นิทานอีสปเล่ม4

คำนำ นิทานอีสป เป็นเรื่องสั้นซึง่ ให้คติคำสอน โดยการสอดแทรกศีลธรรมให้แก่เด็กๆ เน้ือเร่ืองสนุกสนาน และเป็นเรือ่ งเลา่ ทเ่ี ลา่ ต่อๆกันมาเป็นตำนาน การนำเอานิทานไปเลา่ เร่ืองประกอบคำสอนให้เดก็ ๆ ไดฟ้ งั ยอ่ มจะเป็นเคร่อื งทำ ให้เพลิดเพลินและเสริมความรู้ แบ่งเบาภาระที่จะต้องสอนเนื้อหาอย่างเดียว โดยอาศัย บุคลาธิษฐานเปน็ ตัวอย่างประกอบ นอกจากนีน้ ทิ านแต่ละเรอ่ื งยงั ใหข้ ้อเท็จจริงและช่วย ในด้านการอ่าน การเขียน การใช้ภาษาท่ีถูกตอ้ ง เป็นการเพมิ่ ทักษะในด้านการเห็น การ ฟัง และการทำตามแบบอย่างอันดีนั้นด้วยการศึกษาเรื่องนิทานจึงเป็นปัจจัยให้เกิด ความร้ทู งั้ ทางทฤษฎีและแนวปฎิบัตดิ ้วยท้งั สองทาง หนังสือเล่มนี้ จัดทำขึ้นเพื่อให้เด็ก ๆ ได้เพลิดเพลินกับนิทานของอีสปที่แฝงไว้ ด้วยคติสอนใจ ซึ่งจะช่วยปลูกฝังข้อคิดที่ดีงาม โดยเสริมสร้างทักษะทางด้านภาษาไทย และการอา่ นไปพร้อม ๆ กนั นางสาวบญุ ชู บุตรรตั น์ ผู้รวบรวม

สารบัญ หนา้ เรอื่ ง ๑ แม่ปกู บั ลกู ปู ๒ เถาองุ่นกับแกะ ๓ สุนขั จง้ิ จอกกับพวงองนุ่ ๔ ปลาใหญ่กบั ปลาเล็ก ๕ ตน้ ถ่วั กบั ผคู้ น ๖ ชาวนากบั หุ่นไลก่ า ๗ ต้นสนกับพงหนาม ๘ ความซอื่ สัตย์กับนักเดนิ ทาง ๙ กวางกับนายพราน ๑๐ นกเค้าแมวผ้รู อบรู้ ๑๑ นกพริ าบกระหายนำ้ ๑๒ กา นกกระสาและจะงอยปากของมนั ๑๓ เหยย่ี วกับกระตา่ ยต่นื ตมู ๑๔ นกยูงกบั นกกระเรยี น ๑๕ แมวกับฝงู นก ๑๖ นกอินทรีกบั ลูกธนู ๑๗ เตา่ กบั นก ๑๘ เสือกับจระเข้ ๑๙ เสอื สองตัว ๒๐ กบกับบอ่ น้ำ

สารบญั เรอ่ื ง หนา้ กบกับสงิ โต ๒๑ กบกับหนู ๒๒ กบประทว้ งประอาทิตย์ ๒๓ กบสองตวั ๒๔ เดก็ ชายกบั ฝูงกบ ๒๕ แมงปอ่ งกบั กบ ๒๖ ลิงกบั เมือง ๒๗ เตา่ กบั ลิง ๒๘ ลกู ลงิ กบั แม่ ๒๙ ลิงกบั สุนัขจ้ิงจอก ๓๐ คา้ งคาวกับลงิ ๓๑ มดกบั ลิง ๓๒ มดกบั นกเขา ๓๓ นกนางแอ่นกบั กา ๓๔ ไสเ้ ดอื นกบั หิง่ หอ้ ย ๓๕ เดก็ ชายผ้โู ออ้ วด ๓๖ หม้อดินกับกระทะเหล็ก ๓๗ เด็กสาวรีดนมววั กบั ถังนม ๓๘ กากับเหยอื กน้ำ ๓๙ ปลามไี ขก่ บั คนหาปลา ๔๐

๑ นิทานอีสป เร่อื ง แม่ปกู ับลูกปู \"อะไรทำให้ลกู เดนิ เป๋แบบนน้ั \" แม่ปบู อกกบั ลูกชายของมัน \"ลูกน่าจะเดินให้มนั ตรงๆ โดยหนั นว้ิ ออกไปสิ\" \"แม่จ๋า ลองเดินให้หนูดูหน่อย\" ลูกปูตอบอยา่ งเชอื่ ฟงั \"หนอู ยากจะเรยี นร\"ู้ แม่ปูจึงพยายามเดนิ ให้ตรงซำ้ แล้วซ้ำเล่า แต่มันก็ทำไดเ้ พยี งเดินเฉไปข้างหนึ่งเหมือนลกู ชายของมันเท่านั้น และเม่ือมันพยายามจะหันนิ้วออกไปข้างหน้า มันก็สะดุดและล้ม คะมำลงบนพ้นื :: นิทานเรื่องนส้ี อนให้รวู้ า่ :: อย่าบอกใหค้ นอื่นทำอะไร จนกวา่ คุณจะทำเป็นตัวอย่างทดี่ ีใหไ้ ด้เสยี ก่อน

๒ นิทานอีสป เรอ่ื ง เถาองนุ่ กบั แกะ ณ ปา่ แห่งหนึ่ง เถาองนุ่ เถาหนง่ึ มีผลสกุ ห้อยอยู่หลายพวงและมีใบหนาแน่นมาก แพะ ตวั หนึ่งเดนิ มาเห็นกน็ กึ อยากกนิ จงึ แทะเล็มกงิ่ ก้านและใบของเถาองนุ่ อยา่ งเอร็ดอรอ่ ย เถาองนุ่ จึงพดู กับมันว่า \"ทำไมเจ้ามากนิ ใบของข้าจนแทบไม่เหลอื เชน่ น้ี แต่เอาเถอะ ถ้า วนั ใดทต่ี น้ ของขา้ โค่นลงกับพน้ื ลกู ๆ ของขา้ ก็จะถกู ไปทำเปน็ ไวน์ เพ่อื ราดศพของเจา้ ใน เทศกาลบูชายญั ในวันขา้ งหนา้ เจา้ แพะโง\"่ :: นิทานเร่ืองนส้ี อนให้ร้วู า่ :: หากเราทำรา้ ยผู้อื่นในวนั นี้ วันข้างหนา้ เขาอาจจะกลับมาทำรา้ ยเราบ้าง

๓ นิทานอสี ป เรอื่ ง สนุ ัขจง้ิ จอกกับพวงองุ่น สนุ ขั จ้ิงจอกผู้หวิ โหยตัวหน่งึ เดินผ่านมายงั ไร่อง่นุ มนั เห็นพวงองุ่นท่ีสุกฉ่ำอยู่บนกิ่ง ไม้สูงจึงพูดว่า \"พวงองุ่นพวกนั้นคงจะช่วยให้ข้าดับกระหายได้บ้างนะ\" จากนั้นมันก็ กระโดดหวังจะกินองุ่นแต่ก็พลาด มันจึงคิดหาวิธีอื่นดูบ้าง แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ สามารถคว้าพวงองุน่ มากินได้เลย ในที่สุดมันกเ็ ลิกล้มความต้ังใจ แล้วพูดว่า \"องุ่นนัน้ คง จะเปรยี้ วมาก ไมเ่ ห็นนา่ กนิ สักนดิ \" แล้วมนั กเ็ ดินจากไป :: นิทานเรอ่ื งนี้สอนใหร้ ู้วา่ :: ผทู้ ที่ ำส่งิ ใดไม่สำเรจ็ มักโทษว่าสิ่งนัน้ ไมด่ ี

