นิทานอีสปเล่ม2

คำนำ นิทานอีสป เป็นเรือ่ งสัน้ ซึ่งให้คติคำสอน โดยการสอดแทรกศีลธรรมให้แก่เด็กๆ เน้ือเร่ืองสนุกสนาน และเป็นเรือ่ งเลา่ ทเี่ ล่าต่อๆกันมาเป็นตำนาน การนำเอานิทานไปเล่าเรื่องประกอบคำสอนให้เดก็ ๆ ได้ฟงั ย่อมจะเปน็ เครือ่ งทำ ให้เพลิดเพลินและเสริมความรู้ แบ่งเบาภาระที่จะต้องสอนเนื้อหาอย่างเดียว โดยอาศัย บุคลาธิษฐานเปน็ ตัวอย่างประกอบ นอกจากนีน้ ทิ านแต่ละเรอ่ื งยงั ใหข้ ้อเท็จจริงและช่วย ในด้านการอ่าน การเขยี น การใชภ้ าษาท่ีถกู ตอ้ ง เป็นการเพมิ่ ทักษะในด้านการเห็น การ ฟัง และการทำตามแบบอย่างอันดีนั้นด้วยการศึกษาเรื่องนิทานจึงเป็นปัจจัยให้เกิด ความร้ทู งั้ ทางทฤษฎีและแนวปฎบิ ตั ิด้วยท้งั สองทาง หนังสือเล่มนี้ จัดทำขึ้นเพื่อให้เด็ก ๆ ได้เพลิดเพลินกับนิทานของอีสปที่แฝงไว้ ด้วยคติสอนใจ ซึ่งจะช่วยปลูกฝังข้อคิดที่ดีงาม โดยเสริมสร้างทักษะทางด้านภาษาไทย และการอา่ นไปพร้อม ๆ กัน นางสาวบญุ ชู บุตรรัตน์ ผู้รวบรวม

สารบญั หนา้ เร่ือง ๑ ลงิ กบั อูฐ ๒ สองสาวใชก้ บั ไก่ ๓ สงิ โตชรา ๔ แมวในร่างหญิงสาว ๕ เด็กชายไลจ่ ับตก๊ั แตน ๖ นกเคา้ แมวกับแมวและหนู ๗ ววั กบั แพะ ๘ เดก็ ชาวไร่กบั หอยทาก ๙ ตน้ โอ๊กกบั ตน้ อ้อ ๑๐ พแ่ี ละนอ้ ง ๑๑ ราชสีหใ์ นหว้ งรัก ๑๒ ดอกกหุ ลาบกบั ดอกบานไมร่ ูโ้ รย ๑๓ ลา ไก่ และสงิ โต ๑๔ หนนู ากบั หนเู มือง ๑๕ มดกบั ตก๊ั แตน ๑๖ แพะตวั เมยี กับเครา ๑๗ ลูกหมูกบั สองสหาย ๑๘ ลากับเจ้านาย ๑๙ หญงิ ชรากบั ขว ๒๐ ชายหนมุ่ กบั นกน้อย

สารบญั เร่ือง หนา้ นกกระสากบั หมาจง้ิ จอก ๒๑ สนุ ขั จ้งิ จอกกับสงิ ดตในกรง ๒๒ ววั กระทงิ กับหนู ๒๓ ชาวนากับกง่ิ ไม้ ๒๔ คนเฝา้ สวนโง่กับต้นไม้ ๒๕ นกในกรงกับค้างคาว ๒๖ แมวกับมา้ ๒๗ ฝูงนกกับแรดใจร้าย ๒๘ แมต่ นุ่ กบั ลกู ตุ่น ๒๙ แมไ่ กต่ าบอด ๓๐ ลูกแกะโง่ ๓๑ ชายชรากบั มัจจุราช ๓๒ ไกก่ บั พลอย ๓๓ เศรษฐกี ับหงส์ ๓๔ เทวดากับนางฟา้ ๓๕ ชายชรากบั ลา ๓๖ หมาปา่ กบั สนุ ัขจงิ้ จอก ๓๗ หมกี ับฝูงผึ้ง ๓๘ สุนัขจอมเกเร ๓๙ สิงโตกบั นกั เดนิ ทาง ๔๐

๑ นทิ านอีสป เร่อื ง ลิงกับอฐู กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในป่าใหญ่แหง่ หนึง่ บรรดาสัตว์ทั้งหลายไดม้ ีการจัดงาน เลีย้ งรนื่ เริง สตั ว์ตา่ งๆไดพ้ ากันลูกขนึ้ มาเตน้ ระบำกนั อยา่ งสนกุ สนานคร้ืนเครง ลิงก็ออกมาโชว์ลีลาท่าเต้น เหล่าผู้ร่วมงานสัตว์ทั้งหลายก็พากันปรบมือชื่นชอบ เปน็ การใหญ่ เม่อื เหน็ ท่าทางกระโดดโลดเตน้ อย่างคล่องแคล่วว่องไวของพวกลิงทีโ่ ดดเด่น กวา่ สตั วต์ วั อนื่ ๆ ในงานน้ันมีอูฐขี้อิจฉาอยูต่ ัวหนงึ่ ซึ่งมารว่ มสังสรรคด์ ว้ ย อฐู เห็นลงิ เต้นจน เป็นทฮี่ อื ฮาของเพอ่ื นๆ และอยากไดร้ บั การสรรเสริญเยินยอเหมือนอย่างท่ีเจ้าลิงทำบ้าง จงึ ต้องการเบีย่ งเบนความสนใจของสัตว์ทั้งหลายมาทตี่ น เมื่อคิดดงั นัน้ อฐู ก็ลุกขึ้นมาเตน้ ระบำบ้าง แต่วา่ รูปรา่ งอันใหญ่โตเทอะทะจึงทำให้ มนั เต้นอย่างเงอะงะงุ่มง่าม บรรดาสัตว์ต่าง ๆ ทนดูไมไ่ หว จึงพากันโห่รอ้ งขับไลอ่ ฐู จนมัน ตอ้ งเดนิ คอตกกลบั บา้ นไปดว้ ยความอบั อายเป็นอย่างยิ่ง :: นิทานเรอ่ื งนีส้ อนให้ร้วู า่ :: ไมม่ ีประโยชนอ์ ันใดทจี่ ะเลยี นแบบผ้ทู ่ีทำไดด้ กี วา่

๒ นิทานอีสป เรื่อง สองสาวใช้กบั ไก่ แม่เฒ่าคนหนึ่งอาศัยอยู่กับสาวใช้สองคน ทั้งสองมีหน้าที่เก็บกวาด เช็ดถูและ จัดเก็บข้าวของให้เป็นระเบยี บ เช้ามึดของทกุ วนั ไก่ทแ่ี มเ่ ฒา่ เล้ียงไว้จะส่งเสียงขันเตือน ให้นางตื่นมาปลุกสาวใช้ให้ลุกมาทำงานบ้าน สาวใช้ทั้งสองรู้สึกไม่พอใจที่ตนไม่ได้หลับ นอนอย่างสบาย \"เป็นเพราะเจ้าไก่ตัวนั้นแน่ๆ ที่คอยปลุกแม่เฒ่าทุกเช้าแบบนี้ เราต้อง ช่วยกันกำจัดมันแล้วล่ะ\" ว่าแล้วทั้งสองก็วางแผนฆ่าเจ้าไก่ แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็น อยา่ งทสี่ าวใชค้ ิด เพราะเมื่อไม่มเี จา้ ไกต่ วั นน้ั แล้ว แม่เฒา่ กลับย่ิงกงั วลกว่าเดมิ วา่ สาวใช้ท้ัง สองจะตื่นสายและทำความสะอาดบ้านไม่ทัน นางจึงตื่นขึน้ มาปลุกสาวใชใ้ ห้ทำงานบ้าน กลางดกึ ของทุกคนื แทน :: นทิ านเร่อื งน้สี อนให้รวู้ า่ :: ใหท้ ุกข์แกท่ ่าน ทกุ ข์นั้นถงึ ตวั

๓ นิทานอสี ป เรอ่ื ง สงิ โตชรา สิงโตชราตัวหนึ่ง กำลังนอนรอความตายอย่างทุกข์ทรมานจากโรคภัยที่มารุมเร้า อยู่ในถ้ำ บรรดาสัตวป์ ่าพากนั กนั เยี่ยมเยือนเพื่อหวงั จะแก้แค้น หมูป่าใช้เขี้ยวแทงสิงโต จนล้มลง จากนั้นวัวก็เข้ามาไล่ขวิด ส่วนลาใช้เท้าดีดไปที่หน้าของสิงโตจนตาบวมปูด สงิ โตไดแ้ ตร่ ำพึงกบั ตัวเองว่า \"ขา้ ตอ้ งโดนสัตว์อ่อนแอพวกนี้ทำร้าย โดยท่ขี า้ ไม่มีแรงตอบ โตแ้ มแ้ ตน่ อ้ ย มันช่างน่าเจ็บใจยิ่งกว่าความตายเสียอีก\" :: นทิ านเรอื่ งน้สี อนใหร้ วู้ า่ :: คนท่เี คยใช้อำนาจข่มเหงผอู้ ืน่ หากหมดอำนาจเมื่อใดก็จะไมม่ ีใครเขาเกรงกลัว

๔ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง แมวในร่างหญงิ สาว แมวสาวตัวหนึง่ ตกหลุกรักชายหนุ่มรูปงามคนหน่ึง มันจึงไปขอร้องเทพวีนัสซง่ึ เป็นเทพแห่งความรักและความงาม ช่วยเสกใหม้ นั กลายรา่ งเปน็ หญิงงาม เทพวีนัสเสกให้ ตามคำขอ ชายหน่มุ เมือ่ เหน็ แมวสามกต็ กหลุมรกั และขอเธอแตง่ งาน เม่ือเทพวนี ัสรู้เรื่อง จึงอยากทดสอบว่า แมวสาวสามารถเปลี่ยนนิสัยตามสัญชาตญาณของมันได้หรือไม่ จึง ลองปลอ่ ยหนูเขา้ ไปในห้องนนั้ เม่อื แมวสาวเห็นหนกู ล็ ืมตัว วง่ิ ไล่จบั หนกู ินทันที เทพวีนัส เห็นเช่นนั้นก็ผดิ หวังมาก จงึ เสกให้หญงิ สาวกลายรา่ งเป็นแมวตามเดมิ :: นทิ านเรื่องนสี้ อนใหร้ ูว้ า่ :: สง่ิ มีชีวิตมักแสดงสัญชาตญาณเดมิ ของตนในยามคับขัน

๕ นิทานอสี ป เรอื่ ง เด็กชายไลจ่ บั ตัก๊ แตน เช้าวนั หนง่ึ อากาศแจม่ ใส เด็กชายคนหน่งึ จึงออกไปวิ่งไล่จบั ตัก๊ แตนตามท่งุ หญา้ เมื่อจบั ได้มากพอแลว้ จงึ กลบั บา้ น ระหวา่ งทางเขากพ็ บแมงป่องตัวหนงึ่ แต่คดิ วา่ มันเป็น ตกั๊ แตนจงึ คิดจะจบั มัน กอ่ นท่ีมอื ของเขาจะถงึ ตัวมนั น้นั มันก็ชูหางข้ึนทันทแี ละพูดข่เู ด็ก น้อยวา่ \"อย่านะเจา้ หนู ถา้ เจ้าจบั ข้าไปเจ้าอาจจะตอ้ งเสียตั๊กแตนทัง้ หมดที่เจา้ จบั มาไดอ้ ีก ด้วย\" :: นิทานเร่ืองนี้สอนให้รวู้ ่า :: การทำอะไรเพยี งเพื่อผลประโยชนเ์ ลก็ นอ้ ย อาจทำให้เสียผลประโยชน์ที่ตนมอี ยู่

๖ นทิ านอีสป เรื่อง นกเคา้ แมวกับแมวและหนู นกเคา้ แมวตวั หน่ึงไดร้ ับบาดเจ็บขาหัก ไมไ่ ดอ้ อกจากบ้านไปไหนมาหลายวันแล้ว มันจึงออ้ นวอนให้แมวพามนั ออกไปเดินเลน่ ข้างนอก แมวก็เตม็ ใจช่วยและแบกมันเดินมา เร่ือยๆ จนถงึ บา้ นของหนู เมอ่ื หนูไดย้ ินเสียงกอ็ อกมาดูแล้วถามวา่ \"เจ้าทงั้ สองมาทำอะไร กันที่นี่หรือ\" แมวตอบว่า \"นกเค้าแมวอยากพบเจ้า ข้าก็เลยพามา\" หนูรู้ว่าพวกมันมี เจตนาท่ีไมด่ แี น่ จงึ ตอบไปวา่ \"เจ้าแมว เจ้ารหู้ รอื ไมว่ า่ เจา้ ไมเ่ พยี งแต่จะนำความโชคร้าย มาสขู่ า้ เทา่ นน้ั แตเ่ จ้าอาจจะนำความหายนะไปสู่ลูกๆ ของเจ้าอกี ดว้ ย\" :: นทิ านเรือ่ งน้ีสอนให้รู้ว่า :: คบคนช่ัวมแี ต่จะนำความวิบัตมิ าสตู่ นและคนรอบข้าง

๗ นทิ านอีสป เร่อื ง วัวกบั แพะ กาลคร้งั หนึ่งนานมาแลว้ …มวี ัวตัวหน่งึ กำลังหนกี ารไล่ลา่ ของราชสีห์ มันวิง่ มา จนถงึ ปากถ้ำแห่งหน่งึ จึงคิดจะเข้าไปอาศยั ซอ่ นตัวในนน้ั โดยไม่รู้ว่ามแี พะตวั หนึ่งอาศยั อยู่ ในถำ้ นน้ั ก่อนแลว้ เจา้ แพะเห็นววั กำลงั จะเข้ามามนั จึงกระโจนออกมาขวางพร้อมกับขูไ่ ม่ให้วัวเข้าไป ขา้ งใน “อยา่ เข้ามานะ ถา้ เจ้าเข้ามา ขา้ ขวดิ เจ้าท้องแตกแนๆ่ ” เจ้าวัวโมโหมาก อยากจะสั่งสอนเจ้าแพะ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าราชสีห์กำลังตาม ล่าอยู่จึงเลิกคิดตอแยกับแพะ แล้วพูดก่อนที่จะเดินจากไปว่า “หน็อยแน่ เจ้าแพะ! อย่า เข้าใจผิดวา่ ท่ีข้าจากไปเพราะกลัวเจา้ หรอกนะ ถ้าขา้ ไม่ตอ้ งหนีเอา ชวี ติ รอดแลว้ ละก็ ข้า จะสงั่ สอนให้เจา้ รู้ฤทธิ์เดชของข้าเสียบ้าง” :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: จงเลือกเอาตวั รอดดีกว่ามาทะเลาะกบั คนพาล

๘ นทิ านอสี ป เร่ือง เด็กชาวไร่กับหอยทาก เด็กชาวไร่คนหนึ่งเดินหาหอยทากตามป่า เพื่อนำมาย่างกินเป็นอาหาร เขาจับ หอยทากได้ตัวหนึ่ง เขาจึงก่อไฟเพื่อย่างมัน หลังจากที่ย่างไปได้ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียง ลอ้ เลียนเปลวไฟจากเปลอื กหอยที่กำลงั ถกู ย่างอยู่ \"เปรีย๊ ะ เปร๊ียะ เปรยี๊ ะ\" เดก็ ชายจึงพูด ว่า \"เจ้านี่มันแย่จริงๆ เปลือกที่เปรียบเสมือนบ้านของเจ้ากำลังถูกเผาอยู่แท้ๆ แต่เจ้า กลับมาเลน่ สนุกอยไู่ ด้\" :: นิทานเรอ่ื งนี้สอนใหร้ ู้วา่ :: การจะทำสง่ิ ใดควรคำนึงถงึ กาลเทศะด้วย

๙ นทิ านอีสป เร่อื ง ต้นโอ๊กกับต้นออ้ วันหนึ่งเกิดลมพายุใหญ่พัดกระหน่ำรุนแรงไปทั่วท้ังป่า ต้นโอ๊กต้นหนึ่งไมอ่ าจต้าน แรงลมไหว จึงโค่นลงมาแบบถอนรากถอนโคน แต่ต้นอ้อเล็กๆ ที่อยู่ข้างๆ กลับไม่เป็น อะไรเลย ต้นโอ๊กแปลกใจมากจึงถามต้นอ้อว่า \"พวกเจ้าเป็นเพียงแค่ต้นไม้เล็กๆ ที่บอบ บางและอ่อนแอ แต่ทำไมเวลาโดนพายุ พวกเจ้าถึงไม่เป็นอะไรเลย\" ต้นอ้อจึงตอบว่า \"ก็ เพราะท่านทำตัวแข็งต้านกระแสลม ท่านจึงโค่นล้มได้ง่าย แต่พวกเราโอนอ่อนไปตาม แรงลม จึงรอดพ้นจากพายุในครง้ั น้มี าได้โดยไม่ได้รบั อนั ตรายใดๆ ยงั ไงล่ะ\" :: นทิ านเร่ืองน้สี อนใหร้ ู้วา่ :: ผูอ้ ่อนนอ้ มย่อมสามารถอยรู่ อดไดด้ ีกว่าผ้ทู ี่แข็งกร้าว

๑๐ นิทานอสี ป เรอ่ื ง พแี่ ละนอ้ ง ครอบครวั หนึง่ อาศัยอยดู่ ้วยกัน 4 คน มีพ่อ แม่ ลูกชายและลกู สาว ทกุ คร้ังที่พ่อ แม่ออกไปทำงานนอกบ้าน พี่ชายมักจะรังแกน้องสาวเป็นประจำ วันหนึ่งพี่ชายใช้ไม้ตี น้องสาวอย่างแรง ชายชราท่ีอาศัยอยบู่ ้านใกล้ๆ มาเหน็ เขา้ จงึ พูดกับพ่ีชายว่า \"ถ้าพ่อกับ แม่ของเขา้ อย่บู ้าน เจ้าคงไมก่ ล้าทำอยา่ งนีก้ บั น้องสาวหรอก จริงไหม\" :: นทิ านเรื่องนสี้ อนให้รู้วา่ :: คนเกเรมกั ทำดีเมอ่ื อยู่ตอ่ หน้า แต่ทำชวั่ เมื่ออยู่ลับหลงั

๑๑ นทิ านอีสป เร่ือง ราชสีห์ในห้วงรัก สิงโตตัวหนึ่ง ตกหลุมรักลูกสาวคนตัดไม้ มันจึงไปขอคนตัดไม้ให้ยกลูกสาวให้ แต่งงานกันมัน คนตัดไม้ไม่อยากยกลูกสาวให้กับสิงโต แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ จึงนึกอุบาย บอกกับสงิ โตว่าจะยกลูกสาวให้ แต่มีข้อแม้วา่ \"ลกู สาวขา้ บอบบางยง่ิ นกั ฟันและเล็บของ ทา่ นอาจทำอันตรายแก่นางได้ ถ้าทา่ นรกั นางจรงิ ก็ตอ้ งถอนเขี้ยวเลบ็ ของท่านออกให้หมด ก่อน\" สิงโตจงึ ตอบตกลงทนั ที มนั รีบกลบั ไปถอนเขี้ยวเล็บของมันออกจนหมด แล้วมาหา คนตัดไมแ้ ละลกู สาวอีกครั้ง แต่คราวนี้พวกเขาไม่กลวั มันอีกต่อไปแลว้ เจ้าสิงโตถูกพวก เขาใช้ไมไ้ ลต่ จี นตอ้ งกลับเขา้ ไปอยูใ่ นป่าตามเดมิ :: นิทานเร่ืองนส้ี อนใหร้ ้วู า่ :: ความรักมีพลงั อนั ยิ่งใหญ่ แม้สัตว์ป่าทีด่ รุ ้ายก็ยังต้องพา่ ยแพใ้ หแ้ กค่ วามรกั

๑๒ นิทานอีสป เร่ือง ดอกกุหลาบกบั ดอกบานไมร่ ูโ้ รย ณ สวนแห่งหน่ึง มีดอกบานไมร่ ู้โรยและดอกกุหลาบปลูกอยู่ติดๆ กัน ดอกบานไม่ร้โู รย กล่าวชมดอกกุหลาบว่า \"เจ้าเป็นดอกไม้ที่สวยงามมาก ข้าไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมนุษย์ ทง้ั หลายถงึ ชอบเจ้า ขา้ อจิ ฉาในความงามของเจ้าเหลือเกิน\" ดอกกุหลาบไดย้ ินเช่นนั้นก็ ตอบดอกบานไม่รู้โรยด้วยน้ำเสียงเศรา้ สรอ้ ยว่า \"ความงามของฉนั มนั เพียงระยะเวลาสั้น ๆ เทา่ น้ัน อีกไม่นานกลบี ก็จะเหย่ี วเฉาและรว่ งลงสู่ดินไปในทส่ี ุด แต่เจ้าสิ ยังคงสสี ันสดใส อยู่เสมอแม้จะถูกเด็ดไปก็ตาม\" :: นทิ านเรือ่ งน้ีสอนให้รู้วา่ :: สงิ่ ที่เราเห็นวา่ ดกี ว่า อาจไมไ่ ด้เป็นเชน่ นน้ั เสมอไป

๑๓ นิทานอสี ป เรอ่ื ง ลา ไก่ และสิงโต ชาวนาคนหนึ่งเลี้ยงไก่และลารวมกันไว้หลังบ้าน วันหนึ่งสิงโตสิงโตเดินผ่านมาก็ อยากจะจับลากินเป็นอาหาร ขณะที่มันซึ่มดูลาอยู่นั้น เจ้าไก่ก็ส่งเลี้ยงร้องขึ้นมา ด้วย ความทส่ี ิงโตไม่เคยไดย้ นิ เสยี งไก่ขันมาก่อนจึงตกใจและวิง่ หนไี ปอย่างรวดเรว็ สว่ นเจ้าลา เมื่อเหน็ สงิ โตวิง่ หนไี ปก็นกึ วา่ เจา้ สิงโตเกิดกลัวข้นึ มา ด้วยความลำพองใจมันจงึ รีบว่ิงตาม สิงโตไปทันที ฝา่ ยสงิ โตเม่อื วงิ่ ไปไดส้ ักครกู่ ็หนั หลบั มามอง เหน็ ว่าเจา้ ลาวิ่งตามมาถึงท่ีก็ดี ใจ มันจึงกระโจนเขา้ ขยำ้ ลาและกินเป็นอาหารตามท่ตี งั้ ใจไวแ้ ต่แรก :: นิทานเร่อื งน้ีสอนให้รวู้ ่า :: ความประมาทและหลงตวั เองย่อมนำพาหายนะมาสตู่ น

๑๔ นทิ านอสี ป เรื่อง หนนู ากบั หนูเมอื ง หนูนาชวนหนูเมืองมาเที่ยวบ้านไร่ของมันและเตรียมอาหารต้อนรับอย่างดีไว้ ใหก้ บั เพ่ือนรักของตน ทงั้ ธัญพืช เชอร์รี่ แต่เม่อื หนเู มอื งเห็นกลับเชิดใส่และพูดว่า \"มีแต่ อาหารแย่ ๆ ทั้งนั้นเลย ข้าว่าเจ้าเข้าเมืองไปกบั ข้าดีกว่า ที่นนั่ มอี าหารดี ๆ อร่อย ๆ เต็ม ไปหมด\" หนูนาจึงตัดสินใจเข้าเมืองตามเพื่อนไป มันตื่นตาตื่นใจกับเมืองใหญ่มาก หนู เมอื งจงึ พูดวา่ \"เห็นไหม ฉนั บอกแลว้ ว่าในเมอื งนะ่ สุขสบาย\" จากนั้นทั้งสองก็พากันเข้าบ้าน ที่นั่นมันพบอาหารวางอยูเ่ ต็มโต๊ะ หนูนาตื่นเต้น มาก ขณะที่ทั้งสองกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย แมวตัวหนึ่งก็กระโจนขึ้นมาบนโต๊ะ หวงั จะจบั พวกมนั หนทู ้งั สองตกใจจงึ พากันว่ิงหนีสดุ ชีวติ เม่อื หนอี อกมาพน้ หนูนาจงึ บอก เพื่อนว่า \"ชีวิตในเมืองนั้นสุขสบาย มีอาหารอร่อยให้กินเต็มไปหมดก็จริง แต่ถ้าต้องอยู่ อย่างหวาดกลวั เช่นน้ี ขา้ ขอกลบั ไปใชช้ ีวติ อดอยากทบี่ ้านไร่อยา่ งเดมิ ดกี ว่า\" :: นิทานเรื่องนสี้ อนใหร้ วู้ า่ :: อยู่อย่างยากไร้แต่ปลอดภัย ย่อมดีกว่าอย่อู ย่างสุขสบายแต่เต็มไปด้วยความอนั ตราย รอบตัว

๑๕ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง มดกับตัก๊ แตน เช้าวันหนึ่งในฤดูร้อน ตั๊กแตนร้องเพลงอย่างสนุกสนาน มันก็หันไปเห็นฝูงมดขน อาหารเดนิ ผ่านมา จงึ เอ่ยปากชวนฝูงมดให้มาร้องเพลงดว้ ยกัน มดตัวหน่ึงตอบว่า \"ไม่ได้ หรอก พวกข้าต้องรีบหาอาหารมาตุนไว้ สำหรับฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง แล้วเจ้าไม่ เตรียมอาหารไว้บ้างหรือ\" \"ไม่เห็นต้องรีบเลย อีกตั้งนานกว่าจะถึงฤดูหนาว\" ตั๊กแตน ตอบ เม่ือฤดูหนาวมาถึงสัตว์ตา่ ง ๆ พากนั หลบอย่แู ตใ่ นรัง สว่ นต๊ักแตนหาอาหารไม่ได้เลย มันจึงมาขออาหารแบง่ จากฝูงมด \"ข้ามัวแต่ทำตัวไร้สาระในฤดูร้อน ตอนนี้ข้าสำนึกแล้ว ได้โปรดแบ่งอาหารใหข้ ้าบ้างเถิด\" ฝงู มดจึงตอบวา่ \"ถา้ เจ้าสามารถรอ้ งเพลงไดอ้ ยา่ งสบาย ใจได้ในฤดูรอ้ น ทำไมเจ้าจงึ ไม่ทำตอ่ ไปในฤดูหนาวล่ะ\" :: นทิ านเร่ืองนีส้ อนใหร้ ู้ว่า :: ควรเตรยี มตัวใหพ้ ร้อมเสมอ สำหรบั สง่ิ ท่ีจะต้องเจอในวนั ข้างหน้า

๑๖ นิทานอีสป เรอ่ื ง แพะตัวเมียกับเครา วันหนงึ่ แพะตวั ผู้เกิดไมพ่ อใจเทพจูปิเตอร์ ที่พระองค์ทรงประทานเคราให้กับแพะ ตัวเมีย เพราะพวกมันรู้สึกว่าเคราทำให้แพะตัวเมียมีฐานะเท่าเทียมกับพวกมัน เทพจู เปอรจ์ ึงบอกวา่ \"ปลอ่ ยให้พวกเธอมีความสุขกับเกยี รตยิ ศจอมปลอมนนั้ ต่อไปเถิด เพราะ ถงึ อยา่ งไรพวกเธอก็มพี ละกำลงั และความกล้าหาญนอ้ ยกว่าพวกเจ้าอย่ดู ี\" :: นิทานเร่อื งนส้ี อนให้รูว้ า่ :: ทุกคนล้วนมเี กยี รตแิ ละศกั ด์ิศรอี ยู่ในตวั เองท้ังน้ัน

๑๗ นทิ านอสี ป เร่อื ง ลูกหมกู บั สองสหาย ลกู หมูตัวหนง่ึ ถูกนำมาเล้ียงรวมไว้ในคอกเดยี วกนั กับแพะและแกะ เช้าวันหน่ึง ชาวนาเข้ามาจบั ลกู หมู มนั ส่งเสยี งร้องและด้นิ หนีสุดชีวิต จนแพะกับแกะรำคาญ จงึ พดู เหนบ็ แนมลกู หมวู า่ \"พวกเราถกู จบั ไปต้ังหลายคร้ัง ไม่เห็นจะตอ้ งสง่ เสยี งร้องเหมอื นเจ้าท่ี เพิ่งโดนจบั ครง้ั แรกเลย\" เมอ่ื ลูกหมไู ด้ยินดังน้ันจึงตอบกลับไปว่า \"มนั กไ็ ม่เหมือนกันอยู่ แล้ว เวลาทพ่ี วกเจ้าโดนจับไป อยา่ งมากก็แคโ่ ดนตดั ขนหรอื รีดนมเท่านน้ั แต่ถา้ หากข้า โดนจบั ไปกค็ งจะไม่มชี วี ิตรอดกลับมาหรอก\" :: นทิ านเรอ่ื งนสี้ อนใหร้ ู้ว่า :: เรอ่ื งเดยี วกันอาจส่งผลกระทบตอ่ คนแต่ละคนไม่เท่ากัน

๑๘ นทิ านอสี ป เรือ่ ง ลากับเจา้ นาย ลาตัวหน่งึ ไปขอร้องเทวดาให้ช่วยหานายใหมใ่ ห้ เพราะมนั ไม่พอใจนายคนเดิมท่ี มีอาชีพขายเครื่องเทศ เนื่องจากเขาใช้งานมันหนัก แต่กลับให้อาหารเพียงเล็กน้อย เทวดาเตือนลาใหค้ ดิ ดี ๆ เสยี กอ่ น แตล่ ากลบั ยนื ยันคำเดิม เทวดาจึงให้มันไปอยู่กบั คนทำ กระเบื้อง ปรากฏว่านายคนนี้ใช้งานมันหนักยิ่งกว่า มันทนไมไ่ หวจึงไปขอเทวดาเปลี่ยน นายอกี คร้งั เทวดาจึงบอกกบั ลาว่า \"ครงั้ นขี้ า้ จะส่งเจา้ ไปอยู่กบั คนฟอกหนังสตั ว์แทนแล้ว กัน\" ลาร้ตู ัวทันทวี า่ ตนตอ้ งตกอย่ใู นอันตรายเปน็ แน่ มันไดแ้ ต่คร่ำครวญว่า \"ถา้ เช่นน้ันข้า ขอกลับไปอยู่กับนายคนแรกหรือคนที่สองจะดีกว่า หากข้าตายไปก็ยังเหลือหนังหุ้ม กระดูกอยูบ่ ้าง\" :: นทิ านเร่อื งนสี้ อนใหร้ ูว้ ่า :: จงพอใจในสิง่ ที่ตนมีอยู่

๑๙ นิทานอีสป เรือ่ ง หญิงชรากบั ขวดองุน่ หญิงชราคนหน่ึงพบขวดองุ่นที่มลี วดลายสวยงามโดยบงั เอิญ เธอจงึ หยบิ ขวดใบนั้น ขึ้นมาแล้วพูดว่า \"ขวดนี้คงจะเคยเต็มไปด้วยองุ่นชั้นดีมาก่อน กลิ่นจึงได้หอมหวานติด ขวดเช่นนี้\" หญิงชราค่อย ๆ สูดหลิ่นหอมจากขวดครั้งแล้วครั้งเล่าพร้อมกับพูดว่า \"แค่ กลน่ิ ที่เหลอื ตดิ ขวดอย่ยู ังหอมถึงเพียงน้ี แล้วนำ้ อง่นุ ทเ่ี คยอยู่ในขวดจะมรี สเลิศขนาดไหน กันนะ\" :: นทิ านเรื่องนส้ี อนใหร้ วู้ ่า :: ความดีจะยังคงติดอยู่ในความทรงจำเสมอมเิ สื่อมคลาย

๒๐ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง ชายหนุ่มกับนกนอ้ ย ชายหนมุ่ คนหน่ึงนำนกน้อยมาเลย้ี งไวใ้ นกรง เขารกั และเอ็นดมู ันมาก คอยดูแลเป็น อยา่ งดี ให้มนั อยสู่ ขุ สบาย วันหน่ึงเขาเผลอเปิดกรงทิง้ ไว้ นกน้อยจงึ บนิ หนไี ป มันต่ืนเต้น กับโลกภายนอกท่ีไม่เคยเห็นมากอ่ น มันบินท่องเทีย่ วไปเรื่อย ๆ อยู่นานหลายวัน แล้วก็ กลบั มาอย่ใู นกรงดงั เดิม เม่อื ชายหนุ่มเห็นมันกลับมาเขาก็ดีใจแตอ่ ดสงสยั ไม่ได้ จึงถามมนั ว่า \"เจ้านกน้อย เจา้ หายไปไหนมาต้ังหลายวนั แล้วเหตุใดจึงกลับมาอยู่ในกรงอีกละ่ \" นก นอ้ ยตอบวา่ \"เมื่อข้าลองออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเอง จึงทำใหข้ ้าได้รู้วา่ ไมม่ ที ี่ไหนสบายเท่า ท่นี ี่อีกแลว้ \" :: นิทานเรื่องนส้ี อนให้รวู้ า่ :: การใชช้ ีวติ ด้วยตนเองย่อมไมส่ ขุ สบายเท่าการมคี นคอยดูแล

๒๑ นิทานอีสป เร่อื ง นกกระสากบั หมาจิง้ จอก วันหนึ่งหมาจิ้งจอกนึกอยากจะแกล้งนกกระสา มันจึงเชิญนกกระสามากินอาหาร คำ่ ทีบ่ ้าน อาหารท่มี ันเตรยี มไว้รับแขกก็คือซุปท่ีใส่ไว้ในจานก้นตน้ื แต่ปากของนกกระสา ยาวกว่าปากของหมาจิ้งจอกมันจึงไม่สามารถกินได้ จึงต้องกลับบ้านไปด้วยความหิว หลายวันต่อมานกกระสาจึงเชิญหมาจิ้งจอกมาที่บ้านบ้าง มันเตรียมอาหารใส่คนโทไว้ หมาจง้ิ จอกพยายามยืน่ ปากลงไปกนิ อาหารในคนโทแต่กไ็ ม่ถงึ นกกระสาจงึ พูดข้ีนวา่ \"เจ้า จะมาว่าข้าไม่ได้นะ เพราะข้าทำแบบเดียวกับที่เจ้าเคยทำกับขา้ เท่าน้ันเอง\" หมาจิ้งจอก จึงตอ้ งกลับบา้ นไปโดยทไี่ ม่ได้กินอะไรแมแ้ ต่นอ้ ย :: นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รู้ว่า :: ปฏบิ ัตติ อ่ ผ้อู ่ืนเชน่ ใดย่อมไดร้ บั ผลตอบแทนเช่นกนั

๒๒ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง สุนัขจิ้งจอกกับสงิ โตในกรง สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่ง ออกหาอาหารในป่า มันบังเอิญไปเจอสิงโตตัวหนึ่งถูก นายพรานจับขงั ไวใ้ นกรง สนุ ัขจ้งิ จอกพูดจาเยาะเยย้ สิงโตอยา่ งไมเ่ กรงกลวั ว่า \"สมนำ้ หน้า เจา้ จรงิ ๆ เป็นถึงเจา้ แหง่ สัตว์ป่าผ้ยู ่ิงใหญ่ แต่กลบั ตอ้ งมาพลาดท่าให้มนุษย์เสียนี่\" สิงโต ตอบไปว่า \"ไม่ใชว่ า่ ข้าไม่แข็งแรงแต่ข้าโชคร้ายต่างหากที่มนุษย์จับได้ เจา้ เองก็ระวังตัวไว้ ให้ดีเถอะ วันหน่งึ อาจเป็นตวั เจา้ เองที่ตอ้ งถูกขงั อยู่ในนี่แบบข้า\" :: นิทานเร่ืองนสี้ อนใหร้ วู้ า่ :: คนดีย่อมไม่ซ้ำเตมิ ผู้ทก่ี ำลงั เดอื ดร้อน

๒๓ นิทานอีสป เร่อื ง วัวกระทงิ กับหนู ขณะท่ีววั กระทิงตัวหน่งึ กำลงั กินหญา้ อย่างเอร็ดอร่อยอยนู่ ้ัน ก็มหี นูตัวหนึ่งมากัด เข้าทข่ี าของมันแล้วรบี ว่ิงไปอยใู่ นรู วัวกระทิงเจ็บขามาก มนั ตะกุยพื้นดินที่อยู่เหนือรูหนู และส่ายหัวไปมาอย่างโมโหที่ไม่สามารถทำอะไรหนูได้ เจ้าหนูจึงเยาะเย้ยวัวกระทิง วา่ \"ฮ่า ๆ ๆ ในท่ีสดุ ขา้ ก็สามารถทำให้เจ้าก้มหวั ใหข้ ้าได้ ในขณะท่หี นูอย่างข้ากำชัยชนะ เหนือเจา้ แต่เจ้ากลับไม่สามารถทำอะไรข้าไดเ้ ลย ช่างน่าสมเพชเสยี จรงิ \" :: นทิ านเรือ่ งน้สี อนให้รู้ว่า :: อย่ามวั ไปใส่ใจกบั เรอ่ื งเล็กนอ้ ยบางเรอื่ ง จนทำให้เราหมดสงา่ ราศรไี ป

๒๔ นทิ านอสี ป เรื่อง ชาวนากับก่งิ ไม้ ขณะทีช่ าวนาคนหนึ่งกำลังเดนิ ไปทำงานท่ีทอ้ งนา อยู่ ๆ เขากเ็ ดนิ ไปชนเข้ากับก่ิง ไม้อย่างจังจนหัวบวมแดง เขาร้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมทั้งโทษว่า \"กิ่งไม้นี้มันช่าง เกะกะเสียจริง ๆ เลย\" วันต่อมาเขาก็เดินผ่านทางเดิมอีกครัง้ และชนกับก่ิงไม้กิ่งเดิมอกี ชาวนาจงึ พาลใส่กงิ่ ไม้วา่ \"เจ้ากร็ ู้ว่าเราจะเดินผา่ นมาทางนี้ ทำไมเจา้ ถึงไมห่ ลบเรา\" ก่ิงไม้ ตอบวา่ \"เรากอ็ ยู่ของเราเช่นนีท้ กุ วัน เจา้ นน้ั แหละไมร่ ู้จักระวงั \" ชาวนาโมโหมากจึงตัดก่ิง ไม้นัน้ ทนั ที \"ทีนี้เรากไ็ มต่ อ้ งเจบ็ ตวั อีกตอ่ ไป\" เขาพดู ก่อนจะเดินจากไป :: นิทานเรอื่ งนี้สอนใหร้ วู้ ่า :: คนพาลมกั ชอบหาเรอื่ งโทษคนอน่ื เสมอ

