หมอเทวดา

อวี่จิ่วฮวา 61 \"เกิดอะไรขึ้น\" เจินสอื เหนียงตีหน้าบึ้งทันที เจี่ยนอ่นู ิสัยเผด็จการตั้งแต่เดก็ รงั แกเจย่ี นเหวนิ มาไมน่ ้อย ท้ังสอง พูดจาไม่ถูกหูลงไม้ลงมือกันนับเป็นเรื่องปกติ แต่ถึงอย่างไรพวกเขา ก็เป็นเด็กผู้ชาย ต่อยตีกันบ้างย่อมเป็นเรื่องธรรมดา ทว่าตั้งแต่เข้า จวนแม่ทัพ นางก็กำ� ชับนกั หนาวา่ ห้ามลงมอื ทำ� ร้ายเสิ่นเซ่ียวเสียน ในสายตาของเจินสือเหนียง ผู้ชายชอบใช้ก�ำลังและเผด็จการบ้าง ไมเ่ ปน็ ไร แตห่ ากลงมอื ตบตผี หู้ ญงิ ยอ่ มเปน็ คนกกั ขฬะไรก้ ารอบรมเกนิ ไป ดว้ ยเหตุนี้น�้ำเสียงนางจงึ เข้มงวดเป็นพเิ ศษ คร้ันเห็นมารดาถูกเสียงรบกวนจนตื่น เจี่ยนเหวินเจี่ยนอู่ตาแดง ขงึ ตาใส่เสิ่นเซย่ี วเสยี นดว้ ยความโมโห เสน่ิ เซ่ยี วเสียนตกใจซกุ ตัวเขา้ กับอ้อมอกเจินสือเหนียงทนั ที \"เกดิ อะไรขึน้ กันแน\"่ เจนิ สือเหนยี งเสยี งดังขึ้นอีกหนงึ่ เทา่ \"อ่เู กอ!\" 7 Page ��������������� 7.indd 7 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 \"นางดา่ ซวนิ เกอวา่ เปน็ ปศี าจ!\" เจยี่ นอโู่ มโหจนหนา้ อกสะทอ้ นขนึ้ ลง เจยี่ นอรู่ กั และปกปอ้ งพนี่ อ้ งของตนเองเสมอ เรอ่ื งนล้ี ะเมดิ ขดี จำ� กดั ของเขา เขา้ แลว้ เจนิ สอื เหนยี งอง้ึ ไป สาวใช้เคาะประตูเข้ามา \"นายหญิงใหญ่สกุลเจิ้งมาขอพบฮูหยิน เจ้าคะ่ \" \"อาโยวอย่าต�ำหนิอู่เกอเด็ดขาด เป็นเพราะซวินเกอไม่ดีเอง เขา เป็นคนก่อเร่อื ง\" พอเขา้ ประตมู า หยางเสว่ยี เหมยก็ขอโทษเจนิ สอื เหนยี ง ไม่หยุดพลางดึงตัวเจ้ิงอว้ีซวินท่ีซ่อนอยู่ข้างหลังออกมา \"รีบขอโทษ น้องเสียนเร็วเข้า\" ช่วงท่ีผ่านมาหยางเสว่ียเหมยกับเจินสือเหนียง เรียกขานกันด้วยค�ำว่าพ่ีน้อง เนื่องจากหยางเสว่ียเหมยอายุมากกว่า หนงึ่ ปี เจนิ สอื เหนยี งจงึ ใหน้ างเรยี กตนวา่ 'อาโยว' เหมอื นฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ เซยี ว เจงิ้ อวซ้ี วนิ กดั รมิ ฝปี าก เบกิ ตาอยา่ งดอ้ื รน้ั ไมย่ อมพดู จาเหมอื นตอน เขา้ มาในจวนแมท่ พั ใหมๆ่ เจนิ สอื เหนยี งเหน็ แลว้ หวั ใจบบี รดั อยา่ งอดไมไ่ ด้ ครั้นเห็นหยางเสว่ียเหมยเลิกคิ้ว จะดึงตัวเจ้ิงอว้ีซวินออกมาขอโทษ เสิ่นเซ่ียวเสียนให้ได้ เจินสือเหนียงจึงดึงตัวนางมานั่งลงข้างๆ \"พี่สาว น่งั ลงก่อน เรื่องของเดก็ ๆ ให้พวกเขาเล่าให้ฟงั ก่อนดีกวา่ \" \"ซวินเกอไม่ผิด น้องสาวต่างหากท่ีผิด!\" เจี่ยนอู่ถือโอกาสดึงตัว เจงิ้ อวี้ซวนิ ไปอยขู่ า้ งหลังตนเอง ไมใ่ ห้เขาขอโทษเสน่ิ เซี่ยวเสียน เจงิ้ อวซ้ี วนิ จบั เสอื้ เจยี่ นอแู่ ละหลบอยหู่ ลงั เขา ปดิ ปากเงยี บไมพ่ ดู จา \"เกดิ อะไรขนึ้ \" เจินสือเหนยี งก้มหน้าถามเสน่ิ เซีย่ วเสยี น เสนิ่ เซยี่ วเสยี นกมุ แกม้ รอ้ งไห้กระซกิ \"อูเ่ กอตขี ้า!\" 8 Page ��������������� 7.indd 8 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจ่ิวฮวา \"นอ้ งสาวใหซ้ วินเกอปั้นนกให้ ซวินเกอไม่ป้นั นางจึงด่าซวินเกอวา่ เป็นปีศาจ น้องชายเลยเข้าไปตบหน้านางหนึ่งที!\" เห็นมารดามองมา เจ่ียนเหวนิ จงึ เป็นคนตอบ เจ้ิงอว้ีซวินไม่มีเพ่ือนเล่นต้ังแต่เด็กจึงปั้นดินเล่นในลานบ้านทุกวัน นานวนั เขา้ กม็ ฝี มี อื ปน้ั อะไรกด็ มู ชี วี ติ ชวี าเหมอื นจรงิ เดมิ ทเี ขาอยคู่ นเดยี ว จนชนิ ไมเ่ กง่ การคบหาสมาคมกบั ผอู้ นื่ แตข่ ดั ไมตรแี ละความกระตอื รอื รน้ ของเจ่ียนเหวินเจี่ยนอู่ไม่ได้ ประกอบกับเจ่ียนเหวินเจ่ียนอู่ถูกมารดา ก�ำชับมาว่าทำ� อะไรให้ชวนเขาไปด้วย ทั้งสามจึงกินด้วยกัน เล่นด้วยกัน นอนด้วยกัน เจี่ยนเหวินเจ่ียนอู่เห็นเขาเป็นเหมือนพี่น้อง เพียงไม่กี่วัน เจิ้งอวี้ซวินจึงยอมรับพวกเขาและน�ำของที่ดีท่ีสุดของตนเองออกมาให้ พวกเขา พอไดย้ นิ วา่ คนตวั เลก็ และนกพวกนน้ั เปน็ ฝมี อื การปน้ั ของเขาเอง เจย่ี นเหวนิ เจยี่ นอจู่ งึ นกึ สนกุ สง่ั ใหค้ นซอื้ ดนิ สำ� หรบั ปน้ั มาจำ� นวนมากและ เรียนปัน้ ดินกับเจิ้งอวซี้ วิน ท้ังสามเล่นกันอย่างสนุกสนาน เส่ินเซ่ียวเสียนมาเห็นพอดี เดิมที นางไมช่ อบตกุ๊ ตาดนิ ปน้ั แตเ่ หน็ นกทเ่ี จงิ้ อวซ้ี วนิ ปน้ั แลว้ ชอบมาก เรยี กรอ้ ง อยากจะได้ เจยี่ นเหวนิ ปน้ั ใหน้ างตวั หนง่ึ รปู รา่ งอปั ลกั ษณเ์ หมอื นไกห่ างกดุ ถูกเสิ่นเซ่ยี วเสียนโยนทง้ิ ไว้ขา้ งๆ และตือ๊ จะใหเ้ จิ้งอวีซ้ วนิ ป้นั ใหน้ าง เดมิ ทเี จง้ิ อวซ้ี วนิ คดิ จะปน้ั ของทอ่ี ยใู่ นมอื ใหเ้ สรจ็ กอ่ นคอ่ ยปน้ั ใหน้ าง แต่เขาเป็นคนพูดน้อยและคุยไม่เก่ง ไม่ว่าเส่ินเซ่ียวเสียนจะพูดอย่างไร กเ็ อาแตน่ งั่ เงยี บปน้ั นาจาตวั เลก็ ใหเ้ จย่ี นอู่ เสนิ่ เซย่ี วเสยี นรอ้ นใจจงึ ดา่ เขา ว่าเป็นปีศาจต้นหลิว คร้ันเห็นเจ้ิงอว้ีซวินท�ำตุ๊กตาดินปั้นในมือหล่นลง กับพื้น สองมืออดุ หู ตัวสั่นและขดเป็นกอ้ นกลม เจ่ียนอูจ่ ึงเข้าไปตบหนา้ 9 Page ��������������� 7.indd 9 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 เส่นิ เซีย่ วเสยี นหน่ึงที กอ่ นทเ่ี จย่ี นเหวนิ เจยี่ นอจู่ ะเขา้ มาในจวน เสนิ่ เซย่ี วเสยี นเปน็ เหมอื น ไข่มุกในอุ้งมือของทุกคน แต่เล็กจนโตไม่เคยถูกตบตีเช่นนี้มาก่อน นาง อึง้ ไปครใู่ หญ่ พอได้สตกิ ็รอ้ งไห้โวยวายและวิง่ มาหาเจนิ สือเหนียงทนั ที ฟงั ตน้ สายปลายเหตแุ ลว้ เจนิ สอื เหนยี งถอนหายใจเหน็ เสน่ิ เซยี่ วเสยี น ในออ้ มอกกมุ ใบหนา้ ทบี่ วมแดงรอ้ งไหอ้ ยา่ งนอ้ ยอกนอ้ ยใจจงึ เงยหนา้ มอง เจยี่ นอู่ \"ไมว่ า่ ดว้ ยเหตผุ ลใด นอ้ งสาวเปน็ ผหู้ ญงิ เจา้ ลงมอื ทำ� รา้ ยนอ้ งสาว เป็นเร่อื งทไี่ ม่ถูกต้อง เจ้าขอโทษน้องสาวก่อน\" \"ทา่ นแม!่ \" เจย่ี นอทู่ เี่ ชอื่ ฟงั มารดาเสมอมารอ้ นใจจนตาแดง \"แตน่ าง รังแกซวนิ เกอกอ่ น!\" \"ถึงอย่างนั้นเจา้ กต็ บตีนางไมไ่ ด\"้ เจินสอื เหนียงเลกิ ค้วิ เจี่ยนอ่กู ดั ปากไม่พูดไมจ่ า เห็นเจินสือเหนียงกับเจ่ียนอู่ขัดแย้งกัน หยางเสว่ียเหมยรีบดึงตัว เจงิ้ อว้ีซวินออกมา \"รีบขอโทษนอ้ งสาวซะ\" นางมองเจนิ สอื เหนยี ง \"เรอ่ื งน้ี ต้องโทษซวินเกอ เจา้ อย่าท�ำให้อ่เู กอลำ� บากใจเลย\" หากไม่มีเจินสือเหนียงก็ไม่มีพวกนางแม่ลูก วันน้ันเปน็ เพราะ ช่วยเหลือพวกนาง เจินสือเหนียงรักษาดวงตาให้นาง สุดท้ายถึงได้ เหน็ดเหน่ือยจนเป็นลมอยู่ข้างเตียงผ่าตัดขององค์ชายห้า ด้วยต้องการ ช่วยให้เจิ้งอวี้ซวินก้าวออกมาจากเงามืดโดยเร็ว ความพยายามของ เจนิ สอื เหนยี งและเจยี่ นเหวนิ เจยี่ นอใู่ นชว่ งทผี่ า่ นมาลว้ นอยใู่ นสายตานาง บุญคุณคร้ังนี้ต่อให้ตอบแทนด้วยชีวิตท่ีเหลืออยู่ยังไม่หมด แล้วจะให้ เจนิ สือเหนียงขดั แยง้ กบั ลกู ดว้ ยเรือ่ งของพวกนางอีกไดอ้ ยา่ งไร 10 Page ��������������� 7.indd 10 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจิ่วฮวา เรอื่ งนลี้ ว้ นเปน็ เพราะเจงิ้ อวซี้ วนิ ของนางทำ� ไมถ่ กู บญุ คณุ ใหญห่ ลวง ขนาดน้ี อยา่ วา่ แตเ่ สนิ่ เซย่ี วเสยี นตอ้ งการแคน่ กหนง่ึ ตวั เลย ตอ่ ใหต้ อ้ งการ ชวี ติ นาง นางกย็ นิ ดใี ห้ พอไดย้ นิ วา่ เดก็ ๆ ทะเลาะกนั เรอ่ื งนี้ หยางเสวย่ี เหมย กต็ ำ� หนิเจิ้งอวซ้ี วินก่อนเปน็ อยา่ งแรก เจิ้งอวี้ซวินท่ีถูกดึงมาอยู่ตรงหน้าทุกคนมองเส่ินเซี่ยวเสียนอย่าง ทำ� อะไรไมถ่ กู เหน็ เสน่ิ เซยี่ วเสยี นทซี่ กุ ตวั อยกู่ บั อกทา่ นแมห่ นั หนา้ มาแอบแลบลน้ิ ใส่ตน เจ่ียนอู่โมโหจนตาแดง \"นางเป็นฝ่ายรังแกซวินเกอ ให้ตายข้าก็ ไม่ขอโทษ!\" \"เจยี่ นอู่!\" เจนิ สอื เหนียงเรียกเขาดว้ ยชอื่ เต็ม \"แม่บุญธรรม แม่บุญธรรม...\" เจิ้งอวี้ซวินร้อนรน รีบโผเข้าไปจับ ชายเส้ือเจินสือเหนียง \"ท่านอย่าโกรธเลย ข้าไม่ดีเอง อย่าโทษอู่เกอ!\" พอเจง้ิ อวซี้ วนิ ไดร้ บั การชว่ ยเหลอื หยางเสวย่ี เหมยกย็ นื กรานจะใหเ้ ขารบั เจนิ สอื เหนยี งเปน็ แมบ่ ญุ ธรรมและสาบานวา่ โตขนึ้ จะกตญั ญกู บั เสน่ิ จงชง่ิ สามภี รรยาเหมือนเปน็ พ่อแมบ่ งั เกดิ เกลา้ เจนิ สอื เหนยี งรสู้ กึ วา่ นางทำ� เรอ่ื งเลก็ ใหเ้ ปน็ เรอ่ื งใหญ่ แตส่ องวนั นน้ั หยางเสวย่ี เหมยดงึ ดนั อยา่ งยงิ่ เชอื่ ฟงั นอบนอ้ มนางถงึ ขนั้ จะเปน็ บา่ วใหน้ าง ดว้ ยซำ�้ เจนิ สอื เหนยี งจนปญั ญาจงึ ไดแ้ ตร่ บั เจง้ิ อวซ้ี วนิ เปน็ ลกู บญุ ธรรม \"ท่านแม่!\" เห็นเจิ้งอว้ีซวินยอมรับผิดเพราะกลัวเขาจะถูกลงโทษ เจย่ี นอจู่ งึ โพลง่ ออกไป \"ซวนิ เกอฝนั รา้ ยทกุ คนื และตะโกนเสยี งดงั วา่ ตนเอง ไม่ใชป่ ศี าจ!\" ในห้องพลนั เงยี บกริบ สายตาทุกค่มู องไปทีเ่ จ้ิงอว้ซี วนิ 11 Page ��������������� 7.indd 11 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 บิดาบังเกิดเกล้าถืออาวุธเข้าใส่ ประกอบกับเหตุการณ์ถูกแห่ไป ท่ัวเมืองในวันนั้นสร้างบาดแผลในใจของเจิ้งอวี้ซวินลึกเกินไป เกรงว่า ช่ัวชีวิตนี้เขาคงไม่อาจหลุดพ้นจากเงาด�ำน้ีได้ หยางเสว่ียเหมยอดกลั้น ไมไ่ หวอกี ตอ่ ไป นำ�้ ตาไหลพรงั่ พรอู อกมา นางกม้ ตวั กอดลกู ชาย \"ซวนิ เกอ ไมต่ อ้ งกลวั นะ ทกุ อย่างผา่ นไปแลว้ \" \"ขา้ ไมเ่ ปน็ ไร อเู่ กอบอกวา่ ขา้ โตขนึ้ เมอ่ื ไรกจ็ ะไมฝ่ นั รา้ ยอกี \" เจงิ้ อวซี้ วนิ ยนื่ มอื เลก็ ไปเชด็ นำ�้ ตาใหม้ ารดา \"ทา่ นแมอ่ ยา่ รอ้ งไห้ แมบ่ ญุ ธรรมบอกวา่ ถ้าร้องไหอ้ ีกดวงตาจะมองไมเ่ หน็ \" \"ดวงตาของพี่สาวจะร้องไห้อีกไม่ได้เด็ดขาด\" เจินสือเหนียงรีบดัน เสนิ่ เซยี่ วเสยี นออกและหยบิ ผา้ เชด็ หนา้ ออกมาเชด็ นำ้� ตาใหน้ าง มอื อกี ขา้ ง จงู มอื เลก็ ของเจงิ้ อวซี้ วนิ เขา้ มาหา \"แมบ่ ญุ ธรรมบอกแลว้ วา่ ซวนิ เกอไมใ่ ช่ ปศี าจ แมบ่ ญุ ธรรมตอ้ งรกั ษาเจา้ จนหายดแี น\"่ นำ�้ เสยี งของเจนิ สอื เหนยี ง อ่อนโยนเปน็ พเิ ศษ เจิง้ อว้ซี วินใช้มอื เล็กกอดเอวนางแน่นและซกุ ใบหน้า หยาบกร้านกบั ตวั นาง เห็นเจี่ยนอู่ยังคงยืนอยู่ท่ีเดิมอย่างแข็งกร้าว ใบหน้าเต็มไปด้วย ความน้อยใจ เจินสือเหนียงถอนหายใจแผ่วเบาและกวักมือเรียกเขา \"เจ้ามานี\"่ เห็นมารดาน้�ำเสยี งอ่อนลง เจีย่ นอู่เดินเข้ามา \"เสยี นเจย่ี ผดิ กจ็ รงิ แตเ่ จา้ ตนี อ้ งสาวกไ็ มถ่ กู เจา้ ตอ้ งขอโทษนอ้ งสาว\" แม้น�้ำเสียงจะไม่เข้มงวดเหมือนก่อนหน้านี้ แต่แฝงแววยืนกรานไม่ยอม ให้ปฏเิ สธ \"อู่เกอ...\" เจิง้ อวซ้ี วินใชม้ อื สะกิดเขา 12 Page ��������������� 7.indd 12 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จิ่วฮวา เหน็ แววตาออ้ นวอนของเจงิ้ อวซ้ี วนิ เจย่ี นอมู่ องเสนิ่ เซยี่ วเสยี นอยา่ ง โมโหและเอ่ยว่า \"ขอโทษ ข้าผดิ ทต่ี บเจ้า!\" เส่นิ เซีย่ วเสียนอา้ ปากคลี่ยิม้ ออกมา เจ่ียนอพู่ ดู ต่อทันที \"วันนีเ้ จา้ เป็นฝา่ ยผดิ หากคราวหน้าเจ้ากลา้ ว่า ซวินเกอแบบน้ีอีก ขา้ ก็จะตบเจา้ อกี อยดู่ !