยี ะห์ อซั ซุฮยั รี แปล Sharain Munsen ตรวจทาน Anas Islam

สิงโตล่าศตั รขู องอลั ลอฮฺ ด้วยพระนามของอลั ลอฮฺผ้ทู รงกรุณาผ้ทู รงเมตตาเสมอ มหุ มั มดั น่งั อ่านหนงั สือไปถึงท่ีว่า “สิงโตเป็ นสตั ว์ดรุ ้ายจากสตั ว์ท่ีเป็ นอนั ตราย มนั มี ความยาว 1.5เมตร และหางของมนั ยาว 80 เซน็ ติเมตร มนั มีช่ือเรียกถงึ 130 ชื่อ ท่ีเป็ นท่ีรู้จกั กนั เช่น อซุ ามะ อลั หาริษ อลั ลยั ซฺ และ ฏอรฆอม ทนั ใดนนั้ มหุ มั มดั ได้หยดุ อา่ น แล้วได้ถามป่ ขู องเขาซงึ่ นง่ั อยู่ข้างๆว่า “อลั ลอฮฺได้สร้าง สิงโตเพ่ือลา่ สตั ว์อนื่ ๆ และข่ใู ห้สตั ว์อืน่ ๆกลวั เพียงอยา่ งเดียวหรือครับ? ป่ ยู ิม้ พลางพดู วา่ “สงิ โตและสตั ว์อ่นื ๆเป็นหนงึ่ ในบรรดาทหารของอลั ลอฮฺที่พระองค์ได้ สร้างมนั ขนึ ้ มา สาหรับฮิกมะของมนั นนั้ ไมม่ ผี ้ใู ดสามารถรับรู้ได้นอกจากพระองค์เทา่ นนั้ บาง ทีอลั ลอฮฺทรงเปิ ดเผยสง่ิ หนง่ึ จากฮิกมะนนั้ และสาหรับทกุ ๆส่งิ ที่อลั ลอฮฺได้สร้างมนั ขนึ ้ มา ล้วน แล้วแตจ่ ะมบี ทบาทในชีวติ นี ้ และวนั นีป้ ่ จู ะเลา่ เร่ือง ((สงิ โตลา่ ศตั รูของอลั ลอฮฺ))ให้เธอฟัง1 หลงั จากนนั้ ป่ กู ็เร่ิมเลา่ เร่ืองราววา่ 1 ดทู ี่มาของเร่ืองนีจ้ าก ((‫ ))دلائل النبوة‬ของอบนี าอมี (164 ) และของอิบนกุ าซรี (427/7) และ ((‫))الدر المنثور‬ (122/6)

“อตุ ยั บะฮฺ ลกู ชายของ อบีลาฮบั ได้แตง่ งาน กบั อมุ มกุ ลั ซูม บตุ รีของท่านนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะซลั ลมั เขาได้ใช้ชีวติ อยกู่ บั นาง จนกระทงั้ ได้มีการประทานวะย(ู โองการ) ให้แก่ท่านนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะซลั ลมั แล้วท่านนบีก็ได้เร่ิมเรียกร้องศาสนาใหมอ่ ยา่ งลบั ๆ เป็นระยะเวลา 3 ปี และเมอื่ ผ้อู ภิบาล อซั ซะวะญลั ลา ได้มีคาสงั่ ให้ท่านเรียกร้องอย่างเปิ ดเผย ทา่ นนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะซลั ลมั ก็ได้ออกไปยงั กลมุ่ ชนของทา่ น และได้เดินขนึ ้ ไปบนภเู ขา ซอฟา แล้วได้ป่ าวประกาศวา่ “โอ้ผ้เู ป็นเจ้าของภเู ขาแหง่ นี.้..โอ้ผ้เู ป็นเจ้าของภเู ขาแหง่ นี!