นิทานอีสปเล่ม3

คำนำ นิทานอีสป เป็นเรือ่ งสัน้ ซึ่งให้คติคำสอน โดยการสอดแทรกศีลธรรมให้แก่เด็กๆ เน้ือเร่ืองสนุกสนาน และเป็นเรือ่ งเลา่ ท่เี ล่าต่อๆกนั มาเป็นตำนาน การนำเอานิทานไปเล่าเรื่องประกอบคำสอนให้เดก็ ๆ ได้ฟงั ย่อมจะเปน็ เครอื่ งทำ ให้เพลิดเพลินและเสริมความรู้ แบ่งเบาภาระที่จะต้องสอนเน้ือหาอย่างเดียว โดยอาศัย บุคลาธิษฐานเปน็ ตัวอย่างประกอบ นอกจากนีน้ ิทานแต่ละเรอ่ื งยงั ใหข้ ้อเท็จจริงและช่วย ในด้านการอ่าน การเขยี น การใชภ้ าษาที่ถกู ตอ้ ง เป็นการเพมิ่ ทกั ษะในดา้ นการเห็น การ ฟัง และการทำตามแบบอย่างอันดีนั้นด้วยการศึกษาเรื่องนิทานจึงเป็นปัจจัยให้เกิด ความร้ทู งั้ ทางทฤษฎีและแนวปฎบิ ตั ิดว้ ยท้งั สองทาง หนังสือเล่มนี้ จัดทำขึ้นเพื่อให้เด็ก ๆ ได้เพลิดเพลินกับนิทานของอีสปที่แฝงไว้ ด้วยคติสอนใจ ซึ่งจะช่วยปลูกฝังข้อคิดที่ดีงาม โดยเสริมสร้างทักษะทางด้านภาษาไทย และการอา่ นไปพร้อม ๆ กัน นางสาวบญุ ชู บุตรรัตน์ ผู้รวบรวม

สารบญั เรอื่ ง หนา้ ชาวประมงกับปลาทนู า่ ๑ ตวั ไหมกบั แมงมมุ ๒ งูกับปู ๓ หนูในหีบ ๔ แมก่ วางกับสิงโต ๕ หมาปา่ กับแกะในคอก ๖ สนุ ัขป่าและโพรงไม้ ๗ แมวจอมขโมย ๘ ตวั ตอ่ กับงู ๙ ชาวประมงกบั ปลาหมึกยกั ษ์ ๑๐ ผ้งึ กับเตา่ ทอง ๑๑ ชาวสวนกบั ต้นแอปเปิ้ล ๑๒ ชายข้ีเกียจ ๑๓ หนูกับมด ๑๔ ไก่ชนกบั นกอนิ ทรี ๑๕ แมห่ มกู ับแม่หมา ๑๖ กระตา่ ยเตา่ ๑๗ หมีกบั สนุ ขั จงิ้ จอก ๑๘ ลมกบั ดวงอาทิตย์ ๑๙ กระต่ายกบั สิงโต ๒๐

สารบญั เร่ือง หนา้ คนกับเงนิ ๒๑ หัวขโมยกบั สุนขั เฝ้าบา้ น ๒๒ สุนัขจิ้งจอกกบั จระเข้ ๒๓ หนกู ับแมวเจ้าเล่ห์ ๒๔ เดก็ นอ้ ยตกน้ำ ๒๕ คนขเ้ี หนียวกบั ทองคำ ๒๖ กากับเชอื ก ๒๗ หมปู ่ากบั หมาจ้งิ จอก ๒๘ สุนัขลา่ สัตว์กับคนเลี้ยงแพะ ๒๙ สนุ ขั จ้งิ จอกกับเสือดาว ๓๐ ลากับดอกไมห้ นาม ๓๑ แมบ่ า้ นกับหา่ น ๓๒ ชายหวั ลา้ นสองคน ๓๓ กากับนกยูง ๓๔ สิงโตกับกระต่ายปา่ ๓๕ เดก็ เล้ยี งแกะกับหมาปา่ ๓๖ กากบั หอยแมลงภู่ ๓๗ วกิ ผมท่ีหลดุ หายไป ๓๘ คนเล้ยี งแกะกบั ท้องทะเล ๓๙ หมกี ับรงั ผ้ึง ๔๐

๑ นทิ านอสี ป เรอื่ ง ชาวประมงกับปลาทูนา่ ณ ทอ้ งทะเลแห่งหนงึ่ ชาวประมงพายเรอื ลำนอ้ ยของเขาออกไปหาปลา เขานั่งตก ปลาอยนู่ านจนรู้สกึ อ่อนล้า แต่ก็ยงั ไมม่ ปี ลามาตดิ เบ็ดเสยี ที \"เย็นน้ถี ้าขา้ จบั ปลาไม่ได้เห็น ทีว่าเย็นนี้คงจะไม่มีอะไรกินเป็นแน่\" เขาบ่นกับตัวเอง ในที่สุดเขาก็เก็บเบ็ดและเตรียม พายเรอื กลบั บา้ น ทนั ใดนั้นเองก็มีปลาทนู ่าตัวหน่งึ กระโดดหนปี ลาใหญ่ขนึ้ มาบนเรือของ เขาพอดี เขาจงึ ได้ปลาทูนา่ กลับบา้ นไปเปน็ ม้อื เย็นในที่สดุ :: นทิ านเรอ่ื งนส้ี อนใหร้ ูว้ ่า :: จะกระทำการสง่ิ ใดให้พยายามทำอยา่ งถงึ ท่สี ุด แล้วโชคจะเข้าขา้ งเราเอง

๒ นทิ านอีสป เร่ือง ตัวไหมกับแมงมุม หนอนไหมได้รับคำสั่งจากเจ้าหญิงให้ทอผ้าไหมเพื่อนำไปตัดชุดถวายพระราชา มันเริ่มถักทอเส้นไหมของมันอย่างพิถีพิถัน สักพักมีแมงมุมตัวหนึ่งเดินผ่านมาแล้วพูด ว่า \"ข้าขอชักใยใกล้ ๆ เจ้าได้ไหม\" ตัวไหมอนุญาต แมงมุมเริ่มชักใยของตัวเองอย่าง รวดเร็ว ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ \"ดูใยของข้าสิ มันละเอียดอ่อนและใหญ่กว่าของเจ้าเสีย อีก\" ตัวไหมมองอย่างไม่สนใจและตอบกลับไปว่า \"ก็จริงอยู่ แต่ใยของเจา้ ก็มีไว้แค่ดักจับ แมลงตวั เลก็ ๆ เทา่ นั้น หากมนุษยเ์ หน็ เขา้ ก็มีแต่จะเข่ยี มันทิ้งไป แตด่ ูใยขา้ สมิ นั จะถูกเก็บ รกั ษาอยา่ งดี เพอ่ื นำไปถวายเครอ่ื งทรงของพระราชา\" :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนให้ร้วู ่า :: งานท่ีทำดว้ ยความปราณตี อดทน ย่อมมคี ณุ ค่ากว่างานทที่ ำแบบลวก ๆ

