40 หะดีษอิมามอันนะวะวีย์

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 16 ห้ามบันดาลโทสะ ِ‫الَنّ ْهيُ َع ِن ال َغ َضب‬ ْ ْ:‫لِْْْْللْ َّنْ ِ ْبْﷺ‬.َ»‫َْأْ« َْنْْلْ َْرَتْ ُْغجْ َْضْلْ َقْْبا‬:ْ‫ْل‬:َ‫َْعَْقنا ُه‬،‫ْْن«ْ َأْ َِْلْْبَتْْْغ ُهْ َُْرضْْي َْربَْْة»ْْ َرفَْ َِْر َّْد َ َْدضْْ ِام َلرا ُلرْا‬:ْ‫ْقَا ََلع‬.‫أَو ِص ِن‬ .‫َرْ َْوا ُهْْا ُل َخا ِري‬ ความวา่ : จากทา่ นอบู ฮรุ ็อยเราะฮฺ เราะฎิยลั ลอฮอุ นั ฮุ เล่าวา่ : “มี ชายคนหน่ึงกลา่ วแก่ท่านนบี ‫ ﷺ‬ว่า: “ได้โปรดสง่ั เสียแก่ฉนั ด้วย เถิด” ท่านนบี ‫ ﷺ‬ตอบว่า: “ท่านจงอย่าโกรธ” แล้วผ้ชู ายคนนนั้ ก็ 49

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ กลา่ วซา้ เช่นนนั้ หลายครัง้ และทา่ นนบี ‫ ﷺ‬กย็ งั คงตอบกลบั ไปว่า “ทา่ นจงอยา่ โกรธ” หะดษี บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์32 32 เศาะฮีหฺ อัล-บคุ อรีย์, ภาค: มารยาท, บท: ระมัดระวงั จากการโกรธ, เลขที่: 6116 50

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดษี ท่ี 17 มีความเมตตาต่อสตั ว์ ِ‫الِّر ْفقُ بِال َحَي َوان‬ ْ ْْْ‫ا‬،ْ‫َْدِْفَْْ ِْإَأَْضْ َْذ َاحْْْا َُقْْدلَْت ُلْْلْتُُكْْمْْمْ َْعفَْْْنأَْ َُهْشْحفْ َِرْس َتَْْعنُ ُهْون‬،ّ ْ‫أَْوُْْْْ َوْ َْسلُْشِْْحْءَْر‬،ُ ْ‫َكْمْْ َتَْْْيْ َْعَْفبَْْأَْْلاحِْْلْ ِسَْْشحْنُْ َّْْودَسْااا ِدْْ َاْنّْْبْل ََِْ َْنبَْعَْة‬:ُْ‫ْا َذْلْ ِبْ َِْلوْْي«ِْْإ َِْإعَْْذَْحاَّْننَْْتْﷺُْاْهَْْذْ»لَقأَْ َاِ َْلَْْبْْبلت‬،ْْ‫ا ََْرْوللُِْْسقُتِوْيْلَ ِْلَةح‬ ْ .‫ْ َرْ َْوا ُهْْ ُمس ِلم‬ ความว่า: จากท่านอบู ยะอฺลา นั่นคือ ชัดดาด อิบนุ เอาส์ เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ จากทา่ นเราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬ทา่ นกลา่ ววา่ : “แท้จริง อลั ลอฮฺได้บญั ญตั ใิ ห้กระทาความดตี อ่ ทกุ ๆ สิ่ง ดงั นนั้ เม่อื พวกท่านจะประหาร ก็จงประหารด้วยวิธีการที่ดี และ 51

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ เมื่อพวกท่านจะเชือด(สตั ว์) ก็จงเชือดด้วยวิธีการที่ดี และคนใด คนหน่ึงในหมพู่ วกท่านจงลบั มีดของเขาให้คม เพื่อให้สตั ว์เชือด ของเขาไมท่ รมาน” หะดษี บนั ทกึ โดยมสุ ลิม33 33 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: การล่าสตั ว์ สตั ว์เชือด และสตั ว์ที่อนมุ ตั ิให้รับประทาน ได้, บท: สงั่ ใช้ให้ปฏิบัติดีในการเชือด การประหาร และลับมีดให้คม, เลขท่ี: 1955 52

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดษี ท่ี 18 จรรยามารยาทท่ดี ีงาม ُ‫الخُلُقُ ال َح َسن‬ ْْْ،ْ:‫ْيْ َئَْعْْْبََةْْو ِِفْدْايْالَّْرْْلَْبَْْعَحْْس ِِْنَْن َْةْْض ُْْمْاَتَْعْلامْن ِْذ َُْحْسْبَْهِاِخن‬.ْ‫ْسن‬:َّ ْ‫ْ ِلْدُْْجْيِْل ََْنْْواأَْْتَْثْد ِبْةِْْﷺْْعْ ََحوَْقْْأَااَِلَسلب‬،ْ‫ْونْْبِِْلَْنْْتَْاْح‬:ْْ‫ َْرْاِْ َُْبْسُْكل‬.‫َِْْأْْاِاُْبْل َعْبلُّْلنْْتَْلْقُهَذِْْْم َْمرِْْذَاحَْْْْح َيُْيَْسْجْْعُثْنْْ َمْنْنَُْواْدْ» َق‬.‫ْ َْو ََحْج َبَْخ َاسْ ِلْلِْْنقَْْرْاَِلصَّْْْنَاض«َِْْرَْْحاعْ َاَْتَّوْيْا ِلْنسُْْهْقْحُْْل‬ ความว่า: จากท่านอบู ซัรร์ ญุนดุบ อิบนุ ญุนาดะฮฺ และอบู อบั ดิรเราะห์มาน มอุ าซ อิบนุ ญะบลั เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุมา จาก ท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ﷺ‬ทา่ นกลา่ ววา่ : “ท่านจงยาเกรงต่ออัลลอฮฺไม่ว่าท่านจะอยู่ ณ ท่ีใดก็ ตาม 53

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ และจงตามความชวั่ ด้วยการทาความดชี ดใช้ ซง่ึ ความดี นนั้ จะไปลบล้างความชว่ั ได้ และจงปฏิสมั พนั ธ์กบั เพ่ือนมนษุ ย์ด้วยจรรยามารยาทที่ ดีงาม” หะดีษบนั ทกึ โดยอตั -ติรมิซีย์34 และท่านกลา่ วว่า หะดีษ อย่ใู นระดบั หะสนั และในบางฉบบั ระบวุ า่ หะสนั เศาะฮีหฺ 34 อัต-ติรมิซีย์, อัล-ญามิอฺ, ภาค: การทาดีและการเช่ือมสัมพันธ์, บท: การ ปฏสิ มั พนั ธ์กบั เพ่อื นมนษุ ย์, เลขท่ี: 1987 54

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 19‬‬ ‫‪การศรัทธาต่อกฎสภาวะ‬‬ ‫الإِ ْي َمانُ بِال َق َضاِء َوالقَ َدِر‬ ‫ْ‬ ‫ْ« َُكْْيَْعانْْنْ ُْ ُْغْأَتْ َِْ ْبلَْْخْ ُْماْلْلإَِْ َْعِ َّبْْفْناْْاأُِْل ََّنْعْْس ِْْل ُْبْمَْعْْب َ ِْكْدْْﷺَاَْ ِكْيَْل َْموِْْلاْمبْاْ ِ‪ْ،‬تْنْ‪َ ْ:‬فََْْقْْعاَّبْ َاْل‪ْ:‬سْْْ َرْ ِ َضْْال ُلْْ َْعْن ُهْ َماْقَْا َْل‪ْ :‬‬ ‫ْ‬ ‫ْبَِيْنَْ َفْ ُْشعْ ْءوْْلََْكْْمِْْإْْيَْْا َوِْْإَّْلُارَُّْْذحِْْْفبْاَِْعْفْْضَعْْلََ ِوَْسِْمْْظَْأَْتْكْْشلْْْْاأَْاإءِْْلَََّّْنْتََْْلْلَْلقْْْْْقْبَْفِْاْدََاَْيْلْ ُلَْسَْفُْْكْمَّمْْأَْْشتَْ َْظْةََِبْْوْءلُْْْْهََْالْجْْقََْكْ َِّوْا‪،‬لفْدَْْْْلْلا ِا‪َُ ،‬لْتْْْكْحْْتََْْجاوْلََْْفْإِْبَلَْت َُِْذهََْمُْاْكْظْصَْْاعْ‪ْ،‬ااْلُحْ َلْوْسُْلتُْإِْْتََْْلَِْْْعْنفَْعََْنَْْ»لََِْ‪.‬تْايْْعَْدْتْْجَُْْْْهْأََتْْْكَْف‪َ.‬امُْنْ َتُْعْْْسْا َوْْيتَْ َاْهنِْعْْ َْف َ َنَْْكُْعَْ‪.‬بِْوْْعاَْْْكأَلْ ِْلبْْنِ‪َ ْ.‬يَْْ ُّشْءْْضْْولَْ َكمْْْْ‬ ‫َرْ َْوا ُهْْالّتْ ِْم ِذْ ْي‪َ ْ.‬وْ ْقَا َلْ‪َْ ْ:‬ح ِْديْ ْثْ َْح َْس ْنْ َْص ِْحْي ْح‪ْ .‬‬ ‫‪55‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ْ .:‫ْْ«َْوا ِفيْْحْ َْفِْر َِْواْظْيَا ِْةْل َْلَْغْ َ ِِْيتْْادْل ُْهّْأَْتْ َِْمْما ِذَْْم َيْْك‬ ْ ْ‫ْْ َْو َْْما ْأَْ َصْاْبَ َكْ ْْلَ ْم‬.ْ‫ْ َْوَْتا َْعْعَّرْْلَ ْمْفْْْأَِْإ ََّْنْلْْاَْمال ِْلْْأَْ ِ ْخفَْْاطْلْأَ َّرْ َْك َْخْاْلَ ِْءْمَْْيْيَْعْ ِرْ ُُْفْك َنْكْْْ ِِلُْْفِْاْصلْيبَْشْ ََّْدْكِة‬ ْْ‫ْ َوْ َْأ َّنْْال َْف َْر َْجْ َمْ َعْْال َكْرْ ِبْْ َْوْأَ َّنْْ َمْ َع‬،ْ‫أَْ َّْْنْال َّنْ َصْْ َمْ َعْْال َّْص ِب‬.ْْ‫يَْ ُْكنْْ ِ ُْلخَْْوا ِْطعْئَْ ْلَ َمْك‬ ْ ْ.»‫ال ُعْ ِْسْْي ُ ْسْا‬ ความว่า: จากท่านอบู อัล-อับบาส อบั ดุลลอฮฺ อิบนุ อบั บาส เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุมา เล่าว่า: “ในวนั หน่งึ ขณะท่ีฉันนง่ั อย่ขู ้าง หลงั ท่านนบี ‫ ﷺ‬ทา่ นก็ได้กลา่ วกบั ฉนั วา่ : “โอ้เดก็ น้อย ฉนั จะสอนบางถ้อยคาแก่เจ้า เจ้าจงพิทกั ษ์ อลั ลอฮฺ แล้วอลั ลอฮฺจะพิทกั ษ์เจ้า เจ้าจงพิทกั ษ์อลั ลอฮฺ แล้วเจ้า จะพบพระองค์อย่เู บือ้ งหน้า เม่ือเจ้าจะวิงวอนขอก็จงวิงวอนขอต่ออลั ลอฮฺ และเม่ือ เจ้าจะขอความชว่ ยเหลอื กจ็ งขอความชว่ ยเหลอื จากอลั ลอฮฺ 56

