หลักสูตรท้องถิ่น 098

หลักสตู รทองถ่นิ ประเพณบี ญุ กุมขา วใหญ

ความเปน มา ประเพณบี ญุ กุมขาวใหญ หรือ ประเพณีคูณลาน เปนประเพณที ี่สบื ทอดกันมายาวนานนยิ มจัดในชวงเดือนสาม ขึน้ สามค่าํ (เดอื นกมุ ภาพันธ)ของทุกปโ ดยประเพณบี ุญกุม ขาวใหญหรือเรียกอีกอยางหนึง่ วา “บุญคูณลาน” ความหมายของคาํ วา “คูณลาน”หมายความวาเพม่ิ เขา ใหเ ปนทวคี ณู หรือทําใหมากข้นึ นัน่ เองสว นคําวา“ลาน” คือสถานที่สาํ หรับนวดขาว การนาํ ขาวทน่ี วด แลว กองขึ้นใหสงู เรยี กวา “คณู ลาน” โดยชาวอสี านมีความเชอื่ วา การทาํ บญุ กมุ ขา วใหญ เปนการบชู าพระแมโพสพและเปนการทาํ บญุ รําลึกถงึ พระคุณของขาวเพอื่ เสริมความ เปนสิรมิ งคลและเปนการบริจาคทาน จุดมุงหมายของการทําบญุ กมุ ขา วใหญคือ เพ่ือรว มกันจัดหาทุนทรัพยใหแ กทางวดั ซงึ่ เปน การแสดงถงึ ความสามคั คเี ปนอนั หน่งึ อนั เดยี วกันเพ่อื เปน กองทุนในการทาํ นบุ าํ รงุ พระพุทธศาสนาโดยชาวบา นจะบรจิ าคเปนขาว เปลือกตามกาํ ลังศรัทธาเปน การรกั ษาประเพณีวฒั นธรรมอนั ดงี ามของชาวอีสานทงั้ นี้ ตามคตคิ วามเชือ่ ทว่ี า เมอ่ื นําขาวในนาขนึ้ สูยุง ฉางควรจะมีการสรรเสริญบชู าและ บวงสรวงคณุ ขา วคุณนํ้าเมื่อเกบ็ เก่ียวขาวเสร็จก็จะทําพิธบี ายศรีขาวท่ลี านนวดขาวท่ี เรียกวา “พิธรี บั ขวัญขา ว”และมีพธิ ีสขู วญั ขา วสามวันสามคนื โดยขา วทแ่ี ตละบา นนํามา กองรวมกันทง้ั หมดเมอ่ื เสรจ็ พิธแี ลว กจ็ ะนาํ ไปขายเพอื่ นาํ เงินไปบรจิ าคใหก ับทางวดั

ท่ตี ้ังและสภาพชมุ ชน โรงเรยี นอนุบาลปทุมราชวงศา โรงเรียนอนบุ าลปทมุ ราชวงศาตัง้ อยูท หี่ มู ๓ ตาํ บลนาหวาอาํ เภอปทุมราชวงศา จังหวดั อํานาจเจริญ อยูหา งจากตัวอาํ เภอปทมุ ราชวงศา ๓ กิโลเมตรและหา งจากตัวเมอื งอาํ เภอเมือง อํานาจเจรญิ ประมาณ ๓๒ กิโลเมตรจดั การศึกษาต้งั แตร ะดบั อนุบาล-ระดับประถมศึกษาปท่ี ๖ สาํ นกั งานเขตพื้นท่กี ารศกึ ษาประถมศกึ ษาเขต ๒๙ นกั เรยี นท่ีมาโรงเรยี นน้สี ว นใหญเ ปน นักเรยี นที่อยใู นชุมชนและบรเิ วณใกลเ คียงผู ปกครองมฐี านะตั้งแตย ากจนจนถงึ ปานกลาง และสว นใหญผ ปู กครองมีอาชีพเกษตรกร ประเพณีบญุ กุมขาวใหญเปนประเพณที สี่ าํ คัญในทอ งถ่นิ โรงเรียนจึงเห็นคุณคา และความ สาํ คญั จงึ ไดจ ัดทําหลกั สตู รทองถนิ่ เรอ่ื งประเพณบี ุญกุมขา วใหญ หรือ บญุ คณู ลาน ขน้ึ เพอ่ื ฝกให นกั เรียนไดเ รยี นรูต ระหนกั และเห็นคุณคา ของวฒั นธรรมในทอ งถ่นิ อีกท้งั นกั เรียนยังไดลงมอื ทาํ โครงงานลงพื้นทช่ี มุ ชนจรงิ ไดจดั การแกป ญหา ไดท าํ งานเปน ทมี และทาํ งานรว มกับชมุ ชนซงึ่ จะ ทาํ ใหผ เู รยี นเกิดทักษะและสามารถดํารงชวี ิตอยูในสงั คมไดอยางมีความสขุ และรรู กั ษว ัฒนธรรม

