สามก๊ก ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ..

เรอื่ ง สามก๊ก ตอน กวนอไู ปรับราชการกับโจโฉ นำเสนอ คณุ ครู ชมยั พร แกว้ ปานกัน

รายงาน เรื่อง สามก๊ก ตอน กวนอไู ปรับราชการกบั โจโฉ คณะผู้จัดทำ นางสาว กญั ญาภัค เพชร์สกุ ใส เลขที่ ๓ ช้ัน ม. ๖/๑ นางสาว เกศกาญจนฎ์ า สงั ข์สุวรรณ เลขท่ี ๔ ชน้ั ม. ๖/๑ นางสาว ชาลสิ า ง้วนสกลุ เลขท่ี ๗ ช้นั ม. ๖/๑ นางสาว ณัฐกมล นาบำรุง เลขที่ ๙ ชั้น ม. ๖/๑ นางสาว ณฐั ณชิ า ศรีวเิ ชียร เลขท่ี ๑o ชนั้ ม. ๖/๑ นางสาว ธนาภรณ์ ชา่ งกลงึ เหมาะ เลขท่ี ๑๒ ชั้น ม. ๖/๑ นางสาว ธัญญาสริ ิ ปจั ชา เลขที่ ๑๔ ชน้ั ม. ๖/๑ นางสาว ธมี าพร สุขเถือ่ น เลขที่ ๑๖ ชน้ั ม. ๖/๑ นางสาว พนิดา คำสนทิ เลขท่ี ๒o ชัน้ ม. ๖/๑ นางสาว รัญชยา โฉมวานชิ เลขท่ี ๒๗ ชน้ั ม. ๖/๑ นางสาว กรรธิมา แสงพารา เลขที่ ๓๒ ชนั้ ม. ๖/๑ เสนอ คณุ ครู ชมัยพร แกว้ ปานกนั วารสารเล่มนี้เปน็ สว่ นหนงึ่ ของวชิ าภาษาไทยพ้นื ฐาน ๕ รหัสวชิ า ท๓๓๑o๑ ภาคเรียนท่ี ๑ ปีการศกึ ษา ๑๕๖๔ โรงเรียนสงวนหญิง อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี

ก คำนำ วารสารเลม่ นจ้ี ดั ทำข้นึ เพอื่ เปน็ ส่วนนึงของวชิ าภาษาไทย ช้นั มธั ยมศกึ ษาปที ี่ ๖ เพอ่ื ให้ได้ศกึ ษา ความรดู้ า้ นต่างๆในเร่อื ง สามก๊ก ตอนกวนอไู ปรับราชการกับโจโฉ และได้ทำการศึกษาอย่างเข้าใจเพื่อเป็น ประโยชนก์ บั การเรียน คณะผู้จดั ทำหวงั วา่ วารสารเลม่ นี้จะเป็นประโยชน์กับผอู้ ่านหรอื นักเรียนที่กำลังศกึ ษาหาขอ้ มูล เรื่องนีอ้ ยู่ หากมขี ้อผิดพลาดประการใด คณะผู้จัดทำขออภยั มา ณ ท่ีน้ีดว้ ย คณะผ้จู ดั ทำ วนั ท่ี ๑๔ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๔

สารบญั ข เร่อื ง หน้า คำนำ ก สารบญั ข ความเป็นมา ๑ ประวตั แิ ละลกั ษณะคำประพนั ธ์ ๒ เนือ้ เรื่องเต็มแบบยอ่ ๓ เนอ้ื เรื่องเตม็ เฉพาะท่เี รยี น ๖ วิเคราะห์คุณคา่ ๑๙ บรรณานุกรม ๒๘

๑ ความเป็นมา วรรณคดีสามก๊กทีใ่ ช้ศึกษากันในชัน้ มัธยมศึกษาปที ี่ ๖ น้เี ปน็ เรอ่ื งแตง่ ที่อิงจากพงศาวดารจีนใน ยุคสามก๊กประมาณช่วง ค.ศ.๒๒o-๒๘o เร่ิมขึ้นในช่วงปลายสมัยราชวงศฮ์ น่ั ตะวนั ออก ขณะที่พระเจ้าเลนเต้ เริ่มเสื่อมอำนาจจงึ ทำให้เกิดกบฏโจรโพกผ้าเหลืองขน้ึ ซึง่ พวกโจรเหล่าน้ีได้ทำลายทง้ั สถานทร่ี าชการและ ผคู้ นแทบจะทกุ พน้ื ท่ขี องประเทศ จนราชสำนักไมส่ ามารถตา้ นทานไว้ไดจ้ งึ มอบอำนาจทางการปกครอง และทหารให้กับเจา้ เมอื งต่างๆ จึงทำให้มีชอ่ งวา่ งให้แต่ละเมืองเรมิ่ สะสมกองกำลงั ของตัวเองและเร่ิมสู้รบ กันเองเพ่ือขยายอำนาจ หลงั จากการส้รู บและความแตกแยกที่เกิดขึน้ เปน็ เวลาอันเน่นิ นาน จกั รวรรดิจีนได้แบง่ แยก ออกเป็น ๓ แคว้น หรือ ก๊ก ได้แก่ วุยก๊ก จก๊ กก๊ และง่อกก๊ ซ่ึงเปน็ ที่มาของราชวงศ์ฮ่ันและเปน็ จุดเรมิ่ ต้นของ สามก๊ก แผนผังจก๊ ก๊ก ง่อกก๊ และวยุ ก๊ก (ขอขอบคุณภาพจาก samkokwiki.com)

๒ ประวตั ผิ ู้แตง่ หลัวกวานจง หรือ ล่อกวนตง เปน็ นกั ประพันธ์สมัยปลายราชวงศห์ ยวน ซงึ่ เปน็ ศิษย์เอกของ ท่านซอื ไน่อาน ผู้แตง่ นยิ ายเอกของจีน เรื่องสยุ หู่จ้วนหรือแปลเป็นไทยในช่ือ ซอ้ งกงั๋ บทประพนั ธ์นี้องิ ขน้ึ มาจากเหตกุ ารณ์ทีป่ รากฏในหนงั สอื ซานกวอ๋ จื้อของเฉินโซว่ ทป่ี ระพันธข์ ้นึ ตงั้ แต่สมัยราชวงศจ์ น๋ิ ตะวนั ตก จากหนังสือนทิ านเรือ่ งสามก๊กทบ่ี นั ทกึ เรอ่ื งราวตา่ งๆทีเ่ กีย่ วกบั สามกก๊ ในสมยั ราชวงศ์ซ่ง และ ราชวงศห์ ยวนมาเป็นโครงเรื่องในการประพันธ์ เพ่มิ จินตนาการของผู้แตง่ ให้มีความสนกุ มากข้ึน ประวัตผิ แู้ ปล เจ้าพระยาพระคลงั มีนามเดิมว่า หน เป็น เป็นบุตรเจา้ พระยาบดินทร์ฦๅชยั กับท่านผูห้ ญิงเจรญิ รับ ราชการมาต้ังแต่สมัยธนบรุ ี มีบรรดาศักดเิ์ ป็นหลวงสรวิชิต นายดา่ นเมืองอทุ ยั ธานี ต่อมาในสมยั รชั กาลท่ี ๑ ได้ตามเสด็จพระราชดำเนินไปในสงครามโดยตลอดจึงได้เลื่อนบรรดาศกั ดิ์จากหลวงสรวชิ ติ เป็นพระยา พพิ ัฒน์โกษาและเจา้ พระยาพระคลงั นอกจากที่จะเป็นนักรบที่กลา้ หาญแลว้ เจา้ พระยาพระคลังยงั มีความสามารถในการแตง่ คำ ประพันธ์ได้ดที ุกประเภท ไม่ว่าจะเป็นรอ้ ยแก้วหรือร้อยกรอง เลยทำใหพ้ ระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟา้ จุฬา โลกมหาราชทรงพระกรณุ าโปรดเกลา้ ให้เจ้าพระยาคลังแปลเรอ่ื งสามกก๊ เปน็ ภาษาไทยนั้น เพราะทรงเหน็ วา่ เป็นหนังสือที่ควรแปลไว้เพอื่ เป็นประโยชนร์ าชการบ้านเมือง ประโยชน์ทว่ี ่าน้นั น่าจะมาจากเนอ้ื หาของเร่ือง ทีเ่ ก่ยี วกับกลยุทธแ์ ละไหวพรบิ ทางการทหารและการปครองบา้ นเมืองตลอดมาจนถงึ เรื่องการรจู้ ักใชค้ นและ เจา้ พระยาพระคลงั ถึงแกอ่ สัญกรรมในรชั กาลที่ ๑ เมื่อ พ.ศ.๒๓๔๘ ลักษณะคำประพันธ์ เร่ืองสามก๊กมลี ักษณะคำประพนั ธป์ ระเภทความร้อยแกว้ โดยแปลจากภาษาจีนมาเปน็ ภาษาไทย แล้วเรยี บเรยี งใหม่ ใช้คำและประโยคทีก่ ะทัดรัด ไมม่ ีศพั ทย์ าก การใชภ้ าษาไม่ซบั ซ้อน การพรรณนาเดน่ ชัด มบี ทอปุ มาท่ีลกึ ซง้ึ เด่นชดั

๓ เน้อื เร่ืองเตม็ (แบบย่อ) เริ่มแรกของพระเจา้ เลนเต้ได้เกิดกบฏโพกผา้ เหลืองและกำลงั พลมีนอ้ ยเลยมกี ารประกาศหาผู้ กล้าเพื่อมาช่วยปราบกบฏจากเหตุการณ์นี้เลยทำให้เกิดผลกระทบอยา่ งมาก มอี ยู่ ๒ ข้อ คอื มอี าสาสมคั รสาม คนได้เจอกนั คยุ กันถูกคอเลยสาบานจะเป็นพน่ี ้องกนั ในสวนท้อ คือ เลา่ ป่ี กวนอู และเตยี วหยุ ซ่งึ เล่าปีน่ ัน้ เช่ือ ว่าตัวเองเป็นเชื้อพระวงศ์ฮั่นตกอับเพราะเป็นญาติหา่ งๆกับฮ่องเต้ และอกี อย่างหนงึ่ คอื เหล่าแมท่ พั ในกองที่ ปราบกบฏรับรู้ว่าราชสำนักระส่ำระส่ายเลยมกี ารสะสมกองกำลงั ของตัวเอง เมอื่ ปราบกบฏไดแ้ ล้วแต่ว่าราชสำนกั ก็ยงั ไมไ่ ด้สงบเพราะเลนเต้สวรรคตเลยทำใหม้ กี ารแยง่ ชงิ บัลลงั กร์ ะหวา่ งพระโอรส ๒ พระองคค์ ือ หองจเู ซียนทเี่ ป็นลกุ ของฮองเฮาได้รับการสนับสนุนจาก โฮจิ๋นซึ่ง เป็นพ่ีชายของฮองเฮา และหองจเู หียนเป็นลูกของนางสนมได้รับการสนบั สนุนจาก ๑o ขันที ซึ่งท้งั สอง พระองคน์ ้ีไมไ่ ด้เกลยี ดกนั แต่อยา่ งใดแต่คนรอบๆตัวของท้ังสองพระองค์ต่างหากท่เี กลยี ดกนั สุดทา้ ยแลว้ โฮจ๋ินโดนฆ่าแต่ก่อนตายได้เชญิ ขุนนางบ้านนอกคนหนงึ่ ชือ่ ตง๋ั โต๊ะ เขา้ มาเพ่อื ปราบ ๑o ขนั ที ทำให้ ๑o ขันทีโดนฆา่ ตายอกี และตัง๋ โตะ๊ ก็ได้ตัง้ ตัวเองเป็นใหญแ่ ละไดต้ ง้ั พระเจา้ เหี้ยนเตท้ ม่ี ีอายุแค่ ๘ ขวบข้นึ ครองราชยแ์ ลว้ กท็ ำการขม่ เหงฮ่องเต้ เลยทำใหเ้ หลา่ ผูก้ ลา้ ตา่ งๆนน้ั ไม่พอใจเลยเกดิ การรวมตัวกันทงั้ หมด ๑๘ เมือง มีบคุ คลเด่นมารวมกนั มากเชน่ โจโฉ เล่าปี่ อ้วนเสย้ี ว ทั้งหมดน้รี วมกนั ก็เพอ่ื ปราบต๋ังโตะ๊ แต่ก็ ปราบไมส่ ำเรจ็ เพราะตั๋งโต๊ะมลี ูกบญุ ธรรมทชี่ อ่ื ลิโป้ ซงึ่ เปน็ คนทีเ่ กง่ มากๆ เหตกุ ารณ์นว้ี ุ่นวายมากจนทำให้ เกิดเมืองหลวงต่างๆขนึ้ แตเ่ ร่ืองน้กี ็จบลงได้เพราะมขี ุนนางคนหนงึ่ ชื่อ อ้องอุ้นใช้อุบายโดยการสง่ นาง เตยี ว เส้ียนไปย่วั ยวน ตัง๋ โตะ๊ และลโิ ป้ จนทั้งคู่นัน้ ทะเลาะกนั ลิโปฆ้ า่ ต๋งั โต๊ะตายแล้วหนีไป ขุนนางของตั๋งโตะ๊ ก็ ไดข้ นึ้ มาคมุ อำนาจต่อ พระเจ้าเห้ยี นเต้ก็ไดแ้ อบเขียนจดหมายไปขอความชว่ ยเหลือจากโจโฉ โจโฉเลยยกทพั เขา้ เมืองมาปราบคนของตง๋ั โต๊ะทง้ั หมดแลว้ กต็ ั้งตัวเองเปน็ อุปราชย์กมุ อำนาจโดยมีพระเจ้าเห้ียนเตเ้ ปน็ หุน่ เชิด หลงั จากนน้ั กท็ ำใหท้ กุ คนรู้ว่าราชสำนักกำลังอ่อนแอเลยทำใหพ้ ยายามตงั้ ตวั เองเปน็ ใหญ่และกไ็ ดท้ ำการรบ กนั จนเหลือเปน็ ๓ ก๊กใหญๆ่ คอื วยุ ก๊กทมี่ ีโจโฉคมุ อำนาจเมืองหลวงและมีพระเจ้าเห้ยี นเต้เป็นหุ่นเชิด ง่อก๊กมซี นุ กวนเปน็ คนดแู ลอยู่ทีเ่ มอื งกังตง๋ั เป็นขุมอำนาจใหญ่ทีส่ ืบเชือ้ สายกันมานาน จก๊ กก๊ ทม่ี เี ล่าปีด่ แู ลอยู่ทีเ่ สฉวน ด้วยความทถี่ ือว่าตัวเองเป็นเช้อื พระวงศ์ฮั่นเลยพยายามจะฟื้นฟรู าชวงศ์ฮั่นซึ่ง ในตอนน้นั จ๊กกก๊ ถอื ด้อยสดุ จนเลา่ ป่ไี ปได้ ขงเบง้ มาเป็นทป่ี รกึ ษาเลยทำใหก้ ๊กนี้เริ่มแข็งแกรง่ ขึ้นมาแต่มีวัน หนึ่งท่ขี งเบง้ ไมอ่ ยู่จึงทำให้โจโฉยกทัพมาตีเมืองเล่าปแี่ ตกเลยทำให้ทหารเอกที่ชอื่ ว่า จูล่ง ตอ้ งฝ่ากองทัพเพ่ือ