้ ! อบลู าฮบั ได้พดู วา่ “ใครที่กาลงั ป่ าวประกาศอยบู่ นภเู ขาซอฟา? ผ้คู นตอบวา่ “มหุ มั มดั บตุ รของ อบั ดลุ ลอฮฺ !! ดงั นนั้ กลมุ่ ชนจงึ รีบวิ่งไปยงั ท่านนบี และผู้ใดที่ไมไ่ ด้ไป กส็ ง่ ตวั แทนไปแทนเขา ทา่ นนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะซลั ลมั ได้พดู ขนึ ้ วา่ “พวกทา่ นมีความคิดเห็นอย่างไร? หากฉนั บอกพวกท่านวา่ จะมีม้าตวั หนงึ่ จะออกมายงั พวกทา่ นจากตนี เขานี.้.พวกท่านจะเชื่อ ฉนั ไหม? พวกเขาทงั้ หมดตอบวา่ “เชื่อ..เชื่อ พวกเราไมเ่ คยเหน็ ทา่ นโกหกเลย ท่านนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะซลั ลมั กลา่ ววา่ “แท้จริงฉนั เป็นรอซูลของอลั ลอฮฺท่ีถกู สง่ มายงั พวกท่าน” อบลู าฮบั ได้ตะโกนวา่ “ความพินาศจงประสบกบั เจ้าในทกุ ๆวนั ทา่ นได้เรียกรวมตวั พวกเราเพราะเรื่องนีเ้ องหรือ? จากนนั้ อบลู าฮบั ก็จากไปด้วยความโกรธ และบรรดาผ้นู าของกเุ รชตามหลงั เขาไป

และแล้วอบลู าฮบั กไ็ ด้เร่ิมทาร้ายท่านนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะซลั ลมั โดยมภี ริยา ของเขา คือ อมุ มญุ ามลี ช่วยเหลอื เขาในการทาร้ายท่านนบี โดยที่นางได้วางไม้ฟื น และขวากหนามไปวางไว้ในเส้นทางท่ีท่านนบีเดนิ ผา่ น ดงั นนั้ อลั ลอฮฺ อซั ซะวะญลั ลาจงึ ได้ ประทานซเู ราะห์อลั มะซดั ( 2)ْ‫ ( َما أَغَىنْ َعنْه َمالهْ َوَما َك َس َب‬1 )‫تََبّ ْت يََدا أَِبْ ََلَ ْب َوتَ َّْب‬ ( 4 )ْ‫ ( َوامَرأَتهْ َََحّالَْةَ اْلَطَ ِب‬3 ) ‫َسيَصلَ ىْى نَاًرا ذَا َْت ََلَ ْب‬ ( 5 )ْ‫ِْف ِجي ِد َها َحب ْل ِّمن َّم َسد‬ มอื ทงั้ สองของอะบีละฮบั จงพินาศ และเขากพ็ ินาศแล้ว(1)ทรัพย์สมบตั ขิ องเขา และสงิ่ ที่เขาได้ ขวนขวายไว้นนั้ มไิ ด้อานวยประโยชน์แก่เขาเลย (2)เขาจะเข้าไปเผาไหม้ในนรกท่ีมีไฟลกุ โชน (3) ทงั้ ภริยาของเขาด้วย นางเป็นผ้แู บกฟืน(4)ท่ีคอของนางมีเชือกถกั ด้วยใยอินทผลมั (5) และก่อนที่ซเู ราะห์นีจ้ ะถกู ประทานลงมา อบลู าฮบั มีช่ือเดิมว่า “อบั ดลุ อซุ ซา” และ เมื่อใดกต็ ามท่ีเขาและภริยาของเขา อมุ มญุ ามลี เดนิ ผา่ นผ้คู น บรรดาผ้คู นก็พากนั เยาะเย้ยเขา ทงั้ สองวา่ “นี่คอื พ่อแห่งเปลวเพลงิ และน่ีคอื ผ้แู บกฟื น” จากนนั้ พวกเขากห็ วั เราะด้วยเสยี งท่ีดงั “ฮา..ฮา..ฮา อตุ ยั บะฮฺ ลกู ชายของ อบีลาฮบั ได้ยินสงิ่ ท่ีพ่อและแมข่ องเขาถกู เรียก จงึ โกรธอยา่ ง รุนแรง เขาจงึ ได้หยา่ กบั อมุ มกุ ลั ซูม บตุ รีของท่านนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะซลั ลมั แล้วเดนิ ออกไปอยา่ งรวดเร็ว อบลู าฮบั ได้พบกบั เขาจงึ ถามเขาวา่ “โอ้อตุ ยั บะเจ้าจะไปไหน”? อตุ ยั บะฮฺพดู ตะคอกวา่ “ไปหามหุ มั มดั ...ผ้ทู ี่ดถู กู เหยียดหยามศาสนาของเรา และได้ ดา่ ท่านและแมข่ องฉนั จาเป็นท่ีฉนั ต้องไปจดั การกบั เขา