คําอธบิ ายรายวชิ า หลกั สตู รทองถนิ่ บญุ กุมขาวใหญ ชนั้ ประถมศกึ ษาปที่ ๑ เวลา ๑๐ ชัว่ โมง ศึกษาคนควารวบรวมขอมูล อภิปราย ความหมาย ความสาํ คัญ องคประกอบเบ้อื งตน ประโยชน ประวตั ิของประเพณีบุญกมุ ขาวใหญห รอื บุญคูณลานความหมายของคําศัพทท เ่ี กี่ยวขอ ง บรบิ ทของชมุ ชนบทบาทและหนาทข่ี องตนท่ีมีตอประเพณใี นทองถ่ิน โดยใชก ระบวนการทํางานอยา งเปนระบบเห็นความสําคัญและประโยชนของการทาํ งานแลว นาํ มาวิเคราะหวางแผน คน ควารวบรวมขอ มลู เก่ยี วกบั การแสวงหาความรดู ว ยวิธกี ารท่หี ลากหลาย เพ่อื ใหเ กดิ ความรู ความเขาใจ เกิดทักษะ สามารถนําไปปฏิบัตใิ นการดาํ เนินชีวติ มคี ณุ ธรรม จริยธรรม มคี วามรบั ผดิ ชอบ มุงม่นั ในการทาํ งาน อนุรักษว ฒั นธรรมทอ งถ่นิ สามารถดําเนนิ ชีวิต อยา งสันตสิ ขุ ในสังคมไทยและสงั คมโลก ผลการเรียนรู ๑. บอกความหมายและความสาํ คัญของประเพณบี ญุ กุมขาวใหญไ ด ๒. อธบิ ายประโยชนและคุณคาทีไ่ ดร บั จากประเพณีบุญกุม ขา วใหญไ ด ๓. ผเู รียนสามารถอธบิ ายบริบทชุมชนกับการปรกอบพิธกี รรมบญุ กมุ ขาวใหญได ๔. ผเู รยี นสามารถเลอื กเครอื่ งมือท่ใี ชใ นการศึกษาคนควาไดอ ยา งเหมาะสม ๕. ผูเรยี นสามารถปฏบิ ัติตนไดอยา งถกู ตอ งและเหมาะสมในประเพณที อ งถน่ิ รวม ๕ ผลการเรียนรู

โครงสรางรายวิชา หลักสูตรทอ งถิ่น บุญกุม ขา วใหญ ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๑ เวลา ๑๐ ช่วั โมง หนวยการ ชื่อหนวย สาระสําคัญ เวลา น้าํ หนกั เรยี นรูที่ การเรียนรู (ชั่วโมง) คะแนน ๑ -ชุมชน กลมุ คนทีม่ าอยูรวมกันในเขตหรอื ๒ ๒๐ บริเวณเดยี วกันมีวิถีชวี ติ การดําเนินชีวิตที่ ๒ ชุมชน คลายกันมปี ฏิสมั พนั ธตอ กันและอยภู ายใตกฎ ๕ ๕๐ ๓ ของฉัน เกณฑเ ดยี วกันโดยแตละชมุ ชนจะมี ๓ ๓๐ เอกลกั ษณท่แี ตกตา งกนั ออกไป หนว ยงาน ๑๐ ๑๐๐ ตา ง ๆ ในชมุ ชนของฉนั จํานวนประชากร เอกลักษณช มุ ชน สถานที่สาํ คญั ประเพณี -ประเพณหี รือวฒั นธรรมทีม่ เี อกลกั ษณเฉพาะ ทองถนิ่ ตวั ครอบคลมุ การดําเนนิ ชีวิตอาหาร เคร่อื ง บทบาท แตง กาย ทอ่ี ยอู าศัย ศาสนา ลัทธคิ วามเช่อื หนา ท่ี -ประเพณีบญุ กมุ ขา วใหญเ ปนประเพณที าํ บญุ ทช่ี าวนาเก็บเกี่ยวขา วแลวนํามานวดท่ีลาน กอนนาํ ไปเกบ็ ในยุง ฉางโดยมีพธิ กี รรมตา ง ๆ -การประพฤตติ น การทาํ ตามหนา ทท่ี ี่ไดรบั มอบหมายและการ ประพฤตติ นในการรว มประเพณีของชมุ ชน การประพฤตติ นในฐานะผเู ผยแพรว ัฒนธรรม รวม

