สามเกลอ ตอน สมาคมล่ำซำ

1

2 พล, นกิ ร, กิมหงวน สมาคมลำ่ ซำ ป. อนิ ทรปาลติ คณ ะพ รรค ๔ สหาย ท่านเจ้าคุณ ประสิทธิ์ ฯ คุณหญิงวาด และเจ้าคุณปัจจนึก ฯ ต่างได้จดหมายของนัก ธรุ กิจเศรษฐีใหญ่คนหนง่ึ ซ่ึงมีชอ่ื เสียงโดง่ ดงั ในวงสังคม และ ในวงการคา้ จดหมายทุกฉบับมีข้อความเช่นเดยี วกัน นัดให้ ไปประชมุ ท่ีบ้าน \"กิเลนทอง\" ตอนบ่ายวันท่ี ๑๔ กรกฎาคม ศก น้ี จดหมายของนายเหยี ก ยกผา่ ง ปรากฏขอ้ ความดังต่อไปนี้ ……. ในฐานท่ีท่านเป็นผู้ที่มีฐานะ \"ล่ำซำ\" คนหนึ่ง ข้าพเจ้าจึงรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ขอเชิญท่านไปพบปะกับ ข้าพเจ้าอย่างกันเองที่บ้าน \"กิเลนทอง\" ซอยสีฟ้า ถนน

3 พหลโยธิน ในวนั ท่ี ๑๔ กรกฎาคม ศกน้ี เวลา ๑๕.๐๐ น. เพ่ือ รบั ประทานน้ำชา และรว่ มสังสรรคก์ ัน ข้าพเจ้ามีโครงการที่จะจัดตั้งสมาคมล่ำซำข้ึน ซึ่ง วัตถุประสงค์ของสมาคมน้ีจะเช่ือมความสามัคคี และให้ความ ช่วยเหลือซ่ึงกันและกัน ในบรรดาผู้ท่ี \"ล่ำซำ\" ท้ังหลาย โดย ไม่เลือกว่าชาติใดภาษาใด แต่ต้องมีถ่ินฐานอยู่ในกรุงเทพ ฯ แห่งประเทศไทย ข้าพเจ้าหวังอย่างยิ่งว่า ท่านคงจะกรุณาให้เกียรติ สละเวลาไปชุมนมุ กันทบ่ี า้ น ข้าพเจ้าตามกำหนดวันเวลาท่ีเรียนมานี้ ข้าพเจ้า ขอขอบคณุ ล่วงหนา้ มายังท่าน ณ โอกาสนี้ด้วย ขอไดร้ ับความนบั ถอื อยา่ งสูง นายเหียก ยกผา่ ง

4 ๔ สหายกับท่านผู้ใหญ่ทั้งสามต่างได้รับจดหมายใน วันเวลาเดียวกัน จดหมายทั้ง ๗ ฉบับน้ี คนของนายเหียก ยก ผ่างนำมาให้ที่บ้าน \"พัชราภรณ์\" ในตอนเย็นวันจันทร์ ซ่ึง ตามเวลาที่กล่าวน้ี ๔ สหายกับท่านผู้ใหญ่ทั้งสามกำลังน่ัง สนทนากันอยใู่ นห้องโถงช้ันล่างของตัวตึก เม่ือทุกคนได้อ่านจดหมายจบแล้ว เจ้าคุณปัจจนึก ฯ กม็ องดหู นา้ อาเสย่ี กมิ หงวนแล้วกล่าวถามข้นึ ว่า \"แกรูจ้ ักนายเหียก ยกผา่ งไหมวะ\" เส่ยี หงวนอมย้ิม \"รู้จักซีครับ เขาเป็นเพื่อนสนิทของผมคนหน่ึง ใน วงการคา้ ใคร ๆ กร็ ู้จกั เจ้าหมอน\"่ี เจา้ คุณประสิทธิ์ ฯ พูดขน้ึ เปรย ๆ \"ถ้าจะลำ่ ซำไม่ใชเ่ ลน่ \" กิมหงวนพยกั หน้ารบั รอง \"ครับ รวยมากทีเดียว เมื่อก่อนสงครามอาเชียต้ัง รา้ นแบกะดินอยู่ในเวิ้งนครเขษมหน้าสำนักพิมพ์ \"เขษมบรรณ กิจ\" ขายเคร่ืองมือช่างไม้ และเคร่ืองเหล็กเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ปากนกแก้ว, เสียม, ส่ิว, กบ, ชะแลงเหล็ก, สายยู, บานพับ, ครกกะบาก สากตำน้ำพริกอะไรเหล่านี้\"

5 คณุ หญิงวาดถามข้นึ อยา่ งเป็นงานเปน็ การ \"แล้วทำไมถึงรวยเรว็ นกั \" เส่ียหงวนวา่ \"กท็ ำไมจะไม่รวยล่ะครบั เจ้าเหยี กเขา้ ขาญี่ปุ่น ยก นอ้ งสาวให้แมท่ ัพญ่ปี ุ่นเลยไดเ้ ป็นคนสง่ ของใหก้ องทัพ ตอ่ มา ยกพ่ีสาวให้แม่ทัพญี่ปุ่นอีกคน ท่านนายพล โยกูซีวะ ก็โปรด ปรานนายเหยี กมาก\" คุณหญงิ วาดทำหนา้ ชอบกล พูดขดั ขึน้ ทนั ที \"เด๋ียว - เด๋ียว พ่อหงวน นายพลญี่ปุ่นน่ะช่ืออะไร นะ\" \"นายพลโท โยกซู วี ะ ครบั \" \"แหม – ชอื่ น่าเกลียดจัง ทำไมถงึ ชื่อยังงั้นล่ะ\" เสย่ี หงวนอดหัวเราะไมไ่ ด้ \"ภาษาญ่ีปุ่นครับคุณอา โยกูซีวะ แปลว่าเรียบร้อย ถา้ เป็นคนไทยก็คงชอื่ ว่านายสุภาพ\" \"ยังงา้ นเรอะ\" คณุ หญงิ พดู ยานคาง \"แลว้ ยังไงพ่อหงวน\"

6 อาเสีย่ เลา่ เร่อื งนายเหยี ก ยกผ่างต่อไป \"นายพลโท โยกูซีวะ ให้เจ้าเหียกซื้อรถยนต์ให้ กองทัพญ่ีปุ่นครับ รถเก๋ง รถบรรทุกถูกแพงเอาท้ังนั้น ช่ัว เวลาปีเดียว เจ้าเหียก ยกผา่ งมีเงินถึง ๒๐ ล้าน\" ดร. ดิเรก จุย๊ ์ปาก \"ไม่ใช่เลน่ รวยขนาดนอ้ ง ๆ มหาราชาเข้าไปแล้ว\" เสีย่ หงวนพยกั หน้ารบั ว่าเป็นความจริง \"แต่แล้ว นายพลโท โยกูซีวะเกิดเบ่ือน้องสาว และ พี่สาวของเจ้าเหียก เลยปลดกองหนุน และส่งตัวคืนมาทาง ไปรษณียพ์ สั ดุ พร้อมดว้ ยจดหมายแจ้งมาว่า กองทัพญี่ปุ่นไม่ มีความจำเป็นที่จะต้องให้นายเหียก ยกผ่างช่วยเหลืออะไรอีก แล้ว เจ้าเหียกตกใจรีบไปหานายพลโท โยกูซีวะที่ค่ายสนาม กีฬาเลยได้ความว่า ท่านนายพลโท อายิโนะโมะโตะเสนาธิ การใหญ่ไม่พอใจท่ีเจ้าเหยี กส่งของให้กองทพั ญี่ปุ่นแพงเกนิ ไป เอากำไรถึง ๕๐๐ เปอร์เซ็นต์ เจ้าเหียกตัดสินใจพาเมียสวย ของเขาไปยกใหท้ ่านนายพล อายโิ นะโมะโตะ อีตาเสนาธิการ ใหญ่นน่ั เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของแม่กิมฮวยเลย โอ.เค. อาริกา โต้ เจ้าเหียกกไ็ ด้ส่งขา้ วของให้กองทพั ญปี่ ุ่นอีก

7 จนกระท่ังญ่ีปุ่นแพ้สงคราม เจ้าเหียก ยกผ่าง นาย ห้างแบกะดินที่ไม่เคยมีความหมายกับใคร ก็เลยกลายเป็นผู้ ยิ่งใหญ่ เปิดร้านค้า, บริษัทต่าง ๆ มีเงินไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน ผู้คนนับหน้าถือตาใคร ๆ ก็เรียกว่าตั้วเสี่ย น่ีแหละครับ ความเป็นมาของเสี่ยเหียกคนนี้ ขณะน้ีหมอมีกิจการค้า ใหญ่โตมาก เรือเดินทะเลก็มี โรงแรมก็มี โรงสี โรงเล่ือย โรงงานอตุ สาหกรรม รู้สึกว่ามันจะรวยกวา่ ผมด้วยซำ้ ไป\" พล พชั ราภรณพ์ ดู ขัดข้นึ \"รวยกว่าแกเห็นจะเป็นไปไม่ได้ แกมีเงินสดฝากอยู่ ในธนาคารตั้ง ๔๐๐ ล้านถึงอย่างไรนายเหียก ยกผ่างก็คงมั่ง มีนอ้ ยกวา่ แก\" นิกรเห็นพอ้ งด้วย \"จริงโวย้ กันเองเกดิ มาจากทอ้ งพ่อท้องแม่ยงั ไมเ่ คย เห็นใครรวยกว่าอ้ายหงวนของเราเลย คิดเฉลี่ยวันหนึ่งมี รายไดจ้ ากกิจการค้าตง้ั ล้านบาท ใครจะไปสมู้ ันได้\" คราวนี้กิมหงวนย้ิมแก้มแทบแตก ล้วงกระเป๋า เสอ้ื เชิ้ตหยบิ ธนบัตรใบละร้อยบาทใหม่เอ่ียมปึกหนึ่งออกมาฉีก เล่นแก้ขวย แล้วโปรยลงบนพ้ืนหอ้ ง เจ้าแห้วน่ังคอยรบั ใชอ้ ยู่ ขา้ งประตูห้อง แลเห็นเช่นน้ีกน็ ยั นต์ าเหลอื กอา้ ปากหวอ

