*นิทานอีสป*เผยแพร่โดย ห้องสมุดประชาชจังหวัดนครนายก

นิทานสน้ั และนทิ านอสี ป นทิ านจอมอนั ธพาล เรอ่ื งจอมอนั ธพาล ตวั เอก : ง,ู เตา่ ณ ชายปา่ แหง่ หน่ึงอันเป็นทีอ่ ยูอ่ าศยั ของสตั ว์ปา่ และสตั วค์ รง่ึ บกครงึ่ นำ้ พวกมนั อยู่ รว่ มกนั อย่างมคี วามสุขเปน็ เวลานาน จนกระทง่ั วนั หนึ่งมีงอู ันธพาลมาอยู่ทีช่ ายปา่ แห่งนดี้ ้วย เจา้ งมู ีนสิ ัยดุรา้ ย จบั สัตว์ตัวเลก็ กนิ เป็นอาหารทำใหเ้ ดือดรอ้ นกันไปท่ัว แยจ่ ริงๆ เลยนเี่ ราตอ้ งอพยพไปอยูท่ ี่อยู่อืน่ จริงๆ เหรอเนย่ี อยูเ่ ปน็ ที่มาตั้งนานไม่ เคยคิดเลยว่าจะตอ้ งย้ายบา้ นอยา่ มวั พดู มากอยูเ่ ลยเจา้ กงุ้ รีบเกบ็ เสือ้ ผ้าใส่กระเป๋า เถอะน่าจะได้รีบไป เด๋ียวเจา้ งอู ันธพาลมาจบั เรา เดีย๋ วก็หนีไมท่ นั กนั พอดหี รอก เสร็จหรือยังหละ เสร็จแล้ว เสร็จแลว้ เรง่ อยูไ่ ด้ฉันก็ไม่อยากเป็นอาหารของเจา้ งู เกเรหรอกนะ เอ้าแล้วเจา้ เต่าเกบ็ ของเสร็จหรอื ยัง เจา้ เตา่ : ฉนั ไม่ไปไหนทั้งน้นั แหละฉนั จะอยทู่ ี่น่ีเพราะท่นี ่คี อื บา้ นของฉนั ฉันมี วิธขี องฉนั นา่ แลว้ เจา้ เตา่ กเ็ หลอื อยตู่ ัวเดียวเท่าน้ัน และแล้วเจ้างูก็มาท่ีริมบงึ เม่ือ เจอเจา้ เตา่ งกู พ็ ยายามกัด ฉก ชก เตะ ต่อย สารพัดแตเ่ ต่าก็หดหวั ไปในกระดอง จนงเู หน่ือยหอบ

งูจงึ ถามเจา้ เตา่ ว่าเจ้าทำยังไงถงึ มรี ่างกายแขง็ แรงอยา่ งนเี้ จา้ เตา่ ไดท้ ีจงึ บอกว่า ใครก็ ตามทต่ี อ้ งการมีเนือ้ ตัวแขง็ แกร่งดจุ หนิ ผาก็ให้นอนผงึ่ แดดกลางแจง้ เปน็ เวลา 7 วัน 7 คืน หา้ มกินนำ้ หรอื อาหารใดๆ เดด็ ขาด เจ้ากจ็ ะมเี นอ้ื ตวั ท่แี ขง็ แบบข้าได้ งูคดิ ในใจว่างา่ ยนิดเดยี ว ถา้ ข้ามเี นอื้ ตัวแขง็ แกรง่ จะมาจัดการกบั เจ้าแล้วเจ้างูกร็ บี จากไป เวลาผา่ นไป 7 วัน 7 คนื เจ้าเตา่ ไปหางทู ่อี ยอู่ ีกฟากหนง่ึ ของแม่นำ้ เมือ่ เหน็ สภาพของเจ้างกู ห็ ัวเราะทนั ทเี จ้างบู อกว่าทำไมข้าไมเ่ หน็ แขง็ แกร่งเหมอื นเจ้า เลย เตา่ บอกวา่ ในทีส่ ุดก็หลงกลข้าแล้วเจ้างเู อ๋ยงโู มโหจะจัดการเจ้าเต่าแต่ก็ไม่มี เร่ียวแรงทำอะไรเจา้ เตา่ ไม่ไดเ้ จา้ เตา่ บอกให้งอู อกไปจากท่ีนี่ซะไมง่ น้ั จะจับตม้ กิน เจ้างูจึงจากไป เต่ากต็ ามเพอ่ื นๆ ใหก้ ลบั มาอยู่ในปา่ เช่นเดิม ความสงบสุขกก็ ลับมาอีกครั้ง