คําอธบิ ายรายวิชา หลักสตู รทองถ่ิน บุญกมุ ขา วใหญ ชน้ั ประถมศึกษาปท่ี ๒ เวลา ๑๐ ชว่ั โมง ศกึ ษาเกยี่ วกบั ประเพณีและวัฒนธรรมตา งๆ ทม่ี อี ยูในทอ งถนิ่ ของตนเอง ศกึ ษาภาพรวมของ บริบทชมุ ชนและความสัมพันธระหวางบรบิ ทชุมชนกับประเพณีสาํ คญั ในทองถ่ิน ตาํ นาน เรื่องเลา ของประเพณบี ุญกมุ ขา วใหญ วัตถุประสงคของประเพณี องคป ระกอบตาง ๆ ในประเพณี โดยใชก ระบวนการออกนอกสถานท่ีซึ่งเปน แหลง เรียนรนู อกสถานทจี่ รงิ เพือ่ ใหผูเ รียนได สัมผสั ไดล ง มอื กระทําใชท กั ษะในการคิด การสื่อสารใชกระบวนการกลมุ ในการแสวงหาความรู และการนําเสนอผลงาน เพื่อใหเ กิดความรู ความเขาใจ เกดิ ทกั ษะสามารถนาํ ไปปฏบิ ตั ิในการดําเนนิ ชวี ติ มี คุณธรรม จริยธรรม มคี วามรับผิดชอบมุงมั่นในการทาํ งาน อนุรกั ษวัฒนธรรมทองถิน่ สามารถ ดําเนินชีวิตอยางสนั ติสขุ ในสังคมไทยและสังคมโลก ผลการเรยี นรู ๑. บอกประเพณแี ละวัฒนธรรมทส่ี ําคญั ในทอ งถนิ่ ของตนเองได ๒. อธิบายความสัมพันธระหวางบริบทชุมชนกบั ประเพณีตางๆ ได ๓. ผเู รยี นสามารถอธบิ ายเรอื่ งเลาทมี่ าของประเพณบี ุญกุมขาวใหญได ๔. ผูเรียนสามารถบอกวัตถปุ ระสงคแ ละองคป ระกอบของประเพณบี ุญกมุ ขาวใหญไ ด ๕. ผูเรียนสามารถปฏิบัตติ นไดอ ยางถูกตองและเหมาะสมในประเพณที อ งถน่ิ รวม ๕ ผลการเรยี นรู