8 \"โอ๊ย - รับประทานฉกี หมดแล้ว อ๋อย….\" เสี่ยหงวนหันมายกั ค้ิวให้เจา้ แหว้ \"ฉีกเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความเป็นมหาเศรษฐี ของข้า อย่าตกใจเลยวะอย่างมากก็สองพันเท่านั้น ขนหน้า แข้งไม่ร่วง เมื่อเช้ายายชีเข้ามาขอสตางค์ ข้ายังให้ไป ๕,๐๐๐ บาท พอออกไปพ้นบ้าน ยายชีคนนั้นเลยเป็นลมชัก ตายเพราะความดีใจจนเกนิ ควร\" เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ จุ๊ยป์ ากดกุ มิ หงวน \"อย่าเพิ่งพูดอะไรให้นอกลู่นอกทางหน่อยเลยวะ อา อยากจะถามแกว่า เท่าทนี่ ายเฮียกเขามีจดหมายมาเชิญพวก เราไปประชุมทีบ่ า้ นเขาในวนั มะรืนนี้น่ะ เราควรจะไปไหม\" นิกรหัวเราะก้าก \"เขาช่อื นายเหียกครบั ไมใ่ ช่เฮยี ก\" เจา้ คณุ ประสิทธ์ิ ฯ ค้อนควับ \"จะไปรูเ้ รอะ ข้าไม่ใช่เจ๊กน่ีหวา่ \" อาเส่ียยกฝ่ามือผลักหน้านายจอมทะเล้นค่อนข้าง แรง แล้วกล่าวกับประมุขบ้าน \"พชั ราภรณ์\" อย่างนอบน้อม

9 \"เพื่อมารยาท ผมคิดว่าควรไปครับ ตามธรรมดาผู้ ที่เขาเชิญเราก็หมายความว่าเขาให้เกียรติเรา หากเราไม่ไป นอกจากเขาจะเสียใจแล้ว เขาอาจจะหาว่าเราเปน็ คนใจแคบ ไมย่ อมสังคมกับใคร ความจริงคุณอากับเจ้าคุณอาปัจจนึก ฯ เปน็ คนใจนอ้ ยไม่ใช่ใจแคบ กน็ ่าท่ีจะไปพบกับเขาตามนัด\" เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นทันที เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ ทำตาเขียว \"เด๋ียวก็จะเตะเข้าให้เท่าน้ันเอง อ้า - เอาละ เป็นอันว่าอาจะไปตามคำเชิญของเขา แต่ว่าพวกเราควรคิด ให้ดี สมมุติว่านายเฮียก….เอ๊ย…..นายเหียกเกิดประชุม เผยแพรล่ ัทธิคอมมิวนสิ ต์ล่ะ เราจะวา่ อย่างไร\" คราวน้คี ุณหญิงวาดสะดุ้งโหยง \"เออ - จริงซีนะ เร่ืองน้ีต้องตรวจดูให้รอบคอบ พ่อ หงวน เราอยู่นอกคุกอย่างน้ีก็สบายดีแล้ว ไม่ควรหาเร่ือง อพยพไปอยใู่ นคกุ อ้ายลัทธิแดงน่ีนะ่ อาเกลียดย่ิงกว่าจ้ิงจก ตกุ๊ แกเสียอีกเด๋ียวน้ีเส้ือผ้าสีแดงอาก็ไม่ยอมใช้แล้ว ตอ่ ไปลิพ สติกอาก็จะใชส้ เี ขียว\" นกิ รพูดโพล่งขน้ึ ทนั ที

10 \"ใช้ลิพสติคสีเขียว ใคร ๆ ก็ต้องเข้าใจผิดคิดว่าคุณ อาหญงิ สบู ยาฝน่ิ \" คุณหญิงวาดคอ้ นควบั \"ช่างขา้ ใครลองมาว่าให้ขา้ ได้ยนิ แม่ด่ายบั ไปเลย\" เส่ียหงวนอธบิ ายให้ท่านเจ้าคณุ ประสทิ ธิ์ ฯ ทราบ \"ผมกล้ารับรองว่า คนอย่างนายเหียก ยกผ่างไม่ นิยมลัทธิแดงแน่นอน เพราะเขามีฐานะล่ำซำอยู่แล้ว นายเหียกเป็นคนจีนท่ีรักความสงบ พึงพอใจในลัทธิ ธนา บสิ ต์ ไมใ่ ช่คอมมิวนิสตโ์ ซเชยี ลลิสต์\" ดร. ดเิ รกอ้าปากหวอ \"ธนาบิสต์…..ยูหมายความว่ากระไร\" กิมหงวนหวั เราะ \"ธนาบิสต์ ก็แผลงมาจากธนบัตรน่ันเอง ลัทธิน้ีใคร ๆ ก็นิยมนับถือ ผู้ใดใครมีธนบัตรมากผู้น้ันก็มีความสุขอย่าง พวกเราเป็นต้น ใครไม่มีธนบตั ร หรือมีเพียงเล็กน้อยกย็ ุ่งยาก เดือดรอ้ น\" คุณหญงิ วาดพดู ยมิ้ ๆ

11 \"เมื่อเธอรับรองเช่นนี้ อาก็จะไปประชุมตามท่ีเขามี จ.ม. เล็ทเต้อรเชิญ มา ถ้าเขาต้ังสมาคมล่ำซำข้ึนก็ดี เหมือนกัน พวกเราจะได้เข้าเป็นสมาชิกกับเขา เพื่อเช่ือม ความสามัคคีในหมู่คนมีเงินด้วยกัน ใครเดือดร้อนจะได้ ช่วยเหลือกัน เป็นต้นว่า ไม่มีบ้านอยู่ ก็หาอาคารสงเคราะห์ คนมีเงินให้อยู่อาศัย เจ็บป่วยก็ช่วยนำส่งโรงพยาบาล ถูก คนจนข่มเหงกจ็ ะไดห้ าทางช่วยเหลอื \" ดร. ดเิ รกหวั เราะหึ ๆ \"ไม่ต้องช่วยหรอกครับคุณอา คนมีเงินไม่มีวัน ยุ่งยากเดือดร้อนหรอกครับ เขาพอใจจะอยู่ที่ไหนก็ซ้ือที่ดิน ปลูกตึกอยู่ เจ็บป่วยก็โทรศัพท์เรียกหมอมาบ้าน แล้วก็คน จนน่ะไม่มีโอกาสข่มเหงคนม่ังมีได้หรอกครับ มีแตค่ นจนต้อง พง่ึ บารมคี นรวย\" \"ก็ไม่รู้ อามีปากอาก็ได้แต่พูดส่งเดชไปยังง้ันเอง แกจะมาเอาอะไรกบั คนอย่างอา\" พูดจบท่านก็หยิบผลเงาะในพานผลไม้หน่ึงผล เงื้อ ข้ึนสดุ แขนขวา้ งถกู หนา้ อกนิกรดังปึ้ก แล้วเอ็ดตะโรลน่ั \"เฮ้ย ! คนอื่นเขาคุยกันสนุกสนาน ดันน่ังสัปหงก อยู่ได้ เม่อื คนื นี้แกอดนอนหรือวะเจา้ กร\"

12 นกิ รเคย้ี วปากจั๊บ ๆ นยั นต์ าปรอื พูดเสียงงัวเงยี \"ครับ เม่ือคืนผมได้นอนเพียง ๑๐ ชั่วโมงเท่าน้ัน วันน้ีเลยงว่ งเหงาหาวนอนมาตัง้ แต่เชา้ \" แลว้ นกิ รก็หันมาทางเจ้าแหว้ \"เฮ้ย – เอาเหล้ามากินเถอะวะ อ้ายแห้ว หา กบั แกล้มมาดว้ ย\" เจ้าแห้วรับคำสั่ง ลุกข้ึนเดินก้มตัวออกไปทางหลัง ตึก คณะพรรค ๔ สหายกับท่านผู้ใหญ่ต่างปรึกษาหารือกันใน เรือ่ งท่ีนายเหียก ยกผ่างมีจดหมายเชิญมา ในท่ีสุดกต็ กลงกัน ว่า จะไปประชุมที่บ้านนายเหียก ยกผ่างตามวันเวลาท่ีนัดมา ในจดหมายเส่ียหงวนเล่าให้ฟังว่า บ้านของนักธุรกิจใหญ่ผู้นี้ เป็นคฤหาสน์ท่ีโอ่โถงหรูหราท่ีสุดในซอยสีฟ้า ปลูกอยู่ในเน้ือ ที่ดินถึง ๔ ไร่ เฉพาะตัวตึกส้ินเงินค่าก่อสร้างเกือบสามล้าน เสาหน้าบ้านเป็นเสาหินอ่อนส่งมาจากอิตาลี ต้นหนึ่งราคา แสนเศษ มีถึงสามเสา เพยี งแตโ่ รงรถกส็ วยงามผดิ ปกติแล้ว ในท่ีสุดก็ถงึ วันท่นี ายเหียก ยกผ่างนัดประชุม เวลาประมาณ ๑๕.๐๐น.เศษ \"คาดิลแล็ค\" เก๋งคัน ใหญ่ และใหม่เอ่ียมคันหนึ่งได้เล้ียวเข้ามาในซอยสีฟ้าแห่ง ถนนพหลโยธนิ อยา่ งสงา่ ผา่ เผย พล พชั ราภรณเ์ ป็นผขู้ บั รถคัน

13 น้ี เจ้าคุณประสิทธ์ิ ฯ กับคุณหญิงวาดน่ังอยู่ตอนหน้ารถ ดร. ดเิ รก, เสี่ยหงวน, นิกร และเจา้ คุณปัจจนึก ฯ น่ังอยตู่ อนหลังรถ พอใกลจ้ ะถงึ บา้ น \"กิเลนทอง\" อาเสีย่ กย็ กมือตบบา่ พล \"เบา - เบาโว้ยพล\" คุณหญงิ วาดหนั มามองดกู ิมหงวน แลว้ จุย๊ ป์ าก \"จะมาเบาอะไรตามถนนรนแคมอย่างน้ีล่ะพ่อหงวน ทำไมไม่จดั การให้เรยี บร้อยเมื่อก่อนทเ่ี ธอจะมาจากบา้ น\" เสี่ยหงวนนัยน์ตาเหลอื ก \"เบารถครับ ไมใ่ ชเ่ บาปัสสาวะ\" แล้วเขาก็บอกนายพัชราภรณ์ \"บ้านใหญ่ทางขวานั่นแหละเลี้ยวรถเข้าไปเลย มีท่ี จอดรถกว้างขวางมาก กันเคยมาบ้านน้ีหลายหนแล้ว นายเหียกเขาเชญิ กนั มากนิ เลยี้ งบ่อย ๆ\" นกิ รยกศอกกระทุ้งเสีย่ หงวน \"แล้วไมย่ กั ชวนกันมากินเลีย้ งด้วย ใจดำจริงเชยี ว\" \"คาดิลแล็ค\" เก๋ง เลี้ยวขวามือผ่านประตูเข้าไปใน อาณาเขตของคฤหาสน์ \"กเิ ลนทอง\"