๔ นทิ านอีสป เรอ่ื ง ปลาใหญก่ ับปลาเล็ก ณ ทอ้ งทะเลแหง่ หนงึ่ มีปลาใหญฝ่ ูงหน่งึ เกาะกลุม่ กันทำตวั เป็นเจา้ ถ่นิ รังแกฝูงปลา เล็ก พวกมันว่ายน้ำหาอาหารไปทั่ว เมื่อเจอฝูงปลาเล็กก็จะคอยข่มเหงรังแก จนไม่มีใคร กล้ายงุ่ กับพวกมนั พวกมันจึงมีอาหารกินอุดมสมบรู ณ์ ขนาดตวั ของมนั จงึ ใหญข่ ึน้ เรือ่ ย ๆ ตา่ งกบั ฝงู ปลาเลก็ ที่ตวั กย็ ิ่งเล็กลงๆ วันหนึง่ ชาวประมงเหน็ วา่ แถวนี้มปี ลาใหญอ่ ยู่มากมาย จงึ ลงอวนทงิ้ ไว้ ระหวา่ งน้ันก็มีทั้งปลาใหญแ่ ละปลาเล็กมาติดมากมาย ชาวประมงจึงมาย กอวนขึ้น พวกปลาเลก็ ๆ ก็สามารถวา่ ยออกจากตาข่ายได้หมด สว่ นปลาตัวใหญ่ไม่ว่าจะ ด้ินเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถหลุดออกมาได้เลย ปลาตัวใหญ่จึงถูกชาวประมงจับขึ้นเรือแลว้ นำไปขายทฝี่ งั่ :: นิทานเรอ่ื งนี้สอนให้รวู้ า่ :: คนไมส่ ำคญั มกั อยรู่ อดปลอดภยั กวา่ คนใหญโ่ ต

๕ นิทานอสี ป เรอ่ื ง ต้นถัว่ กับผู้คน ตน้ ถ่วั ตน้ หนง่ึ งอกและเจริญเติบโตอยู่ริมถนน มันให้เมล็ดถ่วั จำนวนมากมาย จึงทำ ให้ผู้คนท่ผี ่านไปมา แวะเก็บเมล็ดของมันเป็นประจำ บางคนใช้วิธีเขยา่ ลำตน้ บางคนเอา หนังสติ๊กมายิง หรือไม่ก็เอาหินมาขว้างปาเพื่อให้เมล็ดถั่วหล่นลงมา ต้นถั่วได้แต่บ่นกับ ตัวเองวา่ \"คนพวกนชี้ ่างแย่เสียจริง ใชว้ ิธตี ่าง ๆ ทำร้ายข้า เพ่อื ใหไ้ ด้เมล็ดถั่วจากขา้ \" :: นิทานเรอื่ งนี้สอนให้รู้วา่ :: คนเห็นแกต่ ัวมักใช้สารพัดวิธีเพ่ือใหไ้ ด้มาซงึ่ ผลประโยชน์ โดยไม่คำนงึ วา่ ดีหรอื เลว

๖ นทิ านอีสป เรื่อง ชาวนากับหนุ่ ไลก่ า ชาวนาคนหนึง่ คิดหาวธิ ไี ลน่ กท่มี ากินข้าวในนาของตน ดว้ ยความที่เขาเปน็ คนข้ีสงสาร เลยไม่อยากวางยาหรือยิงพวกมัน ทุกครั้งที่พวกนกบินมาเขาได้แตก่ างแขนวิ่งไปโบกไล่ นก เมอ่ื ฝูงนกเห็นชาวนาวิ่งมาก็พากันบินหนี แต่พอชาวนาหนั หลงั กลับพวกมนั กบ็ ินมาลง นาตามเดิม ชาวนาเฝา้ ดูพฤติกรรมของนกอยูห่ ลายวันจึงคิดวา่ \"เรานา่ จะลองเอาหนุ่ ไลก่ า ไปปักไว้กลางทุ่งนาสักตัว แล้วดูว่าพวกมันจะทำอย่างไร\" เมื่อฝูงนกเห็นหุ่นไล่กาก็ดีใจ เขาวิง่ ไปกอดหนุ่ ไลก่ าแลว้ พูดวา่ \"เจ้ามพี ระคุณกบั ขา้ มาก ต่อจากนี้ขา้ จะได้ไมต่ อ้ งเหน่ือย และอดหลับอดนอนอกี ตอ่ ไปแลว้ \" :: นทิ านเร่ืองน้ีสอนให้รวู้ ่า :: จงรัจู ักบญุ คุณของผู้ท่ีทำประโยชนใ์ ห้

๗ นทิ านอสี ป เรื่อง ตน้ สนกบั พงหนาม ณ ป่าแห่งหนึ่ง มีต้นสนกับพงหนามขึ้นอยู่ใกล้ ๆ กัน ต้นสนมักชอบเหน็บแนมพง หนามเป็นประจำว่า \"ข้าเป็นต้นสนที่มีประโยชน์ ใช้สร้างบ้านและเครื่องเรือนสารพัด ในขณะที่เจ้ากลับไมม่ คี ่าอะไรเลย\" พงหนามจึงตอบกลบั ไปว่า \"ถกู แล้วทข่ี า้ เกิดมาต่ำต้อย ไมม่ ปี ระโยชน์ แต่ถา้ เจ้าลองหนั ไปเหน็ คนตดั ไมท้ ีก่ ำลงั ถือขวานกับเล่อื ยมาทางน้ี แลว้ เจ้า จะอยากเปน็ ตน้ สนหรือพงหนามอยา่ งขา้ ละ่ \" :: นทิ านเรือ่ งนส้ี อนให้รูว้ า่ :: อย่าทำตวั เดน่ จะเป็นภัย

๘ นิทานอสี ป เรื่อง ความซือ่ สตั ยก์ ับนักเดนิ ทาง วันหนึ่ง ขณะที่นักเดินทางหนุ่มกำลังเดินเรือข้ามทะเลสาบอยู่นั้น เขาก็ได้พบกับ หญิงรปู งามคนหน่งึ ยนื อยู่คนเดียวบนเกาะกลางทะเล เขาจงึ ถามว่าเธอเป็นใคร เธอตอบ กลับมาว่า \"ฉันคือความซื่อสัตย\"์ ชายหนุ่มจงึ ถามต่อด้วยความสงสยั ว่า \"แล้วเหตุใด เธอ จึงมาอยอู่ ยา่ งโดดเดยี่ วในที่ทไี่ ม่มีใครเชน่ น้ีเล่า\" หญิงสาวตอบว่า \"เดิมทีฉนั ก็อยู่กับมนุษย์ ทกุ คนนั่นแหละ แต่ตอนนี้พวกเขาไดเ้ ลอื กความไมซ่ อ่ื สตั ยเ์ ข้ามาแทนท่ีฉนั แล้ว ฉันจงึ ต้อง มาอยูค่ นเดียวเชน่ น\"้ี :: นทิ านเรอ่ื งนีส้ อนให้รวู้ ่า :: เมอ่ื ปล่อยให้ความไมซ่ ่ือสตั ย์เข้ามาแทนท่ีแลว้ กย็ ากทจ่ี ะมคี วามซื่อสตั ยไ์ ด้อย่างเดิม

๙ นิทานอสี ป เรอ่ื ง กวางกับนายพราน วันหนึ่งขณะที่กวางกำลังก้มกนิ น้ำในสระอยู่นั้น มันก็เหลือบไปเห็นเงาของตัวเอง สะท้อนอยู่เบื้องล่าง จึงพูดขึ้นว่า \"โอ้ ข้าช่างงดงามอะไรเช่นนี้ เขาทั้งสอนของข้าแผ่กง่ิ กา้ นอย่างสงา่ งามแต่ขา้ ของขา้ เลก็ ไปหนอ่ ย ไมส่ วยเลย\" ทันใดนน้ั มีนายพรานคนหนง่ึ เดิน ผา่ นมาพบเจ้ากวางเข้า จงึ เลง็ ปนื ไปท่ีมนั เจา้ กวางหันไปเหน็ ก็ตกใจ มนั รบี วิ่งเขา้ ปา่ ไปหา พุ่มไม้หลบซ่อนตัวแต่โชคร้ายเขาของมันเกิดไปติดกับกิ่งไม้ จนทำให้มันขยับตัวไปไหน ไม่ได้ นายพรานจงึ ตามมาทันและฆ่ามัน ก่อนตายมนั ไดแ้ ตค่ รำ่ ครวญว่า \"ไมเ่ คยคดิ เลยว่า เขาท่ีข้าภาคภมู ใิ จ จะนำภยั กลับมาใหแ้ ก่ข้า\" :: นิทานเรือ่ งน้สี อนใหร้ วู้ ่า :: คณุ ค่าของสง่ิ ต่าง ๆ มใิ ช่เพยี งความงาม แต่ควรดทู ่ปี ระโยชนใ์ ช้สอยของมนั ดว้ ย

๑๐ นิทานอสี ป เรือ่ ง นกเคา้ แมวผู้รอบรู้ ณ ป่าแห่งหนึ่ง นกเค้าแมวเป็นสัตว์ทีม่ ีความฉลาดรอยรู้กวา่ นกตัวอืน่ ๆ ในป่า มัน จะคอยเป็นทป่ี รกึ ษาใหน้ กตวั อืน่ ๆ อยเู่ สมอ วันหนึ่งนกเคา้ แมวสงั เกตุเหน็ ชายคนหน่งึ ถอื สง่ิ ของทสี่ ามารถทำร้ายพวกนกท้งั หลายได้เข้ามาในป่า มนั จงึ บนิ ไปเตือนพวกนกให้ระวัง ตัวแตก่ ลบั ไม่มีใครเช่ือ หลงั จากน้ันไมน่ าน เร่ืองทน่ี กเค้าแมวเตือนก็เกิดขึน้ จรงิ เพราะว่า สิ่งที่ชายคนนั้นนำติดมือมาด้วยก็คือปืนนั่นเอง เขายิงนกตายไปหลายตัว ส่วนพวกนกท่ี รอดชวี ิตมาไดต้ ่างก็พากนั ยกยอ่ งนับถือนกเค้าแมวทมี่ าเตือนพวกตนให้พน้ จากภัยในคร้ัง นมี้ าได้ :: นิทานเรือ่ งน้สี อนใหร้ ู้วา่ :: จงฟงั คำเตอื นของผู้มปี ระสบการณ์

๑๑ นิทานอสี ป เรอื่ ง นกพริ าบกระหายนำ้ นกพิราบตัวหน่ึงรู้สึกกระหายน้ำเป็นอย่างมาก มันบินหาน้ำไปทั่วจนเหนือ่ ยหอบ แต่ก็ยังหาน้ำกินไมไ่ ด้ ทันใดนั้นมนั กม็ องลงมายังพ้ืนเห็นแก้วน้ำใบหนึง่ มนี ำ้ อยู่ ดว้ ยความ หิวกระหายมันจึงบินดิ่งลงไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันสังเกตให้ดีเสียก่อนว่าจริง ๆ แล้ว แกว้ นำ้ ทีเ่ หน็ มันเป็นภาพวาดของจติ รกรเท่านน้ั หวั ของมันจงึ พุง่ ชนรูปภาพอยา่ งแรง มนั จึงตกลงมาคอหักตาย ชาวคนหนึ่งเดินผ่านมาเห็นเข้า ก็จับมันไปทำอาหารกินได้อย่าง ง่ายดาย :: นิทานเร่ืองน้สี อนให้รวู้ า่ :: อย่าทำอะไรโดยขาดสติ

๑๒ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง กา นกกระสาและจะงอยปากของมนั นกกระสาผวั เมยี คู่หน่ึง ชอบทะเลาะกนั เปน็ ประจำ อยมู่ าวันหนง่ึ นกตวั ผู้โมโหมาก จนใช้จะงอยปากจิกเขา้ ท่ีตาของตัวเมีย มันเสียใจมากที่ทำร้ายเมีย จึงบินไปหาทีอ่ ยู่ใหม่ กาตัวหนึ่งบินมาเห็นเข้าจึงถามว่า \"ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ\" มันตอบว่า \"ข้าเผลอใช้ จะงอยปากจิกที่ตาของเมียข้านะ่ สิ ข้ารู้สึกผิดก็เลยบินหนีออกมา\" เจ้ากาถามต่อว่า \"ใช่ จะงอยปากอนั นี้หรือไม่\" นกกระสาพยักหนา้ กาจงึ พูดวา่ \"ถงึ ทา่ นจะหนไี ปไกลแคไ่ หน ก็ ไมส่ ามารถกลบความรู้สึกผิดไปได้หรอก เพราะจะงอยปากของท่านมันก็ติดตัวท่านไปทุก ท่นี น่ั แหละ\" :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนให้รู้วา่ :: เม่ือเราผดิ ก็ควรยอมรับผดิ การหนปี ัญหาไมใ่ ชห่ นทางแกท้ ี่ดี

๑๓ นิทานอสี ป เร่อื ง เหยยี่ วกบั กระตา่ ยตื่นตมู กระต่ายฝูงหนึ่ง ออกหากินอย่างระมัดระวังตวั อยตู่ ลอดเวลา สตั ว์ตวั อนื่ ๆ จึงยากท่ี จะจับพวกมันกินเป็นอาหารได้ แตพ่ วกมันมีนิสยั อย่างหนึ่งคอื ชอบตน่ื ตมู และเชื่อคนง่าย เหย่ียวจึงเฝ้าหาโอกาสจับกระตา่ ยอยนู่ านจึงรู้นิสยั มนั จงึ แกลง้ ตะโกนว่า \"ไฟไหม้! ไฟไหม้ ป่า มาทางนีแ้ ลว้ \" ฝูงกระต่ายได้ยินเช่นนั้นก็พากันวิง่ หนีกนั ไปคนละทิศละทาง กระต่าย ตัวหนึ่งพดู ขึ้นว่า \"พวกเรา รีบหนีไปท่ีแม่น้ำเร็ว\" ฝูงกระต่ายทั้งหมดจึงพากันกระโดดลง น้ำ เมอื่ เหยี่ยวสบโอกาสก็บนิ โฉบลงไปจบั กระตา่ ยกินทลี ะตวั ไดอ้ ย่างง่ายดาย :: นทิ านเร่ืองนี้สอนใหร้ วู้ า่ :: อย่างหลงเชอื่ ใครงา่ ย ๆ เพยี งเพราะได้ยนิ ไดฟ้ งั มา แต่จงต้ังสติใครค่ รวญใหด้ ีกอ่ น