โครงสรางรายวิชา หลักสูตรทอ งถิ่น บุญกุม ขา วใหญ ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒ เวลา ๑๐ ช่วั โมง หนวยการ ชื่อหนวย สาระสําคัญ เวลา น้าํ หนกั เรยี นรูที่ การเรียนรู (ชั่วโมง) คะแนน ๑ -ชุมชน กลมุ คนทีม่ าอยูรวมกันในเขตหรอื ๒ ๒๐ บริเวณเดยี วกันมีวิถีชวี ติ การดําเนินชีวิตที่ ๒ ชุมชน คลายกันมปี ฏิสมั พนั ธตอ กันและอยภู ายใตกฎ ๕ ๕๐ ๓ ของฉัน เกณฑเ ดยี วกันโดยแตละชมุ ชนจะมี ๓ ๓๐ เอกลกั ษณท่แี ตกตา งกนั ออกไป หนว ยงาน ๑๐ ๑๐๐ ตา ง ๆ ในชมุ ชนของฉนั จํานวนประชากร เอกลักษณช มุ ชน สถานที่สาํ คญั ประเพณี -ประเพณหี รือวฒั นธรรมทีม่ เี อกลกั ษณเฉพาะ ทองถนิ่ ตวั ครอบคลมุ การดําเนนิ ชีวิตอาหาร เคร่อื ง บทบาท แตง กาย ทอ่ี ยอู าศัย ศาสนา ลัทธคิ วามเช่อื หนา ท่ี -ประเพณีบญุ กมุ ขา วใหญเ ปนประเพณที าํ บญุ ทช่ี าวนาเก็บเกี่ยวขา วแลวนํามานวดท่ีลาน กอนนาํ ไปเกบ็ ในยุง ฉางโดยมีพธิ กี รรมตา ง ๆ -การประพฤตติ น การทาํ ตามหนา ทท่ี ี่ไดรบั มอบหมายและการ ประพฤตติ นในการรว มประเพณีของชมุ ชน การประพฤตติ นในฐานะผเู ผยแพรว ัฒนธรรม รวม

คําอธบิ ายรายวิชา หลักสูตรทองถ่นิ บญุ กุม ขา วใหญ ชนั้ ประถมศึกษาปท่ี ๓ เวลา ๑๐ ชั่วโมง ศกึ ษาคนควา การรวบรวมขอมูล อภปิ รายเกยี่ วกบั ประวัติความเปน มาและพิธกี รรมของ ประเพณีบุญกมุ ขาวใหญข้ันตอนการประกอบพธิ ีกรรม วตั ถปุ ระสงค องคประกอบ ระยะเวลา สถานท่ี รวมไปถงึ หลกั ธรรมทีเ่ กยี่ วของการปฏบิ ัติตนในการประกอบพธิ กี รรมบญุ กุม ขาวใหญ โดยใชก ระบวนการทาํ งานอยา งเปน ระบบใชเทคโนโลยีเขา มามาปรับใชในการคน ควาขอ มลู ไดอยางเหมาะสมเหน็ ความสําคัญและประโยชนข องการทาํ งานแลว นํามาวเิ คราะห วางแผน คนควารวบรวมขอมูลเก่ียวกบั การแสวงหาความรูด ว ยวิธีการท่หี ลากหลาย โดยใช กระบวนการสังคมกระบวนการสบื คน กระบวนการกลมุ กระบวนการแกปญหา เพ่อื ใหเกิดความรู ความเขาใจ เกดิ ทักษะสามารถนําไปปฏิบตั ใิ นการดําเนินชีวติ มี คณุ ธรรม จรยิ ธรรม มีความรบั ผิดชอบมงุ ม่นั ในการทํางาน อนรุ กั ษวัฒนธรรมทอ งถิน่ สามารถ ดาํ เนนิ ชีวติ อยางสันตสิ ขุ ในสงั คมไทยและสงั คมโลก ผลการเรยี นรู ๑. ผูเ รียนสามารถอธบิ ายประวตั คิ วามเปน มาของประเพณีบุญกมุ ขา วใหญได ๒. ผเู รียนสามารถบอกหลักธรรมทเ่ี กี่ยวขอ งกบั ประเพณีบุญกมุ ขา วใหญได ๓. ผเู รยี นสามารถบอกวัตถปุ ระสงคแ ละองคประกอบของประเพณีบุญกมุ ขา วใหญไ ด ๔. ผเู รียนสามารถปฏิบัติตนไดอ ยา งถูกตองและเหมาะสมในประเพณีทองถน่ิ รวม ๔ ผลการเรียนรู