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ และเจ้ าจงพึงทราบเถิดว่า หากประชาชาติทัง้ หมด รวมกนั เพ่ือทาคณุ ประโยชน์อยา่ งหนงึ่ แก่เจ้า พวกเขาไม่สามารถ ทาคณุ ประโยชน์ใด ๆ แก่เจ้าได้เลย นอกจากส่ิงท่ีอลั ลอฮฺได้ทรง กาหนดไว้ให้แกเ่ จ้าแล้ว และหากพวกเขารวมกนั เพ่ือทาอนั ตราย แก่เจ้าด้วยบางสิ่ง พวกเขามิอาจทาอนั ตรายใดๆ แก่เจ้าได้เลย นอกจากสิ่งท่ีอลั ลอฮฺได้ทรงกาหนดไว้ให้แก่เจ้าแล้ว ปากกาได้ถกู ยกขนึ ้ และกระดาษบนั ทกึ กแ็ ห้งแล้ว35” บันทึกโดยอตั -ติรมิซีย์ และท่านกล่าวว่า หะดีษอยู่ใน ระดบั หะสนั เศาะฮีหฺ36 และในรายงานอนื่ นอกจากการรายงานของอตั -ตริ มิซีย์ มสี านวนวา่ : “เจ้าจงพิทักษ์อัลลอฮฺ แล้วเจ้าจะพบอลั ลอฮฺอยู่เบือ้ ง หน้า เจ้าจงรู้จกั อลั ลอฮฺในยามสขุ สบาย แล้วพระองค์จะรู้จกั ท่าน ในยามทกุ ข์ยาก 35 หมายถงึ พระองค์ได้ทรงกาหนดทกุ อยา่ งไว้แล้ว 36 อตั -ติรมิซีย์, อลั -ญามิอฺ, ภาค: การทาดีและการเช่ือมสมั พนั ธ์, บท: การ ปฏสิ มั พนั ธ์กบั เพอ่ื นมนษุ ย์, เลขท่ี: 1987 57

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ และเจ้าจงพงึ ทราบเถิดวา่ ส่ิงใดท่ีคลาดแคล้วจากท่าน มนั ย่อมไม่ประสบกับท่าน และสิ่งใดท่ีมนั ประสบกับท่าน มัน ย่อมไมค่ ลาดแคล้วจากทา่ นอยา่ งแน่นอน37 และเจ้าจงทราบเถิดว่าชยั ชนะอยู่กบั ความอดทน และ ความสขุ อย่กู บั ความทกุ ข์ และความสะดวกง่ายดายอย่กู บั ความ ยากลาบาก” 37 หมายความว่าส่ิงใดท่ีอลั ลอฮฺทรงกาหนดให้เกิดกบั ทา่ น มนั ยอ่ มเกิดขึน้ อยา่ ง แนน่ อน และส่งิ ใดท่ีพระองค์ไมท่ รงกาหนดให้เกิดขนึ ้ มนั ยอ่ มไมเ่ กิดขนึ ้ เชน่ กนั 58

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 20 ความละอายเป็ นส่วนหน่ึงของการศรัทธา ِ‫الحََياءُ مِ َن الإِ ْي َمان‬ ْ ْ ْْ‫صْْا ِْإ ِْرَذْاْيْْلَمْْْاتْ َ َْلسْدَْْت ِرْ ِْيْح‬:َ‫ ِْمْْْا َعْلنْْمبُْرَّْْووِْةْْاْا ُلْ َلْْوْن َ ْل‬:‫ْأَْْْ َدْقَْْما َْرَلْْسَكْْ ُْْع َْراْولُْسْدَّْناْوُْ ُْل ُْْعسْاْقْلِبَْمْ ِْلَةْْْنْْ َبَْ َِﷺنْْك‬:ْْ‫َاْبل‬.ْ‫َفَْْرا ِ ْصَْضنَْْاْعْل َمُْلْاْْْ َ«َْعِْعإِْشْنْئَّْْنْنُْهَْْْ ِْتَقْْمأَْاِ»َّم‬ .ْ‫ْ َْر َْوا ُهْْا ُْل َخْا ِْري‬ ْ ความว่า: จากท่านอบู มัสอูด นั่นคือ อุกบะฮฺ อิบนุ อัมรฺ อัล- อันศอรีย์ อัล-บัดรีย์ เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ ท่านได้เล่าว่า: ท่าน เราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ : 59

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “แท้จริง สว่ นหนึ่งจากสิ่งท่ีมนษุ ย์ได้รับรู้จากคาพูดของ บรรดาศาสนทูตก่อน ๆ คือคติที่ว่า หากท่านไม่มีความละอาย แล้ว ก็จงทาตามสง่ิ ท่ีทา่ นประสงค์เถิด” บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์38 38 เศาะฮีหฺ อลั -บคุ อรีย์, ภาค: หะดีษตา่ ง ๆ เกี่ยวกบั บรรดาศาสนทตู , บท: หะดีษ เกี่ยวกบั ถา้ , เลขที่: 3485 60

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 21 การยืนหยัดคือแก่นแท้ของอิสลาม ‫الاِ ْستِ َقامَةُ لُ ُبّ الِإ ْسلا ِم‬ ْ ْْ‫َوْاْ ِْقْْيْ َرْ َ ُْلسْ ْْوَْأَْ ِْل ْْبا ْل َِلْعْْْمُْق َْر َْلةِْْْ ُلْْسْْفِ َيْْفاْ َانْ ِْلْْبسِْْنَلْْ ِْم َْعْبَْْق ِوْْد ْْلاْلَ ِْلْل‬:َ‫ْلْرْ َقُواْت َْْلْي‬،ْ‫َي َْعْ َْقُكم‬:ْ‫أَْ َرْسِْأَْ َُضْْلْْا َْعلنْ ُلُْهْْْ َأَْْع َعْ َْنْنحْ ُهْْدأَْْاْ ِْ َقاْبَغَل‬ ْ .»ْ‫ْ ُثْ َّْمْا ْس َتْ ِقْم‬،‫«قُْ ْلْآ َمْنْ ُتْْبِال ِل‬ ْ .‫َْر َْوا ُْهْ ُمس ِلم‬ ความว่า: จากท่านอบู อมั รฺ – บางรายงานกลา่ ววา่ อบู อมั เราะฮฺ – นนั่ คอื สฟุ ยาน อิบนุ อบั ดลุ ลอฮฺ เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ เลา่ ว่า: ฉนั ได้กล่าวว่า: “โอ้ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ได้โปรดบอกฉันเก่ียวกับ อิสลามด้วยคากลา่ วที่ฉันไม่ต้องถามผู้อื่นอีกนอกจากท่านด้วย เถิด” ท่านนบี ‫ ﷺ‬จงึ กลา่ ววา่ : 61

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “ท่านจงกล่าวเถิดว่า ฉันได้ ศรัทธาต่ออัลลอฮฺแล้ ว หลงั จากนนั้ ท่านก็จงยืนหยดั อย่บู นความถกู ต้อง” บนั ทกึ โดยมสุ ลิม39 39 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: การศรัทธา, บท: คณุ ลกั ษณะของอิสลามที่ครอบคลมุ , เลขที่: 62 62

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 22‬‬ ‫์‪เส้นทางสู่สวรรค‬‬ ‫ال َط ِر ْيقُ ِإَلى الجََنّةِ‬ ‫ْ‬ ‫ا َعْلنَْ َُهْْلأَْ َلنْ‪َ ْْ،‬رَْْوأَْ ََُجْحَْعْرْْأََّرْيْنْْلْْمْ ََْأ َِتُْْسْتْأَْْبِْإَْْاَْلْذْاَعْْلََْرْب َُرَْسِاْدصْْوَْمَّْلاَ‪،‬يْْلْلْ َْواُِْلْلَْتْلْْماِلَْْلْجْْأَاَمِْزِبْدِْْركْﷺْتُْْبََ َوفَِْ َبْنَْعقْاْْا ََْذَِلْْعِلْت‪ْ:‬ب‪َِْ ،‬كْْدَْْْوْاَُشصْلي ِئمْلْْا‪،‬اُْتْْأََْْلأَْ َنْرْد َمَ ُْخصْ َاُضْلِْراْا َنيْ‪ْ،‬لَْ ََّنْرَْوَةأَِْ؟ْْحَ َقْضْلََْالْا َل ُل ُلْْ‪:‬تْْْ‬ ‫« َنْ َْعمْ»‪ْ .‬‬ ‫ْ َرْ َْوا ُْهْ ُمْسْ ِلْمْ‪ْ ْ.‬‬ ‫ْْ َْو َْو َْم َْمْععْ َ َْنْنْْأََْْح َّرْحْ ْلَْملْ ُتُْْتْاْالَلََرا َمَل‪َْ:‬ل ِْا‪ْ:‬جَْْفَْت َعْْنَلْبْتُُْْت ُهُْهْْ‪ُ .‬مْْْعْتَ ِقْداْْ ِح َّل ُه‪ْ .‬‬ ‫ْ‬ ‫‪63‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ความวา่ : จากอบู อบั ดิลลาฮฺ นนั่ คือ ญาบิร อิบนุ อบั ดลุ ลอฮฺ อลั - อนั ศอรีย์ เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ เลา่ วา่ : “มีชายคนหนง่ึ ได้ถามท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺ ْ‫ﷺ‬: วา่ “ท่าน มคี วามเห็นอย่างไรเม่ือฉันได้ละหมาดฟัรฎู ฉันได้ถือศีลอดเดือน เราะมะฎอน ฉนั อนมุ ตั ิส่ิงท่ีอนุมตั ิ ฉันห้ามสิ่งท่ีต้องห้าม และฉนั ไม่ได้ปฏิบัติเพ่ิมใดๆ จากส่ิงเหล่านัน้ ฉันจะได้เข้าสวนสวรรค์ ไหม?” ท่านนบีตอบวา่ “ใช่” หะดีษบนั ทกึ โดยมสุ ลมิ 40 ความหมายของประโยค “ฉันห้ามสิ่งที่ต้องห้าม” คือฉัน ห่างไกลจากสิ่งที่ต้องห้าม และความหมายของประโยค “ฉนั อนมุ ตั สิ งิ่ ที่อนมุ ตั ิ” คือ ฉันกระทาสิ่งท่ีอนุมตั ิโดยมีความเช่ืออย่างแน่วแน่ว่ามนั เป็นสิ่ง อนมุ ตั ิ 40 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: การศรัทธา, บท: อธิบายถึงการศรัทธาท่ีทาให้ได้เข้า สวรรค์ฯ, เลขที่: 18 64

