ตำนานขนมครก

ตำนานขนมครก

ไอก้ ะทิ หน่มุ นอ้ ยแห่งดงมะพรา้ วเตยี้ แอบมีความรกั กบั หนแู ปง้ สาว สวยประจาหมบู่ า้ นซง่ึ เป็นลกู สาวคนเดยี วของผใู้ หญ่บา้ น ทงั้ คเู่ จอกนั วนั ลอยกระทง และสญั ญากนั ตอ่ หนา้ พระจนั ทร์ ไม่ว่าขา้ งหนา้ แมจ้ ะมี อปุ สรรคขวางกนั้ เพียงใด ทงั้ คกู่ จ็ ะขอยดึ ม่นั ความรกั แทท้ ่มี ีตอ่ กนั ช่วั ฟา้ ดินสลาย ไอก้ ะทิ กม้ หนา้ กม้ ตาเกบ็ หอมรอมรบิ หาเงนิ เพ่อื มาสขู่ อลกู สาวจาก ผใู้ หญ่บา้ น แตก่ ลบั ถกู ปฏเิ สธแถมยงั โดนผใู้ หญ่สง่ ชายฉกรรจพ์ รอ้ ม อาวธุ ครบมอื มาลอบทารา้ ย แตไ่ อก้ ะทกิ ไ็ ม่ว่ากระไร มนั พารา่ งอนั สะบกั สะบอมกลบั ไปบา้ น นอนหยอดนา้ ขา้ วตม้ ซะหลายวนั แตใ่ จยงั ตงั้ ม่นั วา่ วนั หนา้ จะมาสขู่ อหนแู ปง้ ใหม่จนกวา่ ผใู้ หญ่จะใจออ่ น

ไอก้ ะทิ ก็พงั พนิ าศเม่อื ผใู้ หญ่ยก หนแู ปง้ ลกู สาวคนสวยใหแ้ ตง่ งานกบั ปลดั หน่มุ จากบางกอก ไอก้ ะทิ รูข้ ่าวจงึ รบี กระเสอื กกระสนหมายจะมา ยบั ยงั้ การแตง่ งานครงั้ นี้ ซง่ึ ผใู้ หญ่บา้ นก็วางแผนปอ้ งกนั ไวแ้ ลว้ โดยขดุ หลมุ พรางดกั รอไว้ แตแ่ ม่แปง้ แอบไดย้ ินแผนรา้ ยเสยี ก่อน จงึ ลอบหนี ออกมาหมายจะหา้ มหน่มุ คนรกั ไมใ่ หต้ กหลมุ พราง คืนนนั้ เป็นคนื เดือนแรม หนแู ปง้ ว่งิ ฝ่าความมดื ออกมาเพ่อื ดกั หนา้ ไอ้ กะทิ ไอก้ ะทเิ ห็นหนแู ปง้ ว่งิ มาก็ดีใจทงั้ ครู่ บี ว่งิ เขา้ หากนั ฉบั พลนั !!…รา่ ง ของหนแู ปง้ ก็รว่ งหลน่ ลงไปในหลมุ พรางของผใู้ หญ่ฯผเู้ ป็นพอ่ ต่อหนา้ ต่อตาไอก้ ะทิ อารามตกใจนายกะทกิ ็รบี กระโดดตามลงไปเพอื่ ช่วยเหลือ หนแู ปง้ อารามดใี จสมนุ ชายฉกรรจข์ องผใู้ หญ่บา้ นซง่ึ แอบซมุ่ อยู่ ก็รบี

เขา้ มาโกยดนิ ฝังกลบหลมุ ท่ีทงั้ คหู่ ลน่ ลงไป เพราะคดิ วา่ ในหลมุ มีเพียง ไอก้ ะทผิ เู้ ดียว … รุง่ เชา้ ผใู้ หญ่บา้ นส่งั ใหข้ ดุ หลมุ เพ่ือดผู ลงาน แทบไมเ่ ช่ือสายตาเบอื้ งลา่ ง ปรากฏรา่ งของ ไอก้ ะทิตระกองกอดทบั รา่ งหนแู ปง้ ลกู สาวของตน ทงั้ สองนอนตายคกู่ นั อยา่ งมีความสขุ เม่อื รอยยิม้ ถกู เปล่ยี นเป็นนา้ ตา ผใู้ หญ่บา้ นราพงึ ตอ่ หนา้ ศพของลกู สาววา่ .. “พ่อไม่น่าคดิ ทาลายความรกั ของลกู เลย”

ตงั้ แตน่ นั้ มาอนสุ รณแ์ ห่งความรกั ท่กี ระทาสบื ทอดกนั มาจนเป็น ประเพณี ทกุ แรม ๖ ค่า เดอื น ๖ ชาวบา้ นท่ศี รทั ธาในความรกั ของไอ้ กะทิ กบั แมแ่ ปง้ ก็จะต่นื ตงั้ แตเ่ ชา้ มืด เขา้ ครวั เพ่อื ทาขนมท่หี อมหวาน ปรุงจากแปง้ และกะทิ บรรจงหยอดลงหลมุ พอสกุ ไดท้ ่กี แ็ คะจากหลมุ แลว้ นามาวางคว่าหนา้ ซอ้ นกนั เป็นสญั ลกั ษณว์ า่ “จะไดอ้ ย่รู ว่ มกนั ตลอดไป” ขนมนีจ้ งึ ถกู เรยี กขานกนั ในนาม “ขนมแห่งความรกั ” หรอื ขนม คน-รกั -กนั ตอ่ มาถกู เรียกย่อ ๆ วา่ ‘ขนม ค-ร-ก‘ น่นั เอง