อริยสัจจ์4

คุณเคยทุกข์ไหม? หรือ ว่าความจริงไม่มีใครทุกข์ ขอเชิญพบความจริง... Have you ever been in sorrow or in fact, nobody has.... Welcome to see the truth....

2 เมื่อ ๔๕ ปีก่อนพุทธศักราชในคืนวันเพ็ญเดือน ๖ พระพุทธองค์ได้ทรงค้นพบความจริงที่เป็นประโยชน์อย่างย่ิงใหญ่ แก่มวลมนุษย์และสัตว์โลก ซ่ึงไม่มีใครเคยรู้มาก่อน BuFdodrhttoyahn-faditvtihsehceaoysnveeaiggrrrhesetdabtoeltfyhfotebhreeuenlttfehiumfeliltaebmtdeeoghtionrununmtiohnaf,gnntsohefaevnteshdriexbtaBhellufmobdredoeihnnritgeshstv,.eEarale, d,

3

4

5 ทรงต้ังปณิธาน เพ่ือจะช่วยให้สัตว์โลก เห็นทางออกจากทุกข์ได้โดยส้ินเชิง ไม่ต้องเวียนว่ายในความไม่สบายกาย ไม่สบายใจ โศกเศร้า คร�่ำครวญ คับแค้นใจไม่ส้ินสุด find the emxietHnfrteoalmwoaanfsthgndueeeivsstheue,rrfm-fgeernirineidnefig,dnmgpteoobruomhrdenaililnpnyegapnalatlnlinybd,etmoingisssteorpy.the cycle

6 AtAtOIrOdTwnehhhestinnglretsceloeeeaoornurumnefiidenossdgeaplhethsoertcteelraiesiisanonsnpspnipgngggepwao,hptaibtfoiiotnentto,lfhnehdeeusdaehoseotbosclwaisumoyqynpmnnturecpeotedluioh.iyrftn,lseimeotneeseipmhedpasnesldraeesciececpolsilhsloaislpuer,.rpteifndnetoesaatmerbtestfosotrurtpsseohnsoatmemedarhcseanaqroerksonduyrupuetmift,raglfoesenoheuuardrtfceitsenfhuhgmegherr.rsaaapi.nfbdpoigvlupreseaai.nrlfsyleeeysepnslls.ieneagsss, u, res

7 การพยายามบ�ำเรอตนด้วย ความสุขทางกามคุณ ๕ ไม่ว่าจะประณีตหรือมากมายเท่าไร ก็ไม่อาจหนีทุกข์ได้ เพราะความสุขเป็นของไม่เท่ียง อยู่ได้เพียงช่ัวคราว ก็ต้องแสวงหาสุขไม่หยุดหย่อน น่ันกลับเป็นการเพ่ิมทุกข์ เป็นกับดักของมารที่เพ่ิมกิเลส ให้ติดหลงใหลก�ำหนัดในรูป รส กล่ิน เสียง สัมผัสกาย อันไม่คงที่ แล้วก็ต้องว่ิงหาใหม่เร่ือย ๆ ไป ทุกข์จึงกลับเพ่ิมขึ้นอย่างไม่ส้ินสุด

8 การบีบบังคับกายบังคับใจ หรือทรมานตน ก็เป็นความเห็นผิดสุดโต่ง areFoexrctrinegmtehembeoasduyreasndthmatinhdavoer ptorortvuernintgoobneesfeultfile.

9 ไม่ใช่ทาง

10 ทางสายกลาง คือเห็นถูกตามความเป็นจริง ว่าส่ิงเหล่านี้อยู่ได้เพียงชั่วคราว aAsllthtFheoiynllgtorsuwaliynrigsaert,ehce;htMahniadgtedtlhaeenPydaetehxviesistntotounalsylelyetedtmhisipanpogprsaerailry..