ี \" เหน็ ท่าทางขุ่นเคอื งของเจ่ียนอ่แู ล้ว สาวใช้หลุดหวั เราะออกมา เจนิ สอื เหนยี งเองกโ็ มโหจนหวั เราะ \"เจา้ วางใจเถอะ เสยี นเจยี่ ไมพ่ ดู อย่างน้นั อีกแล้วล่ะ\" นางมองเสนิ่ เซ่ยี วเสียน \"ใชห่ รอื ไม\"่ เสิน่ เซยี่ วเสียนผงกหัวหน้าแดง \"อมื \" เจินสือเหนียงเปลี่ยนเร่ืองทันที \"ซวินเกอไม่ได้ติดค้างอะไรเจ้า เจา้ ขอใหเ้ ขาปน้ั นก เขารบั ปากยอ่ มนบั เปน็ นำ้� ใจ ไมร่ บั ปากยอ่ มเปน็ เรอ่ื ง ของเขา การขอร้องผู้อื่นต้องมีความจริงใจ ต้องน�ำของท่ีมีค่าเท่ากันไป แลกเปลี่ยน\" นางมองเสิ่นเซ่ียวเสียนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม \"จะด่าผู้อื่น เมื่อเขาไม่ตกลงได้อย่างไร\" น�้ำเสียงเฉียบขาดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน \"ทำ� แบบนี้ตา่ งจากคนหยาบคายตรงไหน\" แม้จะเป็นบุตรท่ีเกิดจากอนุ แต่ตอนท่ีฐานะของเจี่ยนเหวินเจ่ียนอู่ ยังไม่เปิดเผย เสิ่นเซ่ียวเสียนเป็นสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวของเสิ่นจงช่ิง ถกู เขากบั ฮูหยินผูเ้ ฒา่ ประคบประหงมอยูใ่ นองุ้ มือ สงู ส่งเอาแต่ใจย่ิงกวา่ บตุ รทเ่ี กดิ จากภรรยาเอกบางบา้ นเสยี อกี ทำ� ใหเ้ กดิ การบม่ เพาะนสิ ยั ทไี่ มด่ ี เจินสือเหนียงรู้สึกตั้งนานแล้วว่าเส่ินเซ่ียวเสียนมีนิสัยเอาแต่ใจเกินไป แต่หน่ึงเป็นเพราะนับแต่อี๋เหนียงใหญ่ตายไป นางก็ปิดกั้นตนเอง สอง เพราะถึงอย่างไรนางก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของตน จึงไม่เหมาะที่จะสั่งสอน 13 Page ��������������� 7.indd 13 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 มากไป แต่เร่อื งในวนั นน้ี างทำ� เกินไปแลว้ ! ด้วยคิดไม่ถึงว่าเจินสือเหนียงจะเปลี่ยนสีหน้า แม้แต่เจี่ยนอู่ท่ี เตม็ ไปดว้ ยความขดั ใจยังตะลึงงัน มองมารดาน่งิ ๆ เสน่ิ เซ่ยี วเสียนเบะปาก ทำ� ท่าจะรอ้ งไห้ \"อาโยว...\" พอได้สติ หยางเสวี่ยเหมยดึงเสิ่นเซ่ียวเสียนเข้าไปกอด \"เดก็ ยังเล็ก เจ้าอย่าท�ำให้นางตกใจแบบนี\"้ \"พ่ีสาวอย่ายุ่งเลย\" เจินสือเหนียงดึงตัวเส่ินเซ่ียวเสียนออกมาจาก ออ้ มกอดของหยางเสวยี่ เหมยและมองนางอยา่ งจรงิ จงั \"เหตกุ ารณใ์ นวนั น้ี เปน็ ความผดิ ของเจา้ ลองคดิ วา่ หากตนเองอยใู่ นสถานการณแ์ บบนนั้ บา้ ง หากมือเท้าของเจ้ามีฝี แล้วคนอื่นด่าว่าเจ้าพิการ หาว่าเจ้าเป็นปีศาจ เจ้าจะรู้สกึ อย่างไร\" เส่ินเซ่ียวเสียนคิดถึงตอนอี๋เหนียงตายใหม่ๆ สาวใช้กับบ่าวหญิง ด่านางลับหลังว่าเป็นสายสืบ ใบหน้าที่เดิมทีน้อยใจจนแทบจะร้องไห้ พลนั กม้ ลงดว้ ยความละอายใจ เหน็ นางสำ� นกึ ผดิ แลว้ เจนิ สอื เหนยี งนำ�้ เสยี งออ่ นลง \"ในเมอื่ รแู้ ลว้ วา่ ตนเองผิดก็ขอโทษซวินเกอซะ บอกเขาว่าอีกหน่อยเจ้าจะไม่ท�ำแบบนี้ แลว้ \" \"ไม่ต้อง ไม่ต้อง!\" หยางเสว่ียเหมยโบกไม้โบกมือ เห็นสายตาท่ี เจนิ สือเหนียงมองมาแลว้ จึงหยุดพดู เห็นหยางเสว่ียเหมยร้องห้าม เสิ่นเซ่ียวเสียนโล่งอก แต่พอหางตา เหลือบเห็นเจินสือเหนียงมองตนหน้าขรึม เสิ่นเซ่ียวเสียนตัวแข็งทื่อ เงยี บอยนู่ าน สดุ ทา้ ยจงึ เงยหนา้ มองเจงิ้ อวซี้ วนิ อยา่ งขลาดกลวั \"ขา้ ขอโทษ 14 Page ��������������� 7.indd 14 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จิ่วฮวา วันนี้ข้าผิดเอง อีกหนอ่ ยขา้ จะไม่วา่ เจา้ แลว้ \" \"ไม่ ไม่ใช่...\" เจิ้งอวี้ซวินถูกทอดท้ิงให้เติบโตข้ึนมาอย่างโดดเด่ียว ตงั้ แตเ่ ลก็ นเ่ี ปน็ ครง้ั แรกทผี่ อู้ น่ื เอย่ ขอโทษเขาอยา่ งจรงิ จงั เหน็ เขาเปน็ คน อยา่ งเท่าเทียม เขาหนา้ แดงทันที พูดอยา่ งเก้อเขินว่า \"พรงุ่ นข้ี ้าจะปั้นนก ให้เจา้ !\" เดมิ ทรี ู้สึกน้อยใจ แต่พอไดย้ ินคำ� พดู ของเจงิ้ อวี้ซวิน เสนิ่ เซ่ยี วเสยี น ตาเป็นประกายทนั ที บรรยากาศผ่อนคลาย ทุกคนถอนใจอยา่ งโลง่ อก \"พ่ีชายรับปากจะปั้นนกให้เจ้าแล้ว ยังไม่ขอบคุณพ่ีชายอีก\" เจินสอื เหนยี งถอื โอกาสพูด \"ขอบคุณพี่ชาย\" เส่ินเซ่ียวเสียนพูดและนึกขึ้นได้ว่าเจินสือเหนียง บอกว่าขอรอ้ งผู้อนื่ ต้องแลกเปลย่ี นดว้ ยสงิ่ ของท่ีมคี า่ เทา่ กนั \"พรุง่ นีข้ ้าจะ ปกั ถงุ ใสเ่ งนิ ให!้ \" ดว้ ยกลวั วา่ เขาจะไมช่ อบจงึ เสรมิ วา่ \"แมแ้ ตม่ ารดายงั ชมวา่ ขา้ ปักถุงใส่เงนิ สวยกว่านาง\" เจินสอื เหนียงรสู้ กึ ละอาย ให้ใครสักคนปักถงุ ใส่เงินยอ่ มฝมี ือดีกวา่ นางอยูแ่ ลว้ เหน็ เสนิ่ เซย่ี วเสยี นยอมขอโทษและรบั ปากจะปกั ถงุ ใสเ่ งนิ ใหเ้ จงิ้ อวซ้ี วนิ โทสะของเจยี่ นอกู่ ห็ ายไปหมด เขายม้ิ เกอ้ ใหเ้ สน่ิ เซยี่ วเสยี น \"วนั นข้ี า้ ลงมอื ไปด้วยความโมโห\" เขามองเจ้ิงอวีซ้ วนิ \"เขาเป็นนอ้ งชายข้า อกี หนอ่ ยเจ้า อยา่ รังแกเขาอกี \" \"อเู่ กอ เขาคอื ใคร\" เจนิ สอื เหนยี งไมร่ จู้ ะหวั เราะหรอื รอ้ งไหด้ ี ตหี นา้ ขรมึ พลางถาม 15 Page ��������������� 7.indd 15 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 ในบรรดาเด็กๆ เจิ้งอวี้ซวินอายุมากท่ีสุด เส่ินเซี่ยวเสียนอายุน้อย ทีส่ ุด ตอนนัน้ เจินสือเหนียงกบั อี๋เหนยี งใหญ่ตัง้ ครรภ์ไลเ่ ลยี่ กนั เน่ืองจาก ลูกของเจินสือเหนียงเป็นลูกแฝด อีกท้ังนางอายุน้อย เจี่ยนเหวินเจี่ยนอู่ คลอดเร็ว จึงโตกว่าเสิ่นเซ่ียวเสียนประมาณเดือนกว่า ส่วนเจ้ิงอว้ีซวิน โตกวา่ เจย่ี นเหวนิ เจ่ียนอ่สู ามเดอื น \"เขาตวั เตย้ี กวา่ ขา้ !\" เจ่ยี นอูห่ วั เราะแห้งๆ แมจ้ ะเกดิ ปเี ดยี วกนั แตเ่ นอื่ งจากถกู โรครมุ เรา้ ประกอบกบั เจงิ้ สว่ ง ไมใ่ ชค่ นตวั สูง เจงิ้ อวีซ้ วนิ จงึ เตย้ี กว่าเจ่ียนเหวนิ เจ่ียนอูถ่ ึงหนงึ่ ชว่ งศีรษะ \"ราวแขวนโคมกส็ งู กวา่ เจา้ เจา้ ออกไปเรยี กวา่ พชี่ ายส!ิ \" เจนิ สอื เหนยี ง ชร้ี าวแขวนโคมท่หี น้าประตู เจยี่ นอหู่ นา้ แดงกำ�่ มองเจิ้งอวี้ซวนิ โดยไม่พูดอะไร \"เรยี กนอ้ งชายกเ็ หมอื นกนั \" เจง้ิ อวซี้ วนิ แยง้ เสยี งคอ่ ยพลางยน่ื มอื ไป เกาหลงั \"คันอีกแลว้ หรอื ขา้ เกาให้\" เจย่ี นอ่เู หน็ แล้วเดินเขา้ ไปหา \"ซวินเกอคันหลังหรือ\" น�้ำเสียงของเจินสือเหนียงยากจะปิดบัง ความต่ืนเต้น \"เขาคนั จนนอนไม่หลับ!\" เจ่ียนอูย่ ่ืนมือเข้าไปในเส้อื ของเจ้งิ อวี้ซวนิ \"ตรงน้ีใช่หรือไม\"่ \"อมื \" เจ้งิ อวี้ซวนิ พยักหน้า \"อาโยว?\" เหน็ เจนิ สอื เหนยี งอมุ้ เจง้ิ อวซ้ี วนิ เขา้ ไปและถอดเสอื้ เขาออก หยางเสวี่ยเหมยก้าวเข้ามาด้วยความต่ืนเต้น ตั้งแต่เจิ้งอวี้ซวินเป็นโรคน้ี นอกจากร่างกายรู้สึกร้อนจนสวมใส่เส้ือผ้าไม่ได้ก็ไม่เคยรู้สึกเจ็บหรือคัน 16 Page ��������������� 7.indd 16 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จิ่วฮวา ตอนนก้ี ลบั คนั จนนอนไมห่ ลบั แสดงวา่ ...หยางเสวยี่ เหมยหวั ใจแขวนเตงิ่ กลน้ั ลมหายใจไว้ เกรงว่าจะรบกวนการตรวจของเจนิ สือเหนยี ง \"ยานไ้ี ดผ้ ล!\"ครน้ั เหน็ ผวิ หนงั เหยี่ วยน่ บนแผน่ หลงั ของเจงิ้ อวซี้ วนิ ทล่ี อก ออกมาปรากฏผิวสีแดง เจนิ สือเหนยี งขม่ ความยนิ ดีและเอย่ เสียงเรยี บ โรคของเจ้ิงอว้ีซวินไม่เหมือนโรคเกล็ดปลาท่ีเคยพบเห็นเม่ือชาติ ก่อนนกั โรคแบบนีน้ างก็ไม่เคยพบเห็นมากอ่ นเช่นกนั หลังจากหารอื กับ จงหลนิ ฉอู่ ว๋ี และหมอคนอนื่ อกี หลายครงั้ ทกุ คนเหน็ ตรงกนั วา่ โรคผวิ หนงั ลว้ นเกดิ จากอากาศเปลยี่ นแปลงและชำ� แรกเขา้ สผู่ วิ ทำ� ใหผ้ วิ หนงั ระบาย ถา่ ยเทของเสยี ออกมาไมไ่ ด้ เจนิ สอื เหนยี งจงึ ลดการใชย้ าภายนอกซง่ึ เปน็ หลักเกณฑ์ท่ัวไปในการรักษาโรคผิวหนัง ตัดสินใจใช้การปรับสมดุล ร่างกายเปน็ หลัก ใชย้ าทาภายนอกเปน็ รอง เจ็ดแปดวนั มานน้ี างเพิม่ ลด และปรับยากินไปสองคร้ัง แต่ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย ก�ำลังลังเลว่าจะ เปลี่ยนแนวทางการรักษาดีหรือไม่ เจ้ิงอวี้ซวินก็มีความรู้สึกคัน! เมื่อ มคี วามร้สู กึ กแ็ สดงว่าผิวหนงั ของเขาเริม่ ฟื้นตวั อย่างช้าๆ แล้ว นางข่มความตนื่ เตน้ สอบถามความรูส้ ึกของเจงิ้ อวีซ้ วินในช่วงสอง วันมานด้ี ว้ ยความอดทน จากน้นั ตรวจสอบผิวหนังบริเวณอืน่ ๆ ส่งั ให้คน เอาหมกึ กบั พกู่ นั มาและปรบั ตำ� รบั ยาใหมส่ ง่ ใหไ้ ปเ่ หอ \"รบี นำ� ไปทโี่ รงแพทย์ หยุ ชนุ ในซงั่ จงิ ใหช้ วิ จวป๋ี รงุ ตามสตู รและเอากลบั มา\" จากนน้ั เงยหนา้ มอง หยางเสวีย่ เหมย \"แม้การใช้ยาปรับสภาพร่างกายจะเห็นผลชา้ แตต่ อนน้ี ผิวหนังของซวนิ เกอมีความรู้สึกแลว้ นีเ่ ป็นสัญญาณทด่ี !ี \" \"ขา้ จะหายดจี รงิ ๆ หรอื \" พอสวมเสอ้ื ผา้ เสรจ็ เจง้ิ อวซี้ วนิ เงยหนา้ มอง เจนิ สอื เหนยี งดวงตาเป็นประกาย 17 Page ��������������� 7.indd 17 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 \"จริงสิ เจ้าต้องหายดีแน่นอน!\" เจินสือเหนียงดึงเขามาน่ังบนตัก เพียงแต่...นางพูดต่อ \"การผลัดผิวเก่าเพื่อสร้างผิวใหม่ อีกหน่อยเจ้าจะ รู้สกึ คันมากข้นึ เรือ่ ยๆ ซวินเกออาจจะต้องล�ำบากหนอ่ ยนะ\" ดวงตาคู่โตของเจ้ิงอว้ซี วนิ เปล่งประกายระยบั \"ข้าไมก่ ลวั !\" \"ซวนิ เกอกลา้ หาญจรงิ ๆ!\" เจนิ สอื เหนยี งยม้ิ ชม \"ขา้ จะพยายามทำ� ให้ เจ้าแสบและคันน้อยที่สุด เจ้าต้องอดทนอย่าเกาจนผิวถลอก\" นางยิ้ม พลางตบใบหนา้ เลก็ ๆ ของเขา \"รอใหผ้ วิ ชนั้ นลี้ อกออกหมดแลว้ อกี หนอ่ ย ซวินเกอของพวกเราก็จะเปน็ 'หน่มุ นอ้ ยสดุ หล่อ' \" สมัยโบราณไมม่ ีค�ำว่า 'สดุ หล่อ' แต่เจนิ สอื เหนียงพูดคำ� นีก้ บั เจย่ี นเหวินเจยี่ นอู่ตัง้ แต่เดก็ ตอนน้ี แมแ้ ตเ่ จง้ิ อวซ้ี วนิ ยงั รคู้ วามหมายของคำ� น้ี ตง่ิ หเู ขาเปน็ สแี ดงเรอื่ ซกุ ศรี ษะ เข้ากับอ้อมกอดเจนิ สือเหนียงแรงๆ เจ่ยี นเหวนิ เห็นติง่ หูเขาเปลย่ี นสแี ลว้ รสู้ ึกสนุก จงึ หัวเราะข้ึน \"รอให้ เจ้ากลายเป็นหนุ่มน้อยสุดหล่อเมื่อไร ข้าก็จะได้เห็นเจ้าหน้าแดงแล้ว\" เนื่องจากผิวหน้าทั้งแข็งและหนา ใบหน้าเห่ียวย่นของเจิ้งอวี้ซวินจึงเป็น สเี ดียวตลอดไม่ว่าจะอยใู่ นอารมณใ์ ด \"อาโยว...\" หยางเสวี่ยเหมยกอดไหล่เจินสือเหนียงอย่างตื้นตันใจ นำ�้ ตาไหลพร่งั พรอู อกมา หลังจากหนีออกจากจวนสกุลเจิ้ง ยังไม่ทันมาหาเจินสือเหนียง ก็ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของอู๋ฝานเสียก่อน ถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินมืดทึบ ช่วงเวลาเหล่านั้นนางไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าพวกนางแม่ลูกจะมีวันน้ี วนั ทเี่ จงิ้ อวซ้ี วนิ ของนางจะสามารถยนื อยตู่ รงหนา้ ผคู้ นไดอ้ ยา่ งสงา่ ผา่ เผย อกี คร้ัง! 18 Page ��������������� 7.indd 18 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จ่ิวฮวา เห็นหยางเสวี่ยเหมยร้องไห้อีกแล้ว เจินสือเหนียงถอนหายใจ \"เจ้าเหน็ ข้าเปน็ เทวดาจริงๆ หรอื รวู้ า่ มีข้าอยู่ เจ้าจะร้องไห้อย่างไรดวงตา ก็จะไม่บอดใช่หรือไม่\" นางหยอกเย้าด้วยน้�ำเสียงหนักอ้ึง \"ถึงอย่างไร ขา้ ก็ไมใ่ ชเ่ ทวดา เจา้ สงสารข้าเถอะ อยา่ ทำ� ใหข้ า้ รกั ษาดวงตาเจา้ ไม่หาย ท�ำลายชอื่ เสียงหมอเทวดาของตนเองเลย!