นิทานอีสป ลมกับพระอาทิตย์

นิทาน ลมกบั พระอาทติ ย์

กาลครงั้ หน่ึงนานมาแล้ว วันทอ่ี ากาศแจ่มใส ทอ้ งฟ้าปลอดโปรง่ พระอาทติ ย์ออกมาส่อง แสงเจดิ จ้าอย่างทเี่ คยเป็น เจ้าลมเพ่ือนเกา่ ได้ ผา่ นมาเเลยหยดุ แวะทกั ทาย \"เป็นอยา่ งไรบา้ ง พระอาทติ ย์มติ รแห่งเรา ไมเ่ จอกนั เสียนาน สบายดีหรอื ไม\"่ เจา้ ลมตะโกนทกั ทายสหาย เกา่ สดุ เสียง พระอาทติ ย์กต็ อบรบั อยา่ งดใี จ ดว้ ยไมเ่ จอลมตนน้ีมาเน่ินนานเหลอื เกนิ

ขณะนั้นเองกม็ ชี ายหน่มุ นักเดินทางสวมเสื้อ คลมุ กําลงั เดนิ เล่นเตรด็ เตรอ่ ยู่ เจ้าลมเห็น อย่างนั้นกน็ ึกสนกุ พดู ทา้ ทายบางส่ิงออกมา \"พระอาทติ ยส์ หายรกั เรามาแขง่ ขนั วัดความ แขง็ แกรง่ กนั สักหน่อยไหม\" ลมกล่าวชกั ชวน \"ได้สิ ๆ แขง่ อะไรดเี ลา่ \" พระอาทติ ยต์ อบกลบั แบบไมค่ ดิ อะไร

ด้านเจ้าลมกช็ ล้ี งไปยงั หน่มุ นักเดินทางคนนั้นพรอ้ ม กลา่ ว \"งา่ ยมากเลย ทํายังไงกไ็ ด้ให้เส้ือคลมุ ของพ่อ หน่มุ คนนั้นหลดุ ออกมาจากตัว ใครทาํ สําเรจ็ ถอื เป็นผู้ ชนะและแขง็ แกรง่ ทส่ี ดุ \" พระอาทติ ยพ์ ยกั หน้าตอบรบั ลมเห็นว่าสหายรกั รบั คาํ ทา้ จึงโผไปหาหน่มุ นัก เดินทาง พลางตะโกนไล่หลงั \"ฉันขอเรม่ิ กอ่ นเลยนะ\"

เจา้ ลมใชก้ ําลังทงั้ หมดรวบรวมมาเป็น พายขุ นาดยอ่ ม หวังทําให้เสื้อคลมุ ตวั นั้น ปลดิ ปลวิ แต่หน่มุ นักเดนิ ทางกไ็ ม่ หวนั่ ไหวแถมยังจับเสื้อเอามาคลมุ ไว้แน่น ลมเห็นอยา่ งนั้นกย็ ่งิ ใชแ้ รงบบี บงั คบั มาก ข้นึ ไปอกี จนหน่มุ คนนั้นแทบไมม่ แี รงกา้ ว เดนิ \"ทําไมลมในวนั นี้ถงึ ไดม้ คี วาม โหดรา้ ยกบั ฉันนักนะ\" หน่มุ นักเดินทาง บน่ อย่างทอ้ ใจแล้วดงึ เส้ือคลมุ ตัวแน่นกวา่ เดมิ เจา้ ลมจงึ รวบรวมพลังอกี ครงั้ พรอ้ ม กบั เป่าไปยงั หน่มุ คนนั้น ถงึ ขนั้ เดินเซ เกอื บลม้

\"พอเถดิ หนาลมเอย๋ เราขอลองแขง่ บา้ งเถดิ \" พระอาทติ ยก์ ลา่ วกบั ลม ดว้ ยแรงทใี่ กลจ้ ะหมด ไป ลมจึงยอมให้พระอาทติ ย์มาแขง่ ต่อ คราวนี้ อากาศแจม่ ใสไรพ้ ายใุ ด ๆ มากอ่ กวน หน่มุ นัก เดินทางเลยเดนิ ตอ่ จนใกล้ถงึ แนวป่า ดา้ น พระอาทติ ย์เองกเ็ รม่ิ แผนการอยา่ งแยบยล เขา คอ่ ย ๆ เปล่งแสงให้รอ้ นทลี ะนิด ทลี ะนิด จน หน่มุ คนนั้นเรม่ิ รูส้ ึกอุน่ ข้นึ อุน่ ข้นึ จากความ อบอุน่ กลายเป็นความรอ้ น พอเจอแนวตน้ ไม้ เงยี บสงบ หน่มุ นักเดนิ ทางเลยเลอื กทจ่ี ะ เขา้ ไปนั่งพัก พรอ้ มถอดเส้ือคลมุ ตวั ทล่ี มทา้ พระอาทติ ย์วางไวข้ า้ งกายอยา่ งสบายใจ

\"ความออ่ นโยนของเธอเหนือกวา่ พละกําลังทฉี่ ันมจี รงิ ๆ\" ลม ชน่ื ชมในส่ิงทพ่ี ระอาทติ ย์ทาํ ลง ไป \"ไวม้ โี อกาสคราใด เราจะแวะ มาหาใหมน่ ะพระอาทติ ยเ์ พ่ือน รกั \" ทงั้ คจู่ ึงย้มิ ราลากนั อยา่ งมคี วามสขุ

นิทานเรอื่ งน้ีสอนให้รูว้ ่า : การใชก้ าํ ลังและความรุนแรงแขง่ ขนั กนั ไมท่ าํ ให้เราไดใ้ น ส่ิงทต่ี อ้ งการเสมอไป บางครงั้ อาจจะตอ้ งสญู เสียส่ิงเหล่านั้น เพราะการกระทาํ อนั กา้ วรา้ วของเรากเ็ ป็นได้ แต่ถา้ เปลี่ยน ความรุนแรงมาเป็นความออ่ นโยนและมเี มตตา ไมว่ ่าจะทาํ อะไร ย่อมได้ผลสําเรจ็ ตอบแทนอย่างทหี่ วังแน่นอน