๓ นทิ านอีสป เรื่อง งกู บั ปู ณ ทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง งูกับปูเป็นเพื่อนรักกัน ทั้งสองมักจะไปไหนมาไหนด้วยกัน เสมอ ปูมีนิสัยชอบเดินไปด้านข้าง ส่วนงชู อบเลีอ้ ยคดเค้ียวไปมา วันหนึง่ ปูเห็นงูเดินคด เคี้ยวไปมาน่ารำคาญปูจึงบอกให้งูเดินเหมือนมันแต่งูไม่ยอมทำตาม ปูโมโหมาก เมื่องู เผลอมันจึงใช้ก้ามของมันหนีบที่คองูจนตาย เมื่อปูเห็นร่างของงูยืดตรงแข็งทื่อราวกับ ท่อนไม้ เจ้าปูก็พูดว่า \"ถ้าเจ้าเลื้อยตรง ๆ อย่างนี้เสียแต่แรก เจ้าก็คงไม่ต้องโดนลงโทษ แบบนี้หรอก\" :: นิทานเรอ่ื งนีส้ อนใหร้ วู้ า่ :: ผู้มนี ิสัยคดโกงและไม่ซื่อตรงมักพบหายนะเขา้ สักวนั

๔ นิทานอสี ป เรอื่ ง หนใู นหบี หนูตัวหนึ่งใช้ชีวิตอย่างสุขสบายในหีบที่เต็มไปด้วยอาหาร มันไม่เคยออกมาเหน็ โลกภายนอกเลย จนกระทัง่ วนั หน่ึงฝาหีบถกู เปดิ ออก มนั จึงรบี ปีนขนึ้ ไปดว้ ยความอยากรู้ อยากเหน็ แต่พลาดตกออกไปข้างนอกหบี มนั พยายามปนี กลับเข้าไปในหีบอยู่หลายคร้ัง แตก่ ็ตกลงมาทุกคร้ัง จนมันหมดแรง ทันใดนน้ั เองมันเหลอื บไปเหน็ อาหารทมี่ อี ยู่มากมาย มันจึงพูดกับตัวเองอย่างมีความสุขว่า \"ข้าจะกลับไปอยู่ในหีบแคบ ๆ ใบนั้นทำไมนะ ใน เมื่อข้างนอกออกจะกว้างใหญ่แถมยงั มอี าหารมากมายอกี ดว้ ย\" :: นิทานเรอื่ งนี้สอนใหร้ ู้ว่า :: อยา่ ปิดกั้นตัวเองใหอ้ ยใู่ นโลกแคบ ๆ จงเปิดใจกวา้ งยอมรับและเรยี นร้สู ิง่ ใหม่ ๆ

๕ นิทานอีสป เร่อื ง แมก่ วางกับสิงโต แมก่ วางตวั หน่ึงถูกนายพรานตามล่า มนั วิ่งหนหี ัวซุกหัวซุนมาหลบในถ้ำเพ่ือหวังรอด ชวี ิต โดยท่ไี มร่ เู้ ลยว่าในถ้ำมีสิงโตตัวหนง่ึ อาศัยอยู่ สงิ โตซ่มุ ดูจนแมก่ วางเดนิ เขา้ มาใกล้ ๆ จากนัน้ จึงใชห้ รงเล็บตะครบุ และจับฉีกเนื้อออกเป็นชิน้ ๆ แมก่ วางรอ้ งด้วยความเจ็บปวด และพูดว่า \"ข้าช่างอาภัพเหลินเกิน อุตส่าห์วิ่งหนีรอดจากมนุษย์มาได้ แต่ต้องมา กลายเปน็ เหยอ่ื ของสงิ โตแทน\" :: นทิ านเรือ่ งนี้สอนใหร้ ้วู ่า :: เม่ือหลบหนศี ัตรูจงดูใหแ้ นใ่ จก่อนวา่ จะไม่ตกเป็นเหยอ่ื ของผูอ้ นื่ อกี

๖ นิทานอีสป เรอื่ ง หมาปา่ กับแกะในคอก หมาป่าตัวหนึ่งทราบข่าวมาว่า หมู่บ้านแห่งหนึ่งจะนำแกะมาบูชายัญ มันจึงมา คอยมองเฝ้าแกะในหมู่บ้าน แต่พวกแกะไหวตัวทันจึงอยู่แต่ในคอกไม่ยอมออกไปไหน หมาป่าจึงพูดหว่านลอ้ มพวกแกะว่า \"พวกเจ้าออกมาจากคอกเถอะ เจ้าไม่รู้หรอว่าอกี ไม่ นานชาวบา้ นจะมาจับเจ้าไปบชู ายญั แล้ว ทน่ี น่ั มันน่ากลวั มากเลยนะ มแี ต่เลอื ดของเพ่ือน ๆ ของพวกเจา้ เตม็ ไปหมด ขนาดข้ายงั กลัวเลย\" เมอ่ื แกะไดย้ ินดังนัน้ จึงพดู ว่า \"ขอบใจนะ ทเ่ี ปน็ หว่ งพวกข้า แตถ่ ้าพวกขา้ จะตอ้ งตายเพ่อื ถวายแดพ่ ระเจา้ กย็ งั ดกี วา่ ตายเปน็ อาหาร ให้หมาปา่ อย่างเจา้ \" :: นิทานเร่อื งน้สี อนใหร้ วู้ ่า :: หากจะตายกค็ วรตายอย่างมศี กั ดิ์ศรี

๗ นทิ านอีสป เรอื่ ง สนุ ขั ปา่ และโพรงไม้ สุนขั ผู้หิวโหยตัวหน่ึงมุดเข้าไปในโพรงต้นโอ๊คเพอื่ กินอาหารทม่ี ีคนมาทิ้งเอาไว้ เมื่อ กินเสรจ็ ท้องของมันปอ่ งมากจนไม่สามารถออกมาจากโพรงได้ มันจงึ รอ้ งตะโกนขอความ ช่วยเหลือ \"ใครก็ได้ช่วยข้าที\" สุนัขป่าอีกตัวเดินผ่านมาเห็นจึงถามวา่ \"มีอะไรให้ข้าช่วย รึ\" มันโอดครวญ \"ข้าติดอยู่ในนี้ช่วยข้าออกไปทีเถอะ\" \"แล้วเจ้าเข้าไปในโพรงได้อย่างไร ล่ะ\" \"ขา้ ก็มดุ เข้ามาตามปกติน่ันแหละ แตพ่ อข้ากนิ อมิ่ กลับออกไปไมไ่ ด้นะสิ\" สุนัขอีกตัว จึงพูดว่า \"ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็รอให้อาหารมันย่อยเสียก่อน เดี๋ยวเจ้าก็มุดออกมาได้เองนั่น แหละ\" พูดจบมันก็เดินจากไป :: นทิ านเร่อื งนสี้ อนใหร้ วู้ ่า :: จงร้จู ักทำอะไรให้อยใู่ นความพอดี