\" หยางเสวยี่ เหมยทีก่ ำ� ลงั หลง่ั นำ�้ ตาหัวเราะออกมา เจินสือเหนียงถือโอกาสดึงตัวนางเข้ามา เช็ดน�้ำตาให้พลางสั่ง ล่าเหมยใหน้ ำ� ถงุ ยามาประคบดวงตา \"อาโยว ขา้ คดิ วา่ ...\" พอสงบสตอิ ารมณไ์ ด้ หยางเสวย่ี เหมยกเ็ อย่ ปาก เหน็ นางทำ� ท่าจรงิ จงั เจนิ สือเหนยี งจงึ นง่ั ตวั ตรง เวลาเดียวกันสาวใช้เคาะประตูเข้ามาอย่างรีบร้อน \"เจ้ิงฮูหยินมา เจ้าคะ่ \" เจง้ิ ฮหู ยนิ มา? เจนิ สอื เหนยี งนว่ิ หนา้ และเงยหนา้ มองหยางเสวยี่ เหมย \"เกรงว่าคงยังไม่ถอดใจ จะมารับพวกเจ้าแม่ลูกอีกแล้ว\" ครึ่งเดือนมาน้ี เจ้ิงสว่ งมาทน่ี ีส่ ห่ี ้าครงั้ แล้ว แตเ่ น่อื งจากหยางเสวีย่ เหมยไม่อยากพบเขา เจินสือเหนียงจึงอ้างวา่ ดวงตานางยังไมห่ ายดี ไม่อาจพบเจอเรื่อง สะเทือนใจไดแ้ ละไลก่ ลับไป เจิง้ อวซ้ี วินนง่ั อยบู่ นเบาะรองเล่นกับเจี่ยนเหวนิ เจย่ี นอู่ พอได้ยินวา่ เจ้ิงฮูหยินมารับเขากลับจวนก็ร้องเสียงดังและลุกพรวดขึ้นมา \"ท่านแม่ ทา่ นแม!่ \" เขาหวาดหวน่ั จนเสยี งเพยี้ น รา่ งเลก็ ซกุ ตวั อยใู่ นอกมารดาแนน่ ตวั สนั่ เทาเป็นระลอก ดวงตาเพ่ิงประคบยา หยางเสว่ียเหมยจึงมองไม่เห็น นางคล�ำมือ 19 Page ��������������� 7.indd 19 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 สะเปะสะปะกอดลูก \"อาโยว...\" ใบหน้าซีดขาวหันไปยังทิศทางของ เจนิ สอื เหนียงอยา่ งน่าสงสาร \"ทา่ นแม่ ทา่ นแม!่ \" เจย่ี นเหวนิ เจยี่ นอู่โผเข้ามาพร้อมกนั \"อยา่ ใหซ้ วนิ เกอกลบั ไปนะ!\" เจ่ยี นอ่ขู อรอ้ ง เจยี่ นเหวนิ พดู บา้ ง \"ซวนิ เกอบอกวา่ คนผนู้ นั้ บอกวา่ เขาเปน็ เดรจั ฉาน จะฆ่าเขา พวกเขาถึงต้องหนีออกมาและถูกคนจับไปขังคุกใต้ดิน\" เขา เขย่าแขนท่านแมแ่ รงๆ \"ทา่ นแม่อยา่ ใหพ้ วกเขากลับไปเด็ดขาด\" คนผนู้ ั้น? \"ใคร\" พอถามออกไปแล้ว เจินสือเหนียงก็อยากกัดล้ินของตนเอง นอกจากเจ้ิงส่วงแล้วจะเป็นใครไปได้ ครั้นเห็นว่าพอเจี่ยนเหวินเอ่ยถึง คนผู้น้ัน ร่างเล็กของเจ้ิงอว้ีซวินก็ส่ันระริกเหมือนปุยหลิวกลางสายลม เจินสือเหนียงลอบถอนหายใจ สกุลเจิ้งคิดจะรับหลานคนน้ีกลับไป เกรงว่าคงยากเสยี แลว้ ล่ะ \"ซวินเกอวางใจ หากเจ้าไม่อยากกลับไป แม่บุญธรรมไม่ให้เจ้า กลบั ไปแน\"่ นางตบตวั เจงิ้ อวซ้ี วนิ เบาๆ และหนั ไปสง่ั สาวใช้ \"พาเจงิ้ ฮหู ยนิ ไปทโ่ี ถงรับแขก\" \"เสน่ิ ฮหู ยนิ สบายดหี รอื ไม\"่ ยามเผชญิ หนา้ กบั เจนิ สอื เหนยี ง เจงิ้ ฮหู ยนิ ไม่กล้าถือตัวว่าเป็นผู้อาวุโสกว่าอีกแล้ว น้�ำเสียงที่พูดอ่อนโยนเจือแวว ประจบอยา่ งชดั เจน \"ทุกคนต่างไม่ยอมให้ข้าท�ำงาน ท้ังท่ีโรงแพทย์หุยชุนในซั่งจิง จะเปิดกจิ การอยู่แลว้ แตข่ า้ กลบั เป็นคนทว่ี ่างท่สี ุด วนั ๆ นอกจากกินข้าว 20 Page ��������������� 7.indd 20 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจ่ิวฮวา ก็คือนอน พักผ่อนจนร่างกายสดชื่นกระปรี้กระเปร่า\" เจินสือเหนียง ชวนเจง้ิ ฮหู ยินคยุ ไปเรอื่ ยเป่อื ย แตไ่ ม่เอ่ยถามถึงจุดประสงคท์ ีน่ างมา เจงิ้ ฮหู ยนิ ลอบถอนหายใจ ฝนื ใจเอย่ ถามวา่ \"ไฉนจงึ ไมเ่ หน็ เสวย่ี เหมย เลย นางสบายดีหรอื ไม่\" \"ดวงตายงั คงมองไมเ่ หน็ มองอะไรกเ็ ปน็ สแี ดงไปหมด\" เจนิ สอื เหนยี ง โกหกค�ำโตโดยหน้าไม่เปล่ียนสีและหันไปส่ังไป่เหอ \"พานายหญิงใหญ่ สกลุ เจิ้งออกมา\" หยางเสวี่ยเหมยท่ีปิดตาด้วยผ้าขาวถูกสาวใช้ประคองเดินออกมา เจ้ิงอวซ้ี วนิ เดินตามอยขู่ า้ งหลงั ทลี ะกา้ ว สองมือจับเสอื้ มารดาแนน่ เจงิ้ ฮหู ยนิ ยนื ขนึ้ โดยไมร่ ตู้ วั \"เสวย่ี เหมย...\" นางกม้ หนา้ มองเจง้ิ อวซ้ี วนิ \"ซวินเกอ\" เจง้ิ อวซ้ี วนิ หลบไปอยขู่ า้ งหลงั มารดาเหมอื นกระตา่ ยทตี่ น่ื กลวั ทนั ที เจงิ้ ฮูหยนิ สหี น้าเกอ้ กระดากเลก็ น้อย เงยหนา้ มองหยางเสวยี่ เหมย ไม่พบกันคร่ึงเดือน หยางเสว่ียเหมยผ่ายผอมจนแทบจะเหลือแต่กระดูก เจิง้ ฮูหยินเห็นแลว้ ในใจเต็มไปด้วยความรูส้ กึ ซับซ้อน \"ความประสงค์ของบิดาเจ้าคืออยากให้เจ้ากลับไปพักฟื้นที่จวน\" เจง้ิ ฮหู ยนิ จบั มอื นางอยา่ งสนทิ สนมและหนั ไปมองเจนิ สอื เหนยี ง \"ตอ้ งใชย้ า อะไร ใชอ้ ยา่ งไร เสิ่นฮหู ยนิ โปรดเขยี นมาและใหข้ า้ นำ� กลับไปเถิด\" ครนั้ รสู้ กึ วา่ มอื เลก็ เกาะตนเองแนน่ หยางเสวยี่ เหมยสา่ ยหนา้ อยา่ ง ไม่ลงั เล \"มารดากลบั ไปเถอะ ขา้ ไมก่ ลบั \" ถงึ อยา่ งไรนางกเ็ ปน็ สะใภข้ องจวนสกลุ เจง้ิ มาอาศยั อยใู่ นจวนแมท่ พั โดยไมไ่ ดม้ ีความข้องเกี่ยวอะไรกันจะไดอ้ ยา่ งไร! เจง้ิ ฮหู ยินหนา้ เปล่ียนสี 21 Page ��������������� 7.indd 21 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 เล็กนอ้ ย \"โรคของซวินเกอข้าต้องเฝ้าดูอาการด้วยตนเอง\" เจินสือเหนียง เอ่ยปากอย่างถูกจังหวะ \"เด็กคนนี้ไม่เคยพบเจอผู้คนต้ังแต่เด็ก นิสัย เก็บตัว ห่างมารดาไม่ได้แม้แต่เค่อเดียว ข้าว่าเอาอย่างนี้ดีกว่า...\" นาง มองเจ้ิงฮูหยินพลางหารือ \"ให้พี่สาวอยู่ท่ีนี่เป็นเพื่อนซวินเกอจนกว่าโรค จะหายแล้วค่อยตัดสินใจอีกที\" นางพูดต่อ \"เม่ือวานฮูหยินอันป๋อโหว จะมารับพี่สาวกลับบ้านเดิม ข้าก็ไม่ให้ไป มีพี่สาวอยู่กับซวินเกอ โรค ของเขาจะไดห้ ายเรว็ ขน้ึ \" หลายปมี านตี้ นใชช้ วี ติ อยใู่ นจวนสกลุ เจง้ิ อยา่ งยากลำ� บาก บา้ นเดมิ กลบั อบั อายทนี่ างคลอดเจง้ิ อวซี้ วนิ ทเ่ี ปน็ ปศี าจออกมา ปลอ่ ยใหบ้ า้ นสามี ข่มเหงรังแกนางโดยไม่ถามไถ่ข่าวคราว หยางเสว่ียเหมยจึงหมดใจ กับบ้านเดิมของตนเองแลว้ เจิ้งส่วงเป็นคนท่ีชอบรังแกคนอ่อนแอ หวาดเกรงคนแข็งแกร่ง หลายปีมานี้หากบ้านเดิมออกหน้าสนับสนุนนางบ้าง เจ้ิงส่วงคงไม่กล้า แต่งอนุเข้ามาคนแล้วคนเล่า ทั้งยังด่าทอและทุบตีนางเช่นน้ี เพราะ เหตุน้ีเองพอได้ยินว่ามารดาจะมารับนางกลับบ้านเดิม หยางเสวี่ยเหมย จึงปฏิเสธโดยไม่ลังเล นางกล้าพนันได้เลยว่าหากกลับบ้านเดิมไปจริงๆ ไม่ถงึ สามวนั พวกนางแม่ลูกต้องถูกส่งกลบั บ้านสามแี น่นอน! ในฐานะมารดาบญุ ธรรมขององคช์ ายหา้ ฝา่ บาทมรี บั สง่ั ดว้ ยตนเอง วา่ ตอ่ หนา้ พระองคน์ างไมต่ อ้ งคกุ เขา่ ตอนนเี้ จนิ สอื เหนยี งจงึ ไมใ่ ชช่ าวบา้ น ทไ่ี มป่ ระสปี ระสาอกี แลว้ แมบ้ ตุ รสาวแทๆ้ ของตนจะเปน็ ฮองเฮา เจงิ้ ฮหู ยนิ ก็ไม่กล้าล่วงเกินนาง แม้ในใจจะไม่เต็มใจเพียงไร แต่เห็นเจินสือเหนียง 22 Page ��������������� 7.indd 22 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จิ่วฮวา พูดเช่นน้ี เจิ้งฮูหยินก็ไม่กล้าฝืนใจอีกจึงฝืนย้ิมและเอ่ยว่า \"เช่นน้ันต้อง รบกวนเส่นิ ฮหู ยินแลว้ \" เจนิ สอื เหนียงพยกั หน้าอยา่ งพึงพอใจ เจง้ิ ฮหู ยนิ ทงิ้ ตวั๋ แลกเงนิ ไวใ้ หห้ ยางเสวยี่ เหมย ถามอกี ฝา่ ยวา่ ตอ้ งการ อะไรอีกจะได้ให้เจ้ิงส่วงส่งมาให้ จากน้ันก็คิดถึงเร่ืองของอูหย่าฟาง \"ตอนนั้นเป็นเพราะพ่ีชายของนางอยากให้นางแต่งกับคุณชายอิ่น ถึงได้ ดึงดันปฏิเสธการแต่งงาน แต่เพราะในใจมีนายท่านรองสกุลเส่ินอยู่ ให้ตายแม่นางอูก็ไม่ยอมเช่ือฟังพ่ีชายแต่งกับคุณชายอ่ิน เห็นลูกสาว ไม่กินข้าวกินปลา นายหญิงสี่สกุลอูเสียใจยิ่งนัก\" นางลอบสังเกตท่าที ของเจนิ สอื เหนยี งเลก็ นอ้ ยกอ่ นกลา่ วตอ่ \"สองฝา่ ยเทยี บดวงชะตากนั แลว้ คนท่านก็เห็นแลว้ แม่นางอูสงบเสงีย่ มเรยี บร้อย เป็นกุลสตรีท่อี อ่ นหวาน เหมาะสมกับนายท่านรองสกุลเสิ่นอย่างย่ิง ข้าได้ยินมาว่านายท่านรอง สกุลเสิ่นก็ยังไม่ได้เจรจาเร่ืองการแต่งงานกับใครอีก ท่านคิดว่า...\" เน่ืองจากการแต่งงานครั้งน้ีไม่ส�ำเร็จ ด้วยเห็นว่าก่อนหน้านี้สกุลเส่ิน กบั สกลุ เจงิ้ บาดหมางกันแล้ว เสน่ิ จงชง่ิ กับหนานจวนิ้ อ๋องจงึ พรอ้ มใจกนั ระงับเรื่องนี้ไว้ก่อน ดังน้ันแม้เจ้ิงฮูหยินจะเกี่ยวดองกับหนานจว้ินอ๋อง ทางการสมรส แต่กลับไม่รู้ว่าหลังเจรจาเร่ืองการแต่งงานกับอูหย่าฟาง ไม่ส�ำเร็จ สกุลเสน่ิ ได้ไปทาบทามท่านหญงิ นอ้ ยแลว้ เสียใจ? ไม่ได้เสียใจที่พลาดจากเสิ่นจงซิ่นไปหรอก นางเสียใจที่ บตุ รสาวพลาดโอกาสจะไดเ้ ปน็ ฮหู ยนิ ทา่ นโหวเสยี มากกวา่ ฟงั คำ� พดู ของ เจง้ิ ฮหู ยินแลว้ เจินสือเหนยี งแค่นเสยี งในใจ \"เกรงว่าคงไม่ได้แล้วล่ะ\" แม้ในใจจะเยาะหยัน แต่ใบหน้ากลับ 23 Page ��������������� 7.indd 23 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 ไม่แสดงออก เจินสือเหนยี งท�ำหน้าลำ� บากใจ \"นายท่านรองต้ังใจจะแต่ง แม่นางอูจริงๆ ตอนน้ันของหมั้นเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่า เอาเพชรพลอยทเี่ กบ็ สะสมไวห้ ลายปอี อกมาแลว้ ดว้ ยซำ้� \" นเี่ ปน็ ความจรงิ เรมิ่ แรกทเี่ จรจาเรอ่ื งการแตง่ งานกบั สกลุ อู ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ ตระเตรยี มของขวญั พบหนา้ ไวใ้ หส้ ะใภค้ นเลก็ แลว้ \"หากไมเ่ พราะชว่ งนนั้ ทา่ นแมท่ พั ยงุ่ เกนิ ไป คงแลกใบชะตาท�ำพธิ ีกนั แล้ว ทางนเ้ี ตรียมงานอย่างขะมักเขม้น ทางนั้น กลบั สาดนำ�้ เยน็ กลบั มา...ฮหู ยนิ ผเู้ ฒา่ โมโหจนลม้ ปว่ ย\"นางแสรง้ ถอนหายใจ \"ท่านก็รู้ว่าแม่ทัพเสิ่นกตัญญูอย่างยิ่ง ท�ำให้ฮูหยินผู้เฒ่าโกรธขนาดนั้น เขาไมม่ ีทางตกลงแล้วแน่ๆ\" เจ้ิงฮูหยินเองก็รู้นิสัยหัวแข็งเหมือนลาด้ือของเส่ินจงชิ่งจึงถอนใจ ด้วยความเสยี ดาย \"ฮหู ยนิ ผูเ้ ฒ่าหลงลมื อยา่ งหนัก พกั หลังมานส้ี ติไม่ค่อยดีนัก จดจำ� เรอ่ื งเหลา่ นไ้ี มไ่ ดแ้ ลว้ \" หลงั สง่ เจง้ิ ฮหู ยนิ กลบั ไป หยางเสวย่ี เหมยหนั กลบั ไป โน้มน้าวเจินสือเหนียง \"ในเมื่อนายท่านรองตั้งใจอยากแต่งกับแม่นางอู บดั นน้ี างเองกน็ กึ เสยี ใจภายหลงั เจา้ ลองถามความเหน็ ของนายทา่ นรอง ดูอีกคร้ังเถอะ\" ชีวิตแต่งงานของตนเองไม่มีความสุข หยางเสวี่ยเหมย จึงเข้าอกเข้าใจเป็นอยา่ งดี แตง่ งานเป็นเร่ืองใหญใ่ นชวี ติ ทางท่ดี ตี ้องหาคนทีใ่ จตรงกัน ได้ยนิ เจินสือเหนียงบอกว่าเส่ินจงซิ่นตั้งใจอยากแต่งอูหย่าฟางเป็นภรรยา นางก็เช่ือว่าเจินสือเหนียงพูดความจริง ครั้นได้ยินแม่สามีของตนเอง บอกว่าอูหย่าฟางกอ็ ยากแตง่ กบั เสิ่นจงซิ่นเหมือนกนั สองฝา่ ยรกั ชอบกนั เรียกได้ว่าจิตใจตรงกัน ใจจริงนางจึงไม่อยากให้เจินสือเหนียงพราก 24 Page ��������������� 7.indd 24 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจ่ิวฮวา พวกเขาเชน่ น้ี \"เจ้าน่ีนะ...