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 23‬‬ ‫‪คุณความดที ่คี รอบคลุม‬‬ ‫َج َواِمعُ ال َخ ْي ِر‬ ‫ْ‬ ‫قَا َل‪ْ ْ:‬قَا َْلْ َْر َ ُْعْس ْونُْْ َلْْأِْابْلْ ِْلَمْالِﷺكْْ‪:‬ا ْلَا ِر ِْثْْب ِنََْْعْ ِصْمْْا َْلشْ َْع ِرْ ْيْ َر ِ َضْال ُلْ َعن ُْهْ‬ ‫انُُلوُْ ِرلْْ‪،‬اْْل َوَّْنَْوااالِلَْ َّْسمْصْ« ُاََيْددلْقَغ ُْطلْةُدُْْهِْلبُْوْوْ‪،‬رَْْْتُرْ ََْهْفمْاَب ََاشْئْنِلْ‪ْ،‬طعِْْنُْْرْ َوَْْْنْااأَْلْفوْ َِّلَْسْصْيَْت ُهَْمْْمُبْا ََْفْ ِنُْلمِْ‪ْ،‬ضْْْع َيَِْْتْمَوْاااُْقْءْ َهْ‪َْ،‬بلَْاْْْمَوْأََْاْيُْدْولْْْ ُاْق ُلمْلرْوَِّْلْآسْبِْْ ََُْتُْمْقْناَْْمهْ ِءْاَ ُْحْ» ُْل‪َْْ .‬وَّااجْْلْةَِْلمْْْلَْر َْي ِاَكْ َْْضْنأْ‪ْْ،َ،‬وْ ََْوْوْاُلْسَعْبْ َلَّْْيْصَْح َاَلْكَْ ُةنْْ‪ْْْ،‬‬ ‫ْ َْر َْوا ُْهْ ُمس ِلم‪ْ ْ.‬‬ ‫‪65‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ความว่า: จากท่านอบู มาลิก นนั่ คือ อลั -หาริษ อิบนุ อาศิม อลั - อัชอะรีย์ เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ เล่าว่า: ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ‫ﷺ‬ กลา่ ววา่ : “ความสะอาดเป็นครึ่งหนงึ่ ของการศรัทธา และการกล่าวว่า \"อัลหัมดุลิลลาฮฺ\" ผลบุญของมนั จะ เตม็ ตาชงั่ ในวนั กิยามะฮฺ และการกลา่ ววา่ \"สบุ หานลั ลอฮฺ\" และ \"อลั หมั ดลุ ิลลาฮฺ\" ผลบญุ ของทงั้ สองประโยคหรือผลบญุ ของแตล่ ะประโยคนนั้ 41 จะ เตม็ ระหวา่ งท้องฟา้ และผืนแผน่ ดิน การละหมาดนนั้ คือรัศมี การจ่ายซะกาตคือหลกั ฐาน42 การอดทนคอื แสงสวา่ ง 41 นกั รายงานหะดีษไมแ่ น่ใจในสานวนหะดีษวา่ คอื สานวนไหน ระหว่าง \"ผลบญุ ของทงั้ สองประโยค\" หรือ \"ผลบญุ ของแตล่ ะประโยค\" 42 คือจะเป็นหลักฐานหรือพยานในวันปรโลกเม่ือบ่าวถูกถามถึงการใช้จ่าย ทรัพย์สินเงินทองของเขา หรืออาจหมายถึงเป็นหลกั ฐานถึงการมีศรัทธาของผู้ที่ จ่ายซะกาต เพราะพวกมนุ าฟิ กจะไม่จ่ายซะกาต (อัล-มินฮาจญ์ ชัรหฺ เศาะฮีหฺ มสุ ลมิ อิบนิ อลั -หจั ญาจญ์ 3/101) 66

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ และอลั กุรอานคือหลกั ฐานสนบั สนนุ ท่าน (หากท่านทา ความด)ี หรือไมก่ ค็ ือหลกั ฐานมดั ตวั ท่าน (หากท่านทาความชวั่ ) มนษุ ย์ทุกคนย่อมขวนขวาย(เพ่ือตวั เอง) ไม่ว่าจะเป็นผู้ ท่ีขายตวั เอง (ให้อลั ลอฮฺ) 43 ดงั นนั้ เขาก็คือผู้ปลดปล่อยตวั เขา เอง (จากการถูกลงโทษในไฟนรก) (และมีผู้ขายตัวเองให้กับ ชยั ฏอนและตณั หาของเขา) ดงั นนั้ เขาคือผ้ทู าลายตวั เขาเองให้ พินาศ” หะดษี บนั ทกึ โดยมสุ ลมิ 44 43 หมายถงึ การภกั ดตี อ่ พระองค์ 44 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: การทาความสะอาด, บท: ความประเสริฐของการ บริจาค, เลขที่: 223 67

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 24‬‬ ‫์‪ส่วนหน่ึงจากความกรุณาของอัลลอฮตฺ ่อมนุษย‬‬ ‫مِ ْن َف ْض ِل اللِه َعَلى الَنّا ِس‬ ‫ْ‬ ‫ْيَ ْر ِْويْ ِهْْ َْعنَْْعْ َرْبْْن ِْْه َْأْ ِ َْعْبَّْزْْ َذْ َْوْر َْجْ َّاْللْ ِّْأغنََّْف ُاهْْ ِرَقا َيلْ‪َ :‬رْ ِ َضْْال ُلْْ َْعنْ ُْهْ َْع ِنْْال َّْن ِ ْبْﷺ ْ ِفْيْ َْماْ‬ ‫«ْ َيْاْ ِْعبَْا ِْديْ ِْإِنْْ َْح َّرْ ْم ُْتْالظْلْ َمْْ ََ َعْْ َْنفْ ِسْْ َوْ َجْ َْع ْل ُْت ُْهْ َبْْي َنْ ُْكمْْ‬ ‫ُْمَ َّْرمْاْ َفْ َلْْ َت َظالَ ُموا‪ْ .‬‬ ‫اأَُهط ِِعدم ُك ُكم‪.‬مْْ‪.‬ييََْْاَْْاْ ِْع ِبَْعْابَ ِْدَا ِيدَُْْيْكَُْْك ُكَ ُكْمَْ َمْجَْاَئِْضَْعاْإِْيلْْ َّلِْإْْ َمَّْلَْ َمنَْْأَْْنْْط ََهْْع َْمْد ُتيَْتُ ُهَْْ ُهَْْفْا َفْاسَستََْتَْطْهِْْع ُُْدمْووْْ ِِ ْْننْْ‬ ‫َ ْوْتُ ُْهْ ْفَاسْ َْت ْك ُسَوْ ِ ْنْ‬ ‫َنْْ َْك َس‬ ‫َا ِدْيَُْْك ُكَمََْْعْرْْْإِ َّْلْ َم‬ ‫ْيََاْ ِعْبَ‬ ‫أَك ِس ُكم‪ْ .‬‬ ‫‪68‬‬

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫اّلْنُْوْ َْبْ َ ِْجْْيَْيَايْاْعْاِْْعْْبََِْفعْاا َْب ِدْاْس ِْدْتَيْغْي ِِإْفْنَُّْْرْإِْْوَْنّ ُِكْنْْْمُْكْأَْْلمَْْغ ِْْفنْ ُْْرَْتْْتلَْب ِطْْلُْئُ ُغْ ُْوكْواَمنْ‪َْْ ْ.‬بِْالْْضلَّْْيي ِْْل َْفتَْْ َوُّْالضَّْْنْوَْه ِانِْْرَْْْو َلَْوْْأَنَْْناْ َْتْأَْْب ْلُْغ ُْغِفْْوُرْاْْ‬ ‫َْنْقََذََََْالِْفََْ ُْمِعْْعَْْْوكْأََْْأْعاْْْْتْف ِِمَْفَ ََّتَمْفْجْْقْان ِْْرْ َْفَْْْْقَيَْ ِْييْْْقَيَََصْْاعُعْلاااْْنْلِْعْْو ِِْْيِِعْدِِِْبْعْعْ َْبِْنْبدْعْبَْْبَا‪َْْ.‬بْيَْااْر َِْْداْرَْوِِْدْدُِْْإْجاِدُْْجيَِّْلْلييْحْْْْْلْيْلَلْْإَِْدََْْووْْْكَّْنَْوْاْوْْلََْاَفْمْْأََْمأَْوِْاْاح َََِّّْْْحنْْْسْنَْيْدَِْْأأَْْْْأَْنْدْلأََََُُِّّْْنْْمْقْوهوَّْْْوِْْملَْْنِْلََْأُْنْأَْنَّْْصوْْعْ َُُفْْلُْكَْكْكَُْماْْأَْكلامْْمْمْْْلمَُْْْعْمََُْكْْومََْوَِْْمْطاآآْخْمْاُْيْيكِِْْْخَْْزْخَُنْاْمَََُرْْورَْْْتْطْقَدُْاْآُْكُْْكْْ ِْإََُِْمذْخْمْحَْذَّْلَِْْْاصْْرُْ ََِْْْووَُْْْكِإْْاُِْْصإَذْنْكَْْنوْْيْلْْدْمِا َََِهْسْْسَِِْاْخْفْحْكَْْوَْْإِْلَْلْْدُنْْمُِْْمُْكْْكْلا ََمْْسْممِْْنُْكَلْْْْكْسََُْموْْومْْأَْْحُْكِلَُِْْثَجْْجَرشَْلَِّْنَّمْنْ‪َّ.‬مْيُهْْْكْئْْاُْْاَْوَ‪ُْ.‬مَُوْكَْْكاشِفْجْْْْميْميَّْنَْْْْنئََاَْقََ‪.‬كْْكنْْنَُُُُْْككْْووْاصْْمامْْْْْْ‬ ‫ِْإيَّْا َْهاْ َْف َمْ ْنْ َوْ َْج َدْْ َخْيْاْفَْ ْلْيَحْ َْم ِْدْال َلْْ َوْ َْمنْْ َْو َْج َدْْ َغْ َيْْ َذْْلِ َكْْ َفْ َ ْلْْيَ ْلُ ْو َْم َّنْْ‬ ‫ِْإ َّ ْلْ َنْفْ َْس ُهْ»‪ْ .‬‬ ‫ْ َْر َْوا ُهْْ ُمْ ْس ِْل ْم‪ْ .‬‬ ‫‪69‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ความว่า: จากท่านอบู ซรั ฺ อลั -ฆิฟารีย์ เราะฎิยัลลอฮฺอนั ฮุ จาก ท่านนบี ‫ ﷺ‬ดังท่ีท่านได้รายงานมาจากพระผู้อภิบาล อลั ลอฮฺ อซั ซะวะญลั พระองค์ได้ตรัสวา่ : “โอ้ปวงบ่าวของข้า! แท้จริงข้าห้ามการอยุติธรรมแก่ตวั ข้าเอง และข้าก็ทาให้มนั เป็นที่ต้องห้ามแก่พวกเจ้าด้วย ดงั นัน้ สเู จ้าจงอยา่ ได้มคี วามอยตุ ธิ รรมตอ่ กนั “โอ้ปวงบ่าวของข้ า! พวกเจ้ าทัง้ หมดเป็นผู้หลงผิด นอกจากผู้ที่ข้าได้นาทางให้แก่เขา ดังนัน้ พวกเจ้าจงขอทางนา จากข้า แน่นอนข้าย่อมชีน้ าทางแกพ่ วกเจ้า “โอ้ ปวงบ่าวของข้ า! พวกเจ้ าทัง้ หมดเป็นผู้หิวโหย นอกจากผ้ทู ี่ข้าได้ประทานอาหารให้แก่เขา ดงั นนั้ พวกเจ้าจงขอ เครื่องบริโภคจากข้า แน่นอนข้าย่อมประทานเครื่องบริโภคให้แก่ พวกเจ้า “โอ้ปวงบ่าวของข้า! พวกเจ้านนั้ เปลือยเปล่า นอกจากผู้ ที่ข้าประทานอาภรณ์แก่เขา ดงั นนั้ พวกเจ้าจงขอเคร่ืองอาภรณ์ จากข้า แน่นอนข้ายอ่ มประทานเคร่ืองน่งุ ห่มแกพ่ วกเจ้า 70