๘ นิทานอสี ป เรือ่ ง แมวจอมขโมย เช้าวันหนึ่ง แม่ไก่พาลูก ๆ ออกไปเดินเล่นรอบบ้าน จนได้พบกับเจ้าแมวตัวแสบท่ี แกลง้ หลบั อยู่ เจ้าแมวเห็นแม่ไกไ่ ม่สนใจจงึ อาศัยจงั หวะทแ่ี ม่ไก่เผลอจับลูกไก่มากินทันที สักพักแม่ไก่เห็นว่าลูกไก่หายไปตัวหนึ่ง มันจึงร้องเรียกลูก เจ้าของบ้านได้ยินจึงเดิน ออกมาดู ก็พบว่าลูกไก่หายไป เขารีบออกตามหาจนพบเจ้าแมวตัวแสบนอนอยู่อย่าง สบายใจ จึงหยิบไม้ไล่ตีมันทันที เจ้าแมวจึงร้องถามว่า \"โอ๊ย ท่านมาตีข้าทำไมนี่\" \"ก็เจา้ แอบกินลูกไก่ของข้าน่ะสิ\" เจ้าของบ้านตอบ แมวปฏิเสธแก้ตัวว่า \"ข้าไม่ได้กินนะ ท่าน อย่ามาใสร่ า้ ยขา้ ส\"ิ เจ้าของบา้ นโมโหจึงพดู วา่ \"ถ้าเจ้าไมไ่ ดก้ ิน ทำไมท่ีมุมปากของเจ้าถึงมี ขนไก่ติดอยลู่ ะ่ \" เจา้ แมวจำนนตอ่ หลกั ฐานจงึ ยอมถกู ทำโทษแต่โดยดี :: นทิ านเรื่องนีส้ อนให้รู้ว่า :: ผู้ท่ีทำผิดมกั มีพริ ุธให้จับไดเ้ สมอ

๙ นิทานอีสป เร่ือง ตัวต่อกบั งู วันหนง่ึ ตวั ตอ่ ตวั หนึง่ บนิ มาเกาะทห่ี ัวของงู แลว้ มันกต็ ่อยเข้าท่ีหัวของงอู ย่างจงั พษิ จากเหล็กในทำใหง้ ูเจบ็ ปวดมาก มันกระเสือกกระสนดว้ ยความทรมาน แต่กไ็ ม่รู้ว่าจะแก้ แค้นตัวต่อได้อย่างไร ขณะนั้นก็มีคนขับเกวียนผ่านมาพอดี มันจึงเลื้อยเข้าไปข้างใต้ เกวียนแล้วเอาหัวของมันมุดเข้าไปใต้ล้อของเกวียน พลางนึกในใจว่า \"อย่างน้อยเจ้าก็ สมควรตายไปพร้อม ๆ กับข้า\" :: นทิ านเรือ่ งนีส้ อนใหร้ ้วู ่า :: การทำร้ายผู้อ่ืน อาจเปน็ การนำภยั มาสู่ตนเอง

๑๐ นิทานอีสป เรอื่ ง ชาวประมงกับปลาหมึกยักษ์ วนั หน่งึ ในฤดูหนาว ชาวประมงคนหนงึ่ ต้องออกเรือไปหาปลาเพื่อมาเล้ยี งครอบครัว แต่การจับปลาในฤดูหนาวถือเป็นเรื่องยาก ในระหว่างที่เขารอปลามาติดเบ็ดนั้น ก็มี ปลาหมกึ ยกั ษ์ตัวหนงึ่ โผลข่ นึ้ มา ชาวประมงพดู ข้นึ ว่า \"ถ้าข้ากระโดดลงไปจับเจ้าในทะเล ข้าคงต้องหนาวตายแน่ แต่ถา้ หากขา้ ไม่ลงไป ลูก ๆ ของข้าก็คงจะหวิ ตายเหมอื นกัน\" :: นิทานเร่ืองน้ีสอนให้รวู้ ่า :: ลกู คอื สงิ่ สำคัญที่สุดสำหรับพอ่ แม่

๑๑ นิทานอีสป เร่ือง ผึ้งกับเต่าทอง ผง้ึ ตวั หนึ่งคดิ อยากจะแกลง้ เตา่ ทองซึง่ เป็นเพอื่ นของมนั จึงชวนเต่าทองมากินอาหาร เยน็ ท่รี ัง เม่อื เตา่ ทองมาถงึ รัง ผึง้ ก็นำรงั ผ้ึงและรวงผง้ึ มาให้เต่าทอง ซงึ่ เต่าทองเปน็ แมลงที่ กินใบไมเ้ ป็นอาหาร เต่าทองกนิ น้ำผ้งึ ไปไดน้ ดิ เดียวก็บินกลับรงั ของมัน วนั ตอ่ มาเตา่ ทอง คิดอยากจะเอาคืน จงึ ชวนผงึ้ มากนิ อาหารที่รังของมันบา้ ง เม่อื ผ้งึ มาถงึ เต่าทองกเ็ อาใบไม้ มาให้ผ้ึงกิน แต่ผ้ึงกินไมไ่ ด้ตอ้ งบนิ กลบั รังไป เต่าทองจึงนงั่ หวั เราะดว้ ยความชอบใจ :: นิทานเรอื่ งน้ีสอนใหร้ ู้ว่า :: คนที่ชอบกล่นั แกลง้ ผู้อ่นื ยอ่ มถูกเขาเอาคนื เขา้ สักวัน

๑๒ นิทานอสี ป เรือ่ ง ชาวสวนกับต้นแอปเปล้ิ ชาวสวนคนหน่ึงปลูกตน้ แอปเป้ิลไวเ้ ป็นจำนวนมาก แตก่ ลับไมม่ ตี ้นไหนออกผลให้เขา เลยทั้งยงั เปน็ ท่อี ย่ขู องนกและแมลงตัวเลก็ ๆ มากมาย เขาจงึ ตดั สนิ ใจทจี่ ะตัดต้นแอปเปิ้ล ทง้ิ ขณะที่เขากำลงั จะตดั ต้นแอปเปิ้ลท้ิง พวกนกและแมลงก็พากันมาออ้ นวอนว่า \"ได้ โปรดเถิดท่านต้นไม้พวกนเี้ ปน็ ท่อี ยอู่ าศัยของพวกข้า หากท่านเกบ็ มนั ไว้ พวกข้าสญั ญาวา่ จะรอ้ งเพลงใหท้ ่านฟังทุกวนั เปน็ การตอบแทน\" ชาวสวนไม่ฟงั เลยแม้แตน่ อ้ ย เขาลงมือ ตัดต้นแอปเป้ิลไปเร่ือย ๆ จนถึงตน้ สุดท้ายท่มี รี ังผ้ึงที่เต็มไปด้วยน้ำผ้ึงห้อยอยู่ เขาจงึ เห็น ว่าก็มคี า่ อยเู่ หมือนกนั :: นทิ านเรอ่ื งนสี้ อนให้รู้ว่า :: ทุกสิง่ มคี ่า หากเราร้จู กั พจิ ารณามองให้เหน็ เปน็ ประโยชน์ของมนั

๑๓ นิทานอสี ป เร่ือง ชายขีเ้ กียจ ชายคนหน่ึงมนี ิสัยเป็นคนเกียจครา้ นมาก ตอ่ ให้มีส่งิ ดี ๆ เขา้ มากองอยตู่ รงหน้าเขา ก็ยังขี้เกยี จท่ีจะหยิบข้ึนมา วันหน่ึงเทพเจ้าอยากทดสอบดูวา่ ชายคนนี้จะเกยี จคร้านมาก เพียงใด ท่านจึงนำ \"ความโชคดี\" ใส่ไว้ในกะละมงั ใบหนึ่งแล้ววางไว้ตรงหน้าเขา ปรากฏ ว่าเขาไม่สนใจแมแ้ ตน่ ้อย แถมยังเหยียบลงไปในกะละมงั จนความโชคดีกระเด็นหายไปอีก เทพเจ้าเห็นความขี้เกียจของชายคนนี้จึงได้แต่พูดว่า \"ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็เป็นคนโชคร้าย ตลอดไปแล้วกัน\" :: นิทานเร่อื งนี้สอนให้รู้ว่า :: ความขี้เกียจไม่เคยนำพาสงิ่ ทีด่ ีมาให้

