แม่ปูกับลูกปู

นิ านอี  แมูบั ูปู

กาลครั้งหนึ่งนานมาแลว ณ ริมชายหาดสีขาวพาดยาวไปตามทองทะเลสี ครามมีครอบครัวปูอาศัยอยูดวยกันหลายครอบครัว รวมทั้งยังมีแมปูกับลูกปู ครอบครัวหนึ่งที่แสนจะอบอุน และชอบทำกิจกรรมดวยกันอยูตลอดเวลาพักอาศัย อยทู แี่ หง น้นั ดว ย

\"วนั นอ้ี ากาศดีมากเลยจะ แม เราออกไปเดนิ เลนกนั ดีไหม\" เสียงลูก ปบู อกกลาวกับแมปดู วยความสดใส \"น่ันสนิ ะ อากาศดแี บบนเี้ หน็ ทีเราตอ งออกไปอาบแดดให รา งกายไดสดชนื่ หนอ ยแลว \" แมป ตู อบรับอยางเหน็ ดว ย \"ถาอยางนน้ั เราไปเดนิ เลนจนถงึ ชายหาดฝง นนู เลยนะจะ แม เราไมไ ดเ ดินไปทางนนั้ นานมากแลว \" ลูกปเู ชญิ ชวนแมปใู หพ าไป อกี ฝง \"ไดสจิ ะ อากาศดขี นาดนี้ ใหเดนิ ไกลแคไ หนแมก็พรอ มสอู ยู แลว ปะ ไปกันเลยดีกวา \" วา แลว แมป ูกบั ลกู ปูกอ็ อกเดินทางดวยกัน อยา งราเริงแจม ใส

ระหวางทางทก่ี ำลังเดินไปชายหาดอีกฟาก สองปูแมล ูกตอ งเดินผาน บานของครอบครัวปูอีกหลายหลัง ซึ่งวันนี้แตละบานก็ออกมาทำ กจิ กรรมกันอยา งสนุกสนานเชนเคยเหมอื นทุกวนั และเมอ่ื เดินใกลบาน หลงั ใด ปูบา นนน้ั ก็จะตะโกนทักทายกันตลอดทาง

\"อาว แมลกู คนู ีจ้ ะไปเทย่ี วไหนกันจะ \" เสยี งปาปูจากบา นใตต นมะพราว ตะโกนถาม \"สวสั ดจี ะ วนั นฉ้ี ันจะพาลูกไปเดินเลน ทางนูนสักหนอย เหน็ วา วันน้อี ากาศด\"ี แมป ูขานตอบ \"จรงิ สิ อากาศดีมากทเี ดยี ว ถา อยา งนัน้ กข็ อใหเ ท่ยี วสนุก ๆ นะ\" ปา ปอู วยพรทา มกลางเหลาลกู หลานทกี่ ำลังว่ิงเลน กนั เตม็ หนา บาน \"ขอบคุณมากจา ฉนั ไปแลว นะ\" สน้ิ คำกลา วลา สองแมลูกกม็ ุงหนา ไปยงั จุดหมายทนั ที

ในขณะที่เดินอยูนั้นแมปูก็หันมาพูดคุยกับลูกของเธอดวยความ กังวลใจ เนื่องจากเธอเห็นเหลาลูกหลานของปาปูพากันเดินเฉไป เฉมาไมนา มองนกั

\"น่ีลูกแม ลกู เห็นไหมวา เด็ก ๆ บา นนั้นเขาเดินไมค อ ยตรงกันสกั เทา ไร เดยี๋ วก็เฉ ไปทางซายที มาทางขวาท\"ี แมปพู ดู อยางกังวล \"เห็นจะ แตห นวู า ไมแ ปลกอะไรเลยนจ่ี ะ\" ลูกปตู อบดว ยนำ้ เสยี งไรเดียงสา \"ไมนะ แมว า มันดแู ปลกมากทเี ดยี ว ไหนลูกลองเดนิ ใหแ มด หู นอยสิ\" พอ กลา วจบแมปกู ห็ ยุดเดนิ เพ่อื รอดวู า ลูกของเธอจะกา วเทา อยา งไร

\"อะไรกัน !? ทำไมลูกถึงเดินอยา งนน้ั เดินเฉไปเฉมาอยา งกบั เดก็ บา นนูน เลย\" เสยี งแมปู พดู อยา งแข็งกรา ว \"เอาอยางนี้ ดแู มเปน ตวั อยางแลวทำตามนะ\" จากนัน้ แมป จู ึงออกเดนิ นำหนา สวนลกู ปูก็หยดุ ยนื ดู แตแ มป ทู ี่โตเตม็ วยั กลบั เดนิ เฉ ไปเฉมาไมตางอะไรจากปตู วั นอ ยเลยสกั นิด แถมเมอ่ื หันกลบั มาแมป ยู ังเดินสะดุดขาตัวเองลมครืนไปจนขายหนา เพราะทำ ตามทสี่ ง่ั สอนลกู ปเู อาไวไ มไดน น่ั เอง และหลังจากวันนน้ั แมป ูจงึ ไมกลาสอนลกู ในสง่ิ ที่ตน ทำไมไ ดอกี เลย

นิทานเรื่องนส้ี อนใหร วู า : หากตอ งการสอนสิง่ ใดใหแ กผูอ่ืน เราควรทำเปน แบบอยางทดี่ ใี หไ ดเสยี กอน เพอ่ื ที่คนอนื่ จะไดเรียนรูแ ละปฏบิ ตั ติ ามอยา งถูกวธิ นี น่ั เอง