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “โอ้ปวงบ่าวของข้า! แท้จริงพวกเจ้าทกุ คนกระทาผิดทงั้ ในเวลากลางวันและกลางคืน และข้ าให้ อภัยโทษต่อบาป ทงั้ หลาย ดงั นนั้ พวกเจ้าจงขออภยั โทษจากข้า ข้าย่อมประทาน การอภยั โทษแกพ่ วกเจ้า “โอ้ปวงบ่าวของข้า! แท้จริงพวกเจ้ามิอาจนาภัยมาถึง ข้าจนเป็นภยั ตอ่ ข้าได้ และพวกเจ้ามิอาจนาคณุ ประโยชน์มาถึง ข้าจนเป็นคณุ ประโยชน์ตอ่ ข้าได้เชน่ กนั “โอ้ปวงบ่าวของข้า! หากแม้นตงั้ แต่คนแรกของพวกเจ้า จนถึงคนสุดท้าย ทัง้ เหล่ามนุษย์และญิน ต่างมีความยาเกรง เหมือนกับชายคนหนึ่งท่ีมีหัวใจยาเกรงมากที่สดุ 45แล้วไซร้ มนั ก็ มิได้ช่วยให้เพ่ิมอานาจแกข่ ้าประการใด “โอ้ปวงบ่าวของข้า! หากแม้นตงั้ แต่คนแรกของพวกเจ้า จนถึงคนสดุ ท้าย ทงั้ เหล่ามนุษย์และญิน ต่างมีความเลวทราม เหมือนกบั ชายคนหนง่ึ ที่มีหวั ใจเลวทรามมากท่ีสดุ แล้วไซร้ มนั ก็ มิได้บน่ั ทอนอานาจของข้าแตป่ ระการใด 45 นักวิชาการบางท่านกล่าววา่ หมายถึงท่านนบีมหุ ัมมัด ศ็อลลลั ลอฮฺอะลยั ฮิ วะสลั ลมั 71

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “โอ้ปวงบ่าวของข้า! หากแม้นตงั้ แตค่ นแรกของพวกเจ้า จนถึงคนสดุ ท้าย ทงั้ เหล่ามนุษย์และญิน ต่างได้วิงวอนขอต่อข้า ในคราวเดียวกันหมดทุกคน และข้าก็ได้ประทานให้ทุกอย่าง ตามท่ีพวกเขาขอแล้วไซร้ มนั ก็มิได้ทาให้ส่ิงท่ีข้ามีอยู่ลดลงแต่ ประการใด นอกจากเสมือนกบั การเอาเข็มจุ่มลงไปในนา้ ทะเล เท่านนั ้ 46 “โอ้ปวงบ่าวของข้า! แท้จริง นนั่ คือกิจการงานของพวก เจ้าท่ีข้าได้คดิ คานวณแกพ่ วกเจ้า หลงั จากนนั้ ข้าจะตอบแทนมนั อย่างสมบูรณ์ ดังนัน้ ใครก็ตามท่ีได้พบกับสิ่งดีๆ47 เขาก็จง ขอบคณุ อลั ลอฮฺ และหากใครกต็ ามท่ีพบอื่นนอกจากนี ้เขาก็อย่า ตาหนิใครอื่นนอกจากตวั เขาเอง” บนั ทกึ โดยมสุ ลมิ 48 46 กลา่ วคือ ไมไ่ ด้ลดน้อยลงแตป่ ระการใด 47 หมายถงึ ผลบญุ และความโปรดปราน 48 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: การทาดี การเช่ือมสัมพันธ์ และมารยาทตา่ ง ๆ, บท: ห้ามการความอยตุ ิธรรม, เลขท่ี: 2577 72

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 25‬‬ ‫ฺ‪ความประเสริฐของการราลึกถงึ อัลลอฮ‬‬ ‫َف ْضلُ ال ِّذ ْك ِر‬ ‫ْ‬ ‫تْأََْيََُْتََْْوْرْمهْفََُسْْس َصِْلْْويِْْباوْْيْْلْيْلِْبُ ِلَْوِْْلْه َْحْْةَماضْْْنْةْ‪ِ.‬لْعَِْْْْْلْأَْْصَْقَكََْْقَْاعَْصْْلدََْاَْقُمْْحاَقاََْوْنْْْلدِلُْاْدْة‪َْ:‬قْ‪ْ:‬و‪ْ،‬أَْانُْْةِْ«ْْْي‪َ،‬لْأََُِْكْاَبْْوصْْْلَْأَوْْْمَّْنّْلََْْوْْمََِْْرذْلْيُ ُِْرَرْسْبَْْْكْصْْْوَْبِْوَْْسََْدْْراَيْتَْْْللَْقِْقََُْْمةْﷺاصْ‪َ:‬دْ»عْضْْكل‪ْْْ.‬و ُِبْيْرَُِْْلْمْااَْْجوَْْْوْْيلأََْْعَِْةرْيََُْلَْنْْفْأُْلْسِْْْْْوْاَتَْعََْصَكْلْْْلصنأَََُْْْدْملَُْهْدْااْقََْحَْْقلَْلأَْةْ ُةْ‪،‬يْدِْنَْل‪ْ،‬نَُُْْاْْكَْذضَصْْوَْوْاْْمَُوْهَْنَْْْشْ ُكْمأََْْمَْْهاَّْْبَْنْْهْْوََْتْتََْْْوأَْْتْاَُْْيُهَْنَِْْهََْتْمْعْْصا ُيْ َََّْلوْدْْنَسصَْْْديْقُْْااْْةَّْدِْْوُمُْْقْلِْْنْمَُْكثُْْنوَْ؟ْوَْوصْنْكَْْنِْرَُِْْْإْردْْنْأَََّْْقْْْْبِنْبِْ َاْْةَُْصُفْلْ‪ْ،‬بِْصْل ََُْحِْدْفْْضَُاجْْوُيَْْقكْوُْوَِْْهْة ِِْْلبكْلْْرا‪ْْْْْْْ،‬‬ ‫ْأجْرْ؟ ْ‬ ‫‪73‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ْْ‫نْْْ َْعلَْْي ِهْْ ِوْ ْز ْر؟ْ ْفَ َكْ َْذْلِ َك‬.َ ْ‫ْْفْْ َرْ ََوْحْا َُْهرْْا ُْممْْْأَسْ َكِْْلام‬.ِ »ْ‫اْ«ْلَْأَ َ َرْْأَْل َيْلُْْتْْمَ َْكْْلَ َْونْْْ ََْو ُْلَْأَْْض َعْْج َْهْرا‬:ْ‫ِإْ َذْاْ َوْ َْض َْع َْهْاَْْق ِا َفْْل‬ ความวา่ : จากท่านอบู ซรั ฺ เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ เช่นกนั ท่านกล่าว ว่า: มีเศาะหาบะฮฺของท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺกล่มุ หน่ึงได้กล่าวแก่ ท่านว่า: “โอ้ เราะสูลุลลอฮฺ ! พวกคนรวยได้เอาผลบุญไป หมดแล้ว พวกเขาละหมาดเหมอื นกบั พวกเราละหมาด และพวก เขาถือศีลอดเหมือนกบั พวกเราถือศีลอด แต่พวกเขาได้บริจาค ทาน(เศาะดะเกาะฮฺ)ด้วยทรัพย์สินที่มลี ้นเหลือของเขา” ท่านนบีกลา่ วว่า: “อลั ลอฮฺมิได้ทรงสร้ างสิ่งท่ีใช้บริจาค ทานให้แก่พวกท่านดอกหรือ? แท้จริง ทุก ๆ การตสั บีหฺ (การ กลา่ ววา่ \"สบุ หานลั ลอฮฺ\") เป็นการบริจาคทาน และทุก ๆ การตกั บีรฺ (การกลา่ ววา่ \"อลั ลอฮอุ กั บรั \") เป็นการบริจาคทาน และทุก ๆ การตะหฺมดี (การกลา่ ววา่ \"อลั หมั ดลุ ลิ ลาฮฺ\") เป็นการบริจาคทาน และทกุ ๆ การตะฮฺลีล (การกล่าววา่ ลา อิลาฮะ อิลลลั ลอฮฺ) เป็น การบริจาคทาน และการสงั่ ใช้ให้ทาความดีเป็นการบริจาคทาน 74

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ การห้ามปรามจากส่ิงท่ีช่วั ช้าเป็นการบริจาคทาน และการหลบั นอนกบั ภรรยาของท่านก็การบริจาคทาน” พวกเขาถามว่า : “โอ้ท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺ การที่คนใดคน หน่ึงจากพวกเราได้ระบายความใคร่ของเขา ๆ จะได้รับผลบุญ ด้วยหรือ ?” ท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺตอบวา่ : “พวกท่านจงบอกฉันสิ ว่า หากเขาระบายความใคร่ของเขาในทางท่ีหะรอม เขาจะมี ความผิดใชไ่ หม? ดงั นนั้ ก็เช่นเดียวกนั หากเขาระบายความใคร่ ของเขาในทางที่อนมุ ตั ิ(หะลาล) เขาก็ย่อมได้รับผลบญุ ” หะดษี บนั ทกึ โดยมสุ ลิม49 49 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: ซะกาต, บท: อธิบายถึงการเศาะดะเกาะฮฺว่าสามารถ เกิดขนึ ้ กบั ทกุ ๆ อยา่ งท่ีเป็นสิ่งที่ดีงาม, เลขที่: 1006 75

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 26‬‬ ‫ี‪ความหลากหลายของหนทางการทาความด‬‬ ‫َك ْث َرةُ طُرُ ِق الخَ ْي ِر‬ ‫ْ‬ ‫« َْعُُْْنْْأَْ ِ ُسْْب َْلُْهْ َ َرْْمْيَْْر َِْةْمْ َْنَرْ ِْال ََّْنضْاْاِلْس ُْلْْ ََْععْْلْنَْيُْهِْْه َقْا َ َلص‪َْ:‬دقَْ َقا َةْل‪َ ْْ،‬رْ ُ َُّسُْْوُْيَْلْْوْاْملْ ِلَْتْْ ْطلُْﷺُْع‪ِْْْ:‬فْي ِهْْ‬ ‫ا َْولَْعبِْ َّلَْْشيْْمَهُْْكا ُْلْْأَسْ‪ْْ:‬وَُْْْتْختَْْعْطْر ِْدََوْفْ ُةُْلْعْْْْ ََبْْتَ ُلْْم َْْيِْشْ َعْايْثْلََْْهْنَْيا َْهِْايْإَِْْْ َلْْم َتَْصْْااَلدْ َعْ َقْ َُّهْْةصْ‪َْْْ،‬لَ َْوصِْةْتُ َدِْْعقَ َةُْصْي‪َْ ،‬دْْا َقْلَوْ َّاْةرْ‪ْ،‬ل ُْجَْ َِكْ َوْلْ َْمتُْْ ُِِةْمْْيْفْاُْل َْدطْ َّاْطْبَّْيْاِتْ َبْ ِهَُْْلْةْ َْذَْفْتََْىْصْحَْدْ ِمَْْقَْعْلُةِْ ُْنهْ‪ْْْ،‬‬ ‫ال َّْط ِْرْي ِْقْ َْص َْدقَْةْ»‪ْ .‬‬ ‫َْر َْوا ُهْْا ُْل َخْا ِرْيْْ َوْ ُمْ ْس ِْلمْ‪ْ .‬‬ ‫‪ความว่า: จากท่านอบู ฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮฺอนั ฮุ เล่าว่า :‬‬ ‫‪ กลา่ ววา่ :‬ﷺ ฺ‪ท่านเราะสลู ลุ ลอฮ‬‬ ‫‪76‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “ทุก ๆ ข้อต่อของร่างกายมนุษย์จาเป็นต้องทาการ บริจาคทานเศาะดะเกาะฮฺ (เพ่ือเป็ นการขอบคุณทดแทน ต่ออัลลอฮฺที่ทรงประทานข้อต่อเหล่านัน้ ) ในทุก ๆ วันท่ีดวง อาทิตย์ยงั ขนึ ้ อยู่ ซง่ึ การที่ท่านให้ความเป็นธรรมระหวา่ งคนสอง คนกเ็ ป็นการบริจาคทาน การท่ีท่านช่วยเหลือชายคนหนง่ึ ในเรื่อง สัตว์พาหนะของเขาโดยท่านพยุงเขาให้ขึน้ ขี่มันหรือช่วยยก สัมภาระขึน้ บนสัตว์พาหนะของเขา ล้วนเป็นการบริจาคทาน คาพูดที่ดีก็เป็นการบริจาคทาน ทุก ๆ ย่างก้าวท่ีท่านเดินไป ละหมาดก็เป็นการบริจาคทาน และการที่ท่านขจัดส่ิงท่ีเป็น อนั ตรายหรืออาจก่อความเดือดร้อนออกจากท้องถนนก็เป็นการ บริจาคทานเช่นกนั ” หะดษี บนั ทกึ โดยอลั -บคุ อรีย์50และมสุ ลมิ 51 50 เศาะฮีหฺ อลั -บุคอรีย์, ภาค: การไกล่เกล่ีย, บท: ความประเสริฐของการไกล่ เกลยี่ ระหวา่ งผ้คู นและให้ความเป็นธรรมระหวา่ งพวกเขา, เลขท่ี: 1007 51 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: ซะกาต, บท: อธิบายถึงการเศาะดะเกาะฮฺวา่ สามารถ เกิดขนึ ้ กบั ทกุ ๆ อยา่ งที่เป็นสง่ิ ทดี่ ีงาม, เลขท่ี: 1009 77

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 27‬‬ ‫‪นิยามของความดีและความช่ัว‬‬ ‫َت ْع ِر ْيفُ البِِرّ َوالِإ ْث ِم‬ ‫ْ‬ ‫َْي َّْط ِْل َْعْ َعْ ْلَْي« َِْهاْعْلِا ِْنلْبَّْنْااْل َّْنُُحَّْْوْسا»ْسِ‪ُ .‬نْْسْْْْبا ِْنلُُْْْل َسِْقْْمْ َْعَْواا َْنِلْْثْ َرْ ُمْ ِْ َْمَْضاْْالَْح ُالْْ َْك َعْْ ِنْ ُْهْفْْ َْنَعْْفِْن ِْْسال ََْنْكِْبَْْوْ َْك ِرْ ْهﷺْ ََقاْت َْلأَْ‪ْ :‬نْْ‬ ‫اا«لل َّْنِّقْجالْئ ُ َُسْتبْْ‪ْْ.‬تَوَْْْأَ َوْسْفْ«اََْأْروَْتُِْاْ َُوْْوَِلْْلاْعْسْثُْهَْتَْكْْْنَُْع»مْفُْْم‪ِْْ.‬نَِْوَْْْْماسْْتااْبِِْْللْْقََِْملْْص‪.‬بَْْحَْبَ؟ْةا»ََْْْْبْكْكقُ‪ِْ،‬لْنِْاْلُْف َِمْتْ‪:‬بْاْعْْلَْبَن َّنَْمْ َعدْافْْْماِ‪.‬قَْْاْطسْقََالَْمْْ‪ََ:‬أَْْولْْنَّ‪ْ:‬تَْأَْ ََتْْريَّْتْْدْْ َدِْإُْ َْْت ِْلْ ِْهْفَْرُْْاسْاللوَّْْن ََّْفْلصُْادسِْلرْ؛ ِلَْوْْْا َْوِْإْط َمْنْﷺْأَْْ َّّأَْنْْفْْفَقِْْإَْتاَا َْلْلَِْهكْ‪ْْْ:‬‬ ‫‪78‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ْ‫ْ َحْ ِدْيْ ْثْ َحْ َسْنْْ َرْ َْوْيَْنا ُهْْ ِفْْ ُمْسْْنَ َْد ْيْا ِْل َمْا َْم ِيْْ َْأْ َْح َدْْْب ِْنْ َْحْنبَْل‬ ْ ْ.‫َوْاِ َّلْا ِْر ِ ْمْبِْإِْسْ َْنا ْدْ َحْ َْس ْن‬ ความวา่ : จากทา่ น อนั -เนาวาส อิบนุ สมั อาน เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ จากท่านนบี ‫ ﷺ‬ท่านกลา่ ววา่ : “ความดีนนั้ คือ การมีจรรยามารยาทงดงาม ส่วนความ ชว่ั นนั้ คือ สิง่ ที่ทาให้กระสบั กระสา่ ยในตวั ทา่ น และท่านก็ไมช่ อบ ให้ใครรู้เห็น” หะดีษบนั ทกึ โดยมสุ ลิม52 และจากท่านวาบิเศาะฮฺ อิบนุ มะอฺบัด เล่าว่า : “ฉันได้ ไปหาท่านเราะสลู ุลลอฮฺ และท่านก็ได้ถามฉันว่า: “ท่านมาเพ่ือ ถามเก่ียวกบั ความดใี ชไ่ หม ?” ฉนั ตอบวา่ “ใช่” ทา่ นจงึ กลา่ ววา่ : “ท่านจงถามใจของท่านเถิด ความดีคือ ส่ิงท่ีทาให้ตัว และหัวใจสงบ และความช่ัวนัน้ คือ ส่ิงที่ทาให้ เกิดความ 52 เศาะฮีหฺ มสุ ลิม, ภาค: ความดี การเชอ่ื มสมั พนั ธ์ และมารยาท, บท: นิยามของ ความดแี ละความชวั่ , เลขที่: 4607 79

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ กระสับกระส่ายในตัวและลังเลในใจ ถึงแม้ว่าผู้คนจะได้ให้ คาตอบแกท่ ่านแล้วกต็ าม53” หะดีษอยใู่ นระดบั หะสนั และเราได้รายงานหะดีษนีจ้ าก หนงั สือมสุ นดั อิมามอะหฺมดั อบิ นุ หนั บลั 54 และมสุ นดั อิมาม อดั - ดาริมีย์55ด้วยสายรายงานที่ดี 53 จิตใต้สานึกของมนษุ ย์ย่อมรู้ดีวา่ ส่ิงไหนคือส่ิงดีและสิ่งชว่ั ถึงแม้วา่ มนษุ ย์จะ พยายามบอกวา่ สงิ่ นนั้ เป็นส่งิ ดีหรือชวั่ แตเ่ ม่อื มนั ค้านกบั จิตใต้สานกึ มนษุ ย์แล้วก็ มอิ าจปกปิดได้ 54 อะหมฺ ดั , อลั -มสุ นดั , เลขที่: 18006 55 อดั -ดาริมีย์, อลั -มสุ นดั , ภาค: การซอื ้ ขาย, บท: ละทิง้ สิ่งที่ทาให้ท่านคลมุ เครือ และยดึ ไว้ซงึ่ สงิ่ ทีไ่ มไ่ ด้ทาให้ทา่ นคลมุ เครือ, เลขที่: 2533 80