๑๔ นทิ านอสี ป เร่ือง หนกู ับมด ณ ลานดนิ แหง่ หนึง่ หนูกับมดสร้างรงั อย่ใู กล้ ๆ กัน ตอ่ มาไมน่ านเกิดฝนตกหนกั ทัง้ รังหนูและรงั มดที่อยู่ใตด้ ิน ถกู นำ้ ทว่ ม ทำใหฝ้ ูงมดจมน้ำตายไปเปน็ จำนวนมาก ส่วนพวก หนูไม่เป็นอะไรเลย พวกมดสงสัยจึงถามหนูว่า \"ทำไมพวกเจ้าถึงรอดจากน้ำท่วมมาได้ ล่ะ\" หนูจึงตอบว่า \"ก็เพราะว่าพวกข้าทำทางเข้าบ้านไว้สองทางยังไงล่ะ พอทำท่วมทาง แรก พวกเราก็รบี หนอี อกไปทางท่สี องได้ทัน\" :: นทิ านเรือ่ งน้ีสอนใหร้ วู้ า่ :: ควรเตรยี มทางหนที ไี ลเ่ ผ่ือไวส้ ำหรับในทกุ ๆ เร่อื ง

๑๕ นทิ านอสี ป เรื่อง ไกช่ นกบั นกอินทรี ณ ฟาร์มแห่งหนึ่ง ไก่ชน 2 ตัวจิกตีกันอย่างดุเดือดเพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่ใน ฟาร์ม ในที่สุดก็มีฝ่ายแพ้ฝ่ายชนะ ไก่ตัวที่ชนะบินขึ้นไปเกาะบนหลังคาสูง ตีปีกอย่าง องอาจ และส่งเสียงร้องดังกงั วานไปทว่ั เพอื่ แสดงความชนะของจน สว่ นไก่ตวั ทีแ่ พก้ ็ว่งิ ไป หาที่หลบซ่อนตัว ขณะนั้นเองมีนกอินทรีบินผ่านมา มันเห็นไก่ชนตัวที่ชนะยืนอยู่บน หลังคาจึงบนิ ลงมาโฉบไปทันที ไกต่ ัวท่ีแพจ้ ึงไดเ้ ปน็ ใหญ่ในฟาร์มแหง่ นน้ั :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนให้รูว้ า่ :: ความโออ้ วดนำหายนะมาส่ตู น

๑๖ นทิ านอีสป เร่อื ง แม่หมกู ับแม่หมา ณ บา้ นหลงั หนึ่ง มีแม่หมาลกู อ่อนกับแมห่ มูลูกออ่ นอาศัยอยดู่ ว้ ยกัน วันหนึ่งท้งั สอง เกิดโต้เถียงกันเรื่องใครคลอดลูกง่ายกว่ากัน แม่หมาพูดอย่างมั่นใจว่า \"สุนัขเป็นสัตว์ที่ คลอดลูกง่ายที่สุดในบรรดาสัตว์สี่เท้าเลยนะ\" แม่หมูไม่เถียงแต่พูดกลับไปว่า \"เจ้าคลอด ลกู ได้ง่ายก็จริง แต่ลกู ของเจา้ ที่เพงิ่ คลอดออกมาล้วนมดี วงตาทปี่ ิดสนิท สลู้ ูกของข้าไม่ได้ เกดิ มากล็ มื ตามองเห็น ชว่ ยเหลอื ตัวเองไดเ้ ลย\" :: นิทานเรอ่ื งนส้ี อนใหร้ ู้วา่ :: คุณภาพสำคัญกว่าปริมาณ

๑๗ นทิ านอีสป เรอ่ื ง กระต่ายกับเต่า วนั หนง่ึ กระต่ายปา่ หัวเราะเตา่ วา่ ขาสน้ั และเดนิ เชือ่ งช้า เมื่อเตา่ ได้ยินจึงทา้ ทาย กลับไปว่า \"ถึงเจ้าจะวิ่งเร็ว แต่ข้าคิดว่าถ้าเราลองมาแข่งกัน ข้าจะต้องเอาชนะเจ้าได้ แน\"่ แตก่ ระต่ายป่ากลับมนั่ ใจว่าเต่าไม่มีทางเอาชนะมันได้แน่นอน มนั จึงตอบตกลง โดย ให้สุนขั จ้ิงจอกมาเปน็ ผู้ตดั สนิ เมื่อถงึ วนั แขง่ ขนั กระตา่ ยป่ากบั เต่าก็มาว่ิงแข่งกัน เต่าค่อย ๆ เดนิ อยา่ งเชอ่ื งชา้ แต่สมำ่ เสมอและไมห่ ยดุ พัก สว่ นกระต่ายป่าวิง่ นำเตา่ ไปมาก กช็ ะล่า ใจคิดว่าถ้างีบหลับสักครู่เต่าก็คงยงั ตามไม่ทัน จนเวลาผ่านไปกระต่ายป่าสะดุ้งตื่น มอง ซ้าย มองขวาไม่เห็นเตา่ จึงรีบวิ่งอย่างสุดแรงแต่ก็ช้าไปเสียแล้ว เต่าได้มาถงึ เส้นชัยกอ่ น และกำลงั นอนพักผ่อนอยา่ งสบาย :: นิทานเร่อื งนสี้ อนใหร้ วู้ า่ :: ความพยายามอย่ทู ไ่ี หน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

๑๘ นิทานอีสป เรอ่ื ง หมีกบั สนุ ัขจง้ิ จอก วนั หนึง่ สัตว์ป่าท้งั หลายออกมาพบปะพูดคยุ กัน ทุกตัวตา่ งก็พยายามเลา่ ถึงความ ดีของตนเอง หมีตัวหนึ่งเล่าให้สัตว์ตัวอื่น ๆ ฟังว่า \"ข้าเป็นผู้ที่มีความเมตตามากที่สุด เพราะขา้ ไม่เคยกินมนษุ ยท์ ่ีตายแล้วเลยสัครงั้ \" สุนัขจ้ิงจอกได้ยินจึงหวั เราะแล้วพูดว่า\"โอ้ แสดงว่าเจ้ากินเฉพาะคนที่ยังหายใจอยู่น่ะสิ อย่างนั้นก็ยิ่งแย่กว่ากินคนตายแล้วเสียอีก แล้วอยา่ งนีจ้ ะเรียกว่ามีความเมตตาไดอ้ ย่างไร\" พดู จบมันก็เดนิ จากไป :: นิทานเร่ืองนสี้ อนใหร้ ูว้ ่า :: ควรมคี วามเมตตาต่อผอู้ ืน่ เมอื่ เขายังมชี ีวิตอยู่ ไม่ใช่ทำเมื่อเขาได้ ตายจากไปแลว้