๒๕ นทิ านอีสป เรือ่ ง คนเฝา้ สวนโง่กับต้นไม้ ชาวสวนคนหนงึ่ เป็นคนขยนั ทำงานมาก เขาเข้าไปทำงานในสวนต้ังแต่เช้าตรูจนถึงมึ ดจงึ จะกลับบ้าน ลูก ๆ เมอ่ื เห็นว่าพ่อทำงานหนกั จึงไปจ้างคนทำสวนคนหน่ึงมาช่วยงาน พ่อ ชาวสวนจึงมอบหน้าทด่ี ูแลสวนให้ลกู จ้าง ถึงแม้ว่าคนสวนท่ีจ้ า้ งมาจะเปน็ คนขยนั แต่ เขาไม่คอ่ ยมไี หวพริบ วันหนึง่ เขาเห็นว่าต้นไม้ทป่ี ลกู เติบโตชา้ ไม่ทนั ใจ เขาจึงดึงต้นกล้าท่ี เพิ่งจะปลกู ได้ไมน่ านใหส้ ูงขน้ึ มาจนหมดสวน แลว้ พูดกับตนเองวา่ \"น่ถี ้าเจา้ นายมาเห็นว่า ต้นกลา้ สงู ขึ้นในเวลาอนั รวดเรว็ คงต้องดใี จ และชมเชยเราแน่ ๆ เลยล่ะ\" :: นิทานเร่อื งนสี้ อนใหร้ ้วู า่ :: คนโง่มักภูมใิ จในสงิ่ โง่ ๆ ท่ีตนได้ทำ

๒๖ นทิ านอสี ป เรื่อง นกในกรงกบั คา้ งคาว นกตัวหนึ่งมักจะชอบส่งเสียงร้องเพลงอยู่ในกรงริมหน้าต่างเป็นประจำ และมันจะ ร้องเพลงเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น คืนหนึ่งค้างคาวบินมาเกาะห้อยหัวอยู่ข้าง ๆ กรง ของมันแล้วถามว่า \"ทำไมเจ้าถึงส่งเสียงร้องเฉพาะตอนกลางคืนล่ะ\" เจ้านกตอบ ว่า \"เพราะเมื่อก่อนขา้ รอ้ งเพลงแต่ตอนกลางวนั จึงทำให้พวกมนุษยจ์ ับได้ จากนั้นมาขา้ จึงไม่เคยคิดจะส่งเสียงในตอนกลางวันอีกเลย\" เจ้าค้างคาวได้ยินเช่นนั้นจึงตอบ ว่า \"ตอนนี้เจ้าจะรอ้ งเพลงเวลาไหนก็คงมีค่าเท่ากัน เพราะถึงอย่างไรเจา้ ก็ต้องอย่ใู นกรง อย่ดู ี หากเจา้ คดิ ไดต้ ง้ั แตท่ ีแรก เจา้ ก็คงไม่ตอ้ งมาอยูใ่ นกรงแบบนห้ี รอก\" :: นทิ านเรอื่ งนสี้ อนใหร้ ูว้ ่า :: การป้องกันก่อนเกิดปัญหา ยอ่ มดีกวา่ มาคดิ แกป้ ัญหาไดเ้ ม่อื สายไป

๒๗ นิทานอสี ป เร่ือง แมวกับมา้ ชายหนมุ่ คนหนึง่ เล้ยี งแมวและมา้ ไวอ้ ย่างละตัว แมวมนี ิสยั ขี้ประจบมาก เจ้านาย เขา้ บ้านมาเมื่อใด เปน็ ต้องไปคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา มนั จึงเปน็ ท่ีโปรดปรานของ เจ้านายมาก เจ้าม้าเห็นก็อิจฉา อยากให้เจ้านายรักและเอ็นดูมันเช่นกัน วันหนึ่งแมว ออกไปวิ่งเล่น ม้าจึงใช้โอกาสนี้เข้าไปคลอเคลียเจ้านายบ้าง แต่ตัวของมันใหญ่กว่า เจ้านาย เลยกลายเป็นไปพันแข้งพันขาเจ้านายจนล้มลงหน้ากระแทกพื้น เจ้านายโกรธ มาก ควา้ ไมเ้ รียวเฆยี่ นม้าอยา่ งรุนแรง และไม่ยอมให้ม้าเข้าใกล้อกี เลย :: นทิ านเรือ่ งนส้ี อนใหร้ ู้ว่า :: ก่อนจะเลียนแบบใคร ควรคดิ ให้ดเี สียกอ่ นวา่ เหมาะสมกับตนหรือไม่

๒๘ นทิ านอีสป เรื่อง ฝูงนกกับแรดใจรา้ ย ณ ปา่ แหง่ หนงึ่ นกและแรดอาศัยอยดู่ ว้ ยกนั บริเวณใตต้ น้ ไมใ้ หญ่ วนั หน่ึงแม่นกออก ไปหาอาหาร จึงไปฝากลกู ๆ ไวก้ บั แรด ดว้ ยความหวิ แรดจงึ แอบกินลูกนกไปหนงึ่ ตัว เมื่อ แมน่ กกลับมาเห็นลกู หายไปจงึ ถามแรดว่าลูกนกไปไหน แรดจงึ ตอบวา่ \"มเี หย่ียวบินมาจบั ลูกนกของเจ้าไป แต่ข้าขึ้นไปช่วยไม่ทนั \" แม่นกไม่เชื่อทีแ่ รดพดู มันจึงแกล้งฝากลูกๆ ไว้ กับแรดอกี ครงั้ และแอบซุ่มดูอยู่ใกล้ๆ เมอ่ื แรดเห็นว่าแมน่ กไปแลว้ มนั จึงจบั ลูกนกกินแม่ นกเห็นดังนั้นก็รีบบินออกมาช่วยลูกไว้ได้ทันและพาลูกๆ ย้ายไปอยู่ที่อื่นทันที พร้อม ประกาศให้บรรดาสตั ว์ป่าท้งั หลายรู้ถงึ การกระทำของแรด จนไมม่ ีสัตวต์ ัวไหนคบแรดเป็น เพอ่ื นอกี เลย :: นทิ านเรื่องนี้สอนให้รู้วา่ :: คนชวั่ ยอ่ มไม่มีใครอยากคบหาสมาคมด้วย

๒๙ นทิ านอีสป เรอื่ ง แม่ตนุ่ กับลูกตุ่น แม่ตุ่นตัวหนึ่งเพิ่งคลอดลูกออกมาไม่กีว่ ัน ลูกตุ่นเพิ่งจะลืมตาจึงมองเห็นอะไรไม่ ชัด แต่มันชอบพูดโอ้อวดกับแม่ว่า \"แม่จ๋าหนูมองเห็นแล้วนะ เห็นชัดด้วย\" แม่ตุ่น ประหลาดใจและไม่เชอื่ ว่าลกู จะมองเหน็ ไดเ้ รว็ ขนาดน้ี จงึ คิดหาวธิ ีที่จะทดสอบลูกของตน โดยนำกำยานทีมลี ักษณะเปน็ ก้อน ๆ มกี ล่นิ ฉุนมาทดสอบ เธอวางกำยานตรงหนา้ ลูกแล้ว ถามว่า \"ไหนลูกลองบอกแม่ซิว่าส่ิงนี้มันคืออะไร\" ลูกตุ่นมองไมเ่ หน็ และไมไ่ ดก้ ล่ิน มันจงึ ตอบมั่ว ๆ ไปว่า \"ก้อนหินไงล่ะจ๊ะแม่\" เมื่อลูกตอบผิด แม่ตุ่นจึงสอนลูกว่า \"ลูกจ๋า นอกจากตาของลกู จะมองเห็นไม่ชัดแลว้ จมูกของลูกก็ยังไมไ่ ด้กลนิ่ อีกด้วยนะ ทีหลังอย่า โกหกอีกนะจ๊ะ\" :: นิทานเรือ่ งนีส้ อนใหร้ ูว้ า่ :: อย่าพดู โอ้อวดความสามารถเกนิ จริง