จากนนั้ อตุ ยั บะฮฺได้ออกไปหาทา่ นนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิวะซลั ลมั แล้วได้ตะคอก ทาร้าย และพดู ก้าวร้ายใสท่ ่านนบี ทนั ใดนนั้ ทา่ นนบี ได้ยกมือทงั้ สองขนึ ้ สฟู่ ากฟ้ าแล้วขอดอุ าอฺ ให้กบั อตุ ยั บะฮฺวา่ “ความวา่ “โอ้อลั ลอฮฺขอพระองค์ทรงลงโทษเขา ด้วยสนุ ขั จากบรรดาสนุ ขั ของพระองค์ด้วยเถิด” อตุ ยั บะฮฺรู้สกึ หวาดกลวั จากการวงิ วอนของท่านนบี ดงั นนั้ เขาจงึ เงียบไมพ่ ดู แม้แตค่ า เดยี ว จากนนั้ กลบั ไปในสภาพท่ีเนือ้ ตวั สนั่ และในระหวา่ งทาง อบลู าฮบั ได้เหน็ อตุ ยั บะอยใู่ นสภาพท่ีความหวาดกลวั ถกู ขใู่ ห้มี ความหวาดกลวั จงึ ถามว่า “เป็นอะไรหรืออตุ ยั บะ?..มหุ มั มดั ได้ทาอะไรกบั เจ้าหรือ? อตุ ยั บะได้พดู ในความหวาดกลวั วา่ “มหุ มั มดั ไมไ่ ด้ทาอะไรกบั ฉนั เลย เพียงแตว่ ิงวอน ให้กบั ฉนั อบลู าฮบั ได้พดู ในความแปลกใจวา่ “มหุ มั มดั ได้วิงวอนอะไรให้กบั เจ้ารึ? อตุ ยั บะตอบวา่ “มหุ มั มดั ขอวา่ ขอให้สนุ ขั จากบรรดาสนุ ขั ของอลั ลอฮฺกินเจ้า” อบลู าฮบั พดู พร้อมกบั หวั เราะวา่ “เจ้าอยา่ ได้กลวั ไปเลย...เจ้ามคี วามแข็งแรงกวา่ สนุ ขั ท่ีจะมากินเจ้า...จากนนั้ อบลู าฮบั กจ็ ากไปพร้อมกบั หวั เราะ อย่มู าวนั หนงึ่ อบลู าฮบั ได้มาพร้อมกบั มีสีหน้าแห่งความดใี จพร้อมกบั พดู วา่ “โอ้อตุ ยั บะฮฺ ...โอ้อตุ ยั บะฮฺ”!!



อตุ ยั บะฮฺตอบ “ครับพอ่ ” อบลู าฮบั พดู วา่ “พรุ่งนีเ้ราจะเดนิ ทางไปพร้อมกบั กองคารวาลค้าขายของชาวกเุ รชที่ เมืองชาม อตุ ยั บะฮฺพดู พร้อมกบั ยิม้ วา่ “จริงหรือ...พอ่ !! อบลู าฮบั พดู วา่ “จริง ครับลกู รัก...ไปเราไปตระเตรียมตวั กนั เถอะ และในตอนเช้าตรู่ อบลู าฮบั และลกู ชายของเขา “อตุ ยั บะ”และบรรดาหวั หน้าเผา่ กเุ รช นากองคาราวาลมงุ่ หน้าสเู่ มอื งชาม พวกเขาเดินทางตลอดทงั้ วนั จนดวงอาทิตย์ลบั ขอบฟ้ า และเวลากลางคืนกไ็ ด้มาถงึ มชี ายคนหนงึ่ ได้พดู วา่ “โอ้อบลู าฮบั พวกเราเหนื่อยมาก และพวกเราต้องการนอน