14 มองเห็นตัวตึกสองชัน้ ใหญ่โตหรูหรามาก ออกแบบ ทันสมัยมีดาดฟ้าทาสีไข่ไก่งามตา สิ่งปลูกสร้างภายในบ้าน ล้วนแต่สวยงามสะดุดตา เสาใหญ่หน้าตึกท้ังสามเสา เป็น เสาหนิ ออ่ น ถงึ แมว้ า่ บ้าน \"กิเลนทอง\" มีเน้ือท่ีน้อยกว่าบ้าน \"พัชราภรณ์\" แต่ตัว ตึกก็สวยงามกว่าบนถนนสายใหญ่ นับแต่ประตูร้ัวหน้าบ้าน เข้ามา มีรถเก๋งคันเบ้อเร่ิมราคาเรือนแสนจอดอยู่เป็นแถวไม่ ต่ำกว่า ๒๐ คัน พล พัชราภรณ์ นำ\"คาดิลแล็ค\" เก๋งแล่นมา หยดุ หา่ งจากหน้าตึกไมก่ มี่ ากนอ้ ย ๔ สหายกับท่านผู้ใหญ่ทั้งสามต่างพากันลงมาจาก รถด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสพล, นิกร, กิมหงวน, ดร.ดิเรก และเจ้าคุณท้ังสองแต่งกายแบบสากลเรียบร้อย คุณหญิงวาด แต่งแบบไทยแท้ชุดผ้ายกสีน้ำเงินหม่น ทำผมปิดหน้า พอก เครอ่ื งเพชรราคานับแสน ต่างหเู พชร, สร้อยเพชร, สร้อยข้อมือ และแหวนเพชร เฉพาะแหวนท่านสวมถึง 3 นิ้ว ก่อนจะออก จากบา้ นทะเลาะกับเจ้าคณุ ประสทิ ธิ์ ฯเกอื บช่วั โมง เพราะเจ้า คุณประสิทธิ์ ฯ กล่าวถามว่า จะไปประชุมหรือจะไปเล่นย่ีเก เท่าน้ันเองคุณหญิงวาดก็เป็นฟืนเป็นไฟ ไล่แจกหมากเจ้าคุณ

15 ประสิทธิ์ ฯ รอบบ้านคณะพรรค ๔ สหาย และท่านผู้ใหญ่ยืน รวมกลมุ่ กันอยู่ขา้ ง ๆ รถ \"คาดลิ แลค็ \"เกง๋ ทันใดน้ันเอง สุภาพบุรุษในวัยกลางคนคนหนึ่งแต่ง สากลชุดช๊ากสกินสีขาวได้ว่ิงลงมาจากตึกใหญ่ตรงมาที่รถ \"คาดิลแล็ค\" เก๋ง เขาคือนายเหียก ยกผ่าง เจ้าของคฤหาสน์ \"กเิ ลนทอง\" นเ่ี องกมิ หงวนโบกมอื ใหเ้ พื่อนพ่อคา้ ของเขา \"เฮ้ - สวสั ดีเว้ย\" เหียกยิ้มแป้น เขายกมือไหว้ท่านผู้ใหญ่ และคณะ พรรค ๔ สหายอย่างนอบน้อมและกล่าวคำปฏิสันถารน่าฟงั \"เชิญครับ เชิญบนตึกเถอะครับ ผมรู้สึกเป็นเกียรติ อย่างยิ่งที่ทา่ นกรณุ ามาตามที่ผมเชญิ \" เสี่ยหงวนยกมือตบหลังนายเหียกค่อนข้างแรง จนกระทัง่ นายเหียกไอแคก็ ๆ แล้วอาเสย่ี ก็กล่าวแนะนำ \"ท่านผนู้ ้ี คอื พระยาปจั จนึกวิปลาส อาของกัน\" เจ้าคุณปัจจนกึ ฯ ทำคอย่น

16 \"ปัจจนึกพนิ าศโว้ย ไม่ใช่ปัจจนึกวปิ ลาศ แล้วกัน….. ปัจจนึกวิปลาศน่ะแปลว่าข้าศึกเสียสติ หรือวิกลจริต ปัจจนึก พนิ าศ แปลวา่ ขา้ ศกึ พา่ ยแพ้\" เสี่ยหงวนหัวเราะ กลา่ วกับนายเหยี กต่อไป \"ท่านคือพ ระยาปัจจนึกพินาศ น่ัน…..พ ระยา ประสิทธ์ิขะยาสาด\" \"เฮ้ย !\" เจ้าคณุ ประสิทธ์ิ ฯ ตวาดแวด๊ \"มีอย่างที่ไหนวะ พ ระยาป ระสิทธิ์ขะยาสาด ประสิทธ์ินติ ศิ าสตร์จ้ะ พอ่ หงวน แกอย่าพยายามเปล่ียนราชทินนามของฉันหน่อย เลย\"กิมหงวนยิ้มให้เพ่ือนพ่อค้าของเขา และผายมือมาทาง คณุ หญิงวาด \"สุภาพสตรีบรรดาศักดิ์ผู้น้ี คือคุณหญิงวาดหรือ คุณหญิงประสิทธิ์นิติศาสตร์ท่านผู้ใหญ่ทั้งสามเท่ากับเป็น ญาติผใู้ หญ่ของกันเอง\" คุณหญิงวาดยกมือจับซ่ินยกท้ังสองข้าง แล้วย่อตัว ลงทำทา่ เหมือนถวายคำนับ

17 \"ดิฉันเป็นคุณหญิงพานทองที่ได้รับพระราชทานตรา ต้ังจากล้นเกล้า ฯ รชั กาลที่ ๖ ไม่ใชค่ ณุ หญิงตง้ั เองนะคะ\" นายเหยี กยกมอื ไหว้ \"ครบั ผมทราบแลว้ \" \"อ๊ยุ ดใี จจงั ทราบได้อยา่ งไรคะ\" ท่านพูดเสียงอ่อนหวาน พยายามทำท่าให้น่าเอ็นดู เหมือน ออเดรย์เฮบเบิน ในเร่ือง \"โรมรำลึก\" ท่ีท่านไปดูมาเม่ือ บ่ายวานนี้ \"ทราบจากบุคลิกของคุณหญงิ น่ะซคิ รบั \" \"หรือคะ อ้า….ดิฉันชื่อวาดค่ะ แต่เส่ียจะเรียกดิฉัน วา่ คุณหญิงแอนน์ก็ได้\" \"ปโู้ ธ่\" เจา้ คุณประสทิ ธิ์ ฯ ปลงอนิจจัง \"หน้าตาคุณหญิงยังกะม้าแข่ง สังวรตัวเสียบ้างซี คณุ หญิงจา๋ \" \"เอ๊ะ พิลึกจริงเชียว ทีตัวละก็อยากเป็นพระเอกหนัง แกงกะหร่ีเป็ด ทำเดินแอ๊คอ๊าทให้เหมือนหมอนั่น เชอะ แกง กะหรี่เป็ดหวั มันลา้ นเมอื่ ไหร่\"

18 ดร. ดิเรกกลืนน้ำลายเออื๊ ก \"แกงกะหรเี่ ป็ดน่ะใครกันครบั \" \"อ้าว - ก็เจา้ พระเอก \"โรมรำลึก\" น่ะซี\" เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างคร้ืนเครง นายแพทย์หนุ่ม ทำหน้ากระเรี่ยกระราดชอบกล เขามองดูหน้าคุณหญิงวาด แล้วพูดพลางหวั เราะพลาง \"เกรเกอร่ี เป็ค ครบั คณุ อา ไม่ใช่แกงกะหร่ีเปด็ \" คณุ หญิงวาดคอ้ นควบั \"น่ันแหละ อย่ามาค่อนขอดหน่อยเลยวะ อาไม่เคย เรียนภาษาฝร่ัง ออกเอ๊กเซ่นไม่ใคร่ถู อ้ายเราสู้อุตส่าห์ถาม อา้ ยกรดูแล้วว่า พระเอกคนนี้มันชื่อแกงกะหรี่เป็ดใช่ไหม อ้าย กรบอกว่าใช่อย่างหน้าตาเฉย คนชิบหาย ทำให้เราขายหน้า คณุ เหยี กแต๋\" นายเหยี ก ยกผา่ งสะดงุ้ เหมือนถกู เข็มแทง \"ประทานโทษครับคณุ หญิง ผมชือ่ นายเหียก ยกผ่าง ครับ ไมใ่ ช่เหียกแต๋\" คณุ หญิงย้มิ เจอื่ น ๆ

19 \"หรือคะ ขอโทษเถอะค่ะ ดิฉันนึกว่าคุณชื่อเหียกแต๋ เสยี อกี \" \"มิได้ครบั ผมชือ่ เหยี ก ยกผ่าง\" คุณหญิงวาดทำตาหวาน แล้วพูดกับเศรษฐีใหญ่ อยา่ งกนั เอง \"พอ่ หงวนเขาเล่าให้ดฉิ ันฟังวา่ เมื่อกอ่ นนี้คุณก็ไมไ่ ด้ ร่ำรวยอะไร เดินเตะฝุ่นต้ังห้างแบกะดินขายของโปเกอยู่แถว เวิ้งนครเขษม ต่อมาคุณเข้าขาญ่ีปุ่นได้ คุณยกน้องสาว และ พี่สาวของคุณให้เป็นเมียของนายพลโยกูซีวะ คุณก็ร่ำรวยเงิน ทองไหลมาเทมา เพราะคณุ เปน็ ผู้ซอื้ ของใหก้ องทพั ญ่ปี นุ่ \" กมิ หงวนโกรธจนตวั สั่น ร้องขึน้ ด้วยเสียงอนั ดัง \"เอา - เอา - สวดใหญ่เลย ผมเล่าให้คุณอาฟัง แล้ว คุณอามาเล่าให้นายเหียกเขาฟังเช่นนี้ นายเหียกเขาก็ลำดับ ปูย่ า่ ตายายผมแยซ่ ีครบั \" คณุ หญิงวาดค้อนควบั \"หนอย - ยังจะมาขึ้นเสียงอีก หรือไม่จริงล่ะ ทุกคน ท่ียืนอยู่ในที่นี้ย่อมเป็นพยาน คนเราเมื่อพูดแล้วไม่ต้องกลัว เม่ือกลวั แล้วกอ็ ยา่ พูด\" นายเหยี กยิ้มใหเ้ ส่ียหงวน

20 \"กันไม่โกรธแกหรอกหงวน เพราะแกพูดความจริง การสรา้ งตัวเองโดยลำแข้งของเรา ไม่ใชเ่ ร่ืองทีน่ ่าอับอาย และ อดีตท่ียากจนของคนเราก็ไม่จำเป็นจะต้องปิดบังคนอ่ืน รัฐมนตรีบางท่านเคยเดินย่ำต๊อกมาแล้ว พ่อค้าบางคนที่เป็น เศรษฐีกเ็ คยเปน็ กรรมกร อด ๆ อยาก ๆ นอนขา้ งถนนมาแล้ว\" อาเสี่ยหัวเราะเสียงปร่าชอบกล เขารีบแนะนำนาย เหียก ยกผ่างให้รู้จักกับเพ่ือนเกลอของเขา ซ่ึงเจ้าของบ้านก็ โอภาปราศรัยด้วยเป็นอย่างดี แล้วนายเหียกก็กล่าวกับทุก ๆ คน \"เชญิ ไปสนทนากนั บนตกึ เถอะครบั \" คุณหญิงวาดถามเบา ๆ \"มีแขกกี่คนคะ\" \"ทัง้ หมด ๒๕ คนครบั \" \"มิได้ค่ะ ดิฉันหมายถึงแขกจรงิ ๆ ค่ะ แขกอนิ เดียน่ะ คะ่ \" นายเหยี กอ้าปากหวอ \"มีคนเดียวครับ นายจันทร์อังคารสิงหราชรามซิง ครบั เศรษฐชี าวภารตะทีร่ ่ำรวยทส่ี ุดในเมอื งไทยเรา\"