๑๔ นทิ านอีสป เรื่อง นกยูงกับนกกระเรยี น วนั หน่ึง นกยูงตัวหน่ึงเดนิ มาอวดหางอันแสนสวยของมนั กับนกกระเรยี น และพูดจา เยาะเยย้ นกกระเรยี นวา่ \"หางของขา้ มสี สี นั สวยงามมากเลยนะ เห็นไหม เจ้านกกระเรียน แล้วดูหางของเจ้าสิ มีแต่สีขี้เถ้าไม่เห็นจะน่ามองเลยสักนดิ \" นกกระเรียนจึงตอบกลับไป อย่างไม่ใส่ใจว่า \"ก็จริงอยู่ แต่ข้าบินสูงบนท้องฟ้าได้นะ ในขณะที่เจ้าทำได้แค่เพียงเดิน อวดหางทเ่ี จ้าคดิ วา่ มนั สวยงาม อยบู่ นพน้ื ดนิ เทา่ น้ันเอง\" :: นิทานเรอื่ งนี้สอนให้รวู้ ่า :: อย่าตดั สินความดีงามของใครท่รี ปู ลักษณ์ภายนอกเทา่ น้ัน

๑๕ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง แมวกับฝูงนก แมวตัวหนึ่ง เห็นนกบินมาเกาะที่พุ่มไม้หน้าบ้านทุกวัน ก็คิดอยากจะจับมากินเปน็ อาหารมันพยายามไลจ่ ับอยูห่ ลายคร้ังแตก่ ไ็ มไ่ ด้เสยี ที วนั หน่ึง มนั จงึ ออกอุบายเชิญให้ฝูง นกมาร่วมงานวันเกิด ฝูงนกหลงเชื่อและมาตายคำเชิญของแมว ทันทีที่ฝูงนกเข้ามาใน บ้าน แมวก็รีบปิดประตูทันที นกตัวหนึ่งมองไปรอบบ้านไม่เห็นมีสัตวอ์ ื่น ๆ จึงถามแมว ว่า \"นี่ท่านไม่ได้เชิญหนูหรือหมามาด้วยหรอกเหรอ\" แมวตอบว่า \"ถ้าข้าเชิญพวกนั้นมา ขา้ คงจะจดั การกบั พวกเจา้ ได้ยากขนึ้ นะ่ ส\"ิ พูดจบมันก็คอ่ ย ๆ จบั นกกนิ ทีละตัวจนหมด :: นทิ านเร่อื งนสี้ อนใหร้ ูว้ ่า :: คนโง่มักรไู้ มเ่ ท่าทันคนเจา้ เล่ห์

๑๖ นทิ านอสี ป เรือ่ ง นกอนิ ทรกี บั ลูกธนู วันหนง่ึ ในฤดูร้อน นกอินทรตี ัวหนง่ึ กำลังจอ้ งจะจับกระตา่ ยป่าจากหน้าผาสูง ขณะท่ี มันบนิ ทะยานลงมาเพ่ือโฉบกระตา่ ยปา่ มันกไ็ ดย้ ินเสียงหวดี หววิ ของลกู ธนูท่ฝี ่าอากาศ จากท่ใี ดท่ีหน่ึง จากนน้ั ลูกธนูก็ปักที่ตัวมันพอดี มันเจ็บปวดมาก กอ่ นทมี่ ันจะตายมนั ก็ เหลอื บไปเหน็ ว่าลกู ธนูทีป่ ักร่างมนั นนั้ มขี นของนกอินทรีตดิ อยู่ มนั จงึ พูดวา่ \"ขา้ ตอ้ งมา ตายดว้ ยลูกธนูทป่ี ระดบั ด้วยขนของพวกขา้ เอง มันยิ่งเพม่ิ ควมเจบ็ ปวดให้ข้ามากขึน้ เปน็ เทา่ ตัว :: นิทานเรื่องน้สี อนใหร้ ู้ว่า :: ความเดือดรอ้ นท่ีเกดิ ขน้ึ เพราะตวั เองเปน็ สิ่งท่เี จ็บปวดทีส่ ุด

๑๗ นิทานอีสป เรื่อง เตา่ กับนก เต่าตัวหนึ่งขอร้องให้นกอินทรีช่วยพามันย้ายไปอยู่บ้านใหม่ โดยสัญญาว่าจะตอบ แทนด้วยสิ่งของล้ำค่า นกอินทรตี อบตกลงกอ่ นจะใช้กรงเล็บจิกกระดองเตา่ ไว้ แล้วค่อย ๆ พามนั บินข้ึนฟ้า ระหวา่ งทางกาตวั หน่งึ บนิ ผา่ นมาเห็นเขา้ มนั บอกกับนกอนิ ทรีว่า \"เต่า เป็นอาหารรสเลิศมากเลยนะเจ้ารู้ไหม\" \"แต่กระดองของมันแข็งมากนะ\" นกอินทรีตอบ กาจึงแนะนำนกอินทรีว่า \"ก้อนหินสามารถทำให้กระดองของมันแตกได้อย่าง ง่ายดาย\" เมื่อนกอินทรีได้ยินเช่นนั้นก็ปล่อยเต่าตกลงมากระแทกกับกอ้ นหินขนาดใหญ่ จนกระดองแตกตาย เตา่ จงึ ตอ้ งกลายเปน็ อาหารอนั โอชะของนกทั้งสองไปในท่ีสุด :: นทิ านเร่ืองนสี้ อนใหร้ ้วู า่ :: อย่าไวใ้ จผอู้ ่นื จนเกนิ ไป เพราะอาจเป็นอนั ตรายถึงชวี ิตได้

๑๘ นทิ านอีสป เร่อื ง เสอื กับจระเข้ นานมาแล้วเสือกับจระเข้เป็นเพื่อนรักกัน พวกมันมกั จะนั่งคุยกันเป็นประจำทุกวัน วนั หนงึ่ จระเข้เล่าเรื่องบรรพบรุ ุษของมันให้เสือฟงั วา่ \"บรรพบรุ ุษของข้ามีการสืบทอดต่อ กันมายาวนานกวา่ พวกเจ้ามากนัก\" เสือได้ยินเชน่ น้ันก็หวั เราะและพูดว่า \"ไม่ต้องเอย่ ถงึ บรรพบุรุษของเจ้าหรอก แค่ข้ามองลายบนผิวหนังของเจ้า ข้าก็รู้แล้วว่าบรรพบุรุษของ พวกเจ้าเปน็ อย่างไร\" :: นิทานเร่ืองน้สี อนใหร้ วู้ า่ :: ไม่ควรพาดพงิ ถึงบรรพบุรุษของผอู้ ่ืนในทางเสียหาย

๑๙ นทิ านอสี ป เร่อื ง เสอื สองตวั วันหนงึ่ เสือสองตัวบงั เอญิ มาพบถ้ำแหง่ หนง่ึ พร้อมกัน แตเ่ สอื สองตัวไม่อาจอยู่ถ้ำ เดยี วกันได้ เสือตัวหนง่ึ จึงพดู วา่ \"เจา้ ไปหาถ้ำใหม่เถอะ ถำ้ แหง่ น้ีตอ้ งเปน็ ของข้า\" เม่ือพูด ทั้งสองก็ต่อสูก้ ันเพื่อหวังจะครอบครองถ้ำ ปรากฏส่าเสืออีกตัวหน่ึงเป็นฝ่ายชนะ มันจงึ พูดว่า \"เจ้าน่ะไม่เหมาะสมกับถ้ำใหญ่ๆ แบบนี้หรอก ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเท่านั้นจึง เหมาะสม\" เสือตัวที่แพ้จึงตอบว่า \"ข้าจะต้องกลับมาล้างแค้นเจ้าให้ได้\" พูดจบมันก็ไป อ้อนวอนขอเทวดาให้ช่วยเสกให้มันตัวใหญ่ขึ้นจะได้เอาชนะเสือตัวนัน้ ได้ เทวดาไม่ช่วย และพูดวา่ \"เจ้าจงยอมรับผลการตดั สินจะดกี ว่า แพ้ก็ต้องยอมรับ\" เทวดาพูดจบกเ็ สกให้ มันเป็นลูกแมวตวั น้อยแทน เพื่อใหบ้ ทเรยี นแก่มนั :: นทิ านเรื่องนสี้ อนใหร้ ูว้ ่า :: จงมนี ำ้ ใจเป็นนักกีฬา รแู้ พ้ ร้ชู นะ ร้อู ภยั