๑๙ นิทานอสี ป เรื่อง ลมกบั ดวงอาทิตย์ วันหนง่ึ ลมกับดวงอาทิตย์พูดคยุ กันถงึ ความสามารถว่าใครเก่งกว่ากัน ทั้งสองท้าทาย กนั ว่า หากใครสามารถทำใหเ้ ส้ือผา้ ของนักเดนิ ทางท่เี ดินผ่านมาหลุดออกจากร่างกายของ เขาได้ก่อน ผู้นั้นจะเป็นผู้ชนะ แล้วลมก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน มันพัดลมที่แรงและหนาวเย็น ออกมา แต่แทนที่นักเดินทางจะถอดเสื้อผ้าออก เขากลับดึงเสื้อให้มิดชิดกว่าเดิมเพราะ ความหนาวเย็น ดวงอาทิตย์จึงขอลองบ้าง เขาค่อย ๆ ปล่อยแสงแดดอุ่น ๆ ออกมาจน อากาศในบริเวณนั้นรอ้ นอบอ้าว จนนักเดินทางต้องถอดเสื้อคลุมออก และเมื่อมาถึงบอ่ นำ้ เขาก็ถอดเสอ้ื ผ้าออกหมดเพอื่ ลงไปแชน่ ้ำคลายรอ้ น ในท่ีสดุ ดวงอาทิตย์จงึ เป็นฝา่ ยชนะ :: นทิ านเร่อื งน้ีสอนให้รวู้ ่า :: ทำอะไร ควรใช้เหตุผล มากกวา่ ใช้กำลัง

๒๐ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง กระต่ายกบั สิงโต วันหนง่ึ สตั ว์ทั้งหลายออกมาประชมุ กันกลางป่า กระตา่ ยฝงู หนึง่ จึงเสนอในท่ีประชุม ว่า \"สัตว์ทุกตัวในป่าควรได้รับความเสมอภาค ไม่ควรมีใครใหญ่กว่าใคร หรือมีอำนาจ เหนือคนอื่น\" เมื่อสิงโตได้ยินฝูงกระต่ายป่าพดู เช่นนั้น ก็พูดกลับมาว่า \"ข้าก็เห็นด้วยกบั คำพดู ของเจ้านะ แต่นา่ เสียดายท่ีพวกเจ้าไม่มกี รงเล็บและเขย้ี วที่แหลมคมเหมือนท่ีพวก ข้ามีนะ่ ส\"ิ :: นทิ านเรือ่ งน้สี อนให้รู้ว่า :: ผูท้ ีอ่ ่อนแอกวา่ มักเสียเปรยี บเสมอ

๒๑ นทิ านอสี ป เรื่อง คนกบั เงิน ชายหนุ่มคนหนึ่ง มุ่งมั่นทำงานตั้งใจเก็บเงินอย่างขยันขันแข็ง จนเขามีเงินเก็บ จำนวนมาก เขานำเงินไปสร้างบา้ นหลังใหญ่โตและจ้างบริวารมากมายมาคอยดูแล เขา ใชช้ วี ิตอย่างสุขสบายบนกองเงินกองทอง ใช้จ่ายอย่างฟมุ่ เฟอื ย เท่ยี วเตร่ไปวัน ๆ ในท่ีสุด เงินที่มีก็ค่อย ๆ หมดไป บริวารก็หนีหาย จนต้องนำบ้านและรถไปขายเพื่อใช้หนี้ เขาได้ แต่นึกเสยี ใจกับสิ่งท่ีทำลงไป แต่มันกส็ ายไปเสียแลว้ ชีวิตที่เหลือของเขาจงึ ต้องอยู่อย่าง ยากลำบาก :: นิทานเรือ่ งนส้ี อนใหร้ ู้วา่ :: ควรใชช้ ีวิตอยูบ่ นความไมป่ ระมาท

๒๒ นิทานอีสป เร่อื ง หัวขโมยกับสุนัขเฝา้ บา้ น กลางดึกคืนหนึ่ง หัวขโมยแอบปีนร้ัวบ้านของเศรษฐี เขาวางแผนมาเป็นอย่างดที ี่จะ ไดข้ องมีคา่ กลับไป เขาจึงเอากระดกู และชน้ิ เน้ือติดมาด้วย เพือ่ เบีย่ งเบนความสนใจจาก สุนัขเฝ้าบ้าน แต่พอเขาโยนเน้ือให้มัน มันกลับไม่สนใจ แล้วพูดว่า \"ท่านคิดผิดแล้ว เน้ือ ก้อนน้ีไมส่ ามารถปิดปากข้าได้ เรอื่ งอะไรข้าจะปลอ่ ยให้ทา่ นมาขโมยของจากเจ้านายท่ีข้า รักไป แลว้ เจา้ นายของขา้ ต้องมาเดอื ดร้อนด้วยละ่ \" :: นิทานเรื่องนส้ี อนใหร้ ้วู า่ :: คนดยี อ่ มมคี วามซอ่ื สัตย์และความกตญั ญตู ่อผู้มีพระคณุ

๒๓ นิทานอสี ป เรอ่ื ง สุนัขจ้งิ จอกกบั จระเข้ สนุ ัขจิ้งจอกตัวหนงึ่ เดินไปกินน้ำทร่ี มิ แม่นำ้ มนั กนิ นำ้ อย่างหวิ กระหาย แต่อยูด่ ี ๆ ก็มี จระเข้ตัวหนึ่งโผลข่ ึน้ มา จระเข้คุยโอ้อวดถึงความย่ิงใหญ่ของบรรพบุรุษมันให้จิ้งจอกฟงั แต่สนุ ขั จง้ิ จอกไม่เชอื่ จึงเกดิ การโตเ้ ถยี งกัน จนสนุ ขั จ้งิ จอกพูดขึ้นมาว่า \"หยุดพดู เถอะ ถึง ท่านจะพูดจริงหรือพูดโกหกก็ไม่มีใครพิสูจน์ได้อยู่ดี ในเมื่อบรรพบุรุษของทา่ นได้ตายไป หมดแลว้ จึงเหลือแต่ทา่ นเท่านัน้ ทร่ี ู้\" :: นทิ านเร่ืองน้ีสอนให้รวู้ ่า :: จงอย่าเชือ่ ในส่งิ ใด ก่อนจะพสิ จู นใ์ ห้แนช่ ัดเสียกอ่ น

๒๔ นทิ านอสี ป เร่ือง หนูกับแมวเจา้ เล่ห์ ณ บ้านร้างแหง่ หนึง่ มีหนูอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก แมวเจ้าเลห่ ์ตัวหนึ่งเดินผ่านมา เห็นจึงแอบเข้าไปจับหนูกินทีละตัว พวกหนูที่เหลืออยู่รู้ว่าตนเองตกอยู่ในอันตราย จึง พยายามหาอาหารให้ใกล้รูที่สุด หากแมวมาจะได้หลบเข้ารูได้ทัน เมอ่ื แมวไม่สามารถจับ หนูได้เหมือนเดิม มันจึงทำเป็นแกล้งตายเพื่อหลอกหนูให้ออกมา หนูตัวหนึ่งเห็นเข้าก็ คอ่ ย ๆ ย่องออกจากรูแลว้ บอกกบั แมววา่ \"ต่อใหเ้ จ้าเปน็ แมวที่ตายแล้ว พวกเราก็ไม่ไว้ใจ เจา้ อยูด่ \"ี พูดจบมันก็ว่ิงกลบั เข้ารตู ามเดิม :: นทิ านเรือ่ งน้สี อนใหร้ ู้วา่ :: คนพาลอย่ใู หห้ า่ งเป็นดีทีส่ ุด

๒๕ นทิ านอสี ป เรอ่ื ง เดก็ นอ้ ยเลน่ นำ้ เด็กน้อยคนหนึ่งกระโดดลงไปเล่นน้ำในแม่น้ำอย่างสนุกสนาน พอเล่นไปสักพัก กระแสน้ำเกิดไหลเชี่ยว เด็กน้อยว่ายน้ำต้านแรงน้ำไม่ไหวจึงร้องขอความช่วยเหลือ ขณะนั้นก็มชี ายคนหนึง่ เดินผ่านมาพอดี เขาต่อว่าเด็กน้อยว่า \"เจ้าเด็กบ้า กระแสน้ำแรง ขนาดนั้น เจ้าลงไปว่ายน้ำคนเดียวได้อย่างไรกัน\" เด็กน้อยจึงรีบตะโกนตอบว่า \"ก่อนท่ี ท่านจะวา่ ข้า ทา่ นช่วยข้าขึน้ จากน้ำกอ่ นไดไ้ หม ขา้ จะจมน้ำตายอยูแ่ ลว้ \" :: นทิ านเร่อื งนี้สอนใหร้ ู้ว่า :: เมือ่ ผู้อืน่ เดือดร้อนอยา่ เอาแต่ตำหนิอยา่ งเดยี ว แต่จงยนื่ มือเขา้ ชว่ ยเหลือด้วย

๒๖ นทิ านอีสป เร่อื ง คนขี้เหนยี วกับทองคำ เศรษฐีขี้เหนียวผูห้ นึ่งนำทองคำไปฝั่งไวใ้ ต้ดนิ ในทุก ๆ วันเขาจะมาขดุ ดูว่าทองคำ ยงั อยคู่ รบหรอื ไม่ แต่ก็ไมร่ อดพน้ จากสายตาของพวกหวั ขโมยไปได้ วนั หน่งึ ขโมยแอบมา ขุดทองคำของเศรษฐีไปหมด เมอื่ เศรษฐีมาขุดดกู ็ตกใจ เพราะทองคำของตนหายไปหมด พบแต่ก้อนหินไม่กี่ก้อน เขาเสียใจมาก จึงไปเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง เพื่อนจึงถามเขา ว่า \"ท่านได้นำทองคำพวกนั้นไปใช้ประโยชน์บ้างหรือเปล่า\" เศรษฐีตอบว่า \"เปล่า ข้า นำไปฝังเก็บไว้เฉย ๆ แล้วก็จะมาขุดดูทกุ วัน\" เพื่อนเขาจึงบอกว่า \"ถ้าเช่นนัน้ ก็คิดเสยี วา่ ก้อนหินพวกนี้เปน็ ทองคำสิ เพราะถึงอย่างไรท่านก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อยู่ดี แค่ขุดดูแล้วก็ กลบไว้เหมือนเดิม\" :: นิทานเรือ่ งนี้สอนให้รวู้ า่ :: ของมคี ่า ถ้าไมน่ ำมาทำให้เกิดประโยชน์กย็ ่อมเปน็ ของไร้ค่า

๒๗ นิทานอีสป เร่ือง กากับเชอื ก นายพรานจับกาได้ตัวหนึ่ง เขาจึงใช้เชือกผูกขาของมันไว้ แล้วหิ้วกลับไปฝากลูก ๆ กาฉวยโอกาสตอนที่ลูกนายพรานเผลอแอบบินหนีไป เมื่อมันบินหนีมาจนใกล้จะถึงรัง เชือกที่นายพรานผูกขามนั ไว้ไปพนั เช้ากับกิ่งไม้ มันดิ้นเท่าไหร่เชือกก็ไมห่ ลุด ขณะที่มัน กำลังจะตาย มันได้แต่บ่นกับตนเองว่า \"ขา้ น่ีมนั โงจ่ ริง ๆ หนจี ากการเป็นทาสรับใช้มนุษย์ มาไดแ้ ล้ว แต่กลับต้องมาตายเพราะความซมุ่ ซ่ามของตวั เองแท้ ๆ\" :: นทิ านเรอ่ื งนีส้ อนใหร้ วู้ า่ :: ควรใชส้ ติในการแกป้ ัญหา

๒๘ ๒๙ นิทานอสี ป เรอื่ ง หมูปา่ กับหมาจิง้ จอก หมปู ่าตัวหน่งึ กำลงั ง่วนอยู่กับการลับเข้ียวของมนั กับตอไม้ในขณะท่ีหมาจิ้งจอก บังเอญิ ผา่ นมาพบเข้า หมาจิ้งจอกจ้องหาโอกาสลอ้ เลียนเพอ่ื นของมันตวั นีอ้ ย่เู สมอ มนั จึง เสแสรง้ ทำเป็นทุกขร์ อ้ นใจราวกับกำลงั หว่ันเกรงศัตรูที่หลบซ่อนอยู่ แต่เจ้าหมูป่าก็ยังก้ม หน้าก้มตาลับเขย้ี วตอ่ ไป \"เจ้าจะทำเชน่ น้นั ไปทำไม\" ในที่สดุ หมาจ้ิงจอกก็ถามข้นึ ด้วยรอยย้ิม \"ขา้ ยังไมเ่ ห็น ว่าจะมีอนั ตรายอะไรเลยนะ\" \"กจ็ ริงอยู\"่ เจา้ หมูป่าตอบ \"แต่เมอื่ อันตรายมาถงึ ขา้ คงไม่มีเวลามาทำเรอ่ื งแบบน้ี แลว้ ละ อาวธุ ของข้าจะต้องพร้อมใชง้ านเสมอ ไม่เช่นนั้นข้าคงต้องเสยี ใจเพราะมันแน\"่ :: นิทานเรอ่ื งนี้สอนให้รวู้ า่ :: แมห้ วงั ตัง้ สงบจงเตรยี มรบให้พรอ้ มสรรพ

๒๙ นทิ านอีสป เร่อื ง สุนัขล่าสัตวก์ ับคนเลี้ยงแพะ สุนัขตัวหนึ่งวิ่งไล่กระต่ายป่ามาจากเชิงเขา มันวิ่งตามมาติด ๆ จนเกือบจะจับเจ้า กระต่ายได้ แต่เจ้ากระต่ายก็วิ่งหนีสุดชีวิตจนรอดจากสุนัขล่าสัตว์ได้ ชายเลี้ยงแพะที่ นัง่ เล่นอยแู่ ถวน้นั เห็นเหตกุ ารณ์ตลอด จงึ พูดเหนบ็ แนมสุนขั ล่าสตั ว์ว่า \"เจ้านี่ช่างไร้น้ำยา เสยี จรงิ กระตา่ ยป่าตัวเล็กนิดเดยี วกลบั ปลอ่ ยให้หนรี อดไปได้\" มนั จงึ ตอบวา่ \"ท่านไมเ่ หน็ ความแตกต่างระหว่างเรา ข้าวง่ิ เพ่อื หาอาหารค่ำเทา่ น้ัน แต่มนั ว่งิ เพือ่ รักษาชวี ติ \" :: นิทานเรอื่ งน้ีสอนใหร้ วู้ ่า :: ส่ิงเร้าหรือแรงกระตนุ้ สามารถผลักดันความพยายามได้