21 \"แลว้ ฝร่งั มีไหมคะ\" คณุ หญิงวาดถามตอ่ ไป \"ไม่มีหรอกครับ ฝร่ังในเมืองไทยมีเงินอย่างมากก็ เพียงล้านสองล้านเท่านั้นไม่ถึงขนาดล่ำซำ ผมเลยไม่ได้เชิญ โดยมากมีแต่คนจีน และพวกลูกจีนครับ อ้อ - มีเศรษฐีพม่ามา ประชมุ คนหนงึ่ ชื่อ หมอ่ งทินโผล่ ครับ\" \"หม่องตีนโผล่\" คณุ หญิงวาดอทุ าน \"มิได้ครับ หม่องทินโผล่ ไม่ใช่ตีนโผล่ ถ้าตีนโผล่ หมายความว่ารองเท้าขาดผมเห็นจะไม่เชิญแน่ เพราะแขก ของผมลว้ นแต่ล่ำซำจรงิ ๆ\" นิกรถามยมิ้ ๆ \"พมา่ คนนถ้ี า้ จะรวยมากกระมังครบั คุณเปยี ก\" นายเหียกขมวดคว้ิ ย่น \"ผมชื่อเหยี กนะครับ ไม่ใชเ่ ปยี ก\" นิกรหวั เราะชอบใจ \"ผมทราบแล้วครับ แต่คำว่าเหียกฟังแล้วทะแม่ง ๆ ชอบกล ผมเลยเรียกคณุ วา่ เปยี ก\"

22 เส่ียหงวนพูดเสรมิ ขน้ึ ทันที \"ดีเหมือนกันเหียก ล้ือควรจะช่ือเปียกมากกว่าเหียก เพราะเขียนง่ายกว่า และฟังก็เพราะหูกว่า ถ้ายังไงก็ทำ เร่ืองราวขอเปลี่ยนชอ่ื ต่อกระทรวงมหาดไทย\" นายเหียกนิ่งคิด \"เอ - เข้าทีแฮะ เมีย และแม่ยายของกันเขาวิงวอน ขอร้องกันมานานแล้วให้กันเปล่ียนชื่อเสียใหม่ เพราะไม่มีใคร ตรสั ร้วู ่าคำว่าเหียกนั้นเป็นภาษาแตเ้ อี๊ยะ แต่ว่าชื่อเปียกเฉย ๆ ตามที่คุณนิกรต้ังให้มันจะเพราะหรือ\" นายจอมทะเลน้ ยิ้มน้อยย้มิ ใหญ่ \"เปียกเฉย ๆ ไม่เพราะแน่ครับ ควรจะมีคำนำหน้า หรือตามหลัง เช่น ศรีเปียก,เปียกศักด์ิ, เปียกสนิท, ทองเปียก, เปียกนิรันดร์, เปียกปูน, เปียกแป้ง, บุญเปียก, เปียกทนง, ทรัพยเ์ ปยี ก\" นายเหียกรบี โบกมือห้ามนิกร \"พอแล้วครับ คุณนกิ ร ผมคดิ ว่าผมชื่อเหียก ยกผ่าง ต่อไปตามเดิมดีกว่า เมียผมเขาก็เรียกผมจนเคยชินแล้ว แฮ่ะ แฮะ่ ขอเชญิ ทกุ ๆ ท่านขน้ึ ไปประชมุ บนตึกเถอะครบั \"

23 คร้ันแล้วนายเหียกซึ่งไม่ยอมชื่อเปียกก็เดินนำหน้า พา ๔ สหายกับท่านผู้ใหญ่ท้ังสามตรงไปยังคฤหาสน์ \"กิเลน ทอง\" ทุกคนต่างนึกชมความสวยงามโอ่โถงของคฤหาสนห์ ลัง น้ี เมื่อเข้าไปในห้องโถงใหญ่ซ่ึงมีขนาดราวกับหอประชุม ๔ สหายกับท่านผู้ใหญ่ก็ได้แลเห็นชาวไทย, ชาวจีน, ชาว ภารตะและชาวพม่า รวมทง้ั หมดเกอื บ 30 คน น่ังอยูบ่ นเกา้ อี้ นวมรอบ ๆ ห้อง กำลังสนทนากันอย่างคร้ืนเครง ด้านหนึ่ง ของห้องโถงซึ่งเป็นบาร์ คนรับใช้ของนายเหียกแต่งกาย เรียบร้อยยืนอยู่ในบาร์เบ้ืองหลังบาร์เต็มไปด้วยวิสกี้, เบียร์ และแชมเปญ นายเหียก ยกผ่าง ได้แนะนำให้ทุกคนในที่นี้ รู้จักกับคณะพรรค ๔ สหาย และท่านผู้ใหญ่เป็นรายตัว แล้ว เชิญให้นั่งยังที่อันสมควร ส่วนนายเหียกเล่ียงไปน่ังกับเพื่อน ของเขาคนหน่ึง คนใช้ของนายเหียกถือถาดทองคำใบใหญ่ใส่ แก้วน้ำสีเหลืองหลายแก้วเดินเข้ามาหยุดยืนโค้งคำนับ ๔ สหายอย่างนอบนอ้ ม \"เหลา้ เรอะ น้องชาย\" อาเสย่ี ถามยิม้ ๆ \"ครับผม\" ชายผนู้ น้ั ตอบเบา ๆ

24 ๔ สหายกับเจ้าคุณปัจจนึก ฯ และเจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ ต่างหยิบแก้ววิสกี้โซดามาจากถาดทองคนละแก้ว แล้ว นายแพทย์หนุ่มก็ส่งให้คุณหญิงวาดหน่ึงแก้ว คุณหญิงสั่น ศีรษะปฏเิ สธกระซิบบอกนายแพทย์ดิเรกเบา ๆ \"อากินไม่ได้หรอก เลิกด่ืมมาหลายปีแล้วต้ังแต่อา เอาไมต้ พี ริกตหี วั เจา้ คณุ แตกอาเลยสาบานไว้\" ดร. ณรงค์ฤทธอ์ิ มย้ิม \"ทานเสียนิดเถอะครับ ใหเ้ กียรตเิ จา้ ของบา้ นเขา\" คณุ หญงิ วาดขมวดคิว้ ยน่ \"โธ่ - เธอไมร่ อู้ ะไร อาน่ะกินเหล้าเขา้ ไปแลว้ เปน็ ต้อง อาละวาด\" ดเิ รกหวั เราะ \"เขาผสมบาง ๆ อยา่ งน้ไี ม่เปน็ ไรหรอกครับ\" คุณหญิงวาดบ่นกระปอดกระแปดเบา ๆ รับแก้วน้ำ สีเหลืองมาจากมือนายแพทย์หนุ่ม คณะพรรค ๔ สหายและ ท่านผู้ใหญ่ทั้งสามต่างยกแก้ววิสก้ีข้ึนจิบ บรรดาแขกทุกคนที่ อยู่ในห้องนี้ล้วนแล้วแต่เป็นเศรษฐี หรือที่เรียกกันท่ัว ๆ ไปว่า \"ล่ำซำ\" ท้ังสิ้น ส่วนมากเป็นชาวจีนรู้จักคุ้นเคยกับเส่ียหงวน เป็นอย่างดี บางคนก็รู้จักกับท่านผู้ใหญ่ และคณะพรรค ๔

25 สหายด้วย ท่านที่ล่ำซำทั้งหลายต่างสนทนาปราศรับกันด้วย เสียงอนั ดังตามธรรมดาของคนมเี งิน ในที่สุด นายเหียก ยกผ่าง ก็ลุกขึ้นก้มศีรษะโค้ง คำนับชาวคณะล่ำซำทั้งหลายเสียงจ้อกแจ้กจอแจเงียบกริบ ทนั ที \"ทา่ นผู้มเี กยี รติ และมีสตางค์\" นายเหียกกล่าวขึน้ ด้วยเสียงกงั วาน \"เท่าที่ข้าพเจ้าเชิญท่านมาประชุมพร้อมกัน ณ ท่ีนี้ ก็ เพ ร า ะ ข้ า พ เจ้ า มี โค ร ง ก า ร ท่ี จ ะ จั ด ตั้ ง ส ม า ค ม ล่ ำ ซ ำ แ ห่ ง ประเทศไทยขึ้น สมาคมล่ำซำน้ีก็คือสมาคมของพวกเศรษฐี นนั่ เอง ตามต่างประเทศเขามมี านานแล้ว เช่นในอังกฤษ และ สหรัฐอเมริกา ฉะน้ันประเทศไทยเราควรจะมีสมาคมล่ำซำ บ้าง เพื่อให้พวกเศรษฐีมหาเศรษฐีทั้งหลายได้มีโอกาสพบปะ กนั \" เสียงชาวภารตะหนวดงามเอ็ดตะโรล่ัน เขาลุกขึ้น ยกมือชี้หน้าคนรับใช้ของนายเหียก และส่งเสียงล่ันบ้าน เหมอื นกบั แขกตอนโมโห \"อีน้ีทำยังง้ีไม่ถูกน่ะ ช่ัดหมาน่ะ แขกโกรธมากรู้ ไหม\"

26 นายเหียกเย็นวาบไปท้ังตัว มองดูนายจันทร์อังคาร สิงหราชรามซงิ แล้วกลา่ วถามอยา่ งนอบน้อม \"ประทานโทษ คนใช้ของผมทำอะไรให้นายห้างไม่ พอใจหรอื ครับ\" ราชาแห่งสนิ คา้ และผ้าแพรทุกชนิด หันควบั มาทาง นายเหยี ก \"ไม่พอใจเร่อื งหมูแผ่นนะ่ คณุ เหียก\" นายเหียกทำคอย่น มองดูจานหมูแผ่นซ่ึงอยู่ในมือ คนใชข้ องเขา \"อ้ายเลิศ ท่านเป็นแขกเสือกเอาหมูแผ่นยกมาให้ ทา่ นมีอยา่ งหรือ\" นายหา้ งขายผ้าเอ็ดตะโรลนั่ \"ไม่ใช่ยังง้ันน่ะ อีนี้เอาใส่จานเล็กนิดเดียวมาให้จ๋ัน ดูถูกกันม่ักมากน่ะ ต้องเอาจานใหญ่ ๆ ใส่มาซี อีน้ีจั๋นชอบหมู แผ่นคะร๊าบ\" บรรดาเศรษฐีท้ังหลายต่างหัวเราะครืน นายเหียก ไล่คนใช้ของเขาให้จัดหมูแผ่นมาให้นายจันทร์อังคารสิงหรา ชรามซิงหนึ่งกิโล แล้วเขาก็กล่าวสุนทรพจน์กับพวกล่ำซำ ตอ่ ไป