\" เห็นนางพูดอย่างจริงจัง เจินสือเหนียงส่ายหน้าอย่าง จนใจ \"ข้าโกหกแม่สามีเจ้าต่างหาก\" พอคิดว่าพระชายาหนานจว้ินอ๋อง เป็นอาแท้ๆ ของหยางเสว่ียเหมย เร่ืองเจรจาทาบทามท่านหญิงน้อย ช้าเร็วนางต้องรู้แน่ เจินสือเหนียงลังเลครู่หน่ึงก่อนจะเอ่ยปาก \"คนท่ี นายทา่ นรองชอบอยา่ งแทจ้ รงิ คอื บตุ รสาวของอาเจา้ ตา่ งหาก ทา่ นหญงิ นอ้ ย เซียงเอ๋อร์อย่างไรล่ะ\" เจินสือเหนียงเล่าให้นางฟัง \"...เพราะเรื่องนี้ท�ำให้ นายท่านรองต้องด่ืมสุราซ้ือความเมามายทุกวัน เร่ืองแต่งงานกับสกุลอู เขาไม่มีทางตกลงแน่\" \"ทีแ่ ทเ้ ป็นเช่นนี้เอง ข้าไมร่ เู้ ร่ืองเลย\" หยางเสว่ยี เหมยบน่ กบั ตนเอง ฉับพลันนางเงยหน้า \"แล้วเม่ือครู่นี้เจ้ากลับพูดอย่างจริงจังถึงเพียงน้ัน\" นางไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าเจินสือเหนียงท่ีสุภาพจริงใจเช่นนี้ เวลาโกหก หนังตาจะไม่ขยับแม้แต่น้อย แม้เม่ือครู่นี้จะจงใจปิดตา นางมองไม่เห็น แต่อาศัยแค่หูฟัง ด้วยท่าทีและน�้ำเสียงของเจินสือเหนียง ไม่ว่าใคร ก็ไมเ่ ช่อื วา่ นางกำ� ลังโกหก \"โลกใบนี้มีแต่พี่สาวเท่าน้ันแหละที่ซ่ือตรงเช่นน้ี\" คร้ันคิดว่านาง เปน็ ถงึ บตุ รสาวของภรรยาเอกในจวนโหว แตก่ ลบั ตกตำ�่ เชน่ นี้ เจนิ สอื เหนยี ง น�้ำเสียงชะงกั หยางเสว่ียเหมยสหี นา้ หม่นลง บรรยากาศอดึ อดั เลก็ นอ้ ย เจนิ สอื เหนยี งโบกมือไล่สาวใช้ออกไป \"หากไมก่ ลบั ไป นับแต่น้ีไป เจ้าวางแผนอย่างไร\" ถึงอย่างไรการอาศัยอยู่กับนางก็ไม่ใช่แผนการ ระยะยาว 25 Page ��������������� 7.indd 25 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 หยางเสวี่ยเหมยกัดริมฝีปากแนน่ พลางส่ายหน้า \"เอาอยา่ งน.้ี ..\" เจินสือเหนียงลองปรึกษา \"รอใหซ้ วนิ เกอหายดีแลว้ ขา้ กบั ทา่ นแมท่ พั จะเปน็ เจา้ ภาพเชญิ นายทา่ นสกลุ เจงิ้ มา เจา้ คยุ กบั เขาดๆี \" หยางเสว่ียเหมยต้องกลับไปแน่ แต่จะกลับไปอย่างไม่ชัดเจนไม่ได้ ความตงั้ ใจของเจนิ สือเหนยี งคอื ให้นางถือโอกาสนย้ี ่นื เง่อื นไขกับเจ้ิงส่วง สร้างข้อตกลงให้ชัดเจน อย่างน้อยต้องรับรองได้ว่ากลับไปแล้วพวกนาง แม่ลูกจะไม่ต้องรองรับอารมณ์ของเขาอีก \"ไม!่ \" ขณะทเ่ี จนิ สอื เหนยี งคดิ ไวอ้ ยา่ งดบิ ดี คดิ ไมถ่ งึ วา่ หยางเสวยี่ เหมย จะสา่ ยหนา้ อยา่ งเฉยี บขาด \"ข้ายืนกรานไมก่ ลบั ไป!\" \"พส่ี าว...\" \"อาโยว...\" หยางเสวย่ี เหมยขดั คำ� พดู นาง \"เขาเจตนาจะฆา่ ซวนิ เกอ ซวนิ เกอเหน็ กับตาว่าเขาทุบตขี า้ อยา่ งไร ดา่ ทอข้าอย่างไร บีบคัน้ พวกเรา แม่ลูกอย่างไรบ้าง หากกลับไปซวินเกอต้องฝันร้ายทุกคืนแน่\" นางมอง เจินสือเหนียงอย่างจริงจัง \"เจ้ารู้หรือไม่ พอซวินเกอเห็นเขาก็สั่นเทาไป ท้งั ตวั จวบจนตอนน้ยี งั ไมย่ อมเอย่ ปากเรยี กเขาว่าบดิ า\" แม้จะไม่มีเหตุการณ์เหล่าน้ี แต่ถูกกักขังอยู่ในเรือนชมวสันต์สี่ปี ที่นั่นคงจะเป็นฝันร้ายของซวินเกอกระมัง เจินสือเหนียงคิดตามและ เห็นด้วย นางถอนหายใจ \"แล้วเจา้ วางแผนอย่างไร ดรี า้ ยอย่างไรพอ่ สามี ของเจ้าก็เป็นถึงพระสัสสุระของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน น้องสามีของเจ้า เป็นประมุขหญิงของต�ำหนักฝ่ายใน ด้วยชาติตระกูลเช่นนี้ บ้านเดิม ไม่มีทางยอมให้เจ้ากลับไปอยู่ด้วยแน่\" เป็นเพราะอยู่กับนาง หากเป็น คนอ่ืน ด้วยหว่ันเกรงอ�ำนาจของเจ้ิงฮองเฮา หยางเสว่ียเหมยคงถูกจวน 26 Page ��������������� 7.indd 26 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จ่ิวฮวา สกุลเจิ้งมดั ตวั กลับไปแลว้ \"ข้ารู้ ข้าร.ู้ ..\" หยางเสวย่ี เหมยพูดแลว้ อยากรอ้ งไห้ พอคิดถึงค�ำพูด ของเจนิ สอื เหนยี งจงึ เกบ็ กลน้ั ไวแ้ ละเงยหนา้ อยา่ งเดด็ เดยี่ ว \"ขา้ อยากเลย้ี งดู ซวนิ เกอด้วยตนเอง!\" \"เจา้ ...\" เจินสอื เหนยี งตะลงึ งนั \"อาโยว...\" น�้ำเสียงอ้อนวอนของหยางเสว่ียเหมยสะท้อนความ ยนื กรานเดด็ ขาด \"ขา้ อยากเรยี นวชิ าแพทยก์ บั เจา้ อกี หนอ่ ยอยทู่ โ่ี รงแพทย์ หยุ ชนุ กบั ซวนิ เกอ\" นางแสรง้ เอย่ ดว้ ยนำ�้ เสยี งหยอกเยา้ ผอ่ นคลาย \"ขอแค่ หาเล้ยี งปากทอ้ งได้ก็พอ\" จะทำ� แบบน้นั ได้อยา่ งไร เจนิ สอื เหนียงกลบั ไมร่ ้สู ึกผอ่ นคลายตาม ไปด้วย หยางเสวี่ยเหมยไม่เหมือนนางในอดีตที่ครอบครัวท้ังหมดถูก สังหาร เป็นตระกูลใหญ่ที่ตกอับ ไม่ว่าจะช่ือเสียงหรือต�ำแหน่ง ส�ำหรับ นางในอดีตล้วนเป็นความเพ้อฝัน แต่หยางเสวี่ยเหมยเป็นถึงบุตรีของ ภรรยาเอกในจวนโหว เป็นพี่สะใภ้ของฮองเฮาพระองค์ปัจจุบัน! หาก เรอ่ื งน้ีแพร่ออกไป...เจินสอื เหนียงส่ายหน้าโดยไมร่ ตู้ ัว หยางเสวีย่ เหมยเรียกนางอยา่ งสะเทอื นใจ \"อาโยว...\" เจนิ สอื เหนยี งอา้ ปากจะปฏเิ สธ แตเ่ งยหนา้ เหน็ คางแหลมทเี่ กดิ จาก ความผา่ ยผอมของนางและใบหนา้ อดิ โรยแลว้ คำ� พดู พลนั ตดิ อยใู่ นลำ� คอ \"ข้ารู้ว่าเร่ืองนี้น่าตกใจเกินไป แต่ข้าไม่เหลือหนทางอื่นอีกแล้ว!\" นำ้� เสยี งของหยางเสวยี่ เหมยเยยี บเยน็ เหมอื นตกอยใู่ นสถานการณอ์ บั จน \"ข้าอยากเหมือนอาโยวท่ียืนด้วยล�ำแข้งของตนเองได้ ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ โดยพ่ึงพาผู้อื่น!\" 27 Page ��������������� 7.indd 27 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 \"เร่ืองน้ีไม่ต้องรีบ โรคของซวินเกอไม่ใช่จะหายได้ปุบปับ พวกเรา ยงั มเี วลา\" เจนิ สอื เหนยี งครนุ่ คดิ อยา่ งจรงิ จงั \"รอใหโ้ รคของซวนิ เกอหายดี หากเจ้ายังไม่เปล่ียนความต้ังใจ พวกเราค่อยคุยกันใหม่\" เจินสือเหนียง พูดพลางลอบคิดในใจว่าหากโรคของเจิ้งอวี้ซวินหายดีแล้ว นางยัง ยนื กรานจะเรยี นวชิ าแพทย์ ตนจะไปหาไทเฮาใหท้ รงออกหนา้ เกลยี้ กลอ่ ม เจ้งิ ฮองเฮาดหี รอื ไม่ ส�ำหรับหยางเสวี่ยเหมยแล้วขอเพียงเจินสือเหนียงไม่ปฏิเสธก็พอ ดว้ ยรวู้ า่ เจนิ สอื เหนยี งใจออ่ นเพยี งใด นางจงึ โคง้ มมุ ปาก เผยรอยยม้ิ จรงิ ใจ ออกมา เช้าวนั ถัดมา เจนิ สือเหนยี งไปโรงแพทย์หยุ ชุนในซง่ั จิง ฮหู ยนิ อนั ปอ๋ โหวกบั พระชายาหนานจวนิ้ ออ๋ งมาเยย่ี มหยางเสวย่ี เหมย ด้วยกัน ตอนเจินสอื เหนยี งกลบั มาพวกนางกลบั ไปแล้ว หยางเสว่ยี เหมย มาหานางด้วยความต่ืนเต้นยินดี \"ข้าถามท่านอาแล้ว ตั้งแต่ได้รับ แบบร่างกังหันน้�ำและได้เห็นความสามารถของนายท่านรอง อาเขยของ ขา้ กน็ กึ เสยี ใจตงั้ นานแลว้ เพยี งแตก่ ลวั จะเสยี หนา้ \" นางมองเจนิ สอื เหนยี ง \"ถงึ อยา่ งไรพวกเรากเ็ ปน็ ฝา่ ยชาย อาโยวใจกวา้ งหนอ่ ย ใหพ้ ระชายาจนิ่ ออ๋ ง ไปเจรจาอีกครั้งเถอะ ขอเพียงให้หน้าอาเขยข้าอย่างเพียงพอ รับรองว่า ต้องส�ำเรจ็ แน\"่ แม้ตนจะเป็นหลานสาวของพระชายาหนานจวนิ้ ออ๋ ง แต่ หยางเสวี่ยเหมยได้ถอื ตนเองเปน็ คนของสกุลเสนิ่ ไปแลว้ โดยไม่รตู้ ัว เจนิ สอื เหนยี งยม้ิ นอ้ ยๆ แตก่ ลบั ใครค่ รวญอยา่ งจรงิ จงั นางหนั ไปสง่ั สาวใช้ใหต้ ามเสนิ่ จงซน่ิ มา 28 Page ��������������� 7.indd 28 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจิ่วฮวา \"อีกหนอ่ ยหากองค์ชายห้าขนึ้ ครองราชย์ อย่างนอ้ ยเจ้ากต็ อ้ งไดร้ บั แต่งตั้งเป็นท่านโหว ครองคู่กับท่านหญิงน้อยก็ไม่นับว่าลดเกียรตินาง ข้าคิดว่าจะหาคนไปพูดดูอีกครั้ง แต่อยากถามความเห็นของเจ้าก่อน\" เจินสือเหนียงมองเขาอย่างจริงจัง \"หากเจ้าเห็นด้วย งานแต่งงานคร้ังนี้ ส�ำเร็จลงเม่ือไร เจ้าก็ต้องละท้ิงปมในใจและปฏิบัติต่อนางอย่างดี แต่ หากเจ้าไม่เหน็ ด้วยกล็ ม้ เลกิ ไปซะ\" ไปสขู่ ออีกคร้งั ? ตอนนน้ั หนานจว้นิ อ๋องปฏเิ สธเด็ดขาดขนาดน้นั ... ตอนนเี้ ขาจะยอมเปล่ยี นใจหรอื หากถูกปฏิเสธอีกคร้ัง...เส่ินจงซ่ินหน้าซีดเล็กน้อย ความรู้สึกเจ็บ ปวดรวดรา้ วเชน่ นน้ั แคค่ รง้ั เดยี วกเ็ กนิ พอแลว้ หากถกู ปฏเิ สธอกี เขาไมร่ วู้ า่ ตนเองจะทนรบั ไหวหรอื ไม่ รออยู่นานก็ไม่ได้รับค�ำตอบ เจินสือเหนียงถอนหายใจและค่อยๆ ลกุ ขน้ึ เห็นนางหมุนตัวช้าๆ เส่ินจงซ่ินมองเจินสือเหนียงเดินไปยังประตู ห้องโถงอย่างไม่รีบ ดวงตาคู่โตท่ีเปี่ยมด้วยชีวิตชีวาของท่านหญิงน้อย ทา่ ทางปน้ั ปง่ึ ของอกี ฝา่ ยยามโมโหปรากฏขน้ึ ตรงหนา้ ฉบั พลนั เขากา้ วเทา้ วิง่ ไปท่ีประตู \"พีส่ ะใภ!้ \" เจนิ สือเหนยี งหนั กลบั มา \"ขอบคณุ ในความปรารถนาดขี องพีส่ ะใภ้ หากเรื่องน้สี �ำเรจ็ ข้าตอ้ ง ดีต่อนางแน่นอน!\" เสนิ่ จงซนิ่ มองเจนิ สอื เหนียงด้วยใบหนา้ แดงเรอ่ื ต้องเจ็บอีกคร้ังแล้วอย่างไร หลายคนล้วนบอกว่าร่างกายของ พส่ี ะใภห้ มดทางรกั ษาแลว้ แตน่ างไมเ่ คยทอ้ แท้ ไมเ่ คยละความพยายาม 29 Page ��������������� 7.indd 29 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 ตนเองเปน็ นอ้ งชายของสามนี าง เปน็ บรุ ษุ สงู เจด็ เชยี ะ* จะออ่ นแอขนาดน้ี ได้อย่างไร! จะยอมแพ้เพยี งเพราะอปุ สรรคครั้งเดยี วไดอ้ ย่างไร การถูกปฏิเสธอีกคร้ังอาจจะเจ็บปวด แต่หากข้ีขลาดหนีปัญหา จนไม่ยอมไขว่คว้าสิ่งท่ีต้องการ ไม่ลองดูอีกสักคร้ัง เขาจะต้องเสียใจ ไปช่วั ชีวติ ! เจินสือเหนียงไปหาพระชายาจ่ินอ๋องด้วยตนเองเพื่อให้อีกฝา่ ย ไปเจรจาอกี ครั้ง พระชายาจ่ินอ๋องลังเลเล็กน้อย แต่พอคิดว่าฐานะของเส่ินจงช่ิง กับเจนิ สอื เหนยี งในวันน้ีไมเ่ หมอื นวันวาน จงึ ตอบรับดว้ ยความยนิ ดีและ บากหนา้ ไปจวนหนานจวน้ิ ออ๋ งอกี ครง้ั นางกลบั มาดว้ ยความดใี จภายใน บ่ายวนั นัน้ \"ดว้ ยเหน็ แกค่ วามจรงิ ใจของเจา้ พระชายาหนานจวน้ิ ออ๋ งจงึ บอกวา่ ให้ลองเทยี บดวงชะตาดูก่อน หากสอดคล้องกนั กห็ มั้นหมายไว้ เพยี งแต่ พวกเขามีบตุ รสาวคนเดียว ทัง้ ยังตอ้ งแตง่ ไปไกลขนาดนั้น จึงตดั ใจไม่ได้ ก�ำหนดแตง่ งานต้องรออีกสองป\"ี กำ� หนดแต่งงานต้องรออกี สองป?ี นเี่ ปน็ เพยี งเงอื่ นไขทห่ี นานจวน้ิ ออ๋ งใชห้ าทางลงใหก้ บั ขอ้ อา้ งในครงั้ แรก ของตนเองเทา่ นนั้ ผชู้ ายคนนรี้ กั หนา้ ตาไมธ่ รรมดาเลย เจนิ สอื เหนยี งนกึ ขนั ไมอ่ ยากถือสาเร่ืองเล็กนอ้ ยเชน่ นี้ หากเป็นเมื่อชาติก่อน อายุอย่างเสิ่นจงซิ่นยังเป็นนักศึกษา * บุรุษสงู เจด็ เชียะ เป็นสำ� นวน หมายถึงผชู้ ายรปู ร่างสงู ใหญ่กำ� ยำ� คล้ายสำ� นวน 'ผู้ชายอกสามศอก' ของไทย 30 Page ��������������� 7.indd 30 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จิ่วฮวา มหาวิทยาลัยอยู่ด้วยซ้�ำ รออีกสามถึงห้าปีค่อยแต่งงานยังว่าเร็วเกินไป หากได้กอดคนงาม อยา่ วา่ แต่สองปเี ลย สบิ ปเี ขาก็คงยนิ ดีรอ ขณะทเี่ สนิ่ จงซน่ิ อมุ้ เจย่ี นเหวนิ เจย่ี นอพู่ ลางถามพวกเขาวา่ อยากได้ อะไรอย่างร่าเริง เส่ินจงช่ิงกลับไม่พอใจมาก คร้ังก่อนหนานจวิ้นอ๋อง ปฏิเสธการสู่ขออย่างไร้เย่ือใย ท�ำให้จวนแม่ทัพของเขาวุ่นวายโกลาหล คร้ังน้ีเขาก็ต้องมานึกเสียใจอีกที่ตนอุตส่าห์ให้หน้าถึงเพียงนี้แล้วอีกฝ่าย ยังจะชักช้าเร่ืองมาก มีเร่ืองง่ายดายขนาดน้ันเสียท่ีไหนกัน สองวันมาน้ี มีคนมาเจรจาเรื่องการแต่งงานกับเสิ่นจงซิ่นมากมายจนธรณีประตูจวน แมท่ พั ถกู ยำ�่ แทบพงั ! หญงิ แบบทน่ี อ้ งชายเขาตอ้ งการจะหาไมไ่ ดเ้ ลยหรอื หรอื จงใจแขวนคอตายบนต้นไม้ตน้ เดียว* เส่ินจงชิ่งในใจขุ่นเคือง จนใจที่ภรรยารักรับปากผู้อ่ืนไปแล้ว เขา ไม่อาจกลับคำ� ได้ แต่เขาก็ยนื กรานไม่ตกลงใหร้ ออีกสองปเี ช่นกัน \"น้องรองอายุไม่น้อยแล้ว หากรออีกสองปีคนที่อายุเท่ากับเขาก็ เปน็ ปคู่ นแลว้ !