11 ทุกสรรพสิ่งล้วนเกิดข้ึน ต้องแปรปรวน แล้วดับไปในท่ีสุด การยึดติดหลงมัวเมาในสิ่งท่ีอยู่ได้ชั่วคราว ย่อมก่อทุกข์อย่างหลีกเล่ียงไม่ได้ To be attacwhielldutnoatvhoiindgasbtlhyalteacdantoonsulyffeexriinstg.temporarily

12

13 ในเวลาเดียวกัน ยังมีวงจรความทุกข์จากความเส่ือมท่ีรออยู่ คือการแก่ การเจ็บป่วย การตาย การพลัดพรากจากสิ่งท่ีรัก การไม่ได้ในสิ่งที่หวัง การประสบกับสิ่งท่ีไม่ปรารถนา At the same time, there is the cycle of life experiencing sufferings froinmabinilseiitcsyckantopeasosbb,ltedaeidnaetttchhhl,aiensteedopetnahseriaraetdtiseaoswanpnaifdistreosesmo.nncleoouvtnhedtroeoruinnghegsto,hldingasge,

14 ตราบใดที่มีการเกิด ย่อมต้องวนเวียนในทุกข์เหล่านี้ และต้องตายในท่ีสุด แล้วอะไรเป็นเหตุให้ ต้อง“เกิด”กันแน่?

15 As long as there is Birth, there is this cycle of sufferings before eventually tphaess“inBgiratwha”y.? Then, what causes

16

17 ด้วยพระปัญญาญาณ และพระบารมีที่สั่งสมมาดีแล้ว ทรงบ�ำเพ็ญภาวนาเพื่อค้นหาความจริงสูงสุด จนได้บรรลุพระโพธิญาณ ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในคืนน้ัน which hBeudfidnhaallymdeiIdsncitohavitseerdweidisndoosnematrhacenhdnoivgfihrtthtueoefNs,hoibsleenTlirguhtthesnment.

18 ทรงพบความจริงว่า “ทุกข์นั้นมีอยู่ แต่ไม่มีผู้ทุกข์” ทุกข์ทั้งหลายเกิดจากการยึดมั่นผิด ๆ ว่า ร่างกายและใจนี้เป็นเรา เป็นของเรา ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ การยึดม่ันว่าร่างกาย ความรู้สึก, ความจ�ำ, ความคิดปรุงแต่ง, การรับรู้ ว่าเป็นเราเป็นของเรา น่ันแหละเป็นทุกข์ เพราะทั้งหมดน้ีเป็นเพียงสิ่งผสมปรุงแต่ง มีความเกิดขึ้นจากเหตุปัจจัย ไม่เป็นของใครจริง อยู่ได้ชั่วคราว และย่อมดับไปในที่สุด Inasr“ftehehsfAeourauTollrftlsitfhmn,etseoghturysTrhitefn,hhfebagmebeeerTcroeeleiihlconndximmnlenigtyisnegsgotBeiragsnraruatiniengroebcddilgtssuydoui,eotmbhnsptnfoheaierafnlnoioorridvdeceuemfeiefsgvsawtcphahtarohttghteerhivsgoioeoaeurcaneutsrwsanseugsutrdoadfhtoscftrheneecaetabhorgusbotsefansauofeletdsorldvceosnfobyiaueogs,lecsfuvulfttesifneooenfdrorefeiussntr.ss”igns..sg.s. They are caused by those factors and do not truly belong to anyone. They exist temporarily and will eventually disappear.

19

20 กล่าวคือ These beliefs are: ยึดมน่ั วาทะวา่ เปน็ ตัวตน มีฐานะ เชื้อชาติ ตระกลู บทบาท ต�ำ แหนง่ เปน็ นี่เปน็ น่ันจริง ๆ จัง ๆ จนเลยเถิด Clinginwgitthoutnhiequeexcsetsastiuvse, braecleie,fatnhcaetsotrnye, rtorulelyanexdisptsosaistioanp.erson

21 หลงยดึ มั่นถอื มน่ั ในความคิดเหน็ เป็นของตนอยา่ งสดุ โตง่ Clingingantod tohpeineioxncesstsriuvelybbeellieofngthtaot uosu.r views

22 ยึดมั่นความสุขจากสัมผัสทง้ั ๖ คือ รปู เสียง กลน่ิ รส สมั ผสั กาย และอารมณ์ทางใจเปน็ ของเรา แต่ส่งิ เหล่าน้นั หาเปน็ ของเราจรงิ ไม่ มนั ไม่ถาวร Chleinasgreiinnnggs,attsoimotnehslel,bpteallesoatnesgu, trteoosuucoshb, tawanhindeenedminfrooftamiocntt.thhBeeesyliiexavrcienogntrttaahncasttise:tnhstieghset, and are not ours.