๔ ไปนำตัวของลกู ของเลา่ ป่ที ่ชี ื่อวา่ อาเต๊าออกมา ต่อมาขงเบ้งไปปรองดองกบั ซนุ กวนเพ่ือมาคานอำนาจของโจ โฉแม้ว่าโจโฉจะพยายามจบั มือกับซนุ กวนแตก่ แ็ พ้ขงเบ้ง เล่าป่ีกับซุนกวนร่วมมอื กนั แลว้ ตีเรือกองทัพของโจโฉทบี่ รเิ วณผาแดงนน่ั เลยทำใหโ้ จโฉหนแี ละ ไดไ้ ปเจอกบั กวนอู แตก่ วนอูก็นกึ ถงึ บุญคณุ ทโ่ี จโฉเคยมีให้เลยปล่อยโจโฉไป จิวยท่ี ีป่ รึกษาของซุนกวนรู้ตัว ว่าเกง่ ไม่เทา่ ขงเบ้งโดยแพ้มาทัง้ หมด ๓ ครง้ั จวิ ยี่เลยยกน้องสาวของซนุ กวนให้เลา่ ปี่เพื่อท่จี ะให้เล่าปีห่ ลง และไม่กลับไปท่เี มืองของตวั เอง ขงเบ้งกไ็ ด้เอาคืนก็หาทางเอาคืนเลยทำให้ซนุ กวนต้องเสียทั้งนอ้ งสาวและ เมอื งน่ันเลยทำใหจ้ ิวยี่แค้นมากและท้งั สองกไ็ ดม้ าส้กู ันอีก ซงึ่ ก็เปน็ จวิ ยี่ทีแ่ พไ้ ป ขงเบง้ ได้พดู จาปนั่ ประสาท จวิ ยจ่ี นกระอักเลอื ดตาย ซง่ึ ทั้ง ๓ ก๊กก็ไดส้ ู้รบกันอยพู่ กั ใหญ่ ต่อมาโจโฉตงั้ ตวั เองเป็นเจ้าเรยี กชอื่ ตัวเองว่า อุย อ๋อง ขงเบง้ เลยคดิ วา่ ในเมื่อโจโฉตงั้ ตวั เองเป็นเจ้าได้ เลา่ ป่ีก็ต้ังได้เลยตงั้ ตัวเองเป็น ฮ่นั ตงอ๋อง พอใจโฉรู้ก็เลย ไปพูดป่นั ประสาทซนุ กวนวา่ เล่าป่ตี ง้ั ตวั เองเปน็ เจา้ แลว้ เลยทำให้ซนุ กวนยกทัพไปตีเมืองทีก่ วนอูอยู่ ซงึ่ กวน อแู พ้เลยทำใหโ้ ดนตัดคอแล้วส่งไปให้โจโฉ ด้วยความทโ่ี จโฉนบั ถอื ในความกลา้ หาญของกวนอูเลยเก็บ รกั ษาส่วนนน้ั ไว้อย่างดีและต่อมาไม่นานโจโฉกป็ ่วยและตาย โจผลี ูกชายก็ขึ้นมาแทนแตโ่ จผีไม่อยากเป็นแค่ เจ้าระดับอ๋องเลยแย่งสมบัตขิ องพระเจ้าเหี้ยนเต้ ดา้ นของเล่าปี่ทีโ่ กรธซนุ กวนเพราะมาฆ่านอ้ งชายของเขา เลยคิดวา่ จะไปตเี มืองหลวงของซนุ กวนถงึ แมว้ า่ ขงเบ้งจะห้ามแต่เลา่ ป่กี ็ไม่ฟัง ซึ่งในระหว่างทางเตียวหยุ น้องชายอีกคนก็โดนทหารของเขาฆ่าตายเพราะไมพ่ อใจ เล่าปท่ี ่ีไปส้กู บั ซุนกวนก็แพ้นั่นเลยทำใหเ้ ล่าปแี่ ค้น มากเพราะต้ังใจจะมาแกแ้ ค้นให้กวนอูแต่กไ็ ม่สำเรจ็ ซำ้ เตยี วเลีย้ วยังมาตายไปอกี สดุ ทา้ ยแล้วเลา่ ปก่ี ็กลบั มาแล้วตรอมใจตาย อาเต๊าเลยขึ้นปกครองจก๊ ก๊กต่อตั้งตัวเองเป็นพระเจ้าเลา่ เสยี้ นแต่นั่นก็มีความลำบากมาก เพราะต้องต้งั รบั ศึกจากลกู ของโจโฉถงึ ๕ ทิศทาง แต่ด้วยความที่มีขงเบง้ อยเู่ ลยไมน่ า่ ห่วงอะไรและขงเบง้ ก็ ได้ไปผกู มิตรกบั ซุนกวนอีกรอบหนงึ่ ทางดา้ นของโจผีที่เป็นลูกของโจโฉตาย โจยอยเลยตงั้ สุมาอ้ี เป็นแม่ ทัพและได้รบกับขงเบง้ ขงเบ้งนน้ั ชนะแบบขาวสะอาดแต่วา่ ถูกสมุ าอ้นี ั้นปลอ่ ยขา่ วลอื ให้ทำใหเ้ ล่าเสย้ี นนั้น เข้าใจผดิ คดิ วา่ ขงเบ้งจะเปน็ กบฏเลยเรยี กตัวใหก้ ลบั มา ขงเบ้งเลยนอ้ ยใจว่าทำไมไมไ่ ว้ใจกัน ด้านของซนุ กวนก็ต้ังตวั เองเปน็ เจ้า รวมมือกับเล่าเส้ียนไปตีวยุ ก๊กทำให้ขงเบ้งไดท้ หารมาเพม่ิ เลยบุกเขา้ ตวี ยุ ก๊กตดิ ต่อกนั ๕ ครงั้ มาครัง้ ที่ ๖ ขงเบง้ ก็ล้มป่วยและตายคากองทัพ ซนุ กวนก็ปว่ ยแล้วก็ตายเชน่ กัน มาในยคุ ของลกู หลาน สมุ าอี้กย็ ังเป็นทปี่ รกึ ษาของลูกหลานโจโฉ จนในทีส่ ุดลกู หลานของสุมาอม้ี ีอำนาจมากกวา่ ลกู หลาน ตระกูลโจทำให้เกดิ การรบกันเองและก็เปน็ ฝา่ ยของลูกหลานสมุ าอท้ี ีช่ นะนั่นเลยทำให้ลกู หลานตระกูลโจ ตอ้ งเป็นฮ่องเตห้ ่นุ เชดิ ดา้ นของเลา่ เส้ียนลกู ของเล่าปี่กไ็ มไ่ ดท้ ำหนา้ ทข่ี องเจา้ เมืองเทา่ ไร เลน่ ไปวนั ๆ และกม็ ี ความหูเบาที่ใครพูดอะไรก็เช่ือจนสุดท้ายก็โดนสมุ าเอยี๋ นยกทพั มาตแี ตกเป็นกก๊ แรก

๕ ตอ่ มาสมุ าเอี๋ยนไดถ้ อดลกู หลานตระกลู โจออกแลว้ ตัง้ ตัวเองเปน็ ฮ่องเต้แทนเป็นพระเจ้า จ้ินอู่ต๋ี สิ่งแรกท่ีเขา ทำคือไปปราบง่อกก๊ ทเ่ี หลือ เมื่อลูกหลานไดย้ ินวา่ สุมาเอี๋ยนจะมาก็ตกใจแล้วก็ตายคาค่าย และทายาทที่ขน้ึ มา แทนก็ไมไ่ ด้ดที ำให้สุมาเอีย๋ นสามารถรวมงอ่ ก๊กได้ง่ายและรวมเป็นแผน่ ดินเดยี วกนั โดยเป็นราชวงศ์จ้ิน

๖ เนื้อเร่ืองเต็ม (เฉพาะตอนทเ่ี รียน) โจโฉยกทพั ไปปราบเลา่ ปี่ โจโฉกลับมาบ้านแลว้ ปรกึ ษากบั เทยี หยกว่า ขนุ นางผใู้ หญข่ องพระเจา้ เหยี้ นเตก้ ับพวกอีกหา้ คน ทค่ี ิดจะทำรา้ ยตนเขากฆ็ ่าไปแลว้ เหลือแต่เลา่ ปก่ี ับมา้ เท้งจะทำอยา่ งไรถึงจะกำจัดได้ เทียหยกเลยบอกวา่ มา้ เท้งนัน้ ไปอย่ทู ี่เมืองเสเหลียงซ่ึงมีทหารอยมู่ ากถา้ จะยกทัพไปตแี ตส่ ถานการณ์บ้านเมืองตอนนกี้ ็ไม่ไดด้ ี ขอใหโ้ จโฉใช้วิธที ใ่ี ห้คนมีสตปิ ัญญาไปเกลีย้ กลอ่ มใหม้ ้าเทง้ กลบั มาดกี ว่าโดยทอ่ี ยา่ ให้ม้าเทง้ รู้ว่าโจโฉนน้ั ฆา่ ขนุ นางกับพวกของเขาแล้ว ตนคิดว่าถ้ามา้ เท้งไมร่ ู้เขากจ็ ะกลับมาแลว้ ค่อยฆ่าเขาแบบนี้จะง่ายกวา่ แต่เล่าป่ี นัน้ อยู่ทเี่ มืองชจี วิ๋ พวกซอ่ งสุมทหารกจ็ ะคอยต้อนรบั ทัพเรา ตอนนท้ี หารของอว้ นเส้ยี วกับทหารของเราก็ยัง รอกันอยทู่ ตี่ ำบลกวั ต่อ เห็นว่าเล่าป่ีนัน้ สง่ จดหมายไปหาอ้วนเส้ียวหวังว่าจะรวมแผ่นดินเป็นอันหน่ึงอัน เดยี วกัน ถ้ายกทพั ไปหาเลา่ ปอี่ ้วนเสย้ี วกค็ งต้องยกมาตเี มืองฮูโตแ๋ นๆ่ ซ่งึ ใครทีไ่ หนก็สู้กับอ้วนเส้ยี วไมไ่ หว โจโฉเลยบอกวา่ เลา่ ปี่นั้นเปน็ คนที่มีสตปิ ญั ญาถา้ ปล่อยเวลาไว้ก็จะมกี ำลงั มากขน้ึ ถ้าเปรยี บแล้วก็เหมือนกบั ลูกนกทม่ี ขี นปีกยังขน้ึ ไม่หมด ถา้ เราปล่อยให้อยู่ในรังแบบนี้ ถ้าโตเตม็ วัยกจ็ ะบนิ หนไี ปในทไี่ กลๆได้ ซ่งึ ถา้ จบั ตัวไวก้ ค็ งจะไมเ่ ป็นอะไร อว้ นเส้ียวมที หารมากก็จรงิ แต่วา่ สติปญั ญาของเขาน้ันน้อย จะวางแผนอะไรมา ตนกไ็ ม่กลัว และสักพกั กุยแก ทป่ี รึกษาสำคญั ของโจโฉกเ็ ข้ามา โจโฉเลยปรึกษาวา่ จะยกทพั ไปรบกับเลา่ ป่ี ที่เมืองซิจ๋วิ ทางตะวนั ออก แต่ก็กลัววา่ ทางทศิ เหนือถา้ อ้วนเสยี้ วร้กู ็จะยกทัพมาโจมตเี มืองฮูโต๋ กุยแกคดิ วา่ อย่างไร กยุ แกเลยบอกว่า ความคิดของอ้วนเสีย้ วน้ันถ้าจะทำอะไรกร็ วดเร็วจะใชค้ นไหนกค็ ดิ สงสัยไวก้ อ่ น อีกอย่างหน่ึงทหารทงั้ หมดกตอนน้ีก็ยังไมไ่ ดส้ ามัคคีกันถ้าจะยกทัพมาตีก็ไม่ควร เล่าปเี่ องกก็ ลบั ไปเมืองซ่งึ ทหารของเราก็ตามไปด้วย ถ้าตอนน้ีเรายงั น่งิ อยู่ทหารของอ้วนเสี้ยวกจ็ ะปรองดองกนั ขอใหร้ บี ยกทัพไปตี เมอื งซจี ๋วิ เถอะ โจโฉได้ยนิ แบบน้นั ก็มีความยินดีเลยตอบกุยแกวา่ ตนนน้ั แกลง้ ถามเพ่ือจะดคู วามคิดของกุย แกวา่ มคี วามคดิ ที่ตรงกบั เขาหรือไม่หลงั จากน้นั โจโฉกเ็ กณฑท์ หารไดป้ ระมาณสองแสนคนแลว้ กเ็ คลอ่ื นทพั ออกจากเมืองฮูโต๋ ฝ่ายคนส่งสารท่รี ูว้ า่ โจโฉจะยกทัพมาเลยรบี ไปท่ีเมืองซจี ว๋ิ และไดไ้ ปบอกกับ ซนุ เขียนท่เี ปน็ ที่ ปรกึ ษาคนสำคญั ของเลา่ ปว่ี ่าตอนน้โี จโฉไดย้ กทัพมาแล้วเม่ือซุนเขียนรู้เรอื่ งแล้วก็รีบไปบอกกบั กวนอทู ี่ เมอื งแห้ฝือและจัดแจงทหารไว้ใหพ้ ร้อมและซนุ เขียนก็ไปทเี่ มืองเสียวพา่ ยเพ่อื จะไปบอกให้เลา่ ปี่รู้ เมื่อเล่าป่ีรู้ แล้วกบ็ อกว่าจะเขียนจดหมายไปหาอว้ นเสีย้ วให้ยกทัพมาช่วยถึงจะส้ทู พั ของโจโฉได้เมอ่ื พดู จบเลา่ ปก่ี ็ไดท้ ำ การเขียนจดหมายแล้วให้ซุนเขยี นไปที่เมืองกิจว๋ิ พร้อมกับไปหา เตยี นห้องที่ปรึกษาคนสำคัญของ

๗ อ้วนเสีย้ วเล่าเร่ืองท้ังหมดให้ฟังแล้วบอกวา่ ให้เตยี นหอ้ งช่วยพาไปพบอว้ นเส้ียวหน่อย เตยี นห้องได้ฟงั แบบ น้ันก็พาซนุ เขยี นไปหาอ้วนเสีย้ ว ซุนเขียนทำความเคารพกอ่ นจะย่ืนจดหมายของเล่าปี่ให้ อว้ นเส้ียวอา่ นแล้ว ก็ไม่ไดต้ อบอะไรพร้อมกบั ทำหน้าเศรา้ หมอง เม่อื เตยี นห้องเห็นแบบน้ันเลยถามวา่ ไม่สบายหรอื ไรทำไมถึงทำหนา้ เศร้าแบบนน้ั อว้ นเสี้ยวเลย บอกวา่ ตนน้ันใกลจ้ ะตายอยู่แล้วเขาเลยไมม่ ีความสบายกายสบายใจ เตยี นห้องกถ็ ามอีกวา่ ทำไมถึงพูดจาไม่ เปน็ มงคลแบบน้ี อ้วนเสยี้ วกต็ อบว่า ชวี ิตตนน้นั จะตายวนั นี้พรงุ่ น้กี ็ไม่มีใครรู้ ความกังวลทว่ี า่ มีลกู ถงึ ห้าคน ลกู คนสุดทอ้ งน้ันกย็ งั มีสตปิ ัญญาอยูบ่ า้ งแต่ตดิ ท่ีวา่ อายนุ ้อยและตอนนกี้ ป็ ว่ ยหนักอยู่ ตนเลยไมส่ ามารถคิด อะไรไดเ้ ลยตอนน้ี เตียนหอ้ งเลยพูดว่า ประชาชนทง้ั หมดตา่ งลำ่ ลอื กนั วา่ ตัวของอ้วนเสี้ยวนน้ั เปน็ คนทีม่ ี ศักด์ิอยฝู่ า่ ยหวั เมืองเหนอื เพราะอะไรทำไมถึงไดม้ าคดิ ท้อและคิดอะไรล่วงหนา้ มันก็ไมค่ วรจะทำและอีก อยา่ งตอนนี้โจโฉยกกองทัพไปตเี มืองชีจิว๋ เมืองฮูโต๋นนั้ กไ็ ม่มีใครดแู ล เล่าป่กี เ็ ขยี นจดหมายมาหวังจะใหไ้ ป ช่วย ถ้าอว้ นเสยี้ วยกทพั ไปตเี มอื งฮูโต๋ตอนนีก้ ็งา่ ย อ้วนเส้ียวกบ็ อกวา่ ตนรูแ้ ล้ววา่ ตอนน้ีควรจะออกทำศึกแต่ ใจของตนน้นั กห็ ่วงลูก ถ้าลกู ของเขาเป็นอะไรไปกค็ งไม่พ้นท่เี ขาจะเป็นไปดว้ ย อกี อย่างแม่วา่ จะยกทพั ไปก็ ไมช่ นะเหตุเพราะว่าไมส่ บาย แล้วสั่งซนุ เขยี นวา่ ศกึ คร้ังน้ีจะไม่ยกทพั ไปแลว้ ใหไ้ ปบอกกบั เล่าปเี่ ถอะว่าถา้ ตกอยู่ในสถานการณ์ท่ยี ากลำบากก็ให้มาหา ตนจะชว่ ยเล้ียงดูอยา่ งสุขสบาย เตยี นห้องทไี่ ด้ยินแบบนัน้ ก็เลยโกรธเหตทุ ่วี า่ ถา้ ออกไปทำศกึ ก็คงจะชนะไม่ใช่เวลาทจ่ี ะมาห่วง ลูก เตยี นห้องเลยถอนหายใจกอ่ นจะกระทบื เท้าแลว้ เดนิ ออกไป ซนุ เขียนกล็ าอ้วนเสีย้ วกลบั ไปทเ่ี มอื งเพอื่ จะ ไปรายงานเล่าปตี่ ามที่อ้วนเส้ยี วบอก เล่าปไ่ี ด้ฟงั กต็ กใจเป็นอยา่ งมากและไดป้ รึกษากับซนุ เขยี นวา่ โจโฉยก ทพั มาคร้งั น้ี จะหาวิธีไหนมาป้องกัน เตยี วหุยพูดกับเล่าปี่ว่า ทัพโจโฉยกมาครัง้ น้ถี า้ จะละให้ตงั้ ลงได้ก็จะมแี รงมาคิดรา้ ยกับเรา ตอนนี้ กองทัพโจโฉก็มาใกล้เมอื งเราแลว้ เวลาคำ่ ๆของวันนี้จะขออาสาคมุ ทหารออกไปโจมตกี องทัพของโจโฉโดย ท่ไี มใ่ ห้ต้งั ตัว เม่ือเลา่ ปี่ได้ฟังแบบนน้ั เลยพดู ว่า เมือ่ ก่อนเห็นวา่ ความคิดของน้องตอนที่ทำอบุ ายจบั เล่าต้าย ครง้ั หนง่ึ มาคร้งั นี้จะยกทพั โจมตโี จโฉแบบไม่ใหต้ ้ังตัวนั้นถูกใจเป็นอยา่ งมากแลว้ กไ็ ด้ทำการแบง่ ทหารไว้ ให้ตัวเองกองหนึ่ง และสำหรับของเตียวหยุ กองหนึง่ ฝ่ายโจโฉยกทพั มาใกลเ้ มืองเสยี วพา่ ยก็เกดิ ลมพายุหนกั ธงท่ปี ักอยบู่ นเกวยี นก็หักเม่ือโจโฉเห็น แบบนั้นเลยสง่ั ใหห้ ยดุ แลว้ ถามทป่ี รกึ ษาว่า การท่ีธงหักแบบนีม้ ันดหี รอื ร้าย ซนุ ฮกเลยบอกว่า ลมทพ่ี ดั มานน้ั เป็นลมตะวนั ออกคนื น้ีเลา่ ป่ีอาจจะยกทัพมาปลน้ คา่ ยเราได้ ซ่งึ มีความคดิ เดยี วกนั กบั มอกาย โจโฉเมอื่ ได้ยิน ซนุ ฮกกับมอกายพูดมาแบบน้ันเลยบอกไปวา่ การท่ีเกิดลมคร้งั นเ้ี ทพท้งั หลายคงจะบอกให้รู้ถอื วา่ เป็นบญุ