\" เสน่ิ จงชง่ิ พดู เสยี งกระแทกกระทน้ั อยา่ งไมเ่ คยเปน็ มากอ่ น เป็นปูค่ น? เจนิ สือเหนยี งกะพริบตา เขากลา่ วเกินจริงไปหรือไม่ ด้วยรู้ว่าเพราะรักหน้าตา เส่ินจงช่ิงต้องไม่ยอมให้นางไปเจรจา สู่ขอท่านหญิงน้อยอีกแน่ นางจึงปรึกษากับเส่ินจงซ่ินโดยไม่ผ่านเขา แอบเปลยี่ นขา้ วสารใหก้ ลายเปน็ ขา้ วสกุ คดิ ไมถ่ งึ วา่ แมเ้ สน่ิ จงชงิ่ จะตกลง อย่างไม่เต็มใจ แต่กลับคัดค้านเร่ืองท่ีให้รอไปอีกสองปีอย่างรุนแรง เจนิ สอื เหนยี งอดนกึ เสยี ใจไมไ่ ดท้ ต่ี นเองตกปากรบั คำ� เรว็ เกนิ ไป \"นอ้ งรอง ชอบท่านหญิงน้อย ไม่สนใจหรอกที่จะต้องรออีกสองปี\" นางพยายาม * มาจากสำ� นวน 'อยา่ แขวนคอตายบนตน้ ไมต้ น้ เดยี ว' หมายถงึ ไมค่ วรยดึ ตดิ กบั สง่ิ ใดสงิ่ หนง่ึ หรอื วธิ ใี ดวธิ หี นง่ึ มากเกินไปโดยไม่รจู้ กั ปลอ่ ยวาง ไม่รู้จักพลิกแพลง 31 Page ��������������� 7.indd 31 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 โน้มน้าวเขา \"เรื่องพวกนี้เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะไปพูดกับเขาเอง!\" เส่ินจงชิ่ง พูดอย่างเฉียบขาด \"การแต่งงานครั้งน้ีหากเขาตกลงก็ก�ำหนดวันทันที หากไมต่ กลงกย็ กเลิกซะ!\" \"หากทา่ นแมท่ พั ไมเ่ หน็ ดว้ ย ขา้ ใหแ้ มส่ อ่ื ไปเจรจากไ็ ด\"้ เจนิ สอื เหนยี ง รบี ยม้ิ และขวางเขาไว้ น่าขัน ขืนให้เขาออกหน้าจริงยังไม่รู้ว่าการแต่งงานคร้ังน้ีจะถูก กอ่ กวนจนพังพินาศอย่างไร ดว้ ยรวู้ า่ ครอบครวั หนานจวน้ิ ออ๋ งจะเดนิ ทางออกจากเมอื งหลวงแลว้ เชา้ ตรวู่ นั ถดั มาเจนิ สอื เหนยี งจงึ ไปพบพระชายาจนิ่ ออ๋ ง ทางนนั้ ตอบกลบั มาอยา่ งรวดเรว็ \"หนานจวน้ิ ออ๋ งยนื กรานวา่ ตอ้ งรอสองป!ี \" พระชายาจน่ิ ออ๋ ง มองเจนิ สอื เหนยี งพลางบน่ ไมห่ ยดุ \"เพอ่ื งานแตง่ งานของนอ้ งชายสามเี จา้ ข้าวิง่ ไปมาจนขาแทบหัก\" \"ทา่ นวางใจ รอใหง้ านแตง่ สำ� เรจ็ ลงเมอ่ื ไร ขา้ ตอ้ งใหน้ อ้ งรองสง่ หวั หมู ไปใหท้ า่ นดว้ ยตนเองแน!่ \" เจนิ สอื เหนยี งยม้ิ หยอกเยา้ ในใจกลบั ลอบครนุ่ คดิ ทงั้ สองฝา่ ยลว้ นไมย่ อมถอย เรื่องนี้จะจดั การอย่างไรดี ครน้ั ไดย้ นิ วา่ การแตง่ งานมอี ปุ สรรค เสนิ่ จงซน่ิ จงึ ไปหาเสน่ิ จงชงิ่ ดว้ ย ตนเอง \"ข้าชอบนาง รออีกสองปีก็ไม่เป็นไร พ่ีใหญ่มีเหวินเกออู่เกอแล้ว ไม่จ�ำเป็นต้องให้ข้ามีทายาทสืบสกุลอีก\" ตอนแรกท่ีบังคับเขาแต่งงาน เพราะฮูหยินผู้เฒ่าอยากมีหลาน เจินสือเหนียงร่างกายไม่แข็งแรง 32 Page ��������������� 7.indd 32 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจ่ิวฮวา เขาถึงได้จ�ำใจตกลง เส่ินจงซิ่นไม่เข้าใจเลย ตอนนี้หลานก็มีแล้ว ฮูหยิน ผูเ้ ฒ่าไม่บีบบังคบั แลว้ เหตุใดพี่ใหญจ่ ะต้องร้อนใจขนาดนีด้ ้วย เสนิ่ จงชิง่ ใบหน้าด�ำคล้�ำ เสิ่นจงซนิ่ มองเขาอยา่ งดอื้ ดงึ \"หากพใี่ หญย่ ืนกรานไม่ตกลง ขา้ จะ ไม่แตง่ งานตลอดชีวติ !\" เสิ่นจงชง่ิ ทบุ ก�ำปัน้ ลงบนโต๊ะ เส่นิ จงซิ่นตวั สั่นสะท้าน แต่กลับจอ้ งตาพ่ชี ายอยา่ งไม่ยอมแพ้ เส่ินจงชิ่งสูดหายใจลึกหลายคร้ังกว่าจะข่มตนเองไม่ให้มอบหมัด ให้อกี ฝ่ายสักสองทไี ด้ \"เจ้านัง่ ลง\" เขาพดู ดว้ ยความอดทน \"พ่ีใหญ่...\" เส่ินจงซิ่นมที ่าทอี ่อนลง \"ข้ามีเจ้าเป็นน้องชายเพียงคนเดียว ตามใจเจ้ามาตั้งแต่เด็ก\" เส่ินจงช่งิ น�ำ้ เสียงหนักอ้งึ พูดด้วยความหวงั ดี \"ไม่ยอมใหเ้ จา้ ต้องล�ำบาก แม้แตน่ ้อย\" เรื่องน้ีเขารู้...เส่ินจงซิ่นก้มหน้า พ่ีใหญ่ของเขาคนนี้ดูภายนอก อารมณ์ร้าย ทว่าต้ังแต่เล็กจนโต ไม่ว่าเรื่องใดขอเพียงเขาพูดมาหน่ึงค�ำ ว่าชอบ พ่ใี หญจ่ ะทำ� ให้โดยไม่ลังเล เพียงแต่เรอื่ งการแตง่ งานท่จี ะสง่ ผล ช่ัวชีวิตนี้ไม่เหมือนเรื่องอื่นๆ หากไม่ได้แต่งกับท่านหญิงน้อย เขายินดี อยู่อย่างโดดเด่ียวไปช่ัวชีวิต หากพ่ีใหญ่หวังดีกับเขาจริงก็ไม่ควรทิฐิ เชน่ นี้! \"ทา่ นหญิงน้อยกบั เจา้ ต่างกอ็ ายไุ มน่ อ้ ยแล้ว เหตใุ ดยังต้องย้อื เวลา ไปอีกสองปี\" เห็นเส่ินจงซิ่นเงยหน้า เขาพลันเปลี่ยนเร่ือง \"ไม่คิดเผื่อข้า เจา้ ก็คดิ เผือ่ พ่ีสะใภ้ของเจ้าบ้าง นางไมแ่ ข็งแรง โรงแพทยห์ ยุ ชุนข้างนอก 33 Page ��������������� 7.indd 33 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 ก็สร้างความกังวลใจให้นางมากพอแล้ว กลับมาบ้านยังมีธุระในบ้าน อกี มากมายตอ้ งจดั การ...\" เขามองนอ้ งชาย \"ทไ่ี มต่ กลงใหเ้ จา้ รออกี สองปี ขา้ ไมไ่ ดจ้ ะคดั คา้ นการแตง่ งานระหวา่ งเจา้ กบั ทา่ นหญงิ นอ้ ย แคอ่ ยากให้ เจ้าแต่งงานเร็วหน่อยเท่าน้ันและให้น้องสะใภ้มารับอ�ำนาจจัดการเร่ือง ตา่ งๆ ในจวนไป พ่สี ะใภข้ องเจา้ จะไดท้ มุ่ เทแรงใจใหก้ บั โรงแพทย์หยุ ชนุ อย่างเต็มที่\" น้�ำเสียงหนักแน่นยืนกราน \"ไม่ว่าเจ้าจะคิดอย่างไร เอาเป็นว่าเรื่องน้ีข้าไม่ยอมให้เจ้ารออีกสองปีแน่! หากเจ้ายืนกราน จะแต่งกับท่านหญิงน้อยก็ได้ แต่งภรรยาท่ีมีฐานะเท่าเทียมกันมาช่วย พ่สี ะใภเ้ จ้าดแู ลบา้ นก่อน แลว้ อีกสองปีค่อยแต่งนางเขา้ มา!\" \"พใ่ี หญ่!\" เสิ่นจงซิ่นรอ้ งเสียงดงั เสิ่นจงชงิ่ หนา้ บ้ึงตึงไม่พดู จา ในห้องเงียบผดิ ปกติ \"ขา้ จะไปพูดกับนางเอง!\" เส่ินจงซิน่ ลกุ พรวดทันใด อีกดา้ นหนานจวน้ิ อ๋องก�ำลังถกเถียงกบั พระชายาเช่นกนั \"ผู้อ่ืนหาแม่สื่อมาเจรจาอีกครั้ง ตั้งใจจะสู่ขอเซียงเอ๋อร์ ให้ทั้งหน้า และความจริงใจถึงเพียงนี้แล้ว ท่านยังจะทิฐิอะไรอีก ดึงดันจะย้ือเวลา ไปอีกสองปี!\" พระชายาบ่นยืดยาว \"ปีนี้เซียงเอ๋อร์อายุสิบหกแล้ว หาก เปน็ บตุ รสาวตระกลู ทวั่ ๆ ไปกอ็ อกเรอื นแลว้ \" อายเุ ทา่ นยี้ งั วา่ เดก็ ใครจะเชอื่ \"พอท!ี \" กแ็ คร่ สู้ กึ เสยี หนา้ เทา่ นนั้ คดิ ไมถ่ งึ วา่ เสนิ่ จงชงิ่ จะดงึ ดนั เรอื่ ง ก�ำหนดแต่งงานกับเขาขนาดน้ี ในใจของหนานจว้ินอ๋องก�ำลังหงุดหงิด เขาตบโต๊ะดังปัง \"ก่อนหน้านี้บอกไปแล้วว่าพวกเราอาลัยลูกสาว บัดน้ี กลับจะรบี ร้อนแต่งออกไป เชน่ นีผ้ ูอ้ ื่นไม่ครหาว่าเราเห็นอกี ฝา่ ยมอี ำ� นาจ 34 Page ��������������� 7.indd 34 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจิ่วฮวา คิดจะขายลกู สาวแลกเกียรติยศหรอื !\" \"แล้วท่านไม่ได้ขายลูกสาวหรือไร!\" พระชายามีโทสะ \"หากผู้อื่น ไมไ่ ดเ้ ปน็ บดิ ามารดาบญุ ธรรมขององคช์ ายหา้ ทา่ นจะตกลงอยา่ งงา่ ยดาย ถึงเพยี งนห้ี รือ!\" \"ได้ เช่นนั้นพวกเราไม่อาจเอ้ือมการแต่งงานคร้ังน้ี!\" พอถูกพูด แทงใจดำ� หนานจวน้ิ ออ๋ งเขนิ อายจนกลายเปน็ โกรธ \"เขารอไมไ่ ด้ พวกเรา ก็ไมอ่ ยากยกลูกสาวใหเ้ หมือนกนั !\" พระชายาหนา้ ซีดเผือด ทา่ นหญงิ นอ้ ยพงุ่ เขา้ มาจากขา้ งนอกดว้ ยความโมโห \"บดิ ามารดา!\" นางขงึ ตามองหนานจวนิ้ ออ๋ งกบั พระชายา \"ในเมื่อพวกท่านอยากเกบ็ ลกู ไวท้ บี่ า้ นถงึ เพยี งนี้ ลกู จะไมแ่ ตง่ กบั ใครอกี ชว่ั ชวี ติ !\" พดู จบนางกร็ อ้ งไหโ้ ฮ ว่ิงออกไป \"เซยี งเออ๋ ร์!\" พระชายาควา้ ตัวบุตรสาวไว้ \"เกดิ อะไรขนึ้ กันแน\"่ ทา่ นหญงิ นอ้ ยโผเขา้ สอู่ อ้ มอกของพระชายาพลางรอ้ งไหส้ ะอกึ สะอน้ื \"เขาบอกว่าแมท่ พั เสิน่ ยืนกรานไมย่ อมรออกี สองปี หากข้ามคี วามจรงิ ใจ ทจี่ ะแตง่ จรงิ ๆ ก็แตง่ ทันที หาไมเ่ ขาจะไมแ่ ต่งภรรยาเอกอกี ช่ัวชวี ติ !\" ครัน้ เห็นวา่ ขณะทีท่ างนี้เจรจาเรอื่ งการแต่งงาน บตุ รสาวกลับลอบ ไปพบเสิ่นจงซ่ิน หนานจวิ้นอ๋องโกรธจนตัวส่ัน \"การแต่งงานคร้ังน้ีข้า ไมเ่ หน็ ดว้ ย เจ้าล้มเลกิ ความคดิ เสียเถอะ!\" เสียงร้องไห้ของท่านหญิงน้อยหยุดชะงักทันที เงยหน้ามองบิดา ทโี่ มโหจัดอยา่ งตกตะลึง \"บุตรสาวข้าหนานจวิ้นอ๋องไม่มีทางถูกบังคับให้แต่งงานเช่นน้ี\" 35 Page ��������������� 7.indd 35 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 หนานจว้ินอ๋องมองหน้านางพลางเอ่ยเสยี งขุ่น ทา่ นหญงิ นอ้ ยหนา้ อกสะทอ้ นขนึ้ ลง เหน็ ทา่ ทยี นื กรานของบดิ าแลว้ นางย�่ำเท้าแรงๆ \"ลกู เปน็ คนของเขาแลว้ หากบิดาไมต่ กลง ลูกกไ็ ม่มหี นา้ จะอยู่อีกต่อไป!\" ความสุขของตนเองต้องไขว่คว้าด้วยตนเอง นางไม่โง่ ถึงขนั้ ปลอ่ ยใหบ้ ดิ าเป็นผ้ตู ัดสนิ ทกุ อย่างหรอก สน้ิ เสียงนาง เสยี งทกุ เสียงพลันเงียบกริบ ครน้ั เหน็ บดิ ากำ� ลงั จะหมดความอดทนทา่ นหญงิ นอ้ ยวง่ิ รอ่ี อกไปทนั ที \"แขง็ ขอ้ เจา้ แขง็ ขอ้ แลว้ !\" หนานจวนิ้ ออ๋ งใชก้ ำ� ปน้ั ทบุ โตะ๊ จนกลายเปน็ หลุม การแต่งงานถูกเลื่อนออกไป แต่โรงแพทย์หุยชุนในเมืองซ่ังจิง กลบั ท�ำพิธเี ปิดตามกำ� หนด พธิ ฉี ลองยงิ่ ใหญก่ วา่ ทเ่ี จนิ สอื เหนยี งคดิ เอาไว้ฝา่ บาทจงู มอื เจง้ิ ฮองเฮา มาตดั ผา้ แพรใหน้ างดว้ ยตนเอง เหลา่ ขนุ นางยงิ่ กระตอื รอื รน้ เกรงวา่ ฝา่ บาท จะจำ� ไมไ่ ด้วา่ ตนก็มาดว้ ย เดิมทีเพื่อเปิดตัวโรงแพทย์หุยชุนในซ่ังจิงอย่างเอิกเกริก ก่อน เปดิ กจิ การเจินสอื เหนยี งให้เหล่าผชู้ ่วยหมอเอา 'ค�ำโฆษณา' ท่นี างเขยี น ไปป่าวประกาศท่ัวทุกตรอกซอกซอยอยู่เกือบคร่ึงเดือน ท�ำให้ทุกบ้าน ต่างรู้กันหมด ประกอบกับฮ่องเต้เสด็จมาตัดผ้าแพรเปิดโรงแพทย์ด้วย ตนเอง พิธีเปิดจึงครกึ คร้ืนยงิ่ กวา่ พธิ สี ถาปนาเจ้ิงฮองเฮาเสียอีก ท่ามกลางเสยี งประทัดดังสนน่ั ฉ่อู วี๋ จงหลนิ หลูจว้นิ และคนอ่ืนๆ ต่างสวมชุดใหม่ ยืนต้อนรับแขกที่หลั่งไหลมาไม่ขาดสายอยู่หน้าประตู 36 Page ��������������� 7.indd 36 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จ่ิวฮวา แทนเจนิ สอื เหนยี ง เวินเฮ่อจากโรงยาต๋าเหรินน�ำลูกน้องสี่คนนั่งจดบันทึกรายการ ของขวัญอยู่ในห้องโถงหลักอย่างขะมักเขม้น บ่าวที่น�ำของขวัญมา ลงทะเบยี นแทนนายเขา้ แถวยาวออกไปหนงึ่ ล้ี กระเชา้ ดอกไมแ้ ละของขวญั แสดงความยนิ ดถี กู วางเรยี งรายยาวไปถงึ โถงดา้ นหลงั ธงประดบั หลากสี ถูกแขวนเต็มผนงั \"ตอนนี้อาโยวรู้หรือยังว่าเหตุใดฝา่ บาทจึงทรงยืนกรานให้เจ้า เปิดกิจการตอนนี้\" ฮูหยินผู้เฒ่าเซียวยืนเคียงข้างเจินสือเหนียงอยู่บน ชน้ั สองพลางยมิ้ มองความยง่ิ ใหญเ่ อกิ เกรกิ ทห่ี นา้ ประตชู น้ั หนง่ึ \"พระองค์ ทรงรู้วา่ เจ้ายากจน จึงช่วยเจา้ ปล้นเงินจากเหล่าขนุ นาง\" หลงั จากพาเจงิ้ ฮองเฮามาตดั ผ้าแพรเปดิ งาน ฮ่องเตก้ โ็ ยนซองแดง ใหน้ างทา่ มกลางเสยี งรอ้ งตะโกนของขนั ที ดงั นน้ั เหลา่ ขนุ นางทม่ี ารว่ มงาน จึงเอาอย่างบา้ ง เจนิ สอื เหนยี งยมิ้ นอ้ ยๆ เพอ่ื โรงแพทยแ์ หง่ นข้ี องนาง ฝา่ บาททรงทมุ่ เท แรงใจมากจริงๆ เวลาพลบคำ่� เวนิ เฮอ่ ถอื รายการของขวญั ปกึ หนามาหาเจนิ สอื เหนยี ง อย่างตื่นเต้นยินดี \"ไม่นับของขวัญ เฉพาะเงินแสดงความยินดี ฮูหยิน ก็ได้รับมาถึงสองแสนต�ำลึงแล้วขอรับ\" ค้ิวตาเขาเต็มไปด้วยรอยย้ิม \"คราวน้ีแม้แต่เงินแปดหม่ืนต�ำลึงท่ีติดองค์หญิงฉางหนิงอยู่ก็ใช้คืน ได้ทั้งหมดแล้ว\" \"นางไม่ร้อนเงิน\" เจินสือเหนียงส่ายหน้าพลางกล่าวตอบ \"น�ำเงิน ก้อนนี้ไปฝากท่ีร้านเต๋อเซิ่งชางท�ำเปน็ กองทุนให้ชาวบ้านท่ีไม่มีเงิน 37 Page ��������������� 7.indd 37 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 มารักษาโรคดีกว่า\" นางขบคิด \"แล้วให้อวี๋ชิ่งสั่งช่างมาท�ำแผ่นป้าย สลกั ชอ่ื ของทกุ คนในรายการของขวญั ลงไปและตง้ั ไวห้ นา้ ประตโู รงแพทย์ ชาวบา้ นทไี่ ด้รับผลประโยชนจ์ ะได้จดจำ� พวกเขาไว\"้ เวนิ เฮ่อตาเป็นประกาย \"หากท�ำเช่นนี้ เหล่าขนุ นางได้ทง้ั หนา้ ไดท้ งั้ ผลประโยชน์ ย่อมไม่รู้สึกคับแค้นใจที่ถูกฝ่าบาทบังคับให้ควักเงินอีก โกรธกแ็ ตต่ นเองควกั นอ้ ยไป ทำ� ใหช้ อื่ ไมไ่ ดอ้ ยดู่ า้ นหนา้ สดุ !