คนแจวเรือจ้างกับนักศึ กษา มีนักศึกษาผู้ค งแ ก่เรียนค นหนึ่งได้ทำการว่าจ้างเรือแ จวให้พาข้ามฟากในขณะที่ท้องฟ้าเต็มไป ด้วยเมฆดูมืดครึ้มและล มเริ่มพัดจ นน้ำเกิดเป็นระลอกคลื่นเล็กๆเรือแจวได้แ ล่นไปอย่างช้าๆจนเมื่อ เรือได้เข้าสู่ก ระแสน้ำอันเชี่ ยวก ราดค นแ จวเรือจึงต้องใช้ค วามร ะมัดระวังเป็นอ ย่างมากส่วนฝ่าย นักศึกษานั้นก ำลังนั่งก้มหน้าห นังสือเล่มใหญ่อยู่จ นในที่สุดนักศึกษาก็ได้เงยหน้าขึ้นมาจ ากต ำราแ ล้ว มองไปยังคนแ จวเรือแ ละพูดคุย “ลุงๆเคยอ่านห นังสือประวัติศาสตร์บ้างไหม? ”นักศึกษาเอ่ยถ ามขึ้น “ไม่เคยเลยครับ”ค นแจวเรือจ้างต อบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา นักศึกษาจึงพูดขึ้นว่า“ถ้างั้นลุงก็พ ลาดโอกาสเสียแ ล้วหละในหนังสือประวัติศาสตร์น ะลุงเต็ม
ไปด้วยเรื่องราวที่น่าอ่านมีเรื่องข องกษัตริย์แ ละพระร าชินีในส มัยอ ดีตร วมถึงเรื่องข องส งคราม การต่อสู้ทำให้เราสามารถรู้ว่าค นในส มัยโบราณใช้ชีวิตกันแบบไหนแต่งก ายกันอ ย่างไรป ระวัติศาสตร์ จะบ อกให้ได้รู้ถึงค วามเจริญแ ละค วามเสื่ อมล งข องช นชาติต่างๆท ำไมลุงไม่อ่านป ระวัติศาสตร์บ้างเล่า?” “ผมไม่เคยเรียนหนังสือค รับ”ค นแ จวเรือตอบ
ในเวลานั้นคนแ จวเรือก็ยังค งแ จวเรือต่อไปส่วนนักศึกษาก็ก้มห น้าอ่านต ำราต่อไปคงมีแ ต่เสียง ใบแ จวก ระทบพื้นน้ำเท่านั้นเมื่อผ่านไปสักครู่ห นึ่งนักศึกษาก็เอ่ยถามคนแ จวเรือขึ้นอีก ”ภูมิศาสตร์เล่าลุงเคยอ่านบ้างไหม? ”นักศึกษาเอ่ยถาม “ไม่เคยเลยค รับ”คนแ จวเรือต อบ นักศึกษาจึงก ล่าวว่า“ภูมิศาสตร์เป็นวิชาที่ส อนให้เราได้รู้จักกับโลกและป ระเทศต่างๆและยัง รวมถึงก ระทั่งภูเขาแ ม่น้ำลมพายุฝ นนะลุงวิชาภูมิศาสตร์เป็นวิชาที่น่าส นใจมาก ลุงไม่รู้จักวิชานี้ เลยรึ? ” “ไม่เคยเลยครับ”คนแ จวเรือต อบ นักศึกษาส่ายหน้า“ถ้าไม่รู้จักวิชานี้ ชีวิตลุงก็เหมือนไม่มีค่าอะไรเลย” “วิทยาศาสตร์ละลุงเคยอ่าน บ้างรึเปล่า” “ไม่เคยอีกแหละคุณ”คนแ จวเรือต อบ
