หลักสูตรกลุ่มสาระภาษาไทย

ภาษาเป็นวัฒนธรรมที่คนในสังคมจะต้องใช้ภาษาให้ถูกต้องกับสถานการณ์และโอกาสที่ใช้ภาษา บุคคลและประชุมชน การใช้ภาษาจึงแบง่ ออกเป็นระดับของการใช้ภาษาได้หลายรูปแบบ ตำราแต่ละเล่มจะ แบ่งระดับภาษาแตกตา่ งกนั ตามลกั ษณะของสัมพนั ธภาพของบุคคลและสถานการณ์ การแบ่งระดบั ภาษาประมวลได้ดงั นี้ 1. การแบง่ ระดับภาษาทีเ่ ปน็ ทางการและไม่เป็นทางการ 1.1 ภาษาที่ไม่เป็นทางการหรือภาษาที่เป็นแบบแผน เชน่ การใชภ้ าษาในการประชุม ในการกล่าว สนุ ทรพจน์ เป็นตน้ 1.2 ภาษาที่ไม่เป็นทางการหรือภาษาที่ไม่เป็นแบบแผน เช่น การใช้ภาษาในการสนทนา การใช้ภาษาในการเขียนจดหมายถงึ ผู้คุ้นเคย การใช้ภาษาในการเล่าเรือ่ งหรือประสบการณ์ เปน็ ต้น 2. การแบ่งระดับภาษาที่เป็นพิธีการกับระดับภาษาที่ไม่เป็นพิธีการ การแบ่งภาษาแบบนี้เป็น การแบ่งภาษาตามความสมั พันธร์ ะหวา่ งบุคคลเป็นระดบั ดงั นี้ 2.1 ภาษาระดบั พธิ กี าร เป็นภาษาแบบแผน 2.2 ภาษาระดบั กึง่ พธิ ีการ เป็นภาษากง่ึ แบบแผน 2.3 ภาษาระดับทไี่ ม่เป็นพิธีการ เป็นภาษาไม่เปน็ แบบแผน 3. การแบ่งระดับภาษาตามสภาพแวดล้อม โดยแบง่ ระดับภาษาในระดับยอ่ ยเป็น 5 ระดับ คอื 3.1 ภาษาระดับพธิ กี าร เช่น การกลา่ วปราศรัย การกล่าวเปดิ งาน 3.2 ภาษาระดบั ทางการ เชน่ การรายงาน การอภิปราย 3.3 ภาษาระดบั ก่ึงทางการ เชน่ การประชมุ อภปิ ราย การปาฐกถา 3.4 ภาษาระดับการสนทนา เช่น การสนทนากบั บุคคลอย่างเป็นทางการ 3.5 ภาษาระดบั กนั เอง เช่น การสนทนาพูดคุยในหมเู่ พอื่ นฝูงในครอบครัว วจิ ารณญาณ วิจารณญาณ หมายถึง การใช้ความรู้ ความคิด ทำความเข้าใจเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างมีเหตุผล การมีวิจารณญาณต้องอาศัยประสบการณ์ในการพิจารณาตัดสินสารด้วยความรอบคอบ และอย่างชาญฉลาดเป็น เหตุเปน็ ผล

ภาคผนวก ข. คำสัง่ แตง่ ตั้งคณะผู้จดั ทำ