\" เพยี งแตว่ า่ ... เขาย้ิมมองเจินสือเหนียง \"ไม่รู้ว่าหากองค์หญิงฉางหนิงรู้ว่าพวกเรา มเี งนิ แลว้ ไมค่ นื จะโมโหจนกระอกั เลอื ดหรอื ไม\"่ คบหาสมาคมกนั มานาน เวินเฮอ่ ตระหนักดีว่าองคห์ ญงิ ฉางหนงิ มีนิสยั ประหลาดพสิ ดารเพียงใด เจนิ สอื เหนยี งยม้ิ บางๆ\"สญั ญาคนื เงนิ ทท่ี ำ� กบั นางไดร้ บั ความคมุ้ ครอง จากกฎหมายต้าโจว หากนางไม่ยอมสามารถฟ้องศาลได้\" กับองค์หญิง ผมู้ นี สิ ยั ประหลาดเอาแตใ่ จและมกั จะคอยหาเรอื่ งนางอยเู่ สมอเจนิ สอื เหนยี ง ไมม่ ีความรสู้ กึ ดตี ่ออีกฝา่ ยเลยแมแ้ ต่น้อย องค์หญิงฉางหนิงก�ำลังมองธงประดับแต่ละผืนในห้องโถงหลัก อย่างตะลึงลาน \"นางช่วยเหลือผู้คนไว้มากมายถึงเพียงนี้จริงๆ หรือ\" น�้ำเสยี งเจอื แววไม่อยากเชื่อ \"เพคะ\" ผู้ช่วยหมอที่ยืนอยู่ข้างผนังและท�ำหน้าท่ีแนะน�ำประวัติ โดยรวมของโรงแพทย์ผงกศีรษะ \"ของที่ขุนนางส่วนใหญ่น�ำมาให้คือ กระเช้าดอกไม้และเงินแสดงความยินดี ส่วนธงประดับพวกน้ีส่วนมาก เป็นของขวัญจากคนป่วยที่เส่ินฮูหยินเคยช่วยไว้ องค์หญิงดูนี่สิเพคะ\" นางชี้ธงประดับผืนหน่ึงตรงหน้า \"อวี๋เหลียงเคยเป็นเพื่อนบ้านสมัยท่ี 38 Page ��������������� 7.indd 38 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จ่ิวฮวา เสิ่นฮูหยินอาศัยอยู่ในเมืองอู๋ถง ตอนนั้นลูกชายเขามีเมล็ดถั่วลิสงติดอยู่ ในหลอดลม ไม่มีลมหายใจแล้ว แต่ฮูหยินก็ยังช่วยเหลือจนรอดชีวิต มาได.้ ..\" นางเลา่ เรอ่ื งทเี่ จนิ สอื เหนยี งชว่ ยชวี ติ โกว่ จอื ใหฟ้ งั และชธี้ งประดบั อีกผืน \"หม่าซุ่นผู้นกี้ เ็ ป็นชาวเมืองอ๋ถู ง ตกลงมาจากหลังคาและถกู กง่ิ ไม้ เกย่ี วจนทอ้ งแตก...\" ผชู้ ว่ ยหมอเลา่ เรอ่ื งราวของเจา้ ของธงแตล่ ะผนื ใหน้ างฟงั อย่างนอบนอ้ ม องค์หญิงฉางหนิงมีสีหน้าจริงจังมากขึ้นทุกที \"วิชาแพทย์ของนาง สงู สง่ ถงึ เพยี งนั้นจรงิ ๆ หรอื \" ผูช้ ่วยหมอหัวเราะเบาๆ \"ทไ่ี กลตวั ไม่เอย่ ถึง โรคขององค์หญิงแปด กับองค์ชายห้าหมอหลวงต่างจนปัญญาแล้ว มิใช่ฮูหยินของเราช่วยไว้ หรอื เพคะ\" นางพูดต่อ \"องค์หญงิ ไมร่ ู้ แมแ้ ต่คุณชายนอ้ ยในจวนสกลุ เจงิ้ ทถ่ี กู ใส่ความว่าเปน็ ปศี าจ บัดนแ้ี ผ่นหลงั ก็เริม่ มผี วิ ใหม่เกิดขน้ึ แล้ว\" องคห์ ญงิ ฉางหนงิ ตวั สนั่ สะทา้ น \"จริงหรือ!\" ผู้ช่วยหมอผงกศีรษะ \"ท่านลองไปถามนายหญิงใหญ่สกุลเจิ้งดูสิ เพคะ นางเปน็ คนพูดเอง\" \"นางรักษาได้แม้กระท่ังปีศาจจริงๆ หรือ\" องค์หญิงฉางหนิงมอง ผู้ชว่ ยหมออย่างตกตะลงึ พรึงเพรดิ ผชู้ ว่ ยหมอเกอื บจะกดั ลน้ิ ตนเอง อกึ อกั อยนู่ านจงึ ตอบวา่ \"เสนิ่ ฮหู ยนิ บอกว่าคุณชายน้อยในจวนสกุลเจ้ิงเป็นโรคผิวหนังท่ีพบเห็นได้น้อย ชนดิ หนึง่ ไม่ใชป่ ีศาจเพคะ\" \"นางบอกวา่ ไมใ่ ชก่ ค็ อื ไมใ่ ชห่ รอื !\"เสยี งรอ้ งแหลมขององคห์ ญงิ ฉางหนงิ ดึงดดู หลายคนใหห้ นั มามอง 39 Page ��������������� 7.indd 39 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 ผูช้ ว่ ยหมอตกใจจนไมก่ ลา้ เอย่ วาจาใดอีก ดว้ ยตระหนกั ถงึ ปมในใจขององคห์ ญงิ ของตน ไฉอ่ วนิ๋ ตกใจจนหนา้ ซดี \"ออกมาทง้ั วันแลว้ องค์หญิงเสด็จกลบั เถอะเพคะ\" \"นางรกั ษาไดแ้ มก้ ระทง่ั ปศี าจจรงิ ๆ หรอื ! รกั ษาไดท้ กุ โรคจรงิ ๆ หรอื !\" ดวงตาขององคห์ ญงิ ฉางหนงิ ฉายแววดอ้ื รนั้ อย่างไม่คอ่ ยไดเ้ ห็น เสียงดัง ขึ้นอีกแปดส่วน ครน้ั เหน็ กลุ่มคนล้อมวงเขา้ มา ผ้ชู ่วยหมอถอยไปก้าวหนึง่ นางซักถามเรื่องพวกน้ีท�ำไม ด้วยถูกเสียงร้องแหลมขององค์หญิง ฉางหนิงดึงดูด หมอหลวงหล่ีท่ีมองธงประดับบนผนังด้วยความอิจฉา มาตลอดจึงหันกลับมา เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงฮองเฮากับสายเลือดของ องค์ชายห้า เร่ืองของคุณชายน้อยจวนสกุลเจิ้งได้ข้อสรุปตั้งนานแล้ว เหตุใดนางยังไม่ยอมเลิกรา คิดจะพลิกสถานการณ์ให้เต๋อเฟยหรือไร ไหนวา่ ในตำ� หนักในนางกบั เจง้ิ ฮองเฮาสนิทสนมกนั มากที่สุดมิใช่หรอื เนื่องจากตรวจรักษาโรคให้องค์ชายและพระสนมชายาบ่อยๆ หมอหลวงหลี่ผู้ตระหนักในความสัมพันธ์อันสลับซับซ้อนของฝา่ ยใน เป็นอย่างดีจึงน่ิวหน้า หรือว่า... เขาพลันคิดถึงความลับในต�ำหนักในที่ ไมค่ อ่ ยมคี นรู้ จะเหมอื นอยา่ งเจงิ้ อวซี้ วนิ หรอื ไม่ นางเลย้ี งปศี าจสามเศยี ร หกกรนนั่ ไวใ้ นเรอื นด้านหลงั บดั นเ้ี หน็ ตวั อยา่ งจากเจงิ้ อวซ้ี วนิ แลว้ ...นางบงั เกดิ ความคดิ อยากให้ เจนิ สอื เหนยี งรกั ษา เปลยี่ นเขาใหก้ ลายเปน็ คน พอคดิ เชน่ นี้ หมอหลวงหลี่ หัวใจเต้นรัว \"เร่ืองน้ียงั ต้องถามอีกหรือ\" เขาย้ิมพลางพูดตอ่ คำ� พูดขององคห์ ญงิ 40 Page ��������������� 7.indd 40 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจิ่วฮวา ฉางหนิง \"ตั้งแต่เสิ่นฮูหยินเป็นหมอมา ยังไม่เคยได้ยินว่านางรักษาใคร ไม่ได้มาก่อน\" เห็นองค์หญิงฉางหนิงมองมาจึงพูดว่า \"แม้แต่ปีศาจ ยงั ถกู นางเปลย่ี นเปน็ คนได!้ \" เขาจงใจเนน้ ยำ้� คำ� วา่ 'เปลย่ี นเปน็ คน' จากนนั้ ทำ� หนา้ เลอ่ื มใส \"นางตอ้ งรกั ษาไดท้ กุ โรคแนน่ อน ทา่ นไมเ่ คยไดย้ นิ คำ� พดู ติดปากตามท้องถนนหรือ มีความล�ำบาก มีโรคประหลาดให้ไปหา หมอเทวดาเจย่ี นทหี่ ยุ ชนุ ...\" เขามององคห์ ญงิ ฉางหนงิ อยา่ งแฝงความนยั \"หากองค์หญิงมีเร่ืองล�ำบากอะไร ไปหานางต้องไม่ผิดหวังแน่นอน พะ่ ยะ่ ค่ะ\" \"ไปหานางมปี ระโยชนจ์ รงิ ๆ หรอื \" องคห์ ญงิ ฉางหนงิ ซกั อยา่ งคาดคนั้ \"คุณชายน้อยของจวนสกุลเจ้ิงมิใช่ตัวอย่างท่ีชัดเจนหรอกหรือ พ่ะย่ะค่ะ\" หมอหลวงหลี่ถาม \"หากมีความล�ำบาก ไปหานางต้องไม่ ผิดหวงั แน่!\" คร้ันเห็นองค์หญิงฉางหนิงหวั่นไหว ไฉ่อว๋ินตกใจรีบดึงผู้เป็นนาย \"รถม้ามาถงึ แลว้ องคห์ ญงิ รบี เสด็จเถอะเพคะ\" หมอหลวงหล่ีค่อยๆ หันกลับไปมองรถม้าขององค์หญิงฉางหนิง ที่หายลับไป รอยยิ้มแข็งค้างอยู่บนใบหน้า เป็นหมอเทวดาที่รักษาได้ สารพดั โรคใชห่ รอื ไม่ พูดสิ พดู เข้าไป พูดใหเ้ ต็มที่ บอกว่าเจ้ิงอวี้ซวินไม่ใช่ปศี าจ ถึงจะอัปลักษณ์อย่างไรก็ยังมี รูปร่างเหมือนคน แต่คนผู้นั้นขององค์หญิงฉางหนิงมีสามเศียรหกกร! มีหัวตั้งหลายหัวเช่นนั้น ใครยังกล้าบอกว่าเขาไม่ใช่ปีศาจอีก ต่อให้ นางเจินสือเหนียงจะเก่งกาจเพียงใด สามารถตัดหัวทิ้งไปสองหัว เปล่ียนเขาให้กลายเป็นคนได้หรือ ในอดีตหมอต�ำแยและหมอหลวง 41 Page ��������������� 7.indd 41 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 ท่ที �ำคลอดใหอ้ งค์หญงิ ฉางหนงิ ลว้ นถูกปดิ ปากท้ังหมด! คร้ังน้ีไม่เหมือนกรณีของเจิ้งอวี้ซวิน หากเรื่องที่องค์หญิงฉางหนิง ให้ก�ำเนิดปีศาจถูกเปิดเผยออกมา แม้แต่ไทเฮาที่เอ็นดูนาง...เม่ือนาง ล่วงรคู้ วามลับอนั ยิ่งใหญ่นีแ้ ล้ว ดูซวิ า่ ฝา่ บาทกบั ไทเฮายงั จะปกป้องนาง อกี หรือไม่ หมอหลวงหลค่ี ล่ียิ้มเยียบเย็นอนั ตราย หลังพิธีเปิดโรงแพทย์หุยชุน หนานจว้ินอ๋องสามีภรรยาท่ีเดิมที จะออกเดินทางทันทีจ�ำต้องอยู่เมืองซั่งจิงต่อเพราะเร่ืองการแต่งงานของ บตุ รสาว ด้วยรู้นิสัยเจ้าเล่ห์เพทุบายของบุตรสาว พระชายาหนานจวิ้นอ๋อง ยังนึกสงสัยว่าเร่ืองท่ีนางบอกว่าเสียความบริสุทธ์ิให้เสิ่นจงซ่ินแล้ว เป็นความจริงหรือไม่ แต่เรื่องน้ีใครก็ยืนยันแน่นอนไม่ได้ เพื่อชื่อเสียง ของบุตรสาว หนานจวิ้นอ๋องจึงไม่กล้าปฏิเสธงานแต่งงานครั้งน้ีอย่าง เผด็จการอกี ในงานฉลองพิธีเปิดโรงแพทย์หุยชุนในซ่ังจิง เหล่าขุนนางใน ราชส�ำนักต่างถามถึงการแต่งงานของเสิ่นจงซ่ิน หมายตาแม้กระทั่ง สาวใช้รุ่นใหญ่ของเจินสือเหนียง แย่งชิงกันเพ่ือจะเกี่ยวดองกับสกุลเส่ิน ทำ� ใหห้ นานจวนิ้ ออ๋ งรอ้ นใจเหมอื นนงั่ อยบู่ นพรมตะปู รออยสู่ องวนั ไมเ่ หน็ จวนแม่ทัพมีการเคลื่อนไหวใดๆ หนานจวิ้นอ๋องน่ิงเฉยไม่ไหวอีกต่อไป เร่งเร้าให้พระชายาใช้การไปเย่ียมเยียนหยางเสว่ียเหมยเป็นข้ออ้าง เพอื่ ไปสบื ข่าวทีจ่ วนแม่ทัพ สว่ นเจนิ สอื เหนยี งเหน็ สามจติ ของเสนิ่ จงซน่ิ เหมอื นหายไปสองจติ ครง่ึ 42 Page ��������������� 7.indd 42 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจ่ิวฮวา วันๆ จิตใจไม่อยู่กับเน้ือกับตัว เพียงไม่ก่ีวันใบหน้าก็ผอมซูบ ในใจ อดสงสารไม่ได้ จึงใคร่ครวญว่าหรือจะอาศัยช่วงท่ีหนานจว้ินอ๋องยังไม่ เดนิ ทาง บากหนา้ ไปเจรจาเรอ่ื งนอี้ กี ครง้ั ทบ่ี า้ นพวกเขา ครน้ั เหน็ พระชายา หนานจวิ้นอ๋องมาด้วยตนเอง นางจึงเป็นฝ่ายเอ่ยว่า \"ท่านก็รู้ว่าสกุลเส่ิน ทายาทไม่เยอะ หลายปีมานี้ท่านแม่ทัพมีบุตรยาก ร่างกายข้าเองก็เป็น เช่นนี้\" นางมองพระชายาหนานจวิ้นอ๋องด้วยความจริงใจ \"น้องรองอายุ ไม่น้อยแล้ว ท่านแม่ทัพร้อนใจอยากให้เขารีบสร้างครอบครัว จะได้แผ่ กงิ่ ก้านสาขาให้สกลุ เสนิ่ \" เดมิ ทมี าดว้ ยเรอื่ งนอี้ ยแู่ ลว้ โอกาสอนั ดเี ชน่ น้ี พระชายาหนานจวนิ้ ออ๋ ง ไหนเลยจะกลา้ จงใจบา่ ยเบยี่ งอกี \"ลว้ นเปน็ เพราะทา่ นออ๋ งมบี ตุ รสาวอยแู่ ค่ คนเดียวจึงตัดใจไม่ได้\" นางพูดต่อ \"เส่ินฮูหยินพูดมาก็ถูก นายท่านรอง อายไุ มน่ อ้ ยแลว้ จรงิ ๆ...\" นางทำ� ทา่ ครนุ่ คดิ เลก็ นอ้ ย \"จะกำ� หนดเปน็ เดอื นสบิ ดหี รือไม่\" เดือนสิบ? ตอนน้ีเพง่ิ เดือนสาม ยงั อกี ต้ังครึง่ ปกี ว่า... พอคิดว่าเส่ินจงช่ิงอยากให้เสิ่นจงซิ่นแต่งงานทันที เจินสือเหนียง มนุ่ หัวคว้ิ พระชายาหนานจวิ้นอ๋องรีบอธิบาย \"จากซีหนานเดินทางมาซั่งจิง ไปกลบั ตอ้ งใชเ้ วลาสองสามเดอื น ยงั ตอ้ งเตรยี มสนิ เจา้ สาวอกี กำ� หนดวนั ตอนนี้ ถึงเดือนสิบยังวา่ ฉกุ ละหุกเกนิ ไปเลย\" คดิ ดแู ลว้ กใ็ ช่ ถงึ อยา่ งไรกเ็ ปน็ ถงึ ทา่ นหญงิ นอ้ ย ไมเ่ หมอื นบตุ รสาว ตระกลู ท่วั ไป งานแตง่ งานจะเรยี บงา่ ยธรรมดาเกนิ ไปไมไ่ ด้... คืนนั้นเส่ินจงช่ิงฟังวาจาโน้มน้าวของเจินสือเหนียงแล้วจึงไม่ได้ 43 Page ��������������� 7.indd 43 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 คดั คา้ นอกี สดุ ทา้ ยงานแตง่ งานของเสนิ่ จงซนิ่ จงึ ถกู กำ� หนดเปน็ วนั ทสี่ บิ แปด เดอื นสิบ เนื่องจากหนานจว้ินอ๋องรีบร้อนกลับซีหนาน พอตกลงเรื่อง การแต่งงานได้ ฝา่ ยเจินสือเหนียงจึงเริ่มจัดการแลกใบชะตา เตรียม สนิ สอด เพยี งชว่ั พรบิ ตาจวนแมท่ พั กเ็ ตม็ ไปดว้ ยกลนิ่ อายความเปน็ มงคล 44 8/15/2560 BE 11:14 Page ��������������� 7.indd 44

