หนูอยากรู้

ตอบ ปัญหาน้ีมีสองเรื่อง เร่ืองท้อแท้ใจนี้ อาตมารู้สึกว่าไม่คอ่ ยมี สว่ นเรอ่ื งท�ำ อะไรไมส่ �ำ เร็จ มนั กม็ อี ยู่บ้าง แต่มนัสำ�คัญที่ความต้องการของเรา ถ้าเราคิดว่าต้องประสบ-ความสำ�เร็จอย่างน้ันอย่างน้ีเราจึงจะมีความสุข มันก็พร้อมที่จะเป็นทุกข์อยู่ตลอดเวลา แต่ถ้าเรากำ�หนดว่าสิ่งน้ีมีประโยชน์ เป็นส่ิงท่ีน่าทำ� เราก็จะมีความสุขในทุกข้ันตอนของการกระทำ� คือไม่ใช่ว่าจะต้องถึงจุดน้ันจุดน้ีจึงจะมีความสุข แต่เรามีความสุขในการกระทำ� เช่นคนวาดรูป ไม่ใช่ว่าจะต้องวาดเสร็จ เขาจึงจะมีความสุขแต่ความสุขของเขาอยู่ที่การวาด การเล่นดนตรีการร้องเพลง ไม่ใช่ว่าต้องเล่นจนจบหรือร้องจบเพลงแล้ว เราจึงจะมีความสุข ถ้าเราฉลาด เราก็สามารถหาความสุขได้จากทุกส่ิงทุกอยา่ ง แมใ้ นขณะที่เรายังไมเ่ ก่งหรือระหว่างที่ยังมีปัญหา เพราะเราไม่ได้เอาเป้าหมายข้างหน้าเป็นส่ิงเดียวในชีวิต เราก็ค่อยๆ ทำ�ไป อย่างน้อยก็ให้เรารู้สึกได้ว่า เท่าท่ีเราทำ�ในวันนี้เต็มความสามารถของเราเม่ือเราทบทวนส่ิงที่เราทำ�ในแต่ละวัน ก็ไม่ต้องดูว่ามันผิดพลาด สำ�เร็จหรือไม่สำ�เร็จ ให้เราดูว่า วันน้ีเราทำ�ด้วยความจริงใจไหม ตั้งใจทำ�ไหม ถ้าเราบอกตัวเองไดว้ า่ วนั นเ้ี ราท�ำ ดที ส่ี ดุ เทา่ ทต่ี วั เองจะท�ำ ได้ เรากม็ คี วามสขุ 101

๓๒.ผมอยากทราบว่า ถ้ามีคนตักบาตรแล้วใส่อาหารท่ีมีปริมาณเยอะ หรือเป็นอาหารที่พระอาจารย์ชยสาโรไม่ชอบ ท่านอยากจะฉันหรือไม่ครบั ? 102

ตอบ ตามหลักพระวินัย ท่านห้ามพระรับอาหารจนล้นบาตร แต่อย่างท่ีเราทำ�เมื่อเช้านี้ มีการถ่ายบาตรเป็นระยะๆ ท่านกอ็ นุโลม เรากอ็ นโุ ลมได้ บางทกี ารบณิ ฑบาตในกรงุ เทพฯ ถา้ บอกโยมวา่ ‘รบั ไมไ่ ดแ้ ลว้ โยม บาตรเตม็ ’เขาอาจจะโกรธเลย ไม่ให้โอกาสกนั ฉะนน้ั บางทจี งึ ตอ้ งรบั เพอ่ื สนองความศรทั ธาของโยม พระเราจะไมค่ อ่ ยเอาใจใสเ่ รอ่ื งความรสู้ กึ ชอบไมช่ อบสกั เทา่ ไหร่ เราจะเอาศรทั ธาของผู้ถวายเป็นหลักใหญ่ ย่ิงสมัยอาตมาเป็นเจ้าอาวาสต้องตักอาหารทุกๆ หม้อทุกๆ ถ้วยเลย ไม่ว่าชอบหรือไม่ชอบ เพราะโยมจะตงั้ ใจดู อาตมาสงสารลูกวัด เพราะถา้มีอาหารที่เราไม่ชอบ เราฉันน้อยหรือไม่ค่อยตัก วันหลังโยมก็จะไม่ถวายอีก ลูกวัดก็เสียเปรียบสิ เพราะลูกวัดอาจจะชอบ แต่หมดสทิ ธิ์ได้ฉนั อกี เพราะเจา้ อาวาสไม่ตักเพราะฉะนั้นเจ้าอาวาสจึงต้องตักทุกอย่าง ไม่เลือกเอาแตอ่ าหารทชี่ อบ ไมเ่ อาอาหารทไี่ มช่ อบ แลว้ กไ็ มอ่ ยากจะสนับสนุนความรู้สึกว่าชอบไม่ชอบอยู่แล้ว บางทีดูเวลาว่ามเี วลาฉันเพยี งแคน่ ี้ ก็ไม่คอ่ ยสนใจว่าฉนั อะไร แตเ่ มือ่ 103

