口蜜腹剑

口蜜腹剑

口蜜腹剑

生词 คำศพั ท์ คำศัพท์ คำอ่ำน คำแปล เสนาบดีกลาโหม 兵部尚书 bīngbù shàngshū 中书令 zhōng shū lìng เสนาบดีขวา 品德 pǐndé ศลี ธรรม 声望 shēngwàng 妃嫔 fēipín ชื่อเสียง ความนยิ ม 心腹 xīnfù นางสนม 太监 tàijiàn คนสนิท 宰相 zǎixiàng ขนั ที 本领 běnlǐng 外貌 wàimào ขนุ นางช้ันสงู ความสามารถ รปู ลกั ษณภ์ ายนอก

蜜腹剑 เนือ้ เร่อื ง “口蜜腹剑”这则成语的意思是比喻口头上说话好听，像蜜一 样甜，肚子里却怀着暗害人的阴谋。 这个成语来源于《资治通鉴.唐纪.玄宗天宝元年》，李林甫为 相......尤忌文学之士，或阳与之善，啖以甘言而阴陷之。世谓李 林甫“口有蜜，腹有剑。” 李林甫，唐玄宗时官居“兵部尚书”兼“中书令”，这是宰相 的职位。此人若论才艺倒也不错，能书善画。但若论品德，那是坏 透了。他忌才害人，凡才能比他强、声望比他高的人，权势地位和 他差不多的人他都不择手段地想方设法给以排斥打击。对唐玄宗， 他有一套谄媚逢承的本领。他竭力迁就玄宗，并且采用种种手法，

讨好玄宗宠信的妃嫔以及心腹太监，取得他们的欢心和支持，以便 保住自己的地位。李林甫和人接触时，外貌上总是露出一副和蔼可 亲的样子，嘴里尽说些动听的“善意”话。但实际上，他的性格非 常阴险狡猾，常常暗中害人。例如：有一次，他装做诚恳的样子对 同僚李适之说：“华山出产大量黄金，如果能够开采出来，就可大 大增加国家的财富。可惜皇上还不知道。” 李适之以为这是真话，连忙跑去建议玄宗快点开采。玄宗一听 很高兴，立刻把李林甫找来商议，李林甫却说：“这件事我早知道 了。华山是帝王‘风水’集中的地方，怎么可以随便开采呢？别人 劝您开采，恐怕是不怀好意。我几次想把这件事告诉您，只是不敢 开口。”玄宗被他这番话所打动，认为他真是一位忠君爱国的臣 子，反而对适之大不满意，逐渐对他疏远了。 就这样，李林甫凭借这套特殊“本领”，他一直做了十几年宰 相。 后来，宋朝司马光在编《资治通鉴》时评价李林甫，指出他是 个口蜜腹剑的人，这是很符合实际的。