นิทานส้นั และนทิ านอสี ป นทิ านลกู หมสู ามตวั เรอื่ งลกู หมสู ามตวั ตวั เอก : ลกู หม,ู หมาปา่ กาลครั้งหนง่ึ นานมาแล้วมีลูกหมสู ามตัวเป็นพน่ี ้องกนั พวกมันออกเดินทางเพื่อจะ หาท่สี ร้างบา้ นคนละหลงั และเดินทางมาถงึ ชายป่าแหง่ หนึง่ พวกมนั ตดั สนิ ใจจะ สร้างบา้ นบรเิ วณนี้ใกล้ๆ กัน และเดินทางไปตลาดเพ่ือซื้อของสร้างบ้าน พ่ีใหญ่ซอ้ื ฟางไปสร้างบา้ นจะไดเ้ หนื่อยไม่หนกั ดว้ ยพ่รี องส่วนฉันซ้ือเศษไมไ้ ปสรา้ ง บ้านตอกตะปไู มก่ ท่ี กี เ็ สรจ็ แลว้ นอ้ งเลก็ ซ้อื อิฐมาสรา้ งบ้าน พีใ่ หญพ่ รี่ องเห็น หวั เราะและบอกว่าทำไมเจ้าโงอ่ ย่างน้ี กว่าจะแบกไป กว่าจะสร้างบ้านเสร็จก็ใช้ เวลานานแตถ่ า้ เราใชอ้ ฐิ สร้างบ้าน มนั กจ็ ะแขง็ แรงและทนทานกวา่ นะพ่ใี ช้ฟางกบั เศษไมจ้ ะไมป่ ลอดภยั นะพี่และท้ัง 3 พน่ี อ้ งก็แบกของกลบั บา้ น พอถงึ ชายป่า ต่างคนก็ต่างแยกย้ายมาสร้างบ้านของใครของมัน ลูกหมูตัวท่หี นงึ่ สรา้ งบา้ นดว้ ย ฟางใชเ้ วลาไมน่ านนักก็เสรจ็ ส่วนลูกหมตู วั ท่ีสองสรา้ งบา้ นดว้ ยเศษไมใ้ ชเ้ วลาไม่ นานก็สรา้ งบา้ นเสรจ็ และทงั้ สองไปดูนอ้ งเล็กสร้างบ้านซึ่งยังไมเ่ สรจ็ นอ้ งเล็กตอ้ ง ค่อยกอ่ อิฐทีละกอ้ นทีละอนั กวา่ จะสร้างเสร็จกอ็ กี หลายวันเพราะอยากไดบ้ ้านท่ี แขง็ แรงและปลอดภยั ไม่เชื่อพีๆ่ ทัง้ สองท่บี อกใหเ้ ปลี่ยนมาใช้ฟางกบั เศษไม้ลูก หมทู ้ังสองจึงออกไปวงิ่ เล่นวา่ ยน้ำสว่ นน้องเล็กกต็ ้งั หน้าตั้งตาสรา้ งบา้ นจนเสรจ็ ตก

ดึกทั้งสามตัวก็เข้านอนบา้ นใครบา้ นมันจนกระทั่งคนื นึงมีเจ้าหมาป่ามาซุม่ ดูหวัง จะมาจับลกู หมูท้งั 3 ตวั มาเปน็ อาหารและไปบา้ นลูกหมทู ่ีสรา้ งบา้ นดว้ ยฟางกอ่ น เปดิ ประตเู จา้ ลูกหมูน้อยออกมาใหข้ า้ กินดีกว่านะไม่ฉันไมเ่ ปดิ ประตใู ห้แกหรอก ไป๊ไปใหผ้ ลนะไม่เปิดไมเ่ ปน็ ไร บ้านฟางแบบนขี้ ้าเปา่ ก็พงั และแย่แลว้ บา้ น ฟางของฉันพังหมดแล้วมามะมาให้พี่หมาป่ากนิ ดีกว่าเจ้าลกู หมรู บี ว่ิงไปหานอ้ ง กลางท่สี ร้างบา้ นดว้ ยเศษไม้เจ้าหมาป่าเคาะทปี่ ระตูให้เปิด ไมม่ ที างข้าไมย่ อมเปิด ประตูใหห้ มาป่าใจร้ายเด็ดขาดอ๋อเหรอ บ้านไม้ทีไ่ มแ่ ขง็ แรงแบบน้ี แคข่ ้ากระโดด กระแทกประตูสองที มนั กพ็ ังแลว้ หละ เอาหละนะ 1 2 3 เจ้าหมาบา้ นกพ็ ัง ประตูเขา้ มาได้ เจา้ หมูท้ังสองรีบวงิ่ ไปบา้ นอิฐของน้องเลก็ โดยทีม่ เี จ้าหมาปา่ วิ่งมา ติดๆและเลา่ ให้นอ้ งเล็กฟงั วา่ บ้านทง้ั สองหลังถกู หมาปา่ พังไปแล้ว เจา้ หมาปา่ ก็ มาถึงบา้ นน้องเล็กและเคาะประตู เปิดให้ขา้ เขา้ ไปกนิ เดี๋ยวนน้ี ะไม่เปดิ จะพงั บ้าน อีกหลงั นะ น้องเลก็ ตะโกนบอก กลับไปเจ้าหมาป่า เจา้ ไม่มที างพงั บ้านหลงั นไ้ี ด้ หรอก เดย๋ี วจะเปา่ ใหบ้ ้านพังไปเลย หมาปา่ รวบรวมลมเปา่ แตบ่ ้านกไ็ ม่ยอมพงั ได้ขา้ จะกระโดดกระแทกใหบ้ า้ นพงั ไปเลย1 2 3 โอ๊ย ใครก็ได้ช่วยหมาป่าดว้ ย เจา้ หมาป่ากระโดดกระแทกกบั ประตูบ้านอฐิ อยา่ งแรง แต่ด้วยความท่ีเป็นบา้ น แข็งแรงมาก มนั จงึ เจบ็ จนเป็นลมสลบไป สว่ นเจ้าหมทู ัง้ สามตวั ต่างก็ปลอดภยั ในบา้ นอิฐของนอ้ งเล็ก รุ่งเช้าพวกมนั ทัง้ สามตวั ก็ไปตลาดเพอื่ ซ้อื อิฐมาสรา้ งบ้าน