อยู่องค์เดียวอย่างทุกวันน้ี โยมก็คอยสังเกตว่าอย่างไหนตักมาก อย่างไหนตักน้อย อาหารที่ตักน้อยก็จะค่อยๆหายไป อาหารทต่ี ักมากก็จะเพม่ิ มากขึน้ กเ็ ปน็ ธรรมดา กอ่ นท่ีอาตมาจะบวช ตอนอายุ ๑๘ ปี เคยเดนิ ทางคนเดียวจากอินเดียกลับไปอังกฤษ อาตมาอธิษฐานว่าจะพยายามเดินทางจากประเทศปากีสถานซึ่งติดกับอินเดียไปอังกฤษโดยไม่มีเงิน อยากจะดูว่าเป็นไปได้หรือไม่ อาตมาก็เดินทางได้หลายพันกิโลเมตรเหมือนกันตอนน้ันเก็บเงินติดตัวไว้เพียง ๑๐ ดอลลาร์เผ่ือฉุกเฉินนอกจากน้ันก็ไม่มีเงินอื่นอีก อาตมาได้ประสบการณ์มากมาย สุดท้ายท�ำ พาสปอร์ตหาย เงินก็ไม่มี พาสปอรต์ก็ไม่มี เร่ืองมันยาว แต่สุดท้ายแล้ว อาตมาต้องกลับไปที่เมืองหลวงของประเทศอิหร่าน คือเมืองเตหะรานไปอยู่ท่ีสถานีตำ�รวจท้ังวันเลย ขึ้นไปช้ัน ๒ ให้ไปชั้น ๔ลงมาช้ัน ๓ แบบนี้ทั้งวัน สุดท้ายก็บอกว่าพาสปอร์ตของอาตมาหาย ต้องไปขอใหม่ แล้วเราก็เดินออกจากสถานตี �ำ รวจ อยใู่ นเมอื งทไ่ี มร่ จู้ กั ใคร เงนิ กไ็ มม่ ี พาสปอรต์กไ็ ม่มี ไม่มอี ะไรเลย อาตมาเดนิ สวนกบั เดก็ วัยรุ่นคนหนึง่เขาถามว่า ‘Where do you come from?’ ก็ตอบว่า‘From England.’ เขาถามต่อว่า ‘Would you like tocome and live in my house and teach me English?’ 104

เราก็ตอบวา่ ‘Yes.’ พ่อแม่ของเดก็ ก็เลยรับอาตมาเข้ามาเป็นลูกเลย เขาต่ืนเต้นท่ีมีชาวต่างชาติมาเป็นลูกเขามาอยู่ร่วมกันในครอบครัวเขา แม่ของเด็กชื่อเมธีกับพ่ีสะใภ้หายไป ๒-๓ ชั่วโมงเพ่ือทำ�กับข้าวต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ อาตมาก็น่ังคอย หิวอยู่เหมือนกัน ช่วงนั้นอาตมาทานเจมาเป็นปี สุดท้ายเขาเดินนำ�อาหารเข้ามาอาหารที่พเิ ศษสดุ ยอดทเ่ี ขาภาคภมู ใิ จมาก คอื สมองแพะเราจะอาเจียนเลยนะ เพราะแม้จะเคยทานเนื้อสัตว์ตอนเดก็ ๆ แตย่ งั ไมเ่ คยกนิ พวกสมองนะ นมี่ าเปน็ จานใหญ่เลย แลว้ เขาท�ำ เพื่อเราโดยเฉพาะด้วย เราจะทำ�อย่างไรดีต้องกัดฟันบังคับตัวเองให้ทาน ทั้งๆ ที่นึกจะอาเจียนเพราะเขาทำ�ให้เราด้วยนํ้าใจ เราก็ซาบซ้ึงในน้ําใจเขาเราต้องเอาชนะความรู้สึกของเรา ถ้าจะถามว่าชอบไหมไม่ชอบเลย ไม่ชอบมาก แล้วเราไม่ได้ทานเนื้อสัตว์มาเป็นปีด้วย แต่ในวันน้ัน เราจะเอาความรู้สึกชอบไม่ชอบเป็นหลกั ไมไ่ ด้ อาตมาอยู่กบั ครอบครวั นต้ี ั้ง ๓-๔ เดือน ตอ่ มากไ็ ด้งานสอนภาษาอังกฤษในบริษัทด้วย นั่งรถไปบ้านคนนั้นคนน้ี ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของคนอิหร่าน พี่ชายของเด็กคนนั้นมีบริษัทรถพยาบาลเอกชน ถ้าคนมีสตางค์เกิดอุบัติเหตุแล้วอยากจะย้ายจากโรงพยาบาลของรัฐ 105

มาโรงพยาบาลเอกชน กจ็ ะโทรมาใหเ้ ราไปรบั ไปสง่ บางทีไปรบั คนจากบา้ นจากคอนโดฯ ไปโรงพยาบาล บางทีตี ๑ตี ๒ ก็มีโทรศัพท์มาตาม เราก็ต้องตื่นไปบริการ อาตมาเปน็ คนหามเตยี งพยาบาลบางทกี ไ็ ปรบั ศพทใี่ สอ่ ยใู่ นตเู้ ยน็เอาไปไว้ท่ีป่าช้า รู้สึกเป็นประสบการณ์ท่ีดีมากสำ�หรับคนอายุ ๑๘ ปี น่ีนอกเร่ืองหน่อย แต่ว่าเร่ิมต้นด้วยเรอื่ งอาหารการกนิ กอ็ ยา่ ไปส�ำ คญั มนั่ หมายมาก เรอื่ งชอบไมช่ อบอย่าไปสนใจมันเลยจะดกี วา่ 106

107

๓๓.หนูอยากทราบว่าเหตุใดท่านอาจารย์ถึงมาบวชเป็นพระทป่ี ระเทศไทยเจา้ คะ? 108

ตอบ หลังจากการเดินทางหาประสบการณ์ชีวิตในเอเชียในอินเดีย ในอิหร่านถึง ๒ ปี อาตมาก็กลับไปประเทศองั กฤษ ก็รู้ตวั ว่าไมอ่ ยากเข้ามหาวิทยาลัยแลว้ แต่อยากจะศกึ ษาและปฏบิ ตั ธิ รรม เพยี งแตย่ งั ไมท่ ราบวา่ จะศกึ ษาปฏบิ ตั ิธรรมในรปู แบบใด ตอนน้ันอาตมาได้ยนิ กติ ติศัพท์ของอาจารยว์ ปิ สั สนาคนหนง่ึ อาตมาจงึ ไดส้ มคั รเขา้ คอรส์วิปัสสนาเป็นครั้งแรกในชีวิต อาจารย์ที่สอนคอร์สน้ีทา่ นเปน็ ฆราวาส แตท่ า่ นเคยบวชเปน็ พระในประเทศไทยได้ ๖-๗ พรรษา ระหวา่ งการบรรยายธรรม อาจารย์คนนี้มักจะเล่าถึงประสบการณ์สมัยบวชเป็นพระในเมืองไทยอาตมาฟังแล้วก็สะดุ้งว่า ชาวอังกฤษสามารถบวชเป็นพระในเมืองไทยได้ เมื่อฟังท่านเล่าถึงวิถีชีวิตของพระสงฆ์ในวัดป่า รู้สึกว่านี่คือสิ่งที่เราแสวงหามาตลอด๒ ปี ใช่แล้วๆ ก็เลยตั้งใจว่าจะไปบวชท่ีประเทศไทยพอดีระหว่างการเตรียมเดินทาง ก็ได้ยินกิตติศัพท์ของท่านอาจารย์สุเมโธ และคณะศิษย์ท่ีกำ�ลังจำ�วัดอยู่ที่กรุงลอนดอน และกำ�ลังหาท่ีสร้างวัดป่า เพื่อนอาตมา 109

ก็แนะนำ�ว่า ถ้าจะไปเมืองไทยน่าจะไปขอคำ�แนะนำ�จากพระฝรั่งท่ีกรุงลอนดอน อาตมาจึงมีโอกาสไปนมัสการท่านอาจารย์สุเมโธ พอดีช่วงนั้นท่านมีปัญหา ท่านจะไปต่างจังหวดั แลว้ ยังมพี ระอย่ทู วี่ ิหารในกรงุ ลอนดอน ๒ รูปแต่ไม่มีปะขาวดูแล เพราะปะขาวป่วยหรือไม่อยู่ท่านอาจารย์สุเมโธจึงขอให้อาตมาอยู่ต่อ ให้ค้างคืน๒-๓ คืนเพ่ือช่วยดูแลพระ อาตมาบอกว่ายินดี ระหว่างที่ดูแลพระสงฆ์ ก็ได้ทราบว่าเดือนหน้าท่านจะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด จะไปจำ�พรรษาท่ีต่างจังหวัดเป็นคร้ังแรกแล้วท่านก็ชวนวา่ ทำ�ไมไมจ่ ำ�พรรษากบั พวกทา่ นกอ่ นถงึค่อยไปเมืองไทยตอนปลายปี ถ้าไปตอนปลายปี อากาศจะดีกว่า จะไม่ร้อน ฟังแล้วก็น่าจะดี แต่เราจะไปได้หรือปรากฏว่าที่ที่พระจะไปจำ�พรรษา เป็นท่ีของเศรษฐีชาวพม่าที่มีปราสาทอยู่ในชนบทแถวเมืองอ็อกซ์ฟอร์ดเขานิมนต์พระภิกษุ สามเณร และปะขาวไปจำ�พรรษาแต่ถ้ามีโยมไปเขาจะเก็บเงิน และเก็บเยอะด้วย อาตมาก็บอกว่า ‘โอ ถ้าอย่างนั้นก็คงไปไม่ได้หรอก เพราะไม่มีสตางค์ มีแค่พอซื้อตั๋วเคร่ืองบินไปเมืองไทยเท่าน้ัน’พระรูปหน่ึงจึงออกความคิดเห็นว่า ‘ถ้าอย่างนั้นก็บวชเป็นปะขาวสิจะได้ไปฟรี’ อาตมาถามว่า ‘ปะขาวเป็นอย่างไร ไม่เข้าใจ’ ท่านตอบว่า ‘ปะขาวก็ต้องโกนผม 110

และถือศีล ๘’ ‘แค่นัน้ เองหรอื ’ อาตมากโ็ กนหัววนั น้นั เลยอาตมาจึงได้บวชเป็นปะขาวเพราะเสียดายเงิน เม่ือไปจำ�พรรษาอยู่กับท่าน ก็กราบรูปหลวงพ่อชาทุกวันฟังพระอาจารย์สุเมโธและพระเณรเล่าถึงวัดหนองป่าพงและวดั ปา่ นานาชาติทุกวันๆ จึงเกดิ ศรัทธา อยากจะมอบกายถวายชวี ติ กบั หลวงพอ่ ชา ปนี นั้ พ.ศ. ๒๕๒๑ หลงั ออกพรรษาจึงได้เดินทางมาเมืองไทยแล้วก็ Live happilyever after. จบ 111

ถาม โดยชาวทอสีตอบ โดยพระอาจารยช์ ยสาโรเลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ ๙๗๘-๖๑๖-๗๙๓๐-๐๖-๐พมิ พค์ ร้ังที่ ๑: ธนั วาคม ๒๕๕๘ จำ�นวน ๔,๕๐๐ เล่มหนงั สือเล่มนีจ้ ดั ท�ำ โดย มูลนิธิปัญญาประทปีต้นฉบบั เน้อื หา: อาสาสมคั รผู้ถอดเสียงธรรมะผเู้ รยี บเรยี ง: ศรีวรา อสิ สระ, ดร.วทิ ติ รัชชตาตะนันท์, บบุ ผาสวัสดิ์ รัชชตาตะนันท,์กรณก์ าญจน์ จิรพลธนกุล, วิภว์ บูรพาเดชะ, วรรณวนัช บูรพาเดชะภาพปกและภาพประกอบ: ภทั รดี า ประสานทองศลิ ปกรรม: กีรติ เงนิ ม,ี พนิดา มีเดชพิสูจน์อกั ษร: เบญจวรรณ แกว้ สวา่ งพมิ พ์ที:่ บรษิ ทั โรงพิมพ์อกั ษรสมั พันธ์ (๑๙๘๗) จำ�กดัโทรศพั ท์ ๐ ๒๔๒๘ ๗๕๐๐ด�ำ เนนิ การพมิ พ:์ บริษทั คิว พร้นิ ท์ แมเนจเม้นท์ จำ�กดัโทรศัพท์ ๐ ๒๘๐๐ ๒๒๙๒สงวนลขิ สทิ ธ์ิ ห้ามคัดลอก ตดั ตอน หรอื น�ำ ไปพิมพจ์ ำ�หน่ายหากทา่ นใดประสงค์จะพมิ พแ์ จกเป็นธรรมทาน โปรดตดิ ต่อมลู นธิ ปิ ัญญาประทปี หรอื โรงเรยี นทอสี๑๐๒๓/๔๗ ซอยปรีดพี นมยงค์ ๔๑ สขุ ุมวทิ ๗๑ เขตวฒั นา กทม. ๑๐๑๑๐โทรศพั ท์ ๐ ๒๗๑๓ ๓๖๗๔www.thawsischool.comwww.panyaprateep.org 112

พระอาจารยช์ ยสาโรนามเดมิ ฌอน ชิเวอรต์ ัน (Shaun Chiverton)พ.ศ. ๒๕๐๑ เกิดท่เี กาะ Isle of Wight ประเทศองั กฤษพ.ศ. ๒๕๒๑ รบั ศลี ๘ เป็นปะขาว จำ�พรรษากบั คณะพระอาจารย์สุเมโธ ที่ Oakenholt ประเทศองั กฤษ ออกพรรษาแล้วเดนิ ทางไป ประเทศไทยเพ่ือฝากตัวเปน็ ลกู ศษิ ยห์ ลวงพอ่ ชา ทว่ี ดั หนองป่าพง จังหวดั อุบลราชธานีพ.ศ. ๒๕๒๒ บวชเปน็ สามเณรพ.ศ. ๒๕๒๓ ในวันท่ี ๓ มิถนุ ายน อปุ สมบททวี่ ัดหนองป่าพง โดย พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สภุ ทฺโท) เปน็ พระอุปัชฌาย์พ.ศ. ๒๕๒๙-๒๕๓๙ รองเจ้าอาวาสวัดป่านานาชาติ จังหวดั อุบลราชธานีพ.ศ. ๒๕๔๐-๒๕๔๕ เจา้ อาวาสวดั ปา่ นานาชาติพ.ศ. ๒๕๔๕-ปัจจุบนั ปลกี วิเวกที่ อาศรมชนะมาร อ�ำ เภอปากชอ่ ง จังหวดั นครราชสีมามลู นธิ ปิ ญั ญาประทปีความเปน็ มา มลู นิธิปญั ญาประทปี จดั ตัง้ โดยคณะผู้บริหารโรงเรียนทอสี ดว้ ยความร่วมมอื จากคณะครู ผปู้ กครอง และญาตโิ ยมซง่ึ เปน็ ลกู ศษิ ยพ์ ระอาจารยช์ ยสาโร กระทรวงมหาดไทยอนุญาตให้จดทะเบียนเป็นนิติบุคคลอย่างเป็นทางการ เลขท่ีทะเบียน กท.๑๔๐๕ตัง้ แต่วนั ท่ี ๑ เมษายน ๒๕๕๑ 113

วตั ถปุ ระสงค์๑. สนับสนุนการพัฒนาสถาบันการศึกษาพุทธปัญญาที่มีระบบไตรสิกขาของพระพุทธศาสนาเปน็ หลกั๒. เผยแผห่ ลกั ธรรมค�ำ สอนผา่ นการจดั การฝกึ อบรมและปฏบิ ตั ธิ รรม และเผยแผ่ส่อื ธรรมะรปู แบบต่างๆ โดยแจกเป็นธรรมทาน๓. เพิ่มพูนความเข้าใจในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และส่ิงแวดล้อมสนบั สนนุ การพฒั นาทย่ี ง่ั ยนื และสง่ เสรมิ การด�ำ เนนิ ชวี ติ ตามหลกั ปรชั ญาเศรษฐกจิพอเพยี ง๔. ร่วมมือกบั องคก์ รการกุศลอื่นๆ เพ่ือด�ำ เนนิ กิจการทเี่ ปน็ สาธารณประโยชน์คณะทปี่ รึกษา พระอาจารยช์ ยสาโรเปน็ องคป์ ระธานท่ปี รกึ ษา โดยมีคณะทปี่ รกึ ษาเปน็ ผ้ทู รงคุณวุฒิในสาขาต่างๆ อาทิ ด้านนิเวศวิทยา พลังงานทดแทน สิ่งแวดล้อมเกษตรอินทรีย์ เทคโนโลยีสารสนเทศ วิทยาศาสตร์สุขภาพ การเงิน กฎหมายการสอ่ื สาร การละคร ดนตรี วฒั นธรรม ศลิ ปกรรม ภูมิปญั ญาทอ้ งถิ่นคณะกรรมการบริหาร มูลนิธิฯ ได้รับเกียรติจาก รองศาสตราจารย์นายแพทย์ปรีดา ทัศนประดิษฐ์เป็นประธานคณะกรรมการบริหาร และมีคุณบุบผาสวัสดิ์ รัชชตาตะนันท์ผอู้ �ำ นวยการโรงเรียนทอสี เปน็ เลขาธกิ ารฯการด�ำ เนินการ มูลนธิ ิฯ เปน็ ผจู้ ดั ต้ังโรงเรยี นมธั ยมปญั ญาประทปี ในรูปแบบโรงเรยี นบม่ เพาะชีวิต เพ่ือดำ�เนินกิจกรรมต่างๆ ด้านการศึกษาพุทธปัญญาให้บรรลุวัตถุประสงค์ของมูลนิธิฯ ข้างต้น โรงเรียนต้ังอยู่ท่ีบ้านหนองน้อย อำ�เภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา มูลนิธิฯ ร่วมมือกับโรงเรียนทอสีในการผลิตและเผยแผ่สื่อธรรมะแจกเป็นธรรมทาน โดยในส่วนของโรงเรยี นทอสีได้ดำ�เนนิ การต่อเนือ่ งตัง้ แตป่ ี พ.ศ. ๒๕๔๕ jayasaro.panyaprateep.org 114