โครงสรางรายวิชา หลักสูตรทอ งถิ่น บุญกุม ขา วใหญ ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๓ เวลา ๑๐ ช่วั โมง หนวยการ ชื่อหนวย สาระสําคัญ เวลา น้าํ หนกั เรยี นรูที่ การเรียนรู (ชั่วโมง) คะแนน ๑ -ชุมชน กลมุ คนทีม่ าอยูรวมกันในเขตหรอื ๒ ๒๐ บริเวณเดยี วกันมีวิถีชวี ติ การดําเนินชีวิตที่ ๒ ชุมชน คลายกันมปี ฏิสมั พนั ธตอ กันและอยภู ายใตกฎ ๕ ๕๐ ๓ ของฉัน เกณฑเ ดยี วกันโดยแตละชมุ ชนจะมี ๓ ๓๐ เอกลกั ษณท่แี ตกตา งกนั ออกไป หนว ยงาน ๑๐ ๑๐๐ ตา ง ๆ ในชมุ ชนของฉนั จํานวนประชากร เอกลักษณช มุ ชน สถานที่สาํ คญั ประเพณี -ประเพณหี รือวฒั นธรรมทีม่ เี อกลกั ษณเฉพาะ ทองถนิ่ ตวั ครอบคลมุ การดําเนนิ ชีวิตอาหาร เคร่อื ง บทบาท แตง กาย ทอ่ี ยอู าศัย ศาสนา ลัทธคิ วามเช่อื หนา ท่ี -ประเพณีบญุ กมุ ขา วใหญเ ปนประเพณที าํ บญุ ทช่ี าวนาเก็บเกี่ยวขา วแลวนํามานวดท่ีลาน กอนนาํ ไปเกบ็ ในยุง ฉางโดยมีพธิ กี รรมตา ง ๆ -การประพฤตติ น การทาํ ตามหนา ทท่ี ี่ไดรบั มอบหมายและการ ประพฤตติ นในการรว มประเพณีของชมุ ชน การประพฤตติ นในฐานะผเู ผยแพรว ัฒนธรรม รวม

คาํ อธบิ ายรายวิชา หลักสูตรทอ งถนิ่ บญุ กมุ ขา วใหญ ช้ันประถมศึกษาปท่ี ๔ เวลา ๑๐ ชั่วโมง ศกึ ษาคน ควา การรวบรวมขอมูล อภิปรายเกย่ี วกับพธิ ีกรรมสาํ คญั ในประเพณีบญุ กมุ ขา ว ใหญพ ธิ ีสขู วัญขา ว พธิ ีรบั ขวัญขา ว ขัน้ ตอนของพิธกี รรม องคประกอบของพิธกี รรมการปฎิบัติตน อยางเหมาะสมในการประกอบพธิ ีกรรม โดยใชกระบวนการทาํ งานอยา งเปนระบบใชเ ทคโนโลยเี ขา มามาปรบั ใชในการคนควาขอมูล ไดอยา งเหมาะสมเหน็ ความสําคญั และประโยชนของการทาํ งานแลวนาํ มาวิเคราะห วางแผน คนควา รวบรวมขอมูลเกี่ยวกับการแสวงหาความรูดว ยวธิ ีการทหี่ ลากหลาย โดยใช กระบวนการสงั คมกระบวนการสบื คน กระบวนการกลมุ กระบวนการแกป ญหา เพือ่ ใหเกิดความรู ความเขาใจ เกดิ ทักษะสามารถนาํ ไปปฏบิ ัตใิ นการดาํ เนนิ ชวี ติ มี คณุ ธรรม จรยิ ธรรม มีความรบั ผดิ ชอบมงุ ม่ันในการทาํ งาน อนรุ กั ษวัฒนธรรมทองถ่นิ สามารถ ดาํ เนนิ ชวี ติ อยา งสนั ตสิ ุขในสงั คมไทยและสังคมโลก ผลการเรียนรู ๑. ผูเรียนสามารถอธบิ ายลักษณะของพิธีกรรมตางๆ ในประเพณบี ญุ กุมขาวใหญไ ด ๒. ผูเรยี นสามารถบอกปจ จยั ตางๆ ทเี่ ก่ยี วของกับพิธกี รรมในประเพณบี ุญกมุ ขาวใหญไ ด ๓. ผูเรยี นสามารถบอกวตั ถปุ ระสงคและองคป ระกอบของพธิ ีกรรมในประเพณีบุญกุมขา วใหญไ ด ๔. ผูเรยี นสามารถปฏบิ ตั ติ นไดอยา งถกู ตองและเหมาะสมในประเพณีทอ งถ่นิ รวม ๔ ผลการเรียนรู