๘ ของเรา เม่ือโจโฉพูดเสร็จแล้วก็ได้ทำการแบง่ ทหารแปน็ ๑๑ กอง กองหนึ่งอยคู่ ่าย อีก ๘ กองตลี ้อมเขา้ มา ๒ กองนั้นแยกออกไปตงั้ สกัดปากเมืองซจี ิ๋วกองหน่งึ เมืองแหฝ้ ือกองหน่ึง เวลาผา่ นไปประมาณ ๓ ทุ่ม เลา่ ปกี่ ับเตียวหุยคมุ ทหารออกจากเมืองเสียวพ่าย ในขณะน้นั เตยี ว หุยคดิ ไดว้ ่าครั้งก่อนนั้นเขาก็ออกอบุ ายจบั เล่าต้ายไดแ้ ละคร้ังน้ีเลา่ ปกี่ ็ยังส่งเสรมิ ความคิดเขาเป็นอยา่ งมากเลย ทำการคมุ ทหารเป็นกองหนา้ ท่ีจะยกไปปล้นคา่ ย เตยี วหยุ เห็นว่าคนในคา่ ยน้อยแล้วก็ได้ยินเสียงทหารข้าง นอกประกอบกบั ว่ามีไฟที่สว่างมาก ดหี รือรา้ ยโจโฉก็อาจจะคดิ อุบายอะไรขนึ้ มาอกี เลยพาทหารมาหาเล่าป่ี พอเจอเตยี วเลีย้ ว เคาทู อกิ ม๋ิ ลิเตียน ซิหลง งกั จนิ้ แฮหัวตุ้น แฮหัวเอี๋ยน คมุ ทหารล้อมมาทัง้ ๘ ทิศ ได้ทำการ รบกันอยา่ งเตม็ ทแ่ี ละทหารที่มเี ตยี วหุยเป็นคนคุมนั้นกเ็ ปน็ ทหารเดิมของโจโฉทกี่ ระจายกนั เข้ามาร่วมรบ ดว้ ย ส่วนเตียวหยุ เองนนั้ ก็รบอยา่ งเต็มความสามารถจนพานายหทารทั้งสสี่ ิบเศษน้ันออกมาได้และคิดในใจ ว่าถา้ จะไปหาเล่าปีแ่ ละไปเมอื งชจี ิ๋วกับเมืองแห้ฝอื ตอนน้ีก็ไมไ่ ด้ ทหารของโจโฉน่าจะไปต้งั สกัดอยู่ปากทาง เลยพาทหารทัง้ หมดหนไี ปอยูบ่ นเขาบองเอี๋ยงสัน เลา่ ปี่แตกทพั หนีโจโฉไปอาศัยอยกู่ ับอ้วนเส้ียว ฝ่ายเล่าปท่ี ค่ี ุมทหารเพ่ือเปน็ กองหนุนของเตียวหยุ เขา้ ไป พอไดย้ นิ เสยี งทหารท่ลี อ้ มคา่ ยของโจ โฉเข้ามา เลา่ ป่เี ลยคิดว่าเตยี วหุยเข้าไปปลน้ คา่ ยจะดหี รือร้ายก็จะพลาดทา่ เสยี ทีให้กบั โจโฉพอเห็นแฮหัวตุ้ นคมุ ทหารของตนไปเลยทำใหโ้ กรธและเขา้ ไปรบกบั แฮหัวตนุ้ เมื่อแฮหัวเอ๋ยี นคุมทหารเขา้ มาใกล้ๆเลา่ ปก่ี ็ ป้องกันและสกู้ ลับอยา่ งเตม็ กำลัง ทหารของเลา่ ป่ีตายบ้างและเข้าหาโจโฉบ้างเหลือทหารท่ีเปน็ คนสนิทอยู่ ประมาณสามสิบเศษ เล่าปีเ่ ลยพาทหารทั้งหมดฝ่าออกมาเพอ่ื จะกลบั ไปเมืองเสียวพ่ายแตว่ า่ เหน็ มีแสงไฟอยู่ ในเมืองเลยคดิ วา่ ทหารของโจโฉคงจะเขา้ ยึดเมืองไดแ้ ล้วเลยควบมา้ พาทหารหนีไปถึงปากทางเมอื งชีจิ๋วและ เมอื งแห้ฝือเมอื่ ไปถึงกเ็ หน็ ว่าทหารของโจโฉดักรออยู่เปน็ จำนวนมากท้งั สองทางเลยคดิ วา่ ครั้งนี้โจโฉยกคน มาเยอะ เล่าปี่กับเตยี วหุยกแ็ ยกกันไปคนละทศิ คนละทางสว่ นกวนอทู ่ีอยรู่ ักษาครอบครัวอย่ใู นเมืองนน้ั กย็ ัง ไม่รูว้ ่าป่านนี้จะเปน็ อย่างไร ซ่ึงอ้วนเสีย้ วไดฝ้ ากซนุ เขียนมาบอกวา่ ถา้ เดอื ดร้อนอะไรก็ใหไ้ ปหาได้เลยและ เขาจะช่วย ครัง้ นี้เล่าปี่จำเป็นท่ีจะตอ้ งไปอาศัยอยกู่ ับอ้วนเส้ียวก่อนและจะคดิ วา่ ควรจะทำอย่างไรต่อแลว้ เลา่ ปีก่ จ็ ะพาทหารหนีไปทางเมืองกิจิ๋วแตเ่ ม่ือพบกับลเิ ตยี นดักรออย่สู ว่ นตัวเล่าปน่ี ้นั ก็ตกใจเลยทำใหไ้ ม่ไดค้ ดิ แผนการส้รู บไว้จึงทำให้ตัวเองน้ันต้องทงิ้ ทหารจำนวนสามสิบเศษๆไวแ้ ละรบี ควบมา้ หนีไปทันที ส่วนลิ เตยี นนั้นก็สามารถจับทหารของเลา่ ปไ่ี ว้ได้จนหมด ขณะเม่อื ท่ีเลา่ ป่ีควบม้าหนีไปนนั้ ทงั้ กลางวนั และกลางคนื นั้นได้ระยะทางประมาณสี่สิบ กิโลเมตรเม่อื ถงึ เมืองเซยี งจ๋ิวกบ็ อกกับยามท่ยี นื อย่หู น้าประตวู ่า จะเข้าไปหาอว้ นถำ ที่เป็นเจา้ เมืองลูกของ

๙ อว้ นเสยี้ ว ยามทอ่ี ย่หู น้าประตูกไ็ ดไ้ ปบอกกบั อ้วนถำและเมื่ออ้วนถำได้ยนิ แบบนั้นก็เดินออกมารับดว้ ยความ ยินดี เล่าปเ่ี ลยไดเ้ ล่าเรือ่ งราวท้ังหมดใหอ้ ว้ นถำฟงั และไดบ้ อกวา่ จะไปอาศยั อย่กู ับอ้วนเส้ยี วเพือ่ จะได้คิดวธิ ี กำจัดโจโฉ อว้ นถำท่ีได้ยินแบบน้ันกร็ สู้ กึ สงสารเลา่ ป่ีเป็นอย่างมากเลยจัดหาอาหารมาใหเ้ ล่าปพี่ รอ้ มกับ จัดหาทีพ่ กั ให้ และเขียนจดหมายไปบอกถึงผู้ท่ีเป็นบิดาของตัวเองโดยให้มา้ ใช้เอาไปให้กอ่ น แล้วค่อยให้เล่า ปีพ่ ร้อมกับทหารทคี่ อยป้องกนั ตามไปทหี ลัง เม่ือมา้ ใช้มาถงึ เมืองกิจว๋ิ ก็นำจดหมายไปให้กับอ้วนเส้ียวและ เปิดอา่ นดูกม็ คี วามยนิ ดีอยา่ งย่งิ จงึ พาทหารออกมารอต้อนรบั เลา่ ป่อี ยนู่ อกเมือง เมื่อเลา่ ปี่มาถึงอว้ นเส้ยี วก็เดิน ไปจงู มือเลา่ ป่ี กล่าวคำต้อนรับและพาเดินเขา้ ไปในเมืองในระหวา่ งนั้นก็ได้พดู กบั เลา่ ปี่ว่าตอนทีใ่ หซ้ ุนเขียน มาขอกองทพั น้ันลูกของเขาก็ไมส่ บายอยูเ่ ลยไมไ่ ด้ยกทพั ไปช่วย ขออยา่ น้อยใจกนั ดา้ นเขาเองก็มีความกังวล อยูม่ าก ตอนนีเ้ สยี เมืองให้กับโจโฉไปแล้วแต่ว่าตัวเล่าปี่มาใหเ้ ขาชว่ ยเหลอื สว่ นตัวเขาเองก็มคี วามยินดมี าก เล่าปีก่ ไ็ ด้พูดกลับไปว่า ครง้ั นี้ตัวเขาช่างเป็นคนทน่ี ่าสงสารไมม่ ีทพ่ี ่งึ ทไ่ี หนแล้วอ้วนเสี้ยวก็เป็น คนท่ีมีพระคณุ มาก ตอนก่อนเขาบอกอยูว่ ่าอว้ นเสี้ยวเปน็ คนท่มี นี ้ำใจ เออื้ เฟื้อเผ่ือแผ่ ใสใ่ จและเลีย้ งดูทหาร ได้อยา่ งดี ส่วนตัวเขาคิดอย่วู ่าการท่มี าขอความชว่ ยเหลอื จากอ้วนเส้ยี วครั้งน้ีกเ็ พ่ือจะหาวิธกี ำจัดโจโฉ ตอนนี้ พลาดทา่ ใหก้ ับโจโฉก็มาแตต่ ัวและน้องของเขาทั้งสองครอบครวั กย็ ังไมร่ ู้ว่าจะเป็นอยา่ งไรกนั บ้าง การท่มี า หาอ้วนเสยี้ วตวั คนเดียวกถ็ ือว่าเปน็ การกระทำทน่ี ่าอับอายมาก ครัง้ นี้ตนจะขอดืม่ น้ำรว่ มสาบานว่าจะไม่ ทรยศตอ่ กนั และอยกู่ บั อ้วนเสย้ี วจนกว่าจะเสรจ็ สิน้ ภารกิจ ดา้ นอ้วนเสีย้ วเม่ือไดย้ ินแบบนั้นกย็ ินดีเป็นอยา่ งยง่ิ และให้คนไปจัดแจงของใชม้ าใหม้ ากมายและเล้ียงดูเล่าปีใ่ หอ้ ยู่ในเมืองกจิ ว๋ิ เป็นอยา่ งดี เตยี วเลี้ยวอาสาโจโฉไปเกล้ยี กลอ่ มกวนอู ทางดา้ นของโจโฉทเี่ วลาผ่านไปถึงชว่ งกลางคนื น้ันไดย้ กทัพแลว้ ตีเข้าไปในเมืองเสียวพา่ ยน้นั ก็ ได้ยกไปตีเมืองชจี ิ๋ว บติ ๊ก บิฮอง กนั หยง ทเี่ ล่าปี่ส่งั ไวว้ า่ ให้อย่รู ักษาเมืองจงึ คิดกันว่าทัพท่ีโจโฉยกมาครัง้ นี้ เปน็ ทพั ท่ีใหญค่ งจะสู้กนั ไม่ไหวเลยพากันหนีออกจากเมือง แต่ทหารในเมืองนั้นเหน็ ว่าคงหนไี ปไม่รอดเลย ทำการเปดิ ประตเู มืองออกไปรับโจโฉเพ่ือเอาความดีความชอบไว้ ด้านโจโฉที่เหน็ แบบนัน้ กม็ ีความยนิ ดี อย่างยง่ิ และยกทัพเขา้ ไปและไดก้ ำชับทหารวา่ อย่าได้ทำร้ายคนทอ่ี ยใู่ นเมืองและปรึกษากับทหารทั้งหมดว่า ถ้าจะไปตีเมอื งแห้ฝือทหารทั้งหมดคิดว่าอย่างไร ซุนฮกเลยบอกมาว่า เลา่ ปี่ไดฝ้ ากให้กวนอูดแู ลเมืองไว้ซึ่งการทีโ่ จโฉจะยกทัพไปตีนั้นเป็นสง่ิ ท่ี ควรทำอย่างมากเพราะถา้ เกิดไม่รีบไปตีเมืองน้นั ก่อนอว้ นเสย้ี วอาจจะมาพาเอาครอบครัวของเล่าป่ีไปได้ โจ

๑o โฉเลยตอบกลบั มาว่า แตก่ วนอนู นั้ เปน็ คนท่มี ีฝมี ือ กลา้ หาญ และชำนานในศกึ สงครามมาก เลยอยากจะได้ ตัวมาเปน็ ทหาร เลยใหค้ นไปพูดเกล้ียกลอ่ มกวนอู แตก่ ยุ แกก็ได้พดู ขึ้นมาว่า ส่วนตวั กวนอนู ั้นมีความซอื่ สัตย์ ต่อเลา่ ปีเ่ ป็นอย่างมาก การที่ให้คนไปเกล้ยี กล่อมเขานนั้ คงไมไ่ ดผ้ ลและคนที่ไปพดู คุยด้วยนน้ั กค็ งไม่รอด กลบั มา เตยี วเลี้ยวเลยพดู ขึน้ มาว่าตวั เองน้ันรู้จักกบั กวนอเู ลยจะขออาสาไปคุยให้ เทียหยกก็พดู ข้ึนว่า การท่ี เตยี วเลี้ยวจะอาสาไปพดู คยุ กับกวนอนู ้ันเห็นทีวา่ กวนอคู งจะไม่คยุ ดว้ ย เลยคดิ วา่ จะขออาสาไปลอ่ ลวงกวนอู ใหอ้ อกมาจากเมืองถา้ เห็นว่ากวนอคู ดิ หาทางหนไี ม่ไดแ้ ล้วคอ่ ยใหเ้ ตยี วเลีย้ วเข้าไปพูดเกล้ียกล่อม ซ่ึงวธิ นี ้ี น่าจะงา่ ยกวา่ โจโฉจึงถามเทียหยกวา่ การที่จะล่อลวงกวนอูออกมาน้ันจะใชว้ ธิ ีไหน เทียหยกกบ็ อกว่า โจโฉ นัน้ ก็จบั ทหารของเลา่ ป่มี าได้มาก ใหเ้ งนิ พวกทหารไปให้มากท่ีสดุ แล้วสงั่ ใหท้ ำตามคำสัง่ เรา โดยปล่อยให้ เขา้ ไปในเมืองและไปบอกกับกวนอูวา่ หนีกลับมาได้ ถา้ เราจะทำอะไรก็ให้ทหารเล่านี้เป็นไสศ้ ึกอยู่ในเมอื ง แลว้ แต่งให้ทหารทางฝง่ั ของเราไปรบล่อกวนอู เมอ่ื กวนอูออกมานอกเมืองแล้วกใ็ ห้ทหารทีซ่ มุ่ อยูท่ ้ังสอง ด้านนั้นล้อมเอาไวแ้ ล้วค่อยใหเ้ ตียวเลี้ยวไปพูดเกลยี้ กล่อมกวนอูแบบนถ้ี ึงจะง่าย โจโฉก็เห็นดีเห็นงามด้วยจึง ให้เอาเงินให้กบั พวกทหารของเล่าปท่ี งั้ หมดและได้สง่ั ตามทเ่ี ทยี หยกวางแผนไว้ ทหารทงั้ หมดก็เข้าไปใน เมืองและทำตามทำสงั่ ของโจโฉท้ังหมด กวนอทู ี่ไดฟ้ งั แบบนั้นกไ็ ม่ได้สงสัยอะไรเลยใหอ้ ย่เู ผ่ือวา่ จะได้ใช้ งานอะไรบ้าง เม่ือถึงเวลาประมาณเท่ยี งคนื โจโฉให้แฮหัวตุน้ คุมทหารจำนวนห้าพันคนไปซมุ่ อยู่ แลว้ สง่ั ใหซ้ ิ หลงกับเคาทูวา่ ถ้ากวนอูไลแ่ ฮหัวตุ้นออกมาใหย้ กกองกำลังสกดั ไวค้ อยปอ้ งกนั อย่าใหก้ วนอไู ด้รับบาดเจบ็ เมือ่ ได้รับคำสั่งแลว้ นายทหารท้ังสามคนกย็ กกองกำลังของตัวเองไปเมืองแหฝ้ ือ ส่วนด้านของโจโฉกค็ มุ ทหารตามไปต้งั อยู่อย่างหา่ งๆ แฮหวั ตุ้นนำกองกำลังมาต้ังอยใู่ กลก้ ับกำแพงเมอื ง ด้านกวนอูทเ่ี ห็นกองทพั มา ตัง้ อยหู่ นา้ กำแพงเมอื งกไ็ ม่ไดจ้ ดั ต้งั ทพั ออกไปรบแตใ่ หท้ หารข้ึนไปรกั ษาหนา้ ทีไ่ วแ้ ทน แฮหัวตนุ้ ท่ีเห็นวา่ กวนอยู ังไม่ออกมารบเลยให้ทหารคนหน่ึงส่งเสยี งด่ากวนอูเปน็ คำที่หยาบคายให้ออกมารบซึ่งน่ันกไ็ ด้ผล ทนั ทที ่กี วนอูได้ยนิ แบบน้นั ก็โกรธและได้คุมทหารสามพันคนเปดิ ประตูเมืองออกมาทำการส้รู บกับแฮหัวต้นุ ได้สกั ระยะหนงึ่ แฮหวั ตนุ้ ก็ได้ทำการควบม้าหนี กวนอทู ไ่ี ม่ได้รูแ้ ผนการของโจโฉกไ็ ด้ทำการควบมา้ ตามแฮ หัวตุ้นไปประมาณแปดกิโลเมตรแต่ในระหวา่ งนน้ั กวนอูก็คดิ ขนึ้ มาได้ว่าการท่ีเขาตามแฮหัวตนุ้ ออกมาโจโฉ อาจจะอาศัยจงั หวะนเี้ ข้าไปตีเมอื งกไ็ ด้ เลยพาทหารกลบั พอไดย้ นิ เสยี งประทัดแลว้ มองเห็นเคาทกู ับซิหลงคุมทหารออกมาดกั ทง้ั ซ้ายและขวาไว้กวนอกู ็ ไดค้ วบม้าเข้าไปสูร้ บอยา่ งเต็มความสามารถโดยมีซิหลงและเคาทปู ้องกันอยู่ กวนอูจะกลับเข้ามาในเมืองแต่