23 การยดึ มั่นถือมัน่ ในแบบแผน ศีลพรต ตลอดจนพธิ กี รรมตา่ ง ๆ อย่างงมงาย ซ่ึงไมใ่ ชท่ างพน้ ทุกข์ ClingingfotromrTaulhlleyisscttaooonnordidgisuirdictnutsoatrtriltusau:catt.rulwsurreeaosnendaxgniftcudeflrlrpyoermmobteooslnuiceifoevflseisnr.aginctcghos.ardt ionnge must

24 แล้วอะไรคือเหตแุ หง่ ทุกข์? ตน้ เหตขุ องความยึดมั่นเหล่าน้นั คือ ความอยาก นน่ั เอง What is then the cause of this suffering? The true cause of this Clinging is Craving. อยากใหเ้ ป็นอยา่ งนน้ั Craving for twhainyg. s to be this

25 อยากไม่ให้เป็นอย่างน้ี Craving fotrhathtiwngasy.not to be อยากให้ไดส้ ง่ิ ทด่ี ขี ึ้นย่งิ ไปเรื่อย ๆ ไมห่ ยดุ หยอ่ น Cravianngdfobretthteinr gesntdolebseslby.etter

26 ทางออกคือ เห็นถูกตามความเป็นจริงว่า สรรพสิ่งในโลกล้วนเกิดได้เพราะมีเหตุปัจจัย ไม่ใช่เพราะสัตว์ บุคคล ตัวตนเราเขา ทั้งหมดเป็นเพียงกระแสพลังงาน ซึ่งอาศัยกันและกันเกิดขึ้น ไม่มีตัวตนด้วยตนเองสักขณะ เป็นเพียงธรรมธาตุ ซึ่งผลักดันกระบวนการเปลี่ยนแปลงไปตามเหตุปัจจัยตลอดเวลา ทั้งรูปธรรมและนามธรรมอย่างไม่สิ้นสุด เพราะความไม่รู้ และความอยาก เป็นเหตุในการปรุงแต่ง ไม่ใช่เพราะเรา ไม่ใช่เพราะเขา แต่อย่างใด

27 TwToApthoofelitlarvhestssaeouxanreinbirtooesstfuthdroiasonaernmtctfceeianaenrutldisttlhsieeetaisspiureefeeibsaxsn.sicsstdtitotmaoeenrsnnpscetc,leeyeaasnmntaihdndtaeastninhstnoreteyuteserwmdaauonncoertadmlitdntueeogrannewrsetip.sirotgeehfycaa,iofslinlcaetbhraeeinnsinguosglt.sth,er, They are simply natural substances that continuously drive aITattthhnnhierddseospnuiCenregrohaipptcvhreetoiehnrsccresgeesbosi.pnseftetciceosaornucansocosetnifsiotottiennhfnueuotesfmcpnfhianeoacrrdntp.oogeerttshsu,eabrlolpyte,hodiprnilveteanantgbiabylllte.hfeoIrgmnorance

28 เรยี กว่า ปฏิจจสมุปบาท ธรรมอันอาศัยกนั และกนั เกิดขึ้น จึงไม่มตี วั ตนดว้ ยตนเอง เพราะมคี วามไม่รู้ตามความเป็นจริง จึงเปน็ เหตใุ ห้เกิดความคดิ ปรุงแตง่ เพราะมคี วามคดิ ปรงุ แตง่ จึงเป็นเหตใุ หเ้ กิดการรับรู้ เพราะมกี ารรบั รู้ จึงมอี ารมณแ์ ละบคุ ลกิ ภาพ เพราะมีบุคลกิ ภาพ จึงมีเครอื่ งมือรับรูท้ ง้ั ๖ เพราะมีเครอ่ื งมือรับรู้ จึงรบั ร้กู ารกระทบภายในภายนอก เพราะมีการกระทบ จึงมีความรสู้ กึ สุข ทกุ ข์ เฉย ๆ เพราะมคี วามรสู้ กึ จงึ มีความอยากได้หรอื ผลักไส เพราะมีความอยาก จึงมีความยดึ ในสิ่งที่อยาก เพราะมีความยดึ ม่ัน จึงกอ่ เจตนากรรม เพราะมเี จตนากรรม จงึ มกี ารเกดิ This is called “Paticca-samuppāda” or the Chain of Causation. All states are interdependent on one another. They do not exist by themselves. Because of the Ignorance of the actual nature of things, BTehcoauugshet t(hKearmemisaT-Fhoorumgahttio(Knas)mismtah-eFnordmeavteiolonps)e,d. there comes Consciousness. (BMecinadusaentdheMraettiserC).onsciousness, there are Mood and Personality Because there is Personality (Mind and Matter), there are Six Senses. Because there are the Six Senses, they then sense internal and external Contacts. Because there are Contacts, there are Feelings of happiness, Bsaedcnauessse athnedreneauretraFleiteyl.ings, there are Craving and Aversion. Because there is Craving, there is Clinging to our wants. BBeeccaauussee tthheerree iiss ICnltinegnitniog,nt,htehreereisisInBtiernthti.on to perform actions.

29

30 เพราะมีการเกิดจึงมีความเสื่อมความสลายไป กองทุกข์ทั้งหลายจึงเกิดขึ้นพร้อม ไปหล่อเลี้ยงความไม่รู้อย่างไม่สิ้นสุด “เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้ดับไป สิ่งนี้จึงดับไป” ทั้งหมดเป็นวงจรที่หมุนวนเวียนเป็นลูกโซ่ เกิดดับทั้งใน ปัจจุบันขณะตลอดเวลา รวมทั้งเมื่อความตายมาถึง ทางออกจากทุกข์ก็คือ การดับเหตุปัจจัยด้วยปัญญาเห็นถูก (BTTAwehhvAchiieancloluhgwloesscaefehcymfatotfh)thaenoeesectssirtnenee.odxwuiffilWotisoessuifdsrhBunrmssoeiofcllrfyynmtmleuha.artd,itchsrBntoiiuynesehgcfegcsseflceaeeraaweeutrnuhthisnhadtseeihcgeraeshpitmtnehaiDogcsnoessocedsmrtcencoasauae,tswieirynstnstalhthuitaymiehneoneniayfsidsnattdttcaDhoerneatueeveeuaflaevteysetthreeehfhya.r,fde.-resteeTcihtcnn.hhtaegdeuuneliesnsnIteggdahmnrstecoi.hoshrreemraaosniieunstcng.heahtin,s

31 เมื่อเห็นถูกตามความเป็นจริงว่าสรรพสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ตัวตน แม้กระทั่งความสุขหรือทุกข์ ไม่ใช่เกิดจากผู้อื่นหรือเราทำ�เอง ล้วนยึดมั่นถือมั่นไม่ได้ เพราะอยู่ได้เพียงชั่วคราว ต้องเกิดดับ ความชอบชังและทะยานอยากอย่างสุดโต่งจึงหมดไปได้ tehveenexhtWareptohmhpneeiennlsyeelsistketesihenmaiignntnpshggd,oashtrtshaaauterrthfierlfeetyenrydruaoineanatrgdnnwedaawonrtrdeiuoltlehrtnesetocivrrotlueeifnsedngtutwheiuneinialnglttlgiloettsyoiveoa,pesuntna,hrdstseuseryalaevlwealeylxasiisydsio;tnisrgaoptpheearsr,.

32

33 ร่างกายกม็ าจาก ดิน นํ้า ลม ไฟ อนั เป็นการประกอบกนั ขึน้ ของธาตทุ ้ัง ๔ ไม่มีเจา้ ของถาวร จงึ อย่แู คช่ ัว่ คราว สงั เกตไดจ้ ากอาหารเข้าออก ลมเข้าออก นา้ํ เขา้ ออก ไฟเป็นพลังงานท่หี มุนเวียนเขา้ ออก จงึ เกดิ ความพร่องเป็นธรรมดา ตอ้ งคอยเตมิ เตม็ เสมอ แตธ่ าตุ ๔ นี้กไ็ หลเวียนไปทว่ั ทั้งจกั รวาล เปล่ียนรปู รา่ งจากสภาวะหนงึ่ ไปสูอ่ กี สภาวะหน่งึ เกิดดบั ต่อเนอื่ ง ไม่เปน็ ของใครคนใดคนหน่ึง ไม่ต่างจากสายลม แสงแดด ท้องฟา้ และสายนํ้า Bodies come from the four elements: earth, water, wind and fire. coTnhtienTufhToowuThTuuashehrstF,eleseoeyaterholnscfeataeedodhnhmrmyluiaeaesshcernitaueemineInrgredbtccgnegeitlonsucsoecnttnmgaloaetmeatcahnonssnfietbnreerdeccnsodfooensoeusanimpibtfsknrlrttslfaaoeyuhyetetsocadphrrrenaseonaoneyleintexlnmudnetelidpnhayggscrbfoieitrhersoadoaiurtohntwrbmneuhfetmueerracdgemoaadteryhtmnneairltpo,onceihdaetvnouothasfneteoorotntvehitarnhbersl.etarogwmyethionlnatwieyidohtoennet.hiwyetnnhtehat.lnednetyrbneiurs,t.mogrdbiltr,iydytoheeo.ydetoauu.hywnstna,,unditvnse,trhsee,m.

34 ใจกไ็ ม่ใชเ่ ราจรงิ เพราะประกอบด้วย ความรสู้ กึ ความจ�ำ ความคดิ และการรับรู้ ซ่งึ เกดิ จากเหตปุ ัจจัย คือการกระทบ ๖ ทาง มีตา หู จมกู ลิน้ กาย ใจ อนั เปน็ ธาตทุ ี่ไมค่ งท่ี ตอ้ งเปลี่ยนแปลงและเกิดดบั ตลอดเวลา “เพราะสงิ่ ใดสงิ่ หนึง่ มีความเกิดขน้ึ เปน็ ธรรมดา สิ่งน้ันท้งั ปวงย่อมมคี วามดบั ไปเปน็ ธรรมดา” จงึ ไมใ่ ช่ตวั ตนของเราของเขาถาวร ThtThehoseeugmaThrheitnsedtHyah“enteaBnodrescoeicecxaiuo,sucnnitnossseonitcsatitwaobantniuclerlaelyutsvsrnnleise:yseaurleesetubtysumrasseur.tntsaehalId,yltnnaleycttcppasoerpearemwssrat,smshhspunsiaaarlcotiwtanhsswefaneercysnaa,oo.yttotmunlo.fy”rsnaoftugealtlusnehyeltoeila,nrryrbgiocscsoaueh,dursmasysn.eeagmnfea,docrtmioerisns,.d.

35

36 เมื่อเห็นถูกตามความเป็นจริงแล้ว คือมี สัมมาทิฏฐิ ว่านั่นไม่ใช่ตัวตนเราเขาอย่างถาวร จึงพึงมีสติระลึกรู้กายใจเพื่อให้ประจักษ์ความจริง ที่มีอยู่ต่อหน้านี้เสมอ

37 ย่อมเข้าสู่ทางแห่งมรรคอันประเสริฐ สู่กระแสแห่งอริยชนเป็นผู้คิดดี พูดดี ทำ�ดี ประกอบอาชีพสุจริต โดยไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น มีสติอยู่เสมอในการเพียรละอกุศล เจริญกุศล สมาธิจึงตั้งมั่นเป็นกลาง จิตเดิมแท้อันประภัสสร จึงปลอดโปร่งผ่องใสเบิกบานอยู่เป็นปกติ By seeing things as they truly are, the “Right Understanding” is then developed that there is no permanent substance or entity which belongs to anybody. No permanent us or them. One must constantly remain aware of the body and mind, in order to realise this foreseeable truth that has existed all along. In so doing, one will walk along the Noble Path, which will lead one to become a noble individual with the right thoughts, the right words, the right actions and the right deeds will not harm oneself and others. One will be constantly mindful in avoiding improper actions and to practise proper actions. As such, the mental concentration will be focused and remain impartial. The original state of mind which is by nature pure, bright and joyful will appear on a regular basis.

38 เมื่อเจริญยิ่งในทางแห่งมรรค ความโลภ ความโกรธ ความหลง จะค่อย ๆ หมดไป ความยึดมั่นถือมั่นอย่างเอาเป็นเอาตาย จะค่อย ๆ คลายลงสู่ความเป็นกลาง ตื่นออกมาจากความหลงฝันใฝ่ในความชอบชัง เพราะประจักษ์ในความจริงว่าไม่มีผู้ได้หรือผู้เสีย สันติสุขเดิมแท้ที่มีอยู่แล้ว จึงปรากฏขึ้นต่อหน้าในปัจจุบันนี้เอง เป็นความสงบสุขที่จริงแท้ที่ไม่ต้องอิงอาศัยสิ่งปรุงแต่งอันไม่จีรัง ทางสู่นิพพานอันเป็นอมตะ ไม่ต้องกลับมาสู่วงจรแห่งทุกข์อีก จึงถูกประกาศให้โลกได้รู้ตั้งแต่นั้นมา By proceeding along the Noble Path, greed, anger and misperception will eventually disappear. due tTohOIetthntieTseewThnrtwaeahheasniaeeclwollditiotprihsltlrieuaholgauuottistnesseninhuogecadcpornlitlyfwiemeonacpotciacghllpelfeelceiaaenateorretorcgeiefbnmreufnadntslcootaeeoanhthnbvslfoedeseeonasmienotndspihsrstntiyrivtntuerehasaedwtasutawnrsleieubtttaonswhhls,nouryttialtleffladlhtmgifeknneaegesedcoeirrixnsieansemunisdssxcatngt.eireuonstsoan,ardltfwtlrihrlt.leodioyyetlmshi.insdaeil.nnieskcceaelnsinyething.

39

40 “ดกู อ่ นภิกษุท้งั หลาย อันว่าสังขารทั้งหลาย ย่อมมีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา ท่านทัง้ หลายจงยงั กิจทง้ั ปวงอันเปน็ ประโยชนข์ องตน และประโยชนข์ องผู้อ่นื ใหบ้ รบิ ูรณ์ ดว้ ยความไม่ประมาทเถดิ ”

41 All o“LfoyookutBshhhdaiotkeuktaaehlrdnreuido,cbraataelortlneeotfehutfwihilcnliteyigharslast.twt”itomeilnleyodn. uotrommalalytters

42 ความหมายโดยละเอียดคือ สรรพส่ิงทั้งหลายในโลก ล้วนเป็นสิ่งปรุงแต่งข้ึนชั่วคราว เป็นเพียงสมมติที่ไม่มีแก่นสารถาวร ย่อมมีความเกิดข้ึน แปรปรวน และแตกสลายในท่ีสุด

43 The dTTehhteaeyiyleaadrrisiemnet,etrhcaahinnsaisnwnieggonerotlfdawnteihtdxhisiesnstvtoetaentpmeteumrpameollnrayatnrdeiislenytt.teherainottraaitltyle.t.hings

44 จงทำ�หน้าที่อันเป็นประโยชนส์ ูงสุด แก่ตนและส่วนรวมใหส้ มบรู ณ์ ดว้ ยการอยู่อยา่ งมีสติสัมปชญั ญะ ระลึกรู้กายใจวา่ ทกุ ส่งิ ไม่มีตัวตนถาวร ไมป่ ระมาทมวั เมาเผลอเพลินในสิง่ กระทบทัง้ ๖ อนั มี รูป รส กล่ิน เสียง สมั ผัสกาย และอารมณ์ทางใจ เพยี รละอกศุ ล เจริญกศุ ล คดิ ดี พดู ดี ทำ�ดี จติ จงึ ปลอดโปร่งผอ่ งใสสคู่ วามเปน็ ผรู้ ู้ ผตู้ ่นื ผเู้ บิกบาน อยา่ งแท้จรงิ สนั ติสุขจงึ เร่ิมจากภายในเสมอ แล้วแผ่ขยายไปเปน็ เมตตาตอ่ สรรพชีวิตทั้งปวง เพือ่ ความอยู่รว่ มกนั อย่างสนั ติ

45 One should conduct one’s duties to the utmost wiaOOtnhnndeepaglnwsserhdhisoabltooolwsaetuuuoosstlrlcthnddetepaaeos,brrt’wleatesefbaoocforaneumoltPurfdleiklmesckiocfennahoiicanntdcoontsnpedhetnearobnelow’nstsifesetovtpdhsaasoeliebonslxirnffertrteteeeisisotlgaseeyxsghwfoclepenreitttninolnsritotfoeeahgehmlnissansasegescnsvdhrowoeo.lodtffhfdinOceitdbaolhossnnetritenitogemilnaahmyehdrno,ea’o,t.pitbslr,nntlsrshmhmi.oletoeeihpvisiunansiiemsnsrdedrligndyfiw.nau.gtacdl,hyntsii,enomsgnsess,,ll,

46 ดว้ ยกจิ ตอ่ อริยสัจจ์ ๔ อันเป็นความจรงิ สงู สดุ นี้คอื รู้ทุกข์ ละเหตุแห่งทุกข์ แจ้งในความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เจริญในวิธีปฏิบัติให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ ขอใหท้ ุกท่านเกิดดวงตาเห็นธรรม เจรญิ ในหนทางแห่งมรรคอันประเสรฐิ ให้สมกบั ทพี่ ระพุทธองค์ได้ ทรงบ�ำเพ็ญเพยี รมาอยา่ งยาวนาน เพอ่ื ประทานให้กบั ชาวโลกได้พบความดบั ทุกขส์ ู่อมตะสุข โดยทัว่ หนา้ กันเถดิ

47 e3x.t4Ti.notcaothtnihoIaptaevnritneosBodcttayhfehteewscleoaeudlhlB1e2apfoaiu.af.dacanlerTdlTlhitgonrohodskinngautnhhhctrggfolaheef;eaivwteravmhhteorNlsehiaeesueanoesdkgyggpbtnhgkusuhaleeioeilntehdvtwthoidePioemcslfrladwteayyghattduaohrhbtagegrseneitydeevaoetswetfetorohnsiuxeptlffeehtlttetisesehenloruNuerssctnffB,aoemhtffadunvibeeeolaedarlrnteniiptrmdnnoarkeouhgTgneita,n,ftrachlcuhyd.seeetuahtecffnosfovoedermsreriap,npelrgllo.e,gtarenesds

ขอกราบขอบพระคณุ ครูบาอาจารยท์ ุกองคท์ สี่ ัง่ สอนความร้ทู ้งั หมดนี้ RightView Social Enterprise ชมรมสมั มาทิฏฐิ และทมี โมโม่การต์ นู ขออนโุ มทนากับทุกทา่ นครับ 1. สทุ ธิ มโนกิจจรูญมน่ั 2. ปราโมทย์ ปาวา 45. เซ่ยหมว่ ย แซเ่ ตง็ จุรรี ัตน์ ปารมี โพธป์ิ รสิ ทุ ธ์ิ 3. ฐติ นิ -ี ชยั รตั น์ วิชญ์ฤทธิ์ 46. นที ไชยกิตตวิ ัฒนา 4. บญุ ชยั เจยี รศริ ิกลุ 47. สุภเสฏฐ์ ปยิ พฒุ ินนั ท์ 5. โสภณ พัฒนชัยโกศล 48. ทิพยส์ ุคนธ์ กอบารยธรรม 6. ปยิ ะมิตร พรเลศิ พิทยากลุ 49. สุพัตรา เป้าเปย่ี มทรพั ย์ 7. พรชยั วัชรสุรกุล 50. ชาญชยั วนารมยว์ วิ ฒั น์ 8. ด�ำ รงค์ ตีรนันทกลุ 51. พงศ์ธรรศ อรุณศิริสกลุ 9. วิชัย สขุ ดษิ ฐสม 52. จฑุ ามาศ อิม่ ทรพั ย์ 10. นพ. พรชยั ยอดวศิ ิษฏศ์ ักดิ์ 53. พมิ พา ฉันพิชยกุล 11. สงา่ ฉตั รชยั รุง่ เรือง 54. ธญั นนั ทน์ ทินนิกร 12. เสนีย์ ตัณฑเสถยี ร 55. พชร จงกลณรัตน์ 13. เรอื งยศ สมั มาววิ ัฒน์ 56. รตั นา มเี ตม็ 14. วิชยั ยศอมรสนุ ทร 57. ประเสรฐิ -เพลนิ ใจ-พิรัฐิมา วชริ ปราการสกุล 15. สวุ ัฒน์ ชมุ ศิลปศ์ ริ ิ 58. คณุ แม่พูนทรพั ย์ นกุ ลู การสตุ ณั ฑวิบลู ย์ 16. ครอบครวั ประตทู องลาภ 17. พรอุมา นนั ทการตั น์ และครอบครวั 18. วลั ยา สุวรรณาภริ มย์ 59. ปราณี มหาร�ำ ลึก 19. ฉลองชัย ศศิบุตร 60. สุชยั เหลืองธนะอนนั ต์ 20. สุดนภา ฉลาดปรุ 61. ธรี ะชยั + วรรณพร ภวู นาถนรานบุ าล 21. สุภาวดี ตระกลู บญุ 62. อรณี + ฟา้ ดล + นคร ณ นคร 22. ศนั สนยี ์ โชคชยั ณรงค์ 63. รวิฐา พงศน์ ุชิต 23. จฑุ ารตั น์ วารีชืน่ สขุ 64. ศรัณยภ์ ทั ร์ ระยามาศ 24. ภควรรณ ฉลองตระกลู 65. ยทุ ธชัย เตยะราชกลุ + ทตั ชญา ดาราพิสุทธ์ิ 25. บุญเลศิ ชวนรุ่งวฒั นา 26. ปกติ -ิ สจุ ิตรา วชิ ยศกึ ษ์. และ ครอบครวั 27. ชยั วฒั น์ ไกรลาศรตั นศิริ 66. พรชนก ตนั ตยาวนารถ และ ครอบครวั 28. สมศักด-ิ์ มธุรส วอ่ งวิทยโ์ อฬาร 67. หริศ + พันธธ์ มนต์ อศั วสำ�เรงิ และครอบครวั 29. ไพรชั -มณั ฑนา ศศิวงศ์ภักดี 68. สจุ รรยา เพชราภริ ชั ต์ และครอบครัว 30. สุมาลี ภยิ โยดลิ กชยั 69. ศรีสดุ า + วิเชียร นนั ทสขุ เกษม 31. พัชรินทร์ โค้วพานชิ 70. เปมกิ า เจรญิ วิทย์ 32. น.ส. กรองแก้ว ศรีไตรย 71. วนิดา ชวนรงุ่ วฒั นา 33. ชญานษิ ฐ์ สิทธิสิรวิ รกลุ 72. ช่อทพิ ย์ นิธิประภา 34. อทุ ยั วงศว์ ทิ ยสมบตั ิและครอบครัว 73. ธงชัย + พิชาวดี เจริญวาสนาดำ�รง 35. นวลจันทร์ รัชตรงุ่ โรจนก์ ุล 36. สมใจ มธรุ พร และ ครอบครวั 37. สุทธญาณ์ บัณฑกุล 74. วิราภรณ์ โหย้ ขุ ัน 38. ศริ วิ รรณ เปีย่ มเศรษฐสิน 75. ปนะจวงลาภ โรจนวิภาต 39. คำ�นงึ พันธ์ุสุวรรณ 76. โบตน๋ั วงศณ์ รตั น์ 40. จริ พล วลั ลภศริ ิ 77. สาโรจน์ ทรพั ยเ์ จรญิ กุล 41. โอฬารรตั น์ ทวีปถาวรวงศ์ 78. เพลิน 42. วีระ รชั ตวโรทยั 79. รฐวฒุ ิ + คุณแม่ส�ำ รวล ประทุมราช 43. สุรชยั สรุ การค้า 80. วัชรี อาชวนิยตุ 44. ธรี ะชัย เชมนะสิริ 81. พอ ออู่ ุดมยิง่ 82. ณฐั วุฒิ นิสภกลุ ธร 83. อภญิ ญา เตชะทววี ัฒน์ 84. คุณแม่ ศิริพร ธีรวฒุ วิ สิ ัย