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดษี ท่ี 28‬‬ ‫‪การเช่ือฟังและปฏบิ ัตติ าม‬‬ ‫ال ِّس ْمعُ َوال َّطا َعةُ‬ ‫ْ‬ ‫ا َوْل ُعَعْيُ َوظْنَُْنا‪َ ْْ.‬رَْْف ُُْقْسَعْْلوْنَُْْنالْْْْ َيَْأْااِْلْبَرِْْْل ُْسَْ ِْونْ َْيلْﷺْحْاْْ َلامْلِْلْوِْْعِعَْكْرْ َََْأْبظْ َّْناْة َْْهِاَْوْْضَِمْْجْوْْبلَْ ِِعْنْ َْتْْظَْ ُْسةِْامْْنُِْْمْر َْهََْوْياْدْْةاْلْعَْرُْقْفَِْلُأَْوَوضْ ُِْصْباَْنالَْو‪َُْ،‬لْذَْْْق َارْ َََْعْفْلنْ‪ُْ :‬هْتْْْ َقِمْاْنَ َهْل‪:‬اْْ‬ ‫تَْْأَ َّْم َرْْ َعْلَْيْ «اُْ ُكْْو ِْمْصْْي َعب ُكْد‪،‬مَْْْْفْبِْإِتَْْنَّقُْْه َْْو َْمىنْْْايَْل ِعْ ِْل ْشَْْعْ َّزِْمْْنْ َو َج ُْك َّلْم‪َْْ،‬فْ َْو َاسْل َ ََّيْْسمْى ِْْعاْ َْوخْا ِْتل َ َّْطْلافْا َْعْ ِةَْكِْْثْ َوِْْإيْا‪،‬نْْْ‬ ‫بَِْفا َلعْ َّنلَْ َيْوا ِجُْك ِذمْ‪َْْْ،‬ربَِْوَْوِْْإ ُا َّْيسْ ُهْاَّْنْْأَِبُْتُْوْْكْْمَْدَْوْْا َُسْْوو َّْنَدُْ ِْةْْم َوَْْْدااثَْلاّْلُتِْْلَ ِتْْمَفْْااِذْ ِْءلْيْ ُاْْمل َوْوَّرْقَِاْراْ َِْفَْشلِْإ ِ‪ْ:‬دَّْْنْيْ ََحْ ُنْ َِّدُْْْايْْلْبِ َْمْثدْهْْ َعْدَْْحةْيْْ َْس ََيْضْنَْْْ َلْْعَْلَصْ ْةْضِ»ْح‪ْ.‬ويْاْ ْحْْ‪َ .‬عْْلَْيْ َْهاْ‬ ‫ฺ‪ความว่า: จากท่านอบู นะญีหฺ อัล-อิรบาฎฺ อิบนุ สาริ ยะฮ‬‬ ‫‪ ได้ตกั เตือน‬ﷺْ ฺ‪เราะฎิยัลลอฮฺอนั ฮุ เลา่ วา่ : ท่านเราะสลู ลุ ลอฮ‬‬ ‫‪81‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ เราด้วยการตักเตือนหน่ึงท่ีทาให้จิตใจหวาดหวั่น และนา้ ตา เออ่ ล้น แล้วพวกเรากก็ ลา่ ววา่ : โอ้ ท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺ ประหนึ่งวา่ มนั คือคาตกั เตอื นของผ้จู ะจากลา ดงั นนั้ ท่านจงสงั่ เสียให้แก่พวก เราเถิด ท่านจงึ กลา่ ววา่ : “ฉันขอสั่งเสียพวกท่านให้มีความยาเกรงต่ออลั ลอฮฺผู้ ทรงเกียรตแิ ละสงู สง่ ยิ่ง และจงเช่ือฟังและปฏิบตั ิตาม ถึงแม้นว่า ทาสคนหนง่ึ จะปกครองทา่ นก็ตาม และหากผู้ใดผู้หน่ึงในหม่พู วกท่านมีชีวิตยืนยาวต่อไป เขากจ็ ะได้พบกบั ความขดั แย้งอนั มากมาย ดงั นนั้ พวกท่านจงยึด ไว้ ซ่ึงสุนนะฮฺ(แนวทาง)ของฉัน และสุนนะฮฺของบรรดา เคาะลฟี ะฮฺผ้ทู รงธรรมที่ได้รับทางนา จงกดั มนั ด้วยฟันกราม และพวกท่านจงพึงระวังต่ออุตริกรรมทัง้ หลายใน ศาสนา เพราะทกุ ๆ อตุ ริกรรม(บิดอะฮฺ) นนั้ คือความหลงผิด และ ทกุ ๆ ของความหลงผิดนนั้ อย่ใู นไฟนรก” 82

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษบันทึกโดยอบูดาวดู 56และอตั -ติรมิซีย์57 และท่าน กลา่ ววา่ หะดษี อย่ใู นระดบั หะสนั เศาะฮีหฺ 56 อบู ดาวูด, อสั -สุนนั , ภาค: อสั -สนุ นะฮฺ, บท: เจริญรอยตามสนุ นะฮฺ, เลขท่ี: 4607 57 อัต-ติรมิซีย์, อัล-ญามิอฺ, ภาค: ความรู้, บท: ยึดสุนนะฮฺและห่างไกลจาก อตุ ริกรรม, เลขที่: 2676 83

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 29‬‬ ‫‪บรรดาประตขู องความดีงาม‬‬ ‫َأْب َوابُ ال َخ ْي ِر‬ ‫ْ‬ ‫ْأَ َْوَعْتَْخلَ ُِيصْبِْهْ ِو‪ُْ ْ:‬نْْمَْْْتبِْ َرْْعَعْ َُْبْ«م ََْمْلَعُْْدََقْْضْلْْنْااْْديَُُْْلْمْندَْ‪ََ،‬لْعْسْْاأََِْْخْوْْلَِْذلَُْْْلَِبُْتْْتْ ِتْْنُْْنْجْْْاَاْع َِشْجْلَْلَْْنبََّْْنْيُْكْ َْةلََْْعْْْْبِْتَِوَْْرظِْ»هُْْي‪.‬يِْبَْْاْمََْْْشضِْعَْْيْوْْإِائُدْْنَّْا ِل‪ُِ،‬هْ ُْنْلْْْْْلَ َْوْيََْتَُْعْع ِِِْقنْْسْنْيُْهْاُْمْيْلَقَّْْنْااَاََل َلِْر‪َّ:‬عْْْْصَْققَُاَمْلَلْلْْنَْة‪ْ،ُْ:‬يْْتَ‪َ َّْْ ْ:‬وْيَْ َتُْْسا ُهْْؤْْ َِرْا ُْتلْسُْْلوْاَْل َْْلتَّزْْ َعْاَ َاْكلََةْ ِْل‪،‬لْْْْ‬ ‫ْ َوْ َاْجلوْ َّ ِصْفْ َْدَْْقالُْةَْْلّْْْيُْتُثْ ِ َّلْمْطْ‪ِ ،‬فْْْقَُْث ُئْا َّْمَْالْْ‪:‬تَْلََْْ ِ«لْْطَْأيَْْ َئْلْ َ﴿ْةتْْتأَْ َْكُدْجَلْْماا ََْفكُْيَْْطْ ُجَِفَُْنَاعُْْئ ُبْ ُْهاْأَلمَْب َمْ ََْواا ُْءع ِْ ِاْبَلََّْنْٱاالَ َْرم‪ْ،‬لَْضَِْيْوا؟ َ ِجْصَِْعالل﴾ُْةَّْصْْاْول َْحَُّمْْر َّّ ُْجْتْ ُِْلْجْْبََّْنْ ِْلَْة َغ‪ْْ،‬فْْْ‬ ‫﴿ي َعم ُلانََ‪[ْ﴾َ١٧‬السجدةْ‪.»]٥٧ْْ،٥١ْ:‬‬ ‫‪84‬‬

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫ُقل ُْت‪ْ:‬بَْ َ ْلْ ُثْيَْاَّْمْْ َْرَق ُاْس َوْْل‪َْ:‬لْْ«اأَْ َللِْلْْ‪ْ،‬اُْ َقخْا َِْلُبْ‪َْ:‬كْ«ْ َرْبِْْأ َْر ُْأ ِسْْاسْْاَلْ ْم َْل ِرْمْْاِْرْ ِْل َوْْس ََْع ُْلمْ ُمْوْ‪ِْ،‬دْهِْ َْوْ َْوَْعِْذ ُمْْرْوَْو ُدِْْة ُهْْْاَلْسنَْ َّاْص ِْمَ ِهْلْ؟ُْة»‪ْْ،‬‬ ‫ْلايَََْْو َُمْْحلِْذ َؤِْْلَرُْاكْ‪ْ،‬صَوْْاَُةْخَْفْئِْْأْْبَُُذْْدَسَْْْوْخْاأَْنَْلْلاََْْذنَّْْنُْثِِْْماسْْْبَِِّمْْهنَْْبَِِْلْْ ِْتَاْمَقْسَِهْااْس َِْاْلْمِْلْْنََِ»هْنْ‪.ِ :‬فْهْاَْْتْْ«ُْدَْأََْاوْ»ْكََّ‪.‬لَْق َُّْنلْمْااَْْْأُلِْرْبِ‪ِْْ:‬خْْه«ِ؟ ََُْبَُكْْعَََّْفكَْْْقِْبْفاُوََْْْمْلُْجََعْ‪ْ:‬ولْْلَْيِْهِْ«كْثَِْْهَْْكَْذمْْلِْ ِْْكَْهأََْلَْْكَوْْذْتْاَُْ»َ َ‪ْ،‬كقْكْْاِهَُْْق؟ْأُْلل»ْمْْ ُُْقَُْتَْلَ‪:‬كْْعُْْيَْيَْاْتْا‪َْْ:‬مْْنََْْنِبَْاُمََّْبْلَْْعِْْخْااْيَِرُْذْال‪ِْْ،‬ه ِلْ َْرْ!مَُْْوْْسَْْوَْإِْهْوِْإ َْنَّ َّْلْْللاْْْْ‬ ‫َرْ َْوا ُْهْالّتْ ِْم ِْذ ْيْ َْوقَْا َْلْ َْح ِدْْيثْْ َحْ َْسنْْ َص ِحي ْح‪ْ .‬‬ ‫‪ความว่า: จากท่าน มุอาซ อิบนุ ญะบลั เราะฎิยัลลอฮฺอนั ฮุ เล่า‬‬ ‫‪ว่า: “ฉันได้ถามท่านนบีว่า: “โอ้เราะสูลุลลอฮฺ โปรดบอกฉันซ่ึง‬‬ ‫‪การงานหน่ึงท่ีทาให้ฉันได้เข้าสวรรค์ และทาให้ฉันห่างไกลจาก‬‬ ‫‪ไฟนรกด้วยเถิด” ทา่ นตอบวา่ :‬‬ ‫‪“แท้จริง เจ้าได้ถามเร่ืองที่ยิ่งใหญ่นัก แต่ทว่ามันเป็น‬‬ ‫‪เร่ืองง่าย สาหรับผู้ที่อลั ลอฮฺทรงประทานความง่ายดายแก่เขา‬‬ ‫‪น่ันก็คือ ให้เจ้าอิบาดะฮฺต่ออัลลอฮฺ โดยที่ไม่ตัง้ ภาคีใด ๆ กับ‬‬ ‫‪85‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ พระองค์ จงละหมาด จ่ายซะกาต ถือศีลอดในเดือนเราะมะฎอน และประกอบพิธีหจั ญ์ ณ บยั ตลิ ลาฮฺ” หลงั จากนนั้ ท่านได้กล่าวว่า : “เอาไหมฉนั จะบอกแก่ เจ้าซงึ่ บรรดาประตขู องความดีงาม? นนั่ คือ การถือศีลอดนนั้ เป็น เกราะกาบงั และการบริจาคทาน(เศาะดะเกาะฮฺ)สามารถลบล้าง ความผิด เสมือนกบั นา้ ท่ีดบั ไฟ และการละหมาดของคน ๆ หนึง่ ในยามคา่ คืน หลงั จากนนั้ ทา่ นก็อา่ นอายะฮฺ ْ﴾‫﴿تتجافََ ُج ُنا ُب ُه َمَع ََِٱَلمضا ِج َِع‬ จนถงึ ﴾َ‫﴿ي َعملُان‬ หลงั จากนนั้ ทา่ นได้กลา่ วอีกวา่ : “เอาไหมฉนั จะบอกแก่ เจ้ าสิ่งท่ีเป็นหัวหลักของกิจการทัง้ ปวง เสาของมัน และจุด สุดยอดของมนั ? ฉันตอบว่า: เอาสิ โอ้ ท่านเราะสลู ุลลอฮฺ ท่าน กล่าวว่า: “หัวหลกั ของกิจการนนั้ คืออิสลาม เสาของมนั คือการ ละหมาด และจดุ สดุ ยอดของมนั คือการญิฮาด” หลงั จากนนั้ ทา่ นได้กลา่ วอีกวา่ : “เอาไหมฉนั จะบอกแก่ เจ้าซงึ่ ส่ิงท่ีครอบคลมุ ของทงั้ หมดท่ีกล่าวมา?” ฉนั ตอบว่า: เอาสิ 86