๑๑ แฮหวั ตุ้นก็มาดักทางไว้ ซิหลงกบั เคาทูกต็ ีวงล้อมเข้ามาเร่ือยๆ กวนอูนั้นก็ป้องกันลกู ธนูไวอ้ ย่างสดุ กำลงั จะ กลับเข้าเมืองก็ไม่ได้ จะหนไี ปทางอนื่ ก็มีแต่ทหารล้อมรอบเตม็ ไปหมด ทำได้แค่รบป้องกันไปจนถึงใกล้จะ มืด เรยี่ วแรงของกวนอนู นั้ กเ็ ร่ิมหมดจึงไดพ้ าทหารหนไี ปพักอย่ทู ่ีเนนิ เขาแห่งหนง่ึ แฮหัวตุน้ ซิหลง และเคา ททู ่ีเห็นแบบน้ันก็ไดใ้ ห้ทหารลอ้ มกวนอไู ว้ ฝ่ายทหารของเล่าป่ีทเี่ ป็นไสศ้ ึกนั้นเมื่อเวลาผา่ นไปจนมืดแลว้ ไม่เหน็ กวนอูกลบั เข้าเมอื งมาก็ ชวนกันไปเปดิ ประตเู มืองเพื่อหวังจะรบั โจโฉ เม่อื คนสง่ สารเหน็ แบบนัน้ ก็รีบไปบอกกับโจโฉและก็เช่น เคยโจโฉมีความยนิ ดที ่ีจะเข้าไปในเมืองแลว้ ใหค้ นเอาไฟเผาเมืองเพ่ือหวงั จะให้กวนอูเห็นและไดเ้ สียใจ พรอ้ มกบั สงั่ ทหารวา่ อยา่ ทำอะไรคนในครอบครวั ของเลา่ ปี่เปน็ อันขาดแล้วกไ็ ดม้ าเกณฑท์ หารให้เข้าไปลอ้ ม กวนอเู พิ่มอีก ดา้ นกวนอูทีเ่ ห็นแสงสว่างภายในเมืองก็ตกใจและนกึ ถงึ ครอบครวั ของเล่าปจี่ งึ คุมทหารใหล้ ง มาท่ีเชงิ เขาแต่ทหารของโจโฉกส็ กัดไวไ้ ม่ให้ลงมาก็เลยทำให้กวนอูน้ันขน้ึ ลงเขาอยหู่ ลายครง้ั จนวันรงุ่ ขึ้น กวนอพู าทหารลงมาเชงิ เขา แตก่ เ็ หน็ ว่าเตียวเลย้ี วถือง้าวขน้ึ มา เลยถามออกไปวา่ จะมาส้รู บกบั ตนเหรอ เตียว เลยี้ วกไ็ ด้ตอบกลับไปว่า การทีเ่ ขามาครง้ั น้ีไม่ได้จะมาสกู้ ับกวนอูแต่การทม่ี าคร้ังน้กี ็เพื่อจะมาตอบแทน บุญคณุ ก็เทา่ น้ัน แล้วเตียวเล้ยี วก็ได้ลงมาจากมา้ และได้เอาง้าวมาวางไว้พร้อมกบั แสดงความเคารพแกก่ วนอู กวนอูทเี่ หน็ แบบนั้นกล็ งมาจากม้าและรับการแสดงความเคารพของเตียวเลย้ี วแลว้ ถามวา่ โจโฉใชใ้ ห้มาเกล้ยี กลอ่ มใช่ไหม เตียวเล้ยี วตอบวา่ กวนอูมีบุญคุณทช่ี ่วยชีวิตเขาเอาไว้ ตอนน้กี วนอนู ัน้ มีความทุกข์ เขาเลยอาสา จะเข้ามาชว่ ยกวนอูเพ่ือตอบแทน กวนอกู ถ็ ามกลับไปอกี วา่ ทจ่ี ะตอบแทนบุญคุณคอื การที่จะมาช่วยรบใช่ไหม เตยี วเลยี้ วก็บอกว่า ไม่ใชแ่ บบนัน้ นน่ั เลยทำใหก้ วนอถู ามกลับไปอกี คร้งั วา่ เกลยี้ กล่อมกไ็ ม่ใช่ จะมาชว่ ยรบกไ็ มใ่ ช่ แล้วมาหา เขาเพราะอะไร เตยี วเล้ียวก็ไดต้ อบไปวา่ กวนอู เลา่ ปแ่ี ละเตยี วหุยน้ันตา่ งก็รกั กนั มาก ตอนนีท้ ้งั เล่าป่แี ละเตยี ว หยุ กห็ นกี นั ไปคนละทางไม่รู้วา่ อยหู่ รือตาย เวลาน้โี จโฉยกทักเข้าตเี มืองแหฝ้ ือได้แล้วส่ังทหารท้ังหมดไม่ให้ ทำรา้ ยประชาชนท่ีอย่ภู ายในเมอื งรวมไปถงึ ครอบครัวของเล่าป่นี น้ั ก็จัดทหารให้ไปป้องกันไวไ้ มใ่ ครทำ อันตรายได้ ตนนัน้ เห็นวา่ โจโฉนั้นมีจติ ใจที่เมตตาอยากจะรบั กวนอไู ปเลีย้ งดู กวนอูไดย้ นิ แบบน้นั กโ็ กรธเลยต่อว่าเตียวเล้ียวว่าตอนแรกทถี่ ามวา่ โจโฉให้มาเกล้ยี กลอ่ มใช่ ไหมแตก่ ป็ ฏิเสธมาและมาพดู แบบนี้ถา้ ไม่ได้เรยี กว่าเกล้ยี กลอ่ มแลว้ ต้องการอะไรและมาบอกว่าเราตกอยูใ่ น สถานการณ์ทีย่ ากลำบากซ่ึงตนนั้นจะไปอยกู่ บั ใครไดน้ อกจากเล่าป่แี ละอนั ท่จี รงิ ตนนัน้ ก็ไม่ไดร้ กั ชวี ิตเท่าไร คิดว่าการตายก็คือการนอนหลบั เลยบอกใหเ้ ตียวเลีย้ วนัน้ รีบไปบอกกบั โจโฉวา่ ใหจ้ ดั ทพั รอไว้ตนจะสรู้ บ เมื่อเตียวเล้ียวได้ฟงั แบบน้ันก็หัวเราะออกมาแล้วตอบกลับวา่ ตัวกวนอเู องนัน้ มีโทษติดตัวอยถู่ งึ สามข้อหา

๑๒ ด้วยกัน คนทว่ั แผ่นดินจะเอาไปนินทากนั ได้ กวนอูเลยตอบกลบั ว่าตนน้นั ถอื ความสตั ย์เป็นทีห่ น่ึงว่าหาก จะตอ้ งตายกจ็ ะไม่ยอมไปเข้าร่วมกับใครเดด็ ขาด และทบ่ี อกว่าตนมีโทษอยสู่ ามขอ้ หาน้ันมอี ะไรบา้ ง เตียว เลยี้ วเลยบอกว่า เดิมกวนอู เล่าปี่ และเตียวหุยไดส้ าบานกันไวว้ า่ จะเปน็ พี่น้องร่วมสุขและทกุ ข์เหมือนกับวา่ มี ชวี ิตรว่ มกัน ถา้ ใครคนใดคนหน่งึ ตายคนที่เหลือก็จะขอตายตาม ครง้ั น้ีเล่าป่ีกบั เตียวหุยแตกแยกกนั ไปคนละ ทิศทางไมร่ วู้ ่าจะอยหู่ รอื ตาย และตอนน้ีทหารในเมืองก็มจี ำนวนน้อยถา้ จะทัพลงไปสกู้ ม็ แี ตเ่ สยี กับเสียหรือ ถ้าตวั กวนอูเองได้รบั บาดเจบ็ ถงึ ข้นั เสยี ชวี ิต ฝ่ายของเลา่ ปแ่ี ละเตียวหยุ ถา้ ยงั มีชีวติ อยูก่ จ็ ะออกตามหาเพ่อื หวัง จะช่วยกันคิดวิธีกนั ต่อไป แต่ในเมือ่ กวนอูตายแลว้ คงไมพ่ ้นท่ีวา่ เลา่ ปแี่ ละเตยี วหยุ จะตายตาม ซง่ึ กวนอู สาบานไว้ตอ่ หน้ากนั มนั จะไมเ่ ป็นการทวี่ า่ เสียคำสตั ย์เหรอ ประชาชนกจ็ ะเอาไปนินทาไดว้ ่ากวนอูนน้ั เป็น คนท่ีคิดน้อย อกี อย่างหนงึ่ เล่าปไ่ี ด้มอบหมายใหก้ วนอูเป็นคนดูแลเมืองและครอบครัว ถา้ หากกวนอูตาย ภรรยาของเลา่ ปที่ ั้งสองคนจะพ่งึ พาใครอนั ตรายกม็ อี ยู่รอบทิศ ความไว้ใจของเลา่ ปท่ี ม่ี ีมันจะไม่เสียไปเหรอ ซ่งึ ตัวเองนัน้ ไม่เห็นด้วยทง้ั สองขอ้ อีกอย่างหนึ่งตวั กวนอเู องกม็ ฝี ีมอื ท่กี ล้าหาญไม่นอ้ ยแลว้ กป็ ฏบิ ัตติ าม ขนบธรรมเนยี มอยา่ งเคร่งครัด มเี หตุผลอะไรทไี่ มร่ ักษาชีวิตไวเ้ พ่ือรอเลา่ ปีจ่ ะไดช้ ว่ ยกันคิดหาวิธีใหอ้ ย่กู ัน อยา่ งเปน็ สุข ประชาชนก็จะได้สรรเสรญิ กันไปชัว่ ลกู ช่วั หลานว่าเป็นชายชาตทิ หารทม่ี ีใจท่จี งรกั ภักดีต่อ พระมหากษัตรยิ ์และบ้านเมือง เปรียบแล้วคอื กวนอูนัน้ ครั้งหนง่ึ ไดร้ ับความลำบากเหมือนกับวา่ เดนิ ลุยไฟที่ ลุกท่วมและเดินข้ามมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ แตถ่ า้ กวนอจู ะลงไปส้รู บกับโจโฉหากตายแลว้ ก็จะไมไ่ ด้อะไร เลย เมือ่ ตนน้ันได้เหน็ โทษทง้ั สามข้อหานแี้ ล้วคดิ ว่ากวนอูเองไม่ควรจะเส่ยี ง กวนอขู อคำม่นั สัญญาแล้วยอมไปอยูก่ ับโจโฉ เมอ่ื กวนอไู ด้ฟังในสิ่งท่ีเตียวเล้ยี วพดู ออกมาแลว้ กล็ องคดิ ตามเป็นเวลานานจนเห็นด้วยกับ ความคดิ น้ันและได้ถามว่าโทษสามข้อหาน้ันจะให้ตนทำอะไร เตียวเลี้ยวก็บอกว่าโจโฉส่งั ให้ทหารมาล้อม กวนอูไว้อยูเ่ ปน็ จำนวนมากถ้ากวนอูไม่สมัครใจที่จะไปอยกู่ บั โจโฉก็คงจะไม่รอดซง่ึ นั่นก็จะไม่มปี ระโยชน์ อะไรเลยจึงขอใหก้ วนอูน้นั ตัดสินใจอยูก่ ับโจโฉกอ่ น จะมีประโยชน์สามข้อ ข้อแรกคือการที่กวนอูสาบานไวก้ บั เล่าปแ่ี ละเตียวหุยว่าจะชว่ ยดูแลรกั ษาแผ่นดินบา้ นเกิดก็จะคง อยู่ ข้อทส่ี อง ตวั กวนอูเองจะได้อย่ดู แู ลพสี่ ะใภ้ท้งั สองคนไมใ่ ห้เปน็ อันตราย และข้อสุดทา้ ย กวนอเู องกม็ ี ฝมี ือ กล้าหาญและมสี ตปิ ญั ญาอยูม่ าก จะคดิ ทจี่ ะดูแลพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้ครองราชยส์ มบัติไปเร่ือยๆ ตวั เตยี ว เลย้ี วนั้นเห็นประโยชนส์ ามขอ้ น้ีจึงพดู ใหก้ วนอูได้คิดตามเหตสุ มควร

๑๓ กวนอูตอบกลับว่าสิ่งทเี่ ตยี วเลย้ี วบอกมานั้นกถ็ ูก แต่จะตนขอสัญญาสามขอ้ บ้างไดไ้ หมถา้ โจโฉ ยอมตนจะยอมถอดเส้ือเกราะและจะเดินลงไปหาโจโฉ แต่ถา้ หากไมย่ อมเขากพ็ รอ้ มทีจ่ ะสู้ถึงแมว้ ่าจะตอ้ ง ตายและโดนประชาชนนนิ ทากต็ าม เตยี วเล้ยี วจึงบอกว่า โจโฉน้ันเปน็ คนท่ีมจี ิตใจโอบออ้ มอารมี ากและ มักจะคบแต่กบั คนที่มีสตปิ ัญญา ถา้ หากว่ากวนอขู ออะไรไปโจโฉกค็ งไม่ขัด วา่ แตส่ ิง่ ทกี่ วนอจู ะขอนัน้ มี อะไรบา้ ง กวนอจู งึ ตอบกลบั ว่า เดมิ ทนี ้นั ไดส้ าบานกับเลา่ ปแี่ ละเตยี วหยุ ไวว้ ่าจะช่วยดูแลพระเจ้าเห้ียนเต้ และแผน่ ดินรวมไปถงึ ประชาชนทั้งหมดให้อย่กู นั อยา่ งสุขสบาย ซึง่ ถ้าจะใหก้ วนอูไปอยดู่ ว้ ยก็จะขอเป็นข้า รับใชพ้ ระเจา้ เห้ยี นเตข้ ้อนถ้ี ือว่าเปน็ ข้อแรก ข้อสองตนจะขอดูแลพี่สะใภ้ท้ังสองคนและอยา่ ให้ใครเขา้ ออก ในเขตของตนข้อนี้เปน็ ข้อที่สอง และข้อสุดทา้ ยถ้าตนรู้ว่าเล่าป่อี ยู่ที่ไหนตนจะออกตามหาเล่าป่ที นั ที ถึงแมว้ า่ โจโฉจะห้ามตนกจ็ ะไม่ฟังและจะไปโดยไม่ลาโจโฉแมแ้ ต่น้อย สิ่งที่ขอสามขอ้ น้ีให้เตียวเลี้ยวไป บอกกบั โจโฉถา้ ยอมตนจะลงไปหา เตยี วเลี้ยวได้ยินแบบน้ันก็ลากวนอูและลงไปหาโจโฉเพ่อื ไปรายงานให้ ฟังทุกอยา่ ง เมอ่ื โจโฉได้ฟังทั้งหมดแลว้ กห็ วั เราะออกมาแลว้ พดู กับเตยี วเลี้ยวว่ากวนอูไมย่ อมทงั้ ๆทตี่ นนั้น เป็นถงึ พระมหาอปุ ราชาแต่จะไปเป็นข้ารบั ใชพ้ ระเจา้ เหีย้ นเต้ก็เทา่ กบั วา่ ไปเปน็ ขา้ รบั ใชต้ น ถา้ ตนส่งั อะไร กวนอูก็ไม่มสี ิทธ์ิทจ่ี ะขัดแย้งได้ และการท่ีกวนอบู อกวา่ จะขอดูแลพีส่ ะใภ้ท้ังสองไม่ให้ใครคนไหนมา เกย่ี วขอ้ งขอ้ นเ้ี ขายอมรับเพราะทกุ วนั นีอ้ ยา่ วา่ แต่ภรรยาของเลา่ ป่ีเลยแม้วา่ แต่ภรรยาน้อยของตนนัน้ เขาก็ ไม่ได้ไปกระทำใดๆทีเ่ ปน็ การล่วงเกิน ซ่ึงกวนอจู ะขอเงินของเลา่ ปใ่ี หก้ ับพ่ีสะใภ้นน้ั กจ็ ะเพม่ิ ใหเ้ ปน็ สองเท่า แต่ขอ้ ท่ีวา่ ถ้ากวนอูหารวู้ า่ เล่าป่อี ย่ทู ีไ่ หนจะออกตามหาทันทโี ดยทีไ่ ม่ได้ลาเขาก่อนนัน้ คงยอมไมไ่ ดเ้ พราะถา้ กวนอูคิดแบบน้เี ขาจะเอามาเล้ยี งดไู วใ้ ห้มีกำลังและหนีเขาไปทำไม เตียวเลยี้ วเลยพูดขน้ึ วา่ โจโฉไม่ร้เู หรอในนิทานของอิเยยี งซ่ึงมมี านานแลว้ มเี นอ้ื ความวา่ เดมิ ที นนั้ อิเยียงอยู่กบั ตง๋ หางทีเ่ ป็นเจา้ เมืองและได้เลยี้ งดูอเิ ยยี งให้เป็นทนายเอาไว้รบั ใช้ เมอื่ อยมู่ าวนั หนึ่งคิเป๊กเจา้ เมืองแหง่ หนึง่ ไดย้ กกองทกั มาตเี มอื งและฆ่าตง๋ หางตาย คเิ ป๊กไดร้ บั อิเยยี งไปเลยี้ งดไู วแ้ ละไดแ้ ตง่ ตั้งให้เป็น ขุนนางทป่ี รกึ ษา อิเยยี งใช้ชีวิตมาอยา่ งยาวนาน และเซยี งจเู จ้าเมืองหน้ั ก๊กก็ยกทัพมาฆ่าคิเป๊กตายนัน่ เลยทำ ใหอ้ เิ ยียงแค้นมากจึงไปท่ีเมอื งห้นั กก๊ แลว้ เข้าไปซอ่ นตวั อยู่ในนน้ั อย่างลบั ๆหวงั ที่จะลอบฆ่าเซยี งจู เซียงจูจบั ไดถ้ ึงสองคร้ังไดก้ ็ไม่ไดเ้ อาโทษอะไร อยู่มาวันหนงึ่ อิเยยี งลอบเข้าไปซ่อนอย่ขู ้างในเพื่อหวังจะลอบฆา่ อิเยยี งอกี เซียงจกู ็จับได้อีกและได้ถามวา่ จะทำอันตรายกับตน ทงั้ ๆทเี่ ขาน้ันกจ็ ับไดถ้ ึงสองครั้งแต่ก็ไม่ได้เอาโทษ และปลอ่ ยไปแตก่ ย็ ังไม่หลาบจำ และยงั จะมาทำร้ายตนอีกและคร้ังน้ีตนกจ็ บั ได้อกี แค้นอะไรตนนักหนา

๑๔ อเิ ยียงจึงบอกว่า เดมิ ทีนั้นตนอยูก่ บั ต๋งหาง ต๋งหางเล้ยี งดเู ขาเป็นทนายไว้รบั ใช้ แตค่ เิ ป๊กก็ไปฆา๋ ต๋งหางและได้ เอาตนไปเล้ียงดแู ละแต่งตงั้ ให้เปน็ ขนุ นางท่ปี รึกษา เลย้ี งดูตนอยา่ งดไี ม่ขัดสนอะไร ครั้งน้เี ซียงจูไปฆา่ คิเป๊ก ซง่ึ เปน็ นายทม่ี บี ุญคุณแก่ตนนั่นเลยเปน็ เหตผุ ลทีท่ ำให้อเิ ยียงแค้นเลยคิดว่าจะมาฆา่ เซียงจูเพื่อหวังทจ่ี ะตอบ แทนบุญคุณของคิเปก๊ ซงึ่ เซียงจูก็จบั ไดถ้ งึ สองครงั้ และปล่อยตวั ไปแต่นั่นกไ็ ม่ไดท้ ำให้ตนหายแคน้ เลยลอบ เขา้ มาอีกครั้งและเซยี งจกู ็จับได้อกี ถ้าเซียงจจู ะสงั่ ประหารกส็ ่ังมาเถอะ เซยี งจูเมอ่ื ไดฟ้ ังความท้ังหมดแลว้ เลย ถามว่าถ้าหากครงั้ นี้ตนปล่อยตัวอิเยียงไปอกี คร้งั จะกลบั มาลอบฆา่ ตนอกี ไหม อิเยยี งก็ตอบไปทันทวี า่ หาก ปลอ่ ยตนไปอกี เขาก็จะวนกลับมาอยเู่ ร่อื ยๆจนกวา่ จะฆ่าเซียงจูได้ และตนนั้นจะหายแค้น แตถ่ ้าหากเซียงจู เอ็นดตู นและอยากจะเลี้ยงตนนน้ั ก็จะขอเส้ือที่เซียงจูใส่ ถ้าใหม้ าตนจะยกความแค้นออกใหห้ มดและไมล่ อบ ทำร้ายอกี เม่ือเซียงจูไดย้ นิ แบบนน้ั แลว้ กเ็ ห็นแกค่ วามกตัญญขู องอเิ ยยี งเขาจงึ อยากจะได้อเิ ยยี งไว้เลยถอดเสอ้ื ของตนออกแล้วย่ืนใหอ้ ิเยยี ง อิเยยี งกค็ ำนับและยืน่ ไปรับเสื้อมานน้ั ก็ถอดกระบี่ออกมาฟนั เส้อื สามทีแล้วพูด กบั เซยี งจวู ่า ตนน้ันได้ทดแทนบุญคุณของคเิ ปก๊ แลว้ อิเยียงก็เอากระบน่ี ้ันเชอื ดคอตนเองจนตาย กวนอูกเ็ ช่นกนั หากใครมีบุญคณุ กบั เขาก็คงจะเป็นเหมือนกับอเิ ยียง ท่เี ลา่ ปี่กบั กวนอนู นั้ ไม่ได้ เปน็ พ่ีน้องกันแต่วา่ มีความรักใครน่ น้ั เพราะว่าสาบานกนั ไว้ เลา่ ปีท่ ี่ไดเ้ ล้ียงดกู วนอูมาน้ัน กวนอกู ม็ ีความ กตญั ญูต่อเลา่ ป่จี งึ คดิ จะตามหาไม่ไดป้ ล่อย โจโฉเองกม็ บี ุญมวี าสนากวา่ เลา่ ปีม่ าก ถา้ รับกวนอูมาเลยี้ งดูไวใ้ ห้ ดีไมไ่ ด้ขัดสนอะไรกวนอูก็จะกตญั ญูตอ่ โจโฉเอง โจโฉเม่ือฟังความรู้เรื่องแล้วก็บอกว่าเขาชอบความคิดนี้ อยา่ งมากและเร่งใหข้ ึน้ ไปบอกกับกวนอูว่าเขายอมรับส่งิ ท่ีกวนอูขอมาทั้งหมดสามข้อและรบี พาเขาลงมาหา ตน เตยี วเลย้ี วจงึ ขอลาโจโฉและรบี ขึ้นไปหากวนอู กวนอูก็บอกว่าถา้ หากว่าโจโฉยอมแล้วก็ให้เตยี วเลี้ยวลง ไปบอกกองทัพท่ีล้อมเขาอยใู่ หถ้ อยไป สว่ นตนน้ันจะไปบอกพส่ี ะใภ้ท้งั สองคนกอ่ นถ้าเห็นวา่ ไม่มอี ันตราย แลว้ เขาจะมาหาเอง เตียวเล้ยี วกล็ งไปบอกกับโจโฉทง้ั หมดเมื่อโจโฉได้ฟังแบบนนั้ เขากท็ ำการส่งั ทหารให้ ถอนกำลงั ออกมาใหห้ มด ซนุ ฮกกไ็ ด้บอกว่ากวนอูอาจจะหลอกก็ได้ โจโฉจึงตอบกวนอูนั้นเป็นคนทถี่ ือใน คำพดู ของตัวเองมากจึงมัน่ ใจว่ากวนอูไมม่ ที างหลอกเขาแนๆ่ ฝ่ายกวนอทู ีเ่ ห็นวา่ ทพั ของโจโฉถอยออกไปแลว้ ก็พาทหารของตัวเองเข้าเมืองแห้ฝือก็เห็น ประชาชนของตวั เองนั้นยงั อยู่เป็นปกติ เลยเขา้ ไปทำความเคารพกับพ่ีสะใภท้ ั้งสองคนแลว้ บอกวา่ เขาผดิ เอง ทท่ี ำใหพ้ ีต่ กใจจนได้รับความเดอื นร้อน พส่ี ะใภท้ งั้ สองเลยถามวา่ รูไ้ หมว่าเล่าป่ีนน้ั ไปอยทู่ ี่ไหน กวนอูก็ บอกวา่ ยังไมร่ ู้เลย พสี่ ะใภ้ก็ถามอกี วา่ ตอนนี้โจโฉไดเ้ มืองแหฝ้ อื แล้วจะทำอย่างไรต่อ กวนอูเลยเล่าให้ฟงั ทกุ อย่างแลว้ บอกว่าตอนน้ีมาขอคำปรกึ ษาพี่สะใภม้ ีความคดิ เห็นว่าอย่างไร นางกำฮูหยินท่ีเป็นพี่สะใภ้เลยบอก ว่าเวลาคืนน้ีโจโฉเข้ามาในเมืองได้ก็กลวั ว่าจะมอี ันตรายต่างๆ ถือวา่ เปน็ บญุ ของท้งั สองอยู่ทว่ี า่ โจโฉส่ังไมใ่ ห้

๑๕ ใครเขา้ มาเดด็ ขาด ครั้งนก้ี วนอไู ปอยใู่ นเง้ือมมือของโจโฉด้วยเหตุจำเปน็ อะไรกต็ ามแต่ตนนนั้ กลัวอยขู่ อ้ นงึ ท่ีวา่ ถา้ รวู้ า่ เล่าปอ่ี ยไู่ หนเราจะพากันไปหาแต่ก็กลวั วา่ โจโฉจะไม่ให้ไป กวนอูเลยตอบไปวา่ ข้อนี้พ่สี ะใภอ้ ย่ากังวลไปเลยเพราะถ้ารทู้ อ่ี ยขู่ องเล่าปเี่ ราจะไปหาทันที ถงึ แม้วา่ โจโฉมาห้ามไว้กวนอกู ็จะหาวธิ ไี ปให้ได้ แล้วกวนอูกล็ าพ่ีสะใภท้ ้งั สองคน พาหทารประมาณ สามสบิ คนออกไปทค่ี า่ ยโจโฉ โจโฉท่เี ห็นวา่ กวนอูมาถงึ แล้วกม็ คี วามยนิ ดีจงึ ออกไปรับกวนอูเขา้ มา กวนอู เลยทำความเคารพแก่โจโฉแล้วบอกวา่ ตัวเองนั้นเปน็ เชลยแต่ก็ไมไ่ ด้ฆา่ ตนแต่กลบั กลายเปน็ ว่าออกมา ต้อนรบั กันอยา่ งดี การกระทำครั้งนีน้ บั ว่าเป็นบุญคุณอยา่ งย่งิ โจโฉทไ่ี ด้ฟังแบบน้ันก็บอกว่าตนนน้ั รู้อย่แู ลว้ วา่ กวนอมู ีความซือ่ สัตยแ์ ละกตัญญูตอนนี้เราได้ เจอกนั แลว้ กม็ ีความยินดเี ป็นอยา่ งย่ิง กวนอูกบ็ อกไปว่าเตียวเลีย้ วไปบอกตนเองวา่ โจโฉรบั คำขอของตน แลว้ เขากม็ คี วามยนิ ดีอย่างมาก เหน็ วา่ ต่อไปในภายภาคหน้าโจโฉก็จะไมค่ นื คำ โจโฉก็บอกวา่ คำปฏญิ าณ ของกวนอูนน้ั ตนกไ็ ด้รับปากไวแ้ ลว้ ถงึ จะเปน็ อะไรก็ตามแตก่ ็จะไมท่ ำใหเ้ สียคำพูด กวนอไู ดย้ นิ แบบนั้นกม็ ี ความยินดีจงึ บอกวา่ ตนรวู้ า่ เล่าปีอ่ ย่ทู ีไ่ หนก็แมว้ ่าจะเป็นทางท่ีกันดารหรอื จะต้องข้ามมหาสมุทรกต็ ามเขาก็ จะยอมแมว้ ่าจะไม่ได้ลาโจโฉ ขอว่าให้โจโฉใหอ้ ภยั เขาด้วยอย่าโกรธกันเลย โจโฉก็บอกวา่ ซ่งึ ท่านรทู้ ี่อยขู่ อง เลา่ ป่แี ลว้ ก็จะไปหากต็ ามแตใ่ ห้คิดดใู ห้ดีก่อน แล้วเขากไ็ ด้ชวนกวนอใู ห้น่งั ลอ้ มวงทานอาหารกันก่อนแล้ว วนั รงุ่ ขึ้นจะยักทัพกลับไปเมอื งฮูโต๋ กวนอกู ไ็ ดเ้ ขา้ ไปบอกกับพี่สะใภก้ จ็ ดั แจงสง่ิ ของทั้งหมดออกมาเม่ือถงึ ตอนเช้าโจโฉก็ยกทัพ กลบั ไป กวนอเู ลยใหพ้ ่ีสะใภท้ ั้งสองข้ึนขีร่ ถตามกองทัพของโจโฉไป เวลาคำ่ จะพักอยู่ที่ไหนโจโฉกใ็ ห้พัก ในทเ่ี ดียวกนั กบั พีส่ ะใภ้หวังว่าจะใหก้ วนอนู ้ันทำรา้ ยพ่ีสะใภ้ เล่าปจ่ี ะไดเ้ สยี ใจและจะสง่ ผลให้เลา่ ปี่แตกหัก กับกวนอซู ึ่งน่ันจะทำให้โจโฉมสี ทิ ธใ์ิ นตัวกวนอู ดา้ นของกวนอกู ็ให้พ่สี ะใภน้ อนด้านในส่วนเขานั้นก็นั่งจุด เทยี นและอ่านหนงั สอื อยูน่ ง่ั เฝ้าอยูน่ อกประตูอยู่จนเชา้ และเวลาผา่ นไปประมาณหนึง่ ก็ถึงเมอื งฮูโต๋ โจโฉรู้ แบบนน้ั ก็เกรงใจกวนอทู ี่วา่ มีความซอ่ื สัตย์ต่อเล่าปเี่ ลยให้ทง้ั สามคนน้ันไปอยู่ที่ตึกสองหลังมีชานตรงกลาง กวนอกู ใ็ ห้พ่ีสะใภไ้ ปอย่ตู ึกหนึง่ ท่ีมีทหารที่แก่ชราเฝา้ อยปู่ ระมาณสบิ คน สว่ นกวนอูนน้ั จะไปอยู่ท่ีตึกหนง่ึ คอยระวังภัยใหก้ บั พีส่ ะใภท้ ้งั สอง โจโฉพยายามผูกใจกวนอูแตไ่ มส่ ำเรจ็ อยู่มาวนั หนงึ่ โจโฉได้พากวนอูไปเขา้ เฝา้ พระเจา้ เหย้ี นเต้และทูลว่า กวนอนู ั้นเป็นคนทม่ี ีฝีมอื พอจะเปน็ ทหารได้ พระเจ้าเห้ียนเต้กม็ ีความยนิ ดที จี่ ะรบั กวนอูเป็นนายทหารเม่ือทง้ั สองคนไดย้ นิ แบบนั้นก็

๑๖ ลาแล้วกพ็ ากันกลับบ้าน โจโฉกไ็ ดช้ วนกวนอูทานอาหารกนั กอ่ นโดยจัดทน่ี ัง่ ให้สงู กว่าขุนนางท้งั หมดแล้ว ใหเ้ ครื่องเงินเคร่ืองทองและผา้ แพรอย่างดี กวนอูก็ได้รบั สง่ิ ของท้ังหมดนนั้ แลว้ ลากลับมาท่ๆี ตนอยแู่ ละได้ เลา่ เร่ืองราวให้พส่ี ะใภ้ฟังพร้อมกบั มอบสิ่งของนั้นให้ ฝ่ายโจโฉกเ็ ลี้ยงดกู วนอูอย่างดไี มไ่ ดใ้ หล้ ำบากแตอ่ ยา่ งไรสามวนั ก็จะแตง่ โตะ๊ บรรณาการไปให้ หรือว่าหา้ วนั ครงั้ แลว้ จัดหาหญิงสาวทม่ี ีรูปรา่ งหน้าตาสวยงามสิบคนใหไ้ ปอย่ปู รณีบัตรกวนอูเพ่ือหวังท่ีจะ ญาตดิ ีกับกวนอดู ้วย แตด่ ้านกวนอนู ้ันได้ส่งหญิงสาวทั้งหมดใหไ้ ปอยู่รับใช้พี่สะใภ้ เวลาผา่ นไปสามวนั กวน อกู จ็ ะไปเยี่ยมพี่สะใภค้ ร้งั หนึ่งแต่วา่ ไปหาแค่ด้านนอกประตูแลว้ ถามวา่ เปน็ อย่างไรบ้าง สบายดไี หมหรอื วา่ เจบ็ ไขไ้ ดป้ ่วยหรอื เปลา่ พสี่ ะใภ้กจ็ ะตอบกลับมาวา่ อยู้สขุ สบายดีไมไ่ ดป้ ว่ ยอะไร และได้ร้ขู า่ วของเลา่ ปบี่ า้ ง ไหม กวนอกู ็ตอบกลบั วา่ ยงั ไม่รแู้ ล้วกท็ ำความเคารพต่อพี่สะใภล้ ากลบั ทพ่ี ักของตน โจโฉรู้ได้ว่ากวนอนู ัน้ ปกปอ้ งพ่ีสะใภด้ ว้ ยความจริงใจก็ได้สรรเสริญกวนอวู า่ เป็นคนทีม่ คี วามซอื่ สัตย์ทีห่ าคนมาเปรียบเทียบไมไ่ ด้ อยมู่ าวันหน่งึ โจโฉใหเ้ ชิญทุกคนมานง่ั ล้อมวงทานอาหารเขาได้เหน็ กวนอูนน้ั ใสเ่ ส้อื ทข่ี าดโจ โฉเลยหาเสอ้ื อยา่ งดีมาให้กวนอู เม่ือกวนอูได้รับแลว้ ก็เอาไปใสไ่ ว้ด้านในและใสเ่ สื้อตวั ที่ขาดทับอกี ที โจโฉ เหน็ แบบนนั้ กห็ ัวเราะและถามว่าทำไมถึงเอาเสอ้ื ตวั ใหม่ใส่ไวข้ ้างในกลวั มนั จะเกา่ หรือไง กวนอกู ็ตอบ กลับไปว่า เสอ้ื ตวั เก่านี้เล่าปเ่ี ปน็ คนให้ซงึ่ ตอนน้ีเขาอยไู่ หนกไ็ มร่ ู้ ตนเลยเอาเสอ้ื ตัวนีใ้ สไ่ ว้ดา้ นนอกเพ่ือจะได้ เอาไวด้ ูเวลาคดิ ถึงเลา่ ปี่ และการท่จี ะเอาเสือ้ ตวั ใหมน่ ั้นมาใสด่ า้ นนอกคนอืน่ กจ็ ะเอาไปพูดไดว้ า่ ได้ใหม่แล้ว ลืมเก่า เมื่อโจโฉได้ยินแบบนั้นกท็ ำให้เขาย่งิ สรรเสริญกวนอูเขา้ ไปใหญท่ ี่ว่ามีความกตัญญูอย่างมากแต่เขาก็ แอบเสยี ใจอย่เู ลก็ น้อย แล้วกวนอกู ล็ ากลับมาทพ่ี กั ของตน วันหนึ่งหญงิ คนใช้มาบอกกบั กวนอวู า่ ตอนนี้พ่ีสะใภ้ตา่ งกน็ ง่ั ร้องไหก้ ันอยไู่ มร่ เู้ หตผุ ลว่ารอ้ ง ทำไมเม่ือกวนอไู ดย้ ินแบบน้ันก็ตกใจและรีบไปหาพีส่ ะใภ้ทันทเี ม่อื ถงึ รมิ ประตกู ็ไดถ้ ามกบั พี่สะใภว้ า่ พ่ที ้ัง สองร้องไห้กันเพราะอะไร นางกำฮูเลยตอบวา่ เมื่อคืนฝนั เห็นเล่าปีต่ กลงไปในหลุมและกต็ น่ื ข้นึ มาจากฝนั และพี่สะใภท้ ้ังสองกม็ คี วามคิดที่ตรงกันว่าเลา่ ปตี่ ายแน่ๆแล้วก็นั่งร้องไหก้ ันต่อ กวนอูที่ไดฟ้ งั ดงั นั้นก็ วเิ คราะห์ดกู ็คิดวา่ ฝันน้มี ันแปลกที่ว่ามีความคดิ เดยี วกนั วา่ เลา่ ปต่ี ายแลว้ กวนอูก็ได้คิดอบุ ายหวังจะให้พ่สี ะใภ้ ทั้งสองคลายความทุกขจ์ งึ บอกวา่ ฝันนั้นอยา่ คดิ มากเลยมนั ไมแ่ นไ่ มน่ อน การทฝ่ี นั ถงึ อาจจะเป็นเพราะว่าพ่ี ทั้งสองคดิ ถึงเลา่ ปี่มากเลยทำให้ฝนั แต่การที่เลา่ ปี่จะตกอยใู่ นอนั ตรายกค็ งเปน็ ไปไม่ได้ พีท่ ง้ั สองอย่าได้เศรา้ กนั เลย และคนรบั ใช้ของโจโฉก็เข้ามาบอกว่าเจ้านายของตนน้นั อยากเจอกบั กวนอู กวนอกู ไ็ ด้ลาพ่สี ะใภ้และ ไปหาโจโฉ ด้านโจโฉทเ่ี หน็ หน้ากวนอูดเู ศร้าๆจึงได้ถามไปวา่ หน้าตาเศร้าแบบนเ้ี ปน็ อะไรไม่สบายเหรอ มี ทกุ ข์อะไรหรือเปลา่ กวนอูก็ได้เลา่ เร่ืองราวใหฟ้ ังและตนนนั้ กก็ ล้นั นำ้ ตาไว้ไมไ่ ด้ โจโฉได้ยนิ แบบนั้นก็

๑๗ ปลอบกวนอแู ละชวนใหท้ านอาหารดว้ ยกันเพื่อหวงั จะให้กวนอนู ั้นไดค้ ลายความทกุ ขบ์ า้ ง กวนอูด่มื สรุ าจน เมาไม่ได้เกรงใจโจโฉและเอามือจบั หนวดตัวเองกอ่ นจะพดู วา่ ตนเกดิ มาเป็นชายแต่ทำไมรักษาแผ่นดินไม่ได้ ท้งั ๆท่เี ล่าปีน่ น้ั ก็มบี ุญคุณต่อตน ถ้าจะไม่รว่ มมือร่วมใจกนั เหมือนเดิมกไ็ ม่ถอื วา่ เกิดมาเป็นชาย โจโฉทไ่ี ดย้ นิ แบบนัน้ ก็คิดว่ากวนอูนั้นยงั จงรกั ภกั ดีต่อเล่าปีอ่ ย่เู ลยแกลง้ ทำเป็นไมไ่ ด้ยนิ พลางเปลย่ี นเร่ืองคุยมาถามกวนอู วา่ หนวดของเขาน้นั มีประมาณกี่เสน้ กวนอูก็ตอบวา่ หนวดของเขานนั้ มีอยู่หลายรอ้ ยเส้น เม่ือถงึ ช่วงหน้า หนาวกม็ ีรว่ งหลน่ ไปบ้างเขาเลยทำถุงเพอ่ื จะเอาไว้ใสห่ นวด โจโฉที่ได้ฟงั แบบนน้ั ก็หยิบผ้าแพรขาวอยา่ งดี ทำถงุ ใหก้ วนอูเอาไว้ใส่หนวด กวนอูก็รบั แล้วลากลบั มาทพ่ี กั ของตน เชา้ วนั ตอ่ มากวนอไู ปเขา้ เฝ้า พระเจา้ เหยี้ นเต้กม็ องเห็นกวนอูเหน็ มถี งุ ใสห่ นวดอยู่ก็เลยถามว่าถุง อะไรทำไมไปแขวนอย่ทู ี่คอ กวนอเู ลยบอกว่า ถุงน้ีโจโฉให้ตนเอาไวใ้ ส่หนวดไว้แลว้ กวนอูกถ็ อดถุงออก เพอ่ื ใหพ้ ระเจา้ เห้ยี นเต้นน้ั ดูหนวดของตน เม่ือพระเจ้าเหยี้ นเตม้ องแล้วกเ็ ห็นว่าหนวดของกวนอูนน้ั ยาวถึงอก มเี ส้นท่ลี ะเอียดเงางามเสมอกัน และพูดว่ากวนอูนนั้ มหี นวดทงี่ ามเลยตง้ั ชือ่ ให้ใหม่วา่ บีเยียงกง๋ แปลเป็นชือ่ ไทยจะได้ว่า เจ้าหนวดงาม แล้วกเ็ สด็จออกไป โจโฉกับขุนนางทง้ั หมดรวมถึงกวนอกู ็ออกจากการเข้าเฝ้า มาถึงหนา้ ประตูวงั กวนอกู ข็ ้ึนม้าตามโจโฉไปจนถึงหน้าบา้ น กวนอกู ็จะลาโจโฉกลับเข้าทพ่ี ัก โจโฉทเ่ี ห็นม้าของกวนอูผอมเลยถามว่าทำไมมา้ ถงึ ผอมแบบนน้ั ไมไ่ ดส้ มส่วนกับตัวกวนอูเลย กวนอเู ลยตอบวา่ ม้าตัวนมี้ ีกำลังนอ้ ยแบกรบั น้ำหนักของตนไม่ไหว โจโฉทีไ่ ดฟ้ ังแบบนั้นแลว้ กใ็ หท้ หารไป เอาม้าเซก็ เธาว์มาแลว้ ถามกวนอูว่ารหู้ รอื ไมว่ า่ มา้ ตัวนี้เปน็ ของใคร กวนอกู ็ตอบว่าม้าตัวน้ีเป็นของลโิ ปซ้ ึ่งตน ก็รู้จกั โจโฉก็จัดแจงเครื่องม้าแลว้ กม็ อบม้าน้นั ใหก้ ับกวนอู กวนอูท่ีเห็นแบบน้ันก็ดใี จเป็นอยา่ งมากเลยลงมา จากม้าแล้วคุกเขา่ ลงต่อหน้าโจโฉแล้วบอกวา่ การทเ่ี ขามอบมา้ ตัวน้ใี หเ้ ขาเปน็ บุญคุณอยา่ งมาก ยากทจ่ี ะ หาทางตอบแทน โจโฉก็คิดสงสยั เลยถามไปว่าตนนนั้ ใหท้ รพั ย์สินเงนิ ทองกวนอไู ปกม็ ากแต่กวนอกู ไ็ ม่รับ ไว้โดยใหเ้ ห็นผลวา่ ไม่ชอบ ไม่ต้องการผดิ กับการท่ีตนให้ม้าตวั นี้ ทำไมถงึ รักม้าตัวนี้ที่เป็นเพยี งแคส่ ัตว์ มากกวา่ เงนิ ทองอกี หล่ะ กวนอกู ต็ อบวา่ ม้าตัวนี้เป็นมา้ ที่มกี ำลงั มากเดนิ ทางไดว้ นั ละสี่รอ้ ยกโิ ลเมตร ถ้าหาก ว่าตนรู้วา่ เล่าปี่อยทู่ ี่ไหนถึงแมว้ า่ จะไกลตนก็จะไปหาไดใ้ นทนั ทโี ดยใชเ้ วลาไมม่ าก นเ่ี ลยเปน็ เหตผุ ลทที่ ำให้ ตนดีใจและขอบคณุ โจโฉมากกว่าสง่ิ ของอืน่ ๆ โจโฉเม่ือได้ยินแบบนัน้ ก็เกิดความน้อยใจอย่างมากแลว้ คิดว่าตนนั้นเลีย้ งดูกวนออู ย่างสุขสบาย ทั้งมอบยศและขา้ รับใชใ้ หต้ ่างๆ กวนอกู ย็ งั จงรกั ภักดีต่อเลา่ ป่ี กวนอูก็ลาโจโฉแลว้ เข้าท่ีพักไป โจโฉเลยถาม เตียวเลยี้ วว่า ตนนั้นเลี้ยงดูกวนอูดขี นาดน้ที ำไมกวนอูถึงยังไมม่ ใี จจะมาจงรักภักดีกับตนบ้าง จะทำยงั ไงให้

๑๘ กวนอนู ้ันเลกิ ซือ่ สตั ยต์ ่อเล่าป่ี เตยี วเล้ียวจึงบอกวา่ ใหเ้ วลากวนอสู กั หน่อย ตนน้ันจะขอลองทดสอบกวนอูดู หน่อยว่าเขาจะมคี วามหนกั แน่นที่จะซื่อสัตย์ต่อเล่าป่ีขนาดไหน หรือวา่ มคี วามลังเลบา้ งหรือเปล่า รุ่งเชา้ เตยี วเลย้ี วไปหากวนอูและตา่ งคนก็ตา่ งทำความเคารพกัน เตียวเลยี้ วเลยบอกกบั กวนอวู ่า ตั้งแต่โจโฉรับกวนอูมาเลี้ยงดอู ยา่ งดีน้ันเพราะว่าโจโฉมคี วามเมตตาต่อกวนอมู าก กวนอจู ึงตอบว่า จริงอยู่ท่ี ทุกวันนี้โจโฉเลี้ยงดูตนเองอยา่ งดี บญุ คณุ นมี้ ีมากมาย แต่ตนนัน้ ก็อดคิดถึงเลา่ ปไี่ มไ่ ด้ เตยี วเลีย้ วจึงตอบวา่ ธรรมชาติของผชู้ ายเกิดมาก็ใหร้ จู้ กั หนกั เบา ถ้าหากคนไหนไม่รู้จัก คนท้ังหลายก็จะตำหนเิ อาได้ว่าคนนั้นไม่ มสี ติปัญญา โจโฉนั้นกม็ ีเมตตาต่อกวนอู ทนนุ ุถนอมกวนอดู กี ว่าเล่าปี่อีก ทำไมกวนอูน้ันยังคดิ ถึงแต่เล่าป่ีอยู่ กวนอูกต็ อบไปวา่ โจโฉมบี ุญคุณต่อเขากจ็ ริง แต่ถา้ จะใหเ้ อาไปเปรยี บกันเลา่ ปน่ี ้ันมนั เปน็ ไป ไม่ไดเ้ พราะเลา่ ปม่ี ีบุญคุณกับเขาก่อน อกี อยา่ งเราได้สาบานกนั ไวว้ ่าจะเป็นพ่ีนอ้ งกนั ตนน้นั เลยต้งั ใจที่จะ รกั ษาคำพูดหรือคำที่สาบานไว้อยู่ ทกุ วันน้ีตนนั้นก็คดิ ถงึ บญุ คุณของโจโฉถึงแมว้ ่าตนนั้นอยากจะไปตนก็ อยากจะขอทดแทนบุญคุณซะกอ่ นทจี่ ะไป เตียวเลยี้ วไดฟ้ ังแบบนั้นแลว้ กถ็ ามอีกวา่ ถา้ เกิดเล่าปี่ตายแลว้ หละ่ กวนอจู ะอยูก่ บั โจโฉไหม หรือคิดทจ่ี ะทำอยา่ งไรต่อไป กวนอูก็ตอบวา่ ตนนน้ั เปน็ ชายที่รกั ษาคำพูดถา้ หากว่า เล่าปถ่ี งึ แก่ความตายตนนั้นกจ็ ะขอตายตามไปด้วยอย่างที่สาบานกันไว้ เตยี วเลี้ยวเห็นกวนอูน้ันมีจติ ใจท่ีซื่อสตั ยอ์ ย่างมัน่ คงกล็ ากลบั มาและไดเ้ อาเรื่องราวท้งั หมดมา เล่าใหโ้ จโฉฟังทกุ อยา่ ง เมื่อโจโฉฟังเรือ่ งทกุ อยา่ งจบแล้ว กถ็ อดใจและมีความกังวลวา่ การท่ีจะเอากวนอูไว้ และให้ตดั ขาดกบั เลา่ ปนี่ ้ันกค็ งเป็นไปไม่ได้ แลว้ สรรเสริญกวนอวู ่ามคี วามซื่อสตั ยท์ ม่ี ั่นคงมาก ซนุ ฮกเลยพดู กบั โจโฉว่า กวนอนู ั้นมีความคดิ ท่จี ะทดแทนบุญคณุ โจโฉกอ่ นแล้วค่อยไป ถา้ เกดิ ว่ามศี ึกกอ็ ย่าใหก้ วนอูรบั อาสา แต่แมก้ วนอูยงั ไมไ่ ด้ทดแทนบุญคุณกย็ ังอยู่ด้วย โจโฉก็เหน็ ด้วยกับความคิดนี้

๑๙ วเิ คราะห์คณุ ค่า ๑.ด้านเนอื้ หา รูปแบบเป็นวรรณคดีเชงิ นิทานเปน็ วรรณคดีร้อยแกว้ ท่แี ปลมาจากภาษาจนี มาเปน็ ไทยแล้วเรียบ เรยี งใหมด่ ว้ ยถ้อยคำท่สี ละสลวยเป็นประโยคทก่ี ระทดั รัดเข้าใจงา่ ย มีสำนวนโวหารเปรียบเทียบลึกซึ้งคม คายและแทรกไปด้วยคตธิ รรม เช่น “โจโฉจงึ ตอบว่า เลา่ ป่ีนน้ั เป็นคนมสี ตปิ ัญญาถา้ ละไวช้ ้าก็จะมีกำลงั มากข้นึ อปุ มาเหมือนลกู นกอันขนปกี ยงั ไมข่ น้ึ พร้อม แมว้ ่าเราจะนงิ่ ไวใ้ ห้อยใู่ นรังฉะนี้ ถา้ ขนขนึ้ พร้อมแล้วก็จะบินไปทางไกลได้ ซึง่ จบั ตัวนั้นเห็นจะได้ความขัดสน” “กวนอูบอกกับเตยี วเล้ยี วว่า เดิมเราถามตัวว่าจะเกล้ียกล่อมหรือ ตวั วา่ หามิได้ และตวั มา กล่าวดงั น้ี จะว่าไมเ่ กลี้ยกล่อมน้นั ตวั จะประสงค์ส่ิงใดเล่า แลว้ วา่ ราอยูใ่ นที่นี้ก็เปน็ ท่ีคับขนั อยู่ ซง่ึ เราจะเขา้ ด้วยผใู้ ดนอกจากเลา่ ปน่ี นั้ อย่าสงสัยตัวเราก็มิไดร้ ักชีวิต อันความตายอปุ มาเหมือนนอนหลับ” “เหตุใดท่านจงึ ไม่รักษาชวี ติ ไว้คอยทา่ เล่าป่ี จะได้ช่วยกันคิดการทำนุบำรงุ แผน่ ดินให้อย่เู ยน็ เปน็ สขุ ถึงมาตรว่าท่านจะได้ความลำบากก็อุปมาเหมอื นหนงึ่ ลุยเพลงิ อันลุก แลข้ามพระมหาสมุทรอันกวา้ ง ใหญ”่ องค์ประกอบของเร่ืองในดา้ นสาระ ในเรื่องน้ีพูดถึงวา่ โจโฉตงั้ ตวั เองเปน็ มหาอุปราชและต้องการกำจัดเล่าป่ีครองเมอื งชจี ๋ิวเม่ือเขา้ ตี เมืองไดแ้ ล้วทำให้เลา่ ป่ีตอ้ งย้ายไปอยูก่ ับอ้วนเสีย้ วต่อมาโจโฉก็ยกทพั ไปตีเมอื งแห้ฝือท่ีมีกวนอูดูแลอยู่ซ่งึ ก็ ยดึ ได้สำเร็จ โจโฉเห็นวา่ กวนอมู ฝี ีมอื ในการรบเลยอยากไดม้ าเป็นทหารเลยสง่ เตยี วเล้ียวให้ไปพดู เกล้ยี กลอ่ ม กวนอูไม่ได้มีใจอยูก่ ับโจโฉและยงั คงซ่ือสตั ย์ต่อเลา่ ป่ีแต่ความคดิ กวนอูนั้นจะไม่ไปไหนจนกว่าจะได้ตอบ แทนบญุ คุณโจโฉ ความซ่ือสตั ย์กตัญญูรู้คุณและการใชก้ ลอุบายพูดเจรจาโนม้ นา้ วเป็นส่งิ สำคัญในเร่ือง

๒o องคป์ ระกอบของโครงเรอื่ ง การลำดับเหตุการณ์ตา่ งๆแตล่ ะข้ันตอนสอดคล้องสัมพนั ธ์ไดด้ อี ่านแลว้ ทำให้เห็นถงึ แนวคิดที่ ผปู้ ระพนั ธ์ตอ้ งการส่อื ออกมา มกี ารวางแผนทำกลอบุ ายในการรบจนสามารถเข้ายึดเมืองตา่ งๆ เชน่ “โจโฉไดฟ้ งั ซนุ ฮกกับมอกายว่าต้องคำกันดั้งน้ันจงึ วา่ ซึ่งเกดิ ลมมาทงั้ นี้หากเทพดาสำแดงเหตุ ให้ร้เู พราะบญุ ของเราโจโฉจึงให้แบง่ ทหารสิบเอด็ กองกองหนึ่งให้อยู่รักษาคา่ ยแปดกองใหน้ ายทหารเอกคุม ทหารเลวแยกออกไปซุ่มอยนู่ อกค่ายท้ังแปดทิศถา้ เห็นกองทัพผใู้ ดยกมาปลน้ ค่ายก็ให้ทหารทัง้ แปดกองตี กระหนาบลอ้ มเข้ามากองนนั้ ให้แยกกันไปตง้ั สกัดอยู่ปากทางเมอื งชจี ๋ิวกองหน่งึ เมืองแห้ฝอื กองหน่งึ ” “เทียหยกจึงว่าทา่ นจับทหารเลา่ ปี่ไวใ้ ต้เป็นอนั มากคงให้บำเหนจ็ รางวัลใหถ้ งึ ขนาดแลว้ สง่ั ให้ ทำตามคำเราจงึ ปลอ่ ยเข้าไปในเมอื งให้บอกวา่ หนกี ลบั มาได้ถา้ เราจะทำการก็ให้เปน็ ไส้ศึกอยใู่ นเมืองแล้วให้ แต่งทหารไปรบล่อถ้ากวนอไู ล่ออกมานอกเมืองแล้วจึงให้ทหารซ่มุ อยทู่ ั้งสองข้างล้อมไว้จึงแตง่ ใหผ้ ้มู ี สติปัญญาไปเกลย้ี กลอ่ มกวนอูเห็นได้โดยงา่ ยโจโฉเห็นชอบดว้ ยจงึ ใหเ้ อาทหารเลา่ ป่ีซึ่งจบั ไวไ้ ด้ประมาณส่ี สิบคนแล้วใหบ้ ำเหน็จรางวัลเปน็ อันมากจึงสงั่ เน้ือความตามคำเทยี หยกว่าทกุ ประการ” องคป์ ระกอบดา้ นตัวละคร โจโฉเปน็ คนท่ที รยศผูอ้ ื่นได้แต่ว่าจะไมย่ อมทรยศตวั เองเป็นท่มี ีสตปิ ัญญาดี มีความเป็นผนู้ ำ เป็น คนท่เี หลีย่ มจดั เปน็ คนยึดม่ันคำพดู ตัวเอง และชนื่ ชอบผู้ที่มีความซื่อสตั ย์ มคี วามเฉลยี วฉลาด ดูไดจ้ ากการ คำนวณทิศทางของลม ชืน่ ชอบฝีมือการรบของกวนอู เล่าป่ีเปน็ คนท่ีไม่ยอ่ ท้อต่อความลำบาก ใจกวา้ ง ชำนาญในการรบ ซอ่ื ตรง และเป็นคนท่ีเยือกเยน็ สุภาพเรียบร้อย มีความกตัญญู พูดน้อยยม้ิ น้อยดีใจหรือเสียใจไมแ่ สดงออก ชำนาญในการใชก้ ระบ่ี ดูไดจ้ าก กวนอเู ป็นชาวเจ่ยเ์ หลยี งเมืองเหอตง มชี ่ือรองวา่ หวินฉาง เป็นพ่ีน้องร่วมสาบานกับเล่าปแ่ี ละเตียวหยุ ชำนาญในการใชง้ ้าว มีความซอ่ื สัตย์และกตัญญูตอ่ ผู้ทม่ี ีพระคณุ เปน็ คนไวต้ วั ตอ่ คนท่สี ูงศกั ดแิ์ ต่ถอ่ มตัวต่อ คนที่มศี กั ด์ิต่ำกว่ามคี วามชำนาญในการรบ กล้าหาญ เด็ดเดี่ยว เตียวเล้ยี วเป็นชาวเมืองตำบลหม่าอี้เมอื งเอย้ี นเหมินมณฑลซานสีมีช่อื รองว่าอุ๋นเหว่ยี นเปน็ คนท่ไี ม่ ย่อท้อต่อความลำบาก เป็นนักรบผมู้ ฝี มี อื ยอดเยี่ยม ชำนาญในสงคราม ซ่อื ตรง

๒๑ กวนอเู ป็นชาวตำบลเจ่ย์เหลยี งเมอื งเหอตงมชี ่ือรองวา่ หวนิ ฉางเป็นพ่ีน้องร่วมสาบานกับเลา่ ปแี่ ละ เตียวฮุยชำนาญในการใช้งา้ วมคี วามซือ่ สตั ยแ์ ละกตญั ญูต่อผทู้ ี่มีพระคณุ เปน็ คนไวต้ วั ตอ่ คนที่สงู ศักดิ์แตถ่ อ่ ม ตัวกับคนท่ีมีศักด์ติ ่ำกว่ามคี วามชำนาญในการรบกลา้ หาญ เดด็ เด่ยี ว ๒.ด้านวรรณศิลป์ นาฏการท่แี สดงการเคลือ่ นไหว เชน่ “โจโฉจงึ ออกจากพระราชวังกลับมาบา้ นแลว้ ปรกึ ษาเทียหยกวา่ ตังสนิ กบั พวกหา้ คนซึ่ง คดิ ร้ายเรานั้น เราก็ฆา่ เสียแลว้ ” “ฝา่ ยโจโฉยกกองทพั มาใกล้จะถึงเมอื งเสียวพา่ ยพอเกดิ ลมพายุใหญพ่ ัดหนักธงชยั ซึง่ ปกั มาบน เกวียนนน้ั หกั ทบลง” “ขณะที่เล่าป่ีควบมา้ หนไี ปนน้ั ทั้งกลางวันกลางคืนได้ทางประมาณพันเส้น คร้ังถึงเมืองชีจิ๋ว จงึ บอกแก่นายประตู เราจะเข้าไปหาอว้ นถำเจ้าเมืองซึ่งเปน็ บุตรอว้ นเสีย้ ว นายประตกู เ็ อาเนื้อความเขา้ ไป บอกแก่อ้วนถำ” จินตภาพด้านภาพด้านภาพการวางแผนให้เหน็ ภาพการยกทพั ไปตกี ัน การเคลื่อนไหวของม้าทว่ี งิ่ “เล่าปี่จงึ คดิ ว่าเตียวหุยเขา้ ไปปลน้ คา่ ยน้ันดีร้ายจะเสียทีแก่โจโฉพอแลเห็นแฮหัวตุ้นคมุ ทหาร เข้ามาตดั เอาทหารเล่าปี่ไปได้ประมาณหน่ึง” “เลา่ ปจ่ี ึงคิดว่าทหารโจโฉเขา้ ตีเอาเมืองได้แลว้ จงึ ขับม้าพาหทารหนไี ปถึงปากทางเมอื งชจี ิ๋ว แลเมืองแห้ฝอื เหน็ ทหารโจโฉตัง้ สกดั อยู่ท้ังสองทางเป็นอันมาก” จินตภาพด้านเสยี ง การทเ่ี ราอ่านแล้วเราจนิ ตนาการถึงเสยี งได้ เชน่ “ฝ่ายเลา่ ปน่ี ่นั ข่ีม้าคมุ ทหารยกหนนุ เตียวหยุ เข้าไป ครัน้ ได้ยินเสยี งทหารโหร่ อ้ งอ้ืออึงล้อม ค่ายโจโฉเขา้ มา” “แฮหัวตุ้นมไิ ด้เหน็ กวนออู อกมารบ จึงใหท้ หารเลวรอ้ งตอ่ ล้อด่ากวนอเู ป็นข้อเป็นขอ้ หยาบช้า” “พอได้ยินเสยี งประทดั แลว้ แลเห็นเคาทูกับซหิ ลงคมุ ทหารออกรบสกดั ไว้ทัง้ ซา้ ยขวา กวนอูก็ ขบั ม้าเข้ารบพงุ่ เป็นสามารถ ซหิ ลง เคาทูก็รับรองป้องกันอยู่”

๒๒ พรรณนาโวหาร การทีใ่ หผ้ ูอ้ ่านเกิดการร้สู กึ คลอ้ ยตาม น่าสนใจ ให้ผูอ้ า่ นประทับใจ เชน่ “กวนอูเหน็ แสงเพลิงในเมอื งสว่างขึ้นก็ตกใจ คดิ ถึงครอบครัว จึงคมุ ทหารลงมาถึงเชิงเขา ทหารโจโฉรบสกัดไวล้ งมามิได”้ “กวนอูจงึ คิดกลอบุ าย ว่าแก่พี่สะใภ้ทั้งสองหวงั จะใหค้ ลายความทกุ ข์ จึงวา่ ฝนั นนั้ จะสำคญั เอาเป็นแน่มิได้ ดว้ ยพี่ทงั้ สองยังมีน้ำใจคดิ ถงึ เลา่ ปอ่ี ยู่ จึงเผอญิ ใหฝ้ ัน” “เรากับเตยี วหยุ ต่างคนต่างแยกทางกนั ไป แลกวนอูซึง่ อยรู่ กั ษาครอบครัวในเมอื งแหฝ้ อื นั้นก็ ยงั ไม่รเู้ หตุวา่ ดแี ลรา้ ย” อุปมาโวหาร การใช้โวหารเปรยี บเทียบ ประกอบขอ้ ความ เช่น “กวนอูตอบเตียวเลี้ยววา่ ซ่งึ เราจะเขา้ ดว้ ยผู้ใดนอกจากเลา่ ปีน่ ัน้ อยา่ สงสยั เลย ตัวเรากม็ ิได้รกั ชีวติ อันความตายอุปมาเหมือนการนอนหลบั ” “กวนอไู ดฟ้ งั ดงั นั้นก็มคี วามยินดีจงึ ว่า แม้ข้าพเจ้ารู้วา่ เล่าปอี่ ยทู่ ใ่ี ด ถึงมาตรว่าเป็นทางกนั ดาร จะต้องขา้ มพระมหาสมุทรแลลุยเพลงิ ก็ดี ขา้ พเจ้าจะไปหาเล่าปใ่ี ห้จงได”้ สำนวนโวหาร คำกล่าวหรอื ถ้อยคำคมคายส้นั ๆ เชน่ “เตยี นห้องจงึ ตอบวา่ คนทงั้ ปวงก็ลอื ชาปรากฏว่าทา่ นเป็นใหญ่อย่ใู นหวั เมอื งฝ่ายเหนอื เหตุ ใดทา่ นมาคดิ ยอ่ ท้อจะมาตีตวั ตายก่อนไข้นั้นไมค่ วร” “กวนอจู งึ วา่ เสือ้ เกา่ นี้ของเลา่ ป่ใี หบ้ ดั นี้เลา่ ปีอ่ ยู่ท่ใี ดไม่แจง้ ขา้ พเจ้าจึงเอาเสือ้ ผนื น้ีใส่ชน้ั นอก หวังจะดูต่างหน้าเล่าปค่ี รน้ั จะเอาเส้ือใหม่นน้ั ใส่ชั้นนอกคนท้ังปวงจะครหานนิ ทาได้วา่ ไดใ้ หม่แล้วลืมเกา่ ”

๒๓ สาธกโวหาร โวหารท่มี ุง่ ใหค้ วามชัดเจนโดยการยกตัวอย่างเพ่ืออธิบายใหแ้ จ่มแจ้งหรือสนบั สนุนความคดิ เหน็ ที่ เสนอใหห้ นักแน่น น่าเชื่อถอื เช่น “เตียนห้องบอกกบั อว้ นเสี้ยววา่ บัดนีโ้ จโฉยกทัพไปเมอื งชีจิ๋ว เมืองฮูโต๋น้นั หามผี ใู้ ดอยรู่ ักษา ไม่ เลา่ ป่กี ใ็ หห้ นงั สือมาขอกองทัพทา่ นไปชว่ ย ถ้าท่านยกกองทพั ไปโจมตีเมืองฮูโต๋ครั้งนจ้ี ะเหน็ ไดโ้ ดยง่าย” “เตยี วเลย้ี วบอกกบั กวนอูว่า เลา่ ป่ีมอบครอบครัวให้ท่านรกั ษาถ้าท่านตายเสีย ภรรยาเลา่ ป่ที ั้ง สองจะพง่ึ ผูใ้ ดเลา่ ” การสรรคำ การเลอื กคำให้เหมาะแกเ่ นือ้ เร่ืองและฐานะของบุลคลในเรอ่ื ง เช่น “ครน้ั เวลาเช้ากวนอูไปเข้าเฝ้า พระเจา้ เหี้ยนเตท้ อดพระเนตรเห็นกวนอูใส่ถงุ หนวดดังนัน้ จึง ตรัสถามว่า ถุงใส่ส่งิ ใดแขวนอยทู่ ่คี อนั้น กวนอูจงึ ทูลว่า ถงุ น้มี หาอุปราชให้ขา้ พเจ้าสำหรับใสห่ นวดไว้ แลว้ กวนอูก็ถอดถวายให้ทอดพระเนตร พระเจา้ เหี้ยนเตเ้ ห็นหนวดกวนอูยาวถึงอกเส้นละเอียดงามเสมอกนั ” “ครน้ั อยู่มาวันหนงึ่ โจโฉจงึ พากวนอูไปเขา้ เฝ้าพระเจา้ เหี้ยนเต้แลว้ ทลู ว่า กวนอูคนนีม้ ฝี มี ือ พอจะเป็นทหารได้ พระเจ้าเห้ียนเตก้ ม็ คี วามยนิ ดีจงึ ตัง้ กวนอเู ป็นนายทหาร โจโฉกบั กวนอูกล็ ากลบั มาบา้ น” การใชค้ ำท่ีเหมาะสมกบั ลักษณะของคำประพนั ธ์ เชน่ “ฝา่ ยหทารของเลา่ ป่ที ่เี ขา้ ไปหากวนอนู ้ันพอเข้าเมืองกช็ วนกนั เปิดประตูหวงั จะรับโจโฉม้าใช้ เห็นกเ็ อาเนื้อความไปบอกกับโจโฉ โจโฉมีความยนิ ดกี ็คุมทหารเขา้ เมืองแหฝ้ อื แลว้ ให้เอาเพลงิ เผาเมืองหวัง จะทำใหก้ วนอูเสียนำ้ ใจ” มีการใชค้ ำราชาศพั ท์กบั พระมหากษตั รยิ ์ เชน่ ทอดพระเนตร เข้าเฝา้ เสด็จ ตรสั พิโรธวาทัง การกลา่ วขอ้ ความแสดงอารมณไ์ ม่พอใจ เช่น “เตียนห้องได้ยินอ้วนเสยี้ วว่าดังนัน้ ก็โกรธจงึ วา่ เสียดายครง้ั นี้ไดท้ ีอยแู่ ล้ว ควรหรือมาคดิ เป็น หว่ งด้วยลกู เล็กเดก็ น้อย เตียนห้องทอดใจใหญ่เดินกระทืบเทา้ ออกไป”

๒๔ “ทหารเลวร้องตอ่ ล้อดา่ กวนอูเป็นข้อหยาบช้า กวนอไู ด้ยนิ ดงั นน้ั ก็โกรธ จงึ คมุ ทหารสามพัน เปิดประตูเมอื งออกมารบแฮหวั ตุ้นไดส้ บิ เพลง” ลลี า ทา่ ทาง, ท่าทางอนั งาม, การเยอื้ งกราย “พอพบเตียวเลี้ยว เคาทู อิก๋มิ ซหิ ลง งกั จ้ิน แฮหัวตุน้ แฮหัวเอี๋ยน คุมหทารตีระนาบลอ้ มเขา้ มาทงั้ แปดทศิ ได้รบพงุ่ ฆา่ ฟนั กนั เป็นสามารถ แลทหารซง่ึ เตียวหยุ คุมมานัน้ เปน็ ทหารเดมิ ของโจโฉกแ็ ตกเขา้ หา นายทหารกนั ท้งั แปดกองน้ันยังเหลือทหารซ่งึ สนทิ อยู่ประมาณส่ีสิบเศษ เตียวหยุ เข้ารบพงุ่ ปอ้ งกนั เป็น สามารถ” “เล่าปพี่ าหทารหนีจะไปทางเมอื งชิจิ๋ว พอพบลิเตยี นคมุ ทหารสกัดทางอยู่ เลา่ ป่ีตกใจมิได้คิดอา่ น สรู้ บประการใด จึงทง้ิ ทหารสามสบิ เศษเสีย ขบั ม้าหนเี อาตัวรอด ลิเตยี นนั้นจบั เอาทหารเลา่ ป่ไี วไ้ ด้ส้ิน” รสวรรณคดสี นั สกฤต เปน็ บทท่แี สดงความชื่นชมเป็นรสที่เกิดจากการรบั ร้คู วามมงุ่ มัน่ ในการแสดงความกล้าหาญอันเป็น คณุ ลักษณ์ของคนชัน้ สูง เช่น “กวนอูว่าไม่แจ้งแล้วคำนับพสี่ ะใภ้ลากลับมา โจโฉรู้กติ ตศิ พั ท์วา่ กวนอปู ฏิบัตพิ ส่ี ะใภ้โดสุจริต ดงั นั้นก็สรรเสริญกวนอูว่ามีความซ่อื สตั ยห์ าผู้เสมอมิได”้ “โจโฉจงึ ตอบว่า อันกวนอนู ้นั มีฝีมือกลา้ หาญชำนาญในการสงคราม เราจะใคร่ได้ตวั มาเล้ยี ง เปน็ ทหาร เราจะแตง่ คนให้ไปเกลย้ี กล่อมกวนอูจงึ จะได”้

๒๕ ๓.ด้านสงั คม ผู้ประพนั ธ์จนี แตง่ ขึ้นเพอื่ ใชเ้ ป็นตำราทจ่ี ะศึกษากลอุบายทางการเมืองและทำสงคราม คอื การทำ สงครามไม่ใชว่ า่ จะตอ้ งใช้กำลังทหารอย่างเดยี ว เช่น “เทียหยกว่า ม้าเทง้ ไปอย่ใู นเมืองเสเหลยี งนนั้ มีทหารเป็นอันมาก ถ้าทา่ นจะยกกองทพั ไปตเี อา บดั น้ีเมืองเราก็เป็นกงั วลอยู่ ขอให้ทา่ นเรง่ แตง่ ผูม้ ีสติปัญญาไปเกลี้ยกลอ่ มหาตัวม้าเท้งกลบั เข้ามา อย่าใหม้ ้า เท้งรู้ว่าท่านจับตงั สินกบั พวกเพอ่ื นฆ่าเสีย ข้าพเจ้าเห็นวา่ ม้าเท้งไม่แจง้ เนือ้ ความทั้งนกี้ ็จะเข้ามา จงึ จับฆา่ เสีย กจ็ ะไดโ้ ดยงา่ ย” “เทยี หยกจงึ วา่ ท่านจบั ทหารเล่าปี่ไวไ้ ด้เป็นอนั มากจงบำเหนจ็ รางวัลให้ถึงขนาดแล้วส่ังให้ทำ ตามคำเรา จงึ ปลอ่ ยเขา้ ไปในเมืองให้บอกวา่ หนีกลบั มาได้ ถ้าเราจะทำการใดให้เปน็ ไส้ศกึ อยูใ่ นเมอื งแลว้ แตง่ ใหท้ หารไปรบลอ่ ถา้ กวนอไู ลอ่ อกมานอกเมืองแล้วจึงใหท้ หารทซ่ี มุ่ อย่ทู ั้งสองข้างล้อมไว”้ บุคลกิ ภาพของผู้นำ คือ เปน็ บุคคลทเี่ ดด็ เด่ียว เชอ่ื มน่ั ในตวั เอง กลา้ ตดั สินใจ เช่น “กุยแกจึงว่า อันความคดิ อ้วนเสย้ี วนั้นถา้ จะทำการสง่ิ ใดกร็ วดเร็วจะใช้ผู้ใดอ้วนเสยี้ วมักคิด สงสยั มิวางใจ ประการหนึ่งทหารท้ังปวงก็แกง่ แยง่ กนั ถงึ จะยกมาตเี มืองฮูโต๋กเ็ ห็นจะไม่สมความคดิ อนั เล่าปี่ นน้ั ก็พงึ่ ได้กลับไปอยเู่ มอื งชีจิ๋วแลว้ ทหารของเรากต็ ิดไปด้วย ซึ่งจะคดิ การศึกไปนัน้ เห็นทหารท้ังปวงยังไม่ พรอ้ มเป็นใจเดยี วกนั ครั้นจะนิ่งไวท้ หารกจ็ ะเปน็ ใจประนอมกันเขา้ ขอเรง่ ยกกองทัพไปตเี มอื งชีจวิ๋ เสยี กอ่ น โจโฉก็บอกวา่ เราถามนี้แกล้งดคู วามคดิ ของท่าน ท่านวา่ มาเหมอื นน้ำใจเราคดิ แล้วกเ็ กณฑ์ทหารได้ ประมาณยสี่ ิบหมนื่ ยกออกจากเมอื งฮูโต๋” คา่ นิยมเร่ืองความซอื่ สัตย์ ความจงรักภกั ดตี ่อพระมหากษัตรยิ แ์ ลความกตัญญูรคู้ ณุ เชน่ “กวนอจู ึงว่าเราได้สาบานกับเลา่ ป่ีและเตยี วหยุ ว่าจะชว่ ยกนั ทำนุบำรุงพระเจ้าเหย้ี นเตแ้ ละ อาณาประชาราษฏรใ์ หอ้ ยเู่ ย็นเป็นสุขซง่ึ เราจะสมคั รเข้าด้วยน้นั เราจะขอเป็นข้ารับใชพ้ ระเจ้าเห้ยี นเต”้ “กวนอูจงึ วา่ ตัวเราถอื ความสัตย์มั่นคงอยวู่ ่า ถึงตัวตายก็มิได้เขา้ กบั ผู้ใด” “กวนอจู ึงตอบว่า ตัวเราน้ันเกิดมาเป็นชายรักษาสตั ย์มิใหเ้ สยี วาจา ถงึ มาตรวา่ เล่าป่ีน้นั จะถึงแก่ ความตายเราก็จะตายตามไปตามความท่ีได้สาบานไว”้

๒๖ “อเิ ยียงคำนับรับเอาเส้ือมา จงึ ถอดกระบี่ออกฟันเส้ือสามที แล้ววา่ แก่เซียงจูว่าขา้ พเจ้าได้แทน คณุ คิเปก๊ แลว้ อิเยียงกเ็ อากระบเี่ ชอื ดคอตาย” พลังของความสามัคคีช่วยใหบ้ า้ นเมอื งอยู่รอดปลอดภัยจากข้าศกึ ศตั รูหากขาดซึ่งความสามคั คยี อ่ ม เสยี ทีแกข่ ้าศึกโดยง่าย เช่น การที่อ้วนเสีย้ วไมส่ ง่ ทหารไปชว่ ยเลา่ ปน่ี นั้ เป็นเหตุที่ทำใหเ้ ล่าป่ีพา่ ยแพ้ ความเช่อื ในเรื่องโชคลาง เช่น “เกิดลมพายใุ หญ่พัดหนักธงชยั ซึง่ ปักมาบนเกวยี นหกั ทบลงโจโฉเห็นวปิ รติ ดงั นนั้ กใ็ ห้หยดุ ทหารตั้งค่ายม่นั ไวแ้ ล้วถามทีป่ รึกษาวา่ ซึ่งลมพายุพัดมาถกู ธงชัยเราหกั ลงท้งั น้ีจะเห็นดแี ลร้ายประการใดซุน ฮกจึงว่าซงึ่ เกดิ พายใุ หญ่พดั ธงชัยหักทบลงมานัน้ เปน็ ลมตะวันออก เวลาคำ่ วนั นี้ดีร้ายเล่าป่จี ะยกออกมาปลน้ ค่ายเราเป็นม่นั คง” ความเชอื่ เร่อื งความฝนั เชน่ “นางกำฮูหยนิ จึงว่าคืนน้ีพีฝ่ ันเห็นเลา่ ปีต่ กหลุมลงครัน้ ต่ืนมาก็ตกใจแก้ฝันนางบฮิ หู ยินเหน็ พรอ้ มกันว่าเล่าปี่ตายแล้วพ่จี ึงรอ้ งไห”้ ความเชอื่ เรอื่ งบญุ กรรม เชน่ “โจโฉบอกว่าเกิดลมมาท้งั น้หี ากเทพดาสำแดงเหตุใหร้ ู้เรพาะบญุ ของเรา” “นางกำฮหู ยนิ จึงว่าเวลาคืนน้ีโจโฉเข้าในเมืองดีพนี่ เ้ี กรงอยูว่ ่าจะเป็นอันตรายต่างๆ เปน็ เดชะ บญุ ของเรา” ขนบธรรมเนียมประเพณีตา่ งๆของจนี การจัดงานเล้ยี งหรือการให้ของกำนลั เป็นสงิ่ ท่ีชาวจนี ทำกนั ในเกอื บทุกโอกาส เชน่ “อ้วนถำได้ฟังดงั นัน้ กม็ ีความสงสารเป็นอันมาก ก็ใหแ้ ตง่ โตะ๊ เลย้ี ง แลว้ จดั แจงท่ีอยู่ให้เลา่ ปี่ อาศัย” “โจโฉจงึ วา่ ซงึ่ ทา่ นรูข้ ่าวเลา่ ป่แี ลว้ จะไปหากต็ ามเถิด แตใ่ ห้ทา่ นตรกึ ตรองดใู หเ้ ห็นควรก่อน แล้วโจโฉกใ็ ห้กวนอูกินโตะ๊ แล้วว่าพรุ่งนี้เชา้ เราจะยกกลับไปเมืองฮูโต๋”

๒๗ ฐานะรำ่ รวยและความมีอำนาจในยคุ นั้น “โจโฉเชิญกวนอูกนิ โต๊ะจัดแจงใหก้ วนอูนัน่ ที่สงู กว่าขุนนางทั้งปวง แลว้ ให้เครื่องเงนิ เครื่อง ทองแลแพรอย่างดแี ก่กวนอูเปน็ อนั มาก” “ฝา่ ยโจโฉทำนุบำรุงกวนอูมิให้อนาทร สามวันแตง่ โต๊ะไปให้ครั้งหนึ่ง ห้าวนั คร้งั หนงึ่ แล้วจัด หญิงสาวที่รูปงามสิบคนไปอยู่ปฏบิ ัตกิ วนอู” “โจโฉได้ฟงั ดังนั้นจงึ ใหท้ หารไปเอาม้าเซ็กเธาวม์ าแลว้ ถามกวนอูว่าม้าตัวนเ้ี ปน็ ของผู้ใดท่าน ร้จู ักหรือไม่ กวนอจู งึ ว่ามา้ ตวั นี้ของลโิ ป้ขา้ พเจ้ารู้จักอยู่ โจโฉก็จัดแจงเคร่อื งม้าพร้อมแลว้ กใ็ ห้กวนอู” การคมนาคม การเดินทางในยคุ น้นั เดินทาง ทางบกโดยมีมา้ เป็นพาหนะเปน็ สำคญั เชน่ “กวนอมู คี วามยินดเี พราะโจโฉให้ม้าเซ็กเธาว์แก่ตนเลยคกุ เข่าลงคำนับโจโฉแล้ววา่ ซึ่งมหา อุปราชใหม้ า้ ตวั นแี้ ก่ขา้ พเจา้ นนั้ คณุ หาท่ีสุดมไิ ด้ เพราะมา้ ตวั นมี้ ีกำลงั มาก เดินทางได้วันละหมืน่ เส้น” สามกก๊ ตอนท่เี รียนเปน็ ตอนท่ีเน้นดา้ นคุณธรรมและจริยธรรมของตัวละครถอื เป็นคา่ นิยมทีส่ งั คมยก ยอ่ งเพียงแต่ละสงั คมให้ความสำคญั มากนอ้ ยต่างกันข้อคิดและแนวคดิ ท่ไี ด้จากพฤตกิ รรมของตวั ละครกเ็ ปน็ ลกั ษณะท่ีสังคมยอมรับและยงั คงทันสมยั อยูเ่ สมอ

๒๘ บรรณานุกรม อัมพร พนิ ะสา.//(๒๕๕๑).//หนงั สอื เรียนวชิ าพนื้ ฐานภาษาไทยวรรณคดวี จิ กั ษ์.//พมิ พค์ ร้งั ท่ี ๑๓.//สกสค. กรุงเทพฯ:/สำนักวชิ าการและมาตรฐานการศกึ ษา.