๒๐ นิทานอสี ป เรอื่ ง กบกับบอ่ น้ำ กบ 2 ตัว อาศัยอยู่ในหนองน้ำแห่งหนึ่ง เมือ่ ถึงฤดรู ้อน น้ำในหนองแห้งขอด พวกมัน จึงไปหาแหล่งน้ำแหล่งใหม่ จนกระทั่งพบบ่อน้ำลึกแห่งหนึง่ เจ้ากบตัวหนึ่งมองลงไปใน บ่อและพูดกับเพื่อนว่า \"ในบ่อน้ีมีน้ำด้วย มันน่าจะเป็นบ้านใหม่ของเราได้นะ\" แต่กบอีก ตัวหนึ่งมีความคดิ รอบคอบกว่า จึงบอกเพื่อนตวั เองว่า \"ช้าก่อน วันน้ีในบ่อมีน้ำอยู่ก็จรงิ แต่ถา้ เกดิ วนั ขา้ งหน้านำ้ มนั แห่งขึน้ มาล่ะ แล้วเราจะออกจากบ่อนี้ได้อยา่ งไร\" :: นทิ านเร่อื งนีส้ อนให้รู้ว่า :: ควรคิดไตรต่ รองใหร้ อบคอบเสียก่อนทีจ่ ะกระทำการสิง่ ใด

๒๑ นิทานอสี ป เรอ่ื ง กบกับสงิ โต สิงโตตวั หนึง่ ได้ยนิ เสยี งรอ้ งดังกงั วานมาแต่ไกล มนั คิดว่าเจ้าของเสยี งนน้ั ต้องเป็น สตั วใ์ หญแ่ ละนา่ เกรงขามกวา่ ตวั มนั แน่ มันสอดสายตาเดนิ ตามหาท่ีมาของเสียงนน้ั จนถึง ริมน้ำแหง่ หนึ่งมนั จงึ พบว่า แท้จริงแลว้ เจา้ ของเสียงนนั้ คอื กบตวั หน่งึ ที่อาศยั อยูร่ มิ นำ้ นีเ่ อง เจ้าสิงโตโกรธจดั ตรงเขา้ ไปใชอ้ ุ้งเทา้ เหยยี บจนกบแบนติดพน้ื แล้วพูดว่า \"ทำไงได้ ล่ะ! กเ็ จา้ อยากมีเสียงที่ใหญ่เกินตัวของเจา้ นี่เอง\" :: นทิ านเรื่องนสี้ อนให้รวู้ ่า :: คนพาลมักชอบหาเรื่องข่มเหงรงั แกผ้ทู ่อี ่อนแอกว่า

๒๒ นทิ านอสี ป เรื่อง กบกับหนู หนูตัวหนึ่งออกเดินทางท่องเที่ยวจนมาถึงลำธาร เพื่อหาอาหาร มันเห็นว่าอีกฝ่ัง ของลำธารมีอาหารอุดมสมบูรณ์ จึงคิดจะข้ามฝั่งไป มันเดินไปหากบที่อยู่แถวนั้น แล้ว บอกให้พามันว่ายนำ้ ข้ามไป แต่กบปฏเิ สธ \"ข้าก็ตัวพอๆกบั ท่าน แลว้ ขา้ จะพาท่านข้ามไป ได้อย่างไร\" หนูไม่ยอมและยืนยืนท่ีจะไปให้ได้ ด้วยความรำคาญกบจึงยอมโดยใหห้ นูเอา เทา้ ผกู ตดิ กบั เท้าของมันแล้วว่ายน้ำพาไป เมอื่ มาถงึ กลางลำธารกบว่ายน้ำตอ่ ไปไม่ไหวจึง หยดุ และก่อนท่ีท้งั สองจะจมนำ้ ไปดว้ ยกัน กม็ ีนกเหย่ยี วตัวหนึง่ บนิ ผ่านมาเห็นเขา้ จึงบิน โฉบลงมาคาบทัง้ สองไปกนิ พร้อมๆ กนั :: นทิ านเรือ่ งนสี้ อนใหร้ ู้วา่ :: การบงั คบั เอาประโยชน์จากผู้ท่ไี มส่ ามารถให้ได้ ย่อมมแี ต่ความเสียหาย

๒๓ นทิ านอีสป เร่อื ง กบประทว้ งพระอาทติ ย์ วันหนงึ่ พระอาทิตยแ์ จง้ ข่าวกับบรรดาสัตว์ป่าวา่ ตนจะแต่งงาน ฝงู กบไดย้ นิ เชน่ นั้น ก็ตกใจพากันประทว้ ง เทพทดี่ ูแลป่าอยู่ได้ยนิ เข้าจงึ ถามพวกกบวา่ \"ทำไมพวกเจา้ ถงึ ตอ้ ง คดั คา้ นการแตง่ งานของพระอาทิตยด์ ้วยล่ะ ในเม่อื มนั ไม่เหน็ จะเกี่ยวกับพวกเจา้ เลย\" กบ จึงพดู วา่ \"เกี่ยวสิทา่ น แต่พระอาทติ ย์ดวงเดยี วหนองน้ำยังแห้ง จนพวกข้าตายไปหลายตัว แล้ว ถ้าหากมพี ระอาทติ ยส์ องดวง พวกข้าและสตั วอ์ น่ื ๆ จะอยกู่ ันไดอ้ ย่างไร\" :: นิทานเร่อื งนีส้ อนใหร้ วู้ ่า :: ผูน้ อ้ ยมกั ไดร้ ับผลจากการกระทำของผูม้ อี ำนาจเสมอ

๒๔ นิทานอีสป เรือ่ ง กบสองตัว ณ หนองน้ำแห่งหนึ่ง มีกบสองตัวอาศัยอยู่ใกล้ ๆ กัน ตัวหนึ่งอาศัยอยูใ่ นหนอง น้ำลึก ส่วนอีกตัวอาศัยอยู่ในแอ่งน้ำตื้นใกล้ทางเกวียน วันหนึ่งเจ้ากบในหนองน้ำลึกพูด กับเพอ่ื นของมันว่า \"ขา้ ว่าตรงนัน้ ไม่ค่อยปลอดภัยนะ เจา้ ยา้ ยมาอย่กู บั ขา้ นา่ จะดกี วา่ \" แต่ กบอกี ตวั ปฏเิ สธวา่ \"ไม่เปน็ ไรหรอกข้าชินกบั แอง่ น้ำนแ้ี ลว้ และอกี อยา่ งขา้ ไมอ่ ยากต้องไป ปรบั ตัวกับที่ใหมด่ ว้ ย\" หลงั จากน้ันไม่กี่วนั ต่อมา เจ้ากบที่อยู่ในหนองน้ำลกึ กไ็ ดร้ บั ข่าวรา้ ย ว่าเพือ่ นของมันถกู เกวียนทับตายไปเสียแล้ว :: นทิ านเร่ืองนส้ี อนให้รู้วา่ :: บางครั้งการเปล่ยี นแปลงอาจนำมาซึ่งสิ่งที่ดกี ว่า

๒๕ นิทานอสี ป เรื่อง เด็กชายกับฝูงกบ ณ สนามหญ้าแห่งหนึ่ง เด็กชายคนหนึ่งวิ่งเล่นผ่านมาเห็นฝูงกบอาศัยอยูใ่ นบ่อนำ้ เขาจึงเกิดนึกสนุกหยิบเอาก้อนหินมาปาใส่ฝูงกบเล่น เขาจะหัวเราะชอบใจทุกครั้งที่ปา ก้อนหินโดนกบ ระหว่างที่เขากำลังสนุกอยู่กับการปาหินนั้น กบตัวหนึ่งทนไม่ได้ที่เห็น เพื่อนของมันต้องตายไปทีละตัว โดยที่เด็กชายคนนั้นไม่รู้สึกอะไรเลย มันจึงพูดขึ้นมา ว่า \"เจ้าเด็กซน เลิกเล่นสนุกได้แลว้ รู้ไหมว่าความสนุกของเจ้า มันทำให้พวกข้าต้องตาย ไปเปน็ จำนวนมากแค่ไหน\" :: นทิ านเร่ืองน้สี อนให้รู้ว่า :: ไม่ควรมคี วามสุขบนความทุกข์ของผู้อน่ื

๒๖ นิทานอสี ป เรอ่ื ง แมงปอ่ งกบั กบ แมงปอ่ งตวั หนึ่ง ขอร้องใหก้ บชว่ ยพาข้ามไปยงั อีกฝง่ั ของแมน่ ้ำ กบจึงถามด้วยความ ระแวงวา่ \"แล้วถา้ เกดิ เจ้าต่อยขา้ ขน้ึ มาละ่ \" \"เจ้าไมต่ อ้ งกลวั หรอก เพราะถ้าข้าต่อยเจ้าข้า กจ็ ะตอ้ งจมนำ้ ตายไปดว้ ยเหมือนกัน\" แมงป่องตอบ กบจงึ ยอมให้แมงป่องข้ึนหลังแต่เม่ือ ใกล้ถึงฝั่งก็มีแมลงตัวหนึ่งบินมาตอบแมงป่อง มันเผลอต่อยกบด้วยความตกใจ กบเริ่ม อ่อนแรงและกำลังจะจมน้ำก่อนที่มันทั้งคู่จะตาย กบก็ถามขึ้นว่า \"ทำไมเจ้าถึงทำ เชน่ น้ี\" \"ขา้ ไม่ไดต้ ั้งใจ แตม่ ันเป็นสัญชาตญาณของข้า\" แมงป่องตอบ :: นทิ านเร่อื งน้สี อนใหร้ ูว้ า่ :: จงตงั้ สตเิ ม่อื เจอเหตุการณ์คบั ขัน

๒๗ นิทานอีสป เร่อื ง ลงิ กบั เมือง ณ ป่าแหง่ หนึ่ง ลิงฝงู หนึ่งปรกึ ษาหารือกันว่าพวกมนั จะไปอยู่ที่ไหนกันดี ระหว่างใน ป่ากบั ในเมอื ง ระหว่างทีร่ อการตดั สินใจ ลิงอาวุโสทีส่ ุดในฝงู กพ็ ูดข้ึนมาว่า \"ข้าไม่รู้หรอก นะวา่ พวกเจ้าจะตดั สินใจกันอยา่ งไร แต่ทขี่ า้ รู้แน่ ๆ คือถ้าพวกเจ้ากา้ วขาขา้ มกำแพงเมือง ไปแล้วล่ะก็มันจะเปน็ เรื่องงา่ ยมากท่ีพวกมนษุ ยจ์ ะจบั เจ้า\" :: นิทานเรื่องนี้สอนใหร้ ู้วา่ :: อยทู่ ่ไี หนก็ไมส่ ขุ ใจเทา่ บ้านเรา

๒๘ นทิ านอีสป เรอ่ื ง เตา่ กบั ลิง ลิงตัวหนง่ึ อาศยั อยใู่ นป่ารมิ ลำธาร มันเห็นว่าอีกฝงั่ ของลำธารมผี ลไม้มากมายจงึ คิด หาวิธีขา้ มไป วันหน่ึงลิงเหน็ เต่าว่ายนำ้ อยใู่ กล้ ๆ จึงแกลง้ ชมเตา่ วา่ \"ท่านเต่า ตงั้ แต่ขา้ เกิด มายงั ไมเ่ คยเห็นใครว่ายน้ำเกง่ เท่าท่านมากอ่ นเลย ขา้ ละ่ อิจฉาท่านจริง ๆ\" เม่ือเต่าได้ยิน ดังน้ันก็รสู้ ึกภาคภมู ใิ จ จงึ บอกลิงว่า \"เจา้ ลงิ ขนึ้ หลงั ขา้ มาสิ เดย๋ี วขา้ จะพาเจา้ ไปเท่ียวเล่น อีกฝั่งของลำธาร\" ลิงรีบกระโดดขึ้นหลังเต่าอย่างรวดเร็ว เมื่อข้ามมาถึงอีกฝั่ง มันก็รีบ กระโดดลงและตะโกนเยาะเย้ยเต่าว่า \"จริง ๆ แล้วเจา้ นะ่ วา่ ยน้ำเช่ืองช้าพอ ๆ กับเวลาท่ี เจ้าเดินนั่นแหละ ถ้าเจ้าไม่มีประโยชน์กับข้า ข้าก็คงไม่เอ่ยปากชมเจ้าหรอก เจ้าเต่าโง่ เอ๋ย\" :: นิทานเรือ่ งนี้สอนใหร้ วู้ ่า :: อยา่ หลงใหลไปกบั คำเยินยอจากผ้ทู ่หี วงั เอาประโยชนจ์ ากเรา

๒๙ นทิ านอสี ป เร่ือง ลกู ลิงกบั แม่ แม่ลิงตัวหนึ่งออกลูกมาสองตัว มันทะนุถนอมเอาใจใส่ลูกตัวหนึ่งเป็นอย่างดี ไป ไหนก็พาไปด้วยตลอด ส่วนลูกอกี ตัวหนึ่งกลับท้ิงขว้างไม่สนใจ จนสุดท้ายลูกตัวที่เลี้ยงดู ราวกับไข่ในหินน้ัน กอ็ ยไู่ ม่รอดและตายไปในท่สี ุด เพราะมันออ่ นแอเกินกวา่ จะช่วยเหลือ ตัวเองได้ แตล่ กู อีกตัวทตี่ ้องดูแลตัวเองมาตลอด กลับเข้มแข็งและสามารถเอาตวั รอดไดด้ ี :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนให้รู้วา่ :: การจะช่วยเหลือใคร ควรใชว้ ิธีการสอนไมใ่ ช่ทำให้เขาเสียหมด

๓๐ นทิ านอีสป เรื่อง ลิงกบั สนุ ขั จิ้งจอก ลงิ ตวั หนึง่ เกดิ มามหี างส้นั มาก มนั ได้แตเ่ ฝา้ มองลิงตัวอ่นื ๆ และอยากมีหางยาวบ้าง จะไดห้ ้อยโหนตน้ ไมค้ ลอ่ งแคล่วเหมือนพวกมัน วันหนง่ึ สุนขั จง้ิ จอกเดินผา่ นมา เจา้ ลงิ เห็น สนุ ัขจ้ิงจอกมหี างทย่ี าวแต่ไมไ่ ด้ใช้ประโยชน์ มนั จึงพดู กบั สุนัขจ้งิ จอกวา่ \"หางของท่านทั้ง และสวยเหลือเกิน ข้าขอแบ่งหางของท่านมาสักหน่อยได้ไหม\" แต่สุนัขจิ้งจอกปฏิเสธ วา่ \"ปล่อยให้หางของข้ายาวเกินความจำเปน็ อยู่เชน่ น้ี ยังดีกว่าต้องแบง่ มนั ให้กับลิงอย่าง เจ้า\" :: นทิ านเร่ืองนสี้ อนให้รูว้ ่า :: สิ่งท่ไี ม่มีค่าสำหรบั เราอาจเปน็ ประโยชน์กบั คนอนื่ ไม่ควรเก็บไวโ้ ดยเปล่าประโยชน์

๓๑ นิทานอสี ป เรอ่ื ง คา้ งคาวกับลงิ กลางปา่ ใหญแ่ หง่ หนง่ึ ลงิ และค้างคาวอาศัยอยู่ในปา่ เดียวกัน วันหนึ่งลิงเกิดอยากมี แขนและขาสั้นเหมือนค้างคาว มันจึงถามค้างคาวว่า \"ทำไมแขนขาของเจ้าถึงได้ส้ัน นกั \" คา้ งคาวตอบว่า \"คงเปน็ เพราะว่าข้าตอ้ งนอนห้อยหัว เกร็งแขนขาทุกวันละม้ัง แขน ขาของข้าถงึ ได้สัน้ \" เมอ่ื เจ้าลงิ โง่ได้ยินเช่นนั้น มันจงึ ลองนอนหอ้ ยหัวเหมอื นอย่างค้างคาว ทำบ้าง ไม่นานนักมันกเ็ ลอื ดตกหวั ตาย :: นทิ านเรื่องน้ีสอนให้รวู้ า่ :: จงพอใจในส่งิ ทีต่ นเป็นอยู่

๓๒ นทิ านอีสป เรือ่ ง มดกบั ลิง ลงิ ตวั หนงึ่ ปีนขึ้นไปน่ังกนิ ผลไม้บนต้นไม้ ขณะท่มี นั กำลงั กินอย่อู ยา่ งเอร็ดอร่อยนั้น กม็ ีมดตวั หน่งึ มากัดที่ฝ่าเทา้ มัน \"โอ๊ย! เจา้ มากัดขา้ ทำไม ข้าไปทำอะไรให้\" ลิงถาม \"กน็ ี่มนั ที่ของข้า ใครเข้ามาข้าก็กัดหมดน่ันแหละ\" มดตอบ \"ทั้ง ๆ ที่ข้าไม่เคยคิดจะทำอะไรเจ้า เลยเนี่ยนะ\" ลิงถามด้วยความโมโห \"ก็ใช่นะสิ\" มดยืนยันเสียงแข็ง \"ในเมื่อเจ้ามากัดข้า กอ่ น ข้าก็ชักอยากจะกินมดข้นึ มาเสียแลว้ ล่ะ\" พูดจบเจ้าลิงกจ็ บั มดเข้าปากเค้ยี วทนั ที :: นิทานเร่อื งนีส้ อนใหร้ วู้ า่ :: การข้องเกยี่ วกบั คนพาลมกั จะเดอื ดรอ้ นในส่งิ ท่ีตนเองกระทำ

๓๓ นิทานอสี ป เร่ือง มดกบั นกเขา มดตัวหนึ่งเดินไปหาน้ำกินที่หนองน้ำ มันรีบกินน้ำอย่างกระหายจนไม่ทัน ระมัดระวังตัวพลาดตกลงไปในน้ำจนใกล้จะจม บังเอิญนกเขาที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้เหนือ หนองน้ำเห็นเข้าพอดี มันจึงรีบจกิ ข้ัวใบไม้ให้ร่วงลงไปในน้ำใกล้ ๆ กับตัวมด เจ้ามดเหน็ เชน่ นน้ั กร็ ีบไตข่ ึน้ ไปบนใบไม้ และลอยมาถงึ ฝ่งั ได้อย่างปลอดภัย ขณะที่มดกำลังจะกล่าว ขอบคุณนกเขา มนั กเ็ หลอื บไปเห็นนายพรานกำลังเลงธนูไปทีน่ กเขา มนั รบี เดินเข้าไปกัด เทา้ ของนายพรานอย่างแรง นายพรานร้องดว้ ยความเจบ็ ปวด นกเขาจงึ รตู้ วั และบนิ หนไี ป ได้ทนั :: นทิ านเรอื่ งนสี้ อนให้รู้วา่ :: คนดีตอ้ งร้จู ักตอบแทนบุญคุณ

๓๔ นทิ านอีสป เรือ่ ง นกนางแอ่นกับกา วันหนึ่งในฤดูร้อน นกนางแอ่นตัวหนึ่งยืนอวดโฉมอยู่บนกิ่งไม้ ขณะที่มันกำลัง หลงใหลในความสวยงามของขนมนั อย่นู น้ั กม็ กี าตวั หน่ึงบินลงมาเกาะที่กง่ิ ไม้ มันจึงดูถูก กาว่า \"กาขนดำอย่างเจ้า อย่าคิดมาเทียบความงามกับข้าเลย\" เจ้ากาจึงตอบกลับไป ว่า \"ขนของเจ้าอาจจะดูดีในฤดูร้อน แต่ขนที่ดำหนาของข้าจะให้ความอบอุ่นแก่ข้าได้ ตลอดทั้งฤดูหนาวเลยทเี ดยี ว\" :: นทิ านเรื่องนีส้ อนใหร้ วู้ า่ :: งามไปก็ไร้คา่ ถ้าไม่มีประโยชน์

๓๕ นิทานอสี ป เร่อื ง ไสเ้ ดอื นกบั ห่ิงห้อย ไสเ้ ดอื นตัวหน่งึ มดุ ดินขึน้ มาโผล่ในกะลา มันนอนหลบั ในน้นั อย่างสบายใจ สักพักก็ มีหิ่งห้อยตัวหนึง่ บินเข้ามาในกะลาท่ีมันอยู่ จากนั้นในกะลาก็มแี ต่แสงสว่างของมัน มัน จึงพูดว่า \"ดูสิ โลกนี้เป็นของข้าแล้ว มีแต่แสงสว่างของข้าเต็มไปหมด\" ไส้เดือนก็ตื่นขึ้น พูดด้วยความรำคาญว่า \"ดูนี่ซะก่อน\" จากนั้นเจ้าไส้เดือนก็ยืดตัวให้เต็มกะลาและอวด วา่ \"ข้าตา่ งหากท่ีเป็นเจ้าโลก\" ในขณะทีท่ ้ังสองกำลังถกเถียงกันอยู่นั้น ก็มีไก่ตัวหนึ่งเดิน ผ่านมา ไดย้ ินเสยี งเข้า เจา้ ไกจ่ ึงใช้เทา้ เข่ยี กะลาออก พร้อมกับพดู ว่า \"ขา้ ตา่ งหากละ่ ทเ่ี ปน็ เจา้ โลก\" จากนัน้ เจ้าไก่กจ็ ิกมันทั้งค่กู ินเปน็ อาหารทันที :: นิทานเรอ่ื งนีส้ อนใหร้ ู้วา่ :: การแยง่ ชงิ ความเปน็ ใหญ่มกั นำมาซ่ึงความหายนะ

๓๖ นทิ านอีสป เรอื่ ง เด็กชายผู้โออ้ วด เด็กชายคนหนึ่งชอบคุยโอ้อวดกับใครต่อใครว่าเขาสามารถกินน้ำให้หมดทะเลได้ เขาเทียวคยุ โอ้อวดกบั ชาวบ้านไปทวั่ แต่มีชายคนหนึ่งไมเ่ ชอื่ ในสิง่ ทเี่ ขาพูด เดก็ ชายจึงพูด ว่า \"งั้นเรามาพนันกันไหม ถ้าข้าทำได้จริง ท่านต้องจ่ายเงินให้ข้า\" ชายคนนั้นจึงบอก วา่ \"ถา้ เชน่ นั้น เจา้ จงไปดม่ื น้ำทะเลให้หมดก่อนเถอะ\" เดก็ ชายจึงตอบว่า \"ได้อยู่แล้ว แต่ ว่าพวกท่านตอ้ งไปกั้นไมใ่ ห้แม่น้ำไหลลงสู่ทะเลก่อน แล้วข้าจะดื่มนำ้ ทะเลให้หมดตามที่ พนันกนั ไว\"้ :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนให้รวู้ า่ :: การคุยโวโอ้อวดนนั้ ไมก่ ่อให้เกดิ ผลสำเรจ็ ท่ีดีแตอ่ ยา่ งใด

๓๗ นิทานอีสป เรือ่ ง หม้อดินกับกระทะเหลก็ ณ ห้องครัวของบ้านหลังหนึ่ง มีหม้อดิน 1 ใบและกระทะเหล็กอีก 1 ใบ ทั้งสอง มักจะทะเลาะกันเป็นประจำ วันหนึ่งหม้อดินเกิดโมโหกระทะเหล็กอย่างมากจึงพูด ว่า \"เจ้าอยากจะเตะข้างั้นหรอ เชิญเลย แต่ข้าว่าเจ้าอย่าเสี่ยงเลยจะดีกว่า เพราะถ้าเจา้ เตะขา้ เจ้าจะตอ้ งแตกเปน็ เส่ียง ๆ แน่นอน สว่ นขา้ กค็ งจะไม่เปน็ อะไรเลย\" หมอ้ ดินได้ยิน เช่นนั้นก็เงียบ หลังจากนั้นเป็นต้นมาเวลาที่หม้อดินโกรธหรือจะพูดอะไรก็มักจะ ระมัดระวังอย่เู สมอ :: นิทานเร่ืองนี้สอนใหร้ วู้ ่า :: ก่อนจะพูดหรอื ทำอะไรควรคดิ ถึงผลทจ่ี ะตามมาเสียก่อน

๓๘ นทิ านอีสป เรือ่ ง เด็กสาวรดี นมวัวกบั ถังนม วนั หนงึ่ หลังจากท่ีเดก็ สาวรีดนมววั เสร็จ เธอกเ็ ทนำ้ นมววั ใส่ถงั แลว้ เทินไวบ้ นหวั เพ่ือ จะไปขายท่ตี ลาด ระหว่างทางเธอก็จินตนาการไปตา่ ง ๆ นานาว่า \"ถ้าฉนั ขายนมไดฉ้ ันจะ นำเงนิ ไปซ้อื ไข่ไก่เอามาฟักเป็นตวั เม่อื เล้ยี งจนโตพอก็จะเอาไปขาย แล้วนำเงินไปซ้ือ เส้อื ผา้ สวย ๆ มาไว้ใส่ไปงานเลี้ยง คงจะมเี ดก็ หนมุ่ มาขอฉนั เต้นรำมากมายแน่ ๆ\" คดิ มาถงึ ตรงนแี้ ล้วเธอกห็ ัวเราะอยา่ งมคี วามสุขจนหวั ของเธอสน่ั คลอนไปมา ทันใดนนั้ ถังนมทอ่ี ยู่ บนหวั ของเธอก็ตกลงสพู่ ้นื \"เคร้ง!!!\" ความฝันท้ังหมดของเธอจงึ พงั ทลายหายไปกบั นมท่ี หกออกจากถงั นัน่ เอง :: นิทานเรอ่ื งน้สี อนให้รู้ว่า :: อย่าคดิ ฝนั อะไรจนไกลเกนิ ความเปน็ จริง แต่จงทำปัจจบุ ันให้ดที สี่ ุด

๓๙ นทิ านอีสป เรอ่ื ง กากบั เหยอื กน้ำ ในวันทอ่ี ากาศร้อนจัด เจ้ากานอ้ ยตวั หน่งึ กำลงั กระหายน้ำอยา่ งมาก ปีกของมันเร่ิม ออ่ นแรงลงทุกที มันจึงหยดุ พกั ใต้ต้นไม้ มันหันไปเหน็ เหยอื กนำ้ ขนาดใหญว่ างอยแู่ ต่ในน้ำ น้ันมอี ยแู่ ค่ก้นเหยอื ก ซ่ึงมันไม่สามารถเอาจะงอยปากของมนั ลงไปกนิ นำ้ ได้ ระหว่างทเี่ จา้ กากำลงั คดิ หาวิธีที่จะกนิ น้ำในเหยอื กนนั้ สายตาของมันก็เหลือบไปเหน็ ก้อนกินมากมาย บนพนื้ มันจงึ ค่อย ๆ คาบก้อนหินใส่ลงไปในเหยอื กน้ำ นำ้ กค็ ่อย ๆ สูงข้นึ ๆ จนมาถึงปาก เหยอื ก เจ้ากาน้อยแสนฉลาดจงึ ไดก้ นิ นำ้ อย่างงา่ ยดาย :: นิทานเร่ืองนส้ี อนให้รวู้ า่ :: ความพยายามอยทู่ ไ่ี หน ความสำเรจ็ อยู่ทีน่ ่นั

๔๐ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง ปลามไี ข่กบั คนหาปลา ชายคนหนงึ่ มีอาชีพขายปลา ในแต่ละวันเขาต้องหาปลาใหไ้ ดม้ าก ๆ เพื่อจะเอา ไปขาย และนำเงนิ มาเล้ียงครอบครวั วันหน่งึ เขาได้ปลามีไข่เตม็ ท้องตดิ มาตวั เดียว โดยท่ี ไมไ่ ด้ปลาอน่ื เลย ก่อนท่เี ขาจะกลบั บ้าน เจา้ ปลาจงึ ร้องขอชีวิตจากเขา \"ได้โปรดไวช้ ีวิตข้า เถิด ตอนนี้ข้ากำลังมีไข่อยู่เต็มท้อง ถ้าท่านปล่อยข้าไป ข้าจะได้วางไข่ แล้วท่านก็จะ สามารถมาจบั ปลาได้อีกมากมายเลยทีเดยี ว\" ชายหาปลาตอบไปว่า \"นั่นเปน็ อนาคตท่ียัง มาไม่ถึง แต่ในเวลานี้ข้าจำเป็นที่จะต้องจับเจ้า เพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของข้า เสียใจด้วย นะ\" พดู จบชายหาปลากน็ ำปลากลบั ไปให้ภรรยาทำเปน็ อารหารทันที :: นิทานเรอื่ งนี้สอนใหร้ ูว้ า่ :: ของเลก็ น้อยในมือตัวเอง มีคา่ กว่าของมากมายทีไ่ ม่ใชข่ องตน