นิทาน กบเลือกนาย

นิทานอสี ปเรอ่ื งกบเลือกนาย

กาลครงั้ หน่ึงนานมาแลว้ …มกี บฝงู หน่ึงอาศัยอย่ใู นหนอง นาใหญแ่ ห่งหน่ึง อยา่ งอสิ ระเสรี และมคี วามสขุ ไมม่ ใี ครบงั คบั เคยี่ วเขญ็ กนิ นอน เลน่ ไปวนั วนั ทําให้รูส้ ึกว่าพวกตนชา่ งมคี วามสขุ สบายเหลอื เกนิ

เทวดารูว้ า่ พวกกบสขุ สบายกนั จนเคยตัวกเ็ ลยนึก อยากมหี ัวหน้าไปอยา่ งนั้นเอง ไมไ่ ดค้ ดิ จรงิ จังอะไร จงึ เสกทอ่ นซงุ ให้หล่นจากฟ้า ตกลงส่หู นองนาเสียงดงั โครมใหญ่ พวกกบพากนั ตกใจกลวั รบี ดาํ หนีไปหลบกน้ สระ

ต่อมาไมน่ านมกี บตัวหน่ึงใจกล้ากระโดดข้นึ ไปเกาะบน ทอ่ นซงุ ใหญ่ กบตวั อนื่ ๆเห็นว่าพระราชาของตนไมว่ ่า อะไรกพ็ ากนั กระโดดตามข้นึ ไปบา้ ง “พระราชาของเราองคน์ ี้ทา่ นกใ็ จดีอย่หู รอก แต่ออ่ นแอไม่ เอาไหน วนั ๆ ไดแ้ ต่ ลอยไป ลอยมา…น่าเบอ่ื ” กบตวั หน่ึงกล่าว อยา่ งหมดความยาํ เกรง

พวกกบจึงพากนั ไปรอ้ งขอตอ่ เทวดา เทวดาเห็นว่าพวก กบทําแบบนั้ น จึงโกรธพวกกบ…ทไี่ มร่ ูจ้ กั พอใจ…ในความเป็นอย่ทู ี่ แสนสขุ สบายของตน

“เมอ่ื เจ้าไมพ่ อใจสภาพความเป็นอยเู่ ดิมของ ตวั เอง กจ็ งทนอยกู่ บั สภาพทพี่ วกเจา้ รอ้ งขอไปเถอะ… ”เทพเจ้าตวาดเสียงดังลงมาจากฟากฟ้า

นิทานเรอื่ งน้ีสอนให้รูว้ ่า “ความตอ้ งการท่ีไม่รู้จกั จบส้ิน…อาจกอ่ ผลรา้ ยในภายหลัง” และจากนิทานเร่อื งน้ีเอง ท่ีทาํ ให้เกิดเป็นสํานวนสภุ าษิตไทยข้ึน วา่ “กบเลอื กนาย” ท่ีหมายถึง “ผู้ท่ีตอ้ งการเปล่ียนผ้บู งั คับบญั ชา อยเู่ ร่ือยๆ…ซ่ึงท้ายสุดกม็ กั จะไมไ่ ด้ดี…” นั่นเอง