พกั ผอ่ นด้วย อบลู าฮบั กลา่ ววา่ “เราจะผกั ผอ่ นตรงจดุ ท่ีแสงปรากฏอย่ดู ้านหน้าเราโน้น” แล้วกอง คาราวาลก็เร่ิมเดินทางตอ่ ไป จนไปถงึ แสงไฟดงั กลา่ ว ปรากฏวา่ มนั คือ บ้านเลก็ หลงั หนง่ึ ซง่ึ มี ห้องเพียงห้องเดยี ว ไมก่ ว้างพอสาหรับสองคน อบลู าฮบั ได้สง่ เสียงวา่ “โอ้พวกเรา เราจะนอนค้างคนื กนั ท่ีน่ีแหละ ดงั นนั้ พวกเขาจงึ รีบให้อฐู คกุ เข่าลง และกางเต้นท์ขนึ ้ แล้วอบลู าฮบั กเ็ ดนิ ทางไปที่บ้านหลงั นนั้ แล้วเคาะประตู ดงั นนั้ นกั บญุ ท่ีมอี ายมุ ากและมรี ่างกายออ่ นแอกเ็ ปิ ดประตใู ห้กบั เขา



อบลู าฮบั พดู วา่ “ราตรีสวสั ดิ์ ผ้ทู ี่เป็นท่ีเคารพยกยอ่ ง นกั บญุ พดู วา่ “ราตรีสวสั ดิ์ พ่อหนมุ่ ” อบลู าฮบั พดู วา่ “พวกเราจะนอนพกั ผอ่ นที่นี่ หน้าบ้านของท่าน ท่านจะกรุณาแก่เรา ไหม? นกั บญุ ตอบวา่ “ด้วยความยินด.ี ..วา่ แตพ่ วกทา่ นมาจากที่ไหนกนั ? อบลู าฮบั ตอบ “มาจากมกั กะ” นกั บญุ ถาม “แล้วจะไปไหนกนั รึ? อบลู าฮบั ตอบ “ไปเมอื งชาม” จากนนั้ อบลู าฮบั ถามนกั บญุ วา่ “ทาไมท่านถงึ ได้มานงั่ อย่ทู ่ีน่ีเพียงลาพงั ? นกั บญุ ตอบ “เพ่ือฉนั จะเคารพภกั ดตี อ่ อลั ลอฮฺ อบลู าฮบั พดู ในความแปลกใจวา่ “อลั ลอฮฺ”!! นกั บญุ พดู วา่ “ใช่ !อลั ลอฮฺผ้ทู รงเอกกะ” อบลู าฮบั กระซิบเบาๆวา่ “นกั บญุ คนนีพ้ ดู เหมือนท่ีมหุ มั มดั พดู เลย จากนนั้ นกั บญุ พดู กบั อบลู าฮบั วา่ “ฉนั อยากจะบอกกบั ท่านถงึ อนั ตรายท่ีซอ่ นเร้นอยู่ อบลู าฮบั พดู วา่ “แล้วมนั คืออะไรละ? นกั บญุ ตอบวา่ “สถานท่ีนีเ้ตม็ ไปด้วยสตั ว์ร้ายอนั ตราย



อบลู าฮบั พดู ด้วยความหวาดกลวั วา่ “สตั ว์อนั ตรายรึ! แล้วเขาเงียบไปครู่หนง่ึ จากนนั้ พดู วา่ “แล้วเราจะทาอยา่ งไรดี เพราะเราเดินทางมาตงั้ แต่เช้าตรู่ จนกระทงั้ ความพวกเรารู้สกึ เหนื่อยล้า และพวกเราก็ต้องการนอนพกั ผอ่ นด้วย นกั บญุ พดู วา่ “ถ้าหากวา่ พวกท่านนอนหลบั ท่ีน่ีจริงๆ พวกท่านก็จงให้มีทหารท่ี แข็งแรงสกั หนง่ึ คน เฝ้ าดพู วกท่านจนถงึ เช้า อบลู าฮบั ก็พดู อยา่ งดใี จวา่ “เป็นความคดิ ท่ีดี โอ้นกั บญุ เอย๋ ” แล้วอบลู าฮบั กร็ ีบไปยงั กลมุ่ ชนของเขาพร้อมกบั ตะโกนวา่ “โอ้พวกเรา...พวกเรา..แล้ว พวกเขากเ็ ข้าไปหาอบลู าฮบั พร้อมกบั พดู วา่ “ วา่ ไงละ่ อบลู าฮบั ท่านต้องการอะไร? อบลู าฮบั กลา่ ววา่ “สถานที่นีเ้ตม็ ไปด้วยสตั ว์ร้ายอนั ตราย เราต้องการชายท่ีแขง็ แรง คนหนงึ่ เพื่อเป็นยามเฝ้ าดแู ลพวกเราจนถงึ เช้า ดงั นนั้ มชี ายคนหนง่ึ พดู วา่ “ฉนั เอง จะเป็นยามท่ีเฝ้ าดแู ลพวกทา่ นเอง โอ้อบลู าฮบั ฉนั มีดาบอย่กู บั ตวั หากฉนั ได้ฟันสงิ โตด้วยดาบนี ้แน่นอนฉนั ฟันมนั ขาดเป็นสองสว่ นเลย และฉนั มหี อก หากฉนั ขวางหอกใสม่ นั แน่นอนมนั แทงทะลสุ ิงโตถงึ สบิ ตวั และฉนั ยงั มธี นู ฉนั ไมเ่ คยยิง พลาดเป้ าเลย แม้วา่ ฉนั จะยิงจากด้านหลงั ของฉนั อบลู าฮบั ยิม้ พร้อมกบั พดู วา่ “ฉะนนั้ ทา่ นเป็นยามคอยเฝ้ าดแู ลเราจนถงึ รุ่งเช้า” และ กลมุ่ ชนก็ได้นอนในเตน็ ท์ อตุ ยั บะฮฺต้องการนอนใกล้ๆประตเู ตน็ ท์ อบลู าฮบั จงึ พดู กบั เขาวา่ “เจ้าจะต้องไมน่ อนตรงนี”้





อตุ ยั บะพดู วา่ “แล้วจะให้ฉนั นอนท่ีไหนละพ่อ”!!? อบลู าฮบั พดู วา่ “เจ้าจะนอนแซกในระหวา่ งพวกเรา ฉนั กลวั ดอุ าอฺของมหุ มั มดั ที่ขอให้เจ้า และในช่วงท่ีสามสดุ ท้ายของกลางคนื ยามท่ีเฝ้ าดแู ลกไ็ ด้ล้มตวั นอนบนพืน้ ดาบ หอก และธนอู ย่กู ระจดั กระจายอย่รู อบตวั เขา ! สิงโตตวั ใหญ่ที่มรี ่างกายที่แขง็ แรงตวั หนง่ึ ได้มา แล้วได้เดินไปในระหวา่ งเต้นท์ จนไป ถงึ เต้นท์ที่อบลู าฮบั นอนอยแู่ ล้วเดินเข้าไปในเต้นท์นนั้ และเดนิ ผ่านผ้คู นท่ีกาลงั นอนอยจู่ นไป ถงึ อตุ ยั บะฮฺลกู ชายของอบลู าฮบั แล้วสงิ โตกไ็ ด้สง่ เสยี งคารามด้วยเสยี งที่ดงั จากนนั้ เข้า ตะครุบไปท่ีบนต้นคอของอตุ ยั บะฮฺ ลกู ชายของอบลู าฮบั ด้วยเขีย้ วของมนั จนกระทงั้ อุตยั บะฮฺ ตาย จากนนั้ กินร่างกายของเขาไป ผ้คู นได้ต่นื ขนึ ้ อย่างหวาดผวากบั เสยี งร้องของสิงโต อบลู าฮบั ได้ลกุ ขนึ ้ ตะโกนสง่ เสยี ง อย่างดงั วา่ “ลกู ของฉนั ...ลกู ของฉนั ดอุ าอขฺ องมหุ มั มดั ได้เกิดขนึ ้ กบั เขาแล้ว และสงิ โตกไ็ ด้กิน เขาไปแล้ว ป่ พู ดู วา่ “เจ้าเห็นแล้วมิใช่หรือ? หลานรัก สงิ โตได้ปกป้ องท่านนบี ศอ็ ลลลั ลอฮอุ ะลยั ฮิ วะซลั ลมั และศาสนาของอลั ลอฮฺ อซั ซะวะญลั ลาอย่างไร? มหุ มั มดั พดู วา่ “ครับ คณุ ป่ ตู อนนีฉ้ นั รู้แล้ววา่ บรรดาสตั ว์เหลา่ นี ้เป็นหนง่ึ ในทหารจาก บรรดาทหารของอลั ลอฮฺ ท่ีอลั ลอฮฺได้สร้างมนั สาหรับฮิกมะของมนั นนั้ ย่อมไมม่ ผี ้ใู ดลว่ งรู้ได้ นอกจากอลั ลอฮฺเท่านนั้ ********