๓๐ นทิ านอสี ป เรื่อง แมไ่ ก่ตาบอด ณ บ้านหลงั หนงึ่ มแี มไ่ ก่อาศัยอยสู่ องตัว ตวั หนงึ่ ตาดี สว่ นอกี ตวั ตาบอดสนิท ในแต่ ละวันแม่ไกต่ าบอดจะออกคุ้ยเขีย่ พื้นดิน เพื่อหาอาหารอย่างขยันขันแข็ง ส่วนแม่ไก่ตาดี เอาแตอ่ ยู่เฉย ๆ ไม่เคยออกไปไหนไกล เพราะกลวั ว่าเท้าอนั อ่อนนุม่ ท้งั สองข้างจะหยาบ กร้าน แม่ไก่ตาดีใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ด้วยการคอยจิกกินผลไม้ที่แม่ไก่ตาบอดเพียร พยายามหามา แต่มนั ก็ตอ้ งมชี วี ิตอยอู่ ย่างไร้คา่ เพราะไม่สามารถหาเลย้ี งตัวเองได้น่ันเอง :: นทิ านเรอ่ื งน้สี อนให้ร้วู า่ :: ผู้ท่มี รี ่างกายพกิ ารหากมคี วามขยนั กม็ ีคุณค่ามากกว่าคนปกตทิ ่ีไม่รจู้ กั ทำมาหากิน

๓๑ นทิ านอสี ป เร่อื ง ลูกแกะโง่ ลูกแกะตวั หนึง่ เดินหลงฝูงพลดั ตกลงไปในบอ่ น้ำมัน กวา่ มันจะขน้ึ มาจากบ่อได้ ขน ของมันก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำมันหมดแล้ว ขณะที่มันกำลังเดินกลับไปหาฝูง ประกายไฟ จากคบเพลงิ ที่มีคนจุดทิง้ ไวก้ ก็ ระเด็นมาติดที่ขนของมัน เกิดเป็นลกู ไฟเล็ก ๆ มันเท่ียววิ่ง ไปอวดแกะตัวอ่ืน ๆ ว่า \"ไฟบนตัวข้ามันให้แสงสว่างมากกว่าดวงอาทิตย์เสียอีก\" ทันใด นัน้ ลมพดั แรงขึ้นทำให้ลกู ไฟบนตัวมันลุกโชนขึ้นอยา่ งรวดเร็ว ลูกแกะจึงถูกไฟคลอกตาย เมื่อเจา้ ของมาเห็นร่างของมันขงึ พูดขึ้นว่า \"ชาตหิ นา้ เจา้ จงไปเกิดเป็นดาวลูกแกะแล้วกัน นะ จะไดม้ แี สงสว่างในตัวเองสมใจ\" :: นทิ านเรื่องนี้สอนใหร้ ูว้ า่ :: อย่าเหน็ กงจักรเป็นดอกบวั เพราะมนั จะเป็นภยั ร้ายตอ่ ตัวเองในภายหลงั

๓๒ นทิ านอีสป เรื่อง ชายชรากับมจั จรุ าช ชายชราคนหนึง่ มีอาชพี รับจ้างตัดฟืน ด้วยหลงั ทีง่ องุม้ และโรคภัยที่รมุ เรา้ ทำให้เขา เริม่ ไม่มีเร่ยี วแรงในการทำงานเลี้ยงดูตัวเองอีกต่อไป เขารู้สึกทอ้ แท้ส้นิ หวงั จึงรอ้ งขน้ึ มา ว่า \"ขา้ ไม่อยากมีชีวติ อยตู่ อ่ ไปอีกแลว้ ท่านมจั จุราช ชว่ ยมารบั ข้าไปทีเถิด\" พดู จบมัจจุราช กป็ รากฎตัวขึน้ แล้วพูดกบั ชายชราวา่ \"เจ้าเรียกขา้ มา เจ้าต้องการอะไรหรอื \" ชายชราเกิด กลวั ตายขนึ้ มาจงึ รบี ตอบกลบั ไปวา่ \"ไดโ้ ปรดช่วยยกฟืนใส่บา่ ให้ข้าทีสิท่าน\" :: นทิ านเร่อื งนี้สอนใหร้ ู้ว่า :: คงไมเ่ ปน็ การดีหากเราไดท้ กุ สง่ิ ท่ีปรารถนา

๓๓ นิทานอีสป เรือ่ ง ไกก่ บั พลอย ณ ฟารม์ แห่งหน่งึ ขณะที่ไกต่ ัวหนึ่งกำลงั คุ้ยเขี่ยอาหารอยู่น้ัน มันกไ็ ด้พบกับพลอย ล้ำค่าเม็ดหนึ่ง เจ้าไก่มองดูพลอยเม็ดนั้นแล้วเอ่ยขึ้นว่า \"เจ้านี่ช่างงดงามเหลือเกิน เจ้า อาจจะมีค่ามากสำหรับมนษุ ย์ แต่สำหรับข้าเจ้าไม่มคี ่าเลยแม้แต่น้อย เพราะข้าต้องการ เพยี งแคเ่ มลด็ ข้าวทจ่ี ะทำให้ข้าอม่ิ และมีชีวิตรอดต่อไปได้แคน่ น้ั \" :: นิทานเรือ่ งน้สี อนให้รู้ว่า :: ของทีคา่ หากอย่ใู นมือของคนทีไ่ ม่ได้ใช้กเ็ ปล่าประโยชน์

๓๔ นิทานอสี ป เร่ือง เศรษฐกี บั หงส์ เศรษฐีไดย้ ินเรอื่ งรำ่ ลือวา่ มีหงสท์ ี่ร้องเพลงได้ไพเราะมากอยู่ตัวหน่ึง เขาจงึ ไปซื้อ หงสต์ วั นน้ั เพอ่ื ท่จี ะใหม้ ันรอ้ งเพลงให้แขกฟงั ในงานวันเกิดของเขา แต่พอถึงวันงานเจ้า หงส์กลบั ไมย่ อมเปล่งเสยี งออกมาแมแ้ ตน่ ้อย ทำให้เศรษฐีขายหนา้ และโกรธเปน็ อยา่ ง มาก หลายวันตอ่ มาเขาจงึ สั่งคนรับใชใ้ ห้ฆา่ หงส์เสีย เมอ่ื หงส์ได้ยนิ เชน่ น้นั มนั จงึ ส่งเสียง ร้องออกมาอยา่ งเศรา้ สรอ้ ย เพราะว่านี่คงเป็นเพลงสดุ ทา้ ยแลว้ ทีม่ ันจะได้ร้องก่อนตาย :: นทิ านเรื่องน้สี อนให้รู้ว่า :: ถ้าไมร่ ูจ้ กั ทำตัวให้เปน็ ประโยชน์ กไ็ มม่ ใี ครเขาตอ้ งการ

๓๕ นทิ านอีสป เร่ือง เทวดากับนางฟ้า ขณะท่ีเทวดาองคห์ น่งึ กำลังเดนิ ทางท่องเที่ยวอยนู่ ้ัน เขาก็ไดพ้ บสิง่ หน่ึงคล้ายกับผล แอปเปลิ้ วางอยู่บนพื้น เทวดาจงึ ลองใช้เทา้ เหยยี บดู แทนทีส่ ง่ิ ของนน้ั จะแหลกละเอียดลง ไปกับพื้น มนั กลบั เปน็ ขนาดใหญข่ ึ้นเปน็ สองเท่า ดว้ ยความสงสยั เขาจึงเหยียบมันแรงข้ึน อีกพรอ้ มกบั ใชไ้ มต้ ี แต่มนั กย็ ังขยายใหญข่ ้ึนเรือ่ ย ๆ ในที่สุดก็เตม็ ทางเดิน จากนั้นนางฟ้า ก็ปรากฏตัวพร้อมกล่าวว่า \"อย่าประหลาดใจเลย สิ่งที่ท่านเห็นอยู่นั้นเป็นพลังแห่งการ ตอ่ สู้นั่นเอง\" :: นทิ านเรื่องนสี้ อนให้รู้วา่ :: ชยั ชนะย่อมเกดิ แก่ผูท้ ่ีมีความพยายาม