27 \"ท่านท้ังหลาย พวกเราเหล่าเศรษฐีทั้งหลายในท่ีน้ี ย่อมจะต้องมีการสังคมพบปะกัน ข้าพเจ้าจะต้ังสมาคมล่ำซำ ขึ้นท่ีบ้านข้าพเจ้า จัดหากีฬาในร่ม, กีฬากลางแจ้งไว้ให้ท่าน สนุกสนานกัน หลังบ้านขา้ พเจ้าก็มสี ระอาบน้ำ มีสวนดอกไม้ อันสวยสดงดงาม พวกท่านมีเวลาว่างก็จะมาหาความสุข สำราญกันที่น่ี ข้าพเจ้าจะจัดบาร์จำหน่วยเหล้า และอาหาร ต่าง ๆไว้รับรองท่านด้วย ท่ีน่ีจะมีแต่คนชั้นสูงคือเศรษฐีจริง ๆ เราจะไม่ยอมตอ้ นรับเศรษฐีย่อย ๆ หรือผู้ที่มีฐานะช้ันกลางแต่ แสดงตนเป็นเศรษฐีเป็นอันขาด ข้าพเจ้าหวังอย่างยิ่งว่าพวก ท่านคงยินดีสนับสนุนแนวความคิดของข้าพเจ้า และพร้อม แลว้ ที่จะฟังความเหน็ ของท่านท้งั หลาย\" เสียงตบมือดังขึ้นเปาะแปะอย่างเสียไม่ได้ ฤทธ์ิตรา ขาวที่คุณหญิงวาดด่ืมเข้าไปหน่ึงก๊ง ทำให้คุณหญิงหน้าแดง เหมือนลูกตำลึง คุณหญิงวาดค่อย ๆ ลุกข้ึนยืนยกมือขวาขึ้น เหมือนฮิตเล่อร์จอมบงการของเยอรมัน แล้วท่านก็พูดเสียง อ้อแอ้เพราะลน้ิ ไกส่ ัน้ \"ง่า - ท่าน - ผู้มีเกียรติ และท่านผู้อัตคัดเกษา ทั้งหลาย ข้าพเจ้าขอสนับสนุนแนวความคิดอันดีเลิศของนาย

28 เหียกแต๋ท่ีจะจัดต้ังสมาคมล่ำซำขึ้น ก่อนอื่นข้าพเจ้าจะได้ร้อง เพลงปลกุ ใจให้ทา่ นฟงั เสยี ก่อน\" คณะพรรค ๔ สหายและท่านผู้ใหญ่ต่างใจหายวาบ ไปตามกัน นกิ รจุ๊ย์ปาก และพดู ขึน้ ทนั ที \"คณุ อาครับ ลำบากนักกล็ งมาเถอะครบั \" คุณหญิงวาดไม่ยอมฟังเสียง ท่านก้มศีรษะคำนับ บรรดาแขกผู้มีเกียรติ ใครต่อใครต่างตบมือให้ท่าน คุณหญิง วาดย้ิมใหน้ ายเหียกแลว้ กลา่ วถาม \"คุณเหยี กคะ เยน็ ตาโฟมีไหมคะ\" นายเหียกทำตาปรบิ ๆ \"เยน็ ตาโฟ…..คณุ หญิงจะทานหรอื ครับ\" \"อุ๊ยตาย เย็นตาโฟอ้ายที่เขาร้องกรอกมันแล้วขยาย เสียงดัง ๆ นะ่ ค่ะ\" นายเหียกทำคอยน่ \"ไมโครโฟน ใชไ่ หมครับ\" \"ค่ะ คะ่ นัน่ แหละคะ่ มีไหมคะ\" เจ้าของบ้านทำหนา้ ปั้นยากทส่ี ดุ

29 \"ไม่มีหรอกครับคุณหญิง เรามาประชุมกันเพื่อต้ัง สมาคมครับ ไม่ได้มาโฆษณาหาเสียงผู้แทนหรือขายยา ร้อง โดยไม่ตอ้ งมีไมโครโฟนกไ็ ด้ยินกันทั่วครับ\" คณุ หญิงวาดยม้ิ แป้น กระแอมเบา ๆ แล้วทา่ นก็รอ้ ง เพลงปลุกใจชาวไทยทัง้ หลายที่ท่านจำมาจากวิทยุ ความรักอันใดแมร้ กั เท่าไรก็ไม่ยัง่ ยืน ร้องได้เพียงเท่านี้ คุณหญิงวาดก็ยิ้มแห้ง ๆ ยกมือ ไหวผ้ ู้ทก่ี ำลงั ฟังท่านรอ้ งเพลง \"ประทานโทษค่ะ ดิฉันลืมเนื้อเสียแล้ว จำได้แต่ เพียงทำนองเท่านั้น แฮ่ะแฮ่ะ วันนี้ดิฉันสนุกเหลือเกิน ดิฉัน เมาเข้าไปแล้วอยากจะเอาเร่ือง ถามหน่อยเถอะค่ะ ในที่นี้ ใครจะเอาเรอื่ งกบั ดิฉันบา้ ง\" ท่านน่ิงอึ้งไปสักครู่ก็หันมาทำตาเขียวกับเจ้าคุณ ประสทิ ธ์ิ ฯ \"หรือเจ้าคุณจะเอาเรื่อง ยังได้นะคะ ฮะฮ้า อย่านึก ว่าคนอย่างคุณหญิงวาดน่ะมันจะโง่เง่า เต่าตุ่น คอยดูนะ ถ้า เจ้าคุณแอบเข้าหานังปล้ืมอีกคร้ังเดียวละก้อ เป็นชิบหายแน่ ไม่เชอื่ ก็ลองดู\"

30 เสียงหัวเราะอย่างครื้นเครงดังขึ้นลั่นห้องโถง นาย พัชราภรณ์รู้สึกอับอายเขาย่ิงนัก พอลุกข้ึนเดินเข้ามาหยุดยืน เผชิญหน้าคุณหญิงวาด พอแลเห็นลูกชาย คุณหญิงวาดก็ กา้ วลงมาจากเกา้ อ้ีนวมแตโ่ ดยดี นายพชั ราภรณ์พาทา่ นไปนั่ง บนเกา้ อน้ี วมตัวหน่งึ ข้าง ๆ ดร. ดเิ รก \"ถ้าคุณแม่จะอาละวาดละก้อ รอไว้ไปอาละวาดท่ี บา้ นเราเถอะนะครบั \" พลกระซิบกระซาบบอกทา่ นคุณหญงิ อมยิม้ แก้มตุ่ย \"กว่าจะไปถึงบ้านแม่ก็หายแล้ว แกก็รู้ดีว่าแม่น่ะ พอเหล้าตกถึงท้องก็เมาแอ๋อย่างนแ้ี หละ และถ้าเมากช็ อบเอา เร่ืองใครตอ่ ใคร\" พลจยุ๊ ์ปาก \"นั่งเฉย ๆ เถอะครับ ผมอายเขาเต็มทนแล้ว นาย ห้างแขกคนน้ัน แกกำลังมองดูคุณแม่คล้ายกับคุณแม่เป็นตัว ตลก อายเขาบ้างซคี รบั \" คุณหญิงวาดลืมตาโพลง จ้องตามองดูนายจันทร์ อังคารสิงหราชรามซิงอย่างเดือดดาล แล้วท่านก็ลุกขึ้นเดิน ผ่านพรมผืนใหญ่ ตรงเข้ามาหยุดยืนเผชิญหน้าราชาแห่งผ้า และแพรพรรณ

31 \"นายห้างมองฉันอยา่ งน้ี หมายความว่ากระไร\" นายจนั ทรอ์ ังคารอมย้ิม \"โอ๊ – อีนีไ้ ม่ไดห้ มายความวา่ อะไรนะ่ คณุ หญิงจา๋ \" \"แล้วยังงน้ั มองฉนั ทำไม\" นายจนั ทร์องั คารหัวเราะเหน็ ฟนั ขาว \"ทำมะไร๋มองไม่ได้ อีนี้คุณหญิงสวยม่ักม๊ากน่ะ ทำ ผมแบบนี้มองดูคล้ายๆออเดรย์ แฮบเบินน่ะคุณหญิง แขก ชอบคะร๊าบ\" คราวนีค้ ณุ หญงิ วาดหายโกรธ ยิ้มแก้มแทบแตก \"เหมือนมากหรอื จ๊ะ นายห้าง\" \"เหมือนคะรา๊ บ เหมอื นออเดรยต์ อนถา่ ยยาคะรา๊ บ\" \"อุย๊ คนผี ประเดี๋ยวแม่เอาไม้ขดี จุดไฟเผาหนวดเสีย หรอก ชะ ชะ เปน็ แขกกนิ หมูแผน่ ไม่เคยเห็น\" \"โอ - อีน้ีกินแล้วอร่อยดีน่ะคุณหญิง แฮ่ะ แฮ่ะ แขก ชอบมัก่ ม๊าก\" คุณหญิงวาดเดินกลับมาหาคณะพรรคของท่าน แล้วท่านกก็ ้มศีรษะโค้งคำนับบรรดาท่านผมู้ อี ันจะกินท้ังหลาย

32 \"อ้า – ข้าแต่ท่านผู้มี สตางค์ ต่อไปนี้ข้าพ เจ้า คุณหญงิ วาดจะรอ้ งเพลงเอกช่ือวา่ \"พมา่ แทงกบ\" ให้ทา่ นฟัง\" เสียงหัวเราะอย่างครื้นเครงดังล่ันห้อง สุภาพบุรุษ ชาวพม่า ซึ่งเป็นชายกลางคนรูปร่างอ้วนใหญ่นุ่งโสร่งสวม กุ ย เฮ ง มี ผ้ า โพ ก ศี รษ ะ สู บ บุ ห รี่ม ว น ให ญ่ ย า ว เกื อ บ ส อ ง คื บ แสดงท่าทไี มพ่ อใจและเอ็ดตะโรข้ึนทนั ที \"ผ่าม้าม่ายแท้งกบน่า ผ่าม้าไม่กินกบหน่า คี้ หม่าบา๊ ถ่านา้ พู๊ดหยง่ั งี้ดูทกุ ผ่าม้าหนา่ \" คราวนี้ ๔ สหายหัวเราะงอหาย คุณหญิงวาดส่ัน ศีรษะช้า ๆ ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวมตามเดิม พอสบตากับ หม่องทนิ โผล่ คณุ หญิงก็ยกมือไหว้แลว้ พูดเสียงหวั เราะ \"ขอโทษค่ะหม่องทินแหว่ง ฉันไม่ได้เจตนาลบหลู่ดู หมนิ่ พม่าเลย ได้ยินจากวิทยุทกุ ๆวันก็อยากจะร้องให้พวกเรา ฟังกนั \" หม่องทนิ โผล่ยม้ิ เจ่อื น ๆ \"ผมฉอื่ ทินโผล่ หม่ายใช้ทินแหว่ง\" บรรยากาศในที่ประชุมแจ่มใสสดช่ืน คนของ นายเหียกนำวิสกี้โซดามาเสิฟอีกคราวนี้คุณหญิงรับแก้วเหล้า

