ขผทกธรรมคำกลอนสอนใจใหด้ บิ ทกฃํ่ โดย อุบาสิกา กี นานายน สำนกํ ปฏบิ ตํ ธรรม เบาสา์ นหลวา จำหวํคราชบุรี
หากทานไม่ประสา์ ตจ่ ะอา่ นอก โปรดมอบไหแกผ่ ู้ส์นไจตอ่ ไป จะเบนมหากดุ อ. *** ษิมท์จำนวน 0 1 , 0 0 0 ซฃ่ข แจกเบึนธรรมบรรณาการตมประส!ค สทุ ธริ ตน์ 'ซ ต ^ุ าค ม 13๕5151
บนทกธรรม โดย อบุ าสกิ า กี นานายนสำนกฟ่ฎบิ ตํ ธรรม เษาฝึวเนหลวง จ*งหวด้ ราชบรุ ี
ฯ เ & แ ร ^ ' ‘ท'?1 ^9 ) /?ช/#&&?*ๆ!?-*®&ว*&& ๆ/?(#0 ร / * - / ? ^ '^ ก ® ) ร / * ร / 7 ; ะ /ไ /^ - ^ 2 * 0 ^ร ร / 106 / / & ' } & ก 'X ว)'0 /X ;7 * ^ ะ X 'น ุ้ ^ ? 8/ ๕ๆ® 7 7 7 ว ] ^ '® 'ร า ช /^ ^ /)'^ / ' /X X ะ!/^ 5/ ^ V ^ ?0^ไ^;0โ.' แร/(ๆ'ร)๕ !'*!?&,6ร ๕่ ๕ ^; *0า๙9*ว/1^ ๕ๆ*],® 7® ? 6าว4 //&? 7/7*เร ร่ ร่ ่^ถ ่! 2?&)๕;‘ ;/ร 'ุ • '/]ย ‘2'ร่:แ'&ฃ;.่ ‘' ^ / ^ ^ 3 ^ 7๕3๕ร/ุ .- /ะ ^ ร ? ''ร ่^ ร)่ '0 ก ร)่ ^ ©“^ ด ร I/๕:ก )๕ 4 3 ว//ร6 ร ร่ ่ 0 ) 'ชา')X0)7๕ &)ชาา๕ ^®7 ๕ 6 า 4 X /เก ก # 6 ๆ ® ^ ก ว ุ๕ 0 ? 9 0 ๕ 0 ๆ& เๆ/?V/ร แร่\"]')I/ 0 V )7)7/ แ 7ร / ๏ ว เ & ร ®่ X ® 0 ช ? ร /่ & / & ' ร / / - ๕ )^ ๕ )X (ร, X / ค 0 9 ? . X • ร ร่ /่ / ) 0 ?^ ะ / ' ^ / ? 7 ร / 0 ช ) } / 0,ร ' ] ] ๕. 0(๕)')ชา)๕ เร )่ )X ] ® ช? ร ่! ช ร ่/ก ร ่(ร ' & ะ ร ่/& & ๕?,'ร*?)) เร )ว * ^ / /? 0? ก^')I/ 1?ร 6่ } /ก / 0ร เ่ แ X ๕7๕0 ร/่ เรช)(ว-รร่ ่)'ร/ *~7เร่''รร่^ 'ร ร่ ่ ร ่) ร ่' I V ,0 ๆ 7 เาร ภ่ )1๕ 0 ) ชา)๕ ]9 น /สั ©/?0 ะ//;^ / ว -/!? ® 0 ช ;๕ '® เ 3 ® แ& & *^7-3&*/ า เ /3 * /่ ] ว/ๆ?®ถา?'}//!ร่-)๕) เร ่/ก '๕®'X / ร X / ช ) 1ๆ//'®)']X X X * ^'6/ 3ร 1๕)ร/1 ^!0 ? 6) อ/. 0 . / ? ) ร!0**??&‘ว*'
คานาฃองแรวบรวม คำกลอนแสดงธ:รมเหล่'านํ้ บางท่านอา'ไจะเห็นวา่ ขาดความไพเราะ แตะความถกู ต้องตามลลี าของกลอน ท่ซี นบางหมู่นิยมกนก็ไต้ การทีเ่ บนเซน่ น เพราะทา่ นผู้เขียนไม่ไคศ้ กึ ษาในอกข:ะและภาษาสมไ]ใVเม่มาแต่ก่อน แต่ก็ไต้เขียนไปเร่ือยๆ ตามเวลาและโอกาสเท่าท่จี ะเขยี นใต้ เพื่อแจกก'นอิ ่าน'ในหมผู่ ปู้ ฎิบ*ตกลมุ่ กนึ่ง ผ้เู ขียนเขียนควยความร้สู ึกเพียงเพื่อซอกเล่าVเลกธ::มอ,นฌิ นึ ความพ่นทุกขท์ างจิต'ใจเบนสว่ น'ใกญ่ จึงบ::ยายความรูส้ กึ ออกมา ในขณะทีจ่ ติ ซาบซึง่ ในความตน้ ทุกข์ ซ่งึ เบนความรสู้ กึ ในดำนใน กรือมิฉะนนกเ็ ขยี นในขณะทีจ่ ิตมกี า:อ่านความจ:ง จากป:ะสบกา:ณ์อยา่ งใดอยา่ งกนงึ่ ทผี่ า่ นเขา่ มา'ในขีวิตป:ะจำวนของตนเอง และบางค:1งก็เขยี นจากกา:อ่านภายนอกออกอย่างแจม่ แจํง เมอ่ื อา่ นความจ:งออก ความจ:งนนจงึ สง่เส:มผล'กดนใหค้ ำกลอนเกล่านิเกดิ ป:ากฎขน มีผู้ปฏบิ *ตกลายคน เคยไต:้ ‘ซป:ะโยชน์จากคำกลอนบางตอนเหลา่ นอิ ย่างแจ่มแจงํ บ*งเกดิ ซาบซง่ึ ความจ:งในแง'ความต้นทุกข์ ต้งท่ไี ดบ้ ::ยายไวก้ ลายเรอื่ ง กลายรสในท่ีนิ ฉะนนขอให้ท่านขอ้ า่ น โป:ดอ่านและ:*บพงดวยดี คอื อ่านดว้ ย''จติ เบน
กลาง อยา่ ให้มปี ฏิกริ ิยาคิวยการ1ซอ่ึ หรือไมเ่ ซอ่ื ชอบกรีอ1ไมช่ อบลน๓ดกา::,บเอาเขามา:*ตริ งื Vเรอื ผล*กทิ ง'ให้พน'ไป'ในท*นที ขอให้ใช้สติบญญาเบนเครอิ งอ่าน เพอการอา่ นน้นั จก1ใดเกดิประโยชนเ์ ตม็ ท อา่ นโดยใชว้ ธิ ค่อย ๆ อ่าน พรอมควยพนจิ พิ จารณาไปตามดำ กลอนเหลา่ นน้ั ให้ สก ซงึ ดวํ ย สติบญญา การอ่านควยสตบิ ญญาเท่านัน้ จะช่วยใหท้ ่านเบนอกผหู้ นงิ ทสี ามารถเจาะทะลุเช่าถึงความจรงิ ในดานในอนเบนแง่ของความพนทกุ ขอย่างถูกตอง ฉะนน จึงหวไว่าทา่ นทงทลายผ้มู โี อกาสไดอ้ ่านคำกลอนนิคงละได้ใชค้ วามพยายามความสามารถดวยสติบญญา ยงประโยชน์ในอน้ ทลี ะพาท่านใท้ได้รบความรู้ ความเขำใล ลนบง่ เกิดความแล่มแอ้งในความจรงิ อน้ เบ็น่ อา้ นความพนทิ ุกขโ์ ดยถูกตอ้ งอง้ ทีค่ ำกลอนได้บรรยายไว้นใเโดยอว้ ก*นเถิด.
