งานนำเสนอ5

อย่าประมาทหรือชะลา่ ใจว่าฉนั มีความสขุ แล้ว จะปฏิบตั ธิ รรมไปทาไม มนั ไมม่ ีหลกั ประกนั เลย ว่าพรุ่งนเี ้ราจะยงั มีความสขุ เราจะยงั มีชวี ติ อยู่ เคยคิดเคยเผื่อใจไว้บ้างไหม วา่ สกั วนั หน่งึ เราอาจเป็นมะเร็ง สามี ภรรยา ลกู อาจมีอนั เป็นไป ทรพั ยส์ ิน เงินทองอาจสญู เสยี ถกู ทาลาย มนั ไม่แน่ใชไ่ หม เม่ือวนั ที่ ๒๖ ธนั วาคม ๒๕๔๗ ทีภ่ เู กต็ พังงาเช้าวนั นนั้ แดดใส ฟ้ าสวย ไม่มใี ครคิดเลยวา่ อกี ไมก่ น่ี าทนี รกจะแตกเพราะสึนามซิ ดั กระหนา่ถ้าเราตระหนกั ว่าชีวติ นไี ้ มม่ ีอะไรจรี งั ยง่ั ยืน เราจาต้องเตรียมตวั เตรียมใจรับกบั ความผนั ผวนปรวนแปรในชีวิต สาหรบั คนทีม่ ีความทกุ ขอ์ ย่แู ล้วตอนนี ้ก็ยง่ิ ต้องรีบปฏิบตั ิธรรม เวลาเราทกุ ข์ เรามกั โทษคนอืน่ แตเ่ ราเคยหนั มามองตวั เองไหมว่า ทท่ี กุ ข์น่อี าจ เป็นเพราะใจของเราเปิดรบั เอาความทกุ ขเ์ ข้ามา

• มีเรื่องเลา่ ว่า มีภรรยาคนหนงึ่ ต่ืนเช้ากล็ กุ ขนึ้ มาบริหารกายในห้องนอน มองผา่ นหน้าตา่ ง กเ็ หน็ ราวตากผ้าของเพื่อนบ้าน จงึ พดู ขนึ้ มาให้สามีที่ กาลงั นอนอย่วู ่า “คณุ ดสู ิ บ้านนซี ้ กั เสอื ้ ผ้าไม่สะอาดเลย ผ้าปทู นี่ อน ปลอกหมอน มีรอยดา่ ง บ้านกร็ วย แตท่ าไมไม่ซกั ให้สะอาด” สามีฟังก็ ไม่วา่ อะไร รุ่งขนึ้ เธอกบ็ ่นเหมือนเดมิ วนั ทส่ี ามตนื่ ขนึ้ มาเธอก็ทา เหมือนเดิม มองไปนอกหน้าตา่ ง แตค่ ราวนเี ้ธอแปลกใจวา่ ทาไมเสอื ้ ผ้า ของบ้านนนั้ สะอาดแล้ว จงึ ถามสามีวา่ “คณุ ไปบอกบ้านนนั้ หรือวา่ ซกั ผ้าไม่สะอาด” สามีตอบว่า “เปลา่ หรอก ผมไม่ได้บอกเขา ผมเพียงแต่ เชด็ กระจกหน้าตา่ งบ้านของเราให้สะอาดเท่านนั้ ”

• ภรรยานนั้ เห็นว่าเสอื ้ ผ้าของเพอ่ื นบ้านไม่สะอาด แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ หรอก มนั เป็นเพราะกระจกบ้านของตวั เองตา่ งหากท่ีไม่สะอาด เรื่องนี ้ สอนเราว่า เวลาเรามองว่าใครมีปัญหานนั้ บางครัง้ ปัญหาอาจอยทู่ ่ตี วั เราเอง แตเ่ รามกั มองไม่ค่อยเห็น พอใจเราเป็นลบ เราก็มองคนอน่ื เป็น ลบ