33 มาจากถาดทองโดยดี และยกขึ้นด่ืมรวดเดียวหมดแก้ว เจ้า คุณประสิทธิ์ ฯ มีท่าทางกระสับกระส่ายตลอดเวลานายเหียก ยกผ่าง กล่าวกบั ท่ีประชุมต่อไป \"ข้าพเจ้าหวังใจว่าพวกท่านทั้งหลายคงสนับสนุน แนวความคิดของข้าพเจ้าฉะน้ัน ขอให้พวกเราจงเลือก คณะกรรมการ และประธานของสมาคมล่ำซำเถิด ข้าพเจ้า เหน็ ว่าในท่ีน้ีอาเสี่ยกิมหงวน ไทยแท้ เป็นผู้ที่รำ่ รวยท่ีสุด มีเงิน ฝากธนาคารท้ังใน และนอกประเทศหลายร้อยลา้ นขา้ พเจ้าขอ เสนอให้อาเส่ียกิมหงวนเป็นประธาน หรือเป็นนายกของ สมาคมล่ำซำ\" เสี่ยหงวนหวั เราะชอบใจแลว้ กล่าวว่า \"ข้าพเจา้ ขอถอน\" \"ถอนอะไร\" นายเหียกตวาด \"ถอนขนจั๊กกะแร้โว้ย กันมีภารกิจการค้ามากมาย กันไม่มีเวลาว่างพอท่ีจะเป็นนายกของสมาคมได้ กันขอถอน ตวั \"

34 นายจันทร์อังคารสิงหราชรามซิงผลุดลุกขึ้นยืนอย่าง สง่าผ่าเผย มือขวาถือแก้วน้ำสีเหลือง เขากล่าวกับท่ีประชุม ด้วยเสยี งแจ่มใส \"นายจ๋า อีนี้จั๋นรวยท่ีสุดคะร๊าบ ในมวงไทยใครจะ รวยกวา่ จั๋นไมไ่ ด้ จนั๋ ตอ้ งเปน็ นายกนะ่ ฮ่ะ ฮ่ะ\" ทป่ี ระชมุ ตบมือกราว นกิ รสนบั สนนุ ชาวภารตุ \"ข้าพเจ้าเห็นสมควรอย่างยิ่งที่พวกเราควรจะเลือก ให้นายจันทร์อังคารพุธพฤหัส ฯ เป็นนายกของสมาคมล่ำซำ แหง่ ประเทศไทย\" พบี่ งั สะดุ้งโหยง \"เฮ้น่ะ อีนท้ี ่านเรยี กช่ือจั๋นยาวเกินไปคะร๊าบ จันทร์ อังคารสิงหราชรามซิงน่ะไม่ใช่จันทร์อังคารพุธพฤหัส ฯ ศุกร์ เสาร์อาทิตย์น่ะนาย\" ท่ีประชุมหัวเราะครืน มีการอภิปรายกันสักครู่ สมาชิกล่ำซำก็ลงมติแต่งตังให้นายจันทร์อังคารเป็นนายก ต่อจากน้ันก็มีการเลือกคณะกรรมการอีก ๖ คน หม่องทินโผล่ ได้เป็นรองนายก และกรรมการ คุณหญิงวาดเป็นกรรมการ และเลขานุการ นายเหียกยกผ่าง, นายไล่เจ๊ียะ แซ่ม้า, นายก วงเท้ยโฮ้ว แซ่แหย, ดร. ดิเรก ณรงค์ฤทธิ์ เป็นกรรมการมีการ

35 ประชุมร่างระเบียบ กฎข้อบังคับของสมาคมเกือบช่ัวโมง นิกรน่ังหลับไปหลายต่ืน ในที่สุดนายจอมทะเล้นก็กล่าวกับ นายเหียก ยกผ่างด้วยเสียงอันดงั \"คุณเหียกครับ นี่ก็เลยเวลาน้ำชามามากแล้วจนจะ ถึงเวลาอาหารเย็น ผมคิดว่าทางท่ีดีคุณควรสั่งให้คนของคุณ จัดน้ำชา และขนมมาได้แล้ว ความสำคัญของการประชุมอยู่ ท่กี ารกิน ถา้ พวกเราหวิ จะประชมุ กนั ได้อย่างไร\" นายจันทร์อังคารหัวเราะก้าก กล่าวสนับสนุนนิกร ทนั ที \"โอ – ถกู แลว้ น่ะนายเหียก อีนจี้ ัดนำ้ ชามากนิ ได้นะ่ \" นายเหียก ยกผ่างได้ร้องบอกคนของเขาให้จัดน้ำชา มาทันที แล้วเปิดการประชุมกันต่อไปเป็นอันว่าการจัดต้ัง สมาคมล่ำซำ ได้ตกลงกันเป็นท่ีเรียบร้อยในเวลา 16.00 น. เศษ สมาคมนี้จะใหญ่ยิ่งเพียงใดไม่จำเป็นต้องพูดถึง เพราะ สมาชิกทุกคนจะต้องเป็นเศรษฐีขนาดล่ำซำ คุณหญิงวาดอิ่ม อกอ่ิมใจมากท่ีท่านได้รับการเลือกตั้งให้เป็นกรรมการ และ เลขานุการของสมาคม ท่านกล่าวปฏิญาณว่า ท่านจะปฏิบัติ หน้าท่ขี องท่านให้ดีที่สุด พิธเี ปดิ สมาคมลำ่ ซำแห่งประเทศไทย

36 ได้กระทำข้ึนในตอนเย็นวันเสาร์ที่ ๑๗ กรกฎาคม ศกนี้ เวลา ๑๗.๐๐ น.ตรง บรรดาแขกท่ีได้รับเชิญมาในงาน เปดิ ป้ายของสมาคมลว้ นแต่เป็น เศรษฐีขนาดหนัก หลังจากนั้น สมาคมล่ำซำก็เป็นท่ีพักผ่อนหย่อนใจ ของบรรดาเศรษฐีทั้งหลายจำนวนสมาชิกได้เพิ่มพูนขึ้นอย่าง รวดเร็ว ทุกวันน้ีท่ีการค้าตกต่ำก็เนื่องจากท่านเศรษฐีเหล่าน้ี กอบโกยเงินเอาไว้แต่ไม่ยอมใช้จ่าย กระแสการเงินจึงไม่ หมนุ เวยี นในตลาด คณะพรรค ๔ สหายของเรา ได้มาเที่ยวท่ีสมาคมนี้ ทุกวันตอนเย็น ได้รู้จักกับสมาชิกใหม่ ๆ มากหน้าหลายตา บางคนยังเป็นเด็กหนุ่มอายุไม่เกิน ๒๕ ปี แต่มีเงินหลายสิบ ล้าน เพราะมีทางกอบโกยเงินสุดแล้วแต่วิธีการหาเงินของเขา ในตอนเย็นจนกระท่ัง ๒๔.๐๐ น. ที่สมาคมล่ำซำอุ่นหนาฝา คงั่ เต็มไปด้วยเศรษฐีหญ่าย ซ่ึงต่างก็โอ้อวดความม่ังมีของตน ให้เพ่ือนฝูงฟัง ที่สมาคมมีเหล้า และอาหารฝรั่ง แต่ขายเงิน สดไม่มีการเซ็น ทั้งน้ีก็เพ่ือให้สมกับที่สมาคมนี้เป็นที่รวมของ มหาเศรษฐีทง้ั หลายการเซ็นเช่อื ย่อมไม่ใช่วิสยั ของเศรษฐี นายกของสมาคม นายจันทร์อังคารสิงหราชรามซิง ได้สามารถทำให้สมาคมเจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว เขาโทร

37 เลขสัง่ นางระบำชาวภาระมาจากเมืองเดลฮี ในประเทศอินเดีย พร้อมด้วยหัสดนตรีภารตะหน่ึงวง นางระบำเหล่านี้ได้แสดง การฟ้อนรำนุ่งน้อยห่มน้อย หรือบางทีก็นุ่งลมห่มฟ้าตามแบบ นาฏศิลป์ของชาวภารตะ ซึ่งทำให้สมาชิกของสมาคมล่ำซำมี ความสุขกายสบายใจไปตามกัน หม่องทินโผล่สั่งระบำพม่า มาแข่งกับระบำแขก แต่สาวพม่าคอยาวเกินไป และร่ายรำช้า มาก ไม่สวิงสวายเหมือนสาวแขกนัยน์ตาคม คณะระบำย่าง ก้งุ มาได้ไม่กี่วันก็ขน้ึ เรอื บนิ กลบั ไปพม่า ในฐานะที่นายจันทร์อังคารสิงหราชรามซิงเป็น นายกของสมาคม ชาวภารตะผู้น้ีจึงชักเบ่ง ๆ สักหน่อย มีการ ส่งเสียงเอะอะ และเจ้าก้ีเจ้าการไม่เข้าเรื่อง นายจันทร์อังคาร จึงไม่กินเส้นกับกิมหงวนของเรา ถึงกับปะทะกันอย่างรุนแรง เกือบจะแจกหมากกัน แต่เพื่อนสมาชิกช่วยกันห้ามไว้ หลังจากนั้นมาอาเสี่ยก็ประกาศตนเป็นปรปักษ์กับนายจันทร์ องั คาร \"แกคอยดู อ้ายกร\" อาเสยี่ กลา่ วกบั เพอ่ื นเกลอของเขา \"กันจะต้องหักหน้าเจ้าบังหนวดดกคนนี้ให้ได้ กัน จะทำใหข้ ายหน้าเขาทีเดยี ว\"

38 นิกรถามวา่ \"แกจะทำอย่างไร\" เสี่ยหงวนย้ิมแค่น ๆ สายตามองดูนายจันทร์อังคาร ซง่ึ กำลังเดินไปมาตามโต๊ะต่าง ๆ และส่งเสียงหัวเราะเอ็ดตะโร ไม่เกรงใจใคร \"กัน จะหักหน้า อ้ายบัง ด้วยความเป็น เศรษฐีของ กันน่ะซิ พรงุ่ นี้เย็น เจ้าบังหนวดกจะต้องอายกันแทบจะแทรก แผน่ ดนิ หนีทีเดียว\" พลกล่าวห้ามเสี่ยหงวนดว้ ยความหวงั ดี \"อย่าเลยวะหงวน ขายหน้าเขาเปล่า ๆ เม่ือนาย จันทร์แกอยากเบ่งก็ปล่อยให้แกเบ่งไปเถอะ ไม่มีใครเขาเชื่อ หรอกว่านายจันทรม์ ีเงินมากกวา่ แก\" อาเส่ยี ขบกรามกรอด \"ไม่ได้ มันดูถูกกันมาก กันให้รางวัลนักระบำแขก คนละร้อยบาท เจ้าจันทร์ให้คนละพันบาท อย่างนี้เรียกว่าลูบ คมกันใช่ไหม กันเสียใจจริง ๆ ที่วันน้ีกันเอาเงินมาเพียง ๕,๐๐๐ เท่านั้นเอาไว้พรุ่งน้ีเถอะ กันจะให้อ้ายแห้วแบกเงิน ตามกันมาที่น่ี อ้ายจันทร์หนวดดกจะต้องหน้าแหยเม่ือได้เห็น