๓๐ นิทานอีสป เรือ่ ง สุนขั จิ้งจอกกับเสือดาว ณ ป่าแห่งหนึ่ง มีเสือดาวตัวหนึ่งรู้สึกภูมิใจกับลวดลายที่สวยงามของตัวมันมาก และมักจะอวดลายกับสัตว์ตัวอื่นอย่างหลงตัวเองว่า \"ไม่มีสัตว์ใดในป่าที่จะมีลวดลายที่ งดงามไปกว่าข้าอีกแล้ว\" วันหนึ่งเสือดาวเดินมาพบกับสุนัขจิ้งจอก มันจึงโอ้อวดว่าขน และลายของมันสวยงามกว่าสุนัขจิ้งจอกเป็นไหน ๆ สุนัขจิ้งจอกโต้ตอบเสือดาวกลับไป ว่า \"ลวดลายทอี่ ยูภ่ ายนอกไมไ่ ด้ทำให้ตวั เจ้าดไี ปกว่าพวกเราหรอก ความสวยงามมันอยู่ท่ี จิตใจตา่ งหาก\" :: นิทานเร่อื งนี้สอนใหร้ ้วู า่ :: ความงดงามในจิตใจสำคัญกว่าความสวยงามแค่ภายนอก

๓๑ นทิ านอสี ป เรอื่ ง ลากับดอกไมห้ นาม ลาตัวหนึ่ง ออกไปเดินเที่ยวเล่นหาอาหารกินที่ชายป่า มันเล็มหญ้ากินอย่าง เอร็ดอร่อย แต่สายตาของมันก็หันไปเห็นดงดอกไม้หนามที่มีลำต้นอวบอิ่มน่ากิน มันจงึ รีบเดินเข้าไปหาหนามดงนั้น แล้วเอ่ยว่า \"ดอกไม้หนามพวกนี้ถ้าเรากินเข้าไปคงจะคัน ท้องแน่ ๆ แต่ว่าตอนนีค้ งไมม่ ีอาหารใด ท่ีจะอรอ่ ยสดู้ อกไม้หนามนไี้ ด้แล้วล่ะ\" ว่าแล้วมัน ก็กนิ ดอกไม้อยา่ งอ่มิ หน่ำสำราญ หลงั จากน้นั ไม่นานมันกป็ วดทอ้ ง :: นทิ านเรอื่ งนีส้ อนให้รู้ว่า :: คนทีเ่ หน็ แกก่ นิ มกั มองไมเ่ หน็ ประโยชนห์ รอื โทษของส่งิ ทต่ี นจะกิน

๓๒ นทิ านอสี ป เรื่อง แม่บ้านกับหา่ น แม่บ้านคนหน่ึงมหี ่านออกไข่เปน็ ทองคำได้ เธอจึงนำไขท่ องคำไปขายและนำเงินมา เกบ็ ไวท้ ุกวัน อยู่มาวนั หนงึ่ เธอคิดจะรวยมากกว่าเดมิ เธอจงึ ให้อาหารห่านมากข้นึ เพราะ หวงั วา่ มนั จะออกไข่ทองคำให้เธอเพ่ิมมากขน้ึ แตป่ รากฏวา่ หา่ นกินอาหารมากเกินไป จน สุดท้ายมันก็ทอ้ งแตกตาย แมบ่ า้ นไดแ้ ตเ่ สยี ใจเพราะความโลภของตนเอง :: นทิ านเรอ่ื งนี้สอนให้รวู้ า่ :: โลภมาก มกั ลาภหาย

๓๓ นิทานอสี ป เรือ่ ง ชายหวั ล้านสองคน ขณะทชี่ ายหัวลา้ นคนหนงึ่ กำลังเดนิ กลบั บา้ น ระหวา่ งเขาบงั เอิญเห็นอะไรบางอย่าง ตกอยู่บนพื้นถนน \"ใครทำอะไรตกไว้น่ะ\" เขาก้มลงดู ขณะนั้นก็มีชายหัวล้านอกี คนหนงึ่ เดินผ่านมาพอดี เขาเหน็ ว่าชายหัวลา้ นคนแรกกำลงั เก็บของที่ตกอยู่จึงรีบมาขอส่วนแบ่ง ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าของท่ีตกนั้นคืออะไร ชายหัวล้านคนแรกส่ายหัวไปมา และส่งของที่เกบ็ ได้ ให้ชายหัวล้านคนที่สอง พร้อมกับพูดว่า \"สิ่งที่ข้าเก็บได้นั้นคือหวี น่าเสียดายที่มันไม่มี ประโยชน์สำหรบั ขา้ แตถ่ า้ เกดิ เจ้าอยากได้ข้าก็จะยกให้\" :: นทิ านเรื่องน้สี อนใหร้ ู้วา่ :: ของที่เราไมส่ ามารถใชป้ ระโยชน์ไดก้ ็เหมือนกบั ของทไ่ี ม่มีคา่

๓๔ นิทานอีสป เรือ่ ง กากบั นกยูง กาตัวหน่ึงเก็บขนของนกยูงที่หล่นเกล่ือนกลาดมาได้ มันจึงนำขนของนกยูงมาตดิ ที่ หางของมันและออกไปเดินเล่นใกล้กันฝูงนกยูง เมื่อนกยูงตัวอื่น ๆ ในฝูงเห็นว่ากาไม่ใช่ นกยงู จรงิ ๆ จงึ พากันรุมจิกตแี ละรุมถอนขนปลอมของกาจนหมด เจ้ากาจึงรีบว่ิงกลับไป ยังฝูงของมัน แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น นำมาซึ่งความไม่พอใจให้กับกาตัวอ่ืนในฝูงเปน็ อย่างมาก กาตวั หน่ึงจึงพูดกับมนั ว่า \"แคเ่ พียงขนนกสวย ๆ ไม่สามารถทำใหเ้ จ้ากลายเป็น นกท่ีงดงามไดห้ รอก\" :: นทิ านเรอ่ื งน้สี อนให้รู้ว่า :: ความสวยงามไมไ่ ดเ้ กดิ จากการประดับตกแต่งเพยี งอย่างเดียว

๓๕ นิทานอีสป เรอ่ื ง สิงโตกบั กระตา่ ยป่า วนั หน่งึ สิงโตออกไปล่าเหยอ่ื ในป่า มนั เห็นกระต่ายป่าตวั หนง่ึ นอนหลับอยู่ จึงคิดจะ จับกินเป็นอาหาร และขณะน้ันเองก็มกี วางตัวหน่ึงว่ิงผา่ นมาพอดี มนั จึงละสายตาจากเจ้า กระต่ายป่าแล้วรีบวิ่งตามกวางไปทันที เมื่อกวางได้ยินเสียงสิงโตวิ่งตามมาก็ตกใจ เร่ง ฝีเท้าอย่างไม่คิดชีวิต สุดท้ายสิงโตก็วิ่งตามกวางไม่ทัน มันจึงตัดสินใจวิ่งกลับไปหา กระต่ายป่า แต่เมื่อมันกลับมาเจ้ากระต่ายป่าก็ไม่อยู่ที่เดิมเสียแล้ว สิงโตได้แต่บ่นด้วย ความเสียใจวา่ \"ข้าไม่นา่ ปล่อยเหยื่อที่อยู่ในมือแล้วไปวิง่ ไล่เจ้ากวางนัน่ เลย เพราะความ โลภแท้ ๆ ในทส่ี ุดข้าก็ไม่เหลอื อะไรสกั อยา่ ง\" :: นิทานเรือ่ งนี้สอนให้รวู้ า่ :: โลภมากมักลาภหาย