สารขาญ หVI เรอง 51 ๓บใหม—่ ไลกใหม่อย่าตามความอยาก ฟคำพ::ษา *1๒บวชพำไม 51 ส!ร ู้'นง ๑&กา:พ0ำกVนม•ฎ/ ฐาน 51๒ใจ:ใจ *)®1กา:ปฎบต้ เพี่อพน่ บุญพนบาปดวงตาภายใน ๑ เ^โลก กบ ธ::มไขความ โลก ก*บธ::ม ๒๑พวกมด ๒๒ในโลกนํ้มีเ:องทเี่ บดเผย ๒ฟเก๊ดเอง-ดบเอง ๓๒ไมม่ :ี ป ไม่มีเฑ พนเงาลวง ๓6กาย11]ลา่ ไ:1คำของ ๓ฟ
ง ทนำ {รอง 4๐กายเดยี ว จิตเดยี ว 4*1เพชรวิเศษ 4๓นิพพาน ไมใ่ ชเ่ มอื งรู้ปลอ่ ย คอ่ ยสบาย 44กากินซากช่าง 4๙รปู เปล่า ๆ 44ธรรมไมโผล่ เพราะเรา เมาไมห่ ายพระ1ไตรลกิ ษณ์ ปรากฏ หมดกระหาย 4๖ถอนรปู ถอนนาม ถอนความตอง 4๙งูพิษอยูท่ ่ีไหน ๖เอรหู้ น่ึง เห็นหน่งึ ไม่หลงหน่งึ ๖4พระเรียกให้หยดุผนในผน ๖ฟเพ่ีอนสนทิสมมุตบิ ง่ 'วิมุต ฟ[อ ๗4 ๗ฅ) ๙๐
ใเษ ฆ ่ - โลกๆ, เฆ่ # ในดิถี บใหม่ ใหร้ ู้สึกในดำนสึก โลกเก่า เงา่ ดํณหาความเปลยี่ นแปลง ตลอดกาล ดำนมายาเบนท่ีนา โลกเกา่ เหลา่ โลกีย์ลว้ นเบนสึง ซาซาก ฟากผายทุกข์ไม่มสี ุข คืนวน ตอ่ งผนหนีชะแงหา โลกใหม่ ใช้วิธีตามหนาที่ ซาวพทุ ธ รคุ บญญา ในโลกเก่า เราเบือ่ เจอื ความรอนจงื ไถ่ถอน ออกไป ไกลต*ณ, หาอนโลกเก่า เร่ารอน ไมผ่ ่อนซาสู้ออกมา โลกใหม่ ไมไ่ ดเ้ ลยเพราะโลกใหม่ ผา่ ยสงบ พบความวา่ งสึงตา่ งตา่ ง มใี หด้ ู อยูเ่ บดื่ เผยสึงใหม่ใหม่ มีไว้ ใหซ้ มเชยหอมระเหย ทกุ สงึ ยงนา่ ซม
ลวนพนสง มี:ะเมยี บ อย่างเรียบ:อยไม่ตองคอย ป:งแต่ง แกลิงป:ะสนอนโลกใหม่ โม่ทะยาน ดำนอา:มณ์แตผ่ ้'ู ซม สขุ เยน็ มันฌ็่นเองในโลกเกา่ เจ่าลบิ หลบิ ไมล่ กุ โลกใหมป่ ลุก ฃนดู : ต:งเผง ในโลกเกา่ เศฑ้สะอน ท1งค:นเค:ง ในโลกใหม่ ใสเหน่ง ท1งคืน1ในในโลกเก่า เผากว่า หาแต่เหยื่อ โลกใหมเ่ บ่อึ ทุกชนดิ คิดย็งชมํ ในโลกเก่า เผางวยงง หลงตานกน โลกใหมน่ น ตามสบาย ไม่ชำเลอื งในโลกเกา่ ควานอยาก มากเตมที่ โลกใหมม่ ี ความพอ ไม่กอ่ เ:อง ในโลกเก่า เผาแตป่ :ง ย่งุ ทง้เํ มอี ง โลกใหมเ่ ปลือง ความยุง่ ไม:่ ง:‘งไนโลกเกา่ เพลคิ เพลิน เดนิ หงคุ หงุค โลกใหม่Vพกุ เย็นใเริง หมกสงหวํงในโลกเก่า หมนุ เวยน เปลยนประคง โลกใหมน่ ง หยคุ นํ่ง ไมว่ ุ่นวายเพราะฉะน1น ใครใคร ไค้ผ่านโลก มาพบโลก ดกิ โลก ไมเ่ ลยี หลายสมหนา้ ท่ี ชาวพทุ ธ หยดุ สบาย ข!)ให้ท่าน ฑงหลาย ไค้พบเอย.
๓ อยา่ ตามความอยาก’,“ จะน่งนอน ลอนใ'] ใช้กวามกกิ ทำลายกวาม เห้นผกิ ปลกิ ก'ณหากวามอยากน้ํ ลุกที่ จะพรรณนา ผู้ศึกษา จงรู้ อย่ากูกายกวามอยากุมี มากมาย หลายซนกิ กรอบงำจิก พิษรอน บห่ อ่ นหายให้จกิ ใจ กนรน กระวนกระวาย เพราะงมงาย ไม่รเู้ ทา่ เหล่ามายาหลงเกนิ กาม ความอยาก ลำบากแท้ จิกใจแส่ หลงกาม ทรามหน'กหนาจงึ มีนาม ปถุ ชุ น กนพาลา มีไฝผา บ่งใจ ให้มีกมนม‘ะ *อ* ว* ชชา ผาบกฝ , ^ ] สนทแนIน กอยแกIแลIน กามเหลIา อกศุ ลมไิ คม้ ี สำนกึ รสู้ กึ กน จึงเวยี นวน อยู่ในภพ ไมจ่ บจรงิน่าอนาถ กว้ ยสกั ว หลงกวามสขุ จงึ กอกทุกข์ แนนหนา ก้ณหาสึงเผลอสกิ รหู้ าย ใจเบ่นลิง เทย่ี ววุ่นวีง?เงซ่าน รำกาญใจโอ้มนุษย ปุถชุ น ทกุ ขล์ น่ เหลือ ไม่ยอมเชอึ่ กํวยจิก ศึกสงสยัเพราะหลงกาม กวามอยาก ไม่จากไกล เพสกึ เพลนิ ในกามกุณเกรึอ่ งหมุนเวยี นหลงเหยอึ่ ลอ่ พอใจ ใชช้ ีวก ยอมเบ่ืนศึษย ก'ณหา นา่ กล๋ึนเห้ยนท1งบาปบญุ หมุนไป กล่ายกงเกวียน ก*,องวนเวียน เลกิ กาย ในรูปนาม ชีวฅี มี สนส8น พลน้ แกกก'บ ม่วหลงหสับ เพลินอยู่ กูน่าขามจงร'ิ บทำ ประโยชน์ โปรกร้คู วาม ว่ารปู นาม ไมเ่ ที่ยง ทุกสึงอ'นจงรูก้ าย รจู้ ิก ปลกิ กวามหมาย จงเบอ่ื หน่าย ชากิภพ ประสพส'นกไมม่ ีใกร เกกิ กาย สบายกรไ; สภาพสนั ข์ เลิก-ก'บ ลว่ งสับไป เมอี ใจรู้ อย่างนึ กงมีผล ไม่กนรน รสู้ ันธ์ ไม่หวนไหวจิกสงบ ทํนท่ ไมม่ อี ะไร สันธก้บ่ไป เพราะรทู้ ุกข์ ถูกทำนองกวามรู้'จริง เหน้ จริง ทีง่ ล้งฃาร อาการสันธ ปรากฏ หมกเจไของมีพระธรรม บรลิ ุทธํ่ กุจธาตทุ อง งามเรืองรอง ผอ่ งใส ภายในเอย. อ0
๔ “ จำพรรษา” # เสียงระฃไ ย่าํ ค๋าั ขง้ ตามวดเบนอาณตํ สิญญา นา่ เล่อื มใสทา่ นพระสงข์ ลงโบสถ์ สวดมนต์ไปตามพ่ีไค้ เขา้ พรรษา ตงหนไเรยี น แตพ่ วกเรา เข้าพรรษา อย่ใู นถ*าประพโเตํธรรม ทกุ วน ไม่ขน้ เหยี นทกุ คนเขา้ ประจำ หำความเพยี รไมว่ นเวยี น หลงใหล ใช้บญญาเฬึ่ธระงบ จติ ใ'ไ ใหส้ งบเพราะเคารพ ต'อวขิ ย้ ไตรสิกขาตา่ งคนเผา พยายาม ตามมรรคาหมน่ รกษา ประตู ตูทวาร มสติ สงิ วร ควยความรู้ ไค้ตอ่ สู้ กบกเิ ลส พีเ่ ผาผลาญ คอื ความโลภ โกรธหลง เบนเขว้ การ ขอ้ งสิงหาร มนขว้ ยคืล ใหส้ นไป
๕ในขนกลาง ตธงมี สมาธิ ขนปลายผลิ ใช้บฌญา ฌนี สว่ น'ใหญ่ ใหเ้ จรง เห็นจริง ทงนอกใน รอู้ ะไร ใจเหน็ เบนธรรมดาความร้เู ห็น รปู นาม เบนกองทุกข์ ไม่กลงสุข เบนตว่ตน พนตณ่ กา เพราะร้คู วาม ตามกลก อน*ตตา มีวขิ า รู้ข*นธ์ ไม่บนรอนเพี่อทำลาย ต*วตน ในด้านลึก พนการผก รอบรู้ ตามครูสอน ได้รูธ้ รรม ความจริง สงถาวร 0นมี'ซอ่ น อยู่ภายใน ไดโ้ ผลม่ าเพราะสงอ่ืน มนบด อย่กู ลายขน ธรรมสงนน เลยจม เพราะความกนา ตัวยกเลส อาสวะ อวชิ ชา อนิ เบนผา บํงใจ ใกม้ ดี มนสว่ นสงห็ บรสทุ ธ อินผดุ ผ่อง ไม่มีซอ่ ง โผลไ่ ด้ ไม่เห็นกน กลงรูปเงาะ เปลอื กนอก กลอกวา่ ตน จงึ ไมย่ ล ภายใน . ผ่ายส่งข'กอง
๖หรีปเ็ หมือนกไ] พ:ะอภ่ย หนผีเฟอื ไมห่ ลงเหยอ่ื นางยํกษ์ มา้ สงของ พระอภย เปรียบเหมือนลีต ไม่คิดปอง ไม่คะนอง หลงกาม ตามอาลยแม่นางย่กษ์ ละปรนเปรอ บำเรอเลย้ํ ง เผาี หลีกเลย่ี ง คิดหนี ไยจนได้ เพ่อื หลุดพน จากอำนาจ ขาดห่วงใย รบี หนไี ป โลกอุดร อมรเมืองเพียงเปรยี บเล่น ให้เหน็ ขอปฎบิ ํต ตองผ!ี กหด ละกาม ความปลดเปลอง ไม่หลงเร่อื ง นางยกษ์ ม้าโกรธเคือง เพราะรเู้ ร่ือง ไมใ่ ข่ตน กลของมารเบญจขนอ ไมเ่ ที่ยง เบนทกุ ข์ล,วน หม่น1ไตส่ 'วน ใหกระจ่าง อย่างกล่าหาญ เพียงแต่รู้ รปู นาม ตามอาการ เห็นดวยญาณ รู้จรงิ ทกุ ลงไปหลกี หางสอง มองเห็น มซฌมิ ะ พระพทุ ธะ รขู้ *นธ์ ไมห่ วนไหว ขอนอบนอ้ ม พระธรรม อนอำไพ ลงี่ ผ่องใส บริลุหธ วิมุตเิ อย. 0 ต โ3
“ บวชทำไม ” #ผู้หี่ ม'ี จิตใจ ไม่ควนไหว สงบเงยี บป:ะพฤติ พ:VIน'ๆ:รย์เฉยี บ ไม่กไวล ก*บสง1ใดไมพ่ ด เพอเจํอพล่าม ห้าษาความ สงบใจกำหนดควรขาภ้นาค*ยด'ในทVงด*ซ4วิ, มคี ณุ แท้ แกค1วามหลง จงวู้ทว หมน่ คิดปลงสไขา: มนยยุ ง ให้เชื่อพง ขไต่วเองควานคิด ดีซ'วนน เรือ่ งของซนธ มตี านเพลงปล่อยไป สบายเขลง ความวางเฉย มปี :ะจำเลิกรู้ เรองเหลวไหล สบายใจ และเย็นฉาํ่เหน็ ซด ส*ด'ี1ๆธ::น สภาพจ:ง สงภายในธนเบน ควานสงบ มอี ย่คู :บ อยา่ งแจ่มใสใ'ๆคิด วสู้ งใด เหน็ แจไซด ตามอาการความวู้ เกดิ -ด'บไป ไมย่ ึดไว้ หายรำคาญจติ ใ'ฯ ให็ขนึ่ บาน ตมู *นเล่ม เห็นความจริงไมม่ ี ควานดนี :น ไต้เหน็ ผล ใจหยุดนงมแี ต่ สภาพสง ความเบนกลาง ปลอ่ ยวางขนํ อ์
เบนสจํ จ ธรรมลวน อยูต่ ามส่วน ทุกสงสรรพื่ทรงตว เองของมน รู้ภายใน ไมว่ ุน่ วาย ไมม่ ี เรือ่ งดีช่ว ไม่เกลียดกล*ว ลีงท่ีงทลายไมใ่ ช่ ส*ตภหู ญงิ ขาย ทํงสุขทุกข์ ทุกลีงอน ไมใ่ ช่ บุญและบาป จงโปรดทราบ ความสำค*ญสงแท้ ไม่แปรผน อนเขนธรรม ใช่ต*วใครผ้ทู ้ ปฎิบติ จะเทน้ ชด่ ไมส่ งส'ยเหน็ พระ ในภายใน มีจรงิ จรงิ เบนมีงฃว*ญไมเ่ ทยี่ ว หลงกราบไหว้ พระทีไ่ หน ใจทลงผนพระมี ท่ใี จนนํ๋ เบนองคพระ ละบาปบุญการบวช เพื่ออะไร จงร้ไู ว้ อย่าเคอื งขนุจงรู้ ในส่วนคณุ เพ่ือกระทำ ความดีงามการปฎิบํตธรรม เบนเครอ่ื งนำ ออกจากกามรูแ้ จ้ง ในรปู นาม ไม่เทย่ี งแท้ ทกุ ลีงอนเบนทกุ ข์ สุขไม่มี อย่ายนิ ดี ยึดถอื ข้นธเกดขน ด*บไปพลน เบนอน*ฅต์ ใช่ส*ตวคนเม่อี ใจ ร้ปู ลอดโปรง่ ความร้โู พลง ทายมดี มนร้ซํด ในเหตผล ปลอ่ ยวางไป ใจเบกิ บาน
ม:ี อยู่เฉพาะ ไม่เกี่ยวเกาะ ทกุ อาการเก็นซฅํ แอง่ ด้วยญาณ ปลอ่ ยความรู้ ท่ีดฃู นํ ธล่นเ'รอง ฟลองความทกุ ข์ ท1งความสุข ไม่1ใผมนไม่มี ความพวํ พ้น ในล่งใด ไมง่ มงายชีวติ มีในโลก ความเศรำโศก นนเลอ่ มหายมคี วาม เบาลบาย ได้อบรม ณ พรหม'จ:รย์การบวช เพอี่ ล่งน้ํ 'จงยํนดี อบรมกนใด้เหน็ ความสำคญ ประโยซนตน ทุกคนไปอยา่ เท่ยี ว กลงเมาบญุ พากนวุน่ หาบ'จอย่ท, า่ ทาน1 .ม-งา. นๆ๒1ญ หาใชก่ 'ิ จ พรหม'จรรย์หนำท่ี ของการบวช เพอี่ 'จะตรว'จ รูก้ องชนธ์เบนก'ิ จ อนสำด้ญ เพราะเบนงาน ดา้ นลติ ใ'จไมค่ วร เที่ยวหาเรอ่ื ง ใหหมดเปลอื งเวลาไปเลยก'ิ ๆ ผดิ วินย ของการบวช 'จงตรว'เจตูให็เหน็ ในเหตุผล ล่งทตี่ น ควร'จะรู้ไม่ทราบ ไต่ถามครู เพราะมผี ู้ รู้มากมาย เรยี นกน เบนตุ้ตู้ มคี วามรู้ อยา่ งมากหลายพงเทศน์ อยไู่ มว่ าย กว่า'จะตาย หลายรอยกณ๚ไมท่ ำ งานภายใน พูดก*นไ!] ลง่ เลียงล,นพดเพอ่ี 'จะแชง่ ขน เอาชนะ อวดความดี
90ปากพดู ถึงความวา่ ง ใ'ไกระอา้ ง ไม่เอ้าทีเพราะใ'ไ บงั เกดิ มี ปฎิขะ เขาปะบน่ความชอบ และความซไ จงระวง ร้เู กตผุ ลเพยี รละ อกุศล ท่ีเล่นกล อยภู่ ายใน กิเลส มนั สำค้ญ มันคอยบน ใหจ้ ตใจเกิดมี ความกวนไศว อยากจะได้ ว'ตกกุ าม Iผู้ที' ปฎบิ ํต 'ไงผกก,ด ใหร้ ูค้ วามอยา่ ไต้ กลงเดินตาม ในทางผิด พีน'ิไดู'ไงเดนิ ในมรรคา มัชฌมิ า มีเบนครูกางออก นนมอี ยู่ ทา่ นผรู้ ู้ ไดไบดเผยขอเชิญ ท่านท8งกลาย 'ไงขวนขวาย อย่าอยูเ่ ฉยผกใจ ให้คุ้นเคย ตามแนวกาง มัชฌมิ าในมรรค มอี งคแปด เกมอี นนายแพทย์ ประกอบยามีรส อน้ โอซา ยงกว่ายา ชนดิ ใดยาน มีผกู้ นิ 'ไะกายสํ้น โรคภายในมีคุณ อน้ ยงใกญ่ 'ไงพากัน กมนกนิ ยาคอื มรรค แปดประการ ท่านผอู้ า่ น 'ไงศกึ ษาใหร้ ู้ สรรพคุณยา 'ไงประกอบ ร'บประทาน
จะได้ หายจากโรค ความทุกฃโศก ท่ีเผาผลาญธนฆ ในสนดาน ของเราท่าน ทว่ กน่ ไปเราเขยี น ตามธวามคดิ ถามผิด ช่วยแกไ้ ขเพราะเรา ไม่เช่าใ1ๆ การเรยี งความ ตามตำราเขยี นเล่น ในยานวา่ ง อยู่บนท่าง ถาภูผาเราได้ ใชเ่ วลา ดโู ลกเล่น เยน็ สบายทง๋ํได้ ประกอบกิจ ให้ชีวติ หายงมงายเวลา ก่อนจะตาย ได้ร้รู ล พรหมจรรย์ เรามี ไมตรจี ิต เพื่อญาตมิ ติ ร รว่ มโลกกนไดไกน้ ความสำคญ่ ความรอดพน ของตนเอง“ไมใ่ ช่” เพือ่ อวดรู้ หรือเบนผู้ ทีค่ รด็ เคร่งเราพูด ไปตามเพลง ท่ไี ด้ผา่ น การศกึ ษาผูอ้ า่ น วานคิดดู ใทร่ อบรู้ เถิดทา่ นขาเราท่าน ไดํเกิดมา เพอ่ื ศึกษา หาความจริงไม่เพื่อ ตองการลาก เทยี วทา่ บาป ด้วยเยอ่ หยงยศศ,กด ไมห่ มายอิง สรรเสริญสขุ ทกุ สงอนไมเ่ พอ่ื ทรพยลมป้ฅ เราเกน้ ชด่ อยู่ดวยกํนเพยี งเพอ่ื อาค,ยมน ทอ่ งทอดทีง ทุกลงไปไมห่ วง ในซาตหิ นา เกดิ เมืองพา สรุ าล*ยความเกดิ เบนทกุ ข์ใหญ่ เราพอใจ การศกึ ษา
ไมV่ Iภู,่ง เพ่อี ลงอน่ึ เพราะไม่ตน่ื ตามตณหาเพี่อละ อวซิ ซา ที่มอี ยู่ ในส'นตาน 'ไงมุง่ หมาย ต่อนิพพาน ขอให้ ท่านทงVIลาย วา่ ไม่เท่ยี ง เบนทุกขเ์ อยรู้แภูง่ ในสงิ ขา744± แ&รูอ*ร*ง)} # รูอ้ ะไร ก็ไมส่ ู้ รู้กวามจรงิ เหนทกุ สง ไม่มี ซง่ึ แกน่ สารความรา้ )รง แจง้ ประจ้กษ คิวยหสก่ ญาณ เครอื่ งประหาร โมหะ อวชิ ชา อนํ เบินสง่ ทุ้มหอ่ และปกบ'ิ ก โหค่ วงจกิ มีคมน ไมแ่ จ่มจา่ความรู้จรงิ แจม่ แจง้ สอ่ งแสงมา กำจค้ ผา๋ั บกิ ก,น ทุกช1นไป ความรู้จรงิ เคกี เคยี ว ไมเ่ ก่ียวเกาะ รเู้ ฉพาะ บิทุบ*น ไมห่ วน่ 'ไหวความรู้จรงิ นํ้นระงํบ คบิ ทกุ ขภ์ ไ) ไหเ่ ยือกเย็น จกิ ใจ ไก่จริงเอย. อออ
๑๓^ การทำกมมฏฐาน’’ * รอู้ าการ กายของตน การทำ กนมฏฐาน จะเหน็ ผล ของพระธรรมแยกธาตุ ธย่าใหป้ น เหน็ หรึอไม่ ใหน้ ่าชำ กายเปลา่ ใช่เราใคร ร*กร่างกาย หมายซมเชยเราม,ว เที่ยวหลงคลำ เหน็ กาย ว่าสวยงาม ไม่รคู้ วาม ทเ่ี บื่ดเผยเงา่ โง่ พุหโธเ่ อย ม*วหลงงม ซมกอ้ นติน ตองหาหุง ใหม้ *นกนิ คาเชา้ เผาปร*บปรุงกระทำ เบนอาจิณ กวา่ จะสม ลมหายใจ นา่ เบอ่ื เสยี เหลอื เกิน ไมน่ า่ เพลนิ สงอ'นใดไคเ้ ห็น ความเบนไย สวนสง ของเ1เอยเน่า ของรา่ งกาย คลำยรากผี ร่างกายเรา ที่ไหนมีพเคราะห็ ดูให้ดี 'จะเกิด ธรรมล่งเวช ใหเ้ ห็นลง ปลงบฌญา น่าทเุ รศ เบนื่ หน*กหนาไม ต่ อง ไ ย เท่ียวหา ผีบาชำ ทต่ี ายกน้ ผีมี อยทู่ ีเ่ รา เหน็ ไหมเลา่ ให้นา่ ขน อยท่ ุกวน ทุกเดือนบเรามัว หลงซมมน
การทำ กมฆฎฐาน มิพยาน รู้อย่างนให้เห็น ทวํ กายี เมนิ ซากผี ไม่ยดึ ถอื จงก:าบสา: กมน‘ผ ีก!]:อ ผ้ทู ำ กมมฏํ ฐาน ว่ากา:ทำ กมม่ฏฐานซยา่ กลง ตามขา่ วลือ ใหก้ ลงติด ในลง่ ขา: ล่องยดึ เรือ่ งนมิ ติ จงรู้หล1ก รกษาใจ ปาฏิหารยิ ์ ของผูใ้ ดผู้ที่ ['ไ:ญฌาน จะเห็นธ::ม อนแทจ้ ริง ไม่กลง ครอาจารย์ จะถูกกลอก ใหเ้ ที่ยววง จะเหน็ สง ทเ่ี มนิ เองตรวจดู ในกายใ'ไ อยูร่ าไม อย่ากลว่ เกรง อย่ากลง ลืงภายนอก ไมก่ วนไกว ใจวางเฉย มมิ าผ่าน ล่มไปเลยทำใ'ไ ให้นงิ น่ีง สงกีดขวาง ปลอ่ ยวางไป ดูใจ ให้เกนใจ มสิ ล่บ อยภู่ ายในใจนงิ นนวํงเ์ วง จงรไู้ ว้ ใจเมินกลาง รู้เทา่ เหล่าลง่ ขา: รเู้ ฉพาะ ที่ตนทาง แจม่ กระจา่ ง อย่างผอ่ งใสไม่มํว กลงซมเขย ความรูโ้ พลง ขนภายใน ล่งขา: นํ้นเกด-ลม่ เมินสภาพ ธรรมดาล่มสน เบนกลไก รู้ใจ ไม่เก่ยี วเกาะจะมิ ความสวา่ ง ใจนไง จะเมิดโล่งเหน็ แจ1ง ในกายใจ
ไมม เราหรอเขา เ๏ 6ฃํนธ์เบน อน่ฅตา ลวนวา่ งเปล่า ท'วโลกา การทำ ก0มมฎํ ฐาน เหน็ ปรากฎ ทุกสงอนรู้เห็น ความสำค8ญ จะเกิดญาณ รแู้ จง็ '้ ขนํ ธ์ ทํงเทจ็ จริง ทกุ สงไป ไมต่ อง เที่ยวไตถ่ าม ‘จะร้คู วาม 'จรงภายใน'จงหม่น ร้กู ายใ'ๆ ขนั ธ1์ว่างเปล่า ใช่เราเอย. 0อ เมึ่อถูก ปลกุ ไม่ต่ืน ขืนกลงกลบ ใ'ๆไม:่ ซ รใู้ จ กนอใจเอ๋ยใจเที่ยวรู้เรีอ่ งราว กลา่ วตามเคย ใจนงเฉย เลยกลงเขำดงมาร ใจร!ู้ ไว ตวั ตม กลสง่ ซาร ใจรู้จริง ฟิงทง็ ปวง พนบว่ งมาร ใจเบกิ บาน บรลิ ทุ ธ กลดุ พนเอย. 00
๑๖“ การปฏบติเทือทนบุญทนื บาป” การปฐกตํ ตอ่ งรู้ ดชุ องหมนุ Iทงบาปบุญ วุ่นวาย กล่าย'ไกรล่นม*นสบื ตอ่ ก่อความ ตามพ'วพันหมนุ เวียนกน ไมร่ ู้จบ ภพโลกีย์รูร้ ปู นาม ตามมอง ดกุ องทกุ ข์ทงค้ํ วามสุข เห็นซด สพดั หนีไม่หลงตาม กามคณุ บุญบาปมีความยนิ ดี พอใจ ในกามาจงละความ กำหน*ด ข'ไดออกดวยการฟอก ชุดคน กลต''ณหาฟิละกาม ตามโอวาท พระคาสดาในธรรมา รยสจื จ์ ซ*ดความจรง กำหนดรู้ กายใจ ใหไเต่งซดอนเบน “ทุกซส*'จจ”์ ซกทุก*!ง“สมทุ ้ย” เบนสอง กองเหตอุ งิทุกขมนสงิ เพราะความอยาก ให้มากความ
ขอท่ีสาน ‘ นโ:ธ” ดบ'โทษหมดธรรมปรากฏ ไค้สละ ละเล้ยํ นทนาม(ๆบความอยาก เคร่อื งเผาใ'ฯ ด้งไฟลามละรูปนาม ต'วตน กลมายา ชอิ ท่สี ่ี ‘‘องคม::ค” มหี ลกเกณฑความรู้เหน็ รูปนาม ตามศกึ ษาเห็นทกุ ข์แๆง ซดใจ ดว้ ยบญฌามดี วงตา เห็นธ:รม รู้ความๆ:ง เมอึ๋ รูแ้ ดง้ อ:ยล'ๆๆ ชิดโดยย่อไม่ปรงุ ตอ่ ตด้ ล'งโยชน์ โทษไมส่ งิถึงส:ณะ ภายใน ไมอ่ ำงองไม่พึง่ ลง อ่ืนใด ไม่ใยดี เพราะเหตรุ ู้ ๆกพระ ละพยคเพ่ึอเปลองปลด โทษร*'ไย ไดชี ิดสีรู้เหตผุ ล พนภไ] ใช้วธิ ีปลอ่ ยวางมี ไว้เลมอ อยา่ เผลอเพสิน ไค้เดนตาม] ทางพระ ชนะทกุ ข์ไม่หว*งสุฃ ในชนิ ข์ ท*งสรรเสริญผปู้ ระพทุติ ตานธรรม ความเจรญิเยน็ เหลือเกน เดนทาง อยา่ งสบาย
®ฝ ทงบญุ บาป พนไ!] ได้ไถถ่ คนไม่อาทร รค็ นดต้ คเฒุ่งหมายไมม่ เี ร่อึ ง อะไร ไมว่ ุ่นวายถงึ จุดปลาย ไม่ตํองว่นุ บญุ บาปเอย. อต ดวงตาภาอ'ใน’ “อนกวามเบอื่ มเี ชอํ้ เจอื กวามอยาก พอทกขม์ าก อยากพน ทนไม่ไหวอยากไอ้สุข ทุกขผ์ ลกิ ก่องหนํกใจ เพ่อี อะไร กน่ เลา่ เผากน้ํ รนมีกวกน ทนอยู่ จงร้เู ถกิ ก่องเวียนเถกิ เวียนกบ รํบเ่ หกผุ สเพราะยกิ ถือ ขน่ ธห์ ำ ว่าก่วฅน จึงเวยี นวน ทนเบนทาส อนาถกร'น ผมุ้ ุ่งหมาย หลุกพ่น จงกน่ กว่า มวเบีกนวสงกามา ญรเหส^็นกษใณ‘น1ะ.เบญอน.จ1-กขกน\"าธ์ลวิ นแก่สง สมมกุ ิ กุจเกียวก'นส่วนสภาพ ธรรมแท้ มีแน่นอน ส่งถาวร แสนประเสรฐิ เจิกแจ่มจำจิกวมี กุ ี หลุกพน กสมายา มกี วงกา เห็นธรรม กวามจริงเอย. อ๐
“ โลก กย ธรรม” (ของ พ. เพชรบรู ณ)์ จากหนังสือททุ ธ?,ทลนา บท ๑๖ เล่ม ๓ กิระดงํ ได้ยนนา ผ'ู้ ฬกั า:สถานทีเตนรำแห่งหน่งึ ในกรุงปา:ส ฌนทหา:ผา่ นศึก รูป:'างอวน ใ'ไอา: ชอบสะสม'ว*ตถิ ุโบ:าณ ในห่องสว่ นตวหลงํ สถานท่เี ตนรำ มีโบราณวตถปุ :ะดบํไว้นา่ ซม บนหงข่างเตยี งมพี :ะฬุทธ:ปปางมา:วิซยองค์'หนึง่ สูง๑ ศอก ขไงหไ)งผู้น้ดกา:เบนหไ]งนางเตนฑพํ กผ่อน นางสาวแฟนนึฮ่ ลิ นางเตนรำคนเด่น รปู ร่างหนา้ ตาหมด'ได 'ไ:ตก:ิ ยาพาทีเบนทีติดตาตอ่ งใ'ไแขกผ้หู าความสำ:าญ เมึ่อนางอยู่ในความนิยม : ายไดของนางกส็ ูงขนตามสว่ น คืนหนึ่ง ผ'ู้ ไดกา:'ไดใหนาง:บ:องชายหนุ่มชาตอิ เมรกิ นนางพยายามปฏิบํตหน้าทอี ยา่ งดียงึ เพ:าะเห็นเบนแขกแปลกหนา้ และซนตา่ งชาติ หสงํ 'ไากเตนรำแลวดมื่ ดืม่ แล'วคุย ผล*ดเปลยี่ นเวียนกนเรอื่ ยไป ก:ะทํงนางเผลอสติ ด่ืมมากเกินส่วนงูส้ ึกหนา้ มีด คืงพูดขอต่ว'ไากแขก แลววงี ไปหองของตนเพอื่พไาผ่อน แต่เขไห,องผดิ คอื เขไไปในหองผู'้ ไดการ และทีงต้วทอดนอนบนเตียง แลวนางเคลม่ี ไป
ในความรู้สึกครึง่ VIลบครง่ึ ต่นึ น เกดํ ความรู้สกึ นดิ คิดฃํ้น1ว่าอาชีพของตนแม่ๆะมีราย1ไต้ดี แตต่ องพ่ึงพาผอู้ ึน่ ๚งไม่เบนท่แี น่นอน เดี๋ยวคนนน เดยี๋ วคนน ดูไมถ่ าวร ชวํ ระยะเตอื นเดีย๋ วนางตองพบปะไม่นอยกว่า *1๐คน แต่ละคนหาความ'ารงํ 'ไงไม่ไต้ถา่ ชีนดำเนนิ ตนในหำนองน คงประสบความไมส่ มหว*งแนน่ อนแลว่ นางคดิ 'ไะหาผ'ู้ ๆะเบ่น็ ทพ่ี งึ่ อย่างแหํ'ไริง ทนใด นางเหลือบเหน็ พระพทุ ธรูป พระพกฅรย์ ้ํมอยา่ งสงบ ประดุ'ๆ'ๆะเชญิ ซวนใหนางเสนอ นางจงึ ลกุ ฃนควาพระพทธรปองค์นนมาอมั แลว่ กล่าวดำวา่ “ลน่ 'ไะยึดเอาองกพระนเิ บนทพง ซณะนนมเสยี งแวว่ ๆ แต่นางได้ยนิ ซดเ'ไนวา่ “บ& 806111'101๗31๐” (“นองหญงิ ยิงห่างไกล”) นางสะดุ้งรู้สึกต่วไตส้ ติจงึ วางพระพุทธรูปไว้ ณ ท'ีเตมิ แล่วรบี เดิน'ไปปฎบิ ฅํ หนำท่ตี อ่ 1ไป พ. เพ็ช7บรณ์
^ ไชความโลกกํบธรรม ” โลกกบธ::ม * นำมา น่าพนิ ำใหใเางาต ดวยบญญา อยา่ ไดห็ ลงต*วนางสาว แฟนนฮี่ ิล ท:่ี าวงอยู่ในก:ง ลงโยชน์ ลบิ ป:ะกา:ตองผสํดเปล่ยี น เวยี นวา่ ย ไม่สุดสนหลงดื่มกนิ แตเ่ หยี่อ เทีย่ วหุ้เงซา่ นความอยากใค: ในกาม ความหะยานอยูใ่ นภพ สงสา: ผงสาค:หลงหล*บใหล ไมร่ ตู้ ึน่ ทุกคืนวนเกนิ ตามมน ฑํ่ไป ไมห่ ยดุ หยอ่ นางพบเขา่ กบความ ไมแ่ นน่ อนมนมอยู่ ทุกตอน น่าออ่ นใา เอา:ปพ:ะ เบนท่ีพึง่ รำพ่ึงกิดเพ:าะเหนผิด เท่ยี วละเมอ เพ,อไถลอกุคล เข่าป:ะลำ ซิกน่าไปให้ห่างไกล ซองา:ง สงสำคญางแก้ไข ปลดเปล็้อง เค:องผกม*ด
ใซบ้ ญญา Vเมน่ ตํฬ์ อย่า)ใลงรนธ สละกาม ห่ามใ'ไ ไม่ฟไั พน ทุกขท์ งนน อยา่ พะวง กลงมายา จะยดึ ถือ ดอดงึ ไม ถงึ ไหน ม*วกลงใกล เต้นรำ กามห่ณหา ต้องหนนุ ไม ตามเกลยี ว อวซิ ขา จงลมื ตา ฃนดู ให้รู้ความมดวามพอ เสยปา้ ง อยา่ หลงเหยอ มลี ติ ทุกเมื่อ คอยห่กหา่ ม จงกำกนด ใหเ้ หน็ กฎ ของรู]]นาม ซ่ึงมคี วาม ขนแปร ไม่แนน่ อนอยา่ เพลิดเพลิน เดนิ ตาม กลงความขน จงไดหม่น ลอนใจ คดิ ถ่ายถอน เพราะทุกสง ในโลก ไมถ่ าวร จะม่วรำ ละคร อยทู่ ำไมมแื่ ฅ่พอ อาศย ไมต่ องมาก ความเกน่อึ ยยาก จะบรรเทา ไมเ่ ผาไหม้ จงปฎทิ ตํ ใหเ้ หน็ ซด ลงภายใน มีกำไร มากลน พน!]ระมาณ
ร้'ู ไกใช้ ชวี ติ ทำประโยชน์ ไมใ่ ชโ้ ทษ เกิดได้ คอยประทาร ถว้ ยกำลงํ บญญา ปรีชาญาณ ทำลายม่าน ทีป่ กบด ในจิตใจอน่ เ์ บนผาย อกุศล ในดวงจติ ใชเ้ ชน้ ผดิ มีตว มัวหลงใหล จงกำจด อกุศล ใชพ้ นไป 'ไงพบสง นอ่ งใส ในอินทรีย์เมื่อจติ ใ'ๆ บริสุทธ้ี พนจากบาป กิจะทราบ ควาบจรงี ของสง่ี น้ํ คอื จิตเดมิ บรสิ ทุ ธิ้ ดไจมณี มรี ้ศมี ผุดผอง ไมห่ มองมัวถา้ ผู้ใด จะใคร่ รจู้ ํก'จติ จงปลดเปล๊ัอง ความดดิ ท่ีงดซี ่ว ให1ออกไป จากใจ อยา่ ไดกลว ความรทู้ ว ต้งํ มน่ อยู่ภายในกำหนดจติ ใช้น์ง อยา่ งแน่วแน่ ไม่ใหแส่ ตามอารมณ์ ผสมได้ จิตนงอยข่ กไ]ที ไม่มอี ะไร จะเขาไป เก่ยี วข*องิ ทุกลีงอน
แต่ภายใน ผาดำ ประจำอยู่ เบนศตรู มารรำย ขายโนหนธ์ ความมดื มืด ปกบิ1ด อย)ู่ ไลายชน ความต1งมน มปี ระดำ ไวร้ า่ํ ไปพอขานน จางหาย ไปจากจํต เหมือนไค้ แสงอาทติ ย์ ทฉ่ี ายให้ ความลวา่ ง มทื ว ในภายใน ความสดใล จะอาบรด ตามกฎเกณรเํในตอนน้ํ ไมม่ ื สงกีดกน ตอ่ 'ไากนน จะร้คู วาม ตามทเี่ หน้ ซองกายใจ ล1วนลวํ น ทุกส่วนฌน อนตตา มืเตน่ ใชเ่ ราใครมีแตค่ วาม สวา่ ง กระดำงแกง้ ไม่เท่ียวแ)ไง สดชนื่ แสะแจม่ ใส ไมม่ ตื ว ท่จี ะกลํว เกลยี ดสง่ ใด หมดทีไ่ ป ที่มา ท'วพาดนจะเกดใหม่ หรอื ไม่เกดิ ไม่ตองตรกึ ความร้สู กึ ลวํ นดิบ ไปหมดสํน้ มืแตส่ ่ง ท่ีสะอาด ปราศมลกิน ไม่ดื่มกนิ สง่ ใด ไม่ตองการ
นี่เบนกา: พบพ:ะ ปะที,พ่ึง ไดไขำอึง พ:ะภายใน ด้งไขสาร ด้นIบนแดน บ:สทุ ธ้ี ในสนดาน ของเฑท่าน ทว่ ไป จงใคร่ครวญ ไต้ไขความ ของ พ. เพึช่ :บู:ณ์ไผ่ใกสญู สํ้นไป ไดสอบสวนเพึ่อผอ้ ่าน ท่วไป ได้คำนวณในขบวน โลกกบธ::น ป:ะจำผาเพอ่ี บางทา่ น ทไี ม่ทราบ ในดานธ::ผจะหลงกลา่ ว ถอยคำ ค:หาว่าเบนเรือ่ ง กยาบคาย ไผ่เช่ายาดา่ งจะพา กนเก็น ไมเ่ บนธรรม ดน้ ที'จ:ง เบนเรอ่ื ง ที่นา่ :ถ,าคดิ ดู ดวยบญญา กน็ ่าขำพเึ่ :าทา่ น ตดํ อยู่ ในเ:อน'จำกลงเดน:า อยทู่ 1งกผด จงโ!]รดมธง
ขอยุติ [รอ่ี งไว้ แตเ่ พียงนในคดี ทางธรรม นำลนองใหผ้ ูอ้ ่าน ทว'ไป ไดไ้ ตร่ตรองไปตามคลอง แท่งธรรม ประลำ[อย. 444 ^ ษรกมด”พวกเอย๋ พวกมด อยากลม้ํ รล เทย่ฮื ทวาน เท่ยี วพลา่ นทา พอไดกล่น น1'ไตาล ทวานโอซา พากนมา รมุ กิน 'ในลนใ'ใพวกมดมน หาเทยอ่ึ เพี่อเล่ยงทอ่ ง ไมล่ ะสม ลง่ ของ ปองอยากใทญ่ 1 I 72\",แตคนเรา เม1าเทยอ เพออะเร ลองถามใ'ใ ตวั ดู ใหร้ ู้Iอย. 44 4
^ ในโลกนมเี รอื งท่เี บด่ี เผย99 ลว่ นแตส่ ง ย่นแปร ไมแ่ น่เลยแตพ่ อเอย่ ปากบอก ก็หลอกกินอำยนนดี นซี่ ว มวเทยี่ วปรงุมคิ วามมุ่ง VIมายคดิ วิตกระลนหลงของหลอก นอกใน อาลยมนหลงสวรรค์ หลงนรก วิตกไปตายไปแลว วิงตก นรกร้อนหรอื ไปนอน บนสวรรค์ ซนไหนไหนสวรรค์มิ ในอก นรกในใสสรงหรอื ไม่ ตรองดู คงรดู้ ี ความรอ้ นใส รอนรก เข,าหมํกหมม ฉันเบนหลม่ ขมุ นรก อยเู่ ด๋ยี วนี่ ความอยาก ไตอะไร ใสยินดี นรกมิ ขนในใส ไหมเ้ บนควน เพราะมคิ วาม ถือตัว ม*,วทำบาป กิเลสหยาบ ลุกลาม ความเดยี ดฉันที่ ท8งความโลภ โกรธหลง กรงสำคณ เบนคุกอน กวางใหณ่ ใสฅ่ วํ ฅ์ น
1®0ฝ สวรรค์นน มีพษ ชนิดเยน็ใหแํ ลเห็น สงของ ปองเอาผลมีอะไร 'สมอยาก ไม่ยากานไมต่ ้องขน นึกได้ สบายดีเหมอื นสกุ ร นอนในเลำ เผาอาหารมืวมาน เรองรอง งามผอ่ งศรีอดุ มท'้ว่ย รูปรส ปรากฐมีส'ตว์ย็นดี หลงสวรรค์ คิดดนเดามคื วามใคร่ ในกาม ตามยแุ หย่ต่างวงแต้ เขำไป ใหไ้ ฟเผาถงรอ่ นรน หนได้ หมายาะเอาหลงรก่ เงา เผาโชว์ เพราะโง่งม ฟติ วเ์ กดิ ตาย ในสามภพ ไม่าบสึน เท่ียวฑลงกนิ IV!ยึ่อกาม ความขื่นขม ส'ตวใ์ นโลก มใี 'ๆ ใคร่นยิ ม จึงดีดาม อย่ใู นภพ ไม่าบเลย ใครมคี วาม ร้สู ึก นกึ เกรงกล'ว รีบสอนตว ไถ่ถอน อย่านอนเฉย างด'บไฟ ทํง้ ํส้ าม ความขนํ เคย จงึ ฌตเผย ตพ้ ระธรรม คมภรี ใ์ น
เ8ฟ คอื :กษา ศีลใน ใVโละอาดคอยขดกวาด ชะล่าง อนุล่ย์ทงโลโภ โทโส โผลภ่ ายในสงดไชไฟ ใ'ๆIยีน เคืนพ:ะธ::มพ:ะธ::มมี ปรากฏ ทง๊ํ,ในนอกใค:อา่ นออก 'ใะเคืน พ:ะธ::มชำมีภายใน รู้ได้ ที่ใจนำผ้:ู ธ::ม ผู้ที,่ใจ ไมไ่ กลเลย รน้ อกไป จากใจ ใจร้ผู ดจิตผจู้ ํต ใ{ไข่ด หดวางเฉยรอู้ ะไร คืผู้ อยู่ตามเคยไม่1'๐ยเมย ผูใ้ จ ไม่พวพนจะยนี เดิน นงนอน จ:ใกล้ไกลรู้อะไร เลา่ หนา ดูนา่ ขนจะผลด่ เปลยี่ น อ:ิ ยา บกไหนกน'ไดเขนซน ปฏบิ ต้ วิบสสนา ในสติ บฏฐาน ทา่ นกลา่ วไว้ ก็เขำใ'ๆ กนอยู่ ผู้ศึกษา จะมํวอ่าน ขอความ ตามตำรา ไม่ต:ว'ไต:า ให้ผู้ ใน'วิธ
๓0จะนงํ นธน อย่างไร ใช่ตวเรา ยืนเดินเล่า เพียงใช้ ใชร้ า่ งผี เคลื่อนไปตาม ธรรมดา อย่ายนิ ค ว่าเรามี รปู เรา เผาซมเชยความเคล่ือนไหว ยา่ ยท่า ขนธปรากฏ เทน่ ตามบท ทุกขล่จจ์ ยน่ ณดเผย ใจโ!รู้ ก่ีใจ ไปตามเคย นจิ จาเอย รา่ งผี มมี ายาหลงอยากได้ ความสขุ ทุกขท์ ว่ มทบ่ ทุกขเ์ กิด-ย่บ ราํ่ 1ไป ไม่ศึกษา จะเอาสขุ ในรปู ตุ๊กตา เพราะโมหา ครอบงำ ใช้มดื มนกำตาใน ไม่มี ถกู ผหี ลอก ผีภายนอก หลอกให้ ไกลมรรคผล ผีภายใน หลอกใจ เบนต*วตน ผมี กี ด มายา พาวนเวยี นการศกึ ษา อบรม ตองซ่มข์ รู้หนำกี่ กองขนธ์ ก่ีมนเปลย่ี น เอาความทุกข์ ทงหมด ฌนบทเรยี น มคี วามเพยี ร ปล่อยวาง เบนทางตรง
ออกไปสู่ ความว่าง กระจ่างแจ้ง ส'ิ งแอบแฝง ยอ่ ยย'บ ดบเบนผง เบนอณู ปรมาณู รแู้ ลวปลง ไม่เลาะจง ธรรมชาติ ขาดอาลไ]รปู นามนน ละเอียด แลลุขมุ รวมเบนกลุ่ม ธรรมชาติ ที่เคลอ่ื นไกว ที่งรปู นาม เบน็่ ลุ่นยนต์ มกี ลไก กลงรกใคร่ รา่ งผี ยินอกี ‘นทงเปลอื กนอก รปเงาะ ไมเ่ กาะเกี่ยว รู้เดด็ เดย่ี ว อยา่ งน ไมม่ ีกวน I *ะ* ๗ ติดขว ไม่พวพน ปล่อยวางขนธ์ ราํ่ ใป สบายอีได้ร้รู ส ความวา่ ง สวา่ งจิต เหมือนอาทิตย์ อกุ ย ไซรง้ ลื โลกท่ีง'โลก ยบุ กาย ไปท*นที พวกภตู ผี ล่วนดบ กายวบไปอนความว่าง อย่างน ตามท่เี ทิน กำดเู บน ก็ๆะเทนิ เช่นกล่าวไข เพราะความวา่ ง อยา่ งน มีในใจ ผ้ทีม่ ี ตาใน ใจวา่ งเอย.
“ เกิดเอง - ดํบเอง,, ดทู กุ ข์เลน่ เย็นใ1ใ ไมเ่ พลดิ เพลนิVเมน่ 117ญ บญญา อยา่ ไดห้ ลงเพราะฃํนธ์ห้า เบนทกุ ข์ ไมย่ ืนยงเหน็ ตามตรง เบนคนํตต แล่งขดใจ ขนธเกดิ ดไ] บ'ไจบุ น หมน่ พินจิอยา่ ใหล้ ิต หลงม้า ห:อผล่กไสขนธเกิดเอง ด0บเอง ใช่เราใครจ:งห:อไม่ ต:วจด คงรู้ดี ควานสบื ตอ่ ในเกลยี วหมนุ ทงบญุ บาปเบนลภาพ ความทุกข์ ไม่สุขีทกุ ฟิงล่วน ล่นไป ท1งซวดจ:งอย่างนิ หรอื ไม่ จงไต:'ต:อง ความหลง่ ไหล ในก:ะแส ความเกดิ -ดบจง:ะงบ ร้ลู ่น ลญ่ ญาสองล่ญญาทง เกา่ ใหม่ อย่าหมายปองไม่เกี่ยวซอง ล่บลญ่ ญา อปุ าทาน
๓๓เมอ่ื ทกุ สง ด'บไป ใจสวา่ ง เบนแนวทาง แยบระง*ม ด'บสงชาร มแี ต่ สภาพธรรม ฌึนประธาน เพราะมญี าณ รูร้ อบ ประกอบกนเมือ่ สรุป รวมความ ตามทกี่ ลา่ ว ไม่ยดื ยาว ย่นยอ่ พอรขู้ ่นธ์ สงเกดเอง ด*บเอง เบนบจจบุ น ปลอ่ ย1วางข*นธ์ เฉพาะทนำ ไม่อาลยเมือ่ ผดู้ ู ขู้รู้ คไ)ไปแลว ไดพ้ บแกว้ ปรากฏ สงสดใส คอื สภาพ ความว่าง ไม่มีอะไร ว่างเปล่าไป จากทุกข์ สฃุ ทีง่ มวลเพียรระง*,บ ด*บส*งขา7 เถิดท่านเอย คงได้เชย ชมสี่ง ยืงทอมทวน คอื สภาพ ธรรมแท้ ไม่แปรปรวน มีอย่อย่าง ครบถวน ภายในเอย. ออฉ
๓๔ ไมมรี ูป โมม่ เี รา หนเงาลวง,, อยวู่ า่ งว่าง อยา่ งน กดแี ลํว่ใปทาแก้ว ทไ่ี ทน เลา่ ไวเอ๋ยเท่ียวทาเรอื่ ง วุ่นวาย ไมเ่ สบยรองเว่ยเว่ย ทวามอยาก ตองจากก้นฃ็าเบนทาส มานาน รำคาญเคืองมแี ต่เรอ่ื ง ร*กโกรธ โทษมทนต์มาบ*ตน้ สามารถ ไต้ฟาดพนทำลายขน ส*ญโยชน์ โทษภายใน เทลา่ ล่งฃาร มีมาก ทากรูเ้ หน้ดูมนเลน่ ชวดี มีทไ่ี หน ?ไม่ยนิ ดี ยินราย สยายใจไมอ่ ยากไต้ สงใด ใจเบิกบานท*งรู!]เสยี ง กล่นรส ลม่ ก้สต่องไม่ทมายปอง ตามปรุง ให้ฟุง้ ซ่านรอู้ ารมณ์ เดียวไว้ ใหช้ ำนาญท1ง'วจิ ารณ์ ความจรงิ ล่งภายใน
เม่อื รู้ออก อาก! สุ่อารมณ์ สตขิ ม่ รูท้ ้น โม่กวนไกว ใก้รูอ้ ยู่ ทีรู้ ต:วอดูไ!] กบท1ง้ไํ ม่ ติด: ผู้ดูแลรู้ก็ลกํ วา่ รู้ ดูความอ:ง พออติ นง รู้ความ ตามก:ะแส รอู้ ะไร ใจรู้ ว่าปรวนแปร เพราะรู้แน่ แกใ่ อ ไม่งวยงงจะรเู้ อง กไ็ ม่ใช่ ใอร้ผู ดิ จิตรอู้ ติ ร้ซู ่ด กำอ,ดกลง รู้อะไร ใอรู้ อย่ตู ามตรง รู้ถกู องค์ พระธ:รม คมภรในรูน้ อกไป อากน ผดทนี ก รู้ไตรลกษโแ แจง้ ซด ตดิ สงสไ) รู้ทะลุ ปรโุ ปรง่ โลง่ กายใอ รภู้ ายใน แล่นลกึ ใชน่ ึกเดาความรูแ้ ลน่ ตลอด กายบอดใบ้ เห็นกายใจ แปรปรวน ลวนวา่ งเปล่า ทกุ สงล’วน ดนิ ไป คลำยก‘บเงา ไม่มีรป ไม่มเรา พนเ'กลวง
๓๖ ธรรมปรากฏ หมดหมาย หน่ายจากข้นธ์ ประสบลึ๋ง สำก่ญ อน้ ,ใหญห่ ลวง รู้ความเท็จ ความจริง ส'ิ รทงปวง เพี่อหลุดพน จากหว่ ง หวงอาลย ขอเชีญซวน ญาติมีตร คิดศึกษาในมรรคา ของชวี ติ คดิ แกไ้ ขI,พียฑู้กาย รจู้ ติ ผิดละไกลรไาษาใจ อยา่ ใหม้ ี ราคีมัวเม่อื จิต สงบแลว แกวผุดแน่พระธรรมแท้ ปรากฏ หมดดซี วจงผี1กใจ ใหอ้ งอาจ อยา่ ขลาดกล*วไมพ่ นั พัว สิงใด ไมม่ วั เมา. จงตรวจดู ใหก้ ระจ่าง ขน้ ธท์ งหำ ไมเ่ ทีย่ งแท้ แกซ่ รา และเ1เอยเน่า ใซช้ วี ิต ทำประโยชน์ โทษบางเบา ไมโ่ งเ่ ขลา งมงาย เกดิ ตายเอย. □ □อ
“ กายเปลา่ ไรเ้ จาบอง”พรากมณซี มเี วลา ไดศ้ ึกษา พระสทธรรมเล่าเรียน เพยร'ใดลำ ประพโ]ตติ าม คำส่งสอนใกิษา กายวา'ใา ทุกเวลา ไม่เร่ารอนลติ ใ'ใ ได้ถา่ ยถอน ส่งโยชนร์ า่ ข ถา่ ยมายาความโลภ และโกรธกลง ทมนตดิ ปลง ตํวยบญญารรู้ ุ!] เวทนา ทงํส้ ่ญญา และสง่ ขารวญิ ญาณ ตำนลิตใ'ใ เกดิ -ตบไป ไร้แกน่ สารไม่มี อปุ าทาน ขนธส่วนลวน ทกุ ส่วนแลรโู้ ลก โอฆกองทุกข์ ทงความสุข ไมเ่ ที่ยงแท้รปู นาม สว่ นผนแปร หมุนเวยี นไช ในสง่ สารีไมอ่ ยาก ไคด้ วามสุข เพทะเหน็ ทุกข์ ของขนธห์ าความอยาก คือต'ณบา 'ใงตรว'าดู ให้ร้คู วามความอยาก ไดร้ ปู เสยง กลน่ รสเลยง บำเรอกามกำทนัด ในรปู นาม กลงเทย่ึอสอ่ 'ใดจ่อใ'ใอยากได้ สงภายนอก เพราะถูกหลอก ตวํ ยหลงใหลอยากได้ อย่ราไป ไม่เบอี่ กนา่ ย คลายยนิ ดี
สต่ ว์โลก 'จงึ โศกเสรำ เพ:าะโง,เขลา เมาโลกยี ์ความอยาก มากทวี ก่อกลี เรา่ :อนใจ อยากตาม ธ::มชาติ ทา่ นน*กป่ :าชญ์ แถลงไขอยากพอ เลยงกายใ'ไ อยากข้าวนา ป:ะจา่ วน ไมท่ ะยาน หลงพ*,วพน เท่าที่ : ปตอิ งกา: ให้เบนไป แต่พอคว:ทลอ่ เลยง เบญจขนธ เจ็บกนิ ยา ตามขบวน ค:าวหนาว ตอิ งห่มผา กา:ค:องชพี อย่างสงบ ร้อู าการ เค:องก:ะทบทำให้ ถกู ตามส่วน เพ่ีอหลดุ พน กลสงชา: ใ1ไไม่ อยากทะยาน ไม่ให้จิต เที่ยวทุ้เงซา่ นเบึ่อทนา่ ย ในชาติภพ คูส่งขา: เลน่ เบนไ: ไม่หมายปอง หลง:'กใคร่ มเี พยี : ก:ะทำกจิ ลวนแตกตาย กลายเบน่็ ตนิเบนเหตุ ใหเ้ กิดญาณ เห็นบ่รากฎ อยทู่ งํ สน เลยงซากศพ ทกุ คืนว*น กายเปล่า ไรเ้ จ่าของ มวสนุก เพลดิ เพลนี ก*นไมใ่ ช่ กายเราใคร รอนอกโอ้ อนิจจา วิญญาณ ติบไปหมดอย่าม*ว ทลงดมื่ กนิ ไม่เห็น ขน้ ธเ์ บ็น่ ทกุ ข์โลกจึง ลุกเบนค1ว'น
Search