39 ความเป็นมหาเศรษฐีของกัน ถุย - อย่าว่าแต่นายจันทร์คนน้ี เลยวะ เฮนร่ี ฟอร์ด กับร็อคกีเฟลเลอร์ กนั ยงั ไม่แคร์\" นิกรเสรมิ ข้ึน \"กอ็ ีตาสองคนทแ่ี กวา่ ตายไปแลว้ นห่ี ว่า\" การสนทนาส้ินสุดลงเพียงเท่าน้ี นายจันทร์อังคาร เดินตรงเข้ามายังโต๊ะ ๔ สหาย และเจ้าคุณปัจจนึก ฯ เขาถือ วสิ าสะทรุดตัวนั่งบนเก้าอ้ีตัวหนึ่ง แลว้ กลา่ วถาม ดร. ดเิ รก \"อีนี้ท่านมากัน ๕ คน ส่ังตราขาวขวดเดียวเท่านั้น ฮ่ะ ฮ่ะ เศรษฐีต้องกินทิ้งกินขว้างขอรับ อย่าหาว่าจ๋ันดูถูกน่ะ จ๋ันสง่ั มาใหก้ ินฟรี ๆ หนงึ่ โหลเหน็ เป็นยงั ไงคะร๊าบ\" เสี่ยหงวนพรวดพราดลุกขนึ้ ยืน กล่าวกับคณะพรรค ของเขา \"เฮ้ - กลับบ้านเถอะโว้ยพวกเรา ขืนอยู่ที่น่ีประเด๋ียว จะเกดิ เตะปากกนั ข้นึ เขมน่ หน้าแขง้ เต็มทนแลว้ \" นายจันทร์ชักฉิว จ้องตามเขม็งมองดูกิมหงวนแล้ว กลา่ วถามเสียงหนัก ๆ \"เตะปากใคร คะร๊าบ\" \"เตะปากแกนะ่ ซี\"

40 นายจนั ทร์ขมวดคิว้ ย่น \"โอ - อีนี้แขกไม่กลัวใครคะร๊าบ กลัวทำมะไร๋ ปล้ำ กันตวั ต่อตวั ยงั ได้นะ่ นายจา๋ \" อาเสย่ี คอ้ นควบั \"ชกกันเอาไหมล่ะ ปล้ำกันฉนั จะไปส้แู กได้ยงั ไง\" นายจนั ทรผ์ ดุ ลกุ ขน้ึ \"ชกกันก็ได้นายหงวน อีน้ีแขกไม่กลวั ใครน่ะ อินเดีย เป็นเอกราชแล้วคะร๊าบ ใครจะมาข่มหมูไม่ได้นะ ช่ัดหมาน่ะ ท้าชกท้าต่อย\" \"อา้ ว\" กิมหงวนอุทาน \"อย่าด่าพล่อย ๆ นะโว้ย เตะเอาง่าย ๆ นะจะบอก ให้ น่ีแน่ะอ้ายบัง ฉันจะบอกแกให้รู้ พรุ่งน้ีเย็นฉันจะมาที่นี่ เพื่อแสดงให้สมาชิกท้ังหลายได้รู้ความจริงว่า ผู้ท่ีร่ำรวยท่ีสุด ในสมาคมล่ำซำนะ่ คอื ฉันไม่ใชแ่ ก\" นายจนั ทรห์ ัวเราะเห็นฟนั ขาว \"เหะเห เป็นไปไม่ได้น่ะนาย อีนี้จั๋นมีโงนอยู่ในมวง ไทยสองร้อยล้าน ที่อินเดีย ๕๐๐ล้าน ท่ีอเมริกา ๑๕๐ล้าน ท่ี

41 อังกฤษยังมีในราว ๒๐ ล้าน ฮะ ฮะ อีนี้จ๋ันใช้โงนยังไง ๆ ก็ไม่ หมดน่ะ เศรษฐจี ีนมีโงนนิดหนอ่ ยกค็ ุยโตน่ะ\" \"เออ ดีละมงึ พรุ่งน้ไี ดเ้ หน็ ดกี ัน\" สามสหายกับเจ้าคุณปัจจนึก ฯ ต่างลุกข้ึนยืน ท่าน เจ้าคณุ ฯ ยกมอื ตบบา่ นายจนั ทร์องั คารแล้วพดู ย้ิม ๆ \"สัพยอกหยอกล้อกันในฐานะเพื่อนฝูง แล้วอย่า โกรธกันจริง ๆ ล่ะนายห้าง เจ้าหงวนน่ะชอบพูดอะไรกับใคร รุนแรงอยา่ งนี้ แตใ่ จจรงิ ไมม่ ีอะไรหรอก\" ราชาผา้ และแพรพรรณอมยมิ้ \"แขกใจหนักแน่นคะร๊าบเจ้าคุณ อีน้ีคนแขกใจ เหมอื นหนิ น่ะ คนจีนใจนิดเดยี ว ฮิ ฮ\"ิ กิมหงวนปราดเขา้ มายกมอื คำ้ คอชาวภารตะ \"ว่าก็ว่าแต่ตัวซีโว้ย ทำไมถึงต้องว่าคนจีนด้วยอ้าย บังหนวดดก พรุ่งนี้เย็นระวังให้ดี แกจะต้องอับอายขายหน้า เขา แล้วอย่าว่าไม่บอก แกควรจะเตรียมเงินติดตัวมาให้ มากๆ\" นายจันทรห์ วั เราะงอหาย

42 \"ช่ัดหมาน่ะนาย แขกไม่กลัวคะร๊าบ เอายังไงก็เอา ฮะ ฮ้า\" นิกรเห็นเสีย่ หงวนโกรธจนหนา้ เขียว ก็พดู ไกลเ่ กล่ีย \"อย่าเอะอะไปเลยวะอ้ายเสี่ย ขายหน้าเขา ดีไม่ดีก็ จะเป็นแจกหมากกันขึ้นหมากแขกน่ะแดงเถือกไปทั้งปาก ทีเดียวนะจะบอกให้ นายห้างก็เหมือนกัน มีอะไรค่อย ๆ พูด กนั ดีกว่า\" แลว้ นิกรกร็ ้องตะโกนเรียกคนรบั ใช้ดว้ ยเสียงอนั ดัง \"เฮ้ – บ๋อย จะกลบั ละโว้ย เอาบิลมาเร็ว\" พลเลกิ ค้วิ มองดูนิกรอย่างแปลกใจ \"วนั น้ใี จปำ้ ถงึ เพียงนเี้ ชยี วหรืออ้ายกร\" นายจอมทะเล้นยมิ้ แห้ง ๆ \"แฮ่ะ แฮ่ะ เปล่าหรอก ให้บ๋อยมันเอาบิลมาให้อ้าย เสย่ี เขานะ่ \" เจ้าคุณปัจจนึก ฯ อดหัวเราะไม่ได้ กล่าวกับ ดร. ดิเรกเบา ๆ

43 \"พ่อนึกอะไรไม่ผิด ไม่เคยปรากฎในชีวประวัติของ อ้ายกรเลย ที่มันจะยอมควักเงินจ่ายค่าอาหารเลี้ยงเพ่ือน ๆ อยา่ งง่ายดาย\" นายแพทยห์ นุ่มอมยมิ้ \"ออไร๋น์ ออไร๋น์ ผมคบกับอ้ายกรมานานแล้ว จำได้ ว่าเคยออกค่าลอดช่องสิงคโปร์ที่หน้าโรงหนังเฉลิมบุรีให้ผม เพยี ง ๕๐ สตางคค์ รั้งเดียวเท่าน้นั \" คนรับใช้ว่ิงเหยาะ ๆ ตรงเข้ามาย่ืนบิลเงินสดให้นิกร อยา่ งนอบน้อม \"๔๕๐ บาทครบั ทา่ น\" นิกรผิวปากหวอื ล้วงมือขวาลงไปในกระเปา๋ กางเกง หยบิ ซองธนบัตรออกมาเปิดออก ทุกคนมองดุนายจอมทะเล้น เปน็ ตาเดียว \"เทา่ ไหร่วะ\" เขาถามอยา่ งองอาจ \"๔๕๐ บาทครบั ผม\" นกิ รจุ๊ย์ปาก

44 \"ว้า - เอาเงินติดมาเพียง ๓ บาทเท่าน้ัน ส่งบิลให้ เสีย่ หงวนเขาชำระเถอะ\" เด็กหนุ่มหันมาส่งบลิ ใหอ้ าเสี่ย นายจันทร์อังคารยก มือเทา้ สะเอวมองดูกิมหงวนแล้วยมิ้ น้อยยิ้มใหญ่ แกล้งพูดข้ึน ดงั ๆ ว่า \"อนี จี้ น๋ั อยากรู้ว่าเศรษฐีจนี จะทปิ บ๋อยเท่าไรนะ่ \" เสี่ยหงวนเม้มปากแน่น ล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบ ธนบัตรใบละร้อยบาทข้ึนมาปึกหน่ึง แล้วส่งให้คนรับใช้อย่าง หน้าตาเฉย \"เอาไป น้องชาย\" เด็กหนุ่มตัวส่ันงันงก กระพุ่มมือไหว้เสี่ยหงวน และ รับธนบัตรไม่ต่ำกว่าสองพันบาทมาถือไว้ เขาหันไปทางหมู่ คนรบั ใชแ้ ล้วรอ้ งประกาศล่ัน \"เฮ้ย บอกกล่าวโว้ย ต่อไปนี้ถ้าอาเส่ียหงวนท่านมา ท่นี ี่กันจะเป็นคนรับใช้ทา่ นแต่ผู้เดยี ว ใครขืนยุ่งเก่ยี วกับอาเส่ีย ทา่ นละกอ้ พอ่ แทงไสท้ ะลักเลย\" แล้วเขาก็ยกมือไหวเ้ สยี่ หงวนอีก \"ขอให้ท่านมีความสขุ ความเจรญิ เงินทองไหลมาเท มาเหมอื นกับคนปว่ ยเป็นอหวิ าต์เถิดครบั \"