๓๖ นทิ านอีสป เรือ่ ง เดก็ เล้ยี งแกะกับหมาปา่ ณ หมู่บ้านชายป่า มีเด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งชอบพดู โกหกเปน็ ประจำ วันหนึ่งเกิดนกึ สนุกอยากแกล้งชาวบ้านจึงร้องตะโกนว่า \"ช่วยด้วย ๆ หมาป่ามันจะมากินแกะ แล้ว\" ชาวบ้านตา่ งพากันมาชว่ ย พอเดก็ เลี้ยงแกะเหน็ ชาวบา้ นวิง่ หนา้ ตาตื่นก็หัวเราะด้วย ความชอบใจ แล้วชอบเล่นสนุปแบบน้อี ีกหลายครั้ง ชาวบ้านก็พากันว่ิงหนา้ ตาต่ืนมาช่วย เขาทุกคร้งั และพบวา่ พวกเขาถูกหลอกอีกเช่นเคย จนวนั หนึง่ หมาปา่ กม็ าจริง ๆ คราวน้ี เด็กเลีย้ งแกะตะโกนให้คนมาช่วยสุดเสยี ง \"ชว่ ยดว้ ย ๆ หมาป่ามนั จะมากินแกะแล้ว\" แต่ ครั้งนี้กลับไม่มีชาวบ้านออกมาช่วยเด็กเลี้ยงแกะอีกแล้ว เพราะคิดว่าเขาคงจะโกหกอีก สดุ ทา้ ยเจ้าหมาปา่ จึงกินแกะของเดก็ เลย้ี งแกะไปทีละตัว ๆ จนหมด :: นิทานเรือ่ งน้ีสอนให้รวู้ า่ :: คนท่ีชอบโกหก แม้พดู ควางจริงก็ไมม่ ใี ครเชือ่

๓๗ นทิ านอีสป เรือ่ ง กากับหอยแมลงภู่ กาตัวหนึง่ ออกไปหาอาหารที่ชายทะเล และพบหอยแมลงภูต่ ัวหนึ่ง มันจึงพยายาม ใชจ้ ะงอยปากของมันแงะเปลือกหอยน้นั แต่ก็ไม่มีท่าทีวา่ ฝาหอยจะเปิดออก กาอกี ตัวบิน ผ่านมาจึงแนะนำว่า \"ทำไมเจ้าไม่ลองคาบหอยขึ้นไปสูง ๆ แล้วปล่อยให้มันตกลงมา กระแทกกบั โขดหินดลู ่ะ\" เจ้ากาจึงลองทำตามทก่ี าอกี ตวั แนะนำ พอเปลือกหอยแตกออก กาตัวที่ให้คำแนะนำก็รบี บินมากินหอยที่อยูใ่ นเปลือกทันที ก่อนจะหัวเราะเยาะและบิน หนไี ป :: นิทานเรอ่ื งนีส้ อนใหร้ วู้ า่ :: จงอย่าเชอ่ื คำพดู ของใคร โดยปราศจากการไตร่ตรอง

๓๘ นิทานอีสป เร่อื ง วกิ ผมทห่ี ลดุ หายไป สิงโตแก่อารมณ์ตัวหนึ่ง ไม่มีขนที่หัว มันจึงเอาวิกผมมาใส่ไว้บนหัวแทน วันหน่ึง ขณะท่ีมันออกไปเดินเลน่ ก็บงั เอิญพบกบั สิงโตสาวผมู้ เี สนห่ ์ มนั อยากสร้างความประทบั ใจ จงึ ส่งยม้ิ ใหพ้ ร้อมกบั เดนิ เข้าไปหา ทันใดนัน้ กม็ ลี มแรงพัดมา ทำใหว้ กิ ของมันปลิวหายไป ทิ้งให้มันยืนเซ่ออยู่กับหัวอันกลมเกลี้ยงราวกับลูกบอล มันยิ้มอย่างอาย ๆ แล้วพูดกับ สงิ โตสาวว่า \"ไม่แปลกหรอกท่ีขนของผู้อ่นื จะไม่ยอมอยกู่ บั ขา้ ในเมอื่ ขนของขา้ เองมนั กย็ ัง ไมอ่ ยากอยดู่ ้วยเลย\" :: นทิ านเรือ่ งนส้ี อนใหร้ ู้วา่ :: บางคร้ังอารมณ์ขนั ก็ช่วยผอ่ นคลายสถานการณไ์ ด้

๓๙ นิทานอสี ป เรื่อง คนเลี้ยงแกะกบั ท้องทะเล คนเลีย้ งแกะคนหน่ึงนำแกะไปกินหญา้ ที่รมิ ทะเลทุกวนั เขาหลงใหลคล่นื ทะเลทีส่ งบ ราบเรียบ จึงตัดสนิ ใจเปลย่ี นอาชพี มาเดินเรอื ค้าขายแทน เขานำเงนิ ท่ไี ด้จากการขายแกะ มาลงทนุ ซื้อสนิ คา้ ใส่เรือบรรทกุ ออกไปขาย เม่ือเขาแลน่ เรอื ออกไปได้ไมน่ านก็เกิดพายพุ ดั พาคล่ืนลูกใหญซ่ ัดกระหนำ่ ใส่เรือของเขา จนเรือเกือบลม่ เขาตดั สนิ ใจโยนสินค้าลงทะเล แล้วกลับเข้าฝั่งเพื่อหวังรอดชีวิต วันหนึ่งขณะที่เขายืนมองทะเลอยู่นัน้ ก็มีชายคนหนงึ่ เดินเข้ามาพดู กบั เขาวา่ \"ทอ้ งทะเลอันเงียบสงบนี้มนั ชา่ งมเี สนห่ ์ย่งิ นกั \" ชายเลีย้ งแกะตอบ ว่า \"ใชส่ ิ เวลามนั อยากไดอ้ ะไร มนั ก็จะทำตวั สงบเงยี บใหค้ นลมุ่ หลง แต่พอมันได้ส่ิงที่มัน ตอ้ งการแลว้ มนั กจ็ ะแสดงธาตแุ ทอ้ อกมา ความโหดรา้ ยมักซ่อนอยภู่ ายใต้ความสวยงาม นะท่าน\" :: นิทานเรือ่ งนสี้ อนให้รวู้ ่า :: แม้ในทีท่ สี่ งบเงียบกย็ ังมีอนั ตรายแฝงอยู่

๔๐ นิทานอสี ป เรอื่ ง หมีกบั รงั ผึ้ง ณ ป่าแหง่ หน่ึง มีหมตี วั หนึง่ กำลังหิวโซ เพราะไมม่ ีอาหารตกถงึ ท้องมาหลายวัน มัน จงึ เดินไปพบกับรังผึ้งขนาดใหญบ่ นตน้ ไม้ มันจึงรบี ปีนขนึ้ ไปกินอยา่ งตะกรุมตะกราม แต่ ไม่ทันระวังจนถูกผึง้ ต่อยเข้า เจ้าหมีเจ็บปวดมาก ด้วยความโกรธแค้นมันจึงทำลายรังผงึ้ ทั้งหมดในป่าเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ ฝูงผึ้งทั้งหลายจึงรวมตัวกันรุมต่อยเจ้าหมี อนั ธพาลจนบาดเจ็บสาหัสไปทว่ั ทั้งตัว มนั นอนซมอย่างหมดสภาพและโอดครวญว่า \"ถ้า เราทนเจ็บตัวเพียงครั้งเดียว ก็คงไมต่ ้องมาเจ็บไปทั่วทง้ั ตัวขนาดนห้ี รอก\" :: นทิ านเรอื่ งนีส้ อนใหร้ วู้ ่า :: ให้ทกุ ขแ์ กท่ ่าน ทุกข์น้ันถงึ ตน