คู่มือเรียงความสิ่งดีๆ To Be Number One

กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข โทรศพั ท 0-2590-8188 โทรสาร 0-2149-5531

Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone 1



ค�ำ นำ� โครงการTO B E N UMBER O NE ใ นทลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สิริวัฒนาพรรณวดี ได้ด�ำเนินงานเพ่ือการรณรงค์ป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพ ติดในกลุ่มเยาวชน โดยมีแนวทางการด�ำเนินงานที่ส�ำคัญ คือ การบูรณาการความ ร่วมมือระหว่างภาคส่วนต่างๆ เพื่อร่วมกันสร้างกระแส “เป็นหน่ึงโดยไม่พึ่งยา เสพติด” และเสริมสร้างภูมิคุ้มกันทางด้านจิตใจในกลุ่มเยาวชน ด้วยวิธีการท่ี ยึดเยาวชนเป็นศูนย์กลาง บนพ้ืนฐานการเข้าถึงสาเหตุปัญหา เข้าใจธรรมชาติ พฤตกิ รรมและความตอ้ งการของเยาวชน รวมทง้ั สรา้ งความเขา้ ใจและยอมรบั ผมู้ ปี ญั หา สารเสพตดิ เพอื่ ใหม้ โี อกาสกลบั มาเปน็ สว่ นหนงึ่ ของสงั คม โดยดำ� เนนิ การอยา่ งตอ่ เนอ่ื ง นบั ต้ังแตเ่ ปิดตวั โครงการในเดือนกรกฎาคม 2545 จนถงึ ปัจจุบันเข้าสูป่ ที ี่ 16 และเพ่ือให้เหล่าสมาชิกจากเครอื ข่ายทัว่ ประเทศ ได้ร่วมภาคภมู ใิ จ กับผลงานและความส�ำเร็จของโครงการ ตลอดจนร่วมรับรู้และเข้าถึงกิจกรรมที่ มีมาอย่างยาวนาน กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข ในฐานะเลขานุการ โครงการ TO BE NUMBER ONE จึงได้รวบรวมผลงานเรียงความส่ิง ดีๆ TO BE NUMBER ONE ท่ชี นะการประกวดในกลมุ่ ประเภทต่างๆ ในโอกาส ครบรอบ 12 ป ี และ 15 ป ี TO BE NUMBER ONE มาจดั พมิ พเ์ ปน็ รปู เลม่ เพอ่ื เผยแพร่ถึงการบอกเล่าประสบการณเ์ ก่ียวกบั โครงการ TO BE NUMBER ONE ในแง่มมุ ตา่ งๆ ทจ่ี ะเป็นประโยชน์ในการดำ� เนนิ งาน และกอ่ ให้เกดิ แรงบนั ดาลใจกบั สมาชิก TO BE NUMBER ONE และเครือขา่ ยผเู้ ก่ียวขอ้ ง ตลอดจนผ้สู นใจอืน่ ๆ กรมสขุ ภาพจิต 2561



สารบัญ หน้า เรยี งความ “สง่ิ ดๆี TO BE NUMBER ONE” ในวาระครบรอบ 12 ปี โครงการ TO BE NUMBER ONE ประเภทมัธยมศึกษา 1 - รางวลั ชนะเลิศ 7 - รางวัลรองชนะเลศิ 15 - รางวลั ชมเชย 15 ประเภทประชาชนท่วั ไป 25 - รางวัลชนะเลศิ 27 - รางวัลรองชนะเลิศ 33 - รางวลั ชมเชย 41 เรียงความ “15 ปี TO BE NUMBER ONE” ในวาระครบรอบ 15 ปี TO BE NUMBER ONE ประเภทมัธยมศึกษาตอนต้น 55 - รางวลั ชนะเลศิ 55 - รางวลั รองชนะเลิศ 59 - รางวัลชมเชย 65 ประเภทมัธยมศึกษาตอนปลาย 71 - รางวัลชนะเลิศ 73 - รางวัลรองชนะเลิศ 77 - รางวลั ชมเชย 83

ประเภทอาชวี ศกึ ษาและอุดมศกึ ษา 89 - รางวลั ชนะเลศิ 91 - รางวัลรองชนะเลศิ 99 - รางวลั ชมเชย 105 113 ประเภทประชาชนทัว่ ไป 115 - รางวัลชนะเลศิ 123 - รางวลั รองชนะเลิศ 133 - รางวลั ชมเชย

เรียงความ “สง่ิ ดีๆ TO BE NUMBER ONE” ในวาระครบรอบ 12 ปี TO BE NUMBER ONE ประเภทมธั ยมศึกษา - รางวัลชนะเลิศ นายสิทธิศักด ิ์ บุญมา โรงเรยี นประชาราชวทิ ยา จังหวดั ล�ำปาง - รางวลั รองชนะเลศิ นางสาวจรี ะภา ดีรกั ษา โรงเรยี นธรี กานท์บา้ นโฮ่ง จังหวัดล�ำพนู - รางวลั ชมเชย นางสาวนภิ าพร อาแวตาโละ โรงเรียนนราสกิ ขาลยั จังหวดั นราธิวาส และนายอนิ ทัช เกตสุ งิ ห์ โรงเรียนพษิ ณโุ ลกพิทยาคม จงั หวัดพิษณุโลก ประเภทประชาชนทว่ั ไป - รางวัลชนะเลศิ นายรัตนะ ธนวัชรสนั ติ ประธานชมรม TO BE NUMBER ONE ชมุ ชนหนองแก จังหวัดหนองบัวลำ� ภู ปจั จุบนั ศกึ ษาท่มี หาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธ ุ์ จังหวดั กาฬสนิ ธ์ุ - รางวัลรองชนะเลศิ นายปรวิ รรต แสงสวา่ ง มหาวทิ ยาลยั เจา้ พระยา จงั หวดั นครสวรรค์ - รางวลั ชมเชย นายสทิ ธนิ ี ศรสี งคราม คณุ ครโู รงเรยี นควนกาหลงวทิ ยาคม จงั หวดั สตลู และนายชนาธิป บาททอง ประธานชมรม TO BE NUMBER ONE ชมุ ชนแคนนอ้ ย จังหวดั ยโสธร



เรียงความ “ส่งิ ดๆี TO BE NUMBER ONE” ในวาระครบรอบ 12 ปี TO BE NUMBER ONE ประเภทมธั ยมศึกษา



รางวัลชนะเลศิ ประเภทมธั ยมศกึ ษา สิ่งดๆี TO BE NUMBER ONE เมอื่ ประมาณตน้ ปที แ่ี ลว้ ผมตอ้ งใชส้ มองในสว่ นของการตดั สนิ ใจอยา่ ง หนกั เมอ่ื คณุ ครเู รยี กผมเขา้ ไปพบแลว้ ใหผ้ มเลอื กอยสู่ องอยา่ งระหวา่ งการเปน็ หวั หนา้ กิจกรรม TO BE NUMBER ONE กับการลงสมัครรับเลือกเป็นประธานนักเรียน ตอนนนั้ ผมรสู้ กึ หนกั ใจมาก อดึ อดั เหมอื นตอ้ งเลอื กตดั ระหวา่ งสายเอกบั สายบี ในการกู้ ระเบดิ ท่แี ขวนอย่บู นคอของตนเอง...แตใ่ นทส่ี ดุ ผมก็เลอื กทจี่ ะเปน็ อยา่ งแรก ผมผูกขาดต�ำแหน่งน้ันอยู่ถึงสองปีเต็มๆ จนรู้สึกเหมือนกับว่า ผมจะต้องขาดอะไรไปสักอย่างหนึ่งแน่ เมื่อผมถึงคราวต้องสละต�ำแหน่งอัน ทรงเสน่ห์น้ีไปพร้อมๆ กับเวลาเรียนที่เหลืออีกไม่ถึงครึ่งเดือนของเด็ก มอ.หก เพราะตลอดเวลาสองปนี น้ั โครงการ TO BE NUMBER ONE ไดส้ อนใหผ้ มไดเ้ รยี นรู้ ท�ำความรู้จักกับหลายส่ิงหลายอย่างทั้งรอยย้ิมแห่งมิตรภาพและคราบ น้�ำตาแบบฝึกทักษะการแก้ปัญหารวมไปจนถึงนานาประสบการณ์ที่ดี แน่นอน ว่าสงิ่ เหล่านย้ี อ่ มไม่มวี างขายตามร้านสะดวกซื้อหรอื หา้ งสรรพสนิ ค้าท่วั ไป      หัวหน้ากิจกรรม TO BE NUMBER ONE เป็นต�ำแหน่งที่ผมได้ รับฉันทานุมัติจากท้ังเพ่ือนๆ และคณะครูท้ังโรงเรียนด้วยคะแนนที่เป็นเอกฉันท ์ ในขณะทเ่ี พอื่ นรว่ มหอ้ งของผมอกี คนหนง่ึ ทล่ี งสมคั รรบั เลอื กตง้ั เปน็ ประธาน นกั เรยี น เอาชนะคู่แข่งอีกสองพรรคท่ีเหลือด้วยคะแนนที่ตามกันมาติดๆ ชนิดท่ีเรียกได้ว่า ใจหายใจควำ่� ในฐานะเพอื่ นทคี่ ่อนข้างสนิทกบั ประธานนักเรียนคนใหม่ ผมได้รบั การ ทาบทามให้ไปเป็นส่วนหนึ่งในคณะท�ำงานของคณะกรรมการนักเรียนชุดใหม่มีหรือ ทผ่ี มจะปฏเิ สธแบบนกี้ เ็ขา้ ลอ็ กพอดีเพราะยอ่ มไมใ่ ชเ่รอื่ งยากอกี ตอ่ ไปทผี่ มจะผลกั ดนั ใหก้ จิ กรรม TO BE NUMBER ONE กลายมาเปน็ โครงการระดับบกิ๊ ของโรงเรียน Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone 1

โรงเรยี นของผมเปน็ โรงเรยี นระดบั มธั ยมศกึ ษาขนาดเลก็ ประจำ� ตำ� บล แน่นอนว่า เด็กนักเรียนเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ของโรงเรียนย่อมเป็นเด็กในเขตพ้ืนท่ี จะมบี า้ งบางสว่ นทอี่ าจโยกยา้ ยตามผปู้ กครองทยี่ า้ ยมารบั ราชการหรอื ยา้ ยมาตามหนา้ ท่ี การงานอนื่ ที่มลี กั ษณะใกลเ้ คียงกัน แต่ทีแ่ น่ๆ กค็ อื โรงเรยี นของผมเปดิ รบั นักเรียน ทกุ ระดับมันสมอง ไม่ไดค้ ัดเลือกไว้เฉพาะแต่ระดับมนั สมองดีเลิศอยา่ งทโ่ี รงเรียนใน ตัวเมืองหลายแห่ง ปฏิบัติการจึงดูเหมือนจะกลายเป็นเรื่องท่ีคุ้นชินกันไปเสียแล้วใน หมคู่ รบู าอาจารยว์ า่ สอนเดก็ นกั เรยี นบา้ นนอก สอนไปกเ็ ทา่ นนั้ พาไปแขง่ ขนั อะไรกบั เขากไ็ มไ่ ดเ้ รอ่ื งหรอก ผมเคยไดย้ นิ คณุ ครบู างทา่ นคยุ กนั แลว้ กอ็ ดไมไ่ ดท้ จี่ ะรสู้ กึ ทอ้ ใจ จนกระทัง่ ผมมีโอกาสไดพ้ ูดคยุ กับครทู ่านหนงึ่ คุณครทู า่ นนัน้ เป็นอาจารย์ท่ปี รกึ ษา กิจกรรม TO BE NUMBER ONE ของผมเอง ทา่ นบอกกับผมว่า มนษุ ยพ์ งึ ระลึกไว้ อยเู่ สมอว่า เราเกดิ มาเพ่อื แขง่ ขันกบั อกุศลภายในจิตใจของตนเอง เพือ่ ป้องกันไมใ่ ห้ ตัวเราคิดแต่จะเอาตนเองไปแข่งนี่แข่งน่ันกับคนอ่ืนเขา บุคคลใดก็ตามท่ีคิดเช่นน้ัน กร็ ังแต่จะเหนอ่ื ยเปลา่ คงไม่มีใครทจี่ ะเอาชนะคนทั่วโลกได้อยู่ทุกวว่ี ัน เลกิ เอาชนะ คนอน่ื แลว้ หนั กลบั มาทำ� ในสง่ิ อนั เปน็ ประโยชนท์ ต่ี นเองถนดั ใหเ้ ปย่ี มประสทิ ธภิ าพไม่ ดกี วา่ หรอื วันนั้นผมจ�ำได้ว่าผมขอรอ้ งใหค้ ุณครสู อนใหผ้ มฟังอีกรอบ เพอื่ ท่ผี มจะได้ ขอจดลงในสมดุ บนั ทึกไดท้ ัน ผมยงั จ�ำไดว้ ่าคุณครูของผมแอบยิ้มนอ้ ยๆ แต่ทา่ นก็ไม่ ไดใ้ จดำ� พอทจ่ี ะปฏเิ สธการรอ้ งขอของผม ประโยคอนั ศกั ดสิ์ ทิ ธนิ์ น้ั ของคณุ ครทู �ำใหผ้ ม ไดค้ ดิ ในวนั รงุ่ ขนึ้ ผมรบี เอาความคดิ ของผมไปเสนอคณุ ครถู งึ รปู แบบกจิ กรรมยอ่ ยทจี่ ะ สนบั สนนุ ใหน้ อ้ งๆ และเพ่อื นๆ ไดร้ ่วมกนั ปฏบิ ัตใิ นโครงการ TO BE NUMBER ONE ของโรงเรียนของเรา โดยผมได้แบ่งเพื่อนๆ ท่ีถนัดในกิจกรรมต่างๆ อันหลากหลาย ช่วยกันเปิดชมรมให้น้องๆ ได้สมัครเป็นสมาชิกตามใจชอบ เพื่อนสนิทของผมสอง คนเปิดชมรมฟุตบอลกับคอมพิวเตอร์ เพ่ือนที่ได้รับเลือกเป็นประธานนักเรียนเปิด ชมรมนกั วทิ ยาศาสตรร์ นุ่ จว๋ิ เพอื่ นผหู้ ญงิ บางคนเปดิ ชมรมวอลเลยบ์ อล บา้ งกเ็ ปดิ ชมรม ดูนกเพราะโรงเรียนของเราจับได้ว่ามีความไกลปืนเท่ียงอยู่อย่างเต็มเปี่ยม สภาพ ภูมิประเทศและสิ่งแวดล้อมเลือกให้อย่างเต็มที่กับกิจกรรมท่ีเธอ เพื่อนสาวอีก คนหนงึ่ ของผม ท่ีผมมอบหมายใหเ้ ธอเป็นรองหัวหน้ากิจกรรม TO BE NUMBER ONE เปดิ ชมรมนักรอ้ งเสยี งทองตามความชอบและความสามารถเฉพาะของเธอเอง 2 Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ีๆone

ส่วนหวั หน้ากิจกรรม TO BE NUMBER ONE อยา่ งผม เปิดชมรมนกั เขียนรนุ่ เยาว์ ตามความใฝ่ฝันลึกๆ ของผมเองที่อยากจะเป็นกวียอดฝีมืออย่างสุนทรภู่ให้คนเค้า ลอื นามบา้ ง กจิ กรรมของพวกเราไปไดส้ วยชนดิ ทเ่ี รยี กไดว้ า่ สามารถสง่ เขา้ ประกวด นางงามไดเ้ ลยทเี ดยี ว เพราะนอ้ งๆ ใหค้ วามสนใจในแตล่ ะกจิ กรรมเปน็ อยา่ งดี อาจเปน็ เพราะว่าพวกเราเปดิ โอกาสให้พวกเขาได้เลือกทำ� ในสง่ิ ท่ีเขาถนัดและมีใจรัก คุณครู ภาษาไทยซ่ึงเป็นคนท่ีค่อนข้างโรแมนติก เคยพูดที่หน้าช้ันเรียนในช่ัวโมงหน่ึง ขณะทที่ า่ นก�ำลงั สอนเรอ่ื ง “มทั นะพาธา” ว่า ความรักจะท�ำใหม้ นุษย์รู้จักการทมุ่ เท ซ่ึงผมเห็นว่ามันสอดคล้องกันเป็นอย่างดีทีเดียวกับหลักอิทธิบาท 4 อันประกอบ ไปดว้ ยฉนั ทะ วริ ยิ ะ จติ ตะ วมิ งั สา ทค่ี ณุ ครวู ชิ าพระพทุ ธศาสนาเคยสอนเอาไว ้ ไมม่ ใี คร คดิ วา่ นกั เรยี นทเ่ี กรดเฉลย่ี ไมเ่ ปน็ โลไ้ มเ่ ปน็ พายในหอ้ งเรยี นทเี่ ลอื กเขา้ ชมรมคอมพวิ เตอร์ จะไดไ้ ปแขง่ ขนั การสรา้ งชอื่ Animation ไดถ้ งึ ระดบั เหรยี ญทองแดง ในการแขง่ ขนั ระดบั จังหวดั ไมม่ ีใครคดิ วา่ นกั เรยี นหลังหอ้ งทชี่ อบปัน้ เศษกระดาษเปน็ รปู กลมๆ เตะเลน่ กนั เสยี งดงั ในหอ้ งเวลาทคี่ ณุ ครไู ปเขา้ หอ้ งนำ้� จะกลายมาเปน็ แขง้ ทองประจำ� ตำ� บล แลว้ ใครจะคดิ วา่ รองหวั หน้ากิจกรรม TO BE NUMBER ONE เพ่อื นสาวของผมจะได้ขน้ึ ไปรอ้ งเพลงบนเวทคี อนเสริ ต์ รว่ มกบั ทลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นา พรรณวดี องคป์ ระธานโครง TO BE NUMBER ONE เพราะตอนทผี่ มยุให้เพื่อนเขยี น ใบสมคั รเขา้ ประกวดโครงการเยาวชนตน้ แบบเกง่ และดี TO BE NUMBER ONE IDOL นน้ั ผมจำ� ไดว้ ่าเธออิดออดเอาการอยู่เหมอื นกัน ยังจ�ำได้ดเี ลยว่า แทบจะต้องจับมือ เธอเซ็นใบสมัคร และแทบจะต้องลากเอาเธอขน้ึ รถไปประกวดด้วยซ�้ำ วนั นนั้ เราตอ้ ง ตน่ื กันตั้งแตเ่ ชา้ ตรู่ทั้งกองเชยี ร์และนกั ร้อง เธอลุกขน้ึ มาท�ำผมเองต้ังแต่ตีห้าครึ่ง เรา ออกเดนิ ทางกนั 6 โมงครงึ่ ดว้ ยรถโรงเรยี นทน่ี กั เรยี นตอ้ งสา่ ยหนา้ กนั แทบทกุ คนเมอื่ มีเหตุจ�ำเป็นต้องใช้บริการ สนามประกวดอยู่ในตัวเมืองอยู่ห่างจากโรงเรียนของเรา เกอื บ 100 กโิ ลเมตร แมบ้ อกใครเขากท็ ำ� ตาโตเปน็ เครอ่ื งหมายคำ� ถามแตผ่ มสาบานได้ วา่ เปน็ เขตพนื้ ทจี่ งั หวดั เดยี วกนั จรงิ ๆ วนั นน้ั เพอื่ นของผมโชวล์ กู คอเปน็ เพลงเพอ่ื ชวี ติ ท่ี มเี นอื้ หาเกย่ี วกบั ปรชั ญาเศรษฐกจิ พอเพยี งในพระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั และไดร้ บั Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ีๆone 3

คดั เลอื กเปน็ หนงึ่ ในแปดคนสดุ ทา้ ยทไี่ ดไ้ ปแขง่ ขนั ระดบั ภาคเหนอื ซง่ึ กแ็ นน่ อนถงึ แมว้ า่ พวกเราจะมเี วลาเตรียมตัวกนั ไม่ถึงเดอื นในการแขง่ ขนั ระดับภาค แต่เพ่ือนสาวเสยี ง ดขี องผมก็สามารถเบยี ดเสยี ด อกี เกอื บสองรอ้ ยแกว้ เสยี งเพอื่ ไปชงิ ชยั ในระดบั ประเทศ ได ้ ตอนนน้ั กจิ กรรม TO BE NUMBER ONE ของพวกเราเน้อื หอมมาก ผ้หู ลกั ผู้ใหญ่ ถามไถก่ นั ให้คว่กั ทางโรงเรยี นและสาธารณสขุ จงั หวดั ใหท้ ุนสนับสนุนเรามาจำ� นวน หน่ึง ในการเตรียมตัวไปแข่งระดับประเทศ ก็แน่นอนอยู่แล้วตอนน้ีเราไม่ได้เป็นแค่ ตวั แทนของจงั หวดั เทา่ นั้น แตพ่ วกเราไดเ้ ป็นถึงตวั แทนระดบั ภาคเหนือเชยี วนะ ผมจำ� รองหวั หนา้ กจิ กรรม TO BE NUMBER ONE เสยี งดขี องผมแทบ ไมไ่ ด ้ ในวนั ทเี่ ธอปรากฏตวั บนเวทคี อนเสริ ต์ ทเ่ี จเจมอลล์ กรงุ เทพมหานคร เธอบอกกบั ผมวา่ นเี่ ปน็ เวทที ย่ี ง่ิ ใหญท่ สี่ ดุ สำ� หรบั นกั รอ้ งบา้ นนอกอยา่ งเธอ ใหญท่ งั้ ในระดบั ของขนาด เวทแี ละจำ� นวนคนดู และยง่ิ ใหญท่ เี่ ธอไดม้ โี อกาสขนึ้ เวทรี อ้ งเพลงรว่ มกบั ทลู กระหมอ่ มหญงิ อุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ผู้ซ่ึงทรงเป็นองค์ประธานโครงการ TO BE NUMBER ONE ซ่ึงถึงแม้ว่าวันน้ันโชคจะไม่ได้หยิบยื่นรางวัลระดับประเทศ ใหเ้ รา แตอ่ ยา่ งนอ้ ยเทพเจา้ แหง่ คตี การกไ็ ดร้ บั เอาเพอ่ื นสาวเสยี งดขี องผมเปน็ ศษิ ยเ์ อก แล้วโดยสมบรู ณ์      การพลาดจากรางวลั ในครงั้ นนั้ ไมไ่ ดท้ ำ� ใหพ้ วกเราหมดกำ� ลงั ใจในการ ท�ำกิจกรรมที่พวกเรารักต่อไป กิจกรรมในโครงการ TO BE NUMBER ONE ของ พวกเรายงั ดำ� เนนิ ตอ่ ไปอยา่ งตอ่ เนอ่ื งและสมำ�่ เสมอ ผมและเพอ่ื นคณะกรรมการดำ� เนนิ การ ก็พยายามปรับเปล่ียนรูปแบบกิจกรรมเพื่อลงสู่ชุมชนมากขึ้น เรามีโครงการช่วย ชาวบา้ นทำ� ปยุ๋ หมกั ชวี ภาพสำ� หรบั ใชใ้ นการเกษตร มโี ครงการธนาคารขยะรไี ซเคลิ ขยาย ไปตามแต่ละหมู่บ้านผ่านทางนกั เรียนแกนนำ� ของหมบู่ า้ นนั้นไปจนถงึ โครงการถวาย ความจงรกั ภักดตี ่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษตั ริย ์ เนอื่ งในโอกาสวัน สำ� คญั ตา่ งๆ เพ่ือนสาวเสยี งดขี องผมยงั ไดร้ บั รางวลั อยา่ งสมำ่� เสมอ จากการประกวด ร้องเพลงที่ไม่ไกลเกินระดับจังหวัด ชมรมดูนกของเพ่ือนผมก็ได้รับความสนใจจาก รุ่นน้องมากข้ึน จนทางโรงเรียนต้องเตรียมงบประมาณบางส่วนมาซื้อกล้องส่องนก ใหก้ ับทางชมรม สำ� หรบั ชมรมนกั เขียนรุ่นเยาว์ของผมก็ไม่น้อยหนา้ น้องๆ ในชมรม ของผมหลายคนก็เร่ิมมีผลงานเป็นท่ียอมรับ บางคนก็ได้รับรางวัลระดับประเทศ 4 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ีๆone

เป็นเครอ่ื งการนั ตี มนี อ้ งผชู้ ายอยู่คนหน่ึงทีไ่ ด้ไปทัศนศึกษาและน�ำเสนอผลงานเรยี ง ความของเขาถึงฮ่องกงต้ังสี่ห้าวันโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ เลย จนครูหลายท่านใน โรงเรียนแอบบ่นอิจฉาไม่ได้ ส�ำหรับผมในฐานะหัวหน้าชมรมนักเขียนรุ่นเยาว์และ หัวหน้ากจิ กรรม TO BE NUMBER ONE ของโรงเรยี น รางวัลทผ่ี มภูมิใจท่ีสุดเห็นจะ เป็นรางวัลบทร้อยกรองส่งเสริมพระพุทธศาสนาเน่ืองในสัปดาห์วันวิสาขบูชา วนั สำ� คญั ของโลกประจ�ำปี 2556 ทผี่ ่านมา เพราะถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้รางวลั ชนะเลิศ แตก่ ารไดเ้ ขา้ รบั พระราชทานโลร่ างวลั รองชนะเลศิ อนั ดบั สองจากพระหตั ถข์ องสมเดจ็ พระเทพรตั นราชสดุ าฯ สยามบรมราชกมุ ารี กเ็ หนอื ยงิ่ กวา่ รางวลั ใดๆ แลว้ สำ� หรบั เดก็ บ้านนอกอย่างผม หากจะมีรุ่นน้องหรือเพื่อนสักคนหน่ึงเข้ามาถามผมว่า ในฐานะ หวั หนา้ กจิ กรรม TO BE NUMBER ONE ผมรสู้ กึ เหนอื่ ยบา้ งไหมทต่ี อ้ งมาคดิ โครงการ ยิบย่อยอะไรมากมายขนาดนี้เพื่อใครก็ไม่รู้ท้ังๆ ที่ต�ำแหน่งหัวหน้ากิจกรรม TO BE NUMBER ONE ทผี่ มรบั ผิดชอบอยนู่ ้กี ็เป็นเพียงต�ำแหน่งเล็กๆ ในโรงเรยี นท่ีนักเรยี น ผัดเปล่ียนกันขึ้นมาเป็น ไม่มีเงินเดือนเงินดาวน์อะไรตอบแทน ผมก็ต้องขอตอบ อยา่ งเตม็ ปากเต็มคำ� เลยว่า ไมเ่ หนอ่ื ย ความเหน็ดเหนือ่ ยของผมยอ่ มกลายเป็นเพยี ง หยาดละอองน�้ำเล็กๆ ไปทันที และจะน�ำไปเทียบไม่ได้เลยกับสายธารแห่งอุตสาหะ ในทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ท่ีทรงอุทิศเวลาและ พระวรกายทุ่มเททรงงาน TO BE NUMBER ONE ดว้ ยพระองค์เอง ด้วยความวริ ยิ ะ อตุ สาหะมาอยา่ งตอ่ เน่ืองยาวนานจนจะครบ 1 รอบ เขา้ สปู่ ีท่ี 12 แล้ว ในปี 2557 นี้ นายสิทธศิ ักด ์ิ บุญมา ชนั้ มัธยมศึกษาปที ี ่ 6 หัวหนา้ กิจกรรม TO BE NUMBER ONE โรงเรียนประชาราชวิทยา อ�ำเภองาว จงั หวดั ล�ำปาง Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone 5



รางวลั รองชนะเลิศ ประเภทมัธยมศกึ ษา สิ่งดีๆ TO BE NUMBER ONE สงิ่ ดๆี TO BE NUMBER ONE ช่วยสร้างสรรค์เดก็ ไทยทุกแหง่ หน เปน็ บ่อเกิดแนวทางชว่ ยสรา้ งตน ประชาชนเป็นสขุ ทกุ ชวี า ช่วยน�ำทางสว่างไสวในความคดิ เสริมสร้างภูมิคุ้มกันทางจิตแกป้ ญั หา สุขภาพกายสขุ ภาพจิตพฒั นา ทุกชีวติ ห่างไกลยาเสพตดิ เอย ทกุ วนั นโ้ี ลกและสงั คมเปลยี่ นแปลงไปอยา่ งรวดเรว็ ตามกระแสโลกาภวิ ตั น ์ อาจจะมที ้งั เปลยี่ นไปในทางทีเ่ ลวร้ายหรืออาจจะเปลย่ี นไปในทางทีด่ กี ็ได ้ ทั้งนอ้ี ยูท่ ี่ ตนเอง สงั คมรอบข้าง ที่เลือกจะเปลยี่ น ยอมรบั สง่ิ เหล่านน้ั เข้ามาในชีวติ ในสงั คม ของตนเองหรือไม่ และส่ิงเลวร้ายท่ีทุกคนทราบกันดีเป็นปัญหาท่ีใหญ่ระดับชาติท่ี ก�ำลังด�ำรงอยู่และเป็นไปในปัจจุบันจนยากจะแก้ไขก็คือ ปัญหายาเสพติด เพราะ ยาเสพตดิ เปน็ สงิ่ ที่ท�ำลายทกุ อย่างรอบๆ ตวั ให้จมอยู่กับความเศร้าเสยี ใจ ส่งผลให้ เกิดปญั หาอาชญากรรมต่างๆ มากมาย คือ ยาเสพตดิ และส่งิ ดๆี ทีก่ �ำลงั กา้ วเขา้ มา เพอ่ื การขจดั ปญั หานี ้ โดยเฉพาะน่นั ก็คือ โครงการ TO BE NUMBER ONE ฉันเปน็ นกั เรียนคนหนึง่ อาศยั อยูใ่ นจงั หวัดเล็กๆ ทางภาคเหนือของ ประเทศไทย วนั หนงึ่ เหน็ ขา่ วในหนงั สอื พมิ พ ์ เดก็ ถกู คนตดิ ยาเสพตดิ ทก่ี ำ� ลงั บา้ คลงั่ จับเป็นตัวประกัน คนร้ายเอามีดจ้ีอยู่ท่ีคอ ท�ำให้ฉันเกิดค�ำถามต่างๆ มากมาย เขาเปน็ อะไรทำ� ไมถงึ ตอ้ งจบั เดก็ คนนน้ั แลว้ ถา้ หากเปน็ ฉนั ฉนั ฉนั จะทำ� อยา่ งไรดี ตอ้ งบอกวา่ ตอนนน้ั เหน็ ขา่ วแลว้ กลวั มากจรงิ ๆ ฉนั ถามแมว่ า่ ทำ� ไมเขาถงึ จบั เดก็ คนนน้ั Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone 7

แมบ่ อกวา่ เขาตดิ ยาเสพตดิ พอไมม่ เี งนิ ไปซอื้ ยาเสพตดิ มากนิ เขาเลยคมุ้ คลงั่ จบั เดก็ มา เป็นตัวประกัน เพ่ือให้ต�ำรวจเอายาเสพตดิ มาให ้ และแม่กบ็ อกวา่ ยาเสพติดมนั ไมด่ ี อย่าไปยงุ่ กับมันนะลกู ฉนั ก็รับปากแมว่ า่ จะไม่เสพ ไม่ยุ่งเกี่ยวกบั ยาเสพติดเดด็ ขาด คร้งั หนง่ึ ทลู กระหมอ่ มหญิงอุบลรตั นราชกัญญา สริ ิวัฒนาพรรณวดี ทรงเสดจ็ มาเปดิ ศนู ยเ์ พอื่ นใจ TO BE NUMBER ONE ทโ่ี รงเรยี นธรี กานท์บ้านโฮ่ง ใกล้กับโรงเรียนของฉัน (ขณะนัน้ ฉนั เรียนอยชู่ ้นั ประถมศกึ ษาปที ี่ 5 โรงเรยี นบ้าน หว้ ยกาน) ฉันไดเ้ ปน็ ตวั แทนของโรงเรยี นบา้ นหว้ ยกานไปรับเสดจ็ นบั เป็นส่งิ ท่ีฉนั ประทับใจมากจริงๆ ที่ทูลกระหม่อมฯ ทรงเดินทางมาต่างจังหวัดไกลมากท่ีจังหวัด ลำ� พนู เพื่อมาเปิดศูนย์เพื่อนใจ TO BE NUMBER ONE พอเรยี นช้นั มธั ยมศกึ ษา ฉันก็เลือกเรียนโรงเรียนที่ทูลกระหม่อมฯ เสด็จมาในครั้งน้ัน ฉันตั้งใจจะไปท�ำงาน เปน็ แกนนำ� ชมรม TO BE NUMBER ONE เพราะฉนั ไดเ้ หน็ วา่ แมก้ ระทง่ั ทลู กระหมอ่ มฯ ยังทรงเหน็ดเหนื่อยพระวรกายที่ต้องทรงงานป้องกันแก้ไขปัญหายาเสพติด เพอื่ ทใ่ี หพ้ สกนกิ รทกุ คนมคี วามสขุ ทวั่ กนั ฉนั จงึ มงุ่ มนั่ ตง้ั ใจทจ่ี ะสนองพระปณธิ านของ ทูลกระหมอ่ มฯ พอฉนั เขา้ เรยี นทโ่ี รงเรยี นธรี กานทบ์ า้ นโฮง่ ฉนั เหน็ พๆี่ นกั เรยี นแกนนำ� โครงการ TO BE NUMBER ONE มาพูด มาร้องเพลง อธิบายถึงโครงการ TO BE NUMBER ONE เปน็ เพลง ฉนั ได้ฟงั ท�ำใหร้ วู้ ่า โครงการนี้เปน็ โครงการ ทร่ี ณรงคป์ อ้ งกนั และแกไ้ ขปญั หายาเสพตดิ โดยมที ลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวด ี ทรงเปน็ องคป์ ระธาน แลว้ กม็ เี ตน้ ๆ รอ้ งเพลง มกี ารใหค้ ำ� ปรกึ ษา มกี จิ กรรมจติ อาสา กจิ กรรมน้เี จ๋งมากๆ เลย ฉันเลยคดิ อยากจะท�ำงานเหมอื นอย่าง แกนนำ� พีๆ่ บ้าง พอเรยี นอยู่ชัน้ มธั ยมศกึ ษาปีท่ี 2 ฉันก็เร่มิ มคี วามกล้ามากข้ึน กเ็ ลย ชวนเพอ่ื นของฉนั อกี 3 คน ไปสมคั รเปน็ นกั เรยี นแกนนำ� ชมรม TO BE NUMBER ONE ครกู ร็ บั พวกเราเปน็ นกั เรยี นแกนนำ� ฉนั รสู้ กึ ตน่ื เตน้ มาก ฉนั เพงิ่ รวู้ า่ ศนู ยเ์ พอ่ื นใจ TO BE NUMBER ONE จดั ตงั้ ขนึ้ เพอ่ื ตอบสนองความตอ้ งการของวยั รนุ่ ทตี่ อ้ งการ 8 Toเbรียeงnคuวาmมbสeิ่งดr ีๆone

สงิ่ พงึ่ พาทางจติ ใจ โดยเฉพาะจากผทู้ มี่ คี วามรแู้ ละทกั ษะการใหค้ ำ� ปรกึ ษาวยั ใกลเ้ คยี ง กนั หรอื วยั เดยี วกัน ชว่ ยเหลือใหค้ �ำแนะน�ำในลักษณะเพ่อื นชว่ ยเพือ่ น และให้วัยร่นุ มสี ถานท่ที ีเ่ หมาะสมในการทำ� กิจกรรมท่ีสนใจรว่ มกนั ทีเ่ ป็นท่ียอมรับจากทุกฝ่าย ได้ รบั ประสบการณเ์ พ่มิ พนู ทกั ษะจากการฝกึ แก้ปัญหาและพฒั นาภาวะความฉลาดทาง อารมณ์หรือ EQ เป็นการใชเ้ วลาวา่ งให้เปน็ ประโยชน ์ โดยมีแนวคดิ “ปรบั ทกุ ข์ สร้างสขุ แกป้ ัญหา พฒั นา EQ” ศูนยเ์ พื่อนใจ TO BE NUMBER ONE ทพี่ วก พๆ่ี เรยี กว่าบา้ นอีกหลังของพวกเรา เป็นครอบครวั TO BE NUMBER ONE ของ เรา คณุ ครทู กุ ทา่ นกเ็ หมอื นพอ่ แม ่ เวลาพวกเราขดั แยง้ กนั หรอื ทะเลาะกนั พอ่ กบั แม่ และพีๆ่ ก็ชอบบอกว่าเป็นครอบครวั เดียวกันก็ต้องรักกัน ถ้าหากพวกพ่จี บไปน้องๆ ตอ้ งดแู ลชมรมตอ่ จากรนุ่ พ ่ี และตอ้ งตง้ั ใจทำ� งานใหด้ ี มผี คู้ นทม่ี ปี ญั หาตา่ งๆ มากมาย รอให้เราชว่ ยเหลือพวกเขาอยู่ ดงั นัน้ พวกน้องอยา่ ทะเลาะกันอย่าทำ� ตัวให้มีปญั หา รกั กนั เข้าไว ้ คำ� พูดของพ่ที �ำให้พวกเราเลิกมอี คติตอ่ กนั พยายามหันหน้ามาคุยกัน ปรกึ ษากนั มากขึ้น ท�ำให้พวกเราเริ่มมองเห็นค�ำวา่ ครอบครวั ทีพ่ ี่ๆ พดู ถงึ เปน็ สิ่งทด่ี ี มากจรงิ ๆ พอเรยี นจบชน้ั มธั ยมศกึ ษาปที ่ี 3 ฉนั กเ็ ลอื กเรยี นสายศลิ ป ์ ตอนนน้ั ฉนั กค็ ดิ วา่ ฉันจะลาออกจากการเปน็ นักเรียนแกนน�ำเหมอื นกัน ฉนั ลองปรึกษากบั พ่สี าวของ ฉนั พ่บี อกวา่ ลองคิดดเู ธอสมัครมาเป็นนักเรียนแกนน�ำชมรม TO BE NUMBER ONE เพราะอะไร เพราะสมคั รตามเพื่อนหรอื สมัครใจเอง ซึ่งตอนนั้นฉันยอ้ นคิดว่า ฉันอยากเป็นนักเรียนแกนน�ำ เพราะคิดว่าจะได้ช่วยปกป้องคนอื่นๆ ให้พ้นยาเสพ ติด และคดิ วา่ คงไม่มอี ะไรท่จี ะท�ำไดจ้ รงิ เหมือนโครงการ TO BE NUMBER ONE ปัจจุบนั นีฉ้ ันก็ไดท้ ำ� งานแกนน�ำ TO BE NUMBER ONE ในระดบั แนวหน้าอย่างเต็มตัว ฉันและเพื่อนๆ ได้เข้าค่ายอบรมการให้ค�ำปรึกษา ได้ให้ค�ำ ปรกึ ษานอ้ งๆ เพอ่ื นๆ ทมี่ ปี ญั หาตา่ งๆ ไมว่ า่ จะเปน็ เรอื่ งการเรยี น ปญั หาชสู้ าว ไปจนถงึ ปัญหาอ่ืนๆ ที่รา้ ยแรงข้ึน เช่น ปญั หาบุหร่ี เหล้า ยาเสพตดิ โรงเรียนของเรามี โครงการตา่ งๆ เปน็ นวตั กรรมดๆี ทพ่ี วกพจี่ ากรนุ่ สรู่ นุ่ โดยแตล่ ะรนุ่ คดิ คน้ ขน้ึ มา ไมว่ า่ จะ เปน็ กจิ กรรมพห่ี นง่ึ นอ้ งหา้ แกป้ ญั หายาเสพตดิ (การใหค้ ำ� ปรกึ ษาแบบพ ี่ 1 คน ตอ่ นอ้ งๆ กล่มุ เสยี่ ง 5 คน เพราะถา้ เราจัดเปน็ การอบรมใหญๆ่ กอ็ าจจะมนี อ้ งๆ หลายคน Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone 9

มคี �ำถามแลว้ ไม่กล้าถามออกมาเหมอื นฉนั ในวัยเดก็ ) คลินิกเพ่อื นใจวายซี (การให้ค�ำ ปรกึ ษาแกน่ กั เรยี นทม่ี าขอรบั คำ� ปรกึ ษาแบบตวั ตอ่ ตวั โดนทกุ อยา่ งทกุ เรอ่ื งเราจะเกบ็ เปน็ ความลบั โดยนกั เรยี นทม่ี าขอรบั คำ� ปรกึ ษาอาจจะมาดว้ ยความเตม็ ใจหรอื กจิ การ นกั เรยี นสง่ มากไ็ ด)้ กจิ กรรมวายซีเพือ่ นดใี กลบ้ ้าน (การไปพดู คุยกับผู้ปกครองของผู้ ขอรบั คำ� ปรกึ ษา สอบถาม ดูพฤติกรรมตา่ งๆ เพอ่ื ใช้ในการให้คำ� ปรกึ ษาแกป้ ญั หาให้ กบั ผู้ขอรบั คำ� ปรึกษา ซ่งึ ถา้ เปน็ เร่อื งทย่ี ากเกนิ ไปกจ็ ะมีการส่งต่อให้ครูฝา่ ยกิจการ นกั เรยี น องค์กรภายนอก เช่น สถานีตำ� รวจ โรงพยาบาล) จากการท�ำกิจกรรมต่างๆ การให้ค�ำปรึกษา ช่วยตอบค�ำถามที่ฉัน อยากร ู้ ตอนฉนั ใหค้ ำ� ปรึกษาช่วยน้องคนหน่ึงทตี่ ิดบหุ รี ่ เปน็ นกั เรยี นกลุ่มเส่ียงด้าน ยาเสพติด น้องถามฉนั ว่า “ทำ� ไมพ่ไี มม่ าบอก มาสอนผมวา่ ที่ผมเสพน้ันมนั ผดิ ก่อนที่ผมจะติดมัน” เพราะคำ� ถามน้ีค�ำเดียวชว่ ยตอบทกุ คำ� ถามท่ฉี นั อยากรู้ ท่ีพวก เขาติดยาเสพตดิ หรอื ตดิ บหุ ร ่ี เพราะพวกเขาไมร่ ู้ ดังน้นั ฉันกจ็ ะเป็นคนบอกพวกเขา เอง ในตอนนนั้ ฉนั กค็ ดิ วา่ เราควรจะไปตดั ไฟตงั้ แตต่ น้ ลม โดยการไปจดั กจิ กรรมเกยี่ ว กบั การปอ้ งกนั การปฏเิ สธสารเสพตดิ ใหน้ อ้ งๆ มคี วามรเู้ ปน็ อาวธุ ซง่ึ กค็ อื ความรทู้ พ่ี รอ้ ม จะปกปอ้ งนอ้ งๆ จากปัญหาเหล่านี้ โดยฉนั ได้เสนอความคิดน้ีให้คนอ่ืนๆ ทราบพวก เรากค็ ุยกันและนำ� ไปปรกึ ษากบั ครอบครวั TO BE ของฉัน ทุกคนกเ็ ห็นด้วยและ พรอ้ มสนับสนนุ พวกเราเลยไปให้ความรู้แกน่ กั เรยี นในช้ันประถมศกึ ษาปีท ี่ 4 - 6 โดยมกี ิจกรรมนันทนาการสอดแทรกเขา้ ไปเพ่อื ความหน้าสนใจ วันนัน้ ฉนั รู้สกึ ดมี าก จรงิ ๆ ทไ่ี ด้เหน็ รอยยมิ้ ของน้องๆ ฉนั ภูมใิ จทไี่ ด้เปน็ ผู้ให้ความรู้ ให้อาวธุ แก่นอ้ งๆ ท่ีจะ น�ำไปปอ้ งกนั ตนเองให้ห่างไกลจากยาเสพตดิ ฉนั เช่ืออยา่ งนนั้ เราทกุ คนชว่ ยกนั ตั้ง ชอ่ื โครงการน้วี า่ สง่ ใจถึงท่ ี ทบู ีอาสา ตา้ นภัยยาเสพติด โครงการ TO BE NUMBER ONE ในทูลกระหม่อมหญิง อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวด ี ทรงรบั เปน็ องคป์ ระธานโครงการไดส้ รา้ งสง่ิ ดๆี ประสบการณ์ดีๆ ให้แก่ชีวิตของฉัน โดยเฉพาะความประทับใจที่มีต่อองค์ประธาน โครงการ ไม่วา่ จะเปน็ ในตอนนั้น ตอนทฉี่ ันเปน็ เด็กประถมศึกษา และพอฉนั เรยี น อยูช่ น้ั มธั ยมศึกษา กม็ เี รอื่ งน่ายนิ ดเี กดิ ข้ึนอกี คอื ทลู กระหม่อมฯ ทรงเสด็จมาเปิด 10 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone

TO BE NUMBER ONE ในจังหวัดลำ� พนู ทโี่ รงเรยี นสว่ นบุญโญปถัมภ์ ล�ำพนู ฉัน ก็ได้ถวายคำ� ถามแดท่ ลู กระหม่อมฯ ซง่ึ ค�ำถามมีอยูว่ า่ “การที่แม่ฉันไม่อยากใหท้ �ำ กจิ กรรม อยากใหต้ งั้ ใจเรยี นอยา่ งเดยี ว ฉนั ควรทำ� อยา่ งไร” โดยทลู กระหมอ่ มฯ ทรง อนุญาตให้ไมต่ อ้ งใชค้ ำ� ราชาศพั ท์ก็ได้ ซง่ึ ทำ� ใหฉ้ ันประทับใจและปล้มื ปิตมิ ากมายยง่ิ นกั พระองคท์ รงใหค้ �ำแนะนำ� แกฉ่ ันวา่ “ต้องอธิบายใหแ้ ม่ฟังว่ากจิ กรรม TO BE NUMBER ONE เป็นส่ิงทดี่ ี เป็นการช่วยเหลอื ผอู้ นื่ อธบิ ายใหแ้ ม่ของหนฟู งั วา่ ปญั หายาเสพตดิ เปน็ ปญั หาใหญร่ ะดบั ชาต ิ และใหแ้ มข่ องหนภู มู ใิ จวา่ หนเู ปน็ คนหนงึ่ ที่ได้ช่วยชาต ิ และถา้ ไมอ่ ยากให้แม่วา่ ก็ตอ้ งตัง้ ใจเรยี น ไมใ่ ห้เสยี การเรียน แสดง ใหค้ นทไี่ มเ่ ห็นด้วยวา่ ทำ� กจิ กรรมไปด้วย เรียนไปด้วย กไ็ ดเ้ กรดดๆี ได้” ฉันดใี จมาก ทรงให้ค�ำแนะนำ� แบบเปน็ กันเองแก่ทุกคนทมี่ ปี ญั หา และฉนั เชื่อว่าทกุ คนท่อี ยใู่ นที่ นนั้ ตอ้ งประทบั ใจไมร่ ลู้ มื ไปชว่ั ชวี ติ เหมอื นดงั ฉนั แนน่ อน วนั นนั้ ฉนั กลบั มาทบี่ า้ น ฉนั ก็ได้อธิบายใหแ้ มเ่ ข้าใจ จนแมย่ อมให้ทำ� กจิ กรรมตอ่ ไป ตง้ั แต่นั้นมาฉันกต็ ัง้ ใจเรยี น มากขึ้น การเรียนไม่เคยเสยี เกรดไม่ลด และได้คะแนนเป็นท่หี นึ่งของหอ้ งทุกป ี นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณที่พระองค์ท่านทรงเมตตาฉัน ทรงเป็น ขวัญและก�ำลังใจแกฉ่ ัน และนักเรยี นแกนน�ำโครงการ TO BE NUMBER ONE ทุกคน ดังนนั้ ทุกคนจงึ พรอ้ มท่จี ะชว่ ยเหลือโรงเรียน สังคม ชุมชน ด้วยความต้ังใจ มงุ่ มัน่ และทำ� ให้ยนื หยดั อยูจ่ นมาถึงทกุ วนั นี ้ ซึง่ เปน็ วันทโ่ี รงเรียนของฉัน ครอบครวั TO BE NUMBER ONE ของฉนั ก้าวมาถึง ชมรมต้นแบบระดับเพชรปีที ่ 1 ปัจจบุ นั นโ้ี ครงการ TO BE NUMBER ONE โรงเรียนธรี กานทบ์ ้านโฮ่ง มอี ายถุ ึง 10 ปแี ล้ว ขอบคุณแนวคดิ ดีๆ ในการจดั ตั้งชมรม TO BE NUMBER ONE ภายใต้แนวคดิ หลัก 3 ก ไดแ้ ก ่ 1. กรรมการ โดยสมาชิก TO BE NUMBER ONE คัดเลอื ก กรรมการเพอ่ื บรหิ ารจดั การชมรม มบี คุ คลทไี่ ดร้ บั แตง่ ตง้ั อยา่ งนอ้ ย 5 คน ประกอบ ดว้ ย ประธาน รองประธาน เลขานุการ กรรมการ Toเbรยีeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone 11

2. กองทนุ กรรมการและสมาชกิ รว่ มดำ� เนินการจัดตง้ั กองทนุ เพ่ือ นำ� เงนิ รายไดห้ มนุ เวยี นใชจ้ า่ ยในชมรมฯ ซง่ึ เปน็ แนวทางสคู่ วามยงั่ ยนื ของชมรมฯ รวมถงึ ทรัพย์สินของชมรมฯ ดว้ ย 3. กจิ กรรม สนบั สนุนให้สมาชิกใช้เวลาวา่ งใหเ้ ป็นประโยชน์ เกิด ความภาคภูมิใจ พบความฝัน มีจุดมุ่งหมายในชิวิตและมองเห็นคุณค่าของตนเอง มีจุดมุ่งหมาย มีความฝัน เป็นแนวทางห่างไกลยาเสพติด รวมท้ังให้โอกาสและ สนบั สนุนการคืนสูส่ งั คม และ 3 ยุทธศาสตร์ ในการสรา้ งกจิ กรรมดๆี ช่วยเหลือ สงั คม ได้แก่ 1. การรณรงคป์ ลกุ จติ สำ� นกึ และสรา้ งกระแสนยิ มทเี่ ออื้ ตอ่ การปอ้ งกนั และแกไ้ ขปัญหายาเสพตดิ 2. การเสริมสรา้ งภมู ิคมุ้ กันทางจติ ใหแ้ กเ่ ยาวชน 3. การสรา้ งและพฒั นาเครอื ขา่ ยเพอื่ การปอ้ งกนั และแกไ้ ขปญั หายาเสพตดิ ถา้ ถามวา่ ท�ำงานโครงการ TO BE NUMBER ONE แลว้ ไดอ้ ะไร ฉนั ตอบได้มากมาย ไมว่ ่าจะเปน็ ไดค้ รอบครวั ใหม่ทแ่ี สนจะอบอุ่น มพี ่อ แม่ พ่นี ้อง ที่รกั ใครก่ ลมเกลยี ว ได้ท�ำประโยชน์แกส่ ังคม ได้ใชช้ ีวิตนักเรียนอยา่ งคุ้มคา่ ไดท้ ำ� กิจกรรมทเ่ี ปน็ ประโยชนต์ ่อผอู้ น่ื ถงึ แม้ว่าจะมบี ุคคลหลายคน หลายกลุ่ม ไมเ่ ห็น ด้วยก็ตาม แต่พวกเรากไ็ ม่ท้อถอย หลายคนไมส่ ามารถทนแรงกดดันต่างๆ ได้กล็ า ออกไป รนุ่ พีข่ องฉันเคยบอกว่า คนทีส่ ามารถทนแรงกดดันตา่ งๆ อยู่ได ้ ก็เหมอื น ทองคำ� ท่ถี ูกความรอ้ น เปลวไฟแผดเผา กจ็ ะเหลือทองแทเ้ ท่าน้ันท่ีคงเปลง่ ประกาย แสงทองอย ู่ ฉนั และเพอ่ื นตงั้ ใจทจ่ี ะชว่ ยกนั รกั ษา ครอบครวั TO BE NUMBER ONE ของเราไวแ้ ละจะทำ� งานใหด้ ที ส่ี ดุ แสดงใหค้ นอนื่ เหน็ วา่ พวกเราจะเปน็ ดง่ั ดอกบวั แม้ เกดิ ในน�ำ้ ใตโ้ คลนตม กเ็ ปน็ ความงดงามทีผ่ คู้ นเลอื กท่จี ะใชไ้ ปบูชาพระ เราจะแสดง ศกั ยภาพใหผ้ อู้ น่ื เหน็ วา่ สง่ิ เหลา่ น ้ี เราทำ� ได ้ นอกจากนน้ั แกนนำ� รนุ่ พกี่ เ็ คยบอกอกี วา่ กจิ กรรมท่เี ราทำ� นัน้ ท�ำใหเ้ ราได้ประสบการณ ์ ไดค้ วามรู้ที่ไม่มีในต�ำรา และใคร 12 Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone

บอกว่าท�ำกิจกรรมแล้วไม่มีเวลาน้ัน ส�ำหรับฉันกลับมีเวลาเพ่ิมข้ึนมากกว่านักเรียน ในวยั เดยี วกนั เสยี อกี ปกตคิ นเรามเี วลา 24 ชวั่ โมงเทา่ กนั แบง่ เวลาสำ� หรบั การเรยี น การทำ� กจิ กรรมและแบ่งเวลาดหู นังสือ ท�ำการบา้ น ทุกอยา่ งในชวี ิตก็จะลงตวั ไม่มี ปัญหา หากบอกว่าการท�ำกิจกรรมเป็นส่ิงท่ีดี ต้องบอกเลยว่าฉันน้ันโชคดี 2 เทา่ เพราะกิจกรรมท่ีฉันเลอื กท�ำ คือกจิ กรรมโครงการ TO BE NUMBER ONE เป็นโครงการทท่ี �ำประโยชน์ต่างๆ ให้แก่สงั คม ประเทศชาตมิ ากมาย ได้ชว่ ยเหลอื ผอู้ น่ื ไดใ้ ชเ้ วลาวา่ งใหเ้ กดิ ประโยชน ์ รจู้ กั คณุ คา่ ของเวลา ไดป้ ระสบการณท์ ไ่ี มม่ ตี ำ� รา ได้ใช้ความรู้และเวลาทั้งหมดช่วยปกป้องผู้คนให้พ้นจากภัยยาเสพติด โดยเฉพาะ พนี่ อ้ งสมาชิก TO BE NUMBER ONE โรงเรียนธรี กานท์บา้ นโฮ่ง และกิจกรรม TO BE NUMBER ONE นี ้ เปน็ กิจกรรมที่สอนให้ฉนั ไดร้ ูว้ ่าคนทุกคนสามารถเปน็ หนึ่งโดยไมพ่ งึ่ ยาเสพตดิ และท�ำไดผ้ ลจรงิ ๆ ด้วย นางสาวจรี ะภา ดรี กั ษา ช้ันมัธยมศกึ ษาปที ี่ 5/5 โรงเรยี นธีรกานทบ์ ้านโฮ่ง อำ� เภอบ้านโฮ่ง จงั หวัดลำ� พูน Toเbรียeงnคuวาmมbสeิง่ ดr ๆีone 13



รางวัลชมเชย ประเภทมธั ยมศึกษา ส่ิงดๆี TO BE NUMBER ONE หากพูดถงึ โครงการ TO BE NUMBER ONE แน่นอนวา่ เปน็ โครงการ ที่รณรงค์ป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด หนูได้รับการชักชวนจากเพ่ือนๆ ให้มา สมคั รเปน็ นกั เรยี นแกนนำ� โครงการ TO BE NUMBER ONE ของโรงเรยี นนราสกิ ขาลยั จงั หวัดนราธิวาส และการชกั ชวนของเพือ่ นๆ ก็เป็นจดุ เริม่ ตน้ ของเรอื่ งนี้ ตอนนั้นหนูก�ำลังศึกษามัธยมศึกษาปีที่ 5 เป็นช่วงที่เรียนหนักมาก แต่หนูก็เลือกทีจ่ ะเรยี นไปด้วยและท�ำโครงการ TO BE NUMBER ONE ไปดว้ ย หนู ยอมรบั เลยวา่ หนเู หนอ่ื ยกวา่ คนอนื่ เปน็ สองเทา่ มคี นถามหนวู า่ จะเรยี นไดเ้ หรอ เรยี นไปดว้ ย ท�ำกิจกรรมไปด้วย น่ันคือค�ำถามที่โหดร้ายท่ีสุดส�ำหรับหนูในตอนนั้น กิจกรรมที่ เกิดขน้ึ ทุกวันของหนคู ือ ตืน่ เช้าไปโรงเรยี น ในขณะทเ่ี พอื่ นๆ เข้าแถวเคารพธงชาติ หนูจะต้องแยกตัวออกมาเพื่อท�ำการซ้อมบทท่ีจะน�ำเสนอในระดับภาคใต้ท่ีจังหวัด สุราษฎร์ธานี ช่วงพักกลางวันหนูก็ต้องรีบทานข้าวเพื่อจะแบ่งเวลามาซ้อมบทอีก ยงั ไมห่ มดเพยี งแคน่ นั้ คะ่ ชว่ งเยน็ หลงั เลกิ เรยี นหนยู งั ตอ้ งซอ้ มอกี พอกลบั ไปบา้ นนน่ั แห ละ่ หนักสุด หนตู อ้ งทบทวนเนอื้ หาทเี่ รียนช่วงกลางวันที่ผา่ นมาอกี รอบหนง่ึ ไหนจะ ตอ้ งเคลียร์การบา้ นอีก เป็นไงคะ ชวี ิต ม.5 ของหนู แตน่ ่นั กแ็ ค่ช่วงแรกๆ เท่านั้น หนูท�ำอย่างน้ีจนชินเป็นกิจกรรมที่หนูต้องท�ำทุกวัน แต่ก็มีบางวันท่ีต้องสละคาบ เรียนเพ่ือออกพ้ืนท่ีไปขยายเครือข่าย แต่ก็ออกพื้นท่ีไม่บ่อยเท่าไหร่ เน่ืองจาก เหตุการณ์ความไม่สงบที่ยังเกิดขึ้นในบางพ้ืนที่ของจังหวัดนราธิวาสเรา แต่เม่ือพื้นท่ี ไหนท่ีมีความเสี่ยงมาก พี่ๆ จากสาธารณสุขก็จะออกไปเอง โดยน�ำโครงการดีๆ จาก TO BE NUMBER ONE ติดไม้ติดมือไปด้วย แต่ก็มีจากหลายๆ แห่ง ที่เดินทางมาดูงาน TO BE NUMBER ONE ของโรงเรียนนราสิกขาลัย อย่างเช่น Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่ิงดr ๆีone 15

โครงการ TO BE NUMBER ONE จากจงั หวัดยะลา พวกเขาเดินทางจากจังหวัด ยะลามายังจังหวัดนราธิวาส เพื่อมาดูงานของเราโดยเฉพาะ นั่นเป็นอีกความ ภาคภมู ใิ จทห่ี นปู ระทบั ใจจนไมม่ วี นั ลมื และแลว้ เวลาทที่ กุ คนตา่ งเฝา้ รอกม็ าถงึ การ เดนิ ทางไปเข้าร่วมประกวดโครงการ TO BE NUMBER ONE ระดับภาคใต้ก็มา ถึง ตลอดระยะเวลาในการเดินทางทุกคนต่างเงียบทั้งคันรถเลย ไม่รู้ว่าต่ืนเต้นหรือ กดดันอะไรอยู่ลึกๆ หรือเปล่า เม่ือวันแห่งการน�ำเสนอทุกจังหวัดต่างจัดเต็มท้ังเสื้อ ผา้ หนา้ ผม ตา่ งไมม่ ใี ครยอมใครเลย รวมถงึ จงั หวดั นราธวิ าสของหนเู อง เมอื่ ถงึ ควิ ทพ่ี วก หนขู นึ้ ไปนำ� เสนอ ทกุ คนรสู้ กึ และแสดงสหี นา้ ทบ่ี ง่ บอกไดเ้ ลยวา่ ตนื่ เตน้ เพราะพวกหนไู ม่ เคยพูดบนเวทที ม่ี คี นดูและจบั จ้อง สายตานบั ร้อยๆ คู่มองมา แต่จดจ่อกบั สง่ิ ที่หนู พดู มากมายขนาดน้ี บางคนกย็ มิ้ ใหก้ ำ� ลงั ใจ บางคนกท็ ำ� หนา้ ตายอยา่ งบอกไมถ่ กู โดย เฉพาะคณะกรรมการท่ีน่ังฟังอยู่ด้านหน้าเวที ทั้งจับจ้อง ทั้งเพ่งเล็ง ในทุกค�ำพูด และทุกอิริยาบถของหนูมันเป็นอะไรท่ีต่ืนเต้นอย่างบอกไม่ถูก แต่เมื่อน�ำเสนอจบ สง่ิ ท่ไี ม่คาดคิดก็เกดิ ขึ้น น่นั คือ “เสียงปรบมือ” ที่ดังมาจากคนในห้องนี้ ดว้ ยความ ช่นื ชมหนู เข้าใจเลยว่า “การยกภเู ขาออกจากอก” มันมคี วามรูส้ กึ อย่างไร ต่อมาใน ชว่ งปิดภาคเรยี น หนูไดร้ ับโอกาสอีกแลว้ คราวนี้เป็นการเดนิ ทางเพื่อไปเรียนรู้สงั คม ใหม่ น่นั คอื การเข้าคา่ ย TO BE NUMBER ONE CAMP 10 ที่เดอะไพน์ รสี อร์ท จงั หวดั ปทมุ ธานี หนเู ดนิ ทางโดยรถทวั รจ์ ากจงั หวดั นราธวิ าสสกู่ รงุ เทพมหานคร และ นั่งรถต่อไปยงั เดอะไพน์ รสี อรท์ มีเพ่อื นท่ไี ปด้วยกนั อกี 3 คน และคุณครอู กี 2 คน เมอ่ื เดนิ ทางไปถงึ พๆี่ สตา๊ ฟบอกใหเ้ อากระเปา๋ ไปวางไวแ้ ลว้ มาลงทะเบยี น ขณะเขา้ แถว เพื่อรอลงทะเบียนก็มีเสียงคุยค่อนข้างดัง เอ๊ะ! น่ีเรามากันคนละจังหวัด ท�ำไมถึงมี เสียงคุยกันมากขนาดนี้ น่ันคือ ค�ำถามที่เกิดข้ึนในหัวของหนู แต่เม่ือมีเพื่อนผู้หญิง คนหนึง่ เขาไดเ้ ข้ามาทกั และทำ� ความรู้จักกับหนู หนกู ็ไดค้ �ำตอบเลยวา่ ทุกคนมาจาก ต่างที่กจ็ ริง แต่ทกุ คนก�ำลังปรบั ตวั ใหเ้ ขา้ กบั บา้ นหลงั ใหมท่ จ่ี ะตอ้ งใชช้ วี ติ ใน 6 วนั 5 คนื เพอ่ื นๆ ทต่ี อ่ แถวภาคเดยี วกนั เลยรจู้ กั กนั เปน็ กลมุ่ แรก แต่ยังไม่หมดเพียงแคน่ ้ีคะ่ เมอื่ ไปท�ำกิจกรรมต่างๆ หนูกลับได้เพ่ือนเพิ่มขึ้นท่ีน่ีก็ครบทุกภาคของประเทศไทยแล้ว ถึงหนจู ะอย่ใู ตส้ ุดแตห่ นูกม็ เี พ่อื นทีอ่ ยเู่ หนอื สดุ เพอ่ื นทมี่ าในค่ายนีต้ า่ งมีหัวใจทร่ี กั ใน ความเป็น TO BE NUMBER ONE ทกุ คนไมม่ ีใครแบง่ แยกในเร่อื งตา่ งๆ ไม่วา่ จะเป็น 16 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ๆีone

ศาสนาที่ตนนับถือ ภาษาท่ีตนใช้ ทุกคนต่างท�ำตัวเป็นกลางด้วยกันทั้งสิ้น หากถาม หนูว่าได้รับอะไรจากโครงการน้ีบ้าง หนูตอบได้เต็มปากเลยว่า โครงการ TO BE NUMBER ONE ท�ำให้หนูได้ค้นพบตัวเอง จากเม่ือก่อนเป็นเด็กที่ขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก ไม่ชอบสังสรรค์หรือการเข้าสังคมเลย แต่เมื่อได้มาท�ำโครงการน้ี สอนให้เราได้ท�ำและได้ลองในหลายๆ เร่ืองที่ไม่เคยท�ำมาก่อน อย่างเช่น การเป็น วิทยากรในการบรรยายตามสถานท่ีต่างๆ มีหนูเป็นผู้พูดและมีคนอีกหลายร้อยคนที่ จบั จอ้ งและมองมาทหี่ นเู พยี งคนเดยี ว นนั่ คอื การทำ� หนา้ ทเ่ี ปน็ วทิ ยากรทนี่ า่ จดจำ� และอกี ความภาคภมู ใิ จคอื การเปน็ วทิ ยากรใหก้ บั สถานพนิ จิ ฯ การพดู ความจรงิ ใหก้ บั คนเหลา่ นี้ฟัง สามารถท�ำให้พวกเขาคิดตามได้ว่า การที่เราเคยก้าวพลาด ก็ให้ถือซะว่าเป็น บทเรยี นหนงึ่ และบทเรยี นสดุ ทา้ ยทเี่ ราจะกา้ วพลาดอกี การเขา้ ไปใชช้ วี ติ ในสถานพนิ จิ ฯ ไม่ได้สะดวกสบายการมีประวัติไม่ได้ส่งผลดีต่อตัวเราหนูดีใจที่การเป็นวิทยากร ของหนูก็เป็นส่วนหนึ่งท่ีท�ำให้พวกเขาได้ย้อนคิดว่าชีวิตท่ีผ่านมา เขามีความสุข ก็จริง แต่พวกเขาก็มีความทุกข์ที่แท้จริงเช่นกัน หนูเลยเล่าว่ากว่าที่หนูจะมายืนอยู่ ณ จดุ ๆ นี้ หนผู า่ นอะไรตอ่ มอิ ะไรมากมาย เมอ่ื กอ่ นหนเู ปน็ คนพดู ไมเ่ กง่ แตเ่ มอ่ื ตอ้ งมา ท�ำหน้าท่ีนักเรียนแกนน�ำของโครงการนี้ หนูต้องฝึกพูดหน้ากระจกก่อน เพ่ือ ดูตัวเองวา่ ขณะทเี่ ราก�ำลังพดู บคุ ลิกของเราเปน็ อย่างไร ซึง่ หนกู ไ็ ด้เรียนรู้จากการเขา้ คา่ ย TO BE NUMBER ONE CAMP รนุ่ ท1่ี 0 ซงึ่ เปน็ กจิ กรรมหนงึ่ ทสี่ อนใหเ้ ดก็ อยา่ งหนู ได้รู้มากข้ึน จากนั้นหนูก็พูดในทุกที่ท่ีไปได้อย่างมีบุคลิกที่ดีและหนูก็ยังน�ำสิ่งต่างๆ ทไี่ ดเ้ รยี นรมู้ านำ� ไปบอกตอ่ เพอื่ ใหเ้ พอ่ื นๆ และนอ้ งๆ ทสี่ นใจมาถาม เพอื่ นำ� ไปใชใ้ นชวี ติ ประจำ� วนั แตก่ ารทห่ี นมู ที กุ วนั นไ้ี ดก้ ม็ พี ๆี่ จากสาธารณสขุ คณะครอู าจารยแ์ ละผใู้ หญ่ ใจดีจากจงั หวัดนราธวิ าส ท่ีคอยสนับสนนุ ให้มโี ครงการดีๆ อยา่ งนใี้ นจังหวัดของเรา ที่ส�ำคัญต้องขอบคุณโครงการฯ และองค์ประธานที่สร้างสรรค์โครงการดีๆ แถม ยงั เป็นการใช้เวลาวา่ งให้เกดิ ประโยชน์และท�ำใหค้ นๆ หนง่ึ เติบโต เดินไปในทางที่ดี และสามารถค้นพบตัวเอง จากการได้เข้ามาท�ำโครงการ TO BE NUMBER ONE ท่ีสร้างคนให้เป็นคนด ี ส่สู ังคมตามสโลแกน “เปน็ หน่งึ โดยไม่พงึ่ ยาเสพตดิ ” “ Toเbรียeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ๆีone 17

โครงการ TO BE NUMBER ONE ไดใ้ หโ้ อกาสหนูอกี แลว้ หนูไดน้ �ำ ภาพกจิ กรรมและสง่ิ ตา่ งๆ จากการทำ� โครงการนไ้ี ปใสใ่ นแฟม้ สะสมผลงานเพอื่ นำ� แฟม้ ไปใชใ้ นการสอบสมั ภาษณใ์ นการเขา้ ศกึ ษาตอ่ ในระดบั อดุ มศกึ ษา มหาวิทยาลยั ราชภฏั ภูเก็ตเป็นที่แรกที่หนูสมัคร หนูได้น�ำแฟ้มสะสมผลงานไปด้วยในวันสอบสัมภาษณ์ เม่ือลุ้นประกาศผล ปรากฏว่าหนูมีสิทธ์ิได้เข้าศึกษาต่อคณะนิเทศศาสตร์ของ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต แต่หนูก็สมัครไว้หลายที่ และทุกที่ก็ให้โอกาสหนูในการ เข้าศึกษาต่อ หนมู น่ั ใจว่าโครงการ TO BE NUMBER ONE เป็นสว่ นหนึ่งท่ีช่วยหนู เพราะหนไู ดร้ บั เกยี รตบิ ตั รทย่ี นื ยนั วา่ สามารถรกั ษามาตรฐานพรอ้ มเปน็ ตน้ แบบปที ่ี 1 และปีท่ี 2 ยังไม่หมด หนูมีเกียรติบัตรท่ีเป็นตัวแทนระดับภาคใต้ท่ีได้ไปแข่งขัน ตอ่ ทอ่ี มิ แพค็ อารนิ า่ เมอื งทองธานี เเละยงั มเี กยี รตบิ ตั รจากการเขา้ คา่ ยพฒั นาสมาชกิ TO BE NUMBER ONE CAMP รุน่ ท่ี 10 ซึง่ หนูมคี วามภาคภมู ใิ จอย่างไม่ลืมแนน่ อน เพราะการเขา้ คา่ ยในครง้ั น้ีทำ� ใหห้ นไู ดค้ น้ พบวา่ ตวั เองมคี วามสามารถในการพดู และตวั หนเู อง ก็มีความกล้าแสดงออกมาก เพียงแค่เมื่อก่อนไม่กล้าน�ำความสามารถเหล่านั้น ออกมาใช้เท่าน้ันเอง นับต้ังแต่วันน้ีไป หนูสามารถค้นพบความสามารถของตัวเอง หนสู ัญญาวา่ หนจู ะนำ� ความสามารถเหลา่ นัน้ ออกมาใช้ใหเ้ กดิ ประโยชน์ต่อตนเอง และสังคมแน่นอน จริงๆ แล้ว หนูไม่ได้คาดหวังอะไรจากโครงการน้ีเลย และหนูก็ ไม่คิดว่าโครงการนี้จะให้อะไรกับหนูมากมายขนาดนี้ ท�ำให้หนูได้เรียนรู้เพ่ือน เรียน รู้คนรอบข้าง เรียนรู้การใช้ชีวิต เรียนรู้สังคมและเรียนรู้โลกใบนี้ว่ามันกว้างเกินกว่า ท่ีเราจะท�ำอะไรคนเดียวได้ อย่างโครงการน้ีที่ท�ำให้หนูได้มีประสบการณ์ใช้ชีวิตและ มีเพอ่ื นมากถงึ 77 จงั หวัดเลยทีเดียว อยา่ งไรกต็ าม ส่ิงดๆี ต่างๆ ทีโ่ ครงการ TO BE NUMBER ONE ใหก้ บั เยาวชนทกุ คน เยาวชนเหลา่ นนั้ เปรยี บเสมอื นดนิ เปน็ สว่ นหนง่ึ ทำ� ใหต้ ้นกล้างอกเงย หนูมนั่ ใจว่าเยาวชนที่เข้ารว่ มโครงการ TO BE NUMBER ONE ไมเ่ สียโอกาสแนน่ อน แถมยงั ไดร้ ับโอกาสดๆี อีกมากมาย เม่อื ก่อนหนเู คยคิดว่า การ ตงั้ ใจเรยี น จะพาใหห้ นูมีอนาคตท่ีดี นั่นมันกจ็ ริงจากหลายๆ คน ทีเ่ รยี นเกง่ ๆ สอบ ได้คะแนนเต็มทกุ วชิ า พวกเขามหี นา้ ทก่ี ารงานทีด่ ีก็จรงิ แต่พวกเขาไมม่ ีสมั พันธภาพ ระหวา่ งเพอ่ื นร่วมงานและคนในสังคม ผิดกับความคิดในตอนนี้ของหนู การเรยี นไป ด้วยท�ำกิจกรรมไปด้วยก็ไม่เห็นว่าจะเสียประโยชน์ตรงไหน กลับดีซะอีก ถึงหนูจะ 18 Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ๆีone

สอบไดค้ ะแนนไมเ่ ตม็ แตห่ นกู ไ็ มไ่ ดส้ อบตกแถมยงั มสี มั พนั ธภาพทด่ี ตี อ่ เพอื่ นรว่ มงาน และยังได้เรียนรู้การใช้ชีวิตในการอยู่ร่วมกันในสังคม ถึงแม้จะพลาดเรื่องเรียนบ้าง เนอื่ งจากการไปทำ� กจิ กรรมนอกสถานท่ี แตห่ นกู ท็ บทวนบทเรยี นอยบู่ อ่ ยๆ ครบู างคน อาจคิดว่าการท�ำกิจกรรมจะท�ำให้นักเรียนขาดโอกาสในการเรียน แต่ครูจะรู้หรือ ไม่ว่าการออกไปท�ำกิจกรรมข้างนอก ท�ำให้หนูได้เรียนรู้เช่นกัน ขอบคุณโครงการ TO BE NUMBER ONE ท่ีช่วยสร้างโอกาสให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้ค้นพบตัวเอง และได้เดินตามความฝันอย่างท่ีไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นคนท่มี ีความสามารถอยา่ ง ทกุ วันน้ี ขอบคณุ TO BE NUMBER ONE ท่ีเป็นส่วนหนง่ึ ทีเ่ ปิดโอกาสใหห้ นไู ดเ้ ข้า ศึกษาตอ่ ในระดับอุดมศกึ ษา ตามความสามารถทตี่ ัวเองมี นั่นคอื การพูด หากไมม่ ี โครงการ TO BE NUMBER ONE หนูคงตั้งหน้าต้งั ตาเรยี นอย่างเดียว โดยทไ่ี มร่ ้วู ่า การอยรู่ ว่ มกนั ในสงั คมนน้ั ไมใ่ ชแ่ คก่ ารทเ่ี รามคี วามรเู้ ทา่ นนั้ แตเ่ รายงั ตอ้ งคำ� นงึ ถงึ คนรอบขา้ ง ของเราด้วย ดังน้ันการที่เราฝึกให้ตัวเองเป็นคนท่ีสามารถเข้ากับผู้คนรอบข้างได้ ดว้ ยการสรา้ งมติ รทด่ี ี นน่ั จะสง่ ผลดตี อ่ ตวั เราเองและคนรอบขา้ งดว้ ยเช่นกนั นางสาวพิภาพร อาแวตาโละ โรงเรียนนราสกิ ขาลยั อำ� เภอเมือง จงั หวัดนราธวิ าส Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่ิงดr ๆีone 19



รางวลั ชมเชย ประเภทมธั ยมศกึ ษา ผมคือ TO BE NUMBER ONE เรยี งความบทนผ้ี มเขยี นขนึ้ ในวนั หนงึ่ ของฤดรู อ้ นทฝ่ี นตกเปน็ วนั กอ่ นถงึ กำ� หนดสง่ หนง่ึ วนั ผมจะบอกเลา่ เรอ่ื งราวชวี ติ ของผม เพราะผมคอื TO BE NUMBER ONE ผมขอยอ้ นเรือ่ งราวของผมกลับไปเมือ่ ประมาณ 2 ปีก่อน ในตอน นน้ั ผมเปน็ เพียงนักเรยี นคนหนึ่งซ่งึ ไรฝ้ ัน ไมม่ อี ุดมคติ ความดีมีเพยี งฝ่นุ ผงของเศษ ซากจติ ใตส้ �ำนึก และเขา้ ถึงอบายมขุ อยา่ งใกล้ชิดสนทิ สนมเลยทเี ดยี ว ในวยั 15 ปี น้ันผมดื่มสุราจนลืมรสชาติของนมวัวไปเลย เรียกได้ว่าด่ืมทุกวันโดยการพกใส่ขวด นำ้� ชาออแกนคิ (ขอเซนเซอรย์ ห่ี อ้ นะครบั ) ไปโรงเรยี น อาการหนกั ใชไ่ หมละครบั โชคดี ของผมอยา่ งหนงึ่ คอื ผมเสพของทมี่ คี วนั ไมไ่ ด ้ คอื เสพไมเ่ ปน็ นน่ั แหละ่ ครบั เคยลอง พยายามมาหลายคร้งั แลว้ แตท่ กุ ครง้ั ที่สูบเข้าไปกจ็ ะส�ำลักออกมาทุกท ี ผมเลยลม้ เลิกความตั้งใจ หันมาสนใจสุราอย่างเดียว จนเพ่ือนๆ เรียกผมว่าไอ้เมา เพราะ ผมจะหน้ามึนตลอดเวลา แม้ไม่ได้ดื่มสุรามาก็ตาม การติดอบายมุขของผมมีผล ตามมามากมายเหมือนเป็นบาปกรรมซ่ึงรวดเร็วราวกับไฮสปีดอินเตอร์เน็ต บาป แรกคอื ผมมโี อกาสอนั เลวรา้ ยได้เข้าไปอยู่ในสงั คมนกั เลงอันธพาล ซง่ึ เปน็ สังคมท่ี มีความรุนแรงสงู มีเร่อื งตีรันฟันแทงกนั เกอื บทกุ วนั จนผมซึมซับความรนุ แรงเหลา่ นั้นไว้โดยไม่รู้ตัว คร้ังหนึ่งผมเคยมีเร่ืองกับรุ่นพ่ี เร่ืองราวครั้งน้ันเกือบจะจบด้วย ค�ำพูด ความรุนแรงที่ผมได้ซึมซับมามันพลุ่งพล่านเกินกว่าจะยับยั้ง ขณะที่เจรจา ไกล่เกลี่ยเร่ืองราวกัน ผมรู้สึกร�ำคาญและไม่คิดจะทนฟังต่อไป ผมง้างก�ำปั้นสุด เอื้อมและตะบนั ไปทใ่ี บหนา้ รนุ่ พค่ี อู่ รสิ ดุ แรง ในหว้ งความรสู้ กึ นน้ั ยาวนานกวา่ เวลาจรงิ มาก ผมเหมอื นถกู ผสี งิ รา่ งกายขยบั ไปตามอารมณ ์ ผมไมม่ คี วามคดิ อะไรทงั้ สนิ้ ในสมอง เพียงแค่ผมอยากระบายอารมณ์ลงบนหน้ารุ่นพี่คนน้ันเท่านั้นเอง เหตุการณ์นี้ Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่ิงดr ๆีone 21

บานปลายถงึ ขน้ั ตอ้ งใหอ้ าจารยห์ วั หนา้ ระดบั เปน็ ผไู้ กลเ่ กลยี่ ใหแ้ ละจบลงดว้ ยบาดแผล เลก็ ในใจของทงั้ สองฝา่ ย บาปตอ่ มาคอื ครอบครวั ผมอาศยั อยกู่ บั คณุ พอ่ คณุ ยา่ และ น้องชาย ท้ังบ้านมี 4 คน วนั น้นั ผมไปดม่ื กบั เพ่อื นๆ ตามปกติ (ท่เี รยี กวา่ ตาม ปกติเพราะช่วงน้ันด่ืมบ่อยมาก ต้ังวงสุราบ่อยกว่าการจับกลุ่มท�ำรายงานหรือท�ำ การบา้ น) ทดี่ มื่ ไปกค็ อื สรุ าขาว (ขอเซนเซอรย์ ห่ี อ้ ) 1 ขวดเลก็ ซงึ่ นน่ั กท็ ำ� ใหผ้ มเมา มากมาย ผมกลับเข้าบ้านมาด้วยความเมาอย่างเปิดเผยและท�ำลายข้าวของ ด้วยความท่ีผมเมามากผมจึงจ�ำเร่ืองราวไม่ได้ แต่เม่ือต่ืนมาคุณพ่อเล่าให้ฟังและ พาไปดหู ลกั ฐานทผี่ มไดก้ อ่ ไว ้ คอื เศษกระจกบานเกลด็ ทแ่ี ตกถงึ 7 บาน ตอนนนั้ ผมทำ� ใหค้ ณุ พอ่ เสยี ใจมากและผมกเ็ สยี ใจมากเชน่ กนั กบั การกระทำ� ของผม มาถงึ บาป สุดท้าย เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ในช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่กับความมืด มันไร้ซึ่ง ความสุข มีเพ่ือนมากมายแต่คล้ายโดดเดี่ยว ไม่มีใครยอมรับในตัวตนของผม การเรยี นช่วงนัน้ ตกต่ำ� จนเกอื บซำ้� ชั้น เกรดเฉลยี่ 1.98 ในชว่ งมัธยมปลาย ท�ำให้ โดนดถู ูกหลายต่อหลายครง้ั วา่ จะเรยี นจบหรือเปลา่ ถึงเรยี นจบจะหาท่ีเรียนตอ่ ไม่ได ้ จนค�ำดูถูกของใครหลายๆ คนกลายมาเป็นคำ� ดถู ูกตวั เองของผม นกั เรียนคนหนง่ึ ซ่งึ ไร้ฝนั ไม่มอี ดุ มคติ ความดีมีเพียงฝ่นุ ผงของเศษซากจติ ไร้ส�ำนกึ และเขา้ ถึงอบายมขุ อยา่ งใกลช้ ดิ ก�ำลงั จมอยกู่ ับความมืด จมลงไปเร่อื ยๆ จนเกือบมดุ ลงไปขา้ งๆ ดอกบวั ในโคลนตม แต่ทว่าในที่มืดมิดท่ีสุดแสงแห่งโอกาสกลับส่องสว่างราวกับปาฏิหาริย์ วันหนึ่งผมต่ืนเช้ามาด้วยความรู้สึกเบ่ือชีวิตท่ีเป็นอยู่มาก ผมไม่รู้ วา่ จะทำ� อย่างไรดกี ับชีวิตตอนนี้ ตน้ ไม้ยังมีคุณค่า มีราก มีล�ำต้น มใี บไม ้ ออกดอก ออกผล เพื่อให้ดินอุดมสมบูรณ์ เพ่ือให้ผึ้งเอาเกสรไปผสม เพ่ือให้เกิดดอกใหม่ ข้ึนมา ให้ร่มเงากับสัตว์อกี หลายๆ ชนดิ แล้วตวั ผมเองมคี ณุ ค่าอะไรกับการมีชวี ติ ที่สูดออกซิเจนเข้าปอดไปวันๆ ความคิดแบบน้ีวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดการน่ังอยู่ ในห้องเรยี น จนเข็มสน้ั นาฬิกาเดินไปจรดทีเ่ ลข 12 นน่ั คือเวลาพักกลางวัน ผม เดินเร่ือยเปื่อยอยู่ในโรงเรียนแบบไร้จุดหมายเดินไปเดินมา ก็ไปหยุดอยู่ที่หน้าห้อง แนะแนว ซึ่งในหอ้ งแนะแนวมหี อ้ งเล็กๆ อยหู่ อ้ งหนง่ึ มปี ้ายไวนิลแปะไวบ้ านประต ู มันสะกดวา่ T-O-B-E-N-U-M-B-E-R-O-N-E แตใ่ ครจะรู้ว่า ห้องนแ้ี ละคำ� ท่มี ีเพยี ง 22 Toเbรยีeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone

5 พยางค์ จะเปน็ จดุ เปลี่ยนชวี ิตของผมคนนี้ หอ้ งเล็กๆ น้ีเปน็ ห้องพักครทู แี่ ปลกทสี่ ดุ ในโรงเรยี น เพราะเป็นห้องพักครทู ม่ี เี ดก็ นักเรียนเขา้ ไปนงั่ เล่นอยู่เต็มหอ้ ง ในตอนน้นั ตอนนั้นไม่รวู้ ่าผมคดิ อะไรอยู่ จึงเอ้อื มมอื ผลักประตเู ขา้ ไป ผมพบคุณครทู ่านหนึง่ ชื่อ อ.ลักษณี โมราสุข ซึ่งเด็กทุกคนในห้องน้ันเรียกว่า “แม่ต๊ิก” “อาจารย์ครับ TO BE NUMBER ONE ทำ� อะไรกนั เหรอครับ” ผมเอ่ยปากถาม “อยากรใู้ ช่ไหม ถา้ งนั้ ตอนเยน็ ตามไปทบี่ า้ นแม”่ แมต่ ก๊ิ ตอบอยา่ งทนั ควนั ดว้ ยความวา่ งและเบอ่ื ชวี ติ เยน็ วันน้นั ผมไปที่บ้านอาจารย ์ พอไปถึงกเ็ จอกับร่นุ พแ่ี ละรนุ่ นอ้ งกำ� ลงั ท�ำงานศลิ ปะ เพ่ือจะไปแสดงในงานประเมนิ ชมรม TO BE NUMBER ONE ระดบั จงั หวัด ผม จงึ เขา้ ไปรว่ มงานนัน้ เป็นงานแรกที่ผมไดท้ �ำในโครงการ TO BE NUMBER ONE ซึง่ งานในวันนั้นประสบความส�ำเร็จมาก มนั ทำ� ให้ผมสนุก และเรม่ิ รบั รถู้ งึ คุณค่าใน ตวั เอง จากน้ันผมกร็ ว่ มทำ� กจิ กรรมกับ TO BE NUMBER ONE เรอ่ื ยมา อ ยา่ ง จริงจงั และสนกุ สนาน จนผมได้กา้ วข้ึนมาเป็นประธานชมรมในเวลาตอ่ มา จากการ ท�ำกิจกรรมต่างๆ ในชื่อ TO BE NUMBER ONE ชีวิตผมเปล่ียนไปมากจาก หลงั มอื เปน็ หนา้ มอื ราวกบั วา่ ผมไดต้ ายไปแลว้ เกดิ ขน้ึ ใหมภ่ ายใตร้ ม่ เงาของโครงการ TO BE NUMBER ONE ทม่ี ที ลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวดี เป็นองค์ประธาน ทุกเช้าผมจะมาโรงเรียนด้วยรอยยิ้มและกระเป๋าท่ีมีหนังสือเรียน ไม่ใช่เหล้าท่ีพกใส่ขวดน�้ำชาออแกนิค ภายในเทอมเดียวหลังจากเรียนรู้ชีวิตผ่าน การท�ำกิจกรรม ถงึ ใครหลายๆ คน จะบอกวา่ กจิ กรรมท�ำให้เสียการเรยี น แตผ่ มไม่ เช่อื อยา่ งเดด็ ขาด เพราะผลการเรียนของผมดีขึ้นอยา่ งไมน่ ่าเช่ือ เกรดเฉล่ยี พ่งุ ขึน้ เปน็ 3.23 นกั เรยี นคนหน่ึงซึ่งไรฝ้ ัน ไมม่ อี ุดมคติ ความดมี เี พียงฝนุ่ ผงของเศษซาก จติ ใตส้ ำ� นึก และเขา้ ถึงอบายมุขอย่างใกล้ชดิ กลายเปน็ นกั ฝนั ด�ำเนนิ ชีวติ อย่าง มีความสุขด้วยการท�ำกิจกรรมเพื่อสังคม ความดีมีขนาดเท่าหัวใจที่อยากจะท�ำดี ตอ่ ไป เพื่อตอบแทนสงิ่ ทีผ่ มไดร้ บั จากโครงการ TO BE NUMBER ONE จากวนั แรกทเ่ี ขา้ มาทำ� กจิ กรรมในโครงการ TO BE NUMBER ONE จนถึงวันน้ีผมยังคงท�ำต่อไปด้วยความฝัน ท่ีอยากเห็นเยาวชนเป็นหนึ่งได้โดย ไม่พ่ึงยาเสพตดิ ตามหัวใจหลกั ของโครงการ TO BE NUMBER ONE การเปน็ หนึ่ง Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone 23

ท่ีว่านั้นไม่ใช่การแข่งขันเพื่อก้าวขึ้นไปเป็นที่หน่ึง การเป็นที่หนึ่งแบบน้ันมันช่าง โดดเดยี่ ว เพราะทหี่ นงึ่ มไี ดเ้ พยี งคนเดยี ว ผทู้ เี่ ปน็ ทหี่ นง่ึ จะตอ้ งยนื อยา่ งโดดเดยี่ วบน จดุ สงู สดุ การเปน็ หนงึ่ ในฝนั ของผมนนั้ คอื การทเี่ ยาวชนทกุ คนรวมใจกนั เปน็ หนง่ึ เดยี ว และทำ� สง่ิ ดๆี โดยไมพ่ งึ่ ยาเสพตดิ หากความฝนั ของผมเปน็ จรงิ เยาวชนจะไมใ่ ชแ่ ค่ อนาคตของชาติ แตเ่ ยาวชนจะกลายเปน็ ปจั จบุ นั ทเี่ ขม้ แขง็ เปน็ พลเมอื งดที รี่ ว่ มสรา้ ง สงั คมท่ีดใี ห้แกป่ ระเทศชาตขิ องเรา มนั อาจเปน็ ภาพฝนั ทย่ี ากจะเปน็ จริงได ้ แต่ถา้ หากทกุ คนฝนั รว่ มกนั และลงมอื ทำ� มนั วนั หนง่ึ มนั จะกลายเปน็ ความจรงิ แนน่ อน เรา ควรลงมอื ทำ� ดง่ั ทท่ี ลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวด ี ไดส้ รา้ ง โครงการ TO BE NUMBER ONE ขึ้นมาและปฏิบัติภารกิจด้วยรอยยิ้มและ ความรกั ความหว่ งใยทมี่ ตี อ่ เยาวชนทง้ั ประเทศอยา่ งไมเ่ หนด็ เหนอ่ื ย ภายใตร้ ม่ เงาของ โครงการ TO BE NUMBER ONE ของพระองค ์ มเี รอื่ งราวเกดิ ขน้ึ มากมาย ผมคอื หนง่ึ ในนน้ั และผมจะสง่ ตอ่ สิง่ ดีๆ ท่ไี ด้รบั ใหก้ ับผูอ้ ่นื ตอ่ ไป ผมหวังว่าเรอื่ งราวของผม จะกอ่ ให้เกิดแรงบันดาลใจบางอยา่ งแกท่ า่ นผู้อ่านไมม่ ากกน็ อ้ ย เรียงความบทนี้ ผมเขียนเสร็จในวันหน่ึงของฤดูร้อนท่ีฝนตกและ เป็นวันก่อนถึงก�ำหนดส่งหนึ่งวัน ที่บอกเล่าเร่ืองราวชีวิตของผม เพราะผมคือ TO BE NUMBER ONE นายอินทัช เกตุสิงห์ โ รงเรียนพิษณุโลกพิทยาคม อ�ำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก 24 Toเbรียeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone

เรียงความ “สิ่งดีๆ TO BE NUMBER ONE” ในวาระครบรอบ 12 ปี TO BE NUMBER ONE ประเภทประชาชนทวั่ ไป



รางวลั ชนะเลิศ ประเภทประชาชนท่ัวไป สิง่ ดๆี TO BE NUMBER ONE “ในว นั ที่ ไม่มฝี นั ฉนั นอน ท้องฟา้ ดับ เมฆหม่น จนมัวหมอง หลับอนาคต คอื อะไร ไม่หมายปอง เพลงท�ำนองชีวิตก็ผดิ คีย์ จนวันท่ี TO BE NUMBER ONE มาสรา้ งสรรค์ วันใหม่ ใหส้ ขุ ี มอบค�ำว่า ภมู ิคุม้ กนั จงึ ฝันมี เป็นแสงชว้ี ถิ ีทาง กลางดวงใจ ด้วยรางวัลเยาวชนเกยี รตยิ ศ ที่ปรากฏ บทมาลย์ ผ่านสมยั พรอ้ มรางวัลชนะเลิศก�ำเนิดชยั จงึ น�ำฝัน มาไกล กวา่ ทม่ี อง นอ้ มส�ำนกึ พระเมตตาและการญุ ธ ทรงบุญ หวั ใจ ไทยท้ังผอง ทลู กระหม่อมฟ้าหญงิ มงิ่ โพธ์ทิ อง ทรงคุ้มครอง เยาวชน พ้นภยั เอย เมื่อคร้ังข้าพเจ้าเป็นเด็กประถมปลาย ชีวิตในวัยนั้นเป็นชีวิตที่เรียก ว่า ไปไหน ไปตามเพอ่ื น ไปไหน ไปดว้ ยกนั เพราะเป็นกลุ่มเพอื่ นผู้ชายขนาดใหญ่ และอยู่ในชุมชนชนบท สภาพแวดล้อมในชุมชนเต็มไปด้วยอบายมุขท้ังการสูบบุหรี่ ดื่มสุราและการพนัน ส่ิงเหล่านี้ถือเป็นเร่ืองปกติภายในชุมชนที่ทุกคนเห็นว่าเป็น สว่ นหนง่ึ ในการดำ� เนนิ ชวี ติ ไปแลว้ จงึ ไมม่ ใี ครหา้ มปรามและหามาตรการปอ้ งกนั มนั จงึ เปน็ สาเหตใุ หเ้ ยาวชนหลายคนต้องติดยาเสพติด คณุ ภาพชวี ติ แยล่ ง และตอ้ งออก จากระบบการศึกษา ข้าพเจ้าเองก็เคยถูกชักชวนจากกลุ่มเพื่อนให้ลองดูดบุหร่ีและ ด่ืมสรุ า แตค่ รอบครวั ขา้ พเจา้ ไม่มใี ครแตะตอ้ งของเหล่าน้เี ลย มนั จงึ ทำ� ให้ข้าพเจ้า ไมใ่ ครท่ ่จี ะลองและชอบของเหลา่ นี้นัก แต่เมือ่ ถูกคะยน้ั คะยอจากกล่มุ เพือ่ น ในทีส่ ุด Toเbรียeงnคuวาmมbสeิ่งดr ีๆone 27

ข้าพเจ้าก็เลยตัดสินใจดูดบุหร่ีตามค�ำร้องขอ เพื่อลบค�ำสบประมาทปอดแหก เมื่อลองดูดเขา้ ไปแล้วขา้ พเจ้าไปศึกษาตอ่ ท่โี รงเรียนประจ�ำอ�ำเภอในป ี 2549 และ ณ ทแ่ี หง่ น้ันเอง ขา้ พเจา้ ได้เรียนรโู้ ครงการ TO BE NUMBER ONE และได้นำ� มา ขยายในชุมชนของตนเอง จนเกดิ ชมรม TO BE NUMBER ONE ประเภทชมุ ชน ที่ไดร้ ับรางวลั ชนะเลิศระดับประเทศ ขา้ พเจา้ รจู้ กั โครงการ TO BE NUMBER ONE มาตง้ั แตป่ ี 2548 เพราะเม่ือครั้งทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี เสด็จ เยย่ี มสมาชกิ ชมรม TO BE NUMBER ONE ณ โรงเรียนหนองบัวพิทยาคาร จงั หวัดหนองบวั ล�ำภ ู ในวันนั้นมกี ารจดั กิจกรรมมากมาย ทั้งนทิ รรศการ ดนตรีและ การแสดง แตข่ า้ พเจา้ ไมค่ อ่ ยรเู้ รอ่ื งและรายละเอยี ดเกย่ี วกบั TO BE NUMBER ONE เทา่ ทค่ี วรจงึ ไมค่ อ่ ยสนใจ จนเมอื่ ไดม้ าเรยี นมธั ยมศกึ ษาปที ่ี 1 ณ โรงเรยี นศรบี ญุ เรอื ง วทิ ยาคาร ขา้ พเจา้ กไ็ ดร้ ับการชักชวนจากอาจารย์วิลาสิน ี พลพวก คุณครทู ่ปี รกึ ษา ชมรม TO BE NUMBER ONE ของโรงเรยี น ให้มาเป็นสมาชกิ และเป็นแกนน�ำ เยาวชนเพื่อด�ำเนินกิจกรรมในโรงเรียน ในปีเดียวกันนั้นเองข้าพเจ้าได้รับการฝึกฝน การรอ้ งหมอลำ� และการพดู จากอาจารยพ์ ลู ติ า ปานกลาง ใหเ้ ปน็ หนง่ึ ใน 8 ผนู้ ำ� เสนอ ผลงานชมรมระดบั ประเทศ ทอ่ี มิ แพคอารนี า่ เมอื งทองธาน ี ในคราวนนั้ ถงึ แมโ้ รงเรยี น จะไมไ่ ดร้ บั รางวลั แตก่ ถ็ อื เปน็ การจดุ ประกายและสรา้ งแรงบลั ดาลใจใหแ้ กข่ า้ พเจา้ ท่ี ม่งุ มั่นท�ำงานและเรียนรู้ TO BE NUMBER ONE ได้เปน็ อยา่ งด ี สองปถี ดั มาด้วย ความทมุ่ เทการทำ� งานของคณุ ครแู ละนกั เรยี น เพอ่ื สรา้ งสรรคก์ จิ กรรมในการปอ้ งกนั และแกไ้ ขปญั หายาเสพติดในสถานศึกษา เป็นที่ยอมรับและประจักษแ์ กส่ ายตาผคู้ น ทวั่ ไปถึงแนวทางทถ่ี กู ตอ้ งและชดั เจน จงึ ท�ำใหช้ มรม TO BE NUMBER ONE โรงเรยี นศรีบญุ เรอื งวทิ ยาคาร ได้รับรางวลั รองชนะเลิศระดับประเทศ ในปี 2551 เดิมทีข้าพเจ้าและเพื่อนๆ ได้ชวนกันไปปรึกษากับผู้น�ำชุมชนและ หลวงพอ่ วดั ปา่ หนองแกเพอื่ จดั ตงั้ ชมรม TO BE NUMBER ONE ในชมุ ชนหนองแก บา้ นเกดิ ของพวกเรา ตั้งแตป่ ี 2549 เม่ือวนั ท่ี 19 กันยายน มีการเปิดปา้ ยชมรมฯ อยา่ งเปน็ ทางการ โดยไดร้ บั ความเมตตาจากทา่ นนายอำ� เภอ คอื นายประยตุ รรชั ตะวรรณ 28 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ีๆone

มาเปดิ ชมรมฯ และมอบทนุ กอ่ ตงั้ จำ� นวน 2,000 บาท ณ วดั ปา่ หนองแก โดยใชก้ ฏุ พี ระ เปน็ ทที่ ำ� การ ตอนนนั้ มสี มาชกิ ทงั้ หมด 80 คน ทำ� กจิ กรรมและดำ� เนนิ งานควบคไู่ ปกบั ศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ ณ วัดป่าหนองแก จากการอุปถัมภ์ของ พระอาจารย์สากล สลี สทุ โธ เจา้ อาวาสวัดป่าหนองแก ต่อมาเมื่อสมาชิกเพม่ิ ขน้ึ อย่างตอ่ เน่อื ง พื้นท่ีในการจัดกจิ กรรมมีน้อย และเห็นว่าชมรมฯ อยไู่ กลชุมชน และ เปน็ พน้ื ที่วัดที่จะตอ้ งใชค้ วามสงบในการท�ำกจิ กรรมทางศาสนา จงึ มกี ารยา้ ยชมรมฯ เขา้ มาตงั้ ภายในชมุ ชน โดยไดร้ บั ความอนเุ คราะหจ์ ากพระครวู โิ รจนธ์ รรมรกั ษ ์ เจา้ คณะ ต�ำบลหนองแกได้มอบอาคารศูนย์พัฒนาเด็กเล็กเดิมของวัดศรีอัมพรที่มีขนาดใหญ ่ ด้านหน้ามีลานกว้าง เหมาะกับการด�ำเนินกิจกรรม ปรับปรุงและพัฒนาเป็น อาคารทีต่ งั้ ชมรมฯ ตงั้ แต่ป ี 2551 เป็นต้นมา พวกเราเยาวชนคนหนองแกพรอ้ มใจกนั ทำ� งานเพอื่ สรา้ งสรรคก์ จิ กรรม และนวัตกรรมเพ่อื ให้เยาวชนในชุมชนไดม้ สี ว่ นรว่ มอนั จะเปน็ หนทางทน่ี ำ� ไปสูก่ ารไม่ ยงุ่ เกย่ี วกบั ยาเสพตดิ อยา่ งเตม็ ท ่ี ถงึ แมใ้ นปแี รกๆ ของการจดั ตง้ั ชมรมฯ และการดำ� เนนิ กจิ กรรมจะพบกบั อปุ สรรคและปัญหาอยา่ งมากมาย ทง้ั การขาดงบประมาณในการ ท�ำกิจกรรม และขาดการยอมรับจากพ่อแม่ผู้ปกครองและคนในชุมชน พวกเรา ต้องใช้เวลาและความอดทนอย่างมาก ในการพิสูจน์ตนเอง ข้าพเจ้ายังเคยพูดกับ ตวั เองในวนั ที่เหน่ือยล้า และต้องอดทนกับความลม้ เหลวในการท�ำงานวา่ “เซาเฮด้ ซะบอ้ คอื ยาก คือเมอื่ ยแท้ เฮาตอ้ งอดทน ล�ำบากเฮด็ งานเพ่ือไผกัน ทุกคนใน ชมุ ชน คอื เหมือนกับว่าบ่ ต้องการ คิดว่าเฮาเล่นของเฮอื นนอ้ ยบ่ คือบ่ ให้ความ ส�ำคญั เยาวชน เมื่อยแท้ๆ” อยา่ งใดก็ตามความคิดกค็ ือความคิด ต่อเมือ่ หันหน้า มาเผชญิ กบั ความจรงิ กพ็ บวา่ เพอ่ื นๆ พๆี่ นอ้ งๆ และเยาวชนทเ่ี รารจู้ กั พวกเขานา่ จะเปน็ คนดีได ้ เขาควรจะมีโอกาสไดพ้ บกบั สิง่ ดีๆ ทเ่ี รียกวา่ TO BE NUMBER ONE และได้มีทางเลือกมากกวา่ การเข้ากลุม่ ไปมว่ั สมุ ยาเสพตดิ ดงั นน้ั มันจึงท�ำให้ ขา้ พเจา้ เลกิ คดิ เรอื่ งความเหนอื่ ย และนำ� ปญั หาปรกึ ษากบั กลมุ่ เพอ่ื นๆ เพอื่ ชว่ ยกนั คดิ ชว่ ยกนั แกป้ ญั หาและเปน็ กำ� ลงั ใจแกก่ นั เรอื่ ยมา จากกจิ กรรมหลอ่ เหลา่ ตน้ กลา้ ปา่ ลอ้ ม เมือง กิจกรรมคา่ ยคุณธรรมน้อมนำ� ปรัชญา บอกลาอบายมุข กิจกรรมโซไ่ ม่มปี ลาย Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ๆีone 29

สายใยคนดี TO BE NUMBER ONE กจิ กรรมลอยกระทง การประกวดเทพ ี TO BE NUMBER ONE การออกร้านขายกระทงดอกไม้สด และอื่นๆ อีก มากมาย ทกี่ ล่มุ เยาวชนได้คิดคน้ และจดั ทำ� ขนึ้ เอง ตงั้ แต่ปี 2549 - 2551 ไดเ้ ป็นท่ี ยอมรับของผู้นำ� และคนในชมุ ชนโดยท่วั กัน ในปี 2551 ชมรมได้รับความสนใจและ การสนับสนุนอย่างดีย่ิงจากทุกภาคส่วน ท้ังงบประมาณในการทำ� กจิ กรรม และ เปดิ เวทใี หม้ สี ว่ นรว่ มในระดบั ตำ� บล อำ� เภอและจงั หวดั โดยนายรกั ไทย ศรีคูเมือง นายกองค์การบริหารส่วนต�ำบลหนองแกให้การสนับสนุนปรับปรุงอาคาร และ จดั ตง้ั งบประมาณใหช้ มรมฯ ไวด้ ำ� เนนิ กจิ กรรมอกี ดว้ ย การสนับสนุนอยา่ งเต็มที่และ ก�ำลังใจอย่างล้นหลาม เป็นพลังให้ข้าพเจ้าและเยาวชนสร้างสรรค์กิจกรรมอย่าง ตอ่ เนอื่ ง ทง้ั กจิ กรรมหนอนผเี สอ้ื เพอื่ ฝกั หลอก คา่ ยพฒั นาแกนนำ� เยาวชน คา่ ยธรรมะ กิจกรรมปู่ย่ามาสอนหลาน เพ่ือสร้างการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนทุกวัยท้ังเด็ก เยาวชน แมบ่ า้ นและคนสงู อาย ุ ตอ่ มาในป ี 2552 ชมรมฯ ไดเ้ ขา้ ประกวดในระดบั ประเทศเป็นคร้ังแรก เม่ือคร้ังการประเมินระดับพื้นที่ ทุกคนในชุมชนได้ร่วมด้วย ช่วยกันเป็นอย่างด ี วันน้ันเหมอื นเปน็ วันเอาบญุ ใหญ่ของชุมชนกว็ า่ ได ้ สถานศกึ ษา ในชุมชนมาร่วมกันจัดนิทรรศการ กลุ่มแม่บ้านต้ังโรงทาน ฝ่ายสงฆ์น�ำโดย ท่านพระครูวโิ รจน์ธรรมรกั ษ์ไดน้ ำ� สวดมนต์ตอ้ นรบั กรรมการทท่ี างเขา้ หมู่บา้ น กลมุ่ เยาวชนและปราชญ์ชาวบ้านร่วมกนั ตกี ลองยาวต้อนรบั และน�ำกรรมการเขา้ สชู่ มรม สว่ นหนึ่งยนื ปรบมือร้องเพลง TO BE NUMBER ONE บรรยากาศเตม็ ไปด้วย ความสุขและสนุกสนานนับจ�ำนวนสมาชิกท่ีเข้าร่วมในวันน้ัน 1 พันกว่าคน แต่เม่ือ คนมามาก การจัดการก็ย่อมยาก การเตรียมการที่เป็นองค์ประกอบอ่ืนไม่พร้อม เทา่ ทค่ี วร และการจัดนทิ รรศการในระดับประเทศท่ีเมอื งทองธานีก็เกดิ ขอ้ ผดิ พลาด ทางเทคนิค ทำ� ให้การประกวดในปีนน้ั เรากลบั บ้านมือเปลา่ เหนือสิ่งอ่ืนใด การท�ำงานเพ่ือป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด สงิ่ ทพี่ วกเราคดิ กลบั ไมใ่ ชร่ างวลั พวกเรากลบั บา้ นกย็ งั คงมปี ญั หาเพอ่ื ใหช้ ว่ ยกนั แกไ้ ข เยาวชนท่ีหลงผิดก็ยังมีอีกมากมาย ข้าพเจ้าและเพ่ือนๆ จึงไม่ค่อยเสียดายนักกับ การประกวดในปีแรก เพราะยังเป็นส่ิงใหม่อย่ ู จากน้นั พวกเราก็มงุ่ หนา้ ทำ� กิจกรรม 30 Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone

และได้รับการสนับสนุนอย่างดียิ่งจากชุมชนเช่นเดิม ผลจากการเข้าร่วมประกวด ท�ำให้การจัดการชมรมมีความม่ันคงมากยิ่งข้ึน ทุกอย่างได้ถูกพัฒนาให้เป็นระบบ และจัดสรรหมวดหมู่ตามแนวทาง มีการประเมินกิจกรรม ผลลัพธ์และกลับมา แก้ไขจุดด้อย รวมถึงการระดมความคิดและหาแนวทางการท�ำงาน มีการประชุม วางกรอบอนาคตอย่างมีแบบแผน ถึงแม้การประกวดจะไม่ใช่หนทางในการท�ำงาน ของข้าพเจ้าและเพื่อนๆ แต่การประกวดก็ถือเป็นเครื่องมือที่ส�ำคัญในการวัด คุณภาพงานและความส�ำเร็จได้อย่างดีย่ิง การประกวดท�ำให้เยาวชนมีเวทีมาก ยิ่งข้ึน ได้ฝึกฝนประสบการณ์และการท�ำงาน ปีต่อมาพวกเรากลับเข้าไปประกวด ในระดับประเทศอีกครั้ง พร้อมกับผลงานที่เยาวชนท�ำเพ่ือเยาวชน และการแก้ไข ปัญหายาเสพติดที่เป็นผลในเชิงประจักษ์ว่าเยาวชนทุกคนมีภูมิคุ้มกันท่ีดีข้ึน ท�ำให้ ป ี 2553 ชมรม TO BE NUMBER ONE ชมุ ชนหนองแก ได้รบั รางวัลชนะเลิศ ระดับประเทศ น�ำความยินดีและความปลาบปล้ืมมาสู่เยาวชนและคนในชุมชน จากวันนั้นข้าพเจ้าและเพ่ือนๆ ยังมุ่งม่ันท�ำงานเพื่อแก้ไขปัญหายาเสพติดเช่นเดิม การประกวดท�ำให้เราเข้มแข็งและเขม้ ข้นขน้ึ ทุกปี จนบดั น ้ี ในป ี 2557 พวกเรายัง คงเข้าประกวดเพื่อรักษาต้นแบบจากระดับเงินสู่ระดับทองและจะข้ึนไปสู่ระดับ เพชรในปตี ่อๆ ไป จากเด็กชนบทตัวด�ำ ไม่กล้าแสดงออกที่ได้รับการปลูกฝังในทางด ี และเหน็ คณุ คา่ ในชวี ติ ของตนเอง นำ� มาซง่ึ ภารกจิ อนั ยง่ิ ใหญใ่ นการปอ้ งกนั แกไ้ ขปญั หา ยาเสพติดท่ีบ้านเกิด และประดับไว้ซ่ึงรางวัลเกียรติยศผู้เปรียบเสมือนตัวแทนของ ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ณ ชุมชนหนองแก ใน ปี 2555 ขา้ พเจา้ ถกู เสนอชอ่ื ใหเ้ ขา้ รบั พระราชทานรางวลั เกยี รตยิ ศ ผมู้ ผี ลงานดเี ย่ยี ม ในการดำ� เนนิ งานโครงการ TO BE NUMBER ONE ประเภทชุมชน ในวาระ ครบรอบ 10 ปี TO BE NUMBER ONE วนิ าทที ขี่ านชอื่ ขา้ พเจา้ นายรตั นะ ธนวชั รสนั ติ ให้ออกไปนั่งลงเบ้ืองหน้าของทูลกระหม่อมฯ เพ่ือรับพระราชทานรางวัลพลันก็ ทำ� ใหห้ วั ใจเอบิ อม่ิ เสยี งปรบมอื และเสยี งโหร่ อ้ งดใี จของผคู้ นกกึ กอ้ งทว่ั ฮอลล ์ 3 ภาพ ของวนั วานตง้ั แตป่ ี 2559 กบ็ งั เกดิ ขน้ึ ในความคดิ และจติ ใจ ใบหนา้ ของเยาวชนและ Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ๆีone 31

ผคู้ นทไี่ ดร้ ว่ มกนั ทำ� งานเคยี งขา้ งกนั มาตลอดกล็ อยมาในมโนจนิ ตภาพ ตอนนน้ั ใบหนา้ ข้าพเจ้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มและมีความสุขเหลือเกิน ข้าพเจ้านึกถึงเพื่อนๆ เยาวชน และคนในชุมชนตลอดเวลา นับต้ังแต่ข้าพเจ้าลุกและไปน่ังคุกเข่าลงเบ้ืองหน้าของ ทูลกระหม่อมฯรอยยิ้มท่ีใบหน้าข้าพเจ้าก็ยังไม่หายไป ทันใดที่ยื่นมือออกรับ พระราชทานรางวลั ขา้ พเจา้ กน็ ำ้� ตาซมึ และเปลง่ เสยี งอยา่ งกกึ กอ้ งในหวั ใจวา่ “รางวัลนี้ ขา้ พทุ ธเจ้าขออุทิศใหก้ บั เยาวชนและคนในชมุ ชนหนองแกทกุ คน” นายรัตนะ ธนวัชรสันติ ประธานชมรม TO BE NUMBER ONE ชุมชนหนองแก ปี 2551 - 2554 จงั หวดั หนองบวั ล�ำภู 32 Toเbรยีeงnคuวาmมbสeิ่งดr ๆีone

รางวัลรองชนะเลิศ ประเภทประชาชนทว่ั ไป สิง่ ดๆี TO BE NUMBER ONE สวสั ดคี รบั ทลู กระหมอ่ มฯ ทา่ นคณะกรรมการทกุ ทา่ นและทา่ นผอู้ า่ น เรียงความฉบับนี้ทุกคน ก่อนอื่นกระผมขอแนะน�ำตัวเองก่อนนะครับ กระผมช่ือ นายปริวรรต แสงสว่าง นกั ศกึ ษาคณะรัฐศาสตร์ ช้นั ปีท ี่ 3 มหาวทิ ยาลัยเจ้าพระยา จังหวดั นครสวรรค์ ปัจจุบนั กระผมด�ำรงต�ำแหน่งประธานชมรม TO BE NUMBER ONE ของมหาวิทยาลัยเจ้าพระยา ท่านคณะกรรมการและท่านผู้อ่านคงสงสัยล่ะ สิครบั วา่ ท�ำไมผมตอ้ งแนะนำ� ตวั กอ่ น ก็นี่แหละ่ ครบั มนั คือสถานที่ที่เปน็ จดุ เริ่มต้นท่ี ทำ� ใหผ้ มไดพ้ บกบั สงิ่ ดๆี TO BE NUMBER ONE เหมอื นจะดนู ำ�้ เนา่ ยงั ไงไมร่ นู้ ะครบั แต่ไม่น้ำ� เน่าอยา่ งท่ีคดิ แน่นอนขอบอกไว้เลย และตอ่ จากนีก้ อ่ นท่ที ่านกรรมการและ ทา่ นผู้อ่านจะไดร้ บั รู้เร่ืองราวของสิง่ ดีๆ TO BE NUMBER ONE ผมขออนุญาต เล่าเรอ่ื งราวดีๆ ของมหาวิทยาลยั ผมกอ่ นนะครบั ว่าเป็นมาอย่างไร ท่ที �ำใหผ้ มได้มา พบกบั สง่ิ ดๆี TO BE NUMBER ONE มหาวทิ ยาลยั ของผมมีชอื่ วา่ มหาวิทยาลัย เจ้าพระยา ต้ังอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์ครับ มหาวิทยาลัยของผมเป็นสถาบันที่มุ่ง ผลติ บณั ฑติ ทีม่ ีคุณภาพ เพอ่ื สร้างคนส่รู ะดบั สากล แต่ตอ้ งบอกกอ่ นเลยวา่ ผมเปน็ เดก็ บ้านนอกครบั ครอบครวั มฐี านะค่อนขา้ งยากจน พ่อแมแ่ ยกทางกนั ผมเหมือน เด็กมีปัญหาคนหน่ึง แต่ก็ไม่ได้ท�ำตัวมีปัญหานะครับ แต่ผมมีปัญหาว่ายังไงก็ ไม่มีทางได้เรียนต่อในระดับชั้นท่ีสูงๆ แน่นอน เพราะทางบ้านไม่สนับสนุนและ ไมม่ เี งนิ แตค่ วามทะเยอทะยานผมไดม้ าพบมหาวทิ ยาลยั แหง่ นท้ี ใี่ หโ้ อกาสผมไดเ้ รยี น ตอ่ ในระดบั ปรญิ ญาตร ี โดยมที นุ การศกึ ษาใหม้ ากมายกบั ผทู้ ข่ี าดแคลนดา้ นทนุ ทรพั ย์ ในการศึกษาต่อระดับปริญญาตรี โดยท่านผู้ก่อต้ังมหาวิทยาลัยได้ต้ังปณิธานไว้ว่า “จะไมม่ นี กั ศึกษาคนใดออกจากมหาวิทยาลัยเพราะขาดแคลนการเงนิ ”สงิ่ นีแ้ หละท่ี ทำ� ใหผ้ มไดเ้ รยี นตอ่ ระดบั ปรญิ ญาตร ี และสถานทน่ี ถี้ อื วา่ เปน็ ผชู้ นี้ ำ� หนทางใหผ้ มไดพ้ บ กบั สง่ิ ดๆี TO BE NUMBER ONE Toเbรียeงnคuวาmมbสe่ิงดr ีๆone 33

ต้ังแต่ผมเข้าเรียนในระดับปริญญาตรี ในปี 2554 ซึ่งเป็นปีเดียว กับที่มหาวิทยาลัยเจ้าพระยาได้ก่อตั้งชมรม TO BE NUMBER ONE ขึ้นใน วันท่ี 26 มิถุนายน 2554 ซง่ึ นกั ศกึ ษารวมถงึ ตวั ผมเองกต็ อ้ งทำ� หนา้ งงกนั ละ่ ครบั วา่ TO BE NUMBER ONE มนั คอื อะไร พวกเรารูเ้ พียงวา่ TO BE NUMBER ONE เปน็ โครงการในทลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สริ วิ ฒั นาพรรณวด ี เทา่ นนั้ เอง หลังจากน้ันช่วงที่ผมเรียนอยู่ชั้นปีท่ี 2 ผมได้รับต�ำแหน่งเป็นประธานชมรม TO BE NUMBER ONE มหาวทิ ยาลัยเจ้าพระยา คราวน้ีแหล่ะครับทา่ นกรรมการ และท่านผู้อ่านทุกท่านจะได้รับรู้ถึงเร่ืองราวเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ผมได้พบเจอกับ TO BE NUMBER ONE รบั รองทัง้ สนกุ ต่นื เตน้ และเตม็ ไปด้วยความประทับใจ หลายๆ อยา่ ง ลองอา่ นกนั ตอ่ ไปนะครบั “เหตเุ กดิ จาก” สาธารณสขุ จงั หวดั นครสวรรค์ ไดส้ ง่ หนงั สอื มาทม่ี หาวทิ ยาลยั เรอ่ื งใหส้ ง่ ผลการดำ� เนนิ งาน TO BE NUMBER ONE ของมหาวิทยาลัยเข้าประกวด เพื่อทางจังหวัดนครสวรรค์จะคัดเลือกหาตัวแทน ทีม TO BE NUMBER ONE ในสถานศึกษาระดบั อาชีวศกึ ษาและอดุ มศกึ ษาของ จงั หวดั นครสวรรคส์ ง่ ไปแขง่ ขนั ตอ่ ในระดบั ภาคเหนอื ในกลมุ่ ดเี ดน่ และมหาวทิ ยาลยั จงึ ไดส้ ง่ หนงั สอื มาทชี่ มรม TO BE NUMBER ONE และกต็ อ้ ง งง ไปตามๆ กนั วา่ มนั คอื การประกวดอะไร ใชห้ ลกั เกณฑอ์ ะไรในการประกวดและการตดั สิน แตก่ ็เหมอื น วา่ มโี ชคหรอื ดวงจะเหนอ่ื ยกไ็ มร่ นู้ ะครบั ทที่ ำ� ใหจ้ งั หวดั สง่ หนงั สอื คมู่ อื การดำ� เนนิ งาน ของ TO BE NUMBER ONE มาให้หนงึ่ เล่ม และเป็นส่ิงทีด่ ีมาก เพราะมันเป็น จุดเร่ิมต้นของการท�ำงาน TO BE NUMBER ONE อย่างจริงจังและตั้งใจ และเปน็ การจดุ ประกายทท่ี ำ� ใหพ้ วกเราสมาชกิ ชมรมทคี่ ดิ จะควา้ ชมรม TO BE NUMBER ONE ดีเด่นระดับประเทศมาให้ได้ จากน้ันผมและเพื่อนสมาชิกก็ประชุมวางแผนกัน ในการรวบรวมผลการดำ� เนนิ งานตงั้ แตป่ ี 2554 - 2556 เพอื่ เปน็ เอกสารและเปน็ ขอ้ มลู ในการนำ� เสนอผลงานในการประกวดครั้งนีข้ องจงั หวดั นครสวรรค์ และวนั ประกวด รอบจังหวดั กม็ าถงึ ครบั ซึง่ มที มี ส่งเขา้ ประกวดเพียง 2 ทีม ในการประกวดระดบั อาชีวศึกษาและอุดมศึกษา คือ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์และมหาวิทยาลัย เจ้าพระยา ผลสรุปพวกเราได้เป็นตัวแทนจังหวัดนครสวรรค์ไปแข่งขันในระดับ ภาคเหนือครับ ซึ่งเป็นการประกวดที่ย่ิงใหญ่แน่นอน เพราะเราจะต้องไป 34 Toเbรียeงnคuวาmมbสeงิ่ ดr ีๆone

เจอค่แู ข่งทั้ง 17 จงั หวัดของภาคเหนอื แตเ่ รากไ็ มท่ ้อถอยครบั สูต้ อ่ ไปเพราะเรามี ก�ำลงั ใจทดี่ ี และรวมถงึ กิจกรรมของ TO BE NUMBER ONE เป็นกจิ กรรมท่ีเรา ท�ำมาโดยตลอดทุกปีการศึกษา แต่เราต้องรู้หลักการด�ำเนินงานและจับไปใส่ให้ถูก ยทุ ธศาสตรก์ ็เท่านั้นเอง โดยทท่ี างโครงการ TO BE NUMBER ONE มหี ลักการ ดำ� เนินงานโดยยึดหลกั 3 ก และ 3 ย โดย 3 ก ประกอบดว้ ย ก.กรรมการ ก.กองทุน และก.กิจกรรม จะแตกออกเป็น 3 ยุทธศาสตร์ ยุทธศาสตร์ท่ี 1 การสรา้ งกระแส ยทุ ธศาสตรท์ ี่ 2 การสรา้ งภมู คิ มุ้ กนั และยทุ ธศาสตรท์ ่ี 3 การสรา้ ง และพฒั นาเครอื ขา่ ย โดยทีท่ างชมรมของเราก็ปฏิบตั มิ าอย่างตอ่ เน่อื งตง้ั แตป่ ี 2554 จนถึงปัจจุบัน โดยมุ่งเน้นให้สมาชิกมีส่วนร่วมกับกิจกรรมที่ทางชมรมจัดข้ึน ทกุ กจิ กรรม และรบั ฟงั ความคดิ เหน็ ของกนั และกนั จากวนั นน้ั ถงึ วนั ประกวดระดบั ภาค เหนอื ในวนั ท ี่ 25 ธนั วาคม 2555 เชอ่ื ไหมครบั ทกุ ๆ ทา่ น ผมกบั เพอื่ นๆ สมาชกิ ท�ำงานกันอย่างเต็มที่ โดยทุกคนสละเวลาของตัวเองลงมาท�ำงานกันอย่างสุดความ สามารถ และขุดเอาผลงานดีๆ ท่ีไม่เหมือนใครก็ว่าได้นะครับ ที่จะไปเสนอต่อ คณะกรรมการ และตอ้ งบอกเลยวา่ ผมกเ็ ปน็ 1 ใน 4 ของทีมทน่ี ำ� เสนอผลงานนะ ครบั พดู แลว้ เหมอื นชมตวั เองวา่ เกง่ แต่ไม่ใชเ่ ลยผมรู้สกึ ตื่นเต้นและกลัวมากว่าจะทำ� ออกมา แต่ได้ผลเกินคาดนะครับ ผมท�ำได้และดีกว่าท่ีซ้อมต้ังเยอะแน่ะ พูดแล้ว จะหาวา่ คยุ ถ้าใครอยู่ในเหตกุ ารณ์วันน้ัน กต็ อ้ งบอกเป็นเสยี งเดียวกนั ว่าผมเก่งมาก และผลกอ็ อกมาวา่ ชมรม TO BE NUMBER ONE มหาวทิ ยาลยั เจา้ พระยา ไดไ้ ป ต่อครับ ไดเ้ ปน็ ตวั แทนของภาคเหนอื ไปแขง่ ขันตอ่ ในระดับประเทศครบั แนะ่ ยงั ไม่ ปรบมอื ใหอ้ กี (ฮา่ ๆๆ) ขำ� ๆ นะครบั กลวั วา่ อา่ นไปและจะงว่ ง ตอนนพี้ วกเรายงิ่ กดดนั มากขน้ึ เพราะคแู่ ขง่ ตอ่ จากนไ้ี ปจะไมใ่ ชแ้ คใ่ นระดบั ภาคเหนอื แตเ่ ปน็ ทว่ั ทง้ั ประเทศ เลยทนี ี้ แตก่ ไ็ มก่ ลวั หรอกครบั เพราะไมม่ เี พอื่ นสมาชกิ คนใดเอย่ ปากบน่ วา่ ท้อแม้แต่ คนเดียว มีแต่เสียงว่าสู้เท่านั้นและยังมีมหาวิทยาลัยคอยช่วยเหลือและสนับสนุน อยตู่ ลอดเวลา ซงึ่ เป็นก�ำลงั ใจใหพ้ วกเราไมค่ ิดที่จะย่อท้อเลยล่ะครบั และแลว้ เวลา กผ็ า่ นไปอย่างรวดเร็วเหลอื เกิน มันเปน็ ช่วงเวลาทเ่ี ราเตรียมงานกนั หนกั ที่สุด แตก่ ็ ไมเ่ ปน็ อปุ สรรคเพราะพวกเราชว่ ยกนั คดิ และชว่ ยกนั ทำ� อยา่ งเตม็ ท ่ี ในทสี่ ดุ วนั เวลาที่ พวกเรารอคอยกม็ าถงึ วนั ประกวดรอบมหกรรม ระหวา่ งวนั ท ี่ 14 - 15 กรกฎาคม 2556 Toเbรียeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ีๆone 35

วนั นน้ั มีทีมเขา้ แข่งขนั ทั้งหมด 14 ทีมครับ มีแตท่ มี เก่งๆ ของแตล่ ะภาคท้งั น้ันเลย น่ากลวั ทีส่ ดุ ขอบอก แตก่ ็เชน่ เดมิ ครับผมเป็น 1 ใน 4 ของทีมผู้นำ� เสนอผลงาน แต่ความตื่นเต้นและความกลัวลดน้อยลงกว่าในระดับภาคนะครับ แต่กลับมาป่วย แทนซะอกี โธๆ่ ๆ ชวี ติ ไอย้ า่ มแดงวนั อนื่ กไ็ มเ่ ปน็ ดนั มาปว่ ยวนั ทเี่ ขาจะแขง่ ขนั กนั อีก แตผ่ มกท็ ำ� ดที ส่ี ดุ เทา่ ทผี่ มจะทำ� ไดค้ รบั ทกุ ทา่ นเชอ่ื ไหมครบั วา่ ผลเปน็ ไปตามการคาด ฝนั ชมรม TO BE NUMBER ONE มหาวิทยาลัยเจ้าพระยาได้รับรางวัลชนะ เลิศการประกวดผลการดำ� เนนิ งาน TO BE NUMBER ONE ในสถานศกึ ษาระดบั อาชวี ศกึ ษา.และอดุ มศกึ ษากลมุ่ ดเี ดน่ ประจำ� ปี 2556 ไดเ้ ขา้ รบั พระราชทานโลร่ างวลั และเข้าฉายพระรูปร่วมกับองค์ประธานโครงการ ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราช กัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ปรบมือให้อีกสักครั้งสิครับ เย้..เย้..เย้..พวกเราท�ำได้ ซึ่งผมดีใจมากจนแทบกล้ันน�้ำตาไว้ไม่ได้เลย เพราะเป็นการคลุกคลีและท�ำงาน TO BE NUMBER ONE อย่างจรงิ จงั และรักในโครงการฯ นไ้ี ปแลว้ กว็ ่าได้เลยนะ ครับ และตอ้ งขอขอบพระคณุ มหาวิทยาลัยที่คอยสนบั สนุนและเปน็ ทีป่ รึกษาให้กบั พวกเรามาโดยตลอด ถ้ามหาวิทยาลัยไม่ช่วยสนับสนุนเราก็คงไม่มีวันนั้นมาจนถึง ทุกวันนี้อย่างแน่นอน จากน้ันผมกับเพ่ือนสมาชิกก็มุ่งมั่นต้ังหน้าต้ัง ตาท�ำผลงานกิจกรรมต่างๆ ให้กับเหล่าสมาชิกเพื่อรักษามาตรฐานและก้าว เข้าสู่ระดับต่อๆ ไปจนสูงสุดคือ ระดับเพชรในอนาคตอย่างแน่นอน และยังมีอีกหนึ่งประสบการณ์นะครับ คือผมได้ไปเข้าค่ายพัฒนา สมาชิกเพื่อความเป็นหน่ึง “แคมป์ 12” ที่เดอะไพน์รีสอร์ท จ.ปทุมธานี ซึ่ง กิจกรรมในค่ายนี้ถือว่าเป็นกิจกรรมที่ดีมาก และผมยังมีโอกาสได้แต่งบทกลอน ถวายพระองค์ท่านอีกด้วย ผมเขียนไว้ตอนท้ายให้ทุกท่านได้อ่านกันนะครับ รวมถึง ผู ้ เ ข ้ า ร ่ ว ม ค ่ า ย นี้ ส า ม า ร ถ น� ำ กิ จ ก ร ร ม ม า พั ฒ น า แ ล ะ ท� ำ เ ป ็ น กิ จ ก ร ร ม ข อ ง ชมรมตนเองได้เลย และมีอยู่หนึ่งความประทับใจท่ีไม่เคยลืมในคร้ังน้ัน ผมมี ความประทบั ใจกบั ประโยคคำ� พดู ของบคุ คลทา่ นหนง่ึ ครบั บคุ คลทา่ นนน้ั คอื มล.ยพุ ดี ศริ วิ รรณ หรือ “ป้าหม่อม” ของพวกเราน่ันเอง ทา่ นพูดออกมาประโยคหนึ่งวา่ “กจิ กรรมในคา่ ยนเ้ี ปน็ สงิ่ ทที่ ลู กระหมอ่ มฯ ตงั้ ใจทำ� ใหก้ บั พวกเราสมาชกิ และพระองคท์ ่าน 36 Toเbรียeงnคuวาmมbสeง่ิ ดr ๆีone

หวังว่าสมาชิกทุกคนที่ได้มาร่วมค่ายนี้ จะกลับไปพัฒนากิจกรรม และก้าวนำ� ความเปน็ หนงึ่ โดยไมพ่ ง่ึ ยาไปพรอ้ มกนั ” ซงึ่ ประโยคนที้ ำ� ใหผ้ มรจู้ กั TO BE NUMBER ONE ว่าไม่ใช่แค่โครงการรณรงค์ป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดอย่างเดียว แต่ก็มี ความต้องการอยากให้สมาชิกผูกพันรักสามัคคีในการสร้างกระแส สร้างภูมิคุ้มกัน และพฒั นาเครือขา่ ย เพ่อื ให้ TO BE NUMBER ONE เป็นที่ประจักษ์ตอ่ โลก อยา่ งแพรห่ ลาย รวมถงึ ขจดั ปญั หายาเสพตดิ ใหห้ มดไปในสงั คมไทย ทงั้ หมดทผี่ มเลา่ มานี้คือประสบการณด์ ีๆ ทีย่ ากจะลืมของผมกับ TO BE NUMBER ONE ยงั ไม่ หมดแต่เพยี งเทา่ น้นี ะครับ ผมขออนุญาตเลา่ ต่อเลยละกนั กับสง่ิ ทผี่ มไดร้ ับ รวมถงึ ประโยชนท์ ี่เกิดจากการไดท้ ำ� โครงการ TO BE NUMBER ONE ที่ทำ� ให้ผมและ เพ่ือนสมาชกิ ไดก้ ล้าคิด กล้าท�ำ กลา้ แสดงออกในสิง่ ทีต่ นเองช่ืนชอบในทางท่ีดีและ สรา้ งสรรคโ์ ดยทท่ี กุ คนจะเปน็ หนง่ึ โดยไมพ่ งึ่ ยา และยงั สง่ ผลดเี รอ่ื งไมม่ ปี ญั หายาเสพตดิ ในสถาบัน สังคม ประเทศชาติและจากการทำ� กจิ กรรม TO BE NUMBER ONE ของมหาวิทยาลัยเจา้ พระยา เกิดผลผลติ มสี มาชิกเพิ่มมากข้นึ ทกุ ป ี จนปจั จบุ ันนม้ี ี สมาชกิ สามัญและสมาชิกสมทบคิดเปน็ 100% เลยนะครับ จากทผ่ี มเลา่ อา้ งกลา่ วความมาทงั้ หมดนี้ ผมมคี วามรสู้ กึ ทส่ี มั ผสั ได้จาก พระมหากรณุ าธคิ ณุ ขององคป์ ระธานโครงการฯ ทพ่ี ระองคท์ รงสละเวลาสว่ นพระองค์ ลงมาเหนด็ เหนอื่ ยกบั กจิ กรรมตา่ งๆ ทที่ ำ� ใหส้ มาชกิ TO BE NUMBER ONE ทว่ั ท้ัง ประเทศท่ีพระองค์ท่านทรงคิดค้นหาวิธีช่วยเหลือเยาวชนให้ห่างไกลจากยาเสพติด พวกเราสมาชกิ รสู้ กึ เปน็ พระมหากรณุ าธคิ ณุ ทที่ ลู กระหมอ่ มหญงิ อบุ ลรตั นราชกญั ญา สิรวิ ัฒนาพรรณวดี ทรงมีวนั นแ้ี ละโครงการดๆี แบบน้ใี ห้กบั พวกเรา เปรยี บเสมือน พระองค์ท่านทรงดุจดั่งนางฟ้าในใจผม ท่ีทรงท�ำให้พวกเราหมดทุกข์ และทรงหา วิธีสร้างสุขมาให้ในเวลาเดียวกันแก่สมาชิกทุกคน ผมเชื่อนะครับว่าสมาชิกทุกคน รักพระองค์ท่านมากโดยที่ทุกคนไม่สามารถจะทอดทิ้งพระองค์ท่านไปได้ มีแต่ จะมุ่งม่ันท�ำงานเพื่อพระองค์ท่านต่อไป ผมตลอดจนเพ่ือนสมาชิกคงมีความคิด เดียวกันว่าขอให้พระองค์ท่านทรงสานต่องานดีๆ แบบน้ีเคียงคู่กับสมาชิกสืบต่อไป ตราบนานเทา่ นาน คดิ ดแู ลว้ สมาชกิ TO BE NUMBER ONE ช่างโชคดีที่มีนางฟา้ Toเbรียeงnคuวาmมbสe่งิ ดr ีๆone 37

แบบพระองคท์ท า่ า นนนนะะคครรบั บั ยงั ไมจ่ บนะครรบั มมตีตอ่อ ออกี กี นนดิ ดิ เเดดยี ยี ววอยา่า พพง่ึงึ เเบบอ่ือื กกนันนนะะคครรบั บั ผมจะ บอกถงึ จุดเดน่ และปจั จัยความสำ� เรจ็ ของโครงการ TO BE NUMBER ONE วา่ มี จดุ เดน่ ทไี่ มเ่ หมอื นใคร คอื มงุ่ เนน้ ผลติ เยาวชนใหเ้ ปน็ คนดขี องพอ่ แมแ่ ละสงั คมม รวมถงึ การไมเ่ อายาเสพตดิ มาเปปน็น ททพ่ี ี งึ่ พา สว่ นปจั จยั ความมสสำ�ำเเรรจ็จ็ ขขอองงTO BE NUMBER ONE ณ ตตออนนนนก้ีก้ี า้  วมาถงึ ปที ่ ี 12 แแลลว้  ผผมมเเชชอ่ือ่ื วา่ ความสำ� เรจ็ ของ TO BE NUMBER ONE ตอ้ งงกกา ้าววผผา น่าคนวคาวมาสมำสเร�ำจ็ เถร็งึจปถทึง่ีป1ีท00่ี 1แ0ล0ะอกีแตลอะๆอีกไปตอ่อยๆา งแไปนอน ยอน่างเแชนอ่ื ผ่นมอไนหมเลชะ ่ือคผรมบั ไทหกุ มทลา ่ะนคถราับททกุ กุ ททา า่นนเชอ่ืถทา้ ทผ่ี มกุ ทพา่ดู นขเชออื่เสทยี ผี่ งมปพรดูบมขอื อใหเสก ียบั งโปครบงกมาือรใTหO้กับBโEครNงUกMารBETROOBNE NทUี่กMาวBมEาRถึOงปNทEี่ 1ท2กี่ า้ อวีมกาสถักงึ คปรที ั้ง่ี ส1ิค2รอับกี โสอกั โคฮรงั้นสาคิ ปรลบั ื้มโใอจโ้ แฮทนา่ อปงลคมื้ ปใจรแะทธานนอโงครป์ งรกะาธรานฯ โจครรงิ งๆกานระฯครจบั รงิ ทๆพ่ี นวกะเครราบัทำทงาพี่ นวนกจ้ีเรนากทา ำ� วงมานาสนคู จี้ วนากมา้ สวำมเราสจ็ ใคู่ นววานัมนสำ�ไ้ี ดเร จ็ผใมนขวอนั ปนรไ้ี บดม้ ผอื มดขงั ๆอ ปใหรกบับมอืสดมงัาๆชิกใทหุก้ บัคนสมดาวชยกิ นทะกุ คครนับดแว้ ยลนะะผคมรจบั ะบแอลกะเผลมยจวะาบผอมกมเีลคยววาา่มผหมวมังคีตวอาโมคหรวงงักตาอ่ร โTคOรงกBารE TNOU MBEB E RNUMOBNEER คOอื NโEค ร งคกอื โาครรงกTาOร TBOE NBEU MNBUEMRBEOR N OENEต อ ตงอ้องยอูเยคเู่คยี ยี งค่ู กับเยาวชนทท่ีมี่มีเีเพพิ่มิ่มมมาากกขขึ้นึ้นททุกุกวันวันเพเพราระาะTTOO BBEE NUMBERR ONE จจะะเเปปน็ สิ่งท่ี ท�ำใหเ้ ยาวชนเหลา่ นนั้น คิดดี ทำ� ดี พูดดี เป็นคนดีและหา่ งไกลยาเสสพพตติดด ส่ง ผลให้ป ระเทศชาติหมดปญั หาเรอ่ื งยาเสพตดิ ไม่ม ากก็นอ้ ยอยา่ งแนน่ อน เอาละ่ ครบั พกั ไวเ้ ทา่ นก้ี อ่ นละกนั กบั สงิ่ ดๆี TO BE NUMBER ONE ถ้าครั้งหน้ามีโอกาสผมจะมาเล่าให้ฟังกันใหม่นะครับ ส�ำหรับเร่ืองราวในเรียงความ ฉบับน้ี ก็ขอยุติไว้แต่เพียงเท่านี้นะครับ ทูลกระหม่อมฯ ครับ ท่านคณะกรรมการ และผอู้ า่ นทกุ ทา่ นครบั สดุ ทา้ ยน ี้ ในวาระครบรอบ 12 ปี TO BE NUMBER ONE ผมและเพื่อนสมาชิกขอให้โครงการดีๆ แบบน้ีเคียงคู่ไปกับเยาวชนคนไทย สืบต่อไป และท�ำให้ประเทศไทยหมดปัญหายาเสพติดในที่สุด ท้ายท่ีสุดนี้กระผม ขอพระราชทานอนุญาตกราบทูลทราบฝ่าพระบาท กระผมและเพ่ือนสมาชิกชมรม TO BE NUMBER ONE มหาวิทยาลยั เจ้าพระยา รักทูลกระหมอ่ มฯ ทกุ คนเลย นะครับ พวกเราขอให้พระองค์ท่านทรงมีพระพลานามัยท่ีสมบูรณ์แข็งแรง ทรงอย่เู คียงค ู่ TO BE NUMBER ONE ตลอดไป ควรมคิ วรแลว้ แตจ่ ะโปรดเกลา้ โปรดกระหมอ่ ม 38 Toเbรียeงnคuวาmมbสeิ่งดr ๆีone