45 เสย่ี หงวนทำตาปริบ ๆ \"อือ - อ้ายเวรน่ีให้พรฟังทะแม่ง ๆ หูชอบกล ไป เถอะโว้ยพวกเรา ไปหาข้าวกนิ กนั ดีกว่า แลว้ เลยไปดูขุนทาสผู้ พชิ ิตที่เฉลมิ ไทยรอบหนึ่งทุ่ม หนงั เลิกไปเท่ียวซอยกลาง นาน แลว้ ไม่ไดไ้ ปอุดหนุน\" ครั้นแล้ว คณะพรรค ๔ สหายกับท่านเจ้าคุณปัจจ นึก ฯ ก็พากันเดินออกไปจากห้องโถงของสมาคมล่ำซำ บรรดาสมาชิกต่างทักทายคณะพรรค ๔ สหายเกรียวกราว คุณ หญิ งวาดน่ังเด่นอยู่ทางโต๊ะข้างหน้าต่างกับเพ่ือ น สุภาพสตรีในวัยเดียวกับท่านอีกสองสามคน ล้วนแต่เป็น เศรษฐีขนาดล่ำซำท้ังนั้น พราวไปด้วยเครื่องเพชร พลเดิน ผ่านมากก็ ล่าวถามทา่ นอย่างนอบน้อม \"คณุ แม่ ยงั ไมก่ ลบั หรอื ครับ\" คณุ หญิงวาดยมิ้ ให้ลกู ชายโทนของท่าน \"ค่ำ ๆ แม่ถึงจะกลับ สั่งให้อ้ายแห้วเอารถมารับหน่ึง ทุ่ม เจ้าจะไปไหนกันก็ไปเถอะ อ้า – เจ้าคุณขา แหม - ไม่ทัก เชียวนะคะ ดูหน่อยสิคะ ดฉิ ันแตง่ สอี ิฐชดุ น้ีเข้าทีไหม\" เจา้ คุณปจั จนกึ ฯ ย้มิ ให้คุณหญงิ วาด

46 \"ผมน่ะไม่อยากจะชมหรอกครับ กลัวว่าคุณหญิงจะ ว่าผมยอ แต่ผมก็อดท่ีจะชมไม่ได้ ผมมองดูคุณหญิงไกล ๆ คดิ ว่าประชติ ทองอุไรเสยี อีก\" \"แหม - แล้วมองดูใกล้ ๆ ล่ะคะ\" \"มองดูใกล้ ๆ คล้าย ๆ แม่มดครบั \" พูดจบเจา้ คุณปจั จนึก ฯ ก็รีบวงิ่ ออกไปจากห้องโถง ๔ สหายหัวเราะงอหาย ต่างเดินตามเจ้าคุณปัจจ นกึ ฯ ออกไป คุณหญงิ วาดรอ้ งตะโกนสดุ เสียง \"หวั ลกู มะอึก เจ้าคณุ นกตะกรมุ \" เสยี งเจ้าคณุ ปัจจนึก ฯ ตะโกนมาบา้ ง \"หมอดูยิปซี…..แม่มดเฒ่า ฮ่ะ ฮ่ะ เฮบเบินปากถ้ำ ขุนตาล\" ข่าวแพร่สะพัดไปทั่ว ในบรรดาสมาชิกของ สมาคมล่ำซำแห่งประเทศไทย ว่าเยน็ วันน้ี อาเส่ียกมิ หงวน ไทยแท้ มหาเศรษฐีหนุ่มลูกจีนจะแสดงความเป็นมหาเศรษฐี แข่งขันกับนายจันทร์อังคารสิงหราชรามซิงมหาเศรษฐีชาวภา รตะ ใครแพ้ก็จะต้องอับอายขายหน้ากันเพราะข่าวน้ี ทำให้ พวกเศรษฐีมีสตางค์ทัง้ หลายรีบพากนั มายังสมาคมล่ำซำ

47 ตั้งแต่เวลา ๑๔.๐๐ น. ต่างวิพากษ์วิจารณ์กันแซ่ด ไปหมด ส่วนมากเช่ือว่าอาเส่ียกิมหงวนของเราต้องได้ชัยชนะ อย่างงดงาม แต่วงการท่ีชอบสอดรู้สอดเห็นในเรื่องของผู้อ่ืน มั่นใจว่านายจันทร์อังคารต้องชนะเพราะชาวภารตะผู้น้ีมีเงิน มากกวา่ อาเสย่ี กมิ หงวน เศรษฐีชาวภารตะมาถึงสมาคมโดยรถเก๋ง \"ฟอร์ด ลินคอน\" คันยาวเฟื้อย และโตเกือบเท่ารถบรรทุก นายจันทร์ อังคารแต่งกายคล้าย ๆ กับนักสู้วัวชาวสเปน สวมเส้ือก๊ัก ประดับไข่มุกแน่นอนละเพียงแต่เสื้อกั๊กของเขาก็ราคาหลาย แสนแล้ว เขาโพกผ้าพันศีรษะสีชมพู ปักปิ่นเพชรอันมีค่า เพชรลูกท่ีอย่กู ลางโตเกือบเท่าหัวแม่มือ นายจันทรถ์ ือกระเป๋า เดนิ ทางขนาดกลางใบหน่ึง ภายในกระเป๋าบรรจุเงนิ สดซึ่งเป็น ธนบัตรใบละร้อยล้วน ๆ นอกจากน้ีเขายังมีเงินซ่อนอยู่ในรถ ของเขาอีกหลายแสนบาท \"เห – วันน้ีจ๋ันยอมล่มจมน่ะนายจ๋า อาเสี่ยกิมหงวน จะร่ำรวยกว่าจ๋นั ก็ใหร้ ไู้ ปนะ่ สู้กันยบั ไปเลย\" นายจนั ทรอ์ ังคารประกาศกกึ ก้อง ใครต่อใครพากันเข้ามาห้อมล้อมท่านนายกของ สมาคม หม่องทินโผล่สนับสนุนมหาเศรษฐีชาวภารตะเต็มที่

48 นายจันทร์อังคารส่ังเหล้าเบียร์มาเลี้ยงผู้ถือหางทางฝ่ายเขา อย่างเตม็ ท่ี แล้วกค็ ุยโขมงโฉงเฉงอวดความมัง่ มีของตน เวลาผ่านพ้นไป สมาชิกของสมาคมล่ำซำก็อุ่นหนา ฝาค่ังข้ึน ทุกคนกระหายท่ีจะใคร่ชมความเป็นเศรษฐีมหา เศรษฐี ในระหว่างชาวภารตะกับเจ้าหนุ่มลูกจีนสูงชะลูด ท่ี หน้าตัวตึกของสมาคม มีสมาชิกหญิงชายเกือบ ๒๐ คนยืน จับกลุ่มกันอยู่ ท่านเศรษฐีเหล่านกี้ ำลังรอคอยอาเส่ียกิมหงวน อย่างกระสบั กระสา่ ย จนกระทั่งเวลา ๑๖.๐๐น.เศษ \"คาดิลแล็ค\" เก๋งคันงามของอาเสี่ยกิมหงวนได้เลี้ยว เข้ามาในสมาคมอย่างสง่าผ่าเผย และรถยนต์บรรทุกขนาด ใหญ่แล่นตามเข้ามาในระยะกระชั้นชิด ภายในรถบรรทุกมีลัง ไม้ฉำฉาไม่ต่ำกว่า ๓๐ ลัง มีผ้าใบผืนใหญ่คลุมข้างบน เจ้า แห้วเป็นผู้ขับรถบรรทุกคันนี้ ซึ่งเป็นรถของโรงเลื่อยจักร \"กมิ หงวน ๑๒\" รถเก๋ง กับรถบรรทุกแล่นมาหยุดข้างตัวตึกของ สมาคม พล, นิกร,กิมหงวนกับดร. ดิเรก และท่านเจ้าคุณปัจจ นกึ ฯ พากันก้าวลงมาจาก \"คาดิลแลค็ \" เก๋ง ส่วนเจ้าแห้วคว้า กระเป๋าเอกสารหนังจระเข้ใบใหญ่ เผ่นแผล็วลงมาจาก

49 รถบรรทุกคันน้ัน แล้วเดินเข้ามาหาเสี่ยหงวนในท่าทางหย่ิง ยโส ส ม า ชิ ก ข อ ง ส ม า ค ม ต่ า ง เฮ โล เข้ า ม า ห้ อ ม ล้ อ ม กมิ หงวน \"เรา - เชียรก์ ิมหงวน\" ใครคนหนง่ึ ทา่ ทางมสี ตางคร์ อ้ งตะโกนขึ้น \"ให้มันรูไ้ ปทีเถอะวะว่า แขกจะรวยกว่าเจ๊ก\" เส่ียหงวนชูมือทั้งสองประสานกันเหนือศีรษะ และ หมุนตัวไปรอบ ๆ \"ขอบคุณครับ - ขอบคุณทุก ๆ คนท่ีเอาใจช่วยผม ผมจะต้องชนะอา้ ยบังหนวดดกอย่างไม่มีปัญหา\" ทันใดนั้นเอง นายจันทร์อังคารสิงหราชรามซิงก็พา ตัวเดินลงมาจากตัวตึกของสมาคม คณะพรรค ๔ สหายตก ตะลึงพรงึ เพริดไปตามกนั นกิ รรอ้ งขึ้นดว้ ยเสียงอันดัง \"โอ้โฮ….ซินญอ จะไปสู้วัวกระทิงที่ไหนโว้ย เดาะ เส้ือกก๊ั ประดับไขม่ กุ ซะด้วย\"

50 เศ รษ ฐี ช า วภ า รต ะ ท ำป าก ห มุ บ ห มิ บ ล ำ ดั บ ญ า ติ ผู้ใหญ่ของนิกรในใจ เดินตรงเข้ามาหยุดยืนเผชิญหน้า ๔ สหายในระยะใกล้ชิด \"ไม่ได้ไปสู้วัวโว้ย อีน้ีจั๋นแต่งเต็มยศน่ะนาย เส้ือกั๊ก ตัวนี้ราคาเกอื บลา้ นน่ะนายจา๋ \" นิกรหัวเราะก้าก เอื้อมมือจับไข่มุกเม็ดหน่ึง พจิ ารณา \"ออื - สำคัญมากนายห้าง น่ากลัวนายห้างคงกว้าน ซ้ือสร้อยไข่มุกตามแถวพาหุรัดเกล้ียงไปเล ย แล้วมาแกะออก เยบ็ ติดกบั เส้อื กัก๊ ตัวน\"ี้ นายจันทร์โกรธจนหนวดส่ัน นัยน์ตาโปนถลนแทบ จะออกมานอกเบ้า เขารอ้ งตะโกนสุดเสยี ง \"ไม่ใช่ของเทียมโว้ย อีน้ีไข่มุกจริง ๆ น่ะนาย ชั่ด หมานะ่ ดถู ูกแขก\" แล้วเขากพ็ ูดภาษาแขกเรว็ ปรอ๋ื \"ทาราวะกินนา อนิ เดยี ปะรากีหนา\" ดร. ดิเรกแสดงสีหน้าไม่พอใจท่ีเพื่อนของเขาถูกสบ ประมาทด้วยภาษาภารตะ นายแพทย์หนุ่มยกมือตบหลัง นายกสมาคมล่ำซำ แลว้ โจ้ภาษาแขกกับนายจนั ทรอ์ ังคาร