• อย่าประมาทหรือชะลา่ ใจวา่ ฉนั มีความสขุ แล้ว จะปฏิบตั ิธรรมไปทาไม มนั ไม่มีหลกั ประกนั เลย ว่าพรุ่งนเี ้ราจะยงั มีความสขุ เราจะยงั มีชีวติ อยู่ เคยคิดเคยเผอื่ ใจไว้บ้างไหม วา่ สกั วนั หนงึ่ เราอาจเป็นมะเร็ง สามี ภรรยา ลกู อาจมีอนั เป็นไป ทรัพย์สนิ เงนิ ทองอาจสญู เสีย ถกู ทาลาย มนั ไม่แน่ใช่ไหม เม่ือวนั ที่ ๒๖ ธนั วาคม ๒๕๔๗ ทีภ่ เู ก็ต พงั งา เช้าวนั นนั้ แดดใส ฟ้ าสวย ไม่มีใครคดิ เลยว่าอีกไม่กน่ี าทีนรกจะแตกเพราะสนึ ามิ ซดั กระหน่า ถ้าเราตระหนกั ว่าชีวติ นไี ้ ม่มีอะไรจีรังยง่ั ยนื เราจาต้องเตรียมตวั เตรียม ใจรับกบั ความผนั ผวนปรวนแปรในชวี ิต

• สาหรับคนท่มี ีความทกุ ขอ์ ย่แู ล้วตอนนี ้ก็ย่ิงต้องรีบปฏบิ ตั ิธรรม เวลาเรา ทกุ ข์ เรามักโทษคนอน่ื แตเ่ ราเคยหนั มามองตวั เองไหมว่า ท่ีทกุ ข์นอี่ าจ เป็นเพราะใจของเราเปิดรับเอาความทกุ ขเ์ ข้ามา มีเรื่องเล่าว่า มีภรรยาคนหนงึ่ ตน่ื เช้าก็ลกุ ขนึ้ มาบริหารกายในห้องนอน มองผ่านหน้าต่าง ก็เห็นราวตากผ้าของเพ่ือนบ้าน จงึ พดู ขนึ้ มาให้สามีที่ กาลงั นอนอยวู่ ่า “คณุ ดสู ิ บ้านนซี ้ กั เสอื ้ ผ้าไม่สะอาดเลย ผ้าปทู ่ีนอน ปลอกหมอน มีรอยดา่ ง บ้านก็รวย แต่ทาไมไม่ซกั ให้สะอาด” สามีฟังก็ ไม่วา่ อะไร รุ่งขนึ้ เธอก็บน่ เหมือนเดมิ วนั ทีส่ ามตืน่ ขนึ้ มาเธอกท็ า เหมือนเดิม มองไปนอกหน้าตา่ ง แตค่ ราวนเี ้ธอแปลกใจวา่ ทาไมเสอื ้ ผ้า ของบ้านนนั้ สะอาดแล้ว จงึ ถามสามีว่า “คณุ ไปบอกบ้านนนั้ หรือว่าซกั ผ้าไม่สะอาด” สามีตอบวา่ “เปลา่ หรอก ผมไม่ได้บอกเขา ผมเพยี งแต่ เชด็

• กระจกหน้าตา่ งบ้านของเราให้สะอาดเท่านนั้ ” ภรรยานนั้ เห็นวา่ เสอื ้ ผ้าของเพอ่ื นบ้านไม่สะอาด แตค่ วามจริงแล้วไม่ใช่ หรอก มนั เป็นเพราะกระจกบ้านของตวั เองต่างหากทไี่ ม่สะอาด เร่ืองนี ้ สอนเราวา่ เวลาเรามองวา่ ใครมีปัญหานนั้ บางครัง้ ปัญหาอาจอย่ทู ่ตี วั เราเอง แต่เรามกั มองไม่คอ่ ยเหน็ พอใจเราเป็นลบ เราก็มองคนอน่ื เป็น ลบ แน่นอนบางครัง้ คนอน่ื ทอี่ ยรู่ อบตวั เรา เช่น เจ้านาย สามี เพอื่ น ร่วมงาน กม็ ีส่วนเป็นปัญหาด้วย แต่ถ้าเราไม่เปิดใจรับเอาส่งิ เหล่านเี ้ข้า มาท่มิ แทงใจเรา เรากไ็ ม่ทกุ ข์

• พระพทุ ธเจ้าตรัสว่า “มือทไ่ี ม่มีแผล จบั ต้องยาพิษกไ็ ม่อนั ตราย” แต่ถ้า มีแผลเม่ือไร แล้วไปถกู ต้องยาพษิ เข้า อนั ตรายกเ็ กิดกบั ตวั ใจเราก็ เช่นกนั ถ้าใจเรามีแผล อะไรต่ออะไรแม้เล็กน้อยมากระทบกเ็ จบ็ เวลา มือมีแผล แม้แต่ยอดหญ้ามา• ถกู ต้องเรายงั รู้สกึ เจ็บเลยใชไ่ หม ท่จี ริงเวลาใครต่อวา่ ด่าทอเรา ถ้าเราไม่เอาใจไปรับ ก็ไม่เจ็บ สมมตุ ิว่าเรา เดนิ เลน่ ในสวนมะพร้าว มีลงิ เกเรตวั หนง่ึ ขว้างมะพร้าวใสเ่ รา ถ้าเราเหน็ เราจะเอาตวั เข้าไปรับไหม คนทม่ี ีสตดิ ีก็ต้องพยายามหลบลกู มะพร้าว ทงั้ นนั้ แต่เวลามีคนสาดคาดา่ ใสเ่ รา ทาไมเราไม่หลบ ทาไมจงึ เอาใจรับ