๓๖ นทิ านอีสป เรอ่ื ง ชายชรากับลา ชายชราคนหน่งึ ไปซื้อลา เขายนื เลอื กอยูน่ านแต่ก็เลือกไมไ่ ด้สกั ที คนขายจึงเสนอ ให้เขาทดสอบลาก่อนซื้อ เขาจึงเลือกลาตัวหนึ่งแล้วพามันกลับบ้านด้วย เมื่อมาถึงบ้าน เขาก็ปล่อยมันไปรวมกับลาตัวอื่น ๆ ในคอก ปรากฏว่าลาตัวนั้นรีบเดินเข้าไปหาลาที่ข้ี เกียจทส่ี ุดและตะกละท่สี ุดทนั ที ชายชราเห็นเชน่ นน้ั จึงเอามันกลบั ไปคนื รา้ น พ่อคา้ สงสัย จึงถามว่า \"ทา่ นไดท้ ดสอบมันแล้วร\"ึ ชายชราตอบทันทวี า่ \"ไม่ต้องลองขา้ ก็รู้แล้วว่าเจ้าลา ตวั นี้ ตอ้ งมีนสิ ัยเหมอื นกับลาท่มี นั เลอื กเป็นเพ่ือนแน่ ๆ\" :: นทิ านเรือ่ งน้สี อนใหร้ ูว้ ่า :: การจะดวู ่าใครมลี ักษณะนิสยั อย่างไร ใหด้ จู ากเพอ่ื นทเี่ ขาคบ

๓๗ นทิ านอสี ป เร่ือง หมาป่ากับสุนขั จ้งิ จอก หมาป่าตัวหนง่ึ กล่าวหาว่าสนุ ัขจง้ิ จอกขโมยของ ของมนั ไป แตส่ ุนัขจ้ิงจอกยืนยัน ว่าไม่ได้เอาไป พวกมันเถียงกนั อยู่นานไม่มีใครยอมใคร หมาป่าจึงพาลิงให้มาช่วยตัดสนิ ให้ แต่เจ้าลิงก็ตัดสินว่าสุนัขจิ้งจอกขโมยของ ของหมาป่าไปเช่นกัน \"เปล่านะท่าน ข้า ไม่ได้ทำจริง ๆ แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะทำด้วย\" สุนัขจิ้งจอกครวญ \"หุบปาก เจ้าไม่ต้องมา ปฏิเสธเลย\" หมาป่าส่งเสียงขู่ สุนัขจิ้งจอกได้แต่คิดในใจ \"ช่างไม่ยุตธิ รรมเลย ที่ลิงตัดสิน เช่นนั้นก็เพราะวา่ กลัวหมาปา่ จะกินเอานะ่ สิ\" :: นทิ านเรือ่ งนส้ี อนใหร้ ู้วา่ :: ผูไ้ มม่ อั ำนาจยอ่ มเสียเปรยี บผู้มอี ำนาจเสมอ

๓๘ นิทานอสี ป เร่อื ง หมกี บั ฝูงผ้ึง ณ ป่าแหง่ หนึ่งมีหมีตัวหนง่ึ กำลังหิวเนอ่ื งจากไมไ่ ด้กนิ อาหารมาหลายวัน ทันใดนั้น มันหันไปเห็นรังผึ้งขนาดใหญ่บนต้นไม้ จึงหันไปฉีกกินอย่างตะกละตะกลาม มัน เพลดิ เพลินกบั การกนิ จนไมท่ นั ระวงั ตวั จึงถูกผงึ้ ตอ่ ย \"โอย๊ เจา้ ผึ้งพวกนี้ ข้าจะทำลายพวก เจ้าให้หมดเลย\" เจ้าหมีพูดด้วยความโกรธแค้น มันออกทำลายรังผึ้งทั้งป่าเพื่อเป็นการ ระบายอารมณ์ เมอ่ื ฝูงผ้งึ ทัง้ หลายเหน็ พฤตกิ รรมของเจ้าหมกี ็รวมตัวกนั บินเข้าไปรุมต่อย เจ้าหมีอันธพาล สร้างความเจ็บปวดให้มันเป็นอย่างมาก เจ้าหมีได้แต่ร้องโอดครวญกับ ตัวเองว่า \"เพราะความอารมณ์ร้ายขาดสติของตวั ข้าเองแท้ ๆ ที่ทำให้ต้องมานั่งเจ็บปวด เช่นน้ี\" :: นิทานเรื่องนส้ี อนให้รู้วา่ :: ควรฟังคำเตือนของผ้อู ื่นก่อนท่ภี ัยจะมาถึงตัว

๓๙ นิทานอสี ป เรื่อง สนุ ัขจอมเกเร สุนัขจอมเกเรตัวหนึ่งชอบวิ่งไปกัดชาวบ้านเวลาเขาเผลอ เจ้าของจึงนำกระพรวนมา แขวนคอมันไว้ เพื่อให้คนได้ยินเวลามันวิ่งเข้าไปใกล้ แต่เจ้าสุนัขคิดว่าเขาให้มันเป็น ของขวัญ มันจึงวิ่งทำเสียงกรุ๊งกริ๊งอวดไปทั่วตลาด สุนัขชราตัวหนึ่งเห็นมันวิง่ เช่นนั้นจึง ถามมันว่า \"ทำไมเจ้าถงึ วง่ิ ส่นั กระพรวนไปทัว่ เช่นน้ีละ่ \" มนั ตอบกลับไปว่า \"เพื่อให้ทุกคน ได้ยินเสียงอันไพเราะของมันยังไงล่ะ\" สุนัขชราหัวเราะในความโง่ของมัน \"เจ้าเข้าใจผิด แล้วละ่ เจา้ หมาน้อย ไม่มใี ครชน่ื ชมเจ้าหรอก คนที่ได้ยินเสียงกระพรวนของเจา้ มีแต่จะว่ิง หนกี นั ทง้ั น้นั เพราะเขากลัวว่าเจ้าจะไปทำร้ายเขาตา่ งหาก\" :: นิทานเรอื่ งนส้ี อนใหร้ ู้ว่า :: คนโง่มกั ภูมิใจกับชือ่ เสยี งในทางท่ีไม่ดขี องตนเอง

๔๐ นิทานอสี ป เรือ่ ง สงิ โตกบั นักเดนิ ทาง ณ ปา่ แหง่ หน่งึ สงิ โตกับนกั เดินทางเข้าป่าไปดว้ ยกัน ระหว่างทางท้ังสองผลัดกันเล่า เรื่องและเกิดการโต้เถียงกัน นักเดินทางกล่าวว่ามนุษย์มีอำนาจและแข็งแรงกว่าสิงโต ฝา่ ยสงิ โตกว็ ่าพวกของมนั แขง็ แรงและมกี ำลงั มากกว่า เม่อื ทง้ั สองเดนิ ผ่านอนุสรณ์สถาน แห่งหน่ึง เป็นรูปป้นั นกั รบเหยยี บหวั สงิ โต ชายหนุ่มจงึ พูดขึน้ มาว่า \"เจา้ เหน็ ไหมว่ามนุษย์ นะ่ เกง่ มากแคไ่ หน ท่ีสามารถสยบสิงโตเจ้าป่าได้\" สิงโตจงึ ตอบกลับไปว่า \"นั่นเป็นเพราะ อนสุ รณส์ ถานแห่งน้ีมนุษย์อย่างเจา้ เป็นผู้สร้างขึ้นมา ถ้าสงิ โตสามารถแกะสลักได้ ท่านก็ จะไดเ้ หน็ รูปป้นั ท่ีมนุษย์อย่ใู ต้องุ้ เทา้ สงิ โตเชน่ กัน\" :: นทิ านเร่อื งน้ีสอนใหร้ วู้ ่า :: เรามักมองตนเองดกี ว่าผอู้ นื่