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ โอ้ ทา่ นเราะสลู ลุ ลอฮฺ แล้วทา่ นกจ็ บั ลนิ ้ ออกมาพร้อมกบั กลา่ ววา่ : “ท่านจงระงบั สงิ่ นี”้ ฉนั จงึ กลา่ ววา่ : โอ้นบีของอลั ลอฮฺ พวกเราจะ ถูกไต่สวนในส่ิงที่เราได้พูดด้วยกระนนั้ หรือ? ท่านตอบว่า : “แม่ ของท่านได้ เสียท่านแล้ ว โอ้ มุอาซเอ๋ย58 แล้ วท่ีมนุษย์ต้ อง ถลาหน้าหรือจมูกเข้าไปในไฟนรกมิใช่เพราะผลจากลิน้ ดอก หรือ?” หะดีษบันทึกโดยอตั -ติรมิซีย์ และท่านกล่าวว่า หะดีษ อยใู่ นระดบั หะสนั เศาะฮีหฺ59 58 เป็นสานวนพดู ในภาษาอาหรับท่ีกล่าวออกมาเพื่อเป็นการเตือนหรือติติงคู่ สนทนา 59 อตั -ติรมิซีย์, อัล-ญามิอฺ, ภาค: การศรัทธา, บท: เกียรติของการละหมาด, เลขที่: 2616 87

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 30‬‬ ‫‪การหยุดท่ขี อบเขตของอิสลาม‬‬ ‫ال ُوقُ ْوفُ عِ ْن َد حُدُ ْودِ ال َّش ْر ِع‬ ‫ْ‬ ‫َرْ ُْس ْو ِلْْال ِلْْ َعْ ْنْﷺأَْْ ِقَابْ َْلَثْ‪ْ:‬عْلََْْب َةْْالُْ َْش ِنْْ ُجْرْثُْ ْو ِمْْْب ِنْْنَْا ِ ْشْ َرْ ِ َضْْال ُْلْ َْعْن ُْهْ َْعنْْ‬ ‫فَْ َلْْ َتْعْْتَ ُْد«وْ ِْإ َْه َّانْْْاَْولَحْ َْلَّْرْ َمَْتْْ َعَْْأا َْشلْيَْاْ َفَْْءَْرْ َْف َ َلْْضْْتََْفن َرْتَا ِئِْه َُكضْو َْه َفْا‪َْ،‬لْ َْوْ َْتُسْ َ َْْضكيْ َُْعتْوْْ َهْ َعْا‪ْْ ،‬نَْْو َْأ َْحْش َّيَْدْاْ َْء ُْْح َرُْدْْوْ َحْدْْةاْْ‬ ‫ْلَ ُكْ ْمْ َْغ َْيْْنِسْ َْيانْْ َفْ َلْْ َتبْ َْح ُْث ْواْ َْعْن َْها»‪ْ .‬‬ ‫َحْ ِدْْيثْْ َْح َْس ْنْ َْر َوْا ُْهْاِ َّْلا َْرْ ُقْ ْط ِنْْ َْو َغْ ُيْ ُْه‪ْ .‬‬ ‫‪ความว่า: จากท่านอบู ษะอฺละบะฮฺ อลั -คุชะนีย์ นั่นคือญุรษูม‬‬ ‫‪ ท่าน‬ﷺ ฺ‪อิบนุ นาชิร เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ จากท่านเราะสลู ลุ ลอฮ‬‬ ‫‪กลา่ ววา่ :‬‬ ‫‪88‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “แท้ จริ งอัลลอฮฺผ้ ูทรงสูงส่งได้ ทรงกาหนดบทบัญญัติ ต่าง ๆ (ท่ีเป็นฟัรฎู) ดังนัน้ พวกท่านอย่าได้ละเลยบทบัญญัติ เหล่านัน้ และพระองค์ก็ได้ทรงวางขอบเขตต่าง ๆ ดงั นัน้ พวก ท่านจงอย่าล่วงลา้ ขอบเขตเหล่านัน้ และพระองค์ได้ทรงห้าม หลายสิ่งหลายอย่าง ดังนัน้ พวกท่านอย่าได้ละเมิดมัน และ พระองค์ได้ทรงเงียบเฉยตอ่ หลายส่ิงหลายอย่าง60 ทงั้ นี ้ เพ่ือเป็น ความเมตตาแก่พวกท่าน มิใช่เพราะความหลงลืม ดงั นนั้ พวก ทา่ นจงอย่าได้พยายามสบื เสาะค้นหาสง่ิ เหลา่ นนั้ ” หะดีษอย่ใู นระดบั หะสนั บนั ทึกโดยอดั -ดาเราะกุฏนีย์61 และท่านอน่ื ๆ 60 ไมไ่ ด้ระบวุ า่ เป็นส่ิงต้องห้าม (หะรอม) หรืออนมุ ตั ิ (หะลาล) 61 อดั -ดาเราะกฏุ นีย์, อสั -สนุ นั , ภาค: การให้นา้ นม, เลขท่ี: 4445 89

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 31 การใช้ ชีวิตอย่ างสมถะในโลกนี ้ ‫الُزّ ْهدُ فِ ْي ال ُّد ْنَيا‬ ْْْ‫اْعَرْزُْْدْْس َْهْوْا َلْدلَّْْْ ِْسْفااْيل َِْمْعِْلاِْْْد ُدْ ِعَّْلْْيِنْْ َنْدَْْرْْاِ َلَ ََّنَْاضْْعِْْا َْعْسلَْْمُلْ ُْ ِيْْلْبَْْعِْإنْ ََذْ ُْهكْا‬:‫اْيَْاََْسْلَْو‬،ْ‫نَُْْلْق‬:ْ‫ْلُْتْ ُهَْْجْاأَْ َْءَْْْح« َّبََْْراْعِزُْجَْنْنَْهْْْلْاَْأدِْْلِْإْ ِْبَُلْْْْلفْاَْْوْلااْأَلَِع َّْنََّبلْحِْانَّْْب ِيَِْبْاَْْْنسْ ُْا ِْيلَﷺسْبَّْنْاه َفَ ُِْكَْلقْْاْساْْبَللَِف‬:ْ‫ْقَْ َعْا َِمْل‬ ْ.»‫ال َّْنا ُ ْس‬ ْ .‫ْ َْر َوْا ُْهْا ْب ُْنْ َْما َْجهْ َْو َغْ ُْي ُْهْْبِْأَ َْسا ِْنْي َدْْ َْح َسْْنَ ْة‬،ْ‫ْْ َْح ِْديْثْْ َحْ َسْن‬ ْ ความวา่ : จากทา่ นอบู อลั -อบั บาส นน่ั คือ สะฮ์ลฺ อบิ นุ สะอดั อสั - สาอิดีย์ เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ เล่าว่า: “มีชายคนหนึ่งมาหาท่าน นบี ‫ ﷺ‬แล้วถามวา่ : “โอ้ท่านเราะสลู ลุ ลอฮฺ ! ได้โปรดชีแ้ นะแก่ฉัน ถึงการงานหน่ึง ซึ่งเมื่อฉันทาแล้ว อัลลอฮฺจะทรงรักฉัน ใน ขณะเดียวกนั ผ้คู นกจ็ ะรักฉนั ด้วย” ทา่ นตอบวา่ : 90

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ “ท่านจงใช้ชีวิตอย่างสมถะในโลกนี ้ แล้วอัลลอฮฺจะรัก ทา่ น และจงสมถะ(ไมโ่ ลภและอยากได้)ในส่งิ ที่อย่กู บั มนษุ ย์ แล้ว พวกเขาจะรักทา่ น” หะดษี อย่ใู นระดบั หะสนั บนั ทึกโดยอิบนุมาญะฮฺ62 และ ทา่ นอน่ื ๆ ด้วยบรรดาสายรายงานท่ีหะสนั 62 อบิ นุ มาญะฮฺ, อสั -สนุ ัน, ภาค: ความสมถะ, บท: ใช้ชีวิตอยา่ งสมถะในโลกนี,้ เลขท่ี: 4102 91

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 32‬‬ ‫‪อย่ าก่ อความเดือดร้ อนแก่ ผ้ ูอ่ืน‬‬ ‫ั‪และจงอย่าก่อความเดอื ดร้อนซ่งึ กันและกน‬‬ ‫لا َض َرَر َولا ضِ َرارَ‬ ‫ْ‬ ‫ال ِْلْﷺْقَا ََْعل‪:‬نْْْ َأْ ِ ْبْ َس ِعيدْ َسع ِْدْبْ ِنْْ َمْالِْ ِْكْبْ ِْنْ ِسْنَْانْْا ْلُ ْد ِرْيْْ َْأ َّنْْ َْر ُسْ ْو َْلْ‬ ‫« َ ْلْ َ َْض َرْْ َْو َ ْلْ ِ َضا َرْ»‪ْ .‬‬ ‫ْا ُمل َّْن ِسنَبْْد ُام‪،‬رْ ََْْوس َرَْْح َْلوْ ِْادْ ُهفَْْيْْأَْ َْمسْْثا َلْقِْْ َ َطْْكحْْأََِْسبَْافْْنْ‪،‬اَلس ُِْعْم َيرَْْو ََّْودْطا‪ْ.‬أُهَِْْْوْْ َاَْعُْلبْْْنُُنْْطْ ُْرَْْع َْمقْمْاْ ُِْرْي َجَْوقْهْوْاْبْيَِْوْْْنا َبِْْ َّعْلَْاْي ََُْرْض ُْقَيْهْاْطْْ َِْبَعْْعْنْنْْضْأََْوْاْبِ‪.‬يَْْغ ِْه ُْيْ ُهَْعْ َمِْْناْْ‬ ‫ุ‪ความว่า: จากท่านอบู สะอีด นั่นคือ สะอัด อิบนุ มาลิก อิบน‬‬ ‫ฺ‪สินาน อลั -คดุ รีย์ เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ เลา่ ว่า: ท่านเราะสลู ลุ ลอฮ‬‬ ‫‪92‬‬