โครงสรางรายวิชา หลักสูตรทอ งถิ่น บุญกุม ขา วใหญ ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๔ เวลา ๑๐ ช่วั โมง หนวยการ ชื่อหนวย สาระสําคัญ เวลา น้าํ หนกั เรยี นรูที่ การเรียนรู (ชั่วโมง) คะแนน ๑ -ชุมชน กลมุ คนทีม่ าอยูรวมกันในเขตหรอื ๒ ๒๐ บริเวณเดยี วกันมีวิถีชวี ติ การดําเนินชีวิตที่ ๒ ชุมชน คลายกันมปี ฏิสมั พนั ธตอ กันและอยภู ายใตกฎ ๕ ๕๐ ๓ ของฉัน เกณฑเ ดยี วกันโดยแตละชมุ ชนจะมี ๓ ๓๐ เอกลกั ษณท่แี ตกตา งกนั ออกไป หนว ยงาน ๑๐ ๑๐๐ ตา ง ๆ ในชมุ ชนของฉนั จํานวนประชากร เอกลักษณช มุ ชน สถานที่สาํ คญั ประเพณี -ประเพณหี รือวฒั นธรรมทีม่ เี อกลกั ษณเฉพาะ ทองถนิ่ ตวั ครอบคลมุ การดําเนนิ ชีวิตอาหาร เคร่อื ง บทบาท แตง กาย ทอ่ี ยอู าศัย ศาสนา ลัทธคิ วามเช่อื หนา ท่ี -ประเพณีบญุ กมุ ขา วใหญเ ปนประเพณที าํ บญุ ทช่ี าวนาเก็บเกี่ยวขา วแลวนํามานวดท่ีลาน กอนนาํ ไปเกบ็ ในยุง ฉางโดยมีพธิ กี รรมตา ง ๆ -การประพฤตติ น การทาํ ตามหนา ทท่ี ี่ไดรบั มอบหมายและการ ประพฤตติ นในการรว มประเพณีของชมุ ชน การประพฤตติ นในฐานะผเู ผยแพรว ัฒนธรรม รวม

คําอธิบายรายวชิ า หลักสตู รทอ งถิ่น บุญกมุ ขาวใหญ ช้ันประถมศกึ ษาปท ่ี ๕ เวลา ๑๐ ช่วั โมง ศึกษาคนควา การรวบรวมขอมลู อภปิ รายเก่ยี วกับความสัมพันธร ะหวา งประเพณีกบั วิถีชีวติ ของคนในทองถิ่นความสัมพันธระหวา งประเพณกี ับศาสนา ความสมั พนั ธร ะหวา งประเพณกี บั บริบทชมุ ชนการเผยแพรว ัฒนธรรมทองถิ่นสูสากล เปรยี บเทยี บความแตกตา งของวัฒนธรรมใน ทอ งถ่นิ โดยใชก ระบวนการออกนอกสถานท่ซี งึ่ เปน แหลงเรียนรนู อกสถานท่จี รงิ เพอื่ ใหผเู รียนได สัมผัสไดล ง มอื กระทําใชทักษะในการคิด การส่อื สารใชก ระบวนการกลุมในการแสวงหาความรู และการนําเสนอผลงานวเิ คราะหวางแผน คน ควารวบรวมขอ มลู เกี่ยวกับการแสวงหาความรูดวย วธิ กี ารทหี่ ลากหลาย โดยใชก ระบวนการสังคมกระบวนการสืบคน กระบวนการกลมุ กระบวนการ แกป ญ หา เพ่ือใหเ กิดความรู ความเขา ใจ เกิดทักษะสามารถนาํ ไปปฏิบัตใิ นการดาํ เนินชวี ิต มคี ุณธรรม จริยธรรม มคี วามรับผิดชอบ มงุ มัน่ ในการทาํ งานอนุรกั ษว ัฒนธรรมทอ งถน่ิ สามารถดําเนนิ ชีวิต อยางสันตสิ ุขในสงั คมไทย และสงั คมโลก ผลการเรียนรู ๑. ผเู รียนสามารถอธบิ ายความสัมพนั ธระหวา งประเพณีกับวถิ ชี ีวติ ของคนในทองถ่นิ ได ๒. ผูเรยี นสามารถความสมั พันธร ะหวา งประเพณตี างๆ ในทอ งถิ่นได ๓. ผเู รยี นสามารถเผยแพรว ัฒนธรรมผานการนาํ เสนอในรปู แบบตางๆ ได ๔. ผูเ รียนสามารถปฏบิ ตั ติ นไดอ ยา งถกู ตอ งและเหมาะสมในประเพณีทองถนิ่ รวม ๔ ผลการเรียนรู