• หลวงพอ่ ชาเคยกล่าวว่า เวลามีใครดา่ เราว่าเป็นหมเู ป็นหมา กอ่ นจะ โกรธให้เราคลาดทู ก่ี ้นกอ่ นว่ามีหางงอกออกมาหรือไม่ ถ้าไม่มีหางก็อยา่ ไปโกรธเขา ถ้าโกรธแสดงว่าเรายอมรับวา่ เป็นอยา่ ง• ทเ่ี ขาว่าจริง ๆ ถ้าลงิ ขว้างมะพร้าวใสเ่ รา แทนท่ีเราจะหลบ กลบั เอาตวั เข้าไปรับแล้ว เจ็บ อยา่ งนจี ้ ะโทษใคร คาดา่ ที่พงุ่ มาหาเรา ถ้าเราหลบหลีก ไม่เอาใจ ไปรับ เราก็ไม่ทกุ ข์ คาด่าวา่ นนั้ เหมือนจดหมาย ถ้าเอาไปหย่อนในตู้ ไปรษณียแ์ ล้วไม่มีผ้รู ับ สดุ ท้ายจดหมายนนั้ กจ็ ะตีกลบั มายงั ผ้สู ่งหรือ เจ้าของ ฉนั ใดก็ฉนั นนั้ คาดา่ ถ้าเราไม่รับไว้ มนั กจ็ ะกลบั ไปหาคนดา่ ดงั นนั้ เราอยา่ ไปรับเอามาท่ิมแทงใจเรา

• ทา่ นอาจารยช์ ยสาโรเคยกล่าวว่า “โลกนไี ้ ม่มีสิง่ ใด ไม่มีคนใด จะบงั คบั ให้เราทกุ ขไ์ ด้ มีแต่สงิ่ ที่ชวนให้เราทกุ ข์ ชวนให้เราพอใจ ชวนให้เราไม่ พอใจ มันมาเชิญเรา เราจะรับเชิญหรือไม่รับเชิญ มนั เป็นเร่ืองของเรา เขาบงั คบั ไม่ได้” เม่ือมีอะไรมาชวนให้ทกุ ข์ เราเลอื กได้ว่าจะรับคาชวน หรือไม่ เราไม่รับก็ได้ เป็นสิทธิของเรา จงึ พดู ได้ว่าคนเราทกุ ข์เพราะใจ เรามีส่วน• ร่วมมือด้วย ความเจ็บ ความป่วยก็เชน่ กนั โรคภยั ไข้เจบ็ ทาให้กายป่วย แตท่ ที่ กุ ขใ์ จด้วยก็เพราะใจไปผสมโรงด้วย คณุ ป้ าคนหนง่ึ ไม่สบายไปหาหมอหลายครัง้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร วนั หนงึ่ หมอบอกวา่ ป้ าเป็นมะเร็งตบั นะ อยู่

• ได้ไม่เกนิ ๓ เดือน ป้ าตกใจมาก กลบั บ้านกก็ นิ ไม่ได้นอนไม่หลบั ทงั้ ตน่ื ตระหนกและหมดอาลยั ตายอยากในชวี ติ อยไู่ ด้แค่ ๑๒ วนั ก็ตาย อยา่ ง นเี ้รียกว่าตายเร็วเพราะวติ กกงั วลสารพดั บางคนป่วยเป็นมะเร็ง หมอ บอกว่าอยไู่ ด้ ๓ เดอื น แต่อย่ไู ด้ ๓-๕ ปีกม็ ี ดงั นนั้ ความเจบ็ ป่วยนนั้ มัน ไม่ใช่เร่ืองของกายอย่างเดยี ว ใจก็สาคญั ด้วย หากวิตกกงั วลแทนที่จะมี สติ ปลอ่ ยให้ใจฟ้ ุงซา่ นไปตา่ ง ๆ นานา กจ็ ะตายเร็ว ถ้าไม่อยากตายเร็ว ก็ควรหนั มาปฏิบตั ธิ รรม การปฏิบตั ธิ รรม• Advertisements•