นิทานอีสป เรื่อง ชาวนากับงูเห่า

นิทานอีสป ชาวนา กับ งูเห่า

ชาวนาผู้หนึ่งอาศัยอยู่ตามลำพังใน กระท่อมหลังหนึ่ง

ชาวนาผู้นี้เป็นคนใจดีมีเมตตา เขามักช่วยเหลือ ต่อเพื่อนบ้านอยู่เสมอ

เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาวที่มีอากาศหนาวเย็น ชาวนาออกไปทำนาตามปกติ

ชาวนาพบงูเห่าตัวหนึ่งนอนขดตัวเเข็งอยู่ข้างทาง เพราะความหนาวเย็น ชาวนาจึงหยุดแวะดูมัน

งูเห่าตัวนี้นอนขดตัวนิ่งไม่ไหวติง ด้วยความหนาว

เพราะเป็นคนมีเมตตา ชาวนาจึงคนที่จะช่วยเหลือมัน เขาจับมันขึ้นมาแล้วอุ้มไว้ในอ้อมแขน เพื่อทำให้มันอุ่น

เวลานั้นก็มีชาวบ้านคนหนึ่งเดินผ่านมาเห็นการกระทำของเขาเข้า จึงร้องเตือนขึ้นว่า “รู้ไหมว่าอันตรายมากที่ทำเช่นนี้ รีบวางมันลงเถอะ”

“มันกำลังจะหนาวตายฉันเลยอุ้มมันไว้เพื่อคลายความหนาว” ชาวนาอธิบาย

เมื่องูเห่าได้รับความอบอุ่น มันก็เริ่มขยับตัวและฉก กัดเข้าที่แขนของชาวนาทันที ชาวนาร้องด้วย ความเจ็บปวด เเล้วสิ้นใจลงตรงนั้นนั้นเอง

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “อย่าได้หวังความกตัญญูจากผู้ไม่รู้คุณ”