มดกับตั๊กแตน

เรือ่ งมดกับต๊กั แตน นิทานอีสป

กาลครงั้ หน่ึงนานมาแลว้ ณ บรเิ วณทงุ่ หญา้ อนั กวา้ งใหญ่ มคี รอบครวั มดฝูงเลก็ อาศยั อยู่ รวมกนั ใตโ้ พรงดนิ ขนาดกาลงั พอเหมาะ ซง่ึ ขา้ ง ๆ โพรงดนิ นน้ั คอื ขอนไมเ้ก่าทต่ี กั ๊ แตนเจา้ สาราญใชพ้ กั อาศยั เช่นกนั

ในช่วงฤดูรอ้ นทผ่ี ลผลติ พชื พรรณงอกงามออกรวงมากมาย สมาชกิ บา้ นมดทงั้ หลายต่าง ขยนั ขนั แขง็ เก็บเก่ยี วพชื เหลา่ นนั้ มาตนุ ไวส้ าหรบั หนา้ หนาว ส่วนเจา้ ตกั ๊ แตนกลบั เอาแต่ เลน่ ดนตรอี ย่างเพลดิ เพลนิ

\"ฝูงมดตวั นอ้ ยเอย๋ พวกเธอจะเร่งทำงำนเกบ็ พชื พรรณไปทำไมกนั มำกมำย\" \"กเ็ กบ็ ไวก้ นิ ตลอดฤดูหนำวน่ะิ\"ิ และแปลกใจวา่ ทาไมฝูงมดตอ้ งขยนั ถงึ เพยี งน้ี เมอ่ื เหน็ เช่นนน้ั ตกั ๊ แตนจงึ แวะไปสอบถาม

\"โห ! ฤดูหนำวเลยหรอื อกี นำนเลยนะ เพรำะน่ีกเ็ พง่ิ จะเขำ้ หนำ้ รอ้ นเอง\" \"กเ็ รำเกบ็ เก่ยี วตอนน้ี ฤดูหนำวจะ ไดม้ ีอำหำรกนิ อย่ำงอดุ มิมบูรณ์ แถมไดพ้ กั ผ่อนแบบเตม็ ท่ไี งละ่ \" เจา้ ตกั ๊ แตนพดู ดว้ ยนา้ เสยี งแปลกใจ ก่อนหวั หนา้ มดจะอธบิ ายเหตผุ ลใหฟ้ งั

\"แต่เท่ยี วเลน่ พกั ผ่อนในฤดูรอ้ นก็ินุกไปอกี แบบนะ ทำไมจะตอ้ งรอถงึ หนำ้ หนำวดว้ ย\" \"เอำเถอะ ฉนั ขอกลบั บำ้ นไปเล่น ดนตรี เตน้ รำ กอ่ นแลว้ กนั นะ\" ตกั ๊ แตนโตก้ ลบั เดนิ กลบั ไปอยา่ งสบายใจไมเ่ ดอื ดรอ้ น ส่วนฝูงมดก็ทาหนา้ ทข่ี องตนอยา่ ง แขง็ ขนั

เวลาผ่านไปไมน่ านนกั ลมหนาวเยน็ ยะเยอื กกม็ าเยอื น เป็นสญั ญาณเตอื นวา่ เขา้ สูฤ่ ดู หนาวแลว้ นนั่ เอง ในขณะเดยี วกนั ผลไมพ้ ชื พรรณทเ่ี คยงอกเงยต่างโรยรา

จะหาอาหารมากนิ แทบไมม่ ี แต่ถงึ อยา่ งไรฝูงมดกไ็ มเ่ ดอื ดรอ้ น เพราะพวกมนั เกบ็ ตนุ ของ กนิ ไวแ้ ลว้ มากมาย

\"ใช่ ๆ ตอ้ งขอบคณุ พวกเรำจรงิ ๆ ท่ี ขยนั ขนั แข็งอดทนทำงำนทำใหเ้ รำมกี นิ \"ดีนะเน่ียท่ีเรำเกบ็ อำหำรเอำไวเ้ ยอะแยะ ในวนั น้ี\" ครำวน้ีจะไดก้ นิ แบบไม่ตอ้ งกลวั อด\" หวั หนา้ มดประกาศขอบคณุ ท่ามกลางความยนิ ดขี องมดทกุ ตวั ก่อนมเี สยี งดงั กอ๊ ก กอ๊ ก กอ๊ ก ! !... เสยี งเคาะประตูหนา้ โพรงมดดงั ข้นึ

\"ิงิยั มแี ขกมำเย่ยี มหรอื เอำอำหำรมำ แลกเป็ นแน่ \" มดตวั เลก็ พูดแลว้ เดนิ ไปเปิดประตู

หนา้ ประตูนน้ั คอื ตกั ๊ แตนเจา้ สาราญผูพ้ กั อาศยั อยูข่ า้ ง ๆ ทเ่ี คยมที ่าทางสดใสร่าเรงิ แต่คราว น้ี ตกั ๊ แตนกลบั ยนื กม้ หนา้ ดว้ ยความหวิ โซ พอประตูเปิดจงึ รบี เดนิ ตรงมาหาหวั หนา้ มดทเ่ี คย สนทนาดว้ ยทนั ที

\"อะไรกนั บำ้ นเธอไม่มอี ะไรกิน \"ิวิั ดมี ดเอย๋ ฉนั หวิ เหลอื เกนิ ไม่ไดก้ นิ อะไร เลยหรอื ช่วงฤดูรอ้ นผลผลติ ออก มำหลำยวนั พอจะมีอำหำรแบ่งฉนั บำ้ งไหม\" จะอดุ มิมบูรณ์\"

\"อะไรกนั ! น่ีเธอไม่ทำงำนเลย \"ฉนั มวั แต่ย่งุ กบั กำรเลน่ ดนตรแี ละเตน้ รำ เลย เหรอ มวั แต่เลน่ ดนตริี นุกินำน ไม่มเี วลำมำนงั่ ทำงำนกกั ตนุ อำหำรไวก้ ินอย่ำง เน่ียนะ\" เธอ\" หวั หนา้ มดตวาด ดา้ นตกั ๊ แตนก็ทาหนา้ เจอ่ื นโดยไมม่ คี าตอบโต้

\"ถำ้ เธอไม่รูจ้ กั แบ่งเวลำเล่นกบั เวลำทำงำน ฉนั กค็ งปนั อำหำรให้ เธอไม่ได้ เจำ้ กลบั ไปเถอะ\"

พอส้นิ คาพูดของหวั หนา้ มด เจา้ ตกั ๊ แตนเลยเดนิ กลบั บา้ นไปแบบหวิ โหย ส่วนฝูงมดก็ พกั ผอ่ นแบบสาราญกบั อาหารทต่ี นุ มาจากช่วงหนา้ รอ้ น

นิทำนเร่อื งน้ีิอนใหร้ ูว้ ำ่ : คนเราควรจะรูจ้ กั หนา้ ทข่ี องตวั เอง เวลาไหนควรทางาน เวลาไหนควรเลน่ หาก มวั แต่เลน่ ไมย่ อมทางานเลย สกั วนั หน่งึ ชวี ติ อาจเจอเร่อื งเดอื ดเน้อื รอ้ นใจจนหนั ไปพง่ึ ใคร ไมไ่ ด้ เพราะเราไมย่ อมทางานเพอ่ื หาเล้ยี งและยนื บนลาแขง้ ของตนนนั่ เอง

อำ้ งองิ https://baby.kapook.com/view217359.html