นิทานอีสป

นทิ านอสี ป เร่ือง สิงโตกบั ยุง

กาลคร้ังหน่ึง มียงุ นอ้ ยตวั หน่ึงกาลงั บนิ ไปรอบๆตวั สิงโต เจา้ ป่ าท่ีกาลงั หลบั ใหลอยู่ สิงโตรู้สึกราคาญจึงตียงุ นอ้ ยตวั น้นั แตก่ ็ไมส่ าเร็จ ยงุ จึงบินพงุ่ เขา้ ไปกดั ทีแ่ กม้ ของสิงโต ตอ่ มายงุ นอ้ ยก็ไปบินสร้างความราคาญท่ีรอบ ๆ จมูกของสิงโตอีก สิงโตพยายามตียงุ อีกแตก่ ็ไมส่ าเร็จตามเคย ยงุ นอ้ ยจึงกดั เขา้ ที่จมกู ของสิงโต

ยงุ ภูมิใจในผลงานของตวั เองมากท่ีสามารถสร้างความราคาญและกดั สิงโตได้ จึงเอ๋ยกบั สิงโตวา่ “ท่านเป็ นถงึ เจ้าป่ า… แต่ใยท่านจงึ ถูกยุงตวั เลก็ ๆ อย่างข้ากดั ได้” ยงุ นอ้ ยจึงบินตามสิงโตเขา้ ไปในป่ าท่ีเตม็ ไปดว้ ยใยแมงมุม และในท่ีสุดยงุ นอ้ ยกบ็ ินไปติดกบั ใยแมงมุมเขา้ และไม่สามารถที่จะแกะตวั เองออกจากใยแมงมุมน้นั ได้ “เหนียวนุ่มจริงๆ” แมงมุมกลา่ วเน่ืองจากมนั ไดก้ ินยงุ นอ้ ยเขา้ ไปแลว้ ยงุ นอ้ ยที่สามารถกดั สิงโตได…้ แต่มนั ก็ไม่สามารถที่จะกดั แมงมมุ ได้ นทิ านเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า “ทกุ ๆ คนมีจุดแขง็ และจุดอ่อนของตวั เอง…เราจะตอ้ งไม่ใหส้ ่ิงเหล่าน้ีมาทาลายตวั เราได”้ “รู้จกั ประมาณตนและอยา่ ประมาท…ก่อนทุกอยา่ งจะสายเกินไป”