แปลเนอ้ื เร่อื ง kǒu mì fù jiàn สานวน“口蜜腹 剑 ”หมายถึง คาพดู ท่อี อกจากปากหวานปานน้าผ้ึง แต่กลบั วางแผน ลอบทาร้ายคนไว้ในใจ zī zhìtōngjiàn táng jì xuánzōngtiānbǎoyuánnián สานวนนี้มาจาก 《资治 通 鉴 . 唐 纪. 玄 宗 天 宝 元 年 》หล่ีหลินฝู่ เพอ่ื ชว่ ง……โดยเฉพาะอจิ ฉานกั วิชาการวรรณกรรม หรอื หยางและความดี ทกุ ข์แล้วจมลงไปด้วยความ เต็มใจ โลกกล่าวว่าหลีห่ ลนิ ฝู่ “มีนา้ ผึ้งอยูใ่ นปากและมดี าบอยใู่ นท้อง” หลี่หลนิ ฝู่ ข้าราชการในช่วงของถังเสวียนจงไดด้ ารงตาแหน่ง “เสนาบดีกลาโหม” และ “เสนาบดีขวา” นเ้ี ป็นตาแหน่งของขนุ นางชั้นสงู คนนถ้ี า้ พดู ถึงความสามารถก็ไม่เลว สามารถเขียนได้ ดี แต่ถา้ พูดถึงเร่ืองศีลธรรมมันแย่มาก เขาอิจฉาคอยจะกาจดั ผู้คน ใครก็ตามทีม่ คี วามสามารถชอ่ื เสียง มากกวา่ เขา อานาจตาแหนง่ และคนที่เปน็ เหมือนเขา เขาลว้ นทาทกุ วถิ ีทางเพ่อื เล่นงาน สาหรับถงั เสวียนจงเขามีความสามารถประจบสอพลอ เขาพยายามอย่างเต็มทีเ่ พือ่ ใหเ้ สวียนจงเชอ่ื และใชว้ ธิ ี ต่างๆเพ่ือเอาใจนางสนมและขันทีคนสนิทของเสวยี นจงเพ่อื ใหไ้ ดม้ าซึ่งความโปรดปรานและการ สนบั สนุนเพอ่ื รกั ษาตาแหน่งของตัวเอง เมอ่ื หลีห่ ลินฝ่ตู ดิ ต่อกับผู้คน รูปลกั ษณภ์ ายนอกมกั จะเป็นคน เปดิ เผยและเปน็ มติ รนา่ เขา้ ใกล้ คาพูด “ความปรารถนาดี” ปากหวานพดู จาไพเราะ แต่ในความเปน็ จรงิ นสิ ยั ของเขาร้ายกาจและเจ้าเล่ห์มาก มักทารา้ ยคนอย่างลบั ๆ ตัวอยา่ งเชน่ : มคี รง้ั หน่ึงเขาแกล้ง ทาเป็นจริงใจพดู กบั เพื่อนร่วมงานหลซ่ี ื่อจอื ว่า : “หวั ซานผลติ ทองคาจานวนมาก หากขุดไดก้ ็สามารถ เพิ่มความม่ังค่ังของประเทศได้อย่างมาก น่าเสียดายที่จักรพรรดิยงั ไม่รู้” หลี่ซื่อจือคิดวา่ นีเ่ ป็นความจริง รีบวิ่งไปแนะนาใหเ้ สวียนจงขุดเร็วเข้า เสวียนจงเม่ือไดฟ้ ังก็ดใี จ มาก หลี่หลินฝถู่ ูกเรียกใหไ้ ปหารอื ทนั ที หลี่หลนิ ฝู่กลับผู้ว่า : “ฉนั รู้เรอ่ื งนมี้ านานแลว้ หวั ซานเปน็ สถานท่ีทร่ี วบรวม “ฮวงจุย้ ” ของจกั รพรรดิ จะสามารถขุดได้ตามความตอ้ งการไดอ้ ยา่ งไร คนอ่นื แนะนาใหค้ ณุ ขุด เกรงวา่ เป็นการมุ่งร้าย ฉันพยายามจะบอกเรอื่ งนี้คุณหลายครง้ั แตไ่ ม่กล้าพดู ” เสวยี นจงรสู้ ึกซาบซึ้งใจกับคาพูดของเขา คิดว่าเขาเป็นข้าราชบริพารทจ่ี งรกั ภักดีและรักชาติจรงิ ๆ แต่ ไมพ่ อใจกบั ความเหมาะสม ค่อยๆทาให้เขาเกิดความแตกแยก

กอ็ ย่างน้ี หล่ีหลนิ ฝู่ดว้ ยความพิเศษน้ี “ความสามารถ” เปน็ ขนุ นางชัน้ สูงอย่างยาวนานถงึ สิบเกา้ ปี zī zhìtōngjiàn ตอ่ มา ราชวงศซ์ ง่ ซมี า่ คิดแกไ้ ข《资治 通 鉴 》เมอื่ ประเมินหล่ีหลินฝู่ช้ใี หเ้ ห็นว่าเขา เป็นคนปากหวานดังน้าผ้ึงแต่จิตใจซกุ ซอ่ นดาบ ข้อคิดที่ได้จำกเร่ือง chéng yǔ bǐ yù jiǎo huá yīnxiǎn de rén 成 语比喻：狡猾阴险的人。 สภุ าษิตเปรียบว่า คนเจ้าเล่หเ์ พทุบาย

造句 แต่งประโยค tā shì yí wèikǒu mì fù jiàn de wěijūn zǐ 他是一位 口蜜腹 剑 的伪 君子。 เขาเปน็ คนหนา้ ซื่อใจคดท่มี ีปากหวานปานน้าผ้ึง แต่กลับวางแผนลอบทารา้ ยคนไว้ในใจ tángcháo de lǐ lín fǔ shì yí gè kǒu mì fù jiàn de rén 唐 朝 的李林甫是一个口蜜腹剑的人。 หลหี่ ลินฝู่แห่งราชวงศถ์ ังเป็นชายท่ีมีปากหวานปานนา้ ผ้ึง แต่กลบั วางแผนลอบทาร้ายคนไวใ้ นใจ wǒ tīngshuōzhè ge tā rén kǒu mì fù jià kào jìn tā huì dài lái hěn duō má fan 我听 说 这个他人口蜜腹剑，靠近他会带来很多麻烦。 ฉนั ไดย้ ินมาวา่ เขาคนนปี้ ากปราศรยั นา้ ใจเชือดคอ ใกลช้ ิดเขาจะนามาซ่งึ ความยงุ่ ยากได้