นทิ านสัน้ และนทิ านอสี ป นทิ านจระเขอ้ กตญั ญู เรอื่ งจระเขอ้ กตญั ญู ตวั เอก : ชา้ ง, จระเข,้ หนหู รงิ่ ณ บรเิ วณชายปา่ ทเ่ี ต็มไปด้วยต้นไม้สงู ใหญม่ ีชา้ งนอ้ ยตวั นงึ กำลังเดินเล่นกนิ ลม อยตู่ ามลำพังและแล้วกไ็ ดย้ ินเสยี ง ชว่ ยด้วย ช่วยด้วยใครกไ็ ดช้ ่วยฉนั ทชี ้างน้อย คอ่ ยๆ เดนิ ตามเสยี งนน้ั มา จนพบตน้ เสียงนน้ั ก็เจา้ จระเข้นั้นเอง หางของจระเข้ ถูกต้นซุงทบั อยู่มนั พยายามดิ้นใหห้ ลุดกไ็ ม่สามารถหลดุ ออกมาไดจ้ งึ ขอร้องช้างให้ เอางวงลากซงุ ออก เมื่อช้างนอ้ ยลากซุงออกมาไดจ้ ระเข้กพ็ ูดวา่ เจา้ น่เี กง่ จริงๆ นะ นอกจากเก่ง เจ้ายังตัวใหญ่น่าอร่อยอีกดว้ ยนะ ชา้ งน้อยเร่มิ ตกใจเจ้าจระเขจ้ งึ งบั ขา ของชา้ งทไ่ี มท่ นั ตง้ั ตัว เจ้าจระเขอกตญั ญทู ำไมเจา้ ทำกบั ขา้ แบบนช้ี ว่ ยด้วย ชว่ ยดว้ ย เจา้ จระเข้นิสยั ไม่ดี หลงั จากน้ันเอง หนหู ร่งิ กเ็ ดินผ่านมาพอดีและเห็นชา้ งน้อยรอ้ งขอความชว่ ยเหลือ จึงเข้าไปชว่ ย

หนหู รง่ิ จะเข้าคยุ และจะตัดสินให้อยา่ งยุตธิ รรมขอใหท้ ง้ั สองแสดงเหตกุ ารณใ์ หม่ เอาเหตกุ ารณต์ ้ังแต่แรก หนหู ร่ิงจะพิจารณาอยา่ งละเอยี ด จระเขจ้ ึงบอกช้างนอ้ ยใหเ้ อาซงุ มาทับหางจระเขช้ ้างนอ้ ยกเ็ ลยเอาท่อนซงุ มาทบั หาง จระเข้ และก็บอกหนหู รง่ิ ดูให้ดๆี นะ ว่าข้าน่แี หละท่เี ป็นคนช่วยจระเข้ ชา้ งน้อย กำลงั จะเอาท่องซุงออกหนูหรง่ิ บอกว่า หยุดๆ ในเมื่อเจ้าจระเข้นสิ ัยไมด่ ี เมือ่ ช่วย แลว้ จะจบั เจ้ากิน ทำไมเจ้าจะไปช่วยอกี มันไม่รู้จกั บุญคุณ จรงิ สินะและฉนั จะ ช่วยมันทำไมใครทำดีก็ไดด้ ี ใครทำช่วั กไ็ ดช้ วั่ ช้างน้อยบอกกับหนหู ริ่งไปช้างนอ้ ย เรากลบั กนั เถอะ ปล่อยให้จระเขร้ บั ชะตากรรมของมันไป และจระเขก้ ็รอ้ งโอดโอย ด้วยความจำปวดไม่มีสัตว์ตัวใดเลยเขา้ มาช่วยเพราะพวกมันรู้แล้ววา่ จระเขน้ สิ ยั ไมด่ ี และกไ็ มม่ ีใครยอมเปน็ เพือ่ นจระเข้อีกด้วย ขอบคณุ ท่ีมา: http://www.trueplookpanya.com/