โครงสรา งรายวิชา หลกั สตู รทอ งถิ่น บญุ กมุ ขา วใหญ ชั้นประถมศึกษาปที่ ๕ เวลา ๑๐ ชั่วโมง หนว ยการ ช่ือหนวย สาระสําคัญ เวลา น้าํ หนัก เรยี นรทู ่ี การเรยี นรู (ชวั่ โมง) คะแนน -ชุมชน กลุม คนทีม่ าอยูร วมกนั ในเขตหรอื ๑ ชมุ ชน บรเิ วณเดยี วกันมีวิถีชีวติ การดําเนินชีวติ ท่ี ๒ ๒๐ ของฉัน คลา ยกนั มปี ฏิสมั พันธตอกนั และอยภู ายใตกฎ ๒ เกณฑเดยี วกันโดยแตล ะชมุ ชนจะมี ๓ ๓๐ ๓ ประเพณี เอกลกั ษณท แ่ี ตกตา งกนั ออกไป หนวยงาน ๔ ทองถิ่น ตา ง ๆ ในชุมชนของฉันจาํ นวนประชากร ๒ ๒๐ บทบาท เอกลักษณชมุ ชน สถานที่สําคญั ๓ ๓๐ หนาท่ี -ประเพณีหรอื วัฒนธรรมทม่ี เี อกลกั ษณเ ฉพาะ ๑๐ ๑๐๐ ตวั ครอบคลุมการดาํ เนนิ ชีวิตอาหาร เครอื่ ง แตงกาย ที่อยอู าศยั ศาสนา ลัทธิความเชอ่ื -ประเพณีบญุ กมุ ขา วใหญเปน ประเพณที าํ บญุ ทชี่ าวนาเก็บเกยี่ วขา วแลวนาํ มานวดท่ลี าน กอนนาํ ไปเกบ็ ในยงุ ฉางโดยมีพธิ ีกรรมตา ง ๆ -การประพฤติตน การทาํ ตามหนาที่ทไ่ี ดรบั มอบหมายและการ ประพฤตติ นในการรวมประเพณีของชุมชน การประพฤติตนในฐานะผเู ผยแพรวฒั นธรรม -ความสมั พนั ธร ะหวา งประเพณีกบั วถิ ชี ีวติ ของ ประเพณีกบั คนในทองถิ่นดา นการดําเนนิ ชวี ติ ดา นสงั คม วถิ ชี ีวิต ดา นศาสนา ดา นการประกอบอาชพี รวม