อว่ีจิ่วฮวา 62 กระนั้นวังองค์หญิงฉางหนิงกลับปกคลุมไปด้วยเมฆคร้ึม ตั้งแต่ กลับจากงานฉลองพิธีเปิดโรงแพทย์หุยชุนในซ่ังจิง องค์หญิงฉางหนิง อารมณแ์ ปรปรวนเปน็ พเิ ศษ ทำ� ใหบ้ า่ วในจวนอกสนั่ ขวญั แขวนไปตามๆ กนั ไมเ่ หมอื นซวนิ เกอ เหลย่ เกอมสี องหวั สม่ี อื สเี่ ทา้ จะเปน็ เพราะปว่ ย ได้อย่างไร ไฉ่อว๋นิ ถอนใจเบาๆ พลางมององค์หญิงฉางหนงิ หยิบเหรยี ญ ส�ำริดขึ้นมาโยนเสี่ยงทายอย่างหมกมนุ่ ค�ำพดู ตักเตอื นวนเวียนอย่บู นลนิ้ หลายรอบก่อนจะถกู กลนื กลบั ไป... ดา้ นรา้ ยอกี แลว้ ! ครนั้ เหน็ ในบรรดาเหรยี ญสำ� รดิ ทง้ั หก สองเหรยี ญ ตรงกลางหงายขนึ้ อีกแล้ว องค์หญงิ ฉางหนงิ ปัดเหรียญส�ำริดลงบนพ้ืน \"องค์หญิง!\" ไฉ่อว๋นิ รบี ก้มตัวลงไปเก็บ หางตาเหลอื บเห็นองค์หญงิ ฉางหนงิ ลกุ ขน้ึ เดนิ จากไปจงึ วางเหรยี ญสำ� รดิ และรบี ตาม \"ทา่ นจะไปไหน เพคะ\" 45 Page ��������������� 7.indd 45 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 สาวใช้และบา่ วหญงิ ในจวนพากนั วิ่งตามไป องค์หญิงฉางหนิงได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายดังข้ึนข้างหลังจึง หนั กลบั ไปทนั ที \"ขา้ อยากเดนิ เลน่ ตามล�ำพัง พวกเจ้ากลบั ไปเถอะ\" คร้ันเห็นองค์หญิงฉางหนิงเดินไปยังภูเขาด้านหลัง ไฉ่อว๋ินหันไป โบกมือกับกลุ่มคนด้านหลังทที่ �ำอะไรไมถ่ ูก สง่ สัญญาณบอกให้พวกเขา ถอยออกไป จากนัน้ กา้ วตามไปลำ� พงั อยา่ งระมัดระวัง ไมเ่ หมอื นวงั เดมิ ทตี่ งั้ อยบู่ นถนนเทยี นเซยี งอนั คกึ คกั รงุ่ เรอื ง วงั ใหม่ ขององคห์ ญงิ ฉางหนงิ ตง้ั อยตู่ รงเชงิ เขาอวน๋ิ เชวย่ี ทางทศิ ตะวนั ตกเฉยี งเหนอื ของวังหลวง ท�ำเลกันดารห่างไกล สภาพแวดล้อมเงียบสงบ ประตูหลัก ของวงั หนั ไปยงั ถนนผงิ อนั ทไ่ี มจ่ ดั วา่ คกึ คกั นกั กวา่ ครงึ่ ของเรอื นดา้ นหลงั แฝงเรน้ อยใู่ นเขาอวน๋ิ เชวยี่ ทเี่ ตม็ ไปดว้ ยปา่ ไมจ้ นมองเหน็ ไดเ้ พยี งวบั ๆ แวมๆ หากมองจากถนนผงิ อนั นนั่ เปน็ เรอื นหลงั ใหญง่ ดงามหรหู ราทมี่ ที างเขา้ ออก สามทาง เดนิ มาเรอื่ ยๆจนถงึ ใตเ้ ถาจอื่ เถงิ ขา้ งกำ� แพงในเรอื นดา้ นหลงั องคห์ ญงิ ฉางหนิงจงึ หยดุ ไฉ่อว๋ินว่ิงน�ำหน้าไปหลายก้าวและแหวกก่ิงไม้แห้งกอหน่ึงที่เร่ิม แตกหนอ่ ใหม่ เผยให้เหน็ แมก่ ุญแจทองแดงท่ีมีเอกลกั ษณไ์ มธ่ รรมดา ที่แท้ด้านหลังเถาจ่ือเถิงน้ีเป็นประตูลับท่ีมีโฉมหน้าเหมือนก�ำแพง บานประตูถูกแกะสลักเป็นรูปก่ิงไม้แห้งหลายกิ่ง มองผ่านๆ จึงดูเหมือน ก�ำแพงท่ีมีก่ิงไม้แห้งเลื้อยอยู่เต็มไปหมด ไฉ่อวิ๋นหยิบลูกกุญแจออกมา ไขเปิดและผลักประตเู ข้าไป \"องค์หญิง...\" นางเบี่ยงตัวหลบไปด้านขา้ งเลก็ นอ้ ย 46 Page ��������������� 7.indd 46 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จิ่วฮวา \"เจ้าเฝา้ อยขู่ า้ งนอก\" องคห์ ญงิ ฉางหนงิ ก้าวเข้าไป ไฉอ่ วน๋ิ ปดิ ประตแู ละหนั ไปนงั่ ลงบนมา้ นงั่ หนิ ใตเ้ ถาจอื่ เถงิ เงยหนา้ มองผนื ฟ้าท่หี า่ งไกล แตกต่างจากคฤหาสน์สามประตูอันเป็นระเบียบข้างนอก พอเข้า ประตูลับไป ตรงหน้าเป็นสวนดอกไม้ แปลงต้นกล้า สะพานเล็ก และ ลำ� ธารนอ้ ย หา่ งออกไปมบี า้ นพกั ทส่ี รา้ งประปรายอยขู่ า้ งภเู ขา สง่ิ กอ่ สรา้ ง ทั้งหมดหลบเร้นอยู่ท่ามกลางความรกคร้ึมเขียวขจีของต้นไม้เก่าแก่ และสูงตระหง่าน ดูงดงามมีเอกลักษณ์ ห่างไกลและเงียบสงบเหมือน หมบู่ า้ นเลก็ ๆ บนภูเขาท่อี ยู่กนั อยา่ งเรียบง่าย มองทิวทัศน์งดงามดุจภาพวาดตรงหน้า ใบหน้ากลัดกลุ้มของ องค์หญิงฉางหนิงผลิย้ิมออกมา นางก้าวลงจากข้ันบันไดอย่างสบายใจ \"เหลย่ เกอ!\" นางร้องเรียกน้�ำเสียงอ่อนโยน \"มารดา...\" \"มารดา...\" หา่ งไปไมไ่ กลหลงั ตน้ การบรู ใหญเ่ ทา่ คนโอบปรากฏเงารา่ งคนเลก็ ๆ วิ่งเข้ามาเฉียงๆ เหมอื นปู มองผ่านๆ เหมือนเด็กสองคนกอดกันและว่ิงแนวขวางมาทางน้ี แต่มองใกล้ๆ ให้ละเอียดจะพบว่าทั้งสองตัวติดกัน ทรวงอกด้านหน้า แนบติดกันแน่น มีเพียงศีรษะและแขนขาเท่านั้นท่ีแยกออกจากกัน ร่างกายดูเทอะทะงุ่มง่าม แต่ใบหน้าสองดวงที่เหมือนกันทุกประการ กลับเหมือนผลงานปั้นแต่งชิ้นเอกของสวรรค์ งดงามประณีตเหมือน 47 Page ��������������� 7.indd 47 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 ก้อนหยก น่ารกั น่าเอ็นดยู ิง่ องค์หญิงฉางหนิงตาเป็นประกายเม่ือได้ยินเสียงร้องเรียกอย่าง ใกล้ชิดเบิกบานของลูกชาย แต่พอเห็นร่างกายอวบหนาท่ีซ่อนอยู่ใต้ ชุดผ้าต่วนสีฟ้าและใบหน้าสองดวงที่เหมือนโฉมหน้าของบุคคลที่นาง เฝ้าคิดถึงอยู่ตลอดเวลา องค์หญิงฉางหนิงก็รู้สึกเจ็บแปลบเหมือนหัวใจ ถูกขุดเป็นโพรง ว่างโหวงรวดร้าวย่ิง \"มารดาเข้าไปตั้งหลายวันแล้ว ข้าคิดถึงมารดา!\" ขณะเหม่อลอย เหล่ยเกอวง่ิ มาตรงหน้านางแล้ว พอคนด้านซ้ายเอ่ยปาก คนด้านขวาก็บ่นตามบ้าง \"ก็บอกแล้วว่า พวกเราเป็นสองคน ข้าคือต้าเหล่ย เขาคือเสี่ยวเหล่ย มารดายังจะเรียก พวกเราว่าเหลย่ เกออกี ไม่รู้วา่ มารดาเรยี กขา้ หรอื วา่ เรยี กเขา\" กเ็ ปน็ รา่ งเดยี วกนั แทๆ้ จะนบั เปน็ สองคนไดอ้ ยา่ งไร หากเปน็ สองคน ได้จริงๆ ก็ดีน่ะสิ! ฟังเสียงบ่นไร้เดียงสาของลูกชาย องค์หญิงฉางหนิง รู้สึกหัวใจเจ็บแปลบอีกคร้ัง นางก้มตัวลงอย่างอ่อนโยน \"เรียกเหล่ยเกอ กเ็ หมือนกนั นัน่ แหละ ครเู่ ดยี วพวกเจา้ กม็ าถึงแล้วมใิ ชห่ รอื \" \"ทีม่ ารดาพดู กถ็ กู \" ตา้ เหล่ยยน่ื มอื ออกไปหมายจะกอดมารดา แต่ ตรงหน้ามีเส่ียวเหล่ยขวางอยู่ท�ำให้กอดไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจหมุนตัว และใชแ้ ผน่ หลงั แนบกบั ออ้ มอกมารดา ใชศ้ รี ษะดา้ นหลงั ถไู ถกบั ออ้ มอกนน้ั \"เขาติดอยู่บนตัวข้าทุกวัน แม้จะเรียกข้าแค่คนเดียว ข้าก็จ�ำต้องพาเขา มาด้วยอยู่ดี!\" เขาถลึงตาใส่เส่ียวเหล่ยที่เหมือนกระจกที่ส่องอยู่ตรงหน้า ตนเองพลางท�ำหน้าทะเลน้ \"เจ้าผนี า่ รงั เกียจ!\" \"เจา้ นะ่ สนิ า่ รงั เกยี จ!\" เสย่ี วเหลย่ ไมย่ อมแพ้ \"เจา้ ตา่ งหากทม่ี าตดิ อยู่ 48 Page ��������������� 7.indd 48 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จ่ิวฮวา บนตวั ขา้ !\" เขาชมู อื ขนึ้ ตอ่ ยทหี นง่ึ \"เจา้ หลกี ไป นม่ี ารดาของขา้ !\" เขากดั ฟนั ออกแรงอย่างเต็มที่ถอยไปข้างหลัง ดึงตัวต้าเหล่ยออกจากอ้อมกอด ขององค์หญงิ ฉางหนิงได้สำ� เร็จ จากนั้นตนเองหมุนตัวถอยเข้าไปแทน ต้าเหล่ยไม่ยอมจ�ำนน ออกแรงถอยไปข้างหลังเช่นกัน ดิ้นรน ไม่ให้แผน่ หลังเขาแตะถกู มารดา องค์หญิงฉางหนิงส่ายหน้าอย่างจนใจ ยื่นมือไปดึงพวกเขาและ ให้พวกเขาเอียงตัวหันศีรษะเข้ามาในอ้อมอกนางพร้อมๆ กัน ในที่สุด สงครามจงึ ยตุ ลิ ง \"มารดา ในประตูบานเล็กน้ันมีอะไรหรือ\" เสี่ยวเหล่ยช้ีประตูเล็กท่ี องคห์ ญงิ ฉางหนงิ เขา้ มา \"มารดาเขา้ ไปครงั้ ละหลายวนั ไมม่ คี นสง่ อาหาร ปฉู่ บี อกวา่ ทา่ นกำ� ลงั บำ� เพญ็ ตน เวลาบำ� เพญ็ ตนจะไมห่ วิ ไมต่ อ้ งกนิ อะไร หรอื \" เขาถาม \"แลว้ อะไรคอื การบำ� เพญ็ ตน\" เขาเขยา่ แขนองคห์ ญงิ ฉางหนงิ \"ครง้ั หนา้ มารดาพาขา้ เขา้ ไปบำ� เพญ็ ตนดว้ ยไดห้ รอื ไม\"่ ดวงตาดำ� ขลบั คโู่ ต กะพริบแวววาว เปี่ยมด้วยความปรารถนาท่ีจะไดท้ ดลองส่งิ แปลกใหม่ ไม่ใช่ข้างใน ประตูเล็กบานนั้นเช่ือมไปยังโลกภายนอกท่ีแท้จริง ต่างหาก ที่น่ันจึงจะเป็นโลกที่เปี่ยมไปด้วยสีสัน! ฟังวาจาห่วงใยอย่าง ไร้เดียงสาของลูกชายแล้ว องค์หญงิ ฉางหนงิ รูส้ กึ ทรมานใจเหมอื นหวั ใจ ถกู ข่วนตะกยุ ขณะไม่รู้จะตอบอย่างไรดี ต้าเหล่ยก็เงยหน้าพรวด \"เจ้าผายลม อีกแล้ว เหม็นย่ิงนัก!\" เขาปิดจมูกพลางปล่อยมือจากองค์หญิงฉางหนิง แลว้ ว่ิงออกไป \"เจา้ ท�ำอะไร\" เสี่ยวเหล่ยทถ่ี กู ต้าเหลย่ พาวง่ิ โดยไม่รตู้ วั รอ้ งโวยวาย 49 Page ��������������� 7.indd 49 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 \"ขา้ ยงั คยุ กบั มารดาอยเู่ ลยนะ\" เขาดน้ิ รนหมายจะกลบั ไปอยขู่ า้ งองคห์ ญงิ ฉางหนิง จนใจที่ต้าเหล่ยคว้าโอกาสแรกไปก่อนแล้ว ต�ำแหน่งร่างกาย ของเขาไม่ถูกต้อง ออกแรงอย่างไรก็ไม่ส�ำเร็จ พริบตาเดียวก็ถูกลาก ออกไปไกลจัง้ กวา่ ทง้ั สองทะเลาะถกเถียงกนั อกี คร้ัง ได้กล่ินเหม็นท่ีเจืออยู่ในอากาศ องค์หญิงฉางหนิงส่ายศีรษะ อย่างนกึ ขนั นางยืดตัวขนึ้ ชา้ ๆ \"หมอหลวงฉ\"ี องค์หญิงฉางหนิงเปน็ ฝา่ ย ทกั เมอื่ เหน็ ผูส้ ูงวยั ในชดุ คลมุ ยาวสนี �้ำเงนิ เขม้ เคราและเส้นผมเป็นสขี าว โพลนเดินเข้ามา คนผู้นี้ก็คือหมอหลวงที่อยู่เวรในอดีตตอนองค์หญิง ฉางหนิงคลอดบุตร หมอหลวงฉที ล่ี อื กนั วา่ ถกู ประหารชวี ิตไปแลว้ \"ถวายพระพรองค์หญิง\" เขาก้าวเร็วๆ สองก้าวเข้ามาคารวะนาง เบ้อื งหนา้ \"ไฉนเหลย่ เกอยงั สวมเสอื้ ผา้ มากมายขนาดนนั้ \" ยา่ งเขา้ เดอื นสแี่ ลว้ นางสวมเสอื้ แคช่ น้ั เดยี ว แตเ่ มอ่ื ครตู่ อนกอดเหลย่ เกอพบวา่ เขายงั สวมเสอ้ื บุนวมฝ้ายอยู่ \"รา่ งกายยงั ออ่ นแอถึงเพยี งน้ันอยอู่ ีกหรือ\" \"คุณชายไตอ่อนแอต้ังแต่เด็ก พักหลังมาน้ีขี้หนาวมากข้ึนทุกที พ่ะย่ะค่ะ\" น้�ำเสียงของหมอหลวงฉีเจือความกังวล แม้ตอนแรกจะ หวาดกลัวแทบตาย แต่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาหลายปี หมอหลวงฉี บังเกิดความรักใคร่สงสารเหล่ยเกอจากใจจริง แม้พวกเขาจะมีสองหัว สี่แขน แต่กลับเป็นเด็กน่ารักท่ีจิตใจบริสุทธ์ิไร้เดียงสา หมอหลวงฉีเห็น พวกเขาเปน็ เหมือนลูกหลานของตนเองแลว้ ข้ีหนาวมากขึ้นทุกที? องค์หญิงฉางหนิงสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย \"คอยบำ� รงุ รา่ งกายอย่ตู ลอดมใิ ช่หรอื \" 50 Page ��������������� 7.indd 50 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จิ่วฮวา \"กระหมอ่ มไรส้ ามารถพะ่ ยะ่ คะ่ \" หมอหลวงฉคี กุ เขา่ ลง \"ตงั้ แตพ่ บวา่ คุณชายไตพร่อง กระหม่อมก็ต้ังใจศึกษาสมุนไพรบ�ำรุงไตชนิดต่างๆ และน�ำมาท�ำอาหารให้คุณชาย แต่กลับไม่ได้ผลเลย อีกทั้งอาการ ยังรนุ แรงมากขนึ้ เรื่อยๆ\" หมอหลวงฉหี นา้ ซีดเล็กน้อย ไตเป็นแหล่งก�ำเนิดของชีวิต เหล่ยเกอกลับไตพร่องมาแต่ก�ำเนิด รักษาด้วยยาและการฝังเข็มก็ไม่ได้ผล หากเป็นเช่นน้ีต่อไปเกรงว่า พวกเขาคงอยู่ได้ไม่ถึงแปดขวบ คิดถึงดวงตาเปล่งประกายสองคู่ที่ ดูเหมือนอัญมณีสีด�ำแวววาว คิดถึงค�ำว่าท่านปู่อย่างนั้นท่านปอู่ ย่างน้ี ท่ีพวกเขาเรียกตนทุกวัน คิดถึงเวลาพวกเขาย่ืนมือเล็กออกมาจะช่วย ต�ำยาอย่างเงอะงะ ดวงตาแก่ชราของหมอหลวงฉีฉายแววกลัดกลุ้ม อยา่ งเขม้ ขน้ \"เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้\" องค์หญิงฉางหนิงจ้องเขาเขม็ง \"หมอหลวงฉี ไมม่ หี นทางอกี แล้วหรอื \" \"วิธีท่ีคิดได้กระหม่อมคิดออกมาหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ...\" ปากพึมพ�ำ อยากบอกใหเ้ ชญิ หมอหลวงคนอน่ื มาตรวจชพี จรใหเ้ หลย่ เกอ แตพ่ อคดิ วา่ หากคนผู้นั้นเห็นสภาพของเหล่ยเกอ เกรงว่าคงต้องถูกกักขังอยู่ที่นี่ไป ตลอดและใชช้ วี ติ แบบไมไ่ ดพ้ บเหน็ โลกภายนอกอกี เสยี งของหมอหลวงฉี พลันชะงกั ทันที \"เจา้ วา่ ...เสนิ่ ฮหู ยนิ จะรกั ษาเหลย่ เกอและทำ� ใหเ้ ขาสามารถปรากฏตวั ตอ่ หนา้ ทกุ คนอยา่ งสงา่ ผา่ เผยไดห้ รอื ไม\"่ องคห์ ญงิ ฉางหนงิ มองหมอหลวงฉี พลางถามอยา่ งคาดค้ัน \"เสนิ่ ฮหู ยนิ ?\" หมอหลวงฉกี ะพรบิ ดวงตาฝา้ ฟาง ถกู ขงั อยใู่ นสถานท่ี 51 Page ��������������� 7.indd 51 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 อันมีทิวทัศน์งดงามและไม่ข้องเก่ียวกับโลกภายนอกเช่นน้ี วันเวลา ของเขาหนึ่งวันก็คือหน่ึงวัน หน่ึงปีก็เหมือนหนึ่งวัน เขาตัดขาดจาก โลกภายนอกตง้ั นานแลว้ จงึ ไมร่ จู้ กั เจนิ สอื เหนยี งทเ่ี พงิ่ มชี อ่ื เสยี งในแวดวง การแพทยเ์ มอ่ื ไม่กีป่ มี านี้จรงิ ๆ เห็นสีหน้างุนงงของเขา องค์หญิงฉางหนิงถึงตระหนักได้ว่าเขา ไม่รู้จักเจินสือเหนียง นางเล่าเรื่องของเจินสือเหนียงให้เขาฟัง \"ชาวบ้าน มองอยา่ งไรกเ็ หน็ วา่ เจงิ้ อวซ้ี วนิ เปน็ ปศี าจตน้ หลวิ นางแคย่ นื พดู อยใู่ นลาน ไมก่ ค่ี �ำ ทุกคนกลับเชื่อนาง เช่ือวา่ ซวนิ เกอไม่ใชป่ ศี าจ\" \"ข้างนอกมีหมอเทวดาเช่นน้ีด้วยหรือ\" หมอหลวงฉีต่ืนตกใจจน รมิ ฝปี ากสน่ั ระรกิ แขนขาขาดสามารถตอ่ กลบั เขา้ ไปใหม่ เปดิ อกผา่ ทอ้ ง... น.่ี ..เร่อื งพวกนีเ้ ขาไมเ่ คยแมก้ ระทั่งไดย้ ินมากอ่ นด้วยซ�ำ้ ! \"เจ้าว่า...\" เห็นดวงตาเปล่งประกายของหมอหลวงฉี องค์หญิง ฉางหนิงมองเขาเหมือนต้องการคว้าฟางเส้นสุดท้าย \"หากนางออกหน้า บอกทุกคนว่าเหล่ยเกอไม่ใช่ปีศาจ เหล่ยเกอของข้าก็จะได้มีชีวิตใหม่ ใชห่ รอื ไม\"่ เขา...ก็จะกลับมาใช่หรือไม่ องค์หญิงฉางหนิงอดคิดเพ้อฝันไม่ได้ แม้ตอนแรกนางจะเป็นคนไล่เขาไป แต่หลายปีมาน้ีได้ยินว่าเขาใช้ชีวิต อยู่ตัวคนเดียวอย่างยากล�ำบาก นางสั่งให้คนน�ำเสื้อผ้าและข้าวของดีๆ จากซั่งจิงไปให้ การบอกเป็นนัยเช่นน้ันก็ชัดเจนมากพอแล้ว เขากลับ ไมย่ อมกลบั มาหานางสกั ที เปน็ เพราะเขากห็ วาดกลวั เหมอื นนางใชห่ รอื ไม่ กลวั ว่าพวกเขาอยดู่ ว้ ยกนั แล้วจะให้ก�ำเนดิ ปศี าจออกมาอีก คิดถึงค�ำส่ังสอนของไทเฮาที่ว่านางไม่รู้จักทะนุถนอมส่ิงที่มีอยู่ 52 Page ��������������� 7.indd 52 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จิ่วฮวา องค์หญิงฉางหนิงหัวใจเจ็บปวดจนแทบหลั่งโลหิต นางไม่ได้ไม่รู้จัก ทะนุถนอม แต่ชีวติ ทีเ่ หมือนอยใู่ นฝนั ร้ายและความเจ็บปวดเช่นน้ี จะให้ นางทะนถุ นอมอยา่ งไร หมอหลวงฉียังอยู่ในความตื่นตระหนก ได้ยินค�ำพูดอันน่าตกใจ ขององค์หญิงฉางหนิงแล้วหน้าซีดเล็กน้อย เขาเป็นเพียงหมอหลวง ท่ีมีความสามารถธรรมดาๆ คนหน่ึง เปน็ คนทีด่ นิ กลบตัวมาครง่ึ หนง่ึ แล้ว ถกู กกั ขังอยูใ่ นพืน้ ท่ีแคบๆ เช่นนไี้ ปชัว่ ชีวิตกไ็ ม่เปน็ ไร แต่เสน่ิ ฮหู ยนิ ผนู้ น้ั มีความสามารถโดดเด่น...หากนางพบเหล่ยเกอแล้วรักษาไม่ได้ มิต้อง มชี ะตากรรมเดยี วกบั เขาหรอื น่ีเป็นเร่ืองที่เก่ียวพันถึงสายเลือดของไทเฮาว่าบริสุทธิ์หรือไม่! คิดได้เช่นน้ีหมอหลวงฉีอ้าปากเล็กน้อย มององค์หญิงฉางหนิงอย่าง แข็งทอื่ ไม่ยอมผงกศรี ษะเห็นดว้ ย แม้เขาจะปรารถนาใหเ้ สนิ่ ฮหู ยนิ ที่ถูก เล่าลือวา่ เปน็ หมอเทวดามาตรวจชพี จรให้เหลย่ เกอมากกวา่ ใครๆ กต็ าม ฉบั พลันองค์หญิงฉางหนิงหนั หลังจากไป \"ข้าจะไปหานาง!\" \"องค์หญงิ !\" พอไดส้ ติ หมอหลวงฉีรบี ร้องห้าม \"มารดารอข้าด้วย!\" ก�ำลังทะเลาะกับต้าเหล่ย เงยหน้าเห็นมารดา จะเขา้ ไปบ�ำเพ็ญตนในประตูสดี �ำบานเลก็ อีกแล้ว เสยี่ วเหลย่ ตะเบง็ เสยี ง เรยี ก จากนนั้ ก้าวเทา้ พาตา้ เหลย่ วิง่ มาทางนีด้ ว้ ยกนั 'ปงั !' ประตบู านเลก็ ปดิ สนทิ อยา่ งไรค้ วามปรานี ตดั ขาดโลกทง้ั สองใบ ออกจากกัน เส่ียวเหล่ยทรุดนั่งลงกับพื้น ต้าเหล่ยทรุดน่ังตาม ทั้งสองกอดกัน กลงิ้ ไปบนพนื้ หลายตลบ สดุ ทา้ ยนอนหมอบอยู่บนพนื้ มองหน้ากนั พลาง 53 Page ��������������� 7.indd 53 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 หอบหายใจ... \"ป้ายค�ำสั่งจากวังองค์หญิงฉางหนิง?\" เจินสือเหนียงเงยหน้าจาก โต๊ะตวั ยาวมองไป่เหอ \"เจ้าค่ะ\" ไป่เหอย่ืนป้ายค�ำส่ังให้ด้วยสองมือ \"พ่อบ้านหวังมาเชิญ ด้วยตนเอง บอกว่าองค์หญิงฉางหนิงไม่สบาย ต้องการให้ท่านไปตรวจ ชพี จรให้ท่วี งั เจ้าคะ่ \" เจินสือเหนียงก้มหน้าครุ่นคิดและส่งป้ายค�ำสั่งคืนให้ไป่เหอ \"บอก พ่อบ้านหวังว่าข้ามีข้อตกลงกับส�ำนักแพทย์หลวง เชื้อพระวงศ์คนใด จะให้ข้าจับชีพจรต้องมีจดหมายแนะน�ำจากส�ำนักแพทย์หลวง บอกให้ เขากลับไปเถอะ\" กับองค์หญิงผู้มีนิสัยประหลาดพิสดารคนนี้ นาง อยหู่ ่างๆ อย่างไม่ลว่ งเกนิ ดีกว่า ไปเ่ หอรับปา้ ยคำ� สง่ั และหมุนตัวถอยออกไป เสน่ิ จงซนิ่ ถอื กลอ่ งอาหารเดนิ เขา้ มาอยา่ งเหนด็ เหนอื่ ย \"ขนมเกา้ ชน้ั * จากร้านขนมสกุลโจว พ่ีสะใภ้ลองชิมดู\" เขาเปิดกล่องอาหารตรงหน้า เจินสือเหนียงเหมือนก�ำลังอวดของล้�ำค่า \"เพื่อซ้ือของพวกนี้ ข้ายืน เข้าแถวอยู่ต้ังหน่ึงช่ัวยามกว่า\" ร้านขนมสกุลโจวที่อยู่นอกประตูเมือง ทางใต้ออกไปสิบลี้มชี ่ือเสยี งโด่งดังในซ่งั จงิ เขากวาดตามองหารอบหนงึ่ \"เหวินเกออู่เกอล่ะ\" \"เรยี นหนงั สอื อยกู่ บั อาจารยก์ \"ู้ เจนิ สอื เหนยี งแบง่ ขนมเกา้ ชน้ั ออกมา และส่ังสาวใช้ \"เอาไปให้อาจารย์กู้กับคุณชาย\" จากนั้นค่อยหันไปมอง * ขนมเกา้ ชั้น เปน็ ขนมแปง้ ผสมนำ�้ กะทิของจนี และทำ� เป็นชั้นๆ มีหลากสี คล้ายขนมชั้นของไทย 54 Page ��������������� 7.indd 54 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จ่ิวฮวา เส่นิ จงซิ่นทีน่ ่ังดม่ื น้�ำชาอ้กั ๆ อยู่ด้านขา้ ง \"สง่ พอ่ ตาเจา้ กลบั ไปแล้วหรอื \" วนั นค้ี รอบครวั ของหนานจวน้ิ ออ๋ งออกเดนิ ทาง เสนิ่ จงชง่ิ งานยงุ่ มาก จึงแค่ส่ังคนให้น�ำของขวัญไปมอบให้เท่าน้ัน แต่เสิ่นจงซ่ินได้รับค�ำส่ัง จากเจนิ สอื เหนยี ง ตนื่ นอนตงั้ แตฟ่ า้ ยงั ไมส่ างและไปสง่ พวกเขาถงึ นอกเมอื ง ด้วยตนเอง พอเอ่ยถึงค�ำว่า 'พ่อตา' เส่ินจงซ่ินใบหน้าแดงก่�ำ เขาตอบอย่าง เคารพนบนอบ \"สง่ จนถงึ ศาลาสบิ ล\"้ี คดิ ถงึ แววตาอาลยั ของทา่ นหญงิ นอ้ ย ก้นบึ้งนยั น์ตาของเสิน่ จงซ่นิ ฉายความหมน่ หมอง \"เพงิ่ จะแยกจากกนั กเ็ สยี ใจแลว้ หรอื \" เจนิ สอื เหนยี งรสู้ กึ ขนั เลก็ นอ้ ย \"คร่งึ ปเี ดยี๋ วเดียวกผ็ ่านไปแล้ว\" \"พ่ีสะใภ้!\" เสิ่นจงซิ่นหน้าแดงไปถึงใบหู น้�ำเสียงขุ่นเคือง แต่กลับ ไม่กลา้ แสดงความไม่เคารพออกมาทางสหี นา้ แม้แตน่ อ้ ย \"เอาล่ะๆ ข้าไม่พูดแล้ว\" เห็นเขาร้อนใจ เจินสือเหนียงรีบโบกมือ เปล่ียนเรื่อง \"คร่ึงปีจะว่าเร็วก็เร็ว พริบตาเดียวก็ถึงแล้ว ความตั้งใจ ของข้าเรือนหอจัดไว้ในเรือนรื่นรมย์แล้วกัน เรือนหลังนั้นเล็กไปหน่อย แต่ถ้าทุบก�ำแพงทิ้งและเชื่อมต่อกับสวนไผ่ข้างหลังก็มีขนาดเกือบเท่า เรือนเอื้ออารี\" นางเงยหน้ามองเขา \"เป็นอย่างไร หากเจ้าเห็นด้วย ข้าจะให้เกาเฉวียนหาช่างมาวัด ถือโอกาสตอนที่ช่างไม้ที่จ้างมา ก่อนหน้านี้ยังอยู่ส่ังท�ำเคร่ืองเรือนใหม่เสียเลย หากไม่ชอบเจ้าลองดูว่า ถูกใจเรอื นหลังไหนในจวน ข้าจะสง่ั ให้คนย้ายของออกมา\" \"เรื่องพวกนี้แล้วแต่พี่สะใภ้จะจัดการขอรับ\" เส่ินจงซิ่นพูดพลาง คดิ ไดว้ า่ นางไมแ่ ขง็ แรงจงึ รบี เปลยี่ นคำ� พดู ใหม่ \"เอาทเี่ รอื นรน่ื รมยแ์ ลว้ กนั 55 Page ��������������� 7.indd 55 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 พี่สะใภแ้ คส่ งั่ ข้ามาว่าควรทำ� อยา่ งไรบ้าง ข้าจะไปจดั การเอง\" เจินสือเหนียงเองก็คิดเช่นนี้ นางพยักหน้าและสั่งให้คนไปตาม เกาเฉวียนมาพาเส่ินจงซ่ินไปดูเรือนด้วยตนเอง เรือนหอของตนเอง จะตกแต่งอยา่ งไร ให้เขาเปน็ คนตดั สินใจเองย่อมดีที่สดุ ตอนกลางวนั นอนไปงีบหน่ึง ตื่นมาชิวจว๋ีน�ำรายงานสถานการณ์ของโรงแพทย์หุยชุนต้ังแต่ เปดิ กจิ การและตวั อยา่ งผปู้ ว่ ยกรณตี า่ งๆ มาใหด้ ว้ ยตนเอง เจินสอื เหนยี ง ก�ำลงั อ่านดู เส่นิ จงชิง่ ก็กลบั มาอยา่ งตื่นเตน้ ยินดี \"วนั นไ้ี ฉนจงึ กลบั มาเรว็ ถงึ เพยี งน\"้ี หลงั พธิ สี ถาปนาฮองเฮา เสน่ิ จงชง่ิ กง็ านยงุ่ มาก หลายวนั ตดิ ตอ่ กนั ทเี่ ขากลบั มาตอนนางหลบั ไปแลว้ ตอนเชา้ ต่ืนมาก็ไม่เห็นเงาของเขาอีก เจินสือเหนียงรู้สึกเหมือนตนเองไม่ได้ พบเขานานเหลือเกิน น�้ำเสียงเจือความต่ืนเต้น นางวางเอกสารในมือ และก้าวเขา้ ไปถอดเสอื้ คลมุ กนั ลมให้เขาด้วยตนเอง \"ตลาดม้าผ่านความเห็นชอบแล้ว!\" น�้ำเสียงของเส่ินจงช่ิงยาก จะปิดบังความตื่นเต้น \"คืนน้ีพี่เซียวจะจัดงานเล้ียงฉลองที่หอเทียนเซียง เนื่องจากยังเช้าอยู่ข้าจึงกลับมาเปลี่ยนเส้ือผ้า\" เขาโอบเจินสือเหนียง ท่ีก�ำลังปลดกระดุมให้ ซบอยู่ข้างหูนางและกระซิบเสียงค่อย \"ไม่ได้คุย กับเจ้าหลายวัน ข้าคิดถึงเจ้า\" น�้ำเสียงทุ้มต่�ำแหบพร่า ลมหายใจชื้นๆ เปา่ รดใบหเู จินสอื เหนียงจนนางรูส้ กึ จักจี้ เจินสือเหนียงหน้าแดงทันใด ดิ้นรนจะผลักเขาออก หางตา เหลือบเห็นชิวจว๋ีพาสาวใช้รุ่นเล็กถอยออกไปเงียบๆ จึงปล่อยให้เขา 56 Page ��������������� 7.indd 56 8/15/2560 BE 11:14