หลักศิลาจารึก

หนงั สืออิเลก็ ทรอนิกส์ วรรณคดีเร่ืองหลกั ศิลาจารึกหลกั ที่๑ เป็นส่วนหนุ่งของ รายวิชาวรรณกรรมคดั สรรในหนงั สือเรียน ๖๐๔-๓๐๓ ผจู้ ดั ทาหวงั เป็นอยา่ งยงิ่ วา่ หนงั สือ อิเลก็ ทรอนิกส์เล่มน้ีจะเป็นประโยชน์ใหแ้ ก่ผทู้ ี่สนใจ ศึกษาวรรคดีเร่ืองหลกั ศิลาจารึก หลกั ที่๑ เป็นอยา่ งยงิ่ หากผดิ พลาดประการใด ผจู้ ดั ทานอ้ มรับคาติชมอยา่ งเตม็ ใจยง่ิ ผจู้ ดั ทา ฮายาตี บอซู

ประวตั ิความเป็ นมาของหลกั ศิลาจารึกหลกั ที่๑ รัชกาลท่ี ๔ ทรงคน้ พบศิลาจารึกหลกั ท่ี ๑ ที่ปราสาทเมืองสุโขทยั ซ่ึงนกั โบราณคดี สนั นิษฐานวา่ ไดจ้ ารึกข้ึนเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๑๘๒๖ เป็นตน้ มา จนกระทง่ั หลงั พ.ศ. ๑๘๓๕ จึงจารึกครบท้งั ๔ ดา้ น ท้งั น้ี ในหนงั สือจารึกสมยั สุโขทยั ไดก้ าหนดเป็น “ศิลา จารึกพ่อขนุ รามคาแหง พ.ศ. ๑๘๓๕ ” ตามปี ศกั ราชท่ีระบุไวใ้ นจารึก ลกั ษณะของจารึก พอ่ ขนุ รามคาแหง เป็นแท่งศิลารูปสี่เหล่ียมยอดแหลมปลายมนสูง ๑ เมตร ๑๑ เซนติเมตร มีถอ้ ยคาจารึก ๔ ดา้ น ดา้ นที่ ๑ และดา้ นท่ี ๒ มีจารึกดา้ นละ ๓๕ บรรทดั ดา้ นที่ ๓ และดา้ นที่ ๔ มีจารึก ดา้ นละ ๒๗ บรรทดั รวมท้งั สิ้น ๑๒๔ บรรทดั ผแู้ ต่งศิลาจารึกหลกั ที่ ๑ สนั นิษฐานวา่ อาจ มีมากกวา่ ๑ คน สาหรบั ตอนท่ี ๑ เชื่อวา่ ผแู้ ต่ง คือ พ่อขนุ รามคาแหง เพราะใชส้ รรพนาม แทนตนวา่ “ก”ู อยใู่ นเน้ือความ ส่วนตอนท่ี ๒ และ ตอนท่ี ๓ สนั นิษฐานวา่ ผอู้ ่ืนแตง่ เพ่ิมเติมภายหลงั

ลกั ษณะคาประพนั ธ์ในศิลาจารึก หลกั ท่ี ๑ แต่งเป็นร้อยแกว้ ส่วนใหญ่เป็นประโยคความเดียวท่ีสื่อความหมายตรงตวั เขา้ ใจ ง่าย อีกท้งั บางตอนมีเสียงสมั ผสั คลอ้ งจอง เช่น ในน้ามีปลา ในนามีขา้ ว ทาใหเ้ กิดความ ไพเราะ

จุดประสงค์ในการแต่งศิลาจารึก หลกั ที่ ๑ เพื่อบนั ทึกเร่ืองราวสาคญั ในสมยั กรุงสุโขทยั ลกั ษณะการปกครอง วิถีชีวิต ความ เป็นอยขู่ องราษฎร ตลอดจนบรรยายถึงความเจริญรุ่งเรือง และความสมบูรณ์พนู สุขของ กรุงสุโขทยั เน้ือความในศิลาจารึก ทาใหอ้ นุชนรุ่นหลงั ไดท้ ราบพระราชประวตั ิของพ่อ ขนุ รามคาแหงแต่เพียงคร่าวๆ ไม่ไดบ้ ่งบอกถึงรายละเอียดชดั เจนนกั วา่ ทรงพระราช สมภพแต่เมื่อปี พทุ ธศกั ราชใดแน่ชดั บอกแต่เพียงวา่ พระองคท์ รงมีพี่นอ้ ง ๕ คน โดยพอ่ ขนุ รามคาแหงเป็นพระราชโอรสพระองคท์ ่ี ๓ ของพอ่ ขนุ ศรีอินทราทิตยก์ บั นางเสือง พระองคม์ ีพระเชษฐา ๒ พระองค์ และพระขนิษฐา ๒ พระองค์ พระเชษฐาพระองคแ์ รก สิ้นพระชนมต์ ้งั แต่พอ่ ขนุ รามคาแหงยงั ทรงพระเยาว์ พระเชษฐาพระองคท์ ่ีสองทรงพระ นามตามศิลาจารึกวา่ \"พระยาบานเมือง\" ซ่ึงไดเ้ สวยราชสมบตั ิต่อ จากพระราชบิดา และ เม่ือพอ่ ขนุ บานเมืองไดเ้ สดจ็ สวรรคตแลว้ พอ่ ขนุ รามคาแหงจึงเสวยราชสมบตั ิต่อมา

ข้อคดิ ท่ีได้ ด้านสังคมและวฒั นธรรม ไดม้ ีการกล่าวถึงประเพณี เช่น ประเพณีเขา้ พรรษา มีการบารุง พระพทุ ธศาสนา โดยการสร้างพระพุทธรูป ไดม้ ีความเชื่อในเร่ืองราวต่างๆในดา้ นของศาสนาพราหมณ์- ฮินดู ในบางส่วนของประชาชน เช่น การนบั ถือภูติผ๊ มีสกั การบูชา ในวถิ ีชีวติ มีความ เป็นอยทู่ ี่เรียบง่าย

คุณค่าด้านเศรษฐกจิ จากคาวา่ “ในน้ามีปลา ในนามีขา้ ว” แสดงใหเ้ ห็นวา่ มีเศรษฐกิจที่ดี มีความ อุดมสมบูรณ์ และไดม้ ีการคา้ แบบเสรีกนั จะไม่มีการเกบ็ ภาษีผา่ นด่าน ทาใหม้ ีความ สะดวกสบายมากข้ึนในการคา้ ขายระหวา่ งกนั

อ้างองิ https://blog.startdee.com/หลกั ศิลาจารึก-หลกั ท่ี-1ม.2-ภาษาไทย

จดั ทาโดย นางสาว ฮายาตี บอซู รหสั นกั ศึกษา 6206510029 สาขาวชิ าภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์และศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลยั หาดใหญ่