คําอธิบายรายวชิ า หลักสตู รทอ งถิ่น บุญกมุ ขาวใหญ ช้ันประถมศกึ ษาปท ่ี ๖ เวลา ๑๐ ช่วั โมง ศึกษาคนควา การรวบรวมขอมลู อภปิ รายเก่ยี วกับความสัมพันธร ะหวา งประเพณีกบั วิถีชีวติ ของคนในทองถิ่นความสัมพันธระหวา งประเพณกี ับศาสนา ความสมั พนั ธร ะหวา งประเพณกี บั บริบทชมุ ชนการเผยแพรว ัฒนธรรมทองถิ่นสูสากล เปรยี บเทยี บความแตกตา งของวัฒนธรรมใน ทอ งถ่นิ โดยใชก ระบวนการออกนอกสถานท่ซี งึ่ เปน แหลงเรียนรนู อกสถานท่จี รงิ เพอื่ ใหผเู รียนได สัมผัสไดล ง มอื กระทําใชทักษะในการคิด การส่อื สารใชก ระบวนการกลุมในการแสวงหาความรู และการนําเสนอผลงานวเิ คราะหวางแผน คน ควารวบรวมขอ มลู เกี่ยวกับการแสวงหาความรูดวย วธิ กี ารทหี่ ลากหลาย โดยใชก ระบวนการสังคมกระบวนการสืบคน กระบวนการกลมุ กระบวนการ แกป ญ หา เพ่ือใหเ กิดความรู ความเขา ใจ เกิดทักษะสามารถนาํ ไปปฏิบัตใิ นการดาํ เนินชวี ิต มคี ุณธรรม จริยธรรม มคี วามรับผิดชอบ มงุ มัน่ ในการทาํ งานอนุรกั ษว ัฒนธรรมทอ งถน่ิ สามารถดําเนนิ ชีวิต อยางสันตสิ ุขในสงั คมไทย และสงั คมโลก ผลการเรียนรู ๑. ผเู รียนสามารถอธบิ ายความสัมพนั ธระหวา งประเพณีกับวถิ ชี ีวติ ของคนในทองถ่นิ ได ๒. ผูเรยี นสามารถความสมั พันธร ะหวา งประเพณตี างๆ ในทอ งถิ่นได ๓. ผเู รยี นสามารถเผยแพรว ัฒนธรรมผานการนาํ เสนอในรปู แบบตางๆ ได ๔. ผูเ รียนสามารถปฏบิ ตั ติ นไดอ ยา งถกู ตอ งและเหมาะสมในประเพณีทองถนิ่ รวม ๔ ผลการเรียนรู

โครงสรา งรายวชิ า หลักสตู รทอ งถ่ิน บุญกุมขา วใหญ ชั้นประถมศกึ ษาปที่ ๖ เวลา ๑๐ ชว่ั โมง หนวยการ ชื่อหนวย สาระสาํ คัญ เวลา นา้ํ หนกั เรยี นรทู ่ี การเรยี นรู (ช่ัวโมง) คะแนน ๑ -ชมุ ชน กลมุ คนท่ีมาอยรู วมกันในเขตหรือ ๒ ๒๐ บริเวณเดียวกันมวี ถิ ีชวี ติ การดําเนินชีวิตที่ ๒ ชมุ ชน คลา ยกนั มปี ฏสิ ัมพนั ธตอ กนั และอยภู ายใตก ฎ ๒ ๒๐ ๓ ของฉนั เกณฑเดยี วกนั โดยแตล ะชุมชนจะมี ๔ เอกลักษณท ่แี ตกตา งกนั ออกไป หนวยงาน ๑ ๑๐ ๕ ตาง ๆ ในชมุ ชนของฉนั จาํ นวนประชากร ๒ ๒๐ เอกลกั ษณช มุ ชน สถานทสี่ ําคัญ ๓ ๓๐ -ประเพณีหรือวฒั นธรรมทม่ี เี อกลกั ษณเฉพาะ ๑๐ ๑๐๐ ประเพณี ตวั ครอบคลมุ การดําเนินชีวติ อาหาร เครอื่ ง ทอ งถิ่น แตงกาย ท่ีอยอู าศัย ศาสนา ลัทธิความเช่อื -ประเพณบี ญุ กุมขาวใหญเ ปน ประเพณีทาํ บญุ ท่ีชาวนาเก็บเกีย่ วขาวแลว นํามานวดท่ลี าน กอ นนําไปเก็บในยุงฉางโดยมีพธิ ีกรรมตา ง ๆ -การประพฤติตน บทบาท การทาํ ตามหนาที่ท่ไี ดร บั มอบหมายและการ หนาที่ ประพฤตติ นในการรวมประเพณขี องชุมชน การประพฤติตนในฐานะผูเผยแพรว ฒั นธรรม -ความสมั พนั ธระหวา งประเพณีกับวิถีชีวิตของ ประเพณกี ับ คนในทองถ่นิ ดานการดาํ เนินชีวติ ดานสงั คม วถิ ชี ีวิต ดานศาสนา ดานการประกอบอาชีพ การเผยแพร -การเผยแพรว ัฒนธรรมในรูปแบบการนํา วัฒนธรรม เสนอผลงานผานการลงพนื้ ท่ีศกึ ษาในชุมชน และจัดทําโครงงานประเพณที อ งถิน่ รวม