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ : “จงอยา่ กอ่ ความเดอื ดร้อนแก่ผ้อู ื่น และจงอย่าก่อ ความเดือดร้ อนซึ่งกันและกัน” หะดีษอยู่ในระดบั หะสนั บนั ทึก โดยอิบนุมาญะฮฺ63และอัด-ดาเราะกุฏนีย์64 และท่านอ่ืน ๆ นอกจากทา่ นทงั้ สองด้วยสายรายงานถงึ ทา่ นนบี ‫ﷺ‬ และบนั ทกึ โดยมาลกิ ในหนงั สอื “อลั -มวุ ฏั เฏาะอ์65” จาก อัมรฺ อิบนุ ยะห์ยา จากพ่อของเขา จากท่านนบี ْ‫ ﷺ‬ด้วยสาย รายงานท่ีมรุ ฺสลั โดยไมไ่ ด้ระบุ อบู สะอดี และสาหรับหะดีษบทนี ้ มีสายรายงานอื่น ๆ อีกท่ีต่างสามารถยกระดบั สายรายงานให้มี นา้ หนกั ได้ 63 อิบนุมาญะฮฺ, อัส-สนุ ัน, ภาค: บทบัญญัติต่าง ๆ, บท: ใครท่ีสร้างอาคารใน สทิ ธ์ิของตวั เองทไี่ ปทาความเดือดร้อนแกเ่ พอื่ นบ้าน, เลขที่: 2341 64 อดั -ดาเราะกฏุ นีย์, อสั -สนุ นั , ภาค: อมุ รั ฺ เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุ , บท: สตรีต้องถกู ประหารเมือ่ ตกมรุ ฺตดั , เลขท่ี: 4597 65 มาลิก, อัล-มวุ ัฏเฏาะอ์ (รายงานโดยยะหฺยา อัล-ลยั ษีย์), ภาค: การตัดสิน ความ, บท: ข้อตดั สนิ เกี่ยวกบั ข้อมอื , เลขที่: 4597 93

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดีษท่ี 33 การแสดงพยานหลักฐานจาเป็ นสาหรับโจทก์ ْ ‫الَبِيّ َنةُ َعَلى المُ َدّعِ ْي‬ ْ‫قَْوْْ ْم‬:ْ‫ْاقََْاْل َل‬.ْ‫ َِْمماَْْ ُأَْيلْ ََّّدْن ََْ َََْرعْعُْْْس َْمْْو َِْرلْنَْْْجْاْأَانْلْل ِْلَْْكْأَْ َرْْم»ﷺَو‬،‫ْْ«لَْلْعَ ْوِنِْْْْكا ُيْبْْنعِْْْنَاْطْ َْلَْعىْي َّْبنَْاْ ُاْةْل َّنْْسََاْ َ َُرعْْ ِسْال َُْمْضبِْ َّادَْد ِلعُلَِْْوْا ََْوعُهانمَُلْه‬،‫ْ َو ِد َما َء ُهم‬ْ ْ‫ ْ َوْ َبْعْ ُضْ ُْه ْ ِ ْف‬،‫ ْ َرْ َْوا ُْه ْا َلْْي َْه ِ ْق ْ َوْ َغْ ُيْ ُهْ ْ َه َك َذا‬،‫ْ َحْ ِدْيْثْ ْ َح َسن‬ ْ ْ .‫ال َّص ِحي َح ِي‬ ความวา่ : จากทา่ นอิบนุ อบั บาส เราะฎิยลั ลอฮฺอนั ฮุมา จากท่าน เราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬ท่านกลา่ ววา่ : “หากมนุษย์ ได้ รั บสิทธ์ิ ทุกอย่างตามท่ีเขาได้ กล่าวอ้ าง แล้วไซร้ แน่นอน ย่อมมีผู้คนอ้างสิทธ์ิในทรัพย์สินและเลือดเนือ้ 94

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ของกลมุ่ ชนอนื่ ๆ แตท่ วา่ พยานหลกั ฐานนนั้ จาเป็นสาหรับโจทก์ (ผู้กล่าวอ้าง)ที่ต้องนามาเสนอ ส่วนการสาบานนัน้ เป็นหน้าท่ี สาหรับผ้ปู ฏิเสธการกลา่ วอ้าง” หะดษี อยใู่ นระดบั หะสนั บนั ทึกโดยอลั -บยั ฮะกีย์66 และ ท่านอ่ืนๆ ด้วยสานวนนี ้ และบางส่วนมีบันทึกอยู่ในหนังสือ เศาะฮีหฺทงั้ สอง67 66 อัล-บยั ฮะกีย์, อสั -สนุ ัน อัล-กุบรอ, ภาค: การกล่าวอ้างและพยานหลกั ฐาน, บท: พยานหลกั ฐานจาเป็นสาหรับโจทก์และการสาบานสาหรับผ้ทู ป่ี ฏิเสธ, เลขท่ี: 20990 67 อลั -บคุ อรีย์, เลขที่: 2514, 2662, 4522 และมสุ ลมิ , เลขที่: 1711 95

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ หะดษี ท่ี 34 การเปล่ียนแปลงส่งิ ช่ัวช้าเป็ นส่งิ จาเป็ น ‫َت ْغيِ ْيرُ المُ ْن َك ِر َف ِر ْي َض ٌة‬ ْْ‫ ِْمْْلَْعْْمْ ُْتْيْ َْ َْرسْ ُتَْْس ِْوْط َْْعل‬.ْ‫َفِْْإِْْن َْس»ن‬:‫ َ َمْْلا‬،‫ْْيَِْْْوك ََذْرْْرلِْاْ ِ َْ َكْفَْضْْْلْأَْايُْ َْغلضْ ُلَْْعيْْ ُْهُ َْْعْفنْبِْيَاُْهِْدِْلَقِهاْي‬،ْ‫لََْْأْ ِْمَْرْْأَْْبْي َْ َْسىسْتَِْْعْ ِِْيْطْمْنْعْدْْافَ ُِبْك َلُْقمْلْدِْب ُِْرْمِهن‬:ْْ‫ َيْ ُ«َْفق َِْإْعَمْو ُْنْنلْن‬،ْ‫اَْف ِبْل ِْلِْلْ َسْانِْﷺِْه‬ ْ .ْ‫َْر َْوا ُهْْ ُْمسْ ِلْم‬ ความว่า: จากท่านอบู สะอีด อลั -คดุ รีย์ เราะฎิยลั ลอฮุอนั ฮุ เล่า วา่ : “ฉนั ได้ยินทา่ นเราะสลู ลุ ลอฮฺ ‫ ﷺ‬กลา่ ววา่ : “ใครกต็ ามในหมพู่ วกทา่ นพบเหน็ ความชวั่ อนั ใดอนั หนง่ึ เขาก็จงเปลี่ยนแปลงมันด้ วยมือของเขา หากเขาไม่มี ความสามารถก็จงเปลี่ยนแปลงด้วยลิน้ (ด้วยคาพูด หรือการ ตกั เตือน)ของเขา หากเขาไม่มีความสามารถก็จงเปล่ียนแปลง 96

40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย์ ด้วยใจ(ปฏิเสธด้วยใจ)ของเขา และนัน่ คือการศรัทธาที่อ่อนแอ ท่ีสดุ ” หะดษี นีบ้ นั ทกึ โดยมสุ ลมิ 68 68 เศาะฮหี ฺ มสุ ลิม, ภาค: การศรัทธา, บท: อธิบายวา่ การปรามส่ิงช่ัวนนั ้ เป็นส่วน หน่งึ ของการศรัทธา, เลขที่: 78 97

‫์‪40 หะดีษ อิมามอนั -นะวะวีย‬‬ ‫‪หะดีษท่ี 35‬‬ ‫‪มุสลมิ คือพ่ีน้องของมสุ ลิม‬‬ ‫المُ ْسلِمُ َأخُ ْو الُم ْسلِ ِم‬ ‫ْ‬ ‫«ْ ََعْ ْلْنْْ َْأَ َِتاْبَْس ُْه ُدَْريْواَْر‪َْ ،‬ةْْ َْوَرْ َ ِلْْ َ َضْتْنَاال َ ُجلْْ ُشَْعوْنا ُْه‪َ ْْ،‬قَوْا َ َللْ‪َ ْْ:‬تَْْقبَْاا َلْ َْغْ َرْ ُ ُضْْسوْْوا ُ‪ْ،‬لْْاَوْ َل ِْلْلْْ َتْ َْداﷺ َ‪:‬بْ ُرْْوْا‪ْ،‬‬ ‫َوْ َ ْلْْيَ ِْب ْعْ َْب ْْعال ُضُْمْ ْس ُِكْلْ ُمْْمْْأَْ ََ َُخْْعْوَْْْباْيل ِ ُْمعْْ َبْسْْعِلْ ِْمْ َضْ‪ْ،‬لْْ ََيْْو ُْكْظْوِلْْنُ ُْموْاُْهْْ َِوْْع ََْبالَْْْدَْاَْل ُذْ ِْلُْ ُلْ ِْإْ َْوْخ َ َْوْلاْنْيَْا‪ْ .‬كْ ِذْبُْ ُهْْ َوْ َلْْ‬ ‫ا َ َحْمْي َِِْرْرقا ُرمُْهئْ؛‪َِْ ْْْ.‬داْم ُمََْْلنْ ُْهْقْْاَوَْوْل َْمَّىا ُْشْ ُلْ َْهْْْأاََْو ُْهِْنعَْْنْْرا َُْْيْض– ُِْقْهْ َ»ْرَْو‪.‬يَُْْْأِْشْ َْخاُْي ُْهِْْْإاَللْ ُمْْ ْسَ ِصْلْ َمْْد‪ِ .‬رِْْْه ُْثَُْْ َْلْال َُمْْث ْسْ َْمِْل َِّْرمْا ْ َْتَ َْْع–ْْالِ َُْبمْ ْسسْ ِْل ِِمبْْْْ‬ ‫ْ َْر َْوا ُهْْ ُمْسْ ِْل ْم‪.‬‬ ‫‪98‬‬