“ลุงเนี่ ยน ะเป็นคนยังไงกันแ น่?วิทยาศาสตร์ที่ช่วยอ ธิบายถึงเหตุแ ละผลต่างๆลุงรู้มั้ยค วาม ก้าวหน้าข องค นเราในทุกวันนี้ ขึ้นอ ยู่กับวิทยาศาสตร์โดยตรงเลยนะนักวิทยาศาสตร์เป็นคนที่สำคัญ อย่างมากในโลกนี้ เลยก็ว่าได้แ ต่นี่ อะไรลุงก ลับไม่รู้เรื่องพวกนี้ เอาเสียเลยชีวิตของลุงช่างมีค่าน้อยเสีย เหลือเกิน” นักศึกษาปิดต ำราของเขาแ ละนั่งเงียบไม่พูดอ ะไรขึ้นอีกในช่วงเวลานั้นก้อนเมฆสีด ำได้แ ผ่ข ยาย และปกคลุมเต็มไปทั่วทั้งท้องฟ้าลมเริ่มพัดแ รงขึ้นมีฟ้าแลบแปลบป ลาบเป็นเหตุบอกว่าพายุ กำลังจ ะมาและเรือก็ยังเหลือระยะท างอีกกว่าค รึ่งซึ่ งไกลมากกว่าจ ะถึงฝั่ ง คนแจวเรือแ หงนขึ้นม องท้องฟ้าด้วยสีหน้าที่หวาดหวั่น”ดูเมฆนั่นซิคุณพ ายุค งจะมาถึงเราในไม่ ช้าคุณว่ายน้ำเป็นไหมค รับ?”นักศึกษาพูดขึ้นอ ย่างตื่นตกใจกลัว“ว่ายน้ำผ มว่ายไม่เป็นห รอกลุง” บัดนี้ คนแจวเรือเป็นฝ่ายเลิกคิ้วม องนักศึกษาอ ย่างประหลาดใจบ้างแ ล้วแ ละพูดว่า“อะไรกันนี่ คุณว่ายน้ำไม่เป็นห รอก รึคุณมีความร อบรู้ม ากมายอ อกขนาดนี้ ป ระวัติศาสตร์เอยภูมิศาสตร์เอยแ ละ
วิชาวิทยาศาสตร์เอยคุณก็รู้แต่ท ำไมคุณถึงไม่ไปเรียนก ารว่ายน้ำด้วยเล่าอีกสักป ระเดี๋ยวเถอะคุณก็จ ะ ได้รู้ว่าชีวิตข องคุณไม่มีค่าเลย” ลมพายุพัดแ รงขึ้นเรื่อยๆเรือแจวลำน้อยถูกคลื่นแ ละลมโหมซัดพัดก ระหน่ำใส่เข้ามาในไม่ช้า ไม่นานเรือแจวก็ถูกคลื่นแ ละพ ายุซัดจนเรือพลิกค ว่ำคนแ จวเรือจ้างสามารถว่ายน้ำขึ้นฝั่ งมาได้อย่าง ปลอดภัยแต่ท ว่านักศึกษาผู้น่าสงสารได้จ มห ายไปในก ระแสน้ำอันเชี่ ยวก ราดนั้นแ ล้ว แง่คิดดีๆจากนิทานเรื่องนี้ :อย่าได้เที่ยวไปมองคนอื่นว่าเป็นอย่างนั้นอ ย่างนี้ แ ละคิดดูถูกดูแคลน ว่าเขาต่ำต้อยก ว่าเรา…แ ต่เราค วรหันมาม องตัวเองว่าจิตใจเรานั้นต่ำต้อยกว่าค นอื่นบ้างห รือเปล่าและ พัฒนาฝึกจิตใจเราให้ดียิ่งๆขึ้นไปค วามรู้ท่วมหัว… แต่เอาตัวไม่รอดชัยชนะใดๆในโลกนี้ ไม่ยิ่งใหญ่เท่า …ช นะใจตนเอง
สภท.๑ ๑๔๒ข วัญน ภาไกลถิ่น คติชนวิทยาภ าษาไทยม รภ.ภูเก็ต วันที่๑๒ตุลาคม๒๕๖๔
Search
Read the Text Version
- 1 - 8
Pages:
