Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore 414-38-รษา- (1)

414-38-รษา- (1)

Published by r.poyptns, 2018-08-10 02:08:41

Description: 414-38-รษา- (1)

Search

Read the Text Version

เดก็ เลีย้ งแกะกบั หมาป่ า น.ส. รษา พวงธนสาร ม.4/14 เลขที่ 38 โรงเรียนสตรีวิทยา ๒

คานานบั พนั ปี มาแล้ว ท่ีนิทานอีสปยงั คงครองใจนกั โดยเฉพาะเดก็ ๆ ทวั่ ทมุ มุ โลกเพราะเป็นนิทานอา่ นทม่ี ีทงั้ ความสนกุ สนาน และให้คตสิ อนใจแก่ผ้อู า่ นในแตล่ ะเร่ืองซง่ึ ไม่เคยล้าสมยั และนามาใช้แก้ไขปัญหาและใช้เป็นหลกั ในการดาเนินชีวิตปลกู ฝังทศั นคติและจริยธรรมในแง่มมุ ตา่ งๆได้เป็นอยา่ งดเี ช่นเดยี วกบั นิทานเร่ืองตา่ งๆที่นามารวบรวมไว้ในเลม่ นีใ้ นรูปเลม่ ที่กะทดั รัดและเนือ้ หาท่ีกระชบัแตย่ งั คงความสนกุ สนานและมีคตสิ อนใจท้ายเรื่องตามแบบฉบบั ของนทิ านอีสปอยา่ งครบครัน

ที่หมบู่ ้านแหง่ หนง่ึ มีเด็กเลยี ้ งแกะ อยคู่ นหนง่ึ ในทกุ ๆวนั เด็กเลยี ้ งแกะคนนี ้จะต้องต้อนฝงู แกะของตนออกไปกินหญ้าทีเ่ นินเขาใกล้ชายป่ าอยเู่ สมอมา…และเมื่อเขาได้นาฝงู แกะมาถงึ ทีแ่ ล้ว ก็จะต้องนงั่ เฝ้ าเพือ่ คอยปกป้ องให้พ้นจากการเป็นเหย่ือของหมาป่ าซง่ึ มนั ก็เป็นหน้าทีป่ ระจาวนั ทีแ่ สนจะน่าเบื่อหนา่ ยอย่างท่สี ดุ ของเขา เมื่อทกุ วนั ๆ จาจะต้องทาอยา่ งเดิมๆซา้ ซากจาเจและหลีกเล่ยี งไม่ได้ เขาจงึ รู้สกึ เบอ่ืหนา่ ย อยา่ งทีส่ ดุ เขาจงึ คดิ หาเร่ืองสนกุ ๆ ทา เพ่อื ให้คลายความเครียดและเกิดความสนกุ ขนึ ้ มาเสยี สกัหนอ่ ย และเมือ่ คิดได้อยา่ งนนั้ แล้ว…

จงึ แกล้งร้องตะโกน ขนึ ้ ด้วยเสียงอนั ดงั พร้อมทงั้ วิง่อย่างตระหนกตกใจเข้าไปในหมบู่ ้าน ปากก็ร้องตะโกนโหวก เหวกไปตลอดทางวา่ “ชว่ ยด้วยจ้า !ชว่ ยด้วยจ้า….หมาป่ ามากินแกะแล้ว…ชว่ ยด้วยเจ้าข้า…” พวกชาวบ้านได้ยนิ วา่ มีหมาป่ าออกมาดงั นนั้ จงึ พากนั ว่งิ กรูเข้ามาหมายจะชว่ ยพร้อมด้วยอาวธุ ตา่ ง ๆท่พี อจะมกี นั …แตแ่ ล้วเม่ือ พากนั วิ่งมาถงึ ตรงทพ่ี วกฝงู แกะอยนู่ นั้ ก็ไม่พบและเหน็ วา่ มีหมาป่ าอยทู่ ีไ่ หนเลยสกั ตวั เดยี ว แล้วยงั เหน็ วา่ พวกแกะนนั้ กาลงั เลม็ หญ้ากินกนั อย่างสบายใจ

เดก็ เลยี ้ งแกะแอบหวั เราะขนึ ้ ในใจทีห่ ลอกทกุ คนได้“ฮา่ ๆๆๆ ฮ่ๆู ๆๆๆ ขาวะ่ คนโดนเดก็ หลอก ฮา่ ๆๆๆ” เจ้าเด็กเลยี ้ งแกะยมิ ้ หน้าระรื่นพร้อมทงั้ ได้บอกกบั พวกชาวบ้านที่กาลงั ยืนงงกนั อย่นู นั้ อยา่ งมองแล้วก็รู้วา่โดนเด็กหลอกให้เข้าอยา่ งเต็มเปาเลยหละวา่ “พวกทา่ น ฮๆึ ๆ มาช้าไปนิดเดียวแคเ่ ส้นยาแดงผ่าแปดเองหมาป่ ามนั วิ่งหนีไปทางโน้น…แล้วหละ ฮๆึ ๆๆ”

พวกชาวบ้านเม่ือได้ฟังดงั นนั้ และเห็นเดก็ เลยี ้ งแกะทาทา่ หวั เราะถกู ใจ อย่างสดุ ท่จี ะระงบั ด้วยอาการแบบนนั้ เข้า ก็รู้ทนั ทวี า่ พวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้วตา่ งก็ให้เป็นโมโหกนั อยา่ งมาก ด้วยเพราะต้องเสยี เวลาทางานของพวก เขาไปโดยปลา่ วประโยชน์เหมือนไร้คา่ แบบน่าโมโหอย่างนนั้

เด็กเลีย้ งแกะเม่ือหลอกใครๆ ได้สาเร็จ ก็ให้เป็นรู้สกึสนกุ สนานเป็นอย่างมาก แล้วจากนนั้ เขาก็ยงั แกล้งหลอกแบบเดิม ให้ชาวบ้านพากนั วง่ิ หน้าตน่ื เข้ามาช่วย ได้อีก 2-3 ครัง้

จนกระทง่ั วนั หนงึ่ ได้มีหมาป่ าออกมาไลจ่ บั กินแกะเข้าจริงๆ คราวนีเ้ด็กเลยี ้ งแกะ ตาเหลอื ก หน้าซดี ว่งิร้อง เสียงหลงเลยทีเดยี ว และได้เข้าไปขอร้องผ้คู นเป็นการใหญ่ “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ ามากินแกะแล้ว… ชว่ ยด้วยเจ้าข้า !” เขาตะโกนร้องขอความชว่ ยเหลอื จนหอแหบ คอแห้งไปหมด แต่พวกชาวบ้านนนั้ ด้วยทกุ คน ก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนีม้ าแล้วหลายหน จงึ ไม่สนใจและเดนิ หนีกนัไปหมดทกุ คนเลยนนั่ แหละ….

ก็จะมีใครเลา่ …ที่จะเช่ือคนทเี่ คยและชอบโกหกพกลมอย่างนี…้ สกั คนเลา่ …และในทสี่ ดุ ฝงู แกะทงั้ฝงู ของเดก็ เลยี ้ ง แกะผ้ชู อบปด ก็เลยจาต้องโดนหมาป่ าเขมือบกินเป็นอาหารไปเสียจนหมด ไมม่ ีเหลอืเลยสกั ตวั เด็กเลยี ้ งแกะเลย จาต้องมานงั่ ร้องให้โอดครวญอย่างน่าสงสารอย่ตู รงข้างซาก ของฝงู แกะของตวั เอง และพดู ทงั้ นา้ ตาวา่ “ไมค่ วร เลย..เพราะข้าไมด่ เี อง ขีโ้ กหกโป้ ปดมดเทจ็ เพราะเหน็ เป็ นเร่ืองสนกุ กวา่ จะรู้วา่ มนั ไมด่ ี…ฮ่ือๆๆๆ ก็สายไปเสียแล้ว ฮ่ือๆๆๆ” เขานง่ั ร้องให้ขีม้ กู โป่ งด้วยความเศร้าโศก อย่างท่เี รียกวา่ ผดิ ครัง้ นี.้.เลน่ เอา เขาจาต้องหวั เราะไม่ ออกไปอีกนานเลยทเี ดียวเลยหละ”

บรรณานุกรมwww.google.comhttp://www.nithan.in.th


Like this book? You can publish your